Άφετε τα παιδία έρχεσθαι προς με

άφετε τα παιδία ελθείν προς με

Άφετε τα παιδία έρχεσθαι προς με

Αγαπητοί σε αυτήν την ανάρτηση θα δούμε το περιστατικό κατά το οποίο μητέρες φέρνουν τα παιδιά προς τον Χριστό ώστε να τα ευλογήσει. Ξεκινώντας θα δούμε τις αναφορές από τους Ευαγγελιστές.

➤Προσέφερον δὲ αὐτῷ καὶ τὰ βρέφη ἵνα αὐτῶν ἅπτηται· καὶ ἰδόντες οἱ μαθηταὶ ἐπετίμησαν αὐτοῖς ὁ δὲ Ἰησοῦς προσκαλεσάμενος αὐτὰ εἶπεν· ἄφετε τὰ παιδία ἔρχεσθαι πρός με καὶ μὴ κωλύετε αὐτά· τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὃς ἐὰν μὴ δέξηται τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ὡς παιδίον, οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰς αὐτήν. Λουκ. 18,15-17

Έφεραν σε αυτόν βρέφη για να τα αγγίξει με τα χέρια του. Οι μαθητές όταν είδαν τους γονείς με τα βρέφη να πλησιάζουν τους επέπληξαν, αλλά ο Ιησούς όμως τα προσκάλεσε λέγοντας, αφήστε τα παιδιά να έρχονται κοντά μου και μη τα εμποδίζετε, γιατί σε εκείνους που θα μοιάσουν με αυτά ανήκει η βασιλεία των ουρανών. Αληθινά σας λέω εκείνος που δεν θα δεχθεί την βασιλεία του Θεού με την με την εμπιστοσύνη μικρού παιδιού δεν θα εισέλθει εις αυτή.

➤Τότε προσηνέχθη αὐτῷ παιδία, ἵνα ἐπιθῇ αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ προσεύξηται· οἱ δὲ μαθηταὶ ἐπετίμησαν αὐτοῖς ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν· ἄφετε τὰ παιδία καὶ μὴ κωλύετε αὐτὰ ἐλθεῖν πρός με· τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν καὶ ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας αὐτοῖς ἐπορεύθη ἐκεῖθεν. Ματθ. 19,13-15 

Τότε έφεραν προς αυτόν μικρά παιδιά για να βάλει επάνω στα κεφάλια τα χέρια του και να προσευχηθεί για αυτά. Οι μαθητές όμως επέπληξαν εκείνους που τα έφεραν αλλά ο Ιησούς είπε, αφήστε τα παιδιά και μη τα εμποδίζετε να έλθουν προς εμένα διότι σε εκείνους που μοιάζουν με αυτά ως προς την απλότητα και την αθωότητα ανήκει η βασιλεία των ουρανών. Και αφού έβαλε τα χέρια επάνω τους και τα ευλόγησε αναχώρησε από εκεί.  

➤Καὶ προσέφερον αὐτῷ παιδία, ἵνα αὐτῶν ἅψηται· οἱ δὲ μαθηταὶ ἐπετίμων τοῖς προσφέρουσιν ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ἠγανάκτησε καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ἄφετε τὰ παιδία ἔρχεσθαι πρός με, καὶ μὴ κωλύετε αὐτά· τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὃς ἐὰν μὴ δέξηται τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ὡς παιδίον, οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰς αὐτήν καὶ ἐναγκαλισάμενος αὐτὰ κατηυλόγει τιθεὶς τὰς χεῖρας ἐπ᾿ αὐτά. Μαρκ. 10,13-18 Και προσέφεραν σε αυτόν παιδιά για να τα αγγίξει με τα χέρια του. Οι μαθητές επέπλητταν εκείνους που τα έφεραν, όταν όμως ο Ιησούς το είδε αυτό αγανάκτησε και τους είπε, αφήστε τα παιδιά να έρχονται σε εμένα και μη τα εμποδίζετε. Διότι σε εκείνους που με την απλότητα τους ομοιάζουν με τα απονήρευτα παιδιά ανήκει η βασιλεία των ουρανών. Σας διαβεβαιώνω ότι όποιος δεν θα δεχθεί την βασιλεία του Θεού με την εμπιστοσύνη και την απλότητα ενός παιδιού δεν θα εισέλθει σε αυτήν. Και αφού τα αγκάλιασε έβαλε επάνω τους τα χέρια του και τα κατ-ευλογούσε.

Για ποιο λόγο μαζεύτηκαν οι μητέρες ώστε να πάνε τα παιδιά στον Χριστό;
Οι μητέρες βλέποντας το γεγονός ότι όποιον ευλογούσε ο Κύριος λάμβανε Θεία χάρη, είτε θεραπευόταν από αρρώστιες είτε λάμβανε άλλες δωρεές, πήγαν τα παιδιά τους στον Χριστό ώστε να ευλογηθούν και αυτά. Ο Χριστός με αυτήν του την εντολή, δηλαδή να έλθουν κοντά του, αλλά και το γεγονός ότι δεν έπαιζε με τα βρέφη αλλά τους μετέδιδε την χάρη του Αγίου Πνεύματος, απορρίπτει την γνώμη των αιρετικών οι οποίοι υποστηρίζουν ότι δεν είναι σωστός ο νηπιοβαπτισμός.
Εναγκαλισάμενος αὐτὰ κατευλόγει τιθεὶς τὰς χεῖρας ἐπ’ αὐτά. 
Καὶ ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας αὐτοῖς, δηλαδή και επέθεσε τα χέρια του επάνω στα παιδιά.
Οι μητέρες πάνε τα παιδιά στον Ιησού με επίσκεψη θρησκευτικού χαρακτήρα όπως ακριβώς γίνεται και με το βάπτισμα. Ο Ιησούς επιθέτει τα χέρια του στα παιδιά, κάνει επίθεση των χειρών και τους μεταδίδει ευλογία, με αυτό έχουμε μια τελετουργία του Κυρίου στα παιδιά. Η επίθεση των χειρών είναι μια τελετουργική πράξη με μέγιστη θρησκευτική σημασία. Και μόνο αυτό το γεγονός θα ήταν αρκετό να ανατρέψει την γνώμη των αιρετικών περί νηπιοβαπτισμού. Με την επίθεση των χειρών χειροτονούνται οι ιερείς, μὴ ἀμέλει τοῦ ἐν σοὶ χαρίσματος, ὃ ἐδόθη σοι διὰ προφητείας μετὰ ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τοῦ πρεσβυτερίου. Α Τιμ. 4,14. Με την επίθεση των χειρών χειροτονούνται οι Διάκονοι οὓς ἔστησαν ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων, καὶ προσευξάμενοι ἐπέθηκαν αὐτοῖς τὰς χεῖρας. Πραξ. 6,6. Με την επίθεση των χειρών επέρχεται το Άγιο Πνεύμα τότε ἐπετίθουν τὰς χεῖρας ἐπ᾿ αὐτούς, καὶ ἐλάμβανον Πνεῦμα Ἅγιον. Πραξ. 8,17.

Γιατί οι μαθητές έκαναν παρατήρηση και εμπόδιζαν τις μητέρες;
Δεν θεωρούσαν ότι είναι απαγορευμένο στην Νέα Διαθήκη να λάβουν ευλογίες τα βρέφη, εξ άλλου προέρχονταν από κουλτούρα στην οποία τα παιδιά οκταήμερα έμπαιναν στην Διαθήκη και δεν υπάρχει η νεωτέρα εντολή η οποία είναι απαραίτητη ώστε να αναιρεί. 
Αυτό το έκαναν διότι σκέφτηκαν ότι τα τόσα παιδιά θα κούραζαν επιπλέον τον Χριστό.

Ο οὖν Ἰησοῦς κεκοπιακώς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας ἐκαθέζετο οὕτως ἐπί τῇ πηγῇ· ὥρα ἦν ὡσεί ἕκτη. Ιω. 4,6 Εδώ είναι άλλο περιστατικό αυτό με την Σαμαρείτιδα το οποίο όμως θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε το γιατί της πράξεως των αποστόλων. Ο Χριστός σε αυτήν την περίπτωση έφυγε από την Ιουδαία και πήγαινε με τα πόδια στην Γαλιλαία, περίπου 120 χιλιόμετρα απόσταση αν πήγαινες από Σαμάρεια, η πιο σύντομη διαδρομή. 

Το χωρίο λέει: κατά τις δώδεκα το μεσημέρι, κεκοπιακώς, κουρασμένος καθώς ήταν ο Ιησούς από την οδοιπορία κάθισε κοντά στο φρέαρ του Ιακώβ. Ο Χριστός και οι απόστολοι κήρυτταν σε όλο το Ισραήλ πηγαίνοντας παντού με τα πόδια, δηλαδή έκαναν πάρα πολύ μεγάλες πεζοπορίες δεκάδων χιλιομέτρων την φορά. Οπότε οι απόστολοι θέλησαν να προστατεύσουν εντός εισαγωγικών τον Χριστό από τα νήπια τα οποία ως γνωστόν φωνάζουν κλαίνε περιεργάζονται με τα χέρια τους και τα λοιπά. 

Μάλλον οι μητέρες προσέρχονταν και χωρίς τάξη οπότε αυτό έδωσε ένα παραπάνω λόγο στους μαθητές. Ο Χριστός βλέποντας την πράξη των μαθητών αγανακτεί και τους κάνει παρατήρηση, ἰδών δέ ὁ Ἰησοῦς ἠγανάκτησε καί εἶπεν αὐτοῖς·.

Ο Λουκάς αναφέρει βρέφη, Ματθαίος και Μάρκος παιδία, υπάρχει ασυμφωνία; Τι ηλικίας ήταν τα παιδιά;
Όλοι οι Ευαγγελιστές είναι σε πλήρη συμφωνία, ομιλούν για βρέφη και νήπια τα οποία δεν ήταν σε θέση να κατανοήσουν ή να περπατήσουν. Θα δούμε ότι θεόπνευστα, δια Θεϊκής εντολής, υπάρχει διαφορά ορισμένων λέξεων στους Ευαγγελιστές ώστε με τα λεγόμενά τους να βοηθήσουν την σκέψη μας και να γίνει ξεκάθαρο αυτό που διδάσκει ο Χριστός με το περιστατικό. Όπως βλέπουμε να μας λέει ο Λουκάς οι μητέρες πήγαν βρέφη προσέφερον δὲ αὐτῷ καὶ τὰ βρέφη. Οπότε έχουμε από την πρώτη περιγραφή βρέφη να προσφέρονται αλλά και οι άλλοι Ευαγγελιστές με την λέξη παιδίον περιγράφουν περίπου την ίδια ηλικία. 

Παιδίον δεν είναι ο νεαρός αλλά το μικρό παιδί ή το βρέφος. Ο νεογέννητος Ιησούς και Πρόδρομος περιγράφονται με την λέξη παιδίον. Ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον, εδώ ο άγγελος μιλάει στον Ιωσήφ λέγοντας να πάρει την Θεοτόκο και να φύγει στην Αίγυπτο διότι ζητάει να σκοτώσει τον Χριστό ο Ηρώδης. 

Καὶ ἐγένετο ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ὀγδόῃ ἦλθον περιτεμεῖν τὸ παιδίον, καὶ ἐκάλουν αὐτὸ ἐπὶ τῷ ὀνόματι τοῦ πατρὸς αὐτοῦ Ζαχαρίαν, εδώ ο οκταήμερος Πρόδρομος περιτέμνεται και αναφέρεται ως παιδίον. Ματθ. 2,1 Τοῦ δὲ ᾿Ιησοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλεὲμ τῆς ᾿Ιουδαίας ἐν ἡμέραις ῾Ηρῴδου τοῦ βασιλέως, ἰδοὺ μάγοι ἀπὸ ἀνατολῶν παρεγένοντο εἰς ῾Ιεροσόλυμα. Ματθ. 2,11 Καὶ ἐλθόντες εἰς τὴν οἰκίαν εἶδον τὸ παιδίον μετὰ Μαρίας τῆς μητρὸς αὐτοῦ, εδώ έχουμε το περιστατικό στο οποίο οι τρεις Μάγοι επισκέπτονται τον νεογέννητο Ιησού και αυτός αναφέρεται ως παιδίον.
Υπάρχει μια ένδειξη από τα παραπάνω ενώ από τα συμφραζόμενα της περιγραφής του περιστατικού θα δούμε με πλήρη βεβαιότητα τι ηλικιακή έννοια πρέπει να πάρει η λέξη παιδίον. Ας δούμε τα στοιχεία που μας οδηγούν στην ακριβή ηλικιακή έννοια. 
Στον Ευαγγελιστή Ματθαίο διαβάζουμε τότε προσηνέχθησαν αὐτῷ παιδία, κατά τον ίδιο τρόπο, προσηνέχθη, γίνεται δηλαδή προσαγωγή εμπρός στον Βασιλιά, του οφειλέτη του μυθικού ποσού των δέκα χιλιάδων ταλάντων, προσηνέχθη αὐτῷ εἷς ὀφειλέτης μυρίων ταλάντων. Με το μέσο ημερομίσθιο εποχής αντιστοιχούν σε μισθούς 160.000 ετών.
Επειδή χρωστάει τον φέρνουν με την άσκηση πίεσης οι αρμόδιοι ώστε να αποδώσει.
Την ίδια φρασεολογία προσηνέχθη βλέπουμε και στον δαιμονιζόμενο, τότε προσηνέχθη αὐτῷ δαιμονιζόμενος τυφλὸς καὶ κωφός, και μας δηλώνεται ενέργεια με την οποία ένας οδηγείται κάπου από εξωτερική πίεση ή με την βία. Στον οφειλέτη και τον δαιμονισμένο υπάρχει η λέξη προσαγωγή διότι τους πήγαν εκεί παρά την θέληση τους ενώ στα παιδία λόγω μη ικανότητας βάδισης και αντιλήψεως.
Στον Μάρκο διαβάζουμε ότι οι γονείς προσέφερον παιδία, τα προσέφεραν στον Ιησού επειδή δεν ήταν ικανά λόγω ηλικίας να περπατήσουν και να προσέλθουν μόνα τους. 

Κατά τον ίδιο τρόπο και ο παραλυτικός προσφέρεται στον Ιησού επειδή δεν μπορεί να περπατήσει μόνος του, καί ἰδού προσέφερον αὐτῷ παραλυτικόν.
Έτσι κατανοούμε ότι εφόσον στον Λουκά υπάρχει η ξεκάθαρη λέξη βρέφη, ενώ σε όλους τους Ευαγγελιστές υπάρχει είτε προσαγωγή, Ματθαίος, είτε προσφορά, Λουκάς - Μάρκος, τότε στους δύο λοιπούς Ευαγγελιστές η λέξη παιδίον υποδηλώνει πολύ μικρά παιδάκια που ούτε καν περπατούσαν και πρέπει να αποκλειστεί ο ηλικιακός ορισμός της λέξης παιδίον ως πολύ μικρό παιδί που μπορούσε όμως να περπατήσει όπως βλέπουμε να έχει στο καί προσκαλεσάμενος ὁ Ἰησοῦς παιδίον ἔστησεν αὐτό ἐν μέσῳ αὐτῶν καί εἶπεν·. Και αφού προσκάλεσε ένα παιδίον, το έστησε στο μέσο των μαθητών λέγοντας, αλήθεια σας λέω, αν δε γίνετε σαν τα παιδιά δεν θα εισέλθετε στη βασιλεία των ουρανών. 

Λέγεται ότι αυτό το παιδί που έφερε για παράδειγμα ο Ιησούς ήταν ο Άγιος Ιγνάτιος.
Βεβαίως και σε αυτήν την ηλικία να ήταν πάλι δεν είχαν κατανόηση για το τι διδάσκει και ποιος είναι ο Χριστός. Είδαμε ότι και στους τρεις Ευαγγελιστές οι μαθητές επιτιμούν άλλους όχι κάποια παιδιά που περπατάνε μόνα προς τον Ιησού.
Καὶ προσέφερον αὐτῷ παιδία .... οἱ δὲ μαθηταὶ ἐπετίμων τοῖς προσφέρουσιν, Μάρκος. 
Προσέφερον δὲ αὐτῷ καὶ τὰ βρέφη .... καὶ ἰδόντες οἱ μαθηταὶ ἐπετίμησαν αὐτοῖς, Λουκάς.
Τότε προσηνέχθη αὐτῷ παιδία .... οἱ δὲ μαθηταὶ ἐπετίμησαν αὐτοῖς, Ματθαίος.
Εάν η υπόθεση ήταν ότι ορισμένα παιδιά, τα μεγαλύτερα, έπρεπε να πάνε μόνα τους χωρίς προσφέροντες και προσαγωγείς, εάν η υπόθεση ήταν ότι δεν επιτρέπεται βρέφη να προσέρχονται στον Χριστό ή να βαπτίζονται επειδή δεν έχουν αντίληψη αλλά μόνο τα κάπως μεγαλύτερα έπρεπε να προσέλθουν, τότε κακώς ο Χριστός έκανε την παρατήρηση και μας δείχνει ότι δεν αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα.
Είπε μή κωλύετε αὐτά, αλλά όμως ορθώς έκαναν οι μαθητές, διότι αυτοί δεν εμπόδιζαν παιδιά αλλά όλοι επιτιμούσαν τοῖς προσφέρουσιν ή αὐτοῖς φυσικά ο Χριστός ξέρει πολύ καλά πως εκφράζεται φιμώνοντας τους αιρετικούς.
Παρατηρούμε και κάτι άλλο, ότι ο ευαγγελιστής Λουκάς μας μεταφέρει εικόνα με βρέφη αλλά ταυτόχρονα είναι και ο μοναδικός που μας αναφέρει ότι ο Χριστός προσκαλεί βρέφη, προσκαλεσάμενος αὐτὰ εἶπεν·. Οι άλλοι δυο ευαγγελιστές που κάνουν λόγο για παιδία δεν μεταφέρουν αυτήν την φράση που είπε ο Χριστός και έτσι το έχει παραδώσει ο λόγος του Θεού ώστε να μας κάνει φανερά αυτά που θα δούμε αμέσως μετά.
Δηλαδή βλέπουμε ότι ο Χριστός προσκαλεί τα βρέφη αλλά όμως δεν χρησιμοποιεί φρασεολογία "αφήστε να τα φέρουν" αλλά λέει "αφήστε τα βρέφη να έρθουν". Το πρώτο ήταν αυτό που θα έπρεπε να ειπωθεί διότι αφενός τα βρέφη δεν μπορούν να πάνε μόνα τους και αφετέρου και κύριον το όλο ζήτημα έγινε εξ αιτίας των αποστόλων οι οποίοι απέτρεπαν μητέρες να προσάγουν και να προσφέρουν νήπια, οπότε το ανθρωπίνως κατάλληλο για την περίπτωση εφόσον έχουμε αυτά τα δύο γεγονότα είναι να έλεγε κάποιος "αφήστε τις να τα φέρουν", "μην τις εμποδίζετε".

Το κείμενο αποδεικνύει πράγματι ότι ήταν βρέφη και νήπια. Γιατί ο Χριστός προσκαλεί νήπια λέγοντας "ελάτε" και δεν λέει "αφήστε τις να τα φέρουν";
Ο Λουκάς με Θεϊκή εντολή μας μεταφέρει διαφορετικές λέξεις ώστε να γίνει καθαρότερο σε εμάς το τι διδάσκει ο Χριστός. Βλέπουμε ότι λέει "προσκάλεσε τα βρέφη", αυτό βέβαια δεν είναι τυχαίο. Ούτε είναι άγνωστο στον Λουκά ότι δεν μπορείς να προσκαλέσεις βρέφη, ούτε λάθος έκανε και άλλα έγραψε ενώ εννοούσε άλλα, ούτε λάθος έκανε ο Χριστός. Όσα μας μεταφέρει τίθενται έτσι ώστε να εννοήσουμε καλύτερα. Ο Ιησούς είναι Θεάνθρωπος οπότε οι φράσεις που χρησιμοποιεί είναι οι απολύτως κατάλληλες και προς διδαχή μας. 
Μιλάει κατ' αυτόν τον τρόπο διότι η φύση του παιδιού είναι να θέλει τον Θεό, είναι στην φύση μας να θέλουμε τον Θεό, από την ημέρα που γεννιόμαστε θέλουμε τον Θεό. 

Δεν πρέπει να φτάσουμε σε κάποια ηλικία και μετά να δεχθούμε το φυσικό, όπως δεν πρέπει να φτάσει σε κάποια ηλικία το βρέφος για να δεχθεί ότι έχει χέρια και να τα κουνήσει. Για αυτό και το θρησκευτικό συναίσθημα ποτέ δεν εξαφανίζεται, ούτε παραμερίζεται, παρά μόνο εκτροχιάζεται. Την θέση του αληθινού Θεού στην καρδιά μας παίρνουν άλλοι θεοί, το χρήμα, ο εαυτός, ιδέες, θεωρίες και τόσα άλλα υλικά τα οποία ο άνθρωπος βάζει να καθίσουν στην μονή που πρέπει να έλθει η Αγία Τριάδα, ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐάν τις ἀγαπᾷ με, τὸν λόγον μου τηρήσει, καὶ ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα καὶ μονὴν παρ᾿ αὐτῷ ποιήσομεν. Αν εκτροχιαστεί τότε ο άνθρωπος μένει πάντοτε ανικανοποίητος μα και χωρίς ελπίδα διότι το τρένο του εαυτού δεν φτάνει στον τερματισμό, στην τελείωση, αλλά περιπλανιέται χωρίς οδηγό στις ερήμους. Δεν μπορείς να σκοτώσεις τον Θεό, πυροβολώντας ο άνθρωπος τον Θεό σκοτώνεται ο ίδιος. Η κλήση όμως μας δείχνει και κάτι άλλο για την ανθρώπινη φύση. Μας δηλώνει ότι υπάρχει νοερά ενέργεια και ότι τα βρέφη την διαθέτουν. 

Η φράση προσκαλεσάμενος αὐτὰ είναι όμοια με τα λόγια του Αγίου Πνεύματος καί σύ, παιδίον, προφήτης ὑψίστου κληθήσῃ· Λουκ. 1,76 και εσύ παιδίον θα αναδειχθείς και θα ονομαστείς προφήτης Υψίστου, θα είσαι ο Πρόδρομος και θα προηγηθείς από τον Λυτρωτή. Δεν είπε και το παιδίον αλλά εσύ παιδίον απευθυνόμενος σε αυτό δείχνοντας την νοερή λατρεία και την συμμετοχή παιδιών σε αυτή.
Υπάρχει και άλλος λόγος που ο Χριστός χρησιμοποιεί αυτή την φράση.
Ως Θεός είναι άχρονος, βλέπει βρέφη, μα και παιδιά, νέους, ενήλικες. Για αυτόν στα βρέφη που προσκαλεί δεν βλέπει ένα άγνωστο μωρό που δεν καταλαβαίνει όπως εμείς, αλλά βλέπει έναν φίλο του που ακολούθησε τις εντολές ὑμεῖς φίλοι μού ἐστε, βλέπει έναν καλό οικογενειάρχη, βλέπει έναν υπέρμαχο της πίστεως, βλέπει έναν μάρτυρα, βλέπει έναν Άγιο Ιγνάτιο Θεοφόρο.
Έτερος λόγος που ομιλεί ο Χριστός με αυτόν τον τρόπο, αλλά και η ροή των γεγονότων που εξέλεξε, είναι διότι μας διδάσκει τον νηπιοβαπτισμό και ότι οι γονείς πρέπει να φέρνουν τα παιδιά τους από νήπια σε αυτόν ώστε να λάβουν τις Θεϊκές ευλογίες τις οποίες έχουν ανάγκη. Είδαμε ότι περιγράφεται ευλογία και όχι θεραπεία. Εάν τα παιδιά δεν είχαν ανάγκη από ευλογία δεν θα τα κατ-ευλογούσε ο Χριστός. Η λέξη κατηυλόγει είναι υπερθετικός του ευλογεί. Στην παραβολή του ασώτου βλέπουμε υπερθετικό του φιλώ με το πρόθεμα κατά, κατεφίλησεν αὐτόν, ο πατέρας φιλάει πολλές φορές από αγάπη τον άσωτο υιό. Φίλημά μοι οὐκ ἔδωκας· αὕτη δὲ ἀφ᾿ ἧς εἰσῆλθεν οὐ διέλιπε καταφιλοῦσά μου τούς πόδας, εσύ Σίμωνα δεν μου έδωσες φίλημα όπως συνηθίζουν για τον κάθε φιλοξενούμενο γιατί δεν με θεωρείς κάποιον αξιόλογο, η πόρνη όμως που την βλέπεις αφ' υψηλού από την ώρα που μπήκε δεν έπαψε να καταφιλεί τα πόδια μου.
Η λέξη μας δείχνει ότι ο Χριστός τα υπερ-ευλογεί, τα ευλογεί εκτενώς, δηλαδή μας κάνει φανερό ότι και ο Θεός τα δέχεται και ότι έχουν ανάγκη Θεϊκής ευλογίας, την λέξη μας μεταφέρει μόνο ο Μάρκος. Οπότε αφενός έχουν ανάγκη από ευλογία αφετέρου την λαμβάνουν χωρίς να καταλαβαίνουν. Κατά τον ίδιο τρόπο έχουν ανάγκη να προσέλθουν στο βάπτισμα ώστε κατευλογηθούν, να λάβουν τις υπερ-ευλογίες που αυτό προσφέρει, δηλαδή την αναγέννηση, την υιοθεσία, την ένδυση Χριστού, την μεταφορά στον μεταπτωτικό κόσμο. Δείτε κάνοντας κλίκ εδώ ότι το Βάπτισμα είναι η αναγέννηση μας δηλώνουν η Βίβλος και οι πρώτοι Χριστιανοί συγγραφείς.
Και τέλος ομιλεί με αυτόν τον τρόπο ο Χριστός διότι ως παντογνώστης γνωρίζει ότι θα βρεθούν αιρετικοί οι οποίοι θα λένε τα δικά τους, δηλαδή να μην βαπτίζουμε τα παιδιά, και τους αποστομώνει. Εκτός αυτών έχει την σημασία του το ἐναγκαλισάμενος ταυτόχρονα με την επίθεση των χειρών. 
Είναι για να δείξει ότι πόλεμο κατέλυσε ο Θεός, μεταξύ Θεού και ανθρώπων, με την επίθεση των χειρών φίλοι έγιναν του Δεσπότη και προς την οικείωσιν επανήγαγε την εαυτού. Ο ουράνιος Πατήρ έφτασε επί Γης για να σώσει το γένος, αγκαλιάζει και κατευλογεί τον αποστάντα άνθρωπο, καὶ ἀναστὰς ἦλθε πρὸς τὸν πατέρα ἑαυτοῦ ἔτι δὲ αὐτοῦ μακρὰν ἀπέχοντος εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσθη, καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν. Ενώ ακόμη ο άσωτος βρισκόταν σε μακρινή απόσταση, ο πατέρας του που από καιρό τον περίμενε και παρατηρούσε πάντοτε με λαχτάρα στον δρόμο, τον είδε και τον εσπλαγχνίσθηκε, έτρεξε σε προϋπάντηση του, έπεσε με στοργή στον τράχηλο του παιδιού του, τον αγκάλιασε και τον γέμισε φιλήματα.

Τι διδάσκει σε εμάς ο Χριστός με την ευλογία στα παιδιά;
Μας διδάσκει ἰδού ἐγώ καί τά παιδία ἅ μοι ἔδωκεν ὁ Θεός και διαμέσω του θείου της αναγεννήσεως μυστηρίου προστάζει να τα προσάγουμε στον Θεό. Όπως μας διδάσκει το περιστατικό με τις μητέρες, η λέξη παιδία στην φράση ἰδοὺ ἐγὼ καὶ τὰ παιδία λαμβάνει την ηλικιακή έννοια βρέφη, από βρέφη πρέπει να οδηγούνται τα παιδιά του Χριστιανού στον Χριστό "γιατί έχουν πάρει την ασθενή και φθαρτή ανθρώπινη φύση", ἰδοὺ ἐγὼ καὶ τὰ παιδία ἅ μοι ἔδωκεν ὁ Θεός, ἐπεὶ οὖν τὰ παιδία κεκοινώνηκε σαρκὸς καὶ αἵματος, καὶ αὐτὸς παραπλησίως μετέσχε τῶν αὐτῶν, ἵνα διὰ τοῦ θανάτου καταργήσῃ τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοῦτ᾿ ἔστι τὸν διάβολον. Και άλλου πάλι λέγει ο Ησαΐας, ιδού εγώ και τα παιδιά που μου έδωσε ο Θεός. Επειδή δε τα παιδιά του Θεού έχουν πάρει όλα την ασθενή και φθαρτή ανθρώπινη φύση, σάρκα και αίμα, για αυτό και ο Χριστός κατά παρόμοιο τρόπο πήρε σάρκα και αίμα, χωρίς όμως καμία αμαρτία, έγινε άνθρωπος για να καταργήσει με τον θάνατό του τον διάβολο ο οποίος μέχρι προ ολίγου είχε την δύναμη και την εξουσία να ρίχνει τους ανθρώπους εξ αιτίας των αμαρτιών τους στον θάνατο. 
Όπως ο θεούμενος άνθρωπος ζει και αναπνέει για τον Χριστό, οι σκέψεις οι λόγοι οι πράξεις του είναι γύρω από τον Χριστό, έτσι και ο Θεάνθρωπος που μας το δίδαξε, οτιδήποτε έπραττε ή έλεγε εντασσόταν στην αποκάλυψη του Θεού προς τον άνθρωπο. 

Δεν υπήρχε ῥῆμα ἀργὸν, καμία τυχαία ή άσκοπη ομιλία στον Χριστό, ούτε τυχαίες ή άσκοπες πράξεις έκανε. Το κάθε τι που έπραττε αλλά και ο χρόνος η περίσταση μα και η σειρά όλων των γεγονότων ήταν διαλεγμένες από αυτόν, διότι δεν είναι έρμαιο περιστάσεων αλλά ο ίδιος με την πανσοφία του διαλέγει ακριβώς σε ποιόν χρόνο, με ποια σειρά, το τι, το πότε αλλά και το πως θα αποκαλύψει στον άνθρωπο τον Θεό.
Σαν παντογνώστης όπως γνώριζε τις σκέψεις των Φαρισαίων ή του Σίμωνα που τον είχε καλέσει από περιέργεια και για επίδειξη, ότι στο σπίτι του έρχεται ο διάσημος Ιησούς, και  του απάντησε με την παραβολή, έτσι και τώρα βρισκόμενος στα όρια της Ιουδαίας γνωρίζει ότι οι Φαρισαίοι θα του κάνουν τις δόλιες ερωτήσεις παύλα παγίδες περί του γάμου. Παραμένει και τις δέχεται διότι με τις απαντήσεις που δίδει θέλει αυτούς να φέρει στην μετάνοια ενώ εμάς να διδάξει πολλά περί του γάμου. 
Σε αυτήν την περίσταση μας αποκαλύπτει ότι και την παρθενία δέχεται εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν και τον γάμο ευλογεί, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν ὥστε οὐκέτι εἰσὶ δύο, ἀλλὰ σάρξ μία ὃ οὖν ὁ Θεὸς συνέζευξεν,  διδάσκει ότι ο άνθρωπος πρέπει να έχει μια γυναίκα και να μην χωρίζει, ὃ οὖν ὁ Θεὸς συνέζευξεν, ἄνθρωπος μὴ χωριζέτω, παρά μόνο για πορνεία, μὴ ἐπὶ πορνείᾳ , διδάσκει ότι ἀπ᾿ ἀρχῆς ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν και άλλες συμπεριφορές είναι αμαρτωλές, αποκαλύπτει ότι ως εύσπλαχνος κατ' οικονομίαν και για το καλό της γυναίκας, την οποία λένε ορισμένοι μωρολόγοι ότι υποβιβάζει ο Χριστιανισμός, όρισε ότι μπορεί να χωρίζει ώστε να την προστατεύσει από δολοφονία, Μωσῆς πρὸς τὴν σκληροκαρδίαν ὑμῶν ἐπέτρεψεν ὑμῖν ἀπολῦσαι τὰς γυναῖκας ὑμῶν· ἀπ᾿ ἀρχῆς δὲ οὐ γέγονεν οὕτω. Αυτό που ο Θεός συνέζευξε ο άνθρωπος ας μην χωρίζει. Και γιατί ο Μωυσής επέτρεψε να χωρίζουμε; Για την σκληροκαρδία σας, από την αρχή δεν είχε γίνει έτσι. Άρα η Εκκλησία έχει το δικαίωμα για διαζύγιο ώστε να αποφευχθούν επικίνδυνες καταστάσεις. Ακριβώς μόλις τελειώνει αυτή η μεγάλη διδαχή του Χριστού για τον γάμο τότε αμέσως λαμβάνει χώρα το περιστατικό με τα βρέφη που φέρνουν ώστε να τα ευλογήσει.
Βλέπεις Θεϊκό σχέδιο; Αφού πρώτα δίδαξε για τον γάμο τώρα ευλογεί τον καρπό του που είναι τα παιδιά. Και πως προστάζει στα βρέφη να έλθουν; Ελάτε προς εμένα. Γιατί οι αιρετικοί λένε ότι αυτός δεν θέλει να βαπτίζονται; Ω της αιρετικής αυθαδείας, ω της προσβολής, ο Κύριος τα καλεί και μάλιστα προσωπικά αλλά αυτοί τα εμποδίζουν. 
Σαν στοργικός πατέρας μα και σαν κριτής λέγει ὃς ἐὰν μὴ δέξηται τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ὡς παιδίον, οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰς αὐτήν , και , τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, δείχνοντας ότι είναι αυτός που διδάσκει τον δρόμο προς την Βασιλεία αλλά και αυτός που καθορίζει ποιος θα εισαχθεί σε αυτήν φανερώνοντας έτσι την Θεότητά του. 
Είδες λοιπόν ότι όταν λέγει προσκαλεσάμενος αὐτὰ σου δίδει Θεϊκή εντολή να φέρεις τα νήπια σε εκείνον; Βρέφη προσκαλεί προς αυτόν διδάσκοντας ότι νήπια στο μυστήριο του βαπτίσματος πρέπει τα παιδιά σου να φέρνεις μα και από μικρά να τα νουθετείς προς τις εντολές του. Δείχνοντας σου με όλα αυτά ότι κάθε ευσεβής όπως σφραγίζει όλη την ζωή του και εναποθέτει την ελπίδα του σε αυτόν, το ίδιο πρέπει να κάνει και για τα παιδιά του λέγοντας, "έχω πίστη και στηρίζω την πεποίθησή μου μόνο σε Αυτόν, ιδού εγώ και τα παιδιά τα οποία μου έδωσε ο Θεός", ἰδού ἐγώ καί τά παιδία ἅ μοι ἔδωκεν ὁ Θεός.
Παρατηρήσαμε ότι ο Χριστός δέχεται τις δόλιες ερωτήσεις περί του γάμου ώστε να μας αποκαλύψει περί αυτού τόσα πράγματα, ενώ μόλις λαμβάνει χώρα και το περιστατικό με την ευλογία των βρεφών αναχωρεί αμέσως μετά διότι τελείωσε το Θεϊκό του σχέδιο εκεί. 
Καί ἐπιθείς τάς χεῖρας αὐτοῖς ἐπορεύθη ἐκεῖθεν, δηλαδή μόλις τα ευλόγησε αναχώρησε από εκεί, πληροφορία που μας μεταφέρει μόνο ο Ματθαίος. 
Οπότε αγαπητοί οι τρεις Ευαγγελιστές μας προσφέρουν ο κάθε ένας τα κομμάτια ενός παζλ της Θεϊκής διδαχής ώστε συνδέοντας τα να μας γίνουν φανερές οι εντολές του Κυρίου. Ο αιρετικός ψευτοποιμένας ενώ τάχα παραδέχεται την Βίβλο και διαδίδει ότι μιλάει από αυτήν στην πραγματικότητα την διαγράφει και λόγω της τυφλώσεως του από το δαιμονικό πνεύμα πλάνης, πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων, δεν μπορεί να δει τα νοήματα της και διδάσκει διδαχές δαιμονίων.

Posted in Άφετε τα παιδία έρχεσθαι προς με, Ιεχωβάδες Χιλιαστές, Νηπιοβαπτισμός, Πεντηκοστιανοί