Ὅσιε Πάτερ, πανσεβάσμιε Γρηγόριε, ὁ πέλεκυς ὁ κόπτων αἱρετικῶν τάς ὁρμάς, ἡ δίστομος ῥομφαία τοῦ Παρακλήτου, μάχαιρα τέμνουσα τάς νόθους σποράς, πῦρ τάς φρυγανώδεις αἱρέσεις καταφλέγον, καὶ πτύον ὄντως γεωργικόν, ᾧ τὸ βαρύ τε καὶ κοῦφον τῶν δογμάτων, εὖ διακρίνεται· καὶ στάθμη ἀκριβείας, πάντας ἰθύνουσα, πρὸς τρίβους σωτηρίας. Χριστὸν ἱκέτευε, Χριστὸν δυσώπει πάντοτε, τὸν ἐν ῥείθροις τοῦ Ἰορδάνου, ἀναπλάσαντα κόσμον, σῶσαι τὸ γένος ἡμῶν.
Ο υμνογράφος της εκκλησίας στους ύμνους του εσπερινού της 10ης Ιανουαρίου που εορτάζει η μνήμη του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης αποκαλεί τον Άγιο Πατέρα πελεκυν ο οποίος κόπτει και εξουδετερώνει την ορμή των αιρετικών.
Τα κείμενα του Αγίου Γρηγορίου δεν αφορούν μόνο την Ορθόδοξο πνευματικότητα, το νηπτικό βίο, τον θεολογικό στοχασμό, την Βιβλική ερμηνευτική, αλλά και τον αντιαιρετικό αγώνα.
Ο λόγος του με απαράμιλλη πειθώ ανατρέπει τα αιρετικά οικοδομήματα των Αρειανών, των Πνευματομάχων, των Απολιναριστων, δηλαδή των αιρετικών του 4ου μ.Χ. αιώνος.
Μάλιστα, ανακαλύπτει επιχειρήματα, άγνωστα στους προ αυτού Πατέρες. Δίκαια ονομάζεται από τον υμνογράφο, πέλεκυς κοπτων αιρετικών τας ορμας, πέλεκυς ως γνωστόν λέγεται το τσεκούρι.
Κάποια φορά, καλοκαίρι, σε ακρογιάλι της Αττικής, περπατούσα, πηγαινοερχόμουν, μελετώντας ομιλίες του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης, είχα και ένα μολύβι και χάραζα πάνω στο βιβλίο κάποιες σημειώσεις.
Σε μια ομιλία του τιτλοφορούμενη "Λόγος περί Θεότητος Υιού και Πνεύματος και εγκώμιον εις τον δίκαιον Αβραάμ" σημείωσα πλάι στον τίτλο "λόγος πολύ σπουδαίος και δυναμικός με δύναμη αντιαιρετικη".
Επειδή ορισμένες πλάνες των αιρετικών της εποχής του, συναντώνται και σε σύγχρονους αιρετικούς, είναι ωφέλιμο να εκμεταλλευτούμε τον αντιαιρετικό του λόγο, όσα λοιπόν μετά θα παρουσιάσουμε σήμερα επιχειρήματα χρήσιμα στον διάλογο με τους σύγχρονους αιρετικούς θα στηρίζονται στο συγκεκριμένο λόγο του Αγίου.
Στο 14ο κεφάλαιον του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου, υπάρχει η φράση "ο Πατήρ μου μείζων μου εστί" μείζων σημαίνει μεγαλύτερος, εδώ ομιλεί ο Κύριος και λέγει ότι ο Πατέρας Του, είναι μεγαλύτερος Του.
Αυτό το χωρίο το χρησιμοποιούσαν οι σύγχρονοι του Αγίου αιρετικοί οι Ευνομιανοί η Ανόμιοι, ακραία παράταξη των Αρειανών για να υποστηρίξουν ότι ο Υιός είναι κτίσμα και κάποτε ήταν ανύπαρκτος.
Το ίδιο χωρίο προβάλουν και στις ημέρες μας οι μάρτυρες του Ιεχωβά για να ενισχύσουν την πλάνη τους ότι ο Υιός είναι κατώτερος από τον Πατέρα, ότι δεν είναι Θεός άναρχος.
Αναμασούν τις απόψεις των Αρειανών.
Ο Αβραάμ, σύμφωνα με το 22 κεφάλαιο της Γενέσεως, έλαβε εντολή από τον Θεό να θυσιάσει τον γιο του Ισαάκ. Την ώρα που επρόκειτο να τον σφάξει, ακούστηκε μια φωνή από τον ουρανό η οποία του έλεγε να μη θυσιάσει το γιο του, η οποία τον επαινούσε διότι έδειξε πλήρη υπακοή και αφοσίωση στο Θεό. Τότε ο Αβραάμ είδε ένα κριάρι να κρέμεται από ένα φυτό σαβέκ, σαβέκ σημαίνει άφεση, και το θυσίασε στην θέση του παιδιού του.
Η φωνή που ακούστηκε προερχόταν από ένα πρόσωπο που από το ένα μέρος εμφανίζεται ως ον αγγελικής τάξεως και από το άλλο Θεϊκής.
Καὶ ἐκάλεσεν αὐτὸν ἄγγελος Κυρίου ἐκ τοῦ οὐρανοῦ κβ'11 εδώ ονομάζεται άγγελος Κυρίου, τα λόγια όμως που απευθύνει στον Αβραάμ παρουσιάζουν τον ομιλούντα ως Θεόν, ως το πρόσωπο εκείνο στο οποίο ο Αβραάμ έκανε τέλεια υπακοή και δεν λυπήθηκε τον γιο του.
Η φωνή έλεγε: καὶ οὐκ ἐφείσω τοῦ υἱοῦ σου τοῦ ἀγαπητοῦ δι᾿ ἐμέ, και δεν λυπήθηκες τον αγαπητό γιο σου για χάρη μου.
Φυσικά ο Αβραάμ δεν πήρε εντολή για την θυσία του γιου του από ένα άγγελο, ούτε προέβη σε τέτοια θυσιαστική πράξη για να φανεί ευάρεστος και υπάκουος σε κάποιον άγγελο.
Όταν στη συνέχεια ακούστηκε για δεύτερη φορά η φωνή του άγγελου του Κυρίου, ο Αβραάμ γέμισε χαρά, η φωνή αναφερόταν στις μεγάλες ευλογίες που θα έπαιρνε ο Αβραάμ λόγω της μεγάλης του υπακοής, θα σε ευλογήσω πολύ, θα πληθύνω υπερβολικά τους απογόνους σου, σαν τα άστρα του ουρανού και σαν την άμμο που βρίσκεται στο χείλος της θαλάσσης, και θα κληρονομήσουν οι απόγονοί σου τις πόλεις των εχθρών και θα ευλογηθούν με ένα από τους απογόνους σου όλα τα έθνη της Γης, όλα αυτά θα γίνουν επειδή μου έκανες υπακοή.
Μάλιστα για να δοθεί έμφαση, ο λόγος αρχίζει με ορκωμοσία, ορκίστηκα στον εαυτό μου ότι θα σε ευλογήσω πολύ και λοιπά. Ενώ ο ομιλών για δεύτερη φορά χαρακτηρίζεται πάλι ως άγγελος Κυρίου, ο τρόπος της ομιλίας αρμόζει μόνο σε Θεό, μπορεί άγγελος να πει θα σε ευλογήσω και θα πληθύνω τους απογόνους σου; Αυτό μόνο ο Θεός το λέγει και στο τέλος ακούγεται η φράση, επειδή μου έκανες υπακοή, ἀνθ᾿ ὧν ὑπήκουσας τῆς ἐμῆς φωνῆς.
Φυσικά την εντολή για την θυσία, η εντολή για την θυσία, δεν προερχόταν από άγγελο αλλά από τον Θεό. Ερωτά ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης, τις ουν ο χρηματισας τω Αβραάμ; άρα μη ο Πατήρ; αλλ' ουκ αν ειπεις αγγελον τίνος είναι τον Πατέρα.
Ποιος είναι αυτός που μίλησε στον Αβραάμ; μήπως ο Πατήρ; αλλά δεν γίνεται να πεις ότι ο Πατήρ είναι αγγελιαφόρος κάποιου, ουκούν ο μονογενής Θεός, περί ου ο προφήτης φησίν ότι καλείται το όνομα αυτού μεγάλης βουλής άγγελος.
Λοιπόν αυτός είναι ασφαλώς ο μονογενής Θεός, αυτός για τον οποίο λέγει ο προφήτης ότι καλείτε το όνομά του αγγελιαφόρος της μεγάλης βουλής.
Στο ένατο κεφάλαιο του προφήτου Ησαΐου προφητεύεται η Μεσσιακή εποχή και περιγράφονται τα προσόντα του αναμενόμενου Μεσσία, μεταξύ άλλων τονίζεται ότι ο Μεσσίας θα αναλάβει να αναγγείλει την μεγάλη βουλή του Θεού για την απολύτρωση του ανθρώπου.
Μεγάλης βουλής άγγελος, αγγελιαφόρος της μεγάλης βουλής του Θεού, με άλλα λόγια ο Υιός του Θεού μπορεί να ονομαστεί και άγγελος Κυρίου.
Εκτός από τον προφήτη Ησαΐα, ο άγιος Γρηγόριος καταφεύγει και στον απόστολο Παύλο, στο έκτο κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής αναγράφονται τα εξής: δίνοντας ο Θεός υποσχέσεις στον Αβραάμ, επειδή δεν είχε κανένα μεγαλύτερο του για να ορκιστεί, ορκίστηκε στον εαυτό του και είπε, ναι, αλήθεια, πολύ θα σε ευλογήσω και υπερβολικά θα πληθύνω τους απόγονους σου.
Οι άνθρωποι για να ενισχύσουν την πίστη και βεβαιότητα όταν υπόσχονται σπουδαία πράγματα καταφεύγουν στον όρκο, τρόπον τινά δεσμεύονται από τον όρκο ότι θα τηρήσουν τις υποσχέσεις τους και ο Θεός στην προκείμενη περίπτωση συγκαταβαίνει και έρχεται στο επίπεδο των ανθρώπων και χρησιμοποιεί τον όρκο δεσμεύοντας θα λέγαμε τον εαυτό του στην τήρηση των υποσχέσεων του.
Σε διάφορες περιστάσεις η Αγία Γραφή παρουσιάζει τον Θεό να εμφανίζεται στον Αβραάμ και να του δίνει μεγάλες και ζηλευτές υποσχέσεις αλλά σε μια περίπτωση η υπόσχεση είναι ένορκη, πρόκειται για αυτήν που εξετάζουμε, γι' αυτήν που ομιλεί το 22 κεφάλαιο της Γενέσεως, όπου γίνεται λόγος για την θυσία του Ισαάκ.
Εκεί ενόρκως ο άγγελος του Κυρίου, υπόσχεται ότι θα ευλογήσει τους απογόνους του Αβραάμ.
Θα τους φτάσει σε αριθμό σαν τα αστέρια του ουρανού και σαν την άμμο της θαλάσσης και ότι ένας από τους απογόνους του θα φέρει ευλογία σε όλα τα έθνη της Γης και λοιπά.
Ο απόστολος Παύλος στο έκτο κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής μας λέγει, ότι αυτός που έδωσε την ένορκη υπόσχεση στον Αβραάμ είναι ο Θεός, δηλαδή ο Άγγελος του Κυρίου είναι ο Θεός, και τονίζει το εξής ο Άγιος Γρηγόριος, λέγει δε ο Παύλος ότι τω Αβραάμ επαγγειλάμενος, ο Θεός Λόγος, επί κατ' ουδενός είχε μείζονος ομόσαι, ώμοσε καθ' εαυτού, πως ουν ούτοι λέγουσι μείζονα του Υιού τον Πατέρα, του Παύλου λέγοντος ότι ουκ έχει το μείζων;
Δηλαδή ο Παύλος λέγει δίνοντας υπόσχεση στον Αβραάμ ο Θεός Λόγος, επειδή δεν είχε σε ποιον μεγαλύτερο να ορκιστεί, ορκίστηκε στον εαυτό του, πως λοιπόν λέγουν αυτοί, εννοεί τους αιρετικούς, ότι ο Πατέρας είναι μεγαλύτερος από τον Υιό;
Αφού ο Παύλος βεβαιώνει ότι τίποτα δεν υπάρχει μεγαλύτερο από τον Υιό.
Ο Άγγελος του Κυρίου, ο μεγάλης βουλής άγγελος, ο Υιός του Θεού, είναι αληθινός Θεός, ίσος με τον Θεό Πατέρα, όταν έπρεπε να ορκιστεί στον Αβραάμ για να τον βεβαιώσει απόλυτα για τα όσα του υποσχέθηκε ορκίστηκε στο εαυτό του διότι δεν υπήρχε ανώτερος αλλά στον εαυτό του, και καταλήγουμε στην ερώτηση πως ουν ούτοι, οι Αρειανοι, λέγουσι μείζονα του Υιού τον Πατέρα;
Η διαφορετικά, πως ουν ούτοι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά λέγουσι μείζονα του Υιού τον Πατέρα;
Στον ίδιο λόγο, ο Άγιος Γρηγόριος για το ίδιο θέμα καταφεύγει στην προς Φιλιππησιους επιστολή του αποστόλου Παύλου, εκεί στο δεύτερο κεφάλαιο, ο απόστολος τονίζει στους Χριστιανούς των Φιλίππων την σημασία της ταπεινοφροσύνης στην διατήρηση ομόνοιας μεταξύ τους και στην συνέχεια ομιλεί για την μεγάλη ταπείνωση του Υιού του Θεού.
Ήταν ίσος με τον Θεό Πατέρα, την ισότητά του την είχε εκ φύσεως, δεν την είχε αρπάξει, γι' αυτό και δεν φοβήθηκε μην την χάσει, γι' αυτό δεν φοβήθηκε να ενσαρκωθεί και να λάβει μορφήν δούλου και να ταπεινωθεί τόσο πολύ και να υποστεί σταυρικό θάνατο. Η φράση που μας ενδιαφέρει από πλευράς αντιαιρετικής είναι, οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ, και ποιο συγκεκριμένα οι δυο λέξεις, ἴσα Θεῷ.
Ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης ερωτά τον αιρετικό: για πες μου εσύ όταν άκουσες το ίσον, κατάλαβες το μη ίσον; Τι παράδοξη διδασκαλία! Να ερμηνεύεται το ίσον ως άνισον!
Ειπέ μοι το ίσον ακούσας, το μη ίσον εννόησας; Ω καινής διδασκαλίας! Δια του ίσου, το άνισον ερμηνευούσης.
Στην συνέχεια, ο φωστήρας των Νυσσαέων, ομιλεί για λόγους της Γραφής που αναφέρονται στην Θεϊκή φύση του Χριστού και άλλους που αφορούν την ανθρώπινη φύση.
Όσον αφορά την πρώτη περίπτωση, παρουσιάζονται κατ αρχήν λόγοι του Κυρίου όπου φαίνεται καθαρά η Θεϊκή Του εξουσία.
Μετά την μεταμόρφωση Του στο όρος Θαβώρ, ο Κύριος θεράπευσε ένα παιδί που βασανιζόταν από δαιμονικό πνεύμα, που έπεφτε κάτω, που έβγαζε αφρούς από το στόμα του, που έτριζε τα δόντια του, και έμενε ξερό. Από τα χείλη του Χριστού βγήκαν τα εξής λόγια: τὸ πνεῦμα τὸ ἄλαλον καὶ κωφόν, ἐγώ σοι ἐπιτάσσω, ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ καὶ μηκέτι εἰσέλθῃς εἰς αὐτόν Μαρκ θ'25 δηλαδή: άλαλο και κωφό πνεύμα, εγώ σε διατάζω, να βγεις από αυτόν και να μη εισέλθεις πάλι σε αυτόν.
Εδώ φαίνεται καθαρά η Θεότητα του Χριστού.
Παρόμοιο περιστατικό, στην αρχή της δημοσίας δράσεως του Κυρίου, ενώ έκανε περιοδεία και βρισκόταν σε κάποιο ερημικό μέρος της Γαλιλαίας, πλησίασε κοντά του ένας λεπρός οπλισμένος με πίστη, εάν θέλεις μπορείς να με καθαρίσεις, ο Κύριος τον σπλαχνίστηκε, άπλωσε το χέρι του, τον έπιασε και του είπε θέλω να καθαριστείς.
Θεραπεύτηκε στην στιγμή, θέλω, καθαρίσθητι δεν παρακάλεσε ο Ιησούς τον ουράνιο Πατέρα, να θεραπεύσει τον λεπρό.
Από της πλευράς της Θεϊκής Του φύσεως είναι ίσος με τον Πατέρα, έτσι σαν Θεός αληθινός, ενεργοποιεί την παντοδύναμη Θεϊκή του ενέργεια με αποτέλεσμα να εξαφανιστεί η λέπρα και να επέλθει πλήρης θεραπεία η παντοδύναμη βούληση του επετέλεσε μια τόσο δύσκολη θεραπεία.
Εκτός από τις δυο αυτές περιπτώσεις που συνδέονται με θαυματουργίες, ο Άγιος Γρηγόριος αναφέρεται σε κάποια λόγια του Χριστού που ομιλούν για τη σχέση του με τον ουράνιο Πατέρα.
Καταρχήν παρουσιάζει ένα λόγο του προς τον απόστολο Φίλιππο το βράδυ του μυστικού δείπνου, ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί ἐστι δηλαδή ολόκληρος ο Πατήρ, ολόκληρη η Θεϊκή του φύση, βρίσκεται μέσα σε εμένα και εγώ παρόμοια βρίσκομαι μέσα σε αυτόν.
Μπορεί μέσα σε ένα ευσεβή άνθρωπο να υπάρχει η χάρη του Θεού, αλλά σε κάποιο μικρο βαθμό, στον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο υπήρχε σε μεγάλο βαθμό, αλλά όχι σε απεριόριστο, ο ίδιος ο Πρόδρομος ομιλώντας προς τους μαθητάς του, για το πρόσωπο του Ιησού, είπε μεταξύ άλλων ότι ο Θεός δεν δίνει στον Υιό του το Πνεύμα με περιορισμό, οὐ γὰρ ἐκ μέτρου δίδωσιν ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα ὁ πατὴρ ἀγαπᾷ τὸν υἱὸν καὶ πάντα δέδωκεν ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ Ἰωάν. γ´34 με αυτές τις διευκρινίσεις που κάναμε καταλαβαίνουμε ότι λέγοντας ο Κύριος στον Φίλιππο ο πατήρ εν εμοί καγω εν τω πατρί, δηλώνει περίτρανα την ισότητα και ομοουσιότητά του προς τον Πατέρα.
Την Θεϊκή φύση του Κυρίου, κατά τον Άγιο Γρηγόριο Νύσσης, δείχνει και το επόμενο χωρίο, ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ ἑώρακε τὸν πατέρα·, πρόκειται επίσης για λόγο του Χριστού προς τον απόστολο Φίλιππο κατά τον μυστικό δείπνο. Όποιος έχει δει εμένα έχει δει και τον Πάτερα, τι θέλει να πει αυτός ο λόγος;
Όταν οι τρεις κορυφαίοι απόστολοι βρίσκονταν στο δωμάτιο που κειτόταν νεκρή η κόρη του Ιαείρου, άκουσαν τον Χριστό να δίνει εντολή στο νεκρό κορίτσι να εγερθεί και αμέσως αναστήθηκε, οι τρεις απόστολοι εκείνη την στιγμή είδαν την παντοδυναμία του Χριστού, βλέποντας αυτήν, συγχρόνως έβλεπαν και την παντοδυναμία του Θεού Πατρός.
Κανένας άνθρωπος, κανένας άγγελος, δεν μπορεί να αναστήσει νεκρό, αυτό είναι έργο της παντοδυναμίας του Θεού.
Αυτό είναι επίσης έργο της παντοδυναμίας του Υιού του Θεού.
Δεν πρόκειται για δυο διαφορετικές παντοδύναμες ενέργειες, αλλά για την ίδια που εκπηγάζει από την Θεϊκή ουσία η οποία είναι κοινή και στον Πατέρα και στον Υιό, φυσικά και στο Άγιο Πνεύμα.
Στην ίδια του ομιλία ο Άγιος Γρηγόριος αναφέρει και το επόμενο χωρίο: ἐγὼ καὶ ὁ πατὴρ ἕν ἐσμεν Ιωαν. ι,30
Στην Ιερουσαλήμ σε χειμερινή περίοδο εόρταζαν οι Ιουδαίοι την Χανουκά, την εορτή των εγκαινίων του Ναού. Ο Ιεροσολυμιτικός ναός είχε βεβηλωθεί από τον Αντίοχο Δ' τον Επιφανή, ο οποίος έστησε μέσα σε αυτόν βωμό του Δια. Ο Ιούδας ο Μακκαβαίος άγνισε και εγκαινίασε το ναό το 165 π.Χ καθιερώνοντας έτσι την εορτή των εγκαινίων.
Η εορτή διαρκούσε 8 ημέρες και στον ναό συνέρρεαν πολλοί Ιουδαίοι.
Κάποια από αυτές της ημέρες, ενώ ο Κύριος περπατούσε στον Ναό στην λεγομένη στοά τους Σολομώντος, τον περικύκλωσαν οι Ιουδαίοι και επιτακτικά ζητούσαν να τους ξεκαθαρίσει ένα θέμα, είσαι εσύ ο Μεσσίας; ναι η όχι;
Εκείνος τους αποκρίθηκε ότι δεν δικαιολογείται αυτή η απορία τους διότι το εάν είναι Μεσσίας ή όχι φανερώνεται από τα έργα Του τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ πατρός μου, ταῦτα μαρτυρεῖ περὶ ἐμοῦ· κατόπιν ο Κύριος τους είπε μερικά λόγια που κρύβουν μεγάλο βάθος.
Η ψυχή του ανθρώπου είναι μυστήριο, αν δεν θελήσει ο άνθρωπος να ακολουθήσει ανεπιφύλακτα την αλήθεια, αν αφήσει την ψυχή του να στραβώσει και να χαλάσει, δεν μπορεί να καταλάβει τον αληθινό Θεό και τον αληθινό απεσταλμένο Του.
Μοιάζει με ταλαίπωρο πρόβατο που φεύγει μακριά από τον καλό ποιμένα, που τρέχει κοντά στον κακό ποιμένα.
Εσείς, είπε ο Κύριος στους Ιουδαίους, δεν θέλετε να πιστέψετε διότι δεν είσαστε από τα δικά μου πρόβατα.
Ο διάλογος με τους Ιουδαίους έλαβε μια οξύτητα, οι Ιουδαίοι ήταν έτοιμοι να εκραγούν, στη συνέχεια ο Κύριος είπε τα δικά μου πρόβατα αναγνωρίζουν την φωνή μου και εγώ τα αναγνωρίζω και με ακολουθούν και εγώ τους δίνω αιώνια ζωή και δεν πρόκειται ποτέ να χαθούν, οὐ μὴ ἀπόλωνται εἰς τὸν αἰῶνα.
Εδώ οι Ιουδαίοι θα ένιωθαν πολύ ενοχλημένοι, διότι το συμπέρασμα που έβγαινε ήταν ότι αυτοί που δεν ανήκαν στα πρόβατα του Ιησού, δεν θα γεύονταν την αιώνια ζωή, αλλά την απώλεια.
Ο ψυχικός τους κόσμος ήταν σε κατάσταση εξεγέρσεως, κατόπιν τους είπε ότι τα δικά του πρόβατα, βρίσκονται στα χέρια του ουρανίου Πατρός, ενώ προηγουμένως τους ανέφερε ότι είναι στα δικά του χέρια και ότι κανένας δεν μπορεί να του τα αρπάξει.
Δινόταν η εντύπωση ότι εκείνο που βρίσκεται στα χέρια του Ιησού βρισκόταν συγχρόνως και στα χέρια του Θεού, δηλαδή, ταυτιζόταν η προστατευτική ενέργεια του Ιησού, με εκείνη του Θεού, και αυτό δηλώθηκε πιο καθαρά στην κατακλείδα του λόγου, εγώ και ο Πατήρ εν εσμέν, εγώ και ο Πατήρ είμαστε ένα.
Σε αυτό το άκουσμα οι Ιουδαίοι αντέδρασαν με βιαιότητα, πήραν πέτρες να τον λιθοβολήσουν.
Εβάστασαν οὖν πάλιν λίθους οἱ ᾿Ιουδαῖοι ἵνα λιθάσωσιν αὐτόν το επίρρημα πάλιν παραπέμπει σε ένα γεγονός που συνέβει λίγο νωρίτερα, όταν ο Κύριος δήλωσε ότι υπήρχε πριν από τον Αβρααμ.
Τότε ο Κύριος αποχώρησε και διέφυγε τώρα όμως δεν απομακρύνεται και τους ερωτά: πολλά καλά έργα επετέλεσα σε εσάς προερχόμενα από τον Πατέρα μου, για ποιο από αυτά θέλετε να με λιθοβολήσετε; Εκείνοι του εξήγησαν διότι ενώ είσαι άνθρωπος κάνεις τον εαυτό σου Θεό, εγώ και ο Πατήρ είμαστε ένα, η βαρύτητα του χωρίου Ιωάννης ι'30, είναι και ευμνημόνευτο, δέκατο κεφάλαιο τριακοστός στίχος, είναι πολύ μεγάλη, αυτό το αντιλαμβάνονται οι αιρετικοί και προσπαθούν στην φράση είμαστε ένα να δώσουν άλλη ερμηνεία.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου