Όπως είναι πολύ διαφορετική η σωτηρία που προσφέρει ο τύπος Χριστού, δηλαδή ο Δαυίδ,
από αυτήν που προσφέρει το πρωτότυπο, έτσι και η αποξένωση είναι σε διαφορετικό επίπεδο.
Ψαλμός 68, 9-10
ἀπηλλοτριωμένος ἐγενήθην τοῖς ἀδελφοῖς μου καὶ ξένος τοῖς υἱοῖς τῆς μητρός μουαπό αυτήν που προσφέρει το πρωτότυπο, έτσι και η αποξένωση είναι σε διαφορετικό επίπεδο.
Ψαλμός 68, 9-10
ὅτι ὁ ζῆλος τοῦ οἴκου σου κατέφαγέ με καὶ οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσον ἐπ᾿ ἐμέ.
Οι διάφοροι αιρετικοί που απορρίπτουν την αειπαρθενία της Θεοτόκου νομίζουν ότι σε αυτόν τον στίχο βρίσκουν ένα επιχείρημα, προσπαθούν να τον εντάξουν στην κακοδιδασκαλία τους δίδοντας του την ερμηνεία ότι ο Ιησούς έγινε ξένος στα αδέλφια του τα παιδιά της μητέρας του ώστε να δώσουν υποστήριξη στην αιρετική ερμηνεία τους περί ομομήτριων αδελφών Ιησού και λένε ότι ο Κύριος αποξενώθηκε από τους αδελφούς του.
Διαβάζοντας όμως την Γραφή βλέπουμε ότι οι Ιάκωβος και Ιούδας ήταν πάντοτε πιστοί στον Κύριο.Αλλά και οι υποτιθέμενοι εξ αίματος αδελφοί του Ιησού πίστεψαν σε αυτόν.
Kαὶ ὅτε εἰσῆλθον, ἀνέβησαν εἰς τὸ ὑπερῷον οὗ ἦσαν καταμένοντες, ὅ τε Πέτρος καὶ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης καὶ Ἀνδρέας, Φίλιππος καὶ Θωμᾶς, Βαρθολομαῖος καὶ Ματθαῖος, Ἰάκωβος Ἀλφαίου καὶ Σίμων ὁ Ζηλωτὴς καὶ Ἰούδας Ἰακώβου. Οὗτοι πάντες ἦσαν προσκαρτεροῦντες ὁμοθυμαδὸν τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει σὺν γυναιξὶ καὶ Μαρίᾳ τῇ μητρὶ τοῦ Ἰησοῦ καὶ σὺν τοῖς ἀδελφοῖς αὐτοῦ.
Μεταφράζουμε: Και όταν εισήλθαν στην πόλη ανέβηκαν στο υπερώο όπου παρέμεναν οι μαθητές, ο Πέτρος και ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης και ο Ανδρέας, ο Φίλιππος και ο Θωμάς, ο Βαρθολομαίος και ο Ματθαίος, ο Ιάκωβος ο υιός του Αλφαίου και ο Σίμων ο Ζηλωτής και ο Ιούδας Ιακώβου αυτοί όλοι συνεχώς επέμεναν καρτερικά και ομόψυχα στην προσευχή, μαζί, με μερικές γυναίκες και τη Μαριάμ, τη μητέρα του Ιησού και τους αδελφούς του Ιησού.
Η Γραφή μας λέει ότι στο υπερώο έκτος από τον Ιάκωβο και τον Ιούδα ήταν εκεί μαζί με την μητέρα Του και οι άλλοι αδελφοί του Κυρίου προσευχόμενοι.
Παρατηρούμε επίσης ότι τα αδέλφια του Ιησού δεν αναφέρονται, ούτε εδώ αλλά ούτε και πουθενά στην Γραφή, ως τέκνα Μαρίας αλλά μόνο ως αδέλφια Ιησού.
Αυτό μάλιστα, το ότι πίστεψαν μας δίνει ένα στοιχείο όσο αφορά την πράξη να εμπιστευθεί ο Κύριος την μητέρα του στον ηγαπημενο. Ο ζήλος που αναφέρει το χωρίο των Ψαλμών έχει φυσικά σχέση με την ορθή τήρηση του λόγου του Κυρίου και την λατρεία που πρέπει να παραμένει αναλλοίωτη.
Μὴ ποιεῖτε τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου οἶκον ἐμπορίου λέγει ο Χριστός.
Και αλλού στην Γραφή βλέπουμε ένα τέτοιο περιστατικό όπως αυτό οπού ο Κύριος διώχνει τους εμπόρους από τον Ναο, συγκεκριμένα είναι από τον προφήτη Νεεμία.
Το διαβάζουμε, καὶ πονηρόν μοι ἐφάνη σφόδρα, καὶ ἔῤῥιψα πάντα τὰ σκεύη οἴκου Τωβία ἔξω ἀπὸ τοῦ γαζοφυλακίου (του Ναού της Ιερουσαλήμ) Νεεμ. 13:8
Μετάφραση, αυτό μου φάνηκε πάρα πολύ κακό και πέταξα όλα τα πράγματα του Τωβία έξω.
Τότε αρχιερέας ήταν ο Ελιασίβ. Όπως και ο Καϊάφας με την ανοχή και το υλιστικό σκεπτικό που δείχνει έχει τους εμπόρους στον ναό, έτσι και ο αρχιερέας Ελιασίβ παραχωρεί ένα δωμάτιο του ναού της Ιερουσαλήμ στον Τωβία να μένει βγάζοντας έξω τα ιερά πράγματα.
Ο Νεεμίας και αυτός σαν τον Κύριο, πάει και πετάει έξω τα πράγματα του Αμμωνίτη αξιωματούχου επειδή αυτό είναι βεβήλωση του Ναού.
Με τον Θεάνθρωπο όμως δεν βλέπουμε ζήλο όπως στον δίκαιο Φινεές, στον μέγιστο των προφητών Ηλία ή στον προφήτη Νεεμία.
Στο περιστατικό ο Ιησούς λέγει "τον οίκο του Πατρός μου" ότι κάνατε οίκο εμπορίου και όχι απλώς "τον ναό του Θεού" όπως θα έλεγε ο προφήτης.
Το λέγει διότι ομιλεί ο κύριος του ναού.
Ο οίκος του πατρός του Ιησού είναι σε ανθρώπινο επίπεδο το αντίστοιχο ενός σπιτιού και της οικογενείας που είναι μέσα σε αυτό.
Ο ζήλος του και ο διωγμός των εμπόρων αντικατοπτρίζει τον ζήλο του ως Κυρίου, ως ποιμένα της Εκκλησίας και των πιστών, έτσι και η αποξένωση είναι από όλους οι οποίοι τον απορρίπτουν.
Ο Ψαλμωδός Δαυίδ είναι ο βασιλιάς του Ισραήλ, ενώ ο Κύριος είναι ο πάντων βασιλεύς, είναι ο καλός ποιμήν που έθεσε την ζωή αυτού υπέρ των προβάτων και τον οποίο μίσησαν και σταύρωσαν οι αρχιερείς της Συναγωγής.
Είναι αυτός τον οποίο συνεχίζουν να μισούν όσοι θέλουν την αμαρτία, είναι αυτός ο οποίος συνεχίζουν να σταυρώνουν όσοι διαδίδουν τις αιρετικές διδασκαλίες.
Πολλοί είχαν αποξενωθεί από τους συγγενείς τους για τον Κύριο, πολλούς κατέφαγε ο ζήλος για τον Κύριο και πολλοί έγιναν σχετικοί σωτήρες, ο Νώε, ο Ηλίας, ο Δαυίδ.
Όπως είναι πολύ διαφορετική η σωτηρία που προσφέρει ο τύπος Χριστού, δηλαδή ο Δαυίδ, από αυτήν που προσφέρει το πρωτότυπο, έτσι και η αποξένωση είναι σε διαφορετικό επίπεδο.
Οι οικείοι και το σπίτι του Κυρίου είναι διαφορετικό από αυτό του Δαυίδ.
Οὐχ οὕτως ὁ θεράπων μου Μωυσῆς· ἐν ὅλῳ τῷ οἴκῳ μου πιστός ἐστι· Αρ. 12:7
Δεν έγινε όμως το ίδιο και για τον υπηρέτη μου τον Μωυσή. Αυτός είναι ο έμπιστός μου για όλο το σπίτι μου, δηλαδή τον λαό μου.
Εἰς κόλπον αὐτῶν ὡς γῆ, ὡς ἀετὸς ἐπὶ οἶκον Κυρίου, ἀνθ᾿ ὧν παρέβησαν τὴν διαθήκην μου καὶ κατὰ τοῦ νόμου μου ἠσέβησαν. Ωσ. 8:1
Ο εχθρός θα έλθει ανάμεσα τους για να μεταβάλει την χώρα τους σε έρημο ως αετός εναντίον του σπιτιού του Κυρίου, δηλαδή του λαού, διότι αυτοί παρέβησαν την Διαθήκη μου και ασέβησαν εναντίον του νόμου μου.
Οι υιοί του οίκου, οι αρχιερείς της Συναγωγής, με τον υλιστικό νου τους και την προτροπή τους προς τους εμπόρους να πωλούν, έκαναν τον ναό του Κυρίου οίκο εμπορίου.
Η άρνηση του Κυρίου φέρνει την αποξένωση ανάμεσα στους κακούς υιούς και τους πιστούς υιούς.
Φυσικά η αποστροφή και η αποξένωση είναι από την μεριά των κακών υιών του οίκου, οι οποίοι ζητούν να θανατώσουν τον Κύριο.
Όλοι είναι παιδιά του ουρανίου Πατρός αλλά, και τι ευσπλαχνία, όλοι και αδέλφια του Ιησού ὅ τε γὰρ ἁγιάζων καὶ οἱ ἁγιαζόμενοι ἐξ ἑνὸς πάντες· οὐκ ἐπαισχύνεται ἀδελφοὺς αὐτοὺς καλεῖν Εβρ. 2:11.
Δηλαδή, ο Χριστός που μας αγιάζει, και εμείς που αγιαζόμεθα, καταγόμεθα από ένα Πατέρα. Για αυτή ακριβώς την αιτία και ο Χριστός δεν ντρέπεται να ονομάζει αυτούς που καλεί σε σωτηρία αδελφούς του.
Ο Κύριος όλους τους καλεί σε σωτηρία διότι ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν και οὐκ ἔστι προσωπολήπτης ὁ Θεός. Όπως είναι πάντων πατήρ έτσι όλους μας καλεί αδέλφια και όλους μας αγαπά.
Η αγάπη του Κυρίου είναι πάντοτε δεδομένη αλλά η δική μας αγάπη προς αυτόν και τις εντολές του όχι. Το ότι μας αποκαλεί από την μεριά του αδέλφια και παιδιά του δεν σημαίνει ότι είμαστε αυτομάτως και από την μεριά μας παιδιά του ή αδέλφια του.
Για να καταστεί κάποιος παιδί του Κυρίου ή αδελφός Ιησού πρέπει να τηρεί τις εντολές Του, τότε μόνο είναι αδελφός και όχι αυτομάτως, ὅστις γὰρ ἂν ποιήσῃ τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς, αὐτός μου ἀδελφός καὶ ἀδελφὴ καὶ μήτηρ ἐστίν. Ματθ. 12:50.
Όσοι παραβαίνουν τον νόμο και είναι ασεβείς, αυτοί αποξενώνονται από τον αδελφό.
Είναι αυτοί που γίνονται ξένοι και απαλλοτριώνουν εαυτούς από τον Κύριο, από τον οίκο Κυρίου αλλά και από την μητέρα Εκκλησία. Καὶ ὡς συνοικῶν νεανίσκος παρθένῳ, οὕτω κατοικήσουσιν οἱ υἱοί σου· Ησ. 62,5
Εδώ ομιλεί για την Σιών διότι λέγει στον πρώτο στίχο Διὰ Σιὼν οὐ σιωπήσομαι Ησ. 62,1 λεγει λοιπόν, όπως συνοικούν δύο νέοι σύζυγοι έτσι θα κατοικίσουν και οι γιοι σου Σιών.
Η δὲ ἄνω Ἱερουσαλὴμ ἐλευθέρα ἐστίν, ἥτις ἐστὶ μήτηρ πάντων ἡμῶν. Γαλ. 4:26
Η επουράνια Ιερουσαλήμ είναι η μητέρα όλων ημών των Χριστιανών.
Καὶ ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἔκραζεν ὠδίνουσα καὶ βασανιζομένη τεκεῖν - καὶ ἔτεκεν υἱὸν ἄῤῥενα, ὃς μέλλει ποιμαίνειν πάντα τὰ ἔθνη ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ· καὶ ἡρπάσθη τὸ τέκνον αὐτῆς πρὸς τὸν Θεὸν καὶ πρὸς τὸν θρόνον αὐτοῦ. Αποκ. 12:2 - 12:5
Η Εκκλησία γεννά τον Κύριο.
Εὐφράνθητι, στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα, ῥῆξον καὶ βόησον, ἡ οὐκ ὠδίνουσα, ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα· εἶπε γὰρ Κύριος· Ησ. 54:1
Ευφράνθητι λοιπόν εσύ η Εκκλησία η μέχρι σήμερα στείρα η οποία δεν γεννούσες. Βγάλε μεγάλη φωνή, βόησε με χαρά εσύ η οποία δεν γνώρισες τις ωδίνες του τοκετού.
Η Εκκλησία παρομοιάζετε ως μητέρα.
Πρὶν ἢ τὴν ὠδίνουσαν τεκεῖν, πρὶν ἐλθεῖν τὸν πόνον τῶν ὠδίνων, ἐξέφυγε καὶ ἔτεκεν ἄρσεν. Τίς ἤκουσε τοιοῦτο, καὶ τίς ἑώρακεν οὕτως; ἦ ὤδινε γῆ ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ, ἢ καὶ ἐτέχθη ἔθνος εἰς ἅπαξ; ὅτι ὤδινε καὶ ἔτεκε Σιὼν τὰ παιδία αὐτῆς. Ησ. 66:7,8 Εδώ θυμόμαστε ξανά το Αποκ. 12:2.
Η μητέρα Σιών γεννά.
Αλλά η μητέρα έχει και κακούς υιούς οι οποίοι αποξενώνονται από τον Κύριο.
Όταν το κάνουν αυτό οι υιοί της Συναγωγής, δεν αποξενώνονται απλά από έναν σαρκικό αδελφό αλλά από τον Θεάνθρωπο, τον απορρίπτουν, έτσι φεύγει ο αδελφός και μαζί με αυτόν και ο Πατήρ διότι είναι ένα.
Από εδώ και στο εξής υιοθετεί άλλους οικείους και αδέλφια, ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ. Ιωαν. 1:12
Όσοι δηλαδή τον δέχτηκαν τους έδωσε εξουσία να γίνουν παιδιά Θεού και φυσικά και αδέλφια του κατά το Ματθ. 12:50.
Όπως είδαμε στο Εἰς κόλπον αὐτῶν ὡς γῆ, ὡς ἀετὸς ἐπὶ οἶκον Κυρίου, ἀνθ᾿ ὧν παρέβησαν τὴν διαθήκην μου καὶ κατὰ τοῦ νόμου μου ἠσέβησαν. Ωσ. 8:1 ο οίκος ονομάζεται ακόμη οίκος Του αν και εγκατέλειψε τον νόμο και την Διαθήκη του Κυρίου.
Όταν όμως, μετά από τον θάνατο τόσων προφητών, θανατώνουν οι του οίκου και αυτόν τον ίδιο τον Κύριο τότε εκείνος φεύγει.
Αυτοί παραμένουν στον νόμο και ο οίκος ερημώνεται. Γι' αυτό και ο Κύριος τον ονομάζει τώρα οίκο τους, ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος. Λουκ. 13:35
Οὕτως λέγει Κύριος· ποῖον τὸ βιβλίον τοῦ ἀποστασίου τῆς μητρὸς ὑμῶν, ᾧ ἐξαπέστειλα αὐτήν; ἢ τίνι ὑπόχρεῳ πέπρακα ὑμᾶς; ἰδοὺ ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν ἐπράθητε, καὶ ταῖς ἀνομίαις ὑμῶν ἐξαπέστειλα τὴν μητέρα ὑμῶν. Ησ. 50:1
Δηλαδή: Αυτό λέγει ο Κύριος, που και ποιο είναι το έγγραφο του διαζυγίου της μητέρας σας με το οποίο την χώρισα και την εγκατέλειψα; Ή σε ποιόν δανειστή μου σας πούλησα; Δεν σας πούλησα εγώ δούλους, αλλά εσείς λόγω των αμαρτιών σας πουληθήκατε μόνοι, εξ αιτίας δε των παρανομιών σας, απέπεμψα την μητέρα σας την Σιών.
Ξανά εδώ εμφανίζεται ως σύζυγος και μητέρα η Σιών με τους κακούς της υιούς να αποπέμπονται.
Αργότερα αυτή, η νύμφη Κυρίου αλλά και μητέρα, θα γεννούσε τον Νυμφίο και αδελφό, από τον οποίο θα απομακρύνονταν οριστικά (άχρι καιρού) όλα τα τέκνα της μητρός, δηλαδή όλοι οι αδελφοί.
Είδαμε το Ησαΐας 50:1 στον αμέσως επόμενο στίχο στον 50:2 λέει ο Κύριος αυτό που θα έλεγε και αργότερα ο Κύριος και αδελφός.
Tί ὅτι ἦλθον καὶ οὐκ ἦν ἄνθρωπος; ἐκάλεσα καὶ οὐκ ἦν ὁ ὑπακούων; Ησαΐας 50:2 Ποσάκις ἠθέλησα....
Γιατί όταν ήλθα, δεν υπήρξε άνθρωπος να με υποδεχθεί; Γιατί όταν προσκάλεσα δεν υπήρξε κανείς που να υπακούσει στην πρόσκλησή μου;
Καὶ Μωϋσῆς μὲν πιστὸς ἐν ὅλῳ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ ὡς θεράπων, εἰς μαρτύριον τῶν λαληθησομένων, Χριστὸς δὲ ὡς υἱὸς ἐπὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ, οὗ οἶκός ἐσμεν ἡμεῖς.
Και ο μεν Μωϋσής υπήρξε πιστός εις όλον τον οίκον αυτού ως θεράπων, εις μαρτυρίαν των λαληθησομένων, ο δε Χριστός ως Υιός επί τον οίκον αυτού, του οποίου ημείς οι Χριστιανοί είμεθα οίκος. Τι τύφλωσις να λένε οι αιρετικοί ότι το χωρίο Ψαλμ 68:9 αναφέρεται σε σαρκικούς αδελφούς..... Οι έμποροι στο περιστατικό είπαν κάτι, ας το δούμε.
Η απάντηση των ασεβών εμπόρων όταν τους εκδιώκει είναι: τί σημεῖον δεικνύεις ἡμῖν ὅτι ταῦτα ποιεῖς; δηλαδή ποια είναι η απόδειξη ότι έχεις την εξουσία να τα κάνεις αυτά;
Η πνευματική πτώσις σε όλο της το μεγαλείο. Θέλουν απόδειξη ώστε να σταματήσουν να βεβηλώνουν το Ναό, απόδειξη ώστε να πράξουν το καλό.
Ο Κύριος δεν τους δίδει κανένα σημείον αλλά απαντάει λέγοντας, λύσατε τὸν ναὸν τοῦτον καὶ ἐν τρισὶν ἡμέραις ἐγερῶ αὐτόν. Ιωαν. 2:19
Είδαμε και εδώ μια αίτηση των εμπόρων προς τον Κύριο για σημείο.
Ας θυμηθούμε τι έγινε στον γάμο της Κανά και τι λένε οι αιρετικοί. Αυτοί λένε ότι ο Κύριος υποβίβασε, ότι μείωσε την μητέρα του όταν του μίλησε.
Αλλά μήπως κάποιο αίτημα αυθάδες ικανοποιήθηκε ποτέ από τον Κύριο;
Ενώ στον γάμο της Κανά ο Κύριος άμεσα ικανοποιεί το αίτημα της μητέρας του εδώ δεν δίδει κανένα σημείο.
Είναι πασιφανές ποιος είναι ο οίκος του Θεού και ποιοι οι αδελφοί του που αποξενώνονται ή τον δέχονται. Ας μην υποβιβάζουμε λοιπόν τον Κύριο με παράλογες διδασκαλίες.
Εδώ να πούμε και κάτι άλλο.
Οι αιρετικοί μας φέρνουν το χωρίο που λέει: καὶ πατέρα μὴ καλέσητε ὑμῶν ἐπὶ τῆς γῆς· εἷς γάρ ἐστιν ὁ πατήρ ὑμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς και μας μέμφουν επειδή αποκαλούμε πάτερ τον ιερέα.
Το να λέμε κάποιον πνευματικό πατέρα, πάτερ δηλαδή, με την σχετική έννοια είναι και Αγιογραφικώς και εκ Παραδόσεως τεκμηριωμένο, είναι η προσφώνηση με την σχετική έννοια, όμως ενώ οι αιρετικοί προσπαθούν να ψελλίσουν αυτή την κατηγορία η οποία είναι λανθασμένη, ενώ το κάνουν αυτό λοιπόν δεν βλέπουν ότι αυτοί βάζουν στο Ψαλμός 68:9 την σχετική έννοια και μιλούν για αποξένωση από σαρκικά αδέλφια, που μάλιστα είδαμε ότι πίστεψαν, έννοια που και λανθασμένη είναι και παράλογη και υποβιβαστική προς τον Κύριο.
Αριστερά είναι πίνακας του Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς, Δαυίδ και Γολιάθ, 1616.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου