Επιφάνιος Κωνσταντίας 315 - 403μΧ
Αειπαρθενία της Θεοτόκου
Σε αυτή την δημοσίευση θα δούμε το θέμα της αειπαρθενίας της Θεοτόκου λόγω του ότι διάφοροι αιρετικοί την αρνούνται και ομιλούν για παιδιά επόμενα από τον Κύριο.
Η Παναγία υπερφυώς συλλαμβάνει ενώ είναι παρθένος και παραμένει παρθένος κατά τον τόκο αλλά και μετά.
Ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός.
Δηλαδή ορίστε, η αγνή και άμωμος παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει υιόν, χωρίς να γνωρίσει άνδρα και θα ονομάσουν αυτόν Εμμανουήλ, όνομα/τίτλος που σημαίνει Ο Θεός είναι μαζί μας. Παράβαλε Ησαΐας 7,14 διά τοῦτο δώσει Κύριος αὐτός ὑμῖν σημεῖον· ἰδού ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει, καί τέξεται υἱόν, καί καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ·
Δηλαδή δια τούτο θα δώσει ο ίδιος ο Κύριος εις σας σημείο, θαύμα μέγα και καταπληκτικό. Ιδού, η παρθένος θα συλλάβει υπερφυσικώς και θα γεννήσει υιό και το όνομα του υιού της αυτού θα είναι Εμμανουήλ, που σημαίνει ο Θεός μαζί μας.
Ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός.
Δηλαδή ορίστε, η αγνή και άμωμος παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει υιόν, χωρίς να γνωρίσει άνδρα και θα ονομάσουν αυτόν Εμμανουήλ, όνομα/τίτλος που σημαίνει Ο Θεός είναι μαζί μας. Παράβαλε Ησαΐας 7,14 διά τοῦτο δώσει Κύριος αὐτός ὑμῖν σημεῖον· ἰδού ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει, καί τέξεται υἱόν, καί καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ·
Δηλαδή δια τούτο θα δώσει ο ίδιος ο Κύριος εις σας σημείο, θαύμα μέγα και καταπληκτικό. Ιδού, η παρθένος θα συλλάβει υπερφυσικώς και θα γεννήσει υιό και το όνομα του υιού της αυτού θα είναι Εμμανουήλ, που σημαίνει ο Θεός μαζί μας.
Άξιο προσοχής το η παρθένος έξη και τέξεται. Δηλαδή η παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει χωρίς να χαθεί η παρθενία της. Η παρθένος θα γεννήσει. Εάν χανόταν η παρθενία πριν ή κατά τον τοκετό δεν υπήρχε νόημα να μιλήσει έτσι η Γραφή, ούτε θα ήταν θαύμα ώστε να ειπωθεί το δώσει Κύριος αυτός υμίν σημείον.
Το ιδού η Παρθένος είναι μια φράση η οποία κάνει μια ιδιότητα κύριο όνομα. Αυτό γίνεται επειδή η ιδιότητα είναι μόνιμη. Το όνομα δηλαδή λαμβάνεται από την ιδιότητα του προσώπου να είναι παρθένος πάντοτε, παρά το ότι γεννά. Είναι Η Παρθένος.
Το ιδού η Παρθένος είναι μια φράση η οποία κάνει μια ιδιότητα κύριο όνομα. Αυτό γίνεται επειδή η ιδιότητα είναι μόνιμη. Το όνομα δηλαδή λαμβάνεται από την ιδιότητα του προσώπου να είναι παρθένος πάντοτε, παρά το ότι γεννά. Είναι Η Παρθένος.
Ας δούμε ένα άλλο χωρίο. Καὶ οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτὴν ἕως οὗ ἔτεκε τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν.Ένα χωρίο που οι αιρετικοί προβάλλουν ώστε να στηρίξουν την κακοδοξία τους δίδοντας στρεβλή ερμηνεία στο έως ου.
Οι αιρετικοί λένε το εξής, ουκ εγιγκωσκεν αυτήν έως ου, άρα μετά την εγίγνωσκεν.
Αυτό να το υποστηρίξει κανείς είναι παράλογο, είναι μια βολική αυθαιρεσία των αιρετικών. Το έως ου δεν σημαίνει ότι κάτι έγινε μετά, ακόμη και χωρίς να έχουμε κατά νου ότι ο ευαγγελιστής θέλει να καταδείξει και να δώσει βάρος στην άμωμο σύλληψη του Κυρίου καταλαβαίνουμε ότι ο ισχυρισμός των αιρετικών είναι παράλογος.
Οι αιρετικοί ενώ λένε και οι ίδιοι στον καθημερινό τους λόγο το έως ου δηλαδή μέχρις ότου και με την έννοια ότι κάτι τωρινό συμβαίνει χωρίς όμως να αλλάζει η κατάσταση στο μέλλον, εδώ ξεχνάνε ακόμη και πως αυτοί οι ίδιοι χρησιμοποιούν το έως ου και θέλουν σώνει και καλά να άλλαξε η κατάσταση.
Πόσες φορές δεν το λέμε αυτό στην καθημερινότητα μας; Μείνετε ήρεμοι έως ότου έρθει βοήθεια. Αυτό με τι έννοια το λέμε; Εννοούμε ότι μόλις έρθει η βοήθεια θα πρέπει να αρχίσει ο πανικός; Εδώ μάλιστα πρόκειται περί αυτής της περιπτώσεως, εάν δούμε τα γραφόμενα από τον Ματθαίο και τον Λουκά θα καταλάβουμε ότι αυτό που θέλουν να κάνουν οι Ευαγγελιστές είναι να βεβαιώσουν ότι ο Χριστός είναι εκ Πνεύματος Αγίου και όχι από μίξη ανδρός και γυναικός. Έχουν κατά νου τον Ησαΐα και μας λέγουν ότι ήταν Παρθένος αποκλείοντας σαρκικές σχέσεις. Λίγο παρακάτω στον ευαγγελιστή Ματθαίο θα βρούμε την παραβολή των μυρίων τάλαντων εκεί διαβάζουμε.
καί ὀργισθεὶς ὁ κύριος αὐτοῦ παρέδωκεν αὐτόν τοῖς βασανισταῖς ἕως οὗ ἀποδῷ πᾶν τό ὀφειλόμενον αὐτῷ. Ιδού λίγο παρακάτω το έως ου στα λόγια του Κυρίου το οποίο σημαίνει ποτέ. Φυσικά λίγους στίχους παραπάνω σημαίνει κάτι άλλο με το έτσι θέλω των αιρετικών. Τα 10.000 τάλαντα αδελφοί είναι ποσό ασύλληπτο. Στην εποχή του Χριστού το ημερομίσθιο ήταν 1 δηνάριο. 6000 δηνάρια ίσον 1 τάλαντο. Εάν άφηναν οι βασανιστές να πάει για δουλειά ο... δούλος ώστε να αποδώσει, χρειαζόταν 600.000 μεροκάματα περίπου 160.000 χρόνια δουλειάς για την εξόφληση, δεν θα εξοφλούσε ποτέ.
Οι αιρετικοί λένε το εξής, ουκ εγιγκωσκεν αυτήν έως ου, άρα μετά την εγίγνωσκεν.
Αυτό να το υποστηρίξει κανείς είναι παράλογο, είναι μια βολική αυθαιρεσία των αιρετικών. Το έως ου δεν σημαίνει ότι κάτι έγινε μετά, ακόμη και χωρίς να έχουμε κατά νου ότι ο ευαγγελιστής θέλει να καταδείξει και να δώσει βάρος στην άμωμο σύλληψη του Κυρίου καταλαβαίνουμε ότι ο ισχυρισμός των αιρετικών είναι παράλογος.
Οι αιρετικοί ενώ λένε και οι ίδιοι στον καθημερινό τους λόγο το έως ου δηλαδή μέχρις ότου και με την έννοια ότι κάτι τωρινό συμβαίνει χωρίς όμως να αλλάζει η κατάσταση στο μέλλον, εδώ ξεχνάνε ακόμη και πως αυτοί οι ίδιοι χρησιμοποιούν το έως ου και θέλουν σώνει και καλά να άλλαξε η κατάσταση.
Πόσες φορές δεν το λέμε αυτό στην καθημερινότητα μας; Μείνετε ήρεμοι έως ότου έρθει βοήθεια. Αυτό με τι έννοια το λέμε; Εννοούμε ότι μόλις έρθει η βοήθεια θα πρέπει να αρχίσει ο πανικός; Εδώ μάλιστα πρόκειται περί αυτής της περιπτώσεως, εάν δούμε τα γραφόμενα από τον Ματθαίο και τον Λουκά θα καταλάβουμε ότι αυτό που θέλουν να κάνουν οι Ευαγγελιστές είναι να βεβαιώσουν ότι ο Χριστός είναι εκ Πνεύματος Αγίου και όχι από μίξη ανδρός και γυναικός. Έχουν κατά νου τον Ησαΐα και μας λέγουν ότι ήταν Παρθένος αποκλείοντας σαρκικές σχέσεις. Λίγο παρακάτω στον ευαγγελιστή Ματθαίο θα βρούμε την παραβολή των μυρίων τάλαντων εκεί διαβάζουμε.
καί ὀργισθεὶς ὁ κύριος αὐτοῦ παρέδωκεν αὐτόν τοῖς βασανισταῖς ἕως οὗ ἀποδῷ πᾶν τό ὀφειλόμενον αὐτῷ. Ιδού λίγο παρακάτω το έως ου στα λόγια του Κυρίου το οποίο σημαίνει ποτέ. Φυσικά λίγους στίχους παραπάνω σημαίνει κάτι άλλο με το έτσι θέλω των αιρετικών. Τα 10.000 τάλαντα αδελφοί είναι ποσό ασύλληπτο. Στην εποχή του Χριστού το ημερομίσθιο ήταν 1 δηνάριο. 6000 δηνάρια ίσον 1 τάλαντο. Εάν άφηναν οι βασανιστές να πάει για δουλειά ο... δούλος ώστε να αποδώσει, χρειαζόταν 600.000 μεροκάματα περίπου 160.000 χρόνια δουλειάς για την εξόφληση, δεν θα εξοφλούσε ποτέ.
Το βάρος και η σημασία λοιπόν στα λεγόμενα του αποστόλου είναι στο ότι θέλει να αποκλείσει την υποψία περί μη υπερφυσικής συλλήψεως του Χριστού, να καταδείξει την προφητεία και την εκπλήρωση της.
Αλλά και την λέξη πρωτότοκος φέρνουν οι αιρετικοί ώστε να υποστηρίξουν την κακοδιδασκαλία τους.
Αναφέρουν ότι επειδή λέει πρωτότοκος άρα ακολούθησαν και άλλα παιδιά.
Αυτό ξανά είναι εκτός λογικής, είναι μια υπόθεση που βολεύει την κακοδοξία των αιρετικών. Μάλιστα εδώ εκτός από τον παραμερισμό της λογικής έχουμε και πονηρία αφού οι αιρετικοί διδάσκαλοι προσπαθούν να τοποθετήσουν μια λέξη της αρχαιότητας και την πολύ διαφορετική της έννοια της στην σημερινή εποχή και να υποστηρίξουν μετά με αυτήν την κακοδοξία τους.
ὅς ἐστιν εἰκὼν τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως. Κολ 1,15.
Ο Χριστός πρωτότοκος του Θεού Πατρός, μήπως οι αιρετικοί παραδέχονται ότι ο Θεός έχει και άλλα παιδιά; Φυσικά και όχι. Δείτε ότι η λέξις πρωτότοκος δεν σημαίνει ότι ακολούθησαν και άλλα παιδιά κάνοντας κλίκ ΕΔΩ και ΕΔΩ για μια αναλυτικότερη προσέγγιση της λέξεως πρωτότοκος.
Η λέξη πρωτότοκος είχε έννοια θρησκευτικής και κοινωνικής υπόστασης, το πρωτότοκος στον Ισραήλ είχε τεράστια διαφορά από ότι έχει στην Ελλάδα. Το πρώτο παιδί είχε ειδικά δικαιώματα. Λάμβανε την αρχηγία της οικογενείας μετά τον θάνατο του πατρός, πρωτότοκός μου, σύ ἰσχύς μου καί ἀρχή τέκνων μου. Λάμβανε περιουσία μεγαλύτερη των άλλων, την διπλάσια, δοῦναι αὐτῷ διπλᾶ ἀπό πάντων Δευτ. 21,17. Ήταν αφιερωμένο στον Κύριο και έπρεπε να εξαγοραστεί. Έτσι ο Ιωσήφ πάει στον Ναό με τον μικρό Ιησού.
Αυτό γίνεται διότι αν και είχε και άλλα παιδιά το πρωτότοκο ήταν της γυναικός και όχι του ανδρός. Ο Ισραηλίτης έπρεπε να εξαγοράσει εάν είχε λάβει παραπάνω από μια γυναίκες κάθε πρωτότοκο της κάθε γυναίκας του. Ομοίως εάν ένας άνδρας δεν είχε ο ίδιος παιδιά άλλα παντρευόταν μια γυναίκα που είχε προηγουμένως άλλον άνδρα και είχε παιδί πρωτότοκο τότε σε αυτήν την περίπτωση ενώ ο άνδρας δεν είχε παιδιά το παιδί δεν εξαγοραζόταν. Όλα αυτά μας δείχνουν την ασυνήθιστη θέση του πρώτου παιδιού στον Ισραήλ και κατ’ επέκταση μας δείχνουν και την ασυνήθιστη σημασία που είχε η λέξη.
Πρωτότοκος ήταν ένας τίτλος έννοιας κυρίως θρησκευτικής και κοινωνικής και όχι απλώς μια λέξη που η έννοια της είναι το πρώτο παιδί όπως την γνωρίζουμε σήμερα στην Ελλάδα. Οι αιρετικοί δίδοντας το βάρος και σχεδόν αποκλειστική έννοια ως πρώτος από πολλούς στην λέξη κάνουν τους Ισραηλίτες να μην ξέρουν να μιλούν την γλώσσα τους.
Αναφέρουν ότι επειδή λέει πρωτότοκος άρα ακολούθησαν και άλλα παιδιά.
Αυτό ξανά είναι εκτός λογικής, είναι μια υπόθεση που βολεύει την κακοδοξία των αιρετικών. Μάλιστα εδώ εκτός από τον παραμερισμό της λογικής έχουμε και πονηρία αφού οι αιρετικοί διδάσκαλοι προσπαθούν να τοποθετήσουν μια λέξη της αρχαιότητας και την πολύ διαφορετική της έννοια της στην σημερινή εποχή και να υποστηρίξουν μετά με αυτήν την κακοδοξία τους.
ὅς ἐστιν εἰκὼν τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως. Κολ 1,15.
Ο Χριστός πρωτότοκος του Θεού Πατρός, μήπως οι αιρετικοί παραδέχονται ότι ο Θεός έχει και άλλα παιδιά; Φυσικά και όχι. Δείτε ότι η λέξις πρωτότοκος δεν σημαίνει ότι ακολούθησαν και άλλα παιδιά κάνοντας κλίκ ΕΔΩ και ΕΔΩ για μια αναλυτικότερη προσέγγιση της λέξεως πρωτότοκος.
Η λέξη πρωτότοκος είχε έννοια θρησκευτικής και κοινωνικής υπόστασης, το πρωτότοκος στον Ισραήλ είχε τεράστια διαφορά από ότι έχει στην Ελλάδα. Το πρώτο παιδί είχε ειδικά δικαιώματα. Λάμβανε την αρχηγία της οικογενείας μετά τον θάνατο του πατρός, πρωτότοκός μου, σύ ἰσχύς μου καί ἀρχή τέκνων μου. Λάμβανε περιουσία μεγαλύτερη των άλλων, την διπλάσια, δοῦναι αὐτῷ διπλᾶ ἀπό πάντων Δευτ. 21,17. Ήταν αφιερωμένο στον Κύριο και έπρεπε να εξαγοραστεί. Έτσι ο Ιωσήφ πάει στον Ναό με τον μικρό Ιησού.
Αυτό γίνεται διότι αν και είχε και άλλα παιδιά το πρωτότοκο ήταν της γυναικός και όχι του ανδρός. Ο Ισραηλίτης έπρεπε να εξαγοράσει εάν είχε λάβει παραπάνω από μια γυναίκες κάθε πρωτότοκο της κάθε γυναίκας του. Ομοίως εάν ένας άνδρας δεν είχε ο ίδιος παιδιά άλλα παντρευόταν μια γυναίκα που είχε προηγουμένως άλλον άνδρα και είχε παιδί πρωτότοκο τότε σε αυτήν την περίπτωση ενώ ο άνδρας δεν είχε παιδιά το παιδί δεν εξαγοραζόταν. Όλα αυτά μας δείχνουν την ασυνήθιστη θέση του πρώτου παιδιού στον Ισραήλ και κατ’ επέκταση μας δείχνουν και την ασυνήθιστη σημασία που είχε η λέξη.
Πρωτότοκος ήταν ένας τίτλος έννοιας κυρίως θρησκευτικής και κοινωνικής και όχι απλώς μια λέξη που η έννοια της είναι το πρώτο παιδί όπως την γνωρίζουμε σήμερα στην Ελλάδα. Οι αιρετικοί δίδοντας το βάρος και σχεδόν αποκλειστική έννοια ως πρώτος από πολλούς στην λέξη κάνουν τους Ισραηλίτες να μην ξέρουν να μιλούν την γλώσσα τους.
Οι Ισραηλίτες έλεγαν πρωτότοκο και κάποιον που δεν είχε δευτερότοκο.
Αυτό γινόταν όχι γιατί δεν ήξεραν να μιλούν την γλώσσα τους αλλά επειδή η έννοια του είναι ο πρώτος διανοίγων μήτραν ακολουθεί δεν ακολουθεί δεύτερος και δεν έχει έννοια πρώτος από πολλούς. Πονηρά οι αιρετικοί προσπαθούν να αποκρύψουν την αρχαία έννοια και να βάλουν την λέξη στην σημερινή εποχή ώστε να υποστηρίξουν την κακοδοξία τους.
Με το έως ου οι Ευαγγελιστές ενδιαφέρονται να μας δείξουν την εκπλήρωση της προφητείας του Ησαΐα που λέει ότι Η παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει υιό και με το πρωτότοκος θέλουν να συνεχίσουν λέγοντας μας για την περιτομή και όχι για αδέλφια.
Η χρησιμοποίηση των εν λόγω λέξεων επί παραδείγματι από τον Λουκά είναι: το ἕως οὗ για να μας πει την εκπλήρωση της προφητείας του Ησαΐα και το πρωτότοκος διότι στην συνέχεια του 2,7 ἕως οὗ θα μας πει το 2,22:
Καί ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ καθαρισμοῦ αὐτῶν κατά τόν νόμον Μωϋσέως, ἀνήγαγον αὐτόν εἰς Ἱεροσόλυμα παραστῆσαι τῷ Κυρίῳ, καθώς γέγραπται ἐν νόμῳ Κυρίου ὅτι πᾶν ἄρσεν διανοῖγον μήτραν ἅγιον τῷ Κυρίῳ κληθήσεται, καί τοῦ δοῦναι θυσίαν κατά τό εἰρημένον ἐν νόμῳ Κυρίου, ζεῦγος τρυγόνων ἢ δύο νεοσσούς περιστερῶν.
Η χρησιμοποίηση των εν λόγω λέξεων επί παραδείγματι από τον Λουκά είναι: το ἕως οὗ για να μας πει την εκπλήρωση της προφητείας του Ησαΐα και το πρωτότοκος διότι στην συνέχεια του 2,7 ἕως οὗ θα μας πει το 2,22:
Καί ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ καθαρισμοῦ αὐτῶν κατά τόν νόμον Μωϋσέως, ἀνήγαγον αὐτόν εἰς Ἱεροσόλυμα παραστῆσαι τῷ Κυρίῳ, καθώς γέγραπται ἐν νόμῳ Κυρίου ὅτι πᾶν ἄρσεν διανοῖγον μήτραν ἅγιον τῷ Κυρίῳ κληθήσεται, καί τοῦ δοῦναι θυσίαν κατά τό εἰρημένον ἐν νόμῳ Κυρίου, ζεῦγος τρυγόνων ἢ δύο νεοσσούς περιστερῶν.
Καμιά βαρύτητα λοιπόν δεν έχει η άποψη ότι οι Ευαγγελιστές με το πρωτότοκος θέλουν να μας πουν ότι είναι ο πρώτος από πολλούς.
Οποιοσδήποτε ξέροντας την έννοια του πρωτότοκος και βλέποντας τα κείμενα θα διαπιστώσει ότι δεν έχουν καμία σκέψη περί παιδιών στο μυαλό τους αλλά αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να μας πουν για την προφητεία Ησαΐα περί ΤΗΣ παρθένου, κύριο όνομα λαμβανόμενο από ιδιότητα, από την οποία θα προέλθει ο Μεσσίας.
Όμως ο διάβολος που τυφλώνει την πνευματική όραση και ψιθυρίζει τις κακοδιδασκαλίες του στους αιρετικούς διδασκάλους λέγει ότι ο Ιωσήφ και η Μαρία ήταν σύζυγοι και έκαναν πολλά παιδιά. Εάν διαβάσουμε όμως την Γραφή θα δούμε ότι ποτέ δεν υπήρξε ο Ιωσήφ άνδρας της Μαρίας διότι μέχρι την μνηστεία πήγαν, μέχρι τον αρραβώνα.
Επειδή ο Σατάν θέλει όλους να τους τραβήξει στην κατάντια του και πολύ θα ήθελε να τραβήξει και αυτά τα άγια πρόσωπα διδάσκει παιδιά χωρίς συζυγία και καταπάτηση από όλους των εντολών όπως θα δούμε παρακάτω....
Ἰωσὴφ υἱὸς Δαυΐδ, μὴ φοβηθῇς παραλαβεῖν Μαριὰμ τὴν γυναῖκά σου·τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ Πνεύματός ἐστιν Ἁγίου. Ματθ 1,20
Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωσὴφ τὸν ἄνδρα Μαρίας, ἐξ ἧς ἐγεννήθη Ἰησοῦς ὁ λεγόμενος Χριστός. Ματθ. 1,16
Ἰωσὴφ δὲ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, δίκαιος ὢν καὶ μὴ θέλων αὐτὴν παραδειγματίσαι, ἐβουλήθη λάθρα ἀπολῦσαι αὐτήν. Ματθ 1,19.
Σε αυτά τα χωρία βλέπουμε ότι η Παρθένος ονομάζεται γυναίκα του Ιωσήφ και αυτός άνδρας της. Ενώ όμως λέγεται άνδρας Μαρίας στην πραγματικότητα είναι μνηστευμένοι. Ο Ευαγγελιστής το λέγει καθαρά. Τοῦ δὲ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ γέννησις οὕτως ἦν μνηστευθείσης γὰρ τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μαρίας τῷ Ἰωσήφ, πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτοὺς εὑρέθη ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου. Ματθ. 1,18.
Δηλαδή: Η γέννηση του Ιησού έγινε κατά τον ακόλουθο τρόπο. Όταν αρραβωνιάστηκε η Μαρία με τον Ιωσήφ, ενώ δεν είχαν συνοικήσει βρέθηκε η Μαρία έγκυος από την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος.
Εάν δούμε την περικοπή Λουκάς 1,56 θα δούμε ότι η Παναγία μένει στο σπίτι της Ἔμεινε δὲ Μαριὰμ σὺν αὐτῇ ὡσεὶ μῆνας τρεῖς καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς, επέστρεψε στο σπίτι της. Όμως και αργότερα βλέπουμε να είναι ακόμη μνηστή του Ιωσήφ, ἀπογράψασθαι σὺν Μαριὰμ τῇ μεμνηστευμένῃ αὐτῷ γυναικί, οὔσῃ ἐγκύῳ ἐγένετο δὲ ἐν τῷ εἶναι αὐτοὺς ἐκεῖ ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ τεκεῖν αὐτήν Λουκ 2,5-6. Αναφέρεται μνηστευμένη και έγκυος η Παναγία. Μάλιστα εδώ έχουν φτάσει οι ημέρες που θα γεννήσει και εξακολουθεί να είναι ακόμη μνηστευμένη. Βλέπουμε καθαρότατα ότι ναι μεν ο Ιωσήφ ονομάζεται "άνδρας Μαρίας" αλλά στην πραγματικότητα είναι μνηστήρας. Ας γνωρίζουμε όμως ότι μέχρι εκεί έφτασαν οι σχέσεις τους, δηλαδή έως την μνηστεία. Ας εξετάσουμε τώρα και μετά την γέννηση.
Είναι όμως απαραίτητο προτού προχωρήσουμε στο μετά τόκον να δούμε την λέξη συνελθείν από το Ματθ 1,18. πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτοὺς εὑρέθη ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου.
Η λέξη συνελθείν στο Ματθ. 1,18 δεν σημαίνει σαρκική επαφή όπως κακώς λένε ορισμένοι αλλά σημαίνει ότι κάποιοι πάνε στο ίδιο μέρος. Εδώ ο Ευαγγελιστής εννοεί πριν πάνε στο ίδιο σπίτι. Τί οὖν ἐστι; πάντως δεῖ πλῆθος συνελθεῖν· ἀκούσονται γὰρ ὅτι ἐλήλυθας. Πραξ. 21,22 Τι θα γίνει λοιπόν τώρα; Πάντως, θα συγκεντρωθεί οπωσδήποτε το πλήθος (των Χριστιανών Ιουδαίων), και αυτό γιατί θα ακούσουν ότι ήλθες (Παύλε).
Το ενδιαφέρον των Ευαγγελιστών είναι να καταδειχτεί η προφητεία Ησαΐα και η υπερφυσική σύλληψη ώστε να αποφευχθεί υποψία και αμφιβολία κατά αυτής. Αφού είδαμε ότι ο Ιωσήφ μέχρι τώρα είναι μόνο μνηστήρας έως την γέννηση του Κυρίου έχει ενδιαφέρον να δούμε τι λέγει στην συνέχεια η Γραφή και πως ονομάζει την Παναγία και τον Ιωσήφ μετά την γέννηση του Θεανθρώπου.
Ἀναχωρησάντων δὲ αὐτῶν ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατ᾿ ὄναρ τῷ Ἰωσὴφ λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἴσθι ἐκεῖ ἕως ἂν εἴπω σοι· μέλλει γὰρ Ἡρῴδης ζητεῖν τὸ παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό. Ματθαίος 2,13. Σήκω και πάρε το παιδί και την μητέρα του και φύγε στην Αίγυπτο γιατί ο Ηρώδης ζητεί να το σκοτώσει.
Σήκω και πάρε το παιδί και την μητέρα του.
Ο άγγελος θα μιλούσε έτσι μόνο σε έναν που δεν έχει καμία σχέση συζυγική με την γυναίκα. Αυτό γίνεται για να εννοήσουμε σωστά ότι δεν ήταν γυναίκα του Ιωσήφ η Παρθένος Μαρία και μόνο μέχρι τον αρραβώνα έφτασαν. Εάν τώρα την ονόμαζε γυναίκα του θα υπήρχε η κατανόηση από εμάς ότι ήταν πράγματι γυναίκα του.
Αλλά και αργότερα, τώρα πια έτη μετά, διαβάζουμε στην Γραφή.
Τελευτήσαντος δὲ τοῦ Ἡρῴδου ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ᾿ ὄναρ φαίνεται τῷ Ἰωσὴφ ἐν Αἰγύπτῳ λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ πορεύου εἰς γῆν Ἰσραήλ· τεθνήκασι γὰρ οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχὴν τοῦ παιδίου, ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ ἦλθεν εἰς γῆν Ἰσραήλ.
Σήκω και πάρε το παιδί και την μητέρα του και πήγαινε στην γη Ισραήλ. Τώρα που έπρεπε να είναι η γυναίκα σου όχι μόνο δεν λέγεται έτσι από τον άγγελο αλλά αναφέρεται επανειλημμένα και σε βάθος χρόνου σε σχέση με τον Ιωσήφ ως η μητέρα του παιδιού.
Παράλαβε τό παιδίον καί τήν μητέρα αὐτοῦ καί φεῦγε εἰς Αἴγυπτον.
Ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καί τὴν μητέρα αὐτοῦ.
Εγερθείς παράλαβε τὸ παιδίον καί τήν μητέρα αὐτοῦ καί πορεύου εἰς γῆν Ἰσραήλ.
Ο δέ ἐγερθείς παρέλαβε τό παιδίον καί τήν μητέρα αὐτοῦ.
Βλέπουμε καθαρά τον ρόλο του Ιωσήφ ως μνηστήρα ώστε να αποφευχθεί κατηγορία.
Οποιοσδήποτε ξέροντας την έννοια του πρωτότοκος και βλέποντας τα κείμενα θα διαπιστώσει ότι δεν έχουν καμία σκέψη περί παιδιών στο μυαλό τους αλλά αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να μας πουν για την προφητεία Ησαΐα περί ΤΗΣ παρθένου, κύριο όνομα λαμβανόμενο από ιδιότητα, από την οποία θα προέλθει ο Μεσσίας.
Όμως ο διάβολος που τυφλώνει την πνευματική όραση και ψιθυρίζει τις κακοδιδασκαλίες του στους αιρετικούς διδασκάλους λέγει ότι ο Ιωσήφ και η Μαρία ήταν σύζυγοι και έκαναν πολλά παιδιά. Εάν διαβάσουμε όμως την Γραφή θα δούμε ότι ποτέ δεν υπήρξε ο Ιωσήφ άνδρας της Μαρίας διότι μέχρι την μνηστεία πήγαν, μέχρι τον αρραβώνα.
Επειδή ο Σατάν θέλει όλους να τους τραβήξει στην κατάντια του και πολύ θα ήθελε να τραβήξει και αυτά τα άγια πρόσωπα διδάσκει παιδιά χωρίς συζυγία και καταπάτηση από όλους των εντολών όπως θα δούμε παρακάτω....
Ἰωσὴφ υἱὸς Δαυΐδ, μὴ φοβηθῇς παραλαβεῖν Μαριὰμ τὴν γυναῖκά σου·τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ Πνεύματός ἐστιν Ἁγίου. Ματθ 1,20
Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωσὴφ τὸν ἄνδρα Μαρίας, ἐξ ἧς ἐγεννήθη Ἰησοῦς ὁ λεγόμενος Χριστός. Ματθ. 1,16
Ἰωσὴφ δὲ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, δίκαιος ὢν καὶ μὴ θέλων αὐτὴν παραδειγματίσαι, ἐβουλήθη λάθρα ἀπολῦσαι αὐτήν. Ματθ 1,19.
Σε αυτά τα χωρία βλέπουμε ότι η Παρθένος ονομάζεται γυναίκα του Ιωσήφ και αυτός άνδρας της. Ενώ όμως λέγεται άνδρας Μαρίας στην πραγματικότητα είναι μνηστευμένοι. Ο Ευαγγελιστής το λέγει καθαρά. Τοῦ δὲ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ γέννησις οὕτως ἦν μνηστευθείσης γὰρ τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μαρίας τῷ Ἰωσήφ, πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτοὺς εὑρέθη ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου. Ματθ. 1,18.
Δηλαδή: Η γέννηση του Ιησού έγινε κατά τον ακόλουθο τρόπο. Όταν αρραβωνιάστηκε η Μαρία με τον Ιωσήφ, ενώ δεν είχαν συνοικήσει βρέθηκε η Μαρία έγκυος από την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος.
Εάν δούμε την περικοπή Λουκάς 1,56 θα δούμε ότι η Παναγία μένει στο σπίτι της Ἔμεινε δὲ Μαριὰμ σὺν αὐτῇ ὡσεὶ μῆνας τρεῖς καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς, επέστρεψε στο σπίτι της. Όμως και αργότερα βλέπουμε να είναι ακόμη μνηστή του Ιωσήφ, ἀπογράψασθαι σὺν Μαριὰμ τῇ μεμνηστευμένῃ αὐτῷ γυναικί, οὔσῃ ἐγκύῳ ἐγένετο δὲ ἐν τῷ εἶναι αὐτοὺς ἐκεῖ ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ τεκεῖν αὐτήν Λουκ 2,5-6. Αναφέρεται μνηστευμένη και έγκυος η Παναγία. Μάλιστα εδώ έχουν φτάσει οι ημέρες που θα γεννήσει και εξακολουθεί να είναι ακόμη μνηστευμένη. Βλέπουμε καθαρότατα ότι ναι μεν ο Ιωσήφ ονομάζεται "άνδρας Μαρίας" αλλά στην πραγματικότητα είναι μνηστήρας. Ας γνωρίζουμε όμως ότι μέχρι εκεί έφτασαν οι σχέσεις τους, δηλαδή έως την μνηστεία. Ας εξετάσουμε τώρα και μετά την γέννηση.
Είναι όμως απαραίτητο προτού προχωρήσουμε στο μετά τόκον να δούμε την λέξη συνελθείν από το Ματθ 1,18. πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτοὺς εὑρέθη ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου.
Η λέξη συνελθείν στο Ματθ. 1,18 δεν σημαίνει σαρκική επαφή όπως κακώς λένε ορισμένοι αλλά σημαίνει ότι κάποιοι πάνε στο ίδιο μέρος. Εδώ ο Ευαγγελιστής εννοεί πριν πάνε στο ίδιο σπίτι. Τί οὖν ἐστι; πάντως δεῖ πλῆθος συνελθεῖν· ἀκούσονται γὰρ ὅτι ἐλήλυθας. Πραξ. 21,22 Τι θα γίνει λοιπόν τώρα; Πάντως, θα συγκεντρωθεί οπωσδήποτε το πλήθος (των Χριστιανών Ιουδαίων), και αυτό γιατί θα ακούσουν ότι ήλθες (Παύλε).
Το ενδιαφέρον των Ευαγγελιστών είναι να καταδειχτεί η προφητεία Ησαΐα και η υπερφυσική σύλληψη ώστε να αποφευχθεί υποψία και αμφιβολία κατά αυτής. Αφού είδαμε ότι ο Ιωσήφ μέχρι τώρα είναι μόνο μνηστήρας έως την γέννηση του Κυρίου έχει ενδιαφέρον να δούμε τι λέγει στην συνέχεια η Γραφή και πως ονομάζει την Παναγία και τον Ιωσήφ μετά την γέννηση του Θεανθρώπου.
Ἀναχωρησάντων δὲ αὐτῶν ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατ᾿ ὄναρ τῷ Ἰωσὴφ λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἴσθι ἐκεῖ ἕως ἂν εἴπω σοι· μέλλει γὰρ Ἡρῴδης ζητεῖν τὸ παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό. Ματθαίος 2,13. Σήκω και πάρε το παιδί και την μητέρα του και φύγε στην Αίγυπτο γιατί ο Ηρώδης ζητεί να το σκοτώσει.
Σήκω και πάρε το παιδί και την μητέρα του.
Ο άγγελος θα μιλούσε έτσι μόνο σε έναν που δεν έχει καμία σχέση συζυγική με την γυναίκα. Αυτό γίνεται για να εννοήσουμε σωστά ότι δεν ήταν γυναίκα του Ιωσήφ η Παρθένος Μαρία και μόνο μέχρι τον αρραβώνα έφτασαν. Εάν τώρα την ονόμαζε γυναίκα του θα υπήρχε η κατανόηση από εμάς ότι ήταν πράγματι γυναίκα του.
Αλλά και αργότερα, τώρα πια έτη μετά, διαβάζουμε στην Γραφή.
Τελευτήσαντος δὲ τοῦ Ἡρῴδου ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ᾿ ὄναρ φαίνεται τῷ Ἰωσὴφ ἐν Αἰγύπτῳ λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ πορεύου εἰς γῆν Ἰσραήλ· τεθνήκασι γὰρ οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχὴν τοῦ παιδίου, ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ ἦλθεν εἰς γῆν Ἰσραήλ.
Σήκω και πάρε το παιδί και την μητέρα του και πήγαινε στην γη Ισραήλ. Τώρα που έπρεπε να είναι η γυναίκα σου όχι μόνο δεν λέγεται έτσι από τον άγγελο αλλά αναφέρεται επανειλημμένα και σε βάθος χρόνου σε σχέση με τον Ιωσήφ ως η μητέρα του παιδιού.
Παράλαβε τό παιδίον καί τήν μητέρα αὐτοῦ καί φεῦγε εἰς Αἴγυπτον.
Ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καί τὴν μητέρα αὐτοῦ.
Εγερθείς παράλαβε τὸ παιδίον καί τήν μητέρα αὐτοῦ καί πορεύου εἰς γῆν Ἰσραήλ.
Ο δέ ἐγερθείς παρέλαβε τό παιδίον καί τήν μητέρα αὐτοῦ.
Βλέπουμε καθαρά τον ρόλο του Ιωσήφ ως μνηστήρα ώστε να αποφευχθεί κατηγορία.
Για αυτό τον λόγο η Παναγία είναι για τον Ιωσήφ όχι η γυναίκα σου, αλλά η μητέρα του παιδιού. Καί ἐλθόντες εἰς τήν οἰκίαν (οι τρείς μάγοι) εἶδον τό παιδίον μετά Μαρίας τῆς μητρός αὐτοῦ, καί πεσόντες προσεκύνησαν αὐτῷ. Και ερχόμενοι στο σπίτι είδαν το παιδί και την μητέρα του την Μαρία. Σε σχέση με τον Ιωσήφ η Παναγία αναφέρεται με τον ίδιο τρόπο που αναφέρεται σε εντελώς ξένους.
Ο μάγος είδε το παιδί και την μητέρα του. Ματθαίος 2,11
Ο Ιωσήφ πήρε το παιδί και την μητέρα του. Ματθαίος 2,21
Ας προσέξουμε ότι η Γραφή μετά την γέννηση δεν αναφέρει ουδέποτε τον Ιωσήφ σε σχέση με την Παναγία ως γυναίκα του. Όχι μόνον αυτό αλλά ας προσέξουμε ότι η Παναγία είναι πάντοτε "η μητέρα του παιδιού" για τον Ιωσήφ ενώ αυτός πάντοτε είναι απλώς "ο Ιωσήφ". Καί ἦν Ἰωσήφ καί ἡ μήτηρ αὐτοῦ. Δηλαδή, και ήταν ο Ιωσήφ και η μήτηρ του Κυρίου. Μετά την γέννηση ουδέποτε αναφέρθηκε ως γυναίκα του διότι ποτέ δεν υπήρξε.
Ποτέ δεν θα μιλούσε έτσι ο άγγελος εάν ήταν πραγματικός σύζυγος ο Ιωσήφ.
Εάν υπήρξε γάμος και ήταν σύζυγοι θα έλεγε πάρε το παιδί και την γυναίκα σου. Εάν υπήρχε γέννηση και άλλων παιδιών στα έτη που ήταν στην Αίγυπτο θα έλεγε πάρε την γυναίκα σου και τα παιδιά. Εάν υπήρχαν και άλλα παιδιά άραγε ο άγγελος δεν θα ενδιαφερόταν και για αυτά; Θα έλεγε πάρε το παιδί ;
Εδώ βλέπουμε και κάτι άλλο, ότι οι υποτιθέμενοι εξ αίματος αδελφοί του Ιησού θα ήταν αρκετά μικρότεροι από αυτόν.
Εἶπον οὖν πρός αὐτόν οἱ ἀδελφοί αὐτοῦ· μετάβηθι ἐντεῦθεν καί ὕπαγε εἰς τήν Ἰουδαίαν, ἵνα καί οἱ μαθηταί σου θεωρήσωσι τά ἔργα σου ἃ ποιεῖς· Ιωαν. 7,3
Εδώ έχουμε τα αδέλφια του Ιησού να του λένε τι να κάνει.
Έχοντας κατά νου τα προνόμια και τον σεβασμό που απολάμβανε ο μεγαλύτερος αυτό ποτέ δεν θα γινόταν από μικρότερους διότι θα ήταν ανάρμοστο.
Αυτά δούμε και άλλα χωρία που αναφέρονται οι αδελφοί του Κυρίου.
οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ υἱός Ἰωσήφ; Λουκ. 4,22 οὐχ οὗτός ἐστιν Ἰησοῦς ὁ υἱὸς Ἰωσήφ, οὗ ἡμεῖς οἴδαμεν τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα; Ιωαν. 6,41. οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ τοῦ τέκτονος υἱός; οὐχὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ λέγεται Μαριὰμ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ Ἰάκωβος καὶ Ἰωσῆς καὶ Σίμων καὶ Ἰούδας; Ματθαίος 13, 55-56 οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ τέκτων, ὁ υἱὸς τῆς Μαρίας, ἀδελφὸς δὲ Ἰακώβου καὶ Ἰωσῆ καὶ Ἰούδα καὶ Σίμωνος; καὶ οὐκ εἰσὶν αἱ ἀδελφαὶ αὐτοῦ ὧδε πρὸς ἡμᾶς; καὶ ἐσκανδαλίζοντο ἐν αὐτῷ. Μαρκ. 6,3. Υπάρχει μια διαφορά στα χωρία η οποία είναι λογική αφού αφενός το πλήθος δεν θα είπε με μια φωνή τα ίδια λόγια και αφετέρου θα υπήρχε καλύτερη γνώση της οικογενείας σε ορισμένους από ότι σε άλλους.
Διαβάζοντας τον Ματθαίο βλέπουμε να λένε αυτός δεν είναι ο γιος του τέκτονος; Μαριάμ δεν λένε την μητέρα του και τα αδέλφια του Ιάκωβο, Ιωσή, Σίμων, Ιούδα;
Αυτά είναι λόγια των Ναζαρηνών. Τα λόγια τους μας παρέχουν ορισμένες πληροφορίες και μιλούν για αδελφούς του Ιησού. Το να διαβάζουμε αδελφός ή υιός στην Γραφή δεν σημαίνει ότι αβίαστα και άνευ εξετάσεως πρέπει να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι πρόκειται πραγματικά για αδελφούς ή γιους. Ας δούμε ένα χωρίο από την Γένεση Εἶπε δὲ Λάβαν τῷ Ἰακώβ· ὅτι γὰρ ἀδελφός μου εἶ, οὐ δουλεύσεις μοι δωρεάν· ἀπάγγειλόν μοι, τίς ὁ μισθός σου ἐστί; Γεν 29,15 Είπε ο Λάβαν στον Ιακώβ, είσαι αδελφός μου, δεν θα μου δουλεύεις δωρεάν σαν δούλος. Πες μου τι χρήματα ζητάς.
Ο Λάβαν μόνο αδελφός του Ιακώβ δεν ήταν. Ήταν θείος του αλλά ήταν και πεθερός του. Δεν είναι απόδειξη εξ αίματος συγγένειας τα αναφερόμενα τους λοιπόν διότι στην γλώσσα τους υπήρχε μια ιδιομορφία. Στην Εβραϊκή η λέξη αδελφός χρησιμοποιούνταν για πολλούς βαθμούς συγγένειας, ήταν η ίδια και δεν υπήρχε ξεχωριστή λέξη για παράδειγμα για τον εξάδελφο τον νομικό αδελφό ή τον αδελφό εξ' αίματος. Ήταν όλοι οι συγγενείς αδελφοί. Επί παραδείγματι ο ξάδελφος αποκαλούνταν, ο αδελφός μου, ειδάλλως έπρεπε να ειπωθεί ο γιος του θείου μου.
Οι Ευαγγελιστές αναφέρουν τα λόγια των συντοπιτών του Ιησού οι οποίοι είπαν αδελφοί για αυτούς που έβλεπαν και δεν διέφερε η λέξη είτε μιλούσαν για αδέλφια εξ αίματος είτε για νομικά αδέλφια είτε για ξαδέλφια, όλους τους αποκαλούσαν αδελφούς.
Ο μάγος είδε το παιδί και την μητέρα του. Ματθαίος 2,11
Ο Ιωσήφ πήρε το παιδί και την μητέρα του. Ματθαίος 2,21
Ας προσέξουμε ότι η Γραφή μετά την γέννηση δεν αναφέρει ουδέποτε τον Ιωσήφ σε σχέση με την Παναγία ως γυναίκα του. Όχι μόνον αυτό αλλά ας προσέξουμε ότι η Παναγία είναι πάντοτε "η μητέρα του παιδιού" για τον Ιωσήφ ενώ αυτός πάντοτε είναι απλώς "ο Ιωσήφ". Καί ἦν Ἰωσήφ καί ἡ μήτηρ αὐτοῦ. Δηλαδή, και ήταν ο Ιωσήφ και η μήτηρ του Κυρίου. Μετά την γέννηση ουδέποτε αναφέρθηκε ως γυναίκα του διότι ποτέ δεν υπήρξε.
Ποτέ δεν θα μιλούσε έτσι ο άγγελος εάν ήταν πραγματικός σύζυγος ο Ιωσήφ.
Εάν υπήρξε γάμος και ήταν σύζυγοι θα έλεγε πάρε το παιδί και την γυναίκα σου. Εάν υπήρχε γέννηση και άλλων παιδιών στα έτη που ήταν στην Αίγυπτο θα έλεγε πάρε την γυναίκα σου και τα παιδιά. Εάν υπήρχαν και άλλα παιδιά άραγε ο άγγελος δεν θα ενδιαφερόταν και για αυτά; Θα έλεγε πάρε το παιδί ;
Εδώ βλέπουμε και κάτι άλλο, ότι οι υποτιθέμενοι εξ αίματος αδελφοί του Ιησού θα ήταν αρκετά μικρότεροι από αυτόν.
Εἶπον οὖν πρός αὐτόν οἱ ἀδελφοί αὐτοῦ· μετάβηθι ἐντεῦθεν καί ὕπαγε εἰς τήν Ἰουδαίαν, ἵνα καί οἱ μαθηταί σου θεωρήσωσι τά ἔργα σου ἃ ποιεῖς· Ιωαν. 7,3
Εδώ έχουμε τα αδέλφια του Ιησού να του λένε τι να κάνει.
Έχοντας κατά νου τα προνόμια και τον σεβασμό που απολάμβανε ο μεγαλύτερος αυτό ποτέ δεν θα γινόταν από μικρότερους διότι θα ήταν ανάρμοστο.
Αυτά δούμε και άλλα χωρία που αναφέρονται οι αδελφοί του Κυρίου.
οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ υἱός Ἰωσήφ; Λουκ. 4,22 οὐχ οὗτός ἐστιν Ἰησοῦς ὁ υἱὸς Ἰωσήφ, οὗ ἡμεῖς οἴδαμεν τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα; Ιωαν. 6,41. οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ τοῦ τέκτονος υἱός; οὐχὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ λέγεται Μαριὰμ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ Ἰάκωβος καὶ Ἰωσῆς καὶ Σίμων καὶ Ἰούδας; Ματθαίος 13, 55-56 οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ τέκτων, ὁ υἱὸς τῆς Μαρίας, ἀδελφὸς δὲ Ἰακώβου καὶ Ἰωσῆ καὶ Ἰούδα καὶ Σίμωνος; καὶ οὐκ εἰσὶν αἱ ἀδελφαὶ αὐτοῦ ὧδε πρὸς ἡμᾶς; καὶ ἐσκανδαλίζοντο ἐν αὐτῷ. Μαρκ. 6,3. Υπάρχει μια διαφορά στα χωρία η οποία είναι λογική αφού αφενός το πλήθος δεν θα είπε με μια φωνή τα ίδια λόγια και αφετέρου θα υπήρχε καλύτερη γνώση της οικογενείας σε ορισμένους από ότι σε άλλους.
Διαβάζοντας τον Ματθαίο βλέπουμε να λένε αυτός δεν είναι ο γιος του τέκτονος; Μαριάμ δεν λένε την μητέρα του και τα αδέλφια του Ιάκωβο, Ιωσή, Σίμων, Ιούδα;
Αυτά είναι λόγια των Ναζαρηνών. Τα λόγια τους μας παρέχουν ορισμένες πληροφορίες και μιλούν για αδελφούς του Ιησού. Το να διαβάζουμε αδελφός ή υιός στην Γραφή δεν σημαίνει ότι αβίαστα και άνευ εξετάσεως πρέπει να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι πρόκειται πραγματικά για αδελφούς ή γιους. Ας δούμε ένα χωρίο από την Γένεση Εἶπε δὲ Λάβαν τῷ Ἰακώβ· ὅτι γὰρ ἀδελφός μου εἶ, οὐ δουλεύσεις μοι δωρεάν· ἀπάγγειλόν μοι, τίς ὁ μισθός σου ἐστί; Γεν 29,15 Είπε ο Λάβαν στον Ιακώβ, είσαι αδελφός μου, δεν θα μου δουλεύεις δωρεάν σαν δούλος. Πες μου τι χρήματα ζητάς.
Ο Λάβαν μόνο αδελφός του Ιακώβ δεν ήταν. Ήταν θείος του αλλά ήταν και πεθερός του. Δεν είναι απόδειξη εξ αίματος συγγένειας τα αναφερόμενα τους λοιπόν διότι στην γλώσσα τους υπήρχε μια ιδιομορφία. Στην Εβραϊκή η λέξη αδελφός χρησιμοποιούνταν για πολλούς βαθμούς συγγένειας, ήταν η ίδια και δεν υπήρχε ξεχωριστή λέξη για παράδειγμα για τον εξάδελφο τον νομικό αδελφό ή τον αδελφό εξ' αίματος. Ήταν όλοι οι συγγενείς αδελφοί. Επί παραδείγματι ο ξάδελφος αποκαλούνταν, ο αδελφός μου, ειδάλλως έπρεπε να ειπωθεί ο γιος του θείου μου.
Οι Ευαγγελιστές αναφέρουν τα λόγια των συντοπιτών του Ιησού οι οποίοι είπαν αδελφοί για αυτούς που έβλεπαν και δεν διέφερε η λέξη είτε μιλούσαν για αδέλφια εξ αίματος είτε για νομικά αδέλφια είτε για ξαδέλφια, όλους τους αποκαλούσαν αδελφούς.
Στο χωρίο από τον Ευαγγελιστή Μάρκο βλέπουμε οι κάτοικοι να μιλούν περισσότερο προσωπικά για τον Κύριο. Λένε αυτός δεν είναι ο τέκτονας, ο γιος της Μαρίας, ο αδελφός του Ιακώβου, Ιωσή, Ιούδα, Σίμωνα; Αυτοί που μιλάνε ονομάζουν τον Κύριο τέκτονα, δηλαδή γνωρίζουν τον Χριστό και το επάγγελμα του. Υπήρχε κάποια συνήθεια να ακολουθεί ο γιος το επάγγελμα του πατέρα αλλά φυσικά αυτό δεν ήταν απαραίτητο. Τέκτονας σημαίνει κάποιος ο όποιος είναι τεχνίτης, είτε ξύλου είτε πέτρας είτε μετάλλου. Έχουμε πληροφορίες από την πρώτη Εκκλησία που μας αναφέρουν ότι ο Χριστός ήταν ξυλουργός. Ενδεικτικά ο Ιουστίνος, 100-165μΧ, ο οποίος ήταν πολύ κοντά στην εποχή του Κυρίου αναφέρει: Νομιζομένου Ἰωσὴφ τοῦ τέκτονος υἱοῦ ὑπάρχειν, καί ἀειδοῦς, ὡς αἱ γραφαί ἐκήρυσσον, φαινομένου, καί τέκτονος νομιζομένου (ταῦτα γάρ τά τεκτονικά ἔργα εἰργάζετο), ἐν ἀνθρώποις ὤν, ἄροτρα καί ζυγά.
Στον Ευαγγελιστή Μάρκο βλέπουμε και κάτι άλλο.
Οι Ισραηλίτες ποτέ δεν έλεγαν το παιδί της τάδε, έλεγαν πάντα το παιδί του τάδε.
Ενώ πριν η ιδιαιτερότητα της γλώσσας δεν μας βοηθά εδώ μας δίδει μια πολύ ισχυρή ένδειξη περί των αδελφών του Ιησού.
Οι Ισραηλίτες έλεγαν ο γιος του τάδε, έλεγαν Ιησούς υιός Ιωσήφ ή Ιωσήφ υιός Δαυίδ όπως είπε ο άγγελος. Υπήρχε όμως μια εξαίρεση στον κανόνα και αυτή είναι όταν κάποια αδέλφια ήταν από διαφορετική μητέρα.
Τότε αναφερόταν όχι ως γιος του τάδε αλλά ως γιος της τάδε και αυτό για να ξεχωρίζει. Καί Ἀδωνίας υἱός Ἀγγὶθ ἐπῄρετο λέγων· ἐγώ βασιλεύσω·. Γ' Βασ. 1,5
Ο Αδωνίας ήταν κυριολεκτικά γιος του Δαυίδ αντιθέτως με τον Ιωσήφ που αποκαλείται και αυτός γιος Δαυίδ. Οπότε πρώτον βλέπουμε ξανά την έννοια των λέξεων περί συγγένειας όπως γιος ή αδελφός.
Αποκαλείται ο Αδωνίας γιος της Αγγίθ, αυτό γίνεται ώστε να ξεχωρίζει.
Γιος του Δαυίδ ήταν επί παραδείγματι και ο Σολομώντας ο οποίος θα μας απασχολήσει και στην επομένη παράγραφο και του οποίου Σολομώντα μητέρα ήταν η Βηρσαβεέ.
Έχοντας κατά νου τον τρόπο που μιλούσαν στον αρχαίο Ισραήλ, τρόπος ο οποίος υπαγόρευε τον γιο να είναι του τάδε και ποτέ της τάδε, αλλά και την εξαίρεση του κανόνα ας παρατηρήσουμε την ομοιότητα.
Αδωνίας υιός Αγγίθ και οι αδελφοί αυτού Σολομών και Νάθαν.
Ιησούς υιός Μαρίας και οι αδελφοί αυτού Ιούδας και Ιωσής.
Οι συντοπίτες του Χριστού, οι οποίοι μάλιστα μιλούν πιο προσωπικά για αυτόν λέγοντάς τον ξυλουργό, τον ονομάζουν "γιο της Μαρίας", αυτό γίνεται διότι τον ξεχωρίζουν από τα άλλα αδέλφια σε σχέση με την διαφορετική μητέρα.
Και πράγματι ο Κύριος δεν είχε ομομήτριους αδελφούς διότι ήταν μονογενής της μητρός του. Διότι εστάθην υιός του Πατρός μου, και μονογενής ενώπιον της μητρός μου. Παρ. 4,3 Μασσ. Σε αυτό το χωρίο ομιλεί ο Κύριος διότι βλέπουμε στο Παρ. 8, 15-17 να λέγει δι᾿ ἐμοῦ βασιλεῖς βασιλεύουσι καὶ οἱ δυνάσται γράφουσι δικαιοσύνην· δι᾿ ἐμοῦ μεγιστᾶνες μεγαλύνονται, καὶ τύραννοι δι᾿ ἐμοῦ κρατοῦσι γῆς ἐγὼ τοὺς ἐμὲ φιλοῦντας ἀγαπῶ, οἱ δὲ ἐμὲ ζητοῦντες εὑρήσουσι χάριν, ή όπως βλέπουμε στο Παρ. 8, 26-27 ἡνίκα ἡτοίμαζε τὸν οὐρανόν, συμπαρήμην αὐτῷ, καὶ ὅτε ἀφώριζε τὸν ἑαυτοῦ θρόνον ἐπ᾿ ἀνέμων· ἡνίκα ἰσχυρὰ ἐποίει τὰ ἄνω νέφη, καὶ ὡς ἀσφαλεῖς ἐτίθει πηγάς τῆς ὑπ᾿ οὐρανὸν δηλαδή όταν δημιουργούσε το σύμπαν και όταν όριζε και στήριζε τον θρόνο του επί πτερύγων ανέμων αλλά και όταν στερέωνε επάνω στον ουρανό τα ελαφρά νέφη και εξασφάλιζε έτσι πηγές υδάτων ήμουν εγώ μαζί με αυτόν.
Ομιλεί εδώ ο Κύριος και λέγει καθαρότατα ότι είναι μονογενής στην μητέρα του.
Έτσι καταπίπτουν τα επιχειρήματα των αιρετικών που λένε για άλλα παιδιά και ότι εδώ ομιλεί ο Σολομών. Βεβαίως και δεν πρόκειται για τον Σολόμωντα πρώτο και κύριον διότι δεν είναι ο Δημιουργός του σύμπαντος ή δεν είναι αυτός από τον οποίο βρίσκουν χάρη αυτοί που τον αναζητούν αλλά και διότι δεν είναι το πρώτο αλλά ούτε καν το δεύτερο παιδί της Βηρσαβεέ. Ο Σολομών είναι το πέμπτο παιδί.
Καὶ οὗτοι ἐτέχθησαν αὐτῷ ἐν Ἱερουσαλήμ· Σαμαά, Σωβάβ, Νάθαν καὶ Σαλωμών, τέσσαρες τῇ Βηρσαβεὲ θυγατρὶ Ἀμιήλ Α' Παραλ. 3,5. Δηλαδή: οι γιοί τους οποίους απέκτησε ο Δαυίδ στην Ιερουσαλήμ, ήσαν ο Σαμαά, ο Σωβάβ, ο Ναθαν και ο Σολομών. Οι τέσσερις αυτοί γεννήθηκαν από την Βηρσαβεέ κόρη του Αμιήλ.
Πριν αυτούς υπήρξε και ένα παιδί ενώ η Βηρσαβεέ ήταν ακόμη γυναίκα του Ουρία.
Ο Κύριος είναι μονογενής λοιπόν για αυτό βλέπουμε και το παρακάτω περιστατικό.
Ἰησοῦς οὖν ἰδὼν τὴν μητέρα καὶ τὸν μαθητήν παρεστῶτα ὃν ἠγάπα, λέγει τῇ μητρί αὐτοῦ· γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου εἶτα λέγει τῷ μαθητῇ· ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου καὶ ἀπ᾿ ἐκείνης τῆς ὥρας ἔλαβεν ὁ μαθητής αὐτὴν εἰς τά ἴδια.
Στο παραπάνω χωρίο ο Χριστός αναθέτει στον μαθητή Ιωάννη την προστασία της μητέρας του. Πως γίνεται να αναθέσει ο Κύριος την μητέρα του σε κάποιον ξένο εάν η Παναγία είχε επί παραδείγματι έξι ή επτά παιδιά ; Επτά παιδιά και δίνει ο πρωτότοκος την μητέρα του σε έναν ξένο; Αυτό είναι εντελώς ανήκουστο.
Οι αιρετικοί λένε ότι δεν πίστευαν στον Ιησού οι αδελφοί και αδελφές του και για αυτό. Μα Ιουδαίοι δεν ήταν οι υποτιθέμενοι εξ αίματος αδελφοί;
Στον Ευαγγελιστή Μάρκο βλέπουμε και κάτι άλλο.
Οι Ισραηλίτες ποτέ δεν έλεγαν το παιδί της τάδε, έλεγαν πάντα το παιδί του τάδε.
Ενώ πριν η ιδιαιτερότητα της γλώσσας δεν μας βοηθά εδώ μας δίδει μια πολύ ισχυρή ένδειξη περί των αδελφών του Ιησού.
Οι Ισραηλίτες έλεγαν ο γιος του τάδε, έλεγαν Ιησούς υιός Ιωσήφ ή Ιωσήφ υιός Δαυίδ όπως είπε ο άγγελος. Υπήρχε όμως μια εξαίρεση στον κανόνα και αυτή είναι όταν κάποια αδέλφια ήταν από διαφορετική μητέρα.
Τότε αναφερόταν όχι ως γιος του τάδε αλλά ως γιος της τάδε και αυτό για να ξεχωρίζει. Καί Ἀδωνίας υἱός Ἀγγὶθ ἐπῄρετο λέγων· ἐγώ βασιλεύσω·. Γ' Βασ. 1,5
Ο Αδωνίας ήταν κυριολεκτικά γιος του Δαυίδ αντιθέτως με τον Ιωσήφ που αποκαλείται και αυτός γιος Δαυίδ. Οπότε πρώτον βλέπουμε ξανά την έννοια των λέξεων περί συγγένειας όπως γιος ή αδελφός.
Αποκαλείται ο Αδωνίας γιος της Αγγίθ, αυτό γίνεται ώστε να ξεχωρίζει.
Γιος του Δαυίδ ήταν επί παραδείγματι και ο Σολομώντας ο οποίος θα μας απασχολήσει και στην επομένη παράγραφο και του οποίου Σολομώντα μητέρα ήταν η Βηρσαβεέ.
Έχοντας κατά νου τον τρόπο που μιλούσαν στον αρχαίο Ισραήλ, τρόπος ο οποίος υπαγόρευε τον γιο να είναι του τάδε και ποτέ της τάδε, αλλά και την εξαίρεση του κανόνα ας παρατηρήσουμε την ομοιότητα.
Αδωνίας υιός Αγγίθ και οι αδελφοί αυτού Σολομών και Νάθαν.
Ιησούς υιός Μαρίας και οι αδελφοί αυτού Ιούδας και Ιωσής.
Οι συντοπίτες του Χριστού, οι οποίοι μάλιστα μιλούν πιο προσωπικά για αυτόν λέγοντάς τον ξυλουργό, τον ονομάζουν "γιο της Μαρίας", αυτό γίνεται διότι τον ξεχωρίζουν από τα άλλα αδέλφια σε σχέση με την διαφορετική μητέρα.
Και πράγματι ο Κύριος δεν είχε ομομήτριους αδελφούς διότι ήταν μονογενής της μητρός του. Διότι εστάθην υιός του Πατρός μου, και μονογενής ενώπιον της μητρός μου. Παρ. 4,3 Μασσ. Σε αυτό το χωρίο ομιλεί ο Κύριος διότι βλέπουμε στο Παρ. 8, 15-17 να λέγει δι᾿ ἐμοῦ βασιλεῖς βασιλεύουσι καὶ οἱ δυνάσται γράφουσι δικαιοσύνην· δι᾿ ἐμοῦ μεγιστᾶνες μεγαλύνονται, καὶ τύραννοι δι᾿ ἐμοῦ κρατοῦσι γῆς ἐγὼ τοὺς ἐμὲ φιλοῦντας ἀγαπῶ, οἱ δὲ ἐμὲ ζητοῦντες εὑρήσουσι χάριν, ή όπως βλέπουμε στο Παρ. 8, 26-27 ἡνίκα ἡτοίμαζε τὸν οὐρανόν, συμπαρήμην αὐτῷ, καὶ ὅτε ἀφώριζε τὸν ἑαυτοῦ θρόνον ἐπ᾿ ἀνέμων· ἡνίκα ἰσχυρὰ ἐποίει τὰ ἄνω νέφη, καὶ ὡς ἀσφαλεῖς ἐτίθει πηγάς τῆς ὑπ᾿ οὐρανὸν δηλαδή όταν δημιουργούσε το σύμπαν και όταν όριζε και στήριζε τον θρόνο του επί πτερύγων ανέμων αλλά και όταν στερέωνε επάνω στον ουρανό τα ελαφρά νέφη και εξασφάλιζε έτσι πηγές υδάτων ήμουν εγώ μαζί με αυτόν.
Ομιλεί εδώ ο Κύριος και λέγει καθαρότατα ότι είναι μονογενής στην μητέρα του.
Έτσι καταπίπτουν τα επιχειρήματα των αιρετικών που λένε για άλλα παιδιά και ότι εδώ ομιλεί ο Σολομών. Βεβαίως και δεν πρόκειται για τον Σολόμωντα πρώτο και κύριον διότι δεν είναι ο Δημιουργός του σύμπαντος ή δεν είναι αυτός από τον οποίο βρίσκουν χάρη αυτοί που τον αναζητούν αλλά και διότι δεν είναι το πρώτο αλλά ούτε καν το δεύτερο παιδί της Βηρσαβεέ. Ο Σολομών είναι το πέμπτο παιδί.
Καὶ οὗτοι ἐτέχθησαν αὐτῷ ἐν Ἱερουσαλήμ· Σαμαά, Σωβάβ, Νάθαν καὶ Σαλωμών, τέσσαρες τῇ Βηρσαβεὲ θυγατρὶ Ἀμιήλ Α' Παραλ. 3,5. Δηλαδή: οι γιοί τους οποίους απέκτησε ο Δαυίδ στην Ιερουσαλήμ, ήσαν ο Σαμαά, ο Σωβάβ, ο Ναθαν και ο Σολομών. Οι τέσσερις αυτοί γεννήθηκαν από την Βηρσαβεέ κόρη του Αμιήλ.
Πριν αυτούς υπήρξε και ένα παιδί ενώ η Βηρσαβεέ ήταν ακόμη γυναίκα του Ουρία.
Ο Κύριος είναι μονογενής λοιπόν για αυτό βλέπουμε και το παρακάτω περιστατικό.
Ἰησοῦς οὖν ἰδὼν τὴν μητέρα καὶ τὸν μαθητήν παρεστῶτα ὃν ἠγάπα, λέγει τῇ μητρί αὐτοῦ· γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου εἶτα λέγει τῷ μαθητῇ· ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου καὶ ἀπ᾿ ἐκείνης τῆς ὥρας ἔλαβεν ὁ μαθητής αὐτὴν εἰς τά ἴδια.
Στο παραπάνω χωρίο ο Χριστός αναθέτει στον μαθητή Ιωάννη την προστασία της μητέρας του. Πως γίνεται να αναθέσει ο Κύριος την μητέρα του σε κάποιον ξένο εάν η Παναγία είχε επί παραδείγματι έξι ή επτά παιδιά ; Επτά παιδιά και δίνει ο πρωτότοκος την μητέρα του σε έναν ξένο; Αυτό είναι εντελώς ανήκουστο.
Οι αιρετικοί λένε ότι δεν πίστευαν στον Ιησού οι αδελφοί και αδελφές του και για αυτό. Μα Ιουδαίοι δεν ήταν οι υποτιθέμενοι εξ αίματος αδελφοί;
Δεν είχαν την υποχρέωση από τις εντολές της Παλαιάς να προσέξουν την μητέρα τους;
Εάν δεν πίστευαν στον Ιησού αυτό δεν είχε καμία σχέση με το να τους αποτρέψει να προσέξουν την μητέρα τους, στον Ιησού δεν πίστευαν. Αντί να δουν οι αιρετικοί ότι ο Κύριος επάνω στον Σταυρό όντας μονογενής εμπιστεύεται την μητέρα του στον μαθητή διότι δεν υπάρχει κανείς άλλος, ούτε αδελφός, ούτε αδελφή, αλλά ούτε πια και Ιωσήφ, οι αιρετικοί βλέπουν ότι τους παρουσιάζει ο Σατάν. Αφού με το ζόρι εφευρίσκουν εξ αίματος αδελφούς και αδελφές τώρα τους κάνουν κάποιους κακούς χαρακτήρες που δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον για την μητέρα τους και από πάνω.
Τους κάνουν κάποιους σκοτεινούς χαρακτήρες που δεν πιστεύουν στον Κύριο, τους κάνουν όντας Ιουδαίους να καταπατούν την πέμπτη εντολή και όλο αυτό γίνεται ώστε οι αιρετικοί να εξυπηρετήσουν την διαστρέβλωση τους. Τίμα τόν πατέρα σου καί τὴν μητέρα σου, ἵνα εὖ σοι γένηται καί ἵνα μακροχρόνιος γένῃ ἐπί τῆς γῆς.
Τους κάνουν κάποιους σκοτεινούς χαρακτήρες που δεν πιστεύουν στον Κύριο, τους κάνουν όντας Ιουδαίους να καταπατούν την πέμπτη εντολή και όλο αυτό γίνεται ώστε οι αιρετικοί να εξυπηρετήσουν την διαστρέβλωση τους. Τίμα τόν πατέρα σου καί τὴν μητέρα σου, ἵνα εὖ σοι γένηται καί ἵνα μακροχρόνιος γένῃ ἐπί τῆς γῆς.
Όμως οι Ιάκωβος και Ιούδας ήταν πιστοί στον Χριστό και η Γραφή μας λέει ότι οι λοιποί αδελφοί πίστεψαν σε αυτόν αμέσως μετά την Ανάσταση. Οὗτοι πάντες ἦσαν προσκαρτεροῦντες ὁμοθυμαδόν τῇ προσευχῇ καί τῇ δεήσει σύν γυναιξί καί Μαρίᾳ τῇ μητρί τοῦ Ἰησοῦ καί σύν τοῖς ἀδελφοῖς αὐτοῦ. Αυτοί όλοι συνεχώς επέμεναν καρτερικά και ομόψυχα στην προσευχή, μαζί με μερικές γυναίκες και τη Μαριάμ, τη μητέρα του Ιησού, και τους αδελφούς του Ιησού. Εδώ μάλιστα εκτός του γεγονότος ότι τα αδέλφια του Ιησού πίστευαν σε αυτόν παρατηρούμε ξανά ότι τα αδέλφια Ιησού δεν αναφέρονται ούτε σε αυτό το χωρίο αλλά ούτε και πουθενά στην Γραφή ως τέκνα Μαρίας αλλά ως "αδέλφια Ιησού", ο μοναδικός που αναφέρεται ως "παιδί Μαρίας" είναι ο Χριστός.
Τι να πει λοιπόν κάποιος για αυτά που λένε οι αιρετικοί.....
Άλλοι για να εξυπηρετήσουν την αιρετική τους άποψη λένε ότι τα παιδιά ήταν άπιστα όχι μόνο στον Ιησού αλλά και στον Νόμο, άλλοι θέλοντας να τους βγάλουν όλους σκάρτους θα φτάσουν να μας πουν ότι ο Κύριος προέτρεψε να καταπατήσουν την 5η εντολή ή ότι όταν ήταν στον Σταυρό δεν ήταν παντογνώστης και δεν ήξερε ότι θα πιστέψουν σε αυτόν μετά την Ανάσταση για αυτό εμπιστεύθηκε στον Ιωάννη την Θεοτόκο.
Πολλές είναι οι προτυπώσεις της Θεοτόκου στην Παλαιά Διαθήκη.
Καὶ ἐπέστρεψέ με κατὰ τὴν ὁδὸν τῆς πύλης τῶν ἁγίων τῆς ἐξωτέρας τῆς βλεπούσης κατὰ ἀνατολάς, καὶ αὕτη ἦν κεκλεισμένη. καὶ εἶπε Κύριος πρός με· ἡ πύλη αὕτη κεκλεισμένη ἔσται, οὐκ ἀνοιχθήσεται, καὶ οὐδεὶς μὴ διέλθῃ δι᾿ αὐτῆς, ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς Ἰσραὴλ εἰσελεύσεται δι᾿ αὐτῆς, καὶ ἔσται κεκλεισμένη· Ιεζ. 44, 1-2
Σε ένα προφητικό όραμα ο Κύριος δείχνει στον Ιεζεκιήλ την πύλη του Ναού λέγοντας ότι αυτή η πύλη θα είναι κεκλεισμένη διότι ο Κύριος της δόξης διήλθε δι' αυτής.
Η εκκλησία και οι πατέρες ερμηνεύουν ότι η πύλη αυτή είναι η Παναγία η οποία είναι προ αλλά και μετά τόκον Παρθένος. Η χρυσή στάμνα που μπαίνει στην σκηνή του Μαρτυρίου και φέρει το μάνα είναι προτυπωση της Θεοτόκου.
Καὶ εἶπε Μωυσῆς πρὸς Ἀαρών· λάβε στάμνον χρυσοῦν ἕνα καὶ ἔμβαλε εἰς αὐτὸν πλῆρες τὸ γομὸρ τοῦ μὰν καὶ ἀποθήσεις αὐτὸ ἐναντίον τοῦ Θεοῦ εἰς διατήρησιν εἰς τὰς γενεὰς ὑμῶν. Εξ. 16,33 οὗτός ἐστιν ὁ ἄρτος ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, οὐ καθὼς ἔφαγον οἱ πατέρες ὑμῶν τὸ μάννα καὶ ἀπέθανον· ὁ τρώγων τοῦτον τὸν ἄρτον ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα. Ιω. 6,58 Η Βασίλισσα εκ δεξιών. Θυγατέρας βασιλέων ἐν τῇ τιμῇ σου· παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ περιβεβλημένη, πεποικιλμένη. Ψαλ. 44,10 Δηλαδή: πριγκίπισσες, θυγατέρες βασιλέων, αποτελούν την τιμητική συνοδεία σου. Στα δεξιά σου μεγαλοπρεπής ίσταται η βασίλισσα, στολισμένη και φέρουσα φόρεμα υφασμένο με χρυσές κλωστές και ποικίλα κεντήματα και χρώματα.
Και άλλες πολλές οι προτυπώσεις όπου η Εκκλησία ο στύλος και το εδραίωμα της αληθείας ερμηνεύει ότι είναι περί της Παναγίας. Ως βάτος άφλεκτος όπου αντίκρισε ο Μωυσής, η Παναγία αν και δέχτηκε την Θεότητα δεν κάηκε. Ως νεφέλη κούφη (ελαφριά), ως λαβίδα μυστική και ως θρόνος επηρμένος του Ησαΐα. Ως κλίμαξ Ιακώβ δια της οποίας κατέβη ο Κύριος. Ως ράβδος Ααρών. Ως πόκον (μαλλί) ένδροσον Γεδεών.
Κλείνοντας να πούμε αγαπητοί μου ότι είναι το λιγότερο παράλογα αυτά που λένε οι αιρετικοί περί της Θεοτόκου. Οι αιρετικοί μιλούν βλασφήμως για την Παναγία και λένε ότι περίμενε την σειρά της για να λάβει Άγιο Πνεύμα. Δεν γνωρίζουν άραγε οι αιρετικοί ότι αυτό που βιώσαν οι Απόστολοι την Πεντηκοστή στην Παναγία έγινε 33 χρόνια νωρίτερα ;
Ο Διάβολος που τα υπαγορεύει αυτά είναι ο ίδιος που φέρνει, ως γνήσιος λύκος με προβιά προβάτου, και το μανδύα της οικογενείας ώστε να σπιλώσει την μητέρα του Ιησού και να βλασφημήσει εναντίον του Κυρίου.
Λένε οι αιρετικοί μα είναι κακή η οικογένεια; Είναι κακό να έκανε η Παναγία και άλλα τέσσερα πέντε παιδιά; Είναι το ίδιο όταν ενώ είναι νύχτα εμείς να λέγαμε ότι είναι ημέρα δικαιολογώντας το ως: Και η ημέρα δεν είναι εκ Θεού; Σατανική πονηριά.
Άραγε για πιοτό δεν είναι και τα ποτήρια;
Και όμως ο Θεός τιμωρεί τον Βαλτάσαρ για την ασέβεια του να δώσει τα ποτήρια του Ναού του Κυρίου ώστε να πίνουν κρασί στο γλέντι του.
Αυτό δεν ήταν φυσική χρήση αλλά βεβήλωση.
Ο Βαλτάσαρ που ήταν ασεβής σαν τους αιρετικούς, πήρε τα ποτήρια του Ναού και έκανε την δήθεν φυσική, αλλά αιρετική και εκ του κόσμου τούτου χρήση, τα έβαλε να πίνουν κρασί σε αμαρτωλό συμπόσιο. Και μάλιστα το έκανε ενώ ήξερε πολύ καλά το πάθημα του Ναβουχοδονόσορα που "τιμωρήθηκε" προσωρινά με τρέλα για την ασέβειά του.
Το να συνευρίσκονταν ο Ιωσήφ με την Θεοτόκο θα ήταν βεβήλωση.
Η τεκνογονία για εμάς τους σαρκικούς είναι φυσική και ευλογημένη αλλά για άγια πρόσωπα και μάλιστα του ύψους της Θεοτόκου είναι αφύσικα. Ας δούμε την ζωή του Κυρίου ή του Παύλου. Οι αιρετικοί δεν δίδουν σημασία στο πάθημα του Βαλτάσαρ όπως και αυτός δεν έδωσε σημασία στο πάθημα του Ναβουχοδονόσορα και εάν δεν αφήσουν τις αιρετικές απόψεις τους θα μετρηθούν σαν αυτόν και θα βρεθούν και εκείνοι λειψοί.
Ας αναρωτηθούν οι αιρετικοί τι σκεύος εκλογής ήταν η Θεοτόκος.
Όταν ο Θεός επιτελεί θαυμάσια οι άγιοι άνθρωποι συντρίβονται, ἰδὼν δὲ Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοῖς γόνασιν Ἰησοῦ λέγων· ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε·. Λουκ. 5,8 Οταν δε ο Σιμων είδε το θαυμαστό γεγονός έπεσε κάτω εμπρός στα γόνατα του Ιησού και του λέει, Κύριε βγες από το πλοίο μου διότι εγώ είμαι αμαρτωλός και δεν μου αξίζει να βρίσκομαι τόσο κοντά σου.
Ο Ησαΐας ο μέγας αυτός προφήτης όταν βλέπει τον Θεό λέγει, καὶ εἶπον· ὦ τάλας ἐγώ, ὅτι κατανένυγμαι, ὅτι ἄνθρωπος ὢν καὶ ἀκάθαρτα χείλη ἔχων, ἐν μέσῳ λαοῦ ἀκάθαρτα χείλη ἔχοντος ἐγὼ οἰκῶ καὶ τὸν βασιλέα Κύριον σαβαὼθ εἶδον τοῖς ὀφθαλμοῖς μου. Ησ. 6,5 Και είπα εγώ όταν είδα τον Θεό, ω ο ταλαίπωρος εγώ! Έχω συγκλονιστεί ολόκληρος γιατί ενώ είμαι άνθρωπος αμαρτωλός και έχω ακάθαρτα χείλη και κατοικώ ανάμεσα σε λαό με ακάθαρτα χείλη εγώ ο ανάξιος είδα με τα μάτια μου τον βασιλέα Κύριο των δυνάμεων!
Και ο Ιώβ όταν βλέπει τον Θεό λέει ἀκοὴν μὲν ὠτὸς ἤκουόν σου τὸ πρότερον, νυνὶ δὲ ὁ ὀφθαλμός μου ἑώρακέ σε· διὸ ἐφαύλισα ἐμαυτὸν καὶ ἐτάκην, ἥγημαι δὲ ἐμαυτὸν γῆν καὶ σποδόν. Ιωβ. 42,5-6. Δηλαδή μέχρι τώρα με τα αυτιά μου μόνο άκουγα για εσένα και τα μεγαλεία σου. Τώρα όμως σε είδα με τα ίδια μου τα μάτια, για αυτό ελεεινολόγησα και εξουθένωσα τον εαυτό μου, έχω ψυχική συντριβή, αισθάνομαι ότι είμαι πράγματι χώμα και στάχτη. Οι αιρετικοί αντί να συγκλονιστούν από αυτά που βλέπουν για την Παναγία στην Γραφή που τάχα παραδέχονται, αντί να δουν το μέγιστο πνευματικό ύψος που έπρεπε κάποια να έχει ώστε να μπορέσει να γίνει μητέρα Θεού, λένε χωρίς καμία ντροπή δεν λέει Παναγία η Γραφή και αποκαλούν την μητέρα Θεού "η αδελφή μας η Μαρία".
Ο Κύριος θέλει να σκεπτόμαστε και να βγάζουμε συμπεράσματα, όχι να λέμε σαν άλλοι Φαρισαίοι με έπαρση, περίμενε στην σειρά για Άγιο Πνεύμα ή πάλι με Φαρισαϊκή τύφλωση, δεν λέει Παναγία η Γραφή.
Παναγία <-- κάντε κλικ για εκτενέστερη ανάλυση του τίτλου.
Φυσικά και λέει Παναγία η Γραφή, διότι αυτή μας δίδει όλα τα στοιχεία.
Λέγει ο Κύριος.
Εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ, σήμερον ὄντα καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον, ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσιν, οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι; Ματθ. 6,30
ἐὰν δὲ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρὸς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτεινὸν ἔσται εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον; Ματθ. 6,23
Ο Κύριος θέλει να σκεπτόμαστε και να κάνουμε συλλογισμούς, μάλιστα είδαμε ότι μας μέμφει εάν δεν το κάνουμε. Εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Κύριος· λῦσον τὸ ὑπόδημα τῶν ποδῶν σου ὁ γὰρ τόπος ἐν ᾧ ἕστηκας γῆ ἁγία ἐστίν. Εδώ διατάζει να βγάλουν τα υποδήματα προτού πατήσουν επάνω στο όρος που εμφανίστηκε διότι ο τόπος αυτός είναι τώρα άγιος.
Ιδού οι συλλογισμοί: Εάν το χώμα που πάτησε ο Θεός, το σιμιγδάλι της προσφοράς, και άλλα αντικείμενα, αποκαλούνται, αγιότατα, άγια αγίων, πανάγια, πως πρέπει να αποκαλεστεί αυτή που τον γέννησε;
Εάν οι Απόστολοι ανήγγειλαν το γεγονός του ερχομού του Κυρίου στην Γη πόσο ανώτερη είναι η Παναγία που είχε συμμετοχή σε αυτό;
Εάν η Παναγία αξιώθηκε να φέρει τον Κύριο στα σπλάχνα της !!! με ποιο πνευματικό ύψος την ονομάζεις "αδελφή" εσύ ψευδοπροφήτη της αενάως αναβαλλομένης αρπαγής ;
Το Πιστεύω κάποιοι αιρετικοί όπως οι Πεντηκοστιανοί λένε ότι το παραδέχονται. Αλλά στην Γραφή δεν λέει πουθενά ομοούσιος. Το Πιστεύω λέει, γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι' ου τα πάντα εγένετο. Η Γραφή λέει ἐγὼ καὶ ὁ πατὴρ ἕν ἐσμεν, είμαστε ένα, γιατί να μην λέμε "γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, εν τω Πατρί, δι ου τα πάντα εγένετο"; Εκεί οι αιρετικοί λένε ε εντάξει το λέει η Γραφή πλαγίως, το διδάσκει περιφραστικά το ομοούσιος.
Η Διαβολική ενέργεια επάνω στους αιρετικούς σε όλο της το μεγαλείο.
Ας ανοίξουμε τα μάτια μας να δούμε αγαπητοί μου διότι ο Διάβολος είναι παμπόνηρος και μας μισεί, προσπαθεί να μας "ψήσει" τώρα για να μας ψήσει αργότερα.
Δείτε και το: αναίρεσις αιρετικών διδασκαλιών περί της Παναγίας
Τι να πει λοιπόν κάποιος για αυτά που λένε οι αιρετικοί.....
Άλλοι για να εξυπηρετήσουν την αιρετική τους άποψη λένε ότι τα παιδιά ήταν άπιστα όχι μόνο στον Ιησού αλλά και στον Νόμο, άλλοι θέλοντας να τους βγάλουν όλους σκάρτους θα φτάσουν να μας πουν ότι ο Κύριος προέτρεψε να καταπατήσουν την 5η εντολή ή ότι όταν ήταν στον Σταυρό δεν ήταν παντογνώστης και δεν ήξερε ότι θα πιστέψουν σε αυτόν μετά την Ανάσταση για αυτό εμπιστεύθηκε στον Ιωάννη την Θεοτόκο.
Πολλές είναι οι προτυπώσεις της Θεοτόκου στην Παλαιά Διαθήκη.
Καὶ ἐπέστρεψέ με κατὰ τὴν ὁδὸν τῆς πύλης τῶν ἁγίων τῆς ἐξωτέρας τῆς βλεπούσης κατὰ ἀνατολάς, καὶ αὕτη ἦν κεκλεισμένη. καὶ εἶπε Κύριος πρός με· ἡ πύλη αὕτη κεκλεισμένη ἔσται, οὐκ ἀνοιχθήσεται, καὶ οὐδεὶς μὴ διέλθῃ δι᾿ αὐτῆς, ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς Ἰσραὴλ εἰσελεύσεται δι᾿ αὐτῆς, καὶ ἔσται κεκλεισμένη· Ιεζ. 44, 1-2
Σε ένα προφητικό όραμα ο Κύριος δείχνει στον Ιεζεκιήλ την πύλη του Ναού λέγοντας ότι αυτή η πύλη θα είναι κεκλεισμένη διότι ο Κύριος της δόξης διήλθε δι' αυτής.
Η εκκλησία και οι πατέρες ερμηνεύουν ότι η πύλη αυτή είναι η Παναγία η οποία είναι προ αλλά και μετά τόκον Παρθένος. Η χρυσή στάμνα που μπαίνει στην σκηνή του Μαρτυρίου και φέρει το μάνα είναι προτυπωση της Θεοτόκου.
Καὶ εἶπε Μωυσῆς πρὸς Ἀαρών· λάβε στάμνον χρυσοῦν ἕνα καὶ ἔμβαλε εἰς αὐτὸν πλῆρες τὸ γομὸρ τοῦ μὰν καὶ ἀποθήσεις αὐτὸ ἐναντίον τοῦ Θεοῦ εἰς διατήρησιν εἰς τὰς γενεὰς ὑμῶν. Εξ. 16,33 οὗτός ἐστιν ὁ ἄρτος ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, οὐ καθὼς ἔφαγον οἱ πατέρες ὑμῶν τὸ μάννα καὶ ἀπέθανον· ὁ τρώγων τοῦτον τὸν ἄρτον ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα. Ιω. 6,58 Η Βασίλισσα εκ δεξιών. Θυγατέρας βασιλέων ἐν τῇ τιμῇ σου· παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ περιβεβλημένη, πεποικιλμένη. Ψαλ. 44,10 Δηλαδή: πριγκίπισσες, θυγατέρες βασιλέων, αποτελούν την τιμητική συνοδεία σου. Στα δεξιά σου μεγαλοπρεπής ίσταται η βασίλισσα, στολισμένη και φέρουσα φόρεμα υφασμένο με χρυσές κλωστές και ποικίλα κεντήματα και χρώματα.
Και άλλες πολλές οι προτυπώσεις όπου η Εκκλησία ο στύλος και το εδραίωμα της αληθείας ερμηνεύει ότι είναι περί της Παναγίας. Ως βάτος άφλεκτος όπου αντίκρισε ο Μωυσής, η Παναγία αν και δέχτηκε την Θεότητα δεν κάηκε. Ως νεφέλη κούφη (ελαφριά), ως λαβίδα μυστική και ως θρόνος επηρμένος του Ησαΐα. Ως κλίμαξ Ιακώβ δια της οποίας κατέβη ο Κύριος. Ως ράβδος Ααρών. Ως πόκον (μαλλί) ένδροσον Γεδεών.
Κλείνοντας να πούμε αγαπητοί μου ότι είναι το λιγότερο παράλογα αυτά που λένε οι αιρετικοί περί της Θεοτόκου. Οι αιρετικοί μιλούν βλασφήμως για την Παναγία και λένε ότι περίμενε την σειρά της για να λάβει Άγιο Πνεύμα. Δεν γνωρίζουν άραγε οι αιρετικοί ότι αυτό που βιώσαν οι Απόστολοι την Πεντηκοστή στην Παναγία έγινε 33 χρόνια νωρίτερα ;
Ο Διάβολος που τα υπαγορεύει αυτά είναι ο ίδιος που φέρνει, ως γνήσιος λύκος με προβιά προβάτου, και το μανδύα της οικογενείας ώστε να σπιλώσει την μητέρα του Ιησού και να βλασφημήσει εναντίον του Κυρίου.
Λένε οι αιρετικοί μα είναι κακή η οικογένεια; Είναι κακό να έκανε η Παναγία και άλλα τέσσερα πέντε παιδιά; Είναι το ίδιο όταν ενώ είναι νύχτα εμείς να λέγαμε ότι είναι ημέρα δικαιολογώντας το ως: Και η ημέρα δεν είναι εκ Θεού; Σατανική πονηριά.
Άραγε για πιοτό δεν είναι και τα ποτήρια;
Και όμως ο Θεός τιμωρεί τον Βαλτάσαρ για την ασέβεια του να δώσει τα ποτήρια του Ναού του Κυρίου ώστε να πίνουν κρασί στο γλέντι του.
Αυτό δεν ήταν φυσική χρήση αλλά βεβήλωση.
Ο Βαλτάσαρ που ήταν ασεβής σαν τους αιρετικούς, πήρε τα ποτήρια του Ναού και έκανε την δήθεν φυσική, αλλά αιρετική και εκ του κόσμου τούτου χρήση, τα έβαλε να πίνουν κρασί σε αμαρτωλό συμπόσιο. Και μάλιστα το έκανε ενώ ήξερε πολύ καλά το πάθημα του Ναβουχοδονόσορα που "τιμωρήθηκε" προσωρινά με τρέλα για την ασέβειά του.
Το να συνευρίσκονταν ο Ιωσήφ με την Θεοτόκο θα ήταν βεβήλωση.
Η τεκνογονία για εμάς τους σαρκικούς είναι φυσική και ευλογημένη αλλά για άγια πρόσωπα και μάλιστα του ύψους της Θεοτόκου είναι αφύσικα. Ας δούμε την ζωή του Κυρίου ή του Παύλου. Οι αιρετικοί δεν δίδουν σημασία στο πάθημα του Βαλτάσαρ όπως και αυτός δεν έδωσε σημασία στο πάθημα του Ναβουχοδονόσορα και εάν δεν αφήσουν τις αιρετικές απόψεις τους θα μετρηθούν σαν αυτόν και θα βρεθούν και εκείνοι λειψοί.
Ας αναρωτηθούν οι αιρετικοί τι σκεύος εκλογής ήταν η Θεοτόκος.
Όταν ο Θεός επιτελεί θαυμάσια οι άγιοι άνθρωποι συντρίβονται, ἰδὼν δὲ Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοῖς γόνασιν Ἰησοῦ λέγων· ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε·. Λουκ. 5,8 Οταν δε ο Σιμων είδε το θαυμαστό γεγονός έπεσε κάτω εμπρός στα γόνατα του Ιησού και του λέει, Κύριε βγες από το πλοίο μου διότι εγώ είμαι αμαρτωλός και δεν μου αξίζει να βρίσκομαι τόσο κοντά σου.
Ο Ησαΐας ο μέγας αυτός προφήτης όταν βλέπει τον Θεό λέγει, καὶ εἶπον· ὦ τάλας ἐγώ, ὅτι κατανένυγμαι, ὅτι ἄνθρωπος ὢν καὶ ἀκάθαρτα χείλη ἔχων, ἐν μέσῳ λαοῦ ἀκάθαρτα χείλη ἔχοντος ἐγὼ οἰκῶ καὶ τὸν βασιλέα Κύριον σαβαὼθ εἶδον τοῖς ὀφθαλμοῖς μου. Ησ. 6,5 Και είπα εγώ όταν είδα τον Θεό, ω ο ταλαίπωρος εγώ! Έχω συγκλονιστεί ολόκληρος γιατί ενώ είμαι άνθρωπος αμαρτωλός και έχω ακάθαρτα χείλη και κατοικώ ανάμεσα σε λαό με ακάθαρτα χείλη εγώ ο ανάξιος είδα με τα μάτια μου τον βασιλέα Κύριο των δυνάμεων!
Και ο Ιώβ όταν βλέπει τον Θεό λέει ἀκοὴν μὲν ὠτὸς ἤκουόν σου τὸ πρότερον, νυνὶ δὲ ὁ ὀφθαλμός μου ἑώρακέ σε· διὸ ἐφαύλισα ἐμαυτὸν καὶ ἐτάκην, ἥγημαι δὲ ἐμαυτὸν γῆν καὶ σποδόν. Ιωβ. 42,5-6. Δηλαδή μέχρι τώρα με τα αυτιά μου μόνο άκουγα για εσένα και τα μεγαλεία σου. Τώρα όμως σε είδα με τα ίδια μου τα μάτια, για αυτό ελεεινολόγησα και εξουθένωσα τον εαυτό μου, έχω ψυχική συντριβή, αισθάνομαι ότι είμαι πράγματι χώμα και στάχτη. Οι αιρετικοί αντί να συγκλονιστούν από αυτά που βλέπουν για την Παναγία στην Γραφή που τάχα παραδέχονται, αντί να δουν το μέγιστο πνευματικό ύψος που έπρεπε κάποια να έχει ώστε να μπορέσει να γίνει μητέρα Θεού, λένε χωρίς καμία ντροπή δεν λέει Παναγία η Γραφή και αποκαλούν την μητέρα Θεού "η αδελφή μας η Μαρία".
Ο Κύριος θέλει να σκεπτόμαστε και να βγάζουμε συμπεράσματα, όχι να λέμε σαν άλλοι Φαρισαίοι με έπαρση, περίμενε στην σειρά για Άγιο Πνεύμα ή πάλι με Φαρισαϊκή τύφλωση, δεν λέει Παναγία η Γραφή.
Παναγία <-- κάντε κλικ για εκτενέστερη ανάλυση του τίτλου.
Φυσικά και λέει Παναγία η Γραφή, διότι αυτή μας δίδει όλα τα στοιχεία.
Λέγει ο Κύριος.
Εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ, σήμερον ὄντα καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον, ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσιν, οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι; Ματθ. 6,30
ἐὰν δὲ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρὸς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτεινὸν ἔσται εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον; Ματθ. 6,23
Ο Κύριος θέλει να σκεπτόμαστε και να κάνουμε συλλογισμούς, μάλιστα είδαμε ότι μας μέμφει εάν δεν το κάνουμε. Εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Κύριος· λῦσον τὸ ὑπόδημα τῶν ποδῶν σου ὁ γὰρ τόπος ἐν ᾧ ἕστηκας γῆ ἁγία ἐστίν. Εδώ διατάζει να βγάλουν τα υποδήματα προτού πατήσουν επάνω στο όρος που εμφανίστηκε διότι ο τόπος αυτός είναι τώρα άγιος.
Ιδού οι συλλογισμοί: Εάν το χώμα που πάτησε ο Θεός, το σιμιγδάλι της προσφοράς, και άλλα αντικείμενα, αποκαλούνται, αγιότατα, άγια αγίων, πανάγια, πως πρέπει να αποκαλεστεί αυτή που τον γέννησε;
Εάν οι Απόστολοι ανήγγειλαν το γεγονός του ερχομού του Κυρίου στην Γη πόσο ανώτερη είναι η Παναγία που είχε συμμετοχή σε αυτό;
Εάν η Παναγία αξιώθηκε να φέρει τον Κύριο στα σπλάχνα της !!! με ποιο πνευματικό ύψος την ονομάζεις "αδελφή" εσύ ψευδοπροφήτη της αενάως αναβαλλομένης αρπαγής ;
Το Πιστεύω κάποιοι αιρετικοί όπως οι Πεντηκοστιανοί λένε ότι το παραδέχονται. Αλλά στην Γραφή δεν λέει πουθενά ομοούσιος. Το Πιστεύω λέει, γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι' ου τα πάντα εγένετο. Η Γραφή λέει ἐγὼ καὶ ὁ πατὴρ ἕν ἐσμεν, είμαστε ένα, γιατί να μην λέμε "γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, εν τω Πατρί, δι ου τα πάντα εγένετο"; Εκεί οι αιρετικοί λένε ε εντάξει το λέει η Γραφή πλαγίως, το διδάσκει περιφραστικά το ομοούσιος.
Η Διαβολική ενέργεια επάνω στους αιρετικούς σε όλο της το μεγαλείο.
Ας ανοίξουμε τα μάτια μας να δούμε αγαπητοί μου διότι ο Διάβολος είναι παμπόνηρος και μας μισεί, προσπαθεί να μας "ψήσει" τώρα για να μας ψήσει αργότερα.
Δείτε και το: αναίρεσις αιρετικών διδασκαλιών περί της Παναγίας
Πρώτη εικόνα Εβραϊκή Εγκυκλοπαίδεια
Κάτω δεύτερη εικόνα ψευτιά των αιρετικών
οι οποίοι τα ξέρουν καλύτερα από τους Ραββίνους
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου