Είναι οι εικόνες είδωλα;

Εικόνες

είναι οι εικόνες είδωλα;

εικόνες ειδωλα

Αγαπητοί σε αυτήν την ανάρτηση θα δούμε το θέμα των εικόνων και το εάν αυτές είναι είδωλα.
Δεν χρειάζονται πολλά λόγια αγαπητοί και εκτενείς αναφορές για να αποδειχθεί ότι οι εικόνες είναι αποδεκτές από τον Θεό. Είναι άπειρα τα θαύματα των εικόνων στους Χριστιανούς, χιλιάδες βεβαιώνουν θαυματουργίες από τις ιερές εικόνες και σωτηρία από ασθένειες από δύσκολες καταστάσεις. Επιπλέον από ότι βλέπετε στην φωτογραφία επάνω δεν χρειάζεται και πολύ σκέψη για να καταλάβουμε ξανά ότι δεν είναι είδωλα οι εικόνες.
Οι αιρετικοί δεν τα λαμβάνουν αυτά υπόψιν, αγνοούν δηλαδή την πραγματικότητα.
Τι παραπάνω θα έπρεπε να κάνει ο Θεός ώστε να μας δείξει ότι αποδέχεται τις εικόνες;
Αυτοί που τάχα δεν προσκυνούν είδωλα αποτυγχάνουν να παρουσιάσουν κάποια όμοια πνευματική μορφή. Και εδώ είναι το θαυμαστό, αυτοί που λένε ότι οι εικόνες είναι είδωλα δεν έχουν κάποιον όμοιο και αυτός που κρατάει την εικόνα μας άνοιξε τα μάτια. 
Τα μάτια ώστε είτε να λάβουμε θάρρος αν είμαστε πιστοί, είτε να εννοήσουμε ότι πραγματικά υπάρχει Θεός αν δεν πιστεύουμε. Εάν ήταν είδωλα αυτοί δεν θα μπορούσαν να κάνουν τίποτα.
Φρόντισε ο Χριστός να φιμώσει τους αιρετικούς ώστε να μην έχουν καμία δικαιολογία.
Οι αιρετικοί όχι μόνο αρνούνται την πραγματικότητα όταν αναφέρονται στις εικόνες αλλά επιπλέον έχουν το θράσος ενάντια στον Θεό να τις αποκαλούν είδωλα. Είναι μάλιστα οι ίδιοι που έχουν πει τόσες ψευτοπροφητείες είτε για την έλευση του Αρμαγεδδώνα είτε για την αρπαγή στο μεσουράνημα. Έχουν λοιπόν το θράσος να λένε τις εικόνες είδωλα αυτοί που όχι μόνο δεν έχουν κάποια πνευματική μορφή αλλά προσβάλλουν και τον Θεό. Δια μέσω αυτών ο Θεός βλασφημείται εν τοις έθνεσι. Αφού οι αιρετικοί αρνούνται την πραγματικότητα είναι φανερό ότι επιδεικνύουν ενός είδους ασθένεια, ένα ιδιόρρυθμο αυτισμό, έπειτα αρχίζουν και καταφέρονται εναντίων των εικόνων με διαστρεβλώσεις χωρίων από την Βίβλο ώστε να στηρίξουν τις κακοδοξίες τους.
Ξανά όμως στον κόσμο τους φαίνεται ότι δεν υπάρχουν τα τόσα αντικείμενα που θαυματουργούν στην Βίβλο. 
Στην Αγία Γραφή υπάρχει καταγεγραμμένη πληθώρα θαυματουργιών διαμέσω αντικειμένων, όπως το ραβδί του Μωυσή το οποίο επιτελεί διάφορα θαύματα , ανάμεσά σε αυτά και ο χωρισμός των υδάτων της Ερυθράς, έπειτα έχουμε την Κιβωτό της Διαθήκης δια της οποίας ο Θεός επιτελεί θαύματα, το χάλκινο φίδι που θεραπεύει από το δηλητήριο και τόσα άλλα αντικείμενα που θαυματουργούν.
Στην Καινή Διαθήκη παρατηρούμε ξανά αντικείμενα να θαυματουργούν και γίνονται τα γνωστά θαύματα διαμέσω του χιτώνα του Χριστού τον οποίο αγγίζει η αιμορραγούσα και θεραπεύεται, τα ενδύματα του Παύλου κάνουν θαύματα και εκδιώκουν δαιμόνια μέχρι και η σκιά του Πέτρου θαυματουργεί. Οι αιρετικοί τα αγνοούν όλα αυτά και προσπαθούν με διαστρεβλώσεις χωρίων να παρασύρουν. Ένα από τα χωρία που διαστρεβλώνουν είναι το πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν. Ιω. 4,24. Το χωρίο αυτό οι αιρετικοί το φέρνουν ενάντια στις εικόνες, όμως εδώ ο Χριστός δεν απορρίπτει τις εικόνες αλλά λέει στην Σαμαρείτιδα ότι ο Θεός δεν κατοικεί σε έναν τόπο, δεν κατοικεί ούτε στον Ναό του Σολομώντα ούτε στο όρος Γαριζίν. Είναι απάντηση στα λόγια της η οποία τον ρώτησε που πρέπει να λατρεύουμε τον Θεό, στο Ναό του Σολομώντα ή στο όρος Γαριζίν; Άλλο χωρίο που οι αιρετικοί προβάλλουν είναι η πρώτη εντολή η οποία λέει οὐ ποιήσεις σεαυτῷ εἴδωλον, οὐδὲ παντὸς ὁμοίωμα, ὅσα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ ὅσα ἐν τῇ γῇ κάτω καὶ ὅσα ἐν τοῖς ὕδασιν ὑποκάτω τῆς γῆς. Εξ. 20,4. Δηλαδή, δεν θα κατασκευάσεις είδωλο ούτε εικόνα από όσα υπάρχουν στον ουρανό επάνω στην γη κάτω και όσα είναι στα ύδατα κάτω από τη γη.
Εδώ όμως είναι φανερό ότι ο Θεός δεν απορρίπτει κάθε είδους ομοίωμα αλλά κάνει λόγο για ομοίωμα ψεύτικου θεού, όπως ας πούμε εάν κάποιος έκανε ένα ομοίωμα του Βάαλ. Δεν απαγορεύει οτιδήποτε ομοίωμα και αυτό είναι φανερό όταν λίγο πιο μετά στο 25 κεφάλαιο του ίδιου βιβλίου βλέπουμε να δίνει οδηγίες ο Θεός ώστε να κατασκευαστούν ομοιώματα Χερουβείμ, σκαλίσματα που παριστάνουν κρίνους, υφάσματα κεντημένα με εικόνες αγγέλων.
Σίγουρα ο Θεός δεν ωθεί στην ειδωλολατρεία ούτε λέει άλλα την μια και άλλα την άλλη.
Καὶ ποιήσεις δύο Χερουβὶμ χρυσοτορευτὰ καὶ ἐπιθήσεις αὐτὰ ἐξ ἀμφοτέρων τῶν κλιτῶν τοῦ ἱλαστηρίου. Εξ. 25,17. Δηλαδή, θα φτιάξεις δύο Χερουβείμ χρυσά και θα τα τοποθετήσεις απέναντι το ένα απο το άλλο, στην μια πλευρά του ιλαστηρίου το ένα και στην άλλη το άλλο. 
Καὶ ποιήσεις λυχνίαν ἐκ χρυσίου καθαροῦ, τορευτὴν ποιήσεις τὴν λυχνίαν· ὁ καυλὸς αὐτῆς καὶ οἱ καλαμίσκοι καὶ οἱ κρατῆρες καὶ οἱ σφαιρωτῆρες καὶ τὰ κρίνα ἐξ αὐτῆς ἔσται. Εξ. 25,30
Σε περίληψη, θα κατασκευάσεις λυχνία από καθαρό χρυσάφι σκαλιστή και να έχει ομοιώματα κρίνων. Καὶ ποιήσεις καταπέτασμα ἐξ ὑακίνθου, καὶ πορφύρας, καὶ κοκκίνου κεκλωσμένου, καί βύσσου νενησμένης ἔργον ὑφαντὸν ποιήσεις αὐτὸ Χερουβίμ. Εξ. 26,31
Δηλαδή, θα κατασκευάσεις ένα καταπέτασμα από νήμα με χρώμα μπλε βαθύ κόκκινο και κόκκινο. Το ύφασμα θα είναι από γνεσμένο λινό και σε αυτό θα είναι υφαντές όψεις Χερουβείμ. Η Γραφή λέει αἰσχυνθήτωσαν πάντες οἱ προσκυνοῦντες Ψαλμ. 96,7τοῖς γλυπτοῖς εδώ
Αργότερα ο Θεός δίνει εντολή για να κατασκευαστεί το χάλκινο φίδι το οποίο σύμφωνα με την λογική των αιρετικών εμπίπτει στην απαγόρευση ὅσα ἐν τῇ γῇ κάτω αφού είναι ομοίωμα ζώου που ζει στην γη και άρα ο Θεός τώρα τους αναιρεί και ουσιαστικά ευνοεί την ειδωλολατρία, αυτό ουσιαστικά λένε οι αιρετικοί.
Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Μωυσῆν· ποίησον σεαυτῷ ὄφιν καὶ θὲς αὐτὸν ἐπὶ σημείου, καὶ ἔσται ἐὰν δάκῃ ὄφις ἄνθρωπον, πᾶς ὁ δεδηγμένος ἰδὼν αὐτὸν ζήσεται καὶ ἐποίησε Μωυσῆς ὄφιν χαλκοῦν καὶ ἔστησεν αὐτὸν ἐπὶ σημείου, καὶ ἐγένετο ὅταν ἔδακνεν ὄφις ἄνθρωπον, καὶ ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὸν ὄφιν τὸν χαλκοῦν καὶ ἔζη. Αρ. 21,8-9.
Δηλαδή, ο Κύριος είπε προς τον Μωυσή φτιάξε ένα χάλκινο φίδι και βάλε το επάνω σε ένα ξύλο και όποιος δαγκωθεί από τα δηλητηριώδη φίδια θα βλέπει προς το χάλκινο φίδι και θα θεραπεύεται. Ο Μωυσής έφτιαξε ένα χάλκινο φίδι το στερέωσε σε ένα ψηλό ξύλο και όποιος το κοίταζε θεραπευόταν και διέφευγε τον θάνατο.
Το χάλκινο φίδι φυλάχτηκε για πολλούς αιώνες μαζί με τα άλλα ιερά αντικείμενα στην σκηνή του μαρτυρίου και μόνο όταν οι Ισραηλίτες τον θεώρησαν Θεό διατάζει ο Εζεκίας να το καταστρέψουν.
Βλέπουμε ξεκάθαρα ότι όχι μόνο τα αντικείμενα που εξυπηρετούν την λατρεία είναι αποδεκτά αλλά και επιπλέον ότι θαυματουργούν και είναι πάμπολλα τα θαύματα δια μέσω αντικειμένων.
Η ράβδος του Μωυσή διαιρεί τα νερά της Ερυθράς, η κιβωτός της Διαθήκης διαιρεί τα νερά του Ιορδάνη, ὁ δὲ Ἰορδάνης ἐπληροῦτο καθ᾿ ὅλην τὴν κρηπίδα αὐτοῦ ὡσεὶ ἡμέραι θερισμοῦ πυρῶν· καὶ ἔστη τὰ ὕδατα τὰ καταβαίνοντα ἄνωθεν, ἔστη πῆγμα ἓν ἀφεστηκὸς μακρὰν σφόδρα σφοδρῶς ἕως μέρους Καριαθιαρίμ, τὸ δὲ καταβαῖνον κατέβη εἰς τὴν θάλασσαν Ἄραβα, θάλασσαν ἁλός, ἕως εἰς τὸ τέλος ἐξέλιπε· καὶ ὁ λαὸς εἱστήκει ἀπέναντι Ἱεριχώ καὶ ἔστησαν οἱ ἱερεῖς οἱ αἴροντες τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης Κυρίου ἐπὶ ξηρᾶς ἐν μέσῳ τοῦ Ἰορδάνου· καὶ πάντες οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ διέβαινον διὰ ξηρᾶς, ἕως συνετέλεσε πᾶς ὁ λαὸς διαβαίνων τὸν Ἰορδάνην. ΙτΝ. 3,15-17.
Σε περίληψη, δια θαυματουργίας της κιβωτού σταμάτησαν τα νερά του πλημμυρισμένου Ιορδάνη. Αυτά που κατέβαιναν έμειναν ακίνητα σαν να ήταν πάγος μέχρι πολύ μεγάλη απόσταση, ενώ το νερό που κατέβαινε συνέχισε την πορεία του μέχρι ότου εξαφανίστηκε. Τότε οι ιερείς οι οποίοι μετέφεραν την Κιβωτό της Διαθήκης προχώρησαν και στάθηκαν στην μέση της ξερής κοίτης του Ιορδάνη και όλοι οι Ισραηλίτες πέρασαν τον ποταμό. Τα λείψανα του προφήτη Ελισαίου θαυματουργούν και ανασταίνουν μάλιστα νεκρό, τα ενδύματα του Χριστού θαυματουργούν, τα μαντήλια και οι πετσέτες του Παύλου θαυματουργούν και εκδιώκουν δαιμόνια.
Δυνάμεις τε οὐ τὰς τυχούσας ἐποίει ὁ Θεὸς διὰ τῶν χειρῶν Παύλου, ὥστε καὶ ἐπὶ τοὺς ἀσθενοῦντας ἐπιφέρεσθαι ἀπὸ τοῦ χρωτὸς αὐτοῦ σουδάρια ἢ σιμικίνθια καὶ ἀπαλλάσσεσθαι ἀπ᾿ αὐτῶν τὰς νόσους, τά τε πνεύματα τὰ πονηρὰ ἐξέρχεσθαι ἀπ᾿ αὐτῶν.Πραξ. 19,11-12.
Δηλαδή, ο Θεός δια μέσου των χειρών του Παύλου έκανε θαύματα όχι μικρά και τυχαία, ώστε έπαιρναν οι άνθρωποι πετσέτες με τις οποίες είχε καλύψει το πρόσωπό του ο Παύλος ή τα μαντήλια που σκούπιζε τον ιδρώτα του, τα έφερναν στους αρρώστους και έφευγαν από αυτούς οι αρρώστιες, επίσης έβγαιναν από τους δαιμονισμένους τα πονηρά πνεύματα.
Τώρα οι πετσέτες και τα μαντήλια αγίων ανθρώπων που θαυματουργούν και εκδιώκουν δαιμόνια είναι και οι εικόνες τις οποίες έχουν αγιογραφήσει. Έτσι μπορούμε ορθά να πούμε ότι και σήμερα ο Θεός ποιεί δυνάμεις δια των χειρών των αγίων ου τυχούσας, δηλαδή ο Θεός διαμέσω χεριών που εικονογράφησαν τις εικόνες επιτελεί θαύματα όχι μικρά και τυχαία.
Ένα οποιοδήποτε μαντήλι και πετσέτα δεν έχει καμία θαυματουργική ιδιότητα αλλά όμως το μαντήλι το οποίο έχει τον ιδρώτα του Παύλου και η πετσέτα που έχει το δάκρυ του Παύλου ιατρεύουν ασθένειες και εκδιώκουν δαιμόνια. Έχουν τον θεάρεστο ιδρώτα και το δάκρυ της αγάπης. Θαυματουργούν ώστε να βεβαιώσουν τα λόγια του Παύλου και την ανάσταση σε αυτούς που δεν γνώριζαν τον Ιησού αλλά και για να δώσουν θάρρος σε αυτόν που γνωρίζει, να του βεβαιώσουν ότι ο γνήσιος μαθητής είναι αυτός που αγάπησε τον Θεό και τον συνάνθρωπο και περπάτησε με υπομονή την στενή πύλη. Ώς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις. Β Κορ. 6,4-5. Δηλαδή, αλλά τουναντίον εις κάθε περίστασιν και με κάθε έργον συσταίνομεν και προβάλλομεν τους εαυτούς μας σαν γνήσιους υπηρέτες του Θεού με πολλή υπομονήν, με θλίψεις, με ανάγκες, με στενοχώριες, με δαρμούς, με φυλακίσεις, με συνεχείς μετακινήσεις από διωγμούς και την ανάγκη του ευαγγελισμού, με κόπους, με αγρυπνίες, με νηστείες.
Οι πετσέτες και τα μαντήλια του Παύλου θα ήταν ποτέ δυνατόν να πεταχτούν από τους Χριστιανούς; Όχι διότι αυτή η ενέργεια θα πήγαινε στο πρωτότυπο τον Παύλο και εν τέλει στον Θεό.
Αν οι πετσέτες και το μαντήλι επιτέλεσαν θαύματα επειδή ήταν του Παύλου, δεν θα επιτελέσουν οι εικόνες του Παύλου οι οποίες είναι ο απόστολος;
Κατά όμοιο τρόπο με την πετσέτα και το μαντήλι η εικόνα θαυματουργεί.
Εικονίζει τον άγιο ο οποίος ίδρωσε, εκοπίασε εν Χριστώ αλλά και έκλαυσε εν Χριστώ, και αυτό διότι αγάπησε τον Θεό και τον πλησίον ως εαυτόν. Η εικόνα μάλιστα έχει όχι μόνο τον ιδρώτα του αγίου που εικονίζει αλλά και τον ιδρώτα των κόπων των νηστειών και των προσευχών του εικονογράφου.
Εάν υποτεθεί ότι έρχεται κάποιος και πει στον αιρετικό "πέταξε την Βίβλο σου στον βόθρο και εγώ θα σου δώσω 3 ίδιες καινούργιες" θα το πράξει; Φυσικά δεν θα το κάνει, δηλαδή σέβεται το συγκεκριμένο αντίτυπο της Βίβλου και ας είναι απλό μελάνι επάνω σε χαρτί το οποίο προμηθεύτηκε από κάποιο βιβλιοπωλείο και δεν είναι το γνήσιο χειρόγραφο του Παύλου ή του Ματθαίου ώστε να έχει κάποια αξία αρχαιολογική, συναισθηματική και λοιπά αξία, οι δε μτ Ιεχωβά ποτέ δεν θα έκαιγαν την Σκοπιά και ας μην είναι η Βίβλος.
Οπότε από αυτά βλέπουμε ότι ακόμη και οι ίδιοι οι αιρετικοί παραδέχονται ότι η τιμή πηγαίνει στο πρωτότυπο ενώ επιπλέον είναι ξεκάθαρο ότι τα αντικείμενα από τα οποία η τιμή στο πρωτότυπο διαβαίνει δεν είναι ανάγκη να είναι Θεϊκής προελεύσεως. Δηλαδή δεν είναι υποχρεωτικό να ήρθαν από τον ουρανό, όπως ας πούμε αν είχαμε το μάνα, ούτε είναι ανάγκη να έχουν προέλευση κάποιο άγιο πρόσωπο, δηλαδή να είναι το αυθεντικό αντικείμενο του Παύλου που θαυματούργησε, αλλά ακόμη και απλός Χριστιανός να το έχει φτιάξει είναι άξιο τιμής, όπως η Βίβλος. Και γιατί είναι άξιο τιμής; Πως απέκτησε αυτό το αξιότιμο ένα απλό χαρτί και μελάνι;
Αν στον ίδιο που είπαμε πριν να πετάξει στο βόθρο την Βίβλο πούμε τώρα να μας την χαρίσει διότι ενδιαφερόμαστε να την μελετήσουμε, αλλά δεν θα του δώσουμε τίποτε, δεν έχουμε χρήματα θα πρέπει να την χαρίσει και να αγοράσει μια άλλη, φυσικά αυτό θα το κάνει ευχαρίστως.
Αυτό που δεν θα γίνει, το πέταγμα, και που θα γίνει, η δωρεά, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το αντικείμενο είναι άξιο τιμής επειδή ευνοεί την αποκάλυψη του Θεού στον άνθρωπο. Εν τέλει είναι άξιο τιμής επειδή οδηγεί τον άνθρωπο στον Θεό, επειδή εξυπηρετεί την λατρεία στον αληθινό Θεό. Αυτό το κάνει είτε διαμέσω της γνώσης, είτε διαμέσω του νου, είτε με άλλο τρόπο οδηγεί τον άνθρωπο στον αληθινό Θεό, ως εκ τούτου είναι αποδεκτό από τον Θεό. 
Αλλά εφόσον η Βίβλος δεν ήταν η γνήσια αλλά ένα απλό αντίτυπο καταλαβαίνουμε ότι αυτό μπορεί να γίνει με οποιοδήποτε αντικείμενο, δεν έχει σημασία εάν ο Θεός διέταξε να φτιαχτεί το συγκεκριμένο αντικείμενο ή όχι, όπως δεν διέταξε να φτιαχτεί ειδικό μαντήλι για τον Παύλο ώστε έπειτα να θαυματουργεί, οι πετσέτες και το μαντήλι θα ήταν κάποια συνηθισμένα του εμπορίου όταν τα προμηθεύτηκε ο Παύλος. Κάποιος τα έφτιαξε ο Παύλος τα αγόρασε αυτά θαυματούργησαν. 
Έτσι οδηγούσαν τον νου των ανθρώπων στον Παύλο και κατ' επέκταση στον Χριστό απλά αντικείμενα όπως η απλή Βίβλος. Το συγκεκριμένο μαντήλι και πετσέτα δεν ήταν απλά αντικείμενα του εμπορίου, Θεός ή απόστολος αλλά κατ΄ουσίαν ήταν ο ίδιος Παύλος. Μπορεί το αντικείμενο να είναι ανθρώπινης προελεύσεως και επειδή εξυπηρετεί την λατρεία είναι αποδεκτό ως ιερό όχι μόνο από τον άνθρωπο αλλά και από τον Θεό. Αυτό το βλέπουμε στις παραστάσεις του Ναού οι οποίες απεικονίζουν κάποιες παραστάσεις για τις οποίες δεν δόθηκε εντολή από τον Θεό όταν έδωσε τις οδηγίες για τις παραστάσεις του Ναού.
Αλλά ας φέρουμε στον νου πάλι το παράδειγμα με την Βίβλο. 
Ο Χριστιανός του παραδείγματος ποτέ δεν θα σκεφτόταν ότι εάν την πετάξω στον βόθρο την Βίβλο θα έχω μια δική μου και επιπλέον 2 ώστε να δώσω και σε άλλους τον λόγο του Θεού για να διαδοθεί και να ωφεληθούν. Αυτό θα το απέρριπτε επειδή ξέρει ότι ο Θεός δεν δέχεται τέτοιου είδους σκεπτικό αλλά αποζητάει την άδολη και αγνή αγάπη σε όλη την διάρκεια της πράξης μας, από την αρχή ως το τέλος πρέπει να υπάρχει το αγαθόν.
Άρα λοιπόν ανακαλύπτουμε την αιτία που οι εικόνες θαυματουργούν παρά το ότι οι αιρετικοί τις λένε είδωλα, εννοούμε πως γίνεται να κρατάει ο Άγιος Παΐσιος και ο Άγιος Πορφύριος εικόνες και ο Θεός να τους χαριτώνει με αυτά τα μέγιστα χαρίσματα. Η αγνή αγάπη ήταν η αρχική αιτία που εικονογραφήθηκαν οι εικόνες. Ξεκίνησαν και σε όλη την διάρκεια δεν έχασε ποτέ η βούληση τον δρόμο. Εάν φτιάχτηκαν για να προσκυνηθούν ως Θεός, εάν φτιάχτηκαν για να είναι είδωλα, εαν οτιδήποτε μη θεάρεστο, ο Θεός δεν θα τις δεχόταν. 
Ο Χριστιανός αγαπάει τον Θεό και τον συνάνθρωπο έτσι από αυτήν την αγάπη δημιούργησε κάτι το οποίο υψώνει τον νου στον Θεό και βοηθάει τον συνάνθρωπο. Παρακινεί με την όραση την πίστη στον Κύριο, αυξάνει στον νου τον πόθο για την μίμηση των αγίων. Ο Θεός διαμέσω των θαυματουργιών βεβαιώνει ότι αυτές κατασκευάστηκαν από την μεγίστη των αρετών και ποτέ δεν παρέκκλινε η βούληση από το αγαθό και εξ αυτού τις αποδέχεται.
Η τιμή και η προσκύνηση βεβαίως δεν είναι προς το ξύλο και το χρώμα όπως δεν είναι στο χαρτί και το μελάνι της Βίβλου του παραδείγματος αλλά αυτή πηγαίνει στο πρωτότυπο.
Όπως λέει ο Μέγας Βασίλειος "η γαρ της εικόνος τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει".
Αυτό το βλέπουμε καθαρά να μας το διδάσκει η Παλαιά Διαθήκη στο περιστατικό το οποίο οι Ισραηλίτες και ο Δαυίδ κάνουν λιτανεία με την Κιβωτό της Διαθήκης. Δηλαδή βλέπουμε ότι και η λιτανεία είναι εντός Βίβλου και ορθή. Στην εικόνα που μας παρουσιάζεται είναι η κιβωτός ενώ αυτής προπορεύονται ο Δαυίδ ο οποίος υμνεί τον Θεό μπροστά στην Κιβωτό της Διαθήκης. Αλλά ενώ ο Δαυίδ είναι μπροστά στην Κιβωτό και υμνεί η Βίβλος μας λέει ότι αυτός υμνεί μπροστά στον Κύριο. Καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ ἐπορεύοντο ἔμπροσθεν τῆς κιβωτοῦ καὶ Δαυὶδ καὶ υἱοὶ Ἰσραὴλ παίζοντες ἐνώπιον Κυρίου ἐν ὀργάνοις ἡρμοσμένοις ἐν ἰσχύϊ, καὶ ἐν ᾠδαῖς καὶ ἐν κινύραις καὶ ἐν νάβλαις καὶ ἐν τυμπάνοις καὶ ἐν κυμβάλοις καὶ ἐν αὐλοῖς. Β' Βασ. 6,4-5.
Δηλαδή, μπροστά από την Κιβωτό πορεύονταν ο Δαυίδ και ο λαός παίζοντας ενώπιον του Θεού όργανα και ψάλλοντας ύμνους. Ενώ αυτοί έψαλλαν μπροστά από την Κιβωτό η Γραφή μας λέει ότι μπροστά στον Κύριο ἐνώπιον Κυρίου έψαλαν.  
Και σε επόμενο στίχο διαβάζουμε Β' Βασ. 6,13 καὶ ἦσαν μετ᾿ αὐτοῦ αἴροντες τὴν κιβωτὸν ἑπτὰ χοροὶ καὶ θῦμα μόσχος καὶ ἄρνες καὶ Δαυὶδ ἀνεκρούετο ἐν ὀργάνοις ἡρμοσμένοις ἐνώπιον Κυρίου, καὶ ὁ Δαυὶδ ἐνδεδυκὼς στολὴν ἔξαλλον. Δηλαδή κατά την μεταφορά της κιβωτού ήταν επτά χοροί και ο Δαυίδ έπαιζε μουσικά όργανα ενώπιον του Κυρίου. Και εδώ βλέπουμε ότι ο Δαυίδ έψαλε με μουσικά όργανα μπροστά στην Κιβωτό αλλά η Βίβλος μας λέει ότι μπροστά στον Κύριο έψαλλε.
Καὶ ἐγένετο τῆς κιβωτοῦ παραγινομένης ἕως πόλεως Δαυὶδ καὶ Μελχὸλ ἡ θυγάτηρ Σαοὺλ διέκυπτε διὰ τῆς θυρίδος καὶ εἶδε τὸν βασιλέα Δαυὶδ ὀρχούμενον καὶ ἀνακρουόμενον ἐνώπιον Κυρίου. Δηλαδή, όταν η Κιβωτός έφθασε στην πόλη, η γυναίκα του Δαυίδ η Μελχόλ βγήκε από το παράθυρό και είδε τον σύζυγό της να παίζει μουσικά όργανα μπροστά στον Κύριο. 
Επανειλημμένα βλέπουμε το ίδιο, ο Οζά πέθανε "δίπλα στην Κιβωτό" αλλά αυτό ήταν "μπροστά στον Θεό", καὶ ἀπέθανεν ἐκεῖ παρὰ τὴν κιβωτὸν τοῦ Κυρίου ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Β' Βασ. 6,7
Η κιβωτός στον δρόμο προς την πόλη μένει για τρεις μήνες στο σπίτι του Αβεδδαρά και φέρνει ευλογία όχι μόνο σε αυτόν αλλά σε όλο το σπίτι και τα υπάρχοντά του. Καὶ ἐκάθισεν ἡ κιβωτὸς τοῦ Κυρίου εἰς οἶκον Ἀβεδδαρὰ τοῦ Γεθθαίου μῆνας τρεῖς· καὶ εὐλόγησε Κύριος ὅλον τὸν οἶκον Ἀβεδδαρὰ καὶ πάντα τὰ αὐτοῦ. Β' Βασ. 6,11. Δηλαδή, η Κιβωτός του Κυρίου παρέμεινε στο σπίτι του Αβεδδαρά του Γεθθαίου επί τρεις μήνες και ο Κύριος ευλόγησε το σπίτι του Αδεδδαρά και όλα όσα ανήκαν σε αυτόν.
Οπότε βλέπουμε ότι η λιτανεία είναι Βιβλική, αντικείμενα επιτελούν θαύματα, η τιμή ανεβαίνει στο πρωτότυπο, τα άγια αντικείμενα φέρνουν ευλογίες στους πιστούς.
Είναι λοιπόν άξια τιμής και προσκύνησης τα ιερά αντικείμενα τα ιερά λείψανα και οι ιερές εικόνες.
Οι αιρετικοί λένε ότι ο Θεός μας λέει να μην προσκυνούμε κανέναν άλλον εκτός από αυτόν. Βέβαια αυτό είναι πονηρία διότι ο Θεός όταν το λέγει εννοεί να μην προσκυνούμε άλλον για Θεό.
Όπως τα λεχθέντα περί απαγόρευσης παντός ομοιώματος ήταν για ομοίωμα θεών και όχι για οτιδήποτε ομοίωμα έτσι και τα λεχθέντα αυτώ μόνο λατρεύσεις πρέπει να ερμηνευθούν ότι δεν απαγορεύουν την προσκύνηση η οποία υπήρξε και θα υπάρχει σαν πράξη αλλά απαγορεύουν την προσκύνηση άλλων θεών εκτός του αληθινού. 
Δηλώνει να προσκυνήσεις τον Θεό σου με λατρευτική προσκύνηση και αυτόν μόνο να λατρέψεις ως Θεό. Είναι αυτονόητο ότι ο Θεός δεν απαγορεύει να ασπαστούμε ένα οικείο μας πρόσωπο ούτε να σκύψουμε για να πιάσουμε ένα αντικείμενο, πράξη η οποία ομοιάζει με προσκύνηση. 
Η προσκύνηση καθορίζεται από το εσωτερικό πιστεύω του ανθρώπου και όχι από την εξωτερική κίνηση του σώματος ή των χειλιών, ειδάλλως θα ήταν απαγορευμένο να σπαστώ τους οικείους μου ακόμη και να σκύψω να δέσω τα κορδόνια μου. Ο Ιούδας ασπάστηκε τον Χριστό, μια πράξη τιμητική, αλλά τα εσωτερικά κίνητρα ήταν αυτά που μετρούσαν. 
Έτσι εάν ο άνθρωπος εσωτερικά θεωρεί ότι υποκλίνεται και προσκυνάει Θεό τότε η προσκύνηση είναι λατρευτική, εάν θεωρεί αυτόν που έχει μπροστά του κάποιον άξιο τιμής μεν αλλά όχι Θεό τότε η προσκύνηση η υπόκλιση ή το φίλημα είναι τιμητικά. Πάντοτε υπήρχαν και θα υπάρχουν αυτές οι κινήσεις ως τιμητικές. Το βλέπουμε όταν ο θεολόγος Ιωάννης προσπάθησε για δεύτερη φορά να προσκυνήσει τον άγγελο. Το κάνει εξαρχής διότι η τιμητική προσκύνηση και υπόκλιση και ο ασπασμός υπάρχουν με την τιμητική έννοια και μπορούν να αποδοθούν σε ανθρώπους ή αγγέλους ασχέτως εάν ο άγγελος από ταπείνωση δεν δέχεται την προσκύνηση. 
Θα περάσουμε τώρα σε κάποιες μαρτυρίες Χριστιανών συγγραφέων για τις εικόνες.
Αστέριος Αμασείας 340-415μΧ
Ο επίσκοπος Αμασίας συγκινήθηκε βλέποντας την εικόνα της Αγίας Ευφημίας η οποία απεικόνιζε το μαρτύριό της με τα διάφορα όργανα βασανισμού. Ο δε δη ζωγράφος ευσεβών και αυτός, δια της τέχνης κατά σύναμιν,πάσαν την ιστορίαν εν σινδόνι χαράξας, αυτού που περί την θήκην ιερόν ανέθηκε θέαμα. Έχει δε ώδε το φιλοτέχνημα. Υψηλός επί θρόνου καθίδρυται δικαστής, πικρόν και δυσμενές βλέπων εις την παρθέναν (οργίζεται γαρ, ότ' αν εθέλη, καν ταις αψύχοις ύλαις η τέχνη). Δορυφόροι δε της αρχής και στρατιώται πολλοί· οι μεν, των υπομνημάτων υπογραφείσας δέλτους φέροντες και γραφίδας· ως θάτερος αναρτήσας απο του κηρού την χείρα, βλέπει προς την κρινομένην σφροδρώς, όλον εκκλίνας το πρόσωπον, ώσπερ κελευόμενος αυτή γεγωνότερον λαλείν, ίνα μη καμνων την ακοήν, εσφαλμένα γράφη και επιλήψημα. Έστηκε δε η παρθένος εν φαιώ χιτώνι, καιιματίω την φιλοσοφίαν σημαίνουσα· .... τας γαρ του αίματος σταγόνας ούτως εναργώς επέχρωσεν ο γραφεύς, ώστε είποις αν προχείσθαι των χειλέων αληθώς, και πάλιν η παρθένος σεμνή εν τοις φαιοίς ιματοίοις κάθηται μόνη, εκτίνουσα τω χείρε προς ουρανόν, και καλούσα Θεόν επίκουρον των δεινών. Ευχομένη δε ταύτη φαίνεται υπέρ κεφαλής το σημείον, ο δη Χριστιανοίς προσκυνείσθαί τε πέφυκε και επιγράφεσθαι, σύμβολον, οίμαι, του πάθους, όπερ αυτή εξεδέχετο. MPG 40,336
Βλέπουμε λοιπόν από τον επίσκοπο Αμασείας ότι οι εικόνες οδηγούν στον ουρανό τις σκέψεις και το νου μας, μας εμπνέουν θείο ζήλο, μας διδάσκουν.
Οι αιρετικοί φέρνουν κάποια αποσπάσματα από τον Ειρηναίο και τον Κλήμη αυτοί βέβαια δεν είναι κατά των εικόνων αλλά κατά των Καρποκρατιανών οι οποίοι είχαν εικόνες του Χριστού και άλλων φιλοσόφων όπως του Πυθαγόρα ή του Αριστοτέλη  εθνικά μυστήρια
Νείλος 
Δίνει οδηγίες στον έπαρχο Ολυμπιόδωρο να κατασκευάσει παραστάσεις λέγοντας, ιστοριών δε Παλαιάς και Νέας Διαθήκης πληρώσαι ένθεν και ένθεν χειρί καλλίστου ζωγράφου τον ναόν τον άγιον, όπως αν οι μη ειδότες γράμματα, μηδέ δυνάμενοι τας θείας αναγινώσκειν Γραφάς τη θεωρία της ζωγραφίας, μνήμην τε λαμβάνωσιν της των γνησίως τω αληθινώ Θεώ δεδουλευκότων ανδραγαθίας και προς άμιλλαν διεγείρωνται των ευκλεών και αοιδίμων αριστευμάτων, δι ων της γης τον ουρανόν απηλλάξαντο, των βλεπομένων τα μη ορώμενα προτιμήσαντες.
MPG 79, 577
Ευσέβιος. Εἶδες δ’ ἂν ἐπὶ μέσον ἀγορῶν κειμέναις κρήναις τὰ τοῦ καλοῦ ποιμένος σύμβολα, τοῖς ἀπὸ τῶν θείων λογίων ὁρμωμένοις γνώριμα, τόν τε Δανιὴλ σὺν αὐτοῖς λέουσιν ἐν χαλκῷ πεπλασμένον χρυσοῦ τε πετάλοις ἐκλάμποντα τοσοῦτος δὲ θεῖος ἔρως τὴν βασιλέως κατειλήφει ψυχήν, ὡς ἐν αὐτοῖς τοῖς ἀνακτόροις τῶν βασιλείων, κατὰ τὸν πάντων ἐξοχώτατον οἶκον τῆς πρὸς τῷ ὀρόφῳ κεχρυσωμένης φατνώσεως κατὰ τὸ μεσαίτατον, μεγίστου πίνακος ἀνηπλωμένου μέσον ἐμπεπῆχθαι τὸ τοῦ σωτηρίου πάθους σύμβολον ἐκ ποικίλων συγκείμενον καὶ πολυτελῶν λίθων ἐν χρυσῷ πολλῷ κατειργασμένων. φυλακτήριον δὲ δοκεῖ τοῦτο αὐτῆς βασιλείας τῷ θεοφιλεῖ πεποιῆσθαι. Τούτοις μὲν οὖν τὴν αὐτοῦ πόλιν ἐκαλλώπιζε. τὴν δὲ Βιθυνῶν ἄρχουσαν ὁμοίως ἀναθήματι μεγίστης καὶ ὑπερφυοῦς ἐκκλησίας ἐτίμα, ἐξ οἰκείων θησαυρῶν κἀνταῦθα τῷ αὐτοῦ σωτῆρι κατ’ ἐχθρῶν καὶ θεομάχων ἀνυψῶν νικητήρια.
Ο Γρηγόριος Θεολόγος μας λέει για μια εικόνα την οποία είδε μια πόρνη και επεσχύνθη, της δ' ην προκύπτων Πολέμων εν εικόνι, ταύτην ιδούσα και γαρ ην σεβασμία απήλθεν αυτής και θέας ηττημένη ως ζωντ' επαισχυνθείσα τον γεγραμμένον.
Αγαπητοί σε αυτήν την ανάρτηση κάποια λίγα αναφέρθηκαν ώστε να γίνει φανερό ότι οι εικόνες είναι αποδεκτές από τον Θεό και αυτό δεν χρειάζεται μεγάλες συζητήσεις για να το κατανοήσουμε διότι ο ίδιος ο Θεός το αποδεικνύει διαμέσω των φωτισμένων γερόντων. Τις αποδέχεται διότι εξυπηρετούν την λατρεία πράγμα που και οι ίδιοι οι αιρετικοί το δέχονται χωρίς να το καταλαβαίνουν όπως έγινε φανερό με το παραπάνω παράδειγμα. Οπότε με τις θεωρίες τους όχι μόνο δεν δίνουν δόξα στον Χριστό αλλά τον πολεμούν. 
Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός έχει γράψει ένα πάρα πολύ ωραίο βιβλίο για τις εικόνες και ομιλεί για την τιμή προς αυτές, για την τιμητική προσκύνηση, για τις μαρτυρίες των Χριστιανών συγγραφέων το οποίο μπορείτε να το διαβάσετε πατώντας κλικ εδώ.

Posted in Εικόνες, Είναι οι εικόνες είδωλα;, Ιεχωβάδες Χιλιαστές, Πεντηκοστιανοί