Προφήτου Ιερεμία, Οσίας Ισιδώρας, Αγίας Ταμάρας, Αγίου Φιλοσόφου μάρτυρος
Το βλέμμα του Χριστού
Αγαπητοί στην σημερινή ανάρτηση θα δούμε το βλέμμα του Θεού, αυτή βέβαια είναι μια ανθρώπινη έκφραση που όμως έχει την σημασία της. Το βλέμμα του Θεού όπως και όλα τα του Θεού δεν είναι το συνηθισμένο βλέμμα ενός απλού ανθρώπου καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Σαμουήλ· μὴ ἐπιβλέψῃς ἐπὶ τὴν ὄψιν αὐτοῦ μηδὲ εἰς τὴν ἕξιν μεγέθους αὐτοῦ, ὅτι ἐξουδένωκα αὐτόν· ὅτι οὐχ ὡς ἐμβλέψεται ἄνθρωπος, ὄψεται ὁ Θεός, ὅτι ἄνθρωπος ὄψεται εἰς πρόσωπον, ὁ δὲ Θεὸς ὄψεται εἰς καρδίαν. Α Βασ. 16,7
Ο Σαμουήλ πήρε εντολή να πάει στο σπίτι του Ιεσαί ώστε να χρίσει ένα από τα παιδιά του βασιλιά, ποιο ακριβώς δεν του αποκάλυψε ο Κύριος ώστε να διδαχθούμε. Μπαίνοντας στο σπίτι ο προφήτης Σαμουήλ είδε ένα από τα παιδιά, τον Ελιάβ, αυτός είχε ωραίο ανάστημα και ήταν ευειδής, έτσι θεώρησε ότι αυτόν έχει εκλέξει ο Κύριος. Μόλις κάνει αυτήν την σκέψη ο Κύριος τον πληροφορεί εσωτερικά λέγοντας, μη προσέχεις και μη παρασύρεσαι από την εξωτερική όψη του Ελιάβ, από την ωραιότητα και το ανάστημά του, διότι εγώ αυτόν τον απέρριψα. Ο Θεός δεν βλέπει όπως βλέπετε οι άνθρωποι, ο άνθρωπος βλέπει το πρόσωπο ο Θεός όμως όψεται εις καρδίαν.
Ο Ελιάβ ήταν αγαθός οράσει ανθρώπινη ο Δαυίδ όμως ήταν ἀγαθὸς ὁράσει Κυρίῳ. Α Βασ. 16,12 Για αυτό και μόνο ένας άγιος μπορεί να αναγνωρίσει έναν άγιο, θα έχουμε ακούσει ότι ο γέροντας Παΐσιος έλεγε ότι ο τάδε είναι άγιος ή έλεγε ότι στο Όρος υπάρχουν τόσοι άγιοι, εκεί εκεί και εκεί. Τα θαύματα ή το προορατικό χάρισμα που βλέπουμε με τα σωματικά μάτια είναι ένδειξη αγιότητας, η πληροφορία Κυρίου στους νοερούς οφθαλμούς απόδειξη αγιότητας. Ο Κύριος δεν έχει ίδια μάτια με αυτά του ανθρώπου, με την ματιά του εξιχνιάζει τους ωκεανούς και τις καρδίες των ανθρώπων, γνωρίζει επακριβώς όλες τις σκέψεις και τα έργα τους διότι είναι παντογνώστης και βλέπει όλα τα χρονικά σημεία των αιώνων. Αναγγέλλει παρελθόντα και μέλλοντα, αποκαλύπτει τα απόκρυφα μέχρι και του τελευταίου ίχνους. Καμία σκέψη ανθρώπων δεν του διαφεύγει, κανένας λόγος δεν μένει κρυμμένος από αυτόν, ἄβυσσον καὶ καρδίαν ἐξίχνευσε καὶ ἐν πανουργεύμασιν αὐτῶν διενοήθη· ἔγνω γὰρ ὁ Κύριος πᾶσαν εἴδησιν καὶ ἐνέβλεψεν εἰς σημεῖον αἰῶνος, ἀπαγγέλλων τὰ παρεληλυθότα καὶ ἐπεσόμενα καὶ ἀποκαλύπτων ἴχνη ἀποκρύφων. οὐ παρῆλθεν αὐτὸν πᾶν διανόημα, οὐκ ἐκρύβη ἀπ᾿ αὐτοῦ οὐδὲ εἷς λόγος. Σοφ. Σειρ. 42,18-20
Ο Θεός είναι απόλυτα άυλος αλλά η ανθρώπινη εικόνα με τα μάτια του Θεού και το βλέμμα του που κοιτάζει ερευνώντας τους ανθρώπους δεν είναι μόνο ώστε να μας δείξει την παγγνωσία του αλλά και για να μας δείξει ότι εφόσον γνωρίζει ακριβώς το ποιος είναι ο κάθε ένας μας ενεργεί καταλλήλως προς την σωτηρία μας.
Είναι άυλος μεν αλλά όταν ενανθρώπισε απέκτησε και σάρκινους οφθαλμούς όμως και τότε δεν έπαυσε να εμβλέπει σε εμάς με το Θεϊκό του βλέμμα το οποίο κοιτάζει τον άνθρωπο καλώντας τον σε σωτηρία. Το βλέμμα του Χριστού είναι οι ακτίνες του Ηλίου της δικαιοσύνης, με αυτές τις ακτίνες φωτίζει κάθε άνθρωπο, καὶ ἀνατελεῖ ὑμῖν τοῖς φοβουμένοις τὸ ὄνομά μου ἥλιος δικαιοσύνης Μαλ. 4,2.
Με αυτές φώτισε και τον Πέτρο στην πτώση του. Αν παρατηρήσουμε δεν είναι ο πετεινός που ξυπνάει τον Πέτρο αλλά το βλέμμα του Χριστού. Αυτό πιάνει από το χέρι και σώζει από την πνευματική τρικυμία και την βύθιση στην θάλασσα της αρνήσεως, εἶπε δὲ ὁ Πέτρος· ἄνθρωπε, οὐκ οἶδα ὃ λέγεις. καὶ παραχρῆμα, ἔτι λαλοῦντος αὐτοῦ, ἐφώνησεν ἀλέκτωρ. καὶ στραφεὶς ὁ Κύριος ἐνέβλεψε τῷ Πέτρῳ, καὶ ὑπεμνήσθη ὁ Πέτρος τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου, ὡς εἶπεν αὐτῷ ὅτι πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι ἀπαρνήσῃ με τρίς· καὶ ἐξελθὼν ἔξω ὁ Πέτρος ἔκλαυσε πικρῶς. Λουκ. 22,60-61
Ο Πέτρος απάντησε, άνθρωπε δεν ξέρω τι λες. Και αμέσως ενώ ακόμη μιλούσε λάλησε ο πετεινός. Την στιγμή ακριβώς εκείνη έστρεψε ο Κύριος το βλέμμα του και κοίταξε τον Πέτρο. Και θυμήθηκε ο Πέτρος τον λόγο που του είπε ο Κύριος, ότι πριν λαλήσει ο πετεινός, θα με αρνηθείς τρεις φορές. Βγήκε τότε ο Πέτρος έξω από την αυλή του σπιτιού του αρχιερέα και έκλαψε πικρά.
Το λάλημα του πετεινού δεν είχε καμία επίδραση στον Πέτρο, ἐφώνησεν ἀλέκτωρ -- ἐνέβλεψε τῷ Πέτρῳ, καὶ ὑπεμνήσθη ὁ Πέτρος. Ο Χριστός τον έπιασε από το χέρι ώστε να μην πεθάνει στα κύματα, τον έπιασε όμως και με τον βλέμμα του ώστε να μην βυθιστεί στα κύματα πνευματικά, να μην έχει μεγαλύτερη πτώση. Φυσικά ο Πέτρος ήταν πάντοτε μαθητής αντιθέτως με τον Ιούδα ο οποίος δεν ήταν ποτέ μαθητής, έτσι αμέσως μόλις έριξε τις ακτίνες του ο Ήλιος ήρθαν στον Πέτρο τα δάκρυα της μετανοίας, καὶ ἐξελθὼν ἔξω ὁ Πέτρος ἔκλαυσε πικρῶς.
Όχι μόνο τον Πέτρο κοίταξε ο Θεός αλλά και τον πλούσιο νέο, έπεσε και σε αυτόν ο φωτισμός του Χριστού. Καὶ ἰδοὺ εἷς προσελθὼν εἶπεν αὐτῷ· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον; ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός. εἰ δὲ θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωήν, τήρησον τὰς ἐντολάς. λέγει αὐτῷ· ποίας; ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε· τὸ οὐ φονεύσεις, οὐ μοιχεύσεις, οὐ κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα, καὶ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. λέγει αὐτῷ ὁ νεανίσκος· πάντα ταῦτα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου· τί ἔτι ὑστερῶ; Ματθ. 19,16-20
τὰς ἐντολὰς οἶδας· μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέψῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, μὴ ἀποστερήσῃς, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτῷ· διδάσκαλε ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου. ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐμβλέψας αὐτῷ ἠγάπησεν αὐτὸν καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἕν σε ὑστερεῖ· εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε, ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ δὸς πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι, ἄρας τὸν σταυρόν σου. Μαρκ. 10,19-21 Και να ένας νέος πήγε στον Χριστό και του λέει διδάσκαλε αγαθέ, τι να κάνω για να έχω ζωή αιώνια;. Ο Ιησούς του απάντησε κανείς δεν είναι με την απόλυτη έννοια αγαθός μόνο ο Θεός. Εάν θέλεις να κερδίσεις την αιώνια ζωή τήρησε τις εντολές. Λέει ο νέος, ποιες; Ο Ιησούς απάντησε τις γνωστές, μη φονεύσεις μη μοιχεύσεις μη κλέψεις μη ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου. Και να αγαπήσεις τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου. Απαντάει ο νέος, όλα αυτά τα έχω τηρήσει από μικρός, τι μου λείπει ακόμη; Ο Ιησούς τον κοίταξε με αγάπη και του είπε, ένα σου λείπει. Αν θέλεις να είσαι τέλειος πήγαινε πούλησε όσα έχεις και δώσε τα στους πτωχούς και θα αποκτήσεις θησαυρό στον ουρανό και έλα ακολούθησε με. Ο νέος όμως στενοχωρήθηκε, έγινε σκυθρωπός και έφυγε λυπημένος διότι είχε κτήματα πολλά στα οποία ήταν προσκολλημένη η καρδία του. Αγαθός μπορεί να ειπωθεί με την σχετική έννοια ένας άνθρωπος, ο βουλευτής Ιωσήφ αποκαλείται αγαθός, καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι Ἰωσὴφ, βουλευτὴς ὑπάρχων καὶ ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ δίκαιος Λουκ. 23,50
Ο Χριστός κοίταξε τον νέο, έριξε και σε αυτόν τις φωτιστικές ακτίνες του Ηλίου, όμως ο νέος αρνήθηκε τον φωτισμό και την ωραιότερη πρόταση που μπορεί ποτέ θα προταθεί διότι δεν είχε εμβλέψει στην σωτηρία του αλλά είχε εμβλέψει στον πλούτο.
Ίσως ο νέος να άλλαξε πορεία αργότερα πράγμα που δεν έκαναν οι Φαρισαίοι. Και σε αυτούς δεν παρέλειψε ο Χριστός να κοιτάξει, να ρίξει τις ακτίνες του Θεϊκού ηλίου. Ο Χριστός καλεί σε μετάνοια όλους. Ο Θεϊκός ήλιος πέφτει σε εμάς μέχρι το τελευταίο λεπτό της ζωής, η φωνή του Αγίου Πνεύματος φωνάζει εντός του ανθρώπου μετανόησε σε όλους ανεξαιρέτως. Αυτό έγινε και στους Φαρισαίους, δυστυχώς εκείνοι δεν ήθελαν να ακούσουν την φωνή του Αγίου Πνεύματος, δεν ζητούσαν καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου, όταν έπεσε επάνω τους το βλέμμα του Χριστού αυτοί το έδιωξαν. Είπαν το αντίθετο με τον Δαυίδ, σε απορρίπτω Χριστέ, το βλέμμα σου το άγιο αφαίρεσε από εμένα, μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ πνεῦμά σου τὸ ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ.
Εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς πρὸς αὐτούς· ἐπερωτήσω ὑμᾶς τί ἔξεστι τοῖς σάββασιν, ἀγαθοποιῆσαι ἢ κακοποιῆσαι, ψυχὴν σῶσαι ἢ ἀποκτεῖναι; καὶ περιβλεψάμενος πάντας αὐτοὺς εἶπεν αὐτῷ· ἔκτεινον τὴν χεῖρά σου. ὁ δὲ ἐποίησε, καὶ ἀποκατεστάθη ἡ χεὶρ αὐτοῦ ὡς ἡ ἄλλη. αὐτοὶ δὲ ἐπλήσθησαν ἀνοίας, καὶ διελάλουν πρὸς ἀλλήλους τί ἂν ποιήσειαν τῷ Ἰησοῦ. Ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις ἐξῆλθεν εἰς τὸ ὄρος προσεύξασθαι καὶ ἦν διανυκτερεύων ἐν τῇ προσευχῇ τοῦ Θεοῦ. Λουκ. 6,9-12 Είπε τότε προς τους Φαρισαίους ο Ιησούς, σας ρωτώ τι επιτρέπετε να κάνει κάποιος το Σάββατο; Να κάνει το καλό ή να κάνει το κακό; Να σώσει μία ζωή ή να αδιαφορήσει για αυτήν; Και αφού περιέφερε το βλέμμα του προς όλους και δεν απάντησε κανείς είπε στον άνθρωπο που το χέρι του δεν κινούνταν, άπλωσε το. Εκείνος το άπλωσε και αμέσως το χέρι του έγινε εντελώς υγιές όπως το άλλο. Αυτοί δε κυριεύθηκαν από σκοτισμό του νου και πώρωση της καρδίας και συζητούσαν έντονα μεταξύ τους τι θα μπορούσαν να κάνουν εναντίων του Ιησού. Κατά τις ημέρες αυτές βγήκε ο Κύριος στο όρος να προσευχηθεί και διανυκτέρευσε προσευχόμενος προς τον Θεό.
Οι Φαρισαίοι απέρριψαν εντός τους τον φωτισμό και ἐπλήσθησαν ἀνοίας, κυριεύτηκαν από σκοτισμό, παρέδωσαν εαυτούς εἰς ἀδόκιμον νοῦν ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα Ρωμ.1,28 -- τί ἂν ποιήσειαν τῷ Ἰησοῦ Λουκ. 6,11. Αυτή είναι η έννοια του μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι, του παραδίδει ο Θεός σε κάτι, παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν, ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα, ο άνθρωπος ζητάει να απομακρυνθεί και έτσι ο Θεός τον παραδίδει σε αυτό που θέλει.
Ο Χριστός εμβλέπει με συμπάθεια σε όλους, φωτίζει κάθε άνθρωπο ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον, άλλοι τον αποδέχονται και άλλοι τον απορρίπτουν.
Είδαμε ότι η ματιά του Χριστού είναι πάρα πολύ διαφορετική από αυτήν του απλού ανθρώπου. Όμως ο Χριστός μας καλεί να εξαλείψουμε αυτήν την διαφορά, με το βλέμμα του καλεί τον άνθρωπο να γίνει σαν αυτόν. Μας καλεί όλους να γίνουμε σε όλα σαν αυτόν, ἔσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι Ματθ. 5,48 άρα μας καλεί να γίνουμε όμοιοι με αυτόν και στην ματιά του. Μας διδάσκει για την δική μας ματιά ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά· οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν; τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα; καὶ περὶ ἐνδύματος τί μεριμνᾶτε; καταμάθετε τὰ κρῖνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ οὐδὲ νήθει· λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων. Εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ, σήμερον ὄντα καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον, ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσιν, οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι; μὴ οὖν μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν ἢ τί πίωμεν ἢ τί περιβαλώμεθα; πάντα γὰρ ταῦτα τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ· οἶδε γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων. ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν. Μὴ οὖν μεριμνήσητε εἰς τὴν αὔριον· ἡ γὰρ αὔριον μεριμνήσει τὰ ἑαυτῆς· ἀρκετὸν τῇ ἡμέρᾳ ἡ κακία αὐτῆς. Ματθ. 6,26-34
Κοιτάξτε τα πτηνά, ούτε σπέρνουν ούτε θερίζουν ούτε έχουν αποθήκες και όμως ο ουράνιος Πατήρ τα τρέφει. Εσείς δεν έχετε ασύγκριτα μεγαλύτερη αξία; Ποιος όσες προσπάθειες και αν κάνει μπορεί να ψηλώσει ένα πήχη; Και για το ντύσιμο γιατί φροντίζετε με αγωνία; Κοιτάξτε τα λουλούδια πως φυτρώνουν, ούτε κοπιάζουν ούτε γνέθουν. Και όμως ούτε ο Σολομών με την μεγαλοπρέπεια του δεν φόρεσε ποτέ ένα τόσο περίλαμπρο ένδυμα σαν αυτό που περιβάλλεται ένα από τα ταπεινά αυτά άνθη. Αν ο Θεός ντύνει με λαμπρότητα τα άνθη που σήμερα υπάρχουν και αύριο όχι, δεν θα ντύσει εσάς ολιγόπιστοι; Μη κυριεύεστε από ανήσυχη μέριμνα λέγοντας, τι θα φάμε τι θα πιούμε πως θα ντυθούμε. Οι ειδωλολάτρες ζητούν αποκλειστικά και μόνο υλικά. Μην κυριεύεστε από αγωνία, ο Θεός γνωρίζει ότι έχετε ανάγκες. Πρώτα να ζητάτε την βασιλεία του Θεού και τα επίγεια θα σας δοθούν. Μην έχετε αγωνιώδη μέριμνα για το αύριο, για κάθε μέρα αρκούν οι δικές της μέριμνες.
Και διαμέσω του προφήτη Ησαΐα μας συμβουλεύει να εμβλέψουμε στην φύση, ἄρατε εἰς τὸν οὐρανὸν τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν καὶ ἐμβλέψατέ εἰς τὴν γῆν κάτω, ὅτι ὁ οὐρανὸς ὡς καπνὸς ἐστερεώθη, ἡ δὲ γῆ ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσεται, οἱ δὲ κατοικοῦντες τὴν γῆν ὥσπερ ταῦτα ἀποθανοῦνται, τὸ δὲ σωτήριόν μου εἰς τὸν αἰῶνα ἔσται, ἡ δὲ δικαιοσύνη μου οὐ μὴ ἐκλίπῃ. Ησ. 51,6 Κοιτάξτε τον ουρανό, ρίξτε το βλέμμα σας κάτω στην γη και δείτε ότι ο ουρανός στερεώθηκε σαν καπνός που εύκολα διαλύεται, η δε γη σαν ένδυμα θα παλιώσει. Οι κάτοικοι της γης θα πεθάνουν όπως ο ουρανός και η γη. Η σωτηρία όμως την οποία εγώ θα δώσω θα μείνει αιώνια, η δε δικαιοσύνη μου ποτέ δεν θα λάβει τέλος.
Ο Χριστιανός καλείται να κοιτάξει την φύση και σε αυτήν να δει τον Θεό, οἱ οὐρανοί διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα Ψαλμ. 18,2. Καλείται να εμβλέψει στην φύση και εκεί να δει την πρόνοια του Θεού, να δει την αγάπη του Θεού, να δει την σοφία του Θεού.
Βεβαίως εφόσον εμβλέψαμε στους λόγους του Χριστού και το παράδειγμα συλλογισμών που μας διδάσκει να κάνουμε, τώρα θα πρέπει να πούμε ότι αν με τα άψυχα διδασκόμαστε, πόσο μάλλον θα διδαχθούμε από τα έμψυχα. Ο άνθρωπος καλείται να κοιτάξει όχι μόνο την φύση αλλά και κάθε άνθρωπο του Θεού ώστε να διδαχθεί.
Να εμβλέψει στους βίους τον αγίων και να δει ότι χρηστὸς ὁ Κύριος Ψαλμ 33,9 να δει ότι ο Κύριος εθαυμάστωσε τους αγίους του, τοῖς ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος Ψαλμ. 15,3. Να δει ότι κανείς δίκαιος δεν εγκαταλείφθηκε από τον Κύριο, ότι κανείς δίκαιος δεν έλαβε την αδιαφορία του Χριστού, οἱ φοβούμενοι Κύριον ἐλπίσατε εἰς ἀγαθὰ καὶ εἰς εὐφροσύνην αἰῶνος καὶ ἐλέους. ἐμβλέψατε εἰς ἀρχαίας γενεὰς καὶ ἴδετε· τίς ἐνεπίστευσε Κυρίῳ καὶ κατῃσχύνθη; ἢ τίς ἐνέμεινε τῷ φόβῳ αὐτοῦ καὶ ἐγκατελείφθη; ἢ τίς ἐπεκαλέσατο αὐτόν, καὶ ὑπερεῖδεν αὐτόν; διότι οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων ὁ Κύριος καὶ ἀφίησιν ἁμαρτίας καὶ σώζει ἐν καιρῷ θλίψεως. Σοφ. Σειρ. 2,9-11
Εσείς που σέβεστε τον Θεό να έχετε την ελπίδα ότι θα απολαύσετε το έλεός του, τα αγαθά και την αιώνια χαρά. Παρατηρήσατε στις παλαιές γενιές των ανθρώπων και δείτε, ποιος από εκείνους που εμπιστεύθηκαν τον Κύριο ντροπιάστηκε; Ή ποιος έμεινε ακλόνητος στον σεβασμό προς τον Θεό και εγκαταλείφθηκε από αυτόν; Ή ποιος παρακάλεσε τον Κύριο και ο Κύριος του έδειξε αδιαφορία και εγκατάλειψη; Διότι ο Κύριος είναι οικτίρμων και ελεήμων, συγχωρεί τις αμαρτίας και σώζει τους ανθρώπους όταν είναι σε περίοδο θλίψεων και πειρασμών.
Καλείται να εμβλέψει στους βίους των Αγίων ώστε να λάβει παράδειγμα ζωής και να ωφεληθεί. Ἀκούσατέ μου, οἱ διώκοντες τὸ δίκαιον καὶ ζητοῦντες τὸν Κύριον, ἐμβλέψατε εἰς τὴν στερεὰν πέτραν, ἣν ἐλατομήσατε, καὶ εἰς τὸν βόθυνον τοῦ λάκκου, ὃν ὠρύξατε. ἐμβλέψατε εἰς Ἁβραὰμ τὸν πατέρα ὑμῶν καὶ εἰς Σάῤῥαν τὴν ὠδίνουσαν ὑμᾶς· ὅτι εἷς ἦν, καὶ ἐκάλεσα αὐτὸν καὶ εὐλόγησα αὐτὸν καὶ ἠγάπησα αὐτὸν καὶ ἐπλήθυνα αὐτόν. Ησ. 51,1-2
Ακούστε με εσείς που επιδιώκετε το δίκαιο και ζητείτε τον Κύριο και την βοήθειά του. Παρατηρήστε τον βράχο από τον οποίο έχετε κοπεί, τον λάκκο από τον οποίο έχετε βγει. Παρατηρήστε δηλαδή με προσοχή τον Αβραάμ τον πατριάρχη σας και την Σάρρα, η οποία με ωδίνες σας γέννησε. Αυτός ένας ήταν μεταξύ όλων των ανθρώπων και αυτόν εγώ κάλεσα, τον ευλόγησα διότι τον αγάπησα και πλήθυνα τους απογόνους του.
Ο Αβραάμ ήταν ένας αλλά δίκαιος, δεν είχε ο Θεός κάποια προσωποληπτική εύνοια και έτσι αυτόν προτίμησε και αγάπησε. Τώρα η στερεά πέτρα στερεὰν πέτραν από την οποία κοπήκαμε όλοι είναι ο Χριστός. Οπότε αν πρέπει να παρατηρούμε με προσοχή τα πουλιά, τα λουλούδια, τον ουρανό, τον Ήλιο, δηλαδή τα άψυχα, την παρομοίωση, πόσο μάλλον πρέπει να παρατηρούμε τα έμψυχα, την ομοίωση. Να κοιτάζουμε στην πέτρα Αβραάμ, στην πέτρα κάθε άγιο, διότι η Εκκλησία είναι ένα οικοδόμημα που έχει τὸν λίθον εις κεφαλὴν γωνίας δηλαδή έχει ακρογωνιαίο λίθο, αλλά έχει και τους άλλους λίθους του οικοδομήματος, τον στερεὰν πέτραν Αβραάμ, τον στερεάν πέτραν κάθε άγιο, είτε αυτός είναι εν ζωή είτε είναι στον ουρανό.
Είναι εντολή του λόγου του Θεού να συγγράφονται οι βίοι των αγίων.
Το Συναξάρι είναι Βιβλική εντολή.
Κάθε ημέρα έχουμε τον άγιο της ημέρας ώστε να παραδειγματιζόμαστε, ώστε να έχουμε και ένα δίδαγμα, ώστε να τιμούμε τον Άγιο, αφού ο ένας ετυμπανίσθηκε ο άλλος διώχθηκε, εμπαιγμών και μαστιγώσεων έλαβαν πείρα, φυλακίστηκαν, λιθοβολήθηκαν, με σπαθί τους αποκεφάλισαν, χωρίς να δεχθούν την απελευθέρωση που τους προσέφεραν αν αρνούνταν την πίστη. Προς Εβραίους κεφ. 11.
Ο άνθρωπος καλείται με τον οφθαλμό του να δει τους βίους των αγίων ώστε "να συγκρίνει το κακό και το αγαθό, τον θάνατο και την ζωή. Να κοιτάξει στους βίους και να εννοήσει ότι "παραπλεύρως από το κακό υπάρχει το αγαθό, παραπλεύρως από τον θάνατο υπάρχει η ζωή, έτσι και παραπλεύρως από τον ευσεβή υπάρχει ο αμαρτωλός". Καλείται να παρατηρήσει προσεκτικά "όλα τα έργα του Θεού, δυο προς δυο, το ένα απέναντι στο άλλο".
ἀπέναντι τοῦ κακοῦ τὸ ἀγαθὸν καὶ ἀπέναντι τοῦ θανάτου ἡ ζωή· οὕτως ἀπέναντι εὐσεβοῦς ἁμαρτωλός. καὶ οὕτως ἔμβλεψον εἰς πάντα τὰ ἔργα τοῦ Ὑψίστου, δύο δύο, ἓν κατέναντι τοῦ ἑνός. Σοφ. Σειρ. 33,14-15
Είναι παράπλευρα μας λέει ο Σειράχ, η μια πλευρά και η άλλη πλευρά. Στην μια πλευρά έχουμε το κακό, τον θάνατο, τον αμαρτωλό, στην άλλη πλευρά έχουμε το αγαθό, την ζωή.
Καλείται ο πιστός να δει ότι την ζωή κερδίζει ο ευσεβής. Την ζωή κερδίζει ο αγαθός και έτσι ζει πραγματικά για αυτό και βρίσκεται ανάμεσά μας. Ο ευσεβής άγιος Ραφαήλ, ο ευσεβής άγιος Εφραίμ ο ευσεβής άγιος Νεκτάριος, ο ευσεβής άγιος Παΐσιος ο ευσεβής άγιος Πορφύριος, ο ευσεβής άγιος Ευμένιος, ο ευσεβής άγιος Δανιήλ κέρδισαν την ζωή και είναι μαζί μας κυριολεκτικά. Ο ασεβής κερδίζει τον θάνατο και την ψεύτικη ζωή η οποία είναι όχι φυσική παρουσία αλλά παρουσία σε ταινίες και φωτογραφίες. Ψεύτικη αθανασία διότι ο άνομος δεν κοίταξε τις εντολές του Θεού, ούτε κοίταξε τα έργα των χεριών του Θεού, την φύση και τους αγίους, αλλά είχε τα μάτια του στην ασωτία.
Ο άνθρωπος καλείται να εμβλέψει ανάμεσα στην γνήσια αθανασία και στην ψεύτικη, στην γνήσια παρουσία και στην ψεύτικη. Να διαλέξει ανάμεσα στην γνήσια αθανασία με φυσική παρουσία ακόμη και μετά θάνατον στον κόσμο ή στην "παρουσία" με κομμάτι του παρελθόντος, την "αθανασία" των φωτό και βίντεο.
Οὐαὶ οἱ ἐγειρόμενοι τὸ πρωΐ, καὶ τὰ σίκερα διώκοντες, οἱ μένοντες τὸ ὀψέ· ὁ γὰρ οἶνος αὐτοὺς συγκαύσει. μετὰ γὰρ κιθάρας καὶ ψαλτηρίου καὶ τυμπάνων καὶ αὐλῶν τὸν οἶνον πίνουσι, τὰ δὲ ἔργα Κυρίου οὐκ ἐμβλέπουσι καὶ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτοῦ οὐ κατανοοῦσι. Ησ. 5,11-12 Αλίμονο σε εκείνους οι οποίοι ξυπνούν πρωί πρωί και επιζητούν τα οινοπνευματώδη ποτά και σε εκείνους οι οποίοι μένουν αργά το βράδυ πίνοντας κρασί, ο οίνος θα τους κατακάψει. Πίνουν το κρασί τους ακούγοντας μουσική, τις εντολές όμως του Κυρίου δεν τις κοίταξαν και δεν προσέχουν να εννοήσουν τα έργα του Θεού.
Το κρασί θα τους κάψει, αυτοκαταδίκη δηλαδή. Αυτό εμπιστεύθηκαν για την ζωή και από αυτό θα λάβουν και την αθανασία. Την ψεύτικη αθανασία η οποία θα είναι μια φωτογραφία σε κέντρο διασκέδασης ή σε κάποια ταβέρνα.
Και σε άλλο σημείο βλέπουμε το λάθος κοίταγμα, αυτό αντί στον Θεό στην ύλη καὶ ἐποιήσατε ἑαυτοῖς ὕδωρ ἀναμέσον τῶν δύο τειχῶν ἐσώτερον τῆς κολυμβήθρας τῆς ἀρχαίας καὶ οὐκ ἐνεβλέψατε εἰς τὸν ἀπ᾿ ἀρχῆς ποιήσαντα αὐτὴν καὶ τὸν κτίσαντα αὐτὴν οὐκ εἴδετε. καὶ ἐκάλεσε Κύριος Κύριος σαβαὼθ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ κλαυθμὸν καὶ κοπετὸν καὶ ξύρησιν καὶ ζῶσιν σάκκων, αὐτοὶ δὲ ἐποιήσαντο εὐφροσύνην καὶ ἀγαλλίαμα σφάζοντες μόσχους καὶ θύοντες πρόβατα, ὥστε φαγεῖν κρέατα καὶ πιεῖν οἶνον λέγοντες· φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνήσκομεν. Ησ. 22,11-13 Ανάμεσα στα δύο τείχη της πόλεως σας φέρατε νερό στο εσωτερικό μέρος από αρχαία δεξαμενή, λάβατε τα μέτρα που κρίνατε, αλλά δεν υψώσατε το βλέμμα σας προς τον Θεό ο οποίος εξ αρχής έφτιαξε την πόλη αυτή. Προς τον κτίστη της πόλεως δεν στρέψατε το βλέμμα σας. Ο Κύριος των δυνάμεων σας κάλεσε σε θρήνο μετανοίας, να ξυρίσετε το κεφάλι σας και να βάλετε σάκο. Αυτά ήταν ένδειξη πένθους του καιρού εκείνου, δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω από την μετάνοια και τα δάκρυα της όπως ο Πέτρος. Εσείς όμως αντί να μετανοήσετε οργανώσατε συμπόσια, σφάξατε μοσχάρια και θυσιάσατε πρόβατα αλλά για να τρώγετε τα κρέατα και να πίνετε κρασί λέγοντας, μικρή είναι η ζωή, ας φάμε και ας πιούμε διότι αύριο πεθαίνουμε!
Όπως είδαμε ο άνθρωπος καλείται να κάνει τους οφθαλμούς του αγαθούς κοιτάζοντας το καλό και αποφεύγοντας το κακό μακάριος ἀνήρ, οὗ ἐστι τὸ ὄνομα Κυρίου ἐλπὶς αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἐπέβλεψεν εἰς ματαιότητας καὶ μανίας ψευδεῖς. Ψαλ. 39,5 Τρισευτυχισμένος και ευλογημένος ο άνθρωπος που έχει την ελπίδα του στον Θεό και δεν έριξε την ματιά του στον μάταιο πλούτο, στην δόξα, στις ανοησίες και ψευδοπροφητείες μάγων και μάντεων.
Ο άνθρωπος καλείται αρχικά να οδηγήσει τα μάτια του προς τον Χριστό
και εν τέλει αυτά να γίνουν μάτια Χριστού.
Αυτό που μας διδάσκει ο Χριστός να κάνουμε με τα μάτια μας παρατηρούμε ότι μας το διδάσκει ο Μεγάλος Παρακλητικός Κανόνας, Βλέψον ιλέω όμματί σου, και επίσκεψαι την κάκωσιν ην έχω, και δεινών συμφορών, και βλάβης και κινδύνων, και πειρασμών με λύτρωσαι, αμετρήτω σου ελέει. Εδώ ο Χριστιανός που εμφανίζεται να ομιλεί στον Κανόνα ζητεί να κοιτάξει με την ματιά Χριστού η Υπεραγία Θεοτόκος ώστε να καθαρθεί εντελώς. Ζητάει το ίδιο με τον πλούσιο νέο, σε τι υστερώ; τί ἔτι ὑστερῶ; Ο Κανόνας δεν είναι μόνο προσευχή αλλά και διδαχή, όταν προχωρούμε σωστά τα μάτια μας από απλά όργανα παρατήρησης θα γίνουν ιλέω όμματί. Δείτε εδώ την ερμηνεία του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνα τον οποίον η Υπεραγία Θεοτόκος μας αποκαλύπτει για χάρη του γέροντα Δανιήλ.
Μάτια Χριστού αποκτούν όλοι οι Άγιοι, τέτοια έχει αποκτήσει και ο Δαυίδ. Επί παραδείγματι στον Ψαλμό 144 παρατηρούμε ότι οι οφθαλμοί του, όπως και όλων των αγίων, εμβλέπουν πάντοτε στον Θεό, κοιτούν όπως μας δίδαξε ο Χριστός ο οποίος είπε τα πάντα να παρατηρούμε, είτε άψυχα είτε έμψυχα και να βλέπουμε τον Θεό, οἱ ὀφθαλμοὶ πάντων εἰς σὲ ἐλπίζουσι, οι οφθαλμοί όλων στρέφονται με ελπίδα προς εσένα, στίχος 15. Έχει οδηγήσει τα μάτια του προς τον Χριστό, έχει εμβλέψει στα πετεινά του ουρανού, έχει εμβλέψει στα λουλούδια και σε όλη την φύση και γνωρίζει ότι αυτή λαμβάνει ευλογίες, οἱ οἰκτιρμοὶ αὐτοῦ ἐπὶ πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ, τα ελέη Θεού απλώνονται σε όλα τα έργα της δημιουργίας του, στίχος 9. Γνωρίζει ότι όλα τα έργα των χεριών του Θεού λαμβάνουν κάθε αγαθό που χρειάζονται, ἀνοίγεις σὺ τὴν χεῖρά σου καὶ ἐμπιπλᾷς πᾶν ζῷον εὐδοκίας, ανοίγεις τα παντοδύναμα χέρια σου και γεμίζεις κάθε ον από όλα τα αγαθά που του χρειάζονται, στίχος 16. Έχει εμβλέψει και παρατήρησε ότι προνοεί για όλους σὺ δίδως τὴν τροφὴν αὐτῶν ἐν εὐκαιρίᾳ, εσύ δίνεις την τροφή τους στον κατάλληλο χρόνο, στίχος 15. Κοίταξε και γνωρίζει ότι ντύνει τον άνθρωπο με το υλικό ένδυμα αλλά και με το αθάνατο φυλάσσει Κύριος πάντας τοὺς ἀγαπῶντας αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἐξολοθρεύσει. Ο Θεός αυτούς που τον αγαπούν θα χαρίσει τον Παράδεισο και από πάντες τους αμαρτωλούς θα αποστρέψει το πρόσωπό του, στίχος 20.
Τα μάτια του έχουν γίνει μάτια Χριστού, έχουν γίνει μάτια ενός πραγματικού γιου του Πατρός, για αυτό και ο Θεός στους αγίους δεν δικαιώνεται στο τέλος αλλά σαν Πατήρ δικαιώνεται αμέσως σε οτιδήποτε συμβεί δίκαιος Κύριος ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ καὶ ὅσιος ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ, ο Κύριος είναι δίκαιος σε όλους τους τρόπους με τους οποίους ενεργεί, άμωμος και ακατηγόρητος σε όλα του τα έργα, στίχος 17.
Εμβλέψαμε στα λόγια του Χριστού και φάνηκε καθαρά ότι όπως όλα που είπε έτσι και αυτά που ανέφερε για την ματιά μας είναι μεγάλης σημασίας. Μας λέει να εμβλέψουμε στην Δημιουργία, με αυτό μας διδάσκει ότι ο Χριστιανός πρέπει στα πάντα να βλέπει τον Θεό. Σε όλη την Δημιουργία βλέπουμε τον αγαθό Θεό, τον Θεό που αγάπη εστί, άρα σε αυτήν βλέπουμε όχι μόνο ένα στάδιο αθλήσεως αλλά και ένα καταφύγιο στο οποίο ο Θεός μας φυλάει έως ότου εισαχθούμε ξανά στον Παράδεισο. Έπειτα καθώς προχωρούμε τα μάτια μας θα γίνουν όμοια με αυτά του Χριστού, θα γίνουν μάτια αγάπης προς Θεό και αδερφούς και θα βλέπουν πολύ διαφορετικά και πράγματα αόρατα.
Αγαπητοί στην σημερινή ανάρτηση θα δούμε το βλέμμα του Θεού, αυτή βέβαια είναι μια ανθρώπινη έκφραση που όμως έχει την σημασία της. Το βλέμμα του Θεού όπως και όλα τα του Θεού δεν είναι το συνηθισμένο βλέμμα ενός απλού ανθρώπου καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Σαμουήλ· μὴ ἐπιβλέψῃς ἐπὶ τὴν ὄψιν αὐτοῦ μηδὲ εἰς τὴν ἕξιν μεγέθους αὐτοῦ, ὅτι ἐξουδένωκα αὐτόν· ὅτι οὐχ ὡς ἐμβλέψεται ἄνθρωπος, ὄψεται ὁ Θεός, ὅτι ἄνθρωπος ὄψεται εἰς πρόσωπον, ὁ δὲ Θεὸς ὄψεται εἰς καρδίαν. Α Βασ. 16,7
Ο Σαμουήλ πήρε εντολή να πάει στο σπίτι του Ιεσαί ώστε να χρίσει ένα από τα παιδιά του βασιλιά, ποιο ακριβώς δεν του αποκάλυψε ο Κύριος ώστε να διδαχθούμε. Μπαίνοντας στο σπίτι ο προφήτης Σαμουήλ είδε ένα από τα παιδιά, τον Ελιάβ, αυτός είχε ωραίο ανάστημα και ήταν ευειδής, έτσι θεώρησε ότι αυτόν έχει εκλέξει ο Κύριος. Μόλις κάνει αυτήν την σκέψη ο Κύριος τον πληροφορεί εσωτερικά λέγοντας, μη προσέχεις και μη παρασύρεσαι από την εξωτερική όψη του Ελιάβ, από την ωραιότητα και το ανάστημά του, διότι εγώ αυτόν τον απέρριψα. Ο Θεός δεν βλέπει όπως βλέπετε οι άνθρωποι, ο άνθρωπος βλέπει το πρόσωπο ο Θεός όμως όψεται εις καρδίαν.
Ο Ελιάβ ήταν αγαθός οράσει ανθρώπινη ο Δαυίδ όμως ήταν ἀγαθὸς ὁράσει Κυρίῳ. Α Βασ. 16,12 Για αυτό και μόνο ένας άγιος μπορεί να αναγνωρίσει έναν άγιο, θα έχουμε ακούσει ότι ο γέροντας Παΐσιος έλεγε ότι ο τάδε είναι άγιος ή έλεγε ότι στο Όρος υπάρχουν τόσοι άγιοι, εκεί εκεί και εκεί. Τα θαύματα ή το προορατικό χάρισμα που βλέπουμε με τα σωματικά μάτια είναι ένδειξη αγιότητας, η πληροφορία Κυρίου στους νοερούς οφθαλμούς απόδειξη αγιότητας. Ο Κύριος δεν έχει ίδια μάτια με αυτά του ανθρώπου, με την ματιά του εξιχνιάζει τους ωκεανούς και τις καρδίες των ανθρώπων, γνωρίζει επακριβώς όλες τις σκέψεις και τα έργα τους διότι είναι παντογνώστης και βλέπει όλα τα χρονικά σημεία των αιώνων. Αναγγέλλει παρελθόντα και μέλλοντα, αποκαλύπτει τα απόκρυφα μέχρι και του τελευταίου ίχνους. Καμία σκέψη ανθρώπων δεν του διαφεύγει, κανένας λόγος δεν μένει κρυμμένος από αυτόν, ἄβυσσον καὶ καρδίαν ἐξίχνευσε καὶ ἐν πανουργεύμασιν αὐτῶν διενοήθη· ἔγνω γὰρ ὁ Κύριος πᾶσαν εἴδησιν καὶ ἐνέβλεψεν εἰς σημεῖον αἰῶνος, ἀπαγγέλλων τὰ παρεληλυθότα καὶ ἐπεσόμενα καὶ ἀποκαλύπτων ἴχνη ἀποκρύφων. οὐ παρῆλθεν αὐτὸν πᾶν διανόημα, οὐκ ἐκρύβη ἀπ᾿ αὐτοῦ οὐδὲ εἷς λόγος. Σοφ. Σειρ. 42,18-20
Ο Θεός είναι απόλυτα άυλος αλλά η ανθρώπινη εικόνα με τα μάτια του Θεού και το βλέμμα του που κοιτάζει ερευνώντας τους ανθρώπους δεν είναι μόνο ώστε να μας δείξει την παγγνωσία του αλλά και για να μας δείξει ότι εφόσον γνωρίζει ακριβώς το ποιος είναι ο κάθε ένας μας ενεργεί καταλλήλως προς την σωτηρία μας.
Είναι άυλος μεν αλλά όταν ενανθρώπισε απέκτησε και σάρκινους οφθαλμούς όμως και τότε δεν έπαυσε να εμβλέπει σε εμάς με το Θεϊκό του βλέμμα το οποίο κοιτάζει τον άνθρωπο καλώντας τον σε σωτηρία. Το βλέμμα του Χριστού είναι οι ακτίνες του Ηλίου της δικαιοσύνης, με αυτές τις ακτίνες φωτίζει κάθε άνθρωπο, καὶ ἀνατελεῖ ὑμῖν τοῖς φοβουμένοις τὸ ὄνομά μου ἥλιος δικαιοσύνης Μαλ. 4,2.
Με αυτές φώτισε και τον Πέτρο στην πτώση του. Αν παρατηρήσουμε δεν είναι ο πετεινός που ξυπνάει τον Πέτρο αλλά το βλέμμα του Χριστού. Αυτό πιάνει από το χέρι και σώζει από την πνευματική τρικυμία και την βύθιση στην θάλασσα της αρνήσεως, εἶπε δὲ ὁ Πέτρος· ἄνθρωπε, οὐκ οἶδα ὃ λέγεις. καὶ παραχρῆμα, ἔτι λαλοῦντος αὐτοῦ, ἐφώνησεν ἀλέκτωρ. καὶ στραφεὶς ὁ Κύριος ἐνέβλεψε τῷ Πέτρῳ, καὶ ὑπεμνήσθη ὁ Πέτρος τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου, ὡς εἶπεν αὐτῷ ὅτι πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι ἀπαρνήσῃ με τρίς· καὶ ἐξελθὼν ἔξω ὁ Πέτρος ἔκλαυσε πικρῶς. Λουκ. 22,60-61
Ο Πέτρος απάντησε, άνθρωπε δεν ξέρω τι λες. Και αμέσως ενώ ακόμη μιλούσε λάλησε ο πετεινός. Την στιγμή ακριβώς εκείνη έστρεψε ο Κύριος το βλέμμα του και κοίταξε τον Πέτρο. Και θυμήθηκε ο Πέτρος τον λόγο που του είπε ο Κύριος, ότι πριν λαλήσει ο πετεινός, θα με αρνηθείς τρεις φορές. Βγήκε τότε ο Πέτρος έξω από την αυλή του σπιτιού του αρχιερέα και έκλαψε πικρά.
Το λάλημα του πετεινού δεν είχε καμία επίδραση στον Πέτρο, ἐφώνησεν ἀλέκτωρ -- ἐνέβλεψε τῷ Πέτρῳ, καὶ ὑπεμνήσθη ὁ Πέτρος. Ο Χριστός τον έπιασε από το χέρι ώστε να μην πεθάνει στα κύματα, τον έπιασε όμως και με τον βλέμμα του ώστε να μην βυθιστεί στα κύματα πνευματικά, να μην έχει μεγαλύτερη πτώση. Φυσικά ο Πέτρος ήταν πάντοτε μαθητής αντιθέτως με τον Ιούδα ο οποίος δεν ήταν ποτέ μαθητής, έτσι αμέσως μόλις έριξε τις ακτίνες του ο Ήλιος ήρθαν στον Πέτρο τα δάκρυα της μετανοίας, καὶ ἐξελθὼν ἔξω ὁ Πέτρος ἔκλαυσε πικρῶς.
Όχι μόνο τον Πέτρο κοίταξε ο Θεός αλλά και τον πλούσιο νέο, έπεσε και σε αυτόν ο φωτισμός του Χριστού. Καὶ ἰδοὺ εἷς προσελθὼν εἶπεν αὐτῷ· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον; ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός. εἰ δὲ θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωήν, τήρησον τὰς ἐντολάς. λέγει αὐτῷ· ποίας; ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε· τὸ οὐ φονεύσεις, οὐ μοιχεύσεις, οὐ κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα, καὶ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. λέγει αὐτῷ ὁ νεανίσκος· πάντα ταῦτα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου· τί ἔτι ὑστερῶ; Ματθ. 19,16-20
τὰς ἐντολὰς οἶδας· μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέψῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, μὴ ἀποστερήσῃς, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτῷ· διδάσκαλε ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου. ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐμβλέψας αὐτῷ ἠγάπησεν αὐτὸν καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἕν σε ὑστερεῖ· εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε, ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ δὸς πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι, ἄρας τὸν σταυρόν σου. Μαρκ. 10,19-21 Και να ένας νέος πήγε στον Χριστό και του λέει διδάσκαλε αγαθέ, τι να κάνω για να έχω ζωή αιώνια;. Ο Ιησούς του απάντησε κανείς δεν είναι με την απόλυτη έννοια αγαθός μόνο ο Θεός. Εάν θέλεις να κερδίσεις την αιώνια ζωή τήρησε τις εντολές. Λέει ο νέος, ποιες; Ο Ιησούς απάντησε τις γνωστές, μη φονεύσεις μη μοιχεύσεις μη κλέψεις μη ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου. Και να αγαπήσεις τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου. Απαντάει ο νέος, όλα αυτά τα έχω τηρήσει από μικρός, τι μου λείπει ακόμη; Ο Ιησούς τον κοίταξε με αγάπη και του είπε, ένα σου λείπει. Αν θέλεις να είσαι τέλειος πήγαινε πούλησε όσα έχεις και δώσε τα στους πτωχούς και θα αποκτήσεις θησαυρό στον ουρανό και έλα ακολούθησε με. Ο νέος όμως στενοχωρήθηκε, έγινε σκυθρωπός και έφυγε λυπημένος διότι είχε κτήματα πολλά στα οποία ήταν προσκολλημένη η καρδία του. Αγαθός μπορεί να ειπωθεί με την σχετική έννοια ένας άνθρωπος, ο βουλευτής Ιωσήφ αποκαλείται αγαθός, καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι Ἰωσὴφ, βουλευτὴς ὑπάρχων καὶ ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ δίκαιος Λουκ. 23,50
Ο Χριστός κοίταξε τον νέο, έριξε και σε αυτόν τις φωτιστικές ακτίνες του Ηλίου, όμως ο νέος αρνήθηκε τον φωτισμό και την ωραιότερη πρόταση που μπορεί ποτέ θα προταθεί διότι δεν είχε εμβλέψει στην σωτηρία του αλλά είχε εμβλέψει στον πλούτο.
Ίσως ο νέος να άλλαξε πορεία αργότερα πράγμα που δεν έκαναν οι Φαρισαίοι. Και σε αυτούς δεν παρέλειψε ο Χριστός να κοιτάξει, να ρίξει τις ακτίνες του Θεϊκού ηλίου. Ο Χριστός καλεί σε μετάνοια όλους. Ο Θεϊκός ήλιος πέφτει σε εμάς μέχρι το τελευταίο λεπτό της ζωής, η φωνή του Αγίου Πνεύματος φωνάζει εντός του ανθρώπου μετανόησε σε όλους ανεξαιρέτως. Αυτό έγινε και στους Φαρισαίους, δυστυχώς εκείνοι δεν ήθελαν να ακούσουν την φωνή του Αγίου Πνεύματος, δεν ζητούσαν καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου, όταν έπεσε επάνω τους το βλέμμα του Χριστού αυτοί το έδιωξαν. Είπαν το αντίθετο με τον Δαυίδ, σε απορρίπτω Χριστέ, το βλέμμα σου το άγιο αφαίρεσε από εμένα, μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ πνεῦμά σου τὸ ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ.
Εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς πρὸς αὐτούς· ἐπερωτήσω ὑμᾶς τί ἔξεστι τοῖς σάββασιν, ἀγαθοποιῆσαι ἢ κακοποιῆσαι, ψυχὴν σῶσαι ἢ ἀποκτεῖναι; καὶ περιβλεψάμενος πάντας αὐτοὺς εἶπεν αὐτῷ· ἔκτεινον τὴν χεῖρά σου. ὁ δὲ ἐποίησε, καὶ ἀποκατεστάθη ἡ χεὶρ αὐτοῦ ὡς ἡ ἄλλη. αὐτοὶ δὲ ἐπλήσθησαν ἀνοίας, καὶ διελάλουν πρὸς ἀλλήλους τί ἂν ποιήσειαν τῷ Ἰησοῦ. Ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις ἐξῆλθεν εἰς τὸ ὄρος προσεύξασθαι καὶ ἦν διανυκτερεύων ἐν τῇ προσευχῇ τοῦ Θεοῦ. Λουκ. 6,9-12 Είπε τότε προς τους Φαρισαίους ο Ιησούς, σας ρωτώ τι επιτρέπετε να κάνει κάποιος το Σάββατο; Να κάνει το καλό ή να κάνει το κακό; Να σώσει μία ζωή ή να αδιαφορήσει για αυτήν; Και αφού περιέφερε το βλέμμα του προς όλους και δεν απάντησε κανείς είπε στον άνθρωπο που το χέρι του δεν κινούνταν, άπλωσε το. Εκείνος το άπλωσε και αμέσως το χέρι του έγινε εντελώς υγιές όπως το άλλο. Αυτοί δε κυριεύθηκαν από σκοτισμό του νου και πώρωση της καρδίας και συζητούσαν έντονα μεταξύ τους τι θα μπορούσαν να κάνουν εναντίων του Ιησού. Κατά τις ημέρες αυτές βγήκε ο Κύριος στο όρος να προσευχηθεί και διανυκτέρευσε προσευχόμενος προς τον Θεό.
Οι Φαρισαίοι απέρριψαν εντός τους τον φωτισμό και ἐπλήσθησαν ἀνοίας, κυριεύτηκαν από σκοτισμό, παρέδωσαν εαυτούς εἰς ἀδόκιμον νοῦν ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα Ρωμ.1,28 -- τί ἂν ποιήσειαν τῷ Ἰησοῦ Λουκ. 6,11. Αυτή είναι η έννοια του μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι, του παραδίδει ο Θεός σε κάτι, παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν, ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα, ο άνθρωπος ζητάει να απομακρυνθεί και έτσι ο Θεός τον παραδίδει σε αυτό που θέλει.
Ο Χριστός εμβλέπει με συμπάθεια σε όλους, φωτίζει κάθε άνθρωπο ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον, άλλοι τον αποδέχονται και άλλοι τον απορρίπτουν.
Είδαμε ότι η ματιά του Χριστού είναι πάρα πολύ διαφορετική από αυτήν του απλού ανθρώπου. Όμως ο Χριστός μας καλεί να εξαλείψουμε αυτήν την διαφορά, με το βλέμμα του καλεί τον άνθρωπο να γίνει σαν αυτόν. Μας καλεί όλους να γίνουμε σε όλα σαν αυτόν, ἔσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι Ματθ. 5,48 άρα μας καλεί να γίνουμε όμοιοι με αυτόν και στην ματιά του. Μας διδάσκει για την δική μας ματιά ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά· οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν; τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα; καὶ περὶ ἐνδύματος τί μεριμνᾶτε; καταμάθετε τὰ κρῖνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ οὐδὲ νήθει· λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων. Εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ, σήμερον ὄντα καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον, ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσιν, οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι; μὴ οὖν μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν ἢ τί πίωμεν ἢ τί περιβαλώμεθα; πάντα γὰρ ταῦτα τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ· οἶδε γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων. ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν. Μὴ οὖν μεριμνήσητε εἰς τὴν αὔριον· ἡ γὰρ αὔριον μεριμνήσει τὰ ἑαυτῆς· ἀρκετὸν τῇ ἡμέρᾳ ἡ κακία αὐτῆς. Ματθ. 6,26-34
Κοιτάξτε τα πτηνά, ούτε σπέρνουν ούτε θερίζουν ούτε έχουν αποθήκες και όμως ο ουράνιος Πατήρ τα τρέφει. Εσείς δεν έχετε ασύγκριτα μεγαλύτερη αξία; Ποιος όσες προσπάθειες και αν κάνει μπορεί να ψηλώσει ένα πήχη; Και για το ντύσιμο γιατί φροντίζετε με αγωνία; Κοιτάξτε τα λουλούδια πως φυτρώνουν, ούτε κοπιάζουν ούτε γνέθουν. Και όμως ούτε ο Σολομών με την μεγαλοπρέπεια του δεν φόρεσε ποτέ ένα τόσο περίλαμπρο ένδυμα σαν αυτό που περιβάλλεται ένα από τα ταπεινά αυτά άνθη. Αν ο Θεός ντύνει με λαμπρότητα τα άνθη που σήμερα υπάρχουν και αύριο όχι, δεν θα ντύσει εσάς ολιγόπιστοι; Μη κυριεύεστε από ανήσυχη μέριμνα λέγοντας, τι θα φάμε τι θα πιούμε πως θα ντυθούμε. Οι ειδωλολάτρες ζητούν αποκλειστικά και μόνο υλικά. Μην κυριεύεστε από αγωνία, ο Θεός γνωρίζει ότι έχετε ανάγκες. Πρώτα να ζητάτε την βασιλεία του Θεού και τα επίγεια θα σας δοθούν. Μην έχετε αγωνιώδη μέριμνα για το αύριο, για κάθε μέρα αρκούν οι δικές της μέριμνες.
Και διαμέσω του προφήτη Ησαΐα μας συμβουλεύει να εμβλέψουμε στην φύση, ἄρατε εἰς τὸν οὐρανὸν τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν καὶ ἐμβλέψατέ εἰς τὴν γῆν κάτω, ὅτι ὁ οὐρανὸς ὡς καπνὸς ἐστερεώθη, ἡ δὲ γῆ ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσεται, οἱ δὲ κατοικοῦντες τὴν γῆν ὥσπερ ταῦτα ἀποθανοῦνται, τὸ δὲ σωτήριόν μου εἰς τὸν αἰῶνα ἔσται, ἡ δὲ δικαιοσύνη μου οὐ μὴ ἐκλίπῃ. Ησ. 51,6 Κοιτάξτε τον ουρανό, ρίξτε το βλέμμα σας κάτω στην γη και δείτε ότι ο ουρανός στερεώθηκε σαν καπνός που εύκολα διαλύεται, η δε γη σαν ένδυμα θα παλιώσει. Οι κάτοικοι της γης θα πεθάνουν όπως ο ουρανός και η γη. Η σωτηρία όμως την οποία εγώ θα δώσω θα μείνει αιώνια, η δε δικαιοσύνη μου ποτέ δεν θα λάβει τέλος.
Ο Χριστιανός καλείται να κοιτάξει την φύση και σε αυτήν να δει τον Θεό, οἱ οὐρανοί διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα Ψαλμ. 18,2. Καλείται να εμβλέψει στην φύση και εκεί να δει την πρόνοια του Θεού, να δει την αγάπη του Θεού, να δει την σοφία του Θεού.
Βεβαίως εφόσον εμβλέψαμε στους λόγους του Χριστού και το παράδειγμα συλλογισμών που μας διδάσκει να κάνουμε, τώρα θα πρέπει να πούμε ότι αν με τα άψυχα διδασκόμαστε, πόσο μάλλον θα διδαχθούμε από τα έμψυχα. Ο άνθρωπος καλείται να κοιτάξει όχι μόνο την φύση αλλά και κάθε άνθρωπο του Θεού ώστε να διδαχθεί.
Να εμβλέψει στους βίους τον αγίων και να δει ότι χρηστὸς ὁ Κύριος Ψαλμ 33,9 να δει ότι ο Κύριος εθαυμάστωσε τους αγίους του, τοῖς ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος Ψαλμ. 15,3. Να δει ότι κανείς δίκαιος δεν εγκαταλείφθηκε από τον Κύριο, ότι κανείς δίκαιος δεν έλαβε την αδιαφορία του Χριστού, οἱ φοβούμενοι Κύριον ἐλπίσατε εἰς ἀγαθὰ καὶ εἰς εὐφροσύνην αἰῶνος καὶ ἐλέους. ἐμβλέψατε εἰς ἀρχαίας γενεὰς καὶ ἴδετε· τίς ἐνεπίστευσε Κυρίῳ καὶ κατῃσχύνθη; ἢ τίς ἐνέμεινε τῷ φόβῳ αὐτοῦ καὶ ἐγκατελείφθη; ἢ τίς ἐπεκαλέσατο αὐτόν, καὶ ὑπερεῖδεν αὐτόν; διότι οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων ὁ Κύριος καὶ ἀφίησιν ἁμαρτίας καὶ σώζει ἐν καιρῷ θλίψεως. Σοφ. Σειρ. 2,9-11
Εσείς που σέβεστε τον Θεό να έχετε την ελπίδα ότι θα απολαύσετε το έλεός του, τα αγαθά και την αιώνια χαρά. Παρατηρήσατε στις παλαιές γενιές των ανθρώπων και δείτε, ποιος από εκείνους που εμπιστεύθηκαν τον Κύριο ντροπιάστηκε; Ή ποιος έμεινε ακλόνητος στον σεβασμό προς τον Θεό και εγκαταλείφθηκε από αυτόν; Ή ποιος παρακάλεσε τον Κύριο και ο Κύριος του έδειξε αδιαφορία και εγκατάλειψη; Διότι ο Κύριος είναι οικτίρμων και ελεήμων, συγχωρεί τις αμαρτίας και σώζει τους ανθρώπους όταν είναι σε περίοδο θλίψεων και πειρασμών.
Καλείται να εμβλέψει στους βίους των Αγίων ώστε να λάβει παράδειγμα ζωής και να ωφεληθεί. Ἀκούσατέ μου, οἱ διώκοντες τὸ δίκαιον καὶ ζητοῦντες τὸν Κύριον, ἐμβλέψατε εἰς τὴν στερεὰν πέτραν, ἣν ἐλατομήσατε, καὶ εἰς τὸν βόθυνον τοῦ λάκκου, ὃν ὠρύξατε. ἐμβλέψατε εἰς Ἁβραὰμ τὸν πατέρα ὑμῶν καὶ εἰς Σάῤῥαν τὴν ὠδίνουσαν ὑμᾶς· ὅτι εἷς ἦν, καὶ ἐκάλεσα αὐτὸν καὶ εὐλόγησα αὐτὸν καὶ ἠγάπησα αὐτὸν καὶ ἐπλήθυνα αὐτόν. Ησ. 51,1-2
Ακούστε με εσείς που επιδιώκετε το δίκαιο και ζητείτε τον Κύριο και την βοήθειά του. Παρατηρήστε τον βράχο από τον οποίο έχετε κοπεί, τον λάκκο από τον οποίο έχετε βγει. Παρατηρήστε δηλαδή με προσοχή τον Αβραάμ τον πατριάρχη σας και την Σάρρα, η οποία με ωδίνες σας γέννησε. Αυτός ένας ήταν μεταξύ όλων των ανθρώπων και αυτόν εγώ κάλεσα, τον ευλόγησα διότι τον αγάπησα και πλήθυνα τους απογόνους του.
Ο Αβραάμ ήταν ένας αλλά δίκαιος, δεν είχε ο Θεός κάποια προσωποληπτική εύνοια και έτσι αυτόν προτίμησε και αγάπησε. Τώρα η στερεά πέτρα στερεὰν πέτραν από την οποία κοπήκαμε όλοι είναι ο Χριστός. Οπότε αν πρέπει να παρατηρούμε με προσοχή τα πουλιά, τα λουλούδια, τον ουρανό, τον Ήλιο, δηλαδή τα άψυχα, την παρομοίωση, πόσο μάλλον πρέπει να παρατηρούμε τα έμψυχα, την ομοίωση. Να κοιτάζουμε στην πέτρα Αβραάμ, στην πέτρα κάθε άγιο, διότι η Εκκλησία είναι ένα οικοδόμημα που έχει τὸν λίθον εις κεφαλὴν γωνίας δηλαδή έχει ακρογωνιαίο λίθο, αλλά έχει και τους άλλους λίθους του οικοδομήματος, τον στερεὰν πέτραν Αβραάμ, τον στερεάν πέτραν κάθε άγιο, είτε αυτός είναι εν ζωή είτε είναι στον ουρανό.
Είναι εντολή του λόγου του Θεού να συγγράφονται οι βίοι των αγίων.
Το Συναξάρι είναι Βιβλική εντολή.
Κάθε ημέρα έχουμε τον άγιο της ημέρας ώστε να παραδειγματιζόμαστε, ώστε να έχουμε και ένα δίδαγμα, ώστε να τιμούμε τον Άγιο, αφού ο ένας ετυμπανίσθηκε ο άλλος διώχθηκε, εμπαιγμών και μαστιγώσεων έλαβαν πείρα, φυλακίστηκαν, λιθοβολήθηκαν, με σπαθί τους αποκεφάλισαν, χωρίς να δεχθούν την απελευθέρωση που τους προσέφεραν αν αρνούνταν την πίστη. Προς Εβραίους κεφ. 11.
Ο άνθρωπος καλείται με τον οφθαλμό του να δει τους βίους των αγίων ώστε "να συγκρίνει το κακό και το αγαθό, τον θάνατο και την ζωή. Να κοιτάξει στους βίους και να εννοήσει ότι "παραπλεύρως από το κακό υπάρχει το αγαθό, παραπλεύρως από τον θάνατο υπάρχει η ζωή, έτσι και παραπλεύρως από τον ευσεβή υπάρχει ο αμαρτωλός". Καλείται να παρατηρήσει προσεκτικά "όλα τα έργα του Θεού, δυο προς δυο, το ένα απέναντι στο άλλο".
ἀπέναντι τοῦ κακοῦ τὸ ἀγαθὸν καὶ ἀπέναντι τοῦ θανάτου ἡ ζωή· οὕτως ἀπέναντι εὐσεβοῦς ἁμαρτωλός. καὶ οὕτως ἔμβλεψον εἰς πάντα τὰ ἔργα τοῦ Ὑψίστου, δύο δύο, ἓν κατέναντι τοῦ ἑνός. Σοφ. Σειρ. 33,14-15
Είναι παράπλευρα μας λέει ο Σειράχ, η μια πλευρά και η άλλη πλευρά. Στην μια πλευρά έχουμε το κακό, τον θάνατο, τον αμαρτωλό, στην άλλη πλευρά έχουμε το αγαθό, την ζωή.
Καλείται ο πιστός να δει ότι την ζωή κερδίζει ο ευσεβής. Την ζωή κερδίζει ο αγαθός και έτσι ζει πραγματικά για αυτό και βρίσκεται ανάμεσά μας. Ο ευσεβής άγιος Ραφαήλ, ο ευσεβής άγιος Εφραίμ ο ευσεβής άγιος Νεκτάριος, ο ευσεβής άγιος Παΐσιος ο ευσεβής άγιος Πορφύριος, ο ευσεβής άγιος Ευμένιος, ο ευσεβής άγιος Δανιήλ κέρδισαν την ζωή και είναι μαζί μας κυριολεκτικά. Ο ασεβής κερδίζει τον θάνατο και την ψεύτικη ζωή η οποία είναι όχι φυσική παρουσία αλλά παρουσία σε ταινίες και φωτογραφίες. Ψεύτικη αθανασία διότι ο άνομος δεν κοίταξε τις εντολές του Θεού, ούτε κοίταξε τα έργα των χεριών του Θεού, την φύση και τους αγίους, αλλά είχε τα μάτια του στην ασωτία.
Ο άνθρωπος καλείται να εμβλέψει ανάμεσα στην γνήσια αθανασία και στην ψεύτικη, στην γνήσια παρουσία και στην ψεύτικη. Να διαλέξει ανάμεσα στην γνήσια αθανασία με φυσική παρουσία ακόμη και μετά θάνατον στον κόσμο ή στην "παρουσία" με κομμάτι του παρελθόντος, την "αθανασία" των φωτό και βίντεο.
Οὐαὶ οἱ ἐγειρόμενοι τὸ πρωΐ, καὶ τὰ σίκερα διώκοντες, οἱ μένοντες τὸ ὀψέ· ὁ γὰρ οἶνος αὐτοὺς συγκαύσει. μετὰ γὰρ κιθάρας καὶ ψαλτηρίου καὶ τυμπάνων καὶ αὐλῶν τὸν οἶνον πίνουσι, τὰ δὲ ἔργα Κυρίου οὐκ ἐμβλέπουσι καὶ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτοῦ οὐ κατανοοῦσι. Ησ. 5,11-12 Αλίμονο σε εκείνους οι οποίοι ξυπνούν πρωί πρωί και επιζητούν τα οινοπνευματώδη ποτά και σε εκείνους οι οποίοι μένουν αργά το βράδυ πίνοντας κρασί, ο οίνος θα τους κατακάψει. Πίνουν το κρασί τους ακούγοντας μουσική, τις εντολές όμως του Κυρίου δεν τις κοίταξαν και δεν προσέχουν να εννοήσουν τα έργα του Θεού.
Το κρασί θα τους κάψει, αυτοκαταδίκη δηλαδή. Αυτό εμπιστεύθηκαν για την ζωή και από αυτό θα λάβουν και την αθανασία. Την ψεύτικη αθανασία η οποία θα είναι μια φωτογραφία σε κέντρο διασκέδασης ή σε κάποια ταβέρνα.
Και σε άλλο σημείο βλέπουμε το λάθος κοίταγμα, αυτό αντί στον Θεό στην ύλη καὶ ἐποιήσατε ἑαυτοῖς ὕδωρ ἀναμέσον τῶν δύο τειχῶν ἐσώτερον τῆς κολυμβήθρας τῆς ἀρχαίας καὶ οὐκ ἐνεβλέψατε εἰς τὸν ἀπ᾿ ἀρχῆς ποιήσαντα αὐτὴν καὶ τὸν κτίσαντα αὐτὴν οὐκ εἴδετε. καὶ ἐκάλεσε Κύριος Κύριος σαβαὼθ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ κλαυθμὸν καὶ κοπετὸν καὶ ξύρησιν καὶ ζῶσιν σάκκων, αὐτοὶ δὲ ἐποιήσαντο εὐφροσύνην καὶ ἀγαλλίαμα σφάζοντες μόσχους καὶ θύοντες πρόβατα, ὥστε φαγεῖν κρέατα καὶ πιεῖν οἶνον λέγοντες· φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνήσκομεν. Ησ. 22,11-13 Ανάμεσα στα δύο τείχη της πόλεως σας φέρατε νερό στο εσωτερικό μέρος από αρχαία δεξαμενή, λάβατε τα μέτρα που κρίνατε, αλλά δεν υψώσατε το βλέμμα σας προς τον Θεό ο οποίος εξ αρχής έφτιαξε την πόλη αυτή. Προς τον κτίστη της πόλεως δεν στρέψατε το βλέμμα σας. Ο Κύριος των δυνάμεων σας κάλεσε σε θρήνο μετανοίας, να ξυρίσετε το κεφάλι σας και να βάλετε σάκο. Αυτά ήταν ένδειξη πένθους του καιρού εκείνου, δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω από την μετάνοια και τα δάκρυα της όπως ο Πέτρος. Εσείς όμως αντί να μετανοήσετε οργανώσατε συμπόσια, σφάξατε μοσχάρια και θυσιάσατε πρόβατα αλλά για να τρώγετε τα κρέατα και να πίνετε κρασί λέγοντας, μικρή είναι η ζωή, ας φάμε και ας πιούμε διότι αύριο πεθαίνουμε!
Όπως είδαμε ο άνθρωπος καλείται να κάνει τους οφθαλμούς του αγαθούς κοιτάζοντας το καλό και αποφεύγοντας το κακό μακάριος ἀνήρ, οὗ ἐστι τὸ ὄνομα Κυρίου ἐλπὶς αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἐπέβλεψεν εἰς ματαιότητας καὶ μανίας ψευδεῖς. Ψαλ. 39,5 Τρισευτυχισμένος και ευλογημένος ο άνθρωπος που έχει την ελπίδα του στον Θεό και δεν έριξε την ματιά του στον μάταιο πλούτο, στην δόξα, στις ανοησίες και ψευδοπροφητείες μάγων και μάντεων.
Ο άνθρωπος καλείται αρχικά να οδηγήσει τα μάτια του προς τον Χριστό
και εν τέλει αυτά να γίνουν μάτια Χριστού.
Αυτό που μας διδάσκει ο Χριστός να κάνουμε με τα μάτια μας παρατηρούμε ότι μας το διδάσκει ο Μεγάλος Παρακλητικός Κανόνας, Βλέψον ιλέω όμματί σου, και επίσκεψαι την κάκωσιν ην έχω, και δεινών συμφορών, και βλάβης και κινδύνων, και πειρασμών με λύτρωσαι, αμετρήτω σου ελέει. Εδώ ο Χριστιανός που εμφανίζεται να ομιλεί στον Κανόνα ζητεί να κοιτάξει με την ματιά Χριστού η Υπεραγία Θεοτόκος ώστε να καθαρθεί εντελώς. Ζητάει το ίδιο με τον πλούσιο νέο, σε τι υστερώ; τί ἔτι ὑστερῶ; Ο Κανόνας δεν είναι μόνο προσευχή αλλά και διδαχή, όταν προχωρούμε σωστά τα μάτια μας από απλά όργανα παρατήρησης θα γίνουν ιλέω όμματί. Δείτε εδώ την ερμηνεία του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνα τον οποίον η Υπεραγία Θεοτόκος μας αποκαλύπτει για χάρη του γέροντα Δανιήλ.
Μάτια Χριστού αποκτούν όλοι οι Άγιοι, τέτοια έχει αποκτήσει και ο Δαυίδ. Επί παραδείγματι στον Ψαλμό 144 παρατηρούμε ότι οι οφθαλμοί του, όπως και όλων των αγίων, εμβλέπουν πάντοτε στον Θεό, κοιτούν όπως μας δίδαξε ο Χριστός ο οποίος είπε τα πάντα να παρατηρούμε, είτε άψυχα είτε έμψυχα και να βλέπουμε τον Θεό, οἱ ὀφθαλμοὶ πάντων εἰς σὲ ἐλπίζουσι, οι οφθαλμοί όλων στρέφονται με ελπίδα προς εσένα, στίχος 15. Έχει οδηγήσει τα μάτια του προς τον Χριστό, έχει εμβλέψει στα πετεινά του ουρανού, έχει εμβλέψει στα λουλούδια και σε όλη την φύση και γνωρίζει ότι αυτή λαμβάνει ευλογίες, οἱ οἰκτιρμοὶ αὐτοῦ ἐπὶ πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ, τα ελέη Θεού απλώνονται σε όλα τα έργα της δημιουργίας του, στίχος 9. Γνωρίζει ότι όλα τα έργα των χεριών του Θεού λαμβάνουν κάθε αγαθό που χρειάζονται, ἀνοίγεις σὺ τὴν χεῖρά σου καὶ ἐμπιπλᾷς πᾶν ζῷον εὐδοκίας, ανοίγεις τα παντοδύναμα χέρια σου και γεμίζεις κάθε ον από όλα τα αγαθά που του χρειάζονται, στίχος 16. Έχει εμβλέψει και παρατήρησε ότι προνοεί για όλους σὺ δίδως τὴν τροφὴν αὐτῶν ἐν εὐκαιρίᾳ, εσύ δίνεις την τροφή τους στον κατάλληλο χρόνο, στίχος 15. Κοίταξε και γνωρίζει ότι ντύνει τον άνθρωπο με το υλικό ένδυμα αλλά και με το αθάνατο φυλάσσει Κύριος πάντας τοὺς ἀγαπῶντας αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἐξολοθρεύσει. Ο Θεός αυτούς που τον αγαπούν θα χαρίσει τον Παράδεισο και από πάντες τους αμαρτωλούς θα αποστρέψει το πρόσωπό του, στίχος 20.
Τα μάτια του έχουν γίνει μάτια Χριστού, έχουν γίνει μάτια ενός πραγματικού γιου του Πατρός, για αυτό και ο Θεός στους αγίους δεν δικαιώνεται στο τέλος αλλά σαν Πατήρ δικαιώνεται αμέσως σε οτιδήποτε συμβεί δίκαιος Κύριος ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ καὶ ὅσιος ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ, ο Κύριος είναι δίκαιος σε όλους τους τρόπους με τους οποίους ενεργεί, άμωμος και ακατηγόρητος σε όλα του τα έργα, στίχος 17.
Εμβλέψαμε στα λόγια του Χριστού και φάνηκε καθαρά ότι όπως όλα που είπε έτσι και αυτά που ανέφερε για την ματιά μας είναι μεγάλης σημασίας. Μας λέει να εμβλέψουμε στην Δημιουργία, με αυτό μας διδάσκει ότι ο Χριστιανός πρέπει στα πάντα να βλέπει τον Θεό. Σε όλη την Δημιουργία βλέπουμε τον αγαθό Θεό, τον Θεό που αγάπη εστί, άρα σε αυτήν βλέπουμε όχι μόνο ένα στάδιο αθλήσεως αλλά και ένα καταφύγιο στο οποίο ο Θεός μας φυλάει έως ότου εισαχθούμε ξανά στον Παράδεισο. Έπειτα καθώς προχωρούμε τα μάτια μας θα γίνουν όμοια με αυτά του Χριστού, θα γίνουν μάτια αγάπης προς Θεό και αδερφούς και θα βλέπουν πολύ διαφορετικά και πράγματα αόρατα.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου