 |
| Εφημ. "Χριστιανισμός". Ψέμματα και πονηρή παραπλάνηση της ΕΑΕΠ |
Άγιο Μύρο
Χρίσμα
Αγαπητοί στην σημερινή ανάρτηση θα δούμε πολύ σύντομα το έλαιο του Χρίσματος το οποίο όχι μόνο δεν είναι νεωτερισμός ή εφεύρεση αλλά είναι παραδεδομένο από τους Αποστόλους ενώ προφητεύεται στην Παλαιά Διαθήκη.
Αντιθέτως νεωτερισμοί και σατανική εφεύρεση είναι όχι μόνο οι διδαχές αλλά καθαυτή η ύπαρξις του κάθε αιρεσιάρχη ο οποίος εμφανίστηκε πριν από 100 ή 50 χρόνια και αρνείται όχι απλά τον τρόπο αλλά το μυστήριο καθ' ολοκληρίαν.
Επειδή το έλαιον του Χρίσματος είναι Θεϊκή εντολή για αυτό το συναντούμε στους πρώτους Χριστιανούς συγγραφείς σαν κάτι σύνηθες ενώ η πρώτη αντίθεση κατά αυτού μάλλον προήλθε από τους αιρετικούς Αλβιγηνούς τον 13ο αιώνα ενώ αργότερα, τον 16ο αιώνα, ο λήρος και προσκορής Καλβίνος απέρριψε το Χρίσμα ως μυστήριο εντελώς.
Οι Απόστολοι λαμβάνουν Πνεύμα Άγιο την Πεντηκοστή εν είδει πύρινων γλωσσών αλλά όταν πρόκειται να ληφθεί το Άγιο Πνεύμα από τους Χριστιανούς αυτό γίνεται έπειτα από την επίθεση των χειρών των Αποστόλων, λίγο μετά η χειροθεσία αντικαθίσταται από τους Αποστόλους με το μύρο του Χρίσματος. Στην Γραφή εισάγεται σταδιακά από τους ίδιους η διδαχή του μύρου με την λέξη χρίσμα η οποία δηλώνει όπως θα δούμε από τις μαρτυρίες όχι πνευματική αλλά δια ελαίου χρίση.
Το μύρο προφητεύεται στον Ησαΐα ο οποίος αναφέρει: Κύριε ὁ Θεός μου, δοξάσω σε, ὑμνήσω τὸ ὄνομά σου, ὅτι ἐποίησας θαυμαστὰ πράγματα, βουλὴν ἀρχαίαν ἀληθινήν· γένοιτο, Κύριε· ὅτι ἔθηκας πόλεις εἰς χῶμα, πόλεις ὀχυρὰς τοῦ μὴ πεσεῖν αὐτῶν τὰ θεμέλια· τῶν ἀσεβῶν πόλις εἰς τὸν αἰῶνα οὐ μὴ οἰκοδομηθῇ διὰ τοῦτο εὐλογήσει σε ὁ λαὸς ὁ πτωχός, καὶ πόλεις ἀνθρώπων ἀδικουμένων εὐλογήσουσί σε· ἐγένου γὰρ πάσῃ πόλει ταπεινῇ βοηθὸς καὶ τοῖς ἀθυμήσασι δι᾿ ἔνδειαν σκέπη, ἀπὸ ἀνθρώπων πονηρῶν ρύσῃ αὐτούς, σκέπη διψώντων καὶ πνεῦμα ἀνθρώπων ἀδικουμένων ὡς ἄνθρωποι ὀλιγόψυχοι διψῶντες ἐν Σιών, ἀπὸ ἀνθρώπων ἀσεβῶν, οἷς ἡμᾶς παρέδωκας καὶ ποιήσει Κύριος σαβαὼθ πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν ἐπὶ τὸ ὄρος τοῦτο πίονται εὐφροσύνην, πίονται οἶνον, χρίσονται μύρον ἐν τῷ ὄρει τούτῳ παράδος ταῦτα πάντα τοῖς ἔθνεσιν· ἡ γὰρ βουλὴ αὕτη ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη κατέπιεν ὁ θάνατος ἰσχύσας, καὶ πάλιν ἀφεῖλε Κύριος ὁ Θεὸς πᾶν δάκρυον ἀπὸ παντὸς προσώπου· τὸ ὄνειδος τοῦ λαοῦ ἀφεῖλεν ἀπὸ πάσης τῆς γῆς, τὸ γὰρ στόμα Κυρίου ἐλάλησε.
Εδώ έχουμε τον Κύριο να καλεί τα έθνη στο όρος Σιών και να παραθέτει ένα δείπνο.
Είναι προφανές ότι πρόκειται περί προφητείας, το απόσπασμα του Ησαΐα κάνει λόγο για την τελική νίκη τού Θεού επί των εχθρών του, τη προσφορά δείπνου σε όλα τα έθνη πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν ἐπὶ τὸ ὄρος τοῦτο, την απόδοση χαράς στους πιστούς και την κατάργηση του θανάτου. Το ότι είναι προφητικό απόσπασμα βεβαιώνει ο απόστολος Παύλος όταν παραθέτει τον 8ο στίχο από τον Ησαΐα, κατέπιεν ὁ θάνατος ἰσχύσας και εξής ώστε να δείξει την τελική νίκη κατά του θανάτου, ὅταν δὲ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσηται ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσηται ἀθανασίαν, τότε γενήσεται ὁ λόγος ὁ γεγραμμένος· κατεπόθη ὁ θάνατος εἰς νῖκος·.
Ο απόστολος Παύλος παραθέτει όχι των Ο' αλλά το Εβραϊκό κείμενο.
Στο τραπέζι θα προσφερθεί κρασί, πίονται οἶνον, και οι προσκεκλημένοι θα χριστούν με μύρο, χρίσονται μύρον. Πρόκειται περί προφητείας για το δείπνο της Θείας Ευχαριστίας και των πιστών που θα καθίσουν σε αυτό αλλά και περί προφητείας για το μύρο του Χρίσματος ενώ το όρος Σιών είναι η Εκκλησία. Είναι εμφανές ότι το έλαιον του Χρίσματος είναι διαταγή Κυρίου και προφητεύεται στην Παλαιά Διαθήκη, ενώ αυτός που χρίεται γίνεται κατά το Παλαιοδιαθηκικό "χριστός Κυρίου". Ο Χριστιανός χριόμενος γίνεται βασιλιάς προφήτης και ιερέας όπως γινόταν στην Παλαιά Διαθήκη όπου με έλαιο χρίονταν οι Προφήτες οι Βασιλείς και οι Ιερείς.
Η αποστολική παράδοση του μύρου είναι ο λόγος ο οποίος βλέπουμε στην πρώτη Εκκλησία να γίνεται αναφορά για το "έλαιο Θεού" ή το "άγιο έλαιο".
Ο Θεόφιλος Αντιοχείας ; - 183 κάνει αναφορά στο "έλαιον Θεού" παρουσιάζοντας διάφορες παρομοιώσεις με το λάδι και την λάμψη που παρέχει λέγοντας ανάμεσα σε άλλες ότι και ο αθλητής αλείφεται με λάδι ενώ καταλήγοντας παρατηρεί ότι αποκαλούμαστε Χριστιανοί διότι χριόμαστε με το λάδι του Θεού.
Περὶ δὲ τοῦ σε καταγελᾶν μου, καλοῦντά με χριστιανόν, οὐκ οἶδας ὃ λέγεις πρῶτον μὲν ὅτι τὸ χριστὸν ἡδὺ καὶ εὔχρηστον καὶ ἀκαταγέλαστόν ἐστιν ποῖον γὰρ πλοῖον δύναται εὔχρηστον εἶναι καὶ σώζεσθαι, ἐὰν μὴ πρῶτον χρισθῇ; ἢ ποῖος πύργος ἢ οἰκία εὔμορφος καὶ εὔχρηστός ἐστιν, ἐπὰν οὐ κέχρισται; τίς δὲ ἄνθρωπος εἰσελθὼν εἰς τόνδε τὸν βίον ἢ ἀθλῶν οὐ χρίεται ἐλαίῳ; ποῖον δὲ ἔργον ἢ κόσμιον δύναται εὐμορφίαν ἔχειν, ἐὰν μὴ χρισθῇ καὶ στιλβωθῇ; εἶτα ἀὴρ μὲν καὶ πᾶσα ἡ ὑπ' οὐρανὸν τρόπῳ τινὶ χρίεται φωτὶ καὶ πνεύματι σὺ δὲ οὐ βούλει χρισθῆναι ἔλαιον θεοῦ; τοιγαροῦν ἡμεῖς τούτου εἵνεκεν καλούμεθα χριστιανοὶ ὅτι χριόμεθα ἔλαιον θεοῦ. Όχι μόνο με την τελευταία πρόταση αλλά ακόμη και με τις παρομοιώσεις του Θεόφιλου, πλοίο, πύργος ή σπίτι, αθλητής που αλείφεται με λάδι και γυαλίζει, καταλαβαίνουμε ότι ομιλεί για πραγματικό λάδι, για υλικό, όχι για κάποια αόρατη δύναμη χρίσματος που έρχεται από τον ουρανό. Ο Θεόφιλος αυτά που λέει τα απευθύνει και σε διδαγμένους από αυτόπτες του ηγαπημένου Ιωάννη, ο οποίος κοιμήθηκε μέτα το 95μΧ. Αν έλεγε ότι του κατέβαινε, οι Χριστιανοί θα τον απέρριπταν. Αντιθέτως αν έλεγες τις θεωρίες των αιρετικών το 150μΧ για αόρατα χρίσματα συμβολική πλήρωση αναμονή στην προσευχή για επαγγελία αυτά θα ήταν τόσο ανήκουστα που οι αυτόπτες του Ιωάννη θα σε έπαιρναν με τις πέτρες αν δεν ήταν Χριστιανοί.
Ο Τερτυλλιανός 150-220 στο έργο του Περί του Βαπτίσματος μας δίδει μια σημαντικότατη πληροφορία για το θέμα, στο 7ο κεφάλαιο του έργου διαβάζουμε: exinde egressi de lavacro perungimur beriedicta unctione de pristina disciplina qua ungui oleo de cornu in sacerdotium solebant, ex quo Aaron a Moyse unctus est unde christus dicitur a chrismate quod est unctio, quae domino nomen accommodavit, facta spiritalis quia spiritu unctus est a deo patre: sicut in Actis, Collecti sunt enim vero in ista civitate adversus sanctum filium tuum quem unxisti sic et in nobis carnaliter currit unctio sed spiritaliter proficit, quomodo et ipsius baptismi carnalis actus quod in aqua mergimur, spiritalis effectus quod delictis liberamur. Δηλαδή: μετά από αυτό βγαίνουμε από το λουτρό του βαπτίσματος και χριόμαστε με το άγιο έλαιο, ακολουθώντας την αρχαία παράδοση με την οποία από τότε που ο Ααρών χρίστηκε από τον Μωυσή υπήρξε η παράδοση να χρίονται για την ιεροσύνη με έλαιο από ένα κέρας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο αρχιερέας καλείται χριστός .... γράφεται στις Πράξεις 4,27 συνήχθησαν γὰρ ἐπ᾿ ἀληθείας ἐπὶ τὸν ἅγιον παῖδά σου Ἰησοῦν, ὃν ἔχρισας, έτσι και στην περίπτωση μας το χρίσμα ρέει επάνω στην σάρκα αλλά μετατρέπεται σε πνευματικό κέρδος όπως και το βάπτισμα είναι μια πράξη η οποία αγγίζει την σάρκα όταν βυθιζόμαστε στο νερό, αλλά έχει και πνευματικό αποτέλεσμα ότι ελευθερωνόμαστε από τις αμαρτίες. De Baptismo 7.
Ο Τερτυλλιανός ομιλεί για πρακτική σύμφωνα με την παλαιά παράδοση, de pristina disciplina. Εδώ κάνει λόγο όχι για προφορική παράδοση των αποστόλων αλλά για την παράδοση της Παλαιάς Διαθήκης, ex quo, κατά την οποία, ο Ααρών χρίστηκε από τον Μωυσή, ex quo Aaron a Moyse unctus est. Στα λεχθέντα παρατηρούμε ότι το μυστήριο του βαπτίσματος και του χρίσματος είναι ξεχωριστά. Με το βάπτισμα ο πιστός αναγεννιέται, λουτροῦ παλιγγενεσίας, ενώ με το Χρίσμα ακολουθείται "η παλαιά παράδοση" και ο άνθρωπος γίνεται "χριστός Κυρίου", μια φράση που συναντούμε στην Παλαιά Διαθήκη.
Παρατηρούμε το ίδιο σκεπτικό που συναντήσαμε προηγουμένως στον Θεόφιλο όταν μας είπε ότι καλούμεθα χριστιανοὶ ὅτι χριόμεθα ἔλαιον θεοῦ. Κάνοντας ένα χρονικό άλμα από το 200μΧ θα δούμε ότι από την ίδια αντίληψη πραγμάτων έχουμε τον
Κύριλλο Ιεροσολύμων 313-386 να εφαρμόζει τον Ψαλμό 104,15 μὴ ἅπτεσθε τῶν χριστῶν μου σε εκείνους που έλαβαν το Χρίσμα. Ο Κύριλλος αναφέρει, προορίσας γαρ ημάς ο Θεός εις υιοθεσίαν, συμμόρφους εποίησε του σώματος της δόξης του Χριστού. Μέτοχοι ουν του Χριστού γενόμενοι, χριστοί εικότως καλείσθε, και περί υμών έλεγεν ο Θεός, μη άπτεσθε των χριστών μου. Χριστοί δε γεγόνατε, του αγίου Πνεύματος το αντίτυπον δεξάμενοι. Δηλαδή: τώρα που έχετε βαπτιστεί στο όνομα του Χριστού και φορέσατε τον Χριστό, έχετε λάβει και την ίδια μορφή με τον Υιό του Θεού. Διότι επειδή ο Θεός μας προόρισε για να μας υιοθετήσει μας έδωσε και τα γνωρίσματα του δοξασμένου σώματος του Χριστού. Εφόσον λοιπόν έχετε γίνει μέτοχοι του Χριστού ευλόγως ονομάζεστε χριστοί και γι' αυτό έλεγε για σας ο Θεός, μη θίγετε εκείνους που έχουν χρισθεί για μένα. Λίγο αργότερα από το παραπάνω απόσπασμα ο επίσκοπος Ιεροσολύμων μας λέει, όπερ συμβολικώς επί μετώπου και των άλλων σου χρίεται αισθητηρίων, ενώ ο Τερτυλλιανός μας πληροφορεί ότι οι Γνωστικοί του Μίθρα σφραγίζονται στα μέτωπα τους, De Praescriptione Haereticorum. Δηλαδή όπως και άλλες έτσι και αυτή η πρακτική της Εκκλησίας γίνεται αντικείμενο μιμήσεως από τους Σατανοκίνητους αιρετικούς οι οποίοι έχουν τα ἀντικείμενα μυστήρια. Άρα έχουμε ακούσια βεβαίωση και από τους αιρετικούς ότι το Χρίσμα επί του μετώπου είναι πρακτική της Εκκλησίας.
Ο Κύριλλος Αλεξανδρείας 378-444 αναφέρει, τοις δε δουλεύουσί μοι κληθήσεται όνομα καινόν, ο ευλογηθήσεται επο της γης. Χριστιανοί γαρ ωνομάσμεθα, και το όνομα το καινόν πεπλουτήκαμεν, ου δικαίως στέρηνται τινές, των ορθών της Εκκλησίας αποφοιτώντες· και προσκείμενοι πνεύμασι πλάνοις, και ανοσίως τινών ψευδοδιδασκάλων τερατισμοίς, το αυτών εσήκασιν όνομα, και μάλα εικότως· ου γαρ εισί του Χριστού.
Στα σχόλια του στον Ησαΐα σημειώνει, προειρηκώς ότι βασιλεύσει Κύριος εν Σιών και εν Ιερουσαλήμ, ως εξ ομοιότητος των εν αισθήσει και ορατών πραγμάτων μυστικήν εξυφαίνει διάνοιαν· υψηλή γαρ και σκοπευτήριον η Σιών, όρασις μεν γαρ ειρήνης Ιερουσαλήμ ερμηνεύεται. Αμφότερα δε έστι ταύτα κατά αλήθειαν, η Εκκλησία Χριστού· υψηλή γαρ και περίοπτος, και οίον εν όρει κειμένη.
Και πιο κάτω ο επίσκοπος Αλεξανδρείας παρατηρεί, Πίονται, φησίν, ευφροσύνην πίονται οίνον· χρίσονται μύρο εν τω όρει τούτω. Έοικε δε δια μεν της ευφροσύνης υποδηλούν το ιλαρόν εν ελπίδι, δήλον δε ότι τη εν Χριστώ· συμβασιλεύομεν γαρ αυτώ και τα υπέρ νούν και λόγον αποκερδαίνοντες απάσης είσω θυμηδίας εσόμεθα. Δια γε του οίνου, την μυστικήν ευλογίαν υποδηλούν, και της αναιμάκτου θυσίας τον τρόπον, ην εν ταις αγίαις εκκλησίαις αποπληρούν ειθίσμεθα. Το δε γε μύρον ημίν κατασημήνειεν ευ μάλα την του Αγίου Πνεύματος χρίσιν. Γράφει μεν ο σοφός Ιωάννης· Και υμείς χρίσμα έχετε υπό του Αγίου και ου χρείαν έχετε, ίνα τις διδάσκη ημάς, αλλ' ως το αυτού χρίσμα διδάσκει υμάς περί πάντων. Καταχριόμεθα γαρ μύρω κατά τον καιρόν μάλιστα του αγίου βαπτίσματος, σύμβολον του μεταλαχείν αγίου Πνεύματος το χρίσμα ποιούμενοι. MPG 70,563. Βλέπουμε το Ησαΐας 25, 6-7 καὶ ποιήσει Κύριος σαβαὼθ πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν ἐπὶ τὸ ὄρος τοῦτο. πίονται εὐφροσύνην, πίονται οἶνον, χρίσονται μύρον ἐν τῷ ὄρει τούτῳ παράδος ταῦτα πάντα τοῖς ἔθνεσιν· ἡ γὰρ βουλὴ αὕτη ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη κατέπιεν ὁ θάνατος ἰσχύσας. Οπότε και ο Κύριλλος Αλεξανδρείας μας λέει ξεκάθαρα ότι το μύρο προφητεύεται στην Παλαιά Διαθήκη. Επιπλέον παρατηρούμε την συνέχεια της διδαχής στον χρόνο και ταυτόχρονα μαρτυρία ότι οι Απόστολοι άλλαξαν την επίθεση των χειρών με το μύρο.
Εάν φέρουμε κατά νου τον παραλληλισμό του "σωτήριου νερού του κατακλυσμού" με το βάπτισμα ἐν ἡμέραις Νῶε κατασκευαζομένης κιβωτοῦ, εἰς ἣν ὀλίγαι, τοῦτ᾿ ἔστιν ὀκτὼ ψυχαί, διεσώθησαν δι᾿ ὕδατος ὃ ἀντίτυπον νῦν καὶ ἡμᾶς σῴζει βάπτισμα και το περιστέρι που έστειλε ο Νώε, όπου αυτό κατά την επιστροφή του κρατάει φύλλο ελιάς, μπορούμε να δούμε και εδώ μια προφητεία για το έλαιο του Χρίσματος το οποίο ακολουθεί το βάπτισμα και είναι η ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, περιστέρι, με το οποίο επαναλαμβάνεται στον κάθε βαπτισμένο το γεγονός της Πεντηκοστής, έχουμε δηλαδή μια επέκταση της Πεντηκοστής εις τους αιώνες. Σωτήριο νερό κατακλυσμού - βάπτισμα, κλαδί ελιάς - Χρίσμα, περιστέρι - Άγιο Πνεύμα, έπειτα ο Νώε βγαίνει στον νέο κόσμο όπως ο Χριστιανός βγαίνει στον νέο κόσμο μετά το λουτρόν παλιγγενεσίας και το Χρίσμα.
Σκεπτικό "χριστός Κυρίου" και "βασιλεύς προφήτης ιερεύς" παρουσιάζουν και οι
Αποστολικές Διαταγές λέγοντας: ο διάκονος χρίσει μεν μόνον το μέτωπον αυτών τω αγίω ελαίω, και μετ' αυτόν η διάκονος αλείψει αυτάς· ου γαρ ανάγκη τας γυναίκας υπό ανδρών κατοπτεύεσθαι· αλλά, μόνον εν τη χειροθεσία, την κεφαλήν αυτής χρίσει ο επίσκοπος, ον τρόπον οι ιερείς και οι βασιλείς το πρότερον εχρίοντο· ουχ ότι και οι νυν βαπτιζόμενοι, ιερείς χειροτονούνται, αλλ' ως από του Χριστού Χριστιανοί, βασίλειον ιεράτευμα, και έθνος άγιον, Εκκλησία Θεού, στύλος και εδραίωμα του νυμφώνος· οι ποτέ ου λαός, νυν δε ηγαπημένοι και εκλεκτοί· οις επεκλήθη το καινόν αυτού όνομα· ως μαρτυρεί και Ησαΐας ο προφήτης, λέγων· Και καλέσουσι τον λαόν το όνομα αυτού το καινόν, ο ο Κύριος ονομάσει αυτόν. MPG 1,797.
Δηλαδή, ο διάκονος κατά το βάπτισμα χρίει μόνο το μέτωπο των γυναικών με άγιο λάδι και μετά η διακόνισσα τις αλείφει γιατί δεν υπάρχει ανάγκη οι γυναίκες να βλέπονται από άνδρες. Αλλά κατά την χειροτονία ο επίσκοπος να χρίει μόνο το κεφάλι της όπως χριόταν παλαιά οι ιερείς και οι βασιλείς. Όχι ότι χειροτονούνται ιερείς αυτοί που τώρα βαπτίζονται αλλά ως Χριστιανοί από τον Χριστό, ως βασίλειο ιεράτευμα, έθνος άγιο, εκκλησία Θεού, αγαπημένοι και εκλεκτοί Θεού στους οποίους δόθηκε το καινούργιο όνομα όπως λέει και ο Ησαΐας. Το Βιβλικό χωρίο στο τέλος του αποσπάσματος των Αποστολικών Διαταγών το οποίο κάνει λόγο για "καινούργιο όνομα", φράση την οποία είδαμε και στον Κύριλλο Αλεξανδρείας, είναι από τον Ησαΐα 65ο κεφάλαιο, τοῖς δὲ δουλεύουσί μοι κληθήσεται ὄνομα καινόν, ὃ εὐλογηθήσεται ἐπὶ τῆς γῆς· εὐλογήσουσι γὰρ τὸν Θεὸν τὸν ἀληθινόν, καὶ οἱ ὀμνύοντες ἐπὶ τῆς γῆς ὁμοῦνται τὸν Θεὸν τὸν ἀληθινόν· ἐπιλήσονται γὰρ τὴν θλῖψιν αὐτῶν τὴν πρώτην, καὶ οὐκ ἀναβήσεται αὐτῶν ἐπὶ τὴν καρδίαν ἔσται γὰρ ὁ οὐρανὸς καινὸς καὶ ἡ γῆ καινή, καὶ οὐ μὴ μνησθῶσι τῶν προτέρων, οὐδ᾿ οὐ μὴ ἐπέλθῃ αὐτῶν ἐπὶ τὴν καρδίαν, ἀλλ᾿ εὐφροσύνην καὶ ἀγαλλίαμα εὑρήσουσιν ἐν αὐτῇ· Ησ. 65,15-18.
Εδώ γίνεται αναφορά για την λησμονιά της προηγούμενης συμφοράς και θλίψης η οποία δεν θα επανέλθει ποτέ ξανά στους πιστούς, ο προφήτης επίσης ομιλεί για την νέα γη και ουρανό και λοιπά, είναι παράλληλο με το Ησαΐας 25 που είδαμε πριν το οποίο κάνει αναφορά το Β' Κορίνθιους, κατέπιεν ὁ θάνατος ἰσχύσας.
Οι Αποστολικές Διαταγές παρατηρούμε ότι διακρίνουν ειδική και γενική ιεροσύνη ουχ ότι και οι νυν βαπτιζόμενοι, ιερείς χειροτονούνται ενώ βλέπουμε περί βασιλείου ιερατεύματος και χριστό Κυρίου. Επιπλέον οι Διαταγές μας λένε έμμεσα ότι το μύρο προφητεύεται στον Ησαΐα, το 65ο κεφάλαιο είναι παράλληλο με το 25ο κεφάλαιο.
Μέχρι στιγμής βλέπουμε ότι με το Βάπτισμα και το Χρίσμα ο πιστός γίνεται μέλος του Χριστιανικού έθνους, λαὸς Θεοῦ Α' Πέτρου 2,10, λαμβάνει το όνομα Χριστιανός, ενώ έχοντας κατά νου και τις επόμενες μαρτυρίες είναι φανερό ότι το βασίλειον ιεράτευμα του Α' Πέτρου 2,9 ὑμεῖς δὲ γένος ἐκλεκτόν, βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος ἅγιον, λαὸς εἰς περιποίησιν, ὅπως τὰς ἀρετὰς ἐξαγγείλητε τοῦ ἐκ σκότους ὑμᾶς καλέσαντος εἰς τὸ θαυμαστὸν αὐτοῦ φῶς· οἵ ποτε οὐ λαός, νῦν δὲ λαὸς Θεοῦ του Αποκάλυψη 1,6 καὶ ἐποίησεν ἡμᾶς βασιλείαν, ἱερεῖς τῷ Θεῷ καὶ πατρὶ αὐτοῦ και του Αποκάλυψη 5,10 καὶ ἐποίησας αὐτοὺς τῷ Θεῷ ἡμῶν βασιλεῖς καὶ ἱερεῖς, καὶ βασιλεύσουσιν ἐπὶ τῆς γῆς κάνουν αναφορά στην γενική ιεροσύνη η οποία υπάρχει και στην Καινή Διαθήκη ταυτόχρονα με την ειδική ιεροσύνη, ὑμεῖς δὲ ἔσεσθέ μοι βασίλειον ἱεράτευμα καὶ ἔθνος ἅγιον Έξ. 19,6.
Οι Χριστιανοί με το χρίσμα γίνονται και ιερείς, δηλαδή κατανοούμε ότι το χρίσμα χαρακτηρίζεται ως χρῖσμα ἱερατείας εἰς τὸν αἰῶνα Έξοδος 40,13 τα οποία όλα αυτά μας πηγαίνουν ξανά στον Ααρών για τον οποίο έκανε λόγο ο Τερτυλλιανός.
Καὶ ἐνδύσεις Ἀαρὼν τὰς στολὰς τὰς ἁγίας καὶ χρίσεις αὐτὸν καὶ ἁγιάσεις αὐτόν, καὶ ἱερατεύσει μοι· καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ προσάξεις καὶ ἐνδύσεις αὐτοὺς χιτῶναςκαὶ ἀλείψεις αὐτούς, ὃν τρόπον ἤλειψας τὸν πατέρα αὐτῶν, καὶ ἱερατεύσουσί μοι· καὶ ἔσται ὥστε εἶναι αὐτοῖς χρῖσμα ἱερατείας εἰς τὸν αἰῶνα, εἰς τὰς γενεὰς αὐτῶν. Εξ. 40,11-13
Καὶ λήψῃ τοῦ ἐλαίου τοῦ χρίσματος καὶ ἐπιχεεῖς αὐτὸ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ καὶ χρίσεις αὐτόν, καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ προσάξεις καὶ ἐνδύσεις αὐτοὺς χιτῶνας καὶ ζώσεις αὐτοὺς ταῖς ζώναις, καὶ περιθήσεις αὐτοῖς τὰς κιδάρεις, καὶ ἔσται αὐτοῖς ἱερατεία μοι εἰς τὸν αἰῶνα. Εξ. 29,7-9 με το αὐτοῦ εννοεί τον Ααρών και τους απογόνους του.
Όπως και το χρίσμα της Παλαιάς έτσι και το χρίσμα της Καινής Διαθήκης γίνεται από τον έχοντα εξουσία να το πράξει, για αυτό βλέπουμε ότι μετά το βάπτισμα από τον Φίλιππο ήταν αναγκαίο να παραστούν Απόστολοι ώστε να επέλθει το Άγιο Πνεύμα. Στους Σαμαρείτες πήγαν οι Απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης οι οποίοι ἐπετίθουν τὰς χεῖρας ἐπ᾿ αὐτούς, καὶ ἐλάμβανον Πνεῦμα Ἅγιον Πραξ. 8,17. Αφού έγινε ένα χρονικό άλμα ώστε να καταδειχθεί η αλήθεια γυρνώντας πίσω σε χρονολογία θα δούμε τον
Ιππόλυτο Ρώμης 170-235 ο οποίος σχολιάζοντας τον στίχο Σωσάννα 1,17, καὶ εἶπε τοῖς κορασίοις· ἐνέγκατε δή μοι ἔλαιον καὶ σμήγματα καὶ τὰς θύρας τοῦ παραδείσου κλείσατε, ὅπως λούσωμαι, παρατηρεί: και τι είναι το έλαιον παρά η δύναμη του Αγίου Πνεύματος με την οποία οι πιστοί χρίονται σαν αλοιφή μετά το λουτρό;
Και εδώ βλέπουμε μαρτυρία αλλά και προφητεία της Παλαιάς περί ελαίου του Χρίσματος.
Στο έργο του Κατά Πασών Αιρέσεων Έλεγχος αναφέρει: χριόμαστε με το απερίγραπτο χρίσμα από κέρας όπως ο Δαυίδ είχε χριστεί.
Ξανά εδώ η "παλαιά παράδοση" την οποία είδαμε στον Τερτυλλιανό, ενώ ο
Ωριγένης 185-254 στην 6η ομιλία του στο Λευιτικό λέει, το άλειμμα του χρίσματος και το βάπτισμα συνέχισαν σε εσένα αμόλυντα. MPG 12,472. Το άλειμμα, δηλαδή το έλαιο και το βάπτισμα, το οποίο είναι η αναγέννηση και ο χιτώνας που εισάγει στους Βασιλικούς γάμους, όταν τηρούνται οι εντολές μένουν αμόλυντα ειδάλλως με την αμαρτία σπιλώνονται. Μαζί με τα παραπάνω λεχθέντα λαμβάνοντας υπόψη τώρα και την γεωγραφική θέση των Ωριγένη, Αλεξάνδρεια, του Ιππολύτου, Ρώμη, του Τερτυλλιανού, Καρθαγένη, του Θεοφίλου Αντιόχεια, κατανοούμε ότι όλες αυτές οι πρώιμες μαρτυρίες μας δηλώνουν: Πρώτον, ότι εάν το έλαιο του Χρίσματος δεν ήταν αποστολική παράδοση θα ήταν από δύσκολη έως απίθανη η αποδοχή του αντί της επιθέσεως των χειρών από όλη την πρώτη Εκκλησία. Δεύτερον, ότι το σκεπτικό "χρίση Ααρών" θα έκανε ακόμη δυσκολότερη την αποδοχή ή καλύτερα η αποδοχή θα ήταν εντελώς αδύνατη.
Επειδή το έλαιον του Χρίσματος είναι Θεϊκή εντολή για αυτό το συναντούμε στους πρώτους Χριστιανούς συγγραφείς σαν κάτι σύνηθες ενώ η πρώτη αντίθεση κατά αυτού μάλλον προήλθε από τους αιρετικούς Αλβιγηνούς τον 13ο αιώνα ενώ αργότερα, τον 16ο αιώνα, ο λήρος και προσκορής Καλβίνος απέρριψε το Χρίσμα ως μυστήριο εντελώς.
Οι Απόστολοι λαμβάνουν Πνεύμα Άγιο την Πεντηκοστή εν είδει πύρινων γλωσσών αλλά όταν πρόκειται να ληφθεί το Άγιο Πνεύμα από τους Χριστιανούς αυτό γίνεται έπειτα από την επίθεση των χειρών των Αποστόλων, λίγο μετά η χειροθεσία αντικαθίσταται από τους Αποστόλους με το μύρο του Χρίσματος. Στην Γραφή εισάγεται σταδιακά από τους ίδιους η διδαχή του μύρου με την λέξη χρίσμα η οποία δηλώνει όπως θα δούμε από τις μαρτυρίες όχι πνευματική αλλά δια ελαίου χρίση.
Το μύρο προφητεύεται στον Ησαΐα ο οποίος αναφέρει: Κύριε ὁ Θεός μου, δοξάσω σε, ὑμνήσω τὸ ὄνομά σου, ὅτι ἐποίησας θαυμαστὰ πράγματα, βουλὴν ἀρχαίαν ἀληθινήν· γένοιτο, Κύριε· ὅτι ἔθηκας πόλεις εἰς χῶμα, πόλεις ὀχυρὰς τοῦ μὴ πεσεῖν αὐτῶν τὰ θεμέλια· τῶν ἀσεβῶν πόλις εἰς τὸν αἰῶνα οὐ μὴ οἰκοδομηθῇ διὰ τοῦτο εὐλογήσει σε ὁ λαὸς ὁ πτωχός, καὶ πόλεις ἀνθρώπων ἀδικουμένων εὐλογήσουσί σε· ἐγένου γὰρ πάσῃ πόλει ταπεινῇ βοηθὸς καὶ τοῖς ἀθυμήσασι δι᾿ ἔνδειαν σκέπη, ἀπὸ ἀνθρώπων πονηρῶν ρύσῃ αὐτούς, σκέπη διψώντων καὶ πνεῦμα ἀνθρώπων ἀδικουμένων ὡς ἄνθρωποι ὀλιγόψυχοι διψῶντες ἐν Σιών, ἀπὸ ἀνθρώπων ἀσεβῶν, οἷς ἡμᾶς παρέδωκας καὶ ποιήσει Κύριος σαβαὼθ πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν ἐπὶ τὸ ὄρος τοῦτο πίονται εὐφροσύνην, πίονται οἶνον, χρίσονται μύρον ἐν τῷ ὄρει τούτῳ παράδος ταῦτα πάντα τοῖς ἔθνεσιν· ἡ γὰρ βουλὴ αὕτη ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη κατέπιεν ὁ θάνατος ἰσχύσας, καὶ πάλιν ἀφεῖλε Κύριος ὁ Θεὸς πᾶν δάκρυον ἀπὸ παντὸς προσώπου· τὸ ὄνειδος τοῦ λαοῦ ἀφεῖλεν ἀπὸ πάσης τῆς γῆς, τὸ γὰρ στόμα Κυρίου ἐλάλησε.
Εδώ έχουμε τον Κύριο να καλεί τα έθνη στο όρος Σιών και να παραθέτει ένα δείπνο.
Είναι προφανές ότι πρόκειται περί προφητείας, το απόσπασμα του Ησαΐα κάνει λόγο για την τελική νίκη τού Θεού επί των εχθρών του, τη προσφορά δείπνου σε όλα τα έθνη πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν ἐπὶ τὸ ὄρος τοῦτο, την απόδοση χαράς στους πιστούς και την κατάργηση του θανάτου. Το ότι είναι προφητικό απόσπασμα βεβαιώνει ο απόστολος Παύλος όταν παραθέτει τον 8ο στίχο από τον Ησαΐα, κατέπιεν ὁ θάνατος ἰσχύσας και εξής ώστε να δείξει την τελική νίκη κατά του θανάτου, ὅταν δὲ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσηται ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσηται ἀθανασίαν, τότε γενήσεται ὁ λόγος ὁ γεγραμμένος· κατεπόθη ὁ θάνατος εἰς νῖκος·.
Ο απόστολος Παύλος παραθέτει όχι των Ο' αλλά το Εβραϊκό κείμενο.
Στο τραπέζι θα προσφερθεί κρασί, πίονται οἶνον, και οι προσκεκλημένοι θα χριστούν με μύρο, χρίσονται μύρον. Πρόκειται περί προφητείας για το δείπνο της Θείας Ευχαριστίας και των πιστών που θα καθίσουν σε αυτό αλλά και περί προφητείας για το μύρο του Χρίσματος ενώ το όρος Σιών είναι η Εκκλησία. Είναι εμφανές ότι το έλαιον του Χρίσματος είναι διαταγή Κυρίου και προφητεύεται στην Παλαιά Διαθήκη, ενώ αυτός που χρίεται γίνεται κατά το Παλαιοδιαθηκικό "χριστός Κυρίου". Ο Χριστιανός χριόμενος γίνεται βασιλιάς προφήτης και ιερέας όπως γινόταν στην Παλαιά Διαθήκη όπου με έλαιο χρίονταν οι Προφήτες οι Βασιλείς και οι Ιερείς.
Η αποστολική παράδοση του μύρου είναι ο λόγος ο οποίος βλέπουμε στην πρώτη Εκκλησία να γίνεται αναφορά για το "έλαιο Θεού" ή το "άγιο έλαιο".
Ο Θεόφιλος Αντιοχείας ; - 183 κάνει αναφορά στο "έλαιον Θεού" παρουσιάζοντας διάφορες παρομοιώσεις με το λάδι και την λάμψη που παρέχει λέγοντας ανάμεσα σε άλλες ότι και ο αθλητής αλείφεται με λάδι ενώ καταλήγοντας παρατηρεί ότι αποκαλούμαστε Χριστιανοί διότι χριόμαστε με το λάδι του Θεού.
Περὶ δὲ τοῦ σε καταγελᾶν μου, καλοῦντά με χριστιανόν, οὐκ οἶδας ὃ λέγεις πρῶτον μὲν ὅτι τὸ χριστὸν ἡδὺ καὶ εὔχρηστον καὶ ἀκαταγέλαστόν ἐστιν ποῖον γὰρ πλοῖον δύναται εὔχρηστον εἶναι καὶ σώζεσθαι, ἐὰν μὴ πρῶτον χρισθῇ; ἢ ποῖος πύργος ἢ οἰκία εὔμορφος καὶ εὔχρηστός ἐστιν, ἐπὰν οὐ κέχρισται; τίς δὲ ἄνθρωπος εἰσελθὼν εἰς τόνδε τὸν βίον ἢ ἀθλῶν οὐ χρίεται ἐλαίῳ; ποῖον δὲ ἔργον ἢ κόσμιον δύναται εὐμορφίαν ἔχειν, ἐὰν μὴ χρισθῇ καὶ στιλβωθῇ; εἶτα ἀὴρ μὲν καὶ πᾶσα ἡ ὑπ' οὐρανὸν τρόπῳ τινὶ χρίεται φωτὶ καὶ πνεύματι σὺ δὲ οὐ βούλει χρισθῆναι ἔλαιον θεοῦ; τοιγαροῦν ἡμεῖς τούτου εἵνεκεν καλούμεθα χριστιανοὶ ὅτι χριόμεθα ἔλαιον θεοῦ. Όχι μόνο με την τελευταία πρόταση αλλά ακόμη και με τις παρομοιώσεις του Θεόφιλου, πλοίο, πύργος ή σπίτι, αθλητής που αλείφεται με λάδι και γυαλίζει, καταλαβαίνουμε ότι ομιλεί για πραγματικό λάδι, για υλικό, όχι για κάποια αόρατη δύναμη χρίσματος που έρχεται από τον ουρανό. Ο Θεόφιλος αυτά που λέει τα απευθύνει και σε διδαγμένους από αυτόπτες του ηγαπημένου Ιωάννη, ο οποίος κοιμήθηκε μέτα το 95μΧ. Αν έλεγε ότι του κατέβαινε, οι Χριστιανοί θα τον απέρριπταν. Αντιθέτως αν έλεγες τις θεωρίες των αιρετικών το 150μΧ για αόρατα χρίσματα συμβολική πλήρωση αναμονή στην προσευχή για επαγγελία αυτά θα ήταν τόσο ανήκουστα που οι αυτόπτες του Ιωάννη θα σε έπαιρναν με τις πέτρες αν δεν ήταν Χριστιανοί.
Ο Τερτυλλιανός 150-220 στο έργο του Περί του Βαπτίσματος μας δίδει μια σημαντικότατη πληροφορία για το θέμα, στο 7ο κεφάλαιο του έργου διαβάζουμε: exinde egressi de lavacro perungimur beriedicta unctione de pristina disciplina qua ungui oleo de cornu in sacerdotium solebant, ex quo Aaron a Moyse unctus est unde christus dicitur a chrismate quod est unctio, quae domino nomen accommodavit, facta spiritalis quia spiritu unctus est a deo patre: sicut in Actis, Collecti sunt enim vero in ista civitate adversus sanctum filium tuum quem unxisti sic et in nobis carnaliter currit unctio sed spiritaliter proficit, quomodo et ipsius baptismi carnalis actus quod in aqua mergimur, spiritalis effectus quod delictis liberamur. Δηλαδή: μετά από αυτό βγαίνουμε από το λουτρό του βαπτίσματος και χριόμαστε με το άγιο έλαιο, ακολουθώντας την αρχαία παράδοση με την οποία από τότε που ο Ααρών χρίστηκε από τον Μωυσή υπήρξε η παράδοση να χρίονται για την ιεροσύνη με έλαιο από ένα κέρας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο αρχιερέας καλείται χριστός .... γράφεται στις Πράξεις 4,27 συνήχθησαν γὰρ ἐπ᾿ ἀληθείας ἐπὶ τὸν ἅγιον παῖδά σου Ἰησοῦν, ὃν ἔχρισας, έτσι και στην περίπτωση μας το χρίσμα ρέει επάνω στην σάρκα αλλά μετατρέπεται σε πνευματικό κέρδος όπως και το βάπτισμα είναι μια πράξη η οποία αγγίζει την σάρκα όταν βυθιζόμαστε στο νερό, αλλά έχει και πνευματικό αποτέλεσμα ότι ελευθερωνόμαστε από τις αμαρτίες. De Baptismo 7.
Ο Τερτυλλιανός ομιλεί για πρακτική σύμφωνα με την παλαιά παράδοση, de pristina disciplina. Εδώ κάνει λόγο όχι για προφορική παράδοση των αποστόλων αλλά για την παράδοση της Παλαιάς Διαθήκης, ex quo, κατά την οποία, ο Ααρών χρίστηκε από τον Μωυσή, ex quo Aaron a Moyse unctus est. Στα λεχθέντα παρατηρούμε ότι το μυστήριο του βαπτίσματος και του χρίσματος είναι ξεχωριστά. Με το βάπτισμα ο πιστός αναγεννιέται, λουτροῦ παλιγγενεσίας, ενώ με το Χρίσμα ακολουθείται "η παλαιά παράδοση" και ο άνθρωπος γίνεται "χριστός Κυρίου", μια φράση που συναντούμε στην Παλαιά Διαθήκη.
Παρατηρούμε το ίδιο σκεπτικό που συναντήσαμε προηγουμένως στον Θεόφιλο όταν μας είπε ότι καλούμεθα χριστιανοὶ ὅτι χριόμεθα ἔλαιον θεοῦ. Κάνοντας ένα χρονικό άλμα από το 200μΧ θα δούμε ότι από την ίδια αντίληψη πραγμάτων έχουμε τον
Κύριλλο Ιεροσολύμων 313-386 να εφαρμόζει τον Ψαλμό 104,15 μὴ ἅπτεσθε τῶν χριστῶν μου σε εκείνους που έλαβαν το Χρίσμα. Ο Κύριλλος αναφέρει, προορίσας γαρ ημάς ο Θεός εις υιοθεσίαν, συμμόρφους εποίησε του σώματος της δόξης του Χριστού. Μέτοχοι ουν του Χριστού γενόμενοι, χριστοί εικότως καλείσθε, και περί υμών έλεγεν ο Θεός, μη άπτεσθε των χριστών μου. Χριστοί δε γεγόνατε, του αγίου Πνεύματος το αντίτυπον δεξάμενοι. Δηλαδή: τώρα που έχετε βαπτιστεί στο όνομα του Χριστού και φορέσατε τον Χριστό, έχετε λάβει και την ίδια μορφή με τον Υιό του Θεού. Διότι επειδή ο Θεός μας προόρισε για να μας υιοθετήσει μας έδωσε και τα γνωρίσματα του δοξασμένου σώματος του Χριστού. Εφόσον λοιπόν έχετε γίνει μέτοχοι του Χριστού ευλόγως ονομάζεστε χριστοί και γι' αυτό έλεγε για σας ο Θεός, μη θίγετε εκείνους που έχουν χρισθεί για μένα. Λίγο αργότερα από το παραπάνω απόσπασμα ο επίσκοπος Ιεροσολύμων μας λέει, όπερ συμβολικώς επί μετώπου και των άλλων σου χρίεται αισθητηρίων, ενώ ο Τερτυλλιανός μας πληροφορεί ότι οι Γνωστικοί του Μίθρα σφραγίζονται στα μέτωπα τους, De Praescriptione Haereticorum. Δηλαδή όπως και άλλες έτσι και αυτή η πρακτική της Εκκλησίας γίνεται αντικείμενο μιμήσεως από τους Σατανοκίνητους αιρετικούς οι οποίοι έχουν τα ἀντικείμενα μυστήρια. Άρα έχουμε ακούσια βεβαίωση και από τους αιρετικούς ότι το Χρίσμα επί του μετώπου είναι πρακτική της Εκκλησίας.
Ο Κύριλλος Αλεξανδρείας 378-444 αναφέρει, τοις δε δουλεύουσί μοι κληθήσεται όνομα καινόν, ο ευλογηθήσεται επο της γης. Χριστιανοί γαρ ωνομάσμεθα, και το όνομα το καινόν πεπλουτήκαμεν, ου δικαίως στέρηνται τινές, των ορθών της Εκκλησίας αποφοιτώντες· και προσκείμενοι πνεύμασι πλάνοις, και ανοσίως τινών ψευδοδιδασκάλων τερατισμοίς, το αυτών εσήκασιν όνομα, και μάλα εικότως· ου γαρ εισί του Χριστού.
Στα σχόλια του στον Ησαΐα σημειώνει, προειρηκώς ότι βασιλεύσει Κύριος εν Σιών και εν Ιερουσαλήμ, ως εξ ομοιότητος των εν αισθήσει και ορατών πραγμάτων μυστικήν εξυφαίνει διάνοιαν· υψηλή γαρ και σκοπευτήριον η Σιών, όρασις μεν γαρ ειρήνης Ιερουσαλήμ ερμηνεύεται. Αμφότερα δε έστι ταύτα κατά αλήθειαν, η Εκκλησία Χριστού· υψηλή γαρ και περίοπτος, και οίον εν όρει κειμένη.
Και πιο κάτω ο επίσκοπος Αλεξανδρείας παρατηρεί, Πίονται, φησίν, ευφροσύνην πίονται οίνον· χρίσονται μύρο εν τω όρει τούτω. Έοικε δε δια μεν της ευφροσύνης υποδηλούν το ιλαρόν εν ελπίδι, δήλον δε ότι τη εν Χριστώ· συμβασιλεύομεν γαρ αυτώ και τα υπέρ νούν και λόγον αποκερδαίνοντες απάσης είσω θυμηδίας εσόμεθα. Δια γε του οίνου, την μυστικήν ευλογίαν υποδηλούν, και της αναιμάκτου θυσίας τον τρόπον, ην εν ταις αγίαις εκκλησίαις αποπληρούν ειθίσμεθα. Το δε γε μύρον ημίν κατασημήνειεν ευ μάλα την του Αγίου Πνεύματος χρίσιν. Γράφει μεν ο σοφός Ιωάννης· Και υμείς χρίσμα έχετε υπό του Αγίου και ου χρείαν έχετε, ίνα τις διδάσκη ημάς, αλλ' ως το αυτού χρίσμα διδάσκει υμάς περί πάντων. Καταχριόμεθα γαρ μύρω κατά τον καιρόν μάλιστα του αγίου βαπτίσματος, σύμβολον του μεταλαχείν αγίου Πνεύματος το χρίσμα ποιούμενοι. MPG 70,563. Βλέπουμε το Ησαΐας 25, 6-7 καὶ ποιήσει Κύριος σαβαὼθ πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν ἐπὶ τὸ ὄρος τοῦτο. πίονται εὐφροσύνην, πίονται οἶνον, χρίσονται μύρον ἐν τῷ ὄρει τούτῳ παράδος ταῦτα πάντα τοῖς ἔθνεσιν· ἡ γὰρ βουλὴ αὕτη ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη κατέπιεν ὁ θάνατος ἰσχύσας. Οπότε και ο Κύριλλος Αλεξανδρείας μας λέει ξεκάθαρα ότι το μύρο προφητεύεται στην Παλαιά Διαθήκη. Επιπλέον παρατηρούμε την συνέχεια της διδαχής στον χρόνο και ταυτόχρονα μαρτυρία ότι οι Απόστολοι άλλαξαν την επίθεση των χειρών με το μύρο.
Εάν φέρουμε κατά νου τον παραλληλισμό του "σωτήριου νερού του κατακλυσμού" με το βάπτισμα ἐν ἡμέραις Νῶε κατασκευαζομένης κιβωτοῦ, εἰς ἣν ὀλίγαι, τοῦτ᾿ ἔστιν ὀκτὼ ψυχαί, διεσώθησαν δι᾿ ὕδατος ὃ ἀντίτυπον νῦν καὶ ἡμᾶς σῴζει βάπτισμα και το περιστέρι που έστειλε ο Νώε, όπου αυτό κατά την επιστροφή του κρατάει φύλλο ελιάς, μπορούμε να δούμε και εδώ μια προφητεία για το έλαιο του Χρίσματος το οποίο ακολουθεί το βάπτισμα και είναι η ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, περιστέρι, με το οποίο επαναλαμβάνεται στον κάθε βαπτισμένο το γεγονός της Πεντηκοστής, έχουμε δηλαδή μια επέκταση της Πεντηκοστής εις τους αιώνες. Σωτήριο νερό κατακλυσμού - βάπτισμα, κλαδί ελιάς - Χρίσμα, περιστέρι - Άγιο Πνεύμα, έπειτα ο Νώε βγαίνει στον νέο κόσμο όπως ο Χριστιανός βγαίνει στον νέο κόσμο μετά το λουτρόν παλιγγενεσίας και το Χρίσμα.
Σκεπτικό "χριστός Κυρίου" και "βασιλεύς προφήτης ιερεύς" παρουσιάζουν και οι
Αποστολικές Διαταγές λέγοντας: ο διάκονος χρίσει μεν μόνον το μέτωπον αυτών τω αγίω ελαίω, και μετ' αυτόν η διάκονος αλείψει αυτάς· ου γαρ ανάγκη τας γυναίκας υπό ανδρών κατοπτεύεσθαι· αλλά, μόνον εν τη χειροθεσία, την κεφαλήν αυτής χρίσει ο επίσκοπος, ον τρόπον οι ιερείς και οι βασιλείς το πρότερον εχρίοντο· ουχ ότι και οι νυν βαπτιζόμενοι, ιερείς χειροτονούνται, αλλ' ως από του Χριστού Χριστιανοί, βασίλειον ιεράτευμα, και έθνος άγιον, Εκκλησία Θεού, στύλος και εδραίωμα του νυμφώνος· οι ποτέ ου λαός, νυν δε ηγαπημένοι και εκλεκτοί· οις επεκλήθη το καινόν αυτού όνομα· ως μαρτυρεί και Ησαΐας ο προφήτης, λέγων· Και καλέσουσι τον λαόν το όνομα αυτού το καινόν, ο ο Κύριος ονομάσει αυτόν. MPG 1,797.
Δηλαδή, ο διάκονος κατά το βάπτισμα χρίει μόνο το μέτωπο των γυναικών με άγιο λάδι και μετά η διακόνισσα τις αλείφει γιατί δεν υπάρχει ανάγκη οι γυναίκες να βλέπονται από άνδρες. Αλλά κατά την χειροτονία ο επίσκοπος να χρίει μόνο το κεφάλι της όπως χριόταν παλαιά οι ιερείς και οι βασιλείς. Όχι ότι χειροτονούνται ιερείς αυτοί που τώρα βαπτίζονται αλλά ως Χριστιανοί από τον Χριστό, ως βασίλειο ιεράτευμα, έθνος άγιο, εκκλησία Θεού, αγαπημένοι και εκλεκτοί Θεού στους οποίους δόθηκε το καινούργιο όνομα όπως λέει και ο Ησαΐας. Το Βιβλικό χωρίο στο τέλος του αποσπάσματος των Αποστολικών Διαταγών το οποίο κάνει λόγο για "καινούργιο όνομα", φράση την οποία είδαμε και στον Κύριλλο Αλεξανδρείας, είναι από τον Ησαΐα 65ο κεφάλαιο, τοῖς δὲ δουλεύουσί μοι κληθήσεται ὄνομα καινόν, ὃ εὐλογηθήσεται ἐπὶ τῆς γῆς· εὐλογήσουσι γὰρ τὸν Θεὸν τὸν ἀληθινόν, καὶ οἱ ὀμνύοντες ἐπὶ τῆς γῆς ὁμοῦνται τὸν Θεὸν τὸν ἀληθινόν· ἐπιλήσονται γὰρ τὴν θλῖψιν αὐτῶν τὴν πρώτην, καὶ οὐκ ἀναβήσεται αὐτῶν ἐπὶ τὴν καρδίαν ἔσται γὰρ ὁ οὐρανὸς καινὸς καὶ ἡ γῆ καινή, καὶ οὐ μὴ μνησθῶσι τῶν προτέρων, οὐδ᾿ οὐ μὴ ἐπέλθῃ αὐτῶν ἐπὶ τὴν καρδίαν, ἀλλ᾿ εὐφροσύνην καὶ ἀγαλλίαμα εὑρήσουσιν ἐν αὐτῇ· Ησ. 65,15-18.
Εδώ γίνεται αναφορά για την λησμονιά της προηγούμενης συμφοράς και θλίψης η οποία δεν θα επανέλθει ποτέ ξανά στους πιστούς, ο προφήτης επίσης ομιλεί για την νέα γη και ουρανό και λοιπά, είναι παράλληλο με το Ησαΐας 25 που είδαμε πριν το οποίο κάνει αναφορά το Β' Κορίνθιους, κατέπιεν ὁ θάνατος ἰσχύσας.
Οι Αποστολικές Διαταγές παρατηρούμε ότι διακρίνουν ειδική και γενική ιεροσύνη ουχ ότι και οι νυν βαπτιζόμενοι, ιερείς χειροτονούνται ενώ βλέπουμε περί βασιλείου ιερατεύματος και χριστό Κυρίου. Επιπλέον οι Διαταγές μας λένε έμμεσα ότι το μύρο προφητεύεται στον Ησαΐα, το 65ο κεφάλαιο είναι παράλληλο με το 25ο κεφάλαιο.
Μέχρι στιγμής βλέπουμε ότι με το Βάπτισμα και το Χρίσμα ο πιστός γίνεται μέλος του Χριστιανικού έθνους, λαὸς Θεοῦ Α' Πέτρου 2,10, λαμβάνει το όνομα Χριστιανός, ενώ έχοντας κατά νου και τις επόμενες μαρτυρίες είναι φανερό ότι το βασίλειον ιεράτευμα του Α' Πέτρου 2,9 ὑμεῖς δὲ γένος ἐκλεκτόν, βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος ἅγιον, λαὸς εἰς περιποίησιν, ὅπως τὰς ἀρετὰς ἐξαγγείλητε τοῦ ἐκ σκότους ὑμᾶς καλέσαντος εἰς τὸ θαυμαστὸν αὐτοῦ φῶς· οἵ ποτε οὐ λαός, νῦν δὲ λαὸς Θεοῦ του Αποκάλυψη 1,6 καὶ ἐποίησεν ἡμᾶς βασιλείαν, ἱερεῖς τῷ Θεῷ καὶ πατρὶ αὐτοῦ και του Αποκάλυψη 5,10 καὶ ἐποίησας αὐτοὺς τῷ Θεῷ ἡμῶν βασιλεῖς καὶ ἱερεῖς, καὶ βασιλεύσουσιν ἐπὶ τῆς γῆς κάνουν αναφορά στην γενική ιεροσύνη η οποία υπάρχει και στην Καινή Διαθήκη ταυτόχρονα με την ειδική ιεροσύνη, ὑμεῖς δὲ ἔσεσθέ μοι βασίλειον ἱεράτευμα καὶ ἔθνος ἅγιον Έξ. 19,6.
Οι Χριστιανοί με το χρίσμα γίνονται και ιερείς, δηλαδή κατανοούμε ότι το χρίσμα χαρακτηρίζεται ως χρῖσμα ἱερατείας εἰς τὸν αἰῶνα Έξοδος 40,13 τα οποία όλα αυτά μας πηγαίνουν ξανά στον Ααρών για τον οποίο έκανε λόγο ο Τερτυλλιανός.
Καὶ ἐνδύσεις Ἀαρὼν τὰς στολὰς τὰς ἁγίας καὶ χρίσεις αὐτὸν καὶ ἁγιάσεις αὐτόν, καὶ ἱερατεύσει μοι· καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ προσάξεις καὶ ἐνδύσεις αὐτοὺς χιτῶναςκαὶ ἀλείψεις αὐτούς, ὃν τρόπον ἤλειψας τὸν πατέρα αὐτῶν, καὶ ἱερατεύσουσί μοι· καὶ ἔσται ὥστε εἶναι αὐτοῖς χρῖσμα ἱερατείας εἰς τὸν αἰῶνα, εἰς τὰς γενεὰς αὐτῶν. Εξ. 40,11-13
Καὶ λήψῃ τοῦ ἐλαίου τοῦ χρίσματος καὶ ἐπιχεεῖς αὐτὸ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ καὶ χρίσεις αὐτόν, καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ προσάξεις καὶ ἐνδύσεις αὐτοὺς χιτῶνας καὶ ζώσεις αὐτοὺς ταῖς ζώναις, καὶ περιθήσεις αὐτοῖς τὰς κιδάρεις, καὶ ἔσται αὐτοῖς ἱερατεία μοι εἰς τὸν αἰῶνα. Εξ. 29,7-9 με το αὐτοῦ εννοεί τον Ααρών και τους απογόνους του.
Όπως και το χρίσμα της Παλαιάς έτσι και το χρίσμα της Καινής Διαθήκης γίνεται από τον έχοντα εξουσία να το πράξει, για αυτό βλέπουμε ότι μετά το βάπτισμα από τον Φίλιππο ήταν αναγκαίο να παραστούν Απόστολοι ώστε να επέλθει το Άγιο Πνεύμα. Στους Σαμαρείτες πήγαν οι Απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης οι οποίοι ἐπετίθουν τὰς χεῖρας ἐπ᾿ αὐτούς, καὶ ἐλάμβανον Πνεῦμα Ἅγιον Πραξ. 8,17. Αφού έγινε ένα χρονικό άλμα ώστε να καταδειχθεί η αλήθεια γυρνώντας πίσω σε χρονολογία θα δούμε τον
Ιππόλυτο Ρώμης 170-235 ο οποίος σχολιάζοντας τον στίχο Σωσάννα 1,17, καὶ εἶπε τοῖς κορασίοις· ἐνέγκατε δή μοι ἔλαιον καὶ σμήγματα καὶ τὰς θύρας τοῦ παραδείσου κλείσατε, ὅπως λούσωμαι, παρατηρεί: και τι είναι το έλαιον παρά η δύναμη του Αγίου Πνεύματος με την οποία οι πιστοί χρίονται σαν αλοιφή μετά το λουτρό;
Και εδώ βλέπουμε μαρτυρία αλλά και προφητεία της Παλαιάς περί ελαίου του Χρίσματος.
Στο έργο του Κατά Πασών Αιρέσεων Έλεγχος αναφέρει: χριόμαστε με το απερίγραπτο χρίσμα από κέρας όπως ο Δαυίδ είχε χριστεί.
Ξανά εδώ η "παλαιά παράδοση" την οποία είδαμε στον Τερτυλλιανό, ενώ ο
Ωριγένης 185-254 στην 6η ομιλία του στο Λευιτικό λέει, το άλειμμα του χρίσματος και το βάπτισμα συνέχισαν σε εσένα αμόλυντα. MPG 12,472. Το άλειμμα, δηλαδή το έλαιο και το βάπτισμα, το οποίο είναι η αναγέννηση και ο χιτώνας που εισάγει στους Βασιλικούς γάμους, όταν τηρούνται οι εντολές μένουν αμόλυντα ειδάλλως με την αμαρτία σπιλώνονται. Μαζί με τα παραπάνω λεχθέντα λαμβάνοντας υπόψη τώρα και την γεωγραφική θέση των Ωριγένη, Αλεξάνδρεια, του Ιππολύτου, Ρώμη, του Τερτυλλιανού, Καρθαγένη, του Θεοφίλου Αντιόχεια, κατανοούμε ότι όλες αυτές οι πρώιμες μαρτυρίες μας δηλώνουν: Πρώτον, ότι εάν το έλαιο του Χρίσματος δεν ήταν αποστολική παράδοση θα ήταν από δύσκολη έως απίθανη η αποδοχή του αντί της επιθέσεως των χειρών από όλη την πρώτη Εκκλησία. Δεύτερον, ότι το σκεπτικό "χρίση Ααρών" θα έκανε ακόμη δυσκολότερη την αποδοχή ή καλύτερα η αποδοχή θα ήταν εντελώς αδύνατη.
Είναι
φανερό ότι η αντικατάσταση της επιθέσεως των χειρών από το έλαιο του
Χρίσματος έγινε προσωπικά από τους Αποστόλους οι
οποίοι μάλιστα δίδουν το προοίμιο χρησιμοποιώντας στην Γραφή
για το μυστήριο όχι μόνο την λέξη "επίθεση" αλλά και την λέξη "χρίση" με την οποία
δηλώνεται η εικόνα από την Παλαιά Διαθήκη ως προς την παροχή χαρίτων του
Αγίου Πνεύματος. Ο Ιωάννης Θεολόγος, ο τελευταίος χρονολογικά συγγραφέας της Καινής Διαθήκης, συγγράφει μετά το 85μΧ, εάν παρατηρήσουμε κάνει λόγο μόνο για χρίσμα και όχι για επίθεση των χειρών.
καὶ ὑμεῖς χρῖσμα ἔχετε ἀπὸ τοῦ ἁγίου, καὶ οἴδατε πάντα. Α' Ιωάννη 2,20.
Καὶ ὑμεῖς, τὸ χρῖσμα ὃ ἐλάβατε ἀπ᾿ αὐτοῦ, ἐν ὑμῖν μένει, καὶ οὐ χρείαν ἔχετε ἵνα τις διδάσκῃ ὑμᾶς, ἀλλ᾿ ὡς τὸ αὐτὸ χρῖσμα διδάσκει ὑμᾶς περὶ πάντων, καὶ ἀληθές ἐστι καὶ οὐκ ἔστι ψεῦδος, καὶ καθὼς ἐδίδαξεν ὑμᾶς μενεῖτε ἐν αὐτῷ. Α' Ιωάννη 2,27
Επιπλέον βλέπουμε ότι ο συγγραφέας της Προς Εβραίους επιστολής όταν θέλει να αποδείξει ότι ο Χριστός είναι ο Μεσσίας κάνει λόγο για ἔλαιον ἀγαλλιάσεως Εβρ. 1,9 όπου με αυτό γίνεται αναφορά στην τελετουργία της χρίσεως της Παλαιάς Διαθήκης.
καὶ ὑμεῖς χρῖσμα ἔχετε ἀπὸ τοῦ ἁγίου, καὶ οἴδατε πάντα. Α' Ιωάννη 2,20.
Καὶ ὑμεῖς, τὸ χρῖσμα ὃ ἐλάβατε ἀπ᾿ αὐτοῦ, ἐν ὑμῖν μένει, καὶ οὐ χρείαν ἔχετε ἵνα τις διδάσκῃ ὑμᾶς, ἀλλ᾿ ὡς τὸ αὐτὸ χρῖσμα διδάσκει ὑμᾶς περὶ πάντων, καὶ ἀληθές ἐστι καὶ οὐκ ἔστι ψεῦδος, καὶ καθὼς ἐδίδαξεν ὑμᾶς μενεῖτε ἐν αὐτῷ. Α' Ιωάννη 2,27
Επιπλέον βλέπουμε ότι ο συγγραφέας της Προς Εβραίους επιστολής όταν θέλει να αποδείξει ότι ο Χριστός είναι ο Μεσσίας κάνει λόγο για ἔλαιον ἀγαλλιάσεως Εβρ. 1,9 όπου με αυτό γίνεται αναφορά στην τελετουργία της χρίσεως της Παλαιάς Διαθήκης.
Λαμβάνει στίχους του 45ου Ψαλμού ο οποίος κάνει αναφορά και σε βασιλικό γάμο αποδίδοντας τον στον Χριστό. Όπως
ο Χριστός χρίστηκε από τον Πατέρα έτσι και ο κάθε Χριστιανός χρίεται με
"έλαιον αγαλλιάσεως, με ευωδιαστό μύρο από σμύρνα και άλλα αρωματικά
δέντρα", ὁ θρόνος σου, ὁ Θεός, εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος, ῥάβδος εὐθύτητος ἡ ῥάβδος τῆς βασιλείας σου ἠγάπησας δικαιοσύνην καὶ ἐμίσησας ἀνομίαν· διὰ τοῦτο ἔχρισέ σε ὁ Θεὸς ὁ Θεός σου ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους σου σμύρνα καὶ στακτὴ καὶ κασσία ἀπὸ τῶν ἱματίων σου, ἀπὸ βάρεων ἐλεφαντίνων, ἐξ ὧν εὔφρανάν σε. Ψαλ. 44,7-9
Ο βασιλικός σου θρόνος θα παραμένει ακλόνητος και η βασιλική σου ράβδος θα είναι εξουσία ευθύτητας και δικαιοσύνης. Αγάπησες την δικαιοσύνη και μίσησες την παρανομία. Για αυτό ο Θεός σε έχρισε με χρίσμα αγαλλιάσεως. Ευώδη μύρα, σμύρνα, αρωματώδες δάκρυ πολυτίμου δένδρου και κιννάμωμο, εκπέμπουν ευωδία από τα ρούχα σου στα οποία έτρεξε. Πρὸς δὲ τὸν υἱόν· ὁ θρόνος σου, ὁ Θεός, εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος· ῥάβδος εὐθύτητος ἡ ῥάβδος τῆς βασιλείας σου ἠγάπησας δικαιοσύνην καὶ ἐμίμησας ἀνομίαν· διὰ τοῦτο ἔχρισέ σε, ὁ Θεός, ὁ Θεός σου ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους σου·. Εβρ. 1,8-9. Προς δε τον Υιό λέει, ω Θεέ, ο βασιλικός και ένδοξος θρόνος σου μένει ασάλευτος στους αιώνες, το βασιλικό σου σκήπτρο είναι εξουσία ευθύτητας και δικαιοσύνης. Έχεις αγαπήσει την δικαιοσύνη και μίσησες πάντοτε την ανομία. Για αυτό, ω Θεέ, ο Θεός σου σε έχρισε με το χρίσμα που φέρνει αγαλλίαση, ασύγκριτα παραπάνω από όσο έχρισε εκείνους που μετέχουν στο ίδιο χρίσμα με εσένα, δηλαδή τους προφήτες, ιερείς και βασιλιάδες της Παλαιάς Διαθήκης.
Υπό το πρίσμα όλων των ανωτέρω και το ὁ δὲ βεβαιῶν ἡμᾶς σὺν ὑμῖν εἰς Χριστὸν καὶ χρίσας ἡμᾶς Θεός, ὁ καὶ σφραγισάμενος ἡμᾶς καὶ δοὺς τὸν ἀῤῥαβῶνα τοῦ Πνεύματος ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν, Β' Κορινθ. 1,21 δηλαδή, αυτός έβαλε την σφραγίδα του επάνω μας για να δείξει ότι είμαστε δικοί του και έδωσε το Πνεύμα του το Άγιο στις καρδιές μας, κάνει λόγο για τον Χριστό ο οποίος σφραγίζει αυτούς που ανήκουν σε εκείνον και πέμπει την χάρη του Αγίου Πνεύματος διαμέσω του ελαίου του χρίσματος όπως γινόταν στην Παλαιά και προφητεύθηκε ότι θα γίνει στην Καινή, καθιστώντας τον πιστό βασιλέα προφήτη ιερέα και χριστό Κυρίου. Για αυτό και ο προφήτης Δανιήλ μας λέει ότι ο Διάβολος θα θελήσει να εξολοθρεύσει το χρίσμα διότι ο Αντίχριστος θα θελήσει να εξολοθρεύσει το Χρίσμα το οποίο όταν είναι ενεργό θα τον αποκαλύπτει στην διάνοια των Χριστιανών οι οποίοι θα λαμβάνουν οδηγίες και παρηγορία. Αντί να υπάρχει στο μέτωπο το Χρίσμα θα βάζει το χάραγμα, είδαμε στον Τερτυλλιανό ότι οι πρόδρομοι του έκαναν τον ίδιο.
Ο βασιλικός σου θρόνος θα παραμένει ακλόνητος και η βασιλική σου ράβδος θα είναι εξουσία ευθύτητας και δικαιοσύνης. Αγάπησες την δικαιοσύνη και μίσησες την παρανομία. Για αυτό ο Θεός σε έχρισε με χρίσμα αγαλλιάσεως. Ευώδη μύρα, σμύρνα, αρωματώδες δάκρυ πολυτίμου δένδρου και κιννάμωμο, εκπέμπουν ευωδία από τα ρούχα σου στα οποία έτρεξε. Πρὸς δὲ τὸν υἱόν· ὁ θρόνος σου, ὁ Θεός, εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος· ῥάβδος εὐθύτητος ἡ ῥάβδος τῆς βασιλείας σου ἠγάπησας δικαιοσύνην καὶ ἐμίμησας ἀνομίαν· διὰ τοῦτο ἔχρισέ σε, ὁ Θεός, ὁ Θεός σου ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους σου·. Εβρ. 1,8-9. Προς δε τον Υιό λέει, ω Θεέ, ο βασιλικός και ένδοξος θρόνος σου μένει ασάλευτος στους αιώνες, το βασιλικό σου σκήπτρο είναι εξουσία ευθύτητας και δικαιοσύνης. Έχεις αγαπήσει την δικαιοσύνη και μίσησες πάντοτε την ανομία. Για αυτό, ω Θεέ, ο Θεός σου σε έχρισε με το χρίσμα που φέρνει αγαλλίαση, ασύγκριτα παραπάνω από όσο έχρισε εκείνους που μετέχουν στο ίδιο χρίσμα με εσένα, δηλαδή τους προφήτες, ιερείς και βασιλιάδες της Παλαιάς Διαθήκης.
Υπό το πρίσμα όλων των ανωτέρω και το ὁ δὲ βεβαιῶν ἡμᾶς σὺν ὑμῖν εἰς Χριστὸν καὶ χρίσας ἡμᾶς Θεός, ὁ καὶ σφραγισάμενος ἡμᾶς καὶ δοὺς τὸν ἀῤῥαβῶνα τοῦ Πνεύματος ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν, Β' Κορινθ. 1,21 δηλαδή, αυτός έβαλε την σφραγίδα του επάνω μας για να δείξει ότι είμαστε δικοί του και έδωσε το Πνεύμα του το Άγιο στις καρδιές μας, κάνει λόγο για τον Χριστό ο οποίος σφραγίζει αυτούς που ανήκουν σε εκείνον και πέμπει την χάρη του Αγίου Πνεύματος διαμέσω του ελαίου του χρίσματος όπως γινόταν στην Παλαιά και προφητεύθηκε ότι θα γίνει στην Καινή, καθιστώντας τον πιστό βασιλέα προφήτη ιερέα και χριστό Κυρίου. Για αυτό και ο προφήτης Δανιήλ μας λέει ότι ο Διάβολος θα θελήσει να εξολοθρεύσει το χρίσμα διότι ο Αντίχριστος θα θελήσει να εξολοθρεύσει το Χρίσμα το οποίο όταν είναι ενεργό θα τον αποκαλύπτει στην διάνοια των Χριστιανών οι οποίοι θα λαμβάνουν οδηγίες και παρηγορία. Αντί να υπάρχει στο μέτωπο το Χρίσμα θα βάζει το χάραγμα, είδαμε στον Τερτυλλιανό ότι οι πρόδρομοι του έκαναν τον ίδιο.
Καὶ μετὰ τὰς ἑβδομάδας τὰς ἑξηκονταδύο ἐξολοθρευθήσεται
χρῖσμα, καὶ κρίμα οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ· καὶ τὴν πόλιν καὶ τὸ ἅγιον
διαφθερεῖ σὺν τῷ ἡγουμένῳ τῷ ἐρχομένῳ καὶ ἐκκοπήσονται ἐν κατακλυσμῷ,
καὶ ἕως τέλους πολέμου συντετμημένου τάξει ἀφανισμοῖς. Δαν. 9,26
Μετά δε την παρέλευση των εξήντα δύο εβδομάδων θα
θανατωθεί το χρίσμα, δηλαδή ο χριστός Κυρίου, ο Ιησούς Χριστός, χωρίς να υπάρχει καμία αιτία θανάτου για αυτόν. Η πόλη και ο Ναός θα καταστραφούν μαζί με τους ηγουμένους, θα υπάρξουν φοβερές καταστροφές και μεγάλοι αφανισμοί.
Είναι εντελώς ξεκάθαρο ότι οι αρχαίοι Χριστιανοί συγγραφείς, ήδη από τις πρώτες σωζόμενες μαρτυρίες μέχρι το 200μΧ, μας δίδουν την πληροφορία ότι το έλαιο του Χρίσματος ήταν διαδεδομένο και σε χρήση από όλη την Εκκλησία. Έτσι πέφτουν στο κενό όλες οι κουταμάρες των αιρετικών. Κλείνοντας ας δούμε τον
Χρυσόστομο ο οποίος παρατηρεί ότι το βάπτισμα μας κάνει ιερείς βασιλείς και προφήτες. Τα λόγια του είναι τα εξής: ούτω και συ γίνη βασιλεύς και ιερεύς και προφήτης εν τω λουτρώ· βασιλεύς μεν, πάσας χαμαί ρίψας τας πονηράς πράξεις, και τα αμαρτήματα κατασφάξας· ιερεύς δε, εαυτόν προσενεγκών τω Θεώ, και καταθύσας το σώμα, και σφαγείς αυτός. MPG 61,417. Είναι πασιφανές από όλα τα ανωτέρω ότι το μύρο το οποίο διατάχτηκε από τον Θεό να κατασκευαστεί στο 30ο κεφάλαιο της Εξόδου, "πάρε τα εξής αρωματικά είδη: άνθος από εκλεκτή σμύρνα, ευώδη κανέλα, ευώδη κάλαμο, λάδι και φτιάξε αρωματικό μύρο", είναι εντολή Θεού η οποία ισχύει και έχει διαταχθεί και για τις δύο Διαθήκες. Το χρίσμα πραγματικά είναι χρῖσμα ἱερατείας εἰς τὸν αἰῶνα Έξ. 40,13.
Άρα ορθώς πράττει η Εκκλησία όταν με τις αρωματώδεις ουσίες ποιεί "έλαιον χρίσμα άγιον μύρον μυρεψικόν" Εξ. 30,22-24 διότι ακολουθεί την εντολή του Κυρίου αλλά και την πρώτη Εκκλησία,. Αντιθέτως οι Προτεστάντες και άλλοι αιρετικοί, οι αρνούμενοι το έλαιον του Χρίσματος, βρίσκονται σε αίρεση μόνο στα λόγια ακολουθούν την Γραφή ενώ καθόλου Αποστολικοί δεν είναι.
Εξ. 30,22-24 καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων· καὶ σὺ λάβε ἡδύσματα, τὸ ἄνθος σμύρνης ἐκλεκτῆς πεντακοσίους σίκλους καὶ κινναμώμου εὐώδους τὸ ἥμισυ τούτου διακοσίους πεντήκοντα καὶ καλάμου εὐώδους διακοσίους πεντήκοντα καὶ ἴρεως πεντακοσίους σίκλους τοῦ ἁγίου καὶ ἔλαιον ἐξ ἐλαιῶν εἲν καὶ ποιήσεις αὐτὸ ἔλαιον χρῖσμα ἅγιον, μύρον μυρεψικὸν τέχνῃ μυρεψοῦ· ἔλαιον χρῖσμα ἅγιον ἔσται.
Εξ. 30,29-31 καὶ ἁγιάσεις αὐτά, καὶ ἔσται ἅγια τῶν ἁγίων· πᾶς ὁ ἁπτόμενος αὐτῶν ἁγιασθήσεται καὶ Ἀαρὼν καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ χρίσεις καὶ ἁγιάσεις αὐτοὺς ἱερατεύειν μοι καὶ τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ λαλήσεις λέγων· ἔλαιον ἄλειμμα χρίσεως ἅγιον ἔσται τοῦτο ὑμῖν εἰς τὰς γενεὰς ὑμῶν.
Είναι εντελώς ξεκάθαρο ότι οι αρχαίοι Χριστιανοί συγγραφείς, ήδη από τις πρώτες σωζόμενες μαρτυρίες μέχρι το 200μΧ, μας δίδουν την πληροφορία ότι το έλαιο του Χρίσματος ήταν διαδεδομένο και σε χρήση από όλη την Εκκλησία. Έτσι πέφτουν στο κενό όλες οι κουταμάρες των αιρετικών. Κλείνοντας ας δούμε τον
Χρυσόστομο ο οποίος παρατηρεί ότι το βάπτισμα μας κάνει ιερείς βασιλείς και προφήτες. Τα λόγια του είναι τα εξής: ούτω και συ γίνη βασιλεύς και ιερεύς και προφήτης εν τω λουτρώ· βασιλεύς μεν, πάσας χαμαί ρίψας τας πονηράς πράξεις, και τα αμαρτήματα κατασφάξας· ιερεύς δε, εαυτόν προσενεγκών τω Θεώ, και καταθύσας το σώμα, και σφαγείς αυτός. MPG 61,417. Είναι πασιφανές από όλα τα ανωτέρω ότι το μύρο το οποίο διατάχτηκε από τον Θεό να κατασκευαστεί στο 30ο κεφάλαιο της Εξόδου, "πάρε τα εξής αρωματικά είδη: άνθος από εκλεκτή σμύρνα, ευώδη κανέλα, ευώδη κάλαμο, λάδι και φτιάξε αρωματικό μύρο", είναι εντολή Θεού η οποία ισχύει και έχει διαταχθεί και για τις δύο Διαθήκες. Το χρίσμα πραγματικά είναι χρῖσμα ἱερατείας εἰς τὸν αἰῶνα Έξ. 40,13.
Άρα ορθώς πράττει η Εκκλησία όταν με τις αρωματώδεις ουσίες ποιεί "έλαιον χρίσμα άγιον μύρον μυρεψικόν" Εξ. 30,22-24 διότι ακολουθεί την εντολή του Κυρίου αλλά και την πρώτη Εκκλησία,. Αντιθέτως οι Προτεστάντες και άλλοι αιρετικοί, οι αρνούμενοι το έλαιον του Χρίσματος, βρίσκονται σε αίρεση μόνο στα λόγια ακολουθούν την Γραφή ενώ καθόλου Αποστολικοί δεν είναι.
Εξ. 30,22-24 καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων· καὶ σὺ λάβε ἡδύσματα, τὸ ἄνθος σμύρνης ἐκλεκτῆς πεντακοσίους σίκλους καὶ κινναμώμου εὐώδους τὸ ἥμισυ τούτου διακοσίους πεντήκοντα καὶ καλάμου εὐώδους διακοσίους πεντήκοντα καὶ ἴρεως πεντακοσίους σίκλους τοῦ ἁγίου καὶ ἔλαιον ἐξ ἐλαιῶν εἲν καὶ ποιήσεις αὐτὸ ἔλαιον χρῖσμα ἅγιον, μύρον μυρεψικὸν τέχνῃ μυρεψοῦ· ἔλαιον χρῖσμα ἅγιον ἔσται.
Εξ. 30,29-31 καὶ ἁγιάσεις αὐτά, καὶ ἔσται ἅγια τῶν ἁγίων· πᾶς ὁ ἁπτόμενος αὐτῶν ἁγιασθήσεται καὶ Ἀαρὼν καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ χρίσεις καὶ ἁγιάσεις αὐτοὺς ἱερατεύειν μοι καὶ τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ λαλήσεις λέγων· ἔλαιον ἄλειμμα χρίσεως ἅγιον ἔσται τοῦτο ὑμῖν εἰς τὰς γενεὰς ὑμῶν.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου