Παρακλητικός κανόνας στους Σιναΐτες αγίους

24/8/2020 Κοσμά του Αιτωλού

 

Παρακλητικός κανόνας στους Σιναΐτες αγίους

Στο όρος Σινά και γενικώς στις ερήμους και περιοχές της χερσονήσου Σινά ασκήτευσαν πάμπολλες πολύ μεγάλες μορφές της Ορθοδοξίας. Σαν εισαγωγή υπάρχουν λίγα λόγια για κάποιους Αγίους από αυτούς, ορισμένοι αναφέρονται στον Παρακλητικό Κανόνα.

 

Αγία Αικατερίνη

Είναι η γνωστή Αγία Αικατερίνη πολιούχος Σινά, μαρτύρησε στην Αλεξάνδρεια επί Μαξιμίνου. Μετά το μαρτύριό της άγγελοι μετέφεραν το ιερό σκήνωμα στην ψηλότερη κορυφή του Σινά. Το λείψανο βρέθηκε θαυματουργικώς τον 6ο αιώνα.

Άγιος Λογγίνος ή Ίσαυρος
Έζησε τον 6ο αιώνα, διετέλεσε ηγούμενος της Μονής Σινά κατά τα έτη 562-566μΧ.
Ήταν κάποιος παράλυτος και παρακαλούσε να ιαθεί, τότε εμφανίστηκε η Θεοτόκος λέγοντας του "πήγαινε στον ηγούμενο και θα γίνεις καλά". 

Ο παράλυτος σέρνοντας πήγε χτύπησε την πόρτα και του άνοιξε ο ηγούμενος, τότε αυτός τον κράτησε σφιχτά από τα πόδια και του είπε "δεν σε αφήνω, η Θεοτόκος με έστειλε για να με θεραπεύσεις". Ο γέροντας τότε έβγαλε την ζώνη του και του είπε "πάρε και ζώσου". Ο παράλυτος μόλις ζώστηκε με την ζώνη του αγιασμένου Λογγίνου αμέσως θεραπεύτηκε.

 

Άγιος Ιωσήφ ο Ραϊθηνός

Έζησε τον 4ο αιώνα, ήταν και αόρατος ασκητής. Κάποια στιγμή εξαφανίστηκε για 6 ολόκληρα χρόνια, ο μαθητής του Γελάσιος αναρωτιόταν που να είχε πάει. 

Μια Κυριακή ο άγιος ξαφνικά εμφανίστηκε στον μαθητή του ο οποίος φυσικά τον ρώτησε που βρισκόταν όλα αυτά τα έξι χρόνια. Τότε ο άγιος Ιωσήφ του είπε ότι δεν είχε πάει πουθενά και βρισκόταν εκεί όλο αυτό το διάστημα και ούτε μια Κυριακή δεν πέρασε που να μην είχε μεταλάβει των Αχράντων Μυστηρίων. Και θαύμασε ο μαθητής του ότι ενώ ήταν στην μονή και ενώ έμπαινε και έβγαινε στην Εκκλησία δεν τον έβλεπε κανείς. 

Έπειτα τον ρώτησε γιατί αποφάσισε να εμφανιστεί και ο άγιος Ιωσήφ του απάντησε ότι εκείνη την ημέρα θα πέθαινε και για αυτό ήρθε σε αυτόν ώστε να θάψει το σώμα του. Αφού είπε πολλά περί ψυχής και των μελλόντων αγαθών στον μαθητή του, ξάπλωσε και αναχώρησε για τον Κύριο. Αμέσως ο μαθητής του έτρεξε και φώναξε όλους τους πατέρες. Καθώς ήλθαν και τον σήκωσαν για να τον κηδέψουν είδαν ότι το πρόσωπό του εξέπεμπε υπέρλαμπρο φως. Εορτάζει μαζί με τον μαθητή του Γελάσιο στις 14 Ιανουαρίου.

 

Άγιος Μωυσής ο Φαρανίτης

Έζησε τον 4ο αιώνα και ήταν μοναχός από μικρή ηλικία. Καταγόταν από την περιοχή, έζησε 83 χρόνια ως μοναχός. Πραγματικά ήταν σαν ένας δεύτερος Ηλίας, κάθε τι που ζητούσε ο Θεός του το παρείχε. Ο Κύριος διαμέσω του Μωυσή επιτέλεσε πολλές θεραπείες και εξεδίωξε δαιμόνια. Από τα θαύματά του πίστεψαν πάρα πολλοί Ισμαηλίτες που έμεναν στην περιοχή της Φαράν. Από τότε που έγινε μοναχός δεν δοκίμασε ποτέ ψωμί αλλά έτρωγε χουρμάδες ενώ αγαπούσε την ησυχία όπως κανείς άλλος. Την Σαρακοστή δεν άνοιγε την πόρτα του κελιού του παρά μόνο την Μεγάλη Τετάρτη ενώ για τροφή κατά την διάρκεια της νηστείας έπαιρνε είκοσι χουρμάδες και ένα ποτήρι νερό. Συχνά όταν άνοιγε την πόρτα την Μεγάλη Τετάρτη αυτά ήταν εκεί χωρίς να τα έχει πειράξει.

Άγιοι Γαλακτίων και Επιστήμη
Έζησαν τον 3ο αιώνα και μαρτύρησαν για την πίστη στον διωγμό του Δέκιου το 250. Καταγόνταν από την πόλη Έμεσα σημερινή Χόμς της Συρίας και ήταν ζεύγος, μετά τον γάμο τους συμφώνησαν να μονάσουν στην έρημο του Σινά.

 

Άγιος Παΐσιος

Πρόκειται περί του γνωστού Αγίου γέροντος Παϊσίου. Ο Άγιος Παΐσιος άφησε το Στόµιο στις 30 Σεπτεµβρίου 1962 και αναχώρησε για το Θεοβάδιστο Όρος Σινά. Εγκαταστάθηκε για δυο χρόνια στο ασκητήριο των αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης που αποτελείται από το Εκκλησάκι και ένα πολύ μικρό συνεχόμενο κελλάκι. Βρίσκεται σε ωραία θέση σε ύψωμα απέναντι ακριβώς από την Αγία Κορυφή και απέχει λιγότερο από μία ώρα από το Μοναστήρι. Διακόσια μέτρα πιο πάνω βρίσκεται η σπηλιά του αγίου Γαλακτίωνος και λίγο πιο πίσω είναι η Σκήτη που έμενε η αγία Επιστήμη με τις άλλες ασκήτριες.

 

Άγιος Ιουλιανός ο Σύρος

Έζησε τον 4ο αιώνα, περίπου 300-380μΧ, δεν γνώριζε γράμματα και ήταν πολύ ευσεβής. Ασκήτευσε στην Αγία Κορυφή. Την περίοδο που αυτοκράτορας ήταν ο Ιουλιανός ο Παραβάτης έκτισε εκεί ναό, 363. Τον ναό ανοικοδόμησε ξανά ο Ιουστινιανός το 560μΧ. Εορτάζει 18 Οκτωβρίου και 17 Ιανουαρίου.

Άγιος Ματώης

Έζησε τον 5ο αιώνα και ήταν πρεσβύτερος. Άσκησε στην έρημο της Ραϊθού. Πήγε στα μέρη των Μαγδολών, αρχαία πόλη στην Αίγυπτο πλησίον του Πηλούσιου, και ο εκεί επίσκοπος τον χειροτόνησε πρεσβύτερο. Συγχώρησε με αββά του είπε ο επίσκοπος, ξέρω ότι δεν ήθελες να σε χειροτονήσω αλλά για να ευλογηθώ από εσένα τόλμησα και το έκανα. Ο γέροντας δεν λειτουργούσε, έλεγε, θεωρώ ότι δεν είμαι άξιος να τελέσω την θυσία για αυτό δεν λειτουργώ, η χειροτονία είναι για τους άμεμπτους.

 

Αγία Μαρίνα

Ασκήτεψε στην Ραϊθώ και διακρίθηκε για τις πολλές αρετές της και τον ασκητικό της βίο. Τα ιερά λείψανα της βρίσκονται στο μετόχι του Σινά στην Μονή της Θεοτόκου όπου μένουν Σιναΐτες πατέρες. Εορτάζει 21 Οκτωβρίου.

 

Αγία Μαριάμ

Ήταν αδελφή του προφήτη Μωυσή. Εορτάζει την Κυριακή προ της Γεννήσεως.

Άγιος Ιωάννης Σαββαΐτης
Έζησε τον 6ο αιώνα. Αρχικά μόνασε στην Λαύρα των Κελλιβάρων στο όρος Λάτρος μετά στην Λαύρα του αγίου Σάββα στα Ιεροσόλυμα και έπειτα στο Σινά στην έρημο του Γουδδά, στον τόπο του Μαλωχά και στα μέρη του Αρσελάου. Είχε γέροντα τον άγιο Μαρτύριο που έκειρε μοναχό τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος. Ο άγιος είχε το προορατικό χάρισμα και προφήτευσε για τον άγιο Ιωάννη ότι θα γίνει ηγούμενος του Σινά πλένοντας του τα πόδια και φιλώντας του το χέρι. Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος μας λέει πολλά για τον Άγιο Ιωάννη Σαββαΐτη απευθυνόμενος σε έναν άλλον Ιωάννη, τον Ηγούμενο της Ραϊθού.

 

Άγιος Αμμμούν της Ραϊθού

Έζησε τον 4-5ο αιώνα. Είναι διαφορετικός από τον αββά Αμμούν που ίδρυσε την ξακουστή Λαύρα της Νιτρίας. Ήταν σύγχρονος του αββά Σισώη και του Αββά Ποιμένα.

Άγιος Ανατόλιος 

Έζησε τον 5ο αιώνα και καταγόταν από την Ραϊθώ. Ήταν από τους πρώτους μαθητές του αγίου Ευθυμίου του Μέγα. Παρουσιάστηκε στον Ευθύμιο μαζί με τον Ιωάννη τον πρεσβύτερο και τον Θαλάσσιο. Εορτάζει στις 21 Φεβρουαρίου 26 Απριλίου και 7 Ιουνίου.

 

Άγιος Στρατήγιος

Έζησε τον 6ο αιώνα. Ήταν έγκλειστος και σύγχρονος του Αγίου Ιωάννη Σαββαΐτη. Είχε και αυτός το προορατικό χάρισμα. Την ημέρα που έκαναν την μοναχική κουρά του Αγίου Ιωάννη της Κλίμακος προείπε ότι θα γίνει ηγούμενος στην Μονή.

Άγιοι δυο ανώνυμοι

Έζησαν τον 6ο αιώνα. Ήταν δίδυμα αδέλφια από την Κωνσταντινούπολη μέλη της Αυτοκρατορικής φρουράς, εξκουβίτορες. Μόνασαν στην τοποθεσία Τούρωα, έξι μίλια μακριά από την μονή Σινά.

 

Άγιος Ματθίας

Ασκήτευσε τον 6ο αιώνα στον Ανδρουλά. Από αυτόν έρχονταν και κοινωνούσαν αοράτως τρεις άγνωστοι άγιοι αναχωρητές. Λέει ο άγιος, καθώς κατοικούσα στην Γκαραντέλ για να κοινωνώ κάθε Κυριακή τους αιχμαλώτους, είχα την Θεία Κοινωνία στο αρτοφόριο κλειδωμένη. Πολλές φορές όμως την Κυριακή που ερχόμουν στην Εκκλησία έβρισκα το αρτοφόριο ανοιχτό και λυπόμουν για αυτό. Έτσι άρχισα να μετράω τις μερίδες και σφράγισα με κερί το αρτοφόριο. Την επόμενη Κυριακή πήγα και το κερί ήταν άθικτο. Ανοίγοντας όμως και μετρώντας τις μερίδες τις βρήκα τρεις λιγότερες. Άρχισα να έχω πολλούς λογισμούς και με απασχολούσε γιατί άραγε να συμβαίνει αυτό. Την επόμενη Κυριακή καθώς κοιμόμουν παρουσιάστηκαν τρεις μοναχοί και ξυπνώντας με μου είπαν, σήκω, έφτασε η ώρα που κάνεις την βραδινή προσευχή. Τους ρώτησα, ποιοι είσαστε πατέρες και από που έρχεστε; Και αυτοί μου απάντησαν, εμείς είμαστε οι αμαρτωλοί που πολλές φορές ερχόμαστε και κοινωνούμε από το αρτοφόριο. Μην σε απασχολεί εις το εξής το θέμα. Τότε κατανοώντας ότι ήταν αόρατοι ασκητές ευχαρίστησα τον Θεό διότι στην γενιά μας αξιωθήκαμε τέτοιους αγίους.

 

Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος

Ο πασίγνωστος Ιωάννης της Κλίμακος έζησε τον 6ο αιώνα, γεννήθηκε περίπου το 525 και πέθανε 75 ετών. Πήγε στο Σινά το 541 σε ηλικία 16 ετών. Αφού εκάρη μοναχός από τον άγιο Μαρτύριο σε ηλικία 20 ετών, έφυγε για την έρημο του Θολά όπου μόνασε για 40 χρόνια μέχρι το 585 όταν και έγινε ηγούμενος. Την Κλίμακα έγραψε το 600μΧ λίγο πριν πεθάνει.

Άγιος Μαρτύριος
Έζησε τον 6ο αιώνα, ήταν ο γέροντας του Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος, τον έκειρε μοναχό σε ηλικία 20 ετών.

 

Άγιος Αναστάσιος

Έζησε τον 6-7ο αιώνα και διετέλεσε ηγούμενος της μονής Σινά, κοιμήθηκε το 599μΧ. Ήταν σύγχρονος του Αγίου Ιωάννη της Κλίμακος. Έγινε Πατριάρχης Αντιοχείας, είχε το προορατικό χάρισμα, προφήτευσε και αυτός ότι ο άγιος Ιωάννης θα γίνει ηγούμενος. Μια μέρα βλέποντας ο άγιος Αναστάσιος τον αββά Μαρτύριο και τον άγιο Ιωάννη σε ηλικία 20 ετών του είπε "πες μου αββά Μαρτύριε ποιο είναι αυτό το παιδί και ποιος τον έκηρε μοναχό;". Τότε του λέει ο αββάς "δούλος σου είναι πάτερ και μαθητής μου, εγώ τον έκειρα μοναχό". Ο άγιος Αναστάσιος του απάντησε, "γέροντα ηγούμενο Σινά έκηρες μοναχό!".  Εορτάζει την 21η Απριλίου.

 

Άγιος Αναστάσιος 

Ήταν διάδοχος του Αναστασίου που είδαμε προηγουμένως.  Διετέλεσε ηγούμενος της μονής αλλά και Αρχιεπίσκοπος Σινά. Έγινε και Πατριάρχης Αντιοχείας, 599-509μΧ.

Είναι ιερομάρτυρας, οι Εβραίοι τον έβγαλαν έξω από την Αντιόχεια και τον έσφαξαν το 609. Πολέμησε με μεγάλο ζήλο τους Μονοφυσίτες και έχει συγγράψει ένα δογματικό σύγγραμμα, τον Οδηγό. Εορτάζει την 20η Απριλίου.

 

Άγιος Νίκων

Έζησε κατά τον 4ο με 5ο αιώνα, ασκήτευσε στο όρος Σινά. Κατηγορήθηκε από τον πατέρα μιας κοπέλας ότι την διέφθειρε. Όμως ήταν ο ίδιος ο πατέρας της κοπέλας ο οποίος είχε κάνει αυτήν την πράξη. Παριστάνοντας τον θιγμένο έπιασε ένα ξίφος πήγε στο κελί του αγίου και προσπάθησε να τον σκοτώσει. Την στιγμή όμως που πήγε να τον χτυπήσει το χέρι του έμεινε ακίνητο, τότε ο άγιος έφυγε και πήγε στην εκκλησία να προσευχηθεί.

Εκεί ήταν ορισμένοι μοναχοί οι οποίοι είχαν δείξει το κελί που ήταν ο άγιος στον τάχα αδικημένο πατέρα. Οι μοναχοί μόλις είδαν τον άγιο Νίκωνα ήθελαν να τον διώξουν από την μονή αλλά αυτός τους είπε να του δώσουν ευκαιρία για μετάνοια. Αυτοί του έδωσαν τρία χρόνια και εκείνος όλα αυτά τα τρία χρόνια ερχόταν κάθε Κυριακή στην Εκκλησία λέγοντας "σας παρακαλώ προσευχηθείτε για εμένα στον Θεό". Όταν τελείωσαν τα τρία χρόνια ο άστοργος και συκοφάντης πατέρας δαιμονίστηκε και άρχισε να ομολογεί λέγοντας "εγώ είμαι ο ένοχος και συκοφάντησα τον δούλο του Θεού". Τότε όλοι έβαλαν μετάνοια στον άγιο λέγοντας συγχώρεσέ μας αββά.

 
Άγιος Νιστερώος
Έζησε τον 4ο αιώνα, μόνασε στην Ραϊθώ. Αποκαλείται μέγας και φίλος του αββά Αντωνίου του Μεγάλου.

 

Άγιος Ξώης

Έζησε τον 4ο αιώνα. Κάποια εποχή καθώς έβγαινε από το όρος του Σινά συνάντησε έναν αδελφό ο οποίος του είπε, "έχουμε μεγάλη θλίψη αββά διότι έχει να βρέξει πολύ καιρό". 

Ο άγιος απάντησε "και γιατί δεν προσευχόσαστε στον Θεό;". Τότε του λέει ο αδελφός "και προσευχόμαστε και λιτανεία κάνουμε όμως δεν βρέχει". Του απάντησε ο άγιος "δεν προσευχόσαστε εκτενώς λέει ο Κύριος, αυτός είναι ο λόγος που δεν βρέχει, θέλεις να το διαπιστώσεις;" και λέγοντας αυτά σήκωσε στον ουρανό τα χέρια προσευχήθηκε και αμέσως άρχισε βροχή. Ο αδελφός βλέποντας αυτό το γεγονός έπεσε και τον προσκύνησε.

 

Άγιος Δουλάς

Έζησε τον 4ο αιώνα, ήταν αγιασμένος ασκητής, κοιμήθηκε περίπου το 375. 

 

Άγιος Ελισσαίος

Έζησε τον 6ο αιώνα και ήταν Αρμένιος στην καταγωγή. Ήταν διακονητής στην Αγία Κορυφή, έλεγε ότι κάθε νύχτα έβλεπε φωτιά να κάθεται επάνω στην Αγία Κορυφή.

 

Άγιος Δουλάς

Έζησε τον 6ο αιώνα και ήταν πρεσβύτερος. Διετέλεσε πρώτος ηγούμενος της μονής Σινά. Επί της ηγουμενίας του ανεγέρθηκε η μονή του Σινά, 556-557. Επιγραφή άνωθεν της Βορειοδυτικής πύλης αναγράφει: Έτος 527, ο πρώτος ηγούμενος της μονής του Σινά, τοποθετηθείς υπό του αυτοκράτορος Ιουστινιανού Α', Δουλάς.

Άγιος Νείλος ο Σοφός
Έζησε τον 7ο αιώνα, ήταν έπαρχος Κωνσταντινουπόλεως έγγαμος και πατέρας δυο παιδιών. Από πόθο για την ερημιτική ζωή άφησε την σύζυγο του με ένα από τα παιδιά τους και αυτός μόνασε με τον γιό του Θεόδουλο στο Σινά. 

Έγραψε το γνωστό έργο "Περί προσευχής λόγος" βρίσκεται στον τόμο 79 της MPG.

Άγιος Θεόδουλος
Είναι ο γιος του οσίου Νείλου του Σιναΐτου. Κατά την επιδρομή των Σαρακηνών αιχμαλωτίστηκε αλλά με θαύμα του αγίου μάρτυρα Πλάτωνα απελευθερώθηκε. 

 

Άγιος Ιουστινιανός

Έζησε τον 7ο αιώνα και μετέστη. Ασκήτευσε μόνο δυο χρόνια στην μονή της Αγίας Αικατερίνης και μετά πέθανε. Οι συνασκητές του τον έθαψαν στο μνήμα των πατέρων στην μονή, την επόμενη ημέρα όμως πέθανε και άλλος ασκητής. Ανοίγοντας το μνήμα για να τον θάψουν δεν βρήκαν μέσα το σώμα του αγίου.

 

Άγιος Στέφανος ο ερημίτης

Ο άγιος Στέφανος έζησε τον 6ο αιώνα, ασκήτευσε κοντά στην αγία κορυφή και αργότερα πήγε στον τόπο των αναχωρητών που λέγεται Σίδδη 40 χιλιόμετρα μακριά από το όρος Σινά. Για αυτόν αναφέρει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος. Το ιερό του λείψανο διατηρείται ακέραιο στο οστεοφυλάκιο της μονής.

Άγιος Μιχαήλ

Έζησε τον 6-7ο αιώνα και ασκήτευσε στον τόπο του Αρσελάου. Ο άγιος είχε έναν μαθητή που τον έλεγαν Ευστάθιο. Κάποτε ο άγιος αρρώστησε βαριά και προείδε ότι θα έφευγε για τον Κύριο, τότε λέει στον μαθητή του, φέρε παιδί μου να πλυθώ και να κοινωνήσω. Μόλις κοινώνησε ο άγιος είπε, παιδί μου το κοιμητήριο είναι κάτω και η κατάβαση είναι δύσκολη γιατί οι πέτρες είναι απότομες και λείες. Πως θα με σηκώσεις μόνος σου; Μπορεί να πέσεις, ας πάμε λοιπόν σιγά σιγά μαζί. Όταν κατέβηκαν και έφτασαν στο κοιμητήριο προσευχήθηκε ο γέροντας ασπάσθηκε τον μαθητή του και του είπε, η ειρήνη του Κυρίου σε εσένα παιδί μου, να προσεύχεσαι για εμένα. Τότε ξάπλωσε και γεμάτος χαρά και αγαλλίαση έφυγε για τον Κύριο.

 

Άγιος Γεώργιος Αρσελαΐτης

Έζησε το 6ο αιώνα, κοιμήθηκε περίπου το 552μΧ και διετέλεσε ηγούμενος στην μονή Σινά, ασκήτεψε και στην λαύρα του Αρσελάου. Είχε να βγει από το Σινά περίπου 70 χρόνια. Με θαυματουργικό τρόπο μεταφέρθηκε στα Ιεροσόλυμα το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου και κοινώνησε στον ναό της Αναστάσεως. Βρέθηκε ο γέροντας πλησίον του επισκόπου Παύλου ο οποίος τον κοινώνησε. Το θαύμα αυτό πρέπει να έγινε περίπου το 551. Ο άγιος Γεώργιος σε περίοδο ελλείψεως λαδιού θαυματουργικώς γέμισε με λάδι τα άδεια πιθάρια της μονής. Η μνήμη του εορτάζεται 11 Μαρτίου.

 

Άγιος Σιλουανός

Έζησε τον 4-5ο αιώνα και είναι οσιομάρτυρας. Καταγόταν από την Παλαιστίνη και ασκήτευσε στην κάτω Αίγυπτο, Σκήτη, μαζί με 12 μαθητές του. Κάποια στιγμή ο άγιος έφυγε από την Αίγυπτο και πήγε στο Σινά όπου ασκήτευσε κάποιο χρόνο. Μετά τον θάνατο του μαθητή του αγίου Μάρκου αναχώρησε από το Σινά για μια περιοχή της Γάζας κοντά στην πόλη Γέραρα.

 

Άγιος Μάρκος

Μέλος της 12 μελούς συνοδείας του αββά Σιλουανού, έζησε τον 4-5ο αιώνα. Ήταν καλλιγράφος και διακρίθηκε για την υπακοή του. Όταν ήθελε να αναχωρήσει ο αββάς Σιλουανός από το Σινά ο άγιος Μάρκος του είπε, πάτερ δεν θέλω να φύγω από εδώ αλλά ούτε και να σε αφήσω, ας μείνουμε τρεις ημέρες ακόμη. Έμεινε ο άγιος Σιλουανός και την τρίτη μέρα κοιμήθηκε ο άγιος Μάρκος.

 

Άγιος Μάρκος

Έζησε τον 6-7ο αιώνα και μαρτύρησε για την πίστη.

Άγιος Ισαάκ

Έζησε τον 6-7ο αιώνα και μαρτύρησε για την πίστη στη μονή Σαλαήλ. Σύμφωνα με τον Πορφύριο Β' ο οποίος έγραψε το έργο Σιναϊτικός Συνέκδημος η μονή αυτή βρισκόταν εκεί που είναι η σημερινή περιοχή Μποστάνι η οποία απέχει λιγότερο από μια ώρα από την μονή. Εορτάζει 14 Ιανουαρίου.

 

Άγιος Ζήνων

Έζησε τον 4ο-5ο αιώνα, πέθανε περίπου το 450μΧ. Ανήκε στην συνοδεία του αββά Σιλουανού που εγκαταστάθηκε στο Σινά γύρω στο 380μΧ. Έγινε γνωστός για τα πολλά του χαρίσματα. Εκτός από το Σινά ασκήτευσε και στην περιοχή της Συρίας και της Γάζας στην Παλαιστίνη. Κοιμήθηκε στην Γάζα. Λόγω της μεγάλης του υπακοής της άκρας ασκήσεως και της ακτημοσύνης έλαβε από τον Θεό το θαυματουργικό χάρισμα και το χάρισμα να εκδιώκει δαίμονες.

 

Άγιος Νετράς

Έζησε τον 4-5ο αιώνα. Διετέλεσε επίσκοπος Φαράν και ήταν μαθητής του αββά Σιλουανού μέλος της 12 μελούς συνοδείας του η οποία εγκαταστάθηκε στο Σινά κατά το 380μΧ. Όταν έγινε επίσκοπος Φαράν σκληραγωγούσε τον εαυτό του πολύ περισσότερο από όταν ήταν μοναχός. Ένας μαθητής του τον ρώτησε γιατί αββά όταν είμαστε στην έρημο δεν έκανες τέτοια άσκηση; Απάντησε ο άγιος, εκεί ήταν έρημος και φτώχεια και ησυχία και έπρεπε να κυβερνήσω το σώμα για να μην αρρωστήσω και ζητήσω αυτά που δεν είχα, εδώ είμαι μέσα στον κόσμο. Εάν τυχόν ασθενήσω εδώ, υπάρχει κάποιος να με φροντίσει.

 

Άγιος Ανδρέας

Έζησε τον 6ο αιώνα και ασκήτευσε στην λαύρα της Ραϊθού. Ασκήτευσε όταν ήταν νεαρός και στην Παλαιστίνη. Πήγαν κάποιον δαιμονισμένο στον άγιο Συμεών τον Θαυμαστορείτη, 521-596, ο οποίος ήταν ακουστός για τα θαύματά του ώστε να του διαβάσει την ευχή και να εκδιώξει το δαιμόνιο. Ο αββάς όταν έφθασαν τους ρώτησε που μένουν και η απάντηση ήταν στην Ραϊθώ. Τότε ο αββάς Συμεών είπε, θαυμάζω αδελφέ τον κόπο σου να έρθεις εδώ και να διανύσεις τόσο δρόμο ερχόμενος προς εμένα, έναν άνθρωπο αμαρτωλό, ενώ έχεις τέτοιους μεγάλους αγίους δίπλα σου. Πήγαινε στον αββά Ανδρέα βάλε του μετάνοια και πες του να ευχηθεί και αμέσως θα θεραπευθεί. Πήγαν τότε τον δαιμονισμένο στον αββά Ανδρέα και μόλις του διάβασε την ευχή έφυγε αμέσως το δαιμόνιο.

 

Άγιος Φιλόθεος

Έζησε τον 9ο αιώνα. Ήταν ηγούμενος της μονής Σινά και ένας εκ των νηπτικών πατέρων. Έχει γράψει τα 40 κεφάλαια στην Φιλοκαλία.

 

Άγιοι δυο ανώνυμοι αόρατοι γυμνοί ασκητές.

Ο αββάς Στέφανος διηγείται, την Μεγάλη Πέμπτη καθώς ήμουν στην Εκκλησία και γινόταν η Αγία Αναφορά ξαφνικά βλέπω δυο αόρατους γυμνούς ασκητές τους οποίους κανείς από τους υπόλοιπους στην Εκκλησία δεν φαινόταν να βλέπει. Ήρθαν στο ιερό μετάλαβαν και όταν τελείωσε η λειτουργία καθώς εξέρχονταν τους ακολούθησα. Όταν βγήκαν έξω έβαλα μετάνοια και τους λέω, πατέρες σας παρακαλώ πάρτε και εμένα μαζί σας. Μου απάντησαν, είσαι καλά εδώ, εδώ μόνασε που είναι ο τόπος σου. Δεύτερη φορά έβαλα μετάνοια και τους παρακάλεσα να με πάρουν μαζί τους και μου απάντησαν δεν μπορείς να έρθεις μαζί μας, καλώς είσαι εδώ, εδώ είναι ο τόπος σου. Και αφού προσευχήθηκαν προχώρησαν άρχισαν να περπατούν επάνω στην θάλασσα και απομακρύνθηκαν.

Άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης
Έζησε τον 13-14ο αιώνα. Γεννήθηκε γύρω στο 1255 στο Κούκουλο της Μικράς Ασίας. Πέθανε στις 27 Νοεμβρίου του 1337 στα Παρόρια της Θράκης όπου ίδρυσε τρεις μέγιστες Λαύρες. Στο Σινά είχε μονάσει γύρω στο 1270 και εκεί ασκήτευσε με πολύ αυστηρότητα τρώγοντας μόνο ψωμί και νερό. 

 

Άγιος Ευθύμιος

Έζησε τον 13ο αιώνα, κοιμήθηκε το 1233. Διετέλεσε Πατριάρχης Ιεροσολύμων, έχει ταφεί στην εκκλησία της μονής Σινά. Εορτάζει 12 Μαΐου και 7 Νοεμβρίου.

 

Άγιοι τρεις ανώνυμοι ασκητές

Τους βρήκαν νεκρούς μέσα στην σπηλιά που ασκήτευαν κάποιοι ψαράδες οι οποίοι λόγω μεγάλης θαλασσοταραχής και ανέμων δεν μπορούσαν να πλεύσουν προς την Ραϊθώ. Τους μετέφεραν στο καράβι και αμέσως η θαλασσοταραχή και οι άνεμοι κόπασαν.

Άγιος Συμεών ο Πεντάγλωσσος
Έζησε κατά τον 10-11ο αιώνα. Ήταν ιερομόναχος και γνώριζε πέντε γλώσσες. 

Έζησε στο Σινά αλλά και στην Γαλλία στο Σιναϊτικό μετόχι στην πόλη Ρουέν το οποίο ιδρύθηκε το 1030 ή το 1035 και ασκήτευσε στην Πόρτα Νίγκρα των Τρεβήρων, Τρίρ. 

Το 1026 μετέφερε λείψανα της Αγίας Αικατερίνης στην Δύση, κοιμήθηκε εν Κυρίω την 1η Ιουνίου του 1035 στην πόλη των Τρεβήρων.

 

Άγιος ανώνυμος γυμνίτης ασκητής

Είχε αποσυρθεί από κάθε ανθρώπινη συναναστροφή για σχεδόν 50 χρόνια. Δεν χρησιμοποιούσε κανένα ρούχο και με την Θεία χάρη αγνοούσε την γυμνότητά του. Όσες φορές ευλαβείς θέλησαν να πλησιάσουν στο μέρος που ασκήτευε αυτός τους απέφευγε και έτρεχε σε μέρη άβατα. Μόνο σε έναν επέτρεψε να τον δει ο οποίος χάρη στην δυνατή του πίστη ήταν άξιος για να το επιτύχει. Όταν αυτός τον ρώτησε γιατί τόσο πολύ απέφευγε τους ανθρώπους, ο ασκητής του απάντησε πως σε όποιον συχνάζουν οι άνθρωποι δεν είναι δυνατόν να συχνάζουν οι άγγελοι και από αυτά τα λόγια είχε κυκλοφορήσει η φήμη ότι ο άγιος αυτός είχε επισκέψεις αγγέλων.

Άγιος Γεώργιος ο Γαδημήτης

Έζησε τον 7ο αιώνα. Ήταν αγιασμένος και από τους παλαιούς πατέρες.

 

Άγιος Σάββας 

Έζησε κατά τον 13-14ο αιώνα. Γεννήθηκε το 1283μΧ στην Θεσσαλονίκη και πέθανε το 1349. Το 1301 εκάρη μοναχός στον Άγιο Όρος. Έζησε ασκητικά σε διάφορα μέρη μεταξύ αυτών οι Άγιοι Τόποι και το Σινά. Έφυγε από τα Ιεροσόλυμα και πήγε στο Σινά πεζός όπου εκεί ασκήτεψε δυο έτη. Στην διαδρομή η τροφή του ήταν μόνο άγρια χόρτα που έβρισκε στον δρόμο. Αγωνίστηκε για την Ορθοδοξία εναντιωνόμενος στις αιρετικές διδαχές του Βαρλαάμ Καλαβρού και Γρηγορίου Ακινδύνου. Εορτάζει 4 Οκτωβρίου.

Άγιος Ιωάννης ο Κιλικιανός

Έζησε τον 6ο αιώνα και ήταν σύγχρονος του αγίου Ιωάννη της Κλίμακος ο οποίος τον αναφέρει. Διετέλεσε ηγούμενος της λαύρας Ραϊθού. Ο άγιος έλεγε, 76 χρόνια έχω στον τόπο αυτό και πολλά κακά έχω πάθει από τους δαίμονες.

Άγιος Ιωάννης

Έζησε κατά τον 6-7ο αιώνα και μαρτύρησε για την πίστη. Εορτάζει 14 Ιανουαρίου.

 

Άγιος Ησύχιος της Βάτου

Ήταν ηγούμενος της μονής Σινά, έζησε κατά τον 6-7ο αιώνα. Το σύγγραμά του Λόγος Προς Θεόδουλον με την διδασκαλία του αγίου για την νήψη, την νοερά μονολόγιστη προσευχή, την κάθαρση, τον Θείο φωτισμό και την ένωση με τον Χριστό συνεχίζει την παράδοση της Κλίμακος του Αγίου Ιωάννη. Θεωρείται ότι συνδέει οργανικά την πρώιμη Σιναϊτική θεολογία με τον ησυχασμό του ιδ' αιώνα. Ο Άγιος Γεράσιμος ο Μικραγιαννανίτης έχει συντάξει ακολουθία του Αγίου. Εορτάζει 22 Ιουνίου.

 

Άγιος Θεόδουλος

Έζησε κατά τον 6-7ο αιώνα ήταν πρεσβύτερος και μαρτύρησε για την πίστη.

Άγιος Ιωάννης ο Αθηναίος

Έζησε τον 11ο αιώνα. Διετέλεσε αρχιεπίσκοπος Σινά. Μαρτύρησε το 1091 στην Β επιδρομή των Αράβων.

Άγιος Ιερεμίας 

Έζησε τον 4ο αιώνα. Μαρτύρησε για την πίστη, τον σκότωσαν με βέλη.

 

Άγιος Ησαΐας 

Έζησε κατά τον 6-7ο αιώνα. Μαρτύρησε για την πίστη εν Αζή, πιθανόν αυτή η περιοχή να βρίσκεται κοντά στο σημερινό Εϊλάτ.

Άγιος Ησαΐας 

Έζησε τον 4ο αιώνα και μαρτύρησε το 373 ή το 378.

Άγιος Ιγνάτιος

Έζησε κατά τον 16-17ο αιώνα, καταγόταν από το Ρέθυμνο της Κρήτης. Πέθανε το 1632. Ήταν ιερομόναχος και πνευματικός και ο γέροντας του αγίου Νίκανδρου. Ήταν πολύ ενάρετος, είχε άκρα ακτημοσύνη και εγκράτεια ενώ προσευχόταν ακατάπαυστα. 

Άγιος Νίκανδρος

Γεννήθηκε το 1581 και καταγόταν από το Καστελόριζο. Έγινε μοναχός το 1611 και πέθανε το 1631 επί αρχιεπισκόπου Σινά Ιωσήφ. Ήταν υποτακτικός του αγίου Ιγνατίου. 

Έκανε τέλεια υπακοή στον γέροντα του και συνεχώς στο στόμα του ήταν το "ευλόγησον πάτερ". Ο Νίκανδρος κοιμήθηκε πριν τον γέροντα του και ένα χρόνο αφότου είχε κοιμηθεί καθώς άνοιγαν το κοιμητήριο ώστε να βάλουν άλλον αδελφό ο γέροντας του αγίου Νίκανδρου πήγε να δει το λείψανο του υποτακτικού του και το βρήκε άφθορο και να αναβλύζει μύρο. Τότε ο άγιος Ιγνάτιος αγκάλιασε το λείψανο και βγήκε έξω με χαμόγελο στα χείλη και με δάκρυα στα μάτια λέγοντας σε ευχαριστώ Κύριε ότι με πληροφόρησες για την αγιότητα του υποτακτικού μου ενώ ήμουν ακόμη ζωντανός. Έζησε δε ο γέροντας 40 ημέρες αφότου είδε το λείψανο και μετά κοιμήθηκε και ο ίδιος.

Άγιος Ματθαίος

Έζησε τον 17ο αιώνα και καταγόταν από την Κόρινθο. Ήταν γέροντας της συνάξεως μεγάλος νηστευτής και τελείως ακτήμονας. Η τροφή του ήταν μόνο ξερό ψωμί και νερό ενώ στο κελί του μέσα δεν είχε τίποτα, όλη του η περιουσία ήταν μόνο τα ρούχα που φορούσε.

Άγιος Ψώης
Ήταν μαθητής του Μωυσή του Φαρανίτη και έζησε τον 4ο αιώνα. Μαρτύρησε στην Ραϊθώ το 373 ή 378μΧ. Για 46 χρόνια κράτησε τον ίδιο κανόνα με τον γέροντά του.

Άγιος Ησύχιος ο Χωρηβίτης
Έζησε κατά τον 6ο-7ο αιώνα, ήταν έγκλειστος για 12 χρόνια τρώγοντας μόνο ψωμί και νερό. Ανήκει στους μεταστάντες. Ο Άγιος Ιωάννης στην Κλίμακα, λόγος 6ος, αναφέρει ότι ο άγιος ήταν αμελής αλλά έπειτα μετανόησε και μας πληροφορεί ότι αφού τον έθαψαν στο κοιμητήριο μετά από μερικές ημέρες αναζήτησαν το λείψανο αλλά δεν το βρήκαν πουθενά,"με αυτό το θαυμαστό σημείο ο Κύριος πληροφόρησε πόσο ευάρεστα δέχθηκε την αξιέπαινη μετάνοιά του, δηλώνοντας ότι δέχεται όλους όσους διορθώνονται, ακόμη και από την πιο μεγάλη αμέλεια". Οὐ σιωπήσω σοι και το τοῦ Ησυχίου τοῦ Χωρηβίτου σημᾶναι διήγημα ......Ἡμεῖς δὲ ἐθαμβούμεθα τον οὕτως πρώην ἀμελῆ ὁρῶντες, οὕτως ἀθρόον μεταμορφωθέντα την μακαρίαν ἀλλοίωσιν και μεταμόρφωσιν· θάψαντες δε αὐτόν ὁσίως ἐν τῷ κοιμητηρίῳ τῷ πλησίον τοῦ κάστρου· μεθ᾿ ἡμέραν ἐπιζητήσαντες το ἅγιον αὐτοῦ λείψανον, οὐχ εὕρομεν· τοῦ Κυρίου και ἐν τούτῳ την μεμεριμνημένην αὐτοῦ και μετάνοιαν πληροφορήσαντος, πάντας τους βουλομένους, και μετά πολλήν ἀμέλειαν διορθώσασθαι·. 

 

Άγιος Μακάριος

Έζησε τον 6-7ο αιώνα και μαρτύρησε. Εορτάζει στις 14 Ιανουαρίου.

Άγιος Σέργιος
Έζησε τον 4ο αιώνα και το μαρτύριο του ομοιάζει με αυτό της αγίας Ειρήνης στην Λέσβο, μαρτύρησε κατά το 373 ή 378 σε ηλικία 15 ετών, οι αντίθεοι έκοψαν τα μέλη του ένα ένα. 

 

Άγιος ανώνυμος νεαρός

Έζησε κατά τον 6ο με 7ο αιώνα. Ήταν νεαρός, καταγόταν από την Φαράν και ήταν ορφανός από πατέρα. Διακρίθηκε για την γενναιότητά του την οποία θαύμασαν και αυτοί οι βάρβαροι. Μαρτύρησε στις 15 Ιανουαρίου σε επιδρομή Σαρακηνών διότι δεν θέλησε ούτε να μαρτυρήσει που είναι κρυμμένα μοναστήρια ούτε να βγει από το κελί του ούτε να βγάλει το ράσο του. Η μητέρα του μόλις έμαθε τον θάνατο του παιδιού της έβαλε ένα ωραίο φόρεμα ώστε να τιμήσει τον μάρτυρα γιο της και απηύθυνε στον Θεό μια θαυμάσια προσευχή. Η μνήμη του εορτάζεται στις 14 Ιανουαρίου. Η προσευχή: Σε εσένα Δέσποτα πρόσφερα το παιδί μου και έχει σωθεί πια και τώρα και στον αιώνα. Σε εσένα εμπιστεύθηκα το βλαστάρι μου και σε έβαλα κοντά του φύλακα και αληθινά μου έχει πια φυλαχθεί σώο και άτρωτο. Δεν σκέφτομαι λοιπόν ούτε ότι πέθανε ούτε ότι τελείωσε η ζωή του αλλά παρατηρώ ότι ξέφυγε από κάθε αμαρτία. Ούτε σκέφτομαι ότι καταπληγώθηκε το σώμα του και είχε πικρό τέλος μα ότι έφερε στον ουρανό καθαρή ψυχή και άμωμη και ότι προσέφερε άσπιλο το πνεύμα του στα χέρια σου. Βραβεία λογαριάζω εγώ τις μαχαιριές. Στέφανα θεωρώ τις πληγές. Μακάρι στο σώμα σου παιδί μου να χωρούσαν περισσότερα χτυπήματα για να είναι μεγαλύτερος ο μισθός σου. Με το μαρτύριό σου μου πλήρωσες τους κόπους της εγκυμοσύνης μου, με αντάμειψες για τους πόνους της γέννας. Με το μαρτύριο με τίμησες που σε ανέθρεψα. Τι λοιπόν, δεν θα με κάνεις κοινωνό στα κατορθώματά σου; Γίνομαι και εγώ συμμέτοχη στην άθλησή σου. Μαρτύρησες εσύ; Συμμετέχω στην χαρά του μαρτυρίου σου. Αντιστάθηκες εσύ στην βαρβαρική οργή; Πολεμώ και εγώ με την τυραννία του φυσικού πόνου. Περιφρόνησες εσύ φανερά τον θάνατο; Ξεπερνάω και εγώ το μητρικό μου φίλτρο. Σήκωσες εσύ την οδύνη της σφαγής με ανδρεία; Σηκώνω και εγώ αυτόν τον βασανισμό ενώ τα σπλάχνα μου σπαράζουν. Ίσα είναι και όχι κατώτερα από τα δικά σου τα δικά μου μαρτύρια. Με ξεπερνάς εσύ στην ένταση της οδύνης; Σε ξεπερνάω εγώ στην χρονική της διάρκεια, γιατί ο θάνατός σου όσο φοβερός και αν ήταν συντελέστηκε σε λίγο χρόνο εγώ όμως υποφέρω για πολύ καιρό από τον πόνο και ας τον υπομένω ήρεμα επειδή έχω την πληροφορία ότι ζεις κοντά στον Θεό την αμόλυντη ζωή και επειδή πιστεύω πως ύστερα από λίγο θα σε έχω εκεί γηροκόμο μου όταν θα πεθάνω και θα τραβήξω για την άλλη ζωή. Ευτυχισμένη είμαι εγώ ανάμεσα στις άλλες μάνες γιατί προσέφερα στον Θεό έναν τέτοιο αγωνιστή. Ευτυχισμένη και πάλι εγώ, με θάρρος καυχιέμαι αληθινά για εσένα επειδή πέθανες για τον Χριστό και θα είσαι πια μαζί του αιώνια και θα απολαμβάνεις ατελεύτητη μακαριότητα.

 
Άγιος Σέργιος

Έζησε τον 6ο αιώνα. Ο ηγούμενος του είχε αναθέσει την φύλαξη των ημιόνων της μονής. Μια μέρα καθώς πήγαινε σε μια διακονία είδε ένα λιοντάρι μπροστά ξαπλωμένο οπότε τα ζώα δεν μπορούσαν να περάσουν από φόβο διότι κινδύνευαν. Τότε ο άγιος πήρε ένα ψωμί και πηγαίνοντας προς το λιοντάρι το έδωσε σε αυτό λέγοντας "πάρε την ευλογία των Πατέρων και πήγαινε να περάσουμε". Το λιοντάρι πήρε το ψωμί και έφυγε.

 

Άγιος Χριστόφορος

Έζησε τον 5-6ο αιώνα. Ασκήτευσε 10 χρόνια στην λαύρα του αββά Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου που βρίσκεται κοντά στην Βηθλεέμ και έπειτα έφυγε πηγαίνοντας στο Σινά. Ασκήτευσε στην έρημο με μεγάλο ζήλο για 50 έτη και έπειτα ξαναγύρισε στην λαύρα του αββά Θεοδοσίου από όπου και αναχώρησε προς τον Κύριο. 

 

Άγιος Ορέντιος

Έζησε τον 6ο αιώνα, κοιμήθηκε το 593μΧ περίπου και ήταν θαυματουργός. Κάποια αρχόντισσα είχε μια κόρη η οποία δαιμονίστηκε. Η αρχόντισσα μαθαίνοντας για τον αγιασμένο γέροντα ήθελε να τον βρει ώστε να βοηθήσει την κόρη της. Ο γέροντας από ταπείνωση δεν δέχθηκε αλλά έστειλε ευλογία ένα σταφύλι στην αρχόντισσα το οποίο μόλις το αντίκρισε ο δαίμονας φώναξε δυνατά, Ορέντιε γιατί ήρθες εδώ; Και έπειτα αφού τάραξε την κόρη αναχώρησε από αυτήν. Όταν πέθαινε παρευρέθηκαν δίπλα του δυο αββάδες, ο πρώτος πρεσβύτερος της μονής Σινά και ο επίσκοπος Εϊλάτ. Ο άγιος είδε τους αγγέλους που ήλθαν να πάρουν την ψυχή του και λέει στον επίσκοπο, προσευχήσου για εμένα άγιε πάτερ. Μόλις τελείωσε ο επίσκοπος την προσευχή του λέει, βλέπεις άγιε πάτερ πως οι κόρακες (δηλαδή οι δαίμονες) εισήλθαν εδώ αλλά με την χάρη του Θεού δεν μπορούν να με πλησιάσουν; Και λέγοντας αυτά αναχώρησε με χαρά προς τον Κύριο.

Παρακλητικός κανόνας στους Σιναΐτες αγίους

 

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα άναγινώσκοντες τόν ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου· καί μή εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος· καί ἠκηδίασεν ἐπ᾿ ἐμέ τό πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. διεπέτασα πρός σέ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου· μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπόν σου ἀπ᾿ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. ἀκουστόν ποίησόν μοι τό πρωΐ τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί σοί ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν, ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἦρα τήν ψυχήν μου· ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σέ κατέφυγον. δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου· τό πνεῦμά σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου· καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι.

 

Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

Στίχ. α' Ἐξομολογείσθε τω Κυρίῳ, και επικαλείσθε το όνομα το άγιον Αυτού.

Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

Στίχ. β' Πάντα τα έθνη εκύκλωσαν με, και τώ ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.

Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

Στίχ. γ' Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, και έστι θαυμαστή εν ὀφθαλμοίς ημών.

Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

 

Τους πολυτίμους μαργαρίτας Σιναίου, Φαράν σαπφείρους, Ραϊθώ χαλαζίας, διάδημα της πίστεως ημών της σεπτής, αρεταίς κοσμήσαντας, ταπεινώσει νηστεία, και αιμάτων χεύμασιν επαινέσωμεν πόθω, αυτοίς βοώντες· Άγιοι Χριστού, ημάς κινδύνων δεινών απαλλάξατε.

 

Δόξα. Το αυτό.

Και νυν. Θεοτοκίον.

Ου σιωπήσομεν ποτέ, Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι. Ει μη γαρ συ προΐστατο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τις δε διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν, Δέσποινα, εκ σου· σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.

 

Είτα ο Ν' Ψαλμός
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου· ἐπί πλεῖον πλῦνόν με ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε ἰδοὺ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου ἰδοὺ γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τά ἄδηλα καί τά κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι ραντιεῖς με ὑσσώπῳ, καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με, καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου μή ἀποῤῥίψῃς με ἀπό τοῦ προσώπου σου καί τό πνεῦμά σου τό ἅγιον μή ἀντανέλῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς σου, καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσι ρῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεός ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τήν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις, καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν σου ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τήν Σιών, καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη ῾Ιερουσαλήμ· τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους.

 

Ωδή α'. Ήχος πλ. δ'. Υγράν διοδεύσας.

Πάντες Σιναΐται άγιοι πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Υμνών την αγίαν υπομονήν, δι' ης Σιναΐται, προς ακρότατον αρετών, επήρθητε ύψος ανακράζω· υπομονής με αφάτου πληρώσατε.

 

Πάντες Σιναΐται άγιοι πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Πυξίδας κατέχοντας ακριβείας προς πόλιν την άνω, Σιναΐται υμάς καλώς, ζωής τον προκείμενον αγώνα, υμών ταις θείαις εντεύξεσι τρέχομεν.

 

Πάντες Σιναΐται άγιοι πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Ουράνιον φρόνημα επί γης δεικνύοντες όντως, Σιναΐται θεοειδείς, πρεσβεύσατε πόθον της αγήρω, ημάς αυξάνειν ζωής τω Παντάνακτι.

 

Θεοτοκίον

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς

Μωσής φλεγομένην εν τω Σινά και μη καιομένην Βάτον, Κόρη εωρακός, την σε προτυπούσαν κατενόει, της σης συλλήψεως θείον μυστήριον.

 

Ωδή γ'. Ουρανίας αψίδος.

Πάντες Σιναΐται άγιοι πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Ολικώς ατενίζειν προς τον Χριστόν, πάνσοφε, εν δειναίς του βίου ημέραις και περιστάσεσιν, Αικατερίνα σεμνή, αξιωσόν με ως νύμφη του Κυρίου άμωμος και περιδόξαστος.

 

Πάντες Σιναΐται άγιοι πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Νυχθημέροις καμάτοις των αρετών κλίμακα εν Θολά σπηλαίων ανήλθες, πάτερ πανόσιε, και εισελθών εις χαράν Θεού ημάς ικετεύεις αρετών ανέρχεσθαι πάντας την κλίμακα.

 

Πάντες Σιναΐται άγιοι πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Ηλίους τον Θεσβίτην τον εν Χωρήβ Κύριον αύραν ως λεπτήν κατιδόντα επικαλούμεθα εν ανομβρίας καιρώ βοώντες· στάξον υψόθεν υετόν της χάριτος σε τοις γεραίρουσι.

 

Θεοτοκίον.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς

Σωτηρίας το ήμαρ το φωταυγές, Δέσποινα, θαυμαστώς ανέτειλας κόσμω, βάτε πυράφλεκτε, Χριστόν, Θεό τον Υιόν, φθοράς ελαύνουσα σκότος ζοφερόν και θάνατον πόρρω διώκουσα.

 

Δωρήσατε αυτομεμψίαν, ταπείνωσιν και αγάπην ταις αόκνοις υμών ευχαίς προς Κύριον, Άγιοι, Σιναίου προστάται και πολιούχοι.

 

Επίβλεψον εν ευμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπή του σώματος κάκωσιν και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.

 

Κάθισμα. Ήχος β'. Πρεσβεία θερμή.

Μη παύση Χριστώ τω κτίστη σου πρεσβεύουσα, Παρθένε, Μωσής ως βάτον ακατάφλεκτον εν Σινά ην εώρακε, συν Αγίοις δήμοις θεόφροσι Σιναϊτών διδόναι τοις πιστοίς υγείαν και ρώμην ακατάβλητον.

 

Ωδή δ'. Εισακήκοα Κύριε.

Πάντες Σιναΐται άγιοι πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Ορμαθέ τεσσαράκοντα οσιομαρτύρων Σινά, απόσταξον νέκταρ πάσι θείας χάριτος συν της Ραϊθώ μαρτύρων τάγμασι.

 

Πάντες Σιναΐται άγιοι πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Προφητών ακροθίνιον, ο λαβών θεόθεν τα θεοχάρακτα, Μωυσή θεόπτα, γράμματα, του Θεού ιδείν με φως αξίωσον.

 

Πάντες Σιναΐται άγιοι πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Λαμπροχίτων Γρηγόριε, εις Θεού εισήλθες τα θεία δώματα ως ευχής αόκνου πρύτανις ακηδίαν λύειν των τιμώντων σε.

 

Θεοτοκίον

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς

Ακατάφλεκτος έμεινας, ει και πυρ εδέξω το της Θεότητος εν γαστρί σου, Μητροπάρθενε, η παθών ημών το πυρ σβεννύουσα.

 

Ωδή ε'. Φώτισον ημάς.

Πάντες Σιναΐται άγιοι πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Δώρησαι ημίν, Επιστήμη, γνώσιν κρείττονα, ίνα τρίβον διαβώμεν την στενήν θεαρέστως συν τω θείω Γαλακτίωνι.

 

Πάντες Σιναΐται άγιοι πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Όσιε Φαράν, Μωυσή ερήμου σέμνωμα, ο δαιμόνια ευχή σου εκβαλών εκ πνευμάτων ακαθάρτων βλάβης ρύσαι με.

 

Πάντες Σιναΐται άγιοι πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Τείχισον ημάς ταις πρεσβείαις σου Ευθύμιε, ο αγώνα τον αρχιερατικόν περατώσας εν Σινά Θεού τη χάριτι.

 

Θεοτοκίον.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς

Έλεος ημίν του σεπτού Υιού σου όμβρισον και κατάσβεσον το πυρ ημών παθών, βάτε πάμφωτε Σινά η ακατάφλεκτος.

 

Ωδή στ'. Την δέησιν.

Πάντες Σιναΐται άγιοι πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Μισήσαντα τα φθαρτά και πρόσκαιρα και ασκήσαντα εν όρει Σιναίου συν Θεοδούλω αυτού τω οσίω υιώ, τιμήσωμεν Νείλον κραυγάζοντες· διπλής αγάπης και ευχής ασιγήτου ημών πόθον αύξησον.

 

Πάντες Σιναΐται άγιοι πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Ο έγκλειστος ασκητής Ησύχιος ο θανάτου έχων πάντοτε μνήμην, ημάς προς μίμησιν πόνων αόκνων αυτού καλεί τους πιστώς ανακράζοντας· ζωής αγήρω σαις ευχαίς τους τιμώντας σε, πάτερ, αξίωσον.

 

Πάντες Σιναΐται άγιοι πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Ικέτευε, Ιωάννη όσιε, Σαββαΐτα του Γουδδά της ερήμου, ηδυτερές κρίνον τον Ζωοδότην, υπακοής αναδείξαι κειμήλια, τους σε τιμώντας εκτενώς, απαθείας ως σέλας αείφωτον.

 

Θεοτοκίον

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς

Συνέσεως και αγνείας πρότυπον Θεοτόκε, ακατέφλεκτε βάτε, ροαίς ευχών σου απόπλυνον ρύπον ψυχών σων δούλων και καύσον ως φρύγανα ημών πταισμάτων την πληθύν, ίνα πόθω αεί σε γεραίρωμεν.

 

Δωρήσατε αυτομεμψίαν, ταπείνωσιν και αγάπην ταις αόκνοις υμών ευχαίς προς Κύριον, Άγιοι, Σιναίου προστάται και πολιούχοι

 

Άχραντε η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως επ' εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον ως έχουσα μητρικήν παρησίαν.

 

Αίτησις και το Κοντάκιον.

Ήχος β'. Προστασία των Χριστιανών.

Ως αστέρες αειφεγγείς ανελάμψατε εν ερήμω Σινά διαφόροις τοις έτεσι, την ζοφώδη ημών ομίχλην των ανομιών φωτειναίς ημών μαρμαρυγαίς απελάσατε άγιοι· όθεν ημίν βοώμεν· θειότατοι Σιναΐται, εξ επηρείας του εχθρού τους υμάς τιμώντας σώσατε.

 

Προκείμενον

Θαυμαστός Θεός εν τοις Αγίοις αυτού.

Στίχ. Τοις Αγίοις τοις εν τη γη αυτού εθαυμάστωσεν ο Κύριος.

Ευαγγέλιον. Λουκ. 6,17-23

Καί καταβάς μετ᾿ αὐτῶν ἔστη ἐπί τόπου πεδινοῦ, καί ὄχλος μαθητῶν αὐτοῦ, καί πλῆθος πολύ τοῦ λαοῦ ἀπό πάσης τῆς ᾿Ιουδαίας καί῾Ιερουσαλήμ καί τῆς παραλίου Τύρου καὶ Σιδῶνος, οἳ ἦλθον ἀκοῦσαι αὐτοῦ καί ἰαθῆναι ἀπό τῶν νόσων αὐτῶν, καί οἱ ὀχλούμενοι ἀπό πνευμάτων ἀκαθάρτων, καί ἐθεραπεύοντο· καί πᾶς ὁ ὄχλος ἐζήτει ἅπτεσθαι αὐτοῦ, ὅτι δύναμις παρ᾿ αὐτοῦ ἐξήρχετο καί ἰᾶτο πάντας. Καί αὐτός ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἔλεγε· μακάριοι οἱ πτωχοί, ὅτι ὑμετέρα ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, μακάριοι οἱ πεινῶντες νῦν, ὅτι χορτασθήσεσθε, μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε, μακάριοί ἐστε ὅταν μισήσωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι, καί ὅταν ἀφορίσωσιν ὑμᾶς καί ὀνειδίσωσι καί ἐκβάλωσι τὸ ὄνομα ὑμῶν ὡς πονηρὸν ἕνεκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, χάρητε ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καί σκιρτήσατε· ἰδού γάρ ὁ μισθός ὑμῶν πολὺς ἐν τῷ οὐρανῷ· κατά τά αὐτά γὰρ ἐποίουν τοῖς προφήταις οἱ πατέρες αὐτῶν.

 

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι

Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις, ελεήμον

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν

Ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις ελεήμον εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων

Στίχ. Ελεήμον, ελέησον με ο Θεός κατά το μέγα έλεος σου και κατά το πλήθος των οικτηρμών σου εξάλειψον τον ανόμημά μου.

 

Προσόμοιον.

Ήχος πλ. β'. Όλην αποθέμενοι.

Τάχος προσαγάγετε Θεώ ημών τας δεήσεις, Σιναΐται άγιοι, βάθρα ταπεινώσεως αδιάσειστα, ασκηταί πάνσοφοι, αθληταί τίμιοι και προφήται θεοφώτιστοι, υμίν κραυγάζομεν· ρύσασθε πανδείνων περιστάσεων, άχθους χαλεπού, ζόφου θλίψεων, πάσης δυσθυμίας, εχθρού επιβουλής του μιαρού και ακηδίας τους σπεύδοντας εις υμάς, μακάριοι.

 

Σώσον, ο Θεός τον λαόν σου....

 

Ωδή ζ'. Οι εκ της Ιουδαίας

Πάντες Σιναΐται άγιοι πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Ιγνατίου γεραίρω και Νικάνδρου καμάτους του μύρα βλύσαντος εκ των αυτού λειψάνων κραυγάζων· δυσοσμίαν των παθών μου διώξατε υμών ευχαίς ταις σεπταίς, Πατέρες Σιναΐται.

 

Πάντες Σιναΐται άγιοι πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Νιστερώου, Ξοΐου, Μαρτυρίου, Σεργίου, Ματθαίου, Νίκωνος και του σεπτού Στεφάνου, ου σκήνωμα το θείον άχρι τούδε ακέραιον διατηρείται, λιταίς προσφεύγω ταις εθέρμοις.

 

Πάντες Σιναΐται άγιοι πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Ααρών τον προφήτην, Αναστάσιον θείον φωστήρα νήψεως, και τον Αρσελαΐτην Γεώργιον νυν μέλπω ανακράζων· κοπάσατε την χάλην αμαρτιών ημών, σεπτοί πατέρες.

 

Θεοτοκίον

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς

Ισχυρούς εν ταις μάχαις κατ' εχθρού μισοκάλου ημάς ανάδειξον, τους πόθω προσκυνούντας την βάτω εν Σιναίω προτυπούσαν μυστήριον της σης ασπόρου, αγνή, συλλήψεως το μέγα.

 

Ωδή η'. Τον Βασιλέα.

Πάντες Σιναΐται άγιοι πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Την Βασιλίδα Ελένην πάντες τιμώντες ως δομήτορα μάνδρας Σιναίου, προς Χριστόν ζητούμεν αυτής τας ικεσίας.

 

Πάντες Σιναΐται άγιοι πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Αναιρεθέντων στυγνώς Φαράν, Ραϊθώ τε και Σινά θεοφόρων πατέρων τας θερμάς εντεύξεις αιτούμεθα προς Κτίστην.

 

Πάντες Σιναΐται άγιοι πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Ισχύς σκεδάσαι της αμαθείας ομίχλην δος μοι, πάτερ, σοφίας ενθέου, Συμεών, ταμείον, ασύλητον τω όντι.

 

Θεοτοκίον.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς

Αφράστως Λόγον τον του Θεού τετοκυία, ακατάφλεκτε βάτε, δυσώπει ρύεσθαι κινδύνων τους σε υμνολογούντας.

 

Ωδή θ'. Κυρίως Θεοτόκον.

Πάντες Σιναΐται άγιοι πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Γεώργιε, Ανδρέα, Μιχαήλ, Λογγίνε, Ματθία, Ψώη, Μαρίνα ασκήτρια και Μωυσή Φαρανίτα, δεινών με ρύσασθε.

 

Πάντες Σιναΐται άγιοι πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Ιθύνατε προς δόμους αφθαρσίας πάντας τους ευφυμούντας υμάς, αξιέραστοι, πατέρες θείοι, επώνυμοι και ανώνυμοι.

 

Πάντες Σιναΐται άγιοι πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Οφθέντες της ερήμου λείρια ευώδη οσμαίς ασκήσεως θείαις ηδύνετε τους εκζητούντας, Πατέρες, υμών την εύνοιαν.

 

Θεοτοκίον

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς

Χριστόν εν τη γαστρί σου δεξαμένη, Βάτε, και μη φλεχθείσα υπό της Θεότητος ανομημάτων σβεννύεις ημών τον καύσωνα.

 

Μεγαλυνάρια

Χαίρετε Πατέρες θεοειδείς, οι εν τω Σιναίω εξαστράψαντες αρεταίς και την της ερήμου πιάναντες ασκήσει σεπτή και μαρτυρίω χθόνα την άνικμον.

 

Χαίροις σμήνος ένθεον ασκητών και σεπτών μαρτύρων πάσης φύσεως εν καιροίς το εν των Σιναίω ποικίλοις αναλάμψαν μαρμαρυγαίς ιδρώτων και θρόμβοις αίματος.

 

Της Ορθοδοξίας τους φρυκτωρούς, τους εν των Σιναίων ως ακρίτας περιφανείς, Σιναΐται θείοι, πατέρας ασκουμένους, και δάδα συντηρούντας πίστεως σκέπετε.

 

Τους ευαρεστήσαντας τω Χριστώ ταπεινώσει άκρα, εγκρατεία και προσευχή εν Φαράν, Σιναίω και Ραϊθώ πατέρας τιμήσωμεν οσίους και θείους μάρτυρας.

 

Καθορών ο ένθεος Μωυσής βάτον την αγίαν φλεγομένην εν τω Σινά και μη καιομένην το μέγα προετύπου μυστήριον Παρθένε Τόκου του θείου σου.

 

Την σεμνήν αμνάδα του Λυτρωτού, την σοφήν τοις λόγοις και Σιναίου την καλλονήν, την ηυτρεπισμένην αιμάτων ταις ρανίσιν, Αικατερίναν, πάντες ανευφημήσωμεν.

 

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι πάντες μετά της Θεοτόκου ποιήσατε πρεσβείαις εις το σωθήναι ημάς.

 

Άγιος ο Θεός, άγιος Ισχυρός, άγιος Αθάνατος ελέησον ημάς.
Άγιος ο Θεός, άγιος Ισχυρός, άγιος Αθάνατος ελέησον ημάς.
Άγιος ο Θεός, άγιος Ισχυρός, άγιος Αθάνατος ελέησον ημάς.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν. Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου.

Κύριε ελέησον. Κύριε ελέησον. Κύριε ελέησον.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου, ελθέτω η βασιλεία σου, γεννηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού. Αμήν.

Ότι σου εστίν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα του Πατρός, και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων.

Αμήν.

 

Ήχος Πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.

Ανελθείν τους μοχθήσαντας θείαν κλίμακα των αρετών εν ερήμω τη δυσπροσίτω Σινά αγωγή θεοφιλεί πιστώς τιμήσωμεν δήμον πατέρων θεαυγών και αλκίμων αθλητων βοώντες· φανοί σοφίας, φωτοειδείς Σιναΐται, ημών κακίας σκότος λύσατε.

 

Έτερον

Την Κυρίαν Παρθένον ως βάτον άφλεκτον, ην ο θεόπτης κατείδε Μωσής ποτέ εν Σινά, προσκυνούντες και πιστώς κατασπαζόμενοι Αικατερίνης την σορόν των λειψάνων Ασκητάς, Προφήταις και Αθλοφόρους τους Σιναΐτας υμνούμεν και ταις λιταίς αυτών αιτούμεθα.

 

Δέσποινα πρόσδεξε τας δεήσεις των δούλων σου και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.

 

Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.

Posted in Παρακλητικός κανών πάντων Σιναϊτών αγίων