Παλαιά Διαθήκη και Θεια Φιλανθρωπία Οικονομική κρίση και απομάκρυνση από τον Κύριο

Οικονομική κρίση και απομάκρυνση  από τον Κύριο

Κύριος ποιμαίνει με, καὶ οὐδέν με ὑστερήσει

Αγαπητοί μου, όλοι βλέπουμε ότι η οικονομική κατάσταση -και όχι μόνο- στη πατρίδα μας τον τελευταίο καιρό είναι θλιβερή. Δεν είναι όμως δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι αυτά που συμβαίνουν είναι αποτέλεσμα της απομακρύνσεως μας από τον δρόμο του Θεού. Όσοι απομακρύνθηκαν απτό τον δρόμο Του και κινήθηκαν με εγωισμό και ιδιοτέλεια είχαν άσχημη κατάληξη. Εάν προσπαθούσαμε να εφαρμόσουμε τον νόμο του Κυρίου τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα σε όλους τους τομείς. Τι ειρωνεία, ενώ ο Χριστιανισμός δεν απορρίπτει την ιδιοκτησία, εμείς απομακρυνθήκαμε από αυτόν φοβούμενοι και ενώ κοιτούσαμε το κέρδος καταντήσαμε φτωχοί. Βεβαίως και οι άρχοντες έχουν μέγα μερίδιο ευθύνης όλοι βλέπουμε τις εκδηλώσεις οργής εναντίων τους και πρέπει και αυτοί όπως όλοι να καταλάβουν ότι η απομάκρυνση από τις εντολές του Κυρίου, είναι αυτή που μας οδηγεί στον γκρεμό. Έστω και εάν υπήρχε καλύτερη οικονομική κατάσταση λέτε ότι θα ήταν όλα καλά; Δεν παίζουν ρόλο τα χρήματα αγαπητοί μου, έστω και εάν δεν υπήρχε η οικονομική κρίση είναι εύκολο να δούμε ότι η κοινωνία μας με την απομάκρυνση της από τον Θεό οδηγείται σε αδιέξοδο. Έστω και εάν είμαστε όπως προ κρίσεως οικονομικά, δεν ήταν δύσκολο να δει κανείς ότι ο δρόμος χωρίς Χριστό που είχε πάρει η κοινωνία οδηγούσε στην συμφορά. Ο Κύριος όμως μας αγαπά και θέλει να μας βοηθήσει, αλλά πως να το κάνει εάν δεν τον θέλουμε; Παιδαγωγικά μας αφήνει να δούμε "πόσα ψάρια πιάνουμε" με τις επιλογές μας και που καταλήγουμε όταν απομακρυνθούμε από τις εντολές του… Θα βοηθήσει ο Κύριος όμως την Ελλάδα αρκεί να το ζητήσουμε, αρκεί να επιστρέψουμε σε Αυτόν. Δεν χρειάστηκε στον άσωτο υιό τίποτα παραπάνω από το να πει άναστὰς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ ἐρῶ αὐτῷ· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιον σου. Ο πατέρας του δεν τον περίμενε να έρθει αλλά από μακριά που τον είδε έτρεξε προς αυτόν, δεν του έκανε την παρατήρηση, αμέσως τον επανέφερε στην πρότερη κατάσταση. Για φανταστείτε όλοι να ακολουθούσαμε τις εντολές του, πόσο καλύτερη θα ήταν η κοινωνία μας όχι μόνο οικονομικά αλλά γενικώς. 

Πως οι νέοι θα διαπαιδαγωγούνταν σωστά αλλά και πως οι μεγαλύτεροι θα οδηγούσαν με σωφροσύνη. Ο Κύριος ακόμη και στην Παλαιά Διαθήκη, σε εποχές δηλαδή που οι άνθρωποι ήταν σκληρότατοι έδειχνε το πόσο ωραία και αρμονικά θα ζούσαν οι άνθρωποι εάν ακολουθούσαν τις εντολές Του. Ας το καταλάβουμε και ας αρχίσουμε, πρώτος εγώ, την προσπάθεια και εάν κάτι δεν μπορούμε εφόσον έχουμε καλή διάθεση ο Κύριος θα συμπληρώσει την ατέλειά μας.

Θα βοηθήσει ο Κύριος αδελφοί μου, τώρα έχει σιωπήσει αλλά πρόκειται να φανεί.

Ποτέ δεν μας άφησε χωρίς προστασία, προς το παρόν όμως μας διδάσκει….

Ακολουθεί ομιλία περί της Θείας Φιλανθρωπίας στην Παλαιά Διαθήκη από τον γέροντα Δανιήλ, ας την διαβάσουμε και θα δούμε τον γέροντα να ομιλεί λέγοντας τις αιώνιες αλήθειες και δείχνοντας το σχετικό της απομακρύνσεως μας από τις εντολές Του και της σημερινής κακής οικονομικής -και όχι μόνο- καταστάσεως. 
Ας είναι αυτό αφορμή να σκεφτούμε το πόσο ο Κύριος προσπαθεί...
Μόνοι θα κατεβάσουμε αγαπητοί μου το κεφάλι όταν βρεθούμε μπροστά του χωρίς να μπορούμε πούμε τίποτα....

 Παλαιά Διαθήκη και Θεία Φιλανθρωπία

Τις τελευταίες δεκαετίες ακούγονται πολλές κατηγορίες κατά του Θεού της Παλαιάς Διαθήκης. Οι κατήγοροι τον εμφανίζουν σκληρό γι' αυτό αναγκαζόμαστε να ασχοληθούμε με αυτό το θέμα. Ξεκινούμε με ένα παράδειγμα. Υπάρχει ένας δάσκαλος δημοτικού σχολείου, καλός, ευγενικός, με παιδαγωγικό ταλέντο, σοφός, είναι διορισμένος σε ένα σχολείο μιας πόλεως, τα παιδιά έχουν καλή ανατροφή από το σπίτι τους, είναι προσεκτικά, ευγενικά, υπάκουα, ο δάσκαλος με ηρεμία και με χαρούμενο πρόσωπο κάνει το μάθημα του, όλοι έχουν να πουν τα καλύτερα λόγια γι' αυτόν.

Κάτι συμβαίνει και ο δάσκαλος αυτός πρέπει να υπηρετήσει για κάποιο χρονικό διάστημα σε ένα ορεινό χωριό απομακρυσμένο από πόλεις. Οι κάτοικοι εκεί είναι τραχείς και άξεστοι, και τα παιδιά στο σχολείο είναι σκληρά, απρόσεκτα, ανυπάκουα και αγενή.

Οι ψυχές του μοιάζουν με χέρσα, με ακαλλιέργητα χωράφια.

Ο δάσκαλος χωρίς να μεταβληθεί καθόλου εσωτερικά, χωρίς να πάψει να αγαπά τους μαθητές και να θέλει να τους μορφώσει, φαίνεται εξωτερικά αλλαγμένος. Δεν μοιάζει με τον εαυτό του όπως ήταν στο προηγούμενο σχολείο, φαίνεται σκληρός, αυστηρός, σχεδόν άγριος, χρησιμοποιεί συχνά τις απειλές και τις τιμωρίες.

Γιατί αυτή τη αλλαγή στον δάσκαλο; Ο κάθε ένας το αντιλαμβάνεται. Σε αυτό το σχολείο με αυτά τα παιδιά χρειαζόταν άλλη τακτική. Εδώ ο δάσκαλος έπρεπε να μιλήσει άλλη γλώσσα γιατί την προηγούμενη γλώσσα εδώ δεν την καταλάβαιναν.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με τον Θεό, δεν είναι καλός ο Θεός της Καινής Διαθήκης και σκληρός εκείνος της Παλαιάς Διαθήκης, ο ίδιος Θεός είναι, αλλά στα παλαιά χρόνια που ο Ιουδαϊκός λαός δεν είχε καλλιεργηθεί με τους προφήτες, που ο λαός επηρεαζόταν από γειτονικούς λαούς όπου κυριαρχούσαν η ειδωλολατρία, η ζωολατρία, οι ανθρωποθυσίες, οι οργιαστικές τελετές, σκληρότατα πολεμικά ήθη, απάνθρωπο ποινικό δίκαιο και λοιπά, στα παλιά χρόνια που το μυαλό των Ιουδαίων δεν μπορούσε να κατανοήσει εύκολα τις αλήθειες του Θεού, ήταν αναγκαίο ο Θεός να δείχνει ένα διαφορετικό πρόσωπο.

Το πρόβλημα δεν ήταν στον Θεό αλλά στους ανθρώπους.

Ο Θεός έπρεπε να τους μιλήσει στη γλώσσα τους και τότε η γλυκιά και ήπια γλώσσα δεν γινόταν κατανοητή. Ωστόσο υπήρχαν και περιπτώσεις που γινόταν αντιληπτό ότι ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης όσο και εάν φαινόταν σκληρός ήταν φιλάνθρωπος.

Σήμερα θα παρουσιάσουμε κάποιες σελίδες της Παλαιάς Διαθήκης οπού γίνεται εμφανής η Θεϊκή φιλανθρωπία. Αυτές τις σελίδες οι πάσης φύσεως εχθροί της Παλαιάς Διαθήκης τις αποκρύπτουν συστηματικά. Το τρίτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης ονομάζεται Λευιτικό. Σε αυτό αναγράφονται ελάχιστα ιστορικά γεγονότα, περιέχει κυρίως νόμους που αφορούν την θρησκευτική και πνευματική ζωή του Ισραηλιτικού έθνους Μια ομάδα διατάξεως αφορά την οικογενειακή και κοινωνική ζωή. Στην αρχή του 25ου κεφαλαίου γίνεται αναφορά στον Σαββατισμό, στην αγρανάπαυση.

Ο Κύριος μίλησε στον Μωυσή στο Όρος Σινά και είπε, να μιλήσεις στους Ισραηλίτες και να τους πεις, όταν θα εισέλθετε στην γη που εγώ θα σας δώσω θα αναπαύεται η γη που θα σας δώσω, θα έχει Σαββατισμό, δηλαδή ανάπαυση προς τιμήν του Κυρίου. Έξι έτη θα σπείρεις τον αγρό σου και έξι έτη θα κλαδεύεις το αμπέλι σου και θα συνάγεις τους καρπούς του, το έβδομο όμως έτος θα γίνεται Σαββατισμός. Δηλαδή ανάπαυση προς τιμήν του Κυρίου, τον αγρό σου δεν θα τον σπείρεις και το αμπέλι σου δεν θα το κλαδεύεις αυτό το έτος, όσα θα δώσει από μόνος του ο αγρός σου δεν θα τα θερίσεις και τα σταφύλια του αμπελιού σου που θα θεωρούνται αφιερωμένα δεν θα τα τρυγήσεις. Αυτό το έτος θα είναι έτος αγραναπαύσεως. Τροφή κατά το έτος του Σαββατισμού θα είναι όσα θα γίνονται από μόνα τους στους αγρούς και στα αμπέλια για σένα για το δούλο σου για τη δούλη σου για τον ημερομίσθιο εργάτη σου για τον ξένο που βρίσκεται κοντά σου και για τα ζώα σου και για τα άγρια ζώα της χώρας σου ότι θα γίνονται από μόνα τους αυτό το έτος θα αποτελούν γενική τροφή. Με την αγρανάπαυση ανανεώνονται τα εξαντληθέντα στοιχεία του αγρού, αυξάνεται και ανακτάται η γονιμότητα του, διατηρείται η υγρασία του και προλαμβάνεται η συναφής ανάπτυξης ζιζανίων και παρασίτων.

Εδώ η αγρανάπαυσις αποτελεί Θεϊκή επιταγή, τα οφέλη της δεν αφορούν μόνο τον αγρό, ευεργετούν και τους ανθρώπους και μάλιστα τους εργάτες, τους ξένους και τους δούλους, θα πάρουν μια ανάσα, θα ανανεωθούν οι δυνάμεις τους.

Κατά το Σαββατικό έτος δεν θα μοχθούσαν με το όργωμα, με το κλάδεμα, με τη σπορά, με το θερισμό. Μάλιστα οι δούλοι που έτυχε να έχουν δύσκολα αφεντικά και πολύ δουλειά σε πολλά χωράφια και αμπέλια, ένιωθαν ιδιαίτερη ανακούφιση και οπωσδήποτε δοξολογούσαν τον Κύριο, τον Θεό του Αβραάμ του Ισαάκ και του Ιακώβ, για την φιλάνθρωπη αυτή νομοθεσία. Ένας ξένος, ένας φτωχός, ένας ορφανός, ένας ταλαίπωρος άνθρωπος που βρισκόταν στην χώρα του Ισραήλ κατά το Σαββατικό έτος μπορούσε άνετος και ανενόχλητος να πάει στα αμπέλια και να γευτεί σταφύλια, να πάει στα χωράφια που υπήρχαν συκιές και να απολαύσει σύκα και ούτω κάθε εξής.

Ο σοφός Φίλων ο Αλεξανδρεύς σχολιάζοντας το κείμενο σημειώνει: Τρίτον κακείνο αινίττεσθαί μοι δοκεί, το μηδενί προσήκειν το παράπαν ανθρώπους άχθει βαρύνειν και πιέζειν. Εί γαρ τοις μέρεσι της γης, α μήτε ηδονής μήτε αλγηδόνος πέφυκε κοινωνείν, μεταδοτέον αναπαύλης, πως ουχί μάλλον ανθρώποις, οίς ου μόνον αίσθησις πρόσεστιν η κοινή και των αλόγων ζώων, αλλά και λογισμός εξαίρετος, ω τα εκ πόνων και καμάτων οδυνηρά τρανοτέραις φαντασίαις εντυπούται ;

Δηλαδή, με την διάταξη του Σαββατικού έτους ο Θεός περνά στον λαό του την εξής σκέψη, εάν τμήματα της Γης, αγροί, που δεν αισθάνονται πόνο η χαρά πρέπει να γνωρίσουν μια ανάπαυση, πόσο μάλλον θα πρέπει να μη καταπιέζονται υπερβολικά οι άνθρωποι, οι οποίοι, όχι μόνο έχουν την αίσθηση των ζώων αλλά και την λογική σκέψη και έτσι νιώθουν ποιο έντονα το κακό από τον κόπο και τον μόχθο. 
Ωραία διατύπωσις, μη το παράπαν ανθρώπους άχθει βαρύνειν και πιέζειν.

Αλλά θα πει κανείς, αν ένα έτος δεν δούλευαν οι Ισραηλίτες πως θα ζούσαν; θα είχαν επάρκεια τροφών; Φρόντιζε γι' αυτό ο Θεός, αυτή η φροντίδα έχει σχέση με ένα θαύμα. Κάθε έκτο έτος παρουσιαζόταν μέγιστη παραγωγή καρπών που επαρκούσε για τρία έτη. Παράβαλε Λευιτικό κε' 20-22. Το πέμπτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης ονομάζεται Δευτερονόμιο σε αυτό γίνεται μια ανακεφαλαίωσις νομοθεσίας και πεπραγμένων, παρουσιάζονται 3 λόγοι του Μωυσή όταν συμπληρώθηκαν 40 έτη από την έξοδο από την Αίγυπτο, επίσης προς το τέλος υπάρχει ένας ιστορικός επίλογος και τελευταίες πράξεις και λόγια του Μωυσή πριν από το θάνατο του. Το Δευτερονόμιο μοιάζει κάπως με την επί Όρους ομιλία του Χριστού, έχει φράσεις και έννοιες πολύ συγκινητικές. Στο 15ο κεφάλαιο, συνολικά έχει 34 κεφάλαια, στο 15ο αναγράφονται κάποιες διατάξεις που αφορούν το Σαββατικό έτος. Κάθε επτά έτη θα κάνεις άφεση χρεών. 
Η διάταξις αυτή της αφέσεως έχει ως εξής, κάθε χρέος που οφείλει σε εσένα ο πλησίον σου κατά το έβδομο έτος θα του το χαρίσεις, δεν θα το ζητήσεις από τον αδελφό σου διότι διατάσσεται από τον Κύριο τον Θεό σου άφεση χρεών. Στον αδελφό σου θα χαρίσεις το χρέος γιατί δεν πρέπει να υπάρχει μεταξύ σας φτωχός, κάνοντας έτσι, θα σε ευλογήσει πλούσια ο Κύριος ο Θεός σου στην χώρα που σου έδωσε να κληρονομήσεις.

Αυτή η διάταξις δεν δείχνει την καλοσύνη και την φιλανθρωπία του Θεού;

Αλλά έπεται και συνέχεια, εκεί θα φανεί ακόμη πιο μεγάλη η φιλανθρωπία Του. Επανερχόμαστε στο 25ο κεφάλαιο του Λευιτικού στίχους 8 έως 14. 

Θα μετρήσεις επτά αγραναπαύσεις, επτά έτη επί επτά, όποτε θα έχει επτά εβδομάδες ετών, δηλαδή 49 έτη, την δεκάτη του έβδομου μηνός θα ηχήσουν σάλπιγγες σε όλη την χώρα, την ημέρα της εορτής του εξιλασμού θα κάνετε αναγγελία με την σάλπιγγα σε όλη την χώρα, θα αγιάσετε ολόκληρο το 50ο έτος και θα το διαγγείλετε ως έτος αφέσεως για όλους τους κατοίκους της χώρας.

Έτος αφέσεως θα σημάνει αυτό το σάλπισμα και ο κάθε ένας θα επανέλθει στα κτήματα του και κάθε δούλος θα επιστρέψει στην πατρίδα του και στην φυλή του. Σάλπισμα αφέσεως για το 50ο έτος θα είναι για εσάς αυτό το σάλπισμα. 
Δεν θα σπείρετε, ούτε θα θερίσετε, όσα βγουν μόνα τους στους αγρούς και δεν θα τρυγήσετε στα αμπέλια αυτά που είναι αφιερωμένα, διότι θα είναι σάλπισμα αφέσεως γι' αυτό το έτος, θα είναι άγιο, αφιερωμένο στον Κύριο, κατά αυτό θα τρώτε όσα βγαίνουν μόνα τους στις πεδιάδες, κατά το έτος του Σαλπίσματος της Αφέσεως ο κάθε ένας θα επανέλθει στα κτήματα του, δηλαδή θα αποκτήσει την κυριότητα τους.

Το σάλπισμα γινόταν από τους ιερείς. Η σάλπιγγα ήταν κερατίνη, το κέρας στα Εβραϊκά ονομάζεται γιομπέλ, γι' αυτό το 50ο έτος ονομαζόταν Ιωβηλαίο.

Κατά το έτος αυτό κάθε χρεωμένος ελευθερωνόταν από τα χρέη του, κάθε δούλος Ισραηλίτης ανακτούσε την ελευθερία του, όσοι είχαν χάσει τα κτήματα τους. τις γαίες τους, τις επανακτούσαν, όποια ανωμαλία και αναταραχή είχε λάβει χώρα σε θέματα ιδιοκτησίας, σε θέματα κοινωνικά κατά τα προηγούμενα 49 έτη, με το ερχομό του Ιωβηλαίου έτους σταματούσε, επερχόταν πλήρης κοινωνική ηρεμία, γενική άφεσις χρεών, επιστροφή πωληθέντων γαιών, απελευθέρωσις δούλων.

Απελευθέρωσις δούλων !  Τι πιο φιλάνθρωπο…

Αλλά και οι λεπτομέρειες αυτής της διατάξεως είναι αξιοπρόσεκτες, αφήνουν και αυτές ένα παράθυρο για να νιώσουμε την φιλανθρωπία του Θεού της Παλαιάς Διαθήκης. 
Δευτερονόμιο ιε΄12-15. Εάν ο αδελφός σου ο Εβραίος ή Εβραία πωληθεί σε εσένα ως δούλος λόγο χρέους θα σε υπηρετήσει 6 έτη, το έβδομο έτος θα τον αφήσεις ελεύθερο. Όταν όμως τον αφήσεις ελεύθερο δεν θα τον στείλεις με άδεια χέρια, θα τον εφοδιάσεις ικανοποιητικά με αυτά που έχεις, με πρόβατα και με σιτάρι και με κρασί. Θα του δώσεις ανάλογα με τα αγαθά που σου χάρισε η ευλογία του Κυρίου και να θυμηθείς ότι και εσύ ήσουν δούλος στην Αίγυπτο και σε απελευθέρωσε από εκεί ο Κύριος ο Θεός σου, γι' αυτό εγώ σου δίνω εντολή να τα εφαρμόσεις αυτά.

Οι διάφοροι κοινωνιολόγοι που οραματίζονται μια κοινωνία ωραία και ζηλευτή τις έχουν μελετήσει αυτές τις γραμμές της Παλαιάς Διαθήκης; Τι είδαμε εδώ; Βρήκε ο δούλος την ποθητή του ελευθερία, χρειάζεται όμως μέχρι να βρει κάποια δουλειά να ζήσει, ο Θεϊκός νόμος φροντίζει γι' αυτό, το πρώην αφεντικό του θα τον εφοδιάσει με τα απαραίτητα.

Αυτές εδώ οι διατάξεις του Μωσαϊκού νόμου έχουν κοινωνικό περιεχόμενο υψίστης σημασίας. Θυμήθηκα αυτή την στιγμή κάποια παιδιά που μεγάλωσαν και κάθε τόσο διαμαρτύρονταν στον πάτερα τους που πούλησε ένα ωραίο περιβόλι και άλλα κτήματα. Εάν αυτά τα παιδιά ανήκαν στον περιούσιο λαό του Θεού παλαιά στην γη του Ισραήλ, δεν θα ζούσαν μέσα στην πίκρα, θα περίμεναν με χαρούμενη ελπίδα τον ερχομό του Ιωβηλαίου έτους, οπότε το περιβόλι και τα άλλα κτήματα θα επέστρεφαν στην αρχική οικογένεια. Τυχαίνει να έρχονται πολλοί άνθρωποι να μου εξομολογούνται διάφορα προβλήματα τους, μερικές εξομολογήσεις με γεμίζουν θλίψη, χρέη στον ένα, χρέη στον άλλο, χρέη σε μια τράπεζα, χρέη σε άλλη τράπεζα, αγωνία για το υποθηκευμένο σπίτι.

Μάλιστα μερικές περιπτώσεις είναι ιδιαίτερα δραματικές.

Τα τηλέφωνα κλείνουν μην τυχών κάνει τηλεφώνημα αυτός στον οποίο οφείλονται τα χρέη, οι κινήσεις έξω από το σπίτι είναι περιορισμένες, και πώς να βοηθήσεις; που να βρεις τόσα ποσά; Αφήστε δε που μερικές φορές σου δίνεται η εντύπωσις ότι μπορεί να συντελεστεί και κάποια αυτοκτονία.

Αυτά τα δράματα δεν τα γνώριζαν οι άνθρωποι της Παλαιάς Διαθήκης, διότι ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης δεν ήταν μόνο αυστηρός προς τον λαό του, ήταν και φιλάνθρωπος και η φιλανθρωπία του δεν άφηνε περιθώριο για κοινωνικά δράματα σαν αυτά που προαναφέραμε. Οι διάφοροι αρχαιολάτρες και οι νεοπαγανιστές ας μας βρουν σε αρχαίες νομοθεσίες παρόμοιες φιλάνθρωπες διατάξεις. 

Πόσα δράματα θα αποφεύγονταν….   (και τότε και τώρα και πάντα)

Θυμήθηκα τώρα κάποιες σελίδες από την ιστορία της αρχαίας Σπάρτης όλος ο πλούτος και όλες οι γαίες, αντί να ανήκουν σε 4500 οικογένειες, βρίσκονται σε 100.

Προσπάθησαν κάποιοι βασιλείς να διορθώσουν το κακό, να τακτοποιήσουν το θέμα των χρεών, να κάνουν ανακατανομή των αγρών της Λακωνικής, πολύ αίμα χύθηκε και τίποτα δεν έγινε. Για φανταστείτε όλοι να χρωστάνε σε 100 οικογένειες και όλα τα κτήματα να περιέλθουν σε αυτές; (Ο μακαριστός γέροντας με αφορμή την Σπάρτη μας λέγει τι πρόκειται να γίνει με συγκέντρωση χρημάτων και εξουσίας σε λίγους)

Ένα από τα βιβλία του Δωδεκαπροφήτου της Παλαιάς Διαθήκης ονομάζεται Ιωνάς.

Μελετώντας αυτό το βιβλίο θα διαπιστώσουμε ότι η φιλανθρωπία  του Θεού δεν ήταν μόνο για τους Εβραίους, τους απογόνους του Αβραάμ, αλλά και για τους εθνικούς.

Τότε είχαμε σαν υπερδύναμη του πλανήτη την Ασσυριακή αυτοκρατορία, πρωτεύουσα είχε την Νινευή. Σε αυτήν η αμαρτία και η ανομία ξεπέρασε κάθε όριο.

Για να την επαναφέρει ο Θεός στον ορθό δρόμο στέλνει εκεί τον προφήτη Ιωνά ο οποίος έπρεπε με σκληρό προφητικό λόγο να αναγγείλει ότι σε τρεις ημέρες η Νινευή θα καταστραφεί. Έπρεπε να μιλήσει σκληρά για να ξυπνήσουν οι συνειδήσεις και να επιστρέψουν οι κάτοικοι της Νινευή από τις ανομίες τους και να  μετανοήσουν.

Ο Ιωνάς κατάλαβε ότι ο Θεός τον έβαλε να μιλήσει σκληρά για να συνέλθουν, για να μετανοήσουν, ώστε να γλυτώσουν από την καταστροφή.

Αυτό όμως δεν του άρεσε διότι αυτός θα αποδεικνυόταν ψευδής, αυτός θα ανήγγειλε καταστροφή η οποία όμως δεν θα πραγματοποιείτο.

Και εξ’ αιτίας αυτού λόγου δεν ήθελε να πάει να κηρύξει στην Νινευή, αντί να βαδίσει προς ανατολάς πήρε ένα πλοίο που πήγαινε προς την Ισπανία, προς δυσμάς.

Αλλά ο Θεός βρήκε τρόπο να το γυρίσει πίσω. Όλοι γνωρίζουμε την σχετική ιστορία, με την τρικυμία, με τον κλήρο, με το ρίξιμο του Ιωνά στην θάλασσα.

Τελικά αναγκάστηκε και πήγε στην Νινευή, κήρυξε, οι ειδωλολάτρες κάτοικοι μετανόησαν και γλύτωσαν από την καταστροφή. Αντέδρασε έπειτα ο Ιωνάς λυπήθηκε διότι εθίγει η αξιοπρέπεια του, διότι δεν επαληθεύτηκε η προφητεία του περί καταστροφής. Γνωρίζουμε την σχετική ιστορία με την κολοκυθιά, με τον καύσωνα, με το σκουλήκι, με την ξήρανση του φυτού. Λυπήθηκε ο Ιωνάς που ξεράθηκε η κολοκυθιά η οποία του χάρισε την σκιά της.

Και η Θεϊκή φωνή, η φωνή του φιλάνθρωπου Θεού... Τι φωνή!  
Εσύ Ιωνά, λυπήθηκες για την κολοκυθιά, για την οποίαν δεν κοπίασες να την φυτέψεις και να την ποτίσεις, η οποία μεγάλωσε γρήγορα την νύχτα και χάθηκε το πρωί πριν φανεί το φως της ημέρας και εγώ ο Θεός δεν θα λυπηθώ την Νινευή που κατοικούν τόσες χιλιάδες άνθρωποι και τόσα μικρά αθώα παιδιά και τόσα πολλά ζώα;

Δηλαδή η φιλανθρωπία του Θεού εκτείνεται ακόμη και στα άλογα ζώα.

Οι κατήγοροι του Θεού της Παλαιάς Διαθήκης ας μελετήσουν το βιβλίο του Ιωνά και ας αναθεωρήσουν τις απόψεις τους.

Posted in Θεία Φιλανθρωπία, Νηστεία, Παλαιά Διαθήκη