Τελώνια
ΚΕΦΑΛΑΙΑ
1 Τα τελώνια, σύντομα σχόλια
2 Αναφορές Χριστιανών συγγραφέων
3 Λανθασμένες παραπομπές
Τα τελώνια, σύντομα σχόλια
Για τα τελώνια πολλά έχουν γραφτεί, η ιδέα αυτή έχει την υποστήριξη μεγάλων ονομάτων ορισμένα από τα οποία θα παρατεθούν στο δεύτερο κεφάλαιο. Παρά το ότι αρκετοί μεγάλοι της πίστεως κάποιος θα πρέπει να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τελώνια με την κυριολεκτική έννοια είναι εντελώς αβέβαιο αν υπάρχουν. Ξεκινώντας ας δούμε το Ευαγγέλιο που ακούγεται στην εξόδιο ακολουθία. Είναι από τον Ιωάννη κεφάλαιο πέντε στίχοι 24 έως 30. Στον στίχο 24 διαβάζουμε τα εξής ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὁ τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται, ἀλλὰ μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν.
Παρατηρούμε ότι ο δίκαιος δεν έρχεται σε κρίση διότι όποιος "τον λόγον του Χριστού τηρήσει δεν θεωρεί ποτέ θάνατο". "Δεν έρχεται σε κρίση" Ιω. 5,24, "μεταβαίνει από τον θάνατο στην ζωή", Ιω. 5,24 "εκδημεί από τον θάνατο", Β Κορ. 5,5, τον εδώ κόσμο, και "ενδημεί προς την Ζωή" Β Κορ. 5,5, τον Χριστό. Ο Παύλος εγκαταλείπει "εκδημεί" από την μια κατοικία και πηγαίνει σε μια άλλη χωρίς να μεσολαβεί οτιδήποτε, εγκαταλείπει το σώμα και πηγαίνει στον Χριστό. Αγωνίζεται με φιλότιμη προσπάθεια να είναι ευάρεστος στον Θεό σε όλες τις στιγμές, έχει ως εγγύηση "τον αρραβώνα του Πνεύματος" Β Κορ. 5,5. Ο αρραβώνας του Πνεύματος είναι δαχτυλίδι πύρινο το οποίο δεν βρίσκεται στην επιφάνεια όπως το υλικό αλλά είναι "φωτιά που καίει ακόμη και μέσα στα οστά" Ιερ. 20,8-12. Όποιος είχε φλεχθεί από την "φωτιά που ήρθε να βάλει" ο Χριστός Λουκ. 12,49, είναι αδύνατον κάποια συναγωγή δαιμόνων να έχει εξουσία επάνω του. Αν δεν είχε φλεχθεί "θα τον κατάπιναν ζωντανό" Ψαλ. 123,2-3, όμως η φωτιά που "αναβλύζει από τον παλαιό των ημερών" Δαν. 7,9-11, "προπορεύεται μπροστά του" Ψαλ. 96,2-5 , "κάνοντας τους λειτουργούς του πυρ", ενώ "περικυκλώνει" και "καίει τους εχθρούς και τα σώματά τους" Ψαλ. 96,2-5. Όπως ο Χριστός είναι "λέων εκ φυλής Ιούδα" όμοια και ο κάθε πιστός "είναι λιοντάρι" Παρ. 28,1 που "μένει ακλόνητο" Παρ. 28,1 πνέοντας την φωτιά του Πνεύματος. "Φιμώνει" Α Πε. 2,15 όπως ο πρώην τυφλός όχι μόνο τους ανθρώπους πολεμίους και επικριτές αλλά και τους δαίμονες, οι οποίοι και οι δυο "δεν γνωρίζουν ποιος πραγματικά είναι" ο Χριστιανός Ιερ. 17,9-10.
Δεν γνωρίζουν οι δαίμονες την καρδία άρα ούτε όλες τις αμαρτίες ώστε να είναι σε θέση να απαιτήσουν ή να κατηγορήσουν. Όταν δε κατηγορούν τον δίκαιο "ντροπιάζονται οι ίδιοι διότι διαβάλουν και προσβάλλουν την αγαθή και ενάρετη συμπεριφορά του"Α Πε. 3,16. "Ντροπιάζονται πάρα πολύ" Α Πε. 3,16 οι δαίμονες όπως όμοια ντροπιάζονται και οι άνθρωποι που είναι φίλοι τους, οι άδικοι "ντροπιάζονται πάρα πολύ γιατί δεν αισθάνονται τις ατιμίες τους οι οποίες εφόσον είναι ανεξομολόγητες δεν θα ξεχαστούν από τον Θεό ποτέ". Ο κάθε ένας μετανοών και προσερχόμενος στο μυστήριο της εξομολογήσεως και της Ευχαριστίας είναι σώφρων, δίδει την καλή μαρτυρία, φέρεται όπως ο Θεός θέλει, έχει ενάρετη συμπεριφορά. Όποιος τον κατηγορήσει ως κακοποιό διαβάλλει και προσβάλει την ενάρετη εν Χριστώ συμπεριφορά του. Όχι μόνο δεν μπορεί να τον κατηγορήσει αλλά ούτε καν να τον ελέγξει διότι κανείς δεν γνωρίζει την καρδία παρά μόνο ο Θεός.
"Κανείς δεν γνωρίζει τι κρύβει ο άνθρωπος στην καρδιά και στα σωθικά του αλλά εγώ γνωρίζω", Ιερ. 17,9-10. Ποιος μπορεί να ξέρει τι σκέφτεται, τι σχεδιάζει, ποιο είναι το πραγματικό κίνητρο για τα λεγόμενά του ή τις πράξεις του. Μπορεί να κάνει μια καλή πράξη αλλά στην πραγματικότητα αυτή να έχει απώτερο σκοπό μια κακή πράξη, να κοιτάζει μια εικόνα και στο μυαλό του να λέει, αξίζει, να την κλέψω ή να γίνω όπως ο Άγιος. "Η καρδία είναι βαθύτερη από τα πάντα, αυτός είναι ο άνθρωπος ποιος μπορεί να τον γνωρίσει;" Ιερ. 17,9-10. Ο Κύριος αποκλείει οποιονδήποτε άλλον από το να μπορεί να γνωρίζει τα πλέον απόκρυφα βάθη της ψυχής και την διάνοια των ανθρώπων ώστε να ξέρει το ποιόν τους ή τον πραγματικό λόγο που κάνουν κάτι, διότι "μπορεί ειρηνικούς και φιλικούς λόγους να μιλούν προς τους γύρω τους, αλλά όμως να σχεδιάζουν κακά έργα μέσα στις καρδίες τους" Ψαλ. 27,3. Οι σκέψεις του ανθρώπου είναι ένα μυστήριο για όλη την υπόλοιπη κτίση, ακόμη και την αγγελική, όμως ο Θεός έχει την δυνατότητα να γνωρίζει και τις σκέψεις μας, δεν αρκείται σε εξωτερική παρατήρηση ή υπόθεση όπως ο Διάβολος. Έτσι μπορεί απόλυτα να κρίνει δικαία κρίση ή δια Αγίου Πνεύματος να πληροφορεί τους δικούς του για το τι πραγματικά σκεφτόταν ή σκέφτεται κάποιος άνθρωπος. Αν ένας κοιτάξει μια γυναίκα και αμέσως πεθάνει ποιος γνωρίζει αν ήταν "προς το επιθυμήσαι"; Ματθ. 5,28. Μόνο αυτός που "εξετάζει την καρδία", δηλαδή τον τόπο κατοικίας του Θεού, τον τόπο συναντήσεως του ανθρώπου με τον Θεό. Η μοιχεία είναι αποκλεισμός από την Βασιλεία, αυτός ανεβαίνοντας στα τελώνια θα μπορούσε να περάσει και θα έπρεπε ο Θεός δια αγγέλων να πληροφορήσει τους δαίμονες ότι η ψυχή την τελευταία στιγμή "εμοίχευσε εν τη καρδία" πράγμα το οποίο δεν θα γνώριζαν. Αυτή όμως η πληροφόρηση γίνεται μόνο σε ανθρώπους του Θεού για την διδαχή μας και σωτηρία της ψυχής μας. Ο πολίτης του Παραδείσου λαμβάνει από την εδώ ζωή το εισιτήριο το οποίο είναι χωρίς στάσεις και όταν το λαμβάνει "χαρά γίνεται στον ουρανό". Η χαρά είναι επειδή υπήρξε γνήσια μετάνοια η οποία θα οδηγήσει στην Βασιλεία, ειδάλλως εκ παρατηρήσεως όσοι είναι στον ουρανό σήμερα θα χαίρονται και αύριο θα λυπούνται για το ίδιο άτομο. Δεν είπε χαρά όταν μπαίνει στον παράδεισο αλλά όταν μετανοεί. Η γνώση της καρδίας για την γνήσια μετάνοια η οποία θα οδηγήσει στην Βασιλεία είναι αποκλειστικότητα του Θεού που μπορεί και την εξετάζει και μόνο οι δικοί του πληροφορούνται για αυτό. Αποδημώντας σώφρων ο Χριστιανός ανεβαίνει προς το τραπέζι του Αρνίου φορώντας το ίδιο λευκό ένδυμα όπως οι λευκοφορεμένοι άγγελοι οι οποίοι τον οδηγούν. Μιλάει με αυτούς και τον Θεό σαν φίλος προς φίλο.
"Αστέρι από αστέρι διαφέρει σε δόξα" Α Κορ. 15,41 όμως και τα δύο είναι και αστέρια και στον ουρανό. Δεν λάμπουν αυτόφωτα αλλά διότι τα φωτίζει ο πύρινος Ήλιος.
Ο λιγότερο ή περισσότερο άγιος έχει κερδίσει από εδώ τον πόλεμο με τους δαίμονες. Καλός ληστής ή Ιωάννης Θεολόγος σημαίνει φωτιά του Πνεύματος και δεν χρειάζεται μεγάλη φλόγα ώστε να κάψει τους πολεμίους όπως δεν χρειάζεται όλη η ενέργεια από τις ακτίνες του ηλίου ώστε να μας προκαλέσει έγκαυμα ή να μας φωτίσει τον δρόμο.
Ακόμη και μια ακτίνα είναι αρκετή.
Όσοι δεν έχουν κοινωνία με τον Χριστό από παρατήρηση αναγνωρίζουν, θα δω έναν με θαυματουργικό χάρισμα θα τον κατατάξω στους αγίους. Αν δούμε έναν χωρίς εμφανές χάρισμα ή χωρίς να ξέρουμε αν έχει ζωή αγία, αυτόν επειδή μας είναι άγνωστη η καρδία μπορεί να είναι ο μεγαλύτερος άγιος αλλά δεν θα καταλάβουμε αν είναι άγιος, μόνο αν έχουμε κοινωνία με τον Χριστό λαμβάνουμε πληροφορία.
Αν κάποιος είναι κατοικητήριο Θεού αυτό το ξέρει μόνο ο Θεός για αυτό και μόνο ένας άγιος μπορεί να αναγνωρίσει έναν άλλον άγιο ακόμη και αν αυτός δεν κάνει το παραμικρό υπερφυσικό. Οι άγιοι αποκάλυπταν άλλους αγίους όπως ο γέροντας Παΐσιος που έλεγε ότι ο τάδε είναι άγιος ή έλεγε υπάρχουν μεγάλοι άγιοι στο Όρος, ο ένας εκεί, ο άλλος εκεί. Δηλαδή οι άγγελοι εν τέλει έχουν το α και ω στην συζήτηση ακριβώς επειδή έχουν τον Α και Ω Χριστό. Οι άγγελοι είναι οι τελώνες, αυτοί δένουν και εκβάλλουν από τον γάμο. Στην δίκη αυτή των τελωνείων, αν υπάρχει, τότε "το ναι τους θα ήταν ναι και το όχι τους όχι", ενώ του Διαβόλου θα ήταν το όχι ναι και το ναι όχι και απλά θα έλεγε συνεχώς ψέμματα και συκοφαντίες γιατί "είναι ο πατέρας του ψεύδους και δεν στέκεται στην αλήθεια", έτσι οι άγγελοι θα ήταν οι κριτές στο αν η ψυχή είναι προς κόλαση ή προς παράδεισο χωρίς οι δαίμονες να μπορούν να πουν οποιαδήποτε κατηγορία.
Είναι μάλλον απίθανο να υπάρχουν τελώνια με την έννοια ενός κυριολεκτικού δικαστηρίου ή καλύτερα αδύνατον. Για τον δίκαιο οι "ταρταρέοι άρχοντες" είναι διαπαντός ταρταρωμένοι. Πρώτη φορά ταρταρώθηκαν αμέσως μετά την πτώση τους ώστε να μην επιφέρουν κατά βούληση βλάβη. Δεύτερη φορά ταρταρώθηκαν με την Σταυρική θυσία και όποιος κάνει δικά του δια των μυστηρίων τα οφέλη της θυσίας του Χριστού ταρταρώνει τους δάιμονες μονίμως. Φαίνεται ανούσιο και παράλογο ένα τέτοιο δικαστήριο, όμως από την άλλη τόσοι άγιοι μιλούν για τα τελώνια. Τι να πιστέψουμε; Αυτό που κυρίως πρέπει να φροντίζει ο Χριστιανός είναι να πιστεύει στον Χριστό ο οποίος διδάσκει ότι πρέπει να έχουμε απόφαση απαλλαγής από την αμαρτία και αγώνα. Διδάσκει να εξομολογούμαστε με ειλικρίνεια και έπειτα από επιμελή εξέταση του εαυτού μας ώστε να αναφέρουμε όλα τα αμαρτήματα. Διδάσκει να συμμετέχουμε στα μυστήρια. Διδάσκει να δρούμε προς το καλό.
Εμείς ας ακολουθήσουμε τον Χριστό και τότε ούτε δαιμονικά τελώνια θα δούμε ούτε το επόμενο από αυτά, δηλαδή την κόλαση. Η κόλαση πρέπει να είναι ένας τόπος που αποστρέφεται ο γιος διότι αυτή είναι χώρα ξένη και μακρινή από τον πατέρα του και όχι να είναι κάτι που φοβάται. Σε αυτήν την πατρική σχέση πρέπει να καταλήξουμε γιατί ο Θεός πατέρας είναι.
Όλοι οι συγγραφείς που θα δούμε στο κεφάλαιο 2 πρέπει να ληφθούν υπόψιν ώστε να μετανοήσουμε. Ας σκεφτούμε και το εξής, τα τελώνια είναι κάτι το οποίο αν ένας πιστέψει δεν πρόκειται να πάει στον Παράδεισο ούτε αν απορρίψει πρόκειται να πάει στην κόλαση. Τι θα τον ωφελήσει αν τα πιστέψει ή τα απορρίψει εφόσον δεν έχει εργαστεί τις εντολές; Είτε υπάρχουν είτε δεν υπάρχουν τελώνια ο τρόπος που κάποιος αποφεύγει τον Διάβολο και την κόλαση είναι ακριβώς ο ίδιος και στις δυο περιπτώσεις. Αν ο άνθρωπος δεν έχει συμμετοχή στα μυστήρια και αγώνα για πνευματική πρόοδο τότε υπάρχουν δεν υπάρχουν τελώνια, τα πιστεύει δεν τα πιστεύει, θα καταλήξει στο ίδιο μέρος, την κόλαση.
Αν φαίνεται παράδοξο ένα εξοχικό δαιμόνων όπου αυτοί ωραία θέα έχουν την αμαρτωλή ψυχή να αρπάξουν, μην ξεχνάμε ότι ο Χριστός ζωγράφισε με μαύρα χρώματα την μόνιμη κατοικία τους όπου μετά εκεί θα την πετάξουν.
Αν φαίνεται παράδοξο άγγελοι φύλακες δίπλα στην ψυχή και οι δαίμονες να διεκδικούν αν δεν είχε τηρήσει εντολή, μην ξεχνάμε ότι η Βίβλος περιγράφει μόνους τους δαίμονες χωρίς κανέναν άγγελο δίπλα στην αμαρτωλή ψυχή.
Αν φαίνεται παράδοξο οι δαίμονες να έχουν στήσει δικαστήριο στην τρέμουσα ψυχή, μην ξεχνάμε ότι σαν δικτάτορες απαιτούν χωρίς καμία δίκη ούτε καν από τον Κριτή.
Όσοι δεν έχουν κοινωνία με τον Χριστό από παρατήρηση αναγνωρίζουν, θα δω έναν με θαυματουργικό χάρισμα θα τον κατατάξω στους αγίους. Αν δούμε έναν χωρίς εμφανές χάρισμα ή χωρίς να ξέρουμε αν έχει ζωή αγία, αυτόν επειδή μας είναι άγνωστη η καρδία μπορεί να είναι ο μεγαλύτερος άγιος αλλά δεν θα καταλάβουμε αν είναι άγιος, μόνο αν έχουμε κοινωνία με τον Χριστό λαμβάνουμε πληροφορία.
Αν κάποιος είναι κατοικητήριο Θεού αυτό το ξέρει μόνο ο Θεός για αυτό και μόνο ένας άγιος μπορεί να αναγνωρίσει έναν άλλον άγιο ακόμη και αν αυτός δεν κάνει το παραμικρό υπερφυσικό. Οι άγιοι αποκάλυπταν άλλους αγίους όπως ο γέροντας Παΐσιος που έλεγε ότι ο τάδε είναι άγιος ή έλεγε υπάρχουν μεγάλοι άγιοι στο Όρος, ο ένας εκεί, ο άλλος εκεί. Δηλαδή οι άγγελοι εν τέλει έχουν το α και ω στην συζήτηση ακριβώς επειδή έχουν τον Α και Ω Χριστό. Οι άγγελοι είναι οι τελώνες, αυτοί δένουν και εκβάλλουν από τον γάμο. Στην δίκη αυτή των τελωνείων, αν υπάρχει, τότε "το ναι τους θα ήταν ναι και το όχι τους όχι", ενώ του Διαβόλου θα ήταν το όχι ναι και το ναι όχι και απλά θα έλεγε συνεχώς ψέμματα και συκοφαντίες γιατί "είναι ο πατέρας του ψεύδους και δεν στέκεται στην αλήθεια", έτσι οι άγγελοι θα ήταν οι κριτές στο αν η ψυχή είναι προς κόλαση ή προς παράδεισο χωρίς οι δαίμονες να μπορούν να πουν οποιαδήποτε κατηγορία.
Είναι μάλλον απίθανο να υπάρχουν τελώνια με την έννοια ενός κυριολεκτικού δικαστηρίου ή καλύτερα αδύνατον. Για τον δίκαιο οι "ταρταρέοι άρχοντες" είναι διαπαντός ταρταρωμένοι. Πρώτη φορά ταρταρώθηκαν αμέσως μετά την πτώση τους ώστε να μην επιφέρουν κατά βούληση βλάβη. Δεύτερη φορά ταρταρώθηκαν με την Σταυρική θυσία και όποιος κάνει δικά του δια των μυστηρίων τα οφέλη της θυσίας του Χριστού ταρταρώνει τους δάιμονες μονίμως. Φαίνεται ανούσιο και παράλογο ένα τέτοιο δικαστήριο, όμως από την άλλη τόσοι άγιοι μιλούν για τα τελώνια. Τι να πιστέψουμε; Αυτό που κυρίως πρέπει να φροντίζει ο Χριστιανός είναι να πιστεύει στον Χριστό ο οποίος διδάσκει ότι πρέπει να έχουμε απόφαση απαλλαγής από την αμαρτία και αγώνα. Διδάσκει να εξομολογούμαστε με ειλικρίνεια και έπειτα από επιμελή εξέταση του εαυτού μας ώστε να αναφέρουμε όλα τα αμαρτήματα. Διδάσκει να συμμετέχουμε στα μυστήρια. Διδάσκει να δρούμε προς το καλό.
Εμείς ας ακολουθήσουμε τον Χριστό και τότε ούτε δαιμονικά τελώνια θα δούμε ούτε το επόμενο από αυτά, δηλαδή την κόλαση. Η κόλαση πρέπει να είναι ένας τόπος που αποστρέφεται ο γιος διότι αυτή είναι χώρα ξένη και μακρινή από τον πατέρα του και όχι να είναι κάτι που φοβάται. Σε αυτήν την πατρική σχέση πρέπει να καταλήξουμε γιατί ο Θεός πατέρας είναι.
Όλοι οι συγγραφείς που θα δούμε στο κεφάλαιο 2 πρέπει να ληφθούν υπόψιν ώστε να μετανοήσουμε. Ας σκεφτούμε και το εξής, τα τελώνια είναι κάτι το οποίο αν ένας πιστέψει δεν πρόκειται να πάει στον Παράδεισο ούτε αν απορρίψει πρόκειται να πάει στην κόλαση. Τι θα τον ωφελήσει αν τα πιστέψει ή τα απορρίψει εφόσον δεν έχει εργαστεί τις εντολές; Είτε υπάρχουν είτε δεν υπάρχουν τελώνια ο τρόπος που κάποιος αποφεύγει τον Διάβολο και την κόλαση είναι ακριβώς ο ίδιος και στις δυο περιπτώσεις. Αν ο άνθρωπος δεν έχει συμμετοχή στα μυστήρια και αγώνα για πνευματική πρόοδο τότε υπάρχουν δεν υπάρχουν τελώνια, τα πιστεύει δεν τα πιστεύει, θα καταλήξει στο ίδιο μέρος, την κόλαση.
Αν φαίνεται παράδοξο ένα εξοχικό δαιμόνων όπου αυτοί ωραία θέα έχουν την αμαρτωλή ψυχή να αρπάξουν, μην ξεχνάμε ότι ο Χριστός ζωγράφισε με μαύρα χρώματα την μόνιμη κατοικία τους όπου μετά εκεί θα την πετάξουν.
Αν φαίνεται παράδοξο άγγελοι φύλακες δίπλα στην ψυχή και οι δαίμονες να διεκδικούν αν δεν είχε τηρήσει εντολή, μην ξεχνάμε ότι η Βίβλος περιγράφει μόνους τους δαίμονες χωρίς κανέναν άγγελο δίπλα στην αμαρτωλή ψυχή.
Αν φαίνεται παράδοξο οι δαίμονες να έχουν στήσει δικαστήριο στην τρέμουσα ψυχή, μην ξεχνάμε ότι σαν δικτάτορες απαιτούν χωρίς καμία δίκη ούτε καν από τον Κριτή.
Τουτέστιν τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα.
Αν το δούμε με μια εύθυμη ματιά η οποία να μας οδηγήσει στην μετάνοια ο Διάβολος στην Βίβλο δεν έχει στήσει κάποια δίκη που μπορεί να χάσει κιόλας και να του ξεφεύγουν σίγουροι, δηλαδή οι αμαρτωλοί εφόσον οι άγιοι δεν έχουν ανάγκη. Ούτε είναι δυνατόν να έχει στήσει μια δίκη όπου εκεί θα του λένε οι ψυχές ή οι άγγελοι ότι θέλουν αφού δεν έχει γνώση των σκέψεων μας. Να του λένε ότι μετανοήσαμε μέσα μας πικρά και ο δίκαιος Κριτής έτσι τα έφερε τα πράγματα ώστε να σωθούμε. Αυτό θα ήταν ένα ψέμα που ο Διάβολος δεν θα είχε την δυνατότητα να επαληθεύσει. Ούτε αν είχαμε διαπράξει αμαρτίες ή βλασφημίες εντός του νου θα είχε την δυνατότητα να γνωρίζει. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι δαίμονες δεν ξέρουν ούτε το μέλλον, ούτε την σκέψη μας, ούτε καθ' ολοκληρίαν τις αμαρτίες μας. Για αυτό οι ίδιοι ή τα διάφορα μέντιουμ απλά παραπλανούν. Αν κάποιες φορές πέφτουν μέσα για το μέλλον αυτό είναι μόνο φαινομενικά, απλώς έχουν πολύ καλό υπολογισμό του ώστε να επιτίθενται με υπέρ τους πιθανότητες. Η αιτία της όποιας "επιτυχίας" πρόβλεψης του μέλλοντος είναι ότι, έχουν δει δισεκατομμύρια περιπτώσεις, έχουν διαφορετική ματιά σε αντικείμενα ή στο σώμα, δηλαδή μπορούν να δουν διαφορετικά από τον άνθρωπο, έχουν συνεργασία εν ριπή οφθαλμού ακόμη και από μακρύτατες αποστάσεις, γνωρίζουν κρυφές συζητήσεις πράξεις ή σχέδια άλλων που δεν γνωρίζουμε εμείς, ενώ πολλές φορές "προλέγουν" ένα γεγονός και μετά το δημιουργούν ώστε έτσι το θύμα να δώσει την εμπιστοσύνη του στον μάγο στην χαρτορίχτρα στο φλιτζάνι ώστε αυτά να γίνουν ο καθοδηγητής του. Ας ξέρουμε ότι αν μείνουμε αμετανόητοι ή δεν έχουμε ζέση προς την πίστη και είμαστε πέρα βρέχει αποχωρούν αμέσως μετά τον θάνατό μας οι άγγελοι. Δηλαδή δεν έχουμε καμία ελπίδα αν δεν μετανοήσουμε πραγματικά και δεν συμμετέχουμε στα μυστήρια. Εφόσον είμαστε άφρονες σαν τον πλούσιο, τότε περιμένει ο Σατανάς δίπλα απαιτώντας από εμάς, από σου, όχι από αγγέλους. Απαιτεί χωρίς καμία δίκη και άμεσα. Την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου μας διδάσκει ο Χριστός, απαιτεί ο διάβολος επειδή έχει εξουσία στην αμαρτωλή ψυχή, "φέρε μας την ψυχή σου" θα του πουν σε λίγο οι δαίμονες. Άφρων δεν είναι μόνο ο πλούσιος αλλά και ο κάθε αμετανόητος αμαρτωλός. Οπότε πρέπει με ζήλο να προσπαθούμε να γίνουμε κατοικητήριο Θεού, να διατηρούμε το ένδυμα γάμου χωρίς ρύπους, να είμαστε πύρινοι, ώστε έτσι φιμώνονται και καίγονται όλοι οι πολέμιοι.
➤ ὁ δὲ κατεργασάμενος ἡμᾶς εἰς αὐτὸ τοῦτο Θεός, ὁ καὶ δοὺς ἡμῖν τὸν ἀῤῥαβῶνα τοῦ Πνεύματος. Θαῤῥοῦντες οὖν πάντοτε καὶ εἰδότες ὅτι ἐνδημοῦντες ἐν τῷ σώματι ἐκδημοῦμεν ἀπὸ τοῦ Κυρίου· διὰ πίστεως γὰρ περιπατοῦμεν, οὐ διὰ εἴδους· θαῤῥοῦμεν δὲ καὶ εὐδοκοῦμεν μᾶλλον ἐκδημῆσαι ἐκ τοῦ σώματος καὶ ἐνδημῆσαι πρὸς τὸν Κύριον. διὸ καὶ φιλοτιμούμεθα, εἴτε ἐνδημοῦντες εἴτε ἐκδημοῦντες, εὐάρεστοι αὐτῷ εἶναι. τοὺς γὰρ πάντας ἡμᾶς φανερωθῆναι δεῖ ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, ἵνα κομίσηται ἕκαστος τὰ διὰ τοῦ σώματος πρὸς ἃ ἔπραξεν, εἴτε ἀγαθὸν εἴτε κακόν. Β Κορ. 5,5-10 Μας δημιούργησε ώστε να ντυθούμε το άφθαρτο σώμα και μας έδωσε υπόσχεση την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Πάντοτε λοιπόν να έχουμε θάρρος γνωρίζοντας καλά ότι όταν είμαστε στο σώμα έχουμε ξενιτευτεί από τον Κύριο. Την εδώ ζωή διερχόμαστε με την πίστη και έχουμε το θάρρος και προτιμούμε να εκδημήσουμε από το σώμα και να είμαστε με τον Χριστό, για αυτό προσπαθούμε με φιλότιμο να είμαστε αρεστοί στον Θεό είτε ζούμε είτε την ώρα του θανάτου μας. Διότι όλοι θα παρουσιαστούμε στο δικαστικό βήμα του Χριστού για να λάβει ο κάθε ένας ανάλογα με το τι έπραξε, αγαθά ή κακά.
➤ ὅτι πικρῷ λόγῳ μου γελάσομαι, ἀθεσίαν καὶ ταλαιπωρίαν ἐπικαλέσομαι, ὅτι ἐγενήθη λόγος Κυρίου εἰς ὀνειδισμὸν ἐμοὶ καὶ εἰς χλευασμὸν πᾶσαν ἡμέραν μου. αὶ εἶπα· οὐ μὴ ὀνομάσω τὸ ὄνομα Κυρίου καὶ οὐ μὴ λαλήσω ἔτι ἐπὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ. καὶ ἐγένετο ὡς πῦρ καιόμενον φλέγον ἐν τοῖς ὀστέοις μου, καὶ παρεῖμαι πάντοθεν καὶ οὐ δύναμαι φέρειν. ὅτι ἤκουσα ψόγον πολλῶν συναθροιζομένων κυκλόθεν· ἐπισύστητε καὶ ἐπισυστῶμεν αὐτῷ, πάντες ἄνδρες φίλοι αὐτοῦ· τηρήσατε τὴν ἐπίνοιαν αὐτοῦ, εἰ ἀπατηθήσεται καὶ δυνησόμεθα αὐτῷ καὶ ληψόμεθα τὴν ἐκδίκησιν ἡμῶν ἐξ αὐτοῦ. ὁ δὲ Κύριος μετ᾿ ἐμοῦ καθὼς μαχητὴς ἰσχύων· διὰ τοῦτο ἐδίωξαν καὶ νοῆσαι οὐκ ἠδύναντο· ᾐσχύνθησαν σφόδρα, ὅτι οὐκ ἐνόησαν ἀτιμίας αὐτῶν, αἳ δι᾿ αἰῶνος οὐκ ἐπιλησθήσονται. Κύριε, δοκιμάζων δίκαια, συνίων νεφροὺς καὶ καρδίας, ἴδοιμι τὴν παρὰ σοῦ ἐκδίκησιν ἐν αὐτοῖς, ὅτι πρὸς σὲ ἀπεκάλυψα τὰ ἀπολογήματά μου. Ιερ. 20,8-12
Θα με χλευάσουν, θα γίνω περίγελος, διότι ελέγχω την παρανομία. Αυτά που μου είπε ο Κύριος έγιναν αιτία κοροϊδίας και είπα τότε από μέσα μου, δεν θα αναφέρω άλλη φορά το όνομα του Κυρίου. Αλλά η σκέψη μου αυτή έγινε σαν πυρκαϊά μέσα στα οστά μου, παρέλυσα και δεν μπορώ να υποφέρω αυτήν την φλόγα. Διότι άκουσα ψευδείς κατηγορίες και επιτιμήσεις πολλών, οι οποίοι είχαν συγκεντρωθεί γύρω μου. Επιτεθείτε εναντίον του έλεγαν και εμείς επίσης θα είμαστε εναντίον του. Παρακολουθήστε και κατασκοπεύστε τον μήπως τυχόν και παρασυρθεί σε πλάνη και ψεύδος οπότε θα κυριαρχήσουμε σε αυτόν και θα πάρουμε την εκδίκηση μας. Αλλά ο Κύριος ήταν μαζί μου ισχυρός υπερασπιστής για αυτό με κατεδίωξαν χωρίς να με καταβάλουν. Δεν μπόρεσαν να εννοήσουν ότι ο Κύριος ήταν μαζί μου. Ντροπιάστηκαν πάρα πολύ διότι δεν αισθάνθηκαν τις ατιμίες τους οι οποίες δεν θα λησμονηθούν δια μέσου των αιώνων. Κύριε εσύ είσαι εκείνος ο οποίος εξετάζεις με δικαιοσύνη και αποδίδεις το δίκαιο. Γνωρίζεις και τα απόκρυφα των ανθρώπων, τους νεφρούς και τις καρδίες. Ας δω από εσένα την τιμωρία αυτών των ανθρώπων διότι εγώ σου φανέρωσα τις απολογίες μου.
➤ Πῦρ ἦλθον βαλεῖν ἐπὶ τὴν γῆν Λουκ. 12,49 φωτιά ήρθα να βάλω στην Γη.
➤ εἰ μὴ ὅτι Κύριος ἦν ἐν ἡμῖν ἐν τῷ ἐπαναστῆναι ἀνθρώπους ἐφ᾿ ἡμᾶς, ἄρα ζῶντας ἂν κατέπιον ἡμᾶς ἐν τῷ ὀργισθῆναι τὸν θυμὸν αὐτῶν ἐφ᾿ ἡμᾶς· Ψαλ. 123,2-3 εάν ο Κύριος δεν βρισκόταν μαζί μας όταν οι εχθροί μας ήρθαν εναντίον μας, σίγουρα ζωντανούς θα μας έτρωγαν.
➤ καὶ πρὸς μὲν τοὺς ἀγγέλους λέγει· ὁ ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα, καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πυρὸς φλόγα· Εβρ. 1,7 ο Κύριος κάνει τους αγγέλους άυλες υπάρξεις και γρήγορους σαν τους ανέμους και αυτούς που τον υπηρετούν κάνει σαν φλόγα από φωτιά.
➤ Θρόνοι ἐτέθησαν, καὶ παλαιὸς ἡμερῶν ἐκάθητο, καὶ τὸ ἔνδυμα αὐτοῦ λευκὸν ὡσεὶ χιών, καὶ ἡ θρὶξ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ ὡσεὶ ἔριον καθαρόν, ὁ θρόνος αὐτοῦ φλὸξ πυρός, οἱ τροχοὶ αὐτοῦ πῦρ φλέγον· ποταμὸς πυρὸς εἷλκεν ἔμπροσθεν αὐτοῦ· χίλιαι χιλιάδες ἐλειτούργουν αὐτῷ. Δαν. 7,9-11 Τέθηκαν θρόνοι και ο παλαιός των ημερών κάθισε στον θρόνο. Το ένδυμά του ήταν λευκό σαν το χιόνι και οι τρίχες της κεφαλής του λευκές σαν το καθαρό ολόλευκο μαλλί. Ο θρόνος αυτού ήταν φλόγα πυρός και οι τροχοί του θρόνου του ήσαν φωτιά που εξέπεμπε φλόγες. Πύρινος ποταμός έτρεχε μπροστά του. Χίλιες χιλιάδες τον υπηρετούσαν και μύριες μυριάδες ήταν δίπλα του. Κριτήριο στήθηκε και βιβλία ανοίχτηκαν. Στράφηκα τότε εκεί όπου ακουγόταν μία φωνή των μεγάλων λόγων του οποίους ξεστόμιζε το μικρό εκείνο κέρατο, μέχρις ότου σκοτώθηκε το θηρίο και εξαφανίσθηκε και το σώμα του παραδόθηκε να καεί στο πυρ.
➤ πῦρ ἐναντίον αὐτοῦ προπορεύσεται καὶ φλογιεῖ κύκλῳ τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ· Ψαλ. 96,2-5 Άσβηστη φωτιά προπορεύεται πριν από τον Κύριο και η πυρκαγιά αυτή θα περικυκλώσει και θα κατακάψει τους εχθρούς του.
➤ Κύριε ὁ Θεός μου, ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· σῶσόν με ἐκ πάντων τῶν διωκόντων με καὶ ῥῦσαί με, μήποτε ἁρπάσῃ ὡς λέων τὴν ψυχήν μου, μὴ ὄντος λυτρουμένου μηδὲ σῴζοντος.Ψαλ. 7,2-3
Κύριε σε εσένα στήριξα όλες μου τις ελπίδες σώσε με από τους εχθρούς μου οι οποίοι με καταδιώκουν και γλύτωσε με από αυτούς για να μη αρπάξουν σαν άγριο λιοντάρι την ζωή μου αφού δεν θα υπάρχει στο πλευρό μου κανείς για να με γλυτώσει.
➤ Φεύγει ἀσεβὴς μηδενὸς διώκοντος, δίκαιος δὲ ὥσπερ λέων πέποιθε. Παρ. 28,1 Φεύγει πανικόβλητος ο ασεβής χωρίς να υπάρχει κανείς που να τον καταδιώκει. Ο δε δίκαιος σαν λιοντάρι απτόητος, μένει ακλόνητος έχοντας πεποίθηση στον Θεό.
➤ Τῶν λαλούντων εἰρήνην μετὰ τῶν πλησίον αὐτῶν, κακὰ δὲ ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν. Ψαλ. 27,3 Ειρηνικούς και φιλικούς λόγους μιλούν προς τους γύρω τους, σχεδιάζουν όμως κακά έργα μέσα στις καρδίες τους.
➤ ἄλλη δόξα ἡλίου, καὶ ἄλλη δόξα σελήνης, καὶ ἄλλη δόξα ἀστέρων· ἀστὴρ γὰρ ἀστέρος διαφέρει ἐν δόξῃ. Α Κορ. 15,41 Άλλη είναι η λάμψη του ήλιου και άλλη της σελήνης και άλλη των αστέρων, διότι αστέρι από αστέρι διαφέρει ως προς την λάμψη.
➤ ὅτι οὕτως ἐστὶ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀγαθοποιοῦντας φιμοῦν τὴν τῶν ἀφρόνων ἀνθρώπων ἀγνωσίαν· Α Πε. 2,15 Διότι έτσι είναι το θέλημα του Θεού, με την κατά Θεό νομιμοφροσύνη και με την αγαθοεργία σας φιμώνετε και σταματάτε την άγνοια των ανθρώπων, οι οποίοι σας επικρίνουν χωρίς να γνωρίζουν ποιοι πράγματι είσαστε.
➤ βαθεῖα ἡ καρδία παρά πάντα, καὶ ἄνθρωπός ἐστι· καὶ τίς γνώσεται αὐτόν; ἐγὼ Κύριος ἐτάζων καρδίας καὶ δοκιμάζων νεφροὺς τοῦ δοῦναι ἑκάστῳ κατὰ τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ καὶ κατὰ τοὺς καρποὺς τῶν ἐπιτηδευμάτων αὐτοῦ. Ιερ. 17,9-10
Η καρδία του ανθρώπου είναι βαθιά και ανεξερεύνητη περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Αυτός είναι ο άνθρωπος και ποιος μπορεί να τον γνωρίζει; Μόνο εγώ ο Κύριος και Θεός μπορώ, ο οποίος εξετάζω της καρδία και ερευνώ τους νεφρούς για να δίδω στον καθένα σύμφωνα με τους δρόμους και τους τρόπους της ζωής του και με τους καρπούς των έργων του.
➤ ὁ δὲ κατεργασάμενος ἡμᾶς εἰς αὐτὸ τοῦτο Θεός, ὁ καὶ δοὺς ἡμῖν τὸν ἀῤῥαβῶνα τοῦ Πνεύματος. Θαῤῥοῦντες οὖν πάντοτε καὶ εἰδότες ὅτι ἐνδημοῦντες ἐν τῷ σώματι ἐκδημοῦμεν ἀπὸ τοῦ Κυρίου· διὰ πίστεως γὰρ περιπατοῦμεν, οὐ διὰ εἴδους· θαῤῥοῦμεν δὲ καὶ εὐδοκοῦμεν μᾶλλον ἐκδημῆσαι ἐκ τοῦ σώματος καὶ ἐνδημῆσαι πρὸς τὸν Κύριον. διὸ καὶ φιλοτιμούμεθα, εἴτε ἐνδημοῦντες εἴτε ἐκδημοῦντες, εὐάρεστοι αὐτῷ εἶναι. τοὺς γὰρ πάντας ἡμᾶς φανερωθῆναι δεῖ ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, ἵνα κομίσηται ἕκαστος τὰ διὰ τοῦ σώματος πρὸς ἃ ἔπραξεν, εἴτε ἀγαθὸν εἴτε κακόν. Β Κορ. 5,5-10 Μας δημιούργησε ώστε να ντυθούμε το άφθαρτο σώμα και μας έδωσε υπόσχεση την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Πάντοτε λοιπόν να έχουμε θάρρος γνωρίζοντας καλά ότι όταν είμαστε στο σώμα έχουμε ξενιτευτεί από τον Κύριο. Την εδώ ζωή διερχόμαστε με την πίστη και έχουμε το θάρρος και προτιμούμε να εκδημήσουμε από το σώμα και να είμαστε με τον Χριστό, για αυτό προσπαθούμε με φιλότιμο να είμαστε αρεστοί στον Θεό είτε ζούμε είτε την ώρα του θανάτου μας. Διότι όλοι θα παρουσιαστούμε στο δικαστικό βήμα του Χριστού για να λάβει ο κάθε ένας ανάλογα με το τι έπραξε, αγαθά ή κακά.
➤ ὅτι πικρῷ λόγῳ μου γελάσομαι, ἀθεσίαν καὶ ταλαιπωρίαν ἐπικαλέσομαι, ὅτι ἐγενήθη λόγος Κυρίου εἰς ὀνειδισμὸν ἐμοὶ καὶ εἰς χλευασμὸν πᾶσαν ἡμέραν μου. αὶ εἶπα· οὐ μὴ ὀνομάσω τὸ ὄνομα Κυρίου καὶ οὐ μὴ λαλήσω ἔτι ἐπὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ. καὶ ἐγένετο ὡς πῦρ καιόμενον φλέγον ἐν τοῖς ὀστέοις μου, καὶ παρεῖμαι πάντοθεν καὶ οὐ δύναμαι φέρειν. ὅτι ἤκουσα ψόγον πολλῶν συναθροιζομένων κυκλόθεν· ἐπισύστητε καὶ ἐπισυστῶμεν αὐτῷ, πάντες ἄνδρες φίλοι αὐτοῦ· τηρήσατε τὴν ἐπίνοιαν αὐτοῦ, εἰ ἀπατηθήσεται καὶ δυνησόμεθα αὐτῷ καὶ ληψόμεθα τὴν ἐκδίκησιν ἡμῶν ἐξ αὐτοῦ. ὁ δὲ Κύριος μετ᾿ ἐμοῦ καθὼς μαχητὴς ἰσχύων· διὰ τοῦτο ἐδίωξαν καὶ νοῆσαι οὐκ ἠδύναντο· ᾐσχύνθησαν σφόδρα, ὅτι οὐκ ἐνόησαν ἀτιμίας αὐτῶν, αἳ δι᾿ αἰῶνος οὐκ ἐπιλησθήσονται. Κύριε, δοκιμάζων δίκαια, συνίων νεφροὺς καὶ καρδίας, ἴδοιμι τὴν παρὰ σοῦ ἐκδίκησιν ἐν αὐτοῖς, ὅτι πρὸς σὲ ἀπεκάλυψα τὰ ἀπολογήματά μου. Ιερ. 20,8-12
Θα με χλευάσουν, θα γίνω περίγελος, διότι ελέγχω την παρανομία. Αυτά που μου είπε ο Κύριος έγιναν αιτία κοροϊδίας και είπα τότε από μέσα μου, δεν θα αναφέρω άλλη φορά το όνομα του Κυρίου. Αλλά η σκέψη μου αυτή έγινε σαν πυρκαϊά μέσα στα οστά μου, παρέλυσα και δεν μπορώ να υποφέρω αυτήν την φλόγα. Διότι άκουσα ψευδείς κατηγορίες και επιτιμήσεις πολλών, οι οποίοι είχαν συγκεντρωθεί γύρω μου. Επιτεθείτε εναντίον του έλεγαν και εμείς επίσης θα είμαστε εναντίον του. Παρακολουθήστε και κατασκοπεύστε τον μήπως τυχόν και παρασυρθεί σε πλάνη και ψεύδος οπότε θα κυριαρχήσουμε σε αυτόν και θα πάρουμε την εκδίκηση μας. Αλλά ο Κύριος ήταν μαζί μου ισχυρός υπερασπιστής για αυτό με κατεδίωξαν χωρίς να με καταβάλουν. Δεν μπόρεσαν να εννοήσουν ότι ο Κύριος ήταν μαζί μου. Ντροπιάστηκαν πάρα πολύ διότι δεν αισθάνθηκαν τις ατιμίες τους οι οποίες δεν θα λησμονηθούν δια μέσου των αιώνων. Κύριε εσύ είσαι εκείνος ο οποίος εξετάζεις με δικαιοσύνη και αποδίδεις το δίκαιο. Γνωρίζεις και τα απόκρυφα των ανθρώπων, τους νεφρούς και τις καρδίες. Ας δω από εσένα την τιμωρία αυτών των ανθρώπων διότι εγώ σου φανέρωσα τις απολογίες μου.
➤ Πῦρ ἦλθον βαλεῖν ἐπὶ τὴν γῆν Λουκ. 12,49 φωτιά ήρθα να βάλω στην Γη.
➤ εἰ μὴ ὅτι Κύριος ἦν ἐν ἡμῖν ἐν τῷ ἐπαναστῆναι ἀνθρώπους ἐφ᾿ ἡμᾶς, ἄρα ζῶντας ἂν κατέπιον ἡμᾶς ἐν τῷ ὀργισθῆναι τὸν θυμὸν αὐτῶν ἐφ᾿ ἡμᾶς· Ψαλ. 123,2-3 εάν ο Κύριος δεν βρισκόταν μαζί μας όταν οι εχθροί μας ήρθαν εναντίον μας, σίγουρα ζωντανούς θα μας έτρωγαν.
➤ καὶ πρὸς μὲν τοὺς ἀγγέλους λέγει· ὁ ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα, καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πυρὸς φλόγα· Εβρ. 1,7 ο Κύριος κάνει τους αγγέλους άυλες υπάρξεις και γρήγορους σαν τους ανέμους και αυτούς που τον υπηρετούν κάνει σαν φλόγα από φωτιά.
➤ Θρόνοι ἐτέθησαν, καὶ παλαιὸς ἡμερῶν ἐκάθητο, καὶ τὸ ἔνδυμα αὐτοῦ λευκὸν ὡσεὶ χιών, καὶ ἡ θρὶξ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ ὡσεὶ ἔριον καθαρόν, ὁ θρόνος αὐτοῦ φλὸξ πυρός, οἱ τροχοὶ αὐτοῦ πῦρ φλέγον· ποταμὸς πυρὸς εἷλκεν ἔμπροσθεν αὐτοῦ· χίλιαι χιλιάδες ἐλειτούργουν αὐτῷ. Δαν. 7,9-11 Τέθηκαν θρόνοι και ο παλαιός των ημερών κάθισε στον θρόνο. Το ένδυμά του ήταν λευκό σαν το χιόνι και οι τρίχες της κεφαλής του λευκές σαν το καθαρό ολόλευκο μαλλί. Ο θρόνος αυτού ήταν φλόγα πυρός και οι τροχοί του θρόνου του ήσαν φωτιά που εξέπεμπε φλόγες. Πύρινος ποταμός έτρεχε μπροστά του. Χίλιες χιλιάδες τον υπηρετούσαν και μύριες μυριάδες ήταν δίπλα του. Κριτήριο στήθηκε και βιβλία ανοίχτηκαν. Στράφηκα τότε εκεί όπου ακουγόταν μία φωνή των μεγάλων λόγων του οποίους ξεστόμιζε το μικρό εκείνο κέρατο, μέχρις ότου σκοτώθηκε το θηρίο και εξαφανίσθηκε και το σώμα του παραδόθηκε να καεί στο πυρ.
➤ πῦρ ἐναντίον αὐτοῦ προπορεύσεται καὶ φλογιεῖ κύκλῳ τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ· Ψαλ. 96,2-5 Άσβηστη φωτιά προπορεύεται πριν από τον Κύριο και η πυρκαγιά αυτή θα περικυκλώσει και θα κατακάψει τους εχθρούς του.
➤ Κύριε ὁ Θεός μου, ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· σῶσόν με ἐκ πάντων τῶν διωκόντων με καὶ ῥῦσαί με, μήποτε ἁρπάσῃ ὡς λέων τὴν ψυχήν μου, μὴ ὄντος λυτρουμένου μηδὲ σῴζοντος.Ψαλ. 7,2-3
Κύριε σε εσένα στήριξα όλες μου τις ελπίδες σώσε με από τους εχθρούς μου οι οποίοι με καταδιώκουν και γλύτωσε με από αυτούς για να μη αρπάξουν σαν άγριο λιοντάρι την ζωή μου αφού δεν θα υπάρχει στο πλευρό μου κανείς για να με γλυτώσει.
➤ Φεύγει ἀσεβὴς μηδενὸς διώκοντος, δίκαιος δὲ ὥσπερ λέων πέποιθε. Παρ. 28,1 Φεύγει πανικόβλητος ο ασεβής χωρίς να υπάρχει κανείς που να τον καταδιώκει. Ο δε δίκαιος σαν λιοντάρι απτόητος, μένει ακλόνητος έχοντας πεποίθηση στον Θεό.
➤ Τῶν λαλούντων εἰρήνην μετὰ τῶν πλησίον αὐτῶν, κακὰ δὲ ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν. Ψαλ. 27,3 Ειρηνικούς και φιλικούς λόγους μιλούν προς τους γύρω τους, σχεδιάζουν όμως κακά έργα μέσα στις καρδίες τους.
➤ ἄλλη δόξα ἡλίου, καὶ ἄλλη δόξα σελήνης, καὶ ἄλλη δόξα ἀστέρων· ἀστὴρ γὰρ ἀστέρος διαφέρει ἐν δόξῃ. Α Κορ. 15,41 Άλλη είναι η λάμψη του ήλιου και άλλη της σελήνης και άλλη των αστέρων, διότι αστέρι από αστέρι διαφέρει ως προς την λάμψη.
➤ ὅτι οὕτως ἐστὶ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀγαθοποιοῦντας φιμοῦν τὴν τῶν ἀφρόνων ἀνθρώπων ἀγνωσίαν· Α Πε. 2,15 Διότι έτσι είναι το θέλημα του Θεού, με την κατά Θεό νομιμοφροσύνη και με την αγαθοεργία σας φιμώνετε και σταματάτε την άγνοια των ανθρώπων, οι οποίοι σας επικρίνουν χωρίς να γνωρίζουν ποιοι πράγματι είσαστε.
➤ βαθεῖα ἡ καρδία παρά πάντα, καὶ ἄνθρωπός ἐστι· καὶ τίς γνώσεται αὐτόν; ἐγὼ Κύριος ἐτάζων καρδίας καὶ δοκιμάζων νεφροὺς τοῦ δοῦναι ἑκάστῳ κατὰ τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ καὶ κατὰ τοὺς καρποὺς τῶν ἐπιτηδευμάτων αὐτοῦ. Ιερ. 17,9-10
Η καρδία του ανθρώπου είναι βαθιά και ανεξερεύνητη περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Αυτός είναι ο άνθρωπος και ποιος μπορεί να τον γνωρίζει; Μόνο εγώ ο Κύριος και Θεός μπορώ, ο οποίος εξετάζω της καρδία και ερευνώ τους νεφρούς για να δίδω στον καθένα σύμφωνα με τους δρόμους και τους τρόπους της ζωής του και με τους καρπούς των έργων του.
➤εγγίζει
ἡ κρίσις ὑμῶν, λέγει Κύριος ὁ Θεός· ἤγγισαν αἱ βουλαὶ ὑμῶν, λέγει ὁ
βασιλεὺς Ἰακώβ ἐγγισάτωσαν καὶ ἀναγγειλάτωσαν ὑμῖν ἃ συμβήσεται, ἢ τὰ
πρότερον τίνα ἦν, εἴπατε, καὶ ἐπιστήσομεν τὸν νοῦν καὶ γνωσόμεθα τί τὰ
ἔσχατα, καὶ τὰ ἐπερχόμενα εἴπατε ἡμῖν.ἀναγγείλατε ἡμῖν τὰ ἐπερχόμενα ἐπ᾿
ἐσχάτου, καὶ γνωσόμεθα ὅτι θεοί ἐστε·. Ησ. 41,21-23 Έφτασε η ημέρα της κρίσης σας, λέγει ο Κύριος. Προβάλετε τα επιχειρήματά
σας, λέγει ο βασιλεύς, ο Θεός του Ιακώβ. Ας έλθουν οι ειδωλολατρικοί
θεοί σας και ας προαναγγείλουν σε εσάς τι πρόκειται να συμβεί. Ας
καταστήσουν σε εσάς γνωστά τα κρυφά παρελθοντικά και ποια είναι εκείνα
τα οποία πρόκειται να συμβούν. Πείτε μας λοιπόν, προαναγγείλτε σε εμάς
αυτά τα οποία θα γίνουν στο μέλλον για να δούμε και να μάθουμε εάν
πράγματι εσείς είσαστε θεοί.
➤ συνείδησιν ἔχοντες ἀγαθήν, ἵνα ἐν ᾧ καταλαλοῦσιν ὑμῶν ὡς κακοποιῶν, καταισχυνθῶσιν οἱ ἐπηρεάζοντες ὑμῶν τὴν ἀγαθὴν ἐν Χριστῷ ἀναστροφήν. Α Πε. 3,16
Προσπαθείτε και προσέχετε πάντοτε να έχετε καλή μαρτυρία της συνειδήσεως σας, να φέρεστε όπως ο Θεός θέλει, ώστε έτσι ενώ σας κατηγορούν ως κακοποιούς να ντροπιαστούν αυτοί, που προσπαθούν να διαβάλουν και να προσβάλλουν την αγαθή και ενάρετη εν
➤ εἰσελθὼν δὲ ὁ βασιλεὺς θεάσασθαι τοὺς ἀνακειμένους εἶδεν ἐκεῖ ἄνθρωπον οὐκ ἐνδεδυμένον ἔνδυμα γάμου, καὶ λέγει αὐτῷ· ἑταῖρε, πῶς εἰσῆλθες ὧδε μὴ ἔχων ἔνδυμα γάμου; ὁ δὲ ἐφιμώθη. Ματθ. 22,11-12 Όταν μπήκε ο Βασιλιάς να δει τους καθισμένους στο γαμήλιο συμπόσιο παρατήρησε εκεί έναν ο όποιος δεν φορούσε κατάλληλο ένδυμα και λέγει σε αυτόν, φίλε πως μπήκες εδώ χωρίς να έχεις κατάλληλο ένδυμα γάμου; Εκείνος τότε έμεινε άφωνος.
➤ εἰ γὰρ ὁ Θεὸς ἀγγέλων ἁμαρτησάντων οὐκ ἐφείσατο, ἀλλὰ σειραῖς ζόφου ταρταρώσας παρέδωκεν εἰς κρίσιν τηρουμένους Β Πε. 2,4 Ο Θεός δεν λυπήθηκε και αυτούς ακόμη τους αγγέλους που είχαν αμαρτήσει, αλλά με φοβερές αλυσίδες δεμένους τους έριξε στο βαθύ σκοτάδι του ταρτάρου και τους παρέδωσε να φρουρούνται για την ημέρα της κρίσεως.
Προσπαθείτε και προσέχετε πάντοτε να έχετε καλή μαρτυρία της συνειδήσεως σας, να φέρεστε όπως ο Θεός θέλει, ώστε έτσι ενώ σας κατηγορούν ως κακοποιούς να ντροπιαστούν αυτοί, που προσπαθούν να διαβάλουν και να προσβάλλουν την αγαθή και ενάρετη εν
➤ εἰσελθὼν δὲ ὁ βασιλεὺς θεάσασθαι τοὺς ἀνακειμένους εἶδεν ἐκεῖ ἄνθρωπον οὐκ ἐνδεδυμένον ἔνδυμα γάμου, καὶ λέγει αὐτῷ· ἑταῖρε, πῶς εἰσῆλθες ὧδε μὴ ἔχων ἔνδυμα γάμου; ὁ δὲ ἐφιμώθη. Ματθ. 22,11-12 Όταν μπήκε ο Βασιλιάς να δει τους καθισμένους στο γαμήλιο συμπόσιο παρατήρησε εκεί έναν ο όποιος δεν φορούσε κατάλληλο ένδυμα και λέγει σε αυτόν, φίλε πως μπήκες εδώ χωρίς να έχεις κατάλληλο ένδυμα γάμου; Εκείνος τότε έμεινε άφωνος.
➤ εἰ γὰρ ὁ Θεὸς ἀγγέλων ἁμαρτησάντων οὐκ ἐφείσατο, ἀλλὰ σειραῖς ζόφου ταρταρώσας παρέδωκεν εἰς κρίσιν τηρουμένους Β Πε. 2,4 Ο Θεός δεν λυπήθηκε και αυτούς ακόμη τους αγγέλους που είχαν αμαρτήσει, αλλά με φοβερές αλυσίδες δεμένους τους έριξε στο βαθύ σκοτάδι του ταρτάρου και τους παρέδωσε να φρουρούνται για την ημέρα της κρίσεως.
Αναφορές Χριστιανών συγγραφέων
Η θεωρία των τελωνείων δεν είναι χτεσινή. Οι αναφορές των συγγραφέων που ακολουθούν πρέπει να ληφθούν σοβαρότατα υπόψιν ώστε να μετανοήσουμε ειλικρινά και να έχουμε μέγα ζήλο προς την πνευματική πρόοδο. Επιμελέστατη εξέταση του εαυτού μας και εξαγόρευση όλων των αμαρτημάτων, εν ανάγκη ας σημειώνουμε ώστε να μην τα ξεχάσουμε, έπειτα απόφαση απαλλαγής από την αμαρτία και ζήλος για την τήρηση των εντολών. Όχι διάλεγμα εντολών, ούτε να βάζουμε εντολές στο κρεβάτι του Προκρούστη της κάθε εποχής για να τις τεντώσουμε ή να τις κοντύνουμε. Η παράθεση των μαρτυριών θα ξεκινήσει με όσα μας μεταφέρει ο
Μέγας Αθανάσιος 296-373 για τον
Μέγα Αντώνιο 251-356: Μέλλων γαρ εσθίειν ποτέ, (ο Μέγας Αντώνιος) και αναστάς εύξασθαι περί την εννάτην ώραν, ήσθετο εαυτόν αρπαγέντα τη διανοία· και, το παράδοξον, εστώς έβλεπεν εαυτόν ώσπερ έξωθεν εαυτού γινόμενον, και ως εις τον αέρα οδηγούμενον υπό τινών· είτε πικρούς και δεινούς τινάς εστώτας εν τω αέρα και θέλοντας αυτόν κωλύσαι ώστε μη διαβήνει. Των δε οδηγούντων αντιμαχμένων, απήτουν εκείνοι λόγον, ει μη υπέυθυνος αυτοίς είη. Θελόντων τοίνυν συνάραι λόγον από της γεννήσεως αυτού, εκώλυον οι τον Αντώνιον οδηγούντες, λέγοντες εκείνοις· Τα μεν από της γεννήσεως αυτού ο Κύριος απήλειψεν· εξ ου δε γέγονε μοναχός, και επηγγείλατο τω Θεώ, εξέστω λόγον ποιήσαι. Τότε κατηγορούντων, και μη ελεγχόντων, ελευθέρα γέγονεν αυτώ και ακώλυτος η οδός· και ευθύς είδεν εαυτόν ώσπερ ερχόμενον και προς εαυτόν εστώτα, και πάλιν ην όλως Αντώνιος. Βίος και πολιτεία του οσίου πατρός ημών και καθηγητού της ερήμου Αντωνίου. MPG 26,936.
Επόμενη θα δούμε μια ομιλία υπό το όνομα
Χρυσοστόμου η οποία δεν είναι γνήσια και λέει: εμάς τα παιδιά, οι άγιοι άγγελοι ειρηνικώς διεχώρισαν από του σώματος· ημείς ασιάντως τας αρχάς και τας εξουσίας του αέρος παρήλθομεν· αγαθούς γαρ οδηγούς έσχομεν. Ου γαρ εύρον εν ημίν άπερ εζήτουν, ουδέν είδον εν ημίν ώνπερ ήλπιζον. Είδον το σώμα άσπιλον, και ησχύνθησαν· είδον την ψυχήν άκακον και καθαράν και ενετράπησαν· είδον την γλώτταν άσπιλον και καθαράν και άμωμον και εφιμώθησαν· παρήλθομεν και ευτελίσαμεν αυτούς· διέβημεν δι' αυτών και κατεψάλλομεν αυτών· ἡ παγὶς συνετρίβη, καὶ ἡμεῖς ἐρρύσθημεν. (Ψαλμ 123,7) Ευλογητός ο Θεός, ος ουκ έδωκεν ημάς εις θήραν τοις οδούσιν αυτών. Όθεν και οι υπαντώντες ημάς έχαιρον άγγελοι, δίκαιοι ησπάζοντο, όσιοι ετέρποντο λέγοντες· Καλώς ήλθον τα αρνία του Χριστού. Ηνοίχθη ημίν του Παραδείσου η τρυφή, εδείχθη ημίν ο κόλπος του Αβραάμ· δεξιώς γαρ ημάς ο Δεσπότης εδέξατο.
Μια ομιλία υπό το όνομα του
Κύριλλου Ιεροσολύμων, δεν είναι γνήσια, δείχνει και αυτή την άποψη του άγνωστου συγγραφέα για τελωνισμό των ψυχών: Οποίον φόβον και τρόμον δοκείς την ψυχήν έχειν εν τη ημέρα εκείνη, θεωρούσαν τους φοβερούς, και αγρίους, και απηνείς, και ανηλεείς και ατιθάσσους δαίμονας ως Αιθίοπας ζοφώδεις παριστάμενους, ως και αυτή η ιδέα μόνη χαλεπωτέρα υπάρχει πάσης κολάσεως, ούστινας ορώσα η ψυχή θορυβείται, θροείται, οδυνάται, ταράσσσεται, και συστέλλεται, προς τους του Θεού αγγέλους προσφεύγουσα; Κατέχεται ουν η ψυχή υπό των αγίων αγγέλων, δια του αέρος παρερχομένη, και υψουμένη, ευρίσκει τα τελώνια φυλάττοντα την άνοδον, και κρατούντα, και διακωλύοντα τας αναβαινούσας ψυχάς. Έκαστον τελώνιον τας οικείας αμαρτίας προσφέρει αυτών· το μεν της καταλαλιάς, όσα δια στόματος και γλώττης από ψεύδους, και όρκου, και επιορκίας, αργολογίας τε και φλυαρίας, και ματιολογίας και γαστριμαργικάς παραχρήσεις, ασωτοποσίας τε οίνου, και αμέτρους γέλωτας, και απρεπείς, και φιληκών· οι δε άγιοι άγγελοι οι την ψυχήν οδηγούντες, προφέρουσι και αυτοί όσα δια στόματος και γλώσσης ελαλήσαμεν αγαθά, προσευχάς, ευχαριστίας, ψαλμούς, ωδάς, ύμνους, και άσματα πνευματικά, αναγνώσεις των Γραφών, και όσα δια στόματος και γλώσσης αγαθά τω Θεώ προεπέμψαμεν.
Συνεχίζει κάνοντας λόγο για τα διάφορα τελώνια και αναφέρει ότι η ψυχή κλονίζεται και έχει μεγάλο φόβο εκείνη την ώρα, ψυχή ουν η ταύτα και μείζονα, και πλείονα τούτων θεωρούσα, οποίον φόβον, και τρόμον, και κλόνον δοκείς έχειν, έως ότου η απόφασις έλθη, και η ελευθερία αυτής γένηται; Εκείνη εστίν η ώρα επώδυνος, και επικίνδυνος, και πολυστένακτος, και απαραμύθητος, έως αν ίδη τί το αποβησόμενον. Αι γαρ θείαι δυνάμεις ίστανται, και πρόσωπον των ακαθάρτων πνευμάτων· και αύται τας καλάς αυτής επιφέρουσι πράξεις, δια τε των λόγων, και έργων, και λογισμών, και εννοιών· κατανοεί η ψυχή μέσον ισταμένη εν φόβω και τρόμω, έως ού εκ των πράξεων, και των έργων, και λόγων αυτής, ή κατακριθείσα δεσμευθή, ή δικαιωθείσα ελευθερωθή (των ιδίων γρα αμαρτημάτων έκαστος ταις σειραίς σφίγγεται)· και εάν ή αξία, ευσεβώς ζήσασα, και θεαρέστως βιώσασα, παραλαμβάνουσιν αυτήν άγγελοι.
Στην αντίθετη πλευρά αν έζησε αμελής ή σε ασωτία τότε ακούει την φοβερή φωνή "αρθήτω ο ασεβής, ίνα μη ίδη την δόξαν Κυρίου". Περνάμε σε ότι μας μεταφέρει ο
Μακάριος Αιγύπτιος 300-391 αυτή είναι ίσως η διασημότερη διήγηση για τα τελώνια αλλά και αυτή που μάλλον παρέχει την μεγαλύτερη μαρτυρία εναντίων τους σαν διδαχές ενός κυριολεκτικού δικαστηρίου, έλεγεν πάλιν ο αυτός άγιος Μακάριος, ότι εν μια ημέρα ην προς Κύριον τον Θεόν προσευχόμενος, είτε ανέβλεψα εις τον ουρανόν ιδών, και ιδού ην ανεωγμένος, και άγγελοι του Θεού οι μεν ανήρχοντο, οι δε κατήρχοντο, τας ψυχάς αναφέροντας τινές δε μέλανες και ζοφώδεις εν τω αέρι είχον περισπασμόν πολύν του αρπάζειν και κατασπάν τας ψυχάς των ανθρώπων, οι δε άγγελοι ανθίσταντο κραταιώς και ισχυρώς ως σφόδρα μαστίζοντες αυτούς και σώζοντες τας ψυχάς. Βλέπω δε πάλιν, και ιδού δυο άγγελοι εις τον ουρανόν ψυχήν ανθρώπου φέροντες ως ουν προσέγγισαν τω τελωνίω της πορνείας και της μοιχείας και ανδρομανίας ταύτα γαρ εισι πάντων των τελωνίων αισχρότερα· εν οδώ γαρ προς τα άνω ήγγιζον οι κατέχοντες την ψυχήν άγγελοι του Θεού ήρξατο ο άρχων του τελωνίου ταράττεσθαι και έλεγε γιατί είσαστε δίπλα σε αυτήν την ψυχή; Οι άγγελοι απάντησαν, πες τι θέλεις. Ο διάβολος είπε, μέχρι τον θάνατο του πόρνευε και την σοδομική αμαρτία έκανε και όχι μόνο αυτά, αλλά έκρινε και κοροϊδευτικά και τι ουν δείνοτερον τούτων των εγκλημάτων έχετε ευρείν εν αυτώ; λέγουσι οι άγγελοι ει και ην δεδουλωμένη η ψυχή αύτη τοις τοιούτοις πάθεσιν, αλλ' εξέκοψε ταύτα εξ αυτής πριν η το τέλος αυτής ελθείν. Λέγει δε ο Διάβολος, ουχί, ουκ έστι, ως λέγετε, αλλά αμετανόητος ετελεύτησεν έως εσχάτης αναπνοής, μηδ' όλως παυσάμενος τας ανομίας, ουδαμού ευρέθη εξαγόρευσιν ποιησάμενος των αμαρτιών αυτού πασών, ή αποχή των πονηρών ποιησάμενος, αλλ' ούτως ετελεύτησε, δούλος ων της αμαρτίας και εμός συνεργάτης. Τότε λέγει εις των αγγέλων του Θεού, αληθώς σοι τω εχθρώ ου πιστεύομεν, όλως γαρ ψεύδος υπάρχεις ακάθαρτε, αλλά κληθήτω ο άγγελος ο από του βαπτίσματος δοθείς αυτώ εις παραφυλακήν κακείνος φράσει την αλήθεια, ως έστιν.
Ως δε εκλήθη εκείσε, ην γαρ ασχολούμενος περί της ταφής του σώματος
αυτού, λέγουσιν οι άγγελοι αυτώ, ειπέ ημίν, εταίρε η ψυχή αυτή
μετανόησεν επί ταις αμαρτίαις αυτής ή συναπέθανεν αυταίς; Εν τέλει ο Σατανάς έλεγε ψέματα γιατί ο άνθρωπος αυτός είχε εξομολογηθεί και μετανοήσει και οι του φωτός άγγελοι καταγελέλετο τω διαβόλω εάσαντες αυτόν και όντως παρήλθε η ψυχή εκείνη εκ της παγίδος των θηρευόντων. MPG 34,224
Μέσα 7ου αιώνα, ο άγιος
Λεόντιος Νεαπόλεως μας δίνει μια πληροφορία για τα τελώνια η οποία προσφέρει μαρτυρία και για 2 άλλα άγια πρόσωπα ενώ χρονικά μας πάει διαδοχικά στον 6ο αιώνα,
Ιωάννης ο Ελεήμονας 556; - 619, και στον 5ο αιώνα,
Συμεών ο Στυλίτης 389; - 459.
Ο άγιος Λεόντιος αναφέρει: Συνήθιζε πάλι να λέει (εννοεί ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμονας) σαν να μιλούσε μόνος, Ιωάννη πως θα βρεις την δύναμη να περάσεις τα άγρια θηρία που είναι στις καλαμιές και τα οποία σαν τελώνες θέλουν να σε συναντήσουν; Αλίμονο σε εμένα, τι φόβος και τρόμος θα κυριεύσει την ψυχή όταν καλεστεί να δώσει λόγο σε τόσους πολλούς και άσπλαχνους κατήγορους; Και ο άγιος αυτός άνθρωπος ειδικά σημείωνε τα λόγια του Συμεών του Στυλίτη τα οποία είναι: όταν η ψυχή εξέλθει από το σώμα καθώς ανεβαίνει από την γη προς τον ουρανό συναντά δαιμονικά σώματα κάθε ένα στο δικό του τάγμα. Ένας όμιλος, τελώνιο, της υπεροψίας την συναντά, την εξετάζουν για να δουν μήπως η ψυχή έχει τα έργα τους, αλαζονεία. Το τελώνιο της συκοφαντίας την συναντά, εξετάζει μήπως έχει συκοφαντήσει και δεν έχει μετανοήσει για αυτό. Ψηλότερα είναι οι δαίμονες της πορνείας, εξετάζουν μήπως και βρουν σε αυτήν ότι επεδίωξαν να κάνει, την πορνεία. Και καθώς η αθλία ψυχή οδηγείται προς απολογία από την γη προς τον ουρανό οι άγιοι άγγελοι στέκονται στην μια πλευρά χωρίς να μπορούν να βοηθήσουν γιατί μόνο οι αρετές της μπορούν να το κάνουν αυτό. MPG 93,1631, μόνο στα Λατινικά. Είναι ο βίος του Αγίου Ιωάννη του Ελεήμονα. Επόμενη μαρτυρία θα μας προσφέρει ο
Παλλάδιος Ελενουπόλεως, 365;-430; τα λόγια που θα δούμε βρίσκεται στο έργο Λαυσαϊκή ιστορία ή Λαυσαϊκόν ή Είπε Γέρων, είναι το γνωστό Γεροντικό: Ο αυτός αββάς Θεόφιλος έλεγεν· Οίον φόβον και τρόμον και ανάγκην έχομεν ιδείν, ότε η ψυχή του σώματος χωρίζεται! Παραγίνεται γαρ προς ημάς στρατιά και δύναμις των εναντίων δυνάμεων, οι του σκότους άρχοντες, οι κοσμοκράτορες της πονηρίας και αρχαί και εξουσίαι, τα πνεύματα της πονηρίας· και τρόπω τινί δίκης κατέχουσι την ψυχήν, επιφέροντες πάντα αυτής τα εν γνώσει και αγνοία αμαρτήματα, απο νεότητος έως της ηλικίας ης κατελήφθη. Ίστανται ουν κατηγορούντες πάντα τὰ πεπραγμένα υπ' αυτής. Λοιπόν οποίον τρόμον δοκείς την ψυχήν εχειν εν τη ώρα εκείνη, εως ου η απόφασις εξέλθη, και ελευθερία γένηται αυτής; τούτο ἐστιν η ώρα της ανάγκης αυτής, εως ου ίδη τι το αποβησόμενον αυτή. Και πάλιν αι θείαι δυνάμεις ίστανται κατά πρόσωπον των εναντίων, και αυταί τα καλά αυτής επιφέρουσαι. Κατανόει ουν η ψυχή μέση ισταμένη ποίω άρα φόβῳ και τρόμω στήκει, έως ου η κρίσις αυτής απόφασιν λάβη παρά του δικαίου κριτού. Και εάν μεν η αξία, εκείνοι λαμβάνουσιν επιτιμίαν, και αυτή αρπάζεται απ' αυτών· και λοιπόν αμέριμνος ει, μάλλον δὲ κατοικεί κατά το γεγραμμένον· Ως ευφραινομένων πάντων η κατοικία εν σοί. Τότε πληρούται το γεγραμμένον· Απέδρα οδύνη και λύπη και στεναγμός· τότε απαλλαγείσα πορεύεται εις εκείνην την ανεκλάλητον χαράν και δόξαν, εις ην καταστήσεται. Εάν δε ευρεθή εν αμελεία ζήσασα, ακούει την δεινοτάτην φωνήν· Αρθήτω ο ασεβής, ίνα μη ίδη την δόξαν Κυρίου. Τότε αυτήν καταλαμβάνει ημέρα οργής, ημέρα θλίψεως, ημέρα σκότους και γνόφου. Παραδιδομένη εις το εξώτερον σκότος, και εις το αιώνιον πυρ κατακριθείσα, εις απεράντους αιώνας κολασθήσεται. Τότε που η καύχησις του κόσμου; που η κενοδοξία; που η τρυφή; που η απόλαυσις; που η φαντασία; που η ανάπαυσις; που ο κόμπος; που τα χρήματα; που η ευγένεια; που πατήρ; που μήτηρ; που αδελφός; τις δυνήσεται τούτων εξελέσθαι την υπό πυρός φλεγομένην, και υπό πικρών βασάνων κατεχομένην; Τούτων ούτως γινομένων, ποταπούς δει υπάρχειν ημάς εν αγίαις αναστροφαίς και ευσεβείαις; ποταπήν αγάπην οφείλομεν κτήσασθαι; ποταπήν αγωγήν; ποταπήν πολιτείαν; ποταπόν δρόμον; οποίαν ακρίβειαν; οποίαν προσευχήν; οποίαν ασφάλειαν; Ταύτα γαρ, φησί, προσδοκώντες, σπουδάσωμεν άσπιλοι και αμώμητοι ευρεθήναι αυτώ εν ειρήνη, ίνα καταξιωθώμεν αυτού ακούσαι λέγοντος· Δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου, εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. MPG 65, 200.
Τα ίδια λόγια θα παραθέσει στα Παράλληλα ο
Ιωάννης Δαμασκηνός 676-749, παραθέτει την ομιλία Κυρίλλου από το φοβούμαι τον θάνατον ότι πικρός μοι εστιν έως το ή της βασιλείας αντιποιήθητι και από την διήγηση περί του αββά Θεοφίλου από το Οίον φόβον και τρόμον και ανάγκην έως το εις απεράντους αιώνας κολασθήσεται.
Επόμενος θα είναι ο πολύ γνωστός
Ιωάννης της Κλίμακος 523 - 606 στο έργο του Κλίμαξ, κεφάλαιο Περί μνήμης θανάτου μας λέει, Ο
νους του πρακτικού μπορεί να ασκεί πολλών ειδών εργασίες. Να σκέπτεται
δηλαδή την αγάπη προς τον Θεό, να θυμάται τον Θεό, να θυμάται την
ουράνιο βασιλεία, να θυμάται τον ζήλο των Μαρτύρων, να θυμάται ότι ο
Θεός είναι πανταχού παρών, όπως ο Ψαλμωδός που έλεγε, "προωρώμην τον
Κύριον". Να θυμάται ακόμη τους αγίους αγγέλους, τον χωρισμό της ψυχής
του από το σώμα, την συνάντηση με τα τελώνια του αέρα, την απόφαση του
Κριτή, την κόλαση. Προχωρώντας θα δούμε ότι ο
Ανδρέας Κρήτης 660-740 στην ακολουθία του Εις Ψυχορραγούντα κάνει λόγο για "όχλο πονηρών πνευμάτων που περιμένουν να βγει η ψυχή από το σώμα και έχοντας γραμμένες τις αμαρτίες φωνάζουν με ένταση ζητώντας με ξεδιαντροπιά την ψυχή". Κάνει λόγο για "τελώνια πονηρά" λόγο για "ζυγαριά που έχει γύρει κατά αυτού και πρέπει να αντισταθμίσει με έργα αγαθά" τα οποία όμως δεν υπάρχουν και ζητεί την λύτρωση.
Ιδού εφέστηκεν όχλος των πονηρών πνευμάτων κατέχοντες των εμών αμαρτιών εγγραφάς και κράζουσι σφοδρώς εκζητούντες αναιδώς την ταπεινήν μου ψυχήν.
Αγαπητοί μου αδελφοί τας εμάς καθορώντες αμαρτίας κειμένας εν τη στάθμη του ζυγού Χριστόν τον πάντων Θεόν δυσωπείτε ίλεων γενέσθαι μοι.
Ελεήσατέ με Άγγελοι πανάγιοι Θεού του παντοκράτορος και λυτρώσασθε τελωνίων πάντων πονηρών, ουκ έχω γαρ έργον αγαθόν αντισταθμίζειν τω ζυγώ των φαύλων πράξεων. Αυτός που ομιλεί βλέπει τελώνια να τον περιμένουν από την άλλη πρέπει να παρατηρήσουμε ότι η καταδικαστική απόφαση έχει ήδη έρθει ενώ είναι έτοιμος να πεθάνει, ήλθε γαρ δεινή, εκ των άνω απόφασις. Οπότε όπως είναι λογικό δεν χρειάζεται κάποιο εναέριο δικαστήριο όπου σε αυτό θα έρθει απόφαση επιβεβαιωτική αυτής του Θεού. Δηλαδή η ακολουθία δεν κάνει λόγο για τελώνια όπως τα γνωρίζουμε και είναι λάθος όταν έρχεται προς επιβεβαίωση της θεωρίας των τελωνίων.
Νυν
στενάξατε πάντα της γης τα πέρατα, επ’ εμοί τω αθλίω, και συνδακρύσατε,
ήλθε γαρ δεινή, εκ των άνω απόφασις, χείράς μου δεθήναι, και πόδας
εξωσθήναι.
Η εικόνα της έξωσης που βλέπουμε είναι από τον βασιλικό γάμο.
Πεθαίνει χωρίς να έχει καθαρό τον χιτώνα του βαπτίσματος οπότε έχει έρθει άνωθεν απόφαση να δεθεί χέρια και πόδια και να πεταχτεί έξω από τους διακόνους, δηλαδή τους αγγέλους. Το Ευαγγελικό απόσπασμα για τον βασιλικό γάμο μας λέει: εἰσελθὼν δὲ ὁ βασιλεὺς θεάσασθαι τοὺς ἀνακειμένους εἶδεν ἐκεῖ ἄνθρωπον οὐκ ἐνδεδυμένον ἔνδυμα γάμου, καὶ λέγει αὐτῷ· ἑταῖρε, πῶς εἰσῆλθες ὧδε μὴ ἔχων ἔνδυμα γάμου; ὁ δὲ ἐφιμώθη. τότε
εἶπεν ὁ βασιλεὺς τοῖς διακόνοις· δήσαντες αὐτοῦ πόδας καὶ χεῖρας ἄρατε
αὐτὸν καὶ ἐκβάλετε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ
βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. πολλοὶ γάρ εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί.
Έτσι εφόσον έχει έρθει η συγκεκριμένη απόφαση ενώ είναι ακόμη ζωντανός, τότε στην τελική Κρίση πρόκειται να καταδικαστεί, Θεόν ουκ έτι εγώ μνησθήσομαι, ουκ έτι γαρ εν άδη μνημονεύειν τον Κύριον αλλά σκότει δεινώ καλυπτόμενος, κάθηται περιμένων την εξανάστασιν πάντων των βροτών ανακριθείς, εις πυρ βληθήσομαι.
Στην ακολουθία διαβάζουμε "Θεοτόκε βοήθησε με", "φίλοι μου παρακαλέστε τον Θεό", "άγγελοι ελεήστε με και αφήστε με να ζήσω έστω λίγο ώστε να μετανοήσω", προς του Θεού φωτεινούς Αγγέλους εκβοώ, μικρόν εάσατέ με ζην, άλλ' ουδείς ο εισακούων μου, το οποίο ξεκάθαρα μας ομιλεί για μετάνοια στην εδώ ζωή.
Η ακολουθία όπως είναι φυσικό παρουσιάζει τον Θεό σαν απόλυτο Κριτή, τον πάντων Θεόν δυσωπείτε ίλεων γενέσθαι μοι -- εκ των άνω απόφασις, παρουσιάζει τους αγγέλους ως διακόνους Θεού, εἶπεν ὁ βασιλεὺς τοῖς διακόνοις· δήσαντες αὐτοῦ πόδας καὶ χεῖρας ἄρατε
αὐτὸν καὶ ἐκβάλετε Ματθ. 22,13 -- χείράς μου δεθήναι, και πόδας
εξωσθήναι, παρουσιάζει τον άνθρωπο ότι πρέπει να μετανοήσει εν ζωή, ὅτι οὐκ ἔστιν ἐν τῷ θανάτῳ ὁ μνημονεύων σου· ἐν δὲ τῷ ᾅδῃ τίς ἐξομολογήσεταί σοι; Ψαλμ. 6,6 -- Θεόν ουκ έτι εγώ μνησθήσομαι, ουκ έτι γαρ εν άδη μνημονεύειν τον Κύριον. Όπως παρατηρούμε σε όλα αυτά τα λόγια που προέρχονται από την Βίβλο η πορεία είναι προδιαγεγραμένη, δεν περιλαμβάνει τελωνισμό. Ο Θεός βγάζει απόφαση, πρόκειται να πάει στον Άδη, ο άνθρωπος πεθαίνει, οι άγγελοι τον βγάζουν από την αίθουσα του γάμου, τουτέστιν θα πεθάνει και άμεσα θα καταδικαστεί. Οι δαίμονες όπως μας λέει η ακολουθία δεν έχουν κανένα λόγο στην απόφαση, αυτή έχει έρθει άνωθεν. Δεν θα ήταν δυνατόν να έχει βγεί εκ των άνω απόφασις δηλαδή απόφαση εκ Θεού και αυτή να επικυρώνεται ή να εφεσιβάλλεται από τους δαίμονες. Θα ήταν βλάσφημο να λέει η ακολουθία ότι έχει έλθει δεινή απόφαση αλλά έπειτα γίνεται νεο δικαστήριο δαιμόνων ή στην αντίθετη πλευρά να έχει βγει μεν καλή απόφαση αλλά αυτή να εφεσιβάλλεται από τους δαίμονες σε ένα εναέριο δικαστήριο. Επίσης δεν είναι δυνατόν να μην έχει βγει κάποια κρίση. Οι λέξεις τελωνίων πάντων πονηρών δεν πρέπει να εννοηθούν ως τα γνωστά τελώνια τα οποία ζυγίζουν πράξεις κρατώντας χειρόγραφα αλλά ως δαίμονες οι οποίοι μετά την αποχώρηση Θεού εκ της αμετανοησίας περιμένουν να πάρουν την ψυχή. Η στάθμη του ζυγού δεν είναι στα τελώνια αλλά είναι η στάθμη του Θεού ο οποίος έχει βγάλει καταδικαστική απόφαση και οι δαίμονες περιμένουν τον θάνατο του ανθρώπου ώστε απλώς να οδηγήσουν στην κόλαση. Η ακολουθία μας διδάσκει πολλά όπως το ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να περιμένει όσο αφορά την μετάνοια, ότι η απόφαση έρχεται άνωθεν και όχι έπειτα από κάποιο εναέριο δικαστήριο, ότι οι δαίμονες κράζουσι σφοδρώς όχι για να τρομάξουν αλλά κυρίως διότι φοβούνται την φιλανθρωπία του Θεού ο οποίος μπορεί και την τελευταία στιγμή να τους αρπάξει το απολλωλός, εξ ου και η ψυχορραγία η οποία είναι ωφέλιμη και στον ψυχορραγούντα και στους άλλους. Τας εμάς καθορώντες αμαρτίας κειμένας εν τη στάθμη του ζυγού Χριστόν τον πάντων Θεόν δυσωπείτε ίλεων γενέσθαι μοι -- ουκ έχω γαρ έργον αγαθόν αντισταθμίζειν τω ζυγώ των φαύλων πράξεων -- εκ των άνω απόφασις. Είναι λάθος να παρουσιάζεται ότι η ακολουθία ομιλεί για τελώνια. Τις παρακλήσεις της ακολουθίας μπορούμε να παρατηρήσουμε με κάποια ομοιότητα 100 χρόνια αργότερα από όταν συντέθηκε αυτή σε μια διήγηση για έναν στρατιώτη και στην ικεσία του "Ελεήστε με!".
Την διήγηση μεταφέρει ο
Γεώργιος μοναχός ή αμαρτωλός. Είναι άγνωστος μοναχός. Συνέγραψε την περίοδο του αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ' 842–867. Αποκαλεί τον εαυτό του εκτός από μοναχό και "Γεώργιος αμαρτωλός", είναι συγγραφέας του έργου: Χρονικόν, βιβλία τέσσερα. Σε αυτό το έργο διαβάζουμε: Στην Καρχηδόνα της Τυνησίας ζούσε ένας στρατιώτης πολύ άσωτος ο οποίος όμως εξ αιτίας μιας επιδημίας που μάστιζε την πόλη κατανύχτηκε και την εγκατέλειψε. Φεύγοντας πήγε σπίτι του αλλά από δαιμονική ενέργεια διέπραξε μοιχεία, πλάγιασε με την γυναίκα ενός γεωργού. Ξαφνικά όμως πέθανε και τον έθαψαν δίπλα σε ένα μοναστήρι. Την επαύριο της ταφής του όταν οι μοναχοί έψαλλαν την ακολουθία της τρίτης ώρας ακούστηκε μια φωνή μέσα από τον τάφο του που φώναζε, "Ελεήστε με δούλοι του Θεού! Ελεήστε!". Αυτοί αμέσως έτρεξαν άνοιξαν τον τάφο και βρήκαν τον στρατιώτη να κάθεται και να φωνάζει "Ελεήστε!".
Γρήγορα τον έβγαλαν έξω και τον ρώτησαν τι συνέβη. Αυτός τους παρακάλεσε να τον πάνε στον επίσκοπο Θαλάσσιο. Όταν τον πήγαν ο επίσκοπος του είπε, διηγήσου τι έγινε και βρέθηκες ζωντανός ώστε να δοξάσουμε τον Θεό. Αυτός με πολλά δάκρυα άρχισε να διηγείται λέγοντας, εγώ ο άθλιος και ταλαίπωρος που βλέπεις πάτερ, πέθανα με αμαρτίες και καθώς είχα πεθάνει βλέπω να στέκονται δίπλα μου κάποιοι με μαύρο χρώμα σαν Αιθίοπες. Και μόνο να τους βλέπεις φοβόσουν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, η ψυχή μου ταρασσόταν. Ενώ ήταν δίπλα μου αυτές οι φοβερές παρουσίες βλέπω να έρχονται δυο νέοι ευειδείς και λευκοφορεμένοι. Τελευτών εθεώρουν τινάς Αιθίοπας, εστώτας πλησίον μου, ως και αυτή η θεωρία μόνη χαλεπωτέρα πάσης υπάρχει κολάσεως, ούστινας ορών, η αμαρτωλός μου ψυχή ταράττεται προς εαυτήν και συστέλλεται. Παρισταμένων δε μοι των τούτων φοβερών Αιθιόπων, θεωρώ νεανίσκους δυο λευχειμονούντας ευειδείς άγαν, οίτινες την ψυχήν μου παραλαβόντες και από της γης αυτίκα προς ουρανόν ανυψούμενοι, ευρίσκομεν τελώνια φυλάττοντα μετά πολλής ακριβείας την άνοδον και κωλύοντα τας ανερχομένας ψυχάς και λογοθετούνταν καθ' έκαστον τελώνιον την οικείαν αμαρτίαν, το μεν γαρ του ψεύδους, το δε του φθόνου, το δε της λοιδωρίας· και απλώς ούτως καθ' εξής έκαστον πάθος ιδίους έχει τελωνάρχας και δικολόγους, υφ' ων κρατούμενος εθεώρουν τους οδηγούντας με νεανίσκους βαστάζοντας ως εν βαλαντίω τας καλάς μου πράξεις, αφ' ου λαμβάνοντες και αντισταθμίζοντες τοις πονηροίς έργοις μου, οις προσέφερον ακριβολογούντες οι πονηροί ζυγοστάται και της αεροπορίας οδοστάται, μόλις απελυόμεθα· εκδαπανηθέντων δε πάντων των αγαθών μου έργων και προς την πύλην του ουρανού φθάσαντες εν η το τελώνιον της πορνείας ην, συνεσχεθείς υό των ζοφερών εκείνων Αιθιόπων, προσέφερον πάσαν μου πορνείαν και σωματικήν αμαρτίαν, ην από δεκαετούς χρόνου της ηλικίας μου διεπραξάμην ο άθλιος. Απολογούμενοι οι άγγελοι υπέρ μου για τις αμαρτίες που είχα με αρχή από τα δέκα μου χρόνια, απάντησαν ότι όλα τα αμαρτήματα που έκανα μέχρις ότου ήμουν στην πόλη ήταν συγχωρημένα γιατί μετανόησα. Οι δαίμονες όμως απάντησαν "ναι πράγματι, αλλά μετά όμως που έφυγε από την πόλη έπεσε σε μοιχεία και πέθανε χωρίς να μετανοήσει". Τότε έφυγαν οι άγγελοι από δίπλα μου. Με άφησαν οι άγγελοι και με άρπαξαν οι δαίμονες και χτυπώντας με κάτω στον Άδη σε ένα τόπο φρικτό και δυσώδη με έριξαν. Εκεί ο κάθε ένας κολασμένος σκεφτόταν τις πονηρές του πράξεις και την μέλλουσα απολογία μπροστά στον Χριστό και την κόλαση που θα υποστεί. Φοβερά στην συνείδηση προβασανιζόταν αναλογιζόμενος τον χωρισμό από τον Θεό και την δόξα των αγίων και την αιώνια καταδίκη με τον διάβολο. Απαρηγόρητα λυπάται και στενάζει. Καθώς μαζί με αυτούς και εγώ πενθούσα, βλέπω ξανά τους δυο λευκοντυμένους νέους τους οποίους παρακάλεσα να με βγάλουν από εκεί ώστε να μετανοήσω. Αυτοί όμως μου είπαν, "μάταια παρακαλάς, κανείς δεν μπορεί να εξέλθει από εδώ μέχρι να γίνει η ανάσταση". Εγώ όμως επέμενα να τους παρακαλώ και φώναξα "ελεήστε με! δεν ήξερα ότι αυτά θα πάθω. Από εδώ και στο εξής αληθινά μετανοώ και θα γίνω ωφέλιμος σε πολλούς αν επανέλθω στην ζωή". Εν τέλει οι άγγελοι τον σπλαχνίστηκαν και πήγαν την ψυχή του μπροστά στο σώμα του. Επειδή όμως το σώμα ήταν μαύρο και δυσώδες φοβόταν να μπει. Τότε του είπαν οι άγγελοι "αν δεν μπεις θα γυρίσεις στον τόπο που ήσουν, οπότε μπες ώστε να σωθείς εσύ και να σώσεις και άλλους όπως αποφάσισε ο Κύριος". Τότε μπήκα στο σώμα και αυτό αναστήθηκε. Σηκώθηκα και άρχισα να φωνάζω "Ελεήστε με!". Τότε ο επίσκοπος και οι υπόλοιποι βλέποντας τον να έχει δάκρυα και καταπονημένο του είπαν να φάει κάτι. Αυτός όμως έφυγε και πήγαινε στις εκκλησίες. Εκεί φωνάζοντας δυνατά με δάκρυα έλεγε στους ανθρώπους "αλίμονο στους αμετανόητους ποια φοβερά κόλαση και ακριβής εξέταση τους περιμένει". Νήστευε αγρυπνούσε και με την όλη καλή ζωή του μετά την ανάσταση αναχώρησε εν Κυρίω. Μάλιστα όταν επρόκειτο να πεθάνει έλαβε πληροφορία 12 ημέρες πριν ότι θα αναχωρήσει.
Στο τέταρτο βιβλίο του ο Γεώργιος παραθέτει πολλά αποσπάσματα από διάφορους αγίους οι οποίοι κάνουν λόγο για τα τελώνια. Ανάμεσα σε αυτούς που παραθέτει είναι κάποια από τον Χρυσόστομο, τον Μέγα Αθανάσιο, τον Διάδοχο Φωτικής, αλλά και όσα μας λέει ο
Μαρτύριος Αντιοχείας επειδή γαρ, της ψυχής από σώματος χωριζομένης μετά την εντεύθεν απαλλαγήν, ευθύς προσαπαντώσιν αυτή αγγελικαί δυνάμεις αγαθαί και δαιμόνων στίφος πονηρότατων, ίνα προς την ποιότητα των έργων ως έπραξαν πονηρών και αγαθών, επί τους αξίους τόπους ή ούτοι ή εκείνοι, ταύτην αποκομίσωσιν φυλαχθησομένην ως της τελευταίας κρίσεως. Συνεχίζει ο Γεώργιος με όσα είπε ο
Μάξιμος Ομολογητής, 580-662, ο αμαρτωλός μετά το τέλος της ζωής, της ζωής το πέρας δεχόμενος, βία του σώματος μετ' οργής εξωθείται και μη βουλόμενος; τις κεκηληδωμένων εαυτώ συνεπίστάμενος την συνείδησιν, ου δέοικε την ωμοτάτην των πονηρών δαιμόνων βαρβαρώδη υπάντυσιν, εκάστου τούτων κατά τον αέρα μετά την έξοδον προς εαυτόν αφειδώς την αθλίαν ψυχήν έλκοντος και τω ελέγσω των αυτή πεπραγμένων καταισχύνοντος και πάσης εμποιούντος αυτή τοις επί τοις μέλλουσιν αγαθοίς ελπίδος ελεεινήν απόγνωσιν; - Μετά δε την γενομένην κατά τον αέρα προς τα πνευματικά της πονηρίας διάγνωσιν τε και λογοθέτησιν η προς τον άδην κατάπτωσις διαδέχεται και παροίκησις.
Διάφορα αποσπάσματα για το θέμα μπορούμε να βρούμε ερανισμένα στον Γεώργιο μοναχό στον Ιωάννη Δαμασκηνό αλλά και στην Φιλοκαλία, σε αυτην βλέπουμε ότι ο
Διάδοχος Φωτικής 5ος αιώνας μας λέει Εάν μη πρεπόντως και περί αυτών εξομολογησώμεθα, δειλίαν τινά άδηλον εν τω καιρώ της εξόδου ημών ευρήσομεν εν εαυτοίς. Εχρήν δε και ημάς εύχεσθαι τους αγαπώντας τον Κύριος εκτός παντός φόβου τότε ευρίσκεσθαι. Ο μεν γαρ φόβω ευρισκόμενος τότε, ελευθερίω τρόπω τους ταρταρέους ου παρελεύσεται άρχοντας. Φιλοκαλία
Αν δεν εξομολογηθούμε όπως πρέπει θα δοκιμάσουμε δειλία στην ώρα του θανάτου μας. Θα έπρεπε εμείς που αγαπούμε τον Κύριο να προσευχόμαστε να βρεθούμε τότε χωρίς κανένα φόβο. Γιατί εκείνος που δοκιμάζει τότε φόβο δε θα περάσει ελεύθερα από τους άρχοντες του ταρτάρου γιατί θα έχουν σαν συνήγορο της κακίας τους τη δειλία της ανεξομολόγητης ψυχής. Το ανωτέρω απόσπασμα από τον Διάδοχο Φωτικής παραθέτει μαζί με άλλα που είδαμε και ο
Αναστάσιος Σιναΐτης επίσκοπος Αντιοχείας, MPG 89, 536 και ο
Αντώνιος μοναχός "η μέλισσα" 11-12ος αιώνας MPG 136, 957.
Eίναι πάρα πολλοί όσοι παραθέτουν από προγενέστερους συγγραφείς. Συνεχίζοντας τις παραθέσεις ο Αναστάσιος μας λέει ότι ο
Όσιος Νείλος είπε, όντως φοβερόν το του θανάτου μυστήριον, ότε απαιτούντων την ψυχήν επιστασία φοβερά συνέχει, φρίττουσαν αυτήν προς την έξοδον, και δείματι και σχήματι φοβερά· ότε και οι δαίμονες ονειδίζοντες την αμαρτίαν, προς αυτούς έλκουσιν εις αμειδή και σκυθρωπά χωρία, ως προ της βασάνου την κατάπληξιν ικανήν είναι την κόλασην· ότε η συνείδησις επιστρέφουσα προς τα πεπλημμελημένα, τρέμει την προς αξίαν των ημαρτημέων περιμένουσαν κόλασιν. Στην συνέχεια θα δούμε όσα μας μεταφέρει για το θέμα ο
Ησύχιος Πρεσβύτερος Ουχ ορά φως ηλίου ο γεννηθείς τυφλός· ούτως ο μη οδεύων εν νήψει, ούχ ορά πλουσίως τας μαρμαρυγάς της άνωθεν χάριτος· ούτε ελευθερωθήσεται εκ πονηρών και μισητών τω Θεώ έργων τε και λόγων και εννοιών· οι ουκ ελευθερίω τρόπω εν τη εξόδω τους ταρταρέους παρελεύσονται άρχοντας. MPG 93,1481
Αναπτάσα η ψυχή δια θανάτου εν αέρι, εν πύλαις ουρανίαις μεθ' εαυτής υπερ αυτής Χριστόν έχουσα, ούτε εκεί τους εχθρούς αυτής αισχυνθήσεται, αλλά παρησία, ως νην και τότε λαλήσει εν πύλαςι προς αυτούς. MPG 93,1525
Όποιος γεννήθηκε τυφλός δεν βλέπει το φως του ήλιου, έτσι και όποιος δεν ζει με νήψη δεν βλέπει τις πλούσιες ακτινοβολίες της χάρης που έρχεται από τον ουρανό. Ούτε θα ελευθερωθεί ποτέ από τα πονηρά έργα και λόγια και σκέψεις που μισεί ο Θεός. Κατά την έξοδο του από την ζωή δεν θα περάσει ελεύθερα από τους άρχοντες του σκοτεινού ταρτάρου.
Όποια ψυχή έχει τον Χριστό μαζί της όταν θα πετάξει στον αέρα ούτε εκεί θα ντραπεί τους εχθρούς της αλλά όμοια με όταν είναι αν ζωή με θάρρος θα μιλήσει σε αυτούς.
Τον Ησύχιο παραθέτουν και οι
Κάλλιστος και Ιγνάτιος Ξανθόπουλοι, μοναχοί, ο Κάλλιστος διετέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Παραθέτουν την μαρτυρία στο έργο "Μέθοδος και κανόνας ακριβής για όσους διαλέγουν τον μοναχισμό", MPG 147,729 Επόμενος ο
Ιωάννης Καρπάθιος 7ος αιών. Ο άγιος μας λέει την εξής πάρα πολύ ενδιαφέρουσα διδαχή Μαχόμενος και ονειδίζων μετά θράσους επέρχεται ο εχθρός τη ψυχή εξελθούση του σώματος, κατήγορος γινόμενος πικρός τε και φοβερός επί τοις επταισμένοις. Αλλ' εστιν ιδείν τότε την θεοφιλή και πιστοτάτην ψυχήν, καν πολλάκις το πριν ετρώθη αμαρτίαις. Όταν η ψυχή βγει από το σώμα, ο εχθρός διάβολος ορμά εναντίον της με θρασύτητα και την πολεμά και την ονειδίζει και γίνεται αυστηρός και φοβερός κατήγορος των αμαρτιών της. Αλλά τότε μπορεί να δει κανείς την ψυχή που αγαπά το Θεό, παρά το ότι πολλές φορές είχε πληγωθεί από αμαρτίες, να μην τρομάζει από τις εφόδους και απειλές του αλλά μάλλον να ενισχύεται με τη χάρη του Κυρίου. Οι άγγελοι την οδηγούν, την κάνουν να έχει θάρρος και αυτή περιτειχισμένη από το φως της πίστεως φωνάζει δυνατά στον Διάβολο, τι κοινό υπάρχει ανάμεσα σε εμένα και σε εσένα εχθρέ του Θεού; Είσαι δραπέτης, δεν έχεις καμία εξουσία με εμάς τους δούλους του Θεού, τότε ο Διάβολος φεύγει πίσω θρηνώντας και η ψυχή πάει στον τόπο που της έχει ορίσει ο Κύριος ανάλογα με την κατάστασή της. Φιλοκαλία. Φτάνοντας στο τέλος των παραθέσεων ας δούμε όσα μας λέει ο
Θεόγνωστος, δεν γνωρίζουμε κάτι για αυτόν, είναι εντελώς άγνωστος, άρρητος και ανέκφραστος ηδονή της εν πληροφορία χωριζομένης ψυχής του σώματος και απεκδυομένης οτύτο, ώσπερ ιμάτιο. Τη γαρ των ελπιζομένων ήδη επιτυχία, αποτίθεται τούτο αλύπως, χωρούσα μετ' ειρήνης, προς τον υψόθεν ήκοντα φαιδρόν και ιλαρόν άγγελον, και ανεμποδίστως διαπερώσα συν αυτώ τον αέρα, μηδ' όλως παραβλαπτομένη από των της πονηρίας πνευμάτων.
Σε όσους είχαν νήψη, αυτούς όταν πεθάνουν άγγελος τους παραλαμβάνει και ανεμπόδιστα περνάνε τα τελώνια χωρίς καθόλου να βλάπτονται. Φιλοκαλία. Τελευταίος στην σειρά μαρτυριών έρχεται ο
Θεόδωρος επίσκοπος Εδέσης, προ οφθαλμού έχει αεί την τελευταίαν του θανάτου ώρα, μνήσθητι της του κόσμου ματαιότητος, ως απατηλή εσιν, ως ασθενής ως ουδαμινή, εννόει του φρικτού λογοθεσίου την συμφοράν, όπως μέλλουσιν οι πικροί φορολόγοι κατ' είδος παριστάν τας πράξεις ημών, τους λόγους, τας ενθυμήσεις, ας αυτοί μεν υπέβαλλον, ημάς δε υποδεχομένους είχον. Να έχεις μνήμη θανάτου και να κατανοήσεις τα τελώνια όπου εκεί οι δαίμονες κατά είδος θα αναφέρουν τις πράξεις τα λόγια και τις ενθυμήσεις που εμείς αποδεχθήκαμε όταν μας υπέβαλαν.
Παραπομές σε κείμενα
Υπάρχουν κάποιες αναφορές σε λειτουργικά κείμενα ή σε ομιλίες οι οποίες λέγεται ότι κάνουν λόγο για τελώνια. Η παραπομπή στην ακολουθία εις ψυχορραγούντα ειναι λανθασμένη, η ακολουθία δεν κάνει λόγο για τελώνια όπως τα γνωρίζουμε. Μια ομιλία που λέγεται ότι κάνει λόγο περί τελωνείων είναι από τον
Ιππόλυτο Ρώμης ο οποιος κάνει μια περιγραφή για τις ψυχές που οδηγούνται στον Άδη:
Μια γαρ είς τούτο το χωρίον κάθοδος, ου τη πύλη εφεστώτα αρχάγγελον άμα στρατιά πεπιστεύκαμεν, ην πύλη διελθόντες οι καταγόμενοι υπό των επί τα ψυχάς τεταγμένων, ου μια οδώ πορεύονται· αλλ' οι μεν δίκαιοι εις δεξιά φωταγογούμενοι, και υπό των εφεστώτων κατά τόπον αγγέλων υμνούμενοι, άγονται εις χωρίον φωτεινόν, ενω οι απ' αρχής δίκαιοι πολιτεύονται, ουχ υπ' ανάγκης κρατούμενοι, αλλά της των ορωμένων αγαθών θεωρίας αεί απολαύοντες, και τη τω εκάστοτε κανών ορωμένων προσσδοκία ηδόμενοι, κακείνα τούτων βελτίονα ηγούμενοι, ου ο τόπος ου καματηφόρος γίνεται. Ου καύσων, ου κρύος, ου τρίβολος εν αυτών, αλλ' η των Πατέρων δικαίων ορωμένη όψις πάντοτε μειδιά, αναμενόντων την μετά τούτο το χωρίον ανάπαυσιν, και αιωνίαν αναβίωσιν εν ουρανώ. Τούτο δε όνομα κικλήσκομεν, κόλπον Αβραάμ. Οι δε άδικοι εις αριστερά έκλονται υπό αγγέλων κολαστών, ουκέτι εκουσίως πορευόμενοι, αλλά μετά βίας ως δέσμιοι ελκόμενοι· οις οι εφεστώτες άγγελοι, επιγελώντες διαπέμπονται, επονειδίζοντες, και φοβερώ όμματι επαπειλούντες, εις τα κατώτερα μέρη ωθούντες, ους αγομένους έλκουσιν οι εφεστώτες εως πλησίον της γεένης. MPG 96, 544 σε αυτόν τον τόμο είναι τα Παράλληλα του Δαμασκηνού.
Το έργο για αρκετούς αιώνες αποδιδόταν στον Φλάβιο Ιώσηπο, ο Δαμασκηνός ο οποίος το παραθέτει στα Παράλληλα το αποδίδει στον Ιώσηπο. Η ομιλία αυτή δεν μπορεί να ειπωθεί ότι κάνει κάποια αναφορά σε τελώνια, οι δαίμονες που αρπάζουν τους αμαρτωλούς είναι απλά η αντίθετη εικόνα από τον Λάζαρο. Οι άγγελοι οδηγούν τους δικαίους στον κόλπο Αβραάμ οι δαίμονες οδηγούν στην καταδίκη τους αμαρτωλούς. Ο Ιωάννης ενώ παρουσιάζει για το θέμα των τελωνίων άλλες μαρτυρίες δεν την παραθέτει όταν ομιλεί για αυτά.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου