Βάπτισμα και χρίσμα

αγίου γέροντος Δανιήλ Γούβαλη

Βάπτισμα: είναι μια θεοσύστατη τελετή κατά την οποία με την τριπλή κατάδυση στο νερό και ανάδυση και την επίκληση της Αγίας Τριάδος απαλλάσσεται ο βαπτιζόμενος από κάθε αμαρτία, αναγεννιέται πνευματικώς και γίνεται μέλος του σώματος του Χριστού, δηλαδή της Εκκλησίας. Το βάπτισμα είναι ένα Θεϊκό λουτρό που καθαρίζει από κάθε αμαρτία, απαλλάσσει από τις συνέπειες του προπατορικού αμαρτήματος, καταργεί κάθε ενοχή, αφανίζει και θανατώνει το σώμα της αμαρτίας. Το βάπτισμα παρέχει στον άνθρωπο νέα ζωή, τον ζωοποιεί πνευματικά, τον καινοποιεί, δηλαδή τον κάνει καινούργιο, τον αναγεννά.  Του παρέχει δεύτερη γέννηση, με το βάπτισμα συσσωματώνεται στο μυστικό σώμα του Χριστού, γίνεται μέλος της Εκκλησίας, γίνεται παιδί του Θεού, λαμβάνει την χάρη της υιοθεσίας. Χωρίς το βάπτισμα δεν μπορεί κανείς να εισέλθει στην ζωή της Εκκλησίας, δεν μπορεί να καταλάβει θέση στον οργανισμό της, είναι μυστήριο εισόδου, η είσοδος στην Εκκλησία, στην σωτηρία, στην αιώνια ζωή, προέρχονται μέσω αυτού. Το εν λόγο μυστήριο εικονίζει τον θάνατο και την ανάσταση του Χριστού. Η καταβύθιση στο νερό εικονίζει την ταφή του Χριστού, ενώ η ανάδυση την ανάσταση του. Η έξοδος από την κολυμβήθρα σημαίνει έξοδο από τον τάφο, σημαίνει καινούργια αναστάσιμη ζωή, πνευματική αναγέννηση και ανακαίνιση. Εκείνο που αναδύεται από την κολυμβήθρα είναι καινή κτίσις, καινούργιο δημιούργημα.

Χρίσμα: εννοούμε την θεοσύστατη εκείνη τελετή κατά την οποία χρίονται σταυροειδώς τα μέλη του βαπτισθέντος με Άγιο Μύρο και έτσι μεταδίδεται σε αυτόν το Άγιο Πνεύμα προς ενίσχυση, ανάπτυξη και τελείωση της αρξάμενης πνευματικής ζωής.  Με το μυστήριο αυτό μεταδίδεται μυστηριωδώς το Άγιο Πνεύμα, η δύναμη, η δωρεά, τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος ή θα μπορούσαμε να πούμε ότι με το μυστήριο αυτό σφραγίζεται ο άνθρωπος με το Άγιο Πνεύμα, γι’ αυτό και στη συγκεκριμένη στιγμή της χρίσεως ακούγεται η φράσις: σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου.  Με το μυστήριο αυτό επαναλαμβάνεται στον κάθε βαπτισμένο το γεγονός της Πεντηκοστής, έχουμε δηλαδή μια επέκταση της Πεντηκοστής εις τους αιώνες. Το μυστήριο του Χρίσματος και του Βάπτισματος δεν επαναλαμβάνονται, είναι μυστήρια ανεπανάληπτα. Η σφραγίδα του Χρίσματος εγχαράσσεται βαθιά και ανεξίτηλα στην ψυχή του χριομένου και τυπώνεται κατά τρόπο ανεξάλειπτο. Οι τυχόν αμαρτίες που θα διαπράξει ο Χριστιανός δεν το εξουδετερώνουν, όπως ακριβώς και τα σύννεφα εμπρός στον ήλιο δεν τον εξουδετερώνουν, αλλά δεν του επιτρέπουν τη φανέρωση, οι αμαρτίες το καθιστούν ανενέργητο.

Βάπτισμα και Χρίσμα

Για να εισέλθει κανείς στην Χριστιανική εκκλησία, για να κεντριστεί στην καλλιέλαιο, που είναι το σώμα του Χριστού, χρειάζεται να σφραγιστεί με τα μυστήρια του βαπτίσματος και του Χρίσματος. Περί των δυο αυτών μυστηριακών τελετών, κυκλοφορούν από τα στόματα των αιρετικών πολλές λανθασμένες ιδέες. Χρειάζεται λοιπόν για τα δυο αυτά βασικά μυστήρια της Εκκλησίας, να πούμε λίγα λόγια ώστε και οι Ορθόδοξες θέσεις να τονιστούν και οι απόψεις των αιρετικών να αποδειχθούν λανθασμένες και αντίθετες προς την Αγία Γραφή. Αρχίζουμε με το μυστήριο του βαπτίσματος.
Για εμάς το βάπτισμα είναι μια θεοσύστατος τελετή κατά την οποία με την τριπλή κατάδυση στο ύδωρ και ανάδυση και την αντίστοιχο επίκληση της Αγίας Τριάδος απαλλάσσεται ο βαπτιζόμενος από κάθε αμαρτία, αναγεννιέται πνευματικώς και καθίσταται μέλος του σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας. Το βάπτισμα είναι ένα Θεϊκό λουτρό που καθαρίζει από κάθε αμαρτία, απαλλάσσει από τις συνέπειες του προπατορικού αμαρτήματος, καταργεί κάθε ενοχή, αφανίζει και θανατώνει το σώμα της αμαρτίας. Το βάπτισμα παρέχει στον άνθρωπο νέα ζωή, τον ζωοποιεί πνευματικά, τον καινοποιεί, τον κάνει καινούργιο, τον αναγεννά. Του παρέχει δευτέρα γέννηση, με το βάπτισμα συσσωματώνεται στο μυστικό σώμα του Χριστού, γίνεται μέλος της Εκκλησίας, γίνεται τέκνο του Θεού λαμβάνει την χάρη της υιοθεσίας. Χωρίς το βάπτισμα δεν μπορεί κανείς να εισέλθει στην ζωή της Εκκλησίας, δεν μπορεί να καταλάβει θέση στον οργανισμό της, είναι μυστήριον εισόδου, η είσοδος στην Εκκλησία, στην σωτηρία, στην αιώνια ζωή προέρχονται μέσω αυτού. Βάπτισμα κλείς ουρανών βασιλείας, Άγιος Γρηγόριος ο θεολόγος. Το εν λόγο μυστήριο εικονίζει τον θάνατο και την ανάσταση του Χριστού. Η καταβύθιση στο ύδωρ του βαπτιστηρίου εικονίζει την ταφή του Χριστού, ενώ η ανάδυση την ανάσταση του. Η έξοδος από την κολυμβήθρα σημαίνει έξοδο από τον τάφο, σημαίνει καινούργια αναστάσιμη ζωή, πνευματική αναγέννηση και ανακαίνιση. 
Εκείνο που αναδύεται από την κολυμβήθρα είναι καινή κτίσις, καινούργιο δημιούργημα, βάπτισμα τοίνυν εστίν, σημειώνει ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης, αμαρτιών κάθαρσις, ανακαινισμού και αναγεννήσεως αιτία.
Όπως ο Ιησούς πέθανε έχοντας στους ώμους του τις αμαρτίες όλου του κόσμου, ώστε αφού θανατώσει την αμαρτία να αναστηθεί εν δικαιοσύνη, έτσι και εσύ, αφού καταβείς στο ύδωρ και τρόπον τινά ταφείς μέσα σε αυτό, όπως ετάφη ο Χριστός, εγείρεσαι πάλι και περιπατείς σε καινούργια ζωή, Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων 3η Κατήχησις.
Με το βάπτισμα απαλλάσσεται ο άνθρωπος από το σκοτάδι και ενδύεται το φως, η ψυχή πλημμυρίζει από φως, είναι λαμπρότης ψυχών, σκότους κατάλυσις και φωτός μετουσία, Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, Λόγος 40ος.
Γι' αυτό στην αρχαία εκκλησία ονομαζόταν και φώτισμα.
Άλλο χαρακτηριστικό του μυστηρίου αποτελεί το ότι είναι ένα, μοναδικό και ανεπανάληπτο, δεν ανήκει στα επαναλαμβανόμενα μυστήρια. 
Αυτή είναι η θέσις των Ορθοδόξων ως προς το βάπτισμα. 
Πρέπει όμως εν συνεχεία να την κατοχυρώσουμε με Αγιογραφικά χωρία, ώστε να μπορούμε να αποκρούουμε τον κάθε αιρετικό που θα θελήσει να την παρουσιάσει σαν αντιγραφική. Βασικότατο χωρίο για το βάπτισμα είναι αυτό που υπάρχει στο τέλος του Κατά Ματθαίον Ευαγγελίου πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, κη'19
Εδώ φαίνεται πιο καθαρά και από τον Ήλιο ότι το βάπτισμα πρέπει να γίνεται στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Και όμως υπάρχουν αιρετικοί που αρνούνται την ύπαρξη Τριαδικού Θεού και εμφανίζονται και σαν εμβριθείς μελετητές της Βίβλου…
Μη χειρότερα…. 
Το επόμενο εδάφιο δηλώνει καθαρά ότι το βάπτισμα είναι αναγκαίο στην σωτηρία, πορευθέντες εἰς τόν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τό εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει ὁ πιστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται, ὁ δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται. Μαρκ. ιστ’16
Η αναγκαιότης του μυστήριου στην σωτηρία παρουσιάζεται πιο κατηγορηματικά στο Ιωάννης γ’ 5. Ο στίχος έχει ληφθεί από τον διάλογο του Κυρίου με τον Νικόδημο, ἀμήν ἀμήν λέγω σοι, ἐάν μή τις γεννηθῇ ἐξ ὕδατος καί Πνεύματος, οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, ύδωρ και πνεύμα σημαίνει βάπτισμα και στον Ιορδάνη στην βάπτιση του Χριστού είχαμε ύδωρ και πνεύμα. Ου δύναται, δε μπορεί να εισέλθει κανείς στην Βασιλεία του Θεού, στην περιοχή δηλαδή της σωτηρίας, εάν δεν έχει βαπτιστεί.

Ότι το βάπτισμα παρέχει άφεση αμαρτιών φαίνεται ολοκάθαρα στην ομιλία που έκανε ο Απόστολος Πέτρος κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, τον ερωτούν οι Ισραηλίτες τι πρέπει να κάνουμε για να σωθούμε;

Και τους απαντά: μετανοήσατε, καί βαπτισθήτω ἕκαστος ὑμῶν ἐπί τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, καί λήψεσθε τήν δωρεάν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Πραξ β’38. Η ίδια αλήθεια υπογραμμίζεται και στο Πράξεις, το 22 κεφάλαιο στίχος 16, όπου ο Ανανίας λέγει προς τον Σαύλον τον μετέπειτα Παύλον, αναστας βάπτισε και απόλουσε τας αμαρτίας σου, σήκω να βαπτιστείς και να λουστείς από τις αμαρτίες σου. 
Και ενώ τα χωρία έχουν τόση διαύγεια, οι διάφοροι αιρετικοί, όπως οι μάρτυρες του Ιεχωβά, υποστηρίζουν με φανατισμό ότι το βάπτισμα δεν είναι μυστήριο και δεν παρέχει κατά μυστηριακό τρόπο άφεση αμαρτιών, αλλά απλώς είναι μια τελετή με συμβολικό χαρακτήρα. Σαν τι άλλο έπρεπε να έγραφε η Βίβλος για να δείξει ότι το βάπτισμα καθαρίζει και λούζει από τις αμαρτίες; Για τους αιρετικούς δυστυχώς έχουν εδώ θέση τα λόγια το προφήτου Ησαΐα, βλέποντες βλέψετε καί οὐ μή ἴδητε.
Η πιο παράδοξη τύφλωση… 
Στο όγδοο κεφάλαιο των Πράξεων στίχοι 36-38 όχι μόνο γίνεται λόγος για το βάπτισμα, αλλά φαίνεται καθαρά η ύπαρξις βαπτισματικής τελετουργίας. Πριν βαπτισθεί ο Ευνούχος από τον Ευαγγελιστή, πιστεύω ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού.
Κλασσικό χωρίο είναι το Ρωμαίους στ' 3-8  όπου το βάπτισμα παρουσιάζεται σαν ξεχωριστό και ιδιότυπο μυστήριο που κάνει τον άνθρωπο κοινωνό του θανάτου και της αναστάσεως του Χριστού. Η καταβύθισις στο ύδωρ αντιστοιχεί προς τον θάνατο και ενταφιασμό του Χριστού, ενώ η ανάδυσις προς την ανάσταση.

Η φράσις είναι σαφής ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστόν Ἰησοῦν εἰς τόν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν σύμφυτοι γεγόναμεν τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ, σύμφυτοι, εικόνα από φυτά που έχουν συμφυΐα, ένωσις στην βλάστηση και ανάπτυξη τους, ομοίωμα του θανάτου του Χριστού. Αυτός ο αξιοπρόσεκτος χαρακτηρισμός αφορά το βάπτισμα και στον 8ο στίχο ἀπεθάνομεν συν Χριστῷ, έχουμε ταυτισμό του βαπτίσματος με τον θάνατο του Κυρίου. Ο αναστάσιμος χαρακτήρας δηλώνεται στον στίχο 4, ὥσπερ ἠγέρθη Χριστός ἐκ νεκρῶν διά τῆς δόξης τοῦ πατρός, οὕτω καί ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν, ότι παλαιό και αμαρτωλό καταργήθηκε και θανατώθηκε μέσα στο ύδωρ του βαπτιστηρίου. 
Ίδιες αλήθειες τονίζονται στα χωρία Κολοσσαείς γ’11-12. Δεν το αναλύουμε εδώ, θα το αναλύσουμε άλλη φορά ομιλώντας περί  >> Νηπιοβαπτισμού <<.

Σημειώνουμε μόνο τα δυο χαρακτηριστικά ρήματα του, συνθάπτομαι, συνεγείρομαι, μετά του Χριστού. Δηλαδή στο βάπτισμα κατά τρόπο ανεξιχνίαστο και μυστηριακό, ζει ο άνθρωπος τον Σταυρό, την ταφή και την ανάσταση του Χριστού και λαμβάνει την λύτρωση και την χάρη που πηγάζει από το Σταυρό και την Ανάσταση, απολυτρώνεται από κάθε του ενοχή και αμαρτία όπως φαίνεται και στο επόμενο εδάφιο, οὔτε πλεονέκται, ομιλεί ο Απόστολος Παύλος, οὔτε πλεονέκται οὔτε κλέπται οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι  καί ταῦτά τινες ἦτε·(ήσασταν) ἀλλά ἀπελούσασθε, ἀλλά ἡγιάσθητε, ἀλλά ἐδικαιώθητε. Α’ Κορινθίους στ’10-11.
Το ἀπελούσασθε αναφέρεται στο βάπτισμα. Με το μυστήριο πλένεται, καθαρίζεται πλήρως, απολούεται ο άνθρωπος και απαλλάσσεται από κάθε ρύπο. Τον χαρακτηρισμό του βαπτίσματος ως λουτρού θα τον ιδούμε και πιο κάτω σε άλλο χωρίο. 
Στην τελετή του Ορθοδόξου βαπτίσματος αναφέρεται από τον ιερέα η φράσις: εδικαιώθης, ηγιάσθης, απελούσθης, αυτό δείχνει ότι εμείς είμαστε Βιβλικοί και Γραφικοί περισσότερο από κάθε άλλον. Το βάπτισμα κατά μυστηριώδη τρόπο μας χαρίζει την υιοθεσία, μας καθιστά τέκνα του Θεού, όλοι είσαστε υιοί Θεού δια της πίστεως εις τον Χριστόν Ιησούν διότι όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε Χριστόν ενεδύσασθε, όποιος βαπτίζεται ενδύεται τον Χριστόν, μυστηριώδης πράγματι έκφρασις, ενώνεται μαζί του και κατά συνέπεια γίνεται και αυτός υιός του Θεού.
Ως γνωστόν ο στίχος, όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, ψάλλεται κατ' επανάληψη στην τελετή του Ορθοδόξου βαπτίσματος και εδώ ο Βιβλικός χαρακτήρας.
Στο χωρίο Εφεσίους δ' 4-5 ἓν σῶμα καί ἓν Πνεῦμα... εἷς Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα·
Επιβεβαιώνεται η πίστις μας ότι πρόκειται για μυστήριο που γίνεται μια φορά και δεν επαναλαμβάνεται. Ομολογώ εν βάπτισμα.
Το βάπτισμα είναι υπερφυσικό λουτρό, σημειώνει σχετικά ο Απόστολος Παύλος δια να αγιάσει αυτήν την εκκλησίαν αφού την καθαρίσει δια του λουτρού του ύδατος εν ρήμματι, με λόγον, δια να την στήσει εις το πλευρόν του ένδοξον χωρίς σπίλον ή ρυτίδα. Εφεσίους ε’26-27. Εν ρήμματι, με λόγον, σημαίνει την επίκληση της Αγίας Τριάδος.

Όσοι θα εισέλθουν στην Εκκλησία λούζονται καθαρίζονται λάμπουν από καθαρότητα χάρις στο βάπτισμα. Σχετικώς αναφέρει και η προς Εβραίους, είμεθα λουσμένοι στο σώμα με ύδωρ καθαρόν ι’23.
Και στην προς Τίτον Επιστολή υπάρχει η φράσις λουτρόν παλιγγενεσίας γ’5, δηλαδή λουτρό που επιφέρει όχι απλώς καθαρισμό αλλά μια καινούργια γέννηση, φεύγει ένας παλαιός κόσμος και έρχεται ένας καινούργιος και το κατά το έλεος του μας έσωσε δια λουτρού παλιγγενεσίας και το έσωσε έχει τη σημασία του. 
Το βάπτισμα χορηγεί σωτηρία, καθαρίζει, αγιάζει, σώζει, ασφαλώς δεν θα τα ενεργούσε όλα αυτά εάν ήταν μια απλή συμβολική τελετή, όπως διατείνονται οι μάρτυρες του Ιεχωβά και άλλοι αιρετικοί που καυχώνται και ως μελετηταί της Γραφής.
Για το ανεπανάληπτο του μυστηρίου ομιλεί και το Εβραίους στ’4, τους άπαξ φωτισθέντας, άπαξ, μια φορά. Το βάπτισμα στην αρχαία εκκλησία ονομάζονταν και φώτισμα. Και το Εβραίους ι’32 τους βαπτισθέντας τους αποκαλεί φωτισθέντας.
Και ένα τελευταίο εδάφιο, εις την οποίαν κιβωτόν, ολίγαι δηλαδή οκτώ ψυχαί διεσώθησαν δια του ύδατος του οποίου αντίτυπον τώρα είναι το βάπτισμα το οποίον μας σώζει. 

Είναι δε όχι απαλλαγή από ρύπον σωματικόν αλλά θερμή αίτησις προς τον Θεον δια την αποκτησιν αγαθής συνειδήσεως. Α’ Πέτρου γ’21
Και εδώ τονίζεται ότι το βάπτισμα καθαρίζει τα βάθη της ανθρωπίνης υπάρξεως, την συνείδηση και ότι χορηγεί σωτηρία, σώζει από τον κατακλυσμό της αμαρτίας, σώζει από την πνευματική φθορά και απώλεια.
 
Ας έλθουμε τώρα και στο εισαγωγικό μυστήριο στην Εκκλησία, το Χρίσμα.
Και οι μάρτυρες του Ιεχωβά και όλες οι Προτεσταντικές παραφυάδες, αγνοούν και αρνούνται το μυστήριο του χρίσματος ωσάν να μην έγραφε τίποτα γι' αυτό η Καινή Διαθήκη. Πριν όμως ιδούμε το πράγμα Αγιογραφικώς ας εκθέσουμε δι' ολίγον την Ορθόδοξο πίστη επάνω στο εν λόγω μυστήριο.
Λέγοντας Χρίσμα εννοούμε την θεοσύστατη εκείνη τελετή κατά την οποίαν χρίονται σταυροειδώς τα μέλη του βαπτισθέντος με Άγιο Μύρο και έτσι μεταδίδεται σε αυτόν το Άγιο Πνεύμα προς ενίσχυση, ανάπτυξη και τελείωση της αρξάμενης πνευματικής ζωής. 
Με το μυστήριο αυτό μεταδίδεται μυστηριωδώς όπως είπαμε το Άγιο Πνεύμα, η δύναμις, η δωρεά, η χάρις, τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος ή θα μπορούσαμε να πούμε ότι με το μυστήριο αυτό σφραγίζεται ο άνθρωπος με το Άγιο Πνεύμα, γι' αυτό και στη συγκεκριμένη στιγμή της χρίσεως ακούγεται η φράσις σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου.
Με τον μυστήριο αυτό επαναλαμβάνεται στον κάθε βαπτισμένο το γεγονός της Πεντηκοστής, έχουμε δηλαδή μια επέκταση της Πεντηκοστής εις τους αιώνες.
Μετά την λήψη του χρίσματος ο άνθρωπος δεν αποτελείται πλέον μόνον από το σώμα του και την ψυχή του, αλλά και από την χάρη του Αγίου Πνεύματος, η οποία παρουσιάζεται σαν νέο ανθρωπολογικό στοιχείο αφού συνυφαίνεται οργανικά μαζί του. Το εδάφιο Ιούδα 19 είναι ενδιαφέρον από την αντίθετη πλευρά, Οὗτοί εἰσιν οἱ ἀποδιορίζοντες, ψυχικοί, Πνεῦμα μή ἔχοντες. Το Χρίσμα έχει χαρακτηριστεί ως τελεσιουργία ομοταγής της Θείας Ευχαριστίας αναφέρεται στα κείμενα που επιγράφονται στο όνομα του Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, ως έλαιον χρίσεως, στον Μέγα Βασίλειο ως μυστικόν χρίσμα, στον Κύριλλο Ιεροσολύμων ως σφραγίδα της συσσωματώσεως τον Χριστόν, ως αρραβών της επουρανίου κληρονομίας. Εάν η Θεία Ευχαριστία είναι κοινωνία Χριστού, το Χρίσμα είναι κοινωνία του Αγίου Πνεύματος.
Όπως ο άρτος της Ευχαριστίας, γράφει ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, μετά την επίκληση του Αγίου Πνεύματος δεν είναι πλέον απλούς άρτος, αλλά σώμα Χριστού, έτσι και το Άγιο Μύρο μετά την επίκληση είναι η παρουσία του Αγίου Πνεύματος και με το φαινόμενο μύρο χρίεται το σώμα, ενώ με το Άγιο και ζωοποιό αγιάζεται η ψυχή.
Το μυστήριο του χρίσματος τελείται μετά το βάπτισμα και το επισφραγίζει, το επικυρώνει και το βεβαιώνει. Κατά την εν Λαοδίκεια σύνοδο 364μΧ οι φωτιζόμενοι μετά το βάπτισμα χρίονται με επουράνιο χρίσμα. Σχετικά παρατηρεί και ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων ότι όπως στο Χριστό έγινε η βάπτιση, και έπειτα επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και έπειτα η έξοδος για την πάλη με τον διάβολο, έτσι και στους Χριστιανούς προηγείται το ιερό βάπτισμα, ακολουθεί το μυστικό χρίσμα και έπεται η πάλη προς τον εχθρό.
Στην αρχή το χρίσμα γινόταν με την επίθεση στην κεφαλή των βαπτισθέντων των χειρών των αποστόλων, ακουμπούσαν οι απόστολοι τα χέρια τους, αλλά κατόπιν η επίθεση των χειρών αντικαταστάθηκε με την χρίση δι' Άγιου Μύρου, για την αντικατάσταση αυτή θα μιλήσουμε και πιο κάτω. Όλοι όσοι εδώ στην Ελλάδα λαμβάνουμε το χρίσμα, χριόμεθα με το Άγιο Μύρο το οποίον παραλαμβάνουμε από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και το οποίο εμπεριέχει έλαιο αναμεμιγμένο με 40 περίπου αρωματώδεις ουσίες που συμβολίζουν τα ποικίλα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.
Ο καθαγιασμός του γίνεται σε λειτουργία της Μεγάλης Πέμπτης.
Ο Πατριάρχης συνοδευόμενος από συνοδικούς Αρχιερείς, προσεύχεται στον Θεό να καταπέμψει το Άγιο Πνεύμα και να αγιάσει το μύρο και να το καταστήσει, μύρον αγαλλιάσεως Πνεύματος Αγίου, θώρακα δυνάμεως εις αποτροπήν πάσης διαβολικής ενεργείας, σφραγίδα ανεπιβούλευτον, αγαλλίαμα καρδίας ευφροσύνην αιώνιον. 
Για το Άγιο Μύρο νεώτερος θεολόγος σημειώνει τα εξής: Άγιο Μύρο είναι η μυστηριώδης ύλη η οποία ετοιμαζόμενη καταλλήλως εξ’ ελαίου και άλλων ευωδών ουσιών και καθαγιαζομένη κατά τα σχετικάς εκκλησιαστικάς διατάξεις, καθίσταται φορεύς της επισκοπικής ευλογίας και ως τοιαύτη αποτελούσα άλλην μορφήν και τύπον της επιθέσεως των χειρών, χρησιμοποιείται εν τη τελέσει του μυστηρίου του χρίσματος ως ορατόν σημείον της μεταδόσεως της δυνάμεως και των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος προς τους βαπτιζομένους. Το μυστήριο του Χρίσματος όπως και το Βάπτισμα δεν επαναλαμβάνονται, είναι μυστήριο ανεπανάληπτο, η σφραγίδα του εγχαράσσεται βαθιά και ανεξίτηλα στην ψυχή του χριομένου και τυπώνεται κατά τρόπο ανεξάλειπτο.
Οι τυχόν αμαρτίες που θα διαπράξει ο Χριστιανός δεν το εξουδετερώνουν, όπως ακριβώς και τα σύννεφα εμπρός στον ήλιο δεν τον εξουδετερώνουν, αλλά δεν του επιτρέπουν τη φανέρωση, οι αμαρτίες το καθιστούν ανενέργητο. Εκείνο που χρειάζεται να κάνουμε τώρα είναι να ερευνήσουμε την  Αγία Γραφή και να δούμε, εάν γίνεται λόγος για κάποια μυστηριώδη πράξη με την οποία μεταδίδεται το Άγιο Πνεύμα. 

Εάν δεν βρούμε σχετικές περικοπές τότε βέβαια το δίκιο θα ανήκει τους αιρετικούς. 
Στην Γραφή υπάρχουν πολυάριθμες περικοπές οι οποίες δείχνουν ότι στην Χριστιανική Εκκλησία υπάρχει το χρίσμα, η μυστηριώδης μετάδοσις της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος.
Θα τις παρουσιάσουμε αυτές τις περικοπές ώστε να κατοχυρωθεί η θέσις της Εκκλησίας μας και να καταισχυνθούν οι αιρετικοί που την αρνούνται.
Στο 7ο κεφάλαιο του Κατά Ιωάννη Ευαγγελίου, στίχοι 37-39 αναφέρεται ότι ο Κύριος στην τελευταία και πιο επίσημη ημέρα της εορτής της Σκηνοπηγίας, στον ναό των Ιεροσολύμων, προσκάλεσε με δυνατή φωνή τους Ιουδαίους για να τους δώσει άφθονο νερό, νερό που θα τους ξεδιψάσει, νερό που θα τους χορηγήσει την ζωή.
Και εξηγεί ο Ευαγγελιστής ότι αυτό το είπε δια το πνεύμα που επρόκειτο να λάβουν όσοι θα επίστευον σε Αυτόν. Την ημέρα της Πεντηκοστής ο Απόστολος Πέτρος απευθύνεται ως εξής προς τα πλήθη, ας μετανοήσετε και ας βαπτιστεί ο καθ εις, εις το όνομα του Χριστού και θα λάβετε την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος. Πράξεις β’38.
Στο 8ο κεφάλαιο των Πράξεων φαίνεται πολύ καθαρά ότι η μετάδοσις του Αγίου Πνεύματος αποτελούσε ξεχωριστή πράξη, διαφορετική από το βάπτισμα. 
Αναφέρεται εκεί ότι οι Σαμαρείτες πίστευσαν στον Χριστόν και εν συνεχεία βαπτίσθηκαν από τον Ευαγγελιστή Φίλιππο. Ο Φίλιππος όμως ανήκε στους επτά βοηθούς των Αποστόλων, δεν ανήκε στους δώδεκα αποστόλους, και είχε δικαίωμα να τελέσει το βάπτισμα αλλά δεν είχε δικαίωμα να τελέσει το χρίσμα. Για αυτό παρέστη ανάγκη να μεταβούν στους Σαμαρείτες, οι Απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης, οι οποίοι τότε επετίθουν τας χείρας επ’ αυτούς και ελάμβανον Πνεύμα Άγιον, στίχοι 14-17.

Στην αρχή της δράσεως του Αποστόλου Παύλου στην Έφεσο αναφέρεται, Πράξεις ιθ’ 1-6, ότι οι δώδεκα άνδρες είχαν γίνει ατελώς Χριστιανοί. Ο Απολλώς ο οποίος φαίνεται ότι ήταν δάσκαλος τους, τους είχε βαπτίσει μόνο στον βάπτισμα του Ιωάννου, όταν λοιπόν τους ρώτησε ο Απόστολος Παύλος εάν έλαβαν Άγιο Πνεύμα του απήντησαν πως αγνοούν και εάν υπάρχει ακόμη Άγιο Πνεύμα.
Εν συνεχεία ο Παύλος τους διευκρίνισε την διαφορά ανάμεσα στο βάπτισμα του Ιωάννου και στο βάπτισμα του Χριστού, αυτοί με την σειρά τους επείσθησαν και δέχτηκαν το Χριστιανικό βάπτισμα και στην συνέχεια αφού επέθεσε ο Παύλος εις αυτούς τας χείρας ήλθε το Πνεύμα το Άγιον επάνω τους. Μάλιστα όπως συνέβαινε στους Αποστολικούς χρόνους, μόλις έλαβαν το χρίσμα από το Άγιο Πνεύμα, παρουσίασαν και εξωτερικά σημεία, ομιλούσαν ξένες γλώσσες και προφήτευαν.
Στο 5ο κεφάλαιο της Προς Ρωμαίους Επιστολής γίνεται λόγος για την δικαίωση που πραγματοποιεί η σταυρική θυσία του Χριστού και ότι η δικαίωση αυτή χορηγεί υπομονή και ελπίδα και ο στίχος 5 σημειώνει, η δε ελπίς δεν φέρει αισχύνην διότι η αγάπη του Θεού προς εμάς έχει ξεχυθεί εις τας καρδίας μας δια του Αγίου Πνεύματος το οποίον εδόθη εις εμάς. Εδώ δηλαδή βεβαιώνεται οι Χριστιανοί της Ρώμης έχουν λάβει το Άγιο Πνεύμα.
Το Ρωμαίους η’11 ομιλεί για ενοίκηση του Πνεύματος του Θεού μέσα στους πιστούς. 

Το Πνεύμα οικεί εν υμίν, το Πνεύμα είναι το ενοικούν εν υμίν.
Από το επόμενο εδάφιο Β’ Κορινθίους ια' 4 δίνεται η βεβαίωσις ότι οι Χριστιανοί της Κορίνθου είχαν λάβει το Άγιον Πνεύμα, εάν μεν εκείνος που έρχεται σε εσάς ως διδάσκαλος κηρύσσει άλλον Ιησούν τον οποίον εμείς δεν εκηρύξαμε ή αν λαμβάνετε άλλο πνεύμα το οποίο δεν ελάβετε, καλώς θα τον ανείχεσθε.

Στο 3ο κεφάλαιο της Προς Γαλάτας επιστολής επιτιμώνται οι Γαλάτες από τον Απόστολο για την στάση τους απέναντι στο Ευαγγέλιο που τους παρέδωσε. Στη θέση της πίστεως στον Χριστό άρχισαν να τοποθετούν διατάξεις του Μωσαϊκού νόμου.
Μεταξύ άλλων τους λέγει, τούτο μόνο θέλω να μάθω από εσάς, από τα έργα του νόμου ή από την ακοή της πίστεως ελάβετε το Πνεύμα;
Επίσης τους λέγει, εκείνος που επιχορηγεί σε εσάς το Πνεύμα και ενεργεί σε εσάς δυνάμεις τα πραγματοποιεί αυτά δια τα έργα του νόμου ή δια την ακοή της πίστεως;
Στην ίδια επιστολή τονίζεται ότι ο Θεός έχει στείλει στις καρδιές των Χριστιανών το Άγιο Πνεύμα, το οποίον επισφραγίζει την υιοθεσία, επειδή είστε υιοί εξαπέστειλεν ο Θεός το Πνεύμα του Υιού αυτού εις τας καρδίας υμών κράζων αββά ο Πατήρ, αββά ίσον Πάτερ.
Στο εδάφιο δ’8 της πρώτης προς Θεσσαλονικείς επιστολής βεβαιώνεται η αλήθεια ότι μας εδόθη από τον Θεόν το Άγιο Πνεύμα, εκείνος λοιπόν που αθετεί δεν αθετεί άνθρωπον αλλά τον Θεόν ο οποίος σας έδωσε το Πνεύμα του το Άγιον. 
Δεν θα αναφέρουμε όμως όλα τα χωρία φαίνεται καθαρά ότι δίδεται μέσα στην Χριστιανική εκκλησία δια μια ορισμένης τελετουργίας η χάρις του Αγίου Πνεύματος.

Ερώτησις
Πού φαίνεται το χρίσμα όπως παρασκευάζεται σήμερα από το πατριαρχείο; Δε θα έπρεπε να γίνεται με τα χέρια όπως έκαναν οι Απόστολοι; Είναι το χρίσμα με τα αρώματα εφεύρεση;

Απάντησις
Το έλαιο του Χρίσματος όχι μόνο δεν είναι νεωτερισμός ή εφεύρεση αλλά είναι παραδεδομένο από τους Αποστόλους ενώ προφητεύεται στην Παλαιά Διαθήκη. Αντιθέτως νεωτερισμοί και σατανική εφεύρεση είναι όχι μόνο οι διδαχές αλλά καθαυτή η ύπαρξις του κάθε αιρεσιάρχου ο οποίος ενεφανίσθη πριν από 100 ή 50 χρόνια και αρνείται όχι απλά τον τρόπο αλλά το μυστήριο καθ' ολοκληρίαν. Επειδή το έλαιον του Χρίσματος είναι Θεϊκή εντολή για αυτό το συναντούμε στους πρώτους Χριστιανούς συγγραφείς σαν κάτι σύνηθες ενώ η πρώτη αντίθεση κατ΄αυτού προήλθε μάλλον από τους αιρετικούς Αλβιγηνούς τον 13ο αιώνα και αργότερα ο λήρος και φλεδονώδης Καλβίνος απέρριψε το Χρίσμα ως μυστήριο εντελώς. 
Για περισσότερα περί ελαίου του χρίσματος κλίκ εδώ --> Άγιο Μύρο

Posted in Αιρετικοί, Βάπτισμα και Χρίσμα, Ιεχωβάδες Χιλιαστές, Πεντηκοστιανοί