Κουβεντούλες με αντιαιρετικό αγωνιστή
αγίου γέροντα Δανιήλ Γούβαλη
Ένας απλός άνθρωπος χωρίς μόρφωση με επάγγελμα εισπράκτορας στα λεωφορεία, τώρα συνταξιούχος, ο Κώστας Ρήγας ειδικεύτηκε στον αντιαιρετικό αγώνα. Τον φώτισε πλούσια ο Θεός. Σήμερα θα ακούσουμε διάφορες εμπειρίες του, έχουν ενδιαφέρον.
- Κάποτε ήρθε ένας αιρετικός στο σπίτι μου, Χιλιαστής, και άρχισε να μου κάνει μερικές ερωτήσεις. Μου λέει αγαπάς το όπλο που σκότωσε τον πατέρα σου;
Τι να του πείτε ότι το αγαπάτε; Θα του πείτε όχι. Ξέρετε που θα σας πάει; Θα σας πάει αμέσως στο Γολγοθά ! Θα σας πει: τότε πως αγαπάτε το Σταυρό που σταύρωσαν τον Χριστό; Του λέω εσύ καταδικάζεις το όπλο που σκότωσε τον πατέρα σου και αθωώνεις το φονιά που πήρε το όπλο και σκότωσε τον πατέρα σου; Μήπως σηκώθηκε μόνο του το όπλο και σκότωσε τον πατέρα σου; Κατά σύμπτωση είχα ένα τούβλο εκεί στο σπίτι, του λέγω βλέπεις αυτό το τούβλο; ναι μου λέει, γιατί το έφτιαξε το εργοστάσιο για καλό σκοπό η για κακό; για καλό μου λέγει να φτιάξω το σπίτι μου την μάντρα μου και ότι άλλο έχω ανάγκη. Εάν του λέγω στο ζυγίσω στο κεφάλι τώρα, θα φταίει το τούβλο όχι εγώ; Δηλαδή θα πάμε στο δικαστήριο και θα καταδικάσουν το τούβλο και εμένα θα με αθωώσουν; Όχι βέβαια μου λέγει. Εσείς όμως λέγω αυτό κάνετε, τα φορτώνετε όλα στον Σταυρό και αθωώνετε τους σταυρωτές του Χριστού, αυτούς που φώναζαν άρον σταύρωσον τους αθωώνετε και καταδικάζετε τον Σταυρό.
- Εδώ κύριε Κώστα να σας πω και εγώ μια παρόμοια περίπτωση, όταν τίθεται το θέμα Σταυρού τους κάνω την εξής ερώτηση: που γίνονταν οι θυσίες στην Παλαιά Διαθήκη; ε απαντούν γίνονταν στο θυσιαστήριο των ολοκαυτωμάτων έξω από τον Ναό. Ήταν ιερό το σημείο στο οποίο γίνονταν οι θυσίες της Παλαιάς Διαθήκης; Ε μου λένε φυσικά ήταν ιερό. Θυσιαστήριο. Λέω στην Καινή Διαθήκη αυτές οι θυσίες ισχύουν η καταργήθηκαν; Ε μου λένε καταργήθηκαν και ποια θυσία επικρατεί η θυσία του Χριστού που θυσιάστηκε ο Χριστός; Και οδηγούμε την συζήτηση ότι ο Σταυρός είναι το θυσιαστήριο της Καινής Διαθήκης. Και όπως ήταν η ιερά τα θυσιαστήρια που γίνονταν οι θυσίες της Παλαιάς Διαθήκης είναι ασυγκρίτως ιερότερο σημείο και τόπος ο Σταυρός που έγινε η θυσία του Γολγοθά η θυσία της Καινής Διαθήκης.
- Μάλιστα.
- Έφυγε αυτός ο Χιλιαστής μετά ;
- Όχι... Του έφερα ένα παράδειγμα. Ας πούμε του λέω ότι είναι ένας κακοποιός και είναι οπλισμένος σαν αστακός. Είναι και πολύ πανούργος και σας προκαλεί συνεχώς. Εσείς είσαστε ευσεβής άνθρωπος και άοπλος, αναγκαστικά παρά την θέληση σας μπαίνετε στην μάχη. Κατά την διάρκεια της πάλης κατορθώσατε και αφοπλίσατε τον αντίπαλο σας και με το ίδιο του το όπλο τον συντρίψατε. Τι λέτε; θα το πετάξετε αυτό το όπλο που σας έσωσε την ζωή ως φονικό όργανο; Δεν νομίζω, αλλά θα το τιμήσετε όπως τιμάει το Έθνος τα καρυοφύλλια του ’21. Άλλη περίπτωση Χιλιαστού, μου λέγει ποιο είναι το όνομα του Θεού; Του λέγω κατά το Εβραϊκόν ο Θεός λέγετε Γιαχβέ, κατά το Ελληνικό λέγετε Κύριος, κατά το Τουρκικό Αλλάχ, εσύ του λέω τι είσαι; Τούρκος ή Εβραίος; Όχι μου λέει Έλληνας. Αποκλείετε του λέγω γιατί θα μιλούσες Ελληνικά, Κύριος θα έλεγες.
- Αυτή την περίπτωση να αρχίζει η συζήτηση και να ερωτούν ποιο είναι το όνομα του Θεού είναι μια κλασσική περίπτωση κύριε Ρήγα που αρχίζουν τον διάλογο. Εμείς τους λέμε ότι για τους Εβραίους και για τη Παλαιά Διαθήκη της γραμμένη στα Εβραϊκά το όνομα ήταν το περίφημο Τετραγράμματο με τα τέσσερα σύμφωνα, το Γιαχβέ. Όταν όμως έγινε η μετάφραση έχουμε την Καινή Διαθήκη και έχουμε παραθέματα αναφέρονται σε χωρία της Παλαιάς Διαθήκης όπου είναι Γιαχβέ εκεί υπάρχει η λέξις Κύριος, Κύριος φυσικά με την απόλυτη έννοια της λέξεως Κύριος, όχι με την σχετική έννοια. Γιαχβέ λοιπόν στα Εβραϊκά Κύριος στα Ελληνικά, δεν επεκράτησε το Γιαχβέ στον Ελληνικό χώρο και στον Ελληνιστικό χώρο και η γλώσσα της Καινής Διαθήκης είναι Ελληνιστική γλώσσα, έτυχε να μην επικρατήσει το Γιαχβέ. Παραδόξως το Σαβαώθ έχει επικρατήσει, που και που μπορούμε να βρούμε το Σαβαώθ ή το Αμήν ή το Αλληλούια αλλά ειδικά το Γιαχβέ δεν επεκράτησε διότι όταν οι Απόστολοι στον Ελληνιστικό χώρο έλεγαν ο Γιαχβέ δεν θα καταλάβαιναν τίποτα οι άνθρωποι, τι θα πει Γιαχβέ; Οι Εβραίοι όμως καταλάβαιναν γιατί Γιαχβέ θα πει ο Ων αυτός που είναι. Δηλαδή αυτός που έχει το είναι στον απόλυτο βαθμό. Αλλά όταν στον Ελληνιστικό χώρο έλεγες ο Κύριος, το Κύριος ήταν πολύ κατανοητό γιατί την εποχή εκείνη θεοποιούσαν τους αυτοκράτορες της Ρώμης και όταν τους θεοποιούσαν έλεγαν Κύριος Καίσαρ, αυτός που έχει την κυριαρχία. Λοιπόν, όταν έλεγες ότι ο Θεός πρέπει να ονομάζεται Κύριος τον κατανοούσαν ως απόλυτο Κυρίαρχο του Σύμπαντος και αυτό το όνομα απέδιδε. Γι’ αυτό λοιπόν αντί να πουν τάδε ελάλησεν, τάδε είπεν ο Γιαχβέ, έλεγαν τάδε λέγει Κύριος, τάδε είπε ο Κύριος και πάντοτε τους αντιμετωπίζουμε με αυτή την θέση λέμε Γιαχβέ για τους Εβραίους ήταν κατανοητό αλλά για τους Έλληνες ήταν ακατανόητο και χρησιμοποιείται το Κύριος.
Κύριε Ρήγα για να ανασκαλίστε λίγο την μνήμη σας θυμηθείτε κάποια περίπτωση άλλη που κάνατε διάλογο με Ιεχωβίτες ή τέλος πάντων με αιρετικούς;
- Σε μια άλλη πάλι τηλεφωνική συνδιάλεξη με Ιεχωβίτη είπα το εξής: Παρακαλώ ποιος είναι; Μου λέγει Χριστιανός ορθόδοξος μάρτυρας του Ιεχωβά. Του λέγω και εγώ Μάρτυρας του Αντίχριστου, ψευτομάρτυρας του Ιεχωβά. Ιούδα προδότη, αρνήθηκες το ουράνιο βάπτισμα του Τριαδικού Θεού για τα τριάκοντα αργύρια, τριανταργυρίτη, του λέγω, το τέλος σου και η μερίδα σου θα είναι με τον Ιούδα. Και αντί να μου απαντήσει εκεί που τον χτύπησα μου λέγει, μα εμείς δεν παίρνουμε όπλο και εφαρμόζουμε την εντολή ου φονεύσεις. Του λέγω δε παίρνετε όπλο Ιούδα; Σε ποιον έδωσε τις δέκα εντολές ο Θεός; Στον Μωυσή και του είπε ου φονεύσεις. Και μετά τον διέταξε και νίκησε επτά λαούς Χαναναίους τι έγινε το ου φονεύσεις; Τουλάχιστον ο Μωυσής που πήρε τις 10 εντολές έπρεπε να εφαρμόσει την εντολή του ου φονεύσεις. Δεν θα φονεύσεις, του λέγω, για προσωπική σου υπόθεση. Εμείς οι δυο αν μαλώσουμε για ένα οικόπεδο, για ένα αυτοκίνητο, για λόγους τιμής, και σε φονεύσω η με φονεύσεις παραβαίνουμε την εντολή ενώ την ευθύνη για τους πολέμους δεν την έχω ούτε εγώ, ούτε εσείς, αλλά αυτοί που επιτρέπει ο Θεός και μας εξουσιάζουν. Διότι όπως λέει ο Απόστολος Παύλος οι αρχές και οι εξουσίες είναι από τον Θεό.
- Και άμα σας έλεγε που το λέει ο Απόστολος Παύλος τι θα του λέγατε ;
- Ρωμαίους ιγ 1-7.
- Βλέπω τα ξέρετε καλά κύριε Κώστα. Στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχει ένα πρόσωπο ο οποίος έκανε δυο φόνους, έκανε πολλούς φόνους, αλλά δυο τους τονίζει η Αγία Γραφή, είναι ο Δαυίδ. Κατάσφαξε τον Γολιάθ με την ρομφαία και όμως γι’ αυτό τον φόνο ο Θεός τον επαίνεσε. Τον τίμησε. Σήμερον λέγει παρέδωσε ο Θεός τον εχθρό μου εις χείρας μου. Έστειλε και τον Ουρία στο μέτωπο, με σχέδιο παγίδα να φονευθεί για να του πάρει την γυναίκα και έστειλε μετά τον Νάθαν τον προφήτη και τον έλεγξε σφόδρα.
Αυτό κύριε Κώστα είναι πάρα πολύ σπουδαίο δηλαδή υπάρχουν φόνοι και φόνοι. Υπάρχει φόνος που επιτρέπετε και υπάρχει φόνος που απαγορεύετε. Δηλαδή έχουμε εδώ κάτι αντίστοιχο με το άλλο θέμα που συζητάμε κάθε τόσο με τους αιρετικούς με τα ομοιώματα και τους λέμε εμείς υπάρχουν ομοιώματα που επιτρέπονται και υπάρχουν ομοιώματα που απαγορεύονται. Ας πούμε όλη η σκηνή του μαρτυρίου και ο ναός του Σολομώντος ήταν γεμάτος ομοιώματα αυτά το ομοιώματα μάλιστα δε στον ιερότατο χώρο τα άγια των αγίων το Δαβίρ που το λένε στα Εβραϊκά, το άδυτον, εκεί υπήρχαν δυο αγάλματα Χερουβείμ ομοιώματα αγγέλων. Λοιπόν εκεί επιτρέπονται διότι εξυπηρετούν την λατρεία του αληθινού Θεού ενώ από την άλλη μεριά το χρυσό μοσχάρι ομοίωμα και αυτό ήτανε απαγορευόταν διότι δεν εξυπηρετούσε την λατρεία. Δηλαδή έχουμε άλλο είδους να είναι το ένα ομοίωμα και άλλου είδους είναι το άλλο ομοίωμα, όποτε άλλου είδους είναι ο ένας φόνος που έκανε όσο αφορά το θάνατο του Γολιάθ και άλλου είδους είναι ο φόνος που φόνευσε τον Ουρία. Όπως ας πούμε λέμε και εμείς άλλο είναι να φονεύσεις επειδή κάποιος σε εξερέθισε να έχεις μίσος και θέλεις να σκοτώσεις να δείξεις το μίσος και την κακία σου και άλλος σαν έθνος να λάβεις εντολή από την πατρίδα να την προασπίσεις, άλλο είδους είναι ο ένας φόνος και άλλου είδους είναι ο άλλος φόνος νομίζω ότι αυτό το σημείο πολύ καλά το επισημάνατε.
-Τον Γολιάθ τον φόνευσε, υπέρ πίστεως και πατρίδος έγινε ο φόνος αυτός, ενώ για το θέμα του Ουρία έγινε για ιδιοτελή σκοπούς του Δαυίδ.
- Εδώ μόνο κύριε Ρήγα ήθελα να σας ρωτήσω αυτά τα είπατε όλα τηλεφωνικώς έτσι;
- Μάλιστα.
- Μόλις σας πήρε τηλέφωνο κάτι του είπατε…. κάπως τον χαρακτηρίσατε, με μια λέξη, τριανταργυρίτη…. Τι εννοούσατε τριανταργυρίτη; Πρώτη φορά την ακούω την λέξη.
- Ότι είναι οπαδοί του Ιούδα, αφού αρνήθηκαν την ορθή πίστη, αφού αρνήθηκαν την πίστη των πατέρων τους.
- Δηλαδή υπό την έννοια ότι του δώσανε χρήματα και αρνήθηκε την πίστη ; όπως του Ιούδα του έδωσαν τριάντα αργύρια;
- Ως προδότης, ως οπαδός του Ιούδα, παίρνει του όνομα του αρχηγού του.
- Μάλιστα. Εδώ ανοίγετε ένα άλλο θέμα, αν ας πούμε κάποιοι πήραν χρήματα και έγιναν Ιεχωβίτες. Τώρα θυμούμαι κάτι και αξίζει να το ακούσουν και οι ακροατές μας. Στην Γερμανία υπήρχαν παλιά 8 μεγάλα στελέχη της εταιρίας Σκοπιάς εκ των οποίων το ένα επέστρεψε στην Χριστιανική εκκλησία και στην συνέχεια έκανε αποκαλύψεις και είχε έρθει εδώ και στην Αθήνα κάποτε και είχε κάνει διάφορες ομιλίες, το όνομα του είναι Γκίντερ Πάπε, αυτός είχε πει όταν τον ρώτησαν αν πληρώνονται οι μάρτυρες του Ιεχωβά είχε πει το εξής, ότι σε χώρες στις οποίες δεν έχει ριζώσει η εταιρία Σκοπιά χορηγούνται άφθονα χρήματα και μας είχε αναφέρει ότι για ένα διάστημα δίδονταν χρήματα στην Ισπανία στην Ιταλία και την Ελλάδα. Όταν όμως σε ένα κάποια χώρα έχει ριζώσει και έχει προχωρήσει το έργο όχι απλώς δεν δίνουν χρήματα αλλά παίρνουν! Δηλαδή πολλούς από τους οπαδούς τους, τους έχουν σαν αγελάδες που τους αρμέγουν και τους παίρνουν χρήματα, οπότε έχουμε περίπτωση που μπορεί κάποιος να πήρε χρήματα για να προχωρήσει αλλά έχουμε και περιπτώσεις τις όποιες όχι απλώς δεν πήρε χρήματα αλλά και δίνει χρήματα στην εταιρία. Έχουμε μια περίπτωση κλασσική όταν παλιά στις παραμονές του 1925 έλεγαν ότι κάποιοι θα πάνε στον ουράνιο παράδεισο αυτοί που ήταν να πάνε το ‘25 στον ουράνιο παράδεισο και είχαν μεγάλες περιουσίες τους έλεγαν να τα γράψουν στην εταιρία διότι εκεί στον Παράδεισο όπου θα πάνε τι να τις κάνουν τις περιουσίες; Και μάλιστα ένας είχε 6 σπίτια, 6 σπίτια ο ένας ο άλλος είχε οικόπεδα, ότι μεγάλες περιουσίες είχαν τις έδιναν στην εταιρία, δηλαδή έχουμε περιπτώσεις που άλλοτε παίρνει η εταιρία από τους οπαδούς τους και άλλοτε που δίνουν αυτοί. Τώρα στην περίπτωση οπού αναφέρατε μπορεί αυτός να είχε πάρει αλλά μπορεί να είχε δώσει οπότε είναι υπό αμφισβήτηση ο χαρακτηρισμός, αλλά ας σταματήσουμε με την περίπτωση αυτή, θα πάμε σε κάποια άλλη περίπτωση;
- Άλλη περίπτωση για το νηπιοβάπτισμα.
- Αυτός τι ήταν; Ιεχωβίτης ήταν ή Προτεστάντης;
- Αυτός ήταν Προτεστάντης.
- Έμενα μου λέει με βάφτισαν νήπιο δεν με ρώτησαν, εγώ δεν ήθελα όμως να βαπτισθώ, για να με βαπτίσουν δεν με ρώτησαν. Του λέγω τώρα πιστεύεις παιδί μου; Όχι μου λέγει είμαι άθεος, έκανε τον άθεο ενώ ήξερα ότι ήταν Προτεστάντης, ήταν περίπου 20 ετών, του λέγω σε τι σε δέσμευσε που σε βάπτισαν νήπιο; Σε βάπτισαν νήπιο και εσύ έγινες άθεος συνεπώς δεν σε δέσμευσαν σε τίποτα. Άκουσε εδώ του λέγω, το ότι σε βάπτισαν νήπιο δεν σου έκανε κανένα κακό αφού δεν σε δέσμευσαν σε τίποτα, αντιθέτως όμως σου είχαν κάνει ένα μεγάλο καλό, τι μου λέει; Εάν πέθαινες 5-10 ετών που δεν είχες προσωπικές αμαρτίες θα σωζόσουν, τώρα του λέγω δεν σώζεσαι γιατί το αρνήθηκες αυτό το βάπτισμα και έχεις ανάγκη από άλλο βάπτισμα, το βάπτισμα της μετανοίας και εξομολογήσεως.
- Έφυγε ο δυστυχής με σκυμμένο το κεφάλι.
- Για τον νηπιοβαπτισμό είναι μια συζήτηση που πρωτοπαρουσιάζουν, την λανσάρουν σαν πρώτη συζήτηση διότι νομίζουν ότι στο θέμα του νηπιοβαπτισμού έχουν πολλά επιχειρήματα, συνήθως όταν γίνεται λόγος περί νηπιοβαπτισμού τους πηγαίνουμε στο β κεφάλαιο της προς Κολοσσαείς επιστολής στους στίχους 11 και 12, εις τον οποίον και περιετμηήθητε με περιτομήν αχειροποίητον, απεκδυθέντες το σώμα των αμαρτιών της σαρκός δια της περιτομής του Χριστού συνταφέντες μετ' αυτού εν τω βαπτίσματι, δηλαδή τους λέμε, εδώ ο Απόστολος Παύλος βάζει στο ίδιο επίπεδο την περιτομή της Παλαιάς Διαθήκης και το βάπτισμα της Καινής Διαθήκης και ονομάζει το βάπτισμα περιτομή αχειροποίητο, δηλαδή περιτομή που δεν γίνεται με χέρια ανθρώπινα αλλά με δύναμη Θεού, είναι η έννοια του μυστήριου που υπάρχει μέσα στο βάπτισμα, λοιπόν στο ίδιο επίπεδο το βάπτισμα το Χριστιανικό με την περιτομή της Παλαιάς Διαθήκης και τους ρωτούμε και τους λέμε, σε τι ηλικία γινόταν η περιτομή στην Παλαιά Διαθήκη; Η απάντηση φυσικά είναι στις 8 ημέρες, οκταήμερος περιτέμνεται ο Ισραηλίτης, λοιπόν και του λέμε καλά έχει δώσει ο Θεός τέτοια εντολή; Δεν έπρεπε να τους πει το παιδάκι 8 ημερών δεν καταλαβαίνει τίποτα, να το αφήσετε να μεγαλώσει να το ρωτήσετε εάν συμφωνεί και μετά; Λοιπόν εφόσον ο ίδιος ο Θεός που έχει διατάξει την περιτομή, ο ίδιος ο Θεός έχει διατάξει και το βάπτισμα, τότε μεν δια των Πατριαρχών και Προφητών τώρα δια των Αποστόλων, λέει ότι και μικρό μπορεί το παιδί να παίρνει την σφραγίδα και να εντάσσεται στον λαό του Θεού. Περιτομή αχειροποίητος το βάπτισμα, η περιτομή γινόταν στις 8 ημέρες, λοιπόν και τους παρουσιάζουμε αυτό το σημείο και την περικοπή από την Προς Κολοσσαείς και βρίσκονται πραγματικά σε δύσκολη θέση. Διότι αυτοί άμα τους λες άλλα επιχειρήματα δεν τα λαμβάνουν υπόψη, ας πούμε τους λες, καλά όταν ήσουν μικρός και αρρώσταινες η μητέρα σου προκείμενου να φέρει γιατρό, έπρεπε να σε ρωτήσει; Έπρεπε να σε αφήσει να μεγαλώσεις και να σε ρωτήσει, έκανα καλά που έφερα γιατρό που αρρώστησες; Δεν πιάνουν αυτά τα επιχειρήματα, θέλουν επιχειρήματα Αγιογραφικά, λοιπόν και τους πηγαίνουμε προς Κολοσσαείς κεφάλαιο β’. Δεν ξέρω εάν το έχετε χρησιμοποιήσει και εσείς αυτό το χωρίο.
- Το έχω χρησιμοποιήσει πολλές φορές. Αλλά ήθελα να πω για το ίδιο θέμα σε άλλη περίπτωση, για το ίδιο θέμα τον νηπιοβαπτισμα. Ήταν θυμάμαι 3 αιρετικοί Προτεστάντες οι οποίοι προφανώς με γνώριζαν και ήρθαν από διαφορετική κατεύθυνση για να μπερδέψουν την υπόθεση ότι δεν είχαν συνεννοηθεί. Οι δυο ήρθαν λίγο ποιο μπροστά, ο τρίτος που έκανε και τον αρχηγό ήρθε λίγο αργότερα και από μακριά εφώναζε, Γιάννη εδώ είμαι εγώ μην φοβάσαι, ήθελε να πει με αυτό στους συνεργάτες του ότι αυτός ήξερε καλύτερα και ότι θα με απέκρουε, και όταν ήλθε εκεί μου λέγει, πόσων ετών βαπτίστηκε ο Χριστός; Του λέγω 30. Μου λέγει εγώ βαπτίστηκα 40 και είμαι εντάξει. Αυτό το στήριζε στο Μαρκ. ιστ’16 που είπε ο Χριστός, ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται. Ιδού λοιπόν μου λέγει, εγώ πίστεψα και βαπτίστηκα ενώ τα νήπια που τα βαπτίζετε σε τι πίστεψαν; Του λέγω στα 30 του χρόνια που βαπτίστηκε ο Χριστός ως αμαρτωλός βαπτίσθηκε; Χωρίς να απαντήσει καθόλου άρχισε να λέγει στους άλλους δυο, πάμε να φύγουμε.... πάμε να φύγουμε….
Γιατί δεν απάντησε; Δεν απάντησε γιατί δεν υπάρχει απάντηση. Ο Χριστός σε οποιαδήποτε ηλικία και αν βαπτιζόταν, θα βαπτιζόταν ως αναμάρτητος, ενώ ο άνθρωπος σε οποιαδήποτε ηλικία και εάν βαπτιστεί βαπτίζεται ως αμαρτωλός. Ο Χριστός παρόλο που ήταν αναμάρτητος βαπτίστηκε και μας άφησε παράδειγμα και για να αποκλείσει τις εξαιρέσεις που κάνουν οι αιρετικοί στα παιδιά τους που τα αφήνουν και πεθαίνουν αβάπτιστα. Οι αιρετικοί που αφήνουν τα παιδιά τους και πεθαίνουν αβάπτιστα τα κάνουν πιο αναμάρτητα από τον Χριστό και συνεπώς δεν έχουν ανάγκη βαπτίσματος !
Το τι λόγο θα δώσουν στο Χριστό εν ημέρα κρίσεως για την πλάνη τους αυτή δεν περιγράφεται.
- Για τον νηπιοβαπτισμό συνήθως χρησιμοποιούμε και μια μνημοτεχνική λέξη, την λέξη δασκάλα, δηλαδή είναι και λίγο αστείο το πράγμα, από το Δ βγαίνει η λέξη Δεσμοφύλακας, από το Σ βγαίνει η λέξη Στεφανάς από το Κ Κορνήλιος και από το Λ Λυδία. Δηλαδή έχουμε στις πράξεις των αποστόλων 4 οικογένειες που λέει βάπτισε τον δεσμοφύλακα και όλη την οικογένεια του βάφτισα τον Στεφανά και όλη την οικογένεια του βαπτίσθηκε ο Κορνήλιος και όλη η οικογένεια του, λοιπόν εάν στις Πράξεις των Αποστόλων που αναφέρονται λίγα περιστατικά από τον Απόστολο Παύλο και τον Απόστολο Πέτρο, έχουμε 4 οικογένειες που βαπτίσθηκαν οικογενειακώς και σκεπτόμαστε πόσες οικογένειες θα βαπτίσαν σε όλη τους την ζωή οι 2 Απόστολοι ; Και οι άλλοι Απόστολοι πόσες οικογένειες θα βαπτίσανε; Βλέπουμε λοιπόν ότι για να βαφτίζονται οικογένειες ολόκληρες ο νηπιοβαπτισμός επιτρέπετε το παιδάκι θα γαλουχηθεί και θα προχωρήσει μέσα στην Χριστιανική πίστη και θα συναυξάνεται μαζί με την σωματική ανάπτυξη θα προχωρεί και η πνευματική ανάπτυξη όπως συνέβαινε και την Παλαιά Διαθήκη που είπαμε, που έπαιρνε την σφραγίδα της περιτομής και αναπτύσσονται σιγά σιγά γνώριζε καλύτερα τα πράγματα. Αυτά όσο αναφορά το θέμα του νηπιοβαπτισμού επ' αυτού έχουμε τίποτα να πούμε;
- Ναι. Ο Χριστός μας είπε εάν τις δεν γεννηθεί δια Πνεύματος και ύδατος δεν δύναται να εισέλθει στην Βασιλεία του Θεού Ιωαν. γ’5. Και δεν κάνει εξαίρεση για ενήλικες και για νήπια.
- Βέβαια άμα το αφήσουμε να μεγαλώσει και ξαφνικά πεθάνει αβάπτιστο παιδί έρχεται και αποκλείετε βάση αυτού του εδαφίου διότι δεν πρόλαβε να γεννηθεί εξ ύδατος και πνεύματος, εξ ύδατος και πνεύματος είναι το μυστήριο του βαπτίσματος.
- Νομίζω η εκκλησία για επτά κυρίως λόγους βαφτίζει τα παιδιά νήπια, πρώτον για την πρόληψη του θανάτου, δεύτερον απαλλάσσετε του προπατορικού αμαρτήματος δηλαδή του πνευματικού θανάτου, τρίτον πολιτογραφείτε στον ουρανό δηλαδή γίνεται υιοθεσία, τέταρτον ενδύεται τον Χριστόν Γαλ. γ’27, Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε, πέμπτο του δίνεται φύλακας άγγελος Εβραίους α’14 οι άγγελοι είναι λειτουργικὰ πνεύματα εις διακονίαν αποστελλόμενα δια τους μέλλοντας κληρονομειν σωτηρίαν έκτον αφήνει το νήπιο το παλαιό Αδαμιαίο όνομα και παίρνει το φοβερό και υπέρ παν όνομα Χριστιανός, αβάπτιστο δεν λέγετε Χριστιανός και έβδομον για να συμμετέχει το νήπιο και στα υπόλοιπα μυστήρια της Εκκλησίας, Θεια Κοινωνία, Αγιασμός, Ευχέλαιο κλπ αβάπτιστο δεν έχει δικαίωμα να συμμετέχει.
- Πολύ ωραίο αυτό και μας θυμίζει και την περίπτωση που πήγαιναν οι μητέρες στον Χριστό κρατούσαν βρέφη στην αγκαλιά και ζητούσαν να ακουμπήσει επάνω ο Χριστός, επάνω στο κεφάλι τους το χέρι του να τα ευλογήσει και μάλιστα όταν κάποτε οι μαθητές για να μην κουράζετε ο Χριστός απέτρεψαν τις μητέρες ο Χριστός τους μάλωσε και είπε Άφετε τα παιδία έρχεσθαι προς με και μη κωλύετε αυτά. Σκέπτομαι όταν κάποιος εκεί αιρετικός που σκέπτονταν όπως οι Ιεχωβίτες και οι Προτεστάντες έπρεπε να πει, μα γιατί τα παιδάκια λέει ο Χριστός να τα ευλογήσει; Άστα να μεγαλώσουν, να καταλάβουν και αφού καταλάβουν καλά τι σημαίνει ευλογία του Χριστού τότε να βάλει ο Χριστός επάνω το χέρι να τα ευλογήσει, σύμφωνα δηλαδή με την νοοτροπία των αιρετικών.
- Μάλιστα. Κάποτε ένας Προτεστάντης, ήταν Ευαγγελικός, μου λέει εμείς προσκυνάμε το Θεό όχι τους ανθρώπους. Ήθελε να απορρίψει την τιμητική προσκύνηση των Αγίων. Του λέω η Αγία Γραφή μας λέει ότι όχι μόνο επιτρέπεται η τιμητική προσκύνησις των Αγίων, αλλά και δυναμικά το επιβάλλει. Είναι στην Αποκάλυψη στο γ’14.
- Τι λέει εκεί;
- Θα τους κάνω λέει να πέσουν στα πόδια σου να σε προσκυνήσουν, προς τον Επίσκοπο της Φιλαδέλφειας, θα τους κάνω να πέσουν στα πόδια σου να σε προσκυνήσουν για να μάθουν ότι σε αγαπώ. Ότι είσαι δούλος μου, δεν του λέει θα σε προσκυνήσουν για Θεό, δηλαδή τιμητική προσκύνηση. Εδώ βλέπουμε καθαρά ότι η απόλυτη προσκύνηση ανήκει μόνο στον Θεό ενώ τους ανθρώπους μπορούμε να τους προσκυνούμε τιμητικώς.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου