Αρπαγή της εκκλησίας, μεγάλη θλίψη
Αγαπητοί σε αυτήν την ανάρτηση θα δούμε με το θέμα της αρπαγής. Όπως μπορούμε να παρατηρήσουμε στην Αγία Γραφή, υπάρχει μία περίοδος άσχημη η οποία ονομάζεται μεγάλη θλίψη διότι σε αυτήν θα κυριαρχήσει ο Αντίχριστος. Ο Αντίχριστος θα πολεμά την χριστιανική πίστη και ηθική ενώ θα καταδιώκει τους Χριστιανούς. Συγχρόνως με αυτό ο Θεός θα παιδαγωγεί την ανθρωπότητα η οποία αποστάτησε και δέχθηκε τον Αντίχριστο,. Θα επιφέρει παιδαγωγικές τιμωρίες οι οποίες περιγράφονται στο όραμα των επτά φιαλών της Αποκαλύψεως. Διάφοροι νεοΠροτεστάντες διδάσκουν ότι πριν από την ζοφερή αυτή περίοδο ο Χριστός θα φροντίσει να προστατεύσει τους δικούς του απομακρύνοντας τους από την γη. Λένε ότι θα έρθει και θα τους αρπάξει στον ουρανό, στο μεσουράνημα και όταν τελειώσει η μεγάλη θλίψη θα τους κατεβάσει ξανά κάτω στην Γη. Φυσικά και μόνο το άκουσμα αυτής της θεωρίας είναι αρκετό ώστε να απορριφθεί από τον κάθε Χριστιανό διότι ακυρώνει ολόκληρο το σκεπτικό της Χριστιανικής διδασκαλίας η οποία ως γνωστόν θέλει τον Χριστιανό με υπομονή και πίστη να αγωνίζεται ώστε περνώντας κατά Χριστόν τις διάφορες δυσκολίες της ζωής να κερδίσει εν τέλει την ουράνιο Βασιλεία. Ουδέποτε ο Χριστός δίδαξε ούτε άφησε να εννοηθεί ότι ο Χριστιανός θα είναι χωρίς ασθένειες ή θλίψεις και πάντοτε θα περνάει ζωή χαρισάμενη. Αυτό ισχύει για όλους τους Χριστιανούς όλων των αιώνων και για κάθε επίπεδο, δηλαδή είτε ατομικό είτε συλλογικό, αφού η Εκκλησία είναι ο Χριστός και το πιστό μέλος της Εκκλησίας είναι ένας μικρός Χριστός. Όπως ο Χριστός βαπτίστηκε και μετά άρχισε η δράση του και πέρασε μέσα από τις δυσκολίες και τους πειρασμούς κατά όμοιο τρόπο και ο κάθε ένας Χριστιανός βαπτίζεται και θα περάσει μέσα από τις δυσκολίες της ζωής σταυρούμενος ώστε να λάβει τον στέφανο της νίκης. Η αρπαγή είναι λοιπόν εναντίων του Χριστιανικού σκεπτικού, το αρπάζει και το πετάει στο καλάθι των αχρήστων. Το Χριστιανικό σκεπτικό προστάζει μάχη και όχι φυγή, για αυτό και κανείς άγιος δεν αρπάχτηκε ποτέ ώστε να αποφύγει τις δυσκολίες. Κανείς πρόδρομος Αντιχρίστου δεν είδε άνθρωπο του Χριστού να φεύγει στα ουράνια. Ας θυμηθούμε τον Ισραήλ και τον Φαραώ, τον Ηλία και τον Αχαάβ και τόσους άλλους. Ούτε ο ίδιος ο Χριστός δεν αρπάχτηκε σε ουρανό αλλά πήγε σε άλλο επίγειο μέρος. Ακριβώς το ίδιο που έγινε με τον Χριστό, την κεφαλή της Εκκλησίας, γίνεται και με την Εκκλησία σε όλους τους αιώνες, αυτή φεύγει σε άλλο μέρος.
Καὶ ἐγένετο ρῆμα Κυρίου πρὸς ᾿Ηλιού· πορεύου ἐντεῦθεν κατὰ ἀνατολὰς καὶ κρύβηθι ἐν τῷ χειμάρρῳ Χορρὰθ, Γ' Βασ. ιζ' 3. Ιδοὺ ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατ᾿ ὄναρ τῷ ᾿Ιωσὴφ λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον Ματ. 2,13. Καὶ ἐδόθησαν τῇ γυναικὶ δύο πτέρυγες τοῦ ἀετοῦ τοῦ μεγάλου, ἵνα πέτηται εἰς τὴν ἔρημον εἰς τὸν τόπον αὐτῆς, ὅπως τρέφηται ἐκεῖ καιρὸν καὶ καιροὺς καὶ ἥμισυ καιροῦ ἀπὸ προσώπου τοῦ ὄφεως. Αποκ. 12:14. Γυναίκα είναι η Εκκλησία, η οποία φεύγει από τον όφι Αντίχριστο και πάει την έρημο ακριβώς όπως έγινε παλαιότερα με την προτύπωση Διαβόλου και Αντιχρίστου, δηλαδή τον Φαραώ. Αὐτοὶ ἑωράκατε ὅσα πεποίηκα τοῖς Αἰγυπτίοις, καὶ ἀνέλαβον ὑμᾶς ὡσεὶ ἐπὶ πτερύγων ἀετῶν καὶ προσηγαγόμην ὑμᾶς πρὸς ἐμαυτόν. Εξ. 19,4 Εσείς οι ίδιοι με τα μάτια σας είδατε πόσα εγώ έκαμα προς τιμωρία των Αιγυπτίων, πως σας πήρα σαν σε φτερούγες αετών και σας έκανα λαό δικό μου.
Ο Χριστός φέρεται με ισότητα σε όλους τους δικούς του, έτσι δεν θα έχουμε τους κανακεμένους του Τέλους οι οποίοι θα αποφύγουν τον αντίχριστο και τα παραπαίδια του 40 του 60 του 100μΧ που αφέθηκαν στον πρόδρομο Αντίχριστου Καίσαρα ο οποίος τους επέβαλε φρικτά βασανιστήρια και θάνατο. Είναι γνωστό ότι ο Χριστός ακόμη και για τους Αποστόλους δεν έκανε ρουσφέτι. Επισκεπτόμενες οι μητέρες του Ιακώβου και Ιωάννη τον Χριστό ζητώντας για τα παιδιά τους πρωτοκαθεδρίες αφού είχαν παρανοήσει τον ρόλο του Μεσσία νομίζοντας τον επίγειο άρχοντα άκουσαν το "δεν γνωρίζετε τι ζητάτε".
Και μόνο το σκεπτικό του Χριστιανού που προστάζει μάχη και όχι υποχώρηση θα ήταν αρκετό ώστε να απορριφθεί άμεσα από τον ακροατή αυτή η θεωρία. Μας διδάσκει ο Χριστός ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι και παραδώσουσιν γὰρ ὑμᾶς εἰς συνέδρια, καὶ ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν μαστιγώσουσιν ὑμᾶς· καὶ ἐπὶ ἡγεμόνας δὲ καὶ βασιλεῖς ἀχθήσεσθε ἕνεκεν ἐμοῦ εἰς μαρτύριον αὐτοῖς καὶ τοῖς ἔθνεσιν.
Δηλαδή δεν υποσχέθηκε καλοπέραση και προνομιακή μεταχείριση στους δικούς του, αντίθετα είπε ότι αυτός που θα τον ακολουθήσει θα υποστεί τις θλίψεις της ζωής, τις δυσκολίες. Συμβουλεύει τον Τιμόθεο ο απόστολος Παύλος σὺ δὲ νῆφε ἐν πᾶσι, κακοπάθησον ενώ μας δίνει μια καλή εικόνα της ζωής του πραγματικού Χριστιανού λέγοντας για τον εαυτό του ἐν κόποις περισσοτέρως, ἐν πληγαῖς ὑπερβαλλόντως, ἐν φυλακαῖς περισσοτέρως, ἐν θανάτοις πολλάκις· ὑπὸ Ἰουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρὰ μίαν ἔλαβον, τρὶς ἐραβδίσθην, ἅπαξ ἐλιθάσθην, τρὶς ἐναυάγησα, νυχθήμερον ἐν τῷ βυθῷ πεποίηκα· ὁδοιπορίαις πολλάκις, κινδύνοις ποταμῶν, κινδύνοις λῃστῶν, κινδύνοις ἐκ γένους, κινδύνοις ἐξ ἐθνῶν, κινδύνοις ἐν πόλει, κινδύνοις ἐν ἐρημίᾳ, κινδύνοις ἐν θαλάσσῃ, κινδύνοις ἐν ψευδαδέλφοις· ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ, ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις, ἐν λιμῷ καὶ δίψει, ἐν νηστείαις πολλάκις, ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι·.
Ιδού ποια είναι η ζωή του Χριστιανού. Κανείς δεν αρπάχτηκε ώστε να γλυτώσει από τις θλίψεις διότι αυτές θα δώσουν τὸν στέφανον τῆς ζωῆς εφόσον βέβαια τις περάσει με εν Χριστώ διαγωγή και σκεπτικό. Μακάριος ἀνὴρ ὃς ὑπομένει πειρασμόν· ὅτι δόκιμος γενόμενος λήψεται τὸν στέφανον τῆς ζωῆς, ὃν ἐπηγγείλατο ὁ Κύριος τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν. Ιακ. 1,12 Μακάριος είναι ο άνθρωπος εκείνος ο οποίος υπομένει με καρτερία και πίστη στον Θεό την δοκιμασία των θλίψεων, διότι έτσι αναδεικνύεται εκλεκτός και δοκιμασμένος ενώπιον του Θεού και θα λάβει το ένδοξο στεφάνι της αιώνιας ζωής το οποίο υποσχέθηκε ο Κύριος σε εκείνους που τον αγαπούν.
Όποιος αποφεύγει να αγωνιστεί με τον Διάβολο είναι δειλός και υποστέλλει την πίστη, ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται· καὶ ἐὰν ὑποστείληται, οὐκ εὐδοκεῖ ἡ ψυχή μου ἐν αὐτῷ ἡμεῖς δὲ οὐκ ἐσμὲν ὑποστολῆς εἰς ἀπώλειαν, ἀλλὰ πίστεως εἰς περιποίησιν ψυχῆς. Εβρ. 10,38. Εδώ ομιλεί ο απόστολος και λέει: είπε ο Θεός, "ο δίκαιος θα κερδίσει την αιώνια ζωή για την ενεργή πίστη του" και "εάν κανείς δειλιάσει και αποχωρήσει από τον αγώνα να μάθει ότι δεν ευχαριστείται σε αυτόν η ψυχή μου". Εμείς όμως δεν είμαστε άνθρωποι δειλίας και άτολμης συστολής ώστε να υπάρχει φόβος να καταδικαστούμε σε απώλεια αλλά είμαστε άνθρωποι της πίστης και έτσι θα σώσουμε την ψυχή μας.
Επιπλέον είναι αρκετά τα χωρία της Γραφής τα οποία μας διαβεβαιώνουν ξεκάθαρα για το αντίθετο της αρπαγής πριν την μεγάλη θλίψη. Ο Χριστός λέει ότι οι Άγιοι θα είναι εδώ στην Γη και θα παλέψουν με τον Αντίχριστο, όπως εξ' άλλου έγινε στην κάθε εποχή.
Ας δούμε όμως τα σημεία που η Βίβλος ξεκάθαρα κάνει λόγο για το ότι οι πιστοί την εποχή του Αντιχρίστου θα είναι στην Γη. Ξεκινούμε με τα λόγια του Χριστού για το πότε θα έρθει. Εὐθέως δὲ μετὰ τὴν θλῖψιν τῶν ἡμερῶν ἐκείνων ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς, καὶ οἱ ἀστέρες πεσοῦνται ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σαλευθήσονται καὶ τότε φανήσεται τὸ σημεῖον τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ τότε κόψονται πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς καὶ ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς καὶ ἀποστελεῖ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ μετὰ σάλπιγγος φωνῆς μεγάλης, καὶ ἐπισυνάξουσι τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ ἐκ τῶν τεσσάρων ἀνέμων ἀπ᾿ ἄκρων οὐρανῶν ἕως ἄκρων αὐτῶν. Ματθ. 24,29-31
Δεν χρειάζεται καμιά προσπάθεια ώστε να γίνει κατανοητό το γεγονός ότι ο Χριστός ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον και η αρπαγή καὶ ἐπισυνάξουσι τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ γίνονται μετά την μεγάλη θλίψη εὐθέως δὲ μετὰ τὴν θλῖψιν τῶν ἡμερῶν ἐκείνων.
Μάλιστα βλέπουμε 7 στίχους πιο πριν στο ίδιο κεφάλαιο να λέει ο Χριστός, ἔσται γὰρ τότε θλῖψις μεγάλη, οἵα οὐ γέγονεν ἀπ᾿ ἀρχῆς κόσμου ἕως τοῦ νῦν οὐδ᾿ οὐ μὴ γένηται καὶ εἰ μὴ ἐκολοβώθησαν αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι, οὐκ ἂν ἐσώθη πᾶσα σάρξ· διὰ δὲ τοὺς ἐκλεκτοὺς κολοβωθήσονται αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι. Ματθ. 24,21-22 Δηλαδή: θα υπάρξει θλίψη τόσο μεγάλη που όμοια της ούτε έχει γίνει ούτε και θα γίνει. Εάν δεν λιγόστευαν οι ημέρες αυτές της θλίψεως, δεν θα σωζόταν κανένας άνθρωπος. Αλλά χάριν των εκλεκτών θα περιοριστεί ο αριθμός των ημερών της μεγάλης αυτής θλίψης.
Έχουμε λοιπόν και μια λεπτομέρεια η οποία μας λέει ότι για χάρη των εκλεκτών διὰ δὲ τοὺς ἐκλεκτοὺς τους οποίους θα αρπάξει ο Χριστός, καὶ ἐπισυνάξουσι τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ, μετά τον Αντίχριστο, εὐθέως δὲ μετὰ τὴν θλῖψιν τῶν ἡμερῶν ἐκείνων, θα συντομευθούν οι ημέρες θλίψεως, διὰ δὲ τοὺς ἐκλεκτοὺς κολοβωθήσονται αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι. Οι εκλεκτοί είναι οι γνήσιοι πιστοί, επί παραδείγματι λέει ο Χριστός πολλοὶ γάρ εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί. Ματθ. 22,14. Πολλοί είναι οι προσκεκλημένοι στην βασιλεία του Θεού, αλλά λίγοι είναι οι εκλεκτοί που δέχονται την πρόσκληση και προετοιμάζονται για αυτήν ακολουθώντας τις εντολές. Η λέξη ἐκλεκτοὺς σημαίνει ότι οι γνήσιοι πιστοί είναι στην Γη και η αιτία που οι ημέρες συντομεύονται.
Οπότε είναι ξεκάθαρο ότι οι πραγματικοί και γνήσιοι πιστοί βρίσκονται στην γη. Δηλαδή έχουμε πλήρη διαβεβαίωση ότι η Προτεσταντική αρπαγή είναι αποκύημα νοσηρής φαντασίας. Ταυτόχρονα όμως έχουμε και την ομολογία ότι ο.... αρπαγμένος παραδέχεται μόνος του αφενός ότι είναι δειλός και αφετέρου και κύριον ότι δεν συγκαταλέγεται στους λίγους και εκλεκτούς διότι αυτοί είναι στην Γη και μάχονται τον Αντίχριστο.
Στην παράλληλη περικοπή από τον Ευαγγελιστή Μάρκο διαβάζουμε: Αλλ᾿ ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις, μετὰ τὴν θλῖψιν ἐκείνην ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται, καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς, καὶ οἱ ἀστέρες ἔσονται ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πίπτοντες, καὶ αἱ δυνάμεις αἱ ἐν τοῖς οὐρανοῖς σαλευθήσονται καὶ τότε ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν νεφέλαις μετὰ δυνάμεως πολλῆς καὶ δόξης καὶ τότε ἀποστελεῖ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ καὶ ἐπισυνάξει τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ ἐκ τῶν τεσσάρων ἀνέμων, ἀπ' ἄκρου τῆς γῆς ἕως ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ. Μαρκ. 13, 24-27. Και εδώ είναι εντελώς ξεκάθαρο ότι θα υπάρξουν γεγονότα κοσμικών διαστάσεων ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται, καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς, καὶ οἱ ἀστέρες ἔσονται ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πίπτοντες και ότι ο Χριστός έρχεται ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου μετά την μεγάλη θλίψη μετὰ τὴν θλῖψιν ἐκείνην.
Ας δούμε τώρα και τον Ευαγγελιστή Λουκά: Καὶ ἔσται σημεῖα ἐν ἡλίῳ καὶ σελήνῃ καὶ ἄστροις, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς συνοχὴ ἐθνῶν ἐν ἀπορίᾳ ἠχούσης θαλάσσης καὶ σάλου, ἀποψυχόντων ἀνθρώπων ἀπὸ φόβου καὶ προσδοκίας τῶν ἐπερχομένων τῇ οἰκουμένῃ· αἱ γὰρ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σαλευθήσονται καὶ τότε ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν νεφέλῃ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς. Λουκ. 21, 25-27. Ξανά είναι φανερό ότι ο Χριστός έρχεται τότε ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον μετά τα γεγονότα συμπαντικών διαστάσεων ἔσται σημεῖα ἐν ἡλίῳ καὶ σελήνῃ καὶ ἄστροις δηλαδή έρχεται μετά την μεγάλη θλίψη. Είναι ξεκάθαρο ότι η το ερώτημα "αρπαγή πριν ή μετά τον Αντίχριστο;" έχει απαντηθεί εδώ και 2000 χρόνια από τον ίδιο τον Χριστό. Περνάμε τώρα στα λόγια του αποστόλου και πως αυτός εννόησε το πότε της στιγμής.
Ερωτῶμεν δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, ὑπὲρ τῆς παρουσίας τοῦ κυρίου ἡμῶν ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡμῶν ἐπισυναγωγῆς ἐπ᾽ αὐτόν, εἰς τὸ μὴ ταχέως σαλευθῆναι ὑμᾶς ἀπὸ τοῦ νοὸς μηδὲ θροεῖσθαι μήτε διὰ πνεύματος μήτε διὰ λόγου μήτε δι᾽ ἐπιστολῆς ὡς δι᾽ ἡμῶν, ὡς ὅτι ἐνέστηκεν ἡ ἡμέρα τοῦ κυρίου μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα τρόπον· ὅτι ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀνομίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας. Β' Θεσσ. 2,2-3
Όπως ξεκάθαρα μας βεβαιώνει και ο πιο αρμόδιος ερμηνευτής των λόγων του Χριστού αν δεν έχει έρθει ο Αντίχριστος ὅτι ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀνομίας δεν έρχεται ο Χριστός και η αρπαγή, ὑπὲρ τῆς παρουσίας τοῦ κυρίου ἡμῶν ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡμῶν ἐπισυναγωγῆς ἐπ᾽ αὐτόν.
Τα εσχατολογικά διαγράμματα σε όλους τους Ευαγγελιστές μας λένε τα ίδια πράγματα και απορρίπτουν θεωρία αρπαγής πριν τον Αντίχριστο. Οι προφητείες περί Αντιχρίστου, σκοτισμού του Ηλίου, περί γεγονότων σε αστέρες, προηγούνται αυτής της ελεύσεως του Κυρίου σε όλους του Ευαγγελιστές αλλά και στην προς Θεσσαλονικείς επιστολή. Έτσι το χωρίο των Πράξεων το οποίο μας λέει ότι ο Χριστός θα παραμένει στον ουρανό μέχρι να εκπληρωθούν όλα όσα έχουν πει όλοι οι προφήτες από πολύ παλαιά, ταιριάζει απόλυτα ενώ δεν μπορεί να εξηγηθεί παρουσία Χριστού με την θεωρία της αρπαγής πριν την μεγάλη θλίψη αφού θα υπάρχει ανεκπλήρωτη προφητεία, ὃν δεῖ οὐρανὸν μὲν δέξασθαι ἄχρι χρόνων ἀποκαταστάσεως πάντων ὧν ἐλάλησεν ὁ Θεὸς διὰ στόματος πάντων ἁγίων αὐτοῦ προφητῶν ἀπ᾿ αἰῶνος. Πραξ. 3:21. Δηλαδή: τον Χριστό πρέπει να δεχτεί ο ουρανός μέχρι την αποκατάσταση όλων όσων έχει πει ο Θεός διά στόματος πάντων των προφητών. Οπότε ο Χριστός θα παραμείνει στον ουρανό μέχρι να εκπληρωθούν όλες οι προφητείες, άρα και αυτή της εμφάνισης του Αντιχρίστου.
Σαν τι περισσότερο έπρεπε να λέει η Βίβλος ώστε να μπορέσει να πείσει τον αιρετικό διδάσκαλο ο οποίος μπλέκει αθώους στα δίχτυα του ότι αρπαγή πριν τον Αντίχριστο δεν υπάρχει; Να είχε σαν τιμωρία προς την κοινή λογική ένα ολόκληρο κεφάλαιο το οποίο θα έγραφε 100 φορές, δεν θα γίνει αρπαγή πριν τον Αντίχριστο, δεν θα γίνει αρπαγή πριν τον Αντίχριστο, δεν θα γίνει αρπαγή πριν τον Αντίχριστο; Είναι φανερό λοιπόν ότι η μόνη αρπαγή που θα γίνει πριν τον Αντίχριστο θα είναι να αρπάξει ο Χριστός από το αυτί τον διαστρεβλωτή των λόγων του. Βεβαίως είναι "λογικό" επόμενο ο αρχηγός να μην παραδέχεται το πασιφανές και αυτό το κάνει διότι δεν τον συμφέρει εφόσον η αρπαγή πριν την μεγάλη θλίψη είναι ένα καλό διαβολικό εργαλείο ώστε να κρατάει σε εγρήγορση το θύμα που έπεσε στα δίχτυα του. Ο ψευτοποιμένας θα διαλαλεί ότι "σήμερα αύριο μεθαύριο έρχεται η αρπαγή" το οποίο λεχθέν με την κατάλληλη επένδυση από πολέμους και φυσικά γεγονότα τα οποία πάντοτε υπάρχουν και θα είναι τάχα σημάδια του ερχομού του Χριστού, θα έχει ψυχολογικό αντίκτυπο στο θύμα. Λέγοντας "σήμερα αύριο μεθαύριο έρχεται η αρπαγή", "ο Χριστός έρχεται σύντομα να αρπάξει τους πιστούς του", "ο τάδε πόλεμος είναι σημάδι του Τέλους", θα καθηλώσει το θύμα στην ομάδα ενώ ταυτόχρονα θα το δραστηριοποιήσει έντονα ώστε να αυξηθεί η ομάδα και να έρχονται νέοι οπαδοί.
Ας δούμε τώρα κάποια χωρία τα οποία διαστρεβλώνουν οι ψευτοδιδάσκαλοι ώστε μαζί με τα ψέμματα, ότι διάφορα γεγονότα είναι σημάδια τέλους, να πείσουν για τις αντιΒιβλικές θεωρίες τους. Θα γίνει φανερό ότι η επιχειρηματολογία των αιρετικών αρκείται σε χαμηλού επιπέδου υποθέσεις και αυθαιρεσία.
Οι διάφοροι αιρετικοί διαστρεβλώνουν έναν στίχο από τον Ευαγγελιστή Λουκά ἀγρυπνεῖτε οὖν ἐν παντὶ καιρῷ δεόμενοι ἵνα καταξιωθῆτε ἐκφυγεῖν πάντα τὰ μέλλοντα γίνεσθαι καὶ σταθῆναι ἔμπροσθεν τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Λουκ. 21,36.
Εδώ οι νεοΠροτεστάντες βλέπουν αρπαγή πριν τον Αντίχριστο, αυτό βεβαίως είναι από προσβολή στον Χριστό έως και βλάσφημο. Είναι δυνατόν στον στίχο 27 του ίδιου κεφαλαίου να μας λέει ότι έρχεται μετά τα γεγονότα Συμπαντικών διαστάσεων, καὶ τότε ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν νεφέλῃ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς, άρα μετά τον Αντίχριστο και τώρα στον στίχο 36, δηλαδή σε 2,3 προτάσεις αργότερα, να μας λέει ότι θα έρθει για να αρπάξει τους εκλεκτούς ώστε να αποφύγουν την θλίψη που όμως είχε πει ότι θα παραμένουν στην Γη και για χάρη τους θα συντομεύσει την διάρκεια της θλίψης; Φυσικά και όχι. Τι εννοεί όμως εδώ ο Χριστός με το ἐκφυγεῖν; Ας δούμε τον στίχο και το περιβάλλον του ώστε να γίνει κατανοητό: προσέχετε δὲ ἑαυτοῖς μήποτε βαρηθῶσιν ὑμῶν αἱ καρδίαι ἐν κραιπάλῃ καὶ μέθῃ καὶ μερίμναις βιοτικαῖς, καὶ αἰφνίδιος ἐφ᾿ ὑμᾶς ἐπιστῇ ἡ ἡμέρα ἐκείνη· ὡς παγὶς γὰρ ἐπελεύσεται ἐπὶ πάντας τοὺς καθημένους ἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς ἀγρυπνεῖτε οὖν ἐν παντὶ καιρῷ δεόμενοι ἵνα καταξιωθῆτε ἐκφυγεῖν πάντα τὰ μέλλοντα γίνεσθαι καὶ σταθῆναι ἔμπροσθεν τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Λουκ. 21,34-36 είναι φανερό ότι ο Χριστός εδώ συμβουλεύει να είναι σε εγρήγορση ο Χριστιανός ώστε να αποφύγει την παράσυρση στα υλικά, μήποτε βαρηθῶσιν ὑμῶν αἱ καρδίαι ἐν κραιπάλῃ καὶ μέθῃ καὶ μερίμναις βιοτικαῖς, την πτώση εξ αιτίας της πλάνης ψευδοχρίστων ὁ δὲ εἶπε· βλέπετε μὴ πλανηθῆτε· πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες ὅτι ἐγώ εἰμι καὶ ὁ καιρὸς ἤγγικε. μὴ οὖν πορευθῆτε ὀπίσω Λουκ. 21,8 και την ταραχή ὅταν δὲ ἀκούσητε πολέμους καὶ ἀκαταστασίας, μὴ πτοηθῆτε· δεῖ γὰρ ταῦτα γενέσθαι πρῶτον, ἀλλ᾿ οὐκ εὐθέως τὸ τέλος Λουκ. 21,9. Αυτοί οι δύο τελευταίοι στίχοι 8 και 9 είναι η απάντηση του Χριστού όταν οι μαθητές τον ρωτούν ένα στίχο πιο πριν: Διδάσκαλε, πότε θα συμβούν αυτά και ποια σημάδια θα υπάρξουν;, ἐπηρώτησαν δὲ αὐτὸν λέγοντες· διδάσκαλε, πότε οὖν ταῦτα ἔσται καὶ τί τὸ σημεῖον ὅταν μέλλῃ ταῦτα γίνεσθαι;. Λουκ. 21,7. Η φράση λοιπόν καταξιωθῆτε ἐκφυγεῖν πάντα τὰ μέλλοντα γίνεσθαι, είναι μέρος της απάντησης που δίδει ο Χριστός και η οποία περιλαμβάνει το ξεκάθαρο λεχθέν ότι ο υιός του ανθρώπου έρχεται μετά τα γεγονότα συμπαντικών διαστάσεων οπότε κάνει αναφορά όχι για τον Αντίχριστο τον οποίο θα αξιωθούν να αποφύγουν οι εκλεκτοί αλλά για την πλάνη. Ο Χριστιανός διάμεσου της σταθερής τήρησης των εντολών και της αγρυπνίας σε όλες τις περιστάσεις θα μπορέσει να αποφύγει την πλάνη και την πτώση οπότε έτσι θα σταθεί μπροστά στον Κριτή καθαρός. Για αυτόν τον λόγο υπάρχει και η φράση σταθῆναι ἔμπροσθεν η οποία υποδηλώνει δικαστήριο. Έχει το ίδιο νόημα και φρασεολογία όπως στο χωρίο ο δὲ ᾿Ιησοῦς ἔστη ἔμπροσθεν τοῦ ἡγεμόνος. Εδώ γίνεται λόγος για τον Χριστό ο οποίος "στήθηκε μπροστά στον ηγεμόνα" Πιλάτο ώστε να δικαστεί. Σταθῆναι ἔμπροσθεν -- ἔστη ἔμπροσθεν. Το χωρίο δηλώνει απόδοση λόγου και όχι προϋπάντηση. Η φράση έχει το ίδιο νόημα όπως το πάντες γὰρ παραστησόμεθα τῷ βήματι τοῦ Χριστοῦ Ρωμ. 14, 10. Οπότε με τον στίχο ἐκφυγεῖν πάντα τὰ μέλλοντα γίνεσθαι καὶ σταθῆναι ἔμπροσθεν δεν έχουμε προϋπάντηση των πιστών στον αέρα αλλά απόδοση λόγου. Ο Χριστός έρχεται σαν Κριτής και όχι για να αρπάξει τους εκλεκτούς αφού αυτοί δήλωσε καθαρά ότι είναι στην Γη. Επιπλέον το σταθῆναι ἔμπροσθεν σαν δηλωτικό δίκης έχει την έννοια ότι κάποιος προετοιμαζόταν, περίμενε την ημέρα της παγκοσμίου δίκης, έτσι θαρρετά και άφοβα αντιμετωπίζει τον δικαστή. Οι άλλοι που το έριξαν έξω και έκαναν την ζωή τους, ἐν κραιπάλῃ καὶ μέθῃ καὶ μερίμναις βιοτικαῖς, δεν θα έχουν πρόσωπο να στηθούν και να ατενίσουν τον Κριτή. Η λέξη ἐκφυγεῖν στην οποία οι αιρετικοί υποστηρίζουν ότι λέει εκφυγείν στον ουρανό, κάλλιστα μπορεί να σημαίνει εκφυγείν σε άλλο μέρος της Γης. Δηλαδή και μόνο την λέξη αν δούμε μεμονωμένα, πράγμα λαθεμένο αφού απορρίπτουμε την υπόλοιπη Βίβλο, κατανοούμε ότι μόνο σε αυθαίρετες υποθέσεις στηρίζεται η αρπαγή πριν τον Αντίχριστο, καὶ ἐφαλλόμενος ἐπ᾿ αὐτοὺς ὁ ἄνθρωπος, ἐν ᾧ ἦν τὸ πνεῦμα τὸ πονηρόν, καὶ κατακυριεύσας αὐτῶν ἴσχυσε κατ᾿ αὐτῶν, ὥστε γυμνοὺς καὶ τετραυματισμένους ἐκφυγεῖν ἐκ τοῦ οἴκου ἐκείνου. Πραξ. 19,16, εδώ κάποιος εκφεύγει σε άλλο μέρος για να σωθεί.
Άλλο χωρίο της Βίβλου στο οποίο οι τάχα Βιβλικοί αιρετικοί βλέπουν ἐπισυναγωγῆς ἐπ᾽ αὐτόν πριν ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀνομίας, δηλαδή πάνε αντίθετα με τον Παύλο και τα λεγόμενά του στην Β' Θεσσαλονικείς, είναι από την Αποκάλυψη: ὅτι ἐτήρησας τὸν λόγον τῆς ὑπομονῆς μου, κἀγώ σε τηρήσω ἐκ τῆς ὥρας τοῦ πειρασμοῦ τῆς μελλούσης ἔρχεσθαι ἐπὶ τῆς οἰκουμένης ὅλης, πειράσαι τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς ἔρχομαι ταχύ· κράτει ὃ ἔχεις, ἵνα μηδεὶς λάβῃ τὸν στέφανόν σου. Αποκ. 3,10-11. Οι αιρετικοί εξάγουν από την φράση "τηρήσω εκ του πειρασμού" αρπαγή στον ουρανό. Ακόμη όμως και αν κοιτάξουμε το χωρίο μεμονωμένα το "θα σε φυλάξω αρπάζοντας σε στον ουρανό" είναι απλά μια υπόθεση. Φυσικά η λέξη τηρήσω δεν είναι αρπάξω. Η λέξη μπορεί να σημαίνει "θα σε προφυλάξω δια Θείας δυνάμεως". Δηλαδή η τήρηση θα γίνει με φώτιση και υπομονή αλλά και με υπόδειξη πως και τι θα πράξει ο πιστός. Μάλιστα τήρηση με αρπαγή θα είναι μια πρωτάκουστη εξαίρεση ενώ το δεύτερο είναι το εντελώς σύνηθες. Όπως ειπώθηκε οι αιρετικοί καταργούν την Βίβλο και με υποθέσεις χαμηλού επιπέδου εξάγουν το συμπέρασμα της αρπαγής πριν την μεγάλη θλίψη. Παρατηρήσαμε ότι το χωρίο δεν περιέχει την λέξη αρπάζω αλλά τηρώ, τηρήσω ἐκ τῆς ὥρας τοῦ πειρασμοῦ. Αν υπήρχε πρόθεση να δηλωθεί αρπαγή τότε η λέξη τηρήσω δεν θα ήταν η κατάλληλη διότι αυτή στην Γραφή ουδέποτε έχει την σημασία βγάζω από τον κόσμο και οδηγώ κάπου είτε αυτό είναι στον αέρα είτε αλλού, αλλά σημαίνει φυλάω κάποιον από την πτώση, προστατεύω κάποιον από την πλάνη, προστατεύω από την αμαρτία, ενώ αυτό το άτομο είναι στην Γη. Παρατηρούμε ότι οι Χριστιανοί τηρούνται, δηλαδή διαφυλάσσονται, από την αμαρτία, Ἰούδας, Ἰησοῦ Χριστοῦ δοῦλος, ἀδελφός δὲ Ἰακώβου τοῖς ἐν Θεῷ πατρὶ ἡγιασμένοις καὶ Ἰησοῦ Χριστῷ τετηρημένοις κλητοῖς·. Ιου. 1,1. Εγώ ο Ιούδας, δούλος του Ιησού Χριστού, αδελφός του Ιακώβου, προς τους καλεσμένους στην χριστιανική πίστη, οι οποίοι έχουν αγιαστεί από τον Θεό Πατέρα και έχουν διαφυλαχθεί από τον κίνδυνο της αμαρτίας προς χάριν του Ιησού Χριστού. Οι Απόστολοι θα τηρούνται από τον Πατέρα, δηλαδή θα φυλάσσονται από την αμαρτία, καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἐν τῷ κόσμῳ, καὶ οὗτοι ἐν τῷ κόσμῳ εἰσί, καὶ ἐγὼ πρὸς σὲ ἔρχομαι πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου ᾧ δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς. Πριν φυλάσσονταν, τηρούνταν, από τον Χριστό ὅτε ἤμην μετ᾿ αὐτῶν ἐν τῷ κόσμῳ, ἐγὼ ἐτήρουν αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου· οὓς δέδωκάς μοι ἐφύλαξα, καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν ἀπώλετο εἰ μὴ ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ.
Ο Ιούδας απωλέσθηκε παρά το ότι φυλάχτηκε και αυτός από τον Χριστό, όχι διότι δεν τον ήταν ικανός ο Χριστός αλλά διότι δεν υπήρξε από αυτόν το ἐτήρησας τὸν λόγον τῆς ὑπομονῆς μου και το κράτει ὃ ἔχεις. Δηλαδή δεν υπήρξε σταθερότητα στις εντολές αφού ο Ιούδας ούτε τήρησε τον λόγο Χριστού ούτε είχε πίστη στον Χριστό. Ήταν πονηρός και δεν είχε όρεξη αγώνα αλλά όρεξη πλουτισμού, πρόδωσε την ιδιότητα του μαθητή. Οπότε σε αυτό το χωρίο ο Χριστός λέγοντας θα σε τηρήσω δεν κάνει λόγο για αρπαγή αλλά συνιστά την συνέχιση της σταθερότητας στην πίστη η οποία θα είναι το απαραίτητο συστατικό από μεριάς επισκόπου ώστε να μπορέσει να τον φυλάξει ο Θεός από την πτώση και να λάβει το βραβείο περνώντας δια θλίψεων οι οποίες δίνουν τον στέφανο σε όλους. Είδαμε στο χωρίο της Αποκάλυψης κράτει ὃ ἔχεις, ἵνα μηδεὶς λάβῃ τὸν στέφανόν σου, εδώ έρχονται κατά νου στον αναγνώστη τα λόγια του Ιακώβου που παρατέθηκαν προτύτερα και έλεγαν μακάριος ἀνὴρ ὃς ὑπομένει πειρασμόν· ὅτι δόκιμος γενόμενος λήψεται τὸν στέφανον τῆς ζωῆς, ὃν ἐπηγγείλατο ὁ Κύριος τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν. Παρατηρούμε ότι ο απόστολος δεν μιλάει για έναν ή μια μερίδα Χριστιανών αλλά γενικώς για τον Χριστιανό. Ο κάθε Χριστιανός πρέπει να υπομένει τον οποιοδήποτε πειρασμό και αφού γίνει δόκιμος δια υπομονής, θα λάβει τον στέφανο της ζωής. Το ίδιο σκεπτικό συναντούμε και στον Παύλο, δεῖ γὰρ καὶ αἱρέσεις ἐν ὑμῖν εἶναι, ἵνα οἱ δόκιμοι φανεροὶ γένωνται ἐν ὑμῖν και σε αυτό το χωρίο οι γνήσιοι ξεκαθαρίζονται από πειρασμό, εδώ από αιρέσεις, από τις οποίες διέρχονται έχοντας υπομονή και πίστη. Έτσι ξεκαθαρίζονται σαν "τον χρυσό σε χωνευτήρι" οπότε η φράση κράτει ὃ ἔχεις, ἵνα μηδεὶς λάβῃ τὸν στέφανόν σου κάνει αναφορά στο ἐτήρησας τὸν λόγον τῆς ὑπομονῆς μου όπου γίνεται ξανά φανερό ότι εκείνο που έχει τηρήσει, η σταθερότητα στην πίστη, είναι αυτό που πρέπει να συνεχίζει να τηρεί και η προϋπόθεση ώστε να λάβει τον στέφανο. Άρα το τηρήσω σημαίνει θα σε φυλάξω όχι δια μετακόμισης στον ουρανό αλλά δια φώτισης, δια πληροφόρησης, δια ότι είναι κατάλληλο, ερμηνεία που δένει σαν παζλ με τα χωρία που μιλάνε ξεκάθαρα για αρπαγή μετά την θλίψη, με τα χωρία που κάνουν λόγο για το ποιο είναι το Χριστιανικό σκεπτικό, με τους εκλεκτούς οι οποίοι είναι λίγοι και θα είναι εδώ στην Γη. Όπως και οι προηγούμενοι, τους οποίους ο Διάβολος ζήτησε να τους κοσκινίσει σαν το σιτάρι, ομοίως και οι πιστοί του Τέλους δεν θα τηρηθούν με κάποια αρπαγή σε ουράνιο μέρος αλλά καθώς βρίσκονται μέσα στον κόσμο θα προστατευτούν, θα τηρηθούν από τον πονηρό ενώ είναι στην Γη. Θα τηρηθούν με τον τρόπο που δηλώνει η λέξη τηρώ στην Βίβλο. Θα τηρηθούν όπως προστάζει το σκεπτικό της Βίβλου η οποία ουδέποτε κάνει λόγο για αρπαγές στον ουρανό ακόμη και αυτού του ίδιου του Χριστού. Οὐκ ἐρωτῶ ἵνα ἄρῃς αὐτοὺς ἐκ τοῦ κόσμου, ἀλλ᾿ ἵνα τηρήσῃς αὐτοὺς ἐκ τοῦ πονηροῦ. Ιω. 17,15 Εδώ ομιλεί ο Χριστός λέγοντας στον Πατέρα: Δεν σε παρακαλώ να τους πάρεις από τον κόσμο στον ουρανό αλλά να τους προφυλάξεις από τον πονηρό. Το ίδιο που έγινε με τους Αποστόλους θα γίνει και σε όλους τους επόμενους τους. Με Θεία βοήθεια θα τηρηθούν από τον Διάβολο ο οποίος θα κοσκινίζει τον κόσμο και έτσι θα φανούν οι δόκιμοι οι οποίο θα λάβουν τον στέφανο της νίκης. Ο ίδιος λόγος, να φανούν οι δόκιμοι, είναι που υπάρχει ο Διάβολος και δεν έχει εξαφανιστεί. Είναι σε ύπαρξη όχι σε κάποια φυλακή ώστε να φαίνονται οι δόκιμοι. Οπότε κατανοούμε ότι είτε σε επίπεδο ατομικό, άνθρωπος, είτε συλλογικό, Εκκλησία, δεν έχουμε το σκεπτικό να με προφυλάξει ο Θεός με μετάθεση στον ουρανό ή να εξαφανίσει τον Διάβολο αλλά έχουμε τήρηση, φύλαξη, η οποία έρχεται με φώτιση ενώ δίνεται αγώνας και μέσα από τον αγώνα θα φανεί ο δόκιμος ο οποίος θα λάβει τον στέφανο της νίκης. Μια εξαφάνιση Διαβόλου θα ευνοούσε τους ράθυμους και θα αδικούσε τους αγωνιστές. Το ίδιο λοιπόν θα γινόταν και με τον Αντίχριστο. Αν αρπάζονταν οι πιστοί αυτό θα αδικούσε τους αγωνιστές οι οποίοι ποθούν τον αγώνα. Οι άνθρωποι της πίστεως θέλουν συνεχώς να αγωνίζονται για χάρη του Χριστού, αποζητούν τον αγώνα και χαίρονται για τα εν Χριστώ παθήματά τους νῦν χαίρω ἐν τοῖς παθήμασί μου ὑπὲρ ὑμῶν καὶ ἀνταναπληρῶ τὰ ὑστερήματα τῶν θλίψεων τοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ σαρκί μου ὑπὲρ τοῦ σώματος αὐτοῦ, ὅ ἐστιν ἡ ἐκκλησία. Άλλο σημείο της Γραφής στο οποίο οι αιρετικοί βλέπουν αρπαγή είναι η παραβολή των δέκα παρθένων. Εκεί η κραυγή είναι τάχα η αρπαγή. Φυσικά με το ίδιο "σκεπτικό", δηλαδή ότι μου καπνίσει, μπορεί η κραυγή να συμβολίζει ότι κατέβει στον κάθε ένα ο οποίος μπορεί να πει το μακρύ και το κοντό του. Οπότε είναι ανάξια σχολιασμού και αναιρέσεως η αυθαίρετη αυτή υπόθεση.
Αλλά όμως στην Θεσσαλονικείς επιστολή παρατηρούμε ότι γίνεται πραγματικά λόγος για αρπαγή ἔπειτα ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι ἅμα σὺν αὐτοῖς ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα, καὶ οὕτω πάντοτε σὺν Κυρίῳ ἐσόμεθα. Α Θεσ. 4,17. Έπειτα από αυτό ημείς που θα ζούμε και θα έχουμε απομείνει στην γη, θα αρπαχτούμε μαζί με αυτούς μέσα σε νεφέλες για να προϋπαντήσουμε τον Κύριο στον ουρανό και έτσι θα είμαστε πάντοτε μαζί με τον Κύριο στον ουρανό. Εδώ πρέπει να ειπωθεί ότι είναι η στιγμή την οποία διαστρεβλώνουν οι αιρετικοί. Οπότε έχουμε το ερώτημα εφόσον θα υπάρξει αρπαγή πότε θα γίνει αυτή και γιατί; Η απάντηση είναι ότι η αρπαγή θα γίνει στο τέλος της ανθρώπινης ιστορίας και είναι τιμητική για τον κάθε ένα πιστό. Όπως ξέρουμε οι άγγελοι μας βοηθούν στην ζωή μας, έχουμε τον φύλακα μας άγγελο ο οποίος μας βοηθάει, αυτό δεν είναι εφεύρεση, αν δούμε οι πρώτοι πιστοί πίστευαν και αυτοί σε φύλακα άγγελο, οἱ δὲ πρὸς αὐτὴν εἶπον· μαίνῃ. ἡ δὲ διισχυρίζετο οὕτως ἔχειν. οἱ δὲ ἔλεγον· ὁ ἄγγελος αὐτοῦ ἐστιν. Πραξ. 12,15 δεν είσαι στα καλά σου Ρόδη, ο Πέτρος είναι φυλακισμένος από τον Ηρώδη, δεν είναι αυτός στην πόρτα, ο άγγελος του θα είναι. Οι άγγελοι είναι και ψυχοπομποί, οδηγούν τον πιστό στον Χριστό μετά θάνατον, ἐγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς τὸν κόλπον Ἀβραάμ·. Οι πιστοί που θα ζουν κατά την διάρκεια της τελευταίας ημέρας της ανθρώπινης ιστορίας θα οδηγηθούν και αυτοί από άγγελο στον Χριστό. Ο φύλακας άγγελός του κάθε πιστού θα είναι η τιμητική συνοδεία του και αυτό θα γίνει μετά από όλα τα προφητικά γεγονότα στο τέλος της ανθρώπινης ιστορίας γιατί οι εκλεκτοί θα είναι στην Γη αφού η αρπαγή γίνεται ευθέως μετά την μεγάλη θλίψη.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου