Θεοδώρου μεγαλομάρτυρος του Τήρωνος
Αγίων Μαρκιανού και Πουλχερίας των βασιλέων. Αγίου Θεόδωρου Βυζαντίου
Ολίγα περί αρπαγής
Η θεωρία περί αρπαγής αποτελεί άλλη μια απόδειξη του σκεπτικού της εύκολης και χωρίς κόπο σωτηρίας που διέπει τους ποιμένες των διαφόρων Προτεσταντικών ομολογιών.
Όμως όπως ξέρουμε ο Χριστός ποτέ δεν δίδαξε ότι η ζωή του Χριστιανού θα είναι μια ειδυλλιακή και γεμάτη απολαύσεις ζωή, ούτε εξαιρεί αυτούς που τον πιστεύουν από τις δυσκολίες της ζωής. Αντιθέτως εάν δούμε την Γραφή ο Κύριος προλέγει θλίψεις, στεναχώριες και κακουχίες για αυτούς που θέλουν να τον ακολουθήσουν.
Είναι σε όλους γνωστά τα χωρία στα οποία ομιλεί ο Κύριος για τις θλίψεις και τον σταυρό τον οποίο πρέπει να σηκώσει ο Χριστιανός. Ο Κύριος μιλώντας στους Αποστόλους λέγει για το πλήθος των δυσκολιών που θα δοκίμαζαν στο έργο της διαδόσεως του Ευαγγελίου και για τις θλίψεις που θα υποστούν για το όνομά Του.
Ας δούμε ένα χωρίο ενδεικτικά στο οποίο ομιλεί ο Κύριος στον Παύλο όταν τον κάλεσε στο αποστολικό αξίωμα, Πραξ θ' 15-16 εγώ θα του δείξω όσα είναι ανάγκη να πάθει για το όνομά μου λέει ο Κύριος και όχι όσα θα γλυτώσει επειδή τον εξέλεξα. Δεν απαλλάσσει ο Κύριος τον Απόστολο των Εθνών διότι δεν κάνει διακρίσεις. Ας μην ξεχνούμε ότι και ο ίδιος ο Χριστός έπαθε γιαυτό και δοξάστηκε ! Λέγει ο αναστημένος Ιησούς οὐχί ταῦτα ἔδει παθεῖν τόν Χριστόν καί εἰσελθεῖν εἰς τήν δόξαν αὐτοῦ; Λέγει ο Παύλος για τον Χριστό, ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν, γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου θανάτου δέ σταυροῦ διό καί ὁ Θεός αὐτόν ὑπερύψωσε καί ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπέρ πᾶν ὄνομα. Εδόξασε τον άνθρωπο Ιησού ο Θεός Πατήρ και ήταν η ταπείνωση και ο σταυρικός θάνατος η αιτία.
Ας αναλογιστούν οι επιμένοντες στην φυγομαχία ποιμένες των Πεντηκοστιανών πόσο αντίθετοι είναι με το πνεύμα της Γραφής όταν ομιλούν περί αρπαγής στο μεσουράνημα για να γλυτώσουν από την θλίψη.
Και φυσικά δεν είναι μόνο για τους Χριστιανούς των πρώτων αιώνων η διδασκαλία του Κυρίου περί θλίψεων και κακουχιών, αλλά και για όλους τους Χριστιανούς όλων των αιώνων, άρα και των Χριστιανών της εποχής του Αντιχρίστου.
Η Γραφή μας λέει ότι οι εκλεκτοί θα είναι εδώ στην Γη κατά την διάρκεια της μεγάλης θλίψης, καὶ ἐδόθη αὐτῷ πόλεμον ποιῆσαι μετὰ τῶν ἁγίων καὶ νικῆσαι αὐτούς (Αποκ ιγ' 7) εάν οι άγιοι ήταν στο μεσουράνημα πως θα τους δίωκε ο Αντίχριστος ;
῟Ωδε ἡ ὑπομονὴ τῶν ἁγίων ἐστίν, οἱ τηροῦντες τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν πίστιν ᾿Ιησοῦ.(Αποκ ιδ' 12). Οι εκλεκτοί θα είναι εδώ κάτω στην Γη τον καιρό της μεγάλης θλίψεως θα κάνουν υπομονή και γι΄αυτούς θα συντομεύσει ο Κύριος την θλιψη, καὶ εἰ μὴ ἐκολοβώθησαν αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι, οὐκ ἂν ἐσώθη πᾶσα σάρξ· διὰ δὲ τοὺς ἐκλεκτοὺς κολοβωθήσονται αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι (Ματθ. κδ'22) Εκλεκτοί είναι οι γνήσιοι πιστοί, πολλοὶ γάρ εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί. Πως λοιπόν οι Πεντηκοστιανοί ποιμένες, και όσοι άλλοι ποιμένες, δέχονται αρπαγή για να μην θλιβούν;
Μήπως επειδή δεν συγκαταλέγονται στους εκλεκτούς;
Που φάνηκαν οι εκλεκτοί; Στο ποιος θα έτρεχε να φύγει πρώτος όταν ερχόταν η δύσκολη ώρα; Φυσικά και όχι, στα δύσκολα φαίνονται, οι δυσκολίες είναι για να φαίνονται οι δόκιμοι. Μακάριος ἀνὴρ ὃς ὑπομένει πειρασμόν· ὅτι δόκιμος γενόμενος λήψεται τὸν στέφανον τῆς ζωῆς, ὃν ἐπηγγείλατο ὁ Κύριος τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν (Ιακ. α' 12) Ο Χριστιανός δεν είναι άνθρωπος δειλίας και άτολμης συστολής που οδηγεί στην απώλεια, ἡμεῖς δὲ οὐκ ἐσμὲν ὑποστολῆς εἰς ἀπώλειαν ( Εβρ. ι'-39) έτσι δεν ζητάει απαλλαγή από τις εν Χριστω θλίψεις, ούτε τις φοβάται, αλλά αντίθετα αυτές οι θλίψεις είναι το στεφάνι της δόξας του. Ο Κύριος σε καμία περίπτωση δεν υποσχέθηκε προνομιακή μεταχείριση και εύκολη ζωή στους Χριστιανούς, αλλά μόνο συμπαράσταση και παρηγοριά καὶ ἐγὼ ἐρωτήσω τὸν πατέρα καὶ ἄλλον παράκλητον δώσει ὑμῖν, ἵνα μένῃ μεθ' ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα. Παράκλητος παρηγορητής δηλαδή. Προσέξτε το λόγια του Κυρίου "και άλλον παρακλητον δώσει" ο Ιησούς δηλώνει αφενός ότι είναι και αυτός παράκλητος δηλαδή μας παρηγορεί, όχι μας απαλλάσσει από τις θλίψεις και αφετέρου ότι το Άγιο Πνεύμα έχει διαφορετική υπόσταση αλλά κοινή φύση, ουσία, ενέργεια.
Οι εκλεκτοί λοιπόν κατά την διάρκεια της μεγάλης θλίψης θα παραμένουν εδώ, στην Γη.
Μην προσπαθήσουν να σε πλανήσουν λέγοντας ότι ναι, ο Χριστός ομιλεί περί θλίψεων, αλλά λέγει ότι οι Χριστιανοί της εποχής του Αντιχρίστου θα αρπαγούν για να γλυτώσουν. Ο Χριστός φέρεται όμοια προς όλους τους δικούς του, δεν κάνει εξαιρέσεις.
Που φάνηκαν οι εκλεκτοί; Στο ποιος θα έτρεχε να φύγει πρώτος όταν ερχόταν η δύσκολη ώρα; Φυσικά και όχι, στα δύσκολα φαίνονται, οι δυσκολίες είναι για να φαίνονται οι δόκιμοι. Μακάριος ἀνὴρ ὃς ὑπομένει πειρασμόν· ὅτι δόκιμος γενόμενος λήψεται τὸν στέφανον τῆς ζωῆς, ὃν ἐπηγγείλατο ὁ Κύριος τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν (Ιακ. α' 12) Ο Χριστιανός δεν είναι άνθρωπος δειλίας και άτολμης συστολής που οδηγεί στην απώλεια, ἡμεῖς δὲ οὐκ ἐσμὲν ὑποστολῆς εἰς ἀπώλειαν ( Εβρ. ι'-39) έτσι δεν ζητάει απαλλαγή από τις εν Χριστω θλίψεις, ούτε τις φοβάται, αλλά αντίθετα αυτές οι θλίψεις είναι το στεφάνι της δόξας του. Ο Κύριος σε καμία περίπτωση δεν υποσχέθηκε προνομιακή μεταχείριση και εύκολη ζωή στους Χριστιανούς, αλλά μόνο συμπαράσταση και παρηγοριά καὶ ἐγὼ ἐρωτήσω τὸν πατέρα καὶ ἄλλον παράκλητον δώσει ὑμῖν, ἵνα μένῃ μεθ' ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα. Παράκλητος παρηγορητής δηλαδή. Προσέξτε το λόγια του Κυρίου "και άλλον παρακλητον δώσει" ο Ιησούς δηλώνει αφενός ότι είναι και αυτός παράκλητος δηλαδή μας παρηγορεί, όχι μας απαλλάσσει από τις θλίψεις και αφετέρου ότι το Άγιο Πνεύμα έχει διαφορετική υπόσταση αλλά κοινή φύση, ουσία, ενέργεια.
Οι εκλεκτοί λοιπόν κατά την διάρκεια της μεγάλης θλίψης θα παραμένουν εδώ, στην Γη.
Μην προσπαθήσουν να σε πλανήσουν λέγοντας ότι ναι, ο Χριστός ομιλεί περί θλίψεων, αλλά λέγει ότι οι Χριστιανοί της εποχής του Αντιχρίστου θα αρπαγούν για να γλυτώσουν. Ο Χριστός φέρεται όμοια προς όλους τους δικούς του, δεν κάνει εξαιρέσεις.
Η Γραφή είναι γεμάτη προτυπώσεις του Αντίχριστου, Ισραήλ - Φαραώ, Ηλίας - Αχαάβ και λοιπά. Ακόμη και ο Κύριος διώχθηκε.... Κανείς δεν αρπάχτηκε για να γλυτώσει από την οργή τύπου του Αντιχρίστου. Κανείς δεν αρπάχτηκε για να γλυτώσει από τις εν Χριστώ θλίψεις, αφού αυτές θα του δώσουν "τὸν στέφανον τῆς ζωῆς". Και το ότι η Εκκλησία των τελευταίων ημερών δεν θα αρπαγεί, αλλά θα διωχθεί και θα φύγει στην έρημο, φαίνεται καθαρά και αυτό συμβαδίζει απόλυτα με το πνεύμα της Γραφής.
Καὶ ἐδόθησαν τῇ γυναικὶ δύο πτέρυγες τοῦ ἀετοῦ τοῦ μεγάλου, ἵνα πέτηται εἰς τὴν ἔρημον εἰς τὸν τόπον αὐτῆς, ὅπως τρέφηται ἐκεῖ καιρὸν καὶ καιροὺς καὶ ἥμισυ καιροῦ ἀπὸ προσώπου τοῦ ὄφεως. (Αποκ. ιβ' 14)
Καὶ ἐγένετο ρῆμα Κυρίου πρὸς ᾿Ηλιού· πορεύου ἐντεῦθεν κατὰ ἀνατολὰς καὶ κρύβηθι ἐν τῷ χειμάρρῳ Χορρὰθ (Γ' Βασ. ιζ' 3)
Ιδοὺ ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατ᾿ ὄναρ τῷ ᾿Ιωσὴφ λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον (Ματθ. β' 13)
Μην προσπαθήσουν αγαπητέ να σου πουν ότι τάχα θα μείνουν κάποιοι χλιαροί Χριστιανοί που θα μετανοήσουν όταν θα αρπαγεί η εκκλησία, κάθε άλλο παρά δειλοί ή χλιαροί που έχουν ανάγκη μετάνοιας είναι οι εκλεκτοί. Η Γραφή μας λέγει ξεκάθαρα ότι δεν θα μετανοήσουν οι άνθρωποι, οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν ἔργων τῶν χειρῶν αὐτῶν....καὶ οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν φόνων αὐτῶν οὔτε ἐκ τῶν φαρμακειῶν αὐτῶν οὔτε ἐκ τῆς πορνείας αὐτῶν οὔτε ἐκ τῶν κλεμμάτων αὐτῶν. (Αποκ θ'21-21)
Εδώ έχουμε και το εξής, εφόσον ισχυρίζονται ότι ο κατέχον είναι η εκκλησία και το Άγιο Πνεύμα αυτοί οι χλιαροί Χριστιανοί ποιον θα έχουν ποιμένα;
Χωρίς Άγιο Πνεύμα και Εκκλησία πως θα σωθούν;
Αφού η εκκλησία θα έχει φύγει αυτοί δεν θα ανήκουν στην εκκλησία;
Ποιο το νόημα να αναφέρει ο Χριστός τα χωρία Ιωαν. ιδ' 16 και Ιωαν. ιστ' 13 που λένε ότι το Άγιο Πνεύμα θα μένει εις τον αιώνα και θα οδηγεί εις πάσα την αλήθεια;
Μην σε ξεγελάνε αγαπητέ, το Άγιο Πνεύμα ήταν και είναι εδώ, δεν ξύπνησε τον 18 αιώνα ούτε την ώρα που ξίνισε η προηγούμενη αίρεση στον ποιμένα και έτσι άνοιξε την δική του. Ούτε φυσικά θα αποχωρήσει κάποια στιγμή το Πνεύμα, κανείς μα κανείς δεν μπορεί να το αναγκάσει να αποχωρήσει, αν είναι ποτέ δυνατόν, το ίδιο φεύγοντας μόνο του να ευνοήσει την έλευση του Αντίχριστου... Μήπως θα μετανοήσουν οι κακοί και άπιστοι;
Καὶ ἐδόθησαν τῇ γυναικὶ δύο πτέρυγες τοῦ ἀετοῦ τοῦ μεγάλου, ἵνα πέτηται εἰς τὴν ἔρημον εἰς τὸν τόπον αὐτῆς, ὅπως τρέφηται ἐκεῖ καιρὸν καὶ καιροὺς καὶ ἥμισυ καιροῦ ἀπὸ προσώπου τοῦ ὄφεως. (Αποκ. ιβ' 14)
Καὶ ἐγένετο ρῆμα Κυρίου πρὸς ᾿Ηλιού· πορεύου ἐντεῦθεν κατὰ ἀνατολὰς καὶ κρύβηθι ἐν τῷ χειμάρρῳ Χορρὰθ (Γ' Βασ. ιζ' 3)
Ιδοὺ ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατ᾿ ὄναρ τῷ ᾿Ιωσὴφ λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον (Ματθ. β' 13)
Μην προσπαθήσουν αγαπητέ να σου πουν ότι τάχα θα μείνουν κάποιοι χλιαροί Χριστιανοί που θα μετανοήσουν όταν θα αρπαγεί η εκκλησία, κάθε άλλο παρά δειλοί ή χλιαροί που έχουν ανάγκη μετάνοιας είναι οι εκλεκτοί. Η Γραφή μας λέγει ξεκάθαρα ότι δεν θα μετανοήσουν οι άνθρωποι, οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν ἔργων τῶν χειρῶν αὐτῶν....καὶ οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν φόνων αὐτῶν οὔτε ἐκ τῶν φαρμακειῶν αὐτῶν οὔτε ἐκ τῆς πορνείας αὐτῶν οὔτε ἐκ τῶν κλεμμάτων αὐτῶν. (Αποκ θ'21-21)
Εδώ έχουμε και το εξής, εφόσον ισχυρίζονται ότι ο κατέχον είναι η εκκλησία και το Άγιο Πνεύμα αυτοί οι χλιαροί Χριστιανοί ποιον θα έχουν ποιμένα;
Χωρίς Άγιο Πνεύμα και Εκκλησία πως θα σωθούν;
Αφού η εκκλησία θα έχει φύγει αυτοί δεν θα ανήκουν στην εκκλησία;
Ποιο το νόημα να αναφέρει ο Χριστός τα χωρία Ιωαν. ιδ' 16 και Ιωαν. ιστ' 13 που λένε ότι το Άγιο Πνεύμα θα μένει εις τον αιώνα και θα οδηγεί εις πάσα την αλήθεια;
Μην σε ξεγελάνε αγαπητέ, το Άγιο Πνεύμα ήταν και είναι εδώ, δεν ξύπνησε τον 18 αιώνα ούτε την ώρα που ξίνισε η προηγούμενη αίρεση στον ποιμένα και έτσι άνοιξε την δική του. Ούτε φυσικά θα αποχωρήσει κάποια στιγμή το Πνεύμα, κανείς μα κανείς δεν μπορεί να το αναγκάσει να αποχωρήσει, αν είναι ποτέ δυνατόν, το ίδιο φεύγοντας μόνο του να ευνοήσει την έλευση του Αντίχριστου... Μήπως θα μετανοήσουν οι κακοί και άπιστοι;
Μα αυτοί έχουν τον αρχηγό που τους αρέσει και εάν υποθέσουμε ότι τους κατατρέχει και εκείνους αυτοί θα κοιτάξουν να τον αντιμετωπίσουν με την κακία παρά να στραφούν στον Θεό. Μην σε ξεγελάνε αγαπητέ μου με τμηματικές αφθαρτοποιήσεις και ανεβοκατεβάσματα του Χριστού στην Γη.
Η νίκη κατά του θανάτου και η αφθαρσία των σωμάτων δεν θα γίνουν τμηματικά αλλά στο τέλος και γενικώς, ἔσχατος ἐχθρὸς καταργεῖται ὁ θάνατος (Α' Κορινθ. ιε'26) ὅταν δὲ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσηται ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσηται ἀθανασίαν, τότε γενήσεται ὁ λόγος ὁ γεγραμμένος· κατεπόθη ὁ θάνατος εἰς νῖκος, ποῦ σου, θάνατε, τὸ κέντρον; ποῦ σου, ᾅδη, τὸ νῖκος; (Α' Κορινθ. ιε'54-55)
Η κατάργηση του θανάτου μετά την χιλιετή βασιλεία και κατά την Β' Παρουσία, καὶ ὁ θάνατος καὶ ὁ ᾅδης ἐβλήθησαν εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρός· (Αποκ κ' 14)
Αφθαρτοποίηση κατά την μια και μοναδική παρουσία του Κυρίου που αναμένουμε, ὥσπερ δὲ αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου (Ματθ κδ'37)
ὥσπερ γὰρ ἡ ἀστραπὴ ἐξέρχεται ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ φαίνεται ἕως δυσμῶν οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου· (Ματθ κδ'17)
τίς γὰρ ἡμῶν ἐλπὶς ἢ χαρὰ ἢ στέφανος καυχήσεως ἢ οὐχὶ καὶ ὑμεῖς ἔμπροσθεν τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ αὐτοῦ παρουσίᾳ; (Α' Θεσσ. β'19)
Μοναδική παρουσία και όχι ανεβοκατεβάσματα, γιαυτό αναφέρει η Γραφή την ημέρα του Κυρίου πάντα στον ενικό, ἡ ἡμέρα τοῦ Χριστοῦ, η οποία δεν θα έλθει ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας γιαυτο αδελφε μου, μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα τρόπον· (Β' Θεσσ. β' 2,3)
᾽Ερωτῶμεν δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, ὑπὲρ τῆς παρουσίας τοῦ κυρίου ἡμῶν ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡμῶν ἐπισυναγωγῆς ἐπ᾽ αὐτόν, εἰς τὸ μὴ ταχέως σαλευθῆναι ὑμᾶς ἀπὸ τοῦ νοὸς μηδὲ θροεῖσθαι μήτε διὰ πνεύματος μήτε διὰ λόγου μήτε δι᾽ ἐπιστολῆς ὡς δι᾽ ἡμῶν, ὡς ὅτι ἐνέστηκεν ἡ ἡμέρα τοῦ κυρίου. μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα τρόπον· ὅτι ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀνομίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας (Β' Θεσσ. β' 2,3)
μετὰ τὴν θλῖψιν ἐκείνην ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται, καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς, καὶ οἱ ἀστέρες ἔσονται ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πίπτοντες, καὶ αἱ δυνάμεις αἱ ἐν τοῖς οὐρανοῖς σαλευθήσονται καὶ τότε ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν νεφέλαις μετὰ δυνάμεως πολλῆς καὶ δόξης καὶ τότε ἀποστελεῖ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ καὶ ἐπισυνάξει τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ ἐκ τῶν τεσσάρων ἀνέμων, ἀπ' ἄκρου τῆς γῆς ἕως ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ (Μαρκ. ιγ' 24-27)
ὅπως ἂν ἔλθωσι καιροὶ ἀναψύξεως ἀπὸ προσώπου τοῦ Κυρίου καὶ ἀποστείλῃ τὸν προκεχειρισμένον ὑμῖν Χριστὸν ᾿Ιησοῦν, ὃν δεῖ οὐρανὸν μὲν δέξασθαι ἄχρι χρόνων ἀποκαταστάσεως πάντων ὧν ἐλάλησεν ὁ Θεὸς διὰ στόματος πάντων ἁγίων αὐτοῦ προφητῶν ἀπ᾿ αἰῶνος (Πραξ. γ'21)
Πόσο ποιο καθαρά να μιλήσει η Γραφή;
Ας δούμε στην συνέχεια μερικά Αγιογραφικά χωρία.
1) Ματθ κδ'31 καὶ ἀποστελεῖ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ μετὰ σάλπιγγος φωνῆς μεγάλης, καὶ ἐπισυνάξουσι τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ ἐκ τῶν τεσσάρων ἀνέμων ἀπ᾿ ἄκρων οὐρανῶν ἕως ἄκρων αὐτῶν.
Στους στίχους 4 έως 51 όλα αυτά που λέγονται είναι απάντηση του Κυρίου στο ερώτημα των Αποστόλων εἰπὲ ἡμῖν πότε ταῦτα ἔσται, καὶ τί τὸ σημεῖον τῆς σῆς παρουσίας καὶ τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος; (Ματθ κδ' 3)
Άρα αυτά τα σημεία που λέει ο Χριστός στο κδ' κεφάλαιο του Ματθαίου θα γίνουν κατά την Β' Παρουσία, στην οποία θα γίνει η τελική κρίσις και ανταπόδοσις.
Ο Χριστός θα έρθει μετά την μεγάλη θλίψη και όχι πριν από αυτή, Εὐθέως δὲ μετὰ τὴν θλῖψιν τῶν ἡμερῶν ἐκείνων ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς, καὶ οἱ ἀστέρες πεσοῦνται ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σαλευθήσονται καὶ τότε φανήσεται τὸ σημεῖον τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ τότε κόψονται πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς καὶ ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς καὶ ἀποστελεῖ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ μετὰ σάλπιγγος φωνῆς μεγάλης, καὶ ἐπισυνάξουσι τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ ἐκ τῶν τεσσάρων ἀνέμων ἀπ᾿ ἄκρων οὐρανῶν ἕως ἄκρων αὐτῶν.
Στην παράλληλη περικοπή από τον Ευαγγελιστή Μάρκο βλέπουμε το ίδιο.
Αλλ᾿ ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις, μετὰ τὴν θλῖψιν ἐκείνην ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται, καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς, καὶ οἱ ἀστέρες ἔσονται ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πίπτοντες, καὶ αἱ δυνάμεις αἱ ἐν τοῖς οὐρανοῖς σαλευθήσονται καὶ τότε ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν νεφέλαις μετὰ δυνάμεως πολλῆς καὶ δόξης καὶ τότε ἀποστελεῖ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ καὶ ἐπισυνάξει τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ ἐκ τῶν τεσσάρων ἀνέμων, ἀπ' ἄκρου τῆς γῆς ἕως ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ. (Μαρκ. ιγ' 24-27)
Αλλά και στον Ευαγγελιστή Λουκά, Καὶ ἔσται σημεῖα ἐν ἡλίῳ καὶ σελήνῃ καὶ ἄστροις, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς συνοχὴ ἐθνῶν ἐν ἀπορίᾳ ἠχούσης θαλάσσης καὶ σάλου, ἀποψυχόντων ἀνθρώπων ἀπὸ φόβου καὶ προσδοκίας τῶν ἐπερχομένων τῇ οἰκουμένῃ· αἱ γὰρ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σαλευθήσονται. καὶ τότε ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν νεφέλῃ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς. (Λουκ. κα' 25-27)
Βλέπουμε λοιπόν ότι ο Χριστός έρχεται, ορατά, Ματθ κδ΄30, μετά την μεγάλη θλίψη και όχι πριν από αυτήν.
Οι προφητείες περί του σκοτισμού του Ηλίου, περί αστέρων και Σελήνης προηγούνται αυτής της ελεύσεως του Κυρίου "και τότε ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου".
Έτσι το χωρίο Πράξεις γ' 21 που μας λέει ότι ο Κύριος θα παραμένει στον ουρανό μέχρι να εκπληρωθούν όλα όσα έχουν πει όλοι οι προφήτες από πολύ παλαιά, ταιριάζει απόλυτα, ὃν δεῖ οὐρανὸν μὲν δέξασθαι ἄχρι χρόνων ἀποκαταστάσεως πάντων ὧν ἐλάλησεν ὁ Θεὸς διὰ στόματος πάντων ἁγίων αὐτοῦ προφητῶν ἀπ᾿ αἰῶνος. (Πραξ. γ'21)
2) Λουκ κα' 36 Αγρυπνεῖτε οὖν ἐν παντὶ καιρῷ δεόμενοι ἵνα καταξιωθῆτε ἐκφυγεῖν πάντα τὰ μέλλοντα γίνεσθαι καὶ σταθῆναι ἔμπροσθεν τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου.
Στο χωρίο αυτό οι Πεντηκοστιανοί και όσοι "ποιμένες" διδάσκουν αρπαγή νομίζουν ότι βρήκαν στήριξη για την δήθεν αρπαγή ώστε να μην θλιβούν.
Αλλά ας δούμε τι λέγει ο Κύριος,
Λουκας κα' στίχος
12 πρὸ δὲ τούτων πάντων ἐπιβαλοῦσιν ἐφ᾿ ὑμᾶς τὰς χεῖρας αὐτῶν καὶ διώξουσι, παραδιδόντες εἰς συναγωγὰς καὶ φυλακάς, ἀγομένους ἐπὶ βασιλεῖς καὶ ἡγεμόνας ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου·
13 ἀποβήσεται δὲ ὑμῖν εἰς μαρτύριον
14 θέσθε οὖν εἰς τὰς καρδίας ὑμῶν μὴ προμελετᾶν ἀπολογηθῆναι
15 ἐγὼ γὰρ δώσω ὑμῖν στόμα καὶ σοφίαν, ᾗ οὐ δυνήσονται ἀντειπεῖν οὐδὲ ἀντιστῆναι πάντες οἱ ἀντικείμενοι ὑμῖν
16 παραδοθήσεσθε δὲ καὶ ὑπὸ γονέων καὶ συγγενῶν καὶ φίλων καὶ ἀδελφῶν, καὶ θανατώσουσιν ἐξ ὑμῶν
17 καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου
18 καὶ θρὶξ ἐκ τῆς κεφαλῆς ὑμῶν οὐ μὴ ἀπόληται·
19 ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν.
Διώξεις, βάσανα, μαρτύρια για τους Χριστιανούς.
Εάν αυτοί έχουν αρπαγεί τότε για ποιον ομιλεί ο Χριστός;
Σε ποιον συνιστά υπομονή; ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν.
25 Καὶ ἔσται σημεῖα ἐν ἡλίῳ καὶ σελήνῃ καὶ ἄστροις, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς συνοχὴ ἐθνῶν ἐν ἀπορίᾳ ἠχούσης θαλάσσης καὶ σάλου
26 ἀποψυχόντων ἀνθρώπων ἀπὸ φόβου καὶ προσδοκίας τῶν ἐπερχομένων τῇ οἰκουμένῃ· αἱ γὰρ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σαλευθήσονται.
27 καὶ τότε ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν νεφέλῃ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς.
Πότε θα έρθει ο Κύριος και θα αποσταλούν οι άγγελοι ;
Μετά την θλίψη των ημερών εκείνων και μετά τα γεγονότα κοσμικών διαστάσεων.
Και αφού θα έχουν γίνει όλα αυτά και θα έχουν εκπληρωθεί όλες οι προφητείες όλων των προφητών, τότε θα έρθει ο Κύριος, την μια και μοναδική ημέρα που όπως είδαμε γράφετε πάντα στον ενικό και τότε θα σταθούμε εμπρός στο βήμα Του.
34 Προσέχετε δὲ ἑαυτοῖς μήποτε βαρηθῶσιν ὑμῶν αἱ καρδίαι ἐν κραιπάλῃ καὶ μέθῃ καὶ μερίμναις βιοτικαῖς, καὶ αἰφνίδιος ἐφ᾿ ὑμᾶς ἐπιστῇ ἡ ἡμέρα ἐκείνη·
35 ὡς παγὶς γὰρ ἐπελεύσεται ἐπὶ πάντας τοὺς καθημένους ἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς.
36 ἀγρυπνεῖτε οὖν ἐν παντὶ καιρῷ δεόμενοι ἵνα καταξιωθῆτε ἐκφυγεῖν πάντα τὰ μέλλοντα γίνεσθαι καὶ σταθῆναι ἔμπροσθεν τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου.
Η φράση σταθῆναι ἔμπροσθεν τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου έχει το ίδιο νόημα όπως στο Ματθ. κζ' 11 Ο δὲ ᾿Ιησοῦς ἔστη ἔμπροσθεν τοῦ ἡγεμόνος.
Το ίδιο νόημα όπως στο πάντες γὰρ παραστησόμεθα τῷ βήματι τοῦ Χριστοῦ (Ρωμ. ιδ' 10)
Γιατί υπάρχει η φράση σταθῆναι ἔμπροσθεν τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου η οποία δηλώνει απόδοση λόγου και όχι προϋπάντηση; Είναι φανερό γιατί.
Είδαμε ότι η ημέρα του Κυρίου είναι μια.
Παντού στον ενικό.
Όταν έρχεται η ημέρα αυτή, η οποία είναι "ευθέως μετά την θλίψη των ημερών εκείνων" δηλαδή του Αντίχριστου και η οποία μεγάλη θλίψη θα προηγηθεί της παρουσίας του Χριστού "ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας" θα είναι αργά για να εκφύγει κάποιος από την θλίψη των ημερών εκείνων αφού αυτή η θλίψη έχει ήδη περάσει.
Η θλίψη έχει περάσει, έχουν εκπληρωθεί όλες οι προφητείες (Πραξ. γ'21) και έρχεται ο Χριστός ένδοξα ως κριτής της Οικουμένης για να σταθούμε εμπρός στο βήμα του.
Έρχεται ο Κύριος όχι για να απαλλάξει από την θλίψη, είδαμε ότι αυτή έχει περάσει, αλλά για να κρίνει.
Γι' αυτό υπάρχει η φράση σταθῆναι ἔμπροσθεν τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου.
Ο Κύριος στον στίχο 36 λοιπόν προτρέπει τους πιστούς σε εγρήγορση και προσευχή.
Αυτό ώστε να απαλυνθούν οι θλίψεις των ημερών εκείνων, να συντμηθεί ο καιρός και συνάμα όταν περάσει η θλίψη, με προσευχή και εγρήγορση να είναι έτοιμοι ώστε να σταθούν ενώπιόν του Κυρίου, που θα έλθει ξαφνικά διότι υπάρχει κίνδυνος ορισμένοι να έχουν αφήσει τον αγώνα διότι πέρασε η δυσκολία.
Ο Κύριος είναι η κεφαλή της Εκκλησίας και αυτή σώμα του.
Εκκλησία, ο Χριστός επεκτεινόμενος εις τους αιώνας.
Τι έκαναν όλοι όσοι αποτελούν την Εκκλησια και αντιπετωπισαν τυπους Αντιχριστου; Αρπαχτηκαν στον ουρανο ; Απεφυγαν την θλιψη; Απεφυγαν τα δύσκολα ;
Τι έκανε ο Κύριος αδελφέ μου; Έγινε υπήκοος έως θανάτου, θανάτου δε Σταυρού.
Για να σταθεί κάποιος ἔμπροσθεν τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου και να δώσει λόγο, σημαίνει ότι πρέπει να σηκώσει τον σταυρό των θλίψεων που δίδαξε ο Ιησούς και να υπομείνει τις θλίψεις που θα επιφέρει ο Αντίχριστος στους εκλεκτούς.
Έτσι θα αποφύγει την καταδίκη από τον Κύριο και όχι να περιμένει αρπαγή ώστε να αποφύγει την καταδίκη από τον Αντίχριστο.
Τι θέλουμε; να αποφύγουμε την οργή του Θεού ή του Αντιχρίστου;
Η νίκη κατά του θανάτου και η αφθαρσία των σωμάτων δεν θα γίνουν τμηματικά αλλά στο τέλος και γενικώς, ἔσχατος ἐχθρὸς καταργεῖται ὁ θάνατος (Α' Κορινθ. ιε'26) ὅταν δὲ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσηται ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσηται ἀθανασίαν, τότε γενήσεται ὁ λόγος ὁ γεγραμμένος· κατεπόθη ὁ θάνατος εἰς νῖκος, ποῦ σου, θάνατε, τὸ κέντρον; ποῦ σου, ᾅδη, τὸ νῖκος; (Α' Κορινθ. ιε'54-55)
Η κατάργηση του θανάτου μετά την χιλιετή βασιλεία και κατά την Β' Παρουσία, καὶ ὁ θάνατος καὶ ὁ ᾅδης ἐβλήθησαν εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρός· (Αποκ κ' 14)
Αφθαρτοποίηση κατά την μια και μοναδική παρουσία του Κυρίου που αναμένουμε, ὥσπερ δὲ αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου (Ματθ κδ'37)
ὥσπερ γὰρ ἡ ἀστραπὴ ἐξέρχεται ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ φαίνεται ἕως δυσμῶν οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου· (Ματθ κδ'17)
τίς γὰρ ἡμῶν ἐλπὶς ἢ χαρὰ ἢ στέφανος καυχήσεως ἢ οὐχὶ καὶ ὑμεῖς ἔμπροσθεν τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ αὐτοῦ παρουσίᾳ; (Α' Θεσσ. β'19)
Μοναδική παρουσία και όχι ανεβοκατεβάσματα, γιαυτό αναφέρει η Γραφή την ημέρα του Κυρίου πάντα στον ενικό, ἡ ἡμέρα τοῦ Χριστοῦ, η οποία δεν θα έλθει ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας γιαυτο αδελφε μου, μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα τρόπον· (Β' Θεσσ. β' 2,3)
᾽Ερωτῶμεν δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, ὑπὲρ τῆς παρουσίας τοῦ κυρίου ἡμῶν ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡμῶν ἐπισυναγωγῆς ἐπ᾽ αὐτόν, εἰς τὸ μὴ ταχέως σαλευθῆναι ὑμᾶς ἀπὸ τοῦ νοὸς μηδὲ θροεῖσθαι μήτε διὰ πνεύματος μήτε διὰ λόγου μήτε δι᾽ ἐπιστολῆς ὡς δι᾽ ἡμῶν, ὡς ὅτι ἐνέστηκεν ἡ ἡμέρα τοῦ κυρίου. μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα τρόπον· ὅτι ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀνομίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας (Β' Θεσσ. β' 2,3)
μετὰ τὴν θλῖψιν ἐκείνην ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται, καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς, καὶ οἱ ἀστέρες ἔσονται ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πίπτοντες, καὶ αἱ δυνάμεις αἱ ἐν τοῖς οὐρανοῖς σαλευθήσονται καὶ τότε ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν νεφέλαις μετὰ δυνάμεως πολλῆς καὶ δόξης καὶ τότε ἀποστελεῖ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ καὶ ἐπισυνάξει τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ ἐκ τῶν τεσσάρων ἀνέμων, ἀπ' ἄκρου τῆς γῆς ἕως ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ (Μαρκ. ιγ' 24-27)
ὅπως ἂν ἔλθωσι καιροὶ ἀναψύξεως ἀπὸ προσώπου τοῦ Κυρίου καὶ ἀποστείλῃ τὸν προκεχειρισμένον ὑμῖν Χριστὸν ᾿Ιησοῦν, ὃν δεῖ οὐρανὸν μὲν δέξασθαι ἄχρι χρόνων ἀποκαταστάσεως πάντων ὧν ἐλάλησεν ὁ Θεὸς διὰ στόματος πάντων ἁγίων αὐτοῦ προφητῶν ἀπ᾿ αἰῶνος (Πραξ. γ'21)
Πόσο ποιο καθαρά να μιλήσει η Γραφή;
Ας δούμε στην συνέχεια μερικά Αγιογραφικά χωρία.
1) Ματθ κδ'31 καὶ ἀποστελεῖ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ μετὰ σάλπιγγος φωνῆς μεγάλης, καὶ ἐπισυνάξουσι τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ ἐκ τῶν τεσσάρων ἀνέμων ἀπ᾿ ἄκρων οὐρανῶν ἕως ἄκρων αὐτῶν.
Στους στίχους 4 έως 51 όλα αυτά που λέγονται είναι απάντηση του Κυρίου στο ερώτημα των Αποστόλων εἰπὲ ἡμῖν πότε ταῦτα ἔσται, καὶ τί τὸ σημεῖον τῆς σῆς παρουσίας καὶ τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος; (Ματθ κδ' 3)
Άρα αυτά τα σημεία που λέει ο Χριστός στο κδ' κεφάλαιο του Ματθαίου θα γίνουν κατά την Β' Παρουσία, στην οποία θα γίνει η τελική κρίσις και ανταπόδοσις.
Ο Χριστός θα έρθει μετά την μεγάλη θλίψη και όχι πριν από αυτή, Εὐθέως δὲ μετὰ τὴν θλῖψιν τῶν ἡμερῶν ἐκείνων ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς, καὶ οἱ ἀστέρες πεσοῦνται ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σαλευθήσονται καὶ τότε φανήσεται τὸ σημεῖον τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ τότε κόψονται πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς καὶ ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς καὶ ἀποστελεῖ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ μετὰ σάλπιγγος φωνῆς μεγάλης, καὶ ἐπισυνάξουσι τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ ἐκ τῶν τεσσάρων ἀνέμων ἀπ᾿ ἄκρων οὐρανῶν ἕως ἄκρων αὐτῶν.
Στην παράλληλη περικοπή από τον Ευαγγελιστή Μάρκο βλέπουμε το ίδιο.
Αλλ᾿ ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις, μετὰ τὴν θλῖψιν ἐκείνην ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται, καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς, καὶ οἱ ἀστέρες ἔσονται ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πίπτοντες, καὶ αἱ δυνάμεις αἱ ἐν τοῖς οὐρανοῖς σαλευθήσονται καὶ τότε ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν νεφέλαις μετὰ δυνάμεως πολλῆς καὶ δόξης καὶ τότε ἀποστελεῖ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ καὶ ἐπισυνάξει τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ ἐκ τῶν τεσσάρων ἀνέμων, ἀπ' ἄκρου τῆς γῆς ἕως ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ. (Μαρκ. ιγ' 24-27)
Αλλά και στον Ευαγγελιστή Λουκά, Καὶ ἔσται σημεῖα ἐν ἡλίῳ καὶ σελήνῃ καὶ ἄστροις, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς συνοχὴ ἐθνῶν ἐν ἀπορίᾳ ἠχούσης θαλάσσης καὶ σάλου, ἀποψυχόντων ἀνθρώπων ἀπὸ φόβου καὶ προσδοκίας τῶν ἐπερχομένων τῇ οἰκουμένῃ· αἱ γὰρ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σαλευθήσονται. καὶ τότε ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν νεφέλῃ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς. (Λουκ. κα' 25-27)
Βλέπουμε λοιπόν ότι ο Χριστός έρχεται, ορατά, Ματθ κδ΄30, μετά την μεγάλη θλίψη και όχι πριν από αυτήν.
Οι προφητείες περί του σκοτισμού του Ηλίου, περί αστέρων και Σελήνης προηγούνται αυτής της ελεύσεως του Κυρίου "και τότε ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου".
Έτσι το χωρίο Πράξεις γ' 21 που μας λέει ότι ο Κύριος θα παραμένει στον ουρανό μέχρι να εκπληρωθούν όλα όσα έχουν πει όλοι οι προφήτες από πολύ παλαιά, ταιριάζει απόλυτα, ὃν δεῖ οὐρανὸν μὲν δέξασθαι ἄχρι χρόνων ἀποκαταστάσεως πάντων ὧν ἐλάλησεν ὁ Θεὸς διὰ στόματος πάντων ἁγίων αὐτοῦ προφητῶν ἀπ᾿ αἰῶνος. (Πραξ. γ'21)
2) Λουκ κα' 36 Αγρυπνεῖτε οὖν ἐν παντὶ καιρῷ δεόμενοι ἵνα καταξιωθῆτε ἐκφυγεῖν πάντα τὰ μέλλοντα γίνεσθαι καὶ σταθῆναι ἔμπροσθεν τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου.
Στο χωρίο αυτό οι Πεντηκοστιανοί και όσοι "ποιμένες" διδάσκουν αρπαγή νομίζουν ότι βρήκαν στήριξη για την δήθεν αρπαγή ώστε να μην θλιβούν.
Αλλά ας δούμε τι λέγει ο Κύριος,
Λουκας κα' στίχος
12 πρὸ δὲ τούτων πάντων ἐπιβαλοῦσιν ἐφ᾿ ὑμᾶς τὰς χεῖρας αὐτῶν καὶ διώξουσι, παραδιδόντες εἰς συναγωγὰς καὶ φυλακάς, ἀγομένους ἐπὶ βασιλεῖς καὶ ἡγεμόνας ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου·
13 ἀποβήσεται δὲ ὑμῖν εἰς μαρτύριον
14 θέσθε οὖν εἰς τὰς καρδίας ὑμῶν μὴ προμελετᾶν ἀπολογηθῆναι
15 ἐγὼ γὰρ δώσω ὑμῖν στόμα καὶ σοφίαν, ᾗ οὐ δυνήσονται ἀντειπεῖν οὐδὲ ἀντιστῆναι πάντες οἱ ἀντικείμενοι ὑμῖν
16 παραδοθήσεσθε δὲ καὶ ὑπὸ γονέων καὶ συγγενῶν καὶ φίλων καὶ ἀδελφῶν, καὶ θανατώσουσιν ἐξ ὑμῶν
17 καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου
18 καὶ θρὶξ ἐκ τῆς κεφαλῆς ὑμῶν οὐ μὴ ἀπόληται·
19 ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν.
Διώξεις, βάσανα, μαρτύρια για τους Χριστιανούς.
Εάν αυτοί έχουν αρπαγεί τότε για ποιον ομιλεί ο Χριστός;
Σε ποιον συνιστά υπομονή; ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν.
25 Καὶ ἔσται σημεῖα ἐν ἡλίῳ καὶ σελήνῃ καὶ ἄστροις, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς συνοχὴ ἐθνῶν ἐν ἀπορίᾳ ἠχούσης θαλάσσης καὶ σάλου
26 ἀποψυχόντων ἀνθρώπων ἀπὸ φόβου καὶ προσδοκίας τῶν ἐπερχομένων τῇ οἰκουμένῃ· αἱ γὰρ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σαλευθήσονται.
27 καὶ τότε ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν νεφέλῃ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς.
Πότε θα έρθει ο Κύριος και θα αποσταλούν οι άγγελοι ;
Μετά την θλίψη των ημερών εκείνων και μετά τα γεγονότα κοσμικών διαστάσεων.
Και αφού θα έχουν γίνει όλα αυτά και θα έχουν εκπληρωθεί όλες οι προφητείες όλων των προφητών, τότε θα έρθει ο Κύριος, την μια και μοναδική ημέρα που όπως είδαμε γράφετε πάντα στον ενικό και τότε θα σταθούμε εμπρός στο βήμα Του.
34 Προσέχετε δὲ ἑαυτοῖς μήποτε βαρηθῶσιν ὑμῶν αἱ καρδίαι ἐν κραιπάλῃ καὶ μέθῃ καὶ μερίμναις βιοτικαῖς, καὶ αἰφνίδιος ἐφ᾿ ὑμᾶς ἐπιστῇ ἡ ἡμέρα ἐκείνη·
35 ὡς παγὶς γὰρ ἐπελεύσεται ἐπὶ πάντας τοὺς καθημένους ἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς.
36 ἀγρυπνεῖτε οὖν ἐν παντὶ καιρῷ δεόμενοι ἵνα καταξιωθῆτε ἐκφυγεῖν πάντα τὰ μέλλοντα γίνεσθαι καὶ σταθῆναι ἔμπροσθεν τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου.
Η φράση σταθῆναι ἔμπροσθεν τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου έχει το ίδιο νόημα όπως στο Ματθ. κζ' 11 Ο δὲ ᾿Ιησοῦς ἔστη ἔμπροσθεν τοῦ ἡγεμόνος.
Το ίδιο νόημα όπως στο πάντες γὰρ παραστησόμεθα τῷ βήματι τοῦ Χριστοῦ (Ρωμ. ιδ' 10)
Γιατί υπάρχει η φράση σταθῆναι ἔμπροσθεν τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου η οποία δηλώνει απόδοση λόγου και όχι προϋπάντηση; Είναι φανερό γιατί.
Είδαμε ότι η ημέρα του Κυρίου είναι μια.
Παντού στον ενικό.
Όταν έρχεται η ημέρα αυτή, η οποία είναι "ευθέως μετά την θλίψη των ημερών εκείνων" δηλαδή του Αντίχριστου και η οποία μεγάλη θλίψη θα προηγηθεί της παρουσίας του Χριστού "ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας" θα είναι αργά για να εκφύγει κάποιος από την θλίψη των ημερών εκείνων αφού αυτή η θλίψη έχει ήδη περάσει.
Η θλίψη έχει περάσει, έχουν εκπληρωθεί όλες οι προφητείες (Πραξ. γ'21) και έρχεται ο Χριστός ένδοξα ως κριτής της Οικουμένης για να σταθούμε εμπρός στο βήμα του.
Έρχεται ο Κύριος όχι για να απαλλάξει από την θλίψη, είδαμε ότι αυτή έχει περάσει, αλλά για να κρίνει.
Γι' αυτό υπάρχει η φράση σταθῆναι ἔμπροσθεν τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου.
Ο Κύριος στον στίχο 36 λοιπόν προτρέπει τους πιστούς σε εγρήγορση και προσευχή.
Αυτό ώστε να απαλυνθούν οι θλίψεις των ημερών εκείνων, να συντμηθεί ο καιρός και συνάμα όταν περάσει η θλίψη, με προσευχή και εγρήγορση να είναι έτοιμοι ώστε να σταθούν ενώπιόν του Κυρίου, που θα έλθει ξαφνικά διότι υπάρχει κίνδυνος ορισμένοι να έχουν αφήσει τον αγώνα διότι πέρασε η δυσκολία.
Ο Κύριος είναι η κεφαλή της Εκκλησίας και αυτή σώμα του.
Εκκλησία, ο Χριστός επεκτεινόμενος εις τους αιώνας.
Τι έκαναν όλοι όσοι αποτελούν την Εκκλησια και αντιπετωπισαν τυπους Αντιχριστου; Αρπαχτηκαν στον ουρανο ; Απεφυγαν την θλιψη; Απεφυγαν τα δύσκολα ;
Τι έκανε ο Κύριος αδελφέ μου; Έγινε υπήκοος έως θανάτου, θανάτου δε Σταυρού.
Για να σταθεί κάποιος ἔμπροσθεν τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου και να δώσει λόγο, σημαίνει ότι πρέπει να σηκώσει τον σταυρό των θλίψεων που δίδαξε ο Ιησούς και να υπομείνει τις θλίψεις που θα επιφέρει ο Αντίχριστος στους εκλεκτούς.
Έτσι θα αποφύγει την καταδίκη από τον Κύριο και όχι να περιμένει αρπαγή ώστε να αποφύγει την καταδίκη από τον Αντίχριστο.
Τι θέλουμε; να αποφύγουμε την οργή του Θεού ή του Αντιχρίστου;
Πατερική χειραγώγησις στα εσχατολογικά
αγίου γέροντα Δανιήλ Γούβαλη
αγίου γέροντα Δανιήλ Γούβαλη
Πολλές αιρέσεις των ημερών μας ασχολούνται υπερβολικά με τα εσχατολογικά θέματα. Ερμηνεύουν λανθασμένα τις εσχατολογικές περικοπές της Αγίας Γραφής και δημιουργούν μεγάλη σύγχυση με τις διδασκαλίες τους, γιαυτό σήμερα θα δούμε ορισμένα θέματα που αφορούν την εσχατολογία χειραγωγούμενοι από τους Αγίους Πατέρες της εκκλησίας. Οι Άγιοι πατέρες ήσαν φορείς του Αγίου Πνεύματος και κατανόησαν σωστά τα εσχατολογικά χωρία της Βίβλου, εάν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί έχουν μέσα στο μυαλό τους σαφή εικόνα πάνω στα εσχατολογικά ζητήματα, δεν διατρέχουν κίνδυνο να παρασυρθούν από τις λανθασμένες ερμηνείες των αιρετικών. Ξεκινάμε με μερικά αποσπάσματα από την 76η ομιλία του Ιερού Χρυσόστομου στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, Τότε οὖν ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ, φησὶν, Ὧδε ὁ Χριστὸς, ἢ ὧδε, μὴ πιστεύσητε.
Τέως ἀπὸ τοῦ τόπου αὐτοὺς ἀσφαλίζεται, λέγων τὰ ἰδιώματα τῆς αὐτοῦ.
παρουσίας τῆς δευτέρας, καὶ τὰ τῶν πλάνων δείγματα. Οὐ γὰρ ὥσπερ ἐν τῇ
προτέρᾳ ἐν Βηθλεὲμ ἐφάνη, καὶ ἐν γωνίᾳ μικρᾷ τῆς οἰκουμένης, καὶ οὐδενὸς
εἰδότος ἐξ ἀρχῆς, οὕτω καὶ τότε φησίν· ἀλλὰ φανερῶς καὶ μετὰ
περιφανείας ἁπάσης, καὶ ὡς μὴ δεῖσθαι τοῦ ταῦτα ἀπαγγέλλοντος. Οὐ μικρὸν
δὲ τοῦτο σημεῖον τοῦ μὴ λανθανόντως παραγίνεσθαι.
Δηλαδή, ένα χαρακτηριστικό σημείο με το όποιο ξεχωρίζει η αληθινή Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου από τις ψεύτικες που θα παρουσιάζουν οι αιρετικοί και οι πλανεμένοι είναι τούτο, δεν θα χρειαστεί να παρουσιαστούν κάποιοι και να μας πουν ότι ήρθε ο Χριστός ή ότι συνετελέσθη η Δευτέρα Παρουσία, αυτό χρειαζόταν στην Πρώτη Παρουσία που εμφανίστηκε ο Χριστός στην Βηθλεέμ σε μια απόμερη γωνιά της Οικουμένης.
Τότε έπρεπε κάποιος να ειδοποιήσει τους ποιμένες της Βηθλεέμ.
Από μόνοι τους αν και γεννήθηκε στην περιοχή τους, δεν το πήραν είδηση και φυσικά αφού δεν το γνώρισαν οι ποιμένες της Βηθλεέμ πολύ περισσότερο δεν θα τον αντιλαμβάνονταν οι κάτοικοι της Αθήνας ή της Ρώμης.
Από μόνοι τους αν και γεννήθηκε στην περιοχή τους, δεν το πήραν είδηση και φυσικά αφού δεν το γνώρισαν οι ποιμένες της Βηθλεέμ πολύ περισσότερο δεν θα τον αντιλαμβάνονταν οι κάτοικοι της Αθήνας ή της Ρώμης.
Η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου θα γίνει με τρόπο ολοφάνερο ώστε όλοι οι άνθρωποι να την πάρουν είδηση και κανένας να μην έχει ανάγκη από κάποιον αγγελιοφόρο.
Αυτό αποτελεί ένα σημαντικό χαρακτηριστικό ένα μεγάλο σημάδι που προσδιορίζει την Δευτέρα Παρουσία, εάν λοιπόν ακούσεις αγαπητέ ακροατή κάποιον να σου λέει ότι η Δευτέρα Παρουσία έγινε αοράτως και κάποιοι λίγοι την πήραν είδηση ή ότι ο Χριστός ήρθε με την μορφή του τάδε γκουρού και βρίσκεται κάπου στην Ινδία, να ξέρεις ότι όλα αυτά είναι διδασκαλίες πλάνης.
Τώρα ας αφήσουμε για λίγο το κείμενο του Ιερού Χρυσοστόμου και ας δούμε μια ομιλία του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά. Τιτλοφορείται ομιλία τέταρτη εις το ευαγγέλιον της Δευτέρας του Χριστού Παρουσίας και περί ευσπλαχνίας και ευποιιας, διαβάζουμε μια μικρή περικοπή, Επι μεν γαρ της προτέρας αυτού παρουσίας εκρύπτετο η δόξα της αυτού Θεότητος υπό την σάρκα, ην εξ ημών υπέρ ημών ανέλαβε νυν δε κρύπτεται προς τον Πατέρα εν τω ουρανώ μετά της ομοθέου σαρκός, τότε δε πάσα εκκαλύψει την δόξαν απο γαρ ανατολών εων δυσμών φανείται λάμπων ακτίσι θεότητος περιαυγάζων τα πέρατα, παγκοσμίου και ζωοποιού σάλπιγγος περιηχούσης και συγκαλούσης άμα προς αυτόν τα πάντα. Δηλαδή, ο Χριστός είναι τέλειος άνθρωπος και τέλειος Θεός, κατά την πρώτη του παρουσία στην Γη η θεότητα και η δόξα της κρύβονταν κάτω από την σάρκα, από την σάρκα που πήρε από μας τους ανθρώπους για να μας σώσει. Τώρα τόσο η Θεότητα του όσο και η σάρκα του η Θεωμένη κρύβονται πάνω στον ουρανό στον Πατέρα στα δεξιά του Πατρός. Τότε όμως, στην Δευτέρα Παρουσία, θα αποκαλύψει όλη του την δόξα, θα εμφανιστεί ο Χριστός λάμποντας. Θα λάμπει από την ανατολή έως την Δύση, θα λάμπει με τις ακτίνες της Θεότητος και θα περιαυγάζει, θα φωτίζει, τα πέρατα. Συγχρόνως, θα αντηχεί παγκόσμιος σάλπιγγα, δηλαδή σάλπιγγα που ο ήχος της θα ακούγεται σε όλο τον κόσμο και όλα θα τα συγκαλεί προς τον Χριστόν. Η σάλπιγγα αυτή θα είναι και ζωοποιός, αυτό σημαίνει ότι με το άκουσμά της θα αναστηθούν οι νεκροί.
Αυτό αποτελεί ένα σημαντικό χαρακτηριστικό ένα μεγάλο σημάδι που προσδιορίζει την Δευτέρα Παρουσία, εάν λοιπόν ακούσεις αγαπητέ ακροατή κάποιον να σου λέει ότι η Δευτέρα Παρουσία έγινε αοράτως και κάποιοι λίγοι την πήραν είδηση ή ότι ο Χριστός ήρθε με την μορφή του τάδε γκουρού και βρίσκεται κάπου στην Ινδία, να ξέρεις ότι όλα αυτά είναι διδασκαλίες πλάνης.
Τώρα ας αφήσουμε για λίγο το κείμενο του Ιερού Χρυσοστόμου και ας δούμε μια ομιλία του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά. Τιτλοφορείται ομιλία τέταρτη εις το ευαγγέλιον της Δευτέρας του Χριστού Παρουσίας και περί ευσπλαχνίας και ευποιιας, διαβάζουμε μια μικρή περικοπή, Επι μεν γαρ της προτέρας αυτού παρουσίας εκρύπτετο η δόξα της αυτού Θεότητος υπό την σάρκα, ην εξ ημών υπέρ ημών ανέλαβε νυν δε κρύπτεται προς τον Πατέρα εν τω ουρανώ μετά της ομοθέου σαρκός, τότε δε πάσα εκκαλύψει την δόξαν απο γαρ ανατολών εων δυσμών φανείται λάμπων ακτίσι θεότητος περιαυγάζων τα πέρατα, παγκοσμίου και ζωοποιού σάλπιγγος περιηχούσης και συγκαλούσης άμα προς αυτόν τα πάντα. Δηλαδή, ο Χριστός είναι τέλειος άνθρωπος και τέλειος Θεός, κατά την πρώτη του παρουσία στην Γη η θεότητα και η δόξα της κρύβονταν κάτω από την σάρκα, από την σάρκα που πήρε από μας τους ανθρώπους για να μας σώσει. Τώρα τόσο η Θεότητα του όσο και η σάρκα του η Θεωμένη κρύβονται πάνω στον ουρανό στον Πατέρα στα δεξιά του Πατρός. Τότε όμως, στην Δευτέρα Παρουσία, θα αποκαλύψει όλη του την δόξα, θα εμφανιστεί ο Χριστός λάμποντας. Θα λάμπει από την ανατολή έως την Δύση, θα λάμπει με τις ακτίνες της Θεότητος και θα περιαυγάζει, θα φωτίζει, τα πέρατα. Συγχρόνως, θα αντηχεί παγκόσμιος σάλπιγγα, δηλαδή σάλπιγγα που ο ήχος της θα ακούγεται σε όλο τον κόσμο και όλα θα τα συγκαλεί προς τον Χριστόν. Η σάλπιγγα αυτή θα είναι και ζωοποιός, αυτό σημαίνει ότι με το άκουσμά της θα αναστηθούν οι νεκροί.
Συνεχίζει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, και τους αγγέλους επίγετο μεν και πρότερον, αλλά αφανώς, επέχων τον αυτών ζηλον κατά των θεομαχούντων ύστερον δε εμφανώς ήξει και ου παρασιωπήσεται αλλά και ελέγξει και παραδώσει ταις ποιναίς τους απειθείς. Δηλαδή, κατά την Πρώτη Παρουσία ο Χριστός έφερε μαζί του όπου πήγαινε και πλήθη αγγέλων, περιστοιχιζόταν από αγγέλους αλλά αυτό δεν γινόταν αντιληπτό στους ανθρώπους, μάλιστα οι άγγελοι ήταν έτοιμοι και είχαν ζήλο να χτυπήσουν αυτούς που μάχονταν τον Χριστό, αλλά ο Χριστός τους συγκρατούσε.
Κατά την Δευτέρα όμως Παρουσία, ο Χριστός θα έρθει φανερά και δεν θα τηρήσει πλέον σιωπή αλλά θα κρίνει και θα επιβάλλει ποινές στους απειθείς.
Αυτά μας λέει επί του θέματος ο Άγιος Ιεράρχης της Θεσσαλονίκης υπογραμμίζουμε την φράση, φανείται λάμπων ακτίσι θεότητος περιαυγάζων τα πέρατα.
Ας επανέλθουμε όμως στο κείμενο του ιερού Χρυσoστόμου, οι δε προ της Δευτέρας αυτού Παρουσίας απατάναι επιχειρούντες δώσουσι σημεία και τέρατα ώστε πλανήσαι ει δυνατόν και τους εκλεκτούς. Ενταύθα τον Αντίχριστον φησί, και δείκνυσι τινάς τους διακονησομένους αυτώ.
Εδώ μας λέει ο ιερός πατήρ ότι πρό της Δευτέρας Παρουσίας θα παρουσιαστούν διάφοροι απατεώνες οι οποίοι θα κάνουν εντυπωσιακά θαύματα ώστε να υπάρχει κίνδυνος να παραπλανήσουν και τους εκλεκτούς Χριστιανούς.
Αυτό βέβαια το αναφέρει το Ευαγγέλιο αλλά ο Ιερός Χρυσόστομος δέχεται ότι αυτές τις εντυπωσιακές θαυματουργίες θα τις επιτελέσει ο Αντίχριστος και τα όργανα του.
Αυτό βέβαια το αναφέρει το Ευαγγέλιο αλλά ο Ιερός Χρυσόστομος δέχεται ότι αυτές τις εντυπωσιακές θαυματουργίες θα τις επιτελέσει ο Αντίχριστος και τα όργανα του.
Ένα λοιπόν χαρακτηριστικό σημείο προδρομικό της Δευτέρας Παρουσίας είναι ο ερχομός του Αντίχριστου και η επιτέλεσις σημείων και τεράτων από αυτόν και τους δικούς του.
Στις ημέρες μας δεν πραγματοποιείται αυτό το σημείο, αυτό ανήκει στο μέλλον, άγνωστο σε πόσα χρόνια ή σε πόσους αιώνες, γι΄αυτό όσοι ισχυρίζονται ότι αύριο μεθαύριο γίνεται η συντέλεια δεν μας λένε την αλήθεια, δεν ερμηνεύουν σωστά την Γραφή.
Πιο κάτω ο Ιερός Χρυσόστομος μας λέει τα εξής, ευθέως μετά την θλίψιν των ημερών εκείνων φησίν ο ήλιος σκοτισθήσεται, θλίψιν ποίων λέγει ημερών; του αντίχριστου και των ψευδοπροφητών. Θλίψις γαρ τότε έσται μεγάλη, τοσούτον όντων των απατώντων. Αλλ ουκ εκτείνεται εις χρόνου μήκος. Μεταφράζουμε: αμέσως μετά την θλίψη εκείνων των ημερών ο ήλιος θα σκοτεινιάσει, ποιες ημέρες εννοεί που θα επικρατεί θλίψις; εννοεί τις ημέρες του Αντίχριστου και των ψευδοπροφητών. Τότε βέβαια θα υπάρχει μεγάλη θλίψις, αφού θα υπάρχουν τόσοι πολλοί που θα απατούν τον κόσμο αλλά αυτοί η θλίψη δεν θα επεκταθεί σε πολύ χρόνο. Διάφορες αιρέσεις της εποχής μας παρουσιάζουν κάποιο εσχατολογικό διάγραμμα, μέσα σε αυτό το διάγραμμα κάπου τοποθετείται και η χρονική περίοδος που χαρακτηρίζεται με την φράση, μεγάλη θλίψις. Άσχετα πως τοποθετείται η Α ή η Β αίρεσις πάνω σε αυτό το συγκεκριμένο θέμα εμείς οι Ορθόδοξοι πρέπει να ξέρουμε ότι η μεγάλη θλίψις συμπίπτει με την εποχή του Αντίχριστου, ούτε προηγείται, ούτε έπεται, αλλά ούτε θα τραβήξει σε μάκρος. Ο ιερός Χρυσόστομος παρατηρεί, ούτος ο πειρασμός συσταλήσεται δια τους εκλεκτούς, αυτός ο τρομερός και γεμάτος θλίψη πειρασμός, θα συσταλεί χρονικά, θα συντμηθεί, αυτό θα γίνει χάρη των εκλεκτών Χριστιανών που θα υπάρχουν εκείνη την άσχημη περίοδο πάνω στην Γη. Οι εκλεκτοί Χριστιανοί θα γίνουν η αιτία της συντομεύσεως της μεγάλης θλίψεως. Εδώ θα κάνουμε και μια παρατήρηση που θα στενοχωρήσει τους Πεντηκοστιανούς. Αυτοί ισχυρίζονται ότι στα χρόνια του Αντίχριστου και της μεγάλης θλίψεως όλοι οι εκλεκτοί θα αρπαγούν για 7 χρόνια στο μεσουράνημα, έτσι θα βρίσκονται σε απυρόβλητη περιοχή. Αυτή η θεωρία τους έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα λόγια του Ευαγγελίου σύμφωνα με τα οποία οι εκλεκτοί Χριστιανοί βρίσκονται μέσα στον πειρασμό της μεγάλης θλίψεως και για χάρη τους ο Κύριος συντομεύει την χρονική διάρκεια αυτού του πειρασμού.
Πιο κάτω ο Ιερός Χρυσόστομος μας λέει τα εξής, ευθέως μετά την θλίψιν των ημερών εκείνων φησίν ο ήλιος σκοτισθήσεται, θλίψιν ποίων λέγει ημερών; του αντίχριστου και των ψευδοπροφητών. Θλίψις γαρ τότε έσται μεγάλη, τοσούτον όντων των απατώντων. Αλλ ουκ εκτείνεται εις χρόνου μήκος. Μεταφράζουμε: αμέσως μετά την θλίψη εκείνων των ημερών ο ήλιος θα σκοτεινιάσει, ποιες ημέρες εννοεί που θα επικρατεί θλίψις; εννοεί τις ημέρες του Αντίχριστου και των ψευδοπροφητών. Τότε βέβαια θα υπάρχει μεγάλη θλίψις, αφού θα υπάρχουν τόσοι πολλοί που θα απατούν τον κόσμο αλλά αυτοί η θλίψη δεν θα επεκταθεί σε πολύ χρόνο. Διάφορες αιρέσεις της εποχής μας παρουσιάζουν κάποιο εσχατολογικό διάγραμμα, μέσα σε αυτό το διάγραμμα κάπου τοποθετείται και η χρονική περίοδος που χαρακτηρίζεται με την φράση, μεγάλη θλίψις. Άσχετα πως τοποθετείται η Α ή η Β αίρεσις πάνω σε αυτό το συγκεκριμένο θέμα εμείς οι Ορθόδοξοι πρέπει να ξέρουμε ότι η μεγάλη θλίψις συμπίπτει με την εποχή του Αντίχριστου, ούτε προηγείται, ούτε έπεται, αλλά ούτε θα τραβήξει σε μάκρος. Ο ιερός Χρυσόστομος παρατηρεί, ούτος ο πειρασμός συσταλήσεται δια τους εκλεκτούς, αυτός ο τρομερός και γεμάτος θλίψη πειρασμός, θα συσταλεί χρονικά, θα συντμηθεί, αυτό θα γίνει χάρη των εκλεκτών Χριστιανών που θα υπάρχουν εκείνη την άσχημη περίοδο πάνω στην Γη. Οι εκλεκτοί Χριστιανοί θα γίνουν η αιτία της συντομεύσεως της μεγάλης θλίψεως. Εδώ θα κάνουμε και μια παρατήρηση που θα στενοχωρήσει τους Πεντηκοστιανούς. Αυτοί ισχυρίζονται ότι στα χρόνια του Αντίχριστου και της μεγάλης θλίψεως όλοι οι εκλεκτοί θα αρπαγούν για 7 χρόνια στο μεσουράνημα, έτσι θα βρίσκονται σε απυρόβλητη περιοχή. Αυτή η θεωρία τους έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα λόγια του Ευαγγελίου σύμφωνα με τα οποία οι εκλεκτοί Χριστιανοί βρίσκονται μέσα στον πειρασμό της μεγάλης θλίψεως και για χάρη τους ο Κύριος συντομεύει την χρονική διάρκεια αυτού του πειρασμού.
Τα λάθη που κάνουν οι Πεντηκοστιανοί στα εσχατολογικά θέματα είναι πολυάριθμα, καλούμε τους αρχηγούς των εν Ελλάδι Πεντηκοστιανών σε δημόσιο διάλογο, είτε σε ραδιόφωνο, είτε σε τηλεόραση, πάνω στα εσχατολογικά θέματα. Αν νομίζουν ότι έχουν την αλήθεια με το μέρος τους, ας δεχθούν αυτήν την πρόκληση.
Πιο κάτω ο Ιερός Χρυσόστομος κάνει λόγο για μετασχηματισμό της κτίσεως κατά την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας, όλη η κτίσις, όλο το Σύμπαν, θα πάρει άλλη μορφή, σε αυτό εδώ το σημείο θα δούμε μια σχετική περικοπή από μια ομιλία του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Πρόκειται για τον λόγον 21ον εις τον Μέγαν Αθανάσιον επίσκοπον Αλεξανδρείας, ετι μεν άπαξ τον ουρανόν και την Γην σεισθήσεται, της Γραφής ακούω λεγουσης, ως δη τούτο παθόντων και πρότερον· ούτω δηλουμένης, οίμαι της επιφανούς των πραγμάτων καινοτομίας. Και τον τελευταίον σεισμόν Παυλω πιστευτέον λέγοντι, μη άλλον είναι ή την Δευτέραν του Χριστού Παρουσίαν, και την τούδε του παντός μεταποίησιν και μετάθεσιν εις το ακίνητον και ασάλευτον.
Δηλαδή, ακούω στην Γραφή να ομιλεί ο Θεός και να λέει, άλλη μια φορά εγώ θα σείσω τον ουρανό και την Γη. Αυτό συνέβη στον ουρανό και στην Γη πρωτύτερα, έτσι δηλώνεται νομίζω η επίσημη αλλαγή των πραγμάτων ώστε να μην εμφανιστεί νέα κατάστασις πραγμάτων, ως νέα εννοεί την Καινή Διαθήκη που ήρθε στην θέση της Παλαιάς και πρέπει να πιστέψουμε ότι ο τελευταίος σεισμός για τον οποίον ομιλεί ο απόστολος Παύλος στην προς Εβραίους επιστολή ιβ,26-27 δεν είναι άλλος παρά η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού και η μετατροπή και η αλλαγή όλου τούτου του κόσμου σε μια κατάσταση ακίνητη και ασάλευτη. Κατά την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας θα σεισθεί και θα πέσει ο παλαιός κόσμος και θα ξεπροβάλλει ένα καινούργιο Σύμπαν πού δεν θα υπάρχει κίνηση και ταραχή αλλά κατάστασις σταθερά και ασάλευτη, βέβαια όπου υπάρχει το πρώτο νιώθουμε ανασφάλεια τότε που θα υπάρξει το δεύτερο θα απαλλαγούμε από την ανασφάλεια και θα νιώθουμε κατά πάντα ασφαλείς. Ενώ ο Ιερός Χρυσόστομος ομιλεί για μετασχηματισμό της κτίσεως, ο Άγιος Γρηγόριος ομιλεί για μεταποιησιν του παντός εις το ακινήτον και ασάλευτον, μετασχηματισμός και μεταποίησις δηλώνουν το ίδιο πράγμα.
Ας επανέλθουμε πάλι στο κείμενο του Ιερού Χρυσοστόμου, τότε φανήσεται το σημείον του Υιού του ανθρώπου εν τω ουρανώ, τουτέστιν, ο σταυρός, του ηλίου φαιδρότερος ων, ειγε εκείνος μεν σκοτίζεται και κρύπτεται, ούτως δε φαίνεται, ουκ αν φανείς ει μη πολλώ των ηλιακών ακτίνων φαιδρότερος ην. Μεταφράζουμε: τότε θα φανεί το σημείο του Υιού του ανθρώπου, του Χριστού, στον ουρανό. Πρόκειται για τον Σταυρό, θα ποιο λαμπερός από τον ήλιο αφού εκείνος, ο ήλιος, σκοτεινιάζει και κρύβεται, ενώ τούτος, ο Σταυρός, γίνεται εμφανής. Σε περίπτωση που δεν έλαμπε ποιο πολύ από τον Ήλιο, δεν θα φαινόταν.
Σε επόμενες σειρές ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει, αποστέλει τους αγγέλους αυτού μετά σάλπιγγος μεγάλης, και συνάξουσι τους εκλεκτούς εκ των τεσσάρων ανέμων απ άκρων των ουρανών έως άκρων αυτών. Όταν δε τούτο ακούσεις εννόει τον μενόντων την κολασιν. Και τι δηποτε δι' αγγελων αυτούς καλεί ει ουτω φανερως ερχεται; Τιμών αυτούς και ταυτη. Ο δε Παύλος, ότι αρπαγησονται εν νεφέλαις. Είπε δε και τούτο, οτε περί αναστάσεως διελέγετο. Αυτός γαρ, φησίν, ο Κυριος καταβήσεται απ' ουρανού εν κελευσματι, εν φωνή αρχάγγελου. Ώστε αναστάντας μεν συλλέξουσιν άγγελοι, συλλεγέντας δε αρπάσουσιν αι νεφέλαι, και ταύτα πάντα εν ακαριαίω γίνεται, εν ατόμω.
Δηλαδή, θα αποστείλει ο Κύριος τους αγγέλους τους αγγέλους του με σάλπιγγα μεγάλη και θα συνάξουν τους εκλεκτούς από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντος, από την μια άκρη του ουρανού ως την άλλη, Mατθαιος κδ' 31. Όταν ακούσεις αυτό, σκέψου τι κόλασις περιμένει αυτούς που δεν θα τους συνάξουν οι άγγελοι. Και γιατί άραγε τους καλεί δια των αγγέλων αφού έρχεται τόσο φανερά; Διότι θέλει έτσι να τους τιμήσει. Ο απόστολος Παύλος σχετικώς γράφει ότι θα αρπαγούν από νεφέλες, αυτό το είπε ενώ ο λόγος ήταν για την ανάσταση. Ο ίδιος ο Κύριος λέει θα κατέβει από τους ουρανούς με κέλευσμα, με φωνή αρχάγγελου. Ώστε λοιπόν θα συμβεί το εξής, αφού αναστηθούν οι εκλεκτοί, οι άγγελοι θα τους συγκεντρώσουν και αφού θα είναι συγκεντρωμένοι, οι νεφέλες θα τους αρπάξουν και όλα αυτά θα γίνουν ακαριαίως, σε μια στιγμή. Και η σύναξις από τους αγγέλους και η αρπαγή των εκλεκτών στον παράδεισο γίνονται την ίδια ημέρα, δηλαδή την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας. Αυτά λέει ο Ιερός Χρυσόστομος που εκπροσωπεί και την παράδοση της εκκλησίας των πρώτων αιώνων, αυτά τα χωρία περί της συνάξεως υπό των αγγέλων και της αρπαγής με νεφέλες τα αλλοιώνουν ολοσχερώς οι Πεντηκοστιανοι και άλλοι εκ των Προτεσταντών. Το θέμα της συνάξεως των πιστών από τους αγγέλους το τοποθετούν σε χρόνο πιο έσχατο, ενώ το θέμα της αρπαγής σε προγενέστερο χρόνο και αντί μιας παρουσίας του Κυρίου δέχονται περισσότερες, έτσι βρίσκονται στα εσχατολογικά θέματα έξω από την ερμηνευτική παράδοση της αρχαίας εκκλησίας όπως μας την διασώζει και ο Ιερός Χρυσόστομος και όλοι οι άλλοι Πατέρες της αρχαίας εκκλησίας.
Άς επαναλάβουμε τελειώνοντας την σπουδαία αυτή φράση του Ιερού Χρυσόστομου, Ὥστε
ἀναστάντας μὲν συλλέξουσιν ἄγγελοι, συλλεγέντας δὲ ἁρπάσουσιν αἱ
νεφέλαι· καὶ ταῦτα πάντα ἐν ἀκαριαίῳ γίνεται, ἐν ἀτόμῳ.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου