Παρακλητικός κανόνας αποστόλου Τίτου
Ποικίλαις δυνάμεσι καὶ Πνεύματος Ἁγίου μερισμοῖς, Εβραίους β,4.
Διαιρέσεις δὲ χαρισμάτων εἰσί, τὸ δὲ αὐτὸ Πνεῦμα·, Α' Κορινθίους ιβ,4.
Ανακαινώσεως Πνεύματος Ἁγίου, οὗ ἐξέχεεν ἐφ᾿ ἡμᾶς πλουσίως, Τίτον γ,6.
Σε αυτά τα λόγια του αποστόλου Παύλου βλέπουμε ότι άλλο το Άγιο Πνεύμα και άλλα τα χαρίσματα που σκορπίζει και ωστόσο τα χαρίσματα που σκορπίζει αποτελούν το ίδιο το Άγιο Πνεύμα, αμέριστος μερισμός, αδιαίρετος διαίρεσις. Ο όλος άνθρωπος είναι σώμα και ψυχή όχι μόνο ψυχή για αυτό η Θεία χάρη παραμένει αιωνίως και στο σώμα.
Διαιρέσεις δὲ χαρισμάτων εἰσί, τὸ δὲ αὐτὸ Πνεῦμα·, Α' Κορινθίους ιβ,4.
Ανακαινώσεως Πνεύματος Ἁγίου, οὗ ἐξέχεεν ἐφ᾿ ἡμᾶς πλουσίως, Τίτον γ,6.
Σε αυτά τα λόγια του αποστόλου Παύλου βλέπουμε ότι άλλο το Άγιο Πνεύμα και άλλα τα χαρίσματα που σκορπίζει και ωστόσο τα χαρίσματα που σκορπίζει αποτελούν το ίδιο το Άγιο Πνεύμα, αμέριστος μερισμός, αδιαίρετος διαίρεσις. Ο όλος άνθρωπος είναι σώμα και ψυχή όχι μόνο ψυχή για αυτό η Θεία χάρη παραμένει αιωνίως και στο σώμα.
Στον
θεούμενο Άγιο μετά θάνατον η άκτιστη χάρη βρίσκεται και στην ψυχή
αλλά και στο λείψανο. Προσκυνώντας ένα Άγιο λείψανο έρχεσαι σε επαφή
με την ενέργεια και την δύναμη του Θεού και επειδή η ενέργεια του Θεού
χωρίζεται αχωρίστως από τον Θεό έρχεσαι σε πραγματική Θεοκοινωνία. Επειδή στα λείψανα του Αγίου υπάρχει η άκτιστη χάρις του
Θεού, για αυτό πολλές φορές εκπέμπουν άρρητη ευωδία, μοσχοβολούν και
μυροβλύζουν και θαυματουργούν.
Για αυτό το λείψανο του προφήτη Ελισαίου ανέστησε νεκρό:
καί ἥψατο τῶν ὀστέων Ἑλισαιὲ καί ἔζησε καί ἀνέστη ἐπί τοὺς πόδας αὐτοῦ Δ' Βασ. 23,21.
Πόσες φορές >λουλούδια που έφεραν σε Ορθόδοξη Εκκλησία< σταυρολούλουδα του επιταφίου, του Εσταυρωμένου, της εικόνας της Παναγίας, δεν μαράθηκαν και κατόπιν μερικά από αυτά άνθησαν; Η άκτιστος χάρις του Θεού που κυκλοφορεί μέσα στους ναούς από νεκρά τα ανέστησε όπως άλλοτε η άκτιστη χάρις που υπήρχε στα λείψανα του προφήτου Ελισαίου ανέστησε τον νεκρό που ενταφιαζόταν δίπλα του.
Πόσες φορές >λουλούδια που έφεραν σε Ορθόδοξη Εκκλησία< σταυρολούλουδα του επιταφίου, του Εσταυρωμένου, της εικόνας της Παναγίας, δεν μαράθηκαν και κατόπιν μερικά από αυτά άνθησαν; Η άκτιστος χάρις του Θεού που κυκλοφορεί μέσα στους ναούς από νεκρά τα ανέστησε όπως άλλοτε η άκτιστη χάρις που υπήρχε στα λείψανα του προφήτου Ελισαίου ανέστησε τον νεκρό που ενταφιαζόταν δίπλα του.
Δείτε κάνοντας κλίκ εδώ την:
ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΤΙΤΟΥ
Ευλογήσαντος του Ιερέως το
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι την δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου· και μη εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς την ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν την ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος· και ἠκηδίασεν ἐπ᾿ ἐμέ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. διεπέτασα πρός σὲ τας χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε το πνεῦμά μου· μη ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ᾿ ἐμοῦ, και ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. ἀκουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωΐ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπί σοι ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν, ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρός σὲ ἦρα την ψυχήν μου· ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σε κατέφυγον. δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου· τὸ πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως την ψυχήν μου· και ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τους ἐχθρούς μου και ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας την ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλός σού εἰμι.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. α' Ἐξομολογείσθε τω Κυρίῳ, και επικαλείσθε το όνομα το άγιον Αυτού.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. β' Πάντα τα έθνη εκύκλωσαν με, και τω ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. γ' Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, και έστι θαυμαστή εν ὀφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Είτα τα κάτωθι Τροπάρια.
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι την δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου· και μη εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς την ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν την ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος· και ἠκηδίασεν ἐπ᾿ ἐμέ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. διεπέτασα πρός σὲ τας χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε το πνεῦμά μου· μη ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ᾿ ἐμοῦ, και ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. ἀκουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωΐ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπί σοι ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν, ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρός σὲ ἦρα την ψυχήν μου· ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σε κατέφυγον. δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου· τὸ πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως την ψυχήν μου· και ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τους ἐχθρούς μου και ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας την ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλός σού εἰμι.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. α' Ἐξομολογείσθε τω Κυρίῳ, και επικαλείσθε το όνομα το άγιον Αυτού.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. β' Πάντα τα έθνη εκύκλωσαν με, και τω ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. γ' Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, και έστι θαυμαστή εν ὀφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Είτα τα κάτωθι Τροπάρια.
Ήχος δ'. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ως κοινωνός του θεορρήμονος Παύλου, και μυστηρίων υπηρέτης των θείων, υπέρ ημών ικέτευε δεόμεθα, όπως λυτρωθείημεν, πειρασμών και κινδύνων, Τίτε παμμακάριστε, μαθητά του Σωτήρος, και των πταισμάτων λύσιν εκ Θεού, ταις σαις πρεσβείαις αεί κομιζώμεθα.
Δόξα
Του Παύλου συνέκδημος και μαθητής γεγονώς, την Κρήτην κατηύγασας Τίτε απόστολε, τη αίγλη των λόγων σου. Ως ουν ταύτην ερρύσω σκότους της ασεβείας, ούτω και νυν τους πόθω σε τιμώντας Παμμάκαρ, ως έχων παρρησίαν πολλήν, ρύσαι παντός πειρασμού.
Και νυν. Θεοτοκίον.
Ου σιωπήσομεν ποτέ Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι, εί μη γαρ Συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τις δε διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους; Ούκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σου, σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.
Ο Ν' Ψαλμός
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου και κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου· ἐπί πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου και ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με ὅτι την ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, και ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, και νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, και ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα και τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι ραντιεῖς με ὑσσώπῳ, και καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με, και ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν και εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου και πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, και πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου μη ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου και τὸ πνεῦμά σου τὸ ἅγιον μη ἀντανέλῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ ἀπόδος μοι την ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου και πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, και ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι ρῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεός ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, και τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ την αἴνεσίν σου ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου την Σιών, και οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη ῾Ιερουσαλήμ· τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν και ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Ο κανόνας του Αποστόλου του οποίου η ακροστιχίδα είναι
"Τίτε δίδου ημίν Θείαν χάριν. Γερασίμου."
Ωδή α' Ήχος πλ. δ'.
Ως κοινωνός του θεορρήμονος Παύλου, και μυστηρίων υπηρέτης των θείων, υπέρ ημών ικέτευε δεόμεθα, όπως λυτρωθείημεν, πειρασμών και κινδύνων, Τίτε παμμακάριστε, μαθητά του Σωτήρος, και των πταισμάτων λύσιν εκ Θεού, ταις σαις πρεσβείαις αεί κομιζώμεθα.
Δόξα
Του Παύλου συνέκδημος και μαθητής γεγονώς, την Κρήτην κατηύγασας Τίτε απόστολε, τη αίγλη των λόγων σου. Ως ουν ταύτην ερρύσω σκότους της ασεβείας, ούτω και νυν τους πόθω σε τιμώντας Παμμάκαρ, ως έχων παρρησίαν πολλήν, ρύσαι παντός πειρασμού.
Και νυν. Θεοτοκίον.
Ου σιωπήσομεν ποτέ Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι, εί μη γαρ Συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τις δε διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους; Ούκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σου, σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.
Ο Ν' Ψαλμός
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου και κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου· ἐπί πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου και ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με ὅτι την ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, και ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, και νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, και ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα και τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι ραντιεῖς με ὑσσώπῳ, και καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με, και ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν και εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου και πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, και πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου μη ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου και τὸ πνεῦμά σου τὸ ἅγιον μη ἀντανέλῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ ἀπόδος μοι την ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου και πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, και ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι ρῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεός ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, και τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ την αἴνεσίν σου ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου την Σιών, και οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη ῾Ιερουσαλήμ· τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν και ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Ο κανόνας του Αποστόλου του οποίου η ακροστιχίδα είναι
"Τίτε δίδου ημίν Θείαν χάριν. Γερασίμου."
Ωδή α' Ήχος πλ. δ'.
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Ταις θείας λαμπόμενος αστραπαίς, Απόστολε Τίτε, της ψυχής μου τον σκοτασμόν, φωτί των αγίων πρεσβειών σου, ως αγαθός μου προστάτης απέλασον.
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Ιλέωσαι Τίτε ταις σαις λιταίς, Χριστόν τον Σωτήρα, τοις εν πίστει ειλικρινεί, τη ση προσιούσι προστασία, ως αν πλησθώμεν της Θείας χρηστότητος.
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Τους βρόχους διάλυσον των παθών, Τίτε της ψυχής μου, τη θερμή σου επισκοπή, και δίδου μοι δύναμιν βαδίζειν, της μετανοίας οδόν την σωτήριον.
Θεοτοκίον
Θεοτοκίον
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Εκ σου ανατέταλκε της ζωής, ο Ήλιος είδει, ανθρωπίνω δίχα τροπής, ου ταις φωταυγείαις Θεοτόκε, την σκοτισθείσαν ψυχήν μου καταύγασον.
Ωδή γ'. Ουρανίας αψίδος.
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Εκ σου ανατέταλκε της ζωής, ο Ήλιος είδει, ανθρωπίνω δίχα τροπής, ου ταις φωταυγείαις Θεοτόκε, την σκοτισθείσαν ψυχήν μου καταύγασον.
Ωδή γ'. Ουρανίας αψίδος.
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Δεδεγμένος την χάριν, του Παντουργού Πνεύματος, οία μαθητής του Κυρίου, Τίτε απόστολε, εξ επηρείας με, των ακαθάρτων πνευμάτων, λύτρωσαι πρεσβαίαις σου, καθικετεύω σε.
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Ιλασμόν ημίν αίτει, και των παθών ίασιν, και πλημμελημάτων παντοίων, την απολύτρωσιν, Τίτε απόστολε, τοις αληθή σε προστάτην, κεκτημένοις Άγιε και αντιλήπτορα.
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Δωρεών υποφήτης, των Θεϊκών πέφηνας· όθεν των θερμών προσιόντων, τη αντιλήψει σου, Τίτε απόστολε, πλήρου αεί τας αιτήσεις, καθ' ημών τα σκάνδαλα, λύων του όφεως.
Θεοτοκίον
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Θεοτοκίον
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Ο των όλων Δεσπότης, και Ποιητής άχραντε εκ των σων αγίων αιμάτων, τεχθείς ως άνθρωπος, ανθρώπων έδειξε, μέγα σε τείχος και σκέπην· διό σου τας χάριτας, πάντες κηρύττομεν.
Διάσωσον πάσης ανάγκης και βλάβης ταις σαις πρεσβείαις, τους εν πίστει Τίτε απόστολε σπεύδοντας, τη ση θερμή ικεσία προς τον Σωτήρα.
Επίβλεψον εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίσαι της ψυχής μου το άλγος.
Αίτησις και το Κάθισμα.
Ήχος β'. Πρεσβεία θερμή
Χριστού μαθητά, και Παύλου συνακόλουθε, δυσώπει αεί, λυτρούσθαι πάσης θλίψεως, και πάσης περιστάσεως, θεηγόρε Τίτε απόστολε, τους εκζητούντας την σην αρωγήν, και μέλποντας μάκαρ τους αγώνας σου.
Ωδή δ'. Εισακήκοα Κύριε.
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Διάσωσον πάσης ανάγκης και βλάβης ταις σαις πρεσβείαις, τους εν πίστει Τίτε απόστολε σπεύδοντας, τη ση θερμή ικεσία προς τον Σωτήρα.
Επίβλεψον εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίσαι της ψυχής μου το άλγος.
Αίτησις και το Κάθισμα.
Ήχος β'. Πρεσβεία θερμή
Χριστού μαθητά, και Παύλου συνακόλουθε, δυσώπει αεί, λυτρούσθαι πάσης θλίψεως, και πάσης περιστάσεως, θεηγόρε Τίτε απόστολε, τους εκζητούντας την σην αρωγήν, και μέλποντας μάκαρ τους αγώνας σου.
Ωδή δ'. Εισακήκοα Κύριε.
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Ύδωρ θείας χρηστότητος, ταις σαις ικεσίαις βλύσον απόστολε, τοις εν δίψει παραπτώσεων, κατατηκομένοις τε και θλίψεων.
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Η πρεσβεία σου γένοιτο, τείχος και οχύρωμα Τίτε ένδοξε, εν ποικίλαις περιστάσεσι, τοις ειλικρινώς σε μακαρίζουσι.
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Μαθητής ενθεώτατος, πέλων του Σωτήρος Τίτε απόστολε, προς αγάπην Θείαν πτέρωσον, την ψυχήν ημών και την διάνοιαν.
Θεοτοκίον
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Θεοτοκίον
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Ιησούν τον φιλάνθρωπον, και Σωτήρα πάντων σαρκί κυήσασα, σωτηρίας με αξίωσον, Κεχαριτωμένη Αειπάρθενε.
Ωδή ε'. Φώτισον ημάς.
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Ωδή ε'. Φώτισον ημάς.
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Νόσων και παθών, ασινείς ημάς διάσωζε, και ειρήνην ημίν αίτει εκ Θεού, και χαράν την ουρανίαν Τίτε πάνσοφε.
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Θραύσον την ισχύν, του δολίου πολεμήτορος, του ζητούντος την απώλειαν ημών, ως προστάτης ημών Τίτε και υπέρμαχος.
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Έχων προς Χριστόν, παρρησίαν πολλήν άγιε, καθικέτευε αεί υπέρ ημών, ως αν βίον διανύωμεν γαλήνιον.
Θεοτοκίον.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Θεοτοκίον.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Ίασαι Αγνή, της ψυχής μου τα συντρίμματα, και του σώματος τα πάθη τα δεινά, οία μήτηρ του Κυρίου πολυεύσπλαχνος.
Ωδή στ'. Την δέησιν εκχεώ.
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Ωδή στ'. Την δέησιν εκχεώ.
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Ακτίσι, της ευσεβείας φωτίσας, τους εν σκότει της απάτης κειμένους, την σκοτισθείσαν ψυχήν μου εννοίαις, ταις πονηραίς φωταγώγησον ένδοξε, ίνα πορεύσωμαι πιστώς, εν ταις τρίβοις του Θείου θελήματος.
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Νεκρώσας, την του Βελίαρ απάτην, ζωής θείας εχρημάτισας κήρυξ· αλλά προφθάσας με Τίτε τρισμάκαρ, προς απαθείας λιμένα κυβέρνησον, και προς γαλήνη αληθή, πολιτείας αμέμπτου απόστολε.
Θεοτοκίον.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Θεοτοκίον.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Αγίων, αγιωτέρα υπάρχεις, και αγγέλων βασιλίς και Κυρία, ως τον Πανάγιον Λόγον τεκούσα, σωματωθέντα αγνή εξ αιμάτων σου· όθεν αγίασον καμού, και ψυχήν και καρδίαν Πανάχραντε.
Διάσωσον πάσης ανάγκης και βλάβης ταις σαις πρεσβείαις, τους εν πίστει Τίτε απόστολε σπεύδοντας, τη ση θερμή ικεσία προς τον Σωτήρα.
Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ' εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις και το Κοντάκιον.
Ήχος β'. Τοις των αιμάτων σου.
Ως κεκτημένος την χάριν του Πνεύματος, Τίτε απόστολε δίδου εκάστοτε, της βοηθείας της σης τα δωρήματα, τοις προσιούσι τη θεία πρεσβεία σου, κινδύνων και πόνων ρυόμενος.
Προκείμενον. Ήχος δ'.
Εις πάσαν την γης εξήλθεν ο φθόγγος αυτού και εις τα πέρατα της οικουμένης τα ρήματα αυτού. Στιχ. Οι ουρανοί διηγούνται δόξα Θεού, ποίησιν δε χειρών αυτού αναγγέλλει το στερέωμα
Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Λουκάν. 10,16-21
Ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, και ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμέ ἀθετεῖ· ὁ δε ἐμέ ἀθετῶν ἀθετεῖ τὸν ἀποστείλαντά με. Ὑπέστρεψαν δὲ οἱ ἑβδομήκοντα μετά χαρᾶς λέγοντες· Κύριε, και τα δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου. Εἶπε δὲ αὐτοῖς· ἐθεώρουν το σατανᾶν ὡς ἀστραπήν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα. ἰδού δίδωμι ὑμῖν την ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων και σκορπίων και ἐπί πᾶσαν την δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, και οὐδὲν ὑμᾶς οὐ μη ἀδικήσῃ. πλήν ἐν τούτῳ μη χαίρετε, ὅτι τὰ πνεύματα ὑμῖν ὑποτάσσεται· χαίρετε δε ὅτι τα ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἠγαλλιάσατο τῷ πνεύματι ὁ Ἰησοῦς και εἶπεν· ἐξομολογοῦμαί σοι, πάτερ, κύριε τοῦ οὐρανοῦ και τῆς γῆς, ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπό σοφῶν και συνετῶν, και ἀπεκάλυψας αὐτά νηπίοις· ναι, ὁ πατήρ, ὅτι οὕτως ἐγένετο εὐδοκία ἔμπροσθέν σου.
Δόξα σοι Κύριε δόξα σοι.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Διάσωσον πάσης ανάγκης και βλάβης ταις σαις πρεσβείαις, τους εν πίστει Τίτε απόστολε σπεύδοντας, τη ση θερμή ικεσία προς τον Σωτήρα.
Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ' εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις και το Κοντάκιον.
Ήχος β'. Τοις των αιμάτων σου.
Ως κεκτημένος την χάριν του Πνεύματος, Τίτε απόστολε δίδου εκάστοτε, της βοηθείας της σης τα δωρήματα, τοις προσιούσι τη θεία πρεσβεία σου, κινδύνων και πόνων ρυόμενος.
Προκείμενον. Ήχος δ'.
Εις πάσαν την γης εξήλθεν ο φθόγγος αυτού και εις τα πέρατα της οικουμένης τα ρήματα αυτού. Στιχ. Οι ουρανοί διηγούνται δόξα Θεού, ποίησιν δε χειρών αυτού αναγγέλλει το στερέωμα
Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Λουκάν. 10,16-21
Ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, και ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμέ ἀθετεῖ· ὁ δε ἐμέ ἀθετῶν ἀθετεῖ τὸν ἀποστείλαντά με. Ὑπέστρεψαν δὲ οἱ ἑβδομήκοντα μετά χαρᾶς λέγοντες· Κύριε, και τα δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου. Εἶπε δὲ αὐτοῖς· ἐθεώρουν το σατανᾶν ὡς ἀστραπήν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα. ἰδού δίδωμι ὑμῖν την ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων και σκορπίων και ἐπί πᾶσαν την δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, και οὐδὲν ὑμᾶς οὐ μη ἀδικήσῃ. πλήν ἐν τούτῳ μη χαίρετε, ὅτι τὰ πνεύματα ὑμῖν ὑποτάσσεται· χαίρετε δε ὅτι τα ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἠγαλλιάσατο τῷ πνεύματι ὁ Ἰησοῦς και εἶπεν· ἐξομολογοῦμαί σοι, πάτερ, κύριε τοῦ οὐρανοῦ και τῆς γῆς, ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπό σοφῶν και συνετῶν, και ἀπεκάλυψας αὐτά νηπίοις· ναι, ὁ πατήρ, ὅτι οὕτως ἐγένετο εὐδοκία ἔμπροσθέν σου.
Δόξα σοι Κύριε δόξα σοι.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Ταις του αποστόλου πρεσβείες Ελεήμων εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν.
Ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις Ελεήμων εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Στίχος. Ελέησον με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου, εξάλειψον το ανόμημά μου.
Προσόμοιον. Ήχος πλ.β'. Όλην αποθέμενοι.
Στίχος. Ελέησον με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου, εξάλειψον το ανόμημά μου.
Προσόμοιον. Ήχος πλ.β'. Όλην αποθέμενοι.
Φέγγος το της πίστεως, εν τη ψυχή δεδεγμένος, του Παύλου συνόμιλος, Τίτε και συμμέτοχος αναδέδειξαι, και πολλούς ήνυσας, συν αυτών αγώνας, δια τούτο σου δεόμεθα· Χριστόν ικέτευε, πόνων εκλυτρούσθαι και θλίψεων, και χαλεπών στενώσεων, και επιφορών του αλάστορος, τους τη ση εικόνι, εν πίστει παρεστώτας και ωδήν, νυν σοι ικέσιον άδοντας, και παρακαλούντας σε.
Ο ιερεύς: Σώσον, ο Θεός, τον λαόν σου...
Ωδή ζ'. Οι εκ της Ιουδαίας.
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Ο ιερεύς: Σώσον, ο Θεός, τον λαόν σου...
Ωδή ζ'. Οι εκ της Ιουδαίας.
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Ρείθροις Θείων δογμάτων, τον βυθόν της απάτης, Τίτε εξήρανας· και νυν ρείθροις αΰλοις, των πρεσβειών σου, την ψυχήν μου κατάρδευσον, ίνα βλαστήσει καρπόν, γνησίας μετανοίας.
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Ισχυρός απεφάνθης, εναντίον της πλάνης, Τίτε απόστολε· και νυν ενίσχυσόν με, κατά της ολεθρίου, επηρείας του όφεως, ίνα ρυσθώ των αυτού παγίδων ψυχοφθόρων.
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Νοσημάτων ποικίλων, και παθών ακαθάρτων, ημάς απάλλαξον, και άφεσιν πταισμάτων, εξαίτει θείε Τίτε, τοις εν πίστει κραυγάζουσιν· Ο των πατέρων ημών, Θεός ευλογητός ει.
Θεοτοκίον.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Θεοτοκίον.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Γέλως ώφθην Παρθένε, τοις εχθροίς διαπράττων, αεί τα άτοπα· αλλά τη ση δυνάμει, ανθέλκυσον τον νουν μου, εννοιών του αλάστορος, και ιθυνόν με αγνή, προς μετανοίας τρίβον.
Ωδή η'. Τον Βασιλέα.
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Ωδή η'. Τον Βασιλέα.
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Εκ της μανίας, του σοφιστού της κακίας, απολύτρωσαι ω Τίτε θεηγόρε, τους επιζητούντας, την σην επιστασίαν.
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Ρώσιν παράσχου, και την κατ' άμφω υγείαν, τοις προστρέχουσι τη ση πρεσβεία Τίτε, και υπερυψούσι, Χριστόν τον Βασιλέα.
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Από Κυρίου, λαβών πλουσίαν την χάριν, χάριν αίτησαι και έλεος ω Τίτε, τοις προσπτυσσομένοις, την θείαν σου εικόνα.
Θεοτοκίον.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Θεοτοκίον.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Συ ει Παρθένε, αμαρτωλών σωτηρία· διο ρύσαι με κακίστης συνηθείας και προς σωτηρίας, λιμένα ίθυνόν με.
Ωδή θ'. Κυρίως Θεοτόκον.
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Ωδή θ'. Κυρίως Θεοτόκον.
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Ισχύν ενδεδυμένος, Τίτε την εξ ύψους, τον ισχυρόν εν κακία κατάβαλε, τον καθ' ημών ωρυόμενον, ώσπερ λέοντα.
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Μη παύση συν των Παύλω, Τίτε ικετεύων, υπέρ ημών τον φιλάνθρωπον Κύριον, ίνα ρυώμεθα πάσης, εναντιότητος.
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Απόστολε του Χριστού πρέσβευε υπέρ ημών
Ο Κρήτης Ποιμενάρχης, Απόστολε Τίτε, και της πιστών Εκκλησίας διδάσκαλος, τη ιερά διδαχή σου, ημάς συνέτισον.
Θεοτοκίον.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Θεοτοκίον.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Υδάτων απωλείας, ρύσαι με Παρθένε, και της ζωής με τοις νάμασι πότισον, αεί διψώντα την χάριν, της ευσπλαχνίας σου.
Άξιον εστίν ως αληθώς μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.
Και τα μεγαλυνάρια
Χαίροις ευσεβείας υφηγητής, απόστολε Τίτε, ως του Παύλου συγκοινωνός· χαίροις ο της πλάνης αποτεμών τας ρίζας, κηρύγματι τω θείω, Πνεύματος χάριτι.
Τω φωτί τω Θείω καταυγασθείς, του Ευαγγελίου, ανεδείχθεις μυσταγωγός, και τω θείω Παύλω, των πόνων κοινωνήσας, ω Τίτε θεηγόρε, Χριστόν εδόξασας.
Λόγω τε και θαύμασιν ιερείς, Τίτε διαλάμπων, ως απόστολος του Χριστού, την γεγενημένην, εν κόσμω σωτηρίαν, δια Σταυρού του Θείου, πάσιν εκήρυξας.
Κρήτης ανεδείχθης θείος Ποιμήν, Τίτε θεηγόρε, ως των άνω μυσταγωγός· όθεν μεσιτεύων, μη παύση τω Κυρίω, υπέρ των εξαιτούντων, την προστασίαν σου.
Χαίροις ο του Παύλου συγκοινωνός, συνόμιλος θείος, και συνέκδημος ιερός, Τίτε θεηγόρε, μεθ' ου Χριστόν δυσώπει, λυτρούσθαι πάσης βλάβης, ημάς και θλίψεως.
Πρέσβευε απαύστως Τίτε σοφέ, τω σω Διδασκάλω, και Σωτήρι πάντων Χριστώ, ρύεσθαι κινδύνων, και πάσης δυσπραγίας, τους σε προστάτην θείον, πλουτούντας Άγιε.
Πάσαι των αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείας, εις το σωθήναι ημάς.
Άξιον εστίν ως αληθώς μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.
Και τα μεγαλυνάρια
Χαίροις ευσεβείας υφηγητής, απόστολε Τίτε, ως του Παύλου συγκοινωνός· χαίροις ο της πλάνης αποτεμών τας ρίζας, κηρύγματι τω θείω, Πνεύματος χάριτι.
Τω φωτί τω Θείω καταυγασθείς, του Ευαγγελίου, ανεδείχθεις μυσταγωγός, και τω θείω Παύλω, των πόνων κοινωνήσας, ω Τίτε θεηγόρε, Χριστόν εδόξασας.
Λόγω τε και θαύμασιν ιερείς, Τίτε διαλάμπων, ως απόστολος του Χριστού, την γεγενημένην, εν κόσμω σωτηρίαν, δια Σταυρού του Θείου, πάσιν εκήρυξας.
Κρήτης ανεδείχθης θείος Ποιμήν, Τίτε θεηγόρε, ως των άνω μυσταγωγός· όθεν μεσιτεύων, μη παύση τω Κυρίω, υπέρ των εξαιτούντων, την προστασίαν σου.
Χαίροις ο του Παύλου συγκοινωνός, συνόμιλος θείος, και συνέκδημος ιερός, Τίτε θεηγόρε, μεθ' ου Χριστόν δυσώπει, λυτρούσθαι πάσης βλάβης, ημάς και θλίψεως.
Πρέσβευε απαύστως Τίτε σοφέ, τω σω Διδασκάλω, και Σωτήρι πάντων Χριστώ, ρύεσθαι κινδύνων, και πάσης δυσπραγίας, τους σε προστάτην θείον, πλουτούντας Άγιε.
Πάσαι των αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείας, εις το σωθήναι ημάς.
Απολυτίκιον Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Του
Παύλου συνέκδημος και μαθητής γεγονώς, την Κρήτην κατηύγασας Τίτε
απόστολε, τη αίγλη των λόγων σου. Ως ουν ταύτην ερρύσω σκότους της
ασεβείας, ούτω και νυν τους πόθω σε τιμώντας Παμμάκαρ, ως έχων
παρρησίαν πολλήν, ρύσαι παντός πειρασμού.
Δίστιχον.
Τίτε την παράκλησιν ταύτην προσδέχου, Ην σοι προσήγαγε Γεράσιμος ήδη.
ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΥ
Ο Διάβολος μετά την Πτώση εφηύρε τους θεούς εθνών ώστε να παραπλανήσει τον άνθρωπο και να τον οδηγήσει στην απιστία και την ασέβεια. Ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος παρατηρεί, ο διάβολος εφιλονίκησε παρά την αρχήν την ασέβειαν εισαγαγείν, λέγων έσεσθε ως θεοί. Και επειδή τότε ουκ ίσχυσεν, ύστερον επιχειρεί, φιλονεικών την πολυθεΐαν εισαγαγείν. Ο διάβολος έκανε προσπάθεια να εισαγάγει στους ανθρώπους την ασέβεια λέγοντας "θα γίνετε σαν Θεοί" και επειδή δεν το κατόρθωσε τότε, επιχειρεί να το κάνει αργότερα, μαχόμενος να εισάγει παντού την πολυθεΐα.
Ευσεβής στην Βίβλο χαρακτηρίζεται αποκλειστικά ο ευλαβής, δηλαδή αυτός που αγωνίζεται να αρνηθεί την κάθε αμαρτία και πάθος, βλέπουμε τον απόστολο Παύλο να λέει ἀρνησάμενοι τὴν ἀσέβειαν. Ο πιστεύων σε θεούς εθνών όπως και αυτός που δεν αγωνίζεται καθόλου είναι παραδομένος στην ασέβεια. Παρατηρούμε ότι ο Κύριος λέει καθαρά ότι όλοι όσοι είναι μακριά του και έπειτα τον παραδέχονται επιστρέφουν από το σκότος στο Φως, ἐπιστρέψαι
ἀπὸ σκότους εἰς φῶς, και είναι αδιάφορο αν είναι μέλη στον εκλεκτό λαό αλλά δεν αποδέχθηκαν, ἐκ τοῦ λαοῦ, ή ανήκουν στα Έθνη και ουδέποτε εδιδάχθησαν, καὶ τῶν ἐθνῶν.
Τα Βιβλικά αποσπάσματα παρατίθενται κατωτέρω.
Στο σκότος της ασεβείας, της ασεβείας τὴν τυφλότητα, ερρύσω σκότους της
ασεβείας, ζούν όλοι οι πιστοί των θεών εθνών οι οποίοι θεοί εθνών είναι δαίμονες, πάντες οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνια αλλά και όσοι παραδέχονται τον Διάβολο άμεσα όπως επί παραδείγματι ο πρώην μάγος Άγιος Κυπριανός στου οποίου το απολυτίκιο διαβάζουμε, σκότος έλιπες της ασεβείας. Στο σκότος της ασέβειας βρίσκονται και οι μη αγωνιζόμενοι Χριστιανοί οι οποίοι είναι παραδωμένοι εις τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας οπότε δεν ζουν εὐσεβῶς αλλά ασεβώς. Με την έλευση Χριστού και με το κήρυγμα του κάθε αποστόλου του ο οποίος δεν είναι μόνο ο απόστολος Τίτος αλλά και ο κάθε Χριστιανός ο οποίος δρα σε όλους τους αιώνες ως ευαγγελιστής, ο άνθρωπος επιστρέφει ἀπὸ σκότους εἰς φῶς και ρύεται εκ τῆς ἐξουσίας τοῦ σατανᾶ. Όχι μόνο οι μη αγωνιζόμενοι αλλά και οι αγωνιζόμενοι έχουν ανάγκη της βοηθείας των Αγίων. Η φράση Ως ουν ταύτην ερρύσω σκότους της
ασεβείας, ούτω και νυν τους πόθω σε τιμώντας Παμμάκαρ λέει όπως έφερες στον Χριστό τους Κρήτες ομοίως και εμάς που σε τιμούμε βοήθησέ μας στον αγώνα προς την ευσέβεια.
Ἐπεφάνη γὰρ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις, παιδεύουσα ἡμᾶς ἵνα ἀρνησάμενοι τὴν ἀσέβειαν καὶ τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰῶνι. Τιτ. 2,11-12
Διότι φανερώθηκε πλέον και δόθηκε σε όλους η χάρη του Θεού η σωτήρια για τους ανθρώπους. Αυτή η χάρη μας διδάσκει και μας παιδαγωγεί να αρνηθούμε την ασέβεια και τις αμαρτωλές επιθυμίες και να ζήσουμε στην παρούσα ζωή με εγκράτεια και σωφροσύνη, με δικαιοσύνη και αγάπη στους γύρω, με ευσέβεια και υπακοή προς τον Θεό.
Ἐπεφάνη γὰρ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις, παιδεύουσα ἡμᾶς ἵνα ἀρνησάμενοι τὴν ἀσέβειαν καὶ τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰῶνι. Τιτ. 2,11-12
Διότι φανερώθηκε πλέον και δόθηκε σε όλους η χάρη του Θεού η σωτήρια για τους ανθρώπους. Αυτή η χάρη μας διδάσκει και μας παιδαγωγεί να αρνηθούμε την ασέβεια και τις αμαρτωλές επιθυμίες και να ζήσουμε στην παρούσα ζωή με εγκράτεια και σωφροσύνη, με δικαιοσύνη και αγάπη στους γύρω, με ευσέβεια και υπακοή προς τον Θεό.
Όποιος απιστεί τὴν ἀσέβειαν ή όποιος δεν αγωνίζεται καθόλου κοσμικὰς ἐπιθυμίας, μπορεί μεν να έχει το όνομα Χριστιανός όμως στην ουσία είναι ασεβής και εις τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας παραδομένος, δηλαδή είναι ζων αφρόνως και ασεβής, οπότε εὐσεβῶς ζων είναι μόνο ο αγωνιζόμενος. Βλέπουμε αγαπητοί τι μεγάλη σημασία έχει ο αγώνας όπως μας υποδυκνύει ο απόστολος Παύλος στην προς Τίτον επιστολή. Ο αγώνας μας κάνει γνήσιους Χριστιανούς. Τότε είναι που αρνούμαστε την ασέβεια και τας κοσμικάς επιθυμίας. Ειδάλλως όταν εξομολογούμαστε αλλά βγαίνοντας από το εξομολογητήριο τρέχουμε πάλι για τα ίδια χωρίς ίχνος αγώνα, τότε αγαπητοί είμαστε δυστυχώς κατ' όνομα Χριστιανοί. Οπότε ας αγωνιζόμαστε και με την βοήθεια του Θεού θα απαλλαγούμε σιγά σιγά από την κάθε αμαρτία και πάθος.
ἐξαιρούμενός σε ἐκ τοῦ λαοῦ καὶ τῶν ἐθνῶν, εἰς οὓς ἐγώ σε ἀποστέλλω ἀνοῖξαι ὀφθαλμοὺς αὐτῶν, τοῦ ἐπιστρέψαι
ἀπὸ σκότους εἰς φῶς καὶ τῆς ἐξουσίας τοῦ σατανᾶ ἐπὶ τὸν Θεόν, τοῦ λαβεῖν
αὐτοὺς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ κλῆρον ἐν τοῖς ἡγιασμένοις πίστει τῇ εἰς
ἐμέ. Πραξ. 26,17-18 Εγώ θα σε σώζω Παύλε από τους
κινδύνους που θα διατρέξεις από τους Ιουδαίους αλλά και τους Εθνικούς
στους οποίους εγώ σε στέλνω. Και σε στέλνω Παύλε να ανοίξεις τα μάτια
της ψυχής
τους για να πιστέψουν και να επιστρέψουν από το σκότος στο φως και από
την εξουσία του σατανά στον Θεό και να πάρουν δια της πίστεώς τους σε
εμένα άφεση αμαρτιών και κληρονομία μαζί με εκείνους που έχουν
αγιασθεί.
Βλέπουμε ότι στο σκότος σκότους και τυφλοί ἀνοῖξαι ὀφθαλμοὺς είναι όσοι εκ του λαοῦ διώκουν αλλά και τα έθνη ἐθνῶν.
Απολυτίκιον Αγίου Κυπριανού και Αγίας Ιουστίνης.
Θείας πίστεως τη φωταυγεία, σκότος έλιπες της ασεβείας,
και φωστήρ της αληθείας γεγένησαι, ποιμαντικώς γαρ φαιδρύνας τον βίον
σου, Κυπριανὲ τη αθλήσει δεδόξασαι. Πάτερ Όσιε τον Κτίστην ημὶν ιλέωσαι,
ομού συν Ιουστίνη τη θεόφρονι. Στο απολυτίκιο ο Άγιος Κυπριανός τη φωταυγεία Θεού αφήνει την μαγεία και έτσι φεύγει, ελλείπει ἔλιπες από το σκότος της ασεβείας. Με άλλα λόγια αυτό μπορεί να ειπωθεί ρύστηκε εκ του σκότους της ασεβείας, ερρύσω σκότους της
ασεβείας, και οι δυο, Άγιος Κυπριανός αλλά και Κρήτες, "αρνήθηκαν την ασέβεια", ἀρνησάμενοι τὴν ἀσέβειαν, "επέστρεψαν από το σκοτάδι στο φως", ἐπιστρέψαι ἀπὸ σκότους εἰς φῶς, πήγαν από την "εξουσία του διαβόλου στον Θεό", ἐξουσίας τοῦ σατανᾶ ἐπὶ τὸν Θεόν.
Ακολουθία οσιομάρτυρος Παύλου του Νέου, εν Τριπόλει αθλήσαντος.
Χαίροις, ὁ Νεομάρτυς Χριστοῦ, ὁ θαρσαλέως τῶν τυράννων ἐνώπιον, κηρύξας
αὐτὸν τῶν ὅλων, Δημιουργὸν ἀληθῆ, καὶ τῆς ἀσεβείας τὴν τυφλότητα,
ἐλέγξας τρανώτατα, καὶ πιστοῖς πᾶσι καύχημα, ἐγείρας μέγα, τῇ πατρίδι
σου εὔκλειαν, ἐνεποίησας, τοῖς σοῖς ἄθλοις πανόλβιε χαίροις τῶν
συμμαρτύρων σου, ὦ Παῦλε συνόμιλε, ὁ καθαρῶς ἐποπτεύων, Τριάδα τὴν
ὁμοούσιον, ἣν μὴ διαλείπῃς, ἱκετεύων ἡμᾶς σῶσαι, τοὺς ἀνυμνοῦντάς σε.
Ο οσιομάρτυρας Παύλος ο Νέος ελέγχει την ασέβεια των πιστών σε θεούς εθνών και την τυφλότητα που αυτή επιφέρει.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου