Μονή Παλιανής
Αγία Μυρτιά Παλιανής
Αγία Μυρτιά Παλιανής
Παράκληση Παναγίας Παλιανής
Η παράκληση είναι ποίημα μοναχής Συγκλητικής
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί και αδελφές.
Προ πολλών ετών, Θείω ζήλω κινουμένη, επεθύμουν να συγγράψω και συνθέσω ύμνους, εις τιμήν και δόξαν και ευγνωμοσύνης ένεκεν, την ιερά παράκλησιν προς την κυρίαν Θεοτόκον της Παλιανής, ήτις με εβοήθησε να εκπληρώσω την επιθυμίαν μου, παρ' όλην την αμάθειάν μου. Με την βοήθειαν της κυρίας Θεοτόκου Παλιανής, προ πολλού θεραπεύθηκα από βαρεία ασθένεια. Ήδη, συν Θεώ, και βοηθεία της Υπεραγίας Θεοτόκου Παλιανής, με φώτισε να συνάξω από των αγίων Πατέρων τα συγγράμματα, τα μυρίπνοα άνθη, και εσύνταξα αυτή. Και η μέλισσα καθώς συνάζει από όλα τα άνθη του αγρού, το γλυκί μέλι και κερί. Η αγία εικών της κυρίας Θεοτόκου Παλιανής, της θαυματουργού, ευρίσκεται εις την μεγαλόνησο Κρήτη νομός Ηρακλείου, εις γυναικείαν μονή Παλιανής και καθημερινώς ποιεί θαύματα. Ταις της Παναχράντου σου μητρός πρεσβείες Χριστέ ο Θεός διαφύλαττε πάντας ημάς εξ επερχομένων αναγκών και σώσον τας ψυχάς ημών ως αγαθός και φιλάνθρωπος.
Ελαχίστης μοναχής Συγκλητικής Μαστοράκη 1987.
Ευλογητός.
Κύριε εισάκουσον τής προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη σου. Και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζών. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος και ηκηδίασεν επ' εμέ τό πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοίς έργοις σου, εν ποιήμασιν των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείρας μου, η ψυχή μου ως γή άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου. Μη αποστρέψεις το πρόσωπόν σου απ' εμού και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωί το έλεός σου, ότι επί σοί ήλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς σε κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ ει ο Θεός μου. Το πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία. Ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου. Και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου ότι εγώ δούλος σού ειμί.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. α΄ Ἐξομολογείσθε τω Κυρίῳ, και επικαλείσθε το όνομα το άγιον Αυτού.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. β΄ Πάντα τα έθνη εκύκλωσαν με, και τω ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. γ΄ Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, και έστι θαυμαστή εν ὀφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Και τα τροπάρια
Ήχος δ'. Ειρμός. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Της Θεοτόκου εικόνι της Μύρτου προσδράμωμεν, οι εν κινδύνοις και αυτή νυν προσπέσωμεν, από βαθέων κράζοντες και πόνου ψυχής· τάχος ημών άκουσον της δεήσεως κόρη, ως Παλιανή ονομάζομεν· συ γαρ υπάρχεις πρόμαχος ημών, και εν ανάγκαις ετοίμη βοήθεια.
Δόξα Πατρί
Την χαριτόβρυτον πιστοί της Παρθένου, της μύρτου θεία εικόνα προσκυνούντες εν πίστει, χαρμονικώς υμνήσωμεν βοώντες αυτή· χαίροις ο αέναος ποταμός των θαυμάτων, πίστει τους προστρέχοντας, άπαντας καταρδεύων, την προστασίαν έχομεν την σην, θλίψεσι πάσαις Παλιανή πανάχραντε.
Και νυν. Ήχος δ'. Ο υψωθείς.
Τη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν, αμαρτωλοί και ταπεινοί, και προσπέσωμεν, εν μετανοία κράζοντες εκ βάθους ψυχής, Δέσποινα βοήθησον εφ' ημίν σπλαγχνισθείσα, σπεύσον απολλύμεθα υπό πλήθους πταισμάτων, μη αποστρέψης σους δούλους κενούς, σε γαρ και μόνην ελπίδα κεκτήμεθα.
Ο Ν' Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου και κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου· ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου και ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, και ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός σοὶ μόνῳ ἥμαρτον και τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, και νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα και τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι ραντιεῖς με ὑσσώπῳ, και καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με, και ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν και εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου και πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, και πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου και τὸ πνεῦμά σου τὸ ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου και πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, και ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι ρῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸς ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, και τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, και οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη ῾Ιερουσαλήμ· τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν και ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Ωδή α'. Ήχος πλ. δ'. Ο Ειρμός Αρματηλάτην Φαραώ.
Υπεραγία Θεοτόκε Παλιανή σώσον ημάς.
Χαίρε κατάρας παλαιάς η λύτρωσις και ευλογίας πηγή· χαίρε ζωής Μήτηρ, άδου η καθαίρεσις, θανάτου η αναίρεσις· χαίρε λύσις της λύπης, χαράς χωρίον ευρύχωρον, χαίρε Παλιανή πανύμητε.
Υπεραγία Θεοτόκε Παλιανή σώσον ημάς.
Ιερωτέρα νοερών δυνάμεων χαίρε Παλιανή, χαίρε κτιστής πάσης, ανωτέρας φύσεως· χαίρε Θεού παλάτιον· χαίρε πύρινε θρόνε· χαίρε λυχνία πολύφωτε· χαίρε μυριώνυμε Δέσποινα.
Δόξα Πατρί
Επιδρομαί των αλαστόρων θλίβουσι, την Μεγαλόνησον Κρήτη, και πολλαί κακώσεις, εύρωσαν τους δούλους σου, ημάς Παλιανή θεοχαρίτωτε, αλλά τη θεαυγεί σου, εικόνη πόθω προστρέχοντες λύσιν των δεινών εξαιτούμεθα.
Και νυν
Χαριτοβρύτων δωρεών θησαύρισμα γεγενημένη Αγνή, εκ των ακενώτων θησαυρών του Πνεύματος, χάριτος Θείας δώρημα, τω σω δούλω παράσχου όπως υμνήσω Παλιανή, τα υπερφυή σου θαυμάσια.
Ωδή γ'. Ο Ειρμός. Ουρανίας αψίδος.
Υπεραγία Θεοτόκε Παλιανή σώσον ημάς.
Ισχυρότατον όπλον, χαίρε πιστών Πάναγνε, χαίρε κραταιά προστασία, χαίρε αντίληψις· χαίρε βοήθεια, αμαρτωλών· χαίρε τείχος, των προσκαλουμένων σε χαίρε του κόσμου χαρά.
Υπεραγία Θεοτόκε Παλιανή σώσον ημάς.
Τους εν τη δε τη ποίμνη τη ση αγνή Δέσποινα, πάσης επηρείας του βίου και περιστάσεως, τήρει απήμονας, αλλά και ταύτην συντήρει, ση δυνάμει άτρωτον, ω Παλιανή.
Δόξα Πατρί
Το περίοπτον όρος, και αρεταίς σύσκιον, και τετυρωμένον και πίον, αρρήτοις χάρισι, χαίρε Κυρία Παλιανή, χαίρε Αγνή Θεοτόκε άρμα μυριώνυμον, του Παντοκράτορος.
Και νυν
Νουν και φρένα και λόγον, δώρον Θεού είληφα, όπως επιγνούς τον Δεσπότην, έργοις τιμήσω καλοίς· εγώ δε πάθεσι, την δωρεάν ατιμάσας, τον δοτήρα ύβρισα Δέσποινα Παλιανή σώσον με.
Επάκουσον, ω Παλιανή κόρη, Θεογεννήτορ τας ικεσίας Παρθένε των δούλων σου, και λύτρωσαι εκ παντοίων κινδύνων.
Διάσωσον, ω Παλιανή Πάναγνε Θεοτόκε, πάσης βλάβης και αναγκών τε και θλίψεων, τους ολοψύχως προστρέχοντας τη ση σκέπη.
Ήχος β'. Ο ειρμός, Πρεσβεία θερμή.
Πολέμοις αγνή, πολλοίς περικυκλούμενοι, εχθρών ορατών, και αοράτων Δέσποινα Παλιανή, Σοι θερμών κραυγάζομεν, θραύσον τα τούτων όπλα τω κράτει σου, και ειρηναίαν δος ημίν ζωήν, τοις σοις οικέταις διάσωσον.
Ωδή δ'. Ο ειρμός. Συ μου ισχύς Κύριε.
Υπεραγία Θεοτόκε Παλιανή σώσον ημάς.
Συ μου ισχύς, συ μου και δύναμις Παλιανή, εκβοά σοι, ο ταλαιπωρούμενος υπό δεινής νόσου τληπαθώς, και τη ση εικόνι μύρτω Δέσποινα Παλιανή, προσπίπτει επικαλούμενος, θεράπευσόν με κόρη, πανταχού και κηρύξω, την οξείαν σου άχραντε δύναμιν.
Δόξα Πατρί
Μήτηρ Θεού, ευλογημένη Παλιανή, αθλοφόρων, θείον εγκαλλώπισμα, η ουρανώσσα την ημών, φύσιν απωσθείσαν τη συμβουλία του όφεως, διάσωσον με πάντων, των του βίου σκανδάλων, και τυχείν σωτηρίας αξίωσον, ω Δέσποινα Παλιανή μου.
Και νυν
Ιερουργός της σωτηρίας εγένετο, ο Υιός σου, πάσι τοις υμνούσι σε, και ποδηγός και φωταγωγός, και δικαιοσύνη, Παρθένε Παλιανή και απολύτρωσις· διο σε Θεοτόκον, αληθώς και κυρίως, οι πιστοί ομοφρόνως δοξάζωμεν.
Ωδή ε'. Ο ειρμός. Ίνατι με απώσω
Υπεραγία Θεοτόκε Παλιανή σώσον ημάς.
Αφθαρσίας τον στάχυν, άρουρα βλαστήσασα η αγεώργητος, την ψυχήν μου πάσης, αρετής τη ενδεία λιμώττουσαν, έμπλησον και δείξον, καρπούς ενθέους ταις αρδείαις, των δακρύων βλαστάνουσαν, Κυρία Παλιανή.
Υπεραγία Θεοτόκε Παλιανή σώσον ημάς.
Ωραιώθης Παρθένε, ως τον ωραιότατον Λόγον κυήσασα, ον αεί δυσώπει, οικτειρήσαι λαόν αμαρτάνοντα, διασώσαι κόσμον, δαιμονικής απάσης βλάβης, τον εις σε Παλιανή ελπίζοντα.
Δόξα Πατρί
Την Αγίαν Παρθένον, την θεοχαρίτωτον και παναμώμητον, οι στερροί οπλίται, εις βοήθειαν επικαλούμενοι, των βασάνων όγκον και των δεινών την τρικυμίαν, ακολονήτω διήλθον φρονήματι, σε ικετεύω Κυρία Παλιανή, σώσον ημάς.
Και νυν
Κόσμου ούσα προστάτις, Μήτερ Παλιανή, Αειπάρθενε, συ με κυβέρνησον, και οδήγησόν με, εις ευθείαν οδόν και κατεύθυνον, προς δικαιοσύνης τρίβους ορθάς τον λογισμόν μου, της ψυχής τας πορείας ιθύνουσα.
Ωδή ς'. Ο ειρμός. Ιλάσθητί μου Σωτήρ.
Υπεραγία Θεοτόκε Παλιανή σώσον ημάς.
Παντοίας βλάβης Αγνή, τους δούλους σου ελευθέρωσον, δαιμόνων πάσαν ισχύν, ανθρώπων τε κάκωσιν, Παλιανή διάσωσον, εκ της βλάβης τούτων, τους υμνούντας σε Πανύμνητε.
Υπεραγία Θεοτόκε Παλιανή σώσον ημάς.
Η πύλη η του Θεού, εισόδου Θείας υπάνοιξον, τη ταπεινή μου ψυχή, εν η εισελεύσομαι εξομολογούμενος, και κακών την λύσιν, Παλιανή απολήψομαι.
Δόξα Πατρί
Σκέπην και καταφυγήν, και τείχος όντων ακράδαντον, η νήσος σου σε πιστώς, κεκτημένη Παλιανή, δυσχερών εκ θλίψεων, και κινδύνων πάντων, εκλυτρούσαι ταις πρεσβείαις σου.
Και νυν
Σε προστασίαν πιστοί, και τείχος πάντες κεκτήμεθα, οι εν βυθώ των κακών, και σάλω των θλίψεων, αεί κινδυνεύοντες, Παλιανή Θεοτόκε μόνη, των βροτών το καταφύγιον.
Διάσωσον, ω Παλιανή Πάναγνε Θεοτόκε, πάσης βλάβης και αναγκών τε και θλίψεων, τους ολοψύχως προστρέχοντας τη ση σκέπη.
Επάκουσον, ω Παλιανή κόρη, Θεογεννήτορ τας ικεσίας Παρθένε των δούλων σου, και λύτρωσαι εκ παντοίων κινδύνων.
Το Κοντάκιον
Ήχος β'. Προστασία των Χριστιανών.
Θλιβομένων και των ασθενών αρωγότατον, ο Χριστός ιατρόν σε πιστών εδωρήσατο, ιατρεύειν τας νόσους των φοιτώντων ευλαβώς, σω τεμένει ω Παλιανή παντάνασσα, λιταίς γουν ταις σαις περισώζουσα πρόφθασον εν ανάγκαις, βοήθησον εν κινδύνοις, και των εχθρών τας μηχανάς, και βουλεύματα διάλυσον.
Είτα το α Αντίφωνον των Αναβαθμών του δ' ήχου
Εκ νεότητος μου, πολλά πολεμεί με πάθη· αλλ' αυτός αντιλαβού και σώσον Σωτήρ μου. Δις
Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από του Κυρίου· ως χόρτος γαρ, πυρί έσεσθε απεξηραμένοι. Δις.
Δόξα Πατρί
Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται και καθάρσι υψούται λαμπρύνεται, τη Τριαδική μονάδι ιεροκρυφίως.
Και νυν
Αγίω Πνεύματι αναβλύζει τα της χάριτος ρείθρα, αρδεύουσαν άπασα την κτίσιν προς ζωογονίαν
Προκείμενον
Μνησθήσομαι του ονόματός σου εν πάση γενεά και γενεά.
Στίχος: Ἄκουσον, θύγατερ, καί ἴδε, καί κλίνον τό οὖς σου, καί ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου, καί τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου, καί ἐπιθυμήσει ὁ Βασιλεύς τοῦ κάλλους σου.
Τοῦ ὀνόματός σου μνησθήσομαι ἐν πάση γενεά καί γενεά.
Καί υπέρ τοῦ καταξιωθήναι ημάς…
Κύριε, ελέησον
Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἀναστάσα Μαριάμ ἐπορεύθη εἰς τήν ὀρεινήν μετά σπουδῆς, εἰς πόλιν Ἰούδα, καί εἰσῆλθεν εἰς τόν οἶκον Ζαχαρίου, καί ἠσπάσατο τήν Ἐλισάβετ. Καί ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τόν ἀσπασμόν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τό βρέφος ἐν τή κοιλία αὐτῆς, καί ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ, καί ἀνεφώνησε φωνή μεγάλη, καί εἶπεν, Εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξί, καί εὐλογημένος ὁ καρπός τῆς κοιλίας σου, καί πόθεν μοί τοῦτο, ἴνα ἔλθη ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός μέ; ἰδού γάρ, ὡς ἐγένετο ἡ φωνή τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τά ὦτα μου, ἐσκίρτησε τό βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τή κοιλία μου. Καί μακαρία ἡ πιστεύσασα, ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτή παρά Κυρίου.Καί εἶπε Μαριάμ, Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τόν Κύριον, καί ἠγαλλίασε τό πνεῦμα μου ἐπί τῷ Θεῶ τῷ σωτήρι μου, ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπί τήv ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ. Ἰδού γάρ, ἀπό τοῦ νῦν μακαριούσι μέ πᾶσαι αἵ γενεαί. Ὅτι ἐποίησε μοί μεγαλεία ὁ δυνατός, καί ἅγιοv τό ὄνομα αὐτοῦ. Ἔμεινε δέ Μαριάμ σύν αὐτή ὡσεί μήνας τρεῖς, καί ὑπέστρεψεν εἰς τόν οἶκοv αὐτῆς.
Δόξα σοί, Κύριε, δόξα σοί.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Ἦχος β'.
Πάτερ, Λόγε, Πνεῦμα, Τριάς ἡ ἐν Μονάδι, ἑξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καί νῦν καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἑξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Ἐλέησον μέ, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός σου, καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἑξάλειψον τό ἀνόμημά μου.
Και ευθύς το Προκειμενον
Ήχος πλ. β'. Ο Ειρμός. Όλην αποθέμενοι.
Παλιανή Δέσποινα, υπό την σκέπην σου πάντες οι δούλοι σου τρέχομεν και παρακαλούμεν σε οι ανάξιοι, πρόφθασον μεσίτευσον, και υπό την σκάπην σου διαφύλαξον, τους ελεούντας και βοηθούντας ημάς, τους μισούντας και αγαπώντας ημάς, τον κόσμον σου τα αδέλφια μας ελέησον βοήθησον από κάθε περιστάσεως και από τον θάνατον τον εξαφνικόν και πανώλεθρον, οιδαμε ότι δύνασαι πάντα όσα θέλεις και βούλεσαι, Βασίλισσα κυρία Παλιανή, Χαριτωμένη επάκουσον των παρακαλούντων σε.
Πάντων τα αιτήματα, Παλιανή Κόρη, πλήρωσον των δούλων σου των εις σε εκ πίστεως προσιόντων σοι, και την σην Άχραντε επικαλουμένων, αρωγήν τε και αντίληψιν εκ πάσης θλίψεως και ασθενειών και κακώσεων, ψυχής ομού και σώματος, άπαντας ημάς ελευθέρωσον· ίνα υμώμεν, δοξάζοντες Χριστόν τον σον Υιόν, ον εκδυσώπει πανύμνητε, σώσαι τας ψυχάς ημών.
Ωδή ζ'. Ο Ειρμός. Παίδες Εβραίων.
Υπεραγία Θεοτόκε Παλιανή σώσον ημάς.
Ρείθρα αφθόνως αναβλύζεις, ιαμάτων ω Παλιανή Παντάννασσα Θεοτόκε· Δανιήλ γαρ τρανώς, εώρακέ σε Όρος, εξ ου Σωτήρ ανέτειλεν, ο Θεός εις τους αιώνας.
Υπεραγία Θεοτόκε Παλιανή σώσον ημάς.
Θλίψεις οδύναι και κακώσεις, ήδη εύρωσαν την Κρήτην, και πιστών σου Αγνή το πλήρωμα βοά σοι, ρύσαι ημάς Παλιανή, της δεινής πανωλεθρίας.
Δόξα Πατρί
Σκέπη Παρθένε τοις σοις δούλοις, και αντίληψις γενού και σωτηρία, τοις εν πίστει τη ση προστρέχουσιν εικόνα, της μύρτους Παλιανής, και πειρασμών και θλίψεων, εξελού ημάς Κυρία Θεοτόκε.
Και νυν
Πάναγνε Παλιανή Παρθένε, των πταισμάτων μου τους μώλωπας ελαίω, συμπαθείας της σης θεράπευσον βοώντος· ευλογημένος Δέσποινα, ο καρπός της στης κοιλίας.
Ωδή η'. ο ειρμός. Τον εν όρει αγίω δοξασθέντα.
Υπεραγία Θεοτόκε Παλιανή σώσον ημάς.
Ο αμήτωρ, υπάρχων προ αιώνων, επ' εσχάτων, απάτωρ εγεγόνει, εκ σης νηδύος σάρκα προσλαβόμενος, άχραντε Παλιανή, ον υπερυψούμεν εις πάντας τους αιώνας.
Υπεραγία Θεοτόκε Παλιανή σώσον ημάς.
Την δι' αγγέλου το χαίρε δεξαμένην, και τεκούσαν τον Κύριον της δόξης, και το φώς τω κόσμω ανατείλασαν, πάντες σε υμνούμεν, και δοξολογούμεν Παλιανή Θεοτόκε.
Δόξα Πατρί
Της αγίας σου εικόνα μύρτου, σαφώς αναδέδεξαι, ως ελαίου πηγήν θαυμάτων ξένων, τω σω προστρέχοντες, τη Αγία Μονή σου, και λαμβάνομεν σώματος την ρώσιν, και βοώμεν, συ Κρητών καύχημα μέγα, Παλιανή, ταχύτατη βοήθεια.
Και νυν
Ίασαι μου τα πάθη της καρδίας, απαθείας πηγήν η τετοκυία, και προς ζωήν με θείαν καθοδήγησον, ίνα σε δοξάζω, μήτερ του Σωτήρος, εις πάντας τους αιώνας.
Ωδή θ'. Ο ειρμός. Εξέστη επί τούτω ο ουρανός.
Υπεραγία Θεοτόκε Παλιανή σώσον ημάς.
Φωνάς των οικετών σου ως αγαθή, μη παρίδης πανάμωμε Παλιανή, αλλ' εκτενώς, αίτησαι τον πάντων Δημιουργόν, τον ευσεβέσιν άφεσιν, και την ευρωστίαν την ψυχικήν, δωρήσασθε Παρθένε, και Θείας βασιλείας, την μετουσίαν και λαμπρότητα.
Υπεραγία Θεοτόκε Παλιανή σώσον ημάς.
Μονήν την θαυμασίαν σου και κλεινήν, ην εις θείαν κατοίκησιν Άχραντε, την σην αεί Παλιανή ηρετίσω και τους αυτή, ασκητικώς μονάζοντας, πάντιμον εικόνα σου και σεπτήν, ως όλβον κεκτημένους, και πύργον αφαλείας, κινδύνων σώζε παναμώμητε.
Δόξα Πατρί.
Ω θεία και θεόφρον και ιερά, ξυνορίς των πατέρων υπέρλαμπρε, ταις σαις λιταίς, κόσμω την ειρήνην παρά Θεού, καταπεμφθήναι αίτησαι, και την Εκκλησία ειλικρινή, ομόνοιαν και πίστιν, πρεσβείαις ευσπροσδέκτοις, της Παλιανής παμμακάριστε.
Και νυν
Ποικίλας νοσοηλείας και χαλεπάς, πυρετούς, ποδαλγίας παρέσεις τε και δυσμενούς, επηρείας πάσας και προσβολάς, σων οικετών Παλιανή, εκποδών νυν ποίησον αγαθή, των πόθω προσιόντων, της μύρτου εικόνι τη σεπτή σου, και σε πιστώς τιμώντων πάναγνε.
Και ευθύς το
Άξιον εστίν ως αληθώς μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, Σε μεγαλύνομεν
Μεγαλυνάρια
Την υψηλοτέραν των ουρανών, και καθαρωτέραν, λαμπηδόνων ηλιακών, την λυτρωσαμένην ημάς εκ της κατάρας, την Δέσποινα Παλιανή, ύμνοις τιμήσωμεν.
Τους ασπαζομένους σε ευλαβώς, Παλιανή κόρη, διαφύλατε ασινείς, εκ παντός κινδύνου, και δίδου ευρωστίαν, ψυχών τε σωτηρίαν και απολύτρωσιν.
Δεύτε την εικόνα την ιεράν, των θαυμάτων βρύση, νυν ασπασώμεθα ευλαβώς, βρύουσαν παντοίων νόσων και πάσης βλάβης, ρώσιν δαψιλεστάτην, και χάριν άφθονον.
Δέξαι μου την δέησιν Μαριάμ, και τους δακρυρρόους στεναγμούς Μήτερ αγνή, και εκ των παγίδων εχθρού σώσον με κόρη, εν σοι γαρ την ελπίδα τίθημι.
Πάσαι των αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου Αποστόλων η δωδεκάς οι Άγιοι πάντες μετά της Θεοτόκου ποιήσατε πρεσβείαις εις το σωθήναι ημάς.
Το Τρισάγιον και τα κάτωθι Απολυτίκια.
Ήχος α'. Του λίθου σφραγισθέντος
Εν τη γεννήσει τη παρθενία εφύλαξας εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε, μετέστης προς την ζωήν Μήτηρ υπάρχουσα της ζωής, και ταις πρεσβείαις ταις σαις λυτρουμένη εκ θανάτου τας ψυχάς ημών.
Ήχος δ'. Ο ειρμός. Ταχύ προκατάλαβε.
Εικών σου η πάνσεπτος, φανερωθείσα ημίν, εν μύρτω εσκήνωσε, τη επινεύσει τη ση, και βλύζει ιάματα. Όθεν Παλιανή σε, Θεοτόκε καλούμεν, πόθω σε ανυμνούντες, και πιστώς εκβοώμεν, Χαίρε Κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σου.
Δέσποινα πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου και λύτρωσαι ημάς απο πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Την πάσα ελπίδα μου εις σε ανατίθημι μήτερ του Θεού φύλαξον με υπό την σκέπη σου.
Κύριε εισάκουσον τής προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη σου. Και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζών. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος και ηκηδίασεν επ' εμέ τό πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοίς έργοις σου, εν ποιήμασιν των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείρας μου, η ψυχή μου ως γή άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου. Μη αποστρέψεις το πρόσωπόν σου απ' εμού και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωί το έλεός σου, ότι επί σοί ήλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς σε κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ ει ο Θεός μου. Το πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία. Ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου. Και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου ότι εγώ δούλος σού ειμί.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. α΄ Ἐξομολογείσθε τω Κυρίῳ, και επικαλείσθε το όνομα το άγιον Αυτού.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. β΄ Πάντα τα έθνη εκύκλωσαν με, και τω ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. γ΄ Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, και έστι θαυμαστή εν ὀφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Και τα τροπάρια
Ήχος δ'. Ειρμός. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Της Θεοτόκου εικόνι της Μύρτου προσδράμωμεν, οι εν κινδύνοις και αυτή νυν προσπέσωμεν, από βαθέων κράζοντες και πόνου ψυχής· τάχος ημών άκουσον της δεήσεως κόρη, ως Παλιανή ονομάζομεν· συ γαρ υπάρχεις πρόμαχος ημών, και εν ανάγκαις ετοίμη βοήθεια.
Δόξα Πατρί
Την χαριτόβρυτον πιστοί της Παρθένου, της μύρτου θεία εικόνα προσκυνούντες εν πίστει, χαρμονικώς υμνήσωμεν βοώντες αυτή· χαίροις ο αέναος ποταμός των θαυμάτων, πίστει τους προστρέχοντας, άπαντας καταρδεύων, την προστασίαν έχομεν την σην, θλίψεσι πάσαις Παλιανή πανάχραντε.
Και νυν. Ήχος δ'. Ο υψωθείς.
Τη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν, αμαρτωλοί και ταπεινοί, και προσπέσωμεν, εν μετανοία κράζοντες εκ βάθους ψυχής, Δέσποινα βοήθησον εφ' ημίν σπλαγχνισθείσα, σπεύσον απολλύμεθα υπό πλήθους πταισμάτων, μη αποστρέψης σους δούλους κενούς, σε γαρ και μόνην ελπίδα κεκτήμεθα.
Ο Ν' Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου και κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου· ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου και ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, και ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός σοὶ μόνῳ ἥμαρτον και τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, και νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα και τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι ραντιεῖς με ὑσσώπῳ, και καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με, και ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν και εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου και πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, και πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου και τὸ πνεῦμά σου τὸ ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου και πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, και ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι ρῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸς ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, και τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, και οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη ῾Ιερουσαλήμ· τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν και ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Ωδή α'. Ήχος πλ. δ'. Ο Ειρμός Αρματηλάτην Φαραώ.
Υπεραγία Θεοτόκε Παλιανή σώσον ημάς.
Χαίρε κατάρας παλαιάς η λύτρωσις και ευλογίας πηγή· χαίρε ζωής Μήτηρ, άδου η καθαίρεσις, θανάτου η αναίρεσις· χαίρε λύσις της λύπης, χαράς χωρίον ευρύχωρον, χαίρε Παλιανή πανύμητε.
Υπεραγία Θεοτόκε Παλιανή σώσον ημάς.
Ιερωτέρα νοερών δυνάμεων χαίρε Παλιανή, χαίρε κτιστής πάσης, ανωτέρας φύσεως· χαίρε Θεού παλάτιον· χαίρε πύρινε θρόνε· χαίρε λυχνία πολύφωτε· χαίρε μυριώνυμε Δέσποινα.
Δόξα Πατρί
Επιδρομαί των αλαστόρων θλίβουσι, την Μεγαλόνησον Κρήτη, και πολλαί κακώσεις, εύρωσαν τους δούλους σου, ημάς Παλιανή θεοχαρίτωτε, αλλά τη θεαυγεί σου, εικόνη πόθω προστρέχοντες λύσιν των δεινών εξαιτούμεθα.
Και νυν
Χαριτοβρύτων δωρεών θησαύρισμα γεγενημένη Αγνή, εκ των ακενώτων θησαυρών του Πνεύματος, χάριτος Θείας δώρημα, τω σω δούλω παράσχου όπως υμνήσω Παλιανή, τα υπερφυή σου θαυμάσια.
Ωδή γ'. Ο Ειρμός. Ουρανίας αψίδος.
Υπεραγία Θεοτόκε Παλιανή σώσον ημάς.
Ισχυρότατον όπλον, χαίρε πιστών Πάναγνε, χαίρε κραταιά προστασία, χαίρε αντίληψις· χαίρε βοήθεια, αμαρτωλών· χαίρε τείχος, των προσκαλουμένων σε χαίρε του κόσμου χαρά.
Υπεραγία Θεοτόκε Παλιανή σώσον ημάς.
Τους εν τη δε τη ποίμνη τη ση αγνή Δέσποινα, πάσης επηρείας του βίου και περιστάσεως, τήρει απήμονας, αλλά και ταύτην συντήρει, ση δυνάμει άτρωτον, ω Παλιανή.
Δόξα Πατρί
Το περίοπτον όρος, και αρεταίς σύσκιον, και τετυρωμένον και πίον, αρρήτοις χάρισι, χαίρε Κυρία Παλιανή, χαίρε Αγνή Θεοτόκε άρμα μυριώνυμον, του Παντοκράτορος.
Και νυν
Νουν και φρένα και λόγον, δώρον Θεού είληφα, όπως επιγνούς τον Δεσπότην, έργοις τιμήσω καλοίς· εγώ δε πάθεσι, την δωρεάν ατιμάσας, τον δοτήρα ύβρισα Δέσποινα Παλιανή σώσον με.
Επάκουσον, ω Παλιανή κόρη, Θεογεννήτορ τας ικεσίας Παρθένε των δούλων σου, και λύτρωσαι εκ παντοίων κινδύνων.
Διάσωσον, ω Παλιανή Πάναγνε Θεοτόκε, πάσης βλάβης και αναγκών τε και θλίψεων, τους ολοψύχως προστρέχοντας τη ση σκέπη.
Ήχος β'. Ο ειρμός, Πρεσβεία θερμή.
Πολέμοις αγνή, πολλοίς περικυκλούμενοι, εχθρών ορατών, και αοράτων Δέσποινα Παλιανή, Σοι θερμών κραυγάζομεν, θραύσον τα τούτων όπλα τω κράτει σου, και ειρηναίαν δος ημίν ζωήν, τοις σοις οικέταις διάσωσον.
Ωδή δ'. Ο ειρμός. Συ μου ισχύς Κύριε.
Υπεραγία Θεοτόκε Παλιανή σώσον ημάς.
Συ μου ισχύς, συ μου και δύναμις Παλιανή, εκβοά σοι, ο ταλαιπωρούμενος υπό δεινής νόσου τληπαθώς, και τη ση εικόνι μύρτω Δέσποινα Παλιανή, προσπίπτει επικαλούμενος, θεράπευσόν με κόρη, πανταχού και κηρύξω, την οξείαν σου άχραντε δύναμιν.
Δόξα Πατρί
Μήτηρ Θεού, ευλογημένη Παλιανή, αθλοφόρων, θείον εγκαλλώπισμα, η ουρανώσσα την ημών, φύσιν απωσθείσαν τη συμβουλία του όφεως, διάσωσον με πάντων, των του βίου σκανδάλων, και τυχείν σωτηρίας αξίωσον, ω Δέσποινα Παλιανή μου.
Και νυν
Ιερουργός της σωτηρίας εγένετο, ο Υιός σου, πάσι τοις υμνούσι σε, και ποδηγός και φωταγωγός, και δικαιοσύνη, Παρθένε Παλιανή και απολύτρωσις· διο σε Θεοτόκον, αληθώς και κυρίως, οι πιστοί ομοφρόνως δοξάζωμεν.
Ωδή ε'. Ο ειρμός. Ίνατι με απώσω
Υπεραγία Θεοτόκε Παλιανή σώσον ημάς.
Αφθαρσίας τον στάχυν, άρουρα βλαστήσασα η αγεώργητος, την ψυχήν μου πάσης, αρετής τη ενδεία λιμώττουσαν, έμπλησον και δείξον, καρπούς ενθέους ταις αρδείαις, των δακρύων βλαστάνουσαν, Κυρία Παλιανή.
Υπεραγία Θεοτόκε Παλιανή σώσον ημάς.
Ωραιώθης Παρθένε, ως τον ωραιότατον Λόγον κυήσασα, ον αεί δυσώπει, οικτειρήσαι λαόν αμαρτάνοντα, διασώσαι κόσμον, δαιμονικής απάσης βλάβης, τον εις σε Παλιανή ελπίζοντα.
Δόξα Πατρί
Την Αγίαν Παρθένον, την θεοχαρίτωτον και παναμώμητον, οι στερροί οπλίται, εις βοήθειαν επικαλούμενοι, των βασάνων όγκον και των δεινών την τρικυμίαν, ακολονήτω διήλθον φρονήματι, σε ικετεύω Κυρία Παλιανή, σώσον ημάς.
Και νυν
Κόσμου ούσα προστάτις, Μήτερ Παλιανή, Αειπάρθενε, συ με κυβέρνησον, και οδήγησόν με, εις ευθείαν οδόν και κατεύθυνον, προς δικαιοσύνης τρίβους ορθάς τον λογισμόν μου, της ψυχής τας πορείας ιθύνουσα.
Ωδή ς'. Ο ειρμός. Ιλάσθητί μου Σωτήρ.
Υπεραγία Θεοτόκε Παλιανή σώσον ημάς.
Παντοίας βλάβης Αγνή, τους δούλους σου ελευθέρωσον, δαιμόνων πάσαν ισχύν, ανθρώπων τε κάκωσιν, Παλιανή διάσωσον, εκ της βλάβης τούτων, τους υμνούντας σε Πανύμνητε.
Υπεραγία Θεοτόκε Παλιανή σώσον ημάς.
Η πύλη η του Θεού, εισόδου Θείας υπάνοιξον, τη ταπεινή μου ψυχή, εν η εισελεύσομαι εξομολογούμενος, και κακών την λύσιν, Παλιανή απολήψομαι.
Δόξα Πατρί
Σκέπην και καταφυγήν, και τείχος όντων ακράδαντον, η νήσος σου σε πιστώς, κεκτημένη Παλιανή, δυσχερών εκ θλίψεων, και κινδύνων πάντων, εκλυτρούσαι ταις πρεσβείαις σου.
Και νυν
Σε προστασίαν πιστοί, και τείχος πάντες κεκτήμεθα, οι εν βυθώ των κακών, και σάλω των θλίψεων, αεί κινδυνεύοντες, Παλιανή Θεοτόκε μόνη, των βροτών το καταφύγιον.
Διάσωσον, ω Παλιανή Πάναγνε Θεοτόκε, πάσης βλάβης και αναγκών τε και θλίψεων, τους ολοψύχως προστρέχοντας τη ση σκέπη.
Επάκουσον, ω Παλιανή κόρη, Θεογεννήτορ τας ικεσίας Παρθένε των δούλων σου, και λύτρωσαι εκ παντοίων κινδύνων.
Το Κοντάκιον
Ήχος β'. Προστασία των Χριστιανών.
Θλιβομένων και των ασθενών αρωγότατον, ο Χριστός ιατρόν σε πιστών εδωρήσατο, ιατρεύειν τας νόσους των φοιτώντων ευλαβώς, σω τεμένει ω Παλιανή παντάνασσα, λιταίς γουν ταις σαις περισώζουσα πρόφθασον εν ανάγκαις, βοήθησον εν κινδύνοις, και των εχθρών τας μηχανάς, και βουλεύματα διάλυσον.
Είτα το α Αντίφωνον των Αναβαθμών του δ' ήχου
Εκ νεότητος μου, πολλά πολεμεί με πάθη· αλλ' αυτός αντιλαβού και σώσον Σωτήρ μου. Δις
Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από του Κυρίου· ως χόρτος γαρ, πυρί έσεσθε απεξηραμένοι. Δις.
Δόξα Πατρί
Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται και καθάρσι υψούται λαμπρύνεται, τη Τριαδική μονάδι ιεροκρυφίως.
Και νυν
Αγίω Πνεύματι αναβλύζει τα της χάριτος ρείθρα, αρδεύουσαν άπασα την κτίσιν προς ζωογονίαν
Προκείμενον
Μνησθήσομαι του ονόματός σου εν πάση γενεά και γενεά.
Στίχος: Ἄκουσον, θύγατερ, καί ἴδε, καί κλίνον τό οὖς σου, καί ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου, καί τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου, καί ἐπιθυμήσει ὁ Βασιλεύς τοῦ κάλλους σου.
Τοῦ ὀνόματός σου μνησθήσομαι ἐν πάση γενεά καί γενεά.
Καί υπέρ τοῦ καταξιωθήναι ημάς…
Κύριε, ελέησον
Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἀναστάσα Μαριάμ ἐπορεύθη εἰς τήν ὀρεινήν μετά σπουδῆς, εἰς πόλιν Ἰούδα, καί εἰσῆλθεν εἰς τόν οἶκον Ζαχαρίου, καί ἠσπάσατο τήν Ἐλισάβετ. Καί ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τόν ἀσπασμόν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τό βρέφος ἐν τή κοιλία αὐτῆς, καί ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ, καί ἀνεφώνησε φωνή μεγάλη, καί εἶπεν, Εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξί, καί εὐλογημένος ὁ καρπός τῆς κοιλίας σου, καί πόθεν μοί τοῦτο, ἴνα ἔλθη ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός μέ; ἰδού γάρ, ὡς ἐγένετο ἡ φωνή τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τά ὦτα μου, ἐσκίρτησε τό βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τή κοιλία μου. Καί μακαρία ἡ πιστεύσασα, ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτή παρά Κυρίου.Καί εἶπε Μαριάμ, Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τόν Κύριον, καί ἠγαλλίασε τό πνεῦμα μου ἐπί τῷ Θεῶ τῷ σωτήρι μου, ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπί τήv ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ. Ἰδού γάρ, ἀπό τοῦ νῦν μακαριούσι μέ πᾶσαι αἵ γενεαί. Ὅτι ἐποίησε μοί μεγαλεία ὁ δυνατός, καί ἅγιοv τό ὄνομα αὐτοῦ. Ἔμεινε δέ Μαριάμ σύν αὐτή ὡσεί μήνας τρεῖς, καί ὑπέστρεψεν εἰς τόν οἶκοv αὐτῆς.
Δόξα σοί, Κύριε, δόξα σοί.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Ἦχος β'.
Πάτερ, Λόγε, Πνεῦμα, Τριάς ἡ ἐν Μονάδι, ἑξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καί νῦν καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἑξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Ἐλέησον μέ, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός σου, καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἑξάλειψον τό ἀνόμημά μου.
Και ευθύς το Προκειμενον
Ήχος πλ. β'. Ο Ειρμός. Όλην αποθέμενοι.
Παλιανή Δέσποινα, υπό την σκέπην σου πάντες οι δούλοι σου τρέχομεν και παρακαλούμεν σε οι ανάξιοι, πρόφθασον μεσίτευσον, και υπό την σκάπην σου διαφύλαξον, τους ελεούντας και βοηθούντας ημάς, τους μισούντας και αγαπώντας ημάς, τον κόσμον σου τα αδέλφια μας ελέησον βοήθησον από κάθε περιστάσεως και από τον θάνατον τον εξαφνικόν και πανώλεθρον, οιδαμε ότι δύνασαι πάντα όσα θέλεις και βούλεσαι, Βασίλισσα κυρία Παλιανή, Χαριτωμένη επάκουσον των παρακαλούντων σε.
Πάντων τα αιτήματα, Παλιανή Κόρη, πλήρωσον των δούλων σου των εις σε εκ πίστεως προσιόντων σοι, και την σην Άχραντε επικαλουμένων, αρωγήν τε και αντίληψιν εκ πάσης θλίψεως και ασθενειών και κακώσεων, ψυχής ομού και σώματος, άπαντας ημάς ελευθέρωσον· ίνα υμώμεν, δοξάζοντες Χριστόν τον σον Υιόν, ον εκδυσώπει πανύμνητε, σώσαι τας ψυχάς ημών.
Ωδή ζ'. Ο Ειρμός. Παίδες Εβραίων.
Υπεραγία Θεοτόκε Παλιανή σώσον ημάς.
Ρείθρα αφθόνως αναβλύζεις, ιαμάτων ω Παλιανή Παντάννασσα Θεοτόκε· Δανιήλ γαρ τρανώς, εώρακέ σε Όρος, εξ ου Σωτήρ ανέτειλεν, ο Θεός εις τους αιώνας.
Υπεραγία Θεοτόκε Παλιανή σώσον ημάς.
Θλίψεις οδύναι και κακώσεις, ήδη εύρωσαν την Κρήτην, και πιστών σου Αγνή το πλήρωμα βοά σοι, ρύσαι ημάς Παλιανή, της δεινής πανωλεθρίας.
Δόξα Πατρί
Σκέπη Παρθένε τοις σοις δούλοις, και αντίληψις γενού και σωτηρία, τοις εν πίστει τη ση προστρέχουσιν εικόνα, της μύρτους Παλιανής, και πειρασμών και θλίψεων, εξελού ημάς Κυρία Θεοτόκε.
Και νυν
Πάναγνε Παλιανή Παρθένε, των πταισμάτων μου τους μώλωπας ελαίω, συμπαθείας της σης θεράπευσον βοώντος· ευλογημένος Δέσποινα, ο καρπός της στης κοιλίας.
Ωδή η'. ο ειρμός. Τον εν όρει αγίω δοξασθέντα.
Υπεραγία Θεοτόκε Παλιανή σώσον ημάς.
Ο αμήτωρ, υπάρχων προ αιώνων, επ' εσχάτων, απάτωρ εγεγόνει, εκ σης νηδύος σάρκα προσλαβόμενος, άχραντε Παλιανή, ον υπερυψούμεν εις πάντας τους αιώνας.
Υπεραγία Θεοτόκε Παλιανή σώσον ημάς.
Την δι' αγγέλου το χαίρε δεξαμένην, και τεκούσαν τον Κύριον της δόξης, και το φώς τω κόσμω ανατείλασαν, πάντες σε υμνούμεν, και δοξολογούμεν Παλιανή Θεοτόκε.
Δόξα Πατρί
Της αγίας σου εικόνα μύρτου, σαφώς αναδέδεξαι, ως ελαίου πηγήν θαυμάτων ξένων, τω σω προστρέχοντες, τη Αγία Μονή σου, και λαμβάνομεν σώματος την ρώσιν, και βοώμεν, συ Κρητών καύχημα μέγα, Παλιανή, ταχύτατη βοήθεια.
Και νυν
Ίασαι μου τα πάθη της καρδίας, απαθείας πηγήν η τετοκυία, και προς ζωήν με θείαν καθοδήγησον, ίνα σε δοξάζω, μήτερ του Σωτήρος, εις πάντας τους αιώνας.
Ωδή θ'. Ο ειρμός. Εξέστη επί τούτω ο ουρανός.
Υπεραγία Θεοτόκε Παλιανή σώσον ημάς.
Φωνάς των οικετών σου ως αγαθή, μη παρίδης πανάμωμε Παλιανή, αλλ' εκτενώς, αίτησαι τον πάντων Δημιουργόν, τον ευσεβέσιν άφεσιν, και την ευρωστίαν την ψυχικήν, δωρήσασθε Παρθένε, και Θείας βασιλείας, την μετουσίαν και λαμπρότητα.
Υπεραγία Θεοτόκε Παλιανή σώσον ημάς.
Μονήν την θαυμασίαν σου και κλεινήν, ην εις θείαν κατοίκησιν Άχραντε, την σην αεί Παλιανή ηρετίσω και τους αυτή, ασκητικώς μονάζοντας, πάντιμον εικόνα σου και σεπτήν, ως όλβον κεκτημένους, και πύργον αφαλείας, κινδύνων σώζε παναμώμητε.
Δόξα Πατρί.
Ω θεία και θεόφρον και ιερά, ξυνορίς των πατέρων υπέρλαμπρε, ταις σαις λιταίς, κόσμω την ειρήνην παρά Θεού, καταπεμφθήναι αίτησαι, και την Εκκλησία ειλικρινή, ομόνοιαν και πίστιν, πρεσβείαις ευσπροσδέκτοις, της Παλιανής παμμακάριστε.
Και νυν
Ποικίλας νοσοηλείας και χαλεπάς, πυρετούς, ποδαλγίας παρέσεις τε και δυσμενούς, επηρείας πάσας και προσβολάς, σων οικετών Παλιανή, εκποδών νυν ποίησον αγαθή, των πόθω προσιόντων, της μύρτου εικόνι τη σεπτή σου, και σε πιστώς τιμώντων πάναγνε.
Και ευθύς το
Άξιον εστίν ως αληθώς μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, Σε μεγαλύνομεν
Μεγαλυνάρια
Την υψηλοτέραν των ουρανών, και καθαρωτέραν, λαμπηδόνων ηλιακών, την λυτρωσαμένην ημάς εκ της κατάρας, την Δέσποινα Παλιανή, ύμνοις τιμήσωμεν.
Τους ασπαζομένους σε ευλαβώς, Παλιανή κόρη, διαφύλατε ασινείς, εκ παντός κινδύνου, και δίδου ευρωστίαν, ψυχών τε σωτηρίαν και απολύτρωσιν.
Δεύτε την εικόνα την ιεράν, των θαυμάτων βρύση, νυν ασπασώμεθα ευλαβώς, βρύουσαν παντοίων νόσων και πάσης βλάβης, ρώσιν δαψιλεστάτην, και χάριν άφθονον.
Δέξαι μου την δέησιν Μαριάμ, και τους δακρυρρόους στεναγμούς Μήτερ αγνή, και εκ των παγίδων εχθρού σώσον με κόρη, εν σοι γαρ την ελπίδα τίθημι.
Πάσαι των αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου Αποστόλων η δωδεκάς οι Άγιοι πάντες μετά της Θεοτόκου ποιήσατε πρεσβείαις εις το σωθήναι ημάς.
Το Τρισάγιον και τα κάτωθι Απολυτίκια.
Ήχος α'. Του λίθου σφραγισθέντος
Εν τη γεννήσει τη παρθενία εφύλαξας εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε, μετέστης προς την ζωήν Μήτηρ υπάρχουσα της ζωής, και ταις πρεσβείαις ταις σαις λυτρουμένη εκ θανάτου τας ψυχάς ημών.
Ήχος δ'. Ο ειρμός. Ταχύ προκατάλαβε.
Εικών σου η πάνσεπτος, φανερωθείσα ημίν, εν μύρτω εσκήνωσε, τη επινεύσει τη ση, και βλύζει ιάματα. Όθεν Παλιανή σε, Θεοτόκε καλούμεν, πόθω σε ανυμνούντες, και πιστώς εκβοώμεν, Χαίρε Κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σου.
Δέσποινα πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου και λύτρωσαι ημάς απο πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Την πάσα ελπίδα μου εις σε ανατίθημι μήτερ του Θεού φύλαξον με υπό την σκέπη σου.
+++++++++++++++++++++
Στο μοναστήρι της Παλιανής υπάρχει μια μυρτιά για την οποία κάποιος υποστήριξε και ορισμένοι αναπαράγουν ότι συνιστά αναβίωση δεντρολατρείας της Μινωικής εποχής. Μήπως υπάρχουν Μινωίτες σήμερα οι οποίοι πηγαίνουν στην μυρτιά για λατρεία και δεν το γνωρίζουμε; Μήπως η θεωρία παράγει κάτι αντίθετο από αυτό που διδάσκει αλλά και φορτώνεται τις πράξεις ή τα λεχθέντα του κάθε ενός; Ας παρατηρήσουμε το κωμικό της απόψεως αφού πρώτα δούμε ορισμένα αποσπάσματα από την Αγία Γραφή τα οποία θα μας βοηθήσουν. ὁ δὲ εἶπε· μή ἐγγίσῃς ὧδε. λῦσαι τὸ ὑπόδημα ἐκ τῶν ποδῶν σου· ὁ γὰρ τόπος, ἐν ᾧ σὺ ἕστηκας, γῆ ἁγία ἐστί. Εξ. 3,5 Ο Θεός είπε στον Μωυσή, μη πλησιάσεις εδώ, λύσε και βγάλε τα υποδήματα σου διότι ο τόπος που στέκεσαι είναι γη αγία. Καὶ πάντα τὰ σκεύη αὐτῆς καὶ τὸν λουτῆρα καὶ τὴν βάσιν αὐτοῦ καὶ ἁγιάσεις αὐτά, καὶ ἔσται ἅγια τῶν ἁγίων· πᾶς ὁ ἁπτόμενος αὐτῶν ἁγιασθήσεται. Έξοδος 30, 28-29 Όλα τα σκεύη της Σκηνής και τον νιπτήρα θα τα αγιάσεις και θα είναι αγιότατα. Η φράση άγια αγίων είναι περιφραστικός υπερθετικός. Καὶ συγκόψεις ἐκ τούτων λεπτὸν καὶ θήσεις ἀπέναντι τῶν μαρτυρίων ἐν τῇ σκηνῇ τοῦ μαρτυρίου, ὅθεν γνωσθήσομαί σοι ἐκεῖθεν· ἅγιον τῶν ἁγίων ἔσται ὑμῖν. Έξοδος 30, 36. Θα κόψεις σε λεπτά τεμάχια το θυμίαμα και θα το θέσεις στην σκηνή του μαρτυρίου απέναντι από την Κιβωτό της Διαθήκης από όπου εγώ θα φανερώνομαι και θα σου μιλώ. Το θυμίαμα αυτό θα είναι αγιώτατο σε εσάς. Καὶ τὸ λοιπὸν ἀπὸ τῆς θυσίας Ἀαρὼν καὶ τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ· ἅγιον τῶν ἁγίων ἀπὸ τῶν θυσιῶν Κυρίου. Λευιτικόν 2, 3 Όσο σιμιγδάλι περισσέψει από το της θυσίας θα ανήκει στον Αρχιερέα Ααρών και τους γιούς του και θα είναι άγιο. Ο Κύριος ελάλησε προς τον Μωϋσήν και είπε· λάλησον Ἀαρὼν καὶ τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ λέγων· οὗτος ὁ νόμος τῆς ἁμαρτίας· ἐν τόπῳ, οὗ σφάζουσι τὸ ὁλοκαύτωμα, σφάξουσι τὰ περὶ τῆς ἁμαρτίας ἔναντι Κυρίου· ἅγια ἁγίων ἐστίν. ὁ ἱερεὺς ὁ ἀναφέρων αὐτὴν ἔδεται αὐτήν· ἐν τόπῳ ἁγίῳ βρωθήσεται, ἐν αὐλῇ τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου. Λευιτικόν 6, 17-18. Η αυλή μπροστά από την Σκηνή είναι "άγια αγίων" δηλαδή αγιώτατη, ο ιερέας που προσφέρει την θυσία θα φάει "εν τόπω αγίω", δηλαδή η αυλή της Σκηνής του Μαρτυρίου αποκαλείται τόπος άγιος. Τοῖς ἱερεῦσι τοῖς ἡγιασμένοις, υἱοῖς Σαδδούκ, τοῖς φυλάσσουσι τὰς φυλακὰς τοῦ οἴκου, οἵτινες οὐκ ἐπλανήθησαν ἐν τῇ πλανήσει υἱῶν Ἰσραήλ, ὃν τρόπον ἐπλανήθησαν οἱ Λευῖται, καὶ ἔσται αὐτοῖς ἡ ἀπαρχὴ δεδομένη ἐκ τῶν ἀπαρχῶν τῆς γῆς, ἅγιον ἁγίων ἀπὸ τῶν ὁρίων τῶν Λευιτῶν. Ιεζεκιήλ 48, 11-12 Η αφιερωμένη μερίδα της γης που θα λάβουν θα είναι σε αυτούς αγιώτατη, πλησίον τού ορίου των Λευιτών.
Είναι φανερό ότι διάφοροι τόποι, ορισμένα αντικείμενα που εξυπηρετούν την λατρεία, έως πέτρες και χώματα, δηλαδή τα χωράφια που πήραν οι γιοί του Σαδώκ, αποκαλούνται άγια ή καλύτερα αποκαλούνται αγιότατα όμως αυτό δεν σημαίνει ότι απέκτησαν Θεϊκές ιδιότητες, ότι λατρεύονταν ως Θεοί, ότι υπάρχει κάποια λατρεία πετρών ή δημητριακών.
Η προσφώνηση "αγία μυρτιά" ή "ιερή μυρτιά" είναι διότι αποδίδεται σεβασμός σε έναν άγιο τόπο και όχι επειδή λατρεύεται ιερό δέντρο ώστε κάποιος να νομίζει ότι υπάρχει "εκπληκτική επιβίωση λατρείας ιερού δένδρου της Μινωικής θρησκείας".
Με το ίδιο λανθασμένο σκεπτικό κάποιος άλλος ή ο ίδιος μπορεί να φαντασιωθεί περαιτέρω και να εκφέρει νέες περισπούδαστες αλογίες ότι ο άγιος τόπος στην αυλή της Σκηνής είναι επιβίωση λατρείας πετρών ή ότι το άγιο σιμιγδάλι είναι εκπληκτική ομοιότητα λατρείας της Δήμητρας. Είναι ασύμβατη με Χριστιανό η λατρεία δέντρου, οπότε δεν μπορεί να έχουμε αναβίωση λατρείας δέντρου της Μινωικής εποχής ούτε σε κάποιο μοναστήρι ούτε από Χριστιανούς. Αυτό διότι οι μοναχοί ή οι μοναχές αλλά και οι πιστοί συντάσσονται με τον Χριστιανισμό, δηλαδή με τις εντολές του. Η προσφώνηση ιερή ή άγια και η τιμή που θα αποδίδεται από αυτούς σε κάποιο αντικείμενο ή τόπο θα είναι εντός των πλαισίων που αναφέρθηκαν ανωτέρω. Όποιος εκφέρει την άποψη ότι η αγία μυρτιά στην Παλιανή είναι επιβίωση λατρείας δέντρου αφενός δέχεται ότι η θεωρία παράγει κάτι αντίθετο από αυτό που διδάσκει και αφετέρου φορτώνει γνώμες ή πράξεις άλλων στην θεωρία. Διπλός παραλογισμός.
Ποιος λογικός θα δεχτεί ότι τα μαθηματικά ορίζουν σωστό και όχι λάθος το 1+1=5;
Και όμως κάποιος το δέχεται.
Προσφώνηση ιερή συν σεβασμός σε αντικείμενο παράγει... λατρεία δέντρου.
Τουτέστιν, η θεωρία παρήγαγε κάτι αντίθετο από αυτό που διδάσκει!
Είναι φανερό ότι διάφοροι τόποι, ορισμένα αντικείμενα που εξυπηρετούν την λατρεία, έως πέτρες και χώματα, δηλαδή τα χωράφια που πήραν οι γιοί του Σαδώκ, αποκαλούνται άγια ή καλύτερα αποκαλούνται αγιότατα όμως αυτό δεν σημαίνει ότι απέκτησαν Θεϊκές ιδιότητες, ότι λατρεύονταν ως Θεοί, ότι υπάρχει κάποια λατρεία πετρών ή δημητριακών.
Η προσφώνηση "αγία μυρτιά" ή "ιερή μυρτιά" είναι διότι αποδίδεται σεβασμός σε έναν άγιο τόπο και όχι επειδή λατρεύεται ιερό δέντρο ώστε κάποιος να νομίζει ότι υπάρχει "εκπληκτική επιβίωση λατρείας ιερού δένδρου της Μινωικής θρησκείας".
Με το ίδιο λανθασμένο σκεπτικό κάποιος άλλος ή ο ίδιος μπορεί να φαντασιωθεί περαιτέρω και να εκφέρει νέες περισπούδαστες αλογίες ότι ο άγιος τόπος στην αυλή της Σκηνής είναι επιβίωση λατρείας πετρών ή ότι το άγιο σιμιγδάλι είναι εκπληκτική ομοιότητα λατρείας της Δήμητρας. Είναι ασύμβατη με Χριστιανό η λατρεία δέντρου, οπότε δεν μπορεί να έχουμε αναβίωση λατρείας δέντρου της Μινωικής εποχής ούτε σε κάποιο μοναστήρι ούτε από Χριστιανούς. Αυτό διότι οι μοναχοί ή οι μοναχές αλλά και οι πιστοί συντάσσονται με τον Χριστιανισμό, δηλαδή με τις εντολές του. Η προσφώνηση ιερή ή άγια και η τιμή που θα αποδίδεται από αυτούς σε κάποιο αντικείμενο ή τόπο θα είναι εντός των πλαισίων που αναφέρθηκαν ανωτέρω. Όποιος εκφέρει την άποψη ότι η αγία μυρτιά στην Παλιανή είναι επιβίωση λατρείας δέντρου αφενός δέχεται ότι η θεωρία παράγει κάτι αντίθετο από αυτό που διδάσκει και αφετέρου φορτώνει γνώμες ή πράξεις άλλων στην θεωρία. Διπλός παραλογισμός.
Ποιος λογικός θα δεχτεί ότι τα μαθηματικά ορίζουν σωστό και όχι λάθος το 1+1=5;
Και όμως κάποιος το δέχεται.
Προσφώνηση ιερή συν σεβασμός σε αντικείμενο παράγει... λατρεία δέντρου.
Τουτέστιν, η θεωρία παρήγαγε κάτι αντίθετο από αυτό που διδάσκει!
Ποιος σώφρων θα δεχτεί ότι επειδή ένας είπε "1+1=5" αυτό το λανθασμένο αποτέλεσμα φορτώνονται τα μαθηματικά;
Και όμως κάποιος το δέχεται.
Τουτέστιν, εάν μαζευτούν 5, 10, 100 άτομα και κάνουν υποκλίσεις σε "θεϊκή μυρτιά" ή σε κάποια θεΐκή πέτρα, όλοι αυτοί δεν εκπροσωπούν τον εαυτό τους αλλά... τον Χριστιανισμό ο οποίος φορτώνεται τις πράξεις ή γνώμες του οποιουδήποτε οπότε ξανά η θεωρία παράγει κάτι αντίθετο από αυτό που διδάσκει και έτσι: οι Χριστιανοί λατρεύουν δέντρα. Υπάρχει κάτι πιο κωμικό; Όποιος εκφέρει και όποιος και αναπαράγει την άποψη αυτή συκοφαντεί εξ αμάθειας.
Και όμως κάποιος το δέχεται.
Τουτέστιν, εάν μαζευτούν 5, 10, 100 άτομα και κάνουν υποκλίσεις σε "θεϊκή μυρτιά" ή σε κάποια θεΐκή πέτρα, όλοι αυτοί δεν εκπροσωπούν τον εαυτό τους αλλά... τον Χριστιανισμό ο οποίος φορτώνεται τις πράξεις ή γνώμες του οποιουδήποτε οπότε ξανά η θεωρία παράγει κάτι αντίθετο από αυτό που διδάσκει και έτσι: οι Χριστιανοί λατρεύουν δέντρα. Υπάρχει κάτι πιο κωμικό; Όποιος εκφέρει και όποιος και αναπαράγει την άποψη αυτή συκοφαντεί εξ αμάθειας.
κλικ για μεγαλύτερη εικόνα
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου