Πεντηκοστιανοί και αναγέννηση
- Οι Πεντηκοστιανοί και γενικότερα οι Προτεστάντες κάθε αποχρώσεως μιλούν πολύ για την αναγέννηση. Οι Πεντηκοστιανοί την θεωρούν σαν ένα φαινόμενο που διαφέρει σαφώς και προηγείται από την λεγόμενη βάπτιση εν Πνεύματι, οι υπόλοιποι Προτεστάντες συνήθως ταυτίζουν την αναγέννηση με την εν Πνεύματι βάπτιση. Δηλαδή τα γεγονότα που εισάγουν ένα Πεντηκοστιανό εν προκειμένω στην εκκλησία όπως εκείνοι την εννοούν είναι πρώτον η αναγέννηση, δεύτερον το βάπτισμα εν ύδατι και τρίτον το βάπτισμα εν Πνεύματι. Σήμερα θα ασχοληθούμε με το θέμα της αναγέννησης επ' ευκαιρία τηλεοπτικής ερεύνης για τους αιρετικούς αυτούς. Στην εκπομπή αυτή ένα από τα κύρια επιχειρήματα των Πεντηκοστιανών ότι είναι η αληθινή εκκλησία του Χριστού ήταν ότι μόνο αυτοί μπορούν να παρουσιάσουν τόσο πολλές περιπτώσεις δραματικών και ολοκληρωτικών αλλαγών προς το καλύτερο της ζωής και της συμπεριφοράς των οπαδών τους. Σε εμάς, είπαν, οι ναρκομανείς θεραπεύονται, οι κλέφτες γίνονται ευυπόληπτοι πολίτες, οι μοιχοί υπόδειγμα συζυγικής πίστεως, οι εγκληματίες γίνονται άκακα πρόβατα. Έχετε δει λένε αλλού τέτοιες και τόσες αλλαγές στην προσωπικότητα των ανθρώπων; Όχι απαντούν μόνοι τους, άρα συμπεραίνουν εδώ ενεργεί το Άγιο Πνεύμα και αναγεννά τους ανθρώπους, τους κάνει νέα κτίσματα, σωσμένους, αγίους, μέλη της Βασιλείας των Ουρανών. Ας δούμε πρώτα τι λένε οι Πεντηκοστιανοί για την αναγέννηση στους πρωτοείσακτους στον χώρο τους του οδηγούν στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο κεφάλαιο γ' στίχοι 1 έως 9, όπου αναφέρεται το γνωστό περιστατικό της συζήτησης του Νικοδήμου με τον Χριστό. Εκεί τονίζουν τις εξής φράσεις του Κυρίου, ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἄνωθεν, οὐ δύναται ἰδεῖν τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ και ὰν μή τις γεννηθῇ ἐξ ὕδατος καὶ Πνεύματος, οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ και τέλος οὕτως ἐστὶ πᾶς ὁ γεγεννημένος ἐκ τοῦ Πνεύματος. Επίσης επιδεικνύουν την πρώτη επιστολή του Πέτρου όπου στο κεφάλαιο ένα αναφέρεται στο στίχο τρία, εὐλογητὸς ὁ Θεὸς καὶ Πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ κατὰ τὸ πολὺ αὐτοῦ ἔλεος ἀναγεννήσας ἡμᾶς και λοιπά. Και αναφέρουν επίσης το στίχο 23 ἀναγεγεννημένοι οὐκ ἐκ σπορᾶς φθαρτῆς, ἀλλὰ ἀφθάρτου, διὰ λόγου ζῶντος Θεοῦ και λοιπά. Τέλος αναφέρουν την πρώτη επιστολή του Ιωάννου όπου γράφεται πᾶς ὁ γεγεννημένος ἐκ τοῦ Θεοῦ ἁμαρτίαν οὐ ποιεῖ.
Ακούστε τώρα την εν συνεχεία διδασκαλία τους, λένε λοιπόν ότι ο αμαρτωλός άνθρωπος όταν έλθει σε επαφή με την Αγία Γραφή, το λόγο του Θεού, είτε μελετώντας, είτε ακούγοντας την, σε ορθοτομημένο κήρυγμα, εννοούν βέβαια Πεντηκοστιανού κήρυκα, τότε κάποια στιγμή το Άγιο Πνεύμα βάζει το λόγο του Θεού στην καρδιά του ανθρώπου και αυτός ερχόμενος σε κατάνυξη υφίσταται μια δραματική αλλαγή, στην σκέψη του βλέπει την αλήθεια μετανοεί και κλαίει για την μέχρι τώρα ζωή του και παίρνει την απόφαση πως από εδώ και εμπρός θα ακολουθήσει κατά πάντα το θέλημα του Θεού.
Η μεταστροφή αυτή είναι όπως όλα βέβαια στον Πεντηκοστιανό χώρο απότομη, εκρηκτική, δραματική και συνοδεύεται από συναισθηματική φόρτιση, συνήθως κλάματα. Η κατάσταση αυτή διαρκεί λίγες μέρες και μετά απ' αυτές ο Πεντηκοστιανός θεωρείται αναγεννημένος, νέο κτίσμα, έτοιμος να δεχθεί το πλήρωμα των Θείων δωρεών, συνήθως σε μια δεύτερη φάση στο "βάπτισμα εν πνεύματι" όπως το αποκαλούν, μάλιστα λέγουν ότι αυτό δεν είναι και απαραίτητο διότι και η απλή αναγέννηση είναι αρκετή για την σωτηρία. Το ότι αναγεννήθηκαν το θεωρούν σίγουρο οι Πεντηκοστιανοί και στις συνομιλίες τους ακούς να λένε με περισσή ευκολία, τότε που αναγεννήθηκα συνέβη αυτό και εκείνο ή πριν αναγεννηθώ ήμουν έτσι ήμουν αλλιώς και λοιπά.
Η εσωτερική αναγέννηση βέβαια συνοδεύεται και από εξωτερικές αλλαγές στην ζωή του Πεντηκοστιανού, σαν τέτοιες εννοούν την ενασχόληση με την Αγία Γραφή και την Πεντηκοστιανή εκκλησία, την διακοπή αμαρτωλών έξεων όπως το κάπνισμα, το ποτό, τα ναρκωτικά, τα τυχερά παιχνίδια, όπως και την διευθέτηση άλλων αμαρτωλών καταστάσεων που αφορούν κυρίως το επάγγελμα και την οικογένεια. Βλέπει πράγματι κανείς στον Πεντηκοστιανό χώρο περιπτώσεις εντυπωσιακών μεταστροφών, άνθρωποι με πολύ αμαρτωλή ζωή αλλάζουν απότομα και παρουσιάζονται σώφρονες και ευσεβείς, είναι σαν το ερίφι αιφνιδίως να έγινε πρόβατο, εκεί που η σωτηρία της ψυχής φαινόταν να βρίσκεται πολύ μακριά τώρα φαίνεται να έχει κατακτηθεί.
Είναι όμως τα πράγματα έτσι όπως φαίνονται στην επιφάνεια;
Αυτό που λάμπει είναι πράγματι χρυσός;
Δυστυχώς για τους Πεντηκοστιανούς η απάντηση είναι απογοητευτική, ο χρυσός είναι κίβδηλος, το ερίφιο παραμένει ερίφιο μεταμφιεσμένο σε πρόβατο, η σωτηρία της ψυχής που πριν την περίφημη Πεντηκοστιανή αναγέννηση ήταν όντως μακριά για άτομα με αμαρτωλή ζωή τώρα αλίμονο είναι ακόμη μακρύτερα. Παρά το αστραφτερό περίβλημα δεν είναι ακόμα ενδεδυμένοι ένδυμα γάμου για να θυμηθούμε την ωραία παραβολή του Κυρίου μας στο 21ο κεφάλαιο του κατά Ματθαίον ευαγγελίου και αν παραμείνουν έτσι θα ακούσουν την ώρα της κρίσεως την φοβερή φωνή του Χριστού ἑταῖρε, πῶς εἰσῆλθες ὧδε μὴ ἔχων ἔνδυμα γάμου; ἄρατε αὐτὸν καὶ ἐκβάλετε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. Δεν πρέπει να εξαπατάται κανείς με τις αλλαγές στην ζωή των ανθρώπων και την παρουσία ευσεβούς και ενάρετης συμπεριφοράς.
Ακούστε τώρα την εν συνεχεία διδασκαλία τους, λένε λοιπόν ότι ο αμαρτωλός άνθρωπος όταν έλθει σε επαφή με την Αγία Γραφή, το λόγο του Θεού, είτε μελετώντας, είτε ακούγοντας την, σε ορθοτομημένο κήρυγμα, εννοούν βέβαια Πεντηκοστιανού κήρυκα, τότε κάποια στιγμή το Άγιο Πνεύμα βάζει το λόγο του Θεού στην καρδιά του ανθρώπου και αυτός ερχόμενος σε κατάνυξη υφίσταται μια δραματική αλλαγή, στην σκέψη του βλέπει την αλήθεια μετανοεί και κλαίει για την μέχρι τώρα ζωή του και παίρνει την απόφαση πως από εδώ και εμπρός θα ακολουθήσει κατά πάντα το θέλημα του Θεού.
Η μεταστροφή αυτή είναι όπως όλα βέβαια στον Πεντηκοστιανό χώρο απότομη, εκρηκτική, δραματική και συνοδεύεται από συναισθηματική φόρτιση, συνήθως κλάματα. Η κατάσταση αυτή διαρκεί λίγες μέρες και μετά απ' αυτές ο Πεντηκοστιανός θεωρείται αναγεννημένος, νέο κτίσμα, έτοιμος να δεχθεί το πλήρωμα των Θείων δωρεών, συνήθως σε μια δεύτερη φάση στο "βάπτισμα εν πνεύματι" όπως το αποκαλούν, μάλιστα λέγουν ότι αυτό δεν είναι και απαραίτητο διότι και η απλή αναγέννηση είναι αρκετή για την σωτηρία. Το ότι αναγεννήθηκαν το θεωρούν σίγουρο οι Πεντηκοστιανοί και στις συνομιλίες τους ακούς να λένε με περισσή ευκολία, τότε που αναγεννήθηκα συνέβη αυτό και εκείνο ή πριν αναγεννηθώ ήμουν έτσι ήμουν αλλιώς και λοιπά.
Η εσωτερική αναγέννηση βέβαια συνοδεύεται και από εξωτερικές αλλαγές στην ζωή του Πεντηκοστιανού, σαν τέτοιες εννοούν την ενασχόληση με την Αγία Γραφή και την Πεντηκοστιανή εκκλησία, την διακοπή αμαρτωλών έξεων όπως το κάπνισμα, το ποτό, τα ναρκωτικά, τα τυχερά παιχνίδια, όπως και την διευθέτηση άλλων αμαρτωλών καταστάσεων που αφορούν κυρίως το επάγγελμα και την οικογένεια. Βλέπει πράγματι κανείς στον Πεντηκοστιανό χώρο περιπτώσεις εντυπωσιακών μεταστροφών, άνθρωποι με πολύ αμαρτωλή ζωή αλλάζουν απότομα και παρουσιάζονται σώφρονες και ευσεβείς, είναι σαν το ερίφι αιφνιδίως να έγινε πρόβατο, εκεί που η σωτηρία της ψυχής φαινόταν να βρίσκεται πολύ μακριά τώρα φαίνεται να έχει κατακτηθεί.
Είναι όμως τα πράγματα έτσι όπως φαίνονται στην επιφάνεια;
Αυτό που λάμπει είναι πράγματι χρυσός;
Δυστυχώς για τους Πεντηκοστιανούς η απάντηση είναι απογοητευτική, ο χρυσός είναι κίβδηλος, το ερίφιο παραμένει ερίφιο μεταμφιεσμένο σε πρόβατο, η σωτηρία της ψυχής που πριν την περίφημη Πεντηκοστιανή αναγέννηση ήταν όντως μακριά για άτομα με αμαρτωλή ζωή τώρα αλίμονο είναι ακόμη μακρύτερα. Παρά το αστραφτερό περίβλημα δεν είναι ακόμα ενδεδυμένοι ένδυμα γάμου για να θυμηθούμε την ωραία παραβολή του Κυρίου μας στο 21ο κεφάλαιο του κατά Ματθαίον ευαγγελίου και αν παραμείνουν έτσι θα ακούσουν την ώρα της κρίσεως την φοβερή φωνή του Χριστού ἑταῖρε, πῶς εἰσῆλθες ὧδε μὴ ἔχων ἔνδυμα γάμου; ἄρατε αὐτὸν καὶ ἐκβάλετε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. Δεν πρέπει να εξαπατάται κανείς με τις αλλαγές στην ζωή των ανθρώπων και την παρουσία ευσεβούς και ενάρετης συμπεριφοράς.
Το ζητούμενο δεν είναι η αλλαγή της συμπεριφοράς, το θέμα δεν είναι ο επιφανειακός ευσεβισμός, η ουσία του ζητήματος είναι η κατάσταση της ανθρώπινης ψυχής.
Άραγε η αλλαγή συμπεριφοράς σημαίνει πάντοτε αλλαγή της ψυχής; Όταν ο άνθρωπος εξωτερικά γίνεται καλύτερος η ψυχή του καθαρίζεται ταυτόχρονα από τους ρύπους της; Απαλλάσσεται από τα υλικά κοσμικά γήινα επικαλύμματα της που την βαραίνουν;
Άραγε η αλλαγή συμπεριφοράς σημαίνει πάντοτε αλλαγή της ψυχής; Όταν ο άνθρωπος εξωτερικά γίνεται καλύτερος η ψυχή του καθαρίζεται ταυτόχρονα από τους ρύπους της; Απαλλάσσεται από τα υλικά κοσμικά γήινα επικαλύμματα της που την βαραίνουν;
Γίνεται ελαφρότερη και αγιότερη; Μόνο μια τέτοια ψυχή είναι κατάλληλη για την Βασιλεία των Ουρανών όπου ουδέν το μιαίνων εισέρχεται, μόνο αυτή η ψυχή μπορεί να ακολουθήσει τον Κύριο όπου αν υπάγει.
Η βεβαρημένη από την αμαρτία ψυχή πρέπει να απαλλαχθεί από τα βάρη της, να μεταβληθεί, να πάψει να υπάρχει σε τέτοια κατάσταση και στην θέση της να γεννηθεί μια νέα ελαφρότερη και αγιότερη, ως γαρ αν θέλει την ψυχή αυτού σώσαι απωλέσει αυτήν. Μιλάμε λοιπόν για αλλαγή της ψυχής και όχι αλλαγή της συμπεριφοράς αδελφοί μας Πεντηκοστιανοί και εδώ είναι το μεγάλο και καίριο λάθος πάνω στο οποίο χτίζετε χάρτινους πύργους. Η αλλαγή δηλαδή της συμπεριφοράς δεν σημαίνει πάντα αλλαγή ψυχής, η βελτίωση της συμπεριφοράς δεν σημαίνει υποχρεωτικά και αγιασμό της ψυχής.
Ας δούμε όμως το θέμα αναλυτικότερα σύμφωνα με την κοινή πείρα της καθημερινής ζωής αλλά και τα πορίσματα της ψυχολογίας. Καταρχήν η εξωτερική συμπεριφορά του ανθρώπου αλλάζει από καθαρά ανθρώπινες επιρροές, ο γονιός, ο φίλος, ο δάσκαλος, ο σύζυγος, όλοι αυτοί μπορούν να μεταβάλουν προς το καλύτερο την συμπεριφορά μας αρκεί να χρησιμοποιηθεί ο κατάλληλος τρόπος για κάθε περίπτωση, αυτά είναι πράγματα που όλοι γνωρίζουν. Επίσης η ένταξη σε μια ομάδα πάντα επηρεάζει την συμπεριφορά μας. Το πολιτικό κόμμα, το αθλητικό σωματείο, ο πολιτιστικός ή άλλου είδους σύλλογος, ο στρατός, είναι παράγοντες αλλαγών στην προσωπικότητα μας.
Πολλές φορές χρησιμοποιούνται και πιο άμεσοι τρόποι επηρεασμού, οι διάφορες ψυχοθεραπείες για παράδειγμα που χρησιμοποιούνται για την καταπολέμηση έξεων φοβιών και άλλων ψυχολογικών προβλημάτων είναι ευρύτατα γνωστές τα τελευταία χρόνια. Επίσης τα διάφορα σωφρονιστικά και άλλα εκπαιδευτικά συστήματα που χρησιμοποιούνται για την αλλαγή συμπεριφοράς σε προβληματικά άτομα είναι επίσης γνωστά. Είναι γνωστό λοιπόν ότι η συμπεριφορά στους ανθρώπινους αυτούς παράγοντες επηρεάζεται σημαντικά και πολλές φορές εντυπωσιακά, όμως η επίπτωση της αλλαγής αυτής στην ψυχή είναι ασήμαντη, ο άνθρωπος στην ψυχή του παραμένει ο ίδιος, όταν παύσουν να ενεργούν οι παράγοντες που προαναφέραμε οι παλιές συμπεριφορές ξαναγυρνούν ή αντικαθίστανται καμιά φορά με χειρότερες από τις προηγούμενες.
Η κατάσταση θυμίζει κάποιον που έχει πυρετό λόγο βαριάς πνευμονίας, όταν πάρει ασπιρίνη ο πυρετός θα πέσει αλλά θα επανέλθει δριμύτερος όταν περάσει η ενέργεια της αν εν τω μεταξύ δεν έχει εφαρμοστεί ριζικότερη θεραπεία.
Ο Κύριος μας δήλωσε με έμφαση χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν, χωρίς εκείνον αλλαγή στην κατάσταση της ψυχής μας δεν γίνεται, χωρίς εκείνον δεν υπάρχει καμία δυνατότητα σωτηρίας, κάθε ανθρώπινη προσπάθεια αλλαγής και βελτίωσης του ανθρώπου είναι καταδικασμένη σε αποτυχία, η ιστορία το έχει επανειλημμένα αποδείξει.
Μόνο δια του Αγίου Πνεύματος μπορεί να θεραπευτεί η ανθρώπινη ψυχή, δια αυτού μόνο μπορεί να καθαρθεί, να ελαφρώσει, να ανυψωθεί, να αγιαστεί, χωρίς Άγιο Πνεύμα καμία αλλαγή της ψυχής δεν γίνεται άρα και καμία αληθινή και μόνιμη αλλαγή της συμπεριφοράς. Μα θα σπεύσουν οι Πεντηκοστιανοί να πουν αυτό λέμε και εμείς, το Άγιο Πνεύμα μας αναγεννάει και μας βαπτίζει και μας αλλάζει, αλλά αν ήταν έτσι η αλλαγή θα ήταν ουσιαστική βαθειά και μόνιμη, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει όμως, το ξέρουν πολύ καλά κατά βάθος και οι ίδιοι και ας μην το ομολογούν, η αλλαγή τους είναι μόνον επιφανειακή, μιμείται ο ένας τον άλλον, αλληλοεπηρεάζονται και αυθυποβάλλονται και όλοι μαζί μιμούνται τους αρχηγούς τους τους οποίους εξιδανικεύουν. Χρησιμοποιούν τις ίδιες εκφράσεις, τις ίδιες στάσεις, τις ίδιες χειρονομίες, το ίδιο γλυκερό ύφος. Πρόκειται καθαρά για μια επίπλαστη συμπεριφορά εξολοκλήρου μαθημένη από την ομάδα η οποία στην συνέχεια την συντηρεί με την επιρροή της και την κάνει να φαίνεται μόνιμη.
Σημειώνουμε εδώ την πολύ στενή ατομική και οικογενειακή ατμόσφαιρα των Πεντηκοστιανών, φροντίζουν να είναι πάντα μαζί και αποφεύγουν την επαφή με τον κόσμο παρά μόνον για να τους ευαγγελίσουν όπως λένε.
- Εδώ να σας διακόψω και το επιδιώκουν πάντα να είναι μαζί διότι λένε ότι από στιγμή σε στιγμή επίκειται η αρπαγή της εκκλησίας και πρέπει όλοι να είναι μαζεμένοι να τους αρπάξει όλους μαζί να μην σκορπίσουν εδώ και εκεί σε κοσμικές εκδηλώσεις.
- Βεβαίως, ο φόβος της ελεύσεως του αντίχριστου και η ανταμοιβή της προ αυτού αρπαγής των Πεντηκοστιανών είναι από τους βασικούς μοχλούς που τους κρατούν στην Πεντηκοστιανή εκκλησία.
- Έχουμε περιπτώσεις που κάθε μέρα άτομα των Πεντηκοστιανών πρέπει να βρίσκονται στην σύναξη οπότε επηρεάζονται από την συμπεριφορά και αν ο αρχηγός καθώς μιλάει στην τετάρτη φράση λέει "ευχαριστούμε τον Κύριο" και αυτοί συνέχεια λένε ευχαριστούμε τον Κύριο.
- Ακριβώς αυτό.
- Αλλά αυτό δεν είναι γνήσιο και βαθύ δεν έχει αλλάξει εσωτερικά η προσωπικότητα του ανθρώπου, είναι επίπλαστο, κάτι που έχει σχέση με βιτρίνα.
- Βεβαίως, αυτό φαίνεται και από το εξής, μόλις το άτομο απομακρυνθεί από την ομάδα για οποιαδήποτε λόγο όλα καταρρέουν και εξαφανίζονται. Ο άνθρωπος γυρίζει πάλι σε προηγούμενες καταστάσεις γυμνός και απογοητευμένος. Η περίφημη δηλαδή αναγέννηση ήταν μια γυαλιστερή σαπουνόφουσκα που έσπασε και χάθηκε.
- Και όταν η αρπαγή της εκκλησίας αναβάλλεται από δεκαετία σε δεκαετία....
- Οι διαρροές πληθαίνουν. Υπενθυμίζουμε ότι παρόμοια θέματα ανακύπτουν και στους άλλους αιρετικούς. Και εκεί παρατηρούνται παρόμοιες ή και μεγαλύτερες αλλαγές συμπεριφοράς. Για παράδειγμα όλοι γνωρίζουμε την συμπεριφορά των μαρτύρων του Ιεχωβά. Αυτοί υφίστανται πραγματική πλύση εγκεφάλου. Μέχρι και το ντύσιμό τους είναι καθορισμένο και ομοιόμορφο. Δεν καπνίζουν, δεν πίνουν και γενικά έχουν όλα τα εξωτερικά χαρακτηριστικά που έχουν και οι Πεντηκοστιανοί.
- Μου έλεγε ένας μάρτυρας του Ιεχωβά ότι 50 τσιγάρα την ημέρα κάπνιζε και όταν έγινε μάρτυρας του Ιεχωβά αμέσως επήλθε η αναγέννηση.
- Το ρεκόρ στους Πεντηκοστιανούς είναι 5 πακέτα τσιγάρα την ημέρα τα οποία κόπηκαν. Ρωτούμε όμως τους Πεντηκοστιανούς και τους μάρτυρες του Ιεχωβά, θεωρούν ο ένας τον άλλον αναγεννημένο αφού παρουσιάζουν την ίδια ευσεβιστική συμπεριφορά; Και αν όχι τότε ποιος από τους δυο είναι φορέας του Αγίου Πνεύματος; Η απάντηση είναι σκληρή, κανείς. Οδηγούνται και οι δυο από το πονηρό πνεύμα που παραπλανά όποιον απομακρύνεται από την πραγματική Εκκλησία του Χριστού
- Συγγνώμη, έχουμε περιπτώσεις πολλές, που άνθρωποι που έμπλεξαν με γκουρουιστικές κινήσεις και ζούσαν μια πολύ έκλυτη ζωή προηγουμένως και ήταν εν ασωτείες και λοιπά έγιναν σοφρονούντες και ιματισμένοι και αξιοθαύμαστοι από πλευράς εξωτερικής ηθικής συμπεριφοράς.
- Αυτό μου θυμίζει το ρηθέν από το Κύριό μας στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο όπου είπε οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι καθαρίζετε τὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ἐξ ἁρπαγῆς καὶ ἀδικίας. Φαρισαῖε τυφλέ, καθάρισον πρῶτον τὸ ἐντὸς τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἵνα γένηται καὶ τὸ ἐκτὸς αὐτῶν καθαρόν.
- Πάντως σε αυτούς η εξωτερική εμφάνιση, η βιτρίνα, λάμπει. Επίτηδες την καλλιεργούν και με σύστημα ώστε να είναι πολύ εντυπωσιακή η βιτρίνα.
- Ναι, είναι το δόλωμα ώστε να προσελκύσουν και άλλους στην πλάνη τους. Μα θα προκύψει το ερώτημα, είναι δυνατόν το πονηρό πνεύμα να αφήσει κάποιον από ναρκομανής παραδείγματος χάριν ή εγκληματίας να γίνει άνθρωπος κοινωνικά αποδεκτός και ευσεβής; Βεβαίως, είναι η απάντηση. Διότι όταν δει κανείς το θέμα από την άποψη της σωτηρίας της ψυχής ο φανερά αμαρτωλός άνθρωπος έχει πάντα σαν τον ληστή του Ευαγγελίου υπό την πίεση της αμαρτίας την ευκαιρία να μετανοήσει ειλικρινά και να σωθεί ενώ ο ευσεβής αιρετικός που αυτοδικαιώνεται και νομίζει μάλιστα ότι έχει σωθεί πολύ δύσκολα σώζεται. Μοιάζει με τον βαριά άρρωστο που δεν πηγαίνει σε γιατρό γιατί πιστεύει ότι δεν έχει τίποτα. Αυτός διατρέχει πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο από τον άλλον που συναισθάνεται την ασθένειά του και κάποια στιγμή σπεύδει στον γιατρό για θεραπεία. Μακράν λοιπόν των ενεργειών του Αγίου Πνεύματος οι Πεντηκοστιανοί. Υπερηφανεύονται για τον επιφανειακό ευσεβισμό τους ενώ κατά βάθος η ψυχή τους παραμένει ασθενής, βαριά αμαρτωλή. Όταν κάποιος τους το επισημαίνει, ότι δηλαδή η καλή συμπεριφορά δεν σημαίνει υποχρεωτικά και ψυχή άξια σωτηρίας, απαντούν με τα λόγια του Χριστού, πᾶν δένδρον ἀγαθὸν καρποὺς καλοὺς ποιεῖ, τὸ δὲ σαπρὸν δένδρον καρποὺς πονηροὺς ποιεῖ οὐ δύναται δένδρον ἀγαθὸν καρποὺς πονηροὺς ποιεῖν, οὐδὲ δένδρον σαπρὸν καρποὺς καλοὺς ποιεῖν. Εμείς λένε έχουμε καλή συμπεριφορά, άρα παράγουμε καλούς καρπούς, επομένως και το δένδρο δηλαδή η ψυχή μας είναι καλή και άξια σωτηρίας. Ξεχνούν φαίνεται οι Πεντηκοστιανοί ότι πολλές φορές οι καρποί φαίνονται ωραίοι εξωτερικά όμως στο βάθος τους κρύβουν σκουλήκια ή ακόμα είναι και δηλητηριώδεις. Ο Κύριος φυσικά δεν μίλησε για καρπούς που φαίνονται ωραίοι αλλά για καρπούς που είναι πράγματι και στην ουσία τους ωραίοι. Τέτοιοι καρποί βέβαια δεν παράγονται σε μια ημέρα όπως θέλουν οι Πεντηκοστιανοί που κηρύττουν στιγμιαίες φαντασμαγορικές αναγεννήσεις. Θέλουν μεγάλο αγώνα και άσκηση, καθημερινό σταύρωμα, θέλουν πόνο και δάκρυα. Είθε να το καταλάβουν αυτό και με την βοήθεια του Παρακλήτου να αρχίσουν την οδυνηρά και μακρά προσπάθεια για την σωτηρία της ψυχής τους αφήνοντας τις εύκολες και ρόδινες λύσεις που τους προτείνει ο πονηρός προσπαθώντας να τους παγιδεύσει σε αδιέξοδα.
- Βλέπουμε στο Ευαγγέλιο κατά Μαρκον 4,26 Καὶ ἔλεγεν· οὕτως ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὡς ἂν ἄνθρωπος βάλῃ τὸν σπόρον ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ καθεύδῃ καὶ ἐγείρηται νύκτα καὶ ἡμέραν, καὶ ὁ σπόρος βλαστάνῃ καὶ μηκύνηται ὡς οὐκ οἶδεν αὐτός αὐτομάτη γὰρ ἡ γῆ καρποφορεῖ, πρῶτον χόρτον, εἶτα στάχυν, εἶτα πλήρη σῖτον ἐν τῷ στάχυϊ. Δεν μου λέτε, το ευαγγελικό μήνυμα που παρουσιάζεται εδώ σε αυτήν την περικοπή έχει καθόλου σχέση με αυτές τις ξαφνικές μεταστροφές των Πεντηκοστιανών και όλη αυτή την βιτρίνα την εξωτερική της ευσεβοφανείας;
- Ασφαλώς και όχι. Νομίζω ότι το νόημα των εδαφίων αυτών είναι ότι ο λόγος του Θεού όταν πέσει σε καρδιά καθαρή βλασταίνει σιγά σιγά, δίνει πρώτον χόρτο όπως λέει, έπειτα στάχυ και έπειτα πλήρη σίτο. Δεν πρόκειται δηλαδή περί δραματικών αλλαγών και όπως εμείς το λέμε στην ιατρική η γέννηση είναι μια διαδικασία, είναι μια βραδεία διαδικασία, δεν μιλάμε για οξύ τοκετό ούτε για αποβολή, δεν είναι κάτι στιγμιαίο.
- Μάλιστα, το ίδιο νόημα παρουσιάζεται και η ίδια γραμμή παρουσιάζεται και στην παραβολή του σπορέως και έδιδε καρπόν αναβαίνοντα, αναβαίνοντα όχι αναβάντα ξαφνικά, και αυξάνοντα όχι αυξηθέντα, και έδωκεν εν τριάκοντα και εν εξήκοντα και εν εκατόν, εδώ πάλι τι βλέπουμε;
- Και πάλι βλέπουμε ότι ο καρπός, δηλαδή η αλλαγή της ψυχής προς την θέωση, είναι μια διαδικασία βαθμιαία και όχι κάτι το δραματικό και απότομο όπως το παρουσιάζουν οι Πεντηκοστιανοί οι οποίοι σώζονται και θεώνονται μέσα σε λίγες ημέρες.
- Ας δούμε πως το λέει και ο Λουκάς στο αντίστοιχο.
- Το δε εν τη καλή γη ουκ η εισίν οίτινες εν καρδία καλή και αγαθή ακούσαντες τον λόγον κατέχουσι και καρποφορούσι εν υπομονή.
- Καρποφορούσι εν υπομονή, δηλαδή πηγαίνει σιγά, απαλά, υπομονετικά, με προσκαρτέρηση, με αγώνα βαδίζουν την στενή και τεθλιμμένη οδό. Αυτό είναι το μήνυμα του Ευαγγελίου, όσα λένε οι Πεντηκοστιανοί είναι εντελώς ξενόφερτα εισαγόμενα προϊόντα τα οποία παρουσιάστηκαν σαν μια μόδα θρησκευτική στον 20 αιώνα και τα οποία φυσικά μετά από ένα διάστημα θα σβήσουν και δεν έχουν καθόλου σχέση με το μήνυμα του Ευαγγελίου. Εμείς λέμε στην Ορθόδοξο θεολογία χρειάζεται αγώνας, ακολουθεί ένα πρώτο στάδιο η προκαταρκτική τάξις, μετά αρχίζει η καθαρτική τάξις, μετά αρχίζει η φωτιστική τάξη, μετά αρχίζει η τάξη της αγιότητος, της τελειώσεως. Λοιπόν όλα πηγαίνουν σιγά σιγά και προχωρούν με αγώνα και μόχθο, . Όλα όσα παρουσιάζονται στους Πεντηκοστιανούς και στους άλλους αιρετικούς, αυτές οι αιφνίδιες και πολύ έτσι περίεργες μεταστροφές, δεν έχουν καμία σχέση με το μήνυμα του ευαγγελίου αυτό φαίνεται από αναρίθμητα εδάφια της Αγίας Γραφής
- Πατέρα Δανιήλ νομίζω ότι προωθούν εύκολες και ρόδινες λύσεις και για αυτό θέλουν να γίνουν αρεστοί με αυτόν τον τρόπο και να προσελκύσουν ενώ το μήνυμα του ευαγγελίου είναι ότι η αλλαγή η θέωσις έρχεται με αγώνα με αίμα για να λάβεις Πνεύμα όπως λένε οι πατέρες.
Η βεβαρημένη από την αμαρτία ψυχή πρέπει να απαλλαχθεί από τα βάρη της, να μεταβληθεί, να πάψει να υπάρχει σε τέτοια κατάσταση και στην θέση της να γεννηθεί μια νέα ελαφρότερη και αγιότερη, ως γαρ αν θέλει την ψυχή αυτού σώσαι απωλέσει αυτήν. Μιλάμε λοιπόν για αλλαγή της ψυχής και όχι αλλαγή της συμπεριφοράς αδελφοί μας Πεντηκοστιανοί και εδώ είναι το μεγάλο και καίριο λάθος πάνω στο οποίο χτίζετε χάρτινους πύργους. Η αλλαγή δηλαδή της συμπεριφοράς δεν σημαίνει πάντα αλλαγή ψυχής, η βελτίωση της συμπεριφοράς δεν σημαίνει υποχρεωτικά και αγιασμό της ψυχής.
Ας δούμε όμως το θέμα αναλυτικότερα σύμφωνα με την κοινή πείρα της καθημερινής ζωής αλλά και τα πορίσματα της ψυχολογίας. Καταρχήν η εξωτερική συμπεριφορά του ανθρώπου αλλάζει από καθαρά ανθρώπινες επιρροές, ο γονιός, ο φίλος, ο δάσκαλος, ο σύζυγος, όλοι αυτοί μπορούν να μεταβάλουν προς το καλύτερο την συμπεριφορά μας αρκεί να χρησιμοποιηθεί ο κατάλληλος τρόπος για κάθε περίπτωση, αυτά είναι πράγματα που όλοι γνωρίζουν. Επίσης η ένταξη σε μια ομάδα πάντα επηρεάζει την συμπεριφορά μας. Το πολιτικό κόμμα, το αθλητικό σωματείο, ο πολιτιστικός ή άλλου είδους σύλλογος, ο στρατός, είναι παράγοντες αλλαγών στην προσωπικότητα μας.
Πολλές φορές χρησιμοποιούνται και πιο άμεσοι τρόποι επηρεασμού, οι διάφορες ψυχοθεραπείες για παράδειγμα που χρησιμοποιούνται για την καταπολέμηση έξεων φοβιών και άλλων ψυχολογικών προβλημάτων είναι ευρύτατα γνωστές τα τελευταία χρόνια. Επίσης τα διάφορα σωφρονιστικά και άλλα εκπαιδευτικά συστήματα που χρησιμοποιούνται για την αλλαγή συμπεριφοράς σε προβληματικά άτομα είναι επίσης γνωστά. Είναι γνωστό λοιπόν ότι η συμπεριφορά στους ανθρώπινους αυτούς παράγοντες επηρεάζεται σημαντικά και πολλές φορές εντυπωσιακά, όμως η επίπτωση της αλλαγής αυτής στην ψυχή είναι ασήμαντη, ο άνθρωπος στην ψυχή του παραμένει ο ίδιος, όταν παύσουν να ενεργούν οι παράγοντες που προαναφέραμε οι παλιές συμπεριφορές ξαναγυρνούν ή αντικαθίστανται καμιά φορά με χειρότερες από τις προηγούμενες.
Η κατάσταση θυμίζει κάποιον που έχει πυρετό λόγο βαριάς πνευμονίας, όταν πάρει ασπιρίνη ο πυρετός θα πέσει αλλά θα επανέλθει δριμύτερος όταν περάσει η ενέργεια της αν εν τω μεταξύ δεν έχει εφαρμοστεί ριζικότερη θεραπεία.
Ο Κύριος μας δήλωσε με έμφαση χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν, χωρίς εκείνον αλλαγή στην κατάσταση της ψυχής μας δεν γίνεται, χωρίς εκείνον δεν υπάρχει καμία δυνατότητα σωτηρίας, κάθε ανθρώπινη προσπάθεια αλλαγής και βελτίωσης του ανθρώπου είναι καταδικασμένη σε αποτυχία, η ιστορία το έχει επανειλημμένα αποδείξει.
Μόνο δια του Αγίου Πνεύματος μπορεί να θεραπευτεί η ανθρώπινη ψυχή, δια αυτού μόνο μπορεί να καθαρθεί, να ελαφρώσει, να ανυψωθεί, να αγιαστεί, χωρίς Άγιο Πνεύμα καμία αλλαγή της ψυχής δεν γίνεται άρα και καμία αληθινή και μόνιμη αλλαγή της συμπεριφοράς. Μα θα σπεύσουν οι Πεντηκοστιανοί να πουν αυτό λέμε και εμείς, το Άγιο Πνεύμα μας αναγεννάει και μας βαπτίζει και μας αλλάζει, αλλά αν ήταν έτσι η αλλαγή θα ήταν ουσιαστική βαθειά και μόνιμη, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει όμως, το ξέρουν πολύ καλά κατά βάθος και οι ίδιοι και ας μην το ομολογούν, η αλλαγή τους είναι μόνον επιφανειακή, μιμείται ο ένας τον άλλον, αλληλοεπηρεάζονται και αυθυποβάλλονται και όλοι μαζί μιμούνται τους αρχηγούς τους τους οποίους εξιδανικεύουν. Χρησιμοποιούν τις ίδιες εκφράσεις, τις ίδιες στάσεις, τις ίδιες χειρονομίες, το ίδιο γλυκερό ύφος. Πρόκειται καθαρά για μια επίπλαστη συμπεριφορά εξολοκλήρου μαθημένη από την ομάδα η οποία στην συνέχεια την συντηρεί με την επιρροή της και την κάνει να φαίνεται μόνιμη.
Σημειώνουμε εδώ την πολύ στενή ατομική και οικογενειακή ατμόσφαιρα των Πεντηκοστιανών, φροντίζουν να είναι πάντα μαζί και αποφεύγουν την επαφή με τον κόσμο παρά μόνον για να τους ευαγγελίσουν όπως λένε.
- Εδώ να σας διακόψω και το επιδιώκουν πάντα να είναι μαζί διότι λένε ότι από στιγμή σε στιγμή επίκειται η αρπαγή της εκκλησίας και πρέπει όλοι να είναι μαζεμένοι να τους αρπάξει όλους μαζί να μην σκορπίσουν εδώ και εκεί σε κοσμικές εκδηλώσεις.
- Βεβαίως, ο φόβος της ελεύσεως του αντίχριστου και η ανταμοιβή της προ αυτού αρπαγής των Πεντηκοστιανών είναι από τους βασικούς μοχλούς που τους κρατούν στην Πεντηκοστιανή εκκλησία.
- Έχουμε περιπτώσεις που κάθε μέρα άτομα των Πεντηκοστιανών πρέπει να βρίσκονται στην σύναξη οπότε επηρεάζονται από την συμπεριφορά και αν ο αρχηγός καθώς μιλάει στην τετάρτη φράση λέει "ευχαριστούμε τον Κύριο" και αυτοί συνέχεια λένε ευχαριστούμε τον Κύριο.
- Ακριβώς αυτό.
- Αλλά αυτό δεν είναι γνήσιο και βαθύ δεν έχει αλλάξει εσωτερικά η προσωπικότητα του ανθρώπου, είναι επίπλαστο, κάτι που έχει σχέση με βιτρίνα.
- Βεβαίως, αυτό φαίνεται και από το εξής, μόλις το άτομο απομακρυνθεί από την ομάδα για οποιαδήποτε λόγο όλα καταρρέουν και εξαφανίζονται. Ο άνθρωπος γυρίζει πάλι σε προηγούμενες καταστάσεις γυμνός και απογοητευμένος. Η περίφημη δηλαδή αναγέννηση ήταν μια γυαλιστερή σαπουνόφουσκα που έσπασε και χάθηκε.
- Και όταν η αρπαγή της εκκλησίας αναβάλλεται από δεκαετία σε δεκαετία....
- Οι διαρροές πληθαίνουν. Υπενθυμίζουμε ότι παρόμοια θέματα ανακύπτουν και στους άλλους αιρετικούς. Και εκεί παρατηρούνται παρόμοιες ή και μεγαλύτερες αλλαγές συμπεριφοράς. Για παράδειγμα όλοι γνωρίζουμε την συμπεριφορά των μαρτύρων του Ιεχωβά. Αυτοί υφίστανται πραγματική πλύση εγκεφάλου. Μέχρι και το ντύσιμό τους είναι καθορισμένο και ομοιόμορφο. Δεν καπνίζουν, δεν πίνουν και γενικά έχουν όλα τα εξωτερικά χαρακτηριστικά που έχουν και οι Πεντηκοστιανοί.
- Μου έλεγε ένας μάρτυρας του Ιεχωβά ότι 50 τσιγάρα την ημέρα κάπνιζε και όταν έγινε μάρτυρας του Ιεχωβά αμέσως επήλθε η αναγέννηση.
- Το ρεκόρ στους Πεντηκοστιανούς είναι 5 πακέτα τσιγάρα την ημέρα τα οποία κόπηκαν. Ρωτούμε όμως τους Πεντηκοστιανούς και τους μάρτυρες του Ιεχωβά, θεωρούν ο ένας τον άλλον αναγεννημένο αφού παρουσιάζουν την ίδια ευσεβιστική συμπεριφορά; Και αν όχι τότε ποιος από τους δυο είναι φορέας του Αγίου Πνεύματος; Η απάντηση είναι σκληρή, κανείς. Οδηγούνται και οι δυο από το πονηρό πνεύμα που παραπλανά όποιον απομακρύνεται από την πραγματική Εκκλησία του Χριστού
- Συγγνώμη, έχουμε περιπτώσεις πολλές, που άνθρωποι που έμπλεξαν με γκουρουιστικές κινήσεις και ζούσαν μια πολύ έκλυτη ζωή προηγουμένως και ήταν εν ασωτείες και λοιπά έγιναν σοφρονούντες και ιματισμένοι και αξιοθαύμαστοι από πλευράς εξωτερικής ηθικής συμπεριφοράς.
- Αυτό μου θυμίζει το ρηθέν από το Κύριό μας στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο όπου είπε οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι καθαρίζετε τὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ἐξ ἁρπαγῆς καὶ ἀδικίας. Φαρισαῖε τυφλέ, καθάρισον πρῶτον τὸ ἐντὸς τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἵνα γένηται καὶ τὸ ἐκτὸς αὐτῶν καθαρόν.
- Πάντως σε αυτούς η εξωτερική εμφάνιση, η βιτρίνα, λάμπει. Επίτηδες την καλλιεργούν και με σύστημα ώστε να είναι πολύ εντυπωσιακή η βιτρίνα.
- Ναι, είναι το δόλωμα ώστε να προσελκύσουν και άλλους στην πλάνη τους. Μα θα προκύψει το ερώτημα, είναι δυνατόν το πονηρό πνεύμα να αφήσει κάποιον από ναρκομανής παραδείγματος χάριν ή εγκληματίας να γίνει άνθρωπος κοινωνικά αποδεκτός και ευσεβής; Βεβαίως, είναι η απάντηση. Διότι όταν δει κανείς το θέμα από την άποψη της σωτηρίας της ψυχής ο φανερά αμαρτωλός άνθρωπος έχει πάντα σαν τον ληστή του Ευαγγελίου υπό την πίεση της αμαρτίας την ευκαιρία να μετανοήσει ειλικρινά και να σωθεί ενώ ο ευσεβής αιρετικός που αυτοδικαιώνεται και νομίζει μάλιστα ότι έχει σωθεί πολύ δύσκολα σώζεται. Μοιάζει με τον βαριά άρρωστο που δεν πηγαίνει σε γιατρό γιατί πιστεύει ότι δεν έχει τίποτα. Αυτός διατρέχει πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο από τον άλλον που συναισθάνεται την ασθένειά του και κάποια στιγμή σπεύδει στον γιατρό για θεραπεία. Μακράν λοιπόν των ενεργειών του Αγίου Πνεύματος οι Πεντηκοστιανοί. Υπερηφανεύονται για τον επιφανειακό ευσεβισμό τους ενώ κατά βάθος η ψυχή τους παραμένει ασθενής, βαριά αμαρτωλή. Όταν κάποιος τους το επισημαίνει, ότι δηλαδή η καλή συμπεριφορά δεν σημαίνει υποχρεωτικά και ψυχή άξια σωτηρίας, απαντούν με τα λόγια του Χριστού, πᾶν δένδρον ἀγαθὸν καρποὺς καλοὺς ποιεῖ, τὸ δὲ σαπρὸν δένδρον καρποὺς πονηροὺς ποιεῖ οὐ δύναται δένδρον ἀγαθὸν καρποὺς πονηροὺς ποιεῖν, οὐδὲ δένδρον σαπρὸν καρποὺς καλοὺς ποιεῖν. Εμείς λένε έχουμε καλή συμπεριφορά, άρα παράγουμε καλούς καρπούς, επομένως και το δένδρο δηλαδή η ψυχή μας είναι καλή και άξια σωτηρίας. Ξεχνούν φαίνεται οι Πεντηκοστιανοί ότι πολλές φορές οι καρποί φαίνονται ωραίοι εξωτερικά όμως στο βάθος τους κρύβουν σκουλήκια ή ακόμα είναι και δηλητηριώδεις. Ο Κύριος φυσικά δεν μίλησε για καρπούς που φαίνονται ωραίοι αλλά για καρπούς που είναι πράγματι και στην ουσία τους ωραίοι. Τέτοιοι καρποί βέβαια δεν παράγονται σε μια ημέρα όπως θέλουν οι Πεντηκοστιανοί που κηρύττουν στιγμιαίες φαντασμαγορικές αναγεννήσεις. Θέλουν μεγάλο αγώνα και άσκηση, καθημερινό σταύρωμα, θέλουν πόνο και δάκρυα. Είθε να το καταλάβουν αυτό και με την βοήθεια του Παρακλήτου να αρχίσουν την οδυνηρά και μακρά προσπάθεια για την σωτηρία της ψυχής τους αφήνοντας τις εύκολες και ρόδινες λύσεις που τους προτείνει ο πονηρός προσπαθώντας να τους παγιδεύσει σε αδιέξοδα.
- Βλέπουμε στο Ευαγγέλιο κατά Μαρκον 4,26 Καὶ ἔλεγεν· οὕτως ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὡς ἂν ἄνθρωπος βάλῃ τὸν σπόρον ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ καθεύδῃ καὶ ἐγείρηται νύκτα καὶ ἡμέραν, καὶ ὁ σπόρος βλαστάνῃ καὶ μηκύνηται ὡς οὐκ οἶδεν αὐτός αὐτομάτη γὰρ ἡ γῆ καρποφορεῖ, πρῶτον χόρτον, εἶτα στάχυν, εἶτα πλήρη σῖτον ἐν τῷ στάχυϊ. Δεν μου λέτε, το ευαγγελικό μήνυμα που παρουσιάζεται εδώ σε αυτήν την περικοπή έχει καθόλου σχέση με αυτές τις ξαφνικές μεταστροφές των Πεντηκοστιανών και όλη αυτή την βιτρίνα την εξωτερική της ευσεβοφανείας;
- Ασφαλώς και όχι. Νομίζω ότι το νόημα των εδαφίων αυτών είναι ότι ο λόγος του Θεού όταν πέσει σε καρδιά καθαρή βλασταίνει σιγά σιγά, δίνει πρώτον χόρτο όπως λέει, έπειτα στάχυ και έπειτα πλήρη σίτο. Δεν πρόκειται δηλαδή περί δραματικών αλλαγών και όπως εμείς το λέμε στην ιατρική η γέννηση είναι μια διαδικασία, είναι μια βραδεία διαδικασία, δεν μιλάμε για οξύ τοκετό ούτε για αποβολή, δεν είναι κάτι στιγμιαίο.
- Μάλιστα, το ίδιο νόημα παρουσιάζεται και η ίδια γραμμή παρουσιάζεται και στην παραβολή του σπορέως και έδιδε καρπόν αναβαίνοντα, αναβαίνοντα όχι αναβάντα ξαφνικά, και αυξάνοντα όχι αυξηθέντα, και έδωκεν εν τριάκοντα και εν εξήκοντα και εν εκατόν, εδώ πάλι τι βλέπουμε;
- Και πάλι βλέπουμε ότι ο καρπός, δηλαδή η αλλαγή της ψυχής προς την θέωση, είναι μια διαδικασία βαθμιαία και όχι κάτι το δραματικό και απότομο όπως το παρουσιάζουν οι Πεντηκοστιανοί οι οποίοι σώζονται και θεώνονται μέσα σε λίγες ημέρες.
- Ας δούμε πως το λέει και ο Λουκάς στο αντίστοιχο.
- Το δε εν τη καλή γη ουκ η εισίν οίτινες εν καρδία καλή και αγαθή ακούσαντες τον λόγον κατέχουσι και καρποφορούσι εν υπομονή.
- Καρποφορούσι εν υπομονή, δηλαδή πηγαίνει σιγά, απαλά, υπομονετικά, με προσκαρτέρηση, με αγώνα βαδίζουν την στενή και τεθλιμμένη οδό. Αυτό είναι το μήνυμα του Ευαγγελίου, όσα λένε οι Πεντηκοστιανοί είναι εντελώς ξενόφερτα εισαγόμενα προϊόντα τα οποία παρουσιάστηκαν σαν μια μόδα θρησκευτική στον 20 αιώνα και τα οποία φυσικά μετά από ένα διάστημα θα σβήσουν και δεν έχουν καθόλου σχέση με το μήνυμα του Ευαγγελίου. Εμείς λέμε στην Ορθόδοξο θεολογία χρειάζεται αγώνας, ακολουθεί ένα πρώτο στάδιο η προκαταρκτική τάξις, μετά αρχίζει η καθαρτική τάξις, μετά αρχίζει η φωτιστική τάξη, μετά αρχίζει η τάξη της αγιότητος, της τελειώσεως. Λοιπόν όλα πηγαίνουν σιγά σιγά και προχωρούν με αγώνα και μόχθο, . Όλα όσα παρουσιάζονται στους Πεντηκοστιανούς και στους άλλους αιρετικούς, αυτές οι αιφνίδιες και πολύ έτσι περίεργες μεταστροφές, δεν έχουν καμία σχέση με το μήνυμα του ευαγγελίου αυτό φαίνεται από αναρίθμητα εδάφια της Αγίας Γραφής
- Πατέρα Δανιήλ νομίζω ότι προωθούν εύκολες και ρόδινες λύσεις και για αυτό θέλουν να γίνουν αρεστοί με αυτόν τον τρόπο και να προσελκύσουν ενώ το μήνυμα του ευαγγελίου είναι ότι η αλλαγή η θέωσις έρχεται με αγώνα με αίμα για να λάβεις Πνεύμα όπως λένε οι πατέρες.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου