Μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού

 

Στην επιστολή προς Τίτον και στο κεφάλαιο 3 ο απόστολος Παύλος γράφει, αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ εἰδώς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καί ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος. Υπάρχουν πολλοί στηριζόμενοι στην προτροπή αυτή του αποστόλου Παύλου οι οποίοι όταν συνομιλούν με κάποιον παραπλανημένο αιρετικό αδελφό μας αφού πρώτα του πουν μια δυο κουβέντες στην συνέχεια τον εγκαταλείπουν μετά βδελυγμίας στην τύχη του. Η στάση αυτή μοιάζει με την στάση του ιερέως και του Λευίτη στην παραβολή του καλού Σαμαρείτη οι οποίοι άφησαν στην τύχη του τον πληγωμένο συνάνθρωπο τους στηριζόμενοι στο γράμμα και όχι στο πνεύμα της Γραφής. Ορισμένες φορές μάλιστα η συζήτηση είναι περισσότερο για να τον κατακρίνουν και για να τον μειώσουν και λιγότερο για να τον συμβουλεύσουν και για να τον νουθετήσουν.

Ο απόστολος Παύλος στο χωρίο προς Τίτον δεν υποστηρίζει την εγκατάλειψη των αιρετικών ούτε την τυπική αντιμετώπιση τους. Ούτε πολύ περισσότερο υποστηρίζει την εγωιστική επίθεση εναντίων τους και την αυτάρεσκη αναδίπλωση στον εαυτό μας και στο ορθό δόγμα μας. Το τελευταίο μάλιστα αποκαλύπτει ένα μεγάλο κακό, την έλλειψη αγάπης, οι ενέργειες δεν κινούνταν από την αγάπη προς τον αδελφό. 

Στην Β' προς Θεσσαλονικείς στο 3ο κεφάλαιο ο απόστολος Παύλος λέει καί μὴ ὡς ἐχθρὸν ἡγεῖσθε, ἀλλὰ νουθετεῖτε ὡς ἀδελφόν. Β Θεσ. 3,14-15 Μη θεωρείτε εχθρό όποιον δεν υπακούει στα λόγια της επιστολής αυτής αλλά να τον συμβουλεύετε με αγάπη ως αδελφό.

Στην Α' προς Θεσσαλονικείς επιστολή ο απόστολος μας διδάσκει τα εξής, Παρακαλοῦμεν δέ ὑμᾶς, ἀδελφοί, νουθετεῖτε τούς ἀτάκτους, παραμυθεῖσθε τούς ὀλιγοψύχους, ἀντέχεσθε τῶν ἀσθενῶν, μακροθυμεῖτε πρός πάντας. Α Θεσ. 5,14 Σας παρακαλούμε αδελφοί να συμβουλεύετε και να καθοδηγείτε αυτούς που συμπεριφέρονται άτακτα, να παρηγορείτε και να ενισχύετε τους ολιγόψυχους, να στηρίζετε και να βοηθάτε όσους είναι ασθενείς κατά την πίστη, να δείχνετε μεγαλοκαρδία προς όλους.  

Στην Προς Κολοσσαείς στο 1ο κεφάλαιο μας λέει νουθετοῦντες πάντα ἄνθρωπον καί διδάσκοντες πάντα ἄνθρωπον ἐν πάσῃ σοφίᾳ, ἵνα παραστήσωμεν πάντα ἄνθρωπον τέλειον ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ· εἰς ὃ καί κοπιῶ ἀγωνιζόμενος κατά τήν ἐνέργειαν αὐτοῦ τὴν ἐνεργουμένην ἐν ἐμοί ἐν δυνάμει. Κολ. 1,28-29 Αυτόν δε τον Χριστό κηρύττουμε εμείς οι Απόστολοι, συμβουλεύοντας και διδάσκοντες κάθε άνθρωπο, με κάθε σοφία και σύνεση, για να τον καταστήσουμε και παραστήσουμε τέλειο δια του Ιησού Χριστού. Προς αυτό κοπιάζω αγωνιζόμενος, σύμφωνα με την χάρη και την δραστηριότητα η οποία ενεργείται εντός εμού και δι' εμού με την δύναμη του Χριστού. Στις Πράξεις διαβάζουμε για τον απόστολο διό γρηγορεῖτε, μνημονεύοντες ὅτι τριετίαν νύκτα καί ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετά δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον. Πραξ. 20,31 Για αυτό πρέπει να είσαστε άγρυπνοι και προσεκτικοί, ενθυμούμενοι το παράδειγμά μου, ότι επί τρία συνεχόμενα έτη δεν έπαυσα νύχτα μέρα με δάκρυα να συμβουλεύω και να καθοδηγώ τον καθένα σας.

Στην δεύτερη επιστολή προς Τιμόθεο ο απόστολος λέει, καί ὁ λόγος αὐτῶν ὡς γάγγραινα νομήν ἕξει· ὧν ἐστιν Ὑμέναιος καὶ Φιλητός, οἵτινες περί τήν ἀλήθειαν ἠστόχησαν, λέγοντες τήν ἀνάστασιν ἤδη γεγονέναι, καί ἀνατρέπουσι τήν τινων πίστιν. Β' Τιμ. 2,17-18  

Και η διδασκαλία των ψευδοδιδασκάλων σαν γάγγραινα θα απλωθεί και θα καταφάει καρδίες. Μεταξύ αυτών των ψευδοδιδασκάλων είναι ο Υμέναιος και ο Φιλητός, οι οποίοι εξέπεσαν και αποπλανήθηκαν από την αλήθεια με το να λένε ότι η ανάσταση έχει πλέον γίνει οπότε με αυτά που λένε γκρεμίζουν την πίστη μερικών.

Σε όλα τα παραπάνω λόγια βρίσκεται το πνεύμα του Παύλου σχετικά με την αντιμετώπιση των αιρετικών αλλά και η ερμηνεία του χωρίου προς Τίτον. Δεν εννοεί ο απόστολος ότι πρέπει να απευθύνουμε στους αδελφούς μας μια δυο κουβέντες με μερικές συμβουλές και έπειτα να αφήνονται στην τύχη τους, μη γένοιτο. Είναι αδύνατον να αφήνονται στα νύχια του ωρυόμενου λέοντος Διαβόλου οι αδελφοί μας. Ένας απλός βοσκός όταν ο λύκος του αρπάξει ένα πρόβατο δίνει μάχη αιματηρή και επικίνδυνη ώστε να το σώσει, δεν το αφήνει εύκολα στα δόντια του λύκου έχοντας κάνει μια δυο προσπάθειες ίσως και για το θεαθήναι ή από αυταρέσκεια. Όταν κάποιος αρπάξει από έναν γονιό το παιδί του μήπως αυτός θα προσπαθήσει απλά μια δυο φορές να το σώσει; Θα φτάσει έως θυσίας ώστε να το ξαναφέρει κοντά του και η Εκκλησία θα αφήσει τα πλανημένα παιδιά της να χαθούν χωρίς να πολεμήσει μέχρι τέλους; Αυτό είναι πράγμα αυτονόητο.

Η απομάκρυνση από τον Θεό, η αστοχία περί τήν ἀλήθειαν, είναι μια ασθένεια της ψυχής, μοιάζει με την γάγγραινα η οποία εξαπλώνεται σε όλο το σώμα. Εξαπλώνεται όχι μόνο προς το σώμα Εκκλησία αλλά και προς το σώμα εαυτό οπότε είναι φανερό ότι όμοια με την σωματική γάγγραινα, η πνευματική γάγγραινα, δηλαδή η ασθένεια της απομάκρυνσης από τον Θεό, εξελίσσεται προς το χειρότερο. Ας θυμηθούμε τον Χριστό όταν στην παγκόσμιο κρίση λέει πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ και όχι πορευθείτε το οποίο φανερώνει ότι αυτοί ήδη έχουν αρχίσει την πορεία μακριά του. Είναι φανερό ότι η πνευματική ασθένεια είναι πολύ σοβαρή και επικίνδυνη οπότε και η θεραπεία της δεν είναι απλή αλλά ομοιάζει με αυτή μιας σοβαρής σωματικής ασθένειας. 

Είναι αδύνατον να θεραπευθεί με λίγες κουβέντες ή μια δυο συζητήσεις η γάγγραινα της αιρέσεως, πόσο μάλλον όταν ευνοείται και υποστηρίζεται από τον Σατάν. 

Δεν πρέπει να αγνοούμε ότι ο αγώνας για την σωτηρία των αιρετικών δεν είναι μόνο θεραπεία [προς τον αδελφό] αλλά και πόλεμος [προς τον διάβολο]. Ας θυμόμαστε ότι η πάλη δεν είναι πρός αἷμα καί σάρκα, ἀλλά πρός τάς ἀρχάς, πρός τάς ἐξουσίας, πρός τούς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρός τά πνευματικά τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις. Εφ. 6,12 Δηλαδή: ο αγώνας που έχουμε δεν είναι αγώνας προς ανθρώπους με αίμα και σάρκα, αλλά προς τις πονηρές αρχές και εξουσίες, προς τα πλήθη των πονηρών πνευμάτων, προς τους κοσμοκράτορες του σκότους του αμαρτωλού τούτου αιώνα. 

Ο αγώνας μας διεξάγεται εναντίον των πνευματικών αυτών πονηρών όντων και γίνεται χάριν της κληρονομιάς της βασιλείας των ουρανών. Στον Ευαγγελιστή Λουκά διαβάζουμε όταν δὲ προσφέρωσιν ὑμᾶς ἐπί τὰς συναγωγάς καί τάς ἀρχάς καί τάς ἐξουσίας, μή μεριμνᾶτε πῶς ἢ τί ἀπολογήσησθε ἢ τί εἴπητε·. Λουκ. 12,11 Όταν σας οδηγούν υπόδικους εμπρός στις συναγωγές και στις αρχές και τις εξουσίες, μη ταραχτείτε τι θα απολογηθείτε ή τι θα πείτε. Παρατηρούμε σε αυτό το χωρίο τις ίδιες φράσεις που κάνουν λόγο για αρχές και εξουσίες οι οποίες φράσεις μας δηλώνουν ότι οι δαίμονες έχουν δομή όπως βλέπουμε σε οργανισμούς στην Γη. Σε άλλο χωρίο βλέπουμε να χρησιμοποιούνται οι ίδιες φράσεις, αρχές εξουσίες, για τους αγγέλους, υπεράνω πάσης ἀρχῆς καί ἐξουσίας καί δυνάμεως καί κυριότητος καί παντός ὀνόματος ὀνομαζομένου οὐ μόνον ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ καί ἐν τῷ μέλλοντι·. Εφ. 1,21 Έβαλε τον Θεάνθρωπο υψηλότερα από τους αγγέλους, πάνω από κάθε αρχή και εξουσία και δύναμη και κυριότητα και από κάθε άλλο αγγελικό και ένδοξο όνομα που υπάρχει και ονομάζεται όχι μονάχα στην παρούσα ζωή αλλά και στην μέλλουσα.

Οι δαιμονικές δυνάμεις ομοιάζουν με έναν στρατό όπου σε αυτόν έχουμε την ιεραρχία αλλά και τις ειδικότητες. Φυσικά αυτός ο στρατός έχει τα σχέδια επίθεσης εναντίων μας για αυτό ο απόστολος συμβουλεύει να ντυθούμε πανοπλία του Θεού, διὰ τοῦτο ἀναλάβετε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ. Ξεκάθαρα η Βίβλος μας δηλώνει ότι όπως οι αγγελικές δυνάμεις έχουν συγκροτημένο σώμα ώστε να βοηθούν τους ανθρώπους ομοίως και ο Διάβολος έχει συγκροτήσει σώμα με σκοπό τον πόλεμο εναντίων των ανθρώπων. 

Όπως μας διδάσκει ο απόστολος με όσα είδαμε ο αγώνας για την θεραπεία είναι όχι μόνο εξαιρετικά δύσκολος περίπλοκος και μακροχρόνιος, αλλά επιπλέον είναι και αγώνας εναντίων της πολεμικής μηχανής του Διαβόλου. Ποιος λογικός θα παραδεχόταν ότι με μια δυο νουθεσίες, δηλαδή με μερικούς πυροβολισμούς, θα μπορέσει να νικηθεί το ισχυρότατο και παμπόνηρο Διαβολικό στράτευμα;  

Η πρώτη και η δεύτερη νουθεσία στο χωρίο δεν μπορεί να κάνουν αναφορά σε μια δυο κουβέντες ή μια δυο συναντήσεις με έναν αδελφό. Δεν πρέπει να θεωρεί κάποιος ότι με μια δυο κουβέντες μπορεί να θεραπευθεί η πνευματική γάγγραινα, δηλαδή η σοβαρή ασθένεια της αιρέσεως. Κανείς δεν πρέπει να θεωρεί ότι με μια τουφεκιά, δηλαδή μια δυο κουβέντες, θα λήξει νικηφόρα ο πόλεμος εναντίων του Διαβόλου. Είναι φανερό από την συνολική εικόνα που μας δίδει η Γραφή ότι η φράση του αποστόλου δεν έχει νόημα παραιτού μετά μια δυο συζητήσεις ή φορές. Η φράση του αποστόλου δεν σημαίνει ότι στον αδελφό πρέπει να μιλήσουμε μια φορά δυο φορές λέγοντας κάποιες λίγες κουβέντες, ούτε σημαίνει προσέγγιση φευγαλέα ή σύντομη όπως ίσως κατανοούμε με την πρώτη ανάγνωση. Όπως σε μια σοβαρή ασθένεια έχουμε ολόκληρους κύκλους θεραπείας όμοια γίνεται και εδώ. Όταν αυτές οι θεραπείες αποτύχουν διότι ο αδελφός ενσυνείδητα απορρίπτει τότε παραμένει μόνο η αγωγή της προσευχής η οποία ήδη εφαρμόζεται ταυτόχρονα με τις άλλες και δεν σταματάει ποτέ.

Διαβάζουμε στην Αγία Γραφή καί εἶδε Κύριος καί ἐζήλωσε καί παρωξύνθη δι᾿ ὀργὴν υἱῶν αὐτοῦ καί θυγατέρων καί εἶπεν· ἀποστρέψω τὸ πρόσωπόν μου ἀπ᾿ αὐτῶν καί δείξω τί ἔσται αὐτοῖς ἐπ᾿ ἐσχάτων ἡμερῶν· ὅτι γενεά ἐξεστραμμένη ἐστίν, υἱοί, οἷς οὐκ ἔστι πίστις ἐν αὐτοῖς. αὐτοί παρεζήλωσάν με ἐπ᾿ οὐ Θεῷ, παρώξυνάν με ἐν τοῖς εἰδώλοις αὐτῶν· κἀγώ παραζηλώσω αὐτοὺς ἐπ᾿ οὐκ ἔθνει, ἐπί ἔθνει ἀσυνέτῳ παροργιῶ αὐτούς. ὅτι πῦρ ἐκκέκαυται ἐκ τοῦ θυμοῦ μου, καυθήσεται ἕως ᾅδου κάτω, καταφάγεται γῆν καί τὰ γενήματα αὐτῆς, φλέξει θεμέλια ὀρέων. συνάξω εἰς αὐτούς κακά καί τά βέλη μου συντελέσω εἰς αὐτούς. Δευτ. 32,19-23 Και ο Θεός είδε την αγάπη και λατρεία προς τα είδωλα και οργίσθηκε εναντίον τέτοιων υιών και θυγατέρων και είπε, θα αποστρέψω το πρόσωπό μου από αυτούς, θα φανερώσω σε αυτούς τι θα τους συμβεί αργότερα εξ αιτίας της αποστασίας τους διότι είναι γενεά διεστραμμένη, υιοί από τους οποίους έχει λείψει η πίστη σε εμένα. Έγιναν αιτία να ζηλοτυπήσω διότι λάτρεψαν τα είδωλα. Θα τους κάνω και εγώ να ζηλοτυπήσουν παραδίδοντάς τους στα ειδωλολατρικά έθνη, θα αγανακτήσουν όταν τους παραδώσω σε βάρβαρο ειδωλολατρικό έθνος. Διότι άναψε η φωτιά του θυμού μου, το πυρ της οργής μου θα φτάσει έως τον Άδη, θα καταφάει την γη και τα προϊόντα της, θα καταφλέξει και θα ζώσει με φλόγες τα θεμέλια των βουνών. Πολυάριθμες θα σωρεύσω εναντίον τους θλίψεις και συμφορές, θα εξαντλήσω τα βέλη μου κτυπώντας τους.  

Παρά το γεγονός ότι όπως και ο τοιοῦτος όμοια και η γενεά είναι ἐξεστραμμένη και δεν υπάρχει πίστη σε αυτήν, ο Θεός δεν παραιτείται αλλά λέγει μεταξύ άλλων ότι θα στείλει τα βέλη του προς μετάνοια. Αυτά τα βέλη είναι η απομάκρυνσή του και οι παιδαγωγικές θλίψεις που θα έλθουν σε αυτούς εφόσον η προστασία Θεού θα λείψει. 

Λέει ο μέγας αθλητής της πίστεως Ιώβ ἐξετρίβησαν τρίβοι μου, ἐξέδυσαν γάρ μου τὴν στολήν· βέλεσιν αὐτοῦ κατηκόντισέ με, κέχρηται δέ μοι ὡς βούλεται, ἐν ὀδύναις πέφυρμαι. Ιωβ. 30,13-14 Καταστράφηκαν οι δρόμοι από τους οποίους θα μπορούσα να διαφύγω τον όλεθρο. Διότι αυτοί με απογύμνωσαν από τα αρχοντικά μου ενδύματα και από την δύναμή μου. Ο δε Θεός με ακόντισε και με πλήγωσε με τα βέλη του. Με χρησιμοποίησε όπως αυτός βούλεται ώστε είμαι ζυμωμένος με τις οδύνες. Βλέπουμε ότι τα βέλη Θεού είναι προς ωφέλεια, η δοκιμασία Ιώβ ήταν ώστε να λάμψει εις τον αιώνα ενώ στην γενεά ώστε να συνετιστεί και να μετανοήσει.

Το χωρίο λοιπόν δεν εννοεί "τ' ανθρώπου μιλάνε μια φορά και του γαϊδάρου δέκα", παράτησέ τον γιατί εξέστραπται, αλλά εννοεί ότι αφού άπειρες φορές προσπάθησες καταλλήλως και διαπίστωσες πέραν πάσης αμφιβολίας ότι απορρίπτει ενσυνείδητα τώρα μην τον δέχεσαι στην Εκκλησία και συνέχισε να εφαρμόζεις μόνο την θεραπεία της προσευχής. Ακόμη και όταν υπάρχει η πλήρης διαβεβαίωση ότι ο αδελφός απορρίπτει ενσυνειδήτως η μάχη συνεχίζεται. Όπως δεν άφησε στην τύχη της ο Θεός στην γενεά που είχε φύγει από τον σωστό δρόμο, γενεά ἐξεστραμμένη ἐστίν, και δεν υπήρχε καμία πίστη σε αυτήν, υἱοί, οἷς οὐκ ἔστι πίστις ἐν αὐτοῖς, όμοια και εμείς ποτέ δεν αφήνουμε τον αγώνα αλλά πάντοτε την κατάλληλη στιγμή τον κατάλληλο καιρό και με την κατάλληλη συμπεριφορά προσπαθούμε να φέρουμε στον Χριστό τον αδελφό ενώ ουδέποτε σταματούμε την προσευχή  για αυτόν. Όταν διαπιστωθεί ότι κάποιος έχει κατανοήσει ότι βρίσκεται σε πλάνη αλλά δεν απομακρύνεται επί παραδείγματος χάριν επειδή του αρέσει η αυτοπροβολή, επειδή είναι δημοφιλής στον αιρετικό κύκλο, επειδή διαβιοί πολυτελώς με τα χρήματα των μελών και άλλα όμοια τότε συνεχίζεται μόνο ενός είδους φάρμακο, η προσευχή. Εφόσον κάποιος δεν δίνει δεκάρα τι λέει ο Θεός διότι στην πραγματικότητα χρησιμοποιεί τον Θεό για δικό του σκοπό τότε παρά το ότι του υποδεικνύεται το ορθό αυτός δεν το ακολουθεί. Έτσι έχουμε μια βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος. 

Από όσα μας είπε η Γραφή είναι πασιφανές ότι ο αγώνας κατά των αιρέσεων οι οποίες αποτελούν μεγάλη πληγή για τον άνθρωπο διότι ο Σατανάς τις έχει εφεύρει ώστε να απομακρύνει από την ορθή διδασκαλία δεν είναι των μια δυο νουθεσιών. Αντιθέτως είναι αγώνας αέναος και δύσκολος και απαιτεί νηστεία προσευχή Θεία Λειτουργίες ενώ έχει πολλές ιδιομορφίες και πολλά πολεμικά μέτωπα.

Σε ορισμένες αιρέσεις δεν υπάρχουν μόνο η παράλογη επιχειρηματολογία και οι στρεβλές διδασκαλίες που απορρέουν από την παρερμηνεία της Αγίας Γραφής αλλά πρέπει να αντιμετωπιστεί και ο συναισθηματικός κόσμος που έχει διαβρωθεί από τις δήθεν Άγιο Πνευματικές εσωτερικές βιωματικές εμπειρίες. 

Για να αντιμετωπίσει κάποιος έναν μάρτυρα του Ιεχωβά ή έναν Ευαγγελικό ταυτόχρονα με τον αγώνα απαλλαγής από αμαρτία και συμμετοχή στα μυστήρια πρέπει να αγωνιστεί ώστε να έχει γνώση της Γραφής και των ερμηνειών των Πατέρων σε αυτήν.  

Για να συμβουλεύσεις όμως έναν ΝεοΠροτεστάντη χρειάζεται επιπλέον να γνωρίζεις τα εσωτερικά βιώματα στα οποία αυτός αναφέρεται και από τα οποία τελικά στηρίζεται και να μπορείς να αντιπαραθέσεις τα γνήσια ΑγιοΠνευματικά βιώματα που ευδοκιμούν στον Ορθόδοξο χώρο. Το θηρίο της ΝεοΠροτεσταντικής αίρεσης είναι δικέφαλο, το ένα κεφάλι είναι ο στείρος ορθολογισμός και το άλλο τα εκστατικά βιώματα. Πρόκειται για θηρίο ισχυρότατο διότι κυριαρχεί και στην λογική αλλά και στο συναίσθημα. Όμοια με την γάγγραινα έχει εξαπλωθεί διαβρώνοντας ολόκληρη την προσωπικότητα του ανθρώπου. Είναι φανερό ότι η αίρεση του ΝεοΠροτεσταντισμού είναι πολύ επικίνδυνη και πλάνη ανωτέρου επιπέδου. Πολύ ισχυρότερη και ίσως πιο δυσκολοθεράπευτη από άλλες αιρέσεις όπως την αίρεση των μαρτύρων του Ιεχωβά. Στους Χιλιαστές δεν υπάρχουν εκστάσεις, δεν υπάρχουν βιωματικές εμπειρίες με "προφητείες", "γλωσσολαλιές", "αποκαλύψεις", όνειρα, οράματα και όλα τα συναφή. Υπάρχει στείρος ορθολογισμός και οι κονσερβοποιημένες διδαχές της εταιρείας Σκοπιά. Ερμηνείες και προφητείες στο κουτί. 

Έτοιμες κονσέρβες που αποστέλλονται από το "Κυβερνών Σώμα" που εδρεύει στο Μπρούκλιν της Αμερικής οι οποίες παρουσιάζονται δήθεν ότι περιέχουν ουράνια τροφή, οπότε ως τέτοια πρέπει ει δυνατόν αυτή να αποστηθιστεί εξ ολοκλήρου από τα μέλη. 

Πρόκειται για ασθένεια εντοπισμένη περιγεγραμμένη.  

Η ΝεοΠεντηκοστιανή πλάνη όμως είναι ασθένεια διάσπαρτη, ανεξέλεγκτη, καλπάζουσα, είναι ασθένεια εκτός κάθε ελέγχου, η οποία έχει κάνει ολοκληρωτική διασπορά έχοντας καταλάβει όλο το σώμα απορροφώντας κάθε ικμάδα του. Επιφέρει τέτοια σύγχυση η οποία είναι δύσκολο να παρακολουθηθεί έχοντας οδηγήσει τον αδελφό στα όρια της ψυχοπνευματικής διάλυσης όπου ενεδρεύει η πτώση στο αβυσσαλέο βάραθρο της ψυχικής ασθένειας. Η νουθεσία λοιπόν των αιρετικών είναι έργο θεάρεστο και επιβεβλημένο αλλά και έργο δύσκολο που απαιτεί ορθή ζωή και ειδικά χαρίσματα τα οποία θα πρέπει οι Χριστιανοί να αγωνιστούν ώστε να τα λάβουν.  

Μαζί με την εκζήτηση του χαρίσματος από τον Χριστό ας φέρνουμε στον νου μας και έναν λόγο του, ὅτι χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν. Κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει ότι το αν κάποιος λάβει οποιοδήποτε χάρισμα και αν κάποιος συνάνθρωπος ανανήψει από την αίρεση και σωθεί αυτά είναι και τα δυο ενέργεια Θεού και σε αυτόν πρέπει να στηρίζουμε όλες μας τις ελπίδες και όχι στις δικές μας δυνάμεις και ικανότητες. Οπότε χωρίς ορθή ζωή αποχή από κάθε αμαρτία και συμμετοχή στα μυστήρια αλλά απλά με προσπάθεια να αποκτηθούν πολλές γνώσεις και έπειτα να νουθετηθεί ο αδελφός είναι καλύτερο να μην επιχειρούμε να μεταπείσουμε γιατί όχι μόνο δεν καταφέρνουμε τίποτα αλλά πολλές φορές κάνουμε και ζημιά σπρώχνοντας από αντίδραση τον παραπλανημένο αδελφό μας πιο βαθιά στην πλάνη του.

 

Posted in Μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού