Σταδιακή φθορά του Ελληνισμού
Β' μέρος
Συνεχείς πόλεμοι μεταξύ Ελληνικών βασιλείων
Η φθορά του Ελληνισμού συνετελείτο όταν κυριαρχούσαν οι 12 θεοί. Αυτή είναι η αλήθεια. Όσα ισχυρίζονται οι νεοπαγανιστές και οι αρχαιολάτρες σε αυτό το θέμα, δηλαδή την φθορά του Ελληνισμού, είναι ψευδή και παραπλανητικά.
Επί της εποχής των 12 θεών εφθάρει και παρήκμασε ο Ελληνισμός και υπέκυψε στον Ρωμαίο κατακτητή. Επί εποχής του Χριστιανισμού ζωντάνεψε και έλαμψε ως χιλιόχρονη Βυζαντινή αυτοκρατορία. Η αυτοκρατορία αυτή ενώ στην αρχή είχε κάποιο Ρωμαϊκό πρόσωπο, συν τω χρόνω πήρε καθαρά Ελληνικό χαρακτήρα.
Ο Χριστιανισμός έσωσε τον Ελληνισμό.
Τον Ελληνισμό που όπως είπαμε καθώς προχωρούσε ο 3ος πΧ αιών γνώριζε σταδιακή φθορά και παρακμή. Οι 12 θεοί δεν μπορούσαν να αναχαιτίσουν αυτήν την φθορά.
Παρά του μη έχοντος ουκ αν λάβεις. Ας δούμε σήμερα τι συνέβαινε στον Ελληνισμό καθώς ο 3ος πΧ αιών κυλούσε προς το μέσο και προς το δεύτερό του ήμισυ.
Τι συνέβαινε; Ελληνικά βασίλεια συγκρούονταν συνεχώς με άλλα Ελληνικά βασίλεια.
Τι χειρότερο μπορούσε να γίνει;
Το 274πΧ ο βασιλιάς της Ηπείρου έρχεται σε ρήξη με τον βασιλέα της Μακεδονίας.
Τον Ελληνισμό που όπως είπαμε καθώς προχωρούσε ο 3ος πΧ αιών γνώριζε σταδιακή φθορά και παρακμή. Οι 12 θεοί δεν μπορούσαν να αναχαιτίσουν αυτήν την φθορά.
Παρά του μη έχοντος ουκ αν λάβεις. Ας δούμε σήμερα τι συνέβαινε στον Ελληνισμό καθώς ο 3ος πΧ αιών κυλούσε προς το μέσο και προς το δεύτερό του ήμισυ.
Τι συνέβαινε; Ελληνικά βασίλεια συγκρούονταν συνεχώς με άλλα Ελληνικά βασίλεια.
Τι χειρότερο μπορούσε να γίνει;
Το 274πΧ ο βασιλιάς της Ηπείρου έρχεται σε ρήξη με τον βασιλέα της Μακεδονίας.
Ο Πύρρος δηλαδή με τον Αντίγονο Γονατά. Εν τω μεταξύ συμβαίνουν κάποιες αναταραχές στην Κρήτη και στην Σπάρτη. Στη Πελοπόννησο υπάρχει μεγάλη ένταση, τέλος το 272 ο Πύρρος βρίσκει άδοξο τέλος στο Άργος όπου πολεμούσε με τους Αργείους και τους Μακεδόνες. Τότε τον 3ο πΧ αιώνα υπήρχαν πολλά Ελληνικά βασίλεια και συνέβαινε σε ένα χώρο να συγκρούονται μεταξύ τους κάποια Ελληνικά βασίλεια και μακρύτερα σε άλλον χώρο να συμβαίνουν την ίδια εποχή άλλες συγκρούσεις πάλι μεταξύ Ελλήνων.
Έτσι όταν στον Ελλαδικό χώρο συγκρουόταν ο βασιλεύς της Μακεδονίας με το βασιλέα της Ηπείρου, πιο πέρα ανατολικά, συνέβαιναν παρόμοια δυσάρεστα. Ξέσπασε δηλαδή πόλεμος μεταξύ δυο μεγάλων Ελληνιστικών βασιλείων οι Πτολεμαίοι πολεμούσαν με τους Σελευκίδες. Η Ιστορία ομιλεί για τον λεγόμενο Α' Συριακό πόλεμο.
Η αιτία αυτού του πολέμου ήταν η Κοίλη Συρία, δηλαδή η νότια Συρία.
Ο Αντίοχος Α’ των Σελευκιδών δεν αναγνώριζε την Πτολεμαϊκή κυριαρχία στην περιοχή αυτή. Νικητής ανεδείχθη ο Πτολεμαίος ο Β’. Στην νίκη συνετέλεσε η επιτυχής δράση του Πτολεμαϊκού στόλου. Ο πόλεμος κράτησε 4 έτη, 274-271 πΧ.
Ο βασιλιάς τη Αιγύπτου τελικά διατήρησε υπό την κατοχή του την Κοίλη Συρία.
Δεν είχαν περάσει 4 έτη από τότε που έληξε ο τετραετής Α Συριακός πόλεμος και ξεπρόβαλε άλλος. Αυτός στον Ελλαδικό χώρο.
Από το ένα μέρος βρισκόταν ο Αντίγονος Γονατάς, ο βασιλεύς της Μακεδονίας και από το άλλο οι Σπαρτιάτες και οι Αθηναίοι οι οποίοι παραδόξως έγιναν σύμμαχοι.
Συνέβη και οι δυο πλευρές να δεχτούν την συμμαχία του Πτολεμαίου του Β' οπότε στη συνέχεια τα βρήκαν και μεταξύ τους. Πριν μιλήσουμε για αυτόν τον πόλεμο θα χρειαστεί να πούμε δυο λόγια για τον Χρεμωνίδη.
Ήταν Αθηναίος πολιτικός, φίλος του στωικού φιλοσόφου Ζήνωνος, έτρεφε μεγάλη αντίθετη με τον Αντίγονο Γονατά. Όλη του η ζωή χρωματίζεται από δράση και αντίδραση εναντίων των Μακεδόνων. Με δική του πρόταση οι Αθηναίοι εξέδωσαν ψήφισμα που αφορούσε, πρώτον την συμμαχία των Αθηναίων με τους Σπαρτιάτες και δεύτερον την κήρυξη πολέμου κατά των Μακεδόνων.
Ο πόλεμος που ξέσπασε έχει το όνομα Χρεμωνίδειος και κράτησε επτά έτη, 267-261 πΧ.
Πριν ξεκινήσει οι σύμμαχοι τόνιζαν την μεγάλη βοήθεια που θα είχαν από τον Πτολεμαίο Β', αλλά η υποστήριξη αποδείχτηκε μικρή και άτονη. Εμφανίστηκε στον Σαρωνικό Πτολεμαϊκός στόλος, με επικεφαλής τον ναύαρχο Πάτροκλο.
Αφού έκανε μια θεαματική εμφάνιση απομακρύνθηκε στα παράλια της Αττικής. Αυτή η απομάκρυνση έδωσε κουράγιο στον Αντίγονο Γονατά, ο οποίος είχε αποδυθεί σε πολιορκία των Αθηνών. Μερικά δυσάρεστα για τον Αντίγονο. Στα Μέγαρα ξεσηκώθηκαν οι μισθοφόροι του Μακεδόνα βασιλέως. Ο ανιψιός του Αντιγόνου που είχε το ίδιο όνομα με αυτόν και διοικούσε την Κόρινθο και την Χαλκίδα αποστάτησε.
Επίσης ο βασιλεύς τη Ηπείρου Αλέξανδρος, διάδοχος του Πύρου, συμπαρατάχτηκε με τους εχθρούς του. Ωστόσο ο Αντίγονος δεν πτοήθηκε, σε μάχη που έγινε κοντά στην Κόρινθο το 265πΧ, συνέτριψε τον στρατό των Σπαρτιατών. Ο βασιλεύς τους Αρεύς βρήκε τον θάνατο.
Επίσης έληξε και ο κίνδυνος από την Ήπειρο, ο αδελφός του Αντιγόνου, που είχε κι ωραίο όνομα, Δημήτριος ο Καλός, νίκησε τον Αλέξανδρο και κυρίευσε την χώρα του την Ήπειρο.
Σε αυτόν τον πόλεμο ο βασιλεύς της Ηπείρου συμμάχησε με Αθηναίους και Σπαρτιάτες για να πολεμήσει τους Μακεδόνες.
Στη συμμαχία όπως είδαμε ήταν και ο Πτολεμαίος Β', ο οποίος δεν έβλεπε με καλό μάτι την πρόοδο και αύξηση του Μακεδονικού βασιλείου. Σε άλλους πολέμους οι συμμαχίες διαμορφώνονταν διαφορετικά, πάντως το σταθερό ήταν ένα, Ελληνικά βασίλεια συγκρούονταν με άλλα Ελληνικά και το κακό δεν έλεγε να σταματήσει. Σε αυτόν το πόλεμο τον Χρεμωνίδειο εκεί που τα πράγματα φαίνονταν να κυλούν εις βάρος τους βασιλέως της Μακεδονίας στο τέλος αυτός είχε το πάνω χέρι.
Έβδομο έτος αυτού του πολέμου ήταν το 261 πΧ. Τότε έγινε ναυμαχία μεταξύ του Πτολεμαικού στόλου και εκείνου των Μακεδόνων.
Σύγκρουση αποφασιστικής σημασίας. Η ιστορία την κατέγραψε ως, ναυμαχία της Κω.
Κατά αυτήν ο Αντίγονος Γονατάς σημείωσε λαμπρή νίκη.
Έπαυσε πια ο Πτολεμαίος Β' να κυριαρχεί στο Αιγαίο, το κοινό των Νησιωτών ετέθει υπό την εξουσία των Μακεδόνων. Όσο αφορά τους Αθηναίους τα πράγματα όλο και δυσχέραιναν. Η μακριά πολιορκία τους είχε καταβάλλει, σαν πληροφορήθηκαν την ήττα του Πτολεμαίου Β’ στην ναυμαχία της Κω, ένιωθαν να πέφτουν στο κενό, δεν άντεχαν άλλο, έπρεπε να συνθηκολογήσουν, να παραδοθούν, τους πίεζε άλλωστε και το φάσμα της πείνας από την έλλειψη τροφών.
Έτσι το 261 η Αθήνα παραδόθηκε στον Αντίγονο Γονατά. Δέχτηκε Μακεδονική φρουρά.
Ο διοικητής της φρουράς, τροποποίησε το πολίτευμα της πόλεως σύμφωνα με τα μακεδονικά συμφέροντα. Η Αθήνα, η άλλοτε ονομαστή και ένδοξη, διάνυε τώρα μια περίοδο μεγάλης ταπεινώσεως, οπωσδήποτε οι Αθηναίοι θα έπρεπε να καταρώνται τον Χρεμωνίδη την αιτία της συμφοράς των. Αυτός πρόλαβε μαζί με τον αδελφό του Γλαύκωνα να φύγει στην Αίγυπτο. Ο Πτολεμαίος παραδόξως του ανέθεσε ψηλά αξιώματα. Πριν αρχίσει πόλεμος, δηλαδή ο Χρεμωνίδειος, ο Αντίγονος Γονατάς βρισκόταν σε πολύ πλεονεκτική θέση. Στον Ελλαδικό χώρο είχε καταλάβει νευραλγικές θέσεις, επίσης κυριαρχούσε και στο Αιγαίο. Λοιπόν βρισκόμαστε στο 3 πΧ αιώνα, δεν έχουμε φθάσει στο μέσο του. Μετά από τον θάνατο του Πύρρου μιλήσαμε για Α’ Συριακό Πόλεμο, κατόπιν για Χρεμωνίδειο, δεν πρόλαβε να τελειώσει ο τελευταίος και πρόβαλε άλλος.
Νέα πικρή χάντρα στο θλιβερό κομπολόι.
Το όνομα του Β' Συριακός. Με αντίπαλους πάλι τους Σελευκίδες και τους Πτολεμαίους.
Έτσι όταν στον Ελλαδικό χώρο συγκρουόταν ο βασιλεύς της Μακεδονίας με το βασιλέα της Ηπείρου, πιο πέρα ανατολικά, συνέβαιναν παρόμοια δυσάρεστα. Ξέσπασε δηλαδή πόλεμος μεταξύ δυο μεγάλων Ελληνιστικών βασιλείων οι Πτολεμαίοι πολεμούσαν με τους Σελευκίδες. Η Ιστορία ομιλεί για τον λεγόμενο Α' Συριακό πόλεμο.
Η αιτία αυτού του πολέμου ήταν η Κοίλη Συρία, δηλαδή η νότια Συρία.
Ο Αντίοχος Α’ των Σελευκιδών δεν αναγνώριζε την Πτολεμαϊκή κυριαρχία στην περιοχή αυτή. Νικητής ανεδείχθη ο Πτολεμαίος ο Β’. Στην νίκη συνετέλεσε η επιτυχής δράση του Πτολεμαϊκού στόλου. Ο πόλεμος κράτησε 4 έτη, 274-271 πΧ.
Ο βασιλιάς τη Αιγύπτου τελικά διατήρησε υπό την κατοχή του την Κοίλη Συρία.
Δεν είχαν περάσει 4 έτη από τότε που έληξε ο τετραετής Α Συριακός πόλεμος και ξεπρόβαλε άλλος. Αυτός στον Ελλαδικό χώρο.
Από το ένα μέρος βρισκόταν ο Αντίγονος Γονατάς, ο βασιλεύς της Μακεδονίας και από το άλλο οι Σπαρτιάτες και οι Αθηναίοι οι οποίοι παραδόξως έγιναν σύμμαχοι.
Συνέβη και οι δυο πλευρές να δεχτούν την συμμαχία του Πτολεμαίου του Β' οπότε στη συνέχεια τα βρήκαν και μεταξύ τους. Πριν μιλήσουμε για αυτόν τον πόλεμο θα χρειαστεί να πούμε δυο λόγια για τον Χρεμωνίδη.
Ήταν Αθηναίος πολιτικός, φίλος του στωικού φιλοσόφου Ζήνωνος, έτρεφε μεγάλη αντίθετη με τον Αντίγονο Γονατά. Όλη του η ζωή χρωματίζεται από δράση και αντίδραση εναντίων των Μακεδόνων. Με δική του πρόταση οι Αθηναίοι εξέδωσαν ψήφισμα που αφορούσε, πρώτον την συμμαχία των Αθηναίων με τους Σπαρτιάτες και δεύτερον την κήρυξη πολέμου κατά των Μακεδόνων.
Ο πόλεμος που ξέσπασε έχει το όνομα Χρεμωνίδειος και κράτησε επτά έτη, 267-261 πΧ.
Πριν ξεκινήσει οι σύμμαχοι τόνιζαν την μεγάλη βοήθεια που θα είχαν από τον Πτολεμαίο Β', αλλά η υποστήριξη αποδείχτηκε μικρή και άτονη. Εμφανίστηκε στον Σαρωνικό Πτολεμαϊκός στόλος, με επικεφαλής τον ναύαρχο Πάτροκλο.
Αφού έκανε μια θεαματική εμφάνιση απομακρύνθηκε στα παράλια της Αττικής. Αυτή η απομάκρυνση έδωσε κουράγιο στον Αντίγονο Γονατά, ο οποίος είχε αποδυθεί σε πολιορκία των Αθηνών. Μερικά δυσάρεστα για τον Αντίγονο. Στα Μέγαρα ξεσηκώθηκαν οι μισθοφόροι του Μακεδόνα βασιλέως. Ο ανιψιός του Αντιγόνου που είχε το ίδιο όνομα με αυτόν και διοικούσε την Κόρινθο και την Χαλκίδα αποστάτησε.
Επίσης ο βασιλεύς τη Ηπείρου Αλέξανδρος, διάδοχος του Πύρου, συμπαρατάχτηκε με τους εχθρούς του. Ωστόσο ο Αντίγονος δεν πτοήθηκε, σε μάχη που έγινε κοντά στην Κόρινθο το 265πΧ, συνέτριψε τον στρατό των Σπαρτιατών. Ο βασιλεύς τους Αρεύς βρήκε τον θάνατο.
Επίσης έληξε και ο κίνδυνος από την Ήπειρο, ο αδελφός του Αντιγόνου, που είχε κι ωραίο όνομα, Δημήτριος ο Καλός, νίκησε τον Αλέξανδρο και κυρίευσε την χώρα του την Ήπειρο.
Σε αυτόν τον πόλεμο ο βασιλεύς της Ηπείρου συμμάχησε με Αθηναίους και Σπαρτιάτες για να πολεμήσει τους Μακεδόνες.
Στη συμμαχία όπως είδαμε ήταν και ο Πτολεμαίος Β', ο οποίος δεν έβλεπε με καλό μάτι την πρόοδο και αύξηση του Μακεδονικού βασιλείου. Σε άλλους πολέμους οι συμμαχίες διαμορφώνονταν διαφορετικά, πάντως το σταθερό ήταν ένα, Ελληνικά βασίλεια συγκρούονταν με άλλα Ελληνικά και το κακό δεν έλεγε να σταματήσει. Σε αυτόν το πόλεμο τον Χρεμωνίδειο εκεί που τα πράγματα φαίνονταν να κυλούν εις βάρος τους βασιλέως της Μακεδονίας στο τέλος αυτός είχε το πάνω χέρι.
Έβδομο έτος αυτού του πολέμου ήταν το 261 πΧ. Τότε έγινε ναυμαχία μεταξύ του Πτολεμαικού στόλου και εκείνου των Μακεδόνων.
Σύγκρουση αποφασιστικής σημασίας. Η ιστορία την κατέγραψε ως, ναυμαχία της Κω.
Κατά αυτήν ο Αντίγονος Γονατάς σημείωσε λαμπρή νίκη.
Έπαυσε πια ο Πτολεμαίος Β' να κυριαρχεί στο Αιγαίο, το κοινό των Νησιωτών ετέθει υπό την εξουσία των Μακεδόνων. Όσο αφορά τους Αθηναίους τα πράγματα όλο και δυσχέραιναν. Η μακριά πολιορκία τους είχε καταβάλλει, σαν πληροφορήθηκαν την ήττα του Πτολεμαίου Β’ στην ναυμαχία της Κω, ένιωθαν να πέφτουν στο κενό, δεν άντεχαν άλλο, έπρεπε να συνθηκολογήσουν, να παραδοθούν, τους πίεζε άλλωστε και το φάσμα της πείνας από την έλλειψη τροφών.
Έτσι το 261 η Αθήνα παραδόθηκε στον Αντίγονο Γονατά. Δέχτηκε Μακεδονική φρουρά.
Ο διοικητής της φρουράς, τροποποίησε το πολίτευμα της πόλεως σύμφωνα με τα μακεδονικά συμφέροντα. Η Αθήνα, η άλλοτε ονομαστή και ένδοξη, διάνυε τώρα μια περίοδο μεγάλης ταπεινώσεως, οπωσδήποτε οι Αθηναίοι θα έπρεπε να καταρώνται τον Χρεμωνίδη την αιτία της συμφοράς των. Αυτός πρόλαβε μαζί με τον αδελφό του Γλαύκωνα να φύγει στην Αίγυπτο. Ο Πτολεμαίος παραδόξως του ανέθεσε ψηλά αξιώματα. Πριν αρχίσει πόλεμος, δηλαδή ο Χρεμωνίδειος, ο Αντίγονος Γονατάς βρισκόταν σε πολύ πλεονεκτική θέση. Στον Ελλαδικό χώρο είχε καταλάβει νευραλγικές θέσεις, επίσης κυριαρχούσε και στο Αιγαίο. Λοιπόν βρισκόμαστε στο 3 πΧ αιώνα, δεν έχουμε φθάσει στο μέσο του. Μετά από τον θάνατο του Πύρρου μιλήσαμε για Α’ Συριακό Πόλεμο, κατόπιν για Χρεμωνίδειο, δεν πρόλαβε να τελειώσει ο τελευταίος και πρόβαλε άλλος.
Νέα πικρή χάντρα στο θλιβερό κομπολόι.
Το όνομα του Β' Συριακός. Με αντίπαλους πάλι τους Σελευκίδες και τους Πτολεμαίους.
Ας δούμε τώρα τι συνέβη σε αυτόν τον καινούργιο πόλεμο που κράτησε 8 έτη.
Προηγουμένως όμως θα χρειαστεί να μιλήσουμε για τον Ευμένη Α' τον Ευεργέτη, ηγεμόνα της Περγάμου. Εκείνα τα χρόνια λες και είχε πέσει κατάρα στον Ελληνισμό.
Προηγουμένως όμως θα χρειαστεί να μιλήσουμε για τον Ευμένη Α' τον Ευεργέτη, ηγεμόνα της Περγάμου. Εκείνα τα χρόνια λες και είχε πέσει κατάρα στον Ελληνισμό.
Το άλφα Ελληνικό βασίλειο ερχόταν σε πόλεμο με το βήτα.
Ενώ σε έναν πόλεμο ήταν απασχολημένα βασίλεια, συνέβαινε κάποιο τρίτο να εκμεταλλεύεται την ευκαιρία για εδαφική επέκταση. Μπορούσε να γίνει και το εξής, ενώ ο βασιλιάς του ενός βασιλείου απουσίαζε από την χώρα του, κάποιος αυλικός του ή συγγενής έκανε πραξικόπημα. Επίσης υπήρχε περίπτωση μετά την λήξη του πολέμου το νικημένο και εξασθενημένο βασίλειο να γινόταν στόχος εκμετάλλευσης από κάποιο τρίτο.
Ο Ευμένης Α' της Περγάμου, άρχισε να βασιλεύει το 262πΧ. Από την αρχή της βασιλείας του είχε πόλεμο με τον Αντίοχο Α’, αυτόν που γνωρίσαμε στον Α' Συριακό πόλεμο, τον Ευμένη τον υποστήριζε και ο βασιλιάς της Αιγύπτου.
Η έκβαση ήταν ευνοϊκή για τον βασιλιά της Περγάμου. Το κράτος του γνώρισε κάποια εδαφική επέκταση. Καθώς πολεμούσε ο Ατταλίδης, οι Βασιλείς της Περγάμου ονομάζονται Ατταλίδες, καθώς πολεμούσε ο Ατταλίδης με τον Σελευκίδη, ο Πτολεμαίος Β' ο Φιλάδελφος θεώρησε κατάλληλη την περίσταση για κάποιο ίδιον όφελος.
Αφού με τον Χρεμωνίδειο πόλεμο δεν τα πήγε καλά, θα έπρεπε τώρα να επιτύχει κάτι καλό για το βασίλειο του. Έστρεψε την προσοχή του προς την Δυτική Μικρά Ασία, πήρε με το μέρος του την Έφεσο, κοίταξε να έχει υπό την επιρροή του τα παράλια αυτής της περιοχής. Τα έλεγχε από την Έφεσο όπου τοποθέτησε δική του φρουρά.
Και σε άλλες πόλεις της Μικρασιατικής παραλίας εγκατέστησε φρουρά.
Τότε είχε ανέλθει στον θρόνο των Σελευκιδών ο Αντίοχος Β’ ο θεός, έτσι επιλεγόταν, θα εξηγήσουμε ποιο κάτω το γιατί. Αυτός δεν μπορούσε να ανεχτεί την επιρροή του Φιλάδελφου στην Δυτική Μικρά Ασία. Ήταν και χολωμένος μαζί του διότι στον πόλεμο του με τον Ευμένη υποστήριξε τον εχθρό του. Έτσι λοιπόν κήρυξε τον πόλεμο εναντίον του Πτολεμαίου Β’ 260πΧ. Το νέο θλιβερό κεφάλαιο στην ιστορία του Ελληνισμού τιτλοφορήθηκε Β' Συριακός πόλεμος και διήρκεσε 8 έτη. Το πολύ δυσάρεστο είναι ότι δεν πρόλαβε ο Ελληνισμός να πάρει μια ανάσα από τον Χρεμωνίδειο πόλεμο και αμέσως ένα έτος μετά την λήξη του άρχισε καινούργιος.
Σε αυτούς του πολέμους συνέβαινε και άλλο δυσάρεστο, ο ένας εμπόλεμος φρόντισε να πάρει ως συμμάχους κάποια άλλα Ελληνικά βασίλεια. Για να εδραιώσει την συμμαχία προωθούσε και κάποιο γάμο, έδινε λόγου χάριν την αδελφή του ή την κόρη του, νύφη στον βασιλέα που τον ήθελε ως σύμμαχο ή ανάλογα με τις ηλικίες στον γιο του βασιλέως.
Με τις συμμαχίες αυτές σε κάθε πόλεμο εμπλεκόταν περισσότερα του ενός Ελληνικά κράτη και έτσι αυξάνονταν και τα μίση μέσα στον χώρο του Ελληνισμού.
Ας δούμε τώρα πως διαμορφωθήκαν οι συμμαχίες στον Β' Συριακό πόλεμο.
Ο Αντίοχος Α’ φρόντισε να πάρει ως σύμμαχο τον Αντιγόνο Γονατά, τον βασιλέα της Μακεδονίας. Η όλη υπόθεση πλαισιώθηκε και από ένα γάμο.
Ενώ σε έναν πόλεμο ήταν απασχολημένα βασίλεια, συνέβαινε κάποιο τρίτο να εκμεταλλεύεται την ευκαιρία για εδαφική επέκταση. Μπορούσε να γίνει και το εξής, ενώ ο βασιλιάς του ενός βασιλείου απουσίαζε από την χώρα του, κάποιος αυλικός του ή συγγενής έκανε πραξικόπημα. Επίσης υπήρχε περίπτωση μετά την λήξη του πολέμου το νικημένο και εξασθενημένο βασίλειο να γινόταν στόχος εκμετάλλευσης από κάποιο τρίτο.
Ο Ευμένης Α' της Περγάμου, άρχισε να βασιλεύει το 262πΧ. Από την αρχή της βασιλείας του είχε πόλεμο με τον Αντίοχο Α’, αυτόν που γνωρίσαμε στον Α' Συριακό πόλεμο, τον Ευμένη τον υποστήριζε και ο βασιλιάς της Αιγύπτου.
Η έκβαση ήταν ευνοϊκή για τον βασιλιά της Περγάμου. Το κράτος του γνώρισε κάποια εδαφική επέκταση. Καθώς πολεμούσε ο Ατταλίδης, οι Βασιλείς της Περγάμου ονομάζονται Ατταλίδες, καθώς πολεμούσε ο Ατταλίδης με τον Σελευκίδη, ο Πτολεμαίος Β' ο Φιλάδελφος θεώρησε κατάλληλη την περίσταση για κάποιο ίδιον όφελος.
Αφού με τον Χρεμωνίδειο πόλεμο δεν τα πήγε καλά, θα έπρεπε τώρα να επιτύχει κάτι καλό για το βασίλειο του. Έστρεψε την προσοχή του προς την Δυτική Μικρά Ασία, πήρε με το μέρος του την Έφεσο, κοίταξε να έχει υπό την επιρροή του τα παράλια αυτής της περιοχής. Τα έλεγχε από την Έφεσο όπου τοποθέτησε δική του φρουρά.
Και σε άλλες πόλεις της Μικρασιατικής παραλίας εγκατέστησε φρουρά.
Τότε είχε ανέλθει στον θρόνο των Σελευκιδών ο Αντίοχος Β’ ο θεός, έτσι επιλεγόταν, θα εξηγήσουμε ποιο κάτω το γιατί. Αυτός δεν μπορούσε να ανεχτεί την επιρροή του Φιλάδελφου στην Δυτική Μικρά Ασία. Ήταν και χολωμένος μαζί του διότι στον πόλεμο του με τον Ευμένη υποστήριξε τον εχθρό του. Έτσι λοιπόν κήρυξε τον πόλεμο εναντίον του Πτολεμαίου Β’ 260πΧ. Το νέο θλιβερό κεφάλαιο στην ιστορία του Ελληνισμού τιτλοφορήθηκε Β' Συριακός πόλεμος και διήρκεσε 8 έτη. Το πολύ δυσάρεστο είναι ότι δεν πρόλαβε ο Ελληνισμός να πάρει μια ανάσα από τον Χρεμωνίδειο πόλεμο και αμέσως ένα έτος μετά την λήξη του άρχισε καινούργιος.
Σε αυτούς του πολέμους συνέβαινε και άλλο δυσάρεστο, ο ένας εμπόλεμος φρόντισε να πάρει ως συμμάχους κάποια άλλα Ελληνικά βασίλεια. Για να εδραιώσει την συμμαχία προωθούσε και κάποιο γάμο, έδινε λόγου χάριν την αδελφή του ή την κόρη του, νύφη στον βασιλέα που τον ήθελε ως σύμμαχο ή ανάλογα με τις ηλικίες στον γιο του βασιλέως.
Με τις συμμαχίες αυτές σε κάθε πόλεμο εμπλεκόταν περισσότερα του ενός Ελληνικά κράτη και έτσι αυξάνονταν και τα μίση μέσα στον χώρο του Ελληνισμού.
Ας δούμε τώρα πως διαμορφωθήκαν οι συμμαχίες στον Β' Συριακό πόλεμο.
Ο Αντίοχος Α’ φρόντισε να πάρει ως σύμμαχο τον Αντιγόνο Γονατά, τον βασιλέα της Μακεδονίας. Η όλη υπόθεση πλαισιώθηκε και από ένα γάμο.
Έδωσε στον γιο του Αντιγόνου, που ονομάζονταν Δημήτριος, την αδελφή του Στρατονίκη. Στην συμμαχία εντάχτηκαν και οι Ρόδιοι. Οι πολεμικές συγκρούσεις έγιναν στην περιοχή της Μικράς Ασίας. Στην πρώτη φάση ο Πτολεμαίος Β' σημείωνε επιτυχίες. Κατέλαβε την Μίλητο την Έφεσο και την Σάμο. Στην Κιλικία και στην Παμφυλία έκτισε διάφορες πόλεις. Αργότερα όμως το σκηνικό άλλαξε. Ο Αντίοχος Β’ έκανε μια έξυπνη κίνηση χάρισε ελευθερία στην Άραδο. Ήταν πόλη σε ομώνυμο μικρό νησί στην περιοχή της Συρίας με μεγάλη ιστορία. Αυτό το γεγονός συνέβαλε στο να εξεγερθούν κατά του Πτολεμαίου η Τύρος και η Σιδών. Στην συνέχεια ο Αντίοχος Β' απάλλαξε την Μίλητο από τον Τίμαρχο, τύραννο εγκατασταθέντα από τον Πτολεμαίο Β'. Φαίνεται ότι οι Μιλήσιοι δεινοπαθούσαν από τον Τίμαρχο και αισθάνθηκαν μεγάλη ευγνωμοσύνη προς τον Σελευκίδη βασιλέα που τους απελευθέρωσε. Τον ανακήρυξαν θεό, προσωνυμία που του έμεινε.
Παραχωρώντας ο Αντίοχος Β' ελευθερία στις Ιωνικές πόλεις της Μικράς Ασίας κέρδισε την φιλία τους. Είπαμε ότι ο Πτολεμαίος Β' ήταν καλά εδραιωμένος στην Κιλικία και στην Παμφυλία και εκεί ο Αντίοχος Β’ ανακατέλαβε θέσεις του βασιλέως της Αιγύπτου.
Επίσης στην εξουσία του περιήλθαν πόλεις της Θράκης καθώς και η Σαμοθράκη.
Ο Σελευκίδης βασιλεύς της επιτυχίες του τις όφειλε και στη συμπαράσταση των Συμμάχων. Σημαντική ήταν η βοήθεια των Ροδίων.
Να σημειώσουμε ότι κατά τους χρόνους αυτούς το βασίλειο της Ρόδου βρισκόταν σε μεγάλη ακμή, το δε νόμισμα των Ροδίων εθεωρείτο πολύ ισχυρό και κυκλοφορούσε ως τα πέρατα της οικουμένης. Τότε είχαν και ένα σπουδαίο ναύαρχο τον Αγαθόστρατο.
Παραχωρώντας ο Αντίοχος Β' ελευθερία στις Ιωνικές πόλεις της Μικράς Ασίας κέρδισε την φιλία τους. Είπαμε ότι ο Πτολεμαίος Β' ήταν καλά εδραιωμένος στην Κιλικία και στην Παμφυλία και εκεί ο Αντίοχος Β’ ανακατέλαβε θέσεις του βασιλέως της Αιγύπτου.
Επίσης στην εξουσία του περιήλθαν πόλεις της Θράκης καθώς και η Σαμοθράκη.
Ο Σελευκίδης βασιλεύς της επιτυχίες του τις όφειλε και στη συμπαράσταση των Συμμάχων. Σημαντική ήταν η βοήθεια των Ροδίων.
Να σημειώσουμε ότι κατά τους χρόνους αυτούς το βασίλειο της Ρόδου βρισκόταν σε μεγάλη ακμή, το δε νόμισμα των Ροδίων εθεωρείτο πολύ ισχυρό και κυκλοφορούσε ως τα πέρατα της οικουμένης. Τότε είχαν και ένα σπουδαίο ναύαρχο τον Αγαθόστρατο.
Σε ναυμαχία που έγινε περί το 259πΧ κοντά στην Έφεσο, ο Ρόδιος ναύαρχος νίκησε τον Πτολεμαϊκό στόλο. Αυτή η νίκη μέτρησε πολύ στην πορεία αυτού του πολέμου.
Ο Πτολεμαίος Β' έβλεπε ότι δεν τον συνέφερε η συνέχεια του πολέμου.
Θέτοντας σε ενέργεια την διπλωματική του δεξιοτεχνία επέτυχε το 255πΧ χωριστή συνθήκη ειρήνης με τον Αντίγονο Γονατά. Αλλά και ο Αντίοχος βλέποντας ότι οι επιτυχίες του οφείλονταν κυρίως στις νίκες των συμμάχων δεν το έβλεπε καλό να συνεχίσει τον πόλεμο. Με πνεύμα υποχωρητικότητας συνθηκολόγησε με τον Φιλάδελφο 253πΧ.
Την ειρήνη πλαισίωσε και γάμος. Η Βερενίκη κόρη του Πτολεμαίου Β' έγινε σύζυγος του Αντιόχου Β', σύζυγος και βασίλισσα. Όλη αυτή η ιστορία του Β' Συριακού πολέμου κόστισε οπωσδήποτε στον βασιλέα της Αιγύπτου. Και μεγάλες απώλειες είχε και σημαντικό τμήμα των εξωτερικών του κτήσεων έχασε, ιδίως στην Ιωνία αλλά και στην Παμφυλία και Κιλικία. Η Κοίλη Συρία όμως του έμεινε. Κόστισε όμως και στην Λαοδίκη την σύζυγο του Αντιόχου Β,' γιατί ο άνδρας της νυμφεύτηκε την Βερενίκη ενώ αυτή την χώρισε.
Την ειρήνη πλαισίωσε και γάμος. Η Βερενίκη κόρη του Πτολεμαίου Β' έγινε σύζυγος του Αντιόχου Β', σύζυγος και βασίλισσα. Όλη αυτή η ιστορία του Β' Συριακού πολέμου κόστισε οπωσδήποτε στον βασιλέα της Αιγύπτου. Και μεγάλες απώλειες είχε και σημαντικό τμήμα των εξωτερικών του κτήσεων έχασε, ιδίως στην Ιωνία αλλά και στην Παμφυλία και Κιλικία. Η Κοίλη Συρία όμως του έμεινε. Κόστισε όμως και στην Λαοδίκη την σύζυγο του Αντιόχου Β,' γιατί ο άνδρας της νυμφεύτηκε την Βερενίκη ενώ αυτή την χώρισε.
Επιπλέον αποκλήρωσε τα 4 τέκνα της από κάθε απαίτηση για τον θρόνο.
Αυτή όμως ήταν μια φοβερή γυναίκα και περίμενε την ώρα να πάρει εκδίκηση.
Αλλά και η Βερενίκη που εισχώρησε στα ενδότερα των Σελευκιδών ήταν για το καλό των Πτολεμαίων και για το κακό των Σελευκιδών. Στα βασίλεια των διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των επιγόνων οι βασίλισσες και οι άλλες γυναίκες συγγενείς του βασιλέως συχνά ευθύνονταν για ανηθικότητες για συνωμοσίες για δολοφονίες για πολιτικές αναταραχές. Σημείο παρακμής.
Αλλά και η Βερενίκη που εισχώρησε στα ενδότερα των Σελευκιδών ήταν για το καλό των Πτολεμαίων και για το κακό των Σελευκιδών. Στα βασίλεια των διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των επιγόνων οι βασίλισσες και οι άλλες γυναίκες συγγενείς του βασιλέως συχνά ευθύνονταν για ανηθικότητες για συνωμοσίες για δολοφονίες για πολιτικές αναταραχές. Σημείο παρακμής.
Λοιπόν, Α' Συριακός πόλεμος, Χρεμωνίδειος, Β' Συριακός πόλεμος, μετά από 7 έτη θα ξεσπάσει και άλλος πόλεμος, ο Γ' Συριακός. Βέβαια αυτοί οι πόλεμοι δεν ήταν μεγάλοι και τρομεροί, δεν ήταν πόλεμοι μεγάλων καταστροφών, αλλά ωστόσο έφθειραν με σταθερό ρυθμό τον Ελληνισμό. Δημιουργούσαν μεγάλη ένταση και κοινωνικό πρόβλημα αφού τα χρήματα καταναλώνονταν στους εξοπλισμούς και στους πολέμους.
Φυσικά στον τόπο των συγκρούσεων τα προβλήματα ήταν περισσότερο αυξημένα, ανθρώπινες ζωές χάνονταν είτε σε πολέμους της ξηράς είτε σε ναυμαχίες.
Φυσικά στον τόπο των συγκρούσεων τα προβλήματα ήταν περισσότερο αυξημένα, ανθρώπινες ζωές χάνονταν είτε σε πολέμους της ξηράς είτε σε ναυμαχίες.
Και το ποιο χειρότερο; Ενώ κοίταζαν πώς να εξουδετερώσουν τον εχθρό, τον συνΈλληνα, τον Αντιγονίδη, τον Σελευκίδη, τον Πτολεμαίο, όλα αυτά στην Ανατολή, δεν έστρεφαν τα μάτια τους να δουν τι γινόταν αυτή την εποχή στην Δύση.
Δεν άνοιγαν τους οφθαλμούς τους να δουν πως σιγά σιγά χανόταν, η μεγάλη Ελλάδα, η Σικελία. Πως σιγά και σταθερά τα βήματα των Ρωμαϊκών λεγεώνων προχωρούσαν και κατακτούσαν νέα εδάφη. Οι Έλληνες αυτής της περιόδου λες και τυφλώθηκαν.
Δεν άνοιγαν τους οφθαλμούς τους να δουν πως σιγά σιγά χανόταν, η μεγάλη Ελλάδα, η Σικελία. Πως σιγά και σταθερά τα βήματα των Ρωμαϊκών λεγεώνων προχωρούσαν και κατακτούσαν νέα εδάφη. Οι Έλληνες αυτής της περιόδου λες και τυφλώθηκαν.
Δεν πρόσεχαν εκεί που έπρεπε να προσέξουν. Απορροφημένοι σε διαρκείς πολέμους στον Ελλαδικό χώρο, στο Αιγαίο, στην Μικρά Ασία, στην Ανατολή, δεν είχαν την προσοχή που επιβαλλόταν στις πολιτικές εξελίξεις της Δύσεως, δηλαδή στην Ρωμαϊκή επέκταση.
Ο Γ' Συριακός πόλεμος ξεκίνησε το 246πΧ, ονομάστηκε και Λαοδίκειος.
Η Λαοδίκη, που ήδη την είδαμε πριν, ήταν η πρώτη σύζυγος του Αντιόχου Β'. Για λόγους πολιτικού συμφέροντος ο Σευλεκίδης βασιλεύς την χώρισε και παντρεύτηκε την Βερενίκη αυτή ήταν κόρη του Πτολεμαίου Β'. Ο γάμος έγινε με τον όρο ότι τα παιδιά που θα γεννιόνταν από τυχόν θα είχαν κληρονομικά δικαιώματα στον θρόνο. Το πρώτο παιδί που γεννήθηκε ο Αντίοχος το όρισε διάδοχο του θρόνου. Η Λαοδίκη είχε αποχωρήσει στην Έφεσο, είχε μαζί της τα τέκνα της, το μεγαλύτερο ονομαζόταν Σέλευκος.
Το 246πΧ ξέσπασε μεγάλο κακό στο βασίλειο, καταρχήν βρήκε το θάνατο ο Αντίοχος ο Β', τον δηλητηρίασε η Λαοδίκη στην Έφεσο, στην συνέχεια κατόπιν εντολής της Λαοδίκης σε έμπιστους της φρουρούς στην Αντιόχεια δολοφονήθηκε ή καλύτερα κατακρεουργήθηκε και ο γιος του Αντιόχου και της Βερενίκης.
Τον δήμιο του μικρού διαδόχου τον φόνευσε η Βερενίκη με τα ίδια της τα χέρια.
Στη συνέχεια κατέφυγε στα ανάκτορα της Δάφνης όπου την πολιόρκησαν και κατόπιν την έσφαξαν. Η Βερενίκη ήταν αδελφή του Πτολεμαίου Γ' του Ευεργέτου, ο οποίος εκείνο το έτος 246 πΧ ανέβηκε στον Πτολεμαϊκό θρόνο, όλα αυτά τα τραγικά γεγονότα δεν ήταν δυνατόν να αφήσουν αδρανή τον βασιλέα της Αιγύπτου, έτσι λοιπόν ξεσπάει ο Γ' Συριακός πόλεμος ή Λαοδικειος που κράτησε 6 χρόνια.
Η Λαοδίκη, που ήδη την είδαμε πριν, ήταν η πρώτη σύζυγος του Αντιόχου Β'. Για λόγους πολιτικού συμφέροντος ο Σευλεκίδης βασιλεύς την χώρισε και παντρεύτηκε την Βερενίκη αυτή ήταν κόρη του Πτολεμαίου Β'. Ο γάμος έγινε με τον όρο ότι τα παιδιά που θα γεννιόνταν από τυχόν θα είχαν κληρονομικά δικαιώματα στον θρόνο. Το πρώτο παιδί που γεννήθηκε ο Αντίοχος το όρισε διάδοχο του θρόνου. Η Λαοδίκη είχε αποχωρήσει στην Έφεσο, είχε μαζί της τα τέκνα της, το μεγαλύτερο ονομαζόταν Σέλευκος.
Το 246πΧ ξέσπασε μεγάλο κακό στο βασίλειο, καταρχήν βρήκε το θάνατο ο Αντίοχος ο Β', τον δηλητηρίασε η Λαοδίκη στην Έφεσο, στην συνέχεια κατόπιν εντολής της Λαοδίκης σε έμπιστους της φρουρούς στην Αντιόχεια δολοφονήθηκε ή καλύτερα κατακρεουργήθηκε και ο γιος του Αντιόχου και της Βερενίκης.
Τον δήμιο του μικρού διαδόχου τον φόνευσε η Βερενίκη με τα ίδια της τα χέρια.
Στη συνέχεια κατέφυγε στα ανάκτορα της Δάφνης όπου την πολιόρκησαν και κατόπιν την έσφαξαν. Η Βερενίκη ήταν αδελφή του Πτολεμαίου Γ' του Ευεργέτου, ο οποίος εκείνο το έτος 246 πΧ ανέβηκε στον Πτολεμαϊκό θρόνο, όλα αυτά τα τραγικά γεγονότα δεν ήταν δυνατόν να αφήσουν αδρανή τον βασιλέα της Αιγύπτου, έτσι λοιπόν ξεσπάει ο Γ' Συριακός πόλεμος ή Λαοδικειος που κράτησε 6 χρόνια.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου