20/3/2016 Κυριακή της Ορθοδοξίας
Μοίρα, σκυλοθυσίες, μαστιγώματα, αισχρολογίες
αγίου γέροντα Δανιήλ Γούβαλη
Τα χάλια της θρησκείας των προγόνων μας ήδη τα είχαν επισημάνει οι μεγάλοι αρχαίοι φιλόσοφοι, ο Πλάτων κατηγορούσε πολύ τον Όμηρο διότι παρουσίαζε τους θεούς γεμάτους πάθη δίνοντας κακή εικόνα του θείου. Ο ιερός Χρυσόστομος στην 7η ομιλία του στην Προς Ρωμαίους επιστολή σημειώνει, επεί και οι Έλληνες δια τούτο εισί βδελυκτοί, ότι τα πάθη εθεοποίουν, την μεν επιθυμίαν Αφροδίτην, τον δε θυμόν Άρην, την δε μέθην Διόνυσον προσειπόντες. Από την μια πλευρά οι θεοί εμφανίζονται με πάθη και από την άλλη απαιτούν σεβασμό και υπακοή, φαντάζεστε τι κατάσταση δημιουργούσε αυτό στην ψυχή των Ελλήνων. Πως να τιμήσεις αυτόν που διαπράττει ατιμίες;
Έπρεπε όμως να τον τιμήσεις διότι αυτός ήταν θεός αθάνατος ενώ εσύ θνητός άνθρωπος.
Οι τραγικοί ποιητές έλεγαν "εἰ θεοὶ δρῶσί τι αἰσχρόν, οὐκ εἰσὶ θεοί" δηλαδή αν οι θεοί κάνουν κάτι αισχρό, δεν είναι θεοί. Πολλοί σοφοί και διανοούμενοι που μελέτησαν ιδιαίτερα τους αρχαίους Έλληνες εξέφραζαν την απορία μα πως ένας λαός τόσο σπουδαίος και ευφυής ο οποίος ανέπτυξε πρωτοφανή πολιτισμό είχε τόση χαμηλή ιδέα περί του θείου; Ακόμη και οι Σκύθες, βάρβαρος και πολεμικός λαός, όταν πληροφορήθηκαν αυτά που συμβαίνουν στην λατρεία του Διόνυσου απορούσαν λέγοντας μα πως οι Έλληνες δέχονται να λατρεύουν ένα θεό που τους αφαιρεί το μυαλό;
Έχουμε την γνώμη ότι επέτρεψε ο Θεός αυτήν την κατάσταση ώστε το Ελληνικό έθνος να αναζητήσει μια θρησκεία που να ανταποκρίνεται στο μεγαλείο της Ελληνικής φυλής. Μάλιστα κάποια φωτεινά πνεύματα της αρχαίας Ελλάδος προφήτευσαν για τον ερχομό του Ιησού Χριστού, παραπέμπουμε στον Αισχύλο, στον Σωκράτη, στον Πλάτωνα, αναζητούσαν τον άγνωστο για αυτούς Θεό, αυτόν για τον οποίον τους ομίλησε ο απόστολος Παύλος την Πνύκα. Στον Χριστιανικό χώρο παρουσιάζεται ο Θεός ως πρόσωπο παντοδύναμο και ελεύθερο, είναι ελεύθερος σε απόλυτο βαθμό δεν δεσμεύεται από τίποτε και ο άνθρωπος που πλάστηκε κατ' εικόνα Θεού διαθέτει ελευθερία βουλήσεως, το αυτεξούσιο. Όταν θέλει, κατά την φράση της Γραφής, βάζει το χέρι του στο νερό και όταν θέλει στην φωτιά, Σ.Σειρ. 15,16. Αυτές οι έννοιες ήταν άγνωστες στην θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων, η ατμόσφαιρα δεν ήταν ωραία και ανάλαφρη αλλά πολύ βαριά.
Πάνω από όλα υπήρχε η ανάγκη, μια αναπόδραστη αναγκαιότητα, ονομαζόταν και μοίρα. Ήταν ένα είδος τυφλής και ψυχρής δυνάμεως στην οποία υποτάσσονταν όχι μόνο οι άνθρωποι αλλά και οι Θεοί ας θυμηθούμε κάποια αρχαία ρητά, τη ανάγκας ου γαρ εις ανθίσταται, ανάγκα και θεοί πείθονται.
Όποιος μελετήσει τον Όμηρο θα δει ότι και ο Δίας υποτασσόταν στην Μοίρα.
Η Μοίρα έχει ορίσει την ζωή του κάθε ενός, αυτό που είναι για τον κάθε ένα, το μεράδι του. Μοίρα σημαίνει μεράδι, αυτό που του αναλογεί. Όποιος προσπαθήσει να ενεργήσει υπέρ μόρον, πάνω από αυτό που εκείνη όρισε, θα το μετανιώσει πικρά.
Στην αγωνία του Έλληνα να γνωρίζει το μέλλον του και τι του επιφυλάσσει η μοίρα ή πως πρέπει να ενεργήσει σε μια δεδομένη στιγμή εμφανίζονται οι μάντεις. Οι μάντεις έπαιζαν ένα καταλυτικό ρόλο στην ζωή του αρχαίου Έλληνα θα πάρουμε μια γεύση με το επόμενο περιστατικό. Μια άσχημη σελίδα στην ζωή της αρχαίας Αθήνας ήταν η περίφημη επιχείρηση της Σικελία όπου γνώρισαν πλήρη καταστροφή. Σε αυτήν την θλιβερή κατάσταση έπαιξαν άσχημο ρόλο και οι μάντεις, σε κάποια φάση των επιχειρήσεων οι Αθηναίοι νικήθηκαν στις Συρακούσες και κατόπιν στις Επιπολές το στρατόπεδο τους βρισκόταν σε τόπο ελώδη με συνέπεια να αρρωσταίνουν οι στρατιώτες επιπλέον ο τόπος ήταν στενός ήταν επιτακτική ανάγκη να φύγουν αμέσως και ενώ όλα ήταν έτοιμα ξαφνικά συνέβη ένα αστρονομικό φαινόμενο έκλειψη σελήνης, τότε η σελήνη βρισκόταν στην φάση της πανσελήνου. Επικεφαλής των Αθηναίων ήταν ο στρατηγός Νικίας ο οποίος πριν φύγει για την Σικελία πήρε μαζί του μια ομάδα από μάντεις και οιωνοσκόπους.
Έπρεπε όμως να τον τιμήσεις διότι αυτός ήταν θεός αθάνατος ενώ εσύ θνητός άνθρωπος.
Οι τραγικοί ποιητές έλεγαν "εἰ θεοὶ δρῶσί τι αἰσχρόν, οὐκ εἰσὶ θεοί" δηλαδή αν οι θεοί κάνουν κάτι αισχρό, δεν είναι θεοί. Πολλοί σοφοί και διανοούμενοι που μελέτησαν ιδιαίτερα τους αρχαίους Έλληνες εξέφραζαν την απορία μα πως ένας λαός τόσο σπουδαίος και ευφυής ο οποίος ανέπτυξε πρωτοφανή πολιτισμό είχε τόση χαμηλή ιδέα περί του θείου; Ακόμη και οι Σκύθες, βάρβαρος και πολεμικός λαός, όταν πληροφορήθηκαν αυτά που συμβαίνουν στην λατρεία του Διόνυσου απορούσαν λέγοντας μα πως οι Έλληνες δέχονται να λατρεύουν ένα θεό που τους αφαιρεί το μυαλό;
Έχουμε την γνώμη ότι επέτρεψε ο Θεός αυτήν την κατάσταση ώστε το Ελληνικό έθνος να αναζητήσει μια θρησκεία που να ανταποκρίνεται στο μεγαλείο της Ελληνικής φυλής. Μάλιστα κάποια φωτεινά πνεύματα της αρχαίας Ελλάδος προφήτευσαν για τον ερχομό του Ιησού Χριστού, παραπέμπουμε στον Αισχύλο, στον Σωκράτη, στον Πλάτωνα, αναζητούσαν τον άγνωστο για αυτούς Θεό, αυτόν για τον οποίον τους ομίλησε ο απόστολος Παύλος την Πνύκα. Στον Χριστιανικό χώρο παρουσιάζεται ο Θεός ως πρόσωπο παντοδύναμο και ελεύθερο, είναι ελεύθερος σε απόλυτο βαθμό δεν δεσμεύεται από τίποτε και ο άνθρωπος που πλάστηκε κατ' εικόνα Θεού διαθέτει ελευθερία βουλήσεως, το αυτεξούσιο. Όταν θέλει, κατά την φράση της Γραφής, βάζει το χέρι του στο νερό και όταν θέλει στην φωτιά, Σ.Σειρ. 15,16. Αυτές οι έννοιες ήταν άγνωστες στην θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων, η ατμόσφαιρα δεν ήταν ωραία και ανάλαφρη αλλά πολύ βαριά.
Πάνω από όλα υπήρχε η ανάγκη, μια αναπόδραστη αναγκαιότητα, ονομαζόταν και μοίρα. Ήταν ένα είδος τυφλής και ψυχρής δυνάμεως στην οποία υποτάσσονταν όχι μόνο οι άνθρωποι αλλά και οι Θεοί ας θυμηθούμε κάποια αρχαία ρητά, τη ανάγκας ου γαρ εις ανθίσταται, ανάγκα και θεοί πείθονται.
Όποιος μελετήσει τον Όμηρο θα δει ότι και ο Δίας υποτασσόταν στην Μοίρα.
Η Μοίρα έχει ορίσει την ζωή του κάθε ενός, αυτό που είναι για τον κάθε ένα, το μεράδι του. Μοίρα σημαίνει μεράδι, αυτό που του αναλογεί. Όποιος προσπαθήσει να ενεργήσει υπέρ μόρον, πάνω από αυτό που εκείνη όρισε, θα το μετανιώσει πικρά.
Στην αγωνία του Έλληνα να γνωρίζει το μέλλον του και τι του επιφυλάσσει η μοίρα ή πως πρέπει να ενεργήσει σε μια δεδομένη στιγμή εμφανίζονται οι μάντεις. Οι μάντεις έπαιζαν ένα καταλυτικό ρόλο στην ζωή του αρχαίου Έλληνα θα πάρουμε μια γεύση με το επόμενο περιστατικό. Μια άσχημη σελίδα στην ζωή της αρχαίας Αθήνας ήταν η περίφημη επιχείρηση της Σικελία όπου γνώρισαν πλήρη καταστροφή. Σε αυτήν την θλιβερή κατάσταση έπαιξαν άσχημο ρόλο και οι μάντεις, σε κάποια φάση των επιχειρήσεων οι Αθηναίοι νικήθηκαν στις Συρακούσες και κατόπιν στις Επιπολές το στρατόπεδο τους βρισκόταν σε τόπο ελώδη με συνέπεια να αρρωσταίνουν οι στρατιώτες επιπλέον ο τόπος ήταν στενός ήταν επιτακτική ανάγκη να φύγουν αμέσως και ενώ όλα ήταν έτοιμα ξαφνικά συνέβη ένα αστρονομικό φαινόμενο έκλειψη σελήνης, τότε η σελήνη βρισκόταν στην φάση της πανσελήνου. Επικεφαλής των Αθηναίων ήταν ο στρατηγός Νικίας ο οποίος πριν φύγει για την Σικελία πήρε μαζί του μια ομάδα από μάντεις και οιωνοσκόπους.
Τώρα που έγινε έκλειψη πανσελήνου έπρεπε να εξηγήσουν οι μάντεις τι ήθελε να πει η μοίρα με αυτό το σημάδι και τι έπρεπε να κάνουν. Οι μάντεις με τα μαντικά τους έκαναν ένα λογαριασμό 3 φορές το 9 ίσον 27. 27 ημέρες έπρεπε να μείνουν ακίνητοι, άκουσαν τους μάντεις δεν μετακινήθηκαν έτσι και αυτή η ενέργεια τους συνετέλεσε στην πλήρη ήττα τους. Έτσι το ήθελε η Μοίρα, αυτή όρισε την έκλειψη της σελήνης, η Μοίρα κανόνισε την επέμβαση των μάντεων, έτσι ήταν γραμμένα να γίνουν.
Ερχόμαστε σε άλλο θέμα. Προκειμένου οι αρχαίοι Έλληνες να ευαρεστήσουν κάποιο Θεό τους, προκειμένου να πάρουν κάτι από την δύναμη του, προέβαιναν σε κάποιες λατρευτικές πράξεις που σήμερα υπό το φως του Χριστιανισμού μας φαίνονται εντελώς απαράδεκτες. Αυτή η θρησκευτική τους πρακτική δεν ταίριαζε καθόλου με τον ψηλό πολιτιστικό τους επίπεδο, με την πρόοδο στα γράμματα, στις επιστήμες, στην φιλοσοφία, στις εικαστικές τέχνες. Στη συνέχεια θα παρουσιάσουμε μερικές εικόνες από την αρχαιοελληνική θρησκεία. Στην Σπάρτη κοντά στον Ευρώτα υπήρχε το Λιμναίον Ιερόν, λίμναζαν τα νερά του Ευρώτα όπου φυλασσόταν ξόανο της Αρτέμιδος της λεγομένης ορθίας. Στην εορτή της θεάς γινόταν μια τελετουργία που ονομαζόταν διαμαστίγωστις δηλαδή μαστιγώνονταν έφηβοι στον βωμό. Αυτοί που κρατούσαν τα μαστίγια, χυμώδη ευλύγιστα ραβδιά, έπρεπε να χτυπούν δυνατά μέχρι που να τρέξει αίμα από τον σώμα των εφήβων, έπρεπε ο βωμός να ραντιστεί με το αίμα τους.
Όσοι άντεχαν σε αυτήν την βάρβαρη διαδικασία χαρακτηρίζονταν βωμονίκες.
Στην Αργολίδα υπήρχε η πόλη Αλέα εκεί κάθε χρόνο εορτάζονταν τα Σκιέρεια, υπήρχε ναός και άγαλμα του Διονύσου, η εορτή γινόταν προς τιμήν του κατά την διάρκεια της εορτής γινόταν τελετουργία μαστιγώσεως. Ενώ όμως στην ορθία Αρτέμιδα της Σπάρτης υφίσταντο το μαρτύριο έφηβοι εδώ τα πράγματα ήταν πιο σκληρά, μαστιγώνονταν γυναίκες. Εν Διονύσου τη εορτή καταμάντευμα εκ Δελφών μαστιγούνται γυναίκες. Παυσανίου Αρκαδικά 23,1. Η ιδέα να μαστιγώνονται εκεί γυναίκες δεν προερχόταν από τους κατοίκους της Αλέας αλλά από χρησμό του μαντείου των Δελφών.
Ας πάμε και στην Αθήνα. Εκεί κατά τον μήνα του Πυανεψιώνα, εποχή της σποράς, γίνονταν τα Θεσμοφόρια μια τριήμερη εορτή προς τιμήν της θεάς Δήμητρας και της κόρης της Περσεφόνης. Το ιδιαίτερο αυτής της εορτής ήταν ότι συμμετείχαν μόνο παντρεμένες γυναίκες. Κατά τα Θεσμοφόρεια οι γυναίκες έλεγαν βρομόλογα. Όλες οι άσεμνες φράσεις οι βωμολοχίες και οι αισχρολογίες έβγαιναν από το στόμα τους.
Το τελετουργικό προέβλεπε αισχρόν λόγον. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης ε 4,7 αναφέρει ότι αυτή η εορτή γινόταν και στην Σικελία όπου διαρκούσε δέκα ημέρες, ανοίγουν εισαγωγικά, "κατ' αυτήν οι κάτοικοι μιμούνταν τον αρχαίο βίο και συνήθιζαν να αισχρολογούν με την δικαιολογία ότι η Δήμητρα λυπημένη από την αρπαγή της κόρης γέλασε από την αισχρολογία". Μάλιστα... Εορτή με σόκιν.
Στην Σπάρτη λοιπόν μαστιγώνονταν έφηβοι μπροστά στο ξόανο της ορθίας Αρτέμιδος, στην Αλέα κατόπιν χρησμού μαστιγώνονταν γυναίκες προς τιμήν του Διονύσου, στην εορτή των Θεσμοφορείων έδιναν και έπαιρναν οι αισχρολογίες, τρεις πρώτες εικόνες, ας δούμε και μια τέταρτη, στην Αθήνα γινόταν μια αρχαία τελετή που ονομαζόταν Αιώρα, κούνια, είχε σχέση με την Ηριγόνη ή μάλλον με την κατάρα της Ηριγόνης.
Αυτή βρήκε τον πατέρα της σκοτωμένο από ποιμένες της Αττικής και από την λύπη της απαγχονίστηκε. Πριν τερματίσει την ζωή της παρακάλεσε τους θεούς να καταραστούν όλες τις παρθένες της Αττικής να πεθάνουν παρόμοια με αυτή αυτοκτονώντας.
Στη εορτή της Αιώρας οι νεαρές κοπέλες των Αθηνών προσπαθούσαν να εξευμενίσουν την Ηριγόνη και να προστατευθούν από την κατάρα της. Κατασκεύαζαν αιώρες και αιωρούνταν με συνοδεία τραγουδιού, παράλληλα περπατούσαν τραγουδώντας μέσα στα αμπέλια έχοντας μαζί τους ένα σκύλο. Τι δουλειά είχε ο σκύλος; προοριζόταν για θυσία.
Τον θυσίαζαν για να έχει η Γη ευφορία και να δουν πλούσια συγκομιδή.
Σφάζεις τον σκύλο και καλά μπερεκέτια....
Με αυτές τις πρώτες εικόνες που παρουσιάσαμε, εικόνες από την λατρευτική ζωή των αρχαίων Ελλήνων, αντιλαμβανόμαστε το επίπεδο της θρησκείας τους και ακόμη δεν είπαμε τίποτε, ας προσθέσουμε και μια πέμπτη εικόνα που σχετίζεται με μια πένθιμη εορτή. Η Αφροδίτη είχε ένα σύντροφο τον Άδωνι που διέθετε υπερβολικό κάλλος αλλά τον διεκδικούσε και η Περσεφόνη που ζούσε στον Άδη. Με απόφαση του Δία ο Άδωνις για ένα διάστημα παρέμενε στον κάτω κόσμο και για ένα άλλο μεγαλύτερο στον πάνω κόσμο.
Ερχόμαστε σε άλλο θέμα. Προκειμένου οι αρχαίοι Έλληνες να ευαρεστήσουν κάποιο Θεό τους, προκειμένου να πάρουν κάτι από την δύναμη του, προέβαιναν σε κάποιες λατρευτικές πράξεις που σήμερα υπό το φως του Χριστιανισμού μας φαίνονται εντελώς απαράδεκτες. Αυτή η θρησκευτική τους πρακτική δεν ταίριαζε καθόλου με τον ψηλό πολιτιστικό τους επίπεδο, με την πρόοδο στα γράμματα, στις επιστήμες, στην φιλοσοφία, στις εικαστικές τέχνες. Στη συνέχεια θα παρουσιάσουμε μερικές εικόνες από την αρχαιοελληνική θρησκεία. Στην Σπάρτη κοντά στον Ευρώτα υπήρχε το Λιμναίον Ιερόν, λίμναζαν τα νερά του Ευρώτα όπου φυλασσόταν ξόανο της Αρτέμιδος της λεγομένης ορθίας. Στην εορτή της θεάς γινόταν μια τελετουργία που ονομαζόταν διαμαστίγωστις δηλαδή μαστιγώνονταν έφηβοι στον βωμό. Αυτοί που κρατούσαν τα μαστίγια, χυμώδη ευλύγιστα ραβδιά, έπρεπε να χτυπούν δυνατά μέχρι που να τρέξει αίμα από τον σώμα των εφήβων, έπρεπε ο βωμός να ραντιστεί με το αίμα τους.
Όσοι άντεχαν σε αυτήν την βάρβαρη διαδικασία χαρακτηρίζονταν βωμονίκες.
Στην Αργολίδα υπήρχε η πόλη Αλέα εκεί κάθε χρόνο εορτάζονταν τα Σκιέρεια, υπήρχε ναός και άγαλμα του Διονύσου, η εορτή γινόταν προς τιμήν του κατά την διάρκεια της εορτής γινόταν τελετουργία μαστιγώσεως. Ενώ όμως στην ορθία Αρτέμιδα της Σπάρτης υφίσταντο το μαρτύριο έφηβοι εδώ τα πράγματα ήταν πιο σκληρά, μαστιγώνονταν γυναίκες. Εν Διονύσου τη εορτή καταμάντευμα εκ Δελφών μαστιγούνται γυναίκες. Παυσανίου Αρκαδικά 23,1. Η ιδέα να μαστιγώνονται εκεί γυναίκες δεν προερχόταν από τους κατοίκους της Αλέας αλλά από χρησμό του μαντείου των Δελφών.
Ας πάμε και στην Αθήνα. Εκεί κατά τον μήνα του Πυανεψιώνα, εποχή της σποράς, γίνονταν τα Θεσμοφόρια μια τριήμερη εορτή προς τιμήν της θεάς Δήμητρας και της κόρης της Περσεφόνης. Το ιδιαίτερο αυτής της εορτής ήταν ότι συμμετείχαν μόνο παντρεμένες γυναίκες. Κατά τα Θεσμοφόρεια οι γυναίκες έλεγαν βρομόλογα. Όλες οι άσεμνες φράσεις οι βωμολοχίες και οι αισχρολογίες έβγαιναν από το στόμα τους.
Το τελετουργικό προέβλεπε αισχρόν λόγον. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης ε 4,7 αναφέρει ότι αυτή η εορτή γινόταν και στην Σικελία όπου διαρκούσε δέκα ημέρες, ανοίγουν εισαγωγικά, "κατ' αυτήν οι κάτοικοι μιμούνταν τον αρχαίο βίο και συνήθιζαν να αισχρολογούν με την δικαιολογία ότι η Δήμητρα λυπημένη από την αρπαγή της κόρης γέλασε από την αισχρολογία". Μάλιστα... Εορτή με σόκιν.
Στην Σπάρτη λοιπόν μαστιγώνονταν έφηβοι μπροστά στο ξόανο της ορθίας Αρτέμιδος, στην Αλέα κατόπιν χρησμού μαστιγώνονταν γυναίκες προς τιμήν του Διονύσου, στην εορτή των Θεσμοφορείων έδιναν και έπαιρναν οι αισχρολογίες, τρεις πρώτες εικόνες, ας δούμε και μια τέταρτη, στην Αθήνα γινόταν μια αρχαία τελετή που ονομαζόταν Αιώρα, κούνια, είχε σχέση με την Ηριγόνη ή μάλλον με την κατάρα της Ηριγόνης.
Αυτή βρήκε τον πατέρα της σκοτωμένο από ποιμένες της Αττικής και από την λύπη της απαγχονίστηκε. Πριν τερματίσει την ζωή της παρακάλεσε τους θεούς να καταραστούν όλες τις παρθένες της Αττικής να πεθάνουν παρόμοια με αυτή αυτοκτονώντας.
Στη εορτή της Αιώρας οι νεαρές κοπέλες των Αθηνών προσπαθούσαν να εξευμενίσουν την Ηριγόνη και να προστατευθούν από την κατάρα της. Κατασκεύαζαν αιώρες και αιωρούνταν με συνοδεία τραγουδιού, παράλληλα περπατούσαν τραγουδώντας μέσα στα αμπέλια έχοντας μαζί τους ένα σκύλο. Τι δουλειά είχε ο σκύλος; προοριζόταν για θυσία.
Τον θυσίαζαν για να έχει η Γη ευφορία και να δουν πλούσια συγκομιδή.
Σφάζεις τον σκύλο και καλά μπερεκέτια....
Με αυτές τις πρώτες εικόνες που παρουσιάσαμε, εικόνες από την λατρευτική ζωή των αρχαίων Ελλήνων, αντιλαμβανόμαστε το επίπεδο της θρησκείας τους και ακόμη δεν είπαμε τίποτε, ας προσθέσουμε και μια πέμπτη εικόνα που σχετίζεται με μια πένθιμη εορτή. Η Αφροδίτη είχε ένα σύντροφο τον Άδωνι που διέθετε υπερβολικό κάλλος αλλά τον διεκδικούσε και η Περσεφόνη που ζούσε στον Άδη. Με απόφαση του Δία ο Άδωνις για ένα διάστημα παρέμενε στον κάτω κόσμο και για ένα άλλο μεγαλύτερο στον πάνω κόσμο.
Η κάθοδος στο στον Άδη εθεωρείτο θάνατος του, το ανέβασμα του στον πάνω κόσμο ήταν η ανάσταση του. Όταν εορτάζονται τα Αδώνια, που συνήθως κρατούσαν δύο ημέρες, πρώτα εόρταζαν τον θάνατο του και έπειτα την δεύτερη ημέρα την ανάσταση του.
Μας ενδιαφέρει η πρώτη ημέρα. Κατ' αυτήν όλα είχαν χαρακτήρα πένθιμο, γινόταν πομπή γυναικών με λυπητερά τραγούδια. Το τελετουργικό όριζε οι γυναίκες που ελάμβαναν μέρος στην πομπή να κόψουν τα μαλλιά τους σε ένδειξη πένθους και να τα προσφέρουν θυσία στον Άδωνι. Αν κάποιες αρνούνταν να τα κόψουν προβλεπόταν ποινή και τι ποινή !
Μόνο ο Διάβολος μπορούσε να την σκεφτεί, ακούστε, έπρεπε να στέκονται όλη την ημέρα στην αγορά και να εκδίδονται. Να διαθέτουν το σώμα τους στους ξένους που έρχονταν στην εορτή, έπαιρναν και χρήματα που προορίζονταν για το ταμείο του ναού του Άδωνι.
Για σκέψου να ζούσες εκείνα τα χρόνια και να είχες μια αδερφή που διέθετε ωραίους πλοκάμους στην κεφαλή της και δεν ήθελε να τους κόψει να την υποχρεώνουν σε αναγκαστική πορνεία στην αγορά με τον κάθε ξένο;
Ας τα ακούσουν αυτά οι νεοπαγανιστές και ας τα χαρούν.
Δεν είπαμε όμως τι γινόταν στις εορτές της Αφροδίτης, προηγουμένως αναφέρουμε ένα απόσπασμα από την μυθολογία του Ντεσάρμ, "η θεότις της παραγωγικότητας και του έρωτος μετεβλήθει εντελώς επί βλάβη της κοινής ηθικής. Αφήκε τα πτυχάς του ενδύματος να καταπέσωσι, αι δε στάσεις και η γυμνότης αυτής την ηδονήν μόνην εξείγηρον, τότε υπό τα ονόματα εταίρα και πάνδημος ήτο ευγνωμένη θεά των εταιρών συντόμως κατέστη η θεά της αναιδείας". Πάνδημος Αφροδίτη η θεά του χυδαίου έρωτος.
Σε ορισμένους ναούς της Αφροδίτης την ημέρα της εορτής της συντελούνται πορνείες ευρέως φάσματος θεωρούμενες ως ιερές πράξεις, αυτό συνέβαινε και στην Πάφο της Κύπρου όπου η θεά ήταν πολιούχος, στον Έρικα της Σικελίας και στην Κόρινθο.
Στα χρόνια της ακμής της Κορίνθου οι πόρνες που εξυπηρετούσαν την λατρείας της Αφροδίτης ήταν χίλιες με την διαφορά ότι δεν λέγονταν πόρνες αλλά ιερόδουλες, δηλαδή ο τόπος μεταβαλλόταν σε ένα απέραντο χαμαιτυπείο.
Στον αρχαίο ελληνικό κόσμο καθώς και στον Ρωμαϊκό όταν ένας άνδρας διέπραττε μια ανήθικη πράξη και τον κατηγορούσαν έλεγε τι με κατηγορείτε εμένα ένα ανθρωπάκο; ένα hominculum, αυτό το έκανε και ο μεγάλος θεός ο Δίας.
Ποιος μπορεί να μετρήσει της μοιχείες που διέπραξε ο Δίας με μεγάλες και μικρές θεές;
Την έσκασε την Ήρα με τις συζυγικές απιστίες του.
Μοίχευσε με την Δήμητρα, με την Θέμιδα, με την Μνημοσύνη, με την Λητώ, με την Αίγινα, με την Καλλιστώ και με αρκετές άλλες. Τα έφτιαξε και με θνητές όπως με την Νιόβη αυτή ήταν η πρώτη θνητή, την Ηλίδα, την Δανάη, την Λάρισα, την Νέμεση, την Ευρώπη, την Λαοδάμεια, την Ηώ και με πολλές άλλες. Όταν συναντούσε εμπόδια, σαν θεός παντοδύναμος χρησιμοποιούσε την μέθοδο της μεταμορφώσεως και πετύχαινε τον σκοπό του. Για την Αίγινα μεταμορφώθηκε σε αετό, για την Ευρώπη σε ταύρο, για την Δανάη που ήταν κλεισμένη σε υπόγεια φυλακή μετασχηματίστηκε σε χρυσή βροχή, για να κατακτήσει την Λήδα πήρε την μορφή κύκνου.
Σε κάποια περίπτωση για να μην καταλάβει τίποτα η Ήρα μεταμόρφωσε την ερωμένη του σε αρκούδα, αυτό συνέβη στην νύμφη Καλλιστώ συνοδό της Αρτέμιδος.
Το θέμα της παιδεραστίας και της ομοφυλοφιλίας στην αρχαία Ελλάδα είχε θεολογικά ερείσματα, την έμπνευση την έδιναν οι θεοί του Ολύμπου. Πρώτος θεός του Ολύμπου που επινόησε την παιδεραστία ήταν ο Απόλλων, έβαλε στο μάτι ένα πανέμορφο βασιλόπουλο των Αμυκλών της Λακωνίας, τον Υάκινθο, παράλληλα φρόντισε να κακοποιήσει τον αντίζηλο του ποιητή Θάμυρη. Τον Δία τον έθελξε ο Γανυμήδης που ήταν νεανίας εξαίσιου κάλλους. Γράφει σε σχετικό έργο ο Ανδρέας Λεντάκης "όμως ο Δίας δεν περιορίστηκε στο γυναικείο φύλλο συγκινήθηκε και από το ανδρικό ερωτεύθηκε τον ωραίο Γανυμήδη που τον απήγαγε αφού πρώτα μεταμορφώθηκε σε αετό και τον έκανε οινοχόο του για να τον έχει πάντα κοντά του έτσι η αναγνωρισμένη και ευρύτατα διαδεδομένη ανάμεσα στους Έλληνες παιδεραστία της οποίας η άσκηση ρυθμιζόταν με νόμους βρήκε και την αντίστοιχη ουράνια έκφραση με την προβολή της στο Ολυμπιακό πάνθεο οπότε και με αυτόν τον τρόπο δικαιωνόταν θρησκευτικά η γήινη εξάσκηση της". Ο έρωτας στην αρχαία Ελλάδα 1,116. Οι θεοί του Ολύμπου διαπρέπουν και στην αιμομιξία.
Ο Ποσειδών κοίταγε πονηρά την αδελφή του την Δήμητρα, εκείνη τον απέφευγε, σαν θεά που ήταν μπορούσε να αλλάζει μορφή έτσι μεταμορφώθηκε σε φοράδα και κρύφτηκε σε κάποια κοπάδια στην περιοχή της Αρκαδίας εκείνος όμως σαν θεός που ήταν πήρε την μορφή ίππου και τοιουτοτρόπως το θεϊκό άλογο μπόρεσε να σμίξει με την θεϊκή φοράδα την αδελφή του. Σχετικό με αυτή την διήγηση είναι το γεγονός ότι στην περιοχή Φιγαλεία της Αρκαδίας την Δήμητρα την παρίσταναν με κεφάλι αλόγου, αλλά και ο Δίας μιμήθηκε τον Ποσειδώνα. Στην ερωτική καταδίωξη της αδελφής του Δήμητρας μεταμορφώθηκε σε ταύρο από την ένωση αυτή γεννήθηκε η Περσεφόνη.
Μόνο ο Διάβολος μπορούσε να την σκεφτεί, ακούστε, έπρεπε να στέκονται όλη την ημέρα στην αγορά και να εκδίδονται. Να διαθέτουν το σώμα τους στους ξένους που έρχονταν στην εορτή, έπαιρναν και χρήματα που προορίζονταν για το ταμείο του ναού του Άδωνι.
Για σκέψου να ζούσες εκείνα τα χρόνια και να είχες μια αδερφή που διέθετε ωραίους πλοκάμους στην κεφαλή της και δεν ήθελε να τους κόψει να την υποχρεώνουν σε αναγκαστική πορνεία στην αγορά με τον κάθε ξένο;
Ας τα ακούσουν αυτά οι νεοπαγανιστές και ας τα χαρούν.
Δεν είπαμε όμως τι γινόταν στις εορτές της Αφροδίτης, προηγουμένως αναφέρουμε ένα απόσπασμα από την μυθολογία του Ντεσάρμ, "η θεότις της παραγωγικότητας και του έρωτος μετεβλήθει εντελώς επί βλάβη της κοινής ηθικής. Αφήκε τα πτυχάς του ενδύματος να καταπέσωσι, αι δε στάσεις και η γυμνότης αυτής την ηδονήν μόνην εξείγηρον, τότε υπό τα ονόματα εταίρα και πάνδημος ήτο ευγνωμένη θεά των εταιρών συντόμως κατέστη η θεά της αναιδείας". Πάνδημος Αφροδίτη η θεά του χυδαίου έρωτος.
Σε ορισμένους ναούς της Αφροδίτης την ημέρα της εορτής της συντελούνται πορνείες ευρέως φάσματος θεωρούμενες ως ιερές πράξεις, αυτό συνέβαινε και στην Πάφο της Κύπρου όπου η θεά ήταν πολιούχος, στον Έρικα της Σικελίας και στην Κόρινθο.
Στα χρόνια της ακμής της Κορίνθου οι πόρνες που εξυπηρετούσαν την λατρείας της Αφροδίτης ήταν χίλιες με την διαφορά ότι δεν λέγονταν πόρνες αλλά ιερόδουλες, δηλαδή ο τόπος μεταβαλλόταν σε ένα απέραντο χαμαιτυπείο.
Στον αρχαίο ελληνικό κόσμο καθώς και στον Ρωμαϊκό όταν ένας άνδρας διέπραττε μια ανήθικη πράξη και τον κατηγορούσαν έλεγε τι με κατηγορείτε εμένα ένα ανθρωπάκο; ένα hominculum, αυτό το έκανε και ο μεγάλος θεός ο Δίας.
Ποιος μπορεί να μετρήσει της μοιχείες που διέπραξε ο Δίας με μεγάλες και μικρές θεές;
Την έσκασε την Ήρα με τις συζυγικές απιστίες του.
Μοίχευσε με την Δήμητρα, με την Θέμιδα, με την Μνημοσύνη, με την Λητώ, με την Αίγινα, με την Καλλιστώ και με αρκετές άλλες. Τα έφτιαξε και με θνητές όπως με την Νιόβη αυτή ήταν η πρώτη θνητή, την Ηλίδα, την Δανάη, την Λάρισα, την Νέμεση, την Ευρώπη, την Λαοδάμεια, την Ηώ και με πολλές άλλες. Όταν συναντούσε εμπόδια, σαν θεός παντοδύναμος χρησιμοποιούσε την μέθοδο της μεταμορφώσεως και πετύχαινε τον σκοπό του. Για την Αίγινα μεταμορφώθηκε σε αετό, για την Ευρώπη σε ταύρο, για την Δανάη που ήταν κλεισμένη σε υπόγεια φυλακή μετασχηματίστηκε σε χρυσή βροχή, για να κατακτήσει την Λήδα πήρε την μορφή κύκνου.
Σε κάποια περίπτωση για να μην καταλάβει τίποτα η Ήρα μεταμόρφωσε την ερωμένη του σε αρκούδα, αυτό συνέβη στην νύμφη Καλλιστώ συνοδό της Αρτέμιδος.
Το θέμα της παιδεραστίας και της ομοφυλοφιλίας στην αρχαία Ελλάδα είχε θεολογικά ερείσματα, την έμπνευση την έδιναν οι θεοί του Ολύμπου. Πρώτος θεός του Ολύμπου που επινόησε την παιδεραστία ήταν ο Απόλλων, έβαλε στο μάτι ένα πανέμορφο βασιλόπουλο των Αμυκλών της Λακωνίας, τον Υάκινθο, παράλληλα φρόντισε να κακοποιήσει τον αντίζηλο του ποιητή Θάμυρη. Τον Δία τον έθελξε ο Γανυμήδης που ήταν νεανίας εξαίσιου κάλλους. Γράφει σε σχετικό έργο ο Ανδρέας Λεντάκης "όμως ο Δίας δεν περιορίστηκε στο γυναικείο φύλλο συγκινήθηκε και από το ανδρικό ερωτεύθηκε τον ωραίο Γανυμήδη που τον απήγαγε αφού πρώτα μεταμορφώθηκε σε αετό και τον έκανε οινοχόο του για να τον έχει πάντα κοντά του έτσι η αναγνωρισμένη και ευρύτατα διαδεδομένη ανάμεσα στους Έλληνες παιδεραστία της οποίας η άσκηση ρυθμιζόταν με νόμους βρήκε και την αντίστοιχη ουράνια έκφραση με την προβολή της στο Ολυμπιακό πάνθεο οπότε και με αυτόν τον τρόπο δικαιωνόταν θρησκευτικά η γήινη εξάσκηση της". Ο έρωτας στην αρχαία Ελλάδα 1,116. Οι θεοί του Ολύμπου διαπρέπουν και στην αιμομιξία.
Ο Ποσειδών κοίταγε πονηρά την αδελφή του την Δήμητρα, εκείνη τον απέφευγε, σαν θεά που ήταν μπορούσε να αλλάζει μορφή έτσι μεταμορφώθηκε σε φοράδα και κρύφτηκε σε κάποια κοπάδια στην περιοχή της Αρκαδίας εκείνος όμως σαν θεός που ήταν πήρε την μορφή ίππου και τοιουτοτρόπως το θεϊκό άλογο μπόρεσε να σμίξει με την θεϊκή φοράδα την αδελφή του. Σχετικό με αυτή την διήγηση είναι το γεγονός ότι στην περιοχή Φιγαλεία της Αρκαδίας την Δήμητρα την παρίσταναν με κεφάλι αλόγου, αλλά και ο Δίας μιμήθηκε τον Ποσειδώνα. Στην ερωτική καταδίωξη της αδελφής του Δήμητρας μεταμορφώθηκε σε ταύρο από την ένωση αυτή γεννήθηκε η Περσεφόνη.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου