Μάρτυρες του Ιεχωβά

Οσίου Κοσμά του Ζωγραφίτη, Ιερομάρτυρος Φωκά επισκόπου Σινώπης

Αναμνήσεις από διάλογο με μάρτυρες του Ιεχωβά

Τιμητική προσκύνηση, μεσιτεία Χριστού, αθάνατη ψυχή.

Γέροντας Δανιήλ: Παλαιότερα είχα παρουσιάσει από κάποιον εκκλησιαστικό ραδιοσταθμό μια συζήτηση με δυο εν Χριστώ αδελφούς τον κύριο Δημήτρη και τον κύριο Σπύρο από την Σαλαμίνα που είχαν ασχοληθεί με την αντιμετώπιση μαρτύρων του Ιεχωβά, σήμερα θα ακούσετε αποσπάσματα από αυτήν την εκπομπή.
Ο λόγος θα στραφεί γύρω από την τιμητική και λατρευτική προσκύνηση, στην απόλυτη και σχετική μεσιτεία του Χριστού και των αγίων και στο αν η ψυχή του ανθρώπου είναι αθάνατη. Ξεκινούμε.
κ. Δημήτρης: .....κάποιος άλλος μου είπε, γιατί εσείς οι Ορθόδοξοι προσκυνάτε τις εικόνες; Επιτρέπετε να προσκυνάμε άλλον εκτός από τον Θεό;
γέροντας Δανιήλ: Τι του είπατε εσείς;
κ. Δημήτρης: Του λέγω ότι μέσα την Αγία Γραφή υπάρχουν δυο ειδών προσκυνήσεις, μια είναι η προσκύνηση που αποδίδεται στον Θεό και έχει λατρευτικό χαρακτήρα, δηλαδή έχει σκοπό να αποδώσει λατρεία και μια είναι η προσκύνηση που αποδίδεται είτε σε άνθρωπο είτε σε άγγελο είτε σε αντικείμενο και έχει τιμητικό χαρακτήρα, δηλαδή έχει σκοπό να αποδώσει τιμή ή σεβασμό.
γέροντας Δανιήλ: Εδώ λέμε λατρεία και εκεί λέμε τιμή, λατρεία που λέμε; για ποιον;
κ. Δημήτρης: Για τον Θεό και μόνο.
γέροντας Δανιήλ: Και τιμή λέμε για άλλα πρόσωπα σεβαστά πρόσωπα ιερά πρόσωπα αντικείμενα πράγματα και λοιπά. Αναφέρατε και κάποιο εδάφιο;
κ. Δημήτρης: Μάλιστα, αν ανοίξουμε στο Α' Βασιλειών 24,9 βλέπουμε να γράφει καὶ ἔκυψε Δαυὶδ ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ ἐπὶ τὴν γῆν καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ.
γέροντας Δανιήλ: Τον προσκύνησε τον Σαούλ γιατί ήταν κεχρισμένος βασιλεύς, είχε γίνει ειδική τελετή που είχε χαρακτήρα ιεροτελεστίας και ήταν σεβαστό πρόσωπο, κεχρισμένος βασιλεύς του λαού του Θεού και όταν τον προσκύνησε δεν τον προσκύνησε με προσκύνηση λατρευτική αλλά με τι προσκύνηση;
κ. Δημήτρης: Τιμητική.
γέροντας Δανιήλ: Διαφορετικά αν σκεφτούμε όπως σκέφτονται οι αιρετικοί θα έπρεπε ο Δαυίδ τι να είναι;
κ. Δημήτρης: Ειδωλολάτρης.
γέροντας Δανιήλ: Ειδωλολάτρης με περικεφαλαία, παρουσιαζόταν και ευσεβής και έκανε και τον προφήτη και προσκυνούσε άνθρωπο, έπρεπε να του πουν, για στάσου μόνο τον Θεό πρέπει να προσκυνάς, αλλά βλέπουμε η Αγία Γραφή δεν τα λέει όπως τα θέλουν οι αιρετικοί και έχουμε και άλλες περιπτώσεις, θυμάστε εκεί τι έγινε με τον Αβραάμ που έκανε μια εδαφιαία προσκύνηση, μπρούμυτα έπεσε κάτω, ποιους προσκύνησε; το θυμάστε αυτό; Ας το βρούμε κάπου στην Γραφή. Έχετε την καλοσύνη να διαβάστε το Γένεσις 23,10 και εξής.
κ. Σπύρος: Μάλιστα πολύ ευχαρίστως Ἐφρὼν δὲ ἐκάθητο ἐν μέσῳ τῶν υἱῶν Χέτ· ἀποκριθεὶς δὲ Ἐφρὼν ὁ Χετταῖος πρὸς Ἁβραὰμ εἶπεν, ἀκουόντων τῶν υἱῶν Χὲτ καὶ τῶν εἰσπορευομένων εἰς τὴν πόλιν πάντων, λέγων· παρ᾿ ἐμοὶ γενοῦ, κύριε, καὶ ἄκουσόν μου· τὸν ἀγρὸν καὶ τὸ σπήλαιον τὸ ἐν αὐτῷ σοὶ δίδωμι· ἐναντίον πάντων τῶν πολιτῶν μου δέδωκά σοι· θάψον τὸν νεκρόν σου· καὶ προσεκύνησεν Ἁβραὰμ ἐναντίον τοῦ λαοῦ τῆς γῆς.
γέροντας Δανιήλ: Προσέξτε τώρα τι γίνεται, πέθανε η Σάρα, έπρεπε κάπου να την θάψει ο Αβραάμ και προσδιόρισε ένα τόπο που του άρεσε, ένα σπήλαιο, και είπε ότι αυτός είναι καλός χώρος για να θάψω την Σάρα. Ο τόπος αυτός ανήκε στους Χεταίους εκεί, λοιπόν πήγε στους αρμοδίους, πήγε στους άρχοντες της περιοχής και τους έκανε την παράκληση να του δώσουν και του το έδωσαν και το αγόρασε και όταν συμφώνησαν και είπαν ναι σου το δίδουμε συγκινήθηκε γιατί έγινε ευμενής η παράκληση του και για διαβάστε πάλι τον στίχο 12.
κ. Δημήτρης: καὶ προσεκύνησεν Ἁβραὰμ ἐναντίον τοῦ λαοῦ τῆς γῆς.
γέροντας Δανιήλ: Όπως ήταν οι άρχοντες του τόπου εκεί και ο υπόλοιπος λαός έπεσε κάτω μπρούμυτα και τους προσκύνησε, λοιπόν αν ήταν εκεί ένας Ιεχωβίτης τι θα έλεγε εκείνη την ώρα;
κ. Δημήτρης: Οπωσδήποτε θα έλεγε ότι ο Αβραάμ είναι ειδωλολάτρης
γέροντας Δανιήλ: Δηλαδή με το μυαλό που έχουν αυτοί όλους τους αγίους τον βγάζουν στο τέλος ειδωλολάτρες, δεν μπορούν να καταλάβουν ένα απλό πράγμα που λίγο κουκούτσι μυαλό να έχεις το καταλαβαίνεις. Άλλο είναι η τιμή και άλλο είναι η λατρεία, όταν πέσεις μπρούμυτα μπροστά στον Θεό αυτό είναι λατρευτική προσκύνηση και εκείνη την ώρα ξέρεις ότι προσκυνάς τον Κύριο τον Θεό σου, δεν τον τιμάς τον λατρεύεις, ενώ όταν ο Αβραάμ πέσει μπρούμυτα για να δείξει την ευγνωμοσύνη του και να τιμήσει αυτά τα πρόσωπα που τον ευεργέτησαν είναι άλλου είδους αυτό το πέσιμο άλλου είδους προσκύνηση είναι τιμητική προσκύνηση ενώ η άλλη που είπαμε που αφορά μόνο το Θεό είναι λατρευτική προσκύνηση. Τι θα συζητήσουμε στην συνέχεια, τι θυμάστε για το θέμα αυτό, με το θέμα της προσκυνήσεως των εικόνων, είπατε τίποτα άλλο;
κ. Δημήτρης: Εδώ όταν άκουσε αυτά τα πράγματα ο Χιλιαστής είπε καλά καλά ας μην συνεχίσουμε το θέμα αυτό ας πιαστούμε με κάποιο άλλο.
Γέροντας Δανιήλ: Σε ποιο θέμα πήγατε στην συνέχεια; 
κ. Δημήτρης: Αυτός μου είπε μετά ότι αφού μόνο ο Χριστός είναι μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων, σύμφωνα με το χωρίο Α Τιμόθεου 2,5 γιατί εσείς οι Ορθόδοξοι παρακαλείτε αγίους σας να σας βοηθήσουν;
γέροντας Δανιήλ: Αυτό και οι Ιεχωβάδες και όλοι οι Προτεστάντες το έχουν σαν μέγα και δυνατό όπλο, δεν μπορούν να καταλάβουν ένα απλό πράγμα, ότι έχουμε τον μεσίτη με απόλυτη έννοια, με απεριόριστη έννοια που είναι ο Χριστός, αλλά όλοι, οι άγιοι, οι προφήτες, οι άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης, οι άγιοι της Καινής Διαθήκης, οι άγγελοι, όλοι είναι μικροί μεσίτες, κάθε ένας που είναι φίλος του Θεού και έχει θάρρος να πει δυο λόγια στον Θεό, είναι μικρός μεσίτης, αυτό δεν μπορούν να το καταλάβουν και όλη η Αγία Γραφή από την αρχή έως το τέλος παρουσιάζει ένα σωρό μικρούς μεσίτες που παρεμβάλλονται ανάμεσα στους πιστούς ή της Παλαιάς Διαθήκης ή της Καινής Διαθήκης και φέρνουν κάποιο καλό με την προσευχή τους, με την παρέμβαση του. Θυμάστε κανένα περιστατικό που να παρενέβη κάποιο πρόσωπο είτε από την Παλαιά είτε από την Καινή Διαθήκη;
κ. Δημήτρης: Ο απόστολος Παύλος πολύ συχνά επικαλείται την βοήθεια των προσευχών των Χριστιανών, αδελφοί προσεύχεστε υπέρ ημών.
γέροντας Δανιήλ: Δηλαδή όχι μόνο τα επίσημα πρόσωπα αλλά και το σύνολο του λαού που συγκεντρώνεται και προσεύχεται και αυτός είναι μεσίτης, δηλαδή οι συγκεντρωμένοι δέκα Χριστιανοί και προσευχόμενοι και αυτοί είναι μεσίτες και ο απόστολος Παύλος ανάμεσα στον εαυτό του και στον Θεό τους βάζει μεσίτες τι τους λέει ;
κ. Δημήτρης: Τους λέει αδελφοί προσεύχεστε υπέρ ημών και παρακάτω πάλι στο Εβραίους 13,18-19 λέει αδελφοί προσεύχεστε για μας διότι είμαστε πεπεισμένοι ότι έχουμε αγαθή συνείδηση αφού θέλουμε να συμπεριφερόμαστε καλά σε κάθε περίπτωση, σας παρακαλώ να το κάνετε αυτό με πολύ ζήλο για να αποδοθώ γρήγορα σε εσάς. Εδώ βλέπουμε για να λυθούν τα προβλήματα του, ο απόστολος Παύλος ζητάει να μεσιτεύσουν οι εξ Ιουδαίων Χριστιανοί προσευχόμενοι για αυτόν.
γέροντας Δανιήλ: Είναι πολύ σαφές το πράγμα και μια ομάδα απλών Χριστιανών που έχουν την πίστη την σωστή και συγκεντρώνονται και κάνουν προσευχή και αυτή η ομάδα αποτελεί, κάνει χρέος μεσίτου. Θυμόσαστε εκεί στην επιστολή του Ιακώβου που έχει μια χαρακτηριστική φράση που λέει ότι αν ένας είναι δίκαιος δηλαδή ενάρετος αυτού του περνάει πολύ η προσευχή στον Θεό.
κ. Δημήτρης: Λέγει το σημείο αυτό πολύ ισχύει δέησις δικαίου ενεργουμένη.
γέροντας Δανιήλ: Να το δούμε μια στιγμή αυτό, έχετε την καλοσύνη εσείς κύριε Σπύρο να διαβάσετε στο 5ο κεφάλαιο του Ιακώβου 16,17.
κ. Σπύρος: Πολύ ευχαρίστως, πολύ ισχύει η δέησις του δικαίου ενθέρμως γενομένη. Ο Ηλίας ήτο άνθρωπος ομοιοπαθής με ημάς και προσηυχήθη ενθέρμως να μη βρέξη, και δεν έβρεξεν επί της γης έτη τρία και μήνας έξ·.
γέροντας Δανιήλ: και το 18;
κ. Σπύρος: και πάλιν προσηυχήθη, και ο ουρανός έδωκε βροχήν και η γη εβλάστησε τον καρπόν αυτής.
γέροντας Δανιήλ: Έχουμε από την μια μεριά τον Θεό και από την άλλη έχουμε τον λαό και ο δίκαιος αυτός, ο ενάρετος, ο άγιος άνθρωπος, τι ρόλο παίζει στην συγκεκριμένη περίπτωση;
κ. Σπύρος: μεσίτου υπό σχετική έννοια μόνο ο Θεός είναι σε απόλυτη έννοια.
γέροντας Δανιήλ: ο Χριστός είναι μεσίτης με απόλυτη έννοια, ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός με απόλυτη έννοια, οι άγιοι είναι μεσίτες, μικροί μεσίτες, κάθε ένας άγιος είναι ένας μικρός μεσίτης αλλά και ένας άγγελος είναι ένας μικρός μεσίτης. Να πάμε εκεί στον προφήτη Ζαχαρία που λέει παρουσιάζεται ένας άγγελος και κάνει χρέος μεσίτου για να βρούμε και αυτό. Έχετε την καλοσύνη κύριε Σπύρο να διαβάσετε Ζαχαρίας 1,12;
κ. Σπύρος: Και ο άγγελος του Κυρίου απεκρίθη και είπε, Κύριε των δυνάμεων, έως πότε δεν θέλεις σπλαγχνισθή συ την Ιερουσαλήμ και τας πόλεις του Ιούδα κατά των οποίων ηγανάκτησας τα εβδομήκοντα ταύτα έτη;
γέροντας Δανιήλ: Εδώ έχει ρημάξει η Ιουδαία, έχει ρημάξει η Ιερουσαλήμ, 70 χρόνια σκλαβωμένη στην Βαβυλώνα, είναι από την μια μεριά ο λαός με τις ρημαγμένες εκεί ιερές πόλεις, την ιερά πόλη Ιερουσαλήμ και από την άλλη μεριά ο Θεός και μεταξύ του λαού και του Θεού τι παρεμβάλλεται εδώ; Παρεμβάλλεται, τι λέει εδώ; και ο άγγελος του Κυρίου παρεμβάλλεται και λέει Θεέ μου 70 χρόνια ρημάξανε, πρέπει τώρα να αλλάξει η κατάσταση. Να λοιπόν που και ο άγγελος μπορεί να είναι μεσίτης, για αυτό εμείς πιστεύουμε οι Χριστιανοί, είναι πρωτοχριστιανική παράδοση, ότι ο κάθε ένας Χριστιανός την ώρα που βαπτίζεται παίρνει και έναν φύλακα άγγελο. Ήδη το βλέπουμε και στις Πράξεις των αποστόλων που οι χριστιανοί όταν ακούστηκε ότι ήρθε ο Πέτρος την νύχτα λένε μήπως είναι ο άγγελος του; Ο κάθε ένας έχει και τον άγγελο του και αυτός ο άγγελος είναι ένας μικρός μεσίτης για αυτό στο απόδειπνο έχουμε και την προσευχή στον φύλακα άγγελο. Να επανέλθουμε πάλι είπατε τίποτα επάνω στο θέμα αυτό;
κ. Δημήτρης: Αυτά που συζητήσαμε τώρα ανέφερα και εγώ περίπου και του είπα να λοιπόν πού δικαιολογημένα οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί παρακαλούμε το απόστολο Παύλο και όλους τους αγίους να παρακαλούν τον Κύριο για εμάς. Ο Χιλιαστής τότε είπε δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε μαζί, αυτό λέω και εγώ του είπα.
γέροντας Δανιήλ: Μάλιστα, οι απόστολοι, αν διαβάσουμε τις πράξεις των αποστόλων, ο κάθε ένας απόστολος δεν είναι ένας μικρός μεσίτης;
κ. Σπύρος: βεβαίως  
γέροντας Δανιήλ: μεταξύ Θεού και ανθρώπων δεν παρενέβαιναν οι απόστολοι; πως λάβαιναν οι Χριστιανοί Άγιο Πνεύμα; με τα χέρια των αποστόλων λέει δια της επιθέσεως των χειρών των αποστόλων δίδοται το Άγιο Πνεύμα. Συζητούσα κάποτε με ένα Πεντηκοστιανοί και μου έλεγε ότι το Άγιο Πνεύμα έρχεται κατευθείαν εκεί χωρίς να μεσολαβήσει κανείς, εγώ του φώναζα δυνατά και μάλιστα καμιά φορά βάζω και δυνατή φωνή και έλεγα, διὰ τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων δίδοται τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, αυτό είναι από τις πράξεις των αποστόλων, βλέπουμε λοιπόν στη περίπτωση αυτή είναι ο Θεός, είναι η χάρις του Αγίου Πνεύματος, είναι οι άνθρωποι από κάτω και οι απόστολοι μπαίνουν στην μέση και αυτοί είναι που δίνουν την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Όλοι λοιπόν οι άγιοι, οι δίκαιοι, οι φίλοι του Θεού, είναι μικροί μεσίτες, αλλά ο μέγας μεσίτης με την απόλυτη έννοια ποιος είναι; Ο Ιησούς Χριστός. Λοιπόν αυτή την διαφορά δεν μπορούν να την καταλάβουν και νομίζουν ότι εμείς είμαστε στην πλάνη ενώ βρίσκονται αυτοί στην πλάνη. Έτυχε κάποιο άλλο θέμα να πιάσετε στις συζητήσεις με τους αιρετικούς; θυμάστε; 
κ. Σπύρος: Ναι περί ψυχής μιλήσαμε γιατί λένε οι ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά, οι λεγόμενοι μάρτυρες του Ιεχωβά, ότι δεν υπάρχει ψυχή, όταν το σώμα πεθαίνει δεν υπάρχει τίποτα πλέον.
γέροντας Δανιήλ: Τι είπατε; Τους αναφέρατε κάποιο επιχείρημα, κάποιο χωρίο από την Αγία Γραφή;
κ. Σπύρος: Μάλιστα, τους ανέφερα το χωρίο Λουκά 12,4-5.
γέροντας Δανιήλ: Να το δούμε αυτό μια στιγμή, να το δούμε μια στιγμή, Λουκάς 12,4-5 αρχίζουμε από το 4.
κ. Σπύρος: Λέγω δε προς εσάς τους φίλους μου· Μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα και μετά ταύτα μη δυναμένων περισσότερόν τι να πράξωσι. Θέλω δε σας δείξει ποίον να φοβηθήτε· Φοβήθητε εκείνον, όστις αφού αποκτείνη, έχει εξουσίαν να ρίψη εις την γέενναν· ναι, σας λέγω, τούτον φοβήθητε. 
γέροντας Δανιήλ: Εδώ παρουσιάζονται δύο πράγματα, το ένα πράγμα είναι αυτό το οποίο αποκτείνεται, φονεύεται και ένα πράγμα το οποίο δεν φονεύεται. Αυτό που φονεύεται είναι το σώμα, μάλιστα έχει την λέξη το σώμα, μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα. Το σώμα φονεύεται η ψυχή δεν φονεύεται, η ψυχή πηγαίνει στον χώρο των ψυχών, για αυτό ο Χριστός όταν θανατώθηκε, η ψυχή του με την Θεότητα πήγε στον Άδη και έκανε κήρυγμα στους νεκρούς. Προχτές συζητούσε μια κοπέλα Ορθόδοξη με μια κοπέλα Ιεχωβίτισσα και λέει η Ορθόδοξη στην Ιεχωβίτισσα, καλά εφόσον δεν υπάρχουν ψυχές πως ο Χριστός στον Άδη έκανε κήρυγμα στις ψυχές; Λέει έκανε ο Χριστός κήρυγμα στις ψυχές; αυτό πρώτη φορά το ακούω. Πρώτη φορά το ακούς; Για κοίταξε εδώ Α Πέτρου 3,18-19 διαβάστε το κύριε Σπύρο.
κ. Σπύρος: Επειδή και ο Χριστός άπαξ έπαθε διά τας αμαρτίας, ο δίκαιος υπέρ των αδίκων, διά να φέρη ημάς προς τον Θεόν, θανατωθείς μεν κατά την σάρκα, ζωοποιηθείς δε διά του πνεύματος· διά του οποίου πορευθείς εκήρυξε και προς τα πνεύματα τα εν τη φυλακή.
γέροντας Δανιήλ: Και εκύρηξε και προς τα πνεύματα τα εν τη φυλακή, στην φυλακή του Άδη ήταν όλες οι ψυχές κλεισμένες, πήγε πριν από λίγο η ψυχή του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου και λέει έρχεται ο ελευθερωτής και στην συνέχεια πηγαίνει η ψυχή του Χριστού μαζί με την Θεότητα και ο Χριστός ποια λέξη έχει εδώ ποιο ρήμα έχει εδώ; Το ρήμα έχει μεγάλη σημασία, θυμάστε το ρήμα που διαβάσαμε προηγουμένως; Να το αυτό είναι το ρήμα, εκύρηξεν, δεν μου λέτε όταν κάποιος κάνει κήρυγμα αυτοί που ακούν τον κήρυγμα μπορεί να είναι πράγματα ανύπαρκτα; Άρα οι ψυχές υπάρχουν και η ψυχή είναι ο καθεαυτό άνθρωπος για αυτό λέει ο απόστολος Παύλος ότι ο άνθρωπος όταν θα φεύγει η ψυχή το σώμα είναι σαν ένα ρούχο, σαν ένδυμα, το ξεντύνεσαι όταν πεθαίνεις και στην Β Παρουσία το λαμβάνεις.
κ. Σπύρος: Του είπα και άλλο οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων· εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα, εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ἁρπαγέντα τὸν τοιοῦτον ἕως τρίτου οὐρανοῦ καὶ οἶδα τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον· εἴτε ἐν σώματι εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ὅτι ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄῤῥητα ῥήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι.
γέροντας Δανιήλ: δηλαδή αυτό που είπατε κύριε Σπύρο, υπάρχει μια περίπτωση να πήγε, λέει, είτε με το σώμα είτε χωρίς το σώμα είτε χωρίς το σώμα. Ας υποθέσουμε ότι έγινε το πρώτο, δηλαδή, πήγε με το σώμα, δεν έχουμε πρόβλημα, αν υποθέσουμε όμως ότι έγινε το δεύτερο, πήγε χωρίς το σώμα, με τι πήγε; 
κ. Σπύρος: Με το πνεύμα. 
γέροντας Δανιήλ: Με το πνεύμα, άρα λοιπόν το πνεύμα είναι ο καθεαυτό άνθρωπος πηγαίνει στον Παράδεισο και ακούει άρρητα ρήματα, πηγαίνει στον Άδη και δέχεται το κήρυγμα από τον Χριστό, κήρυξε ο Χριστός στις ψυχές, οι ψυχές καταλάβαιναν, αλλά και στο επόμενο κεφάλαιο στο 4ο στον στίχο 6 μιλάει για την κάθοδο του Χριστού στον Άδη και το κήρυγμα που έκανε, διαβάστε 4,6.
κ. Σπύρος: Επειδή διά τούτο εκηρύχθη το ευαγγέλιον και προς τους νεκρούς.

γέροντας Δανιήλ: φτάνει, λοιπόν εκηρύχθη το ευαγγέλιον και προς τους νεκρούς και έχουμε πρωτοχριστιανικά κείμενα που μιλούν για την κάθοδο του Χριστού στον Άδη και έπρεπε οπωσδήποτε πριν από τον Χριστό ποιος να πεθάνει; Να κάνει έργο Προδρόμου; Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, προετοίμασε το έδαφος και πήγε στην συνέχεια ο Χριστός λοιπόν Α Πέτρου 3 κεφάλαιο δ το μεν έχει το ρήμα εκήρυξε, προς τα εν φυλακή πνεύματα, το άλλο λέει εκυρήχθη το Ευαγγέλιο προς τους νεκρούς εκεί λέει προς τα εν φυλακή πνεύματα εδώ λέει προς τους νεκρούς. Φαίνεται ότι υπάρχει ψυχή μετά θάνατον και η ψυχή αυτή είναι ο καθεαυτό άνθρωπος, το σώμα απλώς είναι ένδυμα, ένα ρούχο, μια σκηνή, ένα οίκημα που λέει ο απόστολος Παύλος. Θυμάστε κάπου στην Αποκάλυψη που είδε τις ψυχές των μαρτύρων ο άγιος Ιωάννης; Σε ποια σφραγίδα είναι αυτό;

κ. Σπύρος: Στην πέμπτη σφραγίδα.
γέροντας Δανιήλ: Να το δούμε μια στιγμή; λοιπόν, πάμε στο 6 κεφάλαιο και αρχίζουμε από τον στίχο 9, διαβάστε κύριε Σπύρο. 
κ. Σπύρος: Και ότε ήνοιξε την πέμπτην σφραγίδα, είδον υποκάτω του θυσιαστηρίου τας ψυχάς των εσφαγμένων διά τον λόγον του Θεού και διά την μαρτυρίαν, την οποίαν είχον.
γέροντας Δανιήλ: τι είδε εδώ; τι λέει ότι είδε; 
κ. Σπύρος: εδώ πέρα μας λέει ξεκάθαρα είδε τις ψυχές. 
γέροντας Δανιήλ: Σύμφωνα με τον Ιεχωβιτών ξέρετε τι έπρεπε να λέει ότι είδε; είδα τα μηδενικά, διότι εκμηδενίζεται ο άνθρωπος συνεχίστε κύριε Σπύρο. Εκεί που είχαμε σταματήσει.
κ. Σπύρος: Και έκραξαν μετά φωνής μεγάλης, λέγοντες· Έως πότε, ω Δέσποτα άγιε και αληθινέ, δεν κρίνεις και εκδικείς το αίμα ημών από των κατοικούντων επί της γης;
γέροντας Δανιήλ: λοιπόν εδώ παρουσιάζονται οι ψυχές των μαρτύρων να προσεύχονται και μάλιστα να προσεύχονται έντονα και να προβάλλουν κάποιες παρακλήσεις προς τον Θεό, αυτό τι σημαίνει ότι οι ψυχές τι είναι; εφόσον ο καθαυτό άνθρωπος αφού προσεύχεται στον Θεό και τον παρακαλεί και μάλιστα με ένταση και λέει μέχρι πότε θα επικρατεί αυτή η κατάσταση ακόμη στην Γη. Όταν είμασταν κάτω εκεί μας σφάζανε και τώρα βλέπουμε που συνεχίζεται αυτή η κατάσταση, αλλά ενθυμούνται ότι όταν ήταν στην γη είχαν μαρτυρήσει. Άρα μετά θάνατον ο άνθρωπος σαν ψυχή τι διατηρεί; έχει μνήμη, φαίνεται από την φράση αυτή που είπαμε προηγουμένως το αίμα ημών από των κατοικούντων επί της γης, ήξεραν ότι επήλθε ο θάνατος σε αυτούς δια μαρτυρίου, έχυσαν το αίμα τους και επειδή είναι άγιοι μάρτυρες με την χάρη του Αγίου Πνεύματος αντιλαμβάνονται και τι γίνεται στην γη. Τι αντιλαμβάνονται ότι γίνεται στην γη; Από που φαίνεται εδώ, από ποια φράση φαίνεται ότι αντιλαμβάνονται τι γίνεται στην γη;
κ. Σπύρος: Λέει έως πότε, ω Δέσποτα άγιε και αληθινέ, δεν κρίνεις και εκδικείς το αίμα ημών από των κατοικούντων επί της γης; 
γέροντας Δανιήλ: δεν κρίνει και εκδικείς, συνεχιζόταν ο διωγμός κατά των Χριστιανών και λέει επιτέλους δεν θα βάλεις μια τάξη; Εμάς μας κυνήγησαν, μας έσφαξαν, αλλά συνεχίζεται η ίδια κατάσταση, αυτό σημαίνει ότι παρακολουθούν τι γίνεται κάτω στην Γη, έχουν αντίληψη όχι από δική τους ανθρώπινη δύναμη της ανθρώπινης ψυχής αλλά από την χάρη του Αγίου Πνεύματος για αυτό λέμε εμείς όταν απευθυνόμαστε σε κάποιος Άγιο ο Άγιος αντιλαμβάνεται στην προσευχή μας την αντιλαμβάνεται δια της χάριτος του Αγίου Πνεύματος δεν είναι παρών δεν είναι πανταχού παρών η ψυχή του αγίου αλά πανταχού παρών ποιο είναι ; Είναι το Άγιο Πνεύμα και η χάρη του Αγίου Πνεύματος είναι αυτή η οποία συνδέει και όταν λέμε χάρης του αγίου πνεύματος είναι και χάρη του Υιού και χάρις του Πατρός διότι η χάρις είναι κοινή και στα τρία πρόσωπα της Τριάδος και στην συνέχεια, ποια παρουσιάζεται ο Θεός να λαμβάνει υπόψη τις προσευχές τους και να λέει ησυχάστε, τους έδωσε στολές λευκές, τους είπε να ησυχάσουν διότι ακόμη δεν συμπληρώθηκε ο κατάλογος των μαρτύρων,. Αυτά είναι πάρα πολύ σπουδαία και χτυπούν αυτούς που αρνούνται την μετά θάνατον ύπαρξη ανθρώπινης προσωπικότητας, την ύπαρξη ανθρώπινης ψυχής.

Posted in Ιεχωβάδες Χιλιαστές