Συζήτηση με Πεντηκοστιανό περί ιεροσύνης και Θείας Ευχαριστίας

Γέροντας Παΐσιος

Γέροντας Πορφύριος

Γέροντας Εφραίμ

Γέροντας Ιάκωβος

Άγιος Νικόλαος Πλανάς

Γέροντας Φιλόθεος

Γέροντας Ευμένιος

Στην Καινή Διαθήκη υπάρχει ένας κρίκος, από τους τελευταίους ιερείς της αλυσίδας της Παλαιάς Διαθήκης, ο Καϊάφας. Επειδή είχε ιεροσύνη, εκδήλωσε και ένα υπερφυσικό σημείο, επροφήτευσε, Ιωάννης ια’49-52.
Αυτό βέβαια δεν το είπε από μόνος του αλλά σαν αρχιερεύς εκείνης της χρονιάς επροφήτευσε ότι ο Ιησούς θα πέθαινε για χάρη του έθνους. Και όχι μόνο για χάρη του έθνους, αλλά για να συνάξει σε ενότητα τα διασκορπισμένα παιδιά του Θεού. Γιατί προφήτευσε ; Διότι συνδεόταν μέσω της διαδοχής των χρίσεων με τους προ αυτού αρχιερείς και έφθανε αυτή η σύνδεσις μέχρι τον Ααρών. Αν βρισκόταν έξω από αυτήν την Ααρωνική διαδοχή, δεν θα είχε ιεροσύνη, δεν θα μπορούσε να προφητεύσει για το σωτήριο και εξιλαστήριο θάνατο του Χριστού. Οι "προφήτες" όσων είναι εκτός Αποστολικής διαδοχής ούτε διορατικό ούτε προφητικό χάρισμα έχουν. Και επειδή το πονηρό πνεύμα αγνοεί το μέλλον οι δικοί του "προφήτες" διαψεύδονται. Το ίδιο πνεύμα που δρα στις αναγγελίες προφητειών δρα και στις γλωσσολαλιές και ο νοών νοείτω.

Συγκρίνετε και κρίνετε.

Συζήτηση με Πεντηκοστιανό περί ειδικής ιεροσύνης και Θείας Ευχαριστίας.

Ομιλία αγίου γέροντα Δανιήλ Γούβαλη

Κάποτε σε σπίτι στο Κάτω Χαλάνδρι συζητούσα με ένταση και επί πολλές ώρες με κάποιον Πεντηκοστιανό. ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ
Σε μια φάση της συζητήσεως έπρεπε να οδηγήσω τον λόγο στο θέμα της Αποστολικής Διαδοχής, για να φτάσω εκεί άνοιξα το θέμα των αντιστοιχιών μεταξύ Παλαιάς και Καινής Διαθήκης. Σώμα η Καινή Διαθήκη σκιά η Παλαιά Διαθήκη, πλήρης αντιστοιχία μεταξύ του σώματος και της σκιάς του. Όπως στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχει ο Μωσαϊκός νόμος, έτσι στην Καινή Διαθήκη έχουμε αντίστοιχα τον Ευαγγελικό νόμο. Όπως στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχει γενική και ειδική ιεροσύνη, έτσι και στην Καινή έχουμε αντίστοιχα γενική και ειδική ιεροσύνη. Σήμερα συνεχίζουμε την διήγηση μας. Τόνισα λοιπόν στον κύριο Δημήτρη πως αυτά που υπάρχουν σκιωδώς στην Παλαιά Διαθήκη τα βλέπουμε ουσιαστικά και πραγματικά και τέλεια στην Καινή Διαθήκη. Προς επίρρωση των λόγων μου παρέπεμψα στο χωρίο Κολοσσαείς β’17 ἅ ἐστι σκιὰ τῶν μελλόντων, τὸ δὲ σῶμα Χριστοῦ δηλαδή αυτά που είχαν θεσπιστεί στην Παλαιά Διαθήκη αποτελούν σκιά των μελλοντικών πραγμάτων της Καινής Διαθήκης, το δε σώμα που ρίχνει αυτή τη σκιά είναι το σώμα του Χριστού. Η σκιά του σώματος είναι η Παλαιά Διαθήκη, η πραγματικότητα του σώματος είναι η Καινή Διαθήκη. Η παραπομπή Κολοσσαείς β’17 δεν άρεσε καθόλου στον κύριο Δημήτρη και προσπάθησε να την αχρηστεύσει.
Μου λέει: ας δούμε και το προηγούμενο στίχο τον 16ο.
Τον διαβάζουμε Μὴ οὖν τις ὑμᾶς κρινέτω ἐν βρώσει ἢ ἐν πόσει ἢ ἐν μέρει ἑορτῆς ἢ νουμηνίας ἢ σαββάτων δηλαδή, κανένας να μην σας κρίνει για φαγητό ή ποτό ή σχετικά με εορτή η πρωτομηνιά η άλλη ημέρα της εβδομάδος.
Εδώ, παρατηρεί ο κύριος Δημήτρης, γίνεται αναφορά στις εορτές και στις τροφές, αυτά είναι σκιά των μελλόντων όπως τονίζει ο επόμενος στίχος, δεν αναφέρεται σε όλα τα θέματα που χαρακτηρίζουν την θρησκεία της Παλαιάς Διαθήκης.
Έχετε δίκιο του λέω, εδώ γίνεται λόγος για τις εβδομαδιαίες, τις μηνιαίες και τις ετήσιες εορτές και για επιτρεπόμενα ή μη φαγητά και ποτά.
Αναφέρει μόνο αυτά, διότι αφορούσαν κάποια ζητήματα που είχαν προκύψει στους Χριστιανούς των Κολοσσών, υπήρχε λόγος. Αλλά μελετώντας γενικά τα κείμενα του Αποστόλου Παύλου διαπιστώνουμε ότι διδάσκει καθαρά αυτά που σας λέω.
Μελετώντας προσεκτικά λόγου χάριν το 10ο κεφάλαιο της Α’ προς Κορινθίους επιστολής, αυτά το βλέπουμε ξεκάθαρα. Η διάβαση του λαού από τον Μωυσή μέσω την Ερυθράς Θαλάσσης προεικονίζει το βάπτισμα, αντιστοιχεί στο βάπτισμα, η διατροφή με το μάνα προεικονίζει την πνευματική τροφή της Θείας Ευχαριστίας, ο βράχος από τον οποίον έπιναν νερό οι Ισραηλίτες προεικονίζει τον πνευματικό βράχο, τον Ιησού Χριστό, η νεφέλη προεικονίζει το Άγιο Πνεύμα το οποίο καθοδηγεί τον λαό της Καινής Διαθήκης όπως εκείνη η νεφέλη καθοδηγούσε τότε τους Ισραηλίτες. Επίσης στο 4ο κεφάλαιο της Προς Γαλάτας Επιστολής παρουσιάζονται πρόσωπα της ιεράς ιστορίας, όπως ο Αβραάμ, η Σάρα, η Άγαρ, ο Ισαάκ, ο Ισμαήλ που αντιστοιχούν σε καταστάσεις οι οποίες πραγματοποιούνται στους χρόνους της Καινής Διαθήκης. Έτσι λόγου χάριν η δουλική ατμόσφαιρα μέσα στην οποία εκινήτο η Άγαρ, η δούλη της Σάρας, έρχεται σε αντίθεση με την ατμόσφαιρα της ελευθερίας στην οποία ζούσε η Σάρα και αυτά αντιστοιχούν στην αντίθεση που υπάρχει ανάμεσα στους οπαδούς της Ιουδαϊκής θρησκείας, που είναι υποδουλωμένοι στο γράμμα και την σκληρότητα του νόμου και στα μέλη της Χριστιανικής Εκκλησίας, που ζουν την ατμόσφαιρα της χάριτος και της εν Χριστώ ελευθερίας. Επίσης στο κεφάλαιο του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου ο ίδιος ο Κύριος εξηγεί ότι ο άρτος ο ουράνιος που χορηγούσε ο Μωυσής στον λαό, αντιστοιχεί με τον αληθινό ουράνιο άρτο που χορηγεί ο Χριστός στους Χριστιανούς. Οὐ Μωϋσῆς δέδωκεν ὑμῖν τὸν ἄρτον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, ἀλλ᾿ ὁ πατήρ μου δίδωσιν ὑμῖν τὸν ἄρτον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ τὸν ἀληθινόν Ιωάννης στ’ 32. Ο αληθινός άρτος, η Θεία Ευχαριστία χορηγεί αληθινή ζωή, αιώνια ζωή. Δεν χρειάστηκε να επεκταθώ περισσότερο, ο κύριος Δημήτρης αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι τα πράγματα της Παλαιάς Διαθήκης αντιστοιχούν σε πραγματικότητα της Καινής Διαθήκης. Αφού λοιπόν ξεκαθάρισε το έδαφος, τόνισα τα επόμενα, στον χώρο της Παλαιάς Διαθήκης υπάρχει ο Μωυσής, ο οποίος χορηγεί στον Ααρών το χάρισμα της ειδικής ιεροσύνης και από τον Ααρών πηγαίνουμε στα παιδιά του, στα εγγόνια του, στους απογόνους του και έχουμε μια πελώρια αλυσίδα που κάθε κρίκος της είναι ένας άνδρας που έχει ιερατικό αξίωμα. Αυτή η αλυσίδα της Παλαιάς Διαθήκης αντιστοιχεί με μια άλλη της Καινής Διαθήκης. Στη θέση του Μωυσή είναι ο Χριστός, στην θέση του Ααρών οι Απόστολοι και στη συνέχεια οι διάδοχοι των απόστολων οι επίσκοποι, μαζί βέβαια με τους πρεσβυτέρους και διακόνους. Μια άλλη πελώρια αλυσίδα που φθάνει ως τις ημέρες μας.
Πηγαίνοντας προς τα πίσω κρίκο κρίκο, φθάνουμε στους Απόστολους, φτάνουμε στον Χριστό, όπως στην άλλη αλυσίδα πηγαίνοντας προς τα πίσω φτάνουμε τον Ααρών, φτάνουμε στον Μωυσή. Καθώς παρουσίαζα αυτές τις αλήθειες, αντιλαμβανόμουν ότι το ζευγάρι, ο Κώστας και η Νικολέτα, πρόσεχαν ιδιαίτερα, ο κύριος Δημήτρης ήταν ανήσυχος και μου λέει: στην Καινή Διαθήκη δεν υπάρχουν πολλοί ιερείς, ένας είναι ο ιερεύς της Καινής Διαθήκης ο Ιησούς Χριστός και με παρέπεμψε στο 7ο κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής οπού γίνεται αντιπαράθεσις ανάμεσα στους πολλούς ιερείς της Παλαιάς Διαθήκης και στον ένα ιερέα της Καινής Διαθήκης.
Του απαντώ: εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεχόμαστε ότι στον χώρο της Χριστιανικής Εκκλησίας υπάρχει ένας ιερεύς, ο Ιησούς Χριστός.
Οι επίσκοποι πρεσβύτεροι και διάκονοι δεν έχουν δική τους ιεροσύνη, αλλά μετέχουν στην ιεροσύνη του Χριστού, αποτελούν όργανα της ιεροσύνης του Χριστού.
Για αυτό και όταν ο Ορθόδοξος ιερεύς τελεί την Θεία Ευχαριστία, σε ένα καίριο λειτουργικό σημείο, στην λεγόμενη ευχή του Χειρουβικού ύμνου, απευθύνει στον Χριστό τα λόγια "Σὺ γὰρ εἶ ὁ προσφέρων" δηλαδή εσύ είσαι ο ιερεύς που προσφέρει σε αυτή τη θυσία. Μετά από αυτό το εμπόδιο επανήλθα στο θέμα της αλυσίδας.
Ανέφερα ότι στην Καινή Διαθήκη υπάρχει ένας κρίκος, από τους τελευταίους της αλυσίδας της Παλαιάς Διαθήκης, ο Καϊάφας.
Επειδή είχε ιεροσύνη, εκδήλωσε και ένα υπερφυσικό σημείο, προφήτευσε, Ιωάννης ια’49-52 τότε ένας από αυτούς, ο Καϊάφας, που ήταν αρχιερεύς εκείνης της χρονιάς τους είπε, ομιλείτε σαν να μην καταλαβαίνετε τίποτα, και δεν σκέπτεστε πως είναι συμφέρον μας να πεθάνει ένας άνθρωπος για χάρη του λαού και να μην αφανιστεί ολόκληρο το έθνος. Αυτό βέβαια δεν το είπε από μόνος του αλλά σαν αρχιερεύς εκείνης της χρονιάς προφήτευσε ότι ο Ιησούς θα πέθαινε για χάρη του έθνους. Και όχι μόνο για χάρη του έθνους, αλλά για να συνάξει σε ενότητα τα διασκορπισμένα παιδιά του Θεού. Γιατί προφήτευσε ; Διότι συνδεόταν μέσω της διαδοχής των χρίσεων, το χρι με γιώτα, με τους προ αυτού αρχιερείς και έφθανε αυτή η σύνδεσις μέχρι τον Ααρών. Αν βρισκόταν έξω από αυτήν την Ααρωνική διαδοχή, δεν θα είχε ιεροσύνη, δεν θα μπορούσε να προφητεύσει για το σωτήριο και εξιλαστήριο θάνατο του Χριστού. Το ίδιο συμβαίνει και με εμάς. Πάρτε έναν ιερέα της Ορθόδοξου Εκκλησίας, δώστε του ένα δοχείο με νερό, το ευλογεί, το καθιστά αγιασμό. Και το αγιασμένο αυτό νερό παρουσιάζει ένα υπερφυσικό σημείο, δεν υφίσταται φθορά, δεν βρωμάει, αλλά διατηρείτε πάντοτε καθαρό και κρυστάλλινο.
Η Νικολέτα ρώτησε, πως γίνεται αυτό ;; Της απαντώ: το ευλογεί ο ιερεύς τρεις φορές με το Σταυρό και λαμβάνει χάρη αγιαστική και δεν χαλάει όσο καιρός και να περάσει. Τότε επεμβαίνει ο κύριος Δημήτρης: στην Αγία Γραφή δεν γίνεται λόγος για αγιασμό του νερού. Του απαντώ: στην Αγία Γραφή δεν περιλαμβάνονται όλα όσα μας παρέδωσαν οι Προφήτες, ο Κύριος και οι Απόστολοι, υπάρχει κι η Ιερά Παράδοσις, υπάρχει και η δράσις του Άγιου Πνεύματος, το οποίο από την ημέρα της Πεντηκοστής βρίσκεται εδώ κάτω μέσα την Εκκλησία συνεχώς. Ωστόσο υπάρχουν κάποιες διηγήσεις της Αγίας Γραφή όπου φαίνεται ότι η ενέργεια του Θεού μπορεί να επιδράσει επί των νερών.
Στην συνέχεια αναφέρθηκα στην περίπτωση της Κολυμβήθρας Βηθεσδά στα Ιεροσόλυμα με τα πέντε θολωτά υπόστεγα. Εκεί χορηγείτο θεραπεία από διάφορα νοσήματα, ταρασσόταν το νερό της μικρής λίμνης από Άγγελο και ελάμβανε ιαματική χάρη η οποία θεράπευε τον πρώτο που θα έπεφτε στο νερό οποιαδήποτε ασθένεια και εάν είχε και την ποιο βαριά και αθεράπευτη έβρισκε πλήρη ίαση.
Ο κύριος Δημήτρης δεν συμφωνούσε, άρχισε να λέει ότι ο αγιασμός είναι να αγιάσει η ψυχή και να φύγει από μέσα μας το κακό. Του απαντώ: και αυτό βέβαια είναι αγιασμός, υπάρχει όμως και ο αγιασμός διαφόρων αντικειμένων, ορισμένων υλικών. Εκείνος αντέδρασε, έλεγε ότι οι Ορθόδοξοι με τέτοιες διδασκαλίες ρίχνουν χαμηλά το επίπεδο του Χριστιανισμού. Τότε ύψωσα και εγώ την φωνή μου: δεν ξέρετε τι λέτε, ακυρώνετε ένα από τα σπουδαιότερα δόγματα της θεολογίας, το δόγμα ότι τα κτίσματα μετέχουν της ακτίστου Θείας χάριτος, ότι δέχονται αγιασμό. Δέχονται Θεϊκή δύναμη και ενέργεια, δέχονται Θεϊκή δόξα. Στη συνέχεια αναφέρθηκα στην μηλωτή του προφήτου Ηλία, στα μαντίλια του αποστόλου Παύλου, στο λάδι που χρησιμοποιούσαν οι Απόστολοι για την θεραπεία ασθενών, στα ενδύματα του Χριστού που άλλοτε γιάτρευαν αρρώστους και άλλοτε στο Θαβώρ αλλοιώθηκαν από Θεϊκή δόξα. Μετά από όλα αυτά ο Πεντηκοστιανός συνομιλητής μου ένιωθε άσχημα σαν αυτούς που νικιόνται σε μια μάχη.
Είχαμε αφήσει ένα θέμα εκκρεμές. Ο συνομιλητής μου είπε ότι στην δική του ομάδα, στην Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία της Πεντηκοστής, οι ποιμένες ευλογούν το ψωμί και το κρασί και το κάνουν σώμα και αίμα Χριστού. Έθεσα το θέμα, ένας που δεν έχει ειδική ιεροσύνη, που δεν έχει Αποστολική διαδοχή, πως μπορεί να τελέσει την Θεία Ευχαριστία; Εκείνος υποστήριζε ότι οι ποιμένες της δικής του ομάδος παίρνουν αυτή την εξουσία απευθείας από τον Χριστό. Σε αυτό το ζήτημα έγινε αρκετή συζήτησις και έντονη, ανάμεσα σε άλλα του είπα: ο απόστολος Παύλος χειροτόνησε και εγκατέστησε επίσκοπο στην Κρήτη τον Τίτο. Ο Τίτος σε διαφορές πόλεις της Κρήτης χειροτόνησε πρεσβυτέρους.
Ας πούμε ότι στην Κνωσσό κατέστησε πρεσβύτερο τον Ευφημιανό.
Ερχόταν η μια των Σαββάτων, δηλαδή η Κυριακή και η εκκλησία της Κνωσού συγκεντρώνονταν για την κλάση του άρτου, δηλαδή την Θεία Ευχαριστία, προσφερόταν από τους Χριστιανούς άρτος και οίνος. Ποιος θα τελούσε την ευχαριστία; Ποιος θα προσεύχονταν για την μεταβολή του άρτου και του οίνου σε Σώμα και Αίμα Χριστού; Ποιος; Ασφαλώς ο Ευφημιανός, αυτός που χειροτονήθηκε από τον Τίτο. Μπορούσε κάποιος άλλος εκτός από τον Ευφημιανό να τελέσει την Ευχαριστία; Ο κύριος Δημήτρης σιωπούσε, δεν είχε τι να πει. Εγώ επέμενα.
Στην Έφεσο πρώτος Επίσκοπος υπήρξε ο Τιμόθεος. Ας πούμε ότι σε ένα χωριό στην περιφέρεια της Εφέσου ο Τιμόθεος είχε χειροτονήσει πρεσβύτερο τον Λούκιο. Την Κυριακή ποιος θα ευλογούσε τον άρτο και τον οίνο; Ο Λούκιος ασφαλώς και κανένας άλλος, διότι αυτός χειροτονήθηκε από τον Τιμόθεο. Ο Τιμόθεος χειροτονήθηκε από Απόστολο, από τον Απόστολο Παύλο βλέπε Β' Προς Τιμόθεο α'6 δι᾿ ἣν αἰτίαν ἀναμιμνήσκω σε ἀναζωπυρεῖν τὸ χάρισμα τοῦ Θεοῦ, ὅ ἐστιν ἐν σοὶ διὰ τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν μου. Δηλαδή, σου θυμίζω να ανανεώνεις την φωτιά του χαρίσματος του Θεού, που έλαβες όταν ακούμπησα τα χέρια μου στο κεφάλι σου.
Πάντα πρέπει να καταλήξουμε σε χέρια κάποιου Αποστόλου, που ετέθησαν σε τελετή χειροτονίας στην κεφαλή ενός Χριστιανού από τον Απόστολο Παύλο ή από τον Πέτρο ή από τον Ανδρέα ή από οποιονδήποτε Απόστολο, με την επίθεση των χεριών τους πάνω στην κεφαλή ενός άνδρα που έγινε επίσκοπος και διάδοχος των Αποστόλων σε μια συγκεκριμένη περιοχή, μεταδόθηκε το χάρισμα του Θεού δηλαδή η ιερατική χάρις.
Και διαδοχικά φτάνουμε μέχρι τον 20ο αιώνα.
Ο τωρινός επίσκοπος λόγου χάριν της Βοιωτίας χειροτονεί έναν πρεσβύτερο στην Αλίαρτο, αυτός επειδή βρίσκεται μέσα στην αλυσίδα της Αποστολικής διαδοχής μπορεί να μεταβάλει το ψωμί και το κρασί σε σώμα και αίμα Χριστού.
Αυτό βέβαια εκ πρώτης όψεως δεν φαίνεται, αλλά μπορεί να ευλογήσει και το νερό και να το κάνει αγιασμό. Αυτό φαίνεται, διαπιστώνεται, διότι όσα χρόνια και να περάσουν αυτό το αγιασμένο νερό παραμένει άφθαρτο και ακέραιο.
Ο Πεντηκοστιανός ποιμένας δεν μπορεί να μεταβάλει τον άρτο σε σώμα Χριστού, ούτε τον οίνο σε αίμα Χριστού και το διαισθάνεται. Γι' αυτό αν υπάρχουν στην ομάδα του 50 Πεντηκοστιανοί χρησιμοποιεί και 50 ξεχωριστά ποτηράκια.
Γιατί ; Διότι φοβάται την μετάδοση νόσων. Εμείς όμως οι Ορθόδοξοι δεν φοβόμαστε. Γιατί; Διότι έχουμε αποστολική διαδοχή.
Όλα αυτά είχαν στενοχωρήσει τον κύριο Δημήτρη. Εν τω μεταξύ ο Κώστας με την Νικολέτα φαινόταν ότι τα πρόσεχαν πολύ και τα δούλευαν στο μυαλό τους.
Για να δικαιώσει τα πιστεύω του ο συνομιλητής μου, έκανε μια αναφορά στον Ιουστίνο. Εμείς είπε, τελούμε την λειτουργία του Ιουστίνου.
Του απαντώ: δεν υπάρχει λειτουργία του Ιουστίνου.
Εκείνος αντέδρασε νομίζοντας ότι ο συνομιλητής του είναι ανίδεος.
Υπάρχει μου λέει και την τελούμε. Κύριε Δημήτρη, του λέω, δεν τα κατέχετε καλά τα θέματα, λειτουργία υπάρχει του Αγίου Ιακώβου, του Άγιου Βασιλείου, του Αγίου Χρυσοστόμου και άλλων, του Αγίου Ιουστίνου δεν υπάρχει.
Εκείνο που έχει σχέση με τον Άγιο Ιουστίνο είναι μια απολογητική για διάφορες κακοδοξίες που κυκλοφορούσαν τότε, τον β' μετά Χριστόν αιώνα, για τις τελετουργίες των Χριστιανών. Και στην λεγόμενη πρώτη Απολογία του αναφέρει ο Άγιος Ιουστίνος κάποιους λόγους κατατοπιστικούς για το τι είναι και τι σημαίνει η Θεία Ευχαριστία για τους Χριστιανούς.
Στη συνέχεια παρατηρεί κάπως ερεθισμένος: που λέει η Γραφή, για Άγιο Ποτήριο, για κουταλάκι, για πανί, για σύγχρονη μετάληψη από τα δυο είδη και λοιπά.
Του απαντώ: ας αρχίσουμε από το Άγιο Ποτήριο.
Πάμε στη πρώτη Κορινθίους, διαβάζουμε, τὸ ποτήριον τῆς εὐλογίας ὃ εὐλογοῦμεν, οὐχὶ κοινωνία τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ ἐστι; τὸν ἄρτον ὃν κλῶμεν, οὐχὶ κοινωνία τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ ἐστιν; ι’ 16. Νάτο το ποτήριον, ποτήριον ευλογίας, δηλαδή ευλογημένο, Άγιο ποτήριο και 6 στίχους πιο κάτω οὐ δύνασθε ποτήριον Κυρίου πίνειν καὶ ποτήριον δαιμονίων· οὐ δύνασθε τραπέζης Κυρίου μετέχειν καὶ τραπέζης δαιμονίων ι’21 Ποτήριον Κυρίου, έχει μέσα το αίμα του Κυρίου. Καθώς ξεφύλλιζα την Γραφή και βρήκα γρήγορα και παρουσίασα τα σχετικά εδάφια για το Άγιο Ποτήριο τον έβλεπα κάπως ενοχλημένο, αλλά ήθελε να προχωρήσω και στα επόμενα. Για το κουταλάκι, την Αγία Λαβίδα όπως την λέμε, υπάρχει μια μεγάλη ιστορία. Πρώτα οι Χριστιανοί έπαιρναν τον άγιο άρτο στα χέρια τους, όπως ακριβώς γίνεται με τους ιερείς σήμερα.
Αργότερα επεκράτησε η χρήσις της λαβίδας.
Ένας λόγου χάριν είχε πρόβλημα, έτρεμαν τα χέρια του, έπειτα ένα μωρό παιδί πώς να κοινωνήσει; Πώς να του βάλεις στα χέρια του τον Άγιο Άρτο; Άλλοι τύχαινε να είναι κατάκοιτοι και λοιπά. Έτσι αναγκάστηκε η Εκκλησία να χρησιμοποιήσει την λαβίδα. Σε ορισμένες περιοχές χρησιμοποιήθηκε κατά τον 5ο αιώνα ίσως και νωρίτερα. Από τον 8ο και 9ο αιώνα γενικεύθηκε η χρήσις της. Κατά τον 10ο αιώνα επεκράτησε παντού. Αλλά το θέμα μας δεν είναι πως θα μεταδοθεί η Θεία Ευχαριστία. Εκείνο που ενδιαφέρει είναι το αν έχει εξασφαλιστεί η μεταβολή του άρτου και του οίνου σε Σώμα και Αίμα Χριστού.
Ενδιαφέρει επίσης αν προσερχόμαστε στην ευχαριστία αξίως.
Τώρα το εάν μεταδοθεί κατά τον α ή β τρόπο αυτό δεν έχει σημασία.
Δεν αξίζει να το συζητούμε.
Τελείωσε ο διάλογος πάνω στο θέμα της ιεροσύνης και της εγκυρότητας της τελέσεως της Θείας Ευχαριστίας, στη συνέχεια ο λόγος ετράπη σε θέμα που άρεσε πολύ στον Πεντηκοστιανό συζητητή μου. Στο θέμα περί γάμου και διαζυγίου.
Βέβαια εμείς τώρα δεν έχουμε χρόνο για να παρουσιάσουμε και τη συνέχεια της συζητήσεως. Αυτό μπορεί να γίνει σε μια άλλη εκπομπή. Από όσα σας παρουσιάσαμε σήμερα αντιληφθήκατε ότι στο ζήτημα της ειδικής ιεροσύνης, στο ζήτημα της τελέσεως της Θείας Ευχαριστίας, αυτά που ισχυρίζονται οι Πεντηκοστιανοί είναι λανθασμένα.
Η μελέτη της Αγίας Γραφής, η Ιερά Παράδοσις, η ζωή της Εκκλησίας από τούς Αποστολικούς χρόνους, μαρτυρούν για την αλήθεια της Ορθοδόξου θέσεως.
Και το πιο βασικό είναι ότι εμείς οι Ορθόδοξοι έχουμε Αποστολική διαδοχή.

Η Πεντηκοστιανή "λειτουργία του Ιουστίνου" και μάλιστα α-λα Σκοπιά. Σαν τον μέντορα ότι δεν μας συμφέρει, η λέξη ύδωρ, εξαφανίζεται αφού δεν βάζουν ύδωρ, ενώ ότι μας συμφέρει, η λέξη σύμβολα, προστίθεται. Μετά από τρεις μήνες έρχεται και το "νέο φως", πολλοί για μειώσουν την Ευχαριστία λένε σύμβολα. Στις αντιγραφές οι Έλληνες είμαστε αποτυχημένοι, στο γνήσιο όμως είμαστε οι κορυφαίοι, Παΐσιος Πορφύριος Ιάκωβος Ευμένιος.
Για μεγάλη εικόνα κάντε δεξί κλικ και άνοιγμα σε νέο παράθυρο