Άγιος Νεκτάριος                                                                   Άγιος Παΐσιος
 
21/11/15 Εισόδια της Θεοτόκου 
6/5/16 της ζωοδόχου πηγής προστίθενται μερικά σχόλια-απαντήσεις στα μεγαλυνάρια
 
"Από τότε που οι Ιουδαίοι απέρριψαν τον αληθινό Μεσσία δεν ανέδειξαν κανένα προφήτη, στην Ορθοδοξία σε κάθε εποχή αναδεικνύονται άτομα με προορατικό χάρισμα"
άγιος γέροντας Δανιήλ Γούβαλης

Άλαλα τα χείλη των ασεβών η σημασία του
 
Ευλογία Υπεραγίας Θεοτόκου εις τον άγιο γέροντα παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ιστορία η ερμηνεία όχι μόνο του πολυσυζητημένου 
άλαλα τα χείλη αλλά όλων των μεγαλυναρίων της παράκλησης

Αγαπητοί θα δούμε αυτόν τον στίχο διότι δημιουργείται μια απορία σε εμάς με τις φράσεις που χρησιμοποιεί ο υμνογράφος. Σε αυτόν τον στίχο φυσικά δεν ζητούμε να μείνουν άλαλα τα χείλη όσων δεν προσκυνούν την Παναγία, ο Κύριος είπε όποιος θέλει να τον ακολουθήσει. Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι. Όπως και τόσοι άλλοι ύμνοι της Εκκλησίας μας έχουν την βάση τους στην Γραφή το ίδιο έχει και αυτός. Προτού δούμε την ερμηνεία εκτενέστερα θα παρουσιαστεί μια τηλεγραφική ερμηνεία των μεγαλυναρίων.
 
ΑΠΛΟΥΣΤΕΥΜΕΝΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ
Τα μεγαλυνάρια δεν είναι τυχαία ούτε είναι ορμώμενα από γεγονότα του καιρού. Αυτό εάν το σκεφτούμε ή το υποστηρίξουμε είναι προσβολή προς τον Θεό, οι ύμνοι της Εκκλησίας και η Γραφή παρουσιάζουν τις αιώνες αλήθειες. Τα μεγαλυνάρια είναι μια σειρά η οποία παρουσιάζει την κλίμακα προς την σωτηρία. Μετάνοια, Φωτισμός, Κατάργηση παθών, Καλλιέργεια αρετών, Σωτηρία. Η σειρά ξεκινάει με την μετάνοια, εξ αυτού και το γεγονός ότι μόνο ένα από τα πέντε μεγαλυνάρια είναι σε ενικό, το πρώτο. Από των πολλών μου αμαρτιών ασθενεί το σώμα ασθενεί μου και η ψυχή. Παρουσιάζεται η μετάνοια η οποία είναι η αρχή σωτηρίας αλλά και προσωπική υπόθεση εξ ου και ο ενικός. Έπειτα προχωρούμε στην εκζήτηση μεσιτείας, είναι το Δέσποινα και Μήτηρ του Λυτρωτού. Έπειτα έχουμε την κατάργηση των παθών, είναι το ψάλλομεν προθύμως. Οι φράσεις Πρόδρομος και πάντες Άγιοι συμβολίζουν το τέμπλο. Αυτός είναι ο λόγος που εμφανίζονται από το πουθενά και άλλα πρόσωπα στην αίτηση. Αυτός είναι ο λόγος που παρουσιάζονται τα συγκεκριμένα. Αυτός είναι ο λόγος της σειράς παρουσίασης, σειρά παρρησίας. Αυτός είναι ο λόγος που οι Απόστολοι αναφέρονται στο τελευταίο μεγαλυνάριο αλλά όχι εδώ και τώρα συναντούμε μόνο Πρόδρομο και Αγίους. Στην Εκκλησία ο άνθρωπος λαμβάνει τους οικτιρμούς, τα ελέη, που προήλθαν από την σταυρική θυσία, του οικτειρήσαι ημάς. Ο άνθρωπος λαμβάνει τα ελέη δια των μυστηρίων οπότε έχουμε να περιγράφεται το τέμπλο όπου εκεί βρίσκεται η Θεοτόκος ο Πρόδρομος και ο εκάστοτε Άγιος του ναού. Σου ψάλουμε ύμνο πανύμνητε Θεοτόκε με χαρά, μαζί με τον Πρόδρομο και όλους τους Αγίους παρακάλεσε Θεοτόκε... Έπειτα η κλίμακα της σωτηρίας προχωράει στην καλλιέργεια των αρετών και έχουμε την μέγιστη αυτών, δηλαδή την αγάπη και δη αγάπη προς τους απόλυτους εχθρούς. Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν ... ἐὰν γὰρ ἀγαπήσητε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, τίνα μισθὸν ἔχετε; Το πασίγνωστο άλαλα τα χείλη είναι μια αίτηση για τον πολέμιο αδελφό και συγκεκριμένα για αυτόν που ενσυνείδητα πολεμάει τις ενέργειες Θεού. Ζητάμε την σωτηρία όσων αδελφών επιτίθενται στα θαυμάσια Κυρίου. Οι αντίθεοι επιτίθενται στις ενέργειες Θεού ώστε να τον καταστήσουν ανύπαρκτο. Ο Θεός είναι εντελώς απρόσιτος από τον άνθρωπο, πρέπει να αποκαλυφθεί ο ίδιος και είναι οι Θείες ενέργειες που αποκαλύπτουν στον άνθρωπο τον Θεό. Οι μαθητές βλέποντας ένα καταπληκτικό θαύμα που επιτελείται με ενέργεια του Χριστού γνωρίζουν την Θεότητά του. Φυσικά την ουσία της Θεότητός του δεν την γνώριζαν αφού δεν μπορούσαν να την δουν. Λέει ο Άγιος γέροντας Δανιήλ Γούβαλης, οι διάφορες ενέργειες του Θεού μας πιστοποιούν ότι υπάρχει Θεός και ανάλογα με τις ενέργειες του άλλοτε φαίνεται φοβερός, άλλοτε ευσπλαχνικός, άλλοτε δίκαιος, άλλοτε μεγαλειώδης. Λέει ο Μέγας Βασίλειος, οι μαθητές του πότε τον προσκύνησαν; Όχι όταν είδαν την κτίση να υποτάσσεται σε αυτόν; Επειδή η θάλασσα και οι άνεμοι τον υπάκουσαν οι μαθητές γνώρισαν την Θεότητά του. Από τις ενέργειες που είδαν απέκτησαν γνώση και αυτή η γνώση τους έκανε να τον προσκυνήσουν. Αυτές οι ενέργειες γίνονται και δια των Αγίων, επειδή όμως δεν υπάρχουν λείψανα της Υπεραγίας Θεοτόκου εκλέχτηκε το αμέσως πλησιέστερο, δηλαδή μια εικόνα της η οποία θαυματουργεί. Η αναφορά εικόνας έγινε επειδή δεν υπάρχουν λείψανα, οπότε εκλέχτηκε μια εικόνα που θαυματουργεί. Η εικόνα στην πραγματικότητα σημαίνει τα θαυμάσια Κυρίου τα οποία οι αντίθεοι πολεμούν, ας θυμηθούμε τους Φαρισαίους οι οποίοι διαστρέβλωναν τα θαύματα του Χριστού. Δεν έχει κάτι ανώτερο η εικόνα της Οδηγήτριας, ούτε μόνο σε αυτήν θα επιτεθούν οι αντίθεοι, ούτε είναι αποτέλεσμα εποχής οι φράσεις. Στο τελευταίο μεγαλυνάριο έχουμε την σωτηρία. Σε αυτό παρουσιάζονται η στρατευόμενη και η θριαμβεύουσα Εκκλησία των οποίων ζητούμε τις πρεσβείες. Αρχή γίνεται με τους διακόνους του Χριστού στην επίγεια πορεία του και στο θυσιαστήριο. Άγγελοι, Πρόδρομος, Απόστολοι, είναι η επίγεια Εκκλησία της οποίας ζητούμε τις πρεσβείες. Επικεφαλής στην εκζήτηση πρεσβείας οι ειδικοί ιερείς, εξ ου και η διευκρίνηση δωδεκάς, όπου στους ειδικούς ιερείς έχουμε την μέγιστη πρεσβεία, ανάγνωση ονόματος στην Προσκομιδή. Έπειτα έχουμε την Εκκλησία εν τω ουρανώ με σειρά παρρησίας, όλοι οι Άγιοι και η Θεοτόκος. Αυτός είναι ο λόγος που τώρα εμφανίζονται Απόστολοι ενώ πριν αναφέρθηκαν μόνο Άγιοι και Πρόδρομος. Αυτός είναι ο λόγος που τώρα οι Άγιοι είναι νωρίτερα από την Θεοτόκο και αμέσως μετά τους Αποστόλους ενώ πριν όταν είχαμε να παρουσιάζεται το τέμπλο οι Άγιοι ήταν μετά από την Θεοτόκο και τον Πρόδρομο. Αδελφοί, οι θεωρίες για έμπνευση από γεγονότα του καιρού και οι διορθώσεις των μεγαλυναρίων είναι απιστία προς τον Θεό και υπερηφάνεια. Με αυτά θεωρούμε ότι ο Θεός δεν κάνει κουμάντο ούτε στους τέσσερις τοίχους του Ναού και λέμε ό,τι να'ναι. Θεωρούμε ότι θέλει διόρθωση ή σωτηρία ο ύμνος που συνέθεσε και έτσι φαινόμαστε νέοι Οζά. Θεωρούμε ότι όταν ομιλεί το Πνεύμα δεν υπάρχει βάθος σοφίας, κοίταξε έξω από το παράθυρο είδε την Οδηγήτρια και ανθρώπους που έμεναν άναυδοι από τα θαύματα και γυρνώντας το κεφάλι μέσα είδε στον τοίχο την εικόνα του Προδρόμου και κάποιων αγίων και έτσι ήρθε έμπνευση. Καὶ ἐπεβίβασαν τὴν κιβωτὸν Κυρίου ἐφ᾿ ἅμαξαν καινὴν καὶ ᾖραν αὐτὴν ἐξ οἴκου Ἀμιναδὰβ τοῦ ἐν τῷ βουνῷ· καὶ Ὀζὰ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ υἱοὶ Ἀμιναδὰβ ἦγον τὴν ἅμαξαν σὺν τῇ κιβωτῷ, καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ ἐπορεύοντο ἔμπροσθεν τῆς κιβωτοῦ. καὶ Δαυὶδ καὶ υἱοὶ Ἰσραὴλ παίζοντες ἐνώπιον Κυρίου ἐν ὀργάνοις ἡρμοσμένοις ἐν ἰσχύϊ, καὶ ἐν ᾠδαῖς καὶ ἐν κινύραις καὶ ἐν νάβλαις καὶ ἐν τυμπάνοις καὶ ἐν κυμβάλοις καὶ ἐν αὐλοῖς. καὶ παραγίνονται ἕως ἅλω Ναχών, καὶ ἐξέτεινεν Ὀζὰ τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπὶ τὴν κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ κατασχεῖν αὐτὴν καὶ ἐκράτησεν αὐτήν, ὅτι περιέσπασεν αὐτὴν ὁ μόσχος. Β Βασ. 6,3-6. Τοποθέτησαν την κιβωτό της Διαθήκης πάνω σε μια καινούργια άμαξα και την πήραν από το σπίτι του Αμιναδάβ. Ο Οζά οδηγούσε την άμαξα και ακολουθούσαν τα αδέλφια του. Ο Δαυίδ και οι υπόλοιποι έψαλαν ωδές μπροστά στον Κύριο. Στο αλώνι του Ναχών η άμαξα λόγω εδάφους ταλαντεύτηκε και ο Οζά άπλωσε το χέρι του να κρατήσει την κιβωτό γιατί νόμισε ότι υπήρχε φόβος να πέσει. Εδώ βλέπουμε ότι όταν γίνεται λόγος για μεταφορά της Κιβωτού ή όταν έχουμε παρουσίαση του ποια άτομα βρίσκονται σε ποιο σημείο ή όταν έχουμε κάποια κίνηση ανθρώπου προς την Κιβωτό έχουμε φρασεολογία "επιβίβασαν την Κιβωτό του Θεού", "ήταν μπροστά από την Κιβωτό", "να πιάσει την Κιβωτό του Θεού", ενώ όταν πρόκειται για ύμνο και λατρεία η φράση είναι "έψαλαν μπροστά στον Θεό". Ιδού το "η γαρ της εικόνος τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει" χιλιετίες πριν μας το αναφέρει ξανά το Πνεύμα δια Μεγάλου Βασιλείου. Όχι που λέει ο λόγος αλλά πραγματικά, αληθινά, μπροστά στην Υπεραγία Θεοτόκο ψάλλουμε, είναι ποτέ δυνατόν να ψάλλαμε ύμνο μη σύμφωνο με την διδαχή ή λανθασμένο; Όπως ο Θεός είναι γνωστός και άγνωστος, προσιτός αλλά και μυστηριώδης και απρόσιτος, κατά παρόμοιο τρόπο και ο ύμνος που συνέθεσε στην μητέρα του είναι γνωστός και άγνωστος, προσιτός αλλά και μυστηριώδης. Κάτω από το γράμμα κρύβονται σαν κάτω από πέπλο πολλά μυστήρια, πολλές αλήθειες.
Τα μεγαλυνάρια συμβολισμοί των αιώνιων αληθειών
Ενικός μόνο στο ένα από τα πέντε μεγαλυνάρια γιατί παρουσιάζεται η μετάνοια η οποία είναι προσωπική υπόθεση. Στο πρώτο διότι η μετάνοια είναι η αρχή σωτηρίας. Για αυτούς τους λόγους παρά το ότι βλέπουμε σε πολλά τροπάρια της Εκκλησίας πληθυντικό όταν γίνεται λόγος για αμαρτήματα εδώ έχουμε ενικό, όλα τα υπόλοιπα είναι σε πληθυντικό. Ὅτι οὐκ ἔχομεν παρρησίαν διά τά πολλά ἡμῶν ἁμαρτήματα, σύ τόν ἐκ σοῦ γεννηθέντα δυσώπησον, Θεοτόκε Παρθένε·... . Μή παρίδῃς ἁμαρτωλῶν ἱκεσίας ἡ Πάνσεμνος, ὅτι ἐλεήμων ἐστί καὶ σῴζειν δυνάμενος... . Πρόδρομος και πάντες Άγιοι το τέμπλο. Δια των μυστηρίων ο άνθρωπος λαμβάνει τους οικτιρμούς που προέρχονται από την σταυρική θυσία, μόνο με αυτά προχωρεί πνευματικά και έτσι έπειτα μπορεί να αγαπήσει τον εχθρό και να ευχηθεί την σωτηρία του. Άγγελοι Πρόδρομος Απόστολοι είναι με σειρά οι διάκονοι του Χριστού στην Γη, η επίγεια Εκκλησία. Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία. Ἐγώ φωνή βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, εὐθύνατε τήν ὁδόν Κυρίου, καθώς εἶπεν Ἡσαΐας ὁ προφήτης. Πάντες Άγιοι και Θεοτόκος η Εκκλησία εν τω ουρανώ. Αποστόλων η δωδεκάς οι ειδικοί ιερείς και ο συμβολισμός της ανώτερης όλων πρεσβείας. Χαρακτηρισμός δωδεκάς και όχι απλά Αποστόλων όπου στην κατηγορία έχουμε Εβδομήκοντα ή Ισαποστόλους διότι συμβολίζονται οι ειδικοί ιερείς, με αυτούς έχουμε την ανώτερη επί Γης πρεσβεία, δηλαδή αυτή στην Προσκομιδή, ανάγνωση ονόματος. Εικόνα θαυματουργή οι Θείες ενέργειες που αποκαλύπτουν στον άνθρωπο τον Θεό. Εκλογή εικόνος διότι δεν υπάρχουν λείψανα της Υπεραγίας Θεοτόκου. Ασεβών οι αντίθεοι που πολεμούν τις Θείες ενέργειες ώστε ει δυνατόν να καταστεί ο Θεός ανύπαρκτος. Οδηγήτρια η Θεοτόκος που οδηγεί. Άλαλα τα χείλη παρόμοιο με το Βιβλικό λεχθέν του Δαυίδ ἄλαλα γενηθήτω τά χείλη τά δόλια τά λαλοῦντα κατά τοῦ δικαίου ἀνομίαν ἐν ὑπερηφανίᾳ καί ἐξουδενώσει στο οποίο Βιβλικό απόσπασμα δεν ζητείται τιμωρία ή προσκύνηση με το ζόρι αλλά μη συκοφαντία. Αυτή η μη συκοφαντία ή η μη προσβολή των Θείων ενεργειών που εκζητείται στο μεγαλυνάριο διαφέρει από το Βιβλικό διότι δεν είναι προς όφελος της Θεοτόκου ή μια αίτηση προστασίας όπως αυτή του Δαυίδ, ο οποίος κινδύνευε με θάνατο, αλλά αποκλειστικά προς όφελος των ίδιων των αντίθεων λόγω του ότι η Θεοτόκος δεν μπορεί να πειραχθεί ούτε εις το ελάχιστο από αυτούς. Άγιοι όπως, επί παραδείγματι ο άγιος γέροντας Παΐσιος, δεν είχαν εντολή να τα αποκαλύψουν διότι ο Χριστός θέλει να συνδεθούν οι τρεις Θεομητορικοί ύμνοι με τον άγιο Δανιήλ Γούβαλη. Πρόκειται περί ασύλληπτης τιμής. Εξ ου και η για πρώτη φορά στην Ιστορία αποκάλυψη της ερμηνείας των Μεγαλυναρίων των Παρακλήσεων και των Χαιρετισμών όπου αποκαλύπτεται για πρώτη φορά και ο συγγραφέας τους.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΩΝ ΤΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΩΝ
 
Από που προήλθε η φράση άλαλα τα χείλη των ασεβών;
Το Άγιο Πνεύμα στο μεγαλυνάριο μας λέει τα ίδια σε κάθε εποχή, παλαιότερα είπε στον Ψαλμό 30 στίχος 19 ἄλαλα γενηθήτω τὰ χείλη τὰ δόλια τὰ λαλοῦντα κατὰ τοῦ δικαίου ἀνομίαν ἐν ὑπερηφανίᾳ καὶ ἐξουδενώσει. Δηλαδή, βουβά και αμίλητα ας γίνουν τα χείλη από τα οποία βγαίνει δόλος και πονηριά εναντίον του δικαίου, χείλη που συκοφαντούν και μιλούν με αλαζονεία και θράσος που εξουθενώνει τα πάντα.
Ο Δαυίδ που έγραψε τον ψαλμό αναφέρεται στο περιστατικό στο οποίο ο Αχιτόφελ συκοφαντεί υβρίζει και με τις συμβουλές που δίνει θέλει να τον σκοτώσει. Έτσι ο Δαυίδ παρακαλεί τον Θεό να σταματήσει το ασεβές στόμα που σχεδιάζει μέσω των συμβουλών του τον θάνατο του.
Ο Αχιτόφελ <κλικ για πληροφορίες ήταν πολύ έξυπνος και έγινε σύμβουλος του βασιλιά Δαβίδ, όμως μετά τον πρόδωσε παίρνοντας μέρος στο πραξικόπημα του Αβεσσαλώμ, γιου του Δαυίδ, εναντίον του πατέρα του. Υπέδειξε άμεση επίθεση κατά των στρατευμάτων του Δαυίδ η οποία θα επέφερε την ήττα και τον θάνατο του καταβεβλημένου Δαυίδ αλλά η συμβουλή του αγνοήθηκε. Τον Δαυίδ δεν ενδιέφερε να τον προσκυνήσει ως βασιλιά ο Αχιτόφελ με το ζόρι ειδάλλως να μείνει άλαλος αλλά να μην τον συκοφαντεί. Αναφέρει το ίδιο εάν κάποιος έλεγε σήμερα σε έναν συκοφάντη, σταμάτησε αυτές τις θρασείς και ανυπόστατες κατηγορίες που λες. Στο μεγαλυνάριο το νόημα του αιτήματος φαίνεται παρόμοιο με τον Ψαλμό αλλά υπάρχει όμως διαφορά, τώρα το αίτημα είναι ευσπλαχνικό.
Ο Δαυίδ ήταν σε δύσκολη θέση. Εάν άκουγαν την συμβουλή του Αχιτόφελ ο σκοπός των διωκτών θα είχε επιτευχθεί, ο Δαυίδ θα ήταν νεκρός. Ενώ ο Δαυίδ ήταν σε δύσκολη θέση, ξέφυγε από βέβαιο θάνατο, η Θεοτόκος δεν είναι σε δύσκολη θέση από τους ασεβείς, δεν μπορούν ούτε στο ελάχιστο να την πειράξουν.

Οι ασεβείς ανοίγουν το στόμα ώστε να πουν βλασφημίες και υποτιμητικές εκφράσεις εναντίον της αλλά θα ήταν καλύτερα να μην μιλήσουν εναντίον αυτής που είναι ευεργέτιδα και αυτών.
Ας μην νομίζουμε ότι ο Χριστός και οι Άγιοι αγαπούν και βοηθούν μόνο μια κατηγορία ανθρώπων, όλους ανεξαιρέτως βοηθούν. Μήπως άραγε υπάρχει μεγαλύτερη βοήθεια από το ότι η Θεοτόκος ανύψωσε το γένος και την εξέλεξε ο Κύριος ώστε με την ενανθρώπιση του να καταργήσει τον θάνατο;
Όσοι υβρίζουν την Θεοτόκο τα χείλη τους ας μείνουν κλειστά, ας μην μιλήσουν ώστε να μην πουν τις βλασφημίες τους. Τα λόγια τους Θεοτόκε ας είναι σαν να μην υπάρχουν, διότι και αυτών είναι ευεργέτιδα και όταν η αλήθεια θα τους γίνει φανερή θα ντραπούν γι' αυτά που είπαν.
Μάλιστα οι λαλιές που αιτείται το μεγαλυνάριο να μην υπάρξουν είναι οι επιθέσεις εναντίων της φανέρωσης Θεού. Αυτός είναι και ο λόγος που εκλέχθηκε εικόνα, στην πραγματικότητα με την εικόνα εννοούνται τα σημεία που αυτή επιτελεί και παρέχουν τα εχέγγυα της διδαχής. Πρόδρομος, απόστολοι, πάντες άγιοι, στρατιές των αγγέλων, η δωδεκάδα των αποστόλων όπως θα διαπιστώσουμε έχουν όλα την μεγάλη σημασία τους. Είναι ευσπλαχνικό αυτό που λέει ο στίχος, είναι από αγάπη προς τον αδελφό. Η αμαρτία είναι μια τρέλα, όλοι όσοι κάνουν το κακό δεν ξέρουν τι κάνουν, εκούσια τυφλωμένοι νομίζουν ότι πράττουν υπέρ του συμφέροντος τους αλλά στην πραγματικότητα πράττουν κατά.
Αν δεν δέχεται κάποιος την Θεοτόκο ας μην την βλασφημεί ή αν λέγει αιρετικές θεωρίες καλύτερα θα ήταν να μην ανοίξει το στόμα του να τις αναφέρει. Εάν δε σταματήσει τις βλασφημίες και τις αιρετικές θεωρίες έχει ελπίδες φωτίσεως από τον Θεό και σωτηρίας.
Δεν απευθύνεται λοιπόν γενικώς σε αλλόθρησκους ή άπιστους αλλά ειδικά σε αυτούς που θα βλασφημήσουν. Βλασφημία είναι και οι αιρετικές θεωρίες περί του προσώπου της Παναγίας και μάλιστα η αίρεση δεν κάνει ένα, αλλά επειδή διαδίδεται δημιουργεί πολλούς βλάσφημους. Ο κάθε αιρεσιάρχης με τις βλασφημίες του, αιρετικές θεωρίες, παρασύρει ανθρώπους που αναζητούν τον Χριστό έχει μεγάλη ευθύνη και καλύτερα θα ήταν να μην ανοίξει το στόμα του να τις αναφέρει.
Έχει δηλαδή διπλή έννοια ο στίχος.
Απευθύνεται δευτερευόντως προς τους ίδιους τους ασεβείς έχοντας τα θαύματα της εικόνας ως επιβεβαίωση της Χριστιανικής διδασκαλίας και έτσι προτροπή για το σταμάτημα της βλασφημίας, αλλά κυρίως είναι όμοιος με το Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς· οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι που είπε ο Χριστός στον σταυρό, είναι ικεσία από αγάπη αυτό το μεγαλυνάριο. Ο Χριστιανός δέεται στην Θεοτόκο ώστε εάν δεν ακούσει ο ασεβής τουλάχιστον να μην υπάρξει επιβάρυνση της θέσεως του αφού ενώ ευεργετήθηκε όχι μόνο δεν ευχαριστεί αλλά βλασφημεί, λοιδορεί τους πιστούς, διαδίδει αιρετικές θεωρίες, τα θαυμάσια Κυρίου όχι μόνο δεν τα λαμβάνει υπόψιν αλλά αυτά περισσότερο αντιστρατεύεται, άρα έχει ενσυνείδητη εναντίωση. Ο ασεβής έχει γίνει ένας νέος σταυρωτής που ενώ τόσο ευεργετήθηκε τώρα βλασφημεί και από πάνω. Ικεσία για να μην ακούσει δικαίως το φοβερότατο ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος, δηλαδή: Είπε ο Χριστός, ιδού, εξ αιτίας της κακίας σας αφήνεται έρημος και απροστάτευτος ο οίκος σας. Εδώ οίκος ο άνθρωπος, από τον οποίο αν φύγει η βοήθεια του Θεού και της Θεοτόκου δεν υπάρχει περίπτωση να επιστρέψει και έχει ήδη απωλεσθεί αιωνίως.
Στην αντίθετη πλευρά όταν ο άνθρωπος είναι ευσεβής τότε ο Θεός οικεί σε αυτόν, γίνεται ο άνθρωπος έμψυχος ναός του ζώντος Θεού. Απεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐάν τις ἀγαπᾷ με, τὸν λόγον μου τηρήσει, καὶ ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα καὶ μονὴν παρ᾿ αὐτῷ ποιήσομεν. Ιω. 14,23 Του απάντησε ο Ιησούς λέγοντας, εάν κάποιος με αγαπά θα τηρήσει τις εντολές μου και ο Πατήρ μου θα τον αγαπήσει και θα έρθουμε σε αυτόν και θα γίνει κατοικία μας.
Βλέπουμε ότι ο συγγραφέας του ύμνου ομιλεί για χείλια και λαλιά ευσεβών και ασεβών.
Λέγει "ψάλλομεν προθύμως" και "άλαλα τα χείλη".
Δεν λέγει γενικώς για χείλη προσκυνούντα και μη, έχει κέντρο την λαλιά και στα δύο μεγαλυνάρια. Ούτε λέγει ο στίχος γενικώς άπιστος αλλά λέγει συγκεκριμένα ασεβής. Δηλαδή δεν εννοεί αυτόν που δεν πιστεύει ή αυτόν που δεν έχει γνωρίσει τον Χριστό και την μητέρα του, αλλά αυτόν που δεν έχει σεβασμό. Έτσι έχουμε την λαλιά των ευσεβών, δηλαδή τον ύμνο, ενώ στην αντίπερα όχθη έχουμε την λαλιά των ασεβών, δηλαδή την βλασφημία, την αιρετική διδασκαλία, την κοροϊδία και λοιπά. Άρα πρώτον εκ της λογικής βλέπουμε ότι δεν εννοεί να μουγκαθούν όλοι αυτοί που δεν δέχονται την Παναγία και δεύτερον η σκέψη ότι ομιλεί περί φίμωσης είναι αντίθετη με την διδασκαλία του Χριστιανισμού και δεν πρέπει να έρθει στο μυαλό μας ασχέτως εάν δεν καταλαβαίνουμε τι εννοεί ο υμνογράφος.
Γιατί τι λέει στον προηγούμενο στίχο; δυσώπει Θεοτόκε, του οικτειρήσαι ημάς δηλαδή Θεοτόκε μαζί με τον Ιωάννη τον Πρόδρομο και όλους τους Αγίους ικέτεψε τον Χριστό να μας ευσπλαχνιστεί. Και ποιους εννοεί με το ημάς ; Όχι βέβαια μόνο αυτούς που ψάλλουν την ωδή αλλά όλους, δηλαδή όλους τους ανθρώπους, γιατί ο Χριστός όταν δίδαξε πως να προσευχόμαστε δεν όρισε να λέμε Πάτερ μου αλλά Πάτερ ἡμῶν. Βλέπεις λοιπόν ότι αφού πρώτα ικετεύει η Εκκλησία για όλο τον κόσμο, τώρα από Χριστιανική αγάπη παρακαλεί ξανά και διπλά ενδιαφέρεται για αυτούς που βλασφημούν κάνοντας πράξη τα λόγια του Χριστού που όρισε προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καί διωκόντων ὑμᾶς ὅπως γένησθε υἱοί τοῦ πατρός ὑμῶν τοῦ ἐν οὐρανοῖς, ὅτι τόν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπί πονηροὺς καί ἀγαθοὺς καί βρέχει ἐπί δικαίους καί ἀδίκους, ἐάν γάρ ἀγαπήσητε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, τίνα μισθόν ἔχετε; μα και του Αποστόλου που έλεγε βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν ;
 
Έχουν κάποια σχέση μεταξύ τους τα μεγαλυνάρια;
Οι στίχοι δεν είναι τυχαίοι ούτε άσχετοι μεταξύ τους. Όποιος θεωρεί ότι τα μεγαλυνάρια είναι τυχαία, ότι είναι χωρίς σχέση, ότι είναι απόρροια γεγονότων του καιρού που γράφτηκαν, κάνει μέγα λάθος και χωρίς να το θέλει προσβάλει τον Χριστό. Τα μεγαλυνάρια είναι ουρανοκατέβατα χωρίς εισαγωγικά, με την κυριολεκτική έννοια, όχι κάτι που κατέβηκε στο κεφάλι ενός. Ομιλεί σε αυτά το Άγιο Πνεύμα. Αν νομίζουμε ότι παρουσιάζουν κάποια γεγονότα καιρικά ή χειρότερα νομίζουμε ότι σε έναν ήρθε και έπιασε στυλό άρχισε να συνθέτει κανόνα χωρίς εντολή και όταν τελείωσε ένας άλλος τον είδε και του άρεσε και έτσι έβαλε την παράκληση στην Εκκλησία να την ψάλουμε μάλλον δεν πιστεύουμε σε Θεό.
Λέμε στους Χαιρετισμούς Χαίρε, κλίμαξ επουράνιε, δι' ης κατέβη ο Θεός· δηλαδή: χαίρε σκάλα επουράνια με την οποία κατέβηκε ο Θεός. Αφού κατέβηκε ο Χριστός δια της Υπεραγίας Θεοτόκου και με την θυσία του συμφιλίωσε Θεό και άνθρωπο καταργώντας τον Άδη, εδώ τώρα στα μεγαλυνάρια

έχουμε μια κλίμακα η οποία οδηγεί στην σωτηρία:
Από την μετάνοια: Από των πολλών μου αμαρτιών
ο Κύριος να μας φωτίσει: Δέσποινα και μήτηρ του Λυτρωτού
να μας οδηγήσει στην κατάργηση των παθών: Ψάλλομεν προθύμως σοι την ωδήν
στην καλλιέργεια των αρετών,
εδώ η μέγιστη αυτών η αγάπη: Άλαλα τα χείλη των ασεβών
και τελικά να μας οδηγήσει στην σωτηρία, στην χορεία των Αγίων: εἰς τὸ σωθῆναι ἡμάς.
Η δομή των μεγαλυναρίων παρουσιάζει το εξής: την κλίμακα της σωτηρίας.
Αυτό θα γίνει εμφανές καθώς θα προχωρούμε.
Τα μεγαλυνάρια εκτός από το μέγα δίδαγμα που μας μεταφέρουν ως μονάδες, ως σύνολο μας διδάσκουν την μεγάλη αξία της Θεοτόκου. Με την Παναγία, η οποία με την καθαρότητα της έγινε μητέρα του Θεού, άνοιξε ο δρόμος προς την Ουράνιο Βασιλεία. Επίσης ο ποιητής τα έκανε μια μικρογραφία του μυστηρίου της ενσαρκώσεως το οποίο είναι γνωστό αλλά και άγνωστο.
Τα χείλη των ευσεβών είναι ήδη εύλαλα και αυτό διότι υμνούν την Θεοτόκο, όπως και η Γραφή την υμνεί όταν την αποκαλεί Κεχαριτωμένη, στολισμένη με όλες τις αρετές, για αυτό
και έλαβε την χάρη Θεού.
Η Γραφή την αποκαλεί Ευλογημένη εν γυναιξί, Μακαριστή σε όλες τις γενεές, Δοξασμένη από τον Θεό. Την υμνούν οι πιστοί και αυτό προφητεύτηκε στο "ιδού από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί". Ποιοι δεν την υμνούν; Αυτοί που δεν έχουν γνωρίσει τον Χριστό και οι ασεβείς. Για τους πρώτους, αλλά και τους δεύτερους, από Χριστιανική αγάπη παρακαλέσαμε να τους ευσπλαχνιστεί ο Θεός στο δυσώπει Θεοτόκε, του οικτειρήσαι ημάς ώστε να τον γνωρίσουν ή εάν έχουν γνωρίσει να ενεργήσει στην ζωή τους ώστε να βρουν έλεος και σωτηρία.
Να μην παρακαλέσουμε ξανά ειδικά και για αυτούς που βλασφημούν, είτε από κακία είτε διαδίδοντας τις αιρετικές θεωρίες τους ; Αυτοί έχουν πολύ μεγάλη ανάγκη προσευχής και παρακαλούμε με ξεχωριστή δέηση την Θεοτόκο.


Σύντομα σχόλια - απαντήσεις στα μεγαλυνάρια


Τα μεγαλυνάρια της παρακλήσεως έχουν και βαθύτερο νόημα εκτός αυτό που με την πρώτη ανάγνωση καταλαβαίνουμε, τόσα έχουν ειπωθεί ανά τα χρόνια. Αληθώς, είναι μικρογραφία του μυστηρίου της ενσαρκώσεως του Θεού το οποίο είναι γνωστό αλλά και άγνωστο, προσιτό αλλά και μυστηριώδες. Κάτω από την επιφάνεια
κρύβονται σαν κάτω από πέπλο πολλά μυστήρια, πολλές αλήθειες και διδαχές. Για τα μεγαλυνάρια θα μπορούσε να γραφτεί ολόκληρο βιβλίο, έχουν βαθύτατα νοήματα, είναι καταπληκτικά αριστουργήματα.

Έχουμε 2 ευχαριστήρια εγκώμια: σε μεγαλύνομεν, ύμνοις τιμήσωμεν και 5 ικεσίες: σῦ μοι βοήθησον, γενοῦ μεσίτρια, τοῦ οἰκτειρήσαι ἡμᾶς, άλαλα τὰ χείλη, εἰς τὸ σωθῆναι ἡμάς.
Πρώτα υμνούμε και εμείς την Θεοτόκο όπως της πλέκει το εγκώμιο η Ελισάβετ καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου ή ο Αρχάγγελος Γαβριήλ καὶ εἰσελθὼν ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτὴν εἶπε· χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν.

Ἀπό τῶν πολλῶν μου ἁμαρτιῶν, ἀσθενεῖ τό σῶμα, ἀσθενεῖ μου καί ἡ ψυχή· πρός σέ καταφεύγω τήν Κεχαριτωμένην, ἐλπίς ἀπηλπισμένων, σύ μοι βοήθησον.

Για τι ομιλεί αυτό το μεγαλυνάριο ;
Τα πάθη είναι ασθένεια σώματος αλλά και ψυχής, απομακρύνουν και διώχνουν την χάρη του Αγίου Πνεύματος, υποδουλώνουν τον άνθρωπο, εγείρουν μέγα τείχος το οποίο όχι μόνο δεν μας αφήνει να δούμε τον Θεό αλλά ούτε καν να προχωρήσουμε στην αρετή δεν μας επιτρέπει. Από τα πάθη προέρχονται σωματικές ασθένειες αλλά και ψυχικές, για να μπορέσει να φθάσει τελικά ο άνθρωπος στην θέωση το πρώτο βήμα είναι μετανοήσει ώστε έπειτα να καθαρισθεί από τα πάθη.
Η Παναγία είχε όλες τις αρετές, έτσι έφτασε να λάβει την Χάρη του Θεού, έφτασε στην θέωση, Κεχαριτωμένη σημαίνει στολισμένη με την χάρη του Θεού. Είναι η ελπίδα των απελπισμένων, η ἐλπὶς ἀπηλπισμένων, ἀσθενῶν συμμαχία, θλιβομένων χαρὰ καὶ ἀντίληψις όπως λέγει και ο Μεγάλος Παρακλητικός Κανών.
Ελπὶς ἀπηλπισμένων, μια παράδοξη φράση αφού προϋπόθεση για να είσαι απελπισμένος είναι να μην μπορεί πια να γίνει κάτι για την κατάσταση, να μην υπάρχει ελπίδα.
Είναι και βοηθός στις αρρώστιες και στους αδύνατους και στους θλιβόμενους, βεβαίως, όμως εδώ εννοεί ότι είναι η ελπίδα των απελπισμένων από τα γήινα πράγματα αλλά και από τα υλιστικά προστάγματα που εν τέλει καταλαμβάνουν στην καρδιά μας την θέση που ανήκει στον Θεό. Θεός γίνεται το χρήμα, υλικά, η σάρκα, και ενώ νομίζουμε ότι αυτά μας οδηγούν στο καλύτερο, στην πραγματικότητα μας οδηγούν στο χειρότερο. Ο άσωτος νομίζει ότι πράττει καλά και υπέρ του συμφέροντός του, αλλά εν τέλει καταντά από πλούσιος ένας χοιροβοσκός ο οποίος μάλιστα πεθαίνει από την πείνα, ασθενεί το σώμα αλλά και η ψυχή του, ή ένας μέθυσος, από το πάθος ασθενεί η ψυχή του αλλά και το σώμα, παθαίνει κίρρωση, ή ο κοιλιόδουλος ασθενεί όχι μόνο στην ψυχή αλλά και στο σώμα, παθαίνει καρδιακά νοσήματα. Όλες οι αμαρτίες επιφέρουν σωματική ασθένεια και λιγόστευση της ζωής, όχι μόνο αυτές που φανερά φέρνουν κάποια νόσο όπως επί παραδείγματι η πορνεία η μέθη ή η λαιμαργία. Ο άνθρωπος είναι ψυχή και σώμα, από την αμαρτία ασθενούν πάντοτε και τα δυο ποτέ μόνο το ένα, ἀσθενεῖ τὸ σῶμα, ἀσθενεῖ μου καὶ ἡ ψυχή. Δείτε: Η αμαρτία κάνει τον άνθρωπο ασθενή και στο σώμα, επιφέρει ανισσοροπία, μαρασμό, πρόωρο θάνατο. Οι διάφορες θεωρίες όπως η Γιόγκα έρχονται ώστε να αντικαταστήσουν το γνήσιο και να επιφέρουν βλάβη.
Όταν όμως έρχεται ο άνθρωπος εις εαυτόν σαν τον άσωτο ο οποίος, εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλθὼν εἶπε..., τότε μόνο καταλαβαίνει την πραγματική κατάσταση του. Μὴ πεποίθατε ἐπ᾿ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία, λέει ο ψαλμός 145, έχουμε περί πολλού ή στηρίζουμε τις ελπίδες μας, σε άτομα, στο χρήμα, σε διάφορα προστάγματα, αλλά όλα, είτε μας προδίδουν, είτε δεν είναι όπως τα νομίζουμε, είτε είναι στην πραγματικότητα κενά, έτσι μας απελπίζουν, μας κάνουν ασθενείς, μας θλίβουν. Εν τέλει αν αφεθεί η κατάσταση τα πάθη μας αιχμαλωτίζουν, καταλαμβάνουν την θέληση μας η οποία αδρανοποιείται, ὅτι αἱ ἀνομίαι μου ὑπερῇραν τὴν κεφαλήν μου, ὡσεὶ φορτίον βαρὺ ἐβαρύνθησαν ἐπ᾿ ἐμέ, προσώζεσαν καὶ ἐσάπησαν οἱ μώλωπές μου ἀπὸ προσώπου τῆς ἀφροσύνης μου·. Ψαλ. 37,5-6 Διότι οι αμαρτίες μου είναι τόσο μεγάλες, σαν πελώρια κύματα πλημμύρισαν επάνω από το κεφάλι μου και ως βαρύ φορτίο καταπιέζουν την ψυχή μου. Τα εξ αιτίας της αφροσύνης μου τραύματα των αμαρτιών μου βρόμισαν και σάπισαν. Με την φώτιση όμως του Αγίου Πνεύματος που φέρνει η μετάνοια ο άνθρωπος απελευθερώνεται από την κυριαρχία των παθών, καλλιεργεί τις αρετές και προχωράει προς τον Θεό. Ἐὰν μὴ Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον τῶν ἀρετῶν, μάτην κοπιῶμεν, τὴν δὲ ψυχὴν σκέποντος, οὐδεὶς ἡμῶν πορθεῖται τὴν πόλιν. Άνθρωπος είναι και η Παναγία, όμως εδώ την βλέπουμε ως μητέρα του Χριστού, απευθυνόμαστε στην μητέρα του Θεανθρώπου, την επικαλούμαστε ως βοηθό και μεσίτρια προς τον Χριστό γιατί πολύ ισχύει η δέηση της.
Αρχικώς λοιπόν φαίνεται παράδοξη η φράση ἐλπίς ἀπηλπισμένων αλλά η αλήθεια είναι ότι με την αντίθεση της μας διδάσκει ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει ποτέ να χάνει την ελπίδα του και να απελπίζεται, η απελπισία είναι το μεγαλύτερο όπλο του Σατάν, αλλά πρέπει να μεταφέρει την ελπίδα του από τα υλικά προς τα ουράνια, θυμηθείτε την φράση του Αγίου γέροντος Παϊσίου, "αν ο άνθρωπος ακουμπήσει την πίκρα του πόνου του στον γλυκύ Ιησού, οι πίκρες και τα φαρμάκια του μεταβάλλονται σε μέλι". Όταν με συμμάχους του εμάς τους ίδιους ο Διάβολος μας έχει φέρει σε κακή κατάσταση, όταν οι ίδιοι έχουμε έρθει σε κακή κατάσταση από επιλογές μας, όταν από ασθένεια ή άλλες καταστάσεις έχουμε έρθει σε δύσκολη θέση, τότε επιζητά να μας ρίξει στην απελπισία. Αυτό το κάνει διότι όταν ο άνθρωπος απελπιστεί αφενός φεύγει από την εξίσωση της ζωής μας ο Θεός, δηλαδή ο άνθρωπος δεν έχει πυξίδα ούτε καμία ελπίδα. Ούτε θεραπείας, ούτε άλλης αιώνιας ζωής, ούτε ανάστασης, ούτε οποιαδήποτε ελπίδα, ενώ αφετέρου Θεός γίνεται ο άνθρωπος. Κατ' επέκταση οι σκέψεις που έχει ο ίδιος, αλλά και του υποβάλλει προς αποδοχή ο Σατάν, γίνονται οι δέκα εντολές. Όταν γίνει αυτό ο άνθρωπος αποφασίζει σύμφωνα με τις εντολές του εαυτού και του Σατάν και όχι τις εντολές του Θεού γινόμενος έτσι αρνητής. Ο άνθρωπος πρέπει να μεταφέρει την ελπίδα του από τον κόσμο στον Χριστό και να φέρνει στον νου την φωνή του που λέει "έχε θάρρος". Λέει ο Χριστός στην απελπισμένη και "ταλαιπωρημένη από πολλούς ιατρούς" γυναίκα, θάρσει, θύγατερ·, στον παράλυτο, Θάρσει, τέκνον·, στον Παύλο, Θάρσει, Παῦλε·, στους δώδεκα μαθητές και κατ' επέκταση στους μαθητές όλων των αιώνων είπε, θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον, έχετε θάρρος, εγώ νίκησα τον κόσμο, μην απελπίζεστε, από την ύλη, από θεωρίες, από τα δεινά εκ πολεμίων αλλά και εκ Πτώσεως, δηλαδή δυσκολίες αλλά και ασθένειες γηρατειά θάνατο. Ο "άρχων του κόσμου τούτου" Διάβολος προσπαθεί ώστε να πείσει τον άνθρωπο να στηρίξει την ευτυχία του και τα πιστεύω του, δηλαδή όλες τις ελπίδες του, σε σαθρές βάσεις που ο ίδιος έχει φτιάξει ώστε έπειτα να τον οδηγήσει στον λάθος προορισμό.
Κρύβει μέγα και βαθύτατο νόημα αυτό το μεγαλυνάριο, αποδίδει το μυστήριο της μετανοίας.


Γιατί ενώ παρακάτω έχουμε πληθυντικό ημάς εδώ έχουμε ενικό, μου-μοι;

Πληθυντικό έχουμε σε όλα τα υπόλοιπα μεγαλυνάρια, παρακλήσεις αναξίων σων ικετών, ψάλλομεν προθύμως, οικτειρήσαι ημάς, των ασεβών, σωθήναι ημάς, όμως σε αυτό έχουμε ενικό:
Από των πολλών μου αμαρτιών ασθενεί το σώμα ασθενεί μου και η ψυχή, προς σε καταφεύγω την Κεχαριτωμένη ελπίς απηλπισμένων, συ μοι βοήθησον.
Ενικός, μου, γιατί ο κάθε ένας μας έχει συγκεκριμένα πάθη από τα οποία πρέπει να απαλλαγεί ενώ ταυτόχρονα ομολογεί ότι έχει εννοήσει ότι είναι ασθενής.
Βασικότατη προϋπόθεση για να αναζητήσει κάποιος ιατρό είναι να καταλάβει ότι ασθενεί. Από εκεί και μετά ακολουθεί η μετάνοια η οποία είναι η αρχή της υγείας και άρα η έναρξη της πορείας προς τον Θεό. Ο άνθρωπος βλέπει τον εαυτό του ως "κακώς έχοντα" τον Χριστό ως ιατρό και λαμβάνει την απόφαση επιστροφής.
Ο δὲ Ἰησοῦς ἀκούσας εἶπεν αὐτοῖς· οὐ χρείαν ἔχουσιν οἰ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ᾿ οἱ κακῶς ἔχοντες. Όταν οι Φαρισαίοι είπαν στους μαθητές, "γιατί ο δάσκαλός σας τρώει μαζί με αμαρτωλούς;" ο Ιησούς απάντησε, "δεν χρειάζονται γιατρό οι υγιείς αλλά οι άρρωστοι".
Ο ασθενής απελπισμένος άνθρωπος που απελπίστηκε από τους πολλούς "γιατρούς", οι οποίοι όχι μόνο δεν γιάτρεψαν το κενό που άφησε στην καρδιά η απουσία Θεού αλλά προς το χειρότερο τον έφεραν, αναζητεί τον μόνο ιατρό. Καὶ γυνή τις οὖσα ἐν ρύσει αἵματος ἔτη δώδεκα, καὶ πολλὰ παθοῦσα ὑπὸ πολλῶν ἰατρῶν καὶ δαπανήσασα τὰ παρ᾿ ἑαυτῆς πάντα, καὶ μηδὲν ὠφεληθεῖσα, ἀλλὰ μᾶλλον εἰς τὸ χεῖρον ἐλθοῦσα, ἀκούσασα περὶ τοῦ Ἰησοῦ..., είχε ταλαιπωρηθεί πολύ από πολλούς ιατρούς, είχε ξοδέψει όλα τα υπάρχοντά της όχι μόνο χωρίς να δει καμία ωφέλεια αλλά μάλλον είχε έλθει και στο χειρότερο.
Έχουμε στο μεγαλυνάριο αυτό την "αρχή μετανοίας" για την οποία μιλάνε οι πατέρες της Εκκλησίας μας, αναγνώριση της ασθενείας-αυτομεμψία, εξομολόγηση.
Επειδή
εδώ μυστικά παρουσιάζεται η μετάνοια δεν μπορεί να έχουμε πληθυντικό, δηλαδή δεν μπορεί να λέγεται στην αρχή μετανοίας,"από των πολλών μας αμαρτιών....". Αυτό είναι απολύτως αδύνατον γιατί εκείνος που πραγματικά μετανοεί εξετάζει αποκλειστικά τον εαυτό του, δεν απασχολείται με τυχόν αμαρτίες του άλλου, ενώ βλέπει τον εαυτό του ως τον μεγαλύτερο αμαρτωλό, νιώθει ότι αυτός έχει αμαρτήσει περισσότερο από όλους.
Λέει ο Παύλος, Χριστὸς Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ·. Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο να σώσει τους αμαρτωλούς από τους οποίους πρώτος και μεγαλύτερος είμαι εγώ. Εγὼ γάρ εἰμι ὁ ἐλάχιστος τῶν ἀποστόλων, Α Κορ. 15,9 ἐμοὶ τῷ ἐλαχιστοτέρῳ πάντων τῶν ἁγίων, Εφ. 3,8 Είμαι ο μικρότερος των αποστόλων, είμαι ο μικρότερος από όλους τους Χριστιανούς. Ο πληθυντικός ταιριάζει στην αντίθετη μεριά, ο αμετανόητος, ο εγωιστής και υπερήφανος, βλέπει όλους τους άλλους ως φταίχτες για την κατάσταση, ακόμη και τον Θεό. Για αυτό παρά το ότι λέγεται πολύ συχνά η φράση "από τις πολλές μας αμαρτίες" σε ικεσίες, ένα παράδειγμα κατωτέρω, εδώ έχουμε ενικό και μάλιστα αυτό το μεγαλυνάριο είναι το μοναδικό από τα επτά που έχει ενικό. Λύεται λοιπόν η απορία αν υπήρχε.
Ὅτι οὐκ ἔχομεν παρρησίαν διά τά πολλά ἡμῶν ἁμαρτήματα, σύ τόν ἐκ σοῦ γεννηθέντα δυσώπησον, Θεοτόκε Παρθένε· πολλά γάρ ἰσχύει δέησις Μητρός πρός εὐμένειαν Δεσπότου. Μή παρίδῃς ἁμαρτωλῶν ἱκεσίας ἡ πάνσεμνος, ὅτι ἐλεήμων ἐστί, καί σῴζειν δυνάμενος, ὁ καί παθεῖν ὑπέρ ἡμῶν καταδεξάμενος.
Με το θεόπνευστο αυτό μεγαλυνάριο διδασκόμαστε μεταξύ πολλών άλλων ότι δεν πρέπει να θεωρούμε τον αδελφό ούτε ως μεγάλο αμαρτωλό αλλά ούτε ως μεγαλύτερο αμαρτωλό από εμάς. Ο απόστολος λέει δοκιμαζέτω δέ ἄνθρωπος ἑαυτόν, Α Κορ. 11,28. Δοκιμαζέτω σημαίνει εξετάζει, ας εξετάζει τον εαυτό του, δοκιμαζέτω εαυτόν όχι δοκιμαζέτω διπλανόν. Η αμαρτία είναι ορατή όμως η μετάνοια είναι αόρατη, κανέναν δεν πρέπει να καταδικάζουμε ή να έχουμε ως κριτήριο αμαρτωλότητας παύλα αυτοδικαίωση. Λέει ο Φαρισαίος, σε ευχαριστώ Θεέ μου διότι δεν είμαι όπως οι άλλοι άνθρωποι, άρπαγας, άδικος, μοιχός ή και σαν αυτόν τον τελώνη. Νηστεύω, ελεώ, είμαι ενάρετος. Λουκ. 18,11-12. Σε μισό λεπτό μπορεί να φτάσει στην αγιότητα ο αδελφός, δηλαδή να έχει ειλικρινή μετάνοια, ενώ εμείς ακόμη να είμαστε μακριά από αυτήν και άρα στην απώλεια. Ο τελώνης Ζακχαίος δεν σκέφτηκε ούτε τα πολλά του πλούτη ούτε την πολύ καλή θέση του, σε ένα δευτερόλεπτο έγινε ανώτερος από τον πλούσιο νέο που είπε ότι "είχε φυλάξει όλες τις εντολές". Ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου.
Ο πάμπλουτος νέος, ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα, παρόλο που ισχυριζόταν ότι φύλαξε όλες τις εντολές από μικρός και πριν λίγο σε σύγκριση με τον έτοιμο για τα τρίσβαθα της κόλασης τελώνη φαινόταν στο ανθρώπινο μάτι μέγας άγιος, έφυγε περίλυπος διότι δεν είχε διάθεση διορθώσεως και εξ αιτίας ενός πάθους έπεσε σε μεγαλύτερο λάθος, αρνήθηκε την ωραιότερη πρόταση που μπορεί ποτέ να προταθεί, δηλαδή να ακολουθήσει τον Χριστό, πράγμα το οποίο είναι και η μεγαλύτερη επιτυχία στην ζωή, άρα διδασκόμαστε όχι μόνο από πλευράς αμαρτωλότητας αλλά και υλικών. Δεν πρέπει να θεωρούμε κανένα χειρότερο από εμάς ή αποτυχημένο επειδή δεν έχει υλικά, μπορεί να έχει το ανεκτίμητο, τον Χριστό, και την υψηλότερη θέση, να είναι ακόλουθος Χριστού. Διδασκόμαστε ότι δεν χάσαμε τα πάντα αν κάτι υλικό χαθεί, ούτε είμαστε αποτυχημένοι αν δεν τα αποκτήσαμε, άλλο είναι το θεμιτό αποτέλεσμα, αδελφέ αποτυχημένος είναι αυτός που πέθανε και πήγε στην κόλαση. Αποτυχημένος τουτέστιν έχει αστοχήσει.
Η πρόταση που έγινε στον νέο γίνεται σε όλους, όπως ο νέος άκουσε δεῦρο ἀκολούθει μοι έτσι και εσύ ακούς, ἀκολουθείτω μοι. Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ, καί ἀκολουθείτω μοι Μαρκ. 8,34. Εξάλλου πρέπει να γνωρίζουμε ότι όλες οι αμαρτίες είναι εναντίων του Θεού, όχι με κάποιες αλλά με οποιαδήποτε παράβαση του νόμου απομακρύνουμε τον Θεό και τον ατιμάζουμε, διά τῆς παραβάσεως τοῦ νόμου τόν Θεόν ἀτιμάζεις Ρωμ. 2,23.
Ενικός, σοι μοι, γιατί αφού καταλάβαμε την ασθένεια τώρα εκφράζουμε την προσωπική θέληση μας ώστε να μας ελεήσει ο Θεός και να λυτρωθούμε από τα πάθη. Άναστάς πορεύσομαι πρός τόν πατέρα μου, λέει οι άσωτος, δεν απελπίζεται ώστε να χαθεί, παρότι έφυγε από τον Πατέρα μεταφέρει την ελπίδα του πάλι σε αυτόν και σώζεται. Αυτό το ναι ζητά και θέλει ο Θεός από τον κάθε ένα μας προσωπικά γιατί πάντοτε μας αγαπά και μας περιμένει αλλά ποτέ δεν αφαιρεί την ελευθερία ούτε εκβιάζει την θέληση.
Ο άνθρωπος εννοεί την ασθένεια του, εξομολογείται, ἐρῶ αὐτῷ Πάτερ, ἥμαρτον εἰς τόν οὐρανὸν καί ἐνώπιόν σου και λαμβάνει την απόφαση επιστροφής. Ο άγγελος στάλθηκε στην Παναγία και αυτή του απήντησε ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου μετά από αυτά τα λόγια απήλθε ο άγγελος και ήλθε η δύναμις Υψίστου και την επεσκίασε. Αυτό το ναι θέλει ο Θεός από εμάς και εμείς πρέπει να του το προσφέρουμε προσωπικά αλλά και εκ καρδίας.

Πώς θα μας βοηθήσει η Παναγία ;
Το λέει ο επόμενος στίχος, θα μας βοηθήσει με το να γίνει μεσίτρια.
Δέσποινα καί Μήτηρ τοῦ Λυτρωτοῦ, δέξαι παρακλήσεις ἀναξίων σῶν ἱκετῶν, ἵνα μεσιτεύσῃς πρός τόν ἐκ σοῦ τεχθέντα, ὦ Δέσποινα τοῦ κόσμου, γενοῦ μεσίτρια.
Μας βοηθάει η Παναγία σε διάφορες περιστάσεις του βίου μας αλλά εδώ εννοεί να μας βοηθήσει με το να γίνει μεσίτρια γενοῦ μεσίτρια προς τον Χριστό διότι έχει μέγιστη παρρησία ενώπιον του Υιού της για αυτό και λέμε Μήτηρ τοῦ Λυτρωτοῦ.
Εάν οι δίκαιοι έχουν ισχύ, πολὺ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη, πολλώ δε μάλλον η Παναγία την οποία εξέλεξε ο Κύριος για μητέρα του και ως γνωστόν ο Κύριος εκλέγει πάντοτε τον άξιο και δίκαιο. Στην πορεία του Χριστιανού δεν υπάρχει μόνο η φωτεινή νεφέλη αλλά και ο Μωυσής. Η φωτεινή νεφέλη ήταν το Άγιο Πνεύμα που οδηγούσε στην έρημο, ομοίως και τώρα στην πορεία του Χριστιανού οδηγός είναι το Άγιο Πνεύμα όμως έχουμε και τον άνθρωπο οδηγό ο οποίος είναι ο πνευματικός μας, είναι οι άγιοι, εδώ έχουμε την Παναγία που μας βοηθάει και οδηγεί με το παράδειγμα της και την μεσιτεία της. Ζητούμε λοιπόν να γίνει μεσίτρια η Παναγία γενοῦ μεσίτρια ώστε να μας ευσπλαχνιστεί ο Θεός και να μας φωτίσει οδηγώντας μας στην κάθαρση. Το μεγαλυνάριο αναφέρει Δέσποινα, στο επόμενο θα παρατηρήσουμε Θεοτόκε, τυχαία εκλέχθηκαν;

Ο κάθε πιστός όταν ακολουθεί τις εντολές του Χριστού γίνεται δεσπότης το οποίο σημαίνει κύριος,
Δέσποινα το θηλυκό, ελευθερώνεται από την δουλεία της αμαρτίας και της φθοράς από τον Λυτρωτή Χριστό, Λυτρωτοῦ, και γίνεται κατοικητήριο Θεού. Τῇ ἐλευθερίᾳ οὖν, ᾗ Χριστὸς ἡμᾶς ἠλευθέρωσε, στήκετε, καὶ μὴ πάλιν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθε, Γαλ. 5,1. Για να είμαστε ελεύθεροι ο Χριστός μας ελευθέρωσε. Να είσαστε λοιπόν σταθεροί και μη δεσμεύεστε πάλι σε ζυγό δουλείας. Εδώ γίνεται λόγος για τον Νόμο, αλλά αν αυτός ήταν δουλεία πόσο μάλλον είναι η αμαρτία. μεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου Ματθ. 5,14. Στην αντίθετη πλευρά ο αμαρτωλός χάνει την κυριότητα, γίνεται δούλος στην αμαρτία, ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἀμήν ἀμήν λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν δοῦλός ἐστι τῆς ἁμαρτίας Ιω. 8,34, είναι τω Διαβόλω δουλεύων αντί τω Κυρίω δουλεύων, τῷ Κυρίῳ δουλεύοντες Ρωμ. 12,11, ο οίκος της ψυχής καταλαμβάνεται από τους δαίμονες ὑποστρέψω εἰς τόν οἶκόν μου ὅθεν ἐξῆλθον· Λουκ. 11,24 και δεν υπάρχει σε αυτόν ο Χριστός καί μονὴν παρ᾿ αὐτῷ ποιήσομεν. Ιω. 14,23.  
Η Παναγία είχε μέγιστη καθαρότητα και ήταν κατοικητήριο Θεού στον μέγιστο μεταξύ των ανθρώπων βαθμό, Δέσποινα, έτσι έγινε και μητέρα Θεού, Μήτηρ τοῦ Λυτρωτοῦ, πρώτα υπήρξε η μέγιστη πνευματική συγγένεια και έπειτα η μέγιστη σωματική, η δεύτερη απόρροια της πρώτης, απόλυτη αρμονία έχουμε στους κανόνες της Θεοτόκου. Έπειτα επειδή η Παναγία παρουσιάζει τον μέγιστο ανάμεσα στους ανθρώπους βαθμό κυριότητας και μονής Θεού η μεσιτική της δύναμη είναι η ανώτερη κατά το πολὺ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη οπότε γίνεται και το "φως του κόσμου", Δέσποινα τοῦ κόσμου, πνευματικός οδηγός μεσίτης και βοηθός, γενοῦ μεσίτρια.
Λάμπει το Άκτιστο Φως στους Παρακλητικούς Κανόνες της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Παρατηρούμε ότι αφού έχουμε αναγνωρίσει την ασθένεια και αμαρτωλότητα μας και ζήτησε προσωπικά ο κάθε ένας μας την βοήθεια του Θεού, ύστερα αιτούμαστε από την Παναγία να βοηθήσει μέσω της μεσιτείας της ώστε να υπάρξει επέμβαση του μέγα ιατρού των σωμάτων και ψυχών ημών, σὺ γὰρ εἶ ὁ φωτισμός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν, Χριστέ ὁ Θεός λέμε στην Θεία Λειτουργία.

Για τι κάνει λόγο το τρίτο μεγαλυνάριο ;
Ψάλλομεν προθύμως σοι την ωδήν, νύν τη πανυμνήτω, Θεοτόκω χαρμονικώς, μετά του Προδρόμου καί πάντων των Αγίων, δυσώπει Θεοτόκε, του οικτειρήσαι ημάς.
Ο Θεός είναι Πατὴρ οἰκτιρμῶν, είναι ὁ πατήρ τῶν οἰκτιρμῶν καί Θεός πάσης παρακλήσεως, Β' Κορινθ. 1,3, δηλαδή, ο Θεός είναι ο πατήρ και ο χορηγός της ευσπλαχνίας, του ελέους και της συγκαταβάσεως, είναι ο Θεός κάθε παρηγοριάς για τους θλιβόμενους ανθρώπους. Ως οικτίρμων, δηλαδή φιλάνθρωπος, εύσπλαχνος, απέστειλε τον Υιό ώστε να σωθεί ο άνθρωπος. Ψάλλουμε τα Χριστούγεννα, Θεός ὢν εἰρήνης, Πατήρ οἰκτιρμῶν, τῆς μεγάλης Βουλῆς σου τόν Ἄγγελον, εἰρήνην παρεχόμενον, ἀπέστειλας ἡμῖν·, έτσι εδώ του ζητούμε να μας ευσπλαχνιστεί, οικτειρήσαι. Ο Θεός δεν αφήνει κανένα ο οποίος τον αναζητά, μας περιμένει όπως τον άσωτο έτοιμος να μας αγκαλιάσει, είναι αυτός που χορηγεί το έλεος. Στο μεγαλυνάριο ζητάμε "ο Θεός να δείξει προς εμάς την άπειρη ευσπλαχνία του, να μας ευλογήσει και να εμφανίσει σε εμάς το γεμάτο καλοσύνη του πρόσωπο". Ὁ Θεός οἰκτειρήσαι ἡμᾶς καί εὐλογήσαι ἡμᾶς, ἐπιφάναι τό πρόσωπον αὑτοῦ ἐφ᾿ ἡμᾶς καί ἐλεήσαι ἡμᾶς. Ψαλ. 66,2. Ο Δαυίδ στον Ψαλμό ζητούσε με τα ίδια λόγια, οἰκτειρήσαι ἡμᾶς, την ενσάρκωση του Χριστού ώστε να έλθει στον κόσμο η ευλογία και το έλεος, αυτό θα γινόταν δια της Παρθένου όπως γράφτηκε στον Ησαΐα ἰδού ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει, καί τέξεται υἱόν, καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ·. Εμείς ζητούμε το ίδιο τώρα σε προσωπικό επίπεδο ώστε να λάβουμε τα οφέλη αυτής της Θυσίας.
Ο Θεός δια πρεσβειών της Παρθένου, γενοῦ μεσίτρια, του Προδρόμου και όλων των αγίων, μετά του Προδρόμου και πάντων των Αγίων, να μας, οικτειρήσαι, ευσπλαχνιστεί, με αυτήν την ευσπλαχνία του θα μας ευλογήσει και έτσι θα μπορέσουμε να δούμε το πρόσωπο του,
ἐπιφάναι τό πρόσωπον αὑτοῦ ἐφ᾿ ἡμᾶς, να έλθει εντός μας ο Κύριος, "διότι τα αμαρτήματα δημιουργούν εμπόδιο ανάμεσα στον Θεό και σε εμάς, για τις αμαρτίες μας αποστρέφει ο Θεός το πρόσωπο του από εμάς και έτσι δεν λαμβάνουμε έλεος" ή αλλιώς τους οικτιρμούς οἰκτειρήσαι. Αλλὰ τά ἁμαρτήματα ὑμῶν διϊστῶσιν ἀναμέσον ὑμῶν καὶ ἀναμέσον τοῦ Θεοῦ, καί διά τάς ἁμαρτίας ὑμῶν ἀπέστρεψε τό πρόσωπον αὐτοῦ ἀφ᾿ ὑμῶν τοῦ μή ἐλεῆσαι. Ησ. 59,2.
Ο στίχος το "ψάλλομεν προθύμως σοι την ωδήν" έχει σχέση με τον επόμενο δηλαδή με το "άλαλα τα χείλη". Σχέση όχι μόνο στην ικεσία, αλλά και στην αιτία, έχει και αυτός από την Γραφή εμπνευστεί. Ο υμνωδός στον στίχο αυτό έχει κατά νου το: Ἰδού γὰρ ἀπό τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί. Προφητικά ομιλεί η Παναγία και λέγει ἀπό τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί δηλαδή ότι από εδώ και στο εξής θα με μακαρίζουν όλες οι γενεές. Ο Άγιος Νεκτάριος, ο μέγας αυτός χαρισματούχος και θαυματουργός Άγιος, λέγει: "Αύτη η Θεοτόκος εν πνεύματι προφητικώ ήδη αναγγέλει την περιωπήν αυτής μεταξύ πασών των γενεών, λέγουσα: Ἰδού γὰρ ἀπό τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί.
Και αληθώς από του χρόνου εκείνου ήρξατο ο μακαρισμός της Θεοτόκου. Την Θεοτόκον εμακάρισε πρώτη η Ελισάβετ, ήτις, πλησθείσα Πνεύματος Αγίου, ανεφώνησε φωνή μεγάλη και είπεν Εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξὶ καί εὐλογημένος ὁ καρπός τῆς κοιλίας σου, καί μακαρία ἡ πιστεύσασα, ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρά Κυρίου."
Αυτά λέγει ο Άγιος, να λοιπόν η αρχή και η έννοια του ψάλλομεν προθύμως σοι την ωδήν.
Μέγας Άγιος ο Νεκτάριος Πενταπόλεως, ο Άγιος της εν Χριστώ υπομονής, που έγραψε Θεοτοκάριο με εξαίσιους ύμνους, "αγνή Παρθένε δέσποινα άχραντε Θεοτόκε", που καταξιώθηκε να λάβει το διορατικό, το προορατικό, το θαυματουργικό χάρισμα, όπως και ο γέρων Άγιος Παΐσιος που γνωρίσαμε στις ημέρες μας έλαβε και αυτός Θεία χαρίσματα, ο Θεός ποτέ δεν μένει αμαρτύρητος, ευλαβούνταν και οι δυο Άγιοι πολύ την Παναγία και την είδαν και θαύματα από αυτήν έλαβαν.
Έλεγε ο γέροντας Άγιος Παΐσιος, όταν ψάλλω το τροπάριο "μη καταπιστεύσης με ανθρωπίνη προστασία Παναγία Δέσποινα", καμιά φορά σταματώ στο "αλλά δέξαι δέησιν του ικέτου σου". Αφού δεν έχω θλίψη, πως να πω "θλίψις γαρ έχει με, φέρειν ου δύναμαι"; Ψέμματα να πω; Στην πνευματική αντιμετώπιση δεν υπάρχει θλίψη, γιατί όταν ο άνθρωπος τοποθετηθεί σωστά, πνευματικά, όλα αλλάζουν. Αν ο άνθρωπος ακουμπήσει την πίκρα του πόνου του στον γλυκύ Ιησού, οι πίκρες και τα φαρμάκια του μεταβάλλονται σε μέλι." Μήπως ο γέροντας πιο μετά στην παράκληση θα ζητούσε το κακό του συνανθρώπου του; Όπως μας λέγει δεν έχω θλίψη και δεν ψάλλω το θλίψη γαρ έχει με κατά όμοιο τρόπο μας λέγει δεν έχω μίσος αλλά αγάπη και ψάλλω το άλαλα τα χείλη. Έχοντας δει ο Άγιος Νεκτάριος και ο Άγιος Παΐσιος εμπρός στα μάτια τους την Παναγία αλλά και απτά τα θαύματά της, δεν θα μας έλεγαν ότι ποτέ δεν θα άφηνε η Παναγία να υπάρχει και να ψάλλεται ένας ύμνος προς αυτήν εάν δεν ήταν εντός του ορθόδοξου, της ορθής δόξας προς τον Θεό, σκεπτικού; Σε κάποιον από όλους τους Αγίους θα αποκάλυπτε η Παναγία ότι ο ύμνος αυτός δεν είναι σωστός. Δεν θα άφηνε ο Κύριος να συνταχθεί και να ψάλλεται ανάρμοστος ύμνος για την μητέρα του, το άλαλα δεν εννοεί κάτι το κακό ώστε να σκανδαλιστώ εγώ ο χειρότερος όλων ενώ άλλοι έβλεπαν ζωντανά την Θεοτόκο ή να σκεφτώ εγώ ο ολιγόπιστος ότι φροντίζει "για τα πετεινά του ουρανού που ούτε σπέρνουν ούτε θερίζουν και όμως ο ουράνιος Πατήρ τα τρέφει" αλλά θα άφηνε στην τύχη τον ύμνο που θα λεγόταν για την μητέρα του και κάποιος θα λάμβανε μια πρωτοβουλία, όλο και κάποιος ύμνος τυχαίος θα γραφόταν, όλο και ατάκτως ερριμμένα μεγαλυνάρια τυχαίας έμπνευσης θα είχε, όλο και κάποιος θα τον εισήγαγε στην Εκκλησία να τον ψάλλουμε. Θεολογικό μεγαλείο και εξόφθαλμη θεοπνευστία έχουν οι παρακλητικοί ύμνοι προς την Θεοτόκο, είναι καταπληκτικά αριστουργήματα. Όσο αφορά το άλαλα θα μπορούσε να ειπωθεί ότι είναι ο πιο Χριστιανικός ύμνος, όχι μόνο επειδή διδάσκει την μεγίστη των αρετών αλλά και από μεριάς θεολογικής.
 
Γιατί σε αυτό το μεγαλυνάριο γίνεται ξαφνικά λόγος για Πρόδρομο και αγίους; 
Γιατί παραλήφθηκαν άγγελοι και απόστολοι που εμφανίζονται στο τελευταίο;
Παρατηρούμε ότι προηγούμενα στην εκζήτηση μεσιτείας δεν υπήρχε άλλο πρόσωπο παρά μόνο η Θεοτόκος, ἵνα μεσιτεύσῃς πρὸς τὸν ἐκ σοῦ τεχθέντα, Ὦ Δέσποινα τοῦ κόσμου, γενοῦ μεσίτρια, εδώ όμως παραδόξως εμφανίζονται και άλλα, ο Πρόδρομος και όλοι οι Άγιοι, γιατί; Μήπως επειδή είπε ο Χριστός ότι ο Πρόδρομος είναι ο μεγαλύτερος σε αγιότητα άνδρας; ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ· Ματθ. 11,11. Με τέτοιο σκεπτικό και οι απόστολοι θα είναι δεύτεροι, ο Χριστός λίγο παρακάτω είπε ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι, ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ, ὅταν καθίσῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ Ματθ, 19,28. Αν μπήκαν στο τελευταίο μεγαλυνάριο γιατί όχι και εδώ; Μετά του Προδρόμου αποστόλων και αγίων δυσώπει Θεοτόκε του οικτιρήσαι ημάς. Εξύψωση Προδρόμου αλλά όχι χωρίς κόστος και οι απόστολοι υποβιβάζονται στους λοιπούς, Αγίων; Μήπως εν τέλει είναι τυχαίο; Αυτό του ήρθε αυτό έγραψε αυτό λέμε; Ο Χριστός έλειπε όταν γραφόταν ο ύμνος που θα λεγόταν για την μητέρα του οπότε λέμε ο,τι να 'ναι; Κοιτούσε τριγύρω ο υμνογράφος μπας του έρθει "έμπνευση" και έτσι την μια κοιτώντας έξω από το παράθυρο του σπιτιού διαπίστωσε ότι έμεναν άφωνα τα χείλη των απίστων του καιρού εκείνου από τα θαύματα της εικόνας και του κατέβηκε το "άλαλα τα χείλη" και την άλλη γυρνώντας το κεφάλι μέσα είδε ότι την εικόνα του Προδρόμου και κάποιους άγιους είχε στον τοίχο του δωματίου και του ήρθε η "έμπνευση" να γράψει για Ιωάννη και αγίους;
Φυσικά και όχι, αυτά απλά δεν γίνονται, εδώ πρόκειται για την μητέρα του Θεού.
Τα πρόσωπα και η σειρά τους, "σου ψάλουμε ύμνο πανύμνητε Θεοτόκε με χαρά, μαζί με τον Πρόδρομο και τους Αγίους παρακάλεσε", νυν τη πανυμνήτω, Θεοτόκω χαρμονικώς, μετά του Προδρόμου και πάντων των Αγίων δυσώπει, είναι αυτή που βλέπουμε στα τέμπλα. Σε κάθε τέμπλο εκτός από τον Χριστό είναι πάντοτε η Παναγία και ο Πρόδρομος, έπειτα δίπλα στην Παναγία είναι ο Άγιος του κάθε ναού. Οικτιρμός σημαίνει έλεος ευσπλαχνία, αυτοί θα μας ανοίξουν την πύλη των οικτιρμών, του οικτειρήσαι ημάς, θα μας ανοίξουν την πύλη της ευσπλαχνίας.
Ειδικά της Θεοτόκου αλλά εκζήτηση συμμετοχής και ολόκληρης της Εκκλησίας στην μεσιτεία η οποία θα ανοίξει σε εμάς την ευσπλαχνία, του οικτειρήσαι ημάς, και την Ωραία Πύλη ώστε να συναντηθούμε με τον Χριστό, εκεί οικειωνόμαστε τα οφέλη της Σταυρικής Θυσίας, διαμέσω των μυστηρίων έρχεται σε εμάς ο Θεός, με αυτά λαμβάνουμε το έλεος, τους οικτιρμούς. Το καταδικαστικό γραμμάτιο καρφώθηκε από τον Χριστό στον Σταυρό, η θυσία του Χριστού μας έσωσε, ἐξαλείψας τὸ καθ᾿ ἡμῶν χειρόγραφον τοῖς δόγμασιν ὃ ἦν ὑπεναντίον ἡμῖν, καὶ αὐτὸ ἦρεν ἐκ τοῦ μέσου προσηλώσας αὐτὸ τῷ σταυρῷ· Κολ. 2,14. Όμως παρατηρούμε την Γραφή να μας λέει ότι μας σώζει το βάπτισμα, μας σώζει η Ευχαριστία, δηλαδή διαμέσω των μυστηρίων λαμβάνουμε το έλεος, με τα μυστήρια λαμβάνουμε το έλεος του Πατρός οικτιρμών. Έσωσεν ἡμᾶς διὰ λουτροῦ παλιγγενεσίας καὶ ἀνακαινώσεως Πνεύματος Ἁγίου Τίτ. 3,5. Νῦν καὶ ἡμᾶς σῴζει βάπτισμα, Α' Πετρ. 3,21. Ο τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ ἐγὼ ἀναστήσω αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ Ιω. 6,54.
Ο άνθρωπος λαμβάνει το έλεος με τα μυστήρια, αυτά είναι όχι μόνο θεραπευτικά αλλά και ισχυροποιά, βλέπουμε ότι μόνο μετά από την συνάντηση με τον Κύριο στην Ευχαριστία μπορεί ο άνθρωπος να λέγει "άλαλα τα χείλη". Δηλαδή ο άνθρωπος προοδεύει στην αρετή και πνευματικά με τα μυστήρια.
Καταπληκτικά αριστουργήματα φιλοτέχνησε το Άγιο Πνεύμα για την Υπεραγία Θεοτόκο. Εδώ είδαμε τον Πρόδρομο και τους Αγίους και εννοείται το τέμπλο όπου ο άνθρωπος προσέρχεται στην Ευχαριστία στην πορεία προς την Βασιλεία που παρουσιάζει η σειρά των μεγαλυναρίων. Στο τελευταίο μεγαλυνάριο θα συναντήσουμε τα ίδια πρόσωπα, Θεοτόκος Πρόδρομος Άγιοι, όμως αυτοί αλλάζουν σειρά ενώ επιπλέον προστίθενται οι Απόστολοι αλλά και οι άγγελοι. Θα δούμε το γιατί γίνεται αυτό, εννοείται ότι δεν είναι τυχαίο αλλά με βαθύτατο νόημα.
 
Πως εκλέχθηκαν οι συγκεκριμένες προσφωνήσεις της Θεοτόκου;
Σύμφωνα με όλα τα παραπάνω μπορούμε τώρα να παρατηρήσουμε και την θεόπνευστη αρμονία των προσφωνήσεων. Στο πρώτο μεγαλυνάριο είδαμε Κεχαριτωμένη διότι με την καθαρότητα της στολίστηκε με όλες τις αρετές και την επικαλούμαστε εμείς οι αμαρτωλοί ώστε να μας βοηθήσει να ξεκινήσουμε τον δρόμο προς την καθαρότητα, αρχή μετανοίας, αναγνώριση ασθενείας. Έπειτα έχουμε Δέσποινα διότι είναι κυρία, ο πιστός ελεύθερος και φως του κόσμου, οπότε ο καταλληλότερος μεσίτης κατά το "πολύ ισχύει η δέηση του δίκαιου" ώστε να λυτρωθούμε και εμείς, εξ ου και το μήτηρ του Λυτρωτού και όχι Θεοτόκε το οποίο είναι όμοιο σε νόημα αλλά όμως την λέξη παρατηρούμε αμέσως μετά. Έπειτα έχουμε Θεοτόκε διότι δια των μυστηρίων έρχεται σε εμάς ο Θεός, με τα μυστήρια λαμβάνουμε τους οικτιρμούς του Πατρός οικτιρμών, αριστερά όπως κοιτάμε το τέμπλο έχουμε την εικόνα της Παναγίας μαζί με τον μικρό Χριστό. Θεοτόκος δηλαδή μητέρα Θεού, η Παναγία με τον μικρό Χριστό αριστερά στο τέμπλο. Δηλαδή έχουμε τις απολύτως κατάλληλες προσφωνήσεις για κάθε αίτηση, η τύχη δεν έχει θέση στους κανόνες της Θεοτόκου και τώρα πια ούτε οι άλλες ερμηνείες. Να ξέρουμε ότι στους κανόνες ομιλεί το Άγιο Πνεύμα. Ο άνθρωπος λαμβάνει την αληθινή απόφαση να ακολουθήσει τον Θεό και έχουμε αμέσως να έρχεται η φώτιση και έπειτα ο Κύριος να μας θεραπεύει, να μας καθαρίζει από τον ρύπο της αμαρτίας ὅτι κατὰ τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τῆς γῆς ἐκραταίωσε Κύριος τὸ ἔλεος αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς φοβουμένους αὐτόν· καθόσον ἀπέχουσιν ἀνατολαὶ ἀπὸ δυσμῶν, ἐμάκρυνεν ἀφ᾿ ἡμῶν τὰς ἀνομίας ἡμῶν καθὼς οἰκτείρει πατὴρ υἱούς, ᾠκτείρησε Κύριος τοὺς φοβουμένους αὐτόν. Ψαλ. 102,11-14. Δηλαδή: διότι όσο αμέτρητο είναι το ύψος του ουρανού από την γη, τόσο μέγα και κραταιό είναι το έλεος του Θεού προς εκείνους που τον ευλαβούνται. Όσο απροσμέτρητη είναι η απόσταση της ανατολής από την δύση, τόσο απομάκρυνε από εμάς ο Θεός τις αμαρτίες μας ώστε να είμαστε απαλλαγμένοι από αυτές. Όπως ευσπλαγχνίζεται ο στοργικός πατέρας τα παιδιά του έτσι και ο Κύριος ευσπλαγχνίζεται εκείνους που τον φοβούνται.
Ο αλλοτριωμένος εξ αιτίας της αμαρτίας άνθρωπος μετανοεί και αναζητεί τον Θεό Από των πολλών μου αμαρτιών ο οποίος είναι πηγή κάθε παρηγοριάς, πηγή κάθε ελπίδας για τους απελπισμένους και καθώς με την φώτιση του Αγίου Πνεύματος ω Δέσποινα του κόσμου γενού μεσίτρια προχωρούμε και καλλιεργούμε τις αρετές τότε τα πάθη νικιούνται ολοκληρωτικά, του οικτειρήσαι ημάς, έτσι ο άνθρωπος βλέπει το πρόσωπο του Θεού και φτάνει να λέγει και αυτός εκ καρδίας το ἄφες αὐτοῖς -- άλαλα τα χείλη διότι έγινε και εκείνος οικτίρμων όπως ο Κύριος, ενώ ζητάει τα γνήσιας αξίας πράγματα, δηλαδή την ουράνιο βασιλεία, εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.
Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί Λουκ. 6,36. Δηλαδή: γίνεστε λοιπόν εύσπλαχνοι στους συνανθρώπους όπως και ο Πατήρ σας είναι πολυεύσπλαγχνος προς όλους. Βλέπουμε την κλίμακα προς την Ουράνιο Βασιλεία για την οποία έγινε αναφορά πρωτύτερα.

Γιατί δεν είναι διαπίστωση το άλαλα τα χείλη ; 
 
Διαπίστωση δηλαδή, έχασαν την λαλιά τους. Για δύο λόγους, πρώτον γιατί οι Παρακλήσεις είναι ικετευτικές αιτήσεις όπως το λέει και ο τίτλος, παράκληση, ο Χριστιανός δεν έχει καιρό για διαπιστώσεις σε τέτοια θέματα. Κάποιος βλέπει έναν που βλασφημεί αλλά ο Χριστιανός βλέπει έναν που είναι μέσα στην φωτιά και κινδυνεύει να αφανιστεί και δεν παρατηρεί εάν ο καιόμενος δεν φωνάζει βοήθεια αλλά βρίζει, ούτε λέει αδιάφορα, αυτός καίγεται, αλλά τον ενδιαφέρει να μπορέσει ο αδελφός να σωθεί τάχιστα από τις φλόγες. Η διαπίστωση είναι μια αλήθεια αλλά για το πνευματικό ύψος της Θεοτόκου θα συνιστούσε ῥῆμα ἀργὸν στον κανόνα της, πράγμα απολύτως αδύνατον.
Όσοι θεωρούν ότι το μεγαλυνάριο εκφράζει διαπίστωση κάνουν λάθος και όσοι χειρότερα νομίζουν ότι σε κάποιον του ήρθε να γράψει έναν κανόνα για την Παναγία, ότι κάποιος τον διάβασε και του άρεσε, ότι κάποιος σκέφτηκε και τον έβαλε να τον ψάλλουμε, όσοι νομίζουν ότι ένας κοιτούσε τριγύρω και είδε την εικόνα ή κάποια γεγονότα και έτσι του ερχόταν η "έμπνευση" των συγκεκριμένων φράσεων, όλοι αυτοί θεωρούν ταυτόχρονα και αυτόματα ότι ο Χριστός όταν συντέθηκε ο ύμνος που θα λεγόταν εις τους αιώνες για την μητέρα του "φλυαρούσε κάπου, πιθανόν βρισκόταν στην τουαλέτα, δεν αποκλείεται και να κοιμόταν". Γ' Βασ. 18,27.

Ας υποθέσουμε ότι είδαν τα σημεία και έμειναν άφωνα, τι έγινε για τον Χριστιανό;
Δεν ήταν το σημείο εφαλτήριο ώστε ώστε αυτός να κινηθεί, είτε με λόγια είτε με προσευχή, ώστε να περάσει ο ασεβής από την πίστη που έχει και ο Διάβολος στην πίστη εντός της καρδίας; Να έλθει σε θεραπεία; Ποίησε σε ύμνο το γεγονός για ποιο λόγο; Δεν υπάρχει κάποιος λόγος ψυχωφελής, είναι απλά μια διαπίστωση που μας φέρνει ξανά σε ένα ιδιόρρυθμο "βουβάθηκαν" ή ας "ας βουβαθούν" ή "σας τα έλεγα".
Δεύτερον και κύριον μπορεί τα χείλη ρητόρων Ρήτορας πολυφθόγγους,ὡς ἰχθύας ἀφώνους, ὁρῶμεν ἐπὶ σοὶ Θεοτόκε· ἀποροῦσι γὰρ λέγειν, τὸ πῶς καὶ Παρθένος μένεις, καὶ τεκεῖν ἴσχυσας· ἡμεῖς δὲ τὸ μυστήριον θαυμάζοντες, πιστῶς βοῶμεν· ή απίστων ή άλλων να μείνουν άφωνα από θαύματα και αυτό διότι σε κάποιους από αυτούς υπάρχει η καλή διάθεση, αλλά τα χείλη των ασεβών δεν μένουν άφωνα από τα θαύματα, είναι ασεβείς και ασεβή επειδή ακριβώς εκφέρουν ασέβεια, ενώ παρατηρούμε ότι η Εκκλησία όταν πρόκειται να μας παρουσιάσει αφωνία από έκπληξη μιλάει διαφορετικά.
Το σημείο έχει επίδραση στον Χριστιανό ο οποίος ενεργεί. Στον εαυτό του έχει επίδραση τον θαυμασμό, στηρίζεται, και ενέργεια, πιστά βοά, δηλαδή δοξολογεί, δίδει αίνον τω Θεώ, καὶ παραχρῆμα ἀνέβλεψε, καὶ ἠκολούθει αὐτῷ δοξάζων τὸν Θεόν· καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἰδὼν ἔδωκεν αἶνον τῷ Θεῷ
Λουκ. 18,43, αυτό γίνεται ακριβώς μετά στους Χαιρετισμούς Ρήτορας πολυφθόγγους...ἡμεῖς δὲ τὸ μυστήριον θαυμάζοντες, πιστῶς βοῶμεν· Χαῖρε, σοφίας Θεοῦ δοχεῖον, χαῖρε, προνοίας αὐτοῦ ταμεῖον, Αυτά ως προς τον εαυτό, ως προς τον συνάνθρωπο ο Χριστιανός δια του σημείου βοά, δηλαδή κηρύττει, αλλά και ενεργεί ώστε να προχωρήσει ο άνθρωπος πνευματικά προς την θεραπεία αφού καί τὰ δαιμόνια πιστεύουσι καὶ φρίσσουσι Ιακ. 2,19 από τα θαύματα αλλά δεν ωφελούνται σε τίποτα.
Βεβαίως οι ασεβείς όχι εμπρός στην θαυματουργή εικόνα αλλά ακόμη και εμπρός στον ίδιο τον Χριστό και τα θαύματα του που ἐκ τοῦ αἰῶνος οὐκ ἠκούσθη-σαν δεν μένουν άφωνα, δηλαδή δεν μένουν χωρίς βλασφημία. Τα ασεβή χείλη εκφέρουν κατ' επέκταση ασέβεια, είτε αυτό λέγεται διαστρέβλωση των λόγων του Χριστού δηλαδή αίρεση, είτε των θαυμάτων, είτε κοροϊδία, είτε άλλο.
Ο Κύριος πέθανε επάνω στο σταυρό υπό την περιπαικτική διαστρέβλωση των λόγων του και μέσα στα οὐά της χλεύης και της ειρωνείας. Το οὐά είναι επιφώνημα εκπλήξεως ή κοροϊδίας, εδώ σημαίνει: χα!. "Χα! εσύ που έλεγες ότι θα γκρέμιζες τον Ναό....". Ἄλλους ἔσωσεν, ἑαυτὸν οὐ δύναται σῶσαι δηλαδή "άλλους έκανες καλά και εσύ πεθαίνεις".
Καὶ οἱ παραπορευόμενοι ἐβλασφήμουν αὐτὸν κινοῦντες τὰς κεφαλὰς αὐτῶν καὶ λέγοντες· οὐά, ὁ καταλύων τὸν ναὸν καὶ ἐν τρισὶν ἡμέραις οἰκοδομῶν! σῶσον σεαυτὸν καὶ κατάβα ἀπὸ τοῦ σταυροῦ. ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἀρχιερεῖς ἐμπαίζοντες πρὸς ἀλλήλους μετὰ τῶν γραμματέων ἔλεγον· ἄλλους ἔσωσεν, ἑαυτὸν οὐ δύναται σῶσαι. ὁ Χριστὸς ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ καταβάτω νῦν ἀπὸ τοῦ σταυροῦ, ἵνα ἴδωμεν καὶ πιστεύσωμεν αὐτῷ. καὶ οἱ συνεσταυρωμένοι αὐτῷ ὠνείδιζον αὐτόν. Μαρκ. 15,29-32. Και αυτοί που περνούσαν στον δρόμο κοντά από τον σταυρό τον βλαστημούσαν και κουνούσαν τα κεφάλια τους λέγοντας "εσύ που θα γκρέμιζες τον ναό και σε τρεις ημέρες και θα τον ξανάχτιζες! Σώσε λοιπόν τον εαυτό σου και κατέβα από τον σταυρό". Παρομοίως δε και οι αρχιερείς με τους γραμματείς κοροϊδεύοντας έλεγαν, "άλλους έσωσε και τον εαυτό του δεν μπορεί να σώσει". Ορισμένες φορές ακούμε από τους ασεβείς λόγια του είδους "γέροντας Παΐσιος θεράπευε τον καρκίνο, πέθανε από καρκίνο", κοινός ο πατέρας των ασεβών για αυτό παρατηρούμε κοινά σημεία και στα τέκνα του.

Τι σημαίνει η φράση των μη προσκυνούντων ;
Δεν σημαίνει αποκλειστικά τα χείλη των εικονομάχων ούτε φυσικά σημαίνει προσκύνησε ειδάλλως. Ο Θεός ή η Παναγία δεν θέλουν προσκύνηση ή εγκώμια με τα χείλη ώστε εάν απλά προσκυνήσει κάποιος να είναι δεκτός, ἐγγίζει μοι ὁ λαὸς οὗτος τῷ στόματι αὐτῶν καὶ τοῖς χείλεσί με τιμᾷ, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ᾿ ἐμοῦ· μάτην δὲ σέβονταί με, διδάσκοντες διδασκαλίας ἐντάλματα ἀνθρώπων. Δηλαδή, ο λαός αυτός με πλησιάζει μόνο με το στόμα και με τιμά μόνο με τα χείλη, η ευσέβειά του περιορίζεται σε υποκριτικά λόγια, η καρδιά τους όμως απέχει πολύ από εμένα, ανώφελα με σέβονται διότι αφήνουν την δική μου αλήθεια και διδάσκουν εντολές και διδασκαλίες ανθρώπων.
Δεν θέλει οπαδούς ο Χριστός να του κάνουν υποκλίσεις και να φωνάζουν με τα χείλια ζήτω! αλλά θέλει υιούς και θυγατέρες που τηρούν τον λόγο του γιατί τον αγαπούν.
Εάν προσκυνήσουμε την εικόνα δεν είναι όλα εντάξει εάν η υπόλοιπη διδασκαλία και ζωή δεν είναι και αυτή ορθή. Έτσι η φράση των μη προσκυνούντων δεν σημαίνει προσκύνησε ειδάλλως, ούτε ο ύμνος είναι ειδικά για την διδασκαλία των εικόνων και περί εικονομαχίας αλλά σημαίνει: των μη παραδεχόμενων την Χριστιανική διδαχή και τα θαύματα που επιβεβαιώνουν τον λόγο.

Γιατί υπάρχουν λόγια περί εικόνας, αλλά και συγκεκριμένης εικόνας και δεν έχουμε την συνέχεια: άλαλα τα χείλη που βλασφημούν την Θεοτόκο ;
Ενώ πριν λέει ψάλλομεν προθύμως δεν συνεχίζει λέγοντας άλαλα τα χείλη που βλασφημούν την Θεοτόκο αλλά ομιλεί για εικόνα διότι αυτή της Οδηγήτριας είναι αρχαιότατη και θεωρείται από την παράδοση ότι είναι η πρώτη εικόνα της Παναγίας, έχει δε επιτελέσει πολλά μεγάλα και απτά θαύματα.
Ο θεόπνευστος υμνογράφος θέλει να καταδείξει το φανερόν και μεμαρτυρημένον
θαύμα, μεμαρτυρημένον αποδεδειγμένο με μάρτυρες. Εξέλεξε το αμέσως πλησιέστερο στην Θεοτόκο λόγω απουσίας λειψάνων, αν υπήρχαν θα ήταν αυτά η επιλογή και διαφορετικό το μεγαλυνάριο με ίδιο νόημα όμως. Ο άνθρωπος είναι σώμα και ψυχή οπότε τα λείψανα είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, το αμέσως πλησιέστερο είναι η εικόνα όπου η τιμή επί το πρωτότυπο αναβαίνει. Εξέλεξε την Οδηγήτρια λόγω σχετικότητας φυσικά, επίσης λόγω θαυματουργίας αλλά και παραδόσεως ως της πρώτης εικόνας της Θεοτόκου.
Τα σημεία είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την διδασκαλία του Χριστιανισμού, είναι η δια του ορατού επιβεβαίωσις του αοράτου, με αυτά οι ευσεβείς ενισχύονται, αυτοί που δεν ήταν αρκετός ο λόγος βεβαιώνονται, αλλά οι ασεβείς τα πολεμούν.
Για τους ασεβείς όπως και για τον Διάβολο κάθε τι που είναι προς δόξα Θεού και έχει αφορμή να οδηγηθούν άνθρωποι στον Χριστό γίνεται κύριος στόχος επιθέσεως και μάλιστα σφοδρής, τον λόγο θα δούμε στην επόμενη απάντηση. Έτσι η θαυματουργή εικόνα αλλά και όλα τα θαυμάσια Κυρίου είναι αιτία ώστε οι ασεβείς να στραφούν εναντίον. Όπως οι Φαρισαίοι δίωξαν πρόσβαλαν και στράφηκαν εναντίων του Χριστού που επιτέλεσε τόσα καλά έργα, όπως διάφοροι σήμερα κοροϊδεύουν ή καπηλεύονται τον γέροντα Παΐσιο που βοήθησε τόσο κόσμο. Ο Διάβολος δεν περιμένει να βλαστήσει σε δέντρο ο σπόρος που έσπειρε ο σπείρων και μετά να ξεράνει το δέντρο πράγμα δύσκολο, αλλά προσπαθεί στον σπόρο να επιτεθεί. Προσπαθεί να σκοτώσει τον Χριστό στην φάτνη.
Η φράσις τὴν εἰκόνα σου τὴν σεπτὴν, τὴν ἱστορηθεῖσαν ὑπὸ τοῦ Ἀποστόλου, Λουκᾶ ἱερωτάτου, τὴν ὁδηγήτριαν δεν ομιλεί αποκλειστικά για την εικόνα της Οδηγήτριας και έτσι την Γοργοεπήκοο ή την Φοβερά Προστασία που κρατάει ο γέροντας Παΐσιος στην φωτό είναι ελεύθερος κάποιος να την βλασφημεί ή να την αρνηθεί ως είδωλο. Δεν έχει κάτι ιδιαίτερο η συγκεκριμένη εικόνα οπότε εφόσον προσκυνήσεις αυτήν είναι όλα εντάξει, ούτε μόνο αυτήν την εικόνα θα στοχεύσουν ή θα αρνηθούν οι ασεβείς, είτε είναι άθεοι είτε αιρετικοί. Ούτε φυσικά κάτι της εποχής είδε ο υμνογράφος και εμπνεύστηκε, ούτε τυχαία συνέθεσε, ούτε η εκλογή είχε αιτία κάποιο περιστατικό με την Οδηγήτρια.
Αυτά τα τελευταία είναι απαράδεκτα. Όπως είδαμε και θα δούμε όλες οι φράσεις συμβολίζουν κάτι, Θεοτόκος Πρόδρομος Άγιοι, το τέμπλο, Δέσποινα ο ελεύθερος από την δουλεία της αμαρτίας, Λυτρωτή γιατί ο Χριστός ελευθερώνει από την αμαρτία, ενικός στο μεγαλυνάριο η μετάνοια και λοιπά. Η εδώ φράση συμβολίζει και εννοεί όλα τα φανερά και αποδεδειγμένα θαυμάσια που επιτελεί ο Κύριος τα οποία οι ασεβείς όχι μόνο δεν τα λαμβάνουν υπόψη αλλά τα πολεμούν μανιωδώς. Παρότι ο Θεός ενεργεί σημεῖα οι ασεβείς τα αγνοούν και διαδίδουν αιρετικές θεωρίες, βλασφημούν την Παναγία, κοροϊδεύουν τους πιστούς ότι πιστεύουν σε κάτι ανύπαρκτο, ότι είναι αφελείς και τα λοιπά όμοια. Τὸν λόγον βεβαιοῦντος διὰ τῶν ἐπακολουθούντων σημείων Μαρκ. 16,20. Ο Κύριος συνεργούσε και επιβεβαίωνε το κήρυγμα των αποστόλων με θαύματα που επακολουθούσαν το κήρυγμα.
Ο κανόνας είναι προς την Θεοτόκο έτσι το σημεῖον θα το καταδείξει κάτι σχετικό με αυτήν,
απουσία λειψάνων εκλέχτηκε εικόνα της Θεοτόκου, εκλέχτηκε η θεωρούμενη ως πρώτη εικόνα η οποία είναι και θαυματουργή ώστε διαμέσου αυτής να καταδειχθεί το σημεῖον το οποίο αντιστρατεύονται οι ασεβείς. Από την Οδηγήτρια και τα γνωστά θαύματά της το μυαλό θα πάει στην μια και στην άλλη εικόνα, θα πάει στον Παΐσιο και Πορφύριο όλων των αιώνων, θα πάει σε όλα τα θαυμάσια Κυρίου. Έτσι έχουμε μια αλυσίδα διότι όλα τα σημεῖα είναι πρώτιστα ώστε να φανερωθεί ο Θεός και έπειτα για θεραπείες σωματικές, απαλλαγή από δεινά, απελευθέρωση από κατακτητές και λοιπά.
Τα λόγια εξυπηρετούν απόλυτα το βαθύτατο νόημα που θέλει να δώσει ο ποιητής του ύμνου, αυτά που εξέλεξε είναι τα βέλτιστα, τα τελειότερα, για το νόημα που θέλει να παραδώσει. Το νόημα που θέλει να αποδώσει δεν μπορεί να καταδειχθεί με μια πρόταση όπως το "άλαλα τα χείλη των ασεβών των μη προσκυνούντων σε" το οποίο θα έδινε πολύ διαφορετική σημασία, ούτε με το "άλαλα τα χείλη που σε βλασφημούν", ούτε με το "άλαλα τα χείλη που δεν δέχονται τα θαύματά σου", φράση που οδηγεί τον νου σε αοριστία, ούτε θα ξεκινούσε το μεγαλυνάριο με το άλαλα και το σημείο θα το καταδείκνυε σύντομη αναφορά η οποία με πρόταση-επιχείρημα θα δείχνει ύπαρξη Θεού.
Η Εκκλησία θεολογεί ΑγιοΠνευματικώς όχι Αριστοτελικώς όπως άλλες "εκκλησίες" οι οποίες στην ουσία είναι εκκλησίες του δήμου. Την ύπαρξη του Θεού θα την καταδείξει το ἔρχου καί ἴδε, έλα και δες.
Αυτό που ειπώθηκε χτες για τον Χριστό, αυτό που μπορούσε σήμερα να ειπωθεί για τον Παΐσιο, τον Πορφύριο, τον Ιάκωβο, τον Εφραίμ Κατουνακιώτη, τον Ευμένιο Σαριδάκη.
Η Ορθοδοξία δεν είναι θεωρίες και λόγια περί Θεού αλλά βίωμα, εμπειρία, γεύση Θεού.
Το "έλα να δεις μόνος σου" δεν είναι η παρατήρηση αλλά κυρίως είναι η προσωπική εμπειρία εντός του ανθρώπου. Όλοι οι ευσεβείς απέκτησαν προσωπική εμπειρία, αυτή η εμπειρία έρχεται χωρίς καμία εξαίρεση σε όλους όσους λαμβάνουν ορθά μέρος στην λατρευτική ζωή και τα μυστήρια. Η προσωπική εμπειρία έκανε να προσκυνηθεί η εικόνα μα και να "ψαλλεί προθύμως η ωδή", ενώ το ίδιο γεγονός, η αποκάλυψη Θεού, ήταν αιτία οι ασεβείς να εναντιωθούν ενσυνειδήτως.
Όπως είδαμε και πρωτύτερα ο στίχος έχει διπλή έννοια, είναι και προς τους ασεβείς και έχει το θαύμα ως βεβαίωση και έτσι προτροπή σε αυτούς για το σταμάτημα της βλασφημίας αλλά είναι και παρόμοιος με το Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς˙ οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι, οι ασεβείς βλέπουν την εικόνα και τα θαύματα αλλά κρατούν πεισματικά κλειστά τα μάτια τους, για αυτούς η εικόνα, και όχι μόνο, είναι αιτία επιθέσεως. Οι Φαρισαίοι βλέπουν τα θαύματα του Κυρίου αλλά τα διαστρέφουν και τον διώκουν και ενώ χιλιάδες διαπίστωσαν το χάρισμα των γερόντων Αγίων Παϊσίου και Πορφυρίου κάποιοι ασεβούν. Αυτά τα θαυμάσια δεν αρέσουν στον διάβολο και τους ασεβείς έτσι αυτοί τους επιτίθενται, εάν κάποιος είναι στην αμαρτία, εάν κάποιος ασπάζεται παραστάσεις δαιμονικές ή διδασκαλίες αιρετικές είναι όλα "ωραία".
Με το να βλασφημούν κατά της εικόνας οι ασεβείς έρχονται σε δύσκολη θέση από το γεγονός ότι ο Χριστός η Παναγία και οι Άγιοι όλους τους βοηθούν.
Αλλά ποια βοήθεια είναι άραγε παραπάνω από το ότι έφτασε σε τέτοια ύψη αγιότητας και ανύψωσε το γένος ώστε να την εκλέξει ο Κύριος και με την ενανθρώπιση του να καταργήσει τον αιώνιο θάνατο; Από αυτό που βλέπουμε έχουμε την βεβαίωση για το αόρατο δηλαδή ότι ζει ο Κύριος, ότι υπάρχει, και όπως βοήθησε φανερά η Παναγία αυτούς που προσέτρεξαν έτσι βοηθά όλους τους ανθρώπους, όπως ο Χριστός μπορεί μεν να βοήθησε συγκεκριμένους ανθρώπους κατά την επίγεια πορεία του αλλά αυτό είναι βεβαίωση της φιλανθρωπίας του και ότι όλους τους βοηθά μυστικά.

Γιατί επιτίθενται οι ασεβείς στον γέροντα Παΐσιο, στις θαυματουργές εικόνες, σε όλα τα θαυμάσια Κυρίου;

Οι ασεβείς λοιδορούν τον γέροντα Παΐσιο και γενικώς ασεβούν και επιτίθενται στα θαυμάσια Κυρίου διότι έτσι το μυαλό θα εκτραπεί και αντί να πάει στα σημεία και αυτά που πρεσβεύουν θα πάει σε κοροϊδίες που ορισμένες φορές πονηρώς βαφτίζονται αστεία και σάτιρα. Έτσι αφενός θα εκτροχιαστεί ο νους και αφετέρου θα κοιμηθεί η συνείδηση ώστε να μην λάβει υπόψη το ότι ο γέροντας Παΐσιος, ο γέροντας Πορφύριος, ο γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης και γενικώς όλα τα θαυμάσια Κυρίου μας προσφέρουν ισχυρότατες ενδείξεις-αποδείξεις για την ύπαρξη Θεού.
Στις εικόνες διότι θα διοχετευθεί η αμφιβολία και όλα αυτά ώστε να έχουμε το ίδιο αποτέλεσμα, να καταστεί ανύπαρκτος ο Θεός. Αυτά αρχικώς μπορεί να παρουσιάζονται με κάποιο μανδύα αλλά στην πραγματικότητα είναι Σατανικής προελεύσεως και εν τέλει σκοπό έχουν να καταφέρονται εναντίων των Θείων ενεργειών. Τα θαυμάσια του Θεού είναι αυτά που μας τον αποκαλύπτουν, είναι οι Θείες ενέργειες. Χωρίς αυτές ο Θεός μένει για πάντα κρυμμένος αφού δεν μπορεί να ανακαλυφθεί από τον άνθρωπο. Όμως ένας κρυμμένος Θεός είναι ένας ανύπαρκτος Θεός, οι ασεβείς επιτίθενται με λοιδορίες, συκοφαντίες και με ότι άλλο στις ενέργειες του Θεού ώστε να τον μετατρέψουν σε ανύπαρκτο, έτσι χτυπιέται ταυτόχρονα και η θέωση του ανθρώπου. Δεν δημιουργείται η εκ παρατηρήσεως γνώση, η πίστη από την λογική, έτσι δεν έρχεται η επόμενη γνώση, η εσωτερική γνώση, δεν οδηγείται ο άνθρωπος στην θέα Θεού. Για αυτό παρά το ότι η απόδειξη θέωσης της Παναγίας είναι ότι έγινε Θεοτόκος θα εκλέγονταν τα λείψανα αν υπήρχαν. Εκλέχτηκε το αμέσως πιο κοντινό το οποίο θα έδειχνε το σημείο αλλά και την πορεία προς την τέλεια πίστη, την εγκατοίκηση του Πνεύματος στον άνθρωπο. Ο ασεβής γίνεται ένας νέος σταυρωτής ο οποίος σκοτώνει τον Χριστό, τώρα προσπαθεί να τον σκοτώσει βρέφος.
Λέει ο άγιος γέροντας Δανιήλ Γούβαλης: οι διάφορες ενέργειες του Θεού μας πιστοποιούν ότι υπάρχει Θεός και ανάλογα με τις ενέργειες του άλλοτε φαίνεται φοβερός, άλλοτε ευσπλαχνικός, άλλοτε δίκαιος, άλλοτε μεγαλειώδης. Ο Θεός βοηθεί και ένας άνθρωπος γίνεται άγιος, αγιοποιός ενέργεια, ένας αγράμματος ψαράς της Γαλιλαίας γίνεται σοφός συγγραφεύς και θεολόγος, σοφοποιός ενέργεια, ένας που ασκείται στην έρημο ανεβαίνει στις πιο ψηλές πνευματικές κορυφές, θεοτική ενέργεια, ο Θεός βλέπει τα πάντα, θεατική ενέργεια. Μια άκτιστη ενέργεια είναι η προγνωστική, ορισμένοι άνθρωποι γίνονται κάτοχοι της ακτίστου αυτής ενεργείας, πρόκειται για τους προφήτες, αλλά εμείς δεν μπορούμε να δούμε τα μακρινά σαν κοντινά ούτε τα μελλοντικά σαν τωρινά, ούτε το θέλημα του Θεού για εμάς πριν εκπληρωθεί, οι προφήτες όμως γνώρισαν την βουλή που υπάρχει προαιώνια στον Θεό πριν ακόμη αυτή πραγματοποιηθεί. 
Παρατηρεί ο Μέγας Βασίλειος, οι μαθητές του πότε τον προσκύνησαν; Όχι όταν είδαν την κτίση να υποτάσσεται σε αυτόν; Επειδή η θάλασσα και οι άνεμοι τον υπάκουσαν οι μαθητές γνώρισαν την Θεότητά του, λοιπόν, από τις ενέργειες που είδαν απέκτησαν γνώση και η γνώσις τους έκανε να τον προσκυνήσουν.

Γιατί ενώ πολλοί είναι μεγάλοι και συνεχείς πολέμιοι εμείς παρακαλούμε και επιμένουμε να παρακαλούμε ;
Δυστυχώς υπάρχουν οι ανά τους αιώνες Φαρισαίοι και κάποιοι από αυτούς θα μείνουν αμετανόητοι και όχι μόνο αυτό αλλά αντιθέτως θα συνεχίζουν να προχωρούν περισσότερο προς την κακία. Ο ασεβής άνθρωπος προχωρεί στην ασέβεια, απομακρύνεται συνεχώς από τον Θεό και διαβολοποιείται. Έτσι μπορεί να βλέπει την θαυματουργή εικόνα και όχι μόνο να μην δίδει καμία σημασία αλλά να ασεβεί κιόλας. Προσευχόμαστε για αυτούς γιατί ο Χριστιανός πονά για τον πλανημένο αδελφό, αλλά και η αγάπη πάντοτε ελπίζει. Αυτή είναι η αιτία που ο Κύριος προσευχήθηκε για τους σταυρωτές, αυτή είναι η αιτία που ο Άγιος γέρων Παΐσιος προσευχήθηκε και για τον Διάβολο ακόμη. Ο Διάβολος όμως εμφανίστηκε και κορόιδευε τον γέροντα Παΐσιο. Ο Χριστιανός ενδιαφέρεται όπως ο καλός Ποιμήν και για τα ενενήντα εννέα αλλά ιδιαιτέρως δέεται για το ένα που έχει πλανηθεί.

Γιατί τώρα
εκτός από την Παναγία επικαλούμαστε τον Πρόδρομο τους Αγίους τους Αποστόλους και όλους τους αγγέλους;
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαὶ, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι πάντες μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.
Γιατί τώρα στρέφουμε το βλέμμα μας με λαχτάρα στην Εκκλησία την εν τω ουρανώ.
Με λαχτάρα βλέπουμε όλους εἰς τήν χαράν τοῦ κυρίου τους και θέλουμε να συναριθμηθούμε και εμείς στην θριαμβεύουσα Εκκλησία, έτσι ζητούμε την πρεσβεία τους και την βοήθεια τους στον αγώνα μας. Ο μετανοημένος άνθρωπος αλλάζει στόχο και θεώρηση των πραγμάτων, το θέλω του και το αίτημά του στρέφονται στα πραγματικής αξίας, αυτά που είναι αιώνια, την κατάκτηση της ουράνιας βασιλείας και ουράνιας δόξας, όχι της επίγειας δόξας και πλούτου. Η ουράνια Εκκλησία και η επίγεια δεν είναι αποκομμένες η μια από την άλλη αλλά είναι άρρηκτα συνδεδεμένες και ο σύνδεσμος τους στηρίζεται στην αγάπη. Η αγάπη είναι η αιτία των προσευχών των εν τη Γη για τους κεκοιμημένους και για τους ασεβείς, η αγάπη είναι αιτία που οι εν τω ουρανώ χαίρονται όταν κάποιος αμαρτωλός μετανοεί και αυτή η αγάπη και το ενδιαφέρον των εν τω ουρανώ για εμάς και την σωτηρία μας είναι η αιτία που εμείς αιτούμαστε σε αυτούς να παρακαλέσουν τον Κύριο ώστε να σωθούμε. Το μεγαλυνάριο παρουσιάζει την Εκκλησία με τα δύο σκέλη της, στρατευομένη και θριαμβεύουσα. Είναι λάθος να σκεφτούμε ότι λέει κάτι όμοιο με τον "πολύ όχλο" των μαρτύρων του Ιεχωβά, οι άγγελοι, ο Πρόδρομος, οι Απόστολοι, η Παναγία και οι άγιοι, δηλαδή οι επώνυμοι και οι υπόλοιποι.
Οι μάρτυρες του Ιεχωβά λένε ότι ορισμένοι λίγοι θα πάνε στον ουρανό και οι υπόλοιποι θα είναι εδώ στην Γη, θα παντρεύονται και θα ζουν τρώγοντας και πίνοντας. Δείτε ανάρτηση μάρτυρες του Ιεχωβά και ανάσταση όπου θα διαπιστώσουμε ότι διδάσκουν Βουδιστική μετεμψύχωση σε Μουσουλμανικό παράδεισο.
Η ερμηνεία είναι η εξής: Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαὶ, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, αρχίζει με τους διακόνους Χριστού στην Γη μετά την έναρξη της επίγειας πορείας του, άγγελοι, Πρόδρομος, Απόστολοι, συμβολίζει την επίγεια Εκκλησία, άγγελοι, λαϊκοί-μοναχοί, ιερείς. Οι άγγελοι είναι από αγάπη βοηθοί των ανθρώπων προς την σωτηρία, πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν Εβρ. 1,14. Ο Διάβολος προτείνει στον Χριστό να πέσει από ύψος αναφέροντας το ὅτι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ ἐντελεῖται περὶ σοῦ τοῦ διαφυλάξαι σε. Ο Ψαλμός μιλάει γενικώς για τον άνθρωπο ο οποίος είναι πιστός στον Θεό, δηλαδή όχι μόνο ο Χριστός είχε άγγελους καὶ ἰδοὺ ἄγγελοι προσῆλθον καὶ διηκόνουν αὐτῷ Ματθ. 4,11 αλλά και κάθε ένας έχει άγγελο δίπλα του. Οι άγγελοι είναι στην Γη και μας προστατεύουν, λέει η Γραφή, Μιχαὴλ ὁ ἄρχων ὁ μέγας, ὁ ἑστηκὼς ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τοῦ λαοῦ σου·, εδώ γίνεται λόγος για τον Ταξιάρχη ο οποίος "στέκεται επί τους υιούς του λαού σου" δηλαδή προστατεύει τον λαό του Θεού, τώρα τους Χριστιανούς. Οι άγγελοι βρίσκονται στην λειτουργία μας λέει ο Παύλος στην Προς Κορινθίους, αλλού βλέπουμε ότι είναι ψυχοπομποί, εγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς τὸν κόλπον ᾿Αβραάμ·, σε άλλο σημείο μας λέει η Γραφή ότι αυτοί μεταφέρουν τις προσευχές μας, καὶ ἄλλος ἄγγελος ἦλθε καὶ ἐστάθη ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου ἔχων λιβανωτὸν χρυσοῦν, καὶ ἐδόθη αὐτῷ θυμιάματα πολλά, ἵνα δώσῃ ταῖς προσευχαῖς τῶν ἁγίων πάντων ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον τὸ χρυσοῦν τὸ ἐνώπιον τοῦ θρόνου. Αποκ. 8,3 Και ένας άλλος άγγελος ήλθε και στάθηκε στο επουράνιο θυσιαστήριο κρατώντας στα χέρια του ολόχρυσο θυμιατό. Και δόθηκαν σε αυτόν πολλά θυμιάματα, οι προσευχές των αγίων που βρίσκονται στους ουρανούς, για να τις συνενώσει με τις προσευχές των πιστών της στρατευομένης Εκκλησίας και να τις προσφέρει στο ολόχρυσο θυσιαστήριο που είναι μπροστά στον θρόνο του Θεού. Όχι μόνο μεταφέρουν τις προσευχές αλλά προσεύχονται και μεσιτεύουν για εμάς καὶ ἀπεκρίθη ὁ ἄγγελος Κυρίου καὶ εἶπε· Κύριε παντοκράτωρ, ἕως τίνος οὐ μὴ ἐλεήσῃς τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ τὰς πόλεις Ἰούδα, ἃς ὑπερεῖδες τοῦτο ἑβδομηκοστὸν ἔτος;
καὶ ἀπεκρίθη Κύριος παντοκράτωρ τῷ ἀγγέλῳ τῷ λαλοῦντι ἐν ἐμοὶ ῥήματα καλὰ καὶ λόγους παρακλητικούς. Ζαχ. 1,12-13 Ο προφήτης Ζαχαρίας είδε έναν άγγελο ο οποίος μίλησε στον Κύριο και του είπε, "Κύριε παντοκράτορα έως πότε δεν θα ελεήσεις την Ιερουσαλήμ και τις πόλεις Ιούδα τις οποίες εδώ και εβδομήντα έτη παραβλέπεις;" Και ο Κύριος παντοκράτορας απάντησε λόγους καλούς, λόγους παρηγορίας προς τον άγγελο. Ο άγγελος είπε στον προφήτη τι του είχε πει ο Κύριος και η απάντηση ήταν ότι θα ελευθερωνόταν.
Κατανοούμε ότι οι άγγελοι κατατάσσονται στην στρατευόμενη Εκκλησία.
Ο Πρόδρομος είναι ο Ιωάννης αλλά και όλοι όσοι είναι στην θέση Προδρόμου. Όλοι οι πραγματικοί Χριστιανοί, όλα τα ζωντανά μέλη της Εκκλησίας, είναι επόμενοι Προδρόμου δηλαδή προετοιμάζουν τον άνθρωπο για να ἀποκαταστήσει πάντα· Ματθ. 17,11 για να ἀποκαταστήσει καρδίαν πατρὸς πρὸς υἱὸν καὶ καρδίαν ἀνθρώπου πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ Μαλ. 4,5 αποκαταστήσει δεσμούς αγάπης, την καρδία του πατρός προς τον υιό και την καρδία προς τον πλησίον, ώστε να προσέλθει στο Ποτήριον, τους απειθείς επαναφέρει στην σύνεση και τα φρονήματα των δικαίων, ετοιμάζει στον Κύριο λαό προπαρασκευασμένο για να υποδεχθεί τον Σωτήρα στην Ευχαριστία, ἑτοιμάσαι Κυρίῳ λαὸν κατεσκευασμένον Λουκ. 1,17. Είναι άγγελος προ ποτηρίου Χριστού, προπαρασκευάζει τις καρδίες των ανθρώπων ώστε να τον δεχτούν, οὗτός ἐστι περὶ οὗ γέγραπται, ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου· Λουκ. 7,27.
Όμοια και ο κάθε ένας πραγματικός Χριστιανός είναι και μπορεί να αποκαλεστεί και Ηλίας και Πρόδρομος τοις τρόποις διότι έρχεται ἐν πνεύματι καὶ δυνάμει Ἠλιού Λουκ. 1,17, είναι επόμενος αυτών. Δείτε ανάρτηση έλευση προφήτη Ηλία.
Τόν ζηλωτήν Ἠλίαν τοῖς τρόποις μιμούμενος, τῷ Βαπτιστῇ εὐθείαις ταῖς τρίβοις ἑπόμενος, Πάτερ Ἀντώνιε, τῆς ἐρήμου γέγονας οἰκιστής, καί τήν οἰκουμένην ἐστήριξας εὐχαῖς σου· διό πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν. Ο καθηγητής της ερήμου Μέγας Αντώνιος ήταν και αυτός Ηλίας, ένας ζηλωτής, ένας Ηλίας τοῖς τρόποις ήταν όμως και επόμενος Προδρόμου,
τῷ Βαπτιστῇ εὐθείαις ταῖς τρίβοις ἑπόμενος, ακολούθησε τον ευθύ δρόμο του Βαπτιστή, ακολούθησε τον δρόμο Ιωάννου, είναι και αυτός ένας Ιωάννης, ένας δρόμος που οδηγεί στην Οδό. Τ
ους απειθείς επαναφέρει στην σύνεση και τα φρονήματα των δικαίων, ετοιμάζει στον Κύριο λαό προπαρασκευασμένο για να υποδεχθεί τον Σωτήρα στην Ευχαριστία. "Είδα όλες τις παγίδες του διαβόλου απλωμένες πάνω στη γη και στενάζοντας είπα: Ποιος άραγε μπορεί να τις προσπεράσει αυτές; Και άκουσα μια φωνή να μου λέει: Η ταπεινοφροσύνη."
Ο Πρόδρομος ήξερε πολύ καλά ότι ο Χριστός ήταν ο Λυτρωτής, έστειλε μαθητές του και ρώτησε τον Χριστό αν είναι ο Μεσσίας ώστε να στηρίξει τους κλονισμένους μαθητές, εἶπεν αὐτῷ· σὺ εἶ ὁ ἐρχόμενος ἢ ἕτερον προσδοκῶμεν; Ματθ. 11,3 Εσύ είσαι ο ερχόμενος Μεσσίας ή να περιμένουμε άλλον; Ομοίως και ο καθηγητής της ερήμου φυσικά και ήξερε, για να βλέπεις αυτό το θέαμα, πόσο μάλλον να λαμβάνεις αμέσως απάντηση εξ ουρανού δεν αγνοείς, αλλά σαν τον Πρόδρομο έπραξε ώστε να στηρίξει τους κλονισμένους από την αμαρτία μαθητές. Βλέπεις ότι Ηλίας αλλά και Ιωάννης τοις τρόποις είναι αυτός;
Στην σειρά επικεφαλής οι ειδικοί ιερείς, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, για αυτό και έχουμε και διευκρίνηση δωδεκάς, διότι υπήρχαν και οι Εβδομήκοντα όμως μόνο η
δωδεκάς έλαβε εντολή για την Ευχαριστία. Επικεφαλής οι ειδικοί ιερείς Απόστολοι και οι επόμενοι τους που βρίσκονται στο επίγειο θυσιαστήριο και μεταδίδουν το σώμα και αίμα Χριστού όπου εκεί γίνεται και η μέγιστη πρεσβεία δηλαδή η ανάγνωση ονόματος στην προσκομιδή, είναι μικρότερη στις προσευχές κάθε είδους, είτε οι άλλες στην Εκκλησία είτε οι ιδιωτικές.
Για αυτό τον λόγο βλέπουμε και οι άγιοι διάβαζαν μερικές φορές για ώρες ονόματα στην προσκομιδή. Διότι προκύπτει μεγάλη ωφέλεια. 
Έπειτα το μεγαλυνάριο συνεχίζει με την Εκκλησία την εν τω ουρανώ όπου τώρα παρουσιάζει τους μεσίτες και βοηθούς μας προς την σωτηρία που βρίσκονται στο ουράνιο θυσιαστήριο με επικεφαλής την Θεοτόκο, οἱ Ἅγιοι πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, όλοι οι Άγιοι και εξαιρετικά η Θεοτόκος. Στρατευομένη πριν και τώρα η θριαμβεύουσα Εκκλησία, για αυτό τον λόγο έχουμε όλα αυτά τα πρόσωπα να εμφανίζονται, για αυτό τον λόγο τώρα οι Άγιοι πάντες είναι μετά τον ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων Πρόδρομο μετά τους Αποστόλους και πριν από την Παναγία η οποία αναφέρεται τελευταία. 
Άγγελοι Πρόδρομος Απόστολοι -- Άγιοι Παναγία: η Εκκλησία, μαχόμενη θριαμβεύουσα
πριν η σειρά ήταν διαφορετική
Παναγία Πρόδρομος Άγιοι: το τέμπλο. 
Ενικός σε ένα μόνο μεγαλυνάριο διότι παρουσιάζεται η μετάνοια η οποία ουδέποτε κοιτάζει τον διπλανό, Δέσποινα ο ελεύθερος εκ της δουλείας, Παναγία Πρόδρομος Άγιοι είναι οι εικόνες του τέμπλου από όπου λαμβάνουμε τους οικτιρμούς, τα ωφέλη της Σταυρικής θυσίας, δια των μυστηρίων ο άνθρωπος λαμβάνει τα ωφέλη της θυσίας επί Σταυρού, μόνο με αυτά προχωράει πνευματικά για αυτό έρχεται έπειτα σε σειρά η πολυσυζητημένη αίτηση για τον πολέμιο αδελφό, εικόνα Οδηγήτριας είναι οι Θείες ενέργειες οι οποίες αποκαλύπτουν στον άνθρωπο τον Θεό, ασεβείς οι ενσυνείδητα πολέμιοι αυτών των ενεργειών ώστε ει δυνατόν να καταστεί ανύπαρκτος ο Θεός, Άγγελοι Πρόδρομος Απόστολοι η επί Γης Εκκλησία, δώδεκα επειδή εννούνται οι ειδικοί ιερείς που έλαβαν την εντολή τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν, Άγιοι Παναγία η Εκκλησία στον ουρανό και όλα όσα παρατηρήσαμε. Βλέπουμε στην σειρά μεγαλυναρίων την ύψιστη θεολογική διδαχή αλλά και το οτιδήποτε αναφέρεται έχει και κυριολεκτική έννοια και συμβολική. Δηλαδή έχουμε ταυτόχρονα διδαχή κυριολεξία και συμβολισμούς και στην όλη σειρά αλλά και στις λέξεις. Ας αναρωτηθούμε αγαπητοί, για να τα γράψει αυτά για εσένα το Άγιο Πνεύμα πόσο άγιος πρέπει να είσαι; Ορθώς λοιπόν ζητούμε την μεσιτεία της Θεοτόκου, ορθώς την αποκαλούμε Παναγία. Όσο αφορά το εδώ τροπάριο από τις ικεσίες μας προς σωτηρία εαυτών και αλλήλων ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς, δεν μπορεί να αποκοπεί το ένα κομμάτι της Εκκλησίας. Μπορεί το σώμα Χριστού να έχει δύο σκέλη αλλά ουσιαστικά είναι ένα, όποιο ενδιαφέρον, δηλαδή την σωτηρία μας, έχει το κομμάτι επί Γης ακριβώς το ίδιο έχει και η εν τω ουρανώ Εκκλησία. Το μεγαλυνάριο με απαράμιλλη δεξιοτεχνία και κατά εξόχως αριστουργηματικό τρόπο, απόρροια της θεοπνευστίας, μας παρουσιάζει αυτό το γεγονός και τα δυο σκέλη της Εκκλησίας.

Γιατί τα αιτήματα στην Εκκλησία λένε, να μας λυπηθεί, να μας ευσπλαχνιστεί, να μας ελεήσει, να μεσιτεύσουν όλοι όσοι υπάρχουν ;
Με αυτά στην Εκκλησία δεν παρακαλούμε να μας σώσει ο Κύριος λες και αυτός θέλει να μας κολάσει και εμείς βάζουμε λυτούς και δεμένους να μεσιτεύσουν για να του ξεφύγουμε, ούτε φυσικά παρακαλούμε να μας σώσει ενώ εμείς θα παραμένουμε αμετανόητοι, αλλά συγκλονιζόμαστε και εμείς σαν τον Ησαΐα με τα θαυμάσια αὐτοῦ και λέμε, ω ταλαίπωρος εγώ. Βλέπουμε τα θαύματα των αγίων μας τις φοβερές εμφανίσεις τους, όπως οι Άγιοι Ραφαήλ Νικόλαος Ειρήνη, βλέπουμε τους φωτισμένους γέροντες μας και κυρίως βλέπουμε και λαμβάνουμε τον Κύριο των Δυνάμεων στο μέγα μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και συγκλονιζόμαστε και ταυτόχρονα ζητούμε ως αμαρτωλοί που είμαστε να μην μας αφήσει ο Κύριος στην αμαρτία αλλά ούτε όταν βαδίζουμε τον δρόμο της μετανοίας να μας αφήσει όταν πέσουμε, αλλά πατρικά να μας βοηθά και να μας οδηγεί στην σωτηρία.
Και μιλάμε έτσι στην Εκκλησία γιατί βλέπουμε και λέμε το ίδιο που είδε και είπε ο Ησαΐας. Δηλαδή πρώτα μας ευεργετεί ο Κύριος, μας προσέχει, μας οδηγεί, μας βοηθάει, και μετά εμείς βλέποντας τις ευεργεσίες ομιλούμε έτσι. Βλέπουμε και εμείς τον Κύριο και τον οίκο που είδε ο Ησαΐας, εἶδον τὸν Κύριον καθήμενον ἐπὶ θρόνου ὑψηλοῦ καὶ ἐπῃρμένου, καὶ πλήρης ὁ οἶκος τῆς δόξης αὐτοῦ βλέπουμε τώρα εμείς τον οίκο Θεού, την Εκκλησία, βλέπουμε την δόξα Κυρίου με τα τόσα θαύματα, βλέπουμε και λαμβάνουμε τον ίδιο τον Κύριο στην Θεία Ευχαριστία και λέμε, ὦ τάλας ἐγώ, ὅτι κατανένυγμαι, ὅτι ἄνθρωπος ὢν καὶ ἀκάθαρτα χείλη ἔχων, ἐν μέσῳ λαοῦ ἀκάθαρτα χείλη ἔχοντος ἐγὼ οἰκῶ καὶ τὸν βασιλέα Κύριον σαβαὼθ εἶδον τοῖς ὀφθαλμοῖς μου. Δηλαδή, Ω ταλαίπωρος εγώ! Έχω συγκλονιστεί ολόκληρος, διότι ενώ είμαι άνθρωπος αμαρτωλός και έχω ακάθαρτα χείλη και κατοικώ ανάμεσα σε λαό που έχει επίσης ακάθαρτα χείλη, εγώ ο ανάξιος είδα με τα μάτια μου τον βασιλέα και Κύριο των Δυνάμεων.
Ο Ησαΐας είδε μια φορά και όχι όπως τώρα, εμείς τώρα αγαπητοί στην εποχή της Καινής βλέπουμε τον Κύριο στην Θεία Ευχαριστία, όχι βλέπουμε αλλά λαμβάνουμε. Βλέπουμε την δόξα Θεού, τα θαύματα της Παναγίας και των Αγίων μας, τους σύγχρονους προφήτες, για αυτό πολύ μεγάλη προσοχή χρειάζεται, ο Χριστιανός δεν έχει δικαιώματα αλλά μεγάλες υποχρεώσεις, να ενεργούμε λοιπόν ανάλογα.
 
ΣΕΙΡΑ :
Η ΕΛΛΑΜΨΙΣ ΤΟΥ ΑΚΤΙΣΤΟΥ ΦΩΤΟΣ 
ΣΤΟΥΣ ΥΜΝΟΥΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
 
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: ΥΜΝΟΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ
Ερμηνεία στιχηρών του Πάσχα: Αναστήτω ο Θεός
Ερμηνεία ευχής: Φως ιλαρόν
Ερμηνεία τροπαρίων:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: ΥΜΝΟΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ
Υπεραγία Θεοτόκος και άγιος γέρων Δανιήλ:
Φανέρωσις ερμηνείας Χαιρετισμών: Α' Στάση--Β' Στάση--Γ' Στάση--Δ' Στάση
 
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3: ΥΜΝΟΙ ΠΡΟΣ ΑΓΙΟΥΣ ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΙΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ
Ερμηνεία ευχής αποδείπνου: Άγιε Άγγελε ο εφεστώς
 

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου