Δέσιμο με αόρατα δεσμά

Δέσιμο με αόρατα δεσμά

αγίου Δανιήλ Γούβαλη

Στις διηγήσεις που θα παρουσιάσουμε τώρα θα γευθούμε έντονη την έκπληξη του υπερφυσικού. Θα νοιώσουμε και τι μεγάλη υπόθεσις είναι η ύπαρξις ενός αγίου ανθρώπου. Αυτός με την πνευ­ματική του δύναμη γίνεται αιτία, ώστε πολλοί να πλησιάσουν τον Θεό. Αυτός μπορεί να σώσει μία περιοχή από μεγάλο κακό.
Ξεκινούμε με μία αγιασμένη μορφή της Κύπρου.
Ο ενάρετος και λόγιος ασκητής Επιφάνιος, ο κατόπιν επίσκοπος Σαλαμίνας Κύπρου και μεγά­λος πατήρ της Εκκλησίας μας, μαζί με έναν υποτακτικό του, τον Ιωάννη, επήγαν στα Ιεροσόλυμα να προσκυνήσουν τον τίμιο Σταυρό. Κατόπιν βρέθηκαν στα ασκητήρια της Αιγύπτου. Στην πε­ριοχή της Άνω Θηβαΐδος συνάντησαν κάποιο μα­θητή του αγίου Αντωνίου και δεν χόρταιναν να τον ερωτούν για τον θαυμαστό βίο του μεγάλου Οσίου. Στην συνέχεια κατευθύνθηκαν προς την πε­ριοχή της Λεοντοπόλεως. Από πλευράς χρονολο­γικής βρισκόμαστε στα μέσα του 4ου μ.Χ. αι.
Εκεί υπήρχε κάποιο μοναστήρι, όπου μόναζε ένας άνδρας, ο Ιέραξ, που είχε αποκτήσει με­γάλο όνομα. Ασκήτευε πολύ. Από τότε που πή­γε στο μοναστήρι δεν γεύθηκε ποτέ το λάδι και το κρασί. Του άρεσε να διδάσκει τα πλήθη των μο­ναχών και των προσκυνητών και να τους ερμηνεύει την Αγία Γραφή. Εθεωρείτο σπουδαίος δι­δάσκαλος. Ακόμη τον είχαν και σαν προορατικό. Από την Παλαιστίνη ο άγιος Επιφάνιος είχε ακούσει γι’ αυτόν και ποθούσε να τον συναντήσει.
Όταν συναντήθηκαν οι δύο μοναχοί, ο Ιέραξ ρώτησε τον Επιφάνιο από που κατάγεται και πως ονομάζεται. Εκείνος αποκρίθηκε: «Κατάγομαι από την Παλαιστίνη, και ονομάζομαι Επιφάνιος». Μό­λις ο Ιέραξ άκουσε το «Επιφάνιος», κατελήφθη από αγωνία. Στην Αίγυπτο ήταν γνωστός ο Επιφάνιος για την μεγάλη του μόρφωση και την αγιοσύνη του. Την ώρα εκείνη υπήρχε στο μοναστήρι πολύς κόσμος, μοναχοί και λαϊκοί, οι οποίοι άκουγαν διδασκαλίες από τον Ιέρακα.
Ο λόγος συνεχίσθηκε και μετά τον ερχομό του αγίου Επιφανίου. Σε κάποια φάση της ομιλίας, ο Ιέραξ αναφέρθηκε στο θέμα της αναστάσεως. Είχε λανθασμένες ιδέες για την ανάσταση των σωμά­των. Δηλαδή δίδασκε ότι κατά την ανάσταση θα πά­ρουμε καινούργια σώματα. Το σώμα μας θα διαλυθή στην γη και θα εξαφανισθεί. Ο Θεός θα μας δώσει άλλο σώμα αντί αυτού που θα διαλυθή. Σαν στήριγμα αυτής της αιρετικής του διδασκαλίας εί­χε το χωρίο της Γενέσεως, «γη ει και εις γην απελεύση».
Καθώς άκουγε ο όσιος Επιφάνιος αυτές τις αι­ρετικές διδασκαλίες, άρχισε να ταράσσεται. Σε μια στιγμή δεν άντεξε άλλο. Στράφηκε προς τον Ιέρακα και είπε: «Λάβε δεσμό στο στόμα σου, για να μάθεις να μη διδάσκεις βλάσφημα για αυτά που ελπίζουμε». Από την στιγμή αυτή ο Ιέραξ υπέστη δύο κτυπήματα. Έκλεισε το στόμα του και με καμία δύναμη δεν το άνοιγε να προφέρει λόγο. Επίσης έμοιαζε σαν να ήταν καρφωμένος στην θέση του. Ακινητοποιήθηκε.
Όπως ήταν επόμενο, όλοι οι ακροατές γέμισαν θάμβος και κατάπληξη. Ένιωσαν πως ο Επιφά­νιος διέθετε φοβερή πνευματική δύναμη. Γι’ αυτό και πρόσεχαν πολύ στην διδασκαλία που άρχισε να τους κάνη. Τους μίλησε για την ανάσταση. Με βάση τις σχετικές περικοπές της Αγίας Γραφής πα­ρουσίαζε την ορθή διδασκαλία για την ανάσταση των σωμάτων. Ο λόγος του κράτησε τρεις ώρες. Φάνηκε ολοκάθαρα ότι η διδαχή του Ιέρακος ήταν αντίθετη με την Αγία Γραφή. Όλοι τους κατά­λαβαν ότι πρόκειται να αναστηθούμε με τα δικά μας σώματα, τα οποία θα αποκτήσουν την ιδιό­τητα της αφθαρσίας.
Σαν τελείωσε τον λόγο του, στράφηκε προς τον Ιέρακα: «Να διδάσκεις λόγο αληθινό και να ακούς την ορθή πίστη». Έτσι του μίλησε, και τον έλυσε από τον δεσμό. Ο ‘Ιέραξ συντετριμμένος και μετανοημένος ομολόγησε το σφάλμα του και την πλάνη του. Κατάλαβε ότι είχε πέσει έξω στο ζή­τημα της αναστάσεως των σωμάτων.
Φαίνεται ότι με τις υπερβολικές ασκήσεις που έκανε, σχημάτισε την ιδέα ότι είναι μεγάλος α­σκητής και μεγάλος όσιος. Έτσι αιχμαλωτίσθηκε από την υπερηφάνεια. Αλλά η υπερηφάνεια απομάκρυνε από πάνω του την χάρη του Θεού, με αποτέλεσμα να διδάσκει αιρετικά δόγματα.
Ωστόσο, στο βάθος της ψυχής του υπήρχε κάποια αγαθή πρόθεσις και ο Θεός βρήκε τρόπο να τον επαναφέρει στην ευθεία οδό. Η θαυματουργική δύναμις του αγίου Επιφανίου τον κατέστη­σε άλαλο και ακίνητο. Έτσι ταπεινώθηκε. Με την ταπείνωση, με την ακρόαση των ορθοδόξων λόγων του Αγίου, ίσιωσαν στο μυαλό του οι στραβές δογματικές έννοιες.
Μέσα στην ζωή διαφόρων ευσεβών και αγίων Χριστιανών, παρατηρούμε κάποιες φορές παρόμοι­ες θαυματουργίες: Ακινητοποιήσεις σ’ ένα τόπο, χωρίς δυνατότητα μετακινήσεως. Απώλεια της ο­μιλίας. Απώλεια της οράσεως κ.ο.κ. Όσο σκλη­ρές κι αν φαίνονται αυτές οι θαυματουργίες, προ­έρχονται από την παιδαγωγική σοφία του Θεού.
Κάποια φορά ο άγιος Επιφάνιος βρέθηκε στην Περσία. Τον είχε καλέσει εκεί ο βασιλεύς της χώ­ρας, για να θεραπεύσει την κόρη του που υπέφερε από δαιμονοκαταληψία. Πράγματι πήγε, την σταύ­ρωσε τρεις φορές και την απάλλαξε από το πονη­ρό πνεύμα. Συγκινημένος ο βασιλεύς έσκυψε μπρο­στά στον Άγιο. Και όλοι όσοι βρίσκονταν κοντά στον άρχοντα έσκυψαν να προσκυνήσουν τον άν­θρωπο του Θεού. Και του έλεγαν: «Άνθρωπε στο­λισμένε με την χάρη του Θεού, δείξε καλοσύνη προς τον βασιλέα. Γίνε πατέρας του κράτους. Μείνε για πάντα κοντά μας. Ο δαίμονας βασάνισε την βασι­λοπούλα, αλλά εσύ ήρθες και τον έδιωξες»!
Ανάμεσα σ’ αυτούς που περιστοίχιζαν τον βα­σιλέα ήταν κι ένας μάγος, από τους πρώτους. Ά­νοιξε κι αυτός το στόμα του και είπε: «Ω μακά­ριε Επιφάνιε, ω πολυαγαπημένε μάγε. Ήρθες εδώ κι έδειξες την δύναμή σου. Κάνε μαθήματα, δίδασκέ μας. Όλοι οι μάγοι είμαστε πρόθυμοι να σε ακούσουμε και να σού κάνουμε υπακοή».
Μόλις άκουσε αυτά τα λόγια ο Επιφάνιος ταράχθηκε. Αυτό έλειπε να τον θεωρήσουν μάγο, να νομίσουν ότι την κόρη του βασιλέως την γιά­τρεψε με την βοήθεια του σατανά. Δεν άντεξε αυτόν τον χαρακτηρισμό και στρεφόμενος προς τον μάγο είπε λόγια επιτιμητικά: «Λάβε δεσμό στο στόμα σου και γίνε άλαλος. Τον δούλο του Θεού μη τον νομίζεις άνθρωπο της αδικίας, μη τον θεωρής μάγο». Μετά από αυτά τα αυστηρά λόγια του αγίου Επιφανίου ο μάγος έχασε την λαλιά του και την ακοή του και επί πλέον ακινητοποιήθηκε στην θέση του.
Αυτό το θαυμαστό συγκλόνισε τον βασιλέα και την μεγάλη του συνοδεία. Όλοι τους έπεσαν κα­ταγής, τόσο από φόβο, όσο και από ευλάβεια προς τον άνθρωπο του Θεού. Τότε ο Άγιος άπλωσε το χέρι του προς τον βασιλέα και του είπε με απαλή φωνή: «Σήκω, ηρέμησε και πήγαινε ήσυχος και υγιής στο δωμάτιό σου». Μετά από αυτά τα λό­για, όλοι ηρέμησαν και σηκώθηκαν όρθιοι. Στην συν­έχεια ο ιερός άνδρας απευθύνθηκε προς τον μεγά­λο μάγο: «Να καταλαβαίνεις τι βλέπεις και τι ακούς και να προσέχεις στην αλήθεια. Μη με παίρ­νεις για μάγο. Εγώ είμαι δούλος του Εσταυρω­μένου. Τώρα μπορείς πάλι να ομιλείς και να ακούς, όπως και προηγουμένως. Και να γίνεις φίλος της αλήθειας». Ο μάγος ανακουφίστηκε γιατί λύ­θηκε από τον δεσμό του, και ομολόγησε ότι έ­σφαλε θεωρώντας τον Επιφάνιο ως μάγο.
Κατόπιν ο Άγιος είπε στον βασιλέα να μη συμβουλεύεται μάγους. «Να μη δίνης προσοχή σε μάγους, που είναι άνθρωποι ταραγμένοι και ακατάστατοι και απατούν με τα σκοτεινά τους έργα και τεχνάσματα». Δέκα ημέρες έμεινε ακόμη στο βασιλικό παλάτι και επέστρεψε στην Παλαιστίνη. Ο βασιλεύς της Περσίας ήθελε να τον κρατήσει για πάντα κοντά του. Τόσο πολύ τον ευλαβήθηκε. Μόνο όμως για δέκα ημέρες τον έπεισε.
Και ο μάγος εκείνος σ’ όλη την υπόλοιπη ζωή του δεν μπορούσε να ξεχάσει το δέσιμο που του έκανε ο Επιφάνιος — «ω μάγε, εχθρέ της αληθείας, μάθε μη λαλείν ατάκτους λόγους. Λάβε κατό­χων εν τω στόματί σου, και έση μη λαλών αδιαλείπτως. Μη γαρ υπονόει Θεού δούλον μάγον υπάρχειν της αδικίας». Δεν ξεχνούσε πως μετά από αυτά τα επιτιμητικά λόγια μία αόρατη δύναμις τον έδεσε. «Ταύτα δε ειπών Επιφάνιος, ευθέως έμεινεν ο μάγος άλαλος, ακίνητος επί τω τόπω». Έπαθε δηλαδή ό,τι και ο Ιέραξ στην περιοχή της Λεοντοπόλεως της Αίγυπτου, που διαστρέβλωνε τα δό­γματα της μελλοντικής αναστάσεως των ανθρώπων.
Ας έρθουμε λίγο στον βίο του μεγάλου θαυ­ματουργού Ιεράρχου, του αγίου Σπυρίδωνος. Ο Άγιος πριν γίνει ιερεύς και αρχιερεύς, ασχολείτο με την κτηνοτροφία. Έβοσκε γιδοπρόβατα. Όταν έγινε επίσκοπος, συνέχισε να έχει το ποίμνιό του. Δηλαδή μαζί με τα λογικά του πρόβατα είχε και τα άλογα. Ποιμήν λογικών και άλογων προβάτων. Στην περι­φέρεια της επισκοπής του υπήρχαν και πτωχοί. Για τις ανάγκες των πτωχών κρατούσε το ποίμνιό του. Ό,τι εισόδημα προερχόταν από αυτό κάλυπτε τις ποικίλες ανάγκες των ενδεών και των πενήτων.
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που αρέσκονται σε κλοπές. Ανάμεσά τους και οι ζωοκλέπτες. Κάποτε ο άγιος Σπυρίδων βρέθηκε αντιμέτωπος μ’ αυτούς. Το συναξάρι του μας διασώζει ένα αξιοσημείωτο περιστατικό.
Επειδή ο Άγιος πίστευε ακράδαντα στην προνοητική δύναμη του Θεού, δεν φρόντιζε ιδιαιτέ­ρως για την φύλαξη των προβάτων του. Αυτό το μυρίστηκαν κάποιοι επιτήδειοι και σχεδίασαν επιχείρηση ζωοκλοπής. Τώρα θα εκαυχώντο ότι έκλε­ψαν και από τα πρόβατα του Δεσπότη. Κάποια νύχτα λοιπόν ξεκίνησαν για την περιοχή, όπου ήταν το μαντρί του Αγίου. Πράγματι ήταν αφύλακτο. Κανείς δεν βρέθηκε να τους εμποδίσει. Ανεμ­πόδιστοι και ανενόχλητοι μπήκαν μέσα στην αυλή των προβάτων. Αλλά ξαφνικά συνέβη αυτό που πρώτη φορά το γνώρισαν. Κάποια αόρατη δύναμις τους ακινητοποίησε. Τα χέρια τους τα έφερε προς τα πίσω και τα έδεσε, όπως ακριβώς συμβαίνει με τους καταδίκους. Ούτε τα χέρια μπορούσαν να κι­νήσουν, αλλά ούτε από την θέσει τους μπορούσαν να μετακινηθούν στο ελάχιστο. Έμοιαζαν σαν καρ­φωμένοι στις θέσεις τους.
Να, πως το περιγράφει ο Μέγας Συναξαρι­στής: «Μόλις λοιπόν εισήλθον οι κλέπται εις την αυλήν, εις την οποίαν ήσαν τα πρόβατα ευθύς εδέθησαν αοράτως χείρας και πόδας με αόρατα δεσμά και αλύσεις. όθεν μη δυνάμενοι να σαλεύσουν, έστε­καν ούτως όλην την νύκτα, έχοντες οπίσω τας χείρας δεδεμένας ως κατάδικοι». Σ’ αυτήν την στάσι παρέμειναν όλη τη νύχτα μέχρι το πρωί, μέχρι την ώρα δηλαδή που ο επίσκοπος ήρθε στο μαντρί.
Μόλις τους είδε κατάλαβε τι συνέβη. Πλη­σίασε και με την προσευχή του και την ευλογία, τους έλυσε από το δέσιμο. Με ειρηνικό και ιλαρό πρόσ­ωπο τους είπε: «Αι, παιδιά μου, ταλαιπωρηθήκα­τε απόψε. Ελάτε εδώ να πάρετε κάτι για τον κόπο της αγρυπνίας σας». Έδωσε στον καθένα από ένα κριάρι, ενώ παράλληλα τους συμβούλευε να αλλάξουν ζωή και να μη επιδίδονται σε κλοπές.
Εκείνοι φεύγοντας δεν ήξεραν τι να πουν. Αυτή τη νύχτα και αυτό το πρωί κατάλαβαν κα­λά τι σημαίνει θεϊκή δύναμις, αλλά και τι σημαί­νει αγιοσύνη και καλοσύνη. Το πρώτο το ένιωσαν από το φοβερό δέσιμο που υπέστησαν. Το δεύτερο από την τόση αγάπη και τα πατρικά λόγια του Αγίου. Άλλος στην θέση του μπορούσε και να τους σκότωνε, με αγαθή συνείδηση ότι απαλλάσσει την κοινωνία από κάποια επικίνδυνα υποκείμενα ενώ ο άγιος Σπυρίδων τους χάρισε και από ένα κριάρι. Εδώ βλέπουμε ότι η συμπεριφορά ενός αγίου από την συμπεριφορά ενός κοινού και συνηθισμένου ανθρώπου διαφέρει όσο ο ουρανός από την γη.

Posted in Δέσιμο με αόρατα δεσμά