Φωνή βοώντος εν τη ερήμω

Του Ασώτου, Αγίου Μελετίου Αρχιεπισκόπου Αντιοχείας, Αγίου Πλωτίνου του μάρτυρος, Οσίου Μελετίου του εν Υψενή

 

 Φωνή βοώντος εν τη ερήμω

 

 

Φωνή βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ· ἑτοιμάσατε τήν ὁδόν Κυρίου. εὐθείας ποιεῖτε τάς τρίβους τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. πᾶσα φάραγξ πληρωθήσεται καί πᾶν ὄρος καί βουνός ταπεινωθήσεται, καί ἔσται πάντα τά σκολιά εἰς εὐθεῖαν καί ἡ τραχεῖα εἰς ὁδούς λείας· καί ὀφθήσεται ἡ δόξα Κυρίου, καί ὄψεται πᾶσα σάρξ τό σωτήριον τοῦ Θεοῦ, ὅτι Κύριος ἐλάλησε. Ησ. 40,3-4. Ιδού ακούγεται φωνή ανθρώπου ο οποίος φωνάζει στην έρημο και λέει: ετοιμάστε την οδό δια μέσω της οποίας θα διέλθει ο Κύριος. Κάντε ευθείς και απρόσκοπτους τους δρόμους του Θεού μας. Κάθε φαράγγι πρέπει να χωματιστεί και κάθε όρος και βουνό πρέπει να ισοπεδωθεί. Όλα τα στραβά πρέπει να ευθυγραμμιστούν και κάθε τραχεία, κακοτράχαλη, οδός, πρέπει να γίνει λεία και θα φανεί η δόξα Κυρίου και κάθε άνθρωπος θα δει την σωτηρία που ο Θεός προσφέρει. Ο Κύριος είπε και βεβαίωσε.  Τα ίδια λόγια επαναλάμβανε και ο Ιωάννης Πρόδρομος ὡς γέγραπται ἐν βίβλῳ λόγων Ἡσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος· φωνή βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τήν ὁδόν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τάς τρίβους αὐτοῦ· πᾶσα φάραγξ πληρωθήσεται καί πᾶν ὄρος καί βουνός ταπεινωθήσεται, καί ἔσται τά σκολιά εἰς εὐθεῖαν καί αἱ τραχεῖαι εἰς ὁδούς λείας, καί ὄψεται πᾶσα σάρξ τό σωτήριον τοῦ Θεοῦ. Λουκ. 3,4-6. Ο Κύριος μιλώντας στον Ησαΐα δεν κάνει ούτε άσχετες παρατηρήσεις για όρη βουνά φαράγγια και οδούς, ούτε η Γραφή είναι βιβλίο με διηγήματα και έχουμε μεταφορές οι οποίες είναι προς καλλωπισμό, ότι λέει ο Χριστός είναι διδαχή. Αυτά που αναφέρει είναι για την θεώρηση από εμάς των εντολών, για να δούμε τον Θεό πρέπει να γίνουν όσα αναφέρει κεκαλυμμένα πίσω από τις μεταφορές. Κάθε βουνό, βουνός, δηλαδή αμαρτία, κάθε ὄρος, δηλαδή πάθος, κάθε πτώση που προέρχεται από την μη διάθεση για αγώνα ή από θεώρηση των πραγμάτων, οπότε έτσι μπροστά φαίνεται σαν να υπάρχει αδιάβατο φαράγγι, φάραγξ, κάθε διαλογή εντολών εκ μέρους μας, σκολιά οδός, και κάθε εντύπωση ότι κάποιες εντολές είναι σχεδόν ακατόρθωτες, μη λείες οδοί να διαβείς, τραχεῖα εἰς ὁδούς λείας·, πρέπει να εξαφανιστούν ώστε οι οδοί με αυτήν την κάθαρση θα φανούν σε εμάς ευθείς εὐθείας ποιεῖτε τάς τρίβους τοῦ Θεοῦ ἡμῶν και έπειτα καθώς βαδίζονται οι οδοί θα φανεί η δόξα Κυρίου και εν τέλει ο κάθε άνθρωπος θα δει την σωτηρία που προσφέρει ο Θεός, ὀφθήσεται ἡ δόξα Κυρίου, καί ὄψεται πᾶσα σάρξ τό σωτήριον τοῦ Θεοῦ.  

Ο Θεός στον Ησαΐα μας διδάσκει ότι με την εκζήτηση της βοηθείας του όλες τις εντολές έχουμε την δυνατότητα να τηρήσουμε, καμία δεν είναι ακατόρθωτη, αυτό εννοεί με το να γίνουν οι οδοί λείες, καί ἡ τραχεῖα εἰς ὁδούς λείας, κρυφίως εννοεί τις εντολές που φαίνονται δύσκολο να τηρηθούν, δύσβατες οδοί προς Κύριον, κακοτράχαλοι δρόμοι προς τον Θεό. Μας διδάσκει κάνοντας λόγο για πλήρωση φάραγγος, δηλαδή μυστικώς μας λέει ότι όταν ο άνθρωπος πραγματικά θέλει ο Κύριος έρχεται και συμπληρώνει την αδυναμία. Πληρῶ, πληρώνει σημαίνει γεμίζει, γεμίζει το φαράγγι. Μας διδάσκει ότι από οποιαδήποτε αμαρτία βουνός και πάθος ὄρος μπορούμε να απαλλαγούμε εφόσον αγωνιστούμε και ζητήσουμε την βοήθειά του. Παρατηρούμε ξεκάθαρα να μας διδάσκει μεταξύ άλλων ότι η διαλογή εντολών εκ μέρους μας είναι λάθος, πάντα τά σκολιά εἰς εὐθεῖαν, και δεν οδηγεί στο να ιδωθεί η δόξα του από εμάς. Σκολιός σημαίνει στραβός, στραβός δρόμος. Βλέπουμε κάποιες εντολές και αυτές μπορεί λόγω του αμαρτωλού περίγυρου που έχει ορθώσει ο Διάβολος να μας φαίνονται επί παραδείγματι παρωχημένες και ντεμοντέ, στα μάτια μας να φαίνονται εντολές για άλλες εποχές, όμως αυτό είναι λάθος, όλες οι εντολές πρέπει να ακολουθούνται. Ο Διάβολος προσπαθεί ώστε η κοινωνία που ζει ο άνθρωπος να είναι αμαρτωλή διότι έτσι το άτομο παρασύρεται ευκολότερα μακριά από τις εντολές ενώ του χρειάζεται και περισσότερος αγώνας. Αυτό ο Διάβολος το κάνει διότι απαλύνεται ο φόβος Θεού, ο άνθρωπος νομίζει ότι επειδή πολλοί κάνουν κάτι αυτό είναι καλό σωστό αγαθό, πυξίδα του γίνεται αυτό που θεωρούν οι άνθρωποι καλό. Τα αυτιά και τα μάτια έχουν αμαρτωλά ακούσματα καθημερινά, η γλώσσα όχι μόνο δεν έχει φραγμό αλλά παραδειγματίζεται κιόλας προς το κακό, ο άνθρωπος μιμείται αλλά και αναγκάζεται να κινηθεί σύμφωνα με το πλήθος και έτσι γίνεται και εκείνος όμοιος. Αν οι αρχές που πιστεύει η πλειοψηφία είναι διεστραμμένες τότε το άτομο θα είναι εντός αυτών των αρχών κάνοντας συνεχώς την ανομία που είναι νόμιμη ενώ ταυτόχρονα θα υπάρχει μια απάλυνση της αμαρτίας, αυτή θα φαίνεται μικρότερη ή και ανύπαρκτη. 

Το τι είναι ευγενές κίνητρο, τι είναι καλό και τι κακό, τι είναι επιτυχία και πρόοδος, τι πρέπει να έχει ο άνθρωπος, το ποιος είναι ανώτερος σκοπός, θα τα έχει πλάσει ο ίδιος ο Σατάν. Ο άνθρωπος θα ζητάει την αμαρτία συνεχώς, δεν θα υπάρχει καμία απολύτως πάλη ώστε να διώξει ο άνθρωπος τον κακό λογισμό. Ο Σατάν με αυτό επιδιώκει να δημιουργήσει την διαβολική αδιάλειπτη προσευχή κατά απομίμηση της γνήσιας νοεράς προσευχής. Τότε ο άνθρωπος μένει συνεχώς στην πλάνη και ενώθηκε με τον Σατανά, ο νους εσωτερικά παραμένει σταθερός και ακίνητος στην διαβολική επίκληση. Θέλει να αναστρέψει το "η επιθυμία γεννά την αμαρτία" σε η αμαρτία γεννά την επιθυμία, εἶτα ἡ ἐπιθυμία συλλαβοῦσα τίκτει ἁμαρτίαν Ιακ. 1,15.

Με αμαρτωλό περίγυρο γίνεται πολλαπλώς ευκολότερο το έργο του Σατάν διότι έτσι όχι μόνο θα γεννάει άτομα ναρκωμένα αλλά θα έχει δημιουργήσει ένα εχθρικό περιβάλλον αν ακολουθείς τον νόμο του Θεού, οπότε με όλα αυτά θα χρειαστεί να παραλείψει αρκετά προκαταρκτικά βήματα για την νίκη. Δεν θα πρέπει να ξεράνει το δέντρο της πίστης, πράγμα δύσκολο, αλλά θα πρέπει απλά να προσπαθήσει ώστε να πάρει τον σπόρο. Τον σπόρο που έχει ρίξει ο Θεός εἶπεν ὁ Κύριος τήν παραβολήν ταύτην· ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τόν σπόρον αὐτοῦ. 

Posted in Φωνή βοώντος εν τη ερήμω