17/3/17
Διόνυσος - Νεοπαγανισμός
πατρός Δανιήλ Γούβαλη
Διόνυσος, σφάζεις κάποιον τον τρως και παίρνεις δύναμη.
Οι κάτοικοι στην Βοιωτία τελούσαν εορτή προς τιμήν του Διονύσου, τα Αγριώνια. Εκεί γυναίκες μαζί με παρθένες ανάμεσα τους γυρνούσαν στο βουνό σε έκσταση μήπως και συναντήσουν τον Διόνυσο. Κάποια στιγμή ξεπροβάλει ο ιερέας του Διονύσου και άρχιζε και κυνηγούσε τις γυναίκες. Ο ιερέας κυνηγούσε κυριότερα τις παρθένες και όποια προλάβαινε την θυσίαζε στον Διόνυσο.
Ο Πλούταρχος αναφέρει, τας Μινύου θυγατέρας φασί Λευκίππην και Αρσινόην και Αλκαθόην μανείσας ανθρωπίνων επιθυμήσει κρεων. Και διαλαχείν Ίππασον τον υιόν διασπάσασθαι κληθήναι δη τους μεν άνδρας αυτών δυσειματούντας υπό λύπης και πένθους και νυν μέχρι νυν Ορχομένιοι τας από τους γένους ούτω καλλούσι και γίνεται παρ' ενιαυτόν εν τοις Αγριωνίοις φυγή και δίωξις αυτών υπό του ιερέως του Διονύσου ξίφος έχοντος. Έξεστι δε την καταληφθείσαν ανελείν και ανείλεν εφ' ημών Ζωίλος ο ιερέυς.
Ο Διόνυσος τις έκανε να χάσουν τα μυαλά τους και εκείνες στο παραλήρημα τους και επιθυμώντας ανθρώπινο κρέας έριξαν κλήρο και τράβηξαν στην τύχη μεταξύ τους εκείνη που θα τους έδινε το παιδί που θα έτρωγαν.
Έτσι συνέβη ο γιος της Λευκίππης, ο Ίπασσος, να ξεσκιστεί και να καταβροχθιστεί σαν το νεογέννητο της δορκάδας των Βακχών. Από εδώ από αυτόν τον μύθο και σε ανάμνηση του εγκλήματος που έκαναν άλλοτε οι μητέρες τους προέρχεται και η συνήθεια ο ιερέας του Διονύσου στην γιορτή να κυνηγάει μια και να την σκοτώνει με το ξίφος όπως έκανε στις ημέρες μας ο Ζωίλος ο ιερέας.
Πιάνει ο Ζωίλος μια γυναίκα την οδηγεί στον βωμό του Διονύσου την σφάζει και οι Βάκχες την τρώγουν ωμή για να πάρουν την δύναμη του Διονύσου. Αν κάποια μαινάδα πει "μα πως θα την φάγω ωμή" οι άλλες θα αποκριθούν μόνο έτσι θα λάβεις θεϊκή δύναμη.
Και δεν είπαμε τίποτα για τον Διόνυσο.
Σε μια Αθηναϊκή εορτή, τα κατ' αγρούς Διονύσια, οι εορτάζοντες έβαφαν τα πρόσωπά τους, γίνονταν μασκαράδες, άνοιγαν το στόμα τους και έλεγαν ότι αισχρόλογο και βρομόλογο ήθελαν και τελούσαν και μια πομπή τι ήταν εκείνο που περιφερόταν στην πομπή; Τι τραγούδια το συνόδευαν;
Αυτά δεν μας είναι εύκολο να τα περιγράψουμε πρέπει να γίνουμε πολύ ξεδιάντροποι για να σας διηγηθούμε τι γινόταν στα αυτήν την πομπή.
Και στα Ανθεστήρια γίνονταν παρόμοια ξεδιάντροπα πράγματα που σκεπάζονταν με την ονομασία "ιερός γάμος", υπήρχαν και κρεβάτια για τους ιερούς αυτούς γάμους.
Εδώ ενθυμούμαι τα λόγια του Ιερού Χρυσοστόμου, τι είπω και τι λαλήσω...
Δυστυχώς και στα νεοελληνικά χρόνια σε μερικά μέρη στα έθιμα των καρναβαλιών της αποκριάς συναντώνται κάποιες εκδηλώσεις που δείχνουν την συγγένειά τους με τα αρχαία δρώμενα.
Ο Διόνυσος και οι τελετουργίες του έκαναν γειτονικούς λαούς, βάρβαρους λαούς, να απορούν με το θρησκευτικό κατάντημα των Ελλήνων. Ο Ηρόδοτος, Μελπομένη 79, σημειώνει ότι οι Σκύθες λαός πολεμικός και βάρβαρος περιφρονούσαν τους Έλληνες για όλα αυτά που συνδέονταν με την Διονυσιακή λατρεία για τις μανιακές εκδηλώσεις απορούσαν διότι λατρευόταν ένας θεός που κάνει τους ανθρώπους να παραφέρονται και να χάνουν τα λογικά τους. Σκύθαι δὲ τοῦ βακχεύειν πέρι Ἕλλησι ὀνειδίζουσι· οὐ γάρ φασι οἰκὸς εἶναι θεὸν ἐξευρίσκειν τοῦτον ὅστις μαίνεσθαι ἐνάγει ἀνθρώπους. Οι Σκύθες περιγελούν τους Έλληνες που παραδίνονται σε βακχική μανία, γιατί λένε πως είναι παράλογο να παραδέχεσαι για θεό αυτόν που σπρώχνει τους ανθρώπους στη μανία.
Θεὸν ὅστις μαίνεσθαι ἐνάγει ἀνθρώπους, ο Διόνυσος ήταν παλαιά, ήρθε κάποια εποχή που το Ελληνικό έθνος εγκατέλειψε μεταξύ άλλων και αυτόν τον θεό και λάτρεψε τον Χριστό που είναι ο Λόγος, η υπέρτατη λογική, η σοφία και ο χορηγός αυτής. Ο νέος Θεός των Ελλήνων χορηγεί πνεύμα σοφίας και συνέσεως, πνεύμα πραότητας και ψυχικής ειρήνης και δεν δίνει δικαίωμα σε κάποιους Σκύθες να κατηγορήσουν τους Έλληνες για επιλογή Θεού όστις μαίνεσθαι ενάγει ανθρώπους.
Θεμιστοκλεῖ δὲ παρὰ τὴν ναυαρχίδα τριήρη σφαγιαζομένῳ τρεῖς προσήχθησαν αἰχμάλωτοι, κάλλιστοι μὲν ἰδέσθαι τὴν ὄψιν, ἐσθῆσι δὲ καὶ χρυσῷ κεκοσμημένοι διαπρεπῶς. ἐλέγοντο δὲ Σανδαύκης παῖδες εἶναι τῆς βασιλέως ἀδελφῆς καὶ Ἀρταΰκτου. τούτους ἰδὼν Εὐφραντίδης ὁ μάντις, ὡς ἅμα μὲν ἀνέλαμψεν ἐκ τῶν ἱερῶν μέγα καὶ περιφανὲς πῦρ, ἅμα δὲ πταρμὸς ἐκ δεξιῶν ἐσήμηνε, τὸν Θεμιστοκλέα δεξιωσάμενος ἐκέλευσε τῶν νεανίσκων κατάρξασθαι καὶ καθιερεῦσαι πάντας ὠμηστῇ Διονύσῳ προσευξάμενον· ἐκπλαγέντος δὲ τοῦ Θεμιστοκλέους ὡς μέγα τὸ μάντευμα καὶ δεινόν, οἷον εἴωθεν ἐν μεγάλοις ἀγῶσι καὶ πράγμασι χαλεποῖς, μᾶλλον ἐκ τῶν παραλόγων ἤ τῶν εὐλόγων τὴν σωτηρίαν ἐλπίζοντες οἱ πολλοὶ τὸν θεὸν ἅμα κοινῇ κατεκαλοῦντο φωνῇ καὶ τοὺς αἰχμαλώτους τῷ βωμῷ προσαγαγόντες ἠνάγκασαν, ὡς ὁ μάντις ἐκέλευσε, τὴν θυσίαν συντελεσθῆναι.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου