Ο οίνος στην Γραφή, το κρασί στην Βίβλο

    


 

 

 

Ο οίνος στην Γραφή

Σήμερα εορτάζει 15/10/2023: Άγιος Λουκιανός ο ιερομάρτυρας πρεσβύτερος της Εκκλησίας της Αντιοχείας. Μνήμη της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου. Όσιος Σαβίνος ο επίσκοπος. Όσιος Βάρσος. Άγιος Ευθύμιος ο Νέος. Άγιος Λουκιανός ο ιερομάρτυρας Πρεσβύτερος των Σπηλαίων του Κιέβου. Άγιος Διονύσιος Αρχιεπίσκοπος Σουζδαλίας. Άγιος Ηλίας επίσκοπος Γορτύνης. Άγιος Ιωάννης Επίσκοπος Αρκαδίας Σύναξη των εν Κίω Αγίων. Διήγηση μοναχού υποτακτικού περί υπακοής.

 

Ο οίνος στην Γραφή 

Το κρασί στην Βίβλο

 

 

Αγαπητοί σε αυτήν την ανάρτηση θα δούμε εν συντομία τον οίνο στην Βίβλο.

Ο οίνος στην Βίβλο δεν έχει την έννοια μόνο το κρασί που γνωρίζουμε αλλά με αυτό εννοείται και η αμαρτία και κατ' επέκταση η μέθη της αμαρτίας. Ας δούμε ορισμένα Βιβλικά χωρία ἐκλύθητε καὶ ἔκστητε καὶ κραιπαλήσατε οὐκ ἀπὸ σίκερα οὐδὲ ἀπὸ οἴνου· Ησ. 29,9. Παραλύσατε από φόβο εσείς οι εχθροί της Ιερουσαλήμ. Περιπαίσατε σε σύγχυση, καταντήσατε σε κραιπάλη και μέθη η οποία δημιουργείται όχι από οινοπνευματώδη ποτά ούτε από τον οίνο αλλά από την αλαζονεία και τον σκοτισμό της αμαρτίας. Εδώ παρατηρούμε ότι η Βίβλος κάνει λόγο για μέθη χωρίς οίνο, μέθη από το κρασί της αμαρτίας. Λίγο πριν από αυτό το απόσπασμα συναντούμε ξανά την ίδια εικόνα. Οὐαὶ τῷ στεφάνῳ τῆς ὕβρεως, οἱ μισθωτοὶ Ἐφραίμ· τὸ ἄνθος τὸ ἐκπεσὸν ἐκ τῆς δόξης ἐπὶ τῆς κορυφῆς τοῦ ὄρους τοῦ παχέος, οἱ μεθύοντες ἄνευ οἴνου. Ησ. 28,1. Αλίμονο στην με αλαζονεία στεφανωμένη Σαμάρεια. Αλίμονο στους μισθοφόρους Ισραηλίτες στρατιώτες. Η ανθισμένη δόξα τους μαράθηκε και έπεσε επάνω στην κορυφή κατάφυτου όρους. Αλίμονο στους Ισραηλίτες, αυτούς οι οποίοι είναι μεθυσμένοι χωρίς οίνο. Εδώ ξανά έχουμε μέθη χωρίς υλικό οίνο. Είναι η μέθη από τον οίνο της αμαρτίας. Την μέθη από τον οίνο της αμαρτίας μπορούμε να διαπιστώσουμε στην Έξοδο. Αν παρατηρήσουμε την στιγμή που ο Μωυσής κατέβαινε από το όρος κρατώντας τις δέκα εντολές, θα δούμε ότι αυτός άκουσε από μακριά τις κραυγές των μεθυσμένων από την αμαρτία της ειδωλολατρίας Ισραηλιτών. Καὶ ἀποστρέψας Μωυσῆς κατέβη ἀπὸ τοῦ ὄρους, καὶ αἱ δύο πλάκες τοῦ μαρτυρίου ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ, πλάκες λίθιναι καταγεγραμμέναι ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν αὐτῶν, ἔνθεν καὶ ἔνθεν ἦσαν γεγραμμέναι·   καὶ αἱ πλάκες ἔργον Θεοῦ ἦσαν, καὶ ἡ γραφὴ γραφὴ Θεοῦ κεκολαμμένη ἐν ταῖς πλαξί.  καὶ ἀκούσας Ἰησοῦς τῆς φωνῆς τοῦ λαοῦ κραζόντων λέγει πρὸς Μωυσῆν· φωνὴ πολέμου ἐν τῇ παρεμβολῇ.  καὶ λέγει· οὐκ ἔστι φωνὴ ἐξαρχόντων κατ᾿ ἰσχύν, οὐδὲ φωνὴ ἐξαρχόντων τροπῆς, ἀλλὰ φωνὴν ἐξαρχόντων οἴνου ἐγὼ ἀκούω.  καὶ ἡνίκα ἤγγιζε τῇ παρεμβολῇ, ὁρᾷ τὸν μόσχον καὶ τοὺς χορούς, καὶ ὀργισθεὶς θυμῷ Μωυσῆς ἔῤῥιψεν ἀπὸ τῶν χειρῶν αὐτοῦ τὰς δύο πλάκας, καὶ συνέτριψεν αὐτὰς ὑπὸ τὸ ὄρος. Εξ. 32,15-19. Ο Μωυσής κατέβηκε από το όρος κρατώντας στα χέρια του τις πλάκες με τις δέκα εντολές. Αυτές οι πλάκες ήσαν λίθινες και γραμμένες και από τις δύο πλευρές. Ήταν δε έργο του Θεού τα γραμμένα σε αυτές. Καθώς κατέβαιναν και πλησίαζαν άκουσε ο Ιησούς του Ναυή φωνές του λαού ο οποίος κραύγαζε και λέει στον Μωυσή, πολεμικές κραυγές ακούγονται στο στρατόπεδο μας! Ο Μωυσής απάντησε, δεν είναι αυτές φωνές ανθρώπων που αρχίζουν πόλεμο και αλαλάζουν για την νίκη ούτε κραυγές ηττημένων οι οποίοι φεύγουν πανικόβλητοι αλλά εγώ ακούω φωνές μεθυσμένων. Όταν ο Μωυσής πλησίασε βλέπει το χρυσό μοσχάρι και τους χορούς και καταλήφθηκε από οργή και πέταξε από τα χέρια του τις πλάκες και τις έσπασε.

Εδώ βλέπουμε ότι οι φωνές των Ισραηλιτών που αλάλαζαν προς τον ανύπαρκτο θεό στον μεν Ιησού του Ναυή φάνηκαν σαν πολεμικές ιαχές στον δε Μωυσή όμως φάνηκαν όπως πραγματικά ήταν, δηλαδή φωνές μεθυσμένων από την μέθη της αμαρτίας και της αποστασίας από τον αληθινό Θεό. Η καρδιά των Ισραηλιτών στην έρημο στράφηκε σε πνευματική πορνεία, ήπιε τον οίνο της αμαρτίας και μέθυσε. Ας δούμε τώρα τον προφήτη Ωσηέ. Πορνείαν καὶ οἶνον καὶ μέθυσμα ἐδέξατο καρδία λαοῦ μου. ἐν συμβόλοις ἐπηρώτων, καὶ ἐν ῥάβδοις αὐτοῦ ἀπήγγελλον αὐτῷ· πνεύματι πορνείας ἐπλανήθησαν καὶ ἐξεπόρνευσαν ἀπὸ τοῦ Θεοῦ αὐτῶν. ἐπὶ τὰς κορυφὰς τῶν ὀρέων ἐθυσίαζον καὶ ἐπὶ τοὺς βουνοὺς ἔθυον, ὑποκάτω δρυὸς καὶ λεύκης καὶ δένδρου συσκιάζοντος, ὅτι καλὸν σκέπη. διὰ τοῦτο ἐκπορνεύσουσιν αἱ θυγατέρες ὑμῶν, καὶ αἱ νύμφαι ὑμῶν μοιχεύσουσι· Ωσ. 4,11-13. Η καρδία του λαού μου στράφηκε και δέχθηκε πορνεία και οίνο και μέθη. Με διάφορα ειδωλολατρικά σύμβολα, με αγάλματα και με ράβδους, συμβουλεύονταν τα είδωλα και αυτά δια της ραβδομαντείας έδιναν σε αυτούς απαντήσεις. Αποπλανήθηκαν σε μεγάλη πνευματική πορνεία διότι εγκατέλειψαν τον Θεό και προσκολλήθηκαν στα είδωλα. Στα θυσιαστήρια των ειδώλων που είναι στις κορυφές των βουνών προσέφεραν θυσίες, θυσίαζαν κάτω από δρυ και λεύκη και δένδρο ευσκιόφυλλο, διότι ήταν ευάρεστη σε αυτούς η σκιά των κλάδων τους. Εξ αιτίας της εκτροπής σας στην ειδωλολατρεία, οι θυγατέρες σας θα εκδίδονται στην πορνεία και οι νύφες σας στην μοιχεία. Η πορνεία για την οποία γίνεται λόγος εδώ είναι η πνευματική πορνεία. Στο απόσπασμα παρατηρούμε ότι ο Κύριος μας παραδίδει και τον χάρτη της πορείας της ασθένειας, Η ασθένεια η οποία οδηγεί στον πνευματικό θάνατο ξεκινάει με πορνεία, πορνείαν, δηλαδή την αμαρτία, περνάει σε οίνον δηλαδή έχουμε την εξάπλωση της ασθένειας και τέλος καταλήγουμε το τελικό στάδιο μέθυσμα, δηλαδή την μέθη της αμαρτίας, τον πνευματικό θάνατο και την θυσία σε είδωλα.  

Πορνείαν καὶ οἶνον καὶ μέθυσμα ἐδέξατο καρδία λαοῦ μου.

Μένοντας στον προφήτη Ωσηέ ας παρατηρήσουμε την λέξη Πορνείαν του χωρίου που μόλις είδαμε σε ένα άλλο απόσπασμα ώστε να διαπιστώσουμε ότι πρόκειται περί πνευματικής πορνείας. Ὅτι αὕτη οὐ γυνή μου, καὶ ἐγὼ οὐκ ἀνὴρ αὐτῆς. καὶ ἐξαρῶ τὴν πορνείαν αὐτῆς ἐκ προσώπου μου καὶ τὴν μοιχείαν αὐτῆς ἐκ μέσου μαστῶν αὐτῆς. Ὅτι ἐξεπόρνευσεν ἡ μήτηρ αὐτῶν, κατῄσχυνεν ἡ τεκοῦσα αὐτά, ὅτι εἶπε· πορεύσομαι ὀπίσω τῶν ἐραστῶν μου. Ωσ. 2,4 και 7. Ομιλεί ο Κύριος και λέει: αυτή δεν είναι σύζυγός μου και εγώ δεν είμαι ο σύζυγός της, θα διώξω από εμπρός μου την πορνεία και την μοιχεία της. Θα σταματήσει δηλαδή την πνευματική μοιχεία, την λατρεία του Ισραηλιτικού λαού στα είδωλα. Διότι η μητέρα τους έπεσε σε πορνεία, καταντρόπιασε και εξευτέλισε τα παιδιά της διότι με αναισχυντία είπε, θα ακολουθήσω τους εραστές μου. Δηλαδή η φυλή του Ισραήλ ακολουθούσε τα είδωλα. Στον προφήτη Ωσηέ ο Κύριος έδειξε μια πορεία η οποία οδηγεί μακράν του, ξεκίνησε η πορεία με την πνευματική πορνεία απέναντι στον Νυμφίο Χριστό, έπειτα είδαμε τον οίνο της αμαρτίας και τέλος ερχόμαστε στην μέθη δηλαδή τον ασπασμό διαφόρων υλικών σαν θεό. Λίγο πριν είδαμε ότι όταν οι Ισραηλίτες λάτρευαν το χρυσό μοσχάρι ο Μωυσής ανάφερε ότι αυτές είναι φωνές μεθυσμένων, απάντησε στον Ιησού του Ναυή "δεν είναι αυτές ιαχές πολέμου αλλά φωνές μεθυσμένων". Ας αφήσουμε τον προφήτη Ωσηέ και ας πάμε στον προφήτη Μιχαία. Εκεί θα δούμε να γίνεται ξανά λόγος για οίνον και μέθυσμα, ἀνάστηθι καὶ πορεύου, ὅτι οὐκ ἔστι σοι αὕτη ἀνάπαυσις ἕνεκεν ἀκαθαρσίας. διεφθάρητε φθορᾷ, κατεδιώχθητε οὐδενὸς διώκοντος· πνεῦμα ἔστησε ψεῦδος, ἐστάλαξέ σοι εἰς οἶνον καὶ μέθυσμα. καὶ ἔσται ἐκ τῆς σταγόνος τοῦ λαοῦ τούτου. συναγόμενος συναχθήσεται Ἰακὼβ σὺν πᾶσιν· ἐκδεχόμενος ἐκδέξομαι τοὺς καταλοίπους τοῦ Ἰσραήλ, ἐπὶ τὸ αὐτὸ θήσομαι τὴν ἀποστροφὴν αὐτοῦ· ὡς πρόβατα ἐν θλίψει, ὡς ποίμνιον ἐν μέσῳ κοίτης αὐτῶν ἐξαλοῦνται ἐξ ἀνθρώπων· Μιχ. 2,10-12. Σήκω λοιπόν λαέ και πήγαινε στον τόπο της εξορίας διότι εξαιτίας της αμαρτωλότητας σου δεν δικαιούσαι να αναπαυτείς στη χώρα σου. Έχετε περιπέσει σε μεγάλη διαφθορά. Διεφθαρμένοι δε καθώς είσαστε θα περιπαίσετε σε τέτοια δειλία ώστε θα τρέπεστε σε φυγή χωρίς κανείς να σας καταδιώκει. Πνεύμα ψεύδους έχει στήσει την κυριαρχία του σε σας, αυτό σας πότισε με οίνο και σας μέθυσε προς το κακό και το πνεύμα αυτό της πλάνης θα προέρχεται τούτο τον λαό. Όμως κάποτε θα επανέλθει από την εξορία και θα συγκεντρωθεί στην γη της επαγγελίας όλος ο ισραηλιτικός λαός. Εγώ ο ίδιος θα υποδεχθώ τους εναπομείναντες αυτούς Ισραηλίτες. Θα τους συγκεντρώσω και θα τους εγκαταστήσω όλους στο ίδιο μέρος. Με σκιρτήματα χαράς θα φύγουν από τον τόπο της εξορίας τους όπως τα πρόβατα της ποίμνης φεύγουν από την μάνδρα όπου ήσαν κλεισμένα. Εδώ βλέπουμε ότι το πνεύμα ψεύδους έχει στήσει κυριαρχία στον λαό και αυτός αφού ήπιε τον οίνο του κόσμου τούτου έφτασε στην μέθη προς το κακό και έτσι έχει γίνει σύνδεσμος αδικίας. Ξανά έχουμε εδώ τον Κύριο να περιγράφει την πορεία της ασθένειας όπως και πριν. 

Πνεῦμα ἔστησε ψεῦδος, ἐστάλαξέ σοι εἰς οἶνον καὶ μέθυσμα. 

Ας περάσουμε τώρα σε ένα χωρίο από τις Παροιμίες, μὴ μεθύσκεσθε ἐν οἴνοις, ἀλλὰ ὁμιλεῖτε ἀνθρώποις δικαίοις καὶ ὁμιλεῖτε ἐν περιπάτοις· ἐὰν γὰρ εἰς τὰς φιάλας καὶ τὰ ποτήρια δῷς τοὺς ὀφθαλμούς σου, ὕστερον περιπατήσεις γυμνότερος ὑπέρου. τὸ δὲ ἔσχατον ὥσπερ ὑπὸ ὄφεως πεπληγὼς ἐκτείνεται, καὶ ὥσπερ ὑπὸ κεράστου διαχεῖται αὐτῷ ὁ ἰός. οἱ ὀφθαλμοί σου ὅταν ἴδωσιν ἀλλοτρίαν, τὸ στόμα σου τότε λαλήσει σκολιά, καὶ κατακείσῃ ὥσπερ ἐν καρδίᾳ θαλάσσης καὶ ὥσπερ κυβερνήτης ἐν πολλῷ κλύδωνι. Παρ. 23,31-34. Μη πίνετε οίνο ώστε να μεθάτε αλλά να συναναστρέφεστε με ανθρώπους ενάρετους και να συνομιλείτε στους περιπάτους σας με αυτούς. Διότι εάν ρίχνεις τα μάτια σου και δώσεις την καρδιά σου στις φιάλες του κρασιού και τα ποτήρια, θα καταντήσεις να γυρίζεις γυμνότερος από το γουδοχέρι. Το δε κατάντημα του μέθυσου όταν γίνει αλκοολικός είναι σαν να δαγκώθηκε από δηλητηριώδες φίδι. Τεντώνεται και παραλύει ο οργανισμός του σαν να χύθηκε μέσα του δηλητήριο από φίδι με κέρατα. Όταν βρίσκεσαι σε  κατάσταση μέθης και τα μάτια σου δουν μία ξένη γυναίκα, ανάψουν δε μέσα σου επιθυμίες πονηρές, τότε το στόμα σου θα πει χυδαία λόγια και θα κατάκεισαι και θα τρεκλίζεις σαν να βρίσκεσαι μέσα σε τρικυμιώδη θάλασσα και σαν κυβερνήτης πλοίου μέσα σε μεγάλη θαλασσοταραχή. Εδώ ο οίνος για τον οποίο γίνεται λόγος είναι φυσικά το κρασί της αμαρτίας, ο γυμνός άνθρωπος είναι αυτός που έχασε την χάρη του Θεού, το φίδι με κέρατα είναι ο διάβολος, ο μεθυσμένος που βλέπει την γυναίκα είναι ο αμαρτωλός ο οποίος ποθεί την αμαρτία και αφήνει τον Νυμφίο Χριστό είδαμε λίγο πριν να γίνεται λόγος για πορνεία, πριν η μητέρα Σιών έτρεχε πίσω από τον εραστή της εδώ ο αμαρτωλός τρέχει πίσω από την ερωμένη του, ἐξεπόρνευσεν ἡ μήτηρ αὐτῶν, κατῄσχυνεν ἡ τεκοῦσα αὐτά, ὅτι εἶπε· πορεύσομαι ὀπίσω τῶν ἐραστῶν μου. Ορισμένα από αυτά τα λόγια θα πει ξανά το Άγιο Πνεύμα εκατονταετίες αργότερα στον Μικρό Παρακλητικό κανόνα και το πασίγνωστο των παθών μου τον τάραχον η τον κυβερνήτην τεκούσα Κύριον και τον κύδωνα κατεύνασον των εμών πταισμάτων Θεονύμφευτε -- κατακείσῃ ὥσπερ ἐν καρδίᾳ θαλάσσης καὶ ὥσπερ κυβερνήτης ἐν πολλῷ κλύδωνι. Στις Παροιμίες είδαμε ξανά τον οίνο της αμαρτίας και την μέθη εξ αυτού, μὴ μεθύσκεσθε ἐν οἴνοις, ἀλλὰ ὁμιλεῖτε ἀνθρώποις δικαίοις. Με την έλευση του Αγίου Πνεύματος η παρότρυνση αλλάζει και έχουμε τον απόστολο Παύλο να κάνει λόγο για μη μέθη από το κρασί της αμαρτίας και την πλήρωση Πνεύματος από εμάς. Καὶ μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ, ἐν ᾧ ἐστιν ἀσωτία, ἀλλὰ πληροῦσθε ἐν Πνεύματι, λαλοῦντες ἑαυτοῖς ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς, ᾄδοντες καὶ ψάλλοντες ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Κυρίῳ. Η φράση των Παροιμιών μὴ μεθύσκεσθε ἐν οἴνοις, ἀλλὰ ὁμιλεῖτε ἀνθρώποις δικαίοις και του αποστόλου Παύλου πληροῦσθε ἐν Πνεύματι είναι ίδιες.

Ο δίκαιος για τον οποίο ομιλεί το χωρίο των Παροιμιών είναι αυτός που στέκεται ακλόνητος στις εντολές σε κάθε στιγμή και κατ' επέκταση αυτός που απέχει από κάθε ακαθαρσία, που έχει την καρδία του κατευθυνόμενη στην αρετή, που έχει τον Θείο φωτισμό, αυτός που είναι αγαπητός στον Θεό. Δηλαδή με την φράση ἀνθρώποις δικαίοις έχουμε τον Πνεύματι πεπληρωμένο της Παλαιάς. Πᾶς ἀνὴρ φαίνεται ἑαυτῷ δίκαιος, κατευθύνει δὲ καρδίας Κύριος. Παρ. 21,2. Κάθε άνθρωπος νομίζει τον εαυτό του ότι είναι δίκαιος, αλλά ο Κύριος είναι εκείνος ο οποίος γνωρίζει, κυβερνά και κατευθύνει τις καρδίες των ανθρώπων στην αρετή. Φεύγει ἀσεβὴς μηδενὸς διώκοντος, δίκαιος δὲ ὥσπερ λέων πέποιθε. Παρ. 28,1. Φεύγει πανικόβλητος ο ασεβής χωρίς να υπάρχει κανείς που να τον καταδιώκει. Ο δίκαιος όμως είναι απτόητος σαν λιοντάρι και μένει ακλόνητος σε ώρα κινδύνου έχοντας πεποίθηση στο δίκαιο και την συμπαράσταση του Θεού. Παραπορευομένης καταιγίδος ἀφανίζεται ἀσεβής, δίκαιος δὲ ἐκκλίνας σώζεται εἰς τὸν αἰῶνα. Παρ. 10,25. Οταν ξεσπάει καταιγίσε κινδύνων και περιπετειών ο ασεβής δεν γνωρίζει πως να προφυλαχθεί και καταστρέφεται. Αντιθέτως ο δίκαιος χάρις στον φωτισμό του Θεού βρίσκει τρόπο σωτηρίας, παρεκκλίνει από τον κίνδυνο και σώζεται πάντοτε. 

Φῶς δικαίοις διαπαντός, φῶς δὲ ἀσεβῶν σβέννυται. Παρ. 13,9 . Στους δικαίους ανθρώπους υπάρχει πάντοτε το φως του Θεού, όμως το φως της ζωής των ασεβών αν υπάρξει είναι προσωρινό, τάχιστα σβήνεται και χάνεται. Βδέλυγμα δικαίοις ἀνὴρ ἄδικος, βδέλυγμα δὲ ἀνόμῳ κατευθύνουσα ὁδός. Παρ. 29,27. Αποκρουστικός είναι στους δικαίους κάθε άδικος, όπως επίσης μισητή και αποκρουστική είναι στον παράνομο η ευθεία οδός. Ακάθαρτος γὰρ ἔναντι Κυρίου πᾶς παράνομος, ἐν δὲ δικαίοις οὐ συνεδριάζει. Παρ. 3,32. Διότι ενώπιον του Κυρίου είναι ακάθαρτος κάθε παράνομος. Για αυτό και δεν ευχαριστείται ο αμαρτωλός στην συντροφιά των δικαίων. Ο δίκαιος για τον οποίο κάνουν λόγο οι Παροιμίες είναι ο πεπληρωμένος εν Πνεύματι της Παλαιάς.

Ας δούμε τώρα ένα Μεσσιανικό χωρίο των Ψαλμών όπου εκεί έχουμε τον άνομο ο οποίος είναι μεθυσμένος από τον οίνο του κόσμου τούτου και υβρίζει και λοιδορεί τον δίκαιο. Ο δε δίκαιος στρέφεται στον Θεό και ζητεί την σωτηρία του άνομου, ἀπηλλοτριωμένος ἐγενήθην τοῖς ἀδελφοῖς μου καὶ ξένος τοῖς υἱοῖς τῆς μητρός μου, ὅτι ὁ ζῆλος τοῦ οἴκου σου κατέφαγέ με, καὶ οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσον ἐπ᾿ ἐμέ. καὶ συνεκάλυψα ἐν νηστείᾳ τὴν ψυχήν μου, καὶ ἐγενήθη εἰς ὀνειδισμοὺς ἐμοί· καὶ ἐθέμην τὸ ἔνδυμά μου σάκκον, καὶ ἐγενόμην αὐτοῖς εἰς παραβολήν. κατ᾿ ἐμοῦ ἠδολέσχουν οἱ καθήμενοι ἐν πύλαις, καὶ εἰς ἐμὲ ἔψαλλον οἱ πίνοντες οἶνον. ἐγὼ δὲ τῇ προσευχῇ μου πρὸς σέ, Κύριε· καιρὸς εὐδοκίας, ὁ Θεός, ἐν τῷ πλήθει τοῦ ἐλέους σου· ἐπάκουσόν μου, ἐν ἀληθείᾳ τῆς σωτηρίας σου. Ψαλ. 68,9-14. Ξένος κατάντησα μεταξύ των αδελφών μου, άγνωστος ακόμη και στους ομομήτριους αδελφούς μου. Πάσχω δε όλα αυτά, διότι ο φλογερός ζήλος υπέρ του ναού σου ως πυρ με έχει καταφλέξει. Οι ύβρεις οι οποίες λέγονται εναντίων σου από τους ασεβείς πέφτουν όλες βαριές απάνω μου. Για την ασέβειά τους αυτή πόνεσα βαθύτατα. Ταπείνωσα με ασιτία την ζωή μου και αντί το πένθος μου για αυτούς να τους συγκινήσει έγινε αιτία κοροϊδίας εναντίον μου. Αντί του συνήθους ενδύματος φόρεσα τρίχινο σάκο θλίψεως και μετανοίας. Κατάντησα για αυτούς πρόσωπο διακωμωδήσεως και ύβρεων. Εναντίον μου φλυαρούσαν οι αργόσχολοι προ των πυλών των τειχών και εις βάρος μου τραγουδούσαν οι μέθυσοι πίνοντας οίνο. Εγώ όμως Κύριε δια της προσευχής μου είχα στραφεί προς εσένα. Είναι πλέον καιρός να δείξεις προς εμένα την ευδοκία σου Θεέ μου σύμφωνα με το άπειρον έλεός σου. Κάμε δεκτή την προσευχή μου σύμφωνα με τις αληθινές υποσχέσεις σου περί της σωτηρίας των δούλων σου. 

Σε αυτό το απόσπασμα αρχικά παρατηρούμε ότι πάντοτε τα πρόσωπα της πίστεως δέχονταν επιθέσεις.

Όπως γίνεται στις Παροιμίες και στον απόστολο Παύλο ομοίως και εδώ έχουμε ασεβείς και οίνο ενώ στην αντίθετη πλευρά έχουμε τον δίκαιο να στρέφεται στον Θεό. 

Μὴ μεθύσκεσθε ἐν οἴνοις, ἀλλὰ ὁμιλεῖτε ἀνθρώποις δικαίοις.

Καὶ μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ, ἐν ᾧ ἐστιν ἀσωτία, ἀλλὰ πληροῦσθε ἐν Πνεύματι.

Εἰς ἐμὲ ἔψαλλον οἱ πίνοντες οἶνον. ἐγὼ δὲ τῇ προσευχῇ μου πρὸς σέ, Κύριε·. 

Στα χωρία παρατηρούμε το ίδιο μοτίβο. Ο οίνος για τον οποίο γίνεται λόγος δεν είναι το υλικό κρασί αλλά το κρασί της ασωτείας. Μην μεθάτε με τον οίνο στον οποίο υπάρχει ασωτεία.

Ας δούμε τώρα και άλλο χωρίο το οποίο κάνει λόγο για την μέθη από τον οίνο. ἐκ γὰρ ἀμπέλου Σοδόμων ἡ ἄμπελος αὐτῶν, καὶ ἡ κληματὶς αὐτῶν ἐκ Γομόῤῥας· ἡ σταφυλὴ αὐτῶν σταφυλὴ χολῆς, βότρυς πικρίας αὐτοῖς·  θυμὸς δρακόντων ὁ οἶνος αὐτῶν καὶ θυμὸς ἀσπίδων ἀνίατος.  οὐκ ἰδοὺ ταῦτα συνῆκται παρ᾿ ἐμοὶ καὶ ἐσφράγισται ἐν τοῖς θησαυροῖς μου; Δευτ. 32,32-34. Αμπέλι δικό μου ήταν ο Ισραηλιτικός λαός τώρα όμως είναι αμπέλι που προέρχεται από τα διεφθαρμένα Σόδομα, τα κλήματα τους είναι από την διεφθαρμένη Γομόρρα. Τα σταφύλια του αμπελιού αυτού είναι χολή και πικρία. Ο οίνος μεθά αυτούς και τους εξερεθίζει μέχρι του θυμού δρακόντων, τους επιφέρει αθεράπευτο θυμό σαν της εξοργισμένης οχιάς. Μήπως τάχα οι αποστασίες αυτές δεν έχουν συγκεντρωθεί σε βιβλίο που έχει σφραγισθεί στους θησαυρούς μου; Εδώ βλέπουμε τον αγρό, δηλαδή την ψυχή, ο οποίος δεν ακολουθεί τα εντάλματα Κυρίου, οπότε κατά συνέπεια έπειτα έχουμε δύσκαρπο αγρό ο οποίος αντί γλυκό σταφύλι παράγει πικρό σταφύλι και εν τέλει οίνο του κόσμου τούτου ο οποίος επιφέρει έχθρα εναντίων του Θεού. Παράγει τον οίνο στον οποίον υπάρχει η ασωτεία. Το Πνεύμα αναφέρει αιώνες αργότερα αυτήν την εικόνα στους Χαιρετισμούς προς την Υπεραγία Θεοτόκο. Καὶ τὴν εὔκαρπον ταύτης νηδύν, ὡς ἀγρὸν ὑπέδειξεν ἡδὺν ἅπασι, τοῖς θέλουσι θερίζειν σωτηρίαν. Στην Βίβλο έχουμε τον δύσκαρπο αγρό σταφυλὴ χολῆς, βότρυς πικρίας Δευτ. 32,32 -- ἐποίησε δὲ ἀκάνθας Ησ. 5,2, δηλαδή τον αγρό που έβγαλε κακό καρπό, πικρό σταφύλι - αγκάθια, και στους Χαιρετισμούς έχουμε το αντίθετο, δηλαδή τον εύκαρπο αγρό, εὔκαρπον, τον αγρό ο οποίος αντί να βγάλει πικρό σταφύλι έβγαλε γλυκό σταφύλι δηλαδή τον Χριστό ο οποίος είναι γλυκύς ἡδὺν διότι προσφέρει την σωτηρία και υποδεικνύεται ὑπέδειξεν σε όλους όσους θέλουν να θερίσουν σωτηρία. Ο Χαιρετισμός λέει το εξής: και την φέρουσα καλό καρπό Θεοτόκο έδωσε παράδειγμα σαν το αμπέλι με κλήματα Σωρήχ που έφερε σταφύλι και όχι αγκάθια, υποδεικνύοντας την κοιλία της σε όλους όσους θέλουν να θερίσουν την σωτηρία από τον γλυκό βότρυ Χριστό, με το να αποδεχθούν την πρόσκληση λέγοντας Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός... Ἀλληλούϊα. Οπότε είναι λάθος οι λέξεις έγκαρπον (έγκαρπον ταύτης νηδύν), και ανέδειξεν (ως αγρόν ανέδειξεν) τις οποίες κάποιοι αντιγραφείς άλλαξαν. Επίσης λάθος είναι και η σκέψη ότι ίσως η λέξη είναι ιδείν (ως αγρόν υπέδειξεν ιδείν άπασιν). Σωστό είναι ότι λέμε εμπρός στην Υπεραγία Θεοτόκο και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Θα ήταν εντελώς αδύνατον να ψάλλουμε εμπρός στην Υπεραγία Θεοτόκο αλλαγμένες λέξεις ή ανακρίβειες ή λαθεμένο ύμνο. Αυτό θα σημαίνει είτε ότι ο Κύριος δεν απασχολήθηκε με την αγιότατη μητέρα του και δεν είχε καμία ανάμιξη στην δημιουργία του ύμνου ο οποίος λέγεται από το σώμα του, είτε απασχολήθηκε μεν αρχικά και συνέθεσε αλλά έπειτα αδιαφόρησε οπότε έτσι ψάλουμε ύμνο διαφορετικό από αυτό που συνέθεσες. Το χωρίο που αναφέρθηκε περί του αγρού που εποίησε άκαθνας και κάνει λόγο για τον δύσκαρπο αγρό είναι το εξής, Ἄσω δὴ τῷ ἠγαπημένῳ ἆσμα τοῦ ἀγαπητοῦ μου τῷ ἀμπελῶνί μου. ἀμπελὼν ἐγενήθη τῷ ἠγαπημένῳ ἐν κέρατι, ἐν τόπῳ πίονι. καὶ φραγμὸν περιέθηκα καὶ ἐχαράκωσα καὶ ἐφύτευσα ἄμπελον Σωρὴχ καὶ ὠκοδόμησα πύργον ἐν μέσῳ αὐτοῦ καὶ προλήνιον ὤρυξα ἐν αὐτῷ· καὶ ἔμεινα τοῦ ποιῆσαι σταφυλήν, ἐποίησε δὲ ἀκάνθας. Ησ. 5,1-2. Θα ψάλω στον αγαπημένο μου αμπελώνα, δηλαδή τον λαό μου, άσμα του αγαπητού μου Κυρίου. Ο Κύριος απέκτησε αμπέλι σε κάποιο λόφο, σε τόπο εύφορο. Έθεσα ολόγυρα φράχτη, λέγει ο Κύριος, έσκαψα τάφρο, φύτεψα εκλεκτά κλήματα του είδους Σωρήχ, έκτισα πύργο στο μέσο, έσκαψα φρεάτιο για να πέφτει σε αυτό ο μούστος και περίμενα να παράγει σταφύλια, αυτός όμως έκανε αγκάθια.

Συνεχίζοντας ας δούμε σχετικό με το θέμα απόσπασμα από τον προφήτη Ησαΐα. Πῶς ἐγένετο πόρνη πόλις πιστὴ Σιών, πλήρης κρίσεως, ἐν ᾗ δικαιοσύνη ἐκοιμήθη ἐν αὐτῇ, νῦν δὲ φονευταί. τὸ ἀργύριον ὑμῶν ἀδόκιμον· οἱ κάπηλοί σου μίσγουσι τὸν οἶνον ὕδατι· οἱ ἄρχοντές σου ἀπειθοῦσι, κοινωνοὶ κλεπτῶν ἀγαπῶντες δῶρα, διώκοντες ἀνταπόδομα, ὀρφανοῖς οὐ κρίνοντες καὶ κρίσιν χηρῶν οὐ προσέχοντες. διὰ τοῦτο τάδε λέγει Κύριος ὁ δεσπότης σαβαώθ, ὁ δυνάστης τοῦ Ἰσραήλ· οὐαὶ τοῖς ἰσχύουσιν ἐν Ἱερουσαλήμ· οὐ παύσεται γάρ μου ὁ θυμὸς ἐν τοῖς ὑπεναντίοις, καὶ κρίσιν ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου ποιήσω. Ησ. 1,21-24. Πως κατάντησε πόρνη η άλλοτε πιστή πόλις Σιών. Πως η Σιών η οποία ήταν γεμάτη δίκαιη κρίση, πόλη στην οποία επικρατούσε η δικαιοσύνη, τώρα  έχουν εγκατασταθεί σε αυτή φονιάδες. Τα αργυρά νομίσματά σας είναι κίβδηλα. Οι κάπηλοί σου ανακατεύουν και νοθεύουν τον οίνο με νερό. Οι άρχοντές σου είναι απειθείς απέναντι στον Θεό, είναι συμμέτοχοι στους κλέφτες, αγαπούν τα δώρα της αμαρτίας, επιδιώκουν και δέχονται δωροδοκίες για να κρίνουν μεροληπτικά. Δεν κρίνουν με δικαιοσύνη και δεν αποδίδουν το δίκαιο στα ορφανά και στις χήρες. Για αυτό τάδε λέει Κύριος ο Παντοκράτορας ο Σαβαώθ ο κυρίαρχος του ισραηλιτικού λαού: αλίμονο σε σας τους άρχοντας της Ιερουσαλήμ. Δεν θα παύσει ο θυμός μου εναντίον των αντιπάλων μου! Θα κάμω κρίση και θα επιβάλω δίκαιες κυρώσεις εναντίον των εχθρών μου. Εδώ έχουμε τον νοθευμένο με νερό οίνο Κυρίου, δηλαδή γίνεται λόγος για αυτούς που διδάσκουν στρεβλά και αντί να έχουν ανόθευτη την διδαχή, αυτοί την νοθεύουν είτε με θεωρίες της εποχής όπως βλέπουμε σήμερα είτε από ραθυμία προς τήρηση των εντολών, είτε από την μη διάθεση διορθώσεως και όλα τα όμοια. Αυτοί νόθευσαν το κρασί Κυρίου. Σε αυτούς εννοούνται και οι άρχοντες οι οποίοι αντί να είναι παραδείγματα και κήρυκες Χριστού, αυτοί καταπατούν τις εντολές Θεού και με το παράδειγμά τους διδάσκουν να κάνουν και οι άλλοι το ίδιο. Παρατηρούμε ότι όλα όσα λέγονται είναι πνευματικά, η Σιών πορνεύει αντί να είναι πιστή, από τους Ισραηλίτες έχει εξαφανιστεί η δικαιοσύνη, το αργύριο, δηλαδή η ευσέβεια, έχει μολυνθεί, Καὶ ἐγένετο λόγος Κυρίου πρός με λέγων· υἱὲ ἀνθρώπου, ἰδοὺ γεγόνασί μοι ὁ οἶκος Ἰσραὴλ ἀναμεμειγμένοι πάντες χαλκῷ καὶ σιδήρῳ καὶ κασσιτέρῳ καὶ μολίβῳ, ἐν μέσῳ ἀργυρίου ἀναμεμειγμένος ἐστί. Ιεζ. 22,17-18. Ο Κύριος μου μίλησε και είπε, υιέ ανθρώπου ιδού ο ισραηλιτικός μου λαός έγινε λαός ανάμικτος όπως είναι το μείγμα ευγενών και αγενών μετάλλων, χαλκού, σιδηρού, κασσιτέρου και μολύβδου αναμεμιγμένων με ασήμι. Ομοίως λοιπόν και ο οίνος για τον οποίο γίνεται λόγος είναι όχι ο υλικός αλλά ο οίνος Κυρίου. Μέσα στους κάπηλους εννοούνται και οι άρχοντες οι οποίοι καταπατούν τις εντολές αντί να είναι κήρυκες Χριστού. Οι προϊστάμενοι είτε πολιτικοί ἀρχόντων είτε Εκκλησιαστικοί προφητῶν έχουν υποχρέωση να είναι γνήσιοι αγωνιστές εναντίων της αμαρτίας. Έχουν υποχρέωση να είναι άγιοι και έτσι να μιλούν θεόπνευστα και να διδάσκουν τον λαό προς τον Θείο θέλημα. Βλέπουμε τον προφήτη Ησαΐα το εξής ὅτι πεπότικεν ὑμᾶς Κύριος πνεύματι κατανύξεως καὶ καμμύσει τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν καὶ τῶν προφητῶν αὐτῶν καὶ τῶν ἀρχόντων αὐτῶν, οἱ ὁρῶντες τὰ κρυπτά. Ησ. 29,10. Θα πάθετε αυτά, διότι ο Κύριος επέτρεψε να ποτιστείτε πνεύμα νάρκης και ηθικής αναισθησίας. Παραχώρησε να κλείσουν τα μάτια της διανοίας σας, τα μάτια και αυτών των προφητών σας και των αρχόντων σας οι οποίοι καθήκον και αποστολή έχουν να βλέπουν τα κρυπτά και απόρρητα του Θεού.

 

Posted in Ο οίνος στην Γραφή