Δούλος του Θεού, τι σημαίνει

Η ΕΚ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ <αριστερά [στις κολώνες] δεξιά> ΕΞΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΩΝ
Δούλος του Θεού

Εις το Ματθαίον 11:28-30
Αγαπητοί, για την λέξη δούλος όλοι ξέρουμε τον αρνητικό χαρακτήρα που υποδηλώνει αφού αναφέρεται σε μια απόλυτη υποταγή και κατάργηση της ελεύθερης βουλήσεως. Είναι όμως φανερό ότι η φράση δούλος του Θεού δεν μπορεί να σημαίνει ότι ο Χριστιανός είναι ένας δούλος όπως αυτούς που έχουμε κατά νου όταν λέμε την λέξη διότι είναι ξεκάθαρο το γεγονός ότι εφόσον ο Θεός είναι Παντοδύναμος εάν ήθελε έτσι τα πράγματα θα είχε φτιάξει εξαρχής όλη την δημιουργία ως δούλη σε αυτόν γεγονός που δεν υφίσταται. Δεν μπορεί να λογιστεί ως δούλος ένας που οικειοθελώς ακολουθεί κάποιον ή οικειοθελώς πράττει ότι διδάσκει, διότι εφόσον το κάνει αυτό με την βούλησή του αυτή παραμένει απόλυτα ελεύθερη, έτσι αφού δεν υπάρχει υποταγή από εξωτερικό παράγοντα ανά πάσα στιγμή μπορεί κάλλιστα να αναιρέσει την απόφαση του να ακολουθεί.
Επίσης όταν κάποιος δουλεύει τω Κυρίω τῷ Κυρίῳ δουλεύοντες Ρωμ. 2,11 δεν είναι όπως ένας δούλος ο οποίος δουλεύει στον κύριό του αλλά είναι όπως ένας γιος ο οποίος δουλεύει μαζί με τον πατέρα του και ενδιαφέρεται όπως και ο πατέρας για τους αγαπητούς αδελφούς του. Ο Χριστός παραγγέλλει όποιος θέλει ας ακολουθήσει ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν και είναι επίσης γνωστό ότι δεν θέλει οπαδούς οι οποίοι υποκριτικά θα τον δέχονται και μόνο με τα χείλη θα τον λατρεύουν, τοῖς χείλεσί με τιμᾷ, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ᾿ ἐμοῦ· Ματθ. 15,8.
Άρα σε καμία περίπτωση δεν είναι δηλωτικό δουλοπρέπειας η φράση αφού η διδασκαλία δεν προτρέπει τον Χριστιανό να απεμπολεί ούτε την προσωπική ιδιοκτησία του, ούτε την ελευθερία ή το δίκαιό του. Ο δούλος λοιπόν της επίμαχης φράσης είναι εντελώς ασυμβίβαστος με την έννοια του δούλου που έχουμε κατά νου όταν πρόκειται για άνθρωπο. Ο Χριστιανισμός καταδικάζει την δουλεία διδάσκοντας ότι ο Θεός είναι πατέρας όλων και οι άνθρωποι αδέλφια μεταξύ τους αλλά δεν ήρθε να κηρύξει μια ένοπλη επανάσταση των δούλων όπως έγινε με τον Σπάρτακο. Ο λόγος είναι διότι αυτό δεν συντελεί στην απελευθέρωση αλλά οδηγεί σε χειρότερο. Οδηγεί είτε στην αλλαγή δούλων, είτε στην αναζήτηση των δούλων πίσω και εν τέλει σε μια συνεχή σύγκρουση. Ο πρώην δούλος θα θέλει τώρα ως δούλο το αφεντικό, ο πρώην αφέντης θα θέλει τον δούλο πίσω, οπότε θα υπάρχει μια αέναη πάλη. Οι Φαρισαίοι ἐμπαίζοντες έλεγαν κατέβα από τον Σταυρό και θα σε πιστέψουμε, οἱ ἀρχιερεῖς ἐμπαίζοντες μετὰ τῶν γραμματέων καὶ πρεσβυτέρων καὶ Φαρισαίων ἔλεγον· ἄλλους ἔσωσεν, ἑαυτὸν οὐ δύναται σῶσαι· εἰ βασιλεὺς Ἰσραήλ ἐστι, καταβάτω νῦν ἀπὸ τοῦ σταυροῦ καὶ πιστεύσομεν ἐπ᾿ αὐτῷ· Ματθ. 27,41-42.
Ούτε και τότε θα πίστευαν όπως και με τόσα προηγούμενα που επιτέλεσε.
Θα συνέχιζαν να σχεδιάζουν τον σωματικό θάνατο του Χριστού όπως σχεδίασαν και ηθικό θάνατο. Λαβόντες ἀργύρια ἱκανὰ ἔδωκαν τοῖς στρατιώταις λέγοντες· εἴπατε ὅτι οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ νυκτὸς ἐλθόντες ἔκλεψαν αὐτὸν ἡμῶν κοιμωμένων καὶ ἐὰν ἀκουσθῇ τοῦτο ἐπὶ τοῦ ἡγεμόνος, ἡμεῖς πείσομεν αὐτὸν καὶ ὑμᾶς ἀμερίμνους ποιήσομεν. Ματθ. 28,12-14. Λεγεωνάριοι, πάρτε αυτό το μεγάλο χρηματικό ποσό και θα πείτε ότι κατά το διάστημα της νύχτας ενώ εμείς κοιμόμασταν ήρθαν οι μαθητές του και έκλεψαν το σώμα. Αν φτάσει στα αυτιά του Πιλάτου αυτό μην ανησυχείτε, εμείς θα ενεργήσουμε και δεν θα σας κάνει τίποτα. Εκείνο που ζητούσαν στην πραγματικότητα οι Φαρισαίοι αλλά δεν το ήξεραν δεν ήταν απλά να κατέβει ο Χριστός, αλλά κατεβαίνοντας να ανεβάσει αυτούς στον σταυρό. 
Να θεραπεύσει τον τὴν χεῖρα ἔχων ξηράν, αλλά να παραλύσει την χείραν των Φαρισαίων που υποκριτικά έλεγαν για αργία Σαββάτου. Να δημιουργήσει οφθαλμούς στον πασίγνωστο για την κατάστασή του στην πόλη τυφλό, αλλά να εξορύξει τα μάτια αυτών που τον έδιωξαν κακήν κακώς από την Συναγωγή. Να αναστήσει τον Λάζαρο αλλά να σκοτώσει αυτούς. Η κατάργηση της δουλείας μόλις πρόσφατα, εντός εισαγωγικών η λέξη κατάργηση, μάλλον η αλλαγή μορφής της δουλείας πρέπει να ειπωθεί, μας βεβαιώνει ότι λύσεις όπως η ένοπλη επανάσταση δεν θα ήταν καθόλου λύσεις. Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο η κατάργηση να συνίσταται μόνο στο ότι ο σύγχρονος δούλος πληρώνεται με όσα χρειάζεται ώστε απλά να ετοιμάζει ο ίδιος το φαγητό του. Η μόνιμη αλλαγή καταστάσεως και η κατάργηση της δουλείας συντελείται μόνον με εσωτερική αλλαγή. 
Από εκεί θα οδηγηθεί ο άνθρωπος στην κατανόηση και την αποδοχή του σωστού, έτσι οποιαδήποτε άσχημη κατάσταση θα καταργηθεί πραγματικά και μόνιμα. 
Είναι φανερό ότι η διδασκαλία του Χριστιανισμού πριόνιζε τις ρίζες της δουλείας ενώ άλλες σκέψεις και διδαχές απλώς τα κλαδιά.
Ο άνθρωπος πλάστηκε αγαθός αλλά εξέπεσε και έτσι εις το εξής όλο το ανθρώπινο γένος τραυματίστηκε. Γένεση 8,21 ὅτι ἔγκειται ἡ διάνοια τοῦ ἀνθρώπου ἐπιμελῶς ἐπὶ τὰ πονηρὰ ἐκ νεότητος αὐτοῦ· από εκείνη την στιγμή εντός του ανθρώπου γίνεται μια πάλη. Από την μια αντιμαχόμενη πλευρά είναι η αμαρτία και από την άλλη το αγαθό, ο άνθρωπος όταν βασιστεί στις δικές του δυνάμεις παρασύρεται και κυριεύεται από την αμαρτία. Εάν αυτή η κατάσταση αφεθεί, εν τέλει κυριεύεται σε τέτοιο βαθμό που υποδουλώνεται και αδρανοποιείται η θέλησή του, χάνοντας έτσι την δύναμη να προτιμήσει το καλό. Μένει προσκολλημένος σε σαρκικές επιθυμίες, σε υλικά πράγματα, στα διάφορα πάθη. Ότι αἱ ἀνομίαι μου ὑπερῇραν τὴν κεφαλήν μου, ὡσεὶ φορτίον βαρὺ ἐβαρύνθησαν ἐπ᾿ ἐμέ, προσώζεσαν καὶ ἐσάπησαν οἱ μώλωπές μου ἀπὸ προσώπου τῆς ἀφροσύνης μου·. Ψαλ. 37,5-6 Διότι οι αμαρτίες μου είναι τόσο μεγάλες, σαν πελώρια κύματα πλημμύρισαν επάνω από το κεφάλι μου και ως βαρύ φορτίο καταπιέζουν την ψυχή μου. Τα εξ αιτίας της αφροσύνης μου τραύματα των αμαρτιών μου βρόμισαν και σάπισαν. Όταν όμως ο άνθρωπος ακολουθεί τις εντολές του Θεού ελευθερώνεται από την κυριαρχία της αμαρτίας και η θέληση του και μπορεί να εκλέγει και να πράττει το αγαθό.
Έτσι γίνεται δεκτικός της Θείας χάριτος ανακαινίζεται από αυτήν και με τον φωτισμό και την συνεργία του Αγίου Πνεύματος προχωρά και εν τέλει οδηγείται στο ἀρχαῖον κάλλος. Μήπως ο επίγειος αφέντης λέει ποτέ στον δούλο του, θα με ονομάζεις πατέρα; Κοίταξε όμως ότι ο Χριστός μας λέει να τον αποκαλούμε πατέρα, Πάτερ ἡμῶν. Μήπως πάλι ο αφέντης δίνει ποτέ κάτι από τα υπάρχοντα του στους δούλους; ή μήπως περισσότερο από αυτό, δίνει την κληρονομιά των παιδιών του στους δούλους; Όχι μόνο αυτό δεν πράττει, αλλά τους οδηγεί με δεσμά, όμως ο Κύριος αγγέλους στέλνει πάντοτε ώστε να τους τιμήσει αλλά και παιδιά του και κληρονόμους του Υιού τους κάνει. Τι λέει η Γραφή; εἰ δὲ τέκνα, καὶ κληρονόμοι, κληρονόμοι μὲν Θεοῦ, συγκληρονόμοι δὲ Χριστοῦ.
Και αν είμαστε τέκνα του, είμαστε και κληρονόμοι του, αφενός κληρονόμοι Θεού, αφετέρου συγκληρονόμοι Χριστού. Και εάν αυτός που είναι κοντά στον επίγειο βασιλέα έχει μεγάλη δόξα, πες μου τι ανώτερη και καταπληκτική δόξα η οποία δεν μπορεί να περιγραφεί θα έχει αυτός που είναι κληρονόμος Θεού; Αλλά θα πεις αφού στην πραγματικότητα τώρα είναι γιος Θεού και συγκληρονόμος Χριστού τότε γιατί ονομάζεται δούλος; Από ταπείνωση, ακολουθώντας το παράδειγμα και την προσταγή του Διδασκάλου, δεν υψηλοφρονεί. Είναι ταπεινός και αποκαλεί τον εαυτό του ως δούλο ενώ όχι μόνο δεν είναι δούλος αλλά είναι ο κατεξοχήν ελεύθερος άνθρωπος.
Είναι ελεύθερος, αδελφός συνανθρώπου, φίλος Χριστού, υιός Θεού, μικρός θεός.
Και όμως παρά ετούτα τα πασίγνωστα είναι μερικοί που διαμαρτύρονται ότι αυτοί δεν είναι δούλοι κανενός και λένε ότι ο Θεός είναι αφέντης που θέλει δούλους. Μήπως άραγε αυτός πηγαίνοντας στον επίγειο βασιλιά όταν σταθεί στην πόρτα του απέξω, θα του ανοίξουν πρόθυμα ώστε ο υψηλότατος να τον δεχθεί; Και όμως ο Βασιλιάς των βασιλιάδων στην δική του πόρτα πάει και χτυπά. Ἰδού ἕστηκα ἐπί τήν θύραν καί κρούω.
Μήπως πάλι εάν πει σε αυτούς που είναι στην αυλή του βασιλιά ότι είναι ίσος τους και θέλει και αυτός στο βασιλικό τραπέζι μαζί τους να καθίσει, εκείνοι δεν θα αρχίσουν να τον περιγελούν περιφρονώντας τον; Και όμως αυτοί που είναι γύρω από τον Βασιλιά των βασιλιάδων τον δέχονται ως ίσο τους, και ο Βασιλιάς δεν ντρέπεται να τον αποκαλεί φίλο και αδελφό ὑμεῖς φίλοι μού ἐστε, οὐκ ἐπαισχύνεται ἀδελφοὺς αὐτοὺς καλεῖν, και στο τραπέζι του τον καλεί, ἄνθρωπός τις ­ἐποίησε δεῖπνον μέγα, και τον μόσχο τον σιτευτό σε αυτόν προσφέρει, τὸν μόσχον τὸν σιτευτὸν θύσατε.
Και δεν λαμβάνουν καθόλου υπόψη ότι ο Βασιλιάς των όλων τίποτα για τον εαυτό του δεν ζητά και τι λένε; Με τον σταυρό στο χέρι δεν προοδεύεις και εννοούν με την δικαιοσύνη και την τιμιότητα γινόμενοι έτσι δούλοι και σε πιο φρικτή δουλεία.
Βλέπεις λοιπόν πως ενώ διαμαρτύρονται ότι δεν θέλουν να είναι δούλοι κανενός στην πραγματικότητα είναι όχι μόνο διπλά δούλοι αλλά και παράλογοι; Και συμβουλεύουν χέρι που δεν μπορείς να το δαγκώσεις φίλησε το και η ψεύτικη συμφεροντολογική αγάπη επικρατεί γιατί εάν μπορούσαν να δαγκώσουν θα το δάγκωναν. Δεν είναι φανερό λοιπόν ότι δεν αντικαθίσταται η δουλεία αλλά ο δούλος και ότι δεν ενδιαφέρονται για την κατάργηση του αφέντη αλλά για την κατάργηση του συγκεκριμένου αφέντη;
Και έτσι σαν να ομολογούν ότι καλώς παιδεύει και ταλαιπωρεί αυτούς ο επίγειος άρχοντάς τους, γιατί και εκείνοι το ίδιο θα 'καναν αν βρίσκονταν στην υψηλή του θέση. Εκείνοι αγωνίζονται για να υπάρχει δούλος, μα τώρα για να βρίσκεται στην δούλεψη την δική τους. Και τι παράλογο σε αυτόν που δεν ζητά τίποτα να προσφέρουν, για εκείνον διαμαρτύρονται μήπως πουν, ότι 'ναι δικοί του δούλοι. Άραγε εάν ήτανε ο Χριστός επίγειος βασιλέας και με την υπερφυσική του δύναμη έδιωχνε τους Ρωμαίους, δεν εύκολα κατανοείς ότι οι Αρχιερείς θα ήθελαν Καίσαρες, στην θέση του Καίσαρα να γίνουν; 
"Ελεύθερος είσαι!" θα 'λεγαν στον δούλο του Σαββάτου.
[Οι Φαρισαίοι θα μετέτρεπαν τον Ρωμαίο υπήκοο από δούλο των ορέξεων του Καίσαρα σε δούλο των ανόητων θεωριών τους όπως αυτών για το Σάββατο όπου πρόβαλλαν αντίρρηση στο να ιαθεί ένας συνάνθρωπος τους επειδή ήταν αργία]
Δεν είναι υπόδουλοι όσοι δεν πορεύονται σύμφωνα με τις υλιστικές προσταγές, αντιθέτως αυτοί είναι οι ελεύθεροι. Όσοι έχουν γίνει κοινωνοί Θείας φύσεως, που ενώθηκαν με τον Θεό, όχι μόνο δεν είναι δούλοι αλλά στην πραγματικότητα είναι μικροί θεοί.
Και αντιθέτως με αυτό, ενώ πολλοί διακηρύσσουν ότι με αυτά που λένε δημιουργούν έναν άνθρωπο ελεύθερο και ότι αυτοί δεν είναι δούλοι κανενός, στην πραγματικότητα είναι δούλοι και δημιουργούν αιχμαλώτους. Οι επαγγελίες του Χριστού δεν κάνουν λόγο μόνο για το μέλλον, επιπλέον ο Χριστός λέγει ότι η Βασιλεία του είναι ήδη παρούσα, ο Χριστιανός δηλαδή από τώρα εν τινι μέτρω ζει τις επαγγελίες και προαπολαμβάνει την βασιλεία. Από τώρα λαμβάνει ουράνιες δωρεές, από τώρα αποκαλεί τον Θεό πατέρα του. Έτσι ο δούλος του Θεού την επόμενη στιγμή από την οποία θα αποφασίσει να ακολουθήσει τις εντολές Κυρίου μετατρέπεται στον κατεξοχήν ελεύθερο άνθρωπο, ελευθερώνεται όχι μόνο από τα πάθη αλλά ακόμη και από αυτόν τον θάνατο. Για αυτό και ο Χριστός είπε ότι ο ζυγός του είναι ευεργετικός και αναπαύει. Ο άνθρωπος καταθέτει αυτεξουσίως το αυτεξούσιον ταυτίζοντας το θέλημά του με αυτό του Θεού, δούλος Θεού.
Σαν άλλος Οδυσσέας δένεται στο κατάρτι της κιβωτού Εκκλησίας την οποία παραδέχεται ως την άγουσα προς την σωτηρία και αν κάποιες στιγμές με τις πράξεις του φωνάζει ότι θέλει να αποβιβαστεί μαγεμένος από τις Σειρήνες αναγνωρίζει ότι αυτό θα είναι ολέθριο για εκείνον. Ο δούλος του Θεού στην πραγματικότητα είναι τῆς ἀναστάσεως υιός και προχωρεί προς το ἀρχαῖον κάλλος ξαναμπαίνοντας στον παράδεισο στον οποίο τώρα θα κατοικήσει μόνιμα. Εν τέλει ο χαρακτηρισμός "δούλος του Θεού" δεν είναι ένας τίτλος ευγενείας ή τίτλος τιμής ή τίτλος κάποιου που είναι στις προσταγές ενός πολύ σημαντικού, αλλά καταλήγει να είναι δεικτικός εκ μέρους του ανθρώπου της αναγνώρισης της αγαθότητας και της αγάπης του Δημιουργού προς αυτόν. Ενός ανθρώπου ο οποίος ξαναμπαίνει στον παράδεισο και γίνεται αθάνατος υιός Θεού, αλλά καθώς επανεισάγεται έχει τώρα την αντίθετη σκέψη μα και φωνή από όταν βγήκε. Τώρα είναι ταπεινός και αναγνωρίζει τον Θεό ως πατέρα και οδηγό προς την θέωση.

Η φράση "δούλος Θεού" είναι από το Βιβλικό "άρατε τον ζυγόν μου εφ' υμάς" Ματθ. 11,29. Είναι η απάντηση "ναι" σε αυτόν τον λόγο και η αποδοχή της διδαχής και οδηγίας Χριστού. Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς, ἄρατε τόν ζυγόν μου ἐφ᾿ ὑμᾶς καί μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καί ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καί εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· ὁ γάρ ζυγός μου χρηστός καί τό φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν.
Ματθ. 11,28-30. Ελάτε σ' εμένα όλοι όσοι κουράζεστε και είστε φορτωμένοι και εγώ θα σας αναπαύσω. Σηκώστε το ζυγό μου πάνω σας και μάθετε από εμένα, γιατί είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά, και θα βρείτε ανάπαυση στις ψυχές σας. Γιατί ο ζυγός μου είναι ευεργετικός και το φορτίο μου ελαφρύ.

Ὁ πάλαι μέν ἐκ μή ὄντων πλάσας με καί εἰκόνι σου θείᾳ τιμήσας, παραβάσει ἐντολῆς δὲ πάλιν με ἐπιστρέψας εἰς γῆν ἐξ ἧς ἐλήφθην, εἰς τό καθ᾿ ὁμοίωσιν ἐπανάγαγε, τό ἀρχαῖον κάλλος ἀναμορφώσασθαι.
Εσύ που τον παλαιό καιρό με έπλασες από το μηδέν και με τίμησες με την Θεία σου εικόνα, αφού παρέβηκα την εντολή σου με γύρισες πάλι στην γη από την οποία προέρχομαι, επανέφερε με στο καθ' ομοίωσιν για να ξαναβρώ την παλαιά ομορφιά.




0 comments:

Δημοσίευση σχολίου