Ο Άδης επικράνθη

 

 

 

 

 

Σήμερα 19/07/2023 εορτάζουν: όσιος Δίος. Οσία Μακρίνα αδελφή του Μεγάλου Βασιλείου. Όσιος Θεόδωρος ο Σαββαΐτης επίσκοπος Εδέσσης. Όσιοι Τέσσερις συνασκητές. Όσιοι Τέσσερις συνασκητές. Όσιος Διοκλής. Άγιος Γρηγόριος επίσκοπος Πανήδου ο νέος ομολογητής. Όσιος Μιχαήλ. Ανακομιδή ιερών λειψάνων του Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ. Όσιος Παΐσιος της λαύρας των Σπηλαίων. Ανάμνηση θαύματος Αγίου Χαράλαμπου στα Φιλιατρά Μεσσηνίας.
 
 

Η προσωποποίηση του Άδη στην Γραφή

Ανάσταση νεκρών

Η τμηματική ανάσταση νεκρών αντιΒιβλική

Αγαπητοί σε αυτήν την ανάρτηση θα δούμε την προσωποποίηση του Άδη στην Γραφή η οποία θα μας κάνει ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχει τμηματική ανάσταση όπως διαδίδουν διάφοροι αιρετικοί. Ας δούμε ένα απόσπασμα από τον προφήτη Ησαΐα. Οὐαὶ οἱ ἐγειρόμενοι τὸ πρωΐ, καὶ τὰ σίκερα διώκοντες, οἱ μένοντες τὸ ὀψέ· ὁ γὰρ οἶνος αὐτοὺς συγκαύσει. μετὰ γὰρ κιθάρας καὶ ψαλτηρίου καὶ τυμπάνων καὶ αὐλῶν τὸν οἶνον πίνουσι, τὰ δὲ ἔργα Κυρίου οὐκ ἐμβλέπουσι καὶ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτοῦ οὐ κατανοοῦσι.  τοίνυν αἰχμάλωτος ὁ λαός μου ἐγενήθη διὰ τὸ μὴ εἰδέναι αὐτοὺς τὸν Κύριον, καὶ πλῆθος ἐγενήθη νεκρῶν διὰ λιμὸν καὶ δίψος ὕδατος. καὶ ἐπλάτυνεν ὁ ᾅδης τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ διήνοιξε τὸ στόμα αὐτοῦ τοῦ μὴ διαλιπεῖν, καὶ καταβήσονται οἱ ἔνδοξοι καὶ οἱ μεγάλοι καὶ οἱ πλούσιοι καὶ οἱ λοιμοὶ αὐτῆς. Ησ. 5,11-12. Αλίμονο σε εκείνους οι οποίοι ξυπνούν και επιζητούν οινοπνευματώδη ποτά και σε εκείνους οι οποίοι μένουν αργά το βράδυ πίνοντας κρασί, ο οίνος θα τους κατακάψει. Πίνουν κρασί με μουσική από κιθάρες και ναύλες, από τύμπανα και αυλούς, τις εντολές όμως του Κυρίου τις παραβλέπουν και δεν προσέχουν να εννοήσουν τα έργα Θεού. Για την ασέβειά του αυτή ο λαός θα γίνει αιχμάλωτος και πολλοί από αυτούς θα πεθάνουν, άλλοι από πείνα και άλλοι από δίψα. Ευφράνθηκε η ψυχή του Άδη, άνοιξε αυτός το στόμα του ώστε να μη σταματήσει να καταβροχθίζει. Εκεί θα κατεβούν οι ένδοξοι της γης, οι μεγάλοι, οι πλούσιοι, οι πονηροί και διεφθαρμένοι άνθρωποι αυτής της πόλεως. Εδώ παρατηρούμε ότι ο Άδης προσωποποιημένος χαίρεται, ανοίγει το στόμα του και καταβροχθίζει τους ασεβείς. Μερικά κεφάλαια αργότερα θα συναντήσουμε το εξής χωρίο, ὁ ᾅδης κάτωθεν ἐπικράνθη συναντήσας σοι, συνηγέρθησάν σοι πάντες οἱ γίγαντες οἱ ἄρξαντες τῆς γῆς, οἱ ἐγείραντες ἐκ τῶν θρόνων αὐτῶν πάντας βασιλεῖς ἐθνῶν. Ησ. 14,9. Ο Άδης πικράνθηκε όταν σε συνάντησε. Σηκώθηκαν για εσένα όλοι μαζί οι γίγαντες οι οποίοι όταν εσύ ζούσες υπήρξαν άρχοντες στην γη, αυτοί που είχαν ξεσηκώσει και πετάξει από τους θρόνους τους όλους τους βασιλείς εθνών.

Αυτό το χωρίο οι πατέρες το χρησιμοποιούν για την Ανάσταση του Χριστού, είναι πασίγνωστη η κατηχητική ομιλία η οποία αναγιγνώσκεται στην Ανάσταση. Καί τοῦτο προλαβών Ἠσαϊας ἐβόησεν· ὁ ἅδης φησίν ἐπικράνθη συναντήσας σοι κάτω. Ἐπικράνθη· καί γάρ κατηργήθη. Ἐπικράνθη· καί γάρ ἐνεπαίχθη. Ἐπικράνθη· καί γάρ ἐνεκρώθη. Ἐπικράνθη· καί γάρ καθηρέθη. Ἐπικράνθη· καί γάρ ἐδεσμεύθη.

Στο προηγούμενο χωρίο ο Άδης ευφραίνεται πλάτυνεν ὁ ᾅδης τὴν ψυχὴν αὐτοῦ όταν καταβροχθίζει διήνοιξε τὸ στόμα αὐτοῦ ενώ σε  αυτό ο Άδης πικραίνεται ὁ ᾅδης κάτωθεν ἐπικράνθη συναντήσας σοι. Οπότε αυτό το χωρίο είναι Χριστολογικό, ενώ ο Άδης είναι χαρούμενος όταν καταβροχθίζει τώρα εμφανίζεται να πικραίνεται.

Προχωρώντας στον προφήτη Ησαΐα ας δούμε ένα απόσπασμα από το 25ο κεφάλαιο, κατέπιεν ὁ θάνατος ἰσχύσας, καὶ πάλιν ἀφεῖλε Κύριος ὁ Θεὸς πᾶν δάκρυον ἀπὸ παντὸς προσώπου· τὸ ὄνειδος τοῦ λαοῦ ἀφεῖλεν ἀπὸ πάσης τῆς γῆς, τὸ γὰρ στόμα Κυρίου ἐλάλησε. καὶ ἐροῦσι τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ· ἰδοὺ ὁ Θεὸς ἡμῶν ἐφ᾿ ᾧ ἠλπίζομεν καὶ ἠγαλλιώμεθα, καὶ σώσει ἡμᾶς. οὗτος Κύριος, ὑπεμείναμεν αὐτὸν καὶ ἀγαλλιασόμεθα καὶ ἐφρανθησόμεθα ἐπὶ τῇ σωτηρίᾳ ἡμῶν, Ησ. 25,4-9. Ο θάνατος υπερίσχυσε, βασίλευσε, κατάπιε πολλούς έως τώρα. Αλλά ο Κύριος τώρα αφαίρεσε την δύναμη του θανάτου, τον κατάργησε και εξάλειψε τα δάκρυα από κάθε πρόσωπο. Αφαίρεσε το όνειδος του λαού του από όλην την γη. Το στόμα του Κυρίου μίλησε αυτά και θα πραγματοποιηθούν. Και θα πουν οι ευσεβείς κατά την ημέρα εκείνη, ιδού ο Θεός μας στον οποίο στηρίξαμε τις ελπίδες μας και στον οποίο χαιρόμαστε αυτός και θα μας σώσει. Τον περιμέναμε με υπομονή και τώρα θα χαρούμε και θα ευφρανθούμε για την σωτηρία μας. 

Τα λόγια αυτά του προφήτη αναφέρει ο απόστολος Παύλος στην Α' προς Κορινθίους επιστολή, ἰδοὺ μυστήριον ὑμῖν λέγω· πάντες μὲν οὐ κοιμηθησόμεθα, πάντες δὲ ἀλλαγησόμεθα, ἐν ἀτόμῳ, ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ, ἐν τῇ ἐσχάτῃ σάλπιγγι· σαλπίσει γάρ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐγερθήσονται ἄφθαρτοι, καὶ ἡμεῖς ἀλλαγησόμεθα δεῖ γὰρ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀθανασίαν ὅταν δὲ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσηται ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσηται ἀθανασίαν, τότε γενήσεται ὁ λόγος ὁ γεγραμμένος· κατεπόθη ὁ θάνατος εἰς νῖκος ποῦ σου, θάνατε, τὸ κέντρον; ποῦ σου, ᾅδη, τὸ νῖκος; Α' Κορινθίους 15,51.
Η εικόνα που μας δίδει ο απόστολος είναι η εξής: Προσωποποιημένοι ο Άδης και ο Θάνατος μάχονται εναντίων του ανθρώπου και λόγω της Πτώσεως αρχικά νικούν ολοκληρωτικά. Θάνατος και Άδης στο ζενίθ της δόξας τους κρατούν ως τρόπαιο ολόκληρο τον άνθρωπο, δηλαδή κρατούν και τις ψυχές και τα σώματα όλων των ανθρώπων. Όμως με την θυσία του Χριστού χάνεται η μάχη που κρίνει τον πόλεμο. Επειδή όμως ο όλος άνθρωπος δεν είναι μόνο ψυχή αλλά σώμα και ψυχή, ο Άδης και ο Θάνατος έχουν μεν χάσει τον πόλεμο αλλά κρατούν ακόμη κάποια νίκη. Κρατεί ο παρουσιαζόμενος εντός της γης Άδης ως νικηφόρα τρόπαια τα σώματα των δικαίων αλλά και τα σώματα και τις ψυχές ασεβών. Ο Θάνατος κρατεί ως νίκη τον σωματικό θάνατο όλων των ανθρώπων, κεντρίζει τα σώματα και πεθαίνουν. Η νίκη και των δύο καταργείται "όταν το φθαρτό τούτο ενδυθεί αθανασία". Φεύγουν όλα τα σώματα από τα μνήματα και χάνεται η νίκη του Άδη. Δεν πεθαίνει ποτέ ξανά κανείς και χάνεται η νίκη από το κεντρί του Θανάτου. Η φράση του αποστόλου δηλώνει όχι ήττα σε μάχη, όπως θα γινόταν εάν ανασταίνονταν ορισμένοι από τους νεκρούς, αλλά την πλήρη εξαφάνιση ενός ήδη ηττημένου.

Όμως όταν καταργείται η "νίκη του Άδη" φεύγουν από εκεί όχι μόνο τα σώματα όλων των ευσεβών αλλά και όλοι οι ασεβείς τους οποίους κρατεί ως τρόπαιο ψυχή τε και σώματι, άρα δηλώνεται καθολική ανάσταση σωμάτων. Αν έστω και ένας αναστηθεί ή αφθαρτοποιηθεί τότε από τον Άδη δεν φεύγει μόνο το δικό του σώμα αλλά φεύγουν όλα τα σώματα και έτσι χάνεται η νίκη του Άδη. Πάει λοιπόν εκεί που της αξίζει, στο καλάθι των αχρήστων, η δοξασία της τμηματικής ανάστασης. Επιπλέον η φράση "που είναι του θανάτου το κεντρί" δηλώνει ότι δεν πεθαίνει ποτέ ξανά κανείς σωματικά είτε είναι ασεβής είτε όχι, άρα ξανά αποκλείονται τμηματικές αφθαρτοποιήσεις.

 

 

Posted in Ο Άδης επικράνθη