- Ασθενής και οδοιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει
- Ο Άγιος περιμένει έως και 40 χρόνια
- Μωραίνει κύριος ον βούλεται απολέσαι
- Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα
- Εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια
- Αμαρτία εξομολογημένη ουκ έστι αμαρτία
Το πασίγνωστο αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα αν και ακούγεται Βιβλικό δεν αναφέρεται αυτούσιο πουθενά στην Αγία Γραφή. Ενδεχομένως να έχει δοθεί σε αυτό βάση από το οὐ προσκυνήσεις αὐτοῖς, οὐδὲ μὴ λατρεύσεις αὐτοῖς· ἐγὼ γάρ εἰμι Κύριος ὁ Θεός σου, Θεὸς ζηλωτής, ἀποδιδοὺς ἁμαρτίας πατέρων ἐπὶ τέκνα, ἕως τρίτης καὶ τετάρτης γενεᾶς τοῖς μισοῦσί με καὶ ποιῶν ἔλεος εἰς χιλιάδας τοῖς ἀγαπῶσί με καὶ τοῖς φυλάσσουσι τὰ προστάγματά μου. Πρόκειται για την δεύτερη εντολή, δεν θα κάνεις είδωλο ώστε να προσκυνήσεις άλλο Θεό.
Είναι πασιφανές σε οποιονδήποτε που έχει ακούσει απλά 2,3 φράσεις περί του Χριστιανισμού ότι ο Θεός δεν αποδίδει τις αμαρτίες άλλου σε κάποιον τρίτο. Ποιος δεν γνωρίζει ότι ο Χριστιανισμός διδάσκει ότι ο Χριστός ήρθε και σταυρώθηκε για να μπορούν αυτοί που δεν είχαν καμία ανάμειξη στην Αδαμιαία παρακοή να λυτρωθούν από τις συνέπειες του προπατορικού αμαρτήματος; Όλοι.
Ποιος δεν γνωρίζει ότι ο Θεός δεν ήταν μαζί με τους δίκαιους μόνο μετά αλλά και πριν την Σταύρωση; Όλοι. Και όμως μερικοί αυτά τα "ξεχνούν" για να χτίσουν τις "σοφίες" τους.
Η ανταπόδοση, ἀποδιδοὺς, του Θεού είναι η απομάκρυνση του από τους αδίκους και μάλιστα αυτό γίνεται μόνο μετά από επανειλημμένες αρνήσεις τους, βλέπε ανάρτηση Μωραίνει Κύριος ων βούλεται απωλέσαι, και οι μισούντες, τοῖς μισοῦσί με, είναι αυτοί που αρνούνται να έχουν ακόμη και την στοιχειώδη ανθρωπιά.
Τι λένε οι εντολές του Θεού; Όλες είναι απέναντι στον συνάνθρωπο.
Μην κλέψεις, μην σκοτώσεις, μην ψευδομαρτυρήσεις, μην μοιχεύσεις, αγάπησε τον πλησίον σου, τίμα τον πατέρα και την μητέρα σου, αλλού θα δούμε ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε και λοιπά.
Η φράση λοιπόν μισούντες τον Θεό, τοῖς μισοῦσί με, ισοδυναμεί και με την φράση μισούντες τον συνάνθρωπο. Σε αυτούς που μισούν ο Θεός πριν περάσει πολύς χρόνος θα στείλει πάλι, είτε προφήτες, είτε διδασκάλους, είτε οτιδήποτε θεωρεί κατάλληλο, ώστε τώρα να αρχίσουν να έχουν αγάπη προς τον συνάνθρωπο και τον Θεό, έτσι όταν μετανοήσουν θα τους λυτρώσει σύντομα από αυτό που έπαθαν είτε εκ των αμαρτιών τους είτε εξ αιτίας των πατέρων τους. Ένα παράδειγμα, απιστούν οι γονείς αποδιώχνουν τον Θεό και την βοήθειά του έτσι περιέρχονται σε σκλαβιά σε ξένο έθνος, εξ αιτίας αυτού τα παιδιά γεννιόνται σκλαβωμένα. Η αμαρτία επέφερε κακό αποτέλεσμα στα παιδιά, όμως ο Θεός συντομότατα καλεί ξανά προς αυτόν και εάν ακουστεί το κάλεσμά του λυτρώνει.
Και μόνο η φράση ἕως τρίτης καὶ τετάρτης γενεᾶς σε αυτούς που με μισούν, μας δίνει να εννοήσουμε ότι εδώ ο Θεός ομιλεί για την διάρκεια ζωής ενός ανθρώπου, αφού οι 3 , 4 γενεές, ειδικά εκείνες τις εποχές, ήταν 65 - 70 χρόνια. Άρα και μόνο η διάρκεια απόδοσης των αμαρτιών που μας δίδεται, υπονοεί ότι αυτή γίνεται επάνω στον ένοχο ο οποίος με την δική του συμπεριφορά παρέσυρε τα παιδιά του σε άσχημη κατάσταση εξ αιτίας της αμαρτίας του αφού ο Θεός δεν μπορεί να ευνοεί τον άδικο γινόμενος συνεταίρος στην ανομία και την αδικία, διαβάζουμε στην Βίβλο, ὅτι ὁ Θεὸς ἐν γενεᾷ δικαίᾳ Ψαλ. 13,5 ο Θεός είναι προστάτης στους δίκαιους. Οπότε ο Θεός με το "μέχρι τρίτης και τέταρτης γενεάς" όχι μόνο δεν λέει ότι θα τιμωρήσει αθώο αλλά αντιθέτως προσπαθεί να προλάβει άσχημες καταστάσεις. Το ίδιο ρητό μπορεί να ειπωθεί και από την αντίθετη πλευρά, αμαρτίες παιδιών παιδεύουσι γονείς. Δεν είναι λίγες οι φορές που απερισκεψίες των παιδιών ταλαιπωρούν πάρα πολύ τους γονείς αλλά και τα ίδια. Βεβαίως ο γονέας είναι απείρως περισσότερο υπεύθυνος στο να έχουν τα παιδιά του σωστό και άνευ αχρείαστης ταλαιπωρίας βίο, εξ' ου και η προτροπή.
Είναι πασιφανές σε οποιονδήποτε που έχει ακούσει απλά 2,3 φράσεις περί του Χριστιανισμού ότι ο Θεός δεν αποδίδει τις αμαρτίες άλλου σε κάποιον τρίτο. Ποιος δεν γνωρίζει ότι ο Χριστιανισμός διδάσκει ότι ο Χριστός ήρθε και σταυρώθηκε για να μπορούν αυτοί που δεν είχαν καμία ανάμειξη στην Αδαμιαία παρακοή να λυτρωθούν από τις συνέπειες του προπατορικού αμαρτήματος; Όλοι.
Ποιος δεν γνωρίζει ότι ο Θεός δεν ήταν μαζί με τους δίκαιους μόνο μετά αλλά και πριν την Σταύρωση; Όλοι. Και όμως μερικοί αυτά τα "ξεχνούν" για να χτίσουν τις "σοφίες" τους.
Η ανταπόδοση, ἀποδιδοὺς, του Θεού είναι η απομάκρυνση του από τους αδίκους και μάλιστα αυτό γίνεται μόνο μετά από επανειλημμένες αρνήσεις τους, βλέπε ανάρτηση Μωραίνει Κύριος ων βούλεται απωλέσαι, και οι μισούντες, τοῖς μισοῦσί με, είναι αυτοί που αρνούνται να έχουν ακόμη και την στοιχειώδη ανθρωπιά.
Τι λένε οι εντολές του Θεού; Όλες είναι απέναντι στον συνάνθρωπο.
Μην κλέψεις, μην σκοτώσεις, μην ψευδομαρτυρήσεις, μην μοιχεύσεις, αγάπησε τον πλησίον σου, τίμα τον πατέρα και την μητέρα σου, αλλού θα δούμε ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε και λοιπά.
Η φράση λοιπόν μισούντες τον Θεό, τοῖς μισοῦσί με, ισοδυναμεί και με την φράση μισούντες τον συνάνθρωπο. Σε αυτούς που μισούν ο Θεός πριν περάσει πολύς χρόνος θα στείλει πάλι, είτε προφήτες, είτε διδασκάλους, είτε οτιδήποτε θεωρεί κατάλληλο, ώστε τώρα να αρχίσουν να έχουν αγάπη προς τον συνάνθρωπο και τον Θεό, έτσι όταν μετανοήσουν θα τους λυτρώσει σύντομα από αυτό που έπαθαν είτε εκ των αμαρτιών τους είτε εξ αιτίας των πατέρων τους. Ένα παράδειγμα, απιστούν οι γονείς αποδιώχνουν τον Θεό και την βοήθειά του έτσι περιέρχονται σε σκλαβιά σε ξένο έθνος, εξ αιτίας αυτού τα παιδιά γεννιόνται σκλαβωμένα. Η αμαρτία επέφερε κακό αποτέλεσμα στα παιδιά, όμως ο Θεός συντομότατα καλεί ξανά προς αυτόν και εάν ακουστεί το κάλεσμά του λυτρώνει.
Και μόνο η φράση ἕως τρίτης καὶ τετάρτης γενεᾶς σε αυτούς που με μισούν, μας δίνει να εννοήσουμε ότι εδώ ο Θεός ομιλεί για την διάρκεια ζωής ενός ανθρώπου, αφού οι 3 , 4 γενεές, ειδικά εκείνες τις εποχές, ήταν 65 - 70 χρόνια. Άρα και μόνο η διάρκεια απόδοσης των αμαρτιών που μας δίδεται, υπονοεί ότι αυτή γίνεται επάνω στον ένοχο ο οποίος με την δική του συμπεριφορά παρέσυρε τα παιδιά του σε άσχημη κατάσταση εξ αιτίας της αμαρτίας του αφού ο Θεός δεν μπορεί να ευνοεί τον άδικο γινόμενος συνεταίρος στην ανομία και την αδικία, διαβάζουμε στην Βίβλο, ὅτι ὁ Θεὸς ἐν γενεᾷ δικαίᾳ Ψαλ. 13,5 ο Θεός είναι προστάτης στους δίκαιους. Οπότε ο Θεός με το "μέχρι τρίτης και τέταρτης γενεάς" όχι μόνο δεν λέει ότι θα τιμωρήσει αθώο αλλά αντιθέτως προσπαθεί να προλάβει άσχημες καταστάσεις. Το ίδιο ρητό μπορεί να ειπωθεί και από την αντίθετη πλευρά, αμαρτίες παιδιών παιδεύουσι γονείς. Δεν είναι λίγες οι φορές που απερισκεψίες των παιδιών ταλαιπωρούν πάρα πολύ τους γονείς αλλά και τα ίδια. Βεβαίως ο γονέας είναι απείρως περισσότερο υπεύθυνος στο να έχουν τα παιδιά του σωστό και άνευ αχρείαστης ταλαιπωρίας βίο, εξ' ου και η προτροπή.
Ενώ η φράση ἕως τρίτης καὶ τετάρτης γενεᾶς σημαίνει την διάρκεια ζωής ενός ατόμου, η φράση εἰς χιλιάδας υποδηλώνει αμέτρητες γενεές δηλαδή ο Θεός σε αυτούς που δεν τον αποδιώχνουν παραμένει μαζί τους συνεχώς.
Για το θέμα υπάρχει και η αναφορά του Θεού σε παροιμία των Ισραηλιτών.
Καὶ ἐγένετο λόγος Κυρίου πρός με λέγων· υἱὲ ἀνθρώπου, τί ὑμῖν ἡ παραβολὴ αὕτη ἐν τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ λέγοντες· οἱ πατέρες ἔφαγον ὄμφακα καὶ οἱ ὀδόντες τῶν τέκνων ἐγομφίασαν; ζῶ ἐγώ, λέγει Κύριος, ἐὰν γένηται ἔτι λεγομένη ἡ παραβολὴ αὕτη ἐν τῷ Ἰσραήλ· ὅτι πᾶσαι αἱ ψυχαὶ ἐμαί εἰσιν, ὃν τρόπον ἡ ψυχὴ τοῦ πατρός, οὕτως καὶ ἡ ψυχὴ τοῦ υἱοῦ, ἐμαί εἰσιν· ἡ ψυχὴ ἡ ἁμαρτάνουσα, αὕτη ἀποθανεῖται.
Δηλαδή, ο Θεός μου μίλησε, λέει ο προφήτης Ιεζεκιήλ, και μου είπε, γιατί υπάρχει μεταξύ σας η παροιμία που λέει "οι πατέρες έφαγαν τα άγουρα σταφύλια και τα δόντια των παιδιών μούδιασαν"; Ορκίζομαι στον εαυτό μου ότι δεν θα λέγεται πλέον η παροιμία αυτή μεταξύ των Ισραηλιτών. Κάθε ζωή ανθρώπου είναι δική μου και η ζωή του παιδιού και του πατέρα. Αυτός ο οποίος αμαρτάνει αυτός και θα τιμωρηθεί.
Ας δούμε και άλλο χωρίο περί του θέματος.
καὶ νῦν ὑψωθήτω ἡ ἰσχύς, Κύριε, ὃν τρόπον εἶπας λέγων· Κύριος μακρόθυμος καὶ πολυέλεος καὶ ἀληθινός, ἀφαιρῶν ἀνομίας καὶ ἀδικίας καὶ ἁμαρτίας, καὶ καθαρισμῷ οὐ καθαριεῖ τὸν ἔνοχον ἀποδιδοὺς ἁμαρτίας πατέρων ἐπὶ τέκνα ἕως τρίτης καὶ τετάρτης γενεᾶς, ἄφες τὴν ἁμαρτίαν τῷ λαῷ τούτῳ κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου, καθάπερ ἵλεως ἐγένου αὐτοῖς ἀπ᾿ Αἰγύπτου ἕως τοῦ νῦν καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Μωυσῆν· ἵλεως αὐτοῖς εἰμι κατὰ τὸ ῥῆμά σου· Αρ. 14,17-20
Αλλά, Κύριε, ας φανεί και ας υψωθεί και τώρα το μεγαλείο της δυνάμεώς σου, όπως άλλοτε είχες διακηρύξει λέγοντας ότι είσαι Κύριος, μακρόθυμος και πολυέλεος και αξιόπιστος στα λόγια σου. Είσαι εσύ Κύριος, ο οποίος συγχωρεί και εξαλείφει παρανομίες και αδικίες και αμαρτίες, αλλά και δεν αφήνει ατιμώρητο τον ένοχο και τιμωρεί τα παιδιά μέχρι τρίτης και τετάρτης γενεάς για τις αμαρτίες των πατέρων τους. Αλλά, συγχώρησε, Κύριε, κατά το μέγα σου έλεος την αμαρτίαν στον λαό αυτό. Γίνε εύσπλαχνος, όπως εύσπλαχνος έγινες σε αυτούς από την ημέρα της εξόδου τους από την Αίγυπτο μέχρι τώρα. Είπε τότε ο Κύριος προς τον Μωυσή, "θα κάνω σε αυτούς έλεος σύμφωνα με την παράκλησή σου". Είναι όχι απορίας άξιο αλλά χρήζει ερεύνης, μάλλον ιατρικής, το πως κάποιος σε αυτό το κείμενο βλέπει απόδοση αμαρτιών σε τέκνα, το πως καταλογίζει μη συγχωρητικότητα στον Θεό λέγοντας ότι οι ιερείς πάνε αντίθετα με αυτόν και μιλάνε για άφεση ή το πως λέει ότι λείπει η φράση τοις μισούσι με εφόσον ο ίδιος ο Μωυσής που το περιλαμβάνει αναφέρει όλα αυτά ως εφαλτήριο συγχωρήσεως.
Λέει ο Μωυσής, εσύ είσαι μακρόθυμος και πολυέλεος και δεν αφήνεις ατιμώρητο τον ένοχο και τιμωρείς τα τέκνα, αλλά συγχώρησε τους. Πως θα μπορούσε ο Μωυσής να ζητήσει άφεση λέγοντας ταυτόχρονα ότι "εσύ είσαι ελεήμονας" αλλά και "δεν αθωώνεις τον ένοχο και αποδίδεις αμαρτίες επί τέκνων;" Κανονικά αφού αυτοί αμάρτησαν θα έπρεπε να μην το πει διότι εδώ έχουμε καταφανέστατα την δεύτερη περίπτωση, δηλαδή αυτοί είναι ένοχοι. Πολλώ δε μάλλον δεν θα έπρεπε να το πει εάν ο Θεός δεν συγχωρεί.
Τότε όχι μόνο μάταια ζητά έλεος ο Μωυσής αλλά τώρα ο μη συγχωρών Θεός έχει βρει ευκαιρία για τιμωρία και του ίδιου του Μωυσή. Αυτό το λεχθέν λοιπόν θα μπορούσε να ειπωθεί αποκλειστικά εάν ο Θεός είναι μόνο εύσπλαχνος. Ο Μωυσής θεωρεί τον Θεό μόνο εύσπλαχνο παραμερίζοντας ακόμη και την δικαιοσύνη του Θεού, για αυτό ζητεί άφεση.
Ο ίδιος δε ο Θεός γίνεται αιτία της εκζητήσεως συγγνώμης από τον Μωυσή με λόγια που έχει πει πριν 5 στίχους και σχεδόν προτρέπει να ζητήσει άφεση ο Μωυσής ώστε να βρει ευκαιρία να συγχωρήσει, με αυτό μας διδάσκει πολλά μεταξύ αυτών και την δύναμη της μεσιτείας των αγίων. Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Μωυσῆν· ἕως τίνος παροξύνει με ὁ λαὸς οὗτος καὶ ἕως τίνος οὐ πιστεύουσί μοι ἐπὶ πᾶσι τοῖς σημείοις, οἷς ἐποίησα ἐν αὐτοῖς; πατάξω αὐτοὺς θανάτῳ καὶ ἀπολῶ αὐτοὺς καὶ ποιήσω σὲ καὶ τὸν οἶκον τοῦ πατρός σου εἰς ἔθνος μέγα καὶ πολὺ μᾶλλον ἢ τοῦτο. Αρ. 14,11,12 Δηλαδή, είπε τότε ο Κύριος προς τον Μωυσή έως πότε θα με εξοργίζει αυτός ο λαός; Έως πότε δεν θα πιστεύουν στα θαύματά μου, τα οποία έκανα σε αυτούς; Λοιπόν θα τους χτυπήσω δια θανάτου, θα τους εξολοθρεύσω και θα αναδείξω εσένα και τον οίκο σου έθνος μέγα, πολύ ισχυρότερο από τον λαό αυτό.
Και γιατί τα λέει αυτά στον Μωυσή; Μήπως ο Μωυσής έγινε συνεταίρος του Θεού ώστε αυτός να του δίνει λογαριασμό στο τι θα κάνει; Φυσικά και όχι.
Παρατηρήστε ότι ο Μωυσής ενώ λέει αυτήν την πρόταση ως μέρος του αιτήματος η υπόθεση κάνει το καὶ καθαρισμῷ οὐ καθαριεῖ τὸν ἔνοχον ἀποδιδοὺς ἁμαρτίας πατέρων ἐπὶ τέκνα ἕως τρίτης καὶ τετάρτης γενεᾶς αν και λεχθέν όχι μόνο να αγνοείται παντελώς, αλλά να παραμερίζεται και να εξαφανίζεται εξόφθαλμα αφού αυτή είναι η περίπτωση εδώ.
Ο Μωυσής βασίζει το όλο σκεπτικό για να ζητήσει συγγνώμη επάνω στο τι πραγματικά είναι ο Θεός (εύσπλαχνος συγχωρητικός - Κύριος μακρόθυμος καὶ πολυέλεος) και έτσι αναφέρει και το ανάλογο αίτημα του (συγχώρησε τους - ἄφες τὴν ἁμαρτίαν). Ενώ δηλαδή εκφέρει ο Μωυσής την επίμαχη πρόταση που τάχα λέει για απόδοση αμαρτιών, καὶ καθαρισμῷ οὐ καθαριεῖ τὸν ἔνοχον ἀποδιδοὺς ἁμαρτίας πατέρων ἐπὶ τέκνα ἕως τρίτης καὶ τετάρτης γενεᾶς, αυτή είναι σαν να μην υπάρχει στην όλη υπόθεση του, είναι σαν εντελώς αόρατη. Την αναφέρει "τιμής ένεκεν" διότι ο Θεός είναι και δίκαιος.
Το αίτημα έχει ως βάση ότι ο Θεός είναι τόσο εύσπλαχνος που όχι μόνο δεν θέλει να αποδώσει τις αμαρτίες στα παιδιά, αλλά ούτε καν αυτόν τον ίδιο τον ένοχο καὶ καθαρισμῷ οὐ καθαριεῖ τὸν ἔνοχον δεν θα καταδικάσει.
Ο Μωυσής λέει, ἄφες τὴν ἁμαρτίαν τῷ λαῷ τούτῳ και μάλιστα όλα γίνονται μετά από προτροπή του ίδιου του Θεού. Τούτω, δηλαδή αυτόν που αμάρτησε και άλλοι λένε τάχα εδώ βλέπουμε ότι ο Θεός ακόμη και τα παιδιά του θα κυνηγάει....
Εδώ δεν απουσιάζει το τοις μισούσι με ώστε να έχουμε τυφλή απόδοση αλλά απουσιάζει εντελώς απόλυτα και εξόφθαλμα ολόκληρο το καὶ καθαρισμῷ οὐ καθαριεῖ τὸν ἔνοχον ἀποδιδοὺς ἁμαρτίας πατέρων ἐπὶ τέκνα ἕως τρίτης καὶ τετάρτης γενεᾶς αν και έχει ειπωθεί
Και ο Θεός λέει έτσι απλά, θα κάνω όπως είπες, ἵλεως αὐτοῖς εἰμι κατὰ τὸ ῥῆμά σου.
Μήπως ο Θεός πριν δίνει αναφορά στον Μωυσή τι θα κάνει ή μήπως τώρα τον βάζει να συναποφασίζει μαζί του; Όχι, αλλά αγνοώντας αυτός πρώτος με την εκφορά της βουλής του στον Μωυσή παντελώς την επίμαχη πρόταση εκτός από τις αμαρτίες εξαφανίζει και την στρεβλή ερμηνεία του καθαρισμῷ οὐ καθαριεῖ τὸν ἔνοχον ἀποδιδοὺς ἁμαρτίας πατέρων ἐπὶ τέκνα ἕως τρίτης καὶ τετάρτης γενεᾶς, και φιμώνει όλους τους ανά τους αιώνες πολεμίους. Αλλά που να δουν τι πραγματικά απουσιάζει τα μάτια που δεν βλέπουν και τα αυτιά που δεν ακούν; Επειδή ο Θεός είναι δίκαιος και αυτοί παρά την συγχώρηση παραμένουν στην αμαρτία αφού δεν μετανόησαν οι ίδιοι προσθέτει ότι δεν θα δουν την χώρα της επαγγελίας όσοι παράκουσαν, πάντες δὲ οἱ παροξύναντές με οὐκ ὄψονται αὐτήν, αλλά θα την δουν τα παιδιά τους τα οποία δεν μπορούν να διακρίνουν το κακό από το καλό τὰ τέκνα αὐτῶν, ἅ ἐστι μετ᾿ ἐμοῦ ὧδε, ὅσοι οὐκ οἴδασιν ἀγαθὸν οὐδὲ κακόν.
Θαυμάστε λοιπόν την διαστρέβλωση των λόγων του Θεού όσων υποστηρίζουν ότι σε αυτήν την φράση λέγεται ότι ο Θεός με κανένα τρόπο δεν θα αθωώσει τον ένοχο, ότι θα αποδώσει τις αμαρτίες μέχρι την τρίτη γενεά ή ότι από εδώ απουσιάζει το τοις μισούσι με.
Ο Θεός ευκαιρία ζητούσε για να συγχωρήσει, μόνος προέτρεψε τον Μωυσή και δεν τον είχε σύμβουλο ή μάλλον αφεντικό (θα κάνω όπως είπες) για να του λέει τι θα κάνει, αλλά με όλο αυτό μας διδάσκει την μεσιτεία των Αγίων και ότι είναι συγχωρητικός. Ούτε ο Θεός πρέπει να δίδει λογαριασμό στον Μωυσή, ούτε είναι ενεργούμενο του Μωυσή να του λέει θα κάνω ότι είπες, ούτε περίμενε ο Θεός να δει τι θα του πει ο Μωυσής που μπορεί να αγανακτούσε από την αμαρτία του Ισραήλ και τώρα αντί να σπάσει τις πλάκες με τις εντολές όπως έκανε όταν είδε και απίστησαν να πει, "καλά τους πρέπει τέτοιοι που είναι, κατάστρεψε τους" αλλά με όλο αυτό μας διδάσκει ότι είναι μακρόθυμος και ότι πολύ ισχύει η δέηση του δικαίου. Ως φιλάνθρωπος ήθελε να συγχωρήσει και ως παντογνώστης γνώριζε ότι από τα παιδιά των αμαρτωλών θα εγείρονταν μεγάλα πνευματικά αναστήματα, προφήτες, ιερείς, διδάσκαλοι.
Κατά παρόμοιο τρόπο και στον Ησαΐα ως Παντογνώστης προγνώριζε ότι οι πατέρες θα έκαναν τα παιδιά πολεμοχαρή και σφαγείς από μικρά, ἵνα μὴ ἀναστῶσι καὶ κληρονομήσωσι τὴν γῆν καὶ ἐμπλήσωσιν τὴν γῆν πολέμων.
Ο Παντογνώστης είδε ότι το "εκ κακού κόρακος κακόν ωόν" ή το "με όποιο δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις" εδώ θα είχε απόλυτη εφαρμογή και έτσι επιτρέπει να καταστραφούν όλοι οι τρομοκράτες και καταστροφείς.
Σὺ δὲ εἶπας ἐν τῇ διανοίᾳ σου· εἰς τὸν οὐρανὸν ἀναβήσομαι, ἐπάνω τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ θήσω τὸν θρόνον μου, καθιῶ ἐν ὄρει ὑψηλῷ, ἐπὶ τὰ ὄρη τὰ ὑψηλὰ τὰ πρὸς Βοῤῥᾶν, ἀναβήσομαι ἐπάνω τῶν νεφῶν, ἔσομαι ὅμοιος τῷ Ὑψίστῳ νῦν δὲ εἰς ᾅδην καταβήσῃ καὶ εἰς τὰ θεμέλια τῆς γῆς. οἱ ἰδόντες σε θαυμάσονται ἐπὶ σοὶ καὶ ἐροῦσιν· οὗτος ὁ ἄνθρωπος ὁ παροξύνων τὴν γῆν, ὁ σείων βασιλεῖς; ὁ θεὶς τὴν οἰκουμένην ὅλην ἔρημον καὶ τὰς πόλεις αὐτοῦ καθεῖλε, τοὺς ἐν ἐπαγωγῇ οὐκ ἔλυσε.πάντες οἱ βασιλεῖς τῶν ἐθνῶν ἐκοιμήθησαν ἐν τιμῇ, ἄνθρωπος ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ· σὺ δὲ ῥιφήσῃ ἐν τοῖς ὄρεσιν ὡς νεκρὸς ἐβδελυγμένος μετὰ πολλῶν τεθνηκότων ἐκκεκεντημένων μαχαίραις, καταβαινόντων εἰς ᾅδου. ὃν τρόπον ἱμάτιον ἐν αἵματι πεφυρμένον οὐκ ἔσται καθαρόν, οὕτως οὐδὲ σὺ ἔσῃ καθαρός, διότι τὴν γῆν μου ἀπώλεσας καὶ τὸν λαόν μου ἀπέκτεινας· οὐ μὴ μείνῃς εἰς τὸν αἰῶνα χρόνον, σπέρμα πονηρόν. ἑτοίμασον τὰ τέκνα σου σφαγῆναι ταῖς ἁμαρτίαις τοῦ πατρὸς αὐτῶν, ἵνα μὴ ἀναστῶσι καὶ κληρονομήσωσι τὴν γῆν καὶ ἐμπλήσωσιν τὴν γῆν πολέμων.Ησ. 14:13,21 Δηλαδή, εσύ αλαζονικέ βασιλιά είπες "θα ανεβώ στον ουρανό! Πάνω στα αστέρια του ουρανού θα στήσω τον θρόνο μου, θα καθίσω ένδοξος βασιλιάς σε όρος υψηλό, στα όρη τα ψηλά που ευρίσκονται βορείως. Θα ανεβώ είπες επάνω από τα σύννεφα θα γίνω όμοιος προς τον Ύψιστο Θεό!" Τώρα ορίστε, θα κατέβεις στον Άδη στα θεμέλια της γης. Οι άνθρωποι, οι οποίοι θα δουν το κατάντημα σου θα καταπλαγούν και θα πούνε, "αυτός είναι ο άνθρωπος, ο οποίος ο ανατάρασσε και τρομοκρατούσε την οικουμένη, συγκλόνιζε και κρήμνιζε τους βασιλιάδες; Αυτός είναι ο οποίος είχε ερημώσει την οικουμένη και κατέστρεφε τις πόλεις και τα τείχη τους και κρατούσε σε αιχμαλωσία και δεσμά;" Όλοι οι βασιλείς των εθνών πέθαναν και τάφηκαν με τιμές ο καθένας στο βασίλειό του. Εσύ όμως παράνομε θα σκοτωθείς και θα ριχτείς άταφος στα όρη, ακάθαρτος μαζί με πολλούς άλλους νεκρούς, οι οποίοι θα έχουν φονευθεί διαπερασμένοι από μαχαίρια. Όπως ένα ένδυμα που έχει βαφή από ανθρώπινο αίμα και δεν είναι καθαρόν έτσι και συ δεν θα είσαι καθαρός και ανένοχος, διότι την γη μου κατέστρεψες και τον λαόν μου σκότωσες, η γενεά σου είναι σπέρμα πονηρό δεν πρόκειται να διαιωνισθεί επάνω στην γη. Ετοίμασε τα παιδιά σου να σφαγούν εξ αιτίας των αμαρτιών του πατρός των, ίνα μη πονηρά παιδιά αμαρτωλού πατρός ανδρωθούν και κληρονομήσουν την χώρα και γεμίσουν την οικουμένη με πολέμους.
Εδώ ο Θεός επιτρέπει ο τρομοκράτης βασιλιάς που έχει έπαρση καταστρέφει και υποδουλώνει να σκοτωθεί μαζί με όλη την γενιά του. Το κάθε ένα περιστατικό λοιπόν πρέπει να εξετάζεται ξεχωριστά. Αλλά είναι γνωστό ότι βλέπουμε άνθρωποι να πεθαίνουν στην Γραφή για τους οποίους φαίνεται ότι δεν έχουμε κάποια αιτία. Αυτό μπορεί να μας κάνει να αναρωτηθούμε αλλά δεν σημαίνει ότι μπορεί να μας δείξει ότι είναι και άδικος ο Θεός, ας το δούμε με ένα παράδειγμα. Σε κάποιο φλεγόμενο κτίριο βλέπουμε δυο ανθρώπους έναν πολύ ηλικιωμένο και μια γυναίκα με ένα νεογέννητο. Δεν υπάρχει άλλη διαφυγή παρά ένας ανελκυστήρας ο οποίος μπορεί να κατέβει μόνο με ένα άτομο και μια φορά. Βεβαίως εάν μας ρωτούσαν θα φαινόταν πολύ λογικό να πούμε ότι ο ηλικιωμένος θα έπρεπε να μείνει και μια πράξη ανδρείας θα ήταν το λαμπρό επιστέγασμα σε μια ζωή που ήδη πέρασε. Όμως ο Θεός ίσως να αποφάσιζε διαφορετικά και να έμενε πίσω η γυναίκα με το νεογέννητο. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι άδικος γιατί με την παγγνωσία του θα μπορούσε να δει ότι η γυναίκα σε μερικές ημέρες εξ αιτίας υπερβολικής δόσης ναρκωτικών τρακάρει και σκοτώνει τον εαυτό της το παιδί της και έναν άλλον, ενώ ο ηλικιωμένος κάνει μια πράξη που σώζει μια ζωή. Εμείς όμως βλέποντας στον ανελκυστήρα τον ηλικιωμένο θα λέγαμε ότι ο Θεός είναι άδικος, πράγμα που δεν θα ίσχυε. Αναφέροντας για ναρκωτικά είναι βεβαίως πασίγνωστο ότι κάποιος δεν μπορεί να παρασκευάζει ναρκωτικές ουσίες για να τις λάβει ο ίδιος, ούτε να τις πουλάει σε αυτούς που θέλουν οικειοθελώς να τις αγοράσουν, λέγοντας ότι είναι απολύτως λογικό, ότι δεν πειράζει κανένα, ότι οι άλλοι τις θέλουν, ότι δεν πρέπει να νοιάζει την πολιτεία το τι κάνει αυτός.
Το ότι δεν του επιτρέπεται δεν σημαίνει ότι η πολιτεία έχει εγωισμό, ότι είναι άδικη, κακή, ότι η πολιτεία είναι δικτάτορας που στην ουσία του κατάσχει το χωράφι αφού δεν του επιτρέπει να καλλιεργεί ότι θέλει, δηλαδή χασίς. Με την πολιτεία έχουμε κοινή ουσία, δηλαδή είμαστε μέλη της, όταν πρόκειται περί Θεού με τον οποίο δεν έχουμε καμία κοινή ουσία, δηλαδή Θεϊκό νου, πως μπορούμε να τον μέμφουμε λέγοντας το ίδιο ;
Οι διάφοροι πολέμιοι πονηρά απευθύνονται μόνο στο συναίσθημα και παραθεωρούν όλους τους άλλους παράγοντες. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αφήσουμε κάποιον που διαπράττει ληστείες "επειδή είναι φτωχαδάκι ο καημενούλης", όλα τα στοιχεία πρέπει να τα λαμβάνουμε υπόψιν. Και εδώ πρέπει να λάβουμε υπόψιν ότι ο Θεός είναι παντογνώστης και εύσπλαχνος και ότι δεν έχουμε κοινή ουσία με αυτόν.
Έτσι όταν στην Γραφή διαβάζουμε διάφορα περιστατικά το κάθε ένα έχει την δική του εξήγηση και εάν μας φαίνεται κάποιο παράδοξο αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός είναι εγωιστής ή ότι άλλο κακό, αφού και μόνο από τις εντολές οι οποίες είναι απέναντι προς τον συνάνθρωπο, άρα προς όφελος και του ίδιου του τηρητή των εντολών, μας γίνεται φανερό ότι ενεργεί πάντοτε προς το συμφέρον του ανθρώπου και ποτέ κατά.
Μὴ σπεῦδε ἐπὶ στόματί σου, καὶ καρδία σου μὴ ταχυνάτω τοῦ ἐξενέγκαι λόγον πρὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ· ὅτι ὁ Θεὸς ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω, καὶ σὺ ἐπὶ τῆς γῆς. διὰ τοῦτο ἔστωσαν οἱ λόγοι σου ὀλίγοι. Εκκλ. 5,1
Ας μη βιάζεται το στόμα σου να λέει, και η καρδιά σου ας μη βιάζεται να βγάζει λόγια ενώπιον του Θεού. Διότι ο Θεός είναι επάνω στον ουρανό, δηλαδή άπειρος και παντοδύναμος, ενώ εσύ είσαι κάτω στην γη, δηλαδή μικρός. Για αυτό τα λόγια σου ενώπιον του Θεού ας είναι λίγα και συνετά.
Για το θέμα υπάρχει και η αναφορά του Θεού σε παροιμία των Ισραηλιτών.
Καὶ ἐγένετο λόγος Κυρίου πρός με λέγων· υἱὲ ἀνθρώπου, τί ὑμῖν ἡ παραβολὴ αὕτη ἐν τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ λέγοντες· οἱ πατέρες ἔφαγον ὄμφακα καὶ οἱ ὀδόντες τῶν τέκνων ἐγομφίασαν; ζῶ ἐγώ, λέγει Κύριος, ἐὰν γένηται ἔτι λεγομένη ἡ παραβολὴ αὕτη ἐν τῷ Ἰσραήλ· ὅτι πᾶσαι αἱ ψυχαὶ ἐμαί εἰσιν, ὃν τρόπον ἡ ψυχὴ τοῦ πατρός, οὕτως καὶ ἡ ψυχὴ τοῦ υἱοῦ, ἐμαί εἰσιν· ἡ ψυχὴ ἡ ἁμαρτάνουσα, αὕτη ἀποθανεῖται.
Δηλαδή, ο Θεός μου μίλησε, λέει ο προφήτης Ιεζεκιήλ, και μου είπε, γιατί υπάρχει μεταξύ σας η παροιμία που λέει "οι πατέρες έφαγαν τα άγουρα σταφύλια και τα δόντια των παιδιών μούδιασαν"; Ορκίζομαι στον εαυτό μου ότι δεν θα λέγεται πλέον η παροιμία αυτή μεταξύ των Ισραηλιτών. Κάθε ζωή ανθρώπου είναι δική μου και η ζωή του παιδιού και του πατέρα. Αυτός ο οποίος αμαρτάνει αυτός και θα τιμωρηθεί.
Ας δούμε και άλλο χωρίο περί του θέματος.
καὶ νῦν ὑψωθήτω ἡ ἰσχύς, Κύριε, ὃν τρόπον εἶπας λέγων· Κύριος μακρόθυμος καὶ πολυέλεος καὶ ἀληθινός, ἀφαιρῶν ἀνομίας καὶ ἀδικίας καὶ ἁμαρτίας, καὶ καθαρισμῷ οὐ καθαριεῖ τὸν ἔνοχον ἀποδιδοὺς ἁμαρτίας πατέρων ἐπὶ τέκνα ἕως τρίτης καὶ τετάρτης γενεᾶς, ἄφες τὴν ἁμαρτίαν τῷ λαῷ τούτῳ κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου, καθάπερ ἵλεως ἐγένου αὐτοῖς ἀπ᾿ Αἰγύπτου ἕως τοῦ νῦν καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Μωυσῆν· ἵλεως αὐτοῖς εἰμι κατὰ τὸ ῥῆμά σου· Αρ. 14,17-20
Αλλά, Κύριε, ας φανεί και ας υψωθεί και τώρα το μεγαλείο της δυνάμεώς σου, όπως άλλοτε είχες διακηρύξει λέγοντας ότι είσαι Κύριος, μακρόθυμος και πολυέλεος και αξιόπιστος στα λόγια σου. Είσαι εσύ Κύριος, ο οποίος συγχωρεί και εξαλείφει παρανομίες και αδικίες και αμαρτίες, αλλά και δεν αφήνει ατιμώρητο τον ένοχο και τιμωρεί τα παιδιά μέχρι τρίτης και τετάρτης γενεάς για τις αμαρτίες των πατέρων τους. Αλλά, συγχώρησε, Κύριε, κατά το μέγα σου έλεος την αμαρτίαν στον λαό αυτό. Γίνε εύσπλαχνος, όπως εύσπλαχνος έγινες σε αυτούς από την ημέρα της εξόδου τους από την Αίγυπτο μέχρι τώρα. Είπε τότε ο Κύριος προς τον Μωυσή, "θα κάνω σε αυτούς έλεος σύμφωνα με την παράκλησή σου". Είναι όχι απορίας άξιο αλλά χρήζει ερεύνης, μάλλον ιατρικής, το πως κάποιος σε αυτό το κείμενο βλέπει απόδοση αμαρτιών σε τέκνα, το πως καταλογίζει μη συγχωρητικότητα στον Θεό λέγοντας ότι οι ιερείς πάνε αντίθετα με αυτόν και μιλάνε για άφεση ή το πως λέει ότι λείπει η φράση τοις μισούσι με εφόσον ο ίδιος ο Μωυσής που το περιλαμβάνει αναφέρει όλα αυτά ως εφαλτήριο συγχωρήσεως.
Λέει ο Μωυσής, εσύ είσαι μακρόθυμος και πολυέλεος και δεν αφήνεις ατιμώρητο τον ένοχο και τιμωρείς τα τέκνα, αλλά συγχώρησε τους. Πως θα μπορούσε ο Μωυσής να ζητήσει άφεση λέγοντας ταυτόχρονα ότι "εσύ είσαι ελεήμονας" αλλά και "δεν αθωώνεις τον ένοχο και αποδίδεις αμαρτίες επί τέκνων;" Κανονικά αφού αυτοί αμάρτησαν θα έπρεπε να μην το πει διότι εδώ έχουμε καταφανέστατα την δεύτερη περίπτωση, δηλαδή αυτοί είναι ένοχοι. Πολλώ δε μάλλον δεν θα έπρεπε να το πει εάν ο Θεός δεν συγχωρεί.
Τότε όχι μόνο μάταια ζητά έλεος ο Μωυσής αλλά τώρα ο μη συγχωρών Θεός έχει βρει ευκαιρία για τιμωρία και του ίδιου του Μωυσή. Αυτό το λεχθέν λοιπόν θα μπορούσε να ειπωθεί αποκλειστικά εάν ο Θεός είναι μόνο εύσπλαχνος. Ο Μωυσής θεωρεί τον Θεό μόνο εύσπλαχνο παραμερίζοντας ακόμη και την δικαιοσύνη του Θεού, για αυτό ζητεί άφεση.
Ο ίδιος δε ο Θεός γίνεται αιτία της εκζητήσεως συγγνώμης από τον Μωυσή με λόγια που έχει πει πριν 5 στίχους και σχεδόν προτρέπει να ζητήσει άφεση ο Μωυσής ώστε να βρει ευκαιρία να συγχωρήσει, με αυτό μας διδάσκει πολλά μεταξύ αυτών και την δύναμη της μεσιτείας των αγίων. Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Μωυσῆν· ἕως τίνος παροξύνει με ὁ λαὸς οὗτος καὶ ἕως τίνος οὐ πιστεύουσί μοι ἐπὶ πᾶσι τοῖς σημείοις, οἷς ἐποίησα ἐν αὐτοῖς; πατάξω αὐτοὺς θανάτῳ καὶ ἀπολῶ αὐτοὺς καὶ ποιήσω σὲ καὶ τὸν οἶκον τοῦ πατρός σου εἰς ἔθνος μέγα καὶ πολὺ μᾶλλον ἢ τοῦτο. Αρ. 14,11,12 Δηλαδή, είπε τότε ο Κύριος προς τον Μωυσή έως πότε θα με εξοργίζει αυτός ο λαός; Έως πότε δεν θα πιστεύουν στα θαύματά μου, τα οποία έκανα σε αυτούς; Λοιπόν θα τους χτυπήσω δια θανάτου, θα τους εξολοθρεύσω και θα αναδείξω εσένα και τον οίκο σου έθνος μέγα, πολύ ισχυρότερο από τον λαό αυτό.
Και γιατί τα λέει αυτά στον Μωυσή; Μήπως ο Μωυσής έγινε συνεταίρος του Θεού ώστε αυτός να του δίνει λογαριασμό στο τι θα κάνει; Φυσικά και όχι.
Παρατηρήστε ότι ο Μωυσής ενώ λέει αυτήν την πρόταση ως μέρος του αιτήματος η υπόθεση κάνει το καὶ καθαρισμῷ οὐ καθαριεῖ τὸν ἔνοχον ἀποδιδοὺς ἁμαρτίας πατέρων ἐπὶ τέκνα ἕως τρίτης καὶ τετάρτης γενεᾶς αν και λεχθέν όχι μόνο να αγνοείται παντελώς, αλλά να παραμερίζεται και να εξαφανίζεται εξόφθαλμα αφού αυτή είναι η περίπτωση εδώ.
Ο Μωυσής βασίζει το όλο σκεπτικό για να ζητήσει συγγνώμη επάνω στο τι πραγματικά είναι ο Θεός (εύσπλαχνος συγχωρητικός - Κύριος μακρόθυμος καὶ πολυέλεος) και έτσι αναφέρει και το ανάλογο αίτημα του (συγχώρησε τους - ἄφες τὴν ἁμαρτίαν). Ενώ δηλαδή εκφέρει ο Μωυσής την επίμαχη πρόταση που τάχα λέει για απόδοση αμαρτιών, καὶ καθαρισμῷ οὐ καθαριεῖ τὸν ἔνοχον ἀποδιδοὺς ἁμαρτίας πατέρων ἐπὶ τέκνα ἕως τρίτης καὶ τετάρτης γενεᾶς, αυτή είναι σαν να μην υπάρχει στην όλη υπόθεση του, είναι σαν εντελώς αόρατη. Την αναφέρει "τιμής ένεκεν" διότι ο Θεός είναι και δίκαιος.
Το αίτημα έχει ως βάση ότι ο Θεός είναι τόσο εύσπλαχνος που όχι μόνο δεν θέλει να αποδώσει τις αμαρτίες στα παιδιά, αλλά ούτε καν αυτόν τον ίδιο τον ένοχο καὶ καθαρισμῷ οὐ καθαριεῖ τὸν ἔνοχον δεν θα καταδικάσει.
Ο Μωυσής λέει, ἄφες τὴν ἁμαρτίαν τῷ λαῷ τούτῳ και μάλιστα όλα γίνονται μετά από προτροπή του ίδιου του Θεού. Τούτω, δηλαδή αυτόν που αμάρτησε και άλλοι λένε τάχα εδώ βλέπουμε ότι ο Θεός ακόμη και τα παιδιά του θα κυνηγάει....
Εδώ δεν απουσιάζει το τοις μισούσι με ώστε να έχουμε τυφλή απόδοση αλλά απουσιάζει εντελώς απόλυτα και εξόφθαλμα ολόκληρο το καὶ καθαρισμῷ οὐ καθαριεῖ τὸν ἔνοχον ἀποδιδοὺς ἁμαρτίας πατέρων ἐπὶ τέκνα ἕως τρίτης καὶ τετάρτης γενεᾶς αν και έχει ειπωθεί
Και ο Θεός λέει έτσι απλά, θα κάνω όπως είπες, ἵλεως αὐτοῖς εἰμι κατὰ τὸ ῥῆμά σου.
Μήπως ο Θεός πριν δίνει αναφορά στον Μωυσή τι θα κάνει ή μήπως τώρα τον βάζει να συναποφασίζει μαζί του; Όχι, αλλά αγνοώντας αυτός πρώτος με την εκφορά της βουλής του στον Μωυσή παντελώς την επίμαχη πρόταση εκτός από τις αμαρτίες εξαφανίζει και την στρεβλή ερμηνεία του καθαρισμῷ οὐ καθαριεῖ τὸν ἔνοχον ἀποδιδοὺς ἁμαρτίας πατέρων ἐπὶ τέκνα ἕως τρίτης καὶ τετάρτης γενεᾶς, και φιμώνει όλους τους ανά τους αιώνες πολεμίους. Αλλά που να δουν τι πραγματικά απουσιάζει τα μάτια που δεν βλέπουν και τα αυτιά που δεν ακούν; Επειδή ο Θεός είναι δίκαιος και αυτοί παρά την συγχώρηση παραμένουν στην αμαρτία αφού δεν μετανόησαν οι ίδιοι προσθέτει ότι δεν θα δουν την χώρα της επαγγελίας όσοι παράκουσαν, πάντες δὲ οἱ παροξύναντές με οὐκ ὄψονται αὐτήν, αλλά θα την δουν τα παιδιά τους τα οποία δεν μπορούν να διακρίνουν το κακό από το καλό τὰ τέκνα αὐτῶν, ἅ ἐστι μετ᾿ ἐμοῦ ὧδε, ὅσοι οὐκ οἴδασιν ἀγαθὸν οὐδὲ κακόν.
Θαυμάστε λοιπόν την διαστρέβλωση των λόγων του Θεού όσων υποστηρίζουν ότι σε αυτήν την φράση λέγεται ότι ο Θεός με κανένα τρόπο δεν θα αθωώσει τον ένοχο, ότι θα αποδώσει τις αμαρτίες μέχρι την τρίτη γενεά ή ότι από εδώ απουσιάζει το τοις μισούσι με.
Ο Θεός ευκαιρία ζητούσε για να συγχωρήσει, μόνος προέτρεψε τον Μωυσή και δεν τον είχε σύμβουλο ή μάλλον αφεντικό (θα κάνω όπως είπες) για να του λέει τι θα κάνει, αλλά με όλο αυτό μας διδάσκει την μεσιτεία των Αγίων και ότι είναι συγχωρητικός. Ούτε ο Θεός πρέπει να δίδει λογαριασμό στον Μωυσή, ούτε είναι ενεργούμενο του Μωυσή να του λέει θα κάνω ότι είπες, ούτε περίμενε ο Θεός να δει τι θα του πει ο Μωυσής που μπορεί να αγανακτούσε από την αμαρτία του Ισραήλ και τώρα αντί να σπάσει τις πλάκες με τις εντολές όπως έκανε όταν είδε και απίστησαν να πει, "καλά τους πρέπει τέτοιοι που είναι, κατάστρεψε τους" αλλά με όλο αυτό μας διδάσκει ότι είναι μακρόθυμος και ότι πολύ ισχύει η δέηση του δικαίου. Ως φιλάνθρωπος ήθελε να συγχωρήσει και ως παντογνώστης γνώριζε ότι από τα παιδιά των αμαρτωλών θα εγείρονταν μεγάλα πνευματικά αναστήματα, προφήτες, ιερείς, διδάσκαλοι.
Κατά παρόμοιο τρόπο και στον Ησαΐα ως Παντογνώστης προγνώριζε ότι οι πατέρες θα έκαναν τα παιδιά πολεμοχαρή και σφαγείς από μικρά, ἵνα μὴ ἀναστῶσι καὶ κληρονομήσωσι τὴν γῆν καὶ ἐμπλήσωσιν τὴν γῆν πολέμων.
Ο Παντογνώστης είδε ότι το "εκ κακού κόρακος κακόν ωόν" ή το "με όποιο δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις" εδώ θα είχε απόλυτη εφαρμογή και έτσι επιτρέπει να καταστραφούν όλοι οι τρομοκράτες και καταστροφείς.
Σὺ δὲ εἶπας ἐν τῇ διανοίᾳ σου· εἰς τὸν οὐρανὸν ἀναβήσομαι, ἐπάνω τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ θήσω τὸν θρόνον μου, καθιῶ ἐν ὄρει ὑψηλῷ, ἐπὶ τὰ ὄρη τὰ ὑψηλὰ τὰ πρὸς Βοῤῥᾶν, ἀναβήσομαι ἐπάνω τῶν νεφῶν, ἔσομαι ὅμοιος τῷ Ὑψίστῳ νῦν δὲ εἰς ᾅδην καταβήσῃ καὶ εἰς τὰ θεμέλια τῆς γῆς. οἱ ἰδόντες σε θαυμάσονται ἐπὶ σοὶ καὶ ἐροῦσιν· οὗτος ὁ ἄνθρωπος ὁ παροξύνων τὴν γῆν, ὁ σείων βασιλεῖς; ὁ θεὶς τὴν οἰκουμένην ὅλην ἔρημον καὶ τὰς πόλεις αὐτοῦ καθεῖλε, τοὺς ἐν ἐπαγωγῇ οὐκ ἔλυσε.πάντες οἱ βασιλεῖς τῶν ἐθνῶν ἐκοιμήθησαν ἐν τιμῇ, ἄνθρωπος ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ· σὺ δὲ ῥιφήσῃ ἐν τοῖς ὄρεσιν ὡς νεκρὸς ἐβδελυγμένος μετὰ πολλῶν τεθνηκότων ἐκκεκεντημένων μαχαίραις, καταβαινόντων εἰς ᾅδου. ὃν τρόπον ἱμάτιον ἐν αἵματι πεφυρμένον οὐκ ἔσται καθαρόν, οὕτως οὐδὲ σὺ ἔσῃ καθαρός, διότι τὴν γῆν μου ἀπώλεσας καὶ τὸν λαόν μου ἀπέκτεινας· οὐ μὴ μείνῃς εἰς τὸν αἰῶνα χρόνον, σπέρμα πονηρόν. ἑτοίμασον τὰ τέκνα σου σφαγῆναι ταῖς ἁμαρτίαις τοῦ πατρὸς αὐτῶν, ἵνα μὴ ἀναστῶσι καὶ κληρονομήσωσι τὴν γῆν καὶ ἐμπλήσωσιν τὴν γῆν πολέμων.Ησ. 14:13,21 Δηλαδή, εσύ αλαζονικέ βασιλιά είπες "θα ανεβώ στον ουρανό! Πάνω στα αστέρια του ουρανού θα στήσω τον θρόνο μου, θα καθίσω ένδοξος βασιλιάς σε όρος υψηλό, στα όρη τα ψηλά που ευρίσκονται βορείως. Θα ανεβώ είπες επάνω από τα σύννεφα θα γίνω όμοιος προς τον Ύψιστο Θεό!" Τώρα ορίστε, θα κατέβεις στον Άδη στα θεμέλια της γης. Οι άνθρωποι, οι οποίοι θα δουν το κατάντημα σου θα καταπλαγούν και θα πούνε, "αυτός είναι ο άνθρωπος, ο οποίος ο ανατάρασσε και τρομοκρατούσε την οικουμένη, συγκλόνιζε και κρήμνιζε τους βασιλιάδες; Αυτός είναι ο οποίος είχε ερημώσει την οικουμένη και κατέστρεφε τις πόλεις και τα τείχη τους και κρατούσε σε αιχμαλωσία και δεσμά;" Όλοι οι βασιλείς των εθνών πέθαναν και τάφηκαν με τιμές ο καθένας στο βασίλειό του. Εσύ όμως παράνομε θα σκοτωθείς και θα ριχτείς άταφος στα όρη, ακάθαρτος μαζί με πολλούς άλλους νεκρούς, οι οποίοι θα έχουν φονευθεί διαπερασμένοι από μαχαίρια. Όπως ένα ένδυμα που έχει βαφή από ανθρώπινο αίμα και δεν είναι καθαρόν έτσι και συ δεν θα είσαι καθαρός και ανένοχος, διότι την γη μου κατέστρεψες και τον λαόν μου σκότωσες, η γενεά σου είναι σπέρμα πονηρό δεν πρόκειται να διαιωνισθεί επάνω στην γη. Ετοίμασε τα παιδιά σου να σφαγούν εξ αιτίας των αμαρτιών του πατρός των, ίνα μη πονηρά παιδιά αμαρτωλού πατρός ανδρωθούν και κληρονομήσουν την χώρα και γεμίσουν την οικουμένη με πολέμους.
Εδώ ο Θεός επιτρέπει ο τρομοκράτης βασιλιάς που έχει έπαρση καταστρέφει και υποδουλώνει να σκοτωθεί μαζί με όλη την γενιά του. Το κάθε ένα περιστατικό λοιπόν πρέπει να εξετάζεται ξεχωριστά. Αλλά είναι γνωστό ότι βλέπουμε άνθρωποι να πεθαίνουν στην Γραφή για τους οποίους φαίνεται ότι δεν έχουμε κάποια αιτία. Αυτό μπορεί να μας κάνει να αναρωτηθούμε αλλά δεν σημαίνει ότι μπορεί να μας δείξει ότι είναι και άδικος ο Θεός, ας το δούμε με ένα παράδειγμα. Σε κάποιο φλεγόμενο κτίριο βλέπουμε δυο ανθρώπους έναν πολύ ηλικιωμένο και μια γυναίκα με ένα νεογέννητο. Δεν υπάρχει άλλη διαφυγή παρά ένας ανελκυστήρας ο οποίος μπορεί να κατέβει μόνο με ένα άτομο και μια φορά. Βεβαίως εάν μας ρωτούσαν θα φαινόταν πολύ λογικό να πούμε ότι ο ηλικιωμένος θα έπρεπε να μείνει και μια πράξη ανδρείας θα ήταν το λαμπρό επιστέγασμα σε μια ζωή που ήδη πέρασε. Όμως ο Θεός ίσως να αποφάσιζε διαφορετικά και να έμενε πίσω η γυναίκα με το νεογέννητο. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι άδικος γιατί με την παγγνωσία του θα μπορούσε να δει ότι η γυναίκα σε μερικές ημέρες εξ αιτίας υπερβολικής δόσης ναρκωτικών τρακάρει και σκοτώνει τον εαυτό της το παιδί της και έναν άλλον, ενώ ο ηλικιωμένος κάνει μια πράξη που σώζει μια ζωή. Εμείς όμως βλέποντας στον ανελκυστήρα τον ηλικιωμένο θα λέγαμε ότι ο Θεός είναι άδικος, πράγμα που δεν θα ίσχυε. Αναφέροντας για ναρκωτικά είναι βεβαίως πασίγνωστο ότι κάποιος δεν μπορεί να παρασκευάζει ναρκωτικές ουσίες για να τις λάβει ο ίδιος, ούτε να τις πουλάει σε αυτούς που θέλουν οικειοθελώς να τις αγοράσουν, λέγοντας ότι είναι απολύτως λογικό, ότι δεν πειράζει κανένα, ότι οι άλλοι τις θέλουν, ότι δεν πρέπει να νοιάζει την πολιτεία το τι κάνει αυτός.
Το ότι δεν του επιτρέπεται δεν σημαίνει ότι η πολιτεία έχει εγωισμό, ότι είναι άδικη, κακή, ότι η πολιτεία είναι δικτάτορας που στην ουσία του κατάσχει το χωράφι αφού δεν του επιτρέπει να καλλιεργεί ότι θέλει, δηλαδή χασίς. Με την πολιτεία έχουμε κοινή ουσία, δηλαδή είμαστε μέλη της, όταν πρόκειται περί Θεού με τον οποίο δεν έχουμε καμία κοινή ουσία, δηλαδή Θεϊκό νου, πως μπορούμε να τον μέμφουμε λέγοντας το ίδιο ;
Οι διάφοροι πολέμιοι πονηρά απευθύνονται μόνο στο συναίσθημα και παραθεωρούν όλους τους άλλους παράγοντες. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αφήσουμε κάποιον που διαπράττει ληστείες "επειδή είναι φτωχαδάκι ο καημενούλης", όλα τα στοιχεία πρέπει να τα λαμβάνουμε υπόψιν. Και εδώ πρέπει να λάβουμε υπόψιν ότι ο Θεός είναι παντογνώστης και εύσπλαχνος και ότι δεν έχουμε κοινή ουσία με αυτόν.
Έτσι όταν στην Γραφή διαβάζουμε διάφορα περιστατικά το κάθε ένα έχει την δική του εξήγηση και εάν μας φαίνεται κάποιο παράδοξο αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός είναι εγωιστής ή ότι άλλο κακό, αφού και μόνο από τις εντολές οι οποίες είναι απέναντι προς τον συνάνθρωπο, άρα προς όφελος και του ίδιου του τηρητή των εντολών, μας γίνεται φανερό ότι ενεργεί πάντοτε προς το συμφέρον του ανθρώπου και ποτέ κατά.
Μὴ σπεῦδε ἐπὶ στόματί σου, καὶ καρδία σου μὴ ταχυνάτω τοῦ ἐξενέγκαι λόγον πρὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ· ὅτι ὁ Θεὸς ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω, καὶ σὺ ἐπὶ τῆς γῆς. διὰ τοῦτο ἔστωσαν οἱ λόγοι σου ὀλίγοι. Εκκλ. 5,1
Ας μη βιάζεται το στόμα σου να λέει, και η καρδιά σου ας μη βιάζεται να βγάζει λόγια ενώπιον του Θεού. Διότι ο Θεός είναι επάνω στον ουρανό, δηλαδή άπειρος και παντοδύναμος, ενώ εσύ είσαι κάτω στην γη, δηλαδή μικρός. Για αυτό τα λόγια σου ενώπιον του Θεού ας είναι λίγα και συνετά.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου