Ακολουθία του Αγίου Μύρωνα

Αγίου Μύρωνος επισκόπου Κρήτης, Νεομάρτυρος Τριαντάφυλλου από Ζαγοράς

Ακολουθία του εν Αγίοις πατρός ημών Μύρωνος επισκόπου Κρήτης του θαυματουργού.

 

 

Ποιηθείσα υπό του Μοναχού Γερασίμου Μικραγιαννανίτου, Υμνογράφου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας.



Ταύτη δε προσετέθησαν Γ' ιδιόμελα, ποιηθέντα υπό του Επισκόπου Χερρονήσου Γερασίμου του Καλογνώμονος, εν ιδιόμελον και έτερος κανών ως Γ΄, ποιηθέντα υπό του Μητροπολίτου Κρήτης Μελετίου, ως και εν ιδιόμελον εν τη λιτή και έτερος κανών ως β, ποιηθέντα υπό του εκ των αδελφών της ιεράς μονής Αγκαράθου ιερομονάχου Κυρίλλου Κογεράκη.
 

Των ευσεβών αι χορείαι, δεύτε συνέλθωμεν, και την αγίαν μνήμην, εορτάσωμεν πόθω, Μύρωνος του θείου και θαυμαστού, προς αυτόν ανακράζοντες· Αρχιερεύτε του Κυρίου θαυματουργέ, υπέρ πάντων ημών πρέσβευε.

Η νοητή μυροθήκη του Θείου Πνεύματος, των οικτιρμών το ρείθρον, της αγάπης ο λύχνος, υμνείσθω παρά πάντων ασματικώς, Μύρων ο θαυματόβρυτος, ως του Κυρίου θεράπων θεοειδής, και Κρητών το εγκαλλώπισμα.

Ενδεδυμένος την χάρην, του Θείου Πνεύματος, του ποταμού το ρείθρον, τω σω έστησαν λόγω, και δράκοντα νεκρώσας φθοροποιόν, Πάτερ Μύρων μακάριε, των ευσεβών τας καρδίας ως αληθώς, καταπλήττεις τοις σοις θαύμασιν.

Η ση πατρίς Ιεράρχα, χαίρει τη δόξη σου, η τη σεπτή σου κλήσει, κοσμουμένη παμμάκαρ, και πίστει τω σω τάφω τω ιερών, προσιούσα κομίζεται, αγιασμόν και ιάσεις παντοδαπάς, εορτάζουσα την μνήμην σου.

Δόξα. Ήχος δ'.
Των αρετών εργάτης γενόμενος, του Ευαγγελίου μύστης ώφθης, ως καθαρός τη καρδία, Πάτερ Μύρων θεόληπτε· Θεώ γαρ τα σα αναθέμενος, Ιεράρχης όσιος και πράος, ως του Σωτήρος μιμητής, αληθώς εδείχθης· και θαύμασι πολλούς ευεργετήσας, της άνω βασιλείας το δηνάριον έλαβες, ευαρεστήσας Κυρίω. Αυτόν ικέτευε δεόμεθα, υπέρ των τιμώντων σε.

Και νυν. Της Εορτής, Ο αυτός.
Προ του Σταυρού σου Κύριε, παραλαβών τους Μαθητάς, εις όρος υψηλόν, μετεμορφώθης έμπροσθεν αυτών, ακτίσι δυνάμεως καταυγάζων αυτούς· ένθεν φιλανθρωπία, εκείθεν εξουσία, δείξαι βουλομενος, της Αναστάσεως την λαμπρότητα· ης και ημάς ο Θεός, εν ειρήνη καταξίωσον, ως ελεήμων και φιλάνθρωπος.

Εις τον Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.
Ήχος β'. Οίκος του Εφραθά,.
Οίκον των αρετών, την σην ψυχήν τελέσας, θαυμάτων ώφθης βρύσις, και θείος Ιεράρχης, Μύρων θεομακάριστε.

Στιχ. Οι Ιερείς σου Κύριε ενδύσονται.....

Ψήφω τη θεϊκή, της Κρήτης Ποιμενάρχης, εγένου Πάτερ Μύρων, και πράξεσιν αγίαις, την σήν στολήν εφαίδρυνας.

Στιχ. Τίμιος εναντίον Κυρίου....
Χαίρει η ση πατρίς, τελούσα στου την μνήμην, Μύρων θαυματοφόρε, και τω σεπτώ σου τάφω, προσπίπτει μετά πίστεως.

Δόξα, Τριαδικόν.
Φέγγει θεαρχικώ, Τριάδος της Αγίας, λαμπόμενος ω Μύρων, ελαύνεις τω δαιμόνων, τον ζόφον τον βαθύτατον.

Και νυν. Θεοτοκίον.
Σάρκα εκ των αγνών, αιμάτων σου ο Λόγος, λαβών Παρθενομήτορ, διπλούς τω κόσμων ώφθη, και έσωσε τον άνθρωπον.

Νυν απολύεις, το Τρισάγιον, το Απολυτίκιον εκ του Μεγάλου Εσπερινού και Απόλυσις.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΕΓΑΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Μετά τον Προοιμιακόν, στιχολογούμεν το Μακάριος ανήρ. Εις δε το Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν στίχ. στ' και ψάλλομεν τα κάτωθι Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος β'. Ότε εκ του ξύλου.
Μύρον φερονύμως αρετών, κόσμω νοητώς διαπνέει, η θεία μνήμη σου, Μύρων ιερώτατε, Αρχιεράρχα Χριστού, ην πιστών εορτάζοντες, παθών δυσωδίας, θάττον εκλυτρούμεθα, ταις ικεσίαις σου· συ γαρ ως του Πνεύματος σκεύος, πάντων εκπληροίς τας αιτήσεις, και παρέχεις πάσι χάριν άφθονον.

Μύρω ουρανίων δωρεών, τη ση καθαρά πολιτεία, ως Ιεράρχης σεπτός, πάσαν ευωδιάσας, την Εκκλησίαν Χριστού, και δυσώδη απήλασας ψυχών και σωμάτων, πάθη και νοσήματα, θεία εντεύξει σου. Όθεν την αγίαν σου μνήμην, Μύρων θεοφόρε τελούντες, τον σε θαυμαστώσαντα δοξάζομεν.

Πράος και ελέους θησαυρός, Μύρων αληθώς ανεδείχθης, οία θεράπων Χριστού, και μεγίστοις θαύμασι, τω κόσμω έλαμψας· τον γαρ δράκοντα έκτεινας, εντεύξει σου θεία, και ρείθρα ποτάμια, τω λόγω έστησας. Όθεν η Κρητών Εκκλησία, χαίρει τη ση χάριτι Πάτερ, πόθω εορτάζουσα την μνήμην σου.

Προσόμοια έτερα.
Ήχος δ'. Ως γενναίον εν Μάρτυσιν.
Ως του Πνεύματος όργανον, Ιεράρχης θεόληπτος, Μύρων ιερώτατε εχρημάτισας, και των θαυμάτων ενέργειαν, πλουσίαν δεξάμενος, του Κυρίου τον λαόν, θεοφρόνως εποίμανας, θείαις πράξεσι· δια τούτο φαιδρώς σε ευφημούμεν, την σην μνήμην την αγίαν, πνευματικώς εορτάζοντες.

Της πραότητος σκήνωμα, της αγάπης θησαύρισμα, ταπεινοφροσύνης ύψος περίβλεπτον, ελέους ρείθρον ακένωτον, εδείχθης μακάριε, τη οσία σου ζωή, και απόροις και πάσχουσιν, επεκούρησας· και συλούσι τον σίτον σου αρήγεις, οία τύπος Πάτερ Μύρων, της θεϊκής αγαθότητος.

Και εν θαύμασι μέγιστον, και εν βίω περίβλεπτος, Μύρων παμμακάριστε αναδέδειξαι· διο τοις σοις προτερήμασι πατρίς σου αγάλλεται, και τον τάφον σου σοφέ, ώσπερ θείον αγίασμα, Πάτερ έχουσα, συγκαλείται πάσαον την νήσον Κρήτην, εορτάσαι σου την μνήμην, την φωταυγή και σωτήριον.

Δόξα. Ήχος πλ. β'
Σήμερον υπέρ ηλίου αυγάς, η του Ιεράρχου Μύρωνος επέστη μνήμη, την Εκκλησίαν πυρσεύουσα· του γαρ αδύτου φωτός, ομιλών ταις ακτίσι, παθών το σκότος διώκει, και φωταγωγεί τους βοώντας· Χαίροις ο δι' εναρέτου ζωής, Χριστώ ευαρεστήσας, και των θαυμάτων την χάρην, παρ' αυτού δεξάμενος· χαίροις ο την θείαν στολήν, τω βίω ποικίλας, και το δοθέν σοι τάλαντον, πρακτικώς αυξήσας· χαίροις ο των Κρητών φωστήρ και αρωγός, και πάσης Εκκλησίας, λύχνος φαεινότατος. Ως έχων παρρησίαν προς Χριστόν, Ιεράρχα Όσιε, πρέσβευε υπέρ των τιμώντων σε.

Και νυν. Της Εορτής. Ο αυτός.
Προτυπών της Ανάσταστιν την σην, Χριστέ ο Θεός, τότε παραλαμβάνεις τους τρεις σου Μαθητάς, Πέτρον και Ιάκωβον και Ιωάννην, εν τω Θαβώρ ανελθών. Σου δε Σωτήρ μεταμορφουμένου, το Θαβώρειον όρος, φωτί εσκέπτετο. Οι Μαθηταί σου Λόγε, έρριψαν εαυτούς εν τω εδάφει της γης, μη φέροντες οράν την αθέατον μορφήν. Άγγελοι διηκόνουν φόβω και τρόμω, ουρανοί έφριξαν, γη ετρόμαξεν, ορώντες επί γης, της δόξης τον Κύριον.

Είσοδος, το Φως Ιλαρόν, το Προκείμενο της ημέρας και τα Αναγνώσματα.
 
Παροιμιών το Ανάγνωσμα.
Μνήμη δικαίου μετ' ἐγκωμίων, καὶ εὐλογία Κυρίου ἐπὶ κεφαλὴν αὐτοῦ. Μακάριος ἄνθρωπος, ὃς εὗρε σοφίαν, καὶ θνητός, ὃς εἶδε φρόνησιν. Κρεῖσσον γὰρ αὐτὴν ἐμπορεύεσθαι, ἢ χρυσίου καὶ ἀργυρίου θησαυρούς. Τιμιωτέρα δέ ἐστι λίθων πολυτελῶν· οὐκ ἀντιτάσσεται αὐτῇ οὐδὲν πονηρόν· εὔγνωστός ἐστι πᾶσι τοῖς ἐγγίζουσιν αὐτήν· πᾶν δὲ τίμιον, οὐκ ἄξιον αὐτῆς ἐστιν. Ἐκ γὰρ τοῦ στόματος αὐτῆς ἐκπορεύεται δικαιοσύνη, νόμον δὲ καὶ ἔλεον ἐπὶ γλώσσης φορεῖ. Τοιγαροῦν ἀκούσατέ μου, ὦ τέκνα, σεμνὰ γὰρ ἐρῶ· καὶ μακάριος ἄνθρωπος, ὃς τὰς ἐμὰς ὁδοὺς φυλάξει. Αἱ γὰρ ἔξοδοί μου, ἔξοδοι ζωῆς, καὶ ἑτοιμάζεται θέλησις παρὰ Κυρίου. Διὰ τοῦτο παρακαλῶ ὑμᾶς, καὶ προΐεμαι ἐμὴν φωνὴν υἱοῖς ἀνθρώπων. Ὅτι ἐγὼ ἡ Σοφία κατεσκεύασα βουλὴν καὶ γνῶσιν καὶ ἒννοιαν· ἐγὼ ἐπεκαλεσάμην. Ἐμὴ βουλὴ καὶ ἀσφάλεια, ἐμὴ φρόνησις, ἐμὴ δὲ ἰσχύς. Ἐγὼ τοὺς ἐμὲ φιλοῦντας ἀγαπῶ, οἱ δὲ ἐμὲ ζητοῦντες, εὑρήσουσι χάριν. Νοήσατε τοίνυν, ἄκακοι, πανουργίαν, οἱ δὲ ἀπαίδευτοι ἔνθεσθε καρδίαν. Εἰσακούσατέ μου καὶ πάλιν, σεμνὰ γὰρ ἐρῶ, καὶ ἀνοίγω ἀπὸ χειλέων ὀρθά. Ὅτι ἀλήθειαν μελετήσει ὁ λάρυγξ μου, ἐβδελυγμένα δὲ ἐναντίον ἐμοῦ χείλη ψευδῆ. Μετὰ δικαιοσύνης πάντα τὰ ῥήματα τοῦ στόματός μου· οὐδὲν ἐν αὐτοῖς σκολιόν, οὐδὲν στραγγαλιῶδες. Πάντα εὐθέα ἐστὶ τοῖς νοοῦσι καὶ ὀρθὰ τοῖς εὑρίσκουσι γνῶσιν. Διδάσκω γὰρ ὑμῖν ἀληθῆ, ἵνα γὲνηται ἐν Κυρίῳ ἡ ἐλπὶς ὑμῶν, καὶ πλησθήσεσθε πνεύματος.

Σοφίας Σολομώντος το Ανάγνωσμα.
Δίκαιοι εἰς τὸν αἰῶνα ζῶσι καὶ ἐν Κυρίῳ ὁ μισθὸς αὐτῶν καὶ ἡ φροντὶς αὐτῶν παρὰ Ὑψίστῳ. Διὰ τοῦτο λήψονται τὸ βασίλειον τῆς εὐπρεπείας καὶ τὸ διάδημα τοῦ κάλλους ἐκ χειρὸς Κυρίου· ὅτι τῇ δεξιᾷ αὑτοῦ σκεπάσει αὐτοὺς καὶ τῷ βραχίονι ὑπερασπιεῖ αὐτῶν. Λήψεται πανοπλίαν τὸν ζῆλον αὑτοῦ, καὶ ὁπλοποιήσει τὴν κτίσιν εἰς ἄμυναν ἐχθρῶν. ᾽Ενδύσεται θώρακα, δικαιοσύνην· καὶ περιθήσεται κόρυθα, κρίσιν ἀνυπόκριτον. Λήψεται ἀσπίδα ἀκαταμάχητον, ὁσιότητα· ὀξυνεῖ δὲ ἀπότομον ὀργὴν εἰς ῥομφαίαν. Συνεκπολεμήσει αὐτῷ ὁ κόσμος ἐπὶ τοὺς παράφρονας· πορεύσονται εὔστοχοι βολίδες ἀστραπῶν καὶ ὡς ἀπὸ εὐκύκλου τόξου, τῶν νεφῶν, ἐπὶ σκοπὸν ἁλοῦνται, καὶ ἐκ πετροβόλου θυμοῦ πλήρεις ῥιφήσονται χάλαζαι. ᾽Αγανακτήσει κατ' αὐτῶν ὕδωρ θαλάσσης, ποταμοὶ δὲ συγκλύσουσιν ἀποτόμως. ᾽Αντιστήσεται αὐτοῖς πνεῦμα δυνάμεως, καὶ ὡς λαῖλαψ ἐκλικμήσει αὐτοὺς καὶ ἐρημώσει πᾶσαν τὴν γῆν ἀνομία, καὶ ἡ κακοπραγία περιτρέψει θρόνους δυναστῶν. ᾽Ακούσατε οὖν, βασιλεῖς, καὶ σύνετε· μάθετε, δικασταὶ περάτων γῆς· ἐνωτίσασθε οἱ κρατοῦντες πλήθους, καὶ γεγαυρωμένοι ἐπὶ ὄχλοις ἐθνῶν· ὅτι ἐδόθη παρὰ Κυρίου ἡ κράτησις ὑμῖν, καὶ ἡ δυναστεία παρὰ Ὑψίστου. 

Σοφίας Σολομώντος το Ανάγνωσμα.
Δίκαιος, ἐὰν φθάσῃ τελευτῆσαι, ἐν ἀναπαύσει ἔσται. Γῆρας γὰρ τίμιον οὐ τὸ πολυχρόνιον, οὐδὲ ἀριθμῷ ἐτῶν μεμέτρηται. Πολιὰ δέ ἐστι φρόνησις ἀνθρώποις, καὶ ἡλικία γήρως βίος ἀκηλίδωτος. Εὐάρεστος Θεῷ γενόμενος, ἠγαπήθη, καὶ ζῶν μεταξὺ ἁμαρτωλῶν, μετετέθη. ῾Ηρπάγη, μὴ κακία ἀλλάξῃ σύνεσιν αὐτοῦ, ἢ δόλος ἀπατήσῃ ψυχὴν αὐτοῦ. Βασκανία γὰρ φαυλότητος ἀμαυροῖ τὰ καλά, καὶ ῥεμβασμὸς ἐπιθυμίας, μεταλλεύει νοῦν ἄκακον. Τελειωθεὶς ἐν ὀλίγῳ ἐπλήρωσε χρόνους μακρούς· ἀρεστὴ γαρ ἦν Κυρίῳ ἡ ψυχὴ αὐτοῦ· διὰ τοῦτο ἔσπευσε ἐκ μέσου πονηρίας. Οἱ δὲ λαοί, ἰδόντες καὶ μὴ νοήσαντες, μηδὲ θέντες ἐπὶ διανοίᾳ τὸ τοιοῦτον· ὅτι χάρις καὶ ἔλεος ἐν τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ, καὶ ἐπισκοπὴ ἐν τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ.
ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΙΤΗΝ

Ιδιόμελα.
Ήχος α'.
Ευφραίνου εν Κυρίω, η εκατόμπολις Κρήτη, Μύρωνα τον θείον Ιεράρχην, ποιμένα πλουτήσασα, και τύπον και παράδειγμα, προς αρετών αναβάσεις· εξαιρέτως δε σκιρτά, η τούτον βλαστήσασα κώμη, τον ιερόν αυτού τάφον, συν τη αγία σορώ, ως θησαυρόν πολύτιμον έχουσα· και την εξ αυτού οσημέραι ορώσα, προϊούσαν χάριν, πάσαν την νήσο συγκάλεσον, εορτάσαι την μνήμην αυτού, και των Κυρίω βοήσαι· Κύριε δόξα σοι.

Ήχος β'.
Θεοπρεπή επιδειξάμενος βίον, ευαγγελικοίς επλουτίσθης χαρίσμασιν, ως καθαρός την ψυχήν, Μύρων Πάτερ Όσιε· και θαυμάτων αυτουργός γενόμενος, επιφοιτήσει του Παρακλήτου, των αρετών τοίς μύροις, πάσαν ψυχήν κατηύφρανας· ευωδία γαρ Χριστού, κατά Παύλον ώφθης, και Ιεράρχης όσιος και άκακος, ως Αποστόλων μιμητής· διο η εν Κρήτη Εκκλησία, των σων καλών απολαύσασα, ως θείον παιδευτήν γεραίρει σε, και εναρέτων τρόπων γνώμονα, τω Σωτήρι Βοώσα· Κυριε δόξα σοι.

Ήχος γ'.
Τον λόγον της χάριτος, ιερουργών ταις πράξεσι, τοις θαύμασιν εξέφηνας, της προς Θεόν οικείωσιν Άγιε· όθεν ρείθρα ποταμού ανέστειλας και αβρόχοις ποσί διήλθες, και λυμεώνα θήρα ενέκρωσας, ζωοποιώ προσφθέγματι· και τω Πατρί των οικτηρμών αναγόμενος, ελεημοσύνης ώφθης ποταμός, και πασχόντων αρωγός θερμότατος· και νυν απαύστως θαυματουργών, πρέσβευε υπέρ ημών, Ιεράρχα μακάριε.

Ήχος δ'.
Των ψυχών γεωργών τας αρούρας, πρακτική πολιτεία, της αγάπης καρποφορείς τα άνθη, ως Ιεράρχης ενθεώτατος, Μύρων παμμακάριστε· και πλούτω τω εν σοι χαρίτων, εξιστάς ημών τας καρδίας· τοις γαρ συλούσι τον σον σίτον, εν πολλή διετέθης αγάπη, οιονεί γνησίοις τέκνοις, άπαντας παιδεύων, τα άνω φρονείν και ζητείν, και τον πλησίον ως αυτόν αγαπάν, κατά την θείαν εντολήν, ίνα μέτοχοι γενόμεθα, της αιωνίου μακαριότητος.

Ήχος πλ. α'.
Γερασίμου Αρχιερέως.
Ένθα σου πλημμυρήση η χάρις, Πάτερ Όσιε, εκείθεν φυγαδεύεται, αμαρτίας πάσης η σηπεδών· ουκ ισχύει γαρ νόσος αμπλακίας, κατά της υγιαινούσης δυνάμεως, ουδέ ύπουλος επήρθη Σατάν, κατά της πνευματικής εξουσίας· είληφας γαρ παρά Χριστού, την επί την κεφαλήν του δράκοντος πατείν, εξουσίαν και δύναμιν, ουχ απλώς γε το δώρημα λαβών το ιερατικόν, αλλά και θυσιαστήριον θείον, καταρτίσας την ψυχήν σου μάκαρ· διο και νυν αιτούμεν σε, Μύρων θεόληπτε, τας καθ΄ημών ενέδρας του αλάστορος, απράκτησον τη αλήκτω μεσιτεία σου, και τα έλκη των παθών ημών, θεράπευσον τη ση επιστασία, ανόσους τε και αγνούς τη δεσποτική παραστάσει, άπαντας παριστών, φαιδρών αμπεχομένους χιτώνιον της σωτηρίας, ο μόνος εγγυητής των ψυχών ημών.

Ήχος πλ. β'.
Μελετίου Αρχιερέως.
Μύρων σεβάσμιε, η μυροθήκη των λειψάνων σου, την Κρήτην πολιουχεί, εν η και δράκοντα απελίθωσας, και τους την σην άλωνα συλούντας, συμπαθεία ψυχή, και γνώμης ακεραιότητι ενεχώρησας, και οικείαις σου χερσί, τοις αυτών ώμοις παρέδωκας· και αύθις εξ επιδρομής βαρβάρων, τους σου ικέτας ελύτρωσας, και δεινήν οφθλαμίαν διέλυσας, και την υπό του μυσαρού πνεύματος ενοχλουμένην, νεάνιδα ηλευθέρωσας. Διο πρόστηθι αεί, τη τω αοράτω σου επιστασία, συμπαθών ημίν τα εγκλήματα.

Ήχος βαρύς.
Κυρίλλου Ιερομονάχου.
Μύρων σεβασμιώτατε Πάτερ, άλλη ημίν Σιλωάμ κολυμβήθρα, αφθόνως πελαγίζων τοις χρήσουζιν· εν αυτώ γαρ η χάρις σου ανεκφοίτητος μένει, θαυμάτων ενεργούσα τα παράδοξα, προς δόξαν Χριστού του Θεού, του δοξάζοντός σε εν υψίστοις, ως φίλον αυτού και θεράποντα.

Ήχος πλ. δ'.
Γερασίμου Αρχιερέως.
Φυτευθείς ως πολύκαρπον κλήμα, εν τη αληθεί αμπέλω του Χριστού, ήνεγκας γλεύκους πλήρεις βότρυας αρετής, ως τον οίνος μέλιτος ηδύτερον αρυόμενοι, Μύρων σεπτέ, οι σοι ικέται τας των παθών πικρίας, εις υγιεινόν χυμπον μετατρέπομεν, και την φλόγα των κακών αποσβέννυμεν, θανάτου ψυχικού απαλλαττόμενοι· διο πανσέβαστε ημών Πάτερ, τας χάριτάς σου κηρύττομεν, σωτήρα μετά Θεόν σε απογραφόμενοι· μη λήξεις υπέρ ημών, εξιλεούσθαι τον Θεόν.

Δόξα. Ήχος δ'.
Τον Ιεράρχην του Χριστού, Μύρων τον πανθαύμαστον, τον εν αρεταίς και θαύμασιν εκλάμψαντα, ύμνοις και ωδαίς ανυμνήσωμεν. Αποστολικήν γαρ πολιτείαν έχων, κατά πνευμάτων ακαθάρτων, το κράτος εκτήσατο· και οσίως και αμέμπτως τα προς Θεόν διαγαγών, επαξίως εδοξάσθη, θεωθείς κατά μέθεσιν· και νυν τοις άνω λειτουργοίς συνών, συν αυτοίς Χριστώ πρεσβεύει, ευρείν ημάς έλεος, εν τη ημέρα της Κρίσεως.

Και νυν. Της Εορτής. Ο αυτός.
Προ του Σταυρού σου Κύριε, όρος ουρανόν εμιμείτο, νεφέλη ως σκηνή εφηπλούτο. Σου μεταμορφουμένου, υπό Πατρός δε μαρτυρουμένου, παρήν ο Πέτρος συν Ιακώβω και Ιωάννη, ως μέλλοντες συνείναι σοι, και εν τω καιρώ της παραδόσεως σου· ίνα θεωρήσαντες τα θαυμάσιά σου, μη δειλιάσωσι τα παθήματά σου· προσκυνήσαι ημάς, εν ειρήνη καταξίωσον, δια το μέγα σου έλεος.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΤΙΧΟΝ, Στιχοιρά Προσόμοια.

Ήχος πλ. α'. Χαίροις ασκητικών.

Χαίροις ο Ιεράρχης Χριστού, της νήσου Κρήτης το περίβλεπτον καύχημα· το σκεύος της απαθείας, ο της αγάπης λειμών, οικτιρμών τα άνθη προβαλλόμενος· ο νους ο πραότατος, και φωτός θείου έμπλεος, ο του ελέους, ποταμός ανεξάντλητος, θείοις νάμασιν, ιλαρύνων τους πάσχοντας· λύχνος ο φαεινότατος, ηθών καθαρότητος, μυσταγωγός θεοφόρος, της του Κυρίου χρηστότητος. Αυτόν εκδυσώπει, θείε Μύρων υπέρ πάντων, των ευφημούντων σε.

Στιχ. Οι ιερείς σου Κύριε ενεδύσονται....
Χαίροις ο θείω μύρω χρισθείς, της ευδοκίας θεοφόρε του κρείττονος, ως μύστης ζωής αγίας, και αρετών θησαυρος, και Θεού θεράπων ενθεώτατος· εντεύθεν θεόληπτος, Ιεράρχης και πρόεδρος, της νήσου Κρήτης, αληθώς εχρημάστιας, και ωδήγησας, προς νομήν την σωτήριον, Μύρων λόγοις και θαύμασι, τους άρνας του Όσιε, και εκ Θεού εκοίσω, μισθόν τωνπόνων σου άξιον, επαύστων πρεσβεύων, ταις ψυχαίς ημών δοθήναι, το μέγα έλεος.

Στιχ. Τίμιος εναντίον Κύριου....
Μύστης της ευσπλαχνίας Θεού, καθαρωτάτη διανοία γενόμενος, οικτείρεις τους εν ανάγκας, και επαρήγεις αεί, τοις εν πόνοις Μύρων πολυθαύμαστε· και θαύμασιν Άγιε, δοξασθείς τα ποτάμια, έστησας ρείθρα, και τον δράκοντα έκτεινας, και την ποίμνην σου, θεαρέστως εποίμανας, πάσι πάντα γενόμενος, ποιμήν ως θεόληπτος· αλλά και ήδη ου παύεις, θαυματουργών τοις προστρέχουσι, τω θείω σου τάφω, τω πηγάζοντι απαύστως, χάριν και έλεος.

Δόξα. Ήχος πλ. δ'.
Των αρετών τω φωτί, καταλαμπρύνας την ζωήν, φως θείον εν κόσμω ώφθης, ως έφη ο Κύριος, Μύρων Ιεράρχα Όσιε· τω γαρ θείων παραδόσεων, και των αγίων δογμάτων, αναζωγραφών έργω την λαμπρότητα, της αιωνίου ζωής μυσταγωγός εδείχθης, ως εν βίω πρακτικώτατος· και εν θαύμασιν ενεργών, των ευσεβών στηρίζεις τας καρδίας, και πρεσβεύεις υπέρ των τιμώντων σε.

Και νυν. Της Εορτής. Ο αυτός.
Τον γνόφον τον νομικόν, η φωτεινή της Μεταμορφώσεως, διεδέξατο νεφέλη· εν η Μωυσής και Ηλίας γενόμενοι, και της υπερφώτου δόξης αξιωθέντες, Θεώ έλεγον· Συ ει ο Θεός ημών, ο Βασιλεύς των αιώνων.

Νυν απολύεις, το Τρισάγιον και το Απολυτίκιον.
Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Μέγας ήλιος, εν Κρήτη ώφθης, τοις σοις θαύμασι, πάντας πυρσεύων, Πάτερ Μύρων Ιεράρχα πανθαύμαστε. Ως ουν το ρείθρον του Τρίτωνος έστησας, και τον ολέθριον δράκοντα έκτεινας, ούτως Άγιε, Χριστόν τον Θεό ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Έτερον. 'Ηχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Τω μύρω του Πνεύματος, Αρχιερεύς θαυμαστός, της Κρήτης γενόμενος, ταις των θαυμάτων βολαίς, την νήσον ελάμπρυνας· συ γαρ προστάτης μέγας, της σης ποίμνης εδείσθης, πάσι τοις εν ανάγκαις, βοηθών Πάτερ Μύρων. Και νην απάυστως πρέσβευε, υπέρ των τιμώντων σε.

Της Εορτής, Ήχος βαρύς.
Μετεμορφώθης εν τω όρει, Χριστέ ο Θεός, δείξας τοις Μαθηταίς σου την δόξαν σου καθώς ηδύναντο. Λάμψον και ημίν τοις αμαρτωλοίς, το φώς σου το αΐδιον, πρεσβείας της Θεοτόκου, Φωτοδότα δόξα σοι.

Απόλυσις.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά την α' Στιχολογίαν, Κάθισμα.
Ήχος α'. Τον τάφον σου.
Ως ήλιος λαμπρός, εκ της Κρήτης εκλάμψας, εκπέμπεις πανταχού, αρετών τας ακτίνας, και βίου τη λαμπρότητι, και θαυμάτων δυνάμεσι, Μύρων όσιε, λύεις παθών την ομίχλιν· όθεν σήμερον, την φωτοφόρον σου μνήμην, φαιδρώς εορτάζομεν.

Και της Εορτής. Όμοιον.
Ανήλθες εν Θαβώρ, ο δρακί πάντα φέρων, και έδειξας της σης δυναστείας το κράτος· ως ήλιος γα έλαμψας, Ιησού Παντοδύναμε, της Θεότητος, ταις υπέρ λόγον ακτίσιν· όθεν λάμπρυνον, τω σω φωτί Φωτοδότα, ημών την διάνοιαν.

Μετά την β' Στιχολογίαν, Κάθισμα.
Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Πολιτεία αμέμπτω, καλλωπιζόμενος, Ιεράρχης εδείχθης, θεοειδέστατος, και θαυμάτων αυτουργός, ξένων γενόμενος, διαχέεις δαψιλώς, συμπαθείας τους κρουνούς, οικτείρων τους εν ανάγκαις, Μύρων Πατέρων ακρότης· διο σε πάντες μακαρίζομεν.

Και της Εορτής. Όμοιον.
Υπέρ ήλιον λάμψας, τους σους εξέστησας, Μαθητάς τη οράσει τη υπέρ έννοιαν, εν τω όρει τω Θαβώρ, μεταμορφούμενος· οι και κατέπεσον εις γήν, τω αστέκτω σου φωτί, υμνούντες σε Ζωοδότα· ων ταις πρεσβείαις Οικτίρμον, λύσον το σκότος των ψυχών ημών.

Μετά τον Πολυέλεον, Κάθισμα.
Ήχος πλ. δ'. Την Σοφίαν και Λόγον.

Των θαυμάτων την χάριν παρά Θεού, δεδεγμένος ως σκεύος θείου φωτός, ολέθριον δράκοντα, αποκτείνεις τω λόγω σου, και έστησας το ρείθρο, σοφέ το ποτάμιον, πιστούμενος τους πάντας, την θείαν ενέργειαν· όθεν και οσίως, τον λαόν σου ποιμάνας, εις μάνδραν εσκήνωσας, επουράνιον Όσιε, Μύρων Πάτερ μακάριε. Πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, των πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοις εορτάζουσι πόθω, την αγίαν μνήμην σου.

Και της Εορτής. Όμοιον.
Εν τω όρει εκλάμψας υπερφυώς, την εν σοι κεκρυμμένης τοις Μαθηταίς, Θεότητος έδειξας, αμυδρώς την λαμπρότητα, ώσπερ εχώρουν Σώτερ, οράν τα αθεάτα, και έντρομοι ανύμνουν, την σην αγαθότητα· όθεν και πατρώας, φωνής ήκουσαν Λόγε, Υιόν κηρυττούσης σε, τω Πατρί ομοούσιον, τον αρρήτως αστράψαντα. Αλλ' ω Παμβασιλεύ Ιησού, τω φωτί σου τας ψυχάς κατάυγασον, των πιστών λατρευτών σου, υμνούντων την δόξαν σου.

Οι Αναβαθμοί, ήτοι το α' Αντίφωνον των Αναβαθμών του δ' ήχου και το Προκείμενον.
Οι ιερείς σου Κύριε ενεδύσονται δικαιοσύνην και οι όσιοι σου αγαλιάσοντασι.
Στιχ. Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος του Οσίου αυτού.

Ευαγγέλιον, ζήτει την ιγ' Νοεμβρίου.

Ο Ν'. Δόξα Ταις του Ιεράρχου... Και νυν. Ταις της Θεοτόκου....

Ιδιόμελον. Ήχος πλ. β'. Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου....
Ιεραρχίας την στολήν, ενδεδυμένος θεόφρον, ευαγγελικώς εποίμανας, την λαχούσαν σοι ποίμνην· τω γαρ θείω φόβω ερρύθμισας, τας διαθέσεις των ψυχών, λατρεύειν Κυρίω εν οσιότητι και αληθεία· και αμέμπτως ιερατεύσας Θεώ, Μϋρων Ιεράρχα Όσιε, της αιωνίου ζωής κατηξίωσαι. Αυτής και ημάς αξίωσον, ταις προς Θεόν πρεσβείαις σου.

Σώσον ο Θεός τον λαόν σου....

Είτα· ο Κανών της Εορτής και οι Κανόνες του Αγίου.

Κανών πρώτος του Αγίου, ου η Ακροστιχίς "Τον Ιεράρχην Μύρωνα μέλπω. Γερασίμου."

Ωδή α'. Ήχος δ'. Ανοίξω το στόμα μου.
Τριάδος την έλλαμψιν, δια παντός εισδεχόμενος, τον νουν μου καταύγασον, ταις ικεσίαις σου, Μύρων Όσιε, όπως φαιδρώς υμνήσω, του βίου σου Άγιε, τα κατορθώματα.

Ο νους ο θεόληπτος, το της πραότητος σκήνωμα, αγάπης το τέμενος, Κρήτης ο θείος ποιμήν, ανυμνείσθω μοι, ο Ιεράρχης Μύρων, της θείας χρηστότητος, μύστης ο ένθεος.

Νοός καθαρότητι, και πολιτείας λαμπρότητι, κοσμούμενος Όσιε, από νεότητος, προκεχείρισαι, Θεώ ιερατεύειν· εντεύθεν ανάπλεως, φωτός γεγένησαι.

Θεοτοκίον
Ιλύος με κάθαρον, παθών Αγνή των θλιβόντων με, και δίδου μετάνοιαν, εν τη καρδία μου, ως αν Δέσποινα, αμέμπτως βιοτεύσας, της άνω λαμπρότητος, τύχω δοξάζων σε.

Κανών δεύτερος του Αγίου, φέρων Ακροστιχίδα τήνδε· "Μύρωνι ύμνος Κυρίλλου ταλαντάτου. Αμήν" Ποιήμα Κυρίλλου Ιερομονάχου.

Ήχος πλ. β'. Ως εν ηπείρω.
Μύρων θεόφρον Αγίων εν ταις σκηναίς, φωτισμών λαμπόμενος, τω ακτίστω του Θεού, φωτισμόν εξαίτει μοι ως αν, ευφημνήσω εν ωδαίς, την θείαν μνήμην σου.

Υπερφυώς εδοξάσθης εν ουρανοίς, διαπρέψας Όσιε, επί γης δι' αρετής, και ποιμήν θεόληπτος δειχθείς, εν μιμήσει Ιησού, του Αρχιποίμενος.

Ρείθρα θαυμάτων αφθόνως ομβροβλυτείς, δωρεά της χάριτος, Πάτερ Μύρων θαυμαστέ, και ιάσαι νόσων χαλεπών, τους προστρέχοντας πιστώς, τω θείω τάφω σου.

Θεοτοκίον
Ώφθης καθέδρα πυρίμορφος του Θεού, του πυρός τον άνθρακα, τον φλάνθρωπος Χριστόν, εν τη ση βαστάσασα γαστρί, Μητροπάρθενε Αγνή, υπέρ κατάληψιν.

Κανών τρίτος του Αγίου, άνευ Ακροστιχίδος. Ποιήμα Μελετίου Αρχιερέως.

Ήχος πλ. δ'. Υγράν διοδεύσας.
Μύρωνα τον Κρήτης Ιερουργόν, αινείν αρχομένω, δώρησαί μοι Λόγε Θεού, λόγον ίνα τούτου επαξίως, τα των θαυμάτων υμνήσω τοις άσμασι.

Ναός χρηματίσας του Παντουργού, τους εν τω τεμένει, τω σεπτώ σου Μύρων σοφέ, ανυμνολογούντας σε ευχαίς σου κατοικητήρια δείξον του Πνεύματος.

Ταις θείας σου Μϋρων Πάτερ σοφέ, αρεταίς εκλάμπων, ηξιώθης επιτυχείν, της επουρανίου βασιλείας, υπέρ της Κρήτης πρεσβεύων θεόληπτε.

Θεοτοκίον
Τάξεις σε Αγγέλων και των βροτών, ανύμφευτε Μήτερ, ευφημούσιν ανελλιπώς· τον Κτίστην γαρ τούτων ώσπερ βρέφος εν ταις αγκάλαις σου εβάστασας.

Καταβασία. Σταυρόν χαράξας.
Κανών πρώτος. Ωδή γ'. Τους σους υμνολόγους.
Ελέει πλουσίω διαλάμπων, τοις χρήζουσι Πάτερα χορηγείς, από των υπαρχόντων σου, ως μιμητής πανάριστος, Χριστού του πανοικτίρμονος Μύρων Πατήρ ημών Όσιε.

Ρήσεις εκπληρών τας του Σωτήρος, εξ όλης καρδίας σου σοφέ, τοις κλέπτουσι τον σίτον σου, υπέθου τα σωτήρια, εν πάσι ιλαρότητι, Μύρων σοφέ και πραότητι.

Αμέμπτως τον βίον διανύων, ποιμήν ανεδείχθης ιερός, και Ιεράρχης όσιος, της Κρήτης παμμακάριστε, τη ψήφω του Παντάνακτος, προχειρισθείς ως επάξιος.

Θεοτοκίον.
Ράβδος αγιόβλαστος εδείσθης, εξ ης αποτίστως ο Χριστός, ως Ησαΐας έφησεν, ως άνθος ανεβλάστησε, και πάσαν ευωδίασε, την οικουμένην Πανάχραντε.

Κανών δεύτερος. Ουκ έστιν άγιος.
Νικήσας άθλοις αρετών, Πάτερ την δυναστείαν, των παθών απαθείας, ενεδύσω την στολην, και απειργάσω σαυτόν, Μύρων σκεύονς του Αγίου Πνεύματος.

Ισχύσας Μύρων του Σταυρού, όπλω τω παναλίκμω, κατετρόπωσας πλάνην, των ειδώλων ανδρικώς, και ανεφάνης λαού, του εν Κρήτη μύστης προς ευσέβειαν.

Υψώσας Μύρων σεαυτόν, βίω χριστομιμήτω, της Γορτύνης εγένου, ποιμενάρχης ιερός, ράβδω ιθύνων τη ση, τους ανθρώπους προς νομήν ουράνιον.

Θεοτοκίον.
Μαρία Μήτερ της ζωής, ώρα εν του θανάτου, πρόστηθί μου ευσπλάχνως, και πυρός με ζοφερού, ρύσαι γεένης πικράς, ότι έχεις πλούτον αγαθότητος.

Κανών τρίτος. Συ ει το στερέωμα.
Δος ημίν βοήθειαν, τοις κινδυνεύουσι πάντοτε, ταις κοσμικαίς Μύρων επηρείας, και δειναίς περιστάσεσιν.

Όλβιος γενόμενος, και φωτισμού παντός έμπλεως, πάντας πλουτείν την δικαιοσύνην, θείε Μύρων ικέτευε.

Πύρ το της Θεότητος, ενστερνισάμενος Άγιε και καθαρθείς άνθραξ θείος Μύρων, επί γης εχρημάτισας.

Θεοτοκίον.
Δος ημίν βοήθειαν, τοις κινδυνεύουσι Πάναγνε, τας προσβολάς αποκρουομένη, των δεινών περιστάσεων.

Καταβασία. Ράβδος εις τύπον.
Κάθισμα. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Θαυμάτων επλήρωσας, πάσαν την Κρήτην σοφέ, και πάντας κατηύφρανας, τη πολιτεία τη ση, δυνάμει του Πνεύματος· όθεν σε Πάτερ Μύρων, ως ημών Ποιμενάρχην, θείον ανευφημούμεν, και πιστώς σοι βοώμεν· Απαύστων καθικέτευε, υπέρ των τιμώντων σε.

Και της Εορτής. Όμοιον.

Λαμπρώς εξαστράψαντα, εν τω Θαβώρ σε Χριστέ, ιδόντες εξέστησαν, οι Μαθηταί σοι οι τρείς, μορφής σου την έλλαμψιν· όθεν ακηκοότες, της φωνής του Πατρός σου, ήνεσαν Φωτοδότα, τα πολλά μεγαλεία, της σης ακαταλήπτου, Θεότητος σου Κύριε.

Κανών πρώτος. Ωδή δ'. Την ανεξιχνίαστον.
Χάριτος πεπλήρωσαι Πάτερ πολλής, οία ελεήμων και εύσπλαχνός, και ηξιώθης, θεϊκού μακαρισμού, Μύρων μακαριώτατε, πάντων των Κρητών εγκαλλώπισμα.

Η ση πολιτεία η θαυμαστή, θείον Ιεράρχην σε έδειξε, βουλή τη θεία, και ποιμένα εκλεκτόν, της εν τη Κρήτη Άγιε, Μύρων Εκκλησίας εν Πνεύματι.

Νόσους θεραπεύεις Πάτερ δεινάς, των προσερχομένων τω τάφω σου· ω καυχωμένη, η πατρίς σου ιερώς, χαρμονικώς γεραίρει σε, Μύρων Ιεράρχα πανόλβιε.

Θεοτοκίον
Μήτηρ ανεδείχθης του Ποιητού, και Παρθένος Κόρη διέμεινας, μετά τον τόκον, τον απόρρητον Αγνή· ω ξένων μεγαλείων σου! όθεν σε δοξάζομεν Άχραντε.

Κανών δεύτερος. Χριστός μου δύναμις.

Νοήσας Άγιε, σκιάν ενύπνιον, κόνιν τέφραν του κόσμου τας ηδονάς, έζησας εν Πνεύματι, Μύρων και γέγονας αυτού, φερωνύμως μύρον, εύοσμον.

Ορθρίσας βίου σου, τοις κατορθώμασι, προς ζωής Πάτερ Μύρων μαρμαρυγή, φως τω κόσμω έλαμψας, καθάπερ έφη ο Χριστός, καταυγάζων Κρήτην θαύμασι.

Σαφώς μιμούμενος, Χριστόν τον εύσπλαχνον, τοις συλλύσιν σην άλωνα εν νυκτί, Μύρων συνεχώρησας, και νουθετήσας συμπαθώς, τούτους οίκαδε παρέπεμψας.

Θεοτοκίον
Κυρία πέφηνας, Αγνή της κτίσεως, απορρήτως τεκούσα άνευ σποράς, Δέσποινα τον Κύριον, τον καταργήσαντα αράς, πάθει θείω το μεσότοιχον.
Κανών τρίτος. Εισακήκοα Κύριε.

Ηρετίσω θεόληπτε, ευαγγελικοίς προστάγμασιν έπεσθαι· τον σταυρόν σου γαρ αράμενος, τω Δεσπότη χαίρων ηκολούθησας.

Νόμους θείους παρέβλεψα, και παρανομίαις πάσαις συνέζησα· σπέυσον Άγιε βοήθει μοι, τω κατεγνωσμένω Μύρων ένδοξε.
 
Εν ημέρα της κρίσεως, όταν παραστώμεν Κυρίω κρίνεσθαι βηθός ημίν γενήθητι, τοις κατεγνωσένοις Μύρων ένδοξε.
 
Θεοτοκίον.
Η Θεό σωματώσασα, τον ανερμηνεύτως εν σοι οικήσαντα, τούτον αίτησαι Πανάμωμε, αιωνίου δόξης αξιώσαι με.
 
Καταβασία, Εισακήκοα Κύριε.

Κανών πρώτος. Ωδή ε'. Εξέστη τα σύμπαντα.
Υδάτων ανέστειλας, τον τουν Πάτερ τω λόγω σου, εν τω ποταμών Τρίτωνι πάλαι, οία θεράπων, του Παντοκράτορος, και ποσίν αβρόχοις διελθών, άπαντας εξέστησας, τω σω θαύματι Άγιε.
 
Ρημάτων σου όσιε, μη ενεγκών την δύναμιν, δράκων ο ολέθριος αυτίκα, απενεκρώθη, και καταβέβληται, πάσα η ισχύς του πονηρού, Μύρων και ευφράνθησαν, οι πιστοί τη ση χάριτι.
 
Ως θείν θησαύρισμα, τον τάφον σου κατέχουσα, μετά της σορού σου τς αγίας, αγαλλιάται, τοις θαυμασίοις σου, η πατρίας σου Μύρων αληθώς, και λαμπρώς γεραίρει σε, ως προστάτην και έφορον.
 
Θεοτοκίον
Νοός μου την σκότωσιν, διάλυσον Πανάμωμε, τω φωτί της σης φωτοχυσίας, και προς τας τρίβους, της αιωνίου ζωής, ίθυνον τα βήματα Αγνή, της ψυχής μου δέομαι, ίνα πίστει γεραίρω σε.
 
Κανών δεύτερος. Ο το φως ανατέλλων.
Υψηλού επί θρόνου, ανήλθες σοφέ, φαίνων εκείθεν άπασι, Πάτερ Μύρων λαμπρότητι, του βίου σου.
 
Ρητορεύας τα θεία, ο όντως απλούς, Μύρων δυνάμει Πνεύματος, των Κρητών κατεφώτισας, το πλήρωμα.
 
Ιλαρότητι τρόπων κοσμήσας σαυτόν, μύρισμα ώφθης πίστεως, θείε Μύρων μυρόρραντε, τη χάριτι.
 
Θεοτοκίον.
Λογισμών με ματαίων, κακών εννοίων, κάθαρον Μητροπάρθενε, και βυθού απωλείας με ανάστησον.
 
Κανών τρίτος. Ίνα τι με απώσω.
Ποία γλώσσα βροτεία, σου την υπερθαύμαστον Μύρων αοίδιμε, βιοτήν εκείποι, και την άυλον και μακαρίαν ζωήν, ήνπερ παραδόξως, καθάπερ άσαρκος διήλθες, τιτρωσκόμενος πόθω του Κτίστου σου.
 
Νήσου Κρήτης φωστήρα, πάντες σε γινώσκομενων φωτοειδέστατον, και ψυχών σωτήρα, αφαρπάζοντα ταύτας του φάρυγγος, του θανατηφόρου, και προς ζωήν καθοδηγούντα, την αιώνιον Μύρων θεόληπτε.
 
Συνειδότα τα πλήθη, ρείθρον ποταμού παρά σου κωλυθέν Άγιε, την φωνήν επήραν, μεγαλύνοντα Χριστού την δύναμιν· σε δε θείε Μύρων, ως αυτούργον των θαυμασίων, ευφημούντες ωδαίς μακαρίζομεν.
 
Θεοτοκίον
Όλον τέτοκας Κόρη, το φως το αιώνιον, τοις ανυμνούσι σε, τον Χριστόν ασπόρως, σωματώσασα ον εξιλέωσαι, του σωθήναι πάντας, εκ πειρασμών του αλλοτρίου, Παναγία Παρθένε Θεόνυμφε.
 
Καταβασία. Ω τρισμακάριον ξύλον.

Κανών πρώτος. Ωδή στ'. Την θεία ταύτην.
Αγγελος ώφθης εν σώματι, ως πάσης αρετής ενδιαίτημα, Μύρων μακάριε, Αρχιερέων αγλάϊσμα, και Εκκλησίας πάσης, λύχνος πολύφωτος.
 
Μέγας εν θαύμασι πέφηνας, ως πλήρης φωτισμού Θείου Πνεύματος, Μύρων μακάριε, και την σην ποίμνην απήλλαξας, εκ πειρασμών μεγάλων, τη προστασία σου.
 
Εν σοι η Κρήτη αγάλλεται, ποιμένα σε πλουτήσασα άριστον, Μύρων μακάριε, και κατά χρέος γεραίρει σου, την φωτοφόρον μνήμην, υμνολογούντα σε.
 
Θεοτοκίον.
Λυχνία ώφθης επτάφωτος, τεκούσα του Πατρός το απαύγασμα, εν ύλη σώματος, δίχα τροπής και συγχύσεως· διο Παρθενομήτορ, τον ουν μου λάμπρυνον.
 
Κανών δεύτερος. Του βίου την θάλασσαν.
Λαβών χάριν άφθονον, εκ Θεού θαυματουγείν, του ποταμού το όρμημα, μόνων λόγω σου έστησας, θεομάκαρ Μύρων, και δράκοντα τον δεινόν, δι' ευχής σου εθανάτωσας.
 
Οσίως τον βίον σου, διεπέσασας σοφέ, και ποταμός μυρόβλητος, των θαυμάτων επήγασας, ση πατρίδι Μύρων, ορμήμασι μυστικοίς, κατευφραίνων τους τιμώντας σε.
 
Υψόθεν επίβλεψον, εκλυτρούμενος ημάς, του παλαμναίου δράκοντος, των παγίδων μακάριε, Μύρων ώσπερ πάλαι, διέσωσας της αυτού, επηρείας την νεάνιδα.
 
Θεοτοκίον.
Τυχείν με αξίωσον, καταπαύσεως τερπνής, και της ζωής με μέτοχον, της αλήκτου απέργασαι, δραστικαίς ευχαίς σου, Μαρία προς τον φρικτώς, δια σου ενανθρωπήσαντα.
 
Κανών τρίτος. Ιλάσθητι μοι Σωτήρ.
Εξέλαμψας αρεταίς, και διδαχαίς δια βίου σου, εξήστραψας δε λαμπρώς, τοις θαύμασιν Άγιε, Μύρων παμμακάριστε, Κρήτης ο προστάτης και πιστών θερμή αντίληψις.
 
Ηδύς ευθύς και χρηστός, επιεικής τε και μέτριος, ω Μύρων και προσηνής, ελεήμων πέφυκας, συμπαθής και εύσπλαχνος, ιλαρός τοις τρόποις, χριστομίμητος τοις ήθεσι.
 
Του Τρίτωνος ποταμού, πλημμύραν Μύρων συνέστειλαν, και τοις τον σίτον τον σον, συλούσιν επέδωκας, σαυτού χερσίν Άγιε, συγχωρήσας τούτοις, το εγχείρημα πραότατε.
 
Θεοτοκίον
Ρυσθείημεν των δεινών, πταισμάτων ταις ικεσίαις σου, Θεογεννήτορ Αγνή, και τύχοιμεν Πάναγνε, της θείας ελλάμψεως, του εκ σου αφράστως, σακρωθέντος Υιού του Θεού.
 
Καταβασία. Νοτίου θηρός.
Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ'. Τη υπερμάχω.
Της Κρήτης ώφθης Ποιμενάρχης ενθεώτατος, ως της αγάπης και ελέους θείον όργανον, και θαυμάτων ανεξάντλητος θεία κρήνη. Αλλ' ως θείος Ιεράρχης καθικεύτε, πάσης ρύεσθαι ανάγκης τε και θλίψεως, τους βοώντας σοι· Χαίροις Μύρων Πατήρ ημών.
 
Ο Οίκος

Άγγελος εν τω κόσμω, αληθώς ανεδείχθης, ω Μύρων ως Χριστού Ιεράρχης, και τοις μύροις τω σω δερεών, αρωματίζεις ημών την διάνοιαν· διο σε μακαρίζοντες, βοώμεν σοι εν ευφροσύνη·
Χαίρε της Κρήτης ο Ποιμενάρχης·
χαίρε ο όσιος Ιεράρχης.
Χαίρε του ελέους πηγή η πολύρρυτος·
χαίρε της αγάπης λειμών ο μυρίπνοος.
Χαίρε ύψος ταπεινώσεως και Χριστού μυσταγωγός·
χαίρε βάθος της πραότητος και ανάλπεως φωτός.
Χαίρε ότι εδείχθης αυτουργός θαυμασίων·
χαίρε ότι πηγάζεις ρείθρα θείων χαρίτων.
Χαίρε ζωής οσίας εκτύπωμα·
χαίρε Κρητών το έμπνουν διάδημα.
Χαίρε Χριστού λειτουργός θεοφόρος·
χαίρε ημών οδηγός φωτοφόρος.
Χαίροις Μύρων Πατήρ ημών.
 
Μηνολόγιον.
Τη Η' του αυτού μηνός, Μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών Μύρωνος, Επισκόπου Κρήτης, του θαυματουργού.
 
Στίχοι.
Μύρων ο θείος αρετής μύρον πνέων.
Ευωδίας πρόσεισιν οσμή Κυρίω.
Ογδοάτη Μύρων γηθόσυνος άστει θείο έβη.
 
ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

Ούτος ο θείος ανήρ γεννάται εν Ραύκω ή Ραυκεία, πόλει τη κατά την Κρήτην, πλησίον Κνωσού (τανύν κέκληται Άγιος Μύρων προς τιμήν αυτού), τη κατά Θεόν ευσεβεία το γένος κοσμών. Εν αρχή δε του βίου, γυναικί συζευγείς, την γην ειργάζετο και εκ των φυομένων καρπών επήρκει τοις ενδεέσιν· οι δε καρποί μάλλον, όσον αυτούς εδίδου, τοσούτον επεδαψίλευον. Το δε συμπαθές υπέρ άνθρωπον ην αυτώ· λέγεται γαρ εν τη οικεία άλωνι κατασχείν άνδρας δώδεκα, πήσαντας μεν σίτου τους σάκκους αυτών, τω δε άχθει πιεζόμενους, και μη δυνάμενους τούτους μήτε ανελέσθαι, μηδ' υφελέσθαι πάλιν δια πλεονεξίαν· αντί δε του πληγάς αυτοίς απιθείναι, και ευθύνας εισπράξασθαι, συμπνήσαι μάλλον προς την ανάλυσιν τούτοις, και ταις εαυτού χερσίν αράμενον τον έκαστου σάκκον, επιθείνει τοις ώμοις αυτών, παραγγείλας μηδενί το πράγμαν εξαγγείλαι.
Χειροτονείται ουν Πρεσβύτερος εν τη αγία του Θεού Εκκλησία.
Είτε, μετά το παύσασθαι τον διωγμόν, επί τον της Επισκοπής ανάγεται θρόνο, πολλάς θαυμάτων δυνάμεις εργασάμενος· και γαρ τον λυμαινόμενον την χώραν δράκοντα εξεδίωξε· και το ρείθρον επέσχε του ποταμού, του ούτω Τρίτωνος καλουμένου, μέλλων τον ποταμόν διαβαίνει, πλημμυρούντα τούτον κατιδών· ος τη κελεύσει του Αγίου πεδηθείς, εις το έμπροσθεν την πορείαν ποιείσθαι ουχ οίος τε ην, πριν υποστρέψαι τον Άγιον· και γενόμενος οίκαδε, την ράβδον αυτού απέστειλε· μεθ' ης οι σταλέντες το ύδωρ διαταράξαντες, υπέστρεψαν, τον ποταμόν αφέντες, την οικείαν πορεύεσθαι πορείαν. Ταύτα ού και έτερα πλείονα πεποιηκώς και το λειπόμενον της ζωής θεοφιλώς και οσίως ανύσας και ταίς των Μαρτύρων μνήμαις πανηγυρίσας, λαμπρώς ήδη περί τα εκατόν γενόμενος έτη, προς Κύριον εξεδήμησε.
Ταις αυτού πρεσβείας, ο Θεόις, ελέησον ημάς. Αμήν

Κανών πρώτος. Ωδή ζ'. Ουκ ελάτρευσαν.

Πλήρης άγιε, ναμάτων ων του Πνεύματος, ως ενθεώτατος, δια των σω προσευχών, υδάτων ανέβλυσας, πηγήν θεόππνευστε, άχρι σήμερον, κηρύττουσαν τον θαύμα σου, και τα νόσους ιωμένην.

Ως εδέξατο, ο δράκων Μύρων Άγιε, την επιτίμησιν, της σηας αγίας φωνής, έστη και νενέκρωται, δια της ράβδου σου· οι το θαύμα δε, ιδόντες πιστοί ήνεσαν, τον δοξάσαντά σε Λόγον.

Γέλως πέφηνεν, ο δράκων ο μισάνθρωπος, ο την νεάνιδα, ταλαιπωρών χαλεπώς· εκ ταύτης γαρ ήλαται, επισκιάσει σου, Μύρων ένδοξε, και άπαντες ανύμνησαν, την σην χάριν Ιεράρχα.

Θεοτοκίον
Εκ νηδύος σου, λαβών ημών το φύραμα, ο υπερούσιος, δι' ευσπλαχνίαν πολλήν, Θεός τε και άνθρωπος, εκ σου προέδραμε, Κόρη Πάναγνε, και τον Αδάμ ερρύσατο, της αρχαίας καταδίκης.

Κανών δεύτερος. Ο των Οσίων σου Παίδων.

Αγάπης θείας ταμείον, ελέιους Μύρων σκεύος, αναδέδειξαι αναμέλπων απάυστως· Ευλογητός ει Κύριε.

Λαμπαδηφόρος εισήλθες, λαμπάδι ευσπλαχίας, Μϋρων Όσιε Παραδείσου εις πλάτος, και νυν Χριστώ παρίστασαι.

Απαύστως πρέσβευε Μύρων, Τράδι τη Αγία, δούναι έλεος και ειρήνην τελείαν, ημίν πιστώς υμνούσι σε.

Θεοτοκίον
Νυκτός πταισμάτων με πλείστων, εξάγαγε Παρθένε, της πρεσβείας σου μυστική φωταυγεία, η φως Χριστόν κυήσασα.

Κανών τρίτος. Παίδες Εβραίων.

Γνώμην φιλόθεον εκτήσω, μετά σώματος, Αγγέλους εμιμήσω, αγρυπνών ευσεβώς, και ωάλλων ανενδότως· Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τους αιώνας.

Όλος ο πόθος σου ω Μύρων, ανατέταται, προς μόνον τον Δεσπότην, ολοτρόπως αυτόν, υμνείν τε και κραυγάζειν· Ευλογητός ει Κύριε, ο Θεός εις τους αιώνας.

Άστρον πλύφωτον εφάνης, εν τη Κρήτη σοφέ, ω Μύρων Ιεράρχα, τας ψυχάς των Κρητών, φωτίζων του κραυγάζειν Ευλογητός ει Κύριε, ο Θεός εις τους αιώνας.

Θεοτοκίον
Ρύσαι δεσμών της αμαρτίας, την αθλοίαν μου, ψυχήν Θεογεννμήτορ, και αγάπη Θεού, υπόζευξον τελεία, ίνα πιστώς δοξάζω σε, και υμνώ εις τους αιώνας.

Καταβασία. Έκνοον πρόσταγμα.
Κανών πρώτος. Ωδή η'. Παίδες ευαγείς.
Ρυσθέντες φθοράς τε και θανάτου, οι δέσμιοι τον σον θαύμα ανεκήρυττον· φως γαρ μέγα έλαμψε, του ναού σου υπέρθεν, και ήχος βροντής γέγονε Μύρων παράδοξος, δι' ου οι δυσσεβείς μεν απήλθον, η δε των δεσμίων, ομήγυρις ερρύσθη.

Άπας ο προστρέχων τω ναών σου, παμμάκαρ και προσιών τω θείω τάφω σου, θάττον πάσης θλίψεως, Μύρων απαλλάτεται· ποικίλας ασθενείας γαρ, ιάσαι Όσιε, ου μόνον ευσεβών Ορθοδόξων, αλλά και εκγόνων, της Άγαρ Ιεράρχα.

Στέφος και διάδημα και κλέος, η κώμη η σε βλαστήσατα κατέχει σε· σύμπασα η Κρήτη δε, θείον αγαλλάμα, και πρεσβευτήν θερμότατον, Μύρων προς Κύριον· διο και την αγίαν σου μνήμην, εν αγαλλιάσει, θαυματοβρύτα άγει.

Θεοτοκίον
Ίασαι νοσούντα την ψυχήν μου, των πάθει της αμαρτίας Θεονύμφευτε, και τον νουν μου λάμπρυνον, φέγγει θείας χάριτος, και πόρρω αποδίωξον, εξ εμού Δέσποινα, εχθρόν τον απολέσαι ζητούντα, τον οικτρόν σου δούλον, θερμώς εκδησωπώ σε.

Κανών δεύτερος. Εκ της φλογός τοις οσίοις
Τη αγία δυνάμει, της σης δεήσεως, πηγήν Μύρων θεόφρον, ύδατος έβλυσας, νόσους χαλεπάς, ιωμένην μακάριε τη ανεκφοιτήτω, εν ταύτη χαριτί σου.

Αναβάσεις ενθέους, εν τη καρδία σου, ηλικίας εκ πρώτης, ένδοξε θέμενος, Μϋρων εκλεκτών, τοις χοροίς συνηρίθμησαι, απαύστως πρεσβεύων, υπερ των υμνητών σου.

Των της Άγαρ εκγόνων, οφρύν επάταξας, και διέλυσας τούτων, βουλήν την κάκιστον, σώζων της σφαγής, την χριστώνυμον ποίμνην σου, ση θαυματουργία, ω Μύρων θεοφόρε.

Θεοτοκίον.
Ον εκύησας Λογον, σάρκα φορέαντα, καθικεύτε Μήτερα Θεοχαρίτωτρε, σώζειν τους εις σε, εκ καρδίας ελπίζοντας, και σου προσκυνούτνας, την άφραστον λοχείαν.

Κανών τρίτος Τον Βασιλεα

Την των αγγέλων, επι γης πολιτείαν, μετελθών ω Μύρων νυν συν τούτοις, εν επουρανίοις, αυλίζη εις αιώνας.

Την των θαυμάτων, σοι δωρεάν και την χάριν, επαξίως δεδώρηται ο Δεσπότης, άτερ θείε Μύρων, Ιερουργέ τρισμάκαρ.

Ο συναΐδιος, τω Πατρί Θεός Λόγος, μύστην σε και κήρυκα ω Μύρων, έδειξε της θείας, αυτού οικονομίας.

Θεοτοκίον
Υπερφυώς, τον Δημιουργόν και Σωτήρα, Θεόν Λόγον τέτοκας Παρθένε· όθεν σε υμνούμεν, εις πάντας τους αιώνας.

Καταβασία. Ευλογείται παίδες.

Κανών πρώτος, Ωδή θ'. Άπας γηγενής.

Μέγας αρωγός, πασχόντων γενόμενος, Μύρων μακάριε, γνώμη ελεήμονι, τοις δεομένοις Πάτερ επήρκεσας, ως Ιεράρχης όσιος, και συμπαθέστατος· δια τούτο, της υπέρ κατάληψιν, μετά τέλος λαμπρότητος έτυχες.

Οι τω σω ναώ, προστρέχοντες Όσιε και τω αγίων σου, τάφω προσπελάζοντες, τη ενοικούση εν τούτω χάριτι, εξ οφθοαλμίας ρόνται, και πάσης θλίψεως, ανυμνούντες, Μύρων ιερώτατε, τον λαμπρώς σε δοξάζοντα Κύριον.

Ύψωσον Θεώ, τας χείρας σου Όσιε, θερμώς δεόμενος, υπέρ της πατρίδος σου, της εξαιρέτως υμνολογούσης σε, και υπέρ πάσης Άγιε, της νήσου Κρήτης αεί, και απάση, τη Ελλάδι βράβευε, ευλογίαν ειρήνην και έλεος.

Θεοτοκίον.
Υμνήσαν την σην, απόρρητον γέννησιν, Αγγέλων τάγματα, και βροτών συστήματα· ότι αφράστως Θεόν γεγένηκας, σαρκός εν ομοιώματι, κόσμον ρυόμενον, της αρχαίς, καταδίκης Δέσποινα· δια τούτο αεί σε δοξάζομεν.

Κανών δεύτερος. Θεόν ανθρώποις.

Υψώθεν χάριν, πολλήν δεξάμενος, θαυματουργείς εν κόσμω, ενεργεία του Πνεύματος, κινδύνων ρυόμενος, και νόσων πολλών, πάσης δεινής ανάγκης, τους καταφεύγοντας, πίστει τε και πόθω, τω αγίω Μϋρων τάφω σου.

Αμέμπτω βίω, καλλωπιζόμενος, των εκλεκτών μετέσχες, της τερπνής πανηγύρεως, μεθέξει θεούμενος, και βλύζων ημίν, χάριν εκ σω λειψάνων, Μύρων μακάριε, ο της Κρητονήσου, θαυμαστός ποιμήν και πρόεδρος.

Μαρτύρων τάγματα, Οσίων σύλλογοι, των Προφητών ο δήμος, Αποστόλων ο θίασος, λαμπρόν σε εκτήσαντο, συν Ιεραρχών, τάξεσι συμπολίτην· μεθ ων ικέτευε, Μύρων τον Δεσπότην, δωρηθήναι ημίν έλεος.

Η θεία μνήμη σου, ημίν εξήνθησε, μυροσταγής ω Μύρων, και μυρόεσσα χάριτι, τερπνώς διαπνέουσα, των σων αρετών, μύρον το πανευώδες, και απευλαύνουσα, πάσαν δυσωδίαν, αμαρτίας παμμακάριστε.

Θεοτοκίον.
Νυκτί με έργων, κακών σκοτούμενον, και νοσημάτων φαύλων, προς αβύσσους ελκόμενον, διάσωσον Δέσποινα, τη ση μητρική, δέομαι παρρησία, ίνα το Χαίρε σοι, αεί του Αγγέλου, αναμέλπω ο ταλαίπωρος.

Κανών τρίτος. Κυρίως Θεοτόκον.

Συνήφθης Ασωμάτων, Μύρων και Αγίων, και των Δικαίων χορείαις γηθόμενος· μεθ' ων δυσώπει σωθήναι, τους σε γεραίροντας.

Τω θρόνω του Δεσπότου, Μύρων ως θεράπων, τούτου αεί παριστάμενος Άγιε, μη διαλίπης πρεσβεύων, υπέρ της ποίμνης σου.

Τους πίστει εκτελούντας, Όσιε την μνήμην, σου την σεπτήν Πάτερ Μύρων ικέτευε, εκ των σκανδάλων ρυσθήναι, του πολεμήτορος.

Θεοτοκίον
Ψαλμοίς σε ανυμνούμεν, Κεχαριτωμένη, και ασιγήτως το Χαίρε σοι κράζομεν· συ γαρ επήγασας πάσι, την αγαλλίασιν.

Καταβασία. Μυστικώς ει Θεοτόκε,

Εξαποστειλάριον. Γυναίκες ακουτίσθητε.

Αρχιερεύς θεόληπτος, της Κρήτης εχρημάτισας, ως εγκρατείας δοχείον, και της πραότητος οίκος, και θαύμασιν ελάμπρυνας, σον βίον Μύρων Όσιε· διο σε μακαρίζομεν, ως πρεσβευτήν ημών μέγαν, προς τον Θεόν και μεσίτην.

Έτερον. Ο ουρανόν τοις άστροις.

Ο θεοφόρος Μύρων, ως Ιεράρχης θαυμαστός, και του Κυρίου θεράπων, υμνολογείσθω παρ' ημών· ότι προΐσταται πάντων, εν πατρική συμπαθεία.

Και το της Εορτής.

Φως αναλλοίωτον Λόγε, φωτός Πατρός αγεννήτου, εν τω φανέντι φωτί σου, σήμερον εν Θαβωρίω, φως είδομεν τον Πατέρα, φως και το Πνεήυμα, φωταγωγούν πάσαν κτίσιν.

ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΝΟΥΣ

Ιστώμεν στίχ. δ' και ψάλλομεν τα κάτωθι Στιχηρά Προσόμοια.
Ήχος πλ. δ'. Ω του παραδόξου θαύματος.

Μύρων ιεράρχα Όσιε, τη καθαρά σου ζωή, Θείου Πνεύματος σκήνωμα, και αγάπης τέμενος, αληθώς εχρημάτισας, και τω Σωτήρι καθάπερ Άγγελος, ιερατεύσας λαμπρώς δεδόξασθαι. Όθεν συνόμιλος, των Αγγέλων γέγονας εν ουρανοίς, πάσιν εξαιτούμενος, πταισμάτων άφεσιν.

Μύρων Ιεράρχα ένδοξε, την των θαυμάτων ισχύν, ουρανόθεν δεξάμενος, ποταμού τα ρεύματα, τω σω λόγω διέστησας, και λυμεώνα δράκοντα έκτεινας, και τους νοσούντας θάττον ιάτρευσας. Όθεν τοις σπεύδουσι, τω αγίω τάφω σου δίδου αεί, ίασιν σωτήριον, ψυχής και σώματος.

Μύρων αρετών κειμήλιον, της νήσου Κρήτης ποιμήν, θεοφόρος και πρόεδρος, ιερός γενόμενος, επινεύσει τη άνωθεν, Ευαγγελίου τοις νόμοις έθρεψας, την σοι λαχούσαν ποίμνην μακάριε. Όθεν την μνήμην σου, την αγίαν σήμερον επιτελεί, ύμνοις μεγαλύνουσα, τονξ σε δοξάσαντα.

Μύρων των Αγγέλων σύσκηνε, του μύρου του νοητού, μυροθήκη μυρίπνοος, γεγονώς εμύρισας, ταις του βίου σου χάρισι, της Εκκλησίας άπαν το πλήρωμα, θαυματουργίαις ωραϊζόμενος,. Όθεν ικέτευε, εκτενώς δεόμεθα υπέρ ημών, των πταισμάτων άφεσιν, δίδοσθαι άνωθεν.

Δόξα. Ήχος πλ. α'.

Την ιεράν σου στολήν, ταις εναρέτοις ιδέαις, πολλώ πλείονι ελάμπρυνας, Μύρων Ιεράρχα Όσιε· εν οσιότητι γαρ και αληθεία, ως Αποστόλων μιμητής, τον λαόν Κυρίου ποιμάνας, την κεκρυμμένην της ευσεβείας χάριν, υπέρ ήλιον λάμπουσαν τοις πάσιν έδειξας, παραδόξων θαυμάτων ενεργείαις· και εν πάσι Θεώ ευαρεστήσας, ως καλός οικονόμος της χάριστος, επαξίως εκομίσω, τον μισθόν των καμάτων σου. Αλλ΄ως της δόξης Χριστού κοινωνός, υπέρ ημών απάυστως πρέσβευε, Κρητών εγκαλλώπισμα.

Ει δε βούλει, ειπέ το κάτωθι. Ήχος πλ. α'.

Γερασίμου Αρχιερέως.
Ο των βροτείων σπλάχνων ερευνών τα ενδόμυχα, Μυρων θεόληπτε, Χριστός ο Λόγος σε προϋχειρίσατο, Αρχιερέα του λαού αυτού· διο πάντες εξέστησας, τοις έργοις των αρετών σου Μιμηθείας γαρ το του Σωτήρος έλεος, τοις ενδεέσιν επήρκεις, τη δαψιλεία της μεταδόσεως, και πράος ων υπέρ άνθρωπον, την υψοποιόν ου παρημέλησας ταπείνωσιν, μνείαν ποιούμενος της ανεξικακίας του Χριστού· ουκούν δοχείον σε θαυμάτων, η του Πνεύματος χάρις, ανέδειξε θεορρήμον, Ου μόνον γαρ ζων την των θαυμασίων πλημμύραν επλούτεις, ο του Θεού λάτρης αληθής, αλλ' αγνόν σου το πανίερον τηρήσας σώμα, αρωμάτων μυρεψικών κρείττον ευωδέστατον, προκατηρτίσω κειμήλιον, ταμείον θησαυρών ασυλήτων προδεικνύς τούτο, τοις μετά πόθου προσιούσι σοι. Ένθεν αρυόμεθα πάντες, καθ' ην έχει πίστιν έκαστος, των αιτημάτων το δαψιλές. Όθεν εν τη μεταστάσει σου, θεράπον του Χριστού, σκιρτώσιν οι Άγγελοι συν τοις Δικαίοις, αιωνίοις βαίνοντα ορώντες σε σκηναίς, τερπόμεθα δε και ημείς, προστάτην σε κεκτημένοι θερμότατον. Αλλά πρέσβευε Πάτερ ανεξίκακε, υπέρ ημών τω Σωτήρι και Δεσπότη σου, ου της τρυφής εμφορή νυν απλέτως, όπως εύρωμεν έλεος, δια σου ημίν δωρούμενον.

Και νυν. Της Εορτής. Ο αυτός.

Δεύτε αναβώμεν εις το όρος του Κυρίου, και εις τον οίκον του Θεού ημών. και θεασώμεθα την δόξαν, της Μεταμορφώσεως αυτού, δόξα ως μονογενούς παρά Πατρός· φωτί προσλάβωμεν φως· και μετάρσιοι γενόμενοι τω Πνεύματι, Τριάδα ομούσιον, υμνήσωμεν εις τους αιώνας.

Δοξολογία Μεγάλη και Απόλυσις.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Τα Τυπικά, οι Μακαρισμοί και εκ του Κανόνος του Αγίου η γ' και η στ' Ωδή.
Απόστολον και Ευαγγέλιον, ζήτει τη ιβ' Δεκεμβρίου.

Κοινωνικόν.
Εις μνημόσυνν αιώνιον έσται δίκαιος. Αλληλούια.

Μεγαλυνάριον
Χαίροις ο της Κρήτης θείος Ποιμήν, Μϋρων Ιεράρχα, και μεσίτης προς τον Θεόν· χαίροις ο πηγάζων, θαυμάτων θεία ρείθρα, τοις πίστει προσιούσι, τη προστασία σου.


Δίστιχον.

Μύρων ιερώτατε δέξαι τους ύμνους
Ους σοι ο Γεράσιμος ύφανεν ήδη.

Posted in Ακολουθία του Αγίου Μύρωνα