Η εμφάνιση του Αντίχριστου. Ο κατέχων το κατέχον ο κωλύον

Η εμφάνιση Αντίχριστου

Ο κατέχων το κατέχον ο κωλύον

Αγαπητοί σε αυτή την ανάρτηση θα δούμε το θέμα που εγείρεται από το δεύτερο κεφάλαιο της δευτέρας προς Θεσσαλονικείς επιστολής. Στους Χριστιανούς της Θεσσαλονίκης είχε δημιουργηθεί η εντύπωση ότι ο Χριστός πρόκειται να έρθει ξανά σύντομα ώστε να κρίνει ζώντες και νεκρούς.

Ο λόγος που υπήρξε αυτή η εντύπωση ήταν ότι παρερμήνευσαν τα λόγια του Παύλου αλλά και κάποια γραφόμενα του στην πρώτη επιστολή που τους απέστειλε και τα οποία έκαναν αναφορά για την παρουσία Χριστού η οποία θα ερχόταν ξαφνικά όπως ο κλέφτης την νύχτα. Η κατάσταση έφτασε σε τέτοιο σημείο που να έχει παραλύσει η ζωή των Χριστιανών και καθώς ο χρόνος περνούσε η προσδοκία γινόταν μεγαλύτερη. Σε αυτό είναι πολύ πιθανόν να βοήθησαν και διάφοροι "προφήτες" που διέδιδαν την σύντομη έλευση του Τέλους διότι ο απόστολος συστήνει προσοχή στους Χριστιανούς της Θεσσαλονίκης "να μην ταράσσονται από διάφορους ψευτοπροφήτες που θα προσπαθήσουν να τους πείσουν ότι έχει φτάσει η ημέρα του Χριστού". Ο Παύλος μαθαίνοντας την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί αναγκάστηκε και συνέγραψε δεύτερη επιστολή η οποία έβαζε τα πράγματα στην θέση τους. Σε αυτήν την επιστολή κάνει λόγο για "τον άνθρωπο της αμαρτίας" Αντίχριστο ο οποίος θα καθίσει στον ναό του Θεού και θα θελήσει να θεοποιήσει τον εαυτό του καταργώντας τον Χριστό. Αυτό θα αποπειραθεί να το κάνει με την βοήθεια και τις οδηγίες του Διαβόλου χρησιμοποιώντας διάφορες μεθόδους ανάμεσα τους και ψευτοθαύματα ώστε να μπορέσει να παρασύρει.
Λόγω του γεγονότος ότι ο Παύλος είχε προφορικά αναφέρει στους πιστούς αρκετά σχετικά με την δευτέρα παρουσία του Χριστού η Β' Προς Θεσσαλονικείς επιστολή διευθέτησε το θέμα στην τοπική Εκκλησία στους υπόλοιπους όμως που δεν είχαν ακούσει την προφορική παράδοση δημιούργησε εντός εισαγωγικών προβλήματα ως προς την ερμηνεία. Ας δούμε το επίμαχο μέρος της επιστολής.
Ἐρωτῶμεν δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, ὑπὲρ τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡμῶν ἐπισυναγωγῆς ἐπ᾿ αὐτόν, εἰς τὸ μὴ ταχέως σαλευθῆναι ὑμᾶς ἀπὸ τοῦ νοὸς μήτε θροεῖσθαι μήτε διὰ πνεύματος μήτε διὰ λόγου μήτε δι᾿ ἐπιστολῆς ὡς δι᾿ ἡμῶν, ὡς ὅτι ἐνέστηκεν ἡ ἡμέρα τοῦ Χριστοῦ μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα τρόπον· ὅτι ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον Θεὸν ἢ σέβασμα, ὥστε αὐτὸν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ ὡς Θεὸν καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἐστὶ Θεός. Οὐ μνημονεύετε ὅτι ἔτι ὢν πρὸς ὑμᾶς ταῦτα ἔλεγον ὑμῖν; καὶ νῦν τὸ κατέχον οἴδατε, εἰς τὸ ἀποκαλυφθῆναι αὐτὸν ἐν τῷ ἑαυτοῦ καιρῷ· τὸ γὰρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας, μόνον ὁ κατέχων ἄρτι ἕως ἐκ μέσου γένηται· καὶ τότε ἀποκαλυφθήσεται ὁ ἄνομος, ὃν ὁ Κύριος ἀναλώσει τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ καταργήσει τῇ ἐπιφανείᾳ τῆς παρουσίας αὐτοῦ· οὗ ἐστιν ἡ παρουσία κατ᾿ ἐνέργειαν τοῦ σατανᾶ ἐν πάσῃ δυνάμει καὶ σημείοις καὶ τέρασι ψεύδους καὶ ἐν πάσῃ ἀπάτῃ τῆς ἀδικίας ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις, ἀνθ᾿ ὧν τὴν ἀγάπην τῆς ἀληθείας οὐκ ἐδέξαντο εἰς τὸ σωθῆναι αὐτούς· ἵνα κριθῶσι πάντες οἱ μὴ πιστεύσαντες τῇ ἀληθείᾳ, ἀλλ᾿ εὐδοκήσαντες ἐν τῇ ἀδικίᾳ. Αδελφοί, ως προς την Β Παρουσία και την συγκέντρωσή μας πλησίον του Χριστού, να μη συναρπασθεί και σαλευτεί ο νους σας ούτε να ανησυχείτε από προφητικό τάχα χάρισμα, ούτε από λόγο ούτε από επιστολή με τα οποία θα προσπαθήσουν να σας πείσουν ότι τάχα προέρχονται από εμάς και δια των οποίων σας ειδοποιούμε τάχα ότι έφτασε η ημέρα του Χριστού. Λάβετε τα μέτρα σας να μη σας εξαπατήσει κανείς κατά κανένα τρόπο διότι η Β Παρουσία δεν θα έλθει εάν προηγουμένως δεν έλθει η αποσκίρτηση πολλών από την πίστη και δεν φανερωθεί ο κατ' εξοχήν αμαρτωλός, ο γιος της απώλειας, ο εχθρός και αντίπαλος του Θεού και της αληθείας και ο οποίος θα εξυψώνει τον εαυτό του παραπάνω από κάθε άλλο που ονομάζεται Θεός ή από κάθε άλλον που απολαμβάνει σεβασμό. Τόσο πολύ θα αλαζονευτεί ώστε θα καθίσει ως θεός στον ναό του Θεού και θα προσπαθεί με πονηρά και δόλια τεχνάσματα να αποδείξει ότι είναι θεός. Δεν θυμόσαστε ότι σας τα έλεγα αυτά όταν ήμουν εκεί; Και γνωρίζετε τώρα ποιο είναι εκείνο το οποίο συγκρατεί και εμποδίζει τον άνομο να αποκαλυφθεί νωρίτερα, για να φανερωθεί αυτός στον καιρό του.
Διότι τώρα το έργο της ανομίας ενεργείται μυστικά, ώστε να μη είναι εξ ολοκλήρου φανερό. Και τούτο διότι υπάρχει κάποιος που εμποδίζει τον άνομο να εκδηλωθεί με όλη την θρασύτητα και αναισχυντία του. Όταν το εμπόδιο αυτό λείψει τότε θα φανερωθεί ο άνομος τον οποίο ο Κύριος θα εξολοθρεύσει και θα αφανίσει με ένα φύσημα του στόματός του και θα τον εξουδετερώσει με την ένδοξη εμφάνιση της παρουσίας του. Η παρουσία του ανόμου θα γίνεται τότε με σημεία και τέρατα διαβολικά, τα οποία θα ενεργεί ο διάβολος. Θα γίνει η εμφάνιση του με κάθε μέσο και είδος απάτης που θα είναι καρπός της αδικίας η οποία θα επικρατήσει μεταξύ εκείνων που θα είναι προορισμένοι εξ αιτίας τους για την απώλεια, επειδή δεν δέχτηκαν να αγαπήσουν και να κάνουν κτήμα τους την αλήθεια για να σωθούν. Και για αυτό θα παραχωρήσει ο Θεός να εκδηλωθεί σε αυτούς ενέργεια πλάνης για να πιστέψουν στο ψέμα και έτσι να κατακριθούν όλοι όσοι δεν πίστεψαν στην αλήθεια αλλά δέχτηκαν και ακολούθησαν με προθυμία την αδικία.

Παρατηρούμε το ερμηνευτικό "πρόβλημα" που υπάρχει σε όσους δεν έχουμε την προφορική παράδοση του Παύλου για το θέμα αλλά όμως παραδόξως ενώ δημιουργείται ένας γρίφος για ένα μικρό πρόβλημα μας δίδεται η λύση για ένα μεγαλύτερο πρόβλημα.
Ο Παύλος μας αφήνει με την απορία για το ασήμαντο αλλά μας ερμηνεύει το σημαντικό κάνοντας το ίδιο που έκανε ο Χριστός όταν απάντησε με τα σημεία στην πρώτη ερώτηση των μαθητών "πότε το τέλος;". Ξέρουμε ότι ο Χριστός απάντησε στην πρώτη ερώτηση των μαθητών "πότε;" η οποία ήταν η εξής: εἰπὲ ἡμῖν πότε ταῦτα ἔσται, καὶ τί τὸ σημεῖον τῆς σῆς παρουσίας καὶ τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος; Ματθ. 24,3 με κάποια σημεία, ψευδοπροφήτες, ἐγώ εἰμι ὁ Χριστός, καὶ πολλοὺς πλανήσουσι, πόλεμοι πολέμους καὶ ἀκοὰς πολέμων·, στερήσεις πείνες αρρώστιες, λιμοὶ καὶ λοιμοὶ καὶ σεισμοὶ, και λοιπά όμως στην ουσία η απάντηση του Χριστού στην ερώτηση ήταν το γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε ποίᾳ ὥρᾳ ὁ Κύριος ὑμῶν ἔρχεται. Η απάντηση προς τους μαθητές ουσιαστικά ήταν το παράδειγμα του οικοδεσπότη, Ματθ. 24,43, η παραβολή των δέκα παρθένων, Ματθ. 25,1, η παραβολή των πέντε ταλάντων, Ματθ. 25,14, δηλαδή η υπόδειξη της σταθερότητας στην πίστη και η συνεχής προσήλωση του νου στον Θεό τα οποία θα έκαναν τον Χριστιανό κατοικητήριο Θεού. Η απάντηση ήταν ότι ο Χριστιανός πρέπει να διατηρεί την πίστη του πάντοτε και να αγωνίζεται ώστε σε αυτόν να κατοικεί το Άγιο Πνεύμα. 
Ο Παύλος δίνει στους Θεσσαλονικείς ακριβώς την ίδια συμβουλή όταν λέγει καὶ ἐν πάσῃ ἀπάτῃ τῆς ἀδικίας ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις, ἀνθ᾿ ὧν τὴν ἀγάπην τῆς ἀληθείας οὐκ ἐδέξαντο εἰς τὸ σωθῆναι αὐτούς· καὶ διὰ τοῦτο πέμψει αὐτοῖς ὁ Θεὸς ἐνέργειαν πλάνης εἰς τὸ πιστεῦσαι αὐτοὺς τῷ ψεύδει Β Θεσ. 2,12 και Ἄρα οὖν, ἀδελφοί, στήκετε, καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις ἃς ἐδιδάχθητε εἴτε διὰ λόγου εἴτε δι᾿ ἐπιστολῆς ἡμῶν. Β Θεσ. 2,15 Άρα λοιπόν αδελφοί, σταθείτε στερεοί και αμετακίνητοι και κρατάτε σφικτά τις παραδόσεις που έχετε διδαχτεί είτε με το προφορικό μας κήρυγμα, είτε με επιστολή μας. 
Ο απόστολος κατά όμοιο τρόπο με τον Χριστό δίνει στους Θεσσαλονικείς μεν απάντηση αλλά αφαιρεί το βάρος από την γνώση του Τέλους και το επικεντρώνει στην σταθερότητα τήρησης των εντολών, αποκλείει την φιλοσοφία, την πληροφορία, και υποδεικνύει τον νου. Η πληροφορία μπορεί να χαθεί ή να διαστρεβλωθεί όμως η άνωθεν πληροφόρηση θα είναι πάντοτε σωστή και αληθινή. Ο γρίφος που μας παραδίδει έχει την μεγάλη σημασία του. Θα μπορούσε θεόπνευστα να γράψει ποιο το κατέχον - ο κατέχων με τέτοιο τρόπο ώστε να κατανοούμε εμείς και να αγνοούν αυτοί που έπρεπε ή να το αναφέρει με τρόπο ώστε να μην ενοχληθούν οι άρχοντες, θα δούμε τον Τερτυλλιανό να λέει ότι είναι ανάγκη να προσευχόμαστε για την Αυτοκρατορία διότι εάν πέσει έρχεται το τέλος του κόσμου, όμως ο απόστολος με την αποσιώπηση μας διδάσκει πολλά. Η σταθερότητα και η προσήλωση του νου στον Θεό τον φέρνει να κάνει μονή εντός του ανθρώπου. Με αυτόν τον τρόπο θα καθοδηγούνται οι πιστοί από αυτόν, θα γνωρίζουν τον αντίχριστο και πως θα τον πολεμήσουν, θα απομακρυνθούν από κάθε είδους ψευδοπροφήτες, με αυτό εν τέλει θα ανταμειφθούν με την σωτηρία εισερχόμενοι στην Βασιλεία του Θεού ενώ στην αντίθετη πλευρά οι άπιστοι θα απωλεστούν, ἀπολλυμένοις, για τον ίδιο λόγο. Διότι δεν έχουν τον νου προσκολλημένο στον Θεό, δεν εκλέγουν τον Θεό, δεν αρέσκονται σε ότι είναι αληθινό, σωστό, δίκαιο, αλλά κολλάει η ψυχή τους σε ότι είναι στραβό και άδικο, ευδοκούν εν τη αδικία, οἱ μὴ πιστεύσαντες τῇ ἀληθείᾳ, ἀλλ᾿ εὐδοκήσαντες ἐν τῇ ἀδικίᾳ, έτσι επειδή αποδιώχνουν τον Χριστό εκείνος φεύγει και επιτρέπει να πιστέψουν στο ψέμα που θέλουν και τους αρέσει καὶ διὰ τοῦτο πέμψει αὐτοῖς ὁ Θεὸς ἐνέργειαν πλάνης εἰς τὸ πιστεῦσαι αὐτοὺς τῷ ψεύδει. Β Θεσ. 2,11.  

Σαλευμένοι εκ του νοός, μη έχοντας φύλαξη του νου, μη αἰχμαλωτίζοντες πᾶν νόημα εἰς τὴν ὑπακοὴν τοῦ Χριστοῦ Β' Κορ. 10,4-5, μη αγωνιζόμενοι συνεχώς οι άνθρωποι ώστε να γεμίσουν το εσωτερικό τους με το πνεύμα του Θεού τον διώχνουν. Έτσι ότι σχετίζεται με αυτόν, μια ορθή διδασκαλία, απορρίπτεται, ενώ ότι σχετίζεται με το πονηρό πνεύμα, μια αιρετική κακοδοξία, μια λανθασμένη εσχατολογική προφητεία, μια λανθασμένη ερμηνεία των λόγων Παύλου που πλάσαραν διάφοροι στους Θεσσαλονικείς, υιοθετείται.
Η ψύχη που δεν έχει αδιάλειπτα τον νου προσηλωμένο στον Θεό παρασύρεται στο σκοτάδι των παθών, του εγωισμού, των αιρέσεων, και δεν μπορεί να αντέξει το φως.  

Αν λάβουμε υπόψη μας και μια φράση από τον προηγούμενο στίχο, ευδοκεί εις το ψεύδος, πιστεύει και αγαπά ότι είναι ψεύτικο, πιστεῦσαι αὐτοὺς τῷ ψεύδει, Β Θεσ. 2,12.  

Πόσο όμορφα το διατύπωσε ο Κύριος στον Νικόδημο στη νυκτερινή εκείνη επίσκεψη, αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις, ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον, καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς· ἦν γὰρ πονηρὰ αὐτῶν τὰ ἔργα. Ιω. 3,19
Πονηρά έργα, πονηρὰ αὐτῶν τὰ ἔργα ευδοκία εν τη αδικία, εὐδοκήσαντες ἐν τῇ ἀδικίᾳ.  
Απόσπαση του νου από τον Θεό και έτσι πονηρά έργα, έτσι ευδοκία εν τη αδικία. 

Η απόσπαση του νου από τον Θεό αποτελεί προϋπόθεση για να διεισδύσει μέσα στην ψυχή μας και να γίνει αποδεκτό το πνεύμα της ψευτοπροφητείας της αιρέσεως και του Αντιχρίστου ενώ το αντίθετο αποτελεί προϋπόθεση και για να τα πολεμήσουμε αλλά και για να σωθούμε. Άρα καταλαβαίνουμε ότι το κλειδί για την γνώση ποιος είναι ο Αντίχριστος, το κλειδί για την πάλη με τον Αντίχριστο, το κλειδί για την απώλεια ή την σωτηρία, είναι η σταθερότητα στον αγώνα ώστε να έλθει σε εμάς η Βασιλεία του Θεού και όχι μια ξερή γνώση, μακριά ή κοντά. Βλέπουμε ότι ο Παύλος δεν σταματάει στην διευκρίνιση, δεν προσπαθεί να διευθετήσει το ζήτημα προσωρινά λέγοντας "εγώ άλλα σας έλεγα, δεν είναι ακόμη η ώρα της Β' Παρουσίας, κατέχων ο τάδε", αλλά διευθετεί το θέμα μόνιμα σε όλους τους αιώνες.
Οι Χριστιανοί δεν θα πρέπει να αποσπούν τον νου τους από την αγρυπνία προς τήρηση των εντολών, να αποσπούν τον νου από την συνεχή προσευχή, από την αδιάλειπτη προσήλωση στον Θεό, αυτά σημαίνει το σαλευθῆναι ὑμᾶς ἀπὸ τοῦ νοὸς, αυτά είναι τα υλικά του κατοικητηρίου που θα χρησιμοποιήσει ο Θεός ώστε να κάνει μονή εντός μας, αλλά πρέπει να κρατούν σε όλες τις περιστάσεις τον νου στον Θεό ή αλλιώς να κρατούν στην θέση του τον νου, δηλαδή στην θέση της καρδίας, όπως τους δίδαξε ο Παύλος. 

Λέει ο Ιάκωβος κακοπαθεῖ τις ἐν ὑμῖν; προσευχέσθω· εὐθυμεῖ τις; ψαλλέτω, σε κάθε περίσταση αγώνας και αδιάλειπτη προσήλωση του νου στον Θεό. 

Ο Χριστός υπέδειξε ότι αυτό που πρέπει να αναζητάει ο Χριστιανός είναι η Βασιλεία του Θεού, ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν και τα υπόλοιπα θα του προστεθούν. Αν για το θνητό και τις ανάγκες του τί φάγωμεν ἢ τί πίωμεν ἢ τί περιβαλώμεθα; το λέγει αυτό, πόσο περισσότερο θα το διδάσκει για το αθάνατο, οἶδε γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων. Αν δεν αδιαφορεί για το μικρότερο μήπως άραγε θα αδιαφορήσει για το μεγαλύτερο; Διότι αν είπε ότι θα ντύσει το θνητό ώστε να το προστατεύσει από την μανία των στοιχείων την φύσης πόσο μάλλον θα φροντίσει ώστε να προστατευτεί με αδιαπέραστο ένδυμα το αθάνατο, η ψυχή, από την μανία του Αντιχρίστου.
Οπότε όταν ο νους είναι στην θέση του, μέσα σε αυτά που θα του προστεθούν θα είναι και οι αποκαλύψεις όπου ο Χριστιανός όλων των αιώνων θα μάθει το κατέχον-κατέχων, τον αντίχριστο της εποχής του και θα τον καταπολεμήσει, όπως έγινε με τους Γνωστικούς, με τον Μοντανό, με τον Άρειο, με τον Νεστόριο. Θα του προστεθεί η δύναμη για αγώνα, η κατανόηση των Γραφών και των προφητειών της, η γνώση του τελικού Αντιχρίστου αλλά και των προδρόμων του όλων των αιώνων.
Βλέπουμε ότι όταν οι μαθητές ρώτησαν αργότερα για δεύτερη φορά τον Χριστό ώστε να μάθουν πότε θα έλθει το Τέλος, οἱ μὲν οὖν συνελθόντες ἐπηρώτων αὐτὸν λέγοντες· Κύριε, εἰ ἐν τῷ χρόνῳ τούτῳ ἀποκαθιστάνεις τὴν βασιλείαν τῷ Ἰσραήλ; εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· οὐχ ὑμῶν ἐστι γνῶναι χρόνους ἢ καιροὺς οὓς ὁ πατὴρ ἔθετο ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ, ενώ τους είχε υποδειχθεί στην πρώτη απάντηση το πως θα ξαναρωτήσουν για το θέμα, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι αυτοί την δεύτερη φορά το έκαναν με τον λάθος τρόπο διότι η απάντηση στο πότε, ποιος, ή πως θα πολεμηθεί, δεν θα είναι αποτέλεσμα υπολογισμών, περιέργειας, μελέτης, ή ερωτήσεων, αλλά θα είναι παράγωγο της σταθερής πίστης και της κοινωνίας του Αγίου Πνεύματος. Οπότε μπορούμε να πούμε ότι όταν οι μαθητές ρώτησαν με τον σωστό τρόπο, τότε έμαθαν και τους λύκους βαρείς προδρόμους αντίχριστου, ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο, ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου· έμαθαν και ποιος ο κατέχων, μόνον ὁ κατέχων ἄρτι ἕως ἐκ μέσου γένηται· καί τότε ἀποκαλυφθήσεται ὁ ἄνομος, έμαθαν και πολύ πιο λεπτομερειακά σημεία του Τέλους από όσα απάντησε ο Ιησούς, Ἀποκάλυψις Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἣν ἔδωκεν αὐτῷ ὁ Θεός έμαθαν και το όνομα του ανθρώπου 666, Ὧδε ἡ σοφία ἐστίν· ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω τὸν ἀριθμὸν τοῦ θηρίου· ἀριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστί· καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτοῦ χξς. 

Αυτός ο νους νοῦν της Αποκάλυψης είναι ο ίδιος που δεν θα έπρεπε να σαλευτεί στους Θεσσαλονικείς σαλευθῆναι ὑμᾶς ἀπὸ τοῦ νοὸς. Ο έχων νου στην καρδία, ο έχων ασάλευτον νουν θα ψηφίσει, όχι ο έξυπνος νους. Καί ἐμοὶ δὲ οὐκ ἐν σοφίᾳ τῇ οὔσῃ ἐν ἐμοὶ παρὰ πάντας τοὺς ζῶντας τὸ μυστήριον τοῦτο ἀπεκαλύφθη. Δαν. 2,30 Ναβουχοδονόσορα, δεν αποκαλύφθηκε η ερμηνεία σε εμένα επειδή είμαι εξυπνότερος από τους άλλους που κάλεσες να σου ερμηνεύσουν. Και ἔδωκεν αὐτῷ ὁ Θεός όχι μόνο στον Ιωάννη Θεολόγο αλλά και στον Κύριλλο στον Αθανάσιο στον Βασίλειο στον Γρηγόριο και σε άλλους.
Άρα κατανοούμε ότι όσοι προσπαθούν να ξετρυπώσουν τον Αντίχριστο ώστε να τον πολεμήσουν με έρευνα, όσοι προσπαθούν να ψηφισάτω τόν ἀριθμόν τοῦ θηρίου με αριθμομηχανή, όσοι προσπαθούν να τον αποκαλύψουν έχοντας μπροστά τους τις προφητείες που θα αναλύσουν ώστε έπειτα να δημοσιοποιήσουν και στους άλλους, ουσιαστικά αντιτάσσονται στον Διάβολο με φιλοσοφία όχι με αποκάλυψη Θεού, νοῦν -- νοός, αντιτάσσονται στον εχθρό που δεν είναι σάρκα και αίμα, με όρους πολέμου του κόσμου τούτου. Προσπαθούν να αντιταχθούν στο κακό με όρους ανθρώπινους, οπότε είναι άνευ εμού, δηλαδή άνευ Χριστού, διότι αυτός μας λέει ὅτι χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν και είναι μετ' εαυτού. Οπότε εν τέλει θα νικηθούν διότι θα άγονται και θα φέρονται από τον Σατάν και αντί να προσφέρουν καλό θα έχουν οικτρή κατάληξη.
Δεν θα μας ωφελήσει λοιπόν κάποια κατασκοπεία η οποία θα μας κάνει γνωστό το όνομα του αντιπάλου, δεν θα μας ωφελήσει μια εκ των προτέρων γνώση για την επικείμενη συγκέντρωση στρατευμάτων προς εχθρική ενέργεια την οποία έπειτα θα χρησιμοποιήσουμε ώστε να αμυνθούμε και να αντεπιτεθούμε, δεν θα μας ωφελήσει κάποια ερώτηση ποιος είναι ο αντίχριστος, δεν θα μας ωφελήσει σε τίποτα ακόμη και εάν μας αποκαλύψουν το κατέχων, τον Αντίχριστο, το όνομα 666, αν μας πουν ακριβώς την χρονιά, την ημέρα, την ώρα μα και το λεπτό που θα εμφανιστεί.
Δεν θα μας βοηθήσει η αναζήτηση με ερωτήματα που θα απαντηθούν μέσα από έρευνα και έπειτα αυτή η γνώση που αποκτήσαμε θα συμπληρωθεί και από μια προσευχή στον Θεό ώστε να πολεμήσουμε. Δεν θα πρέπει να βλέπουμε την πάλη με οτιδήποτε, άρα και με τον αντίχριστο της κάθε εποχής, με όρους του κόσμου αλλά με ΑγιοΠνευματικούς, με όρους του Χριστού. 
Μη σαλευθῆναι ὑμᾶς ἀπό τοῦ νοός. Η σταθερότητα στην πίστη, ο αγώνας εναντίων των παθών και ο αγώνας ώστε να κατοικήσει σε εμάς το Άγιο Πνεύμα με την φύλαξη του νου με την αδιάλειπτη προσευχή είναι η πάλη εναντίων του Αντιχρίστου όλων των αιώνων, είναι η έρευνα για το όνομα του, είναι το οτιδήποτε του Χριστιανού.
Όταν ενδιαφερόμαστε για την ελευθερία του πνευματικού νέου Ισραήλ, είτε είναι αυτό συζητήσεις με αιρετικούς ανθρώπους είτε είναι αυτό ο πόλεμος με τις αντίθεες δυνάμεις, και αυτό το κάνουμε με ερωτήσεις, με περιέργεια, με τρόπους ανθρώπινους, τότε πάντοτε θα ακούμε το οὐχ ὑμῶν ἐστι γνῶναι χρόνους ἢ καιρούς, και δεν θα καταφέρνουμε και τίποτα. Αλλά όμως εάν ενδιαφερόμαστε για την ελευθερία του πνευματικού Νέου Ισραήλ σωστά, τότε θα βλέπουμε και θα μαθαίνουμε το κάθε τι το οποίο θα ωφελήσει στον σκοπό αυτό, ο νους θα ψηφισάτω υπολογίζει όχι μόνο τον αριθμό αλλά το κάθε τι.
Όχι μόνο θα μαθαίνουμε αλλά θα λαμβάνουμε και την οδηγία καταπολέμησης τό γὰρ Ἅγιον Πνεῦμα διδάξει ὑμᾶς ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἃ δεῖ εἰπεῖν όπως έλαβαν όχι μόνο την γνώση αντίχριστου αλλά και την φώτιση καταπολέμησης όλοι όσοι πολέμησαν εναντίων των αντίχριστων όλων των αιώνων.
Οι πτέρυγες που φεύγει η Εκκλησία, όχι μόνο από τον τελικό Αντίχριστο αλλά και από όλους τους αντίχριστους και πηγαίνει προς τον ουρανό είναι το Άγιο Πνεύμα όχι κάποια έρευνα στις προφητείες του Δανιήλ, η γνώση 100 τόμων θεολογίας, οι ατέρμονες συζητήσεις. Ο Γιεζί, υποτακτικός του προφήτη Ελισαίου, στάλθηκε από τον προφήτη ώστε να επιτελέσει ένα θαύμα, αυτό έγινε παιδαγωγικά μήπως μετανοήσει, δεν είχε ένα άψυχο βιβλίο να διαβάζει αλλά ένα έμψυχο βιβλίο. Δεν είχε κάποιες ώρες ακρόασης ενός καθηγητή ή ομιλητή ή ενός σταθμού αλλά ατελείωτες ώρες συζητήσεως με μέγα προφήτη. Δεν είχε παρευρεθεί σε κάποιες αγρυπνίες αλλά είχε αγρυπνήσει με προφήτη εκατοντάδες φορές. Δεν είχε πάει να δει δυο τρεις φορές τον Παΐσιο ή να δει τον τάφο του αλλά είχε ατελείωτες παραστάσεις από ολόκληρο Ελισαίο υπερθαυματουργό και μαθητή του μέγιστου Ηλία και όμως παρά όλα αυτά δεν μπόρεσε να κάνει ούτε το μικρότερο, δηλαδή θαύμα στο σώμα, γιατί δεν είχε ατελείωτες ώρες καρδιακής προσευχής, δεν είχε ατελείωτες πνευματικής αγρυπνίας, δεν είχε ατελείωτες ώρες φύλαξης του νου όπως είχε ο προφήτης του οποίου ο νους δεν είχε σαλευθεί από την θέση της καρδίας. 

Πόσο μάλλον λοιπόν περισσότερο δεν θα καταφέρει τίποτα κάποιος εάν θεωρήσει ότι θα ποιήσει το μεγαλύτερο θαύμα, τα μείζονα έργα, δηλαδή πνευματική πρόοδο και σωτηρία ψυχής δικής του ή άλλων και την πάλη εναντίων του Διαβόλου με διάβασμα και γνώση κινητής βιβλιοθήκης, με ενδελεχή ανάλυση προφητειών, με επισταμένη έρευνα, με πολλές σπουδές. Η συμβουλή του αποστόλου για την στάση και το γνώρισμα που πρέπει να επιδεικνύει ο Θεσσαλονικεύς στήκετε, καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις ἃς ἐδιδάχθητε και μὴ ταχέως σαλευθῆναι ὑμᾶς ἀπὸ τοῦ νοὸς είναι η ίδια που θα πρέπει να επιδεικνύει και ο Χριστιανός όλων των εποχών.
Ακολουθούν οι γνώμες των Χριστιανών συγγραφέων στους οποίους θα παρατηρήσουμε ότι οι περισσότεροι, αλλά και οι κοντινότεροι στους Αποστόλους, είναι της άποψης ότι κατέχων κατέχον είναι η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, κατά το Ιστολόγιο είναι η ερμηνεία εκλογής.

Ειρηναίος 130-202μΧ, μας λέει ότι ο Ιωάννης και ο Δανιήλ έχουν προφητεύσει την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας η οποία πρέπει να προηγηθεί του τέλους του κόσμου:
ξεκάθαρα ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη δήλωσε στους μαθητές του Χριστού τι πρόκειται να γίνει στο Τέλος αναφορικά με τα δέκα βασίλεια που θα αναδειχτούν όταν θα διαιρεθεί η αυτοκρατορία που διοικεί τώρα. MPG 7,1192.

Τερτυλλιανός 155-240μΧ, κάνει λόγο για το ότι ο κατέχων είναι η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ενώ σε άλλο έργο του μιλάει για το μικρότερο κακό λέγοντας ότι οι Χριστιανοί πρέπει να προσεύχονται για την Ρώμη ώστε να μην εμφανιστεί ο Αντίχριστος: ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας δηλαδή ο Αντίχριστος, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον Θεὸν ἢ σέβασμα, ὥστε αὐτὸν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ ὡς Θεὸν καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἐστὶ Θεός. Οὐ μνημονεύετε ὅτι ἔτι ὢν πρὸς ὑμᾶς ταῦτα ἔλεγον ὑμῖν;  καὶ νῦν τὸ κατέχον οἴδατε, εἰς τὸ ἀποκαλυφθῆναι αὐτὸν ἐν τῷ ἑαυτοῦ καιρῷ· τὸ γὰρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας, μόνον ὁ κατέχων ἄρτι ἕως ἐκ μέσου γένηται·. Ποιο εμπόδιο υπάρχει παρά το Ρωμαϊκό κράτος του οποίου η πτώση σε δέκα βασίλεια θα παρουσιάσει τον Αντίχριστο επάνω στα ερείπιά του;. 

De Resurrectione Carnis
 
Υπάρχει και μια άλλη αναγκαιότητα να προσευχόμαστε για τον Αυτοκράτορα, ακόμη και για όλη την αυτοκρατορία και την τύχη της Ρώμης, μιας και γνωρίζουμε ότι η μεγάλη δύναμη που απειλεί τον κόσμο και το τέλος της ιστορίας κρατείται από την Αυτοκρατορία. Apologeticum

Σε δύο άλλα έργα λέει ότι η Βαβυλώνα στον Ιωάννη αντιπροσωπεύει την Ρώμη διότι είναι ίση σε αλαζονεία σε έπαρση αλλά και στην δίωξη των ανθρώπων του Θεού: Έτσι και η Βαβυλώνα στον Ιωάννη είναι ένας τύπος της Ρώμης, ίση σε έπαρση και θρίαμβο επάνω στους αγίους. Τα ίδια λόγια σε Adversus Judaeos και Adversus Marcionem.

Ιππόλυτος 170-235μΧ, υπέρ της ερμηνείας Ρωμαϊκή αυτοκρατορία: Ύστερα λέγει, το τέταρτο θηρίο φοβερὸν περισσῶς, οἱ ὀδόντες αὐτοῦ σιδηροῖ καὶ ὄνυχες αὐτοῦ χαλκοῖ. Ποιοι άλλοι είναι αυτοί παρά οι Ρωμαίοι; Αυτός είναι ο σίδηρος, η νυν βασιλεία των Ρωμαίων, διότι κνήμες της είναι από σίδηρο. Μετά από αυτά τι μένει αγαπητέ παρά τα δάχτυλα των ποδιών τα οποία ήταν σίδηρος και πηλός; Μυστικά δήλωσε δια των δαχτύλων τους βασιλιάδες που θα εγερθούν από τους Ρωμαίους, όπως λέει ο Δανιήλ, "ζητούσα πληροφορίες για τα δέκα κέρατα και για το άλλο που φύτρωσε και ξερίζωσε τα προηγούμενα τρία". Και με αυτό δεν εκφράζει τίποτε άλλο παρά τον Αντίχριστο, ο οποίος θα σηκώσει το βασίλειο των Ιουδαίων.  MPG 10,748.

Λακτάντιος 250-325μΧ, στο θέμα εμπλέκει και Σιβυλλικούς χρησμούς πράγμα που έχει ενδιαφέρον, υπέρ της ερμηνείας Ρωμαϊκή αυτοκρατορία: καθ' όσο η Ρώμη υπάρχει τίποτα από αυτά δεν πρέπει να μας ανησυχεί. Αλλά όταν η πρωτεύουσα του κόσμου θα έχει πέσει ποιος έχει αμφιβολία ότι το τέλος έχει φτάσει στις ανθρώπινες υποθέσεις και στον κόσμο; MPL 6,813.

Εφραίμ ο Σύρος 306-372μΧ, υπέρ της ερμηνείας Ρωμαϊκή αυτοκρατορία: Και την άθροισιν την παράδοξον των αλόγων και αγρίων ζώων ορώντες (εννοεί την σύναξη των ζώων που έγινε από τον Νώε) ου κατενύγησαν είς το σωθήναι. Φοβηθώμεν ουν, αγαπητοί, ίνα μη και ημείς τα αυτά πάθωμεν. Τα γαρ γεγραμμένα λοιπόν επληρώθησαν και τα ειρημένα σημεία τέλος έχει και ουκ έστιν έτι λείπον ει μη τα του εχθρού ημών του Αντιχρίστου. Εις γαρ το τέλος της των Ρωμαίων βασιλείας δει τα πάντα πληρωθήναι. Ο τοίνυν θέλων σωθήναι, σπουδασάτω· και ο εις την βασιλείαν βουλόμενος εισελθείν, μη αμελείτω.

Κύριλλος Ιεροσολύμων 313-386μΧ, υπέρ της ερμηνείας Ρωμαϊκή αυτοκρατορία: έρχεται δε ο προειρημένος Αντίχριστος ούτος, όταν πληρωθώσιν οι καιροί της Ρωμαίων βασιλείας, και πλησιάζοι λοιπόν τα της του κόσμου συντελείας. Δέκα μεν ομού Ρωμαίων εγείρονται βασιλείς, εν διαφόροις μεν ίσως τόποις, κατά δε τον αυτόν βασιλεύουσι καιρόν· μετά δε τούτους ενδέκατος ο Αντίχριστος, εκ της μαγικής κακοτεχνίας την Ρωμαϊκήν εξουσίαν αρπάσας. MPG 33,885.

"Αμβρόσιος", υπέρ της ερμηνείας Ρωμαϊκή αυτοκρατορία: μετά την πτώση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ο αντίχριστος θα εμφανιστεί/Ο Κύριος δεν θα εμφανισθεί προτού εκλείψει η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και έλθει ο Αντίχριστος. MPL 17,282. 17,456 Αμβροσιαστής.

Ιερώνυμος 347-420μΧ, υπέρ της ερμηνείας Ρωμαϊκή αυτοκρατορία: Ο Αντίχριστος θα καθίσει στο Ναό του Θεού, είτε στην Ιερουσαλήμ, όπως κάποιοι νομίζουν είτε στην ίδια την Εκκλησία του Θεού, το οποίο θεωρώ ότι είναι η σωστή ερμηνεία, προσπαθώντας να αποδείξει τον εαυτό του για θεό αλλά προτού η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία καταλυθεί και ο Αντίχριστος προηγηθεί δεν θα εμφανιστεί ο Χριστός. "Τώρα ξέρετε τι είναι εκείνο που τον εμποδίζει, ώστε να φανερωθεί όταν έλθει ο καιρός του", δεν ήθελε να αποκαλύψει δημόσια ότι η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία πρέπει να καταστραφεί την οποία οι κυβερνώντες νόμιζαν ότι θα είναι αιώνια. Διότι αν έλεγε ανοιχτά και δημοσίως ότι ο Αντίχριστος δεν θα έλθει εάν πρώτα δεν καταστραφεί η αυτοκρατορία πολύ πιθανόν αυτό να ήταν αιτία διωγμού εναντίων της Εκκλησίας. MPL 22,1037. 
Αλλού κάνει λόγο για το ότι η Βαβυλώνα στον Ιωάννη και στην επιστολή του Πέτρου είναι η Ρώμη. MPL 24,454.

Θεόδωρος Μοψουεστίας 350-428μΧ, απορρίπτει την εξήγηση Ρώμη και κάνει λόγο για σχέδιο Θεού, ο πρώτος της συγκεκριμένης άποψης: ου πιθανόν έμοιγε φαίνεται τούτο, επεί και επαύσατο εκ πλείονος ήδη του χρόνου· ει γαρ τις μη πεπαύσθαι βούλοιτο λέγειν δια το παρά τινών προσευχήν γίνεσθαι κατά το σπάνιον. ένια ουδέ παυθήσεται κατά δε τούτον τον τρόπον, επεί μηδέ επιλείπειν πάντη τους αγίους οιόν τε, εσομένων και τότε των ου προσιεμένων την εκείνου διδασκαλίαν, οι και διαλάμψουσιν εν τοις υπέρ ευσεβείας αγώσι. Λέγει δε το κατέχον, ως αν του διαβόλου μεν εθέλοντος και ήδη, τούτο ποιήσαι, του Θεού δε κατέχοντος αυτόν τέως δια το καιρόν ορίσαι τη συντελεία του αιώνος, καθ' ον οφθήναι συγχωρεί κακείνον· τούτο κατέχων ο Απόστολος ονομάζει του Θεού τον όρον, όθεν και επήγαγεν, MPG 66,933.

Χρυσόστομος 354-407μΧ, απορρίπτει την εξήγηση Πνεύμα και είναι υπέρ της ερμηνείας Ρωμαϊκή αυτοκρατορία: Ζητήσειεν αν τις πρώτον εικότως, τι ποτέ εστι το κατέχον, και μετά ταύτα μαθείν, τι δήποτε ασαφώς ούτως αυτόι τίθησιν ο Παύλος. Τι δήποτ' ουν εστί το κατέχον αποκαλυφθήναι αυτόν, τουτέστι, το κωλύον; Οι μεν του Πνεύματος την χάριν φασίν, οι δε την Ρωμαϊκήν αρχήν· οις έγωγε μάλιστα τίθεμαι. Δια τι; Ότι ει το πνεύμα εβούλετο ειπείν, ουκ αν είπε ασαφώς, αλλά φανερώς, ότι και νυν αυτόν κατέχει η του Πνεύματος χάρις, τουτέστι, τα χαρίσματα. Άλλως δε έδει ήδη παραγενέσθαι, ει δε έμελλε των χαρισμάτων εκλειπόντων παραγενέσθαι· και γαρ πάλαι εκλέλοιπεν. Επειδή δε περί της Ρωμαϊκής αρχής τούτο φησιν, εικότως ηνίξατο, και τέως φησί συνεσκιασμένως· ουδέ γαρ εβούλετο περιττάς έχθρας αναδέχεσθαι και ανονήτους κινδύνους. Ει γαρ είπεν ότι μικρόν ύστερον καταλυθήσεται η Ρωμαίων αρχή, ήδη ευθέως αν αυτόν και κατώρυξαν ως λυμεώνα, και τους πιστούς άπαντας, ως επί τούτω ζώντας και στρατευομένους. MPG 62,485.

Ούτω δη συνεσκιασμένως είπε, και φανερόν αυτόν ουκ ηθέλησε ποιήσαι, ου δια δειλίαν, αλλά παιδεύων ημάς μη περιττάς έχθρας αναδέχεσθαι, όταν μηδέν η το κατεπείγον. Ούτω δη και ενταύθα φησί· Μόνον ο κατέχων άρτι έως εκ μέσου γένηται· τουτέστιν, η αρχή η Ρωμαϊκή όταν αρθή εκ μέσου, τότε εκείνος ήξει. MPG 62,486.

Αυγουστίνος 354-430μΧ θεωρεί μια πιθανή εξήγηση το Ρωμαϊκή αυτοκρατορία: ορισμένοι θεωρούν ότι η δύναμη που κρατάει τον Αντίχριστο είναι η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και ότι ο Απόστολος δεν το έγραψε ξεκάθαρα ώστε να μην κατηγορηθεί ότι εύχεται κακά στην αυτοκρατορία που ελπιζόταν ότι θα ήταν αιώνια, έτσι με το "τό γάρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται" θεωρούν ότι έκανε αναφορά στον Νέρωνα του οποίου οι πράξεις ήδη φαίνονταν σαν πράξεις Αντιχρίστου. Ορισμένοι υποθέτουν ότι θα αναστηθεί και θα είναι ο Αντίχριστος. Άλλοι πάλι υποθέτουν ότι δεν είναι καν νεκρός αλλά κρύβεται ώστε να νομίζουν ότι πέθανε και τώρα ζει κρυμμένος  ....  Πάντως δεν είναι παράλογο αν πιστέψει κάποιος ότι τα λόγια του αποστόλου "μόνον ὁ κατέχων ἄρτι ἕως ἐκ μέσου γένηται·" κάνουν αναφορά στην αυτοκρατορία. MPL 41,685.
Πάει παλαιά η ιστορία ότι κάποιος διάσημος δεν πέθανε αλλά κάπου κρύβεται. 

Αλλού στο ίδιο έργο του κάνει λόγο για το ότι η Ρώμη είναι η δεύτερη Βαβυλώνα και η Βαβυλώνα η πρώτη Ρώμη.

Θεοδώρητος 393–457μΧ, αποδέχεται ως πιθανή την εξήγηση σχέδιο Θεού, απορρίπτει την εξήγηση Ρώμη και Πνεύμα κάνοντας λόγο για την κήρυξη του Ευαγγελίου, ο πρώτος της συγκεκριμένης άποψης: Τινές το κατέχον την Ρωμαϊκήν ενοήσαν βασιλείαν· τινές δε, την χάριν του Πνεύματος. Κατεχούσης γαρ, φησι, της του Πνεύματος χάριτος, εκείνος ου παραγίνεται. Αλλ' ουχ οιόν τε παύσασθαι παντελώς την χάριν του Πνεύματος· πως γαρ ενεστι των εκείνου περιγενέσθαι μηχανημάτων τους της πνευματικής επικουρίας εστερημένους; Αλλ' ουδέ την Ρωμαϊκήν βασιλείαν ετέρα διαδέξεται βασιλεία. Δια γαρ του τετάρτου θηρίου και ο θειότατος Δανιήλ την Ρωμαϊκήν ηνίξατο βασιλείαν. Εν δε τούτο το μικρόν κέρας εβλάστησε το ποιούν πόλεμον μετά των αγίων. Αυτός δε εστι, περί ου τα προρρηθέντα είπεν ο θείος Απόστολος. Ουδέτερον τούτων οίμαι φάναι τον θείον Απόστολον, αλλά το παρ' ετέρων ειρημένον αληθές είναι υπολαμβάνω. Εδοκίμασε γαρ ο των όλων Θεός παρά τον της συντελείας αυτόν οφθήναι καιρόν. Ο του Θεού τοίνυν αυτόν όρος νυν επέχει φανήναι. Οίμαι δε και ετέραν έχειν διάνοιαν το ρητόν. Μεμαθηκώς γαρ ο θείος Απόστολος ειρηκέναι τον Κύριον, ως κηρυχθήναι δει το Ευαγγέλιον εις πάντα τα έθνη, και τότε γίνεσθαι το τέλος· ορών δε κρατούσαν έτι των ειδώλων την θεραπείαν, τη Δεσποτική διδασκαλία επόμενος, έφη πρότερον καταλυθήσεσθαι της δεισιδαιμονίας το κράτος, και πανταχού διαλάμψειν το σωτήριον κήρυγμα, και τότε φανήσεσθαι τον της αληθείας αντίπαλον. MPG 82,664.
 
Οικουμένιος Τρίκκης, υπέρ της ερμηνείας Ρωμαϊκή αυτοκρατορία: Κατέχον φησί, το κωλύον, το εμποδίζον. Τι δε τούτο; Πολλοί την χάριν του Πνεύματος φασιν. Άλλοι δε, την Ρωμαίων αρχήν, οι και βέλτιον λέγουσιν· αν γαρ μη αύτη λυθή, εκείνος ουχ ήξει. Δια τούτο και ούτως συνεσκιασμένως είπεν ο μακάριος Παύλος, μη βουλόμενος έχθρας ακαίρους και ανονήτους κινδύνους αναδέχεσθαι παρά των Ρωμαίων. Έμμελον γαρ, ακούοντες, ότι καταλυθήσεται η Ρωμαίων αρχή, και αυτόν κακούν και τους πιστούς άπαντας, ως την κατάλυσιν αυτής προσδοκώντας. Ει γαρ μη ούτος φανή, ου φαίνεται ο Χριστός. Δια ουν το φανήναι τον Χριστόν φησί βούλεσθαι αυτόν ταχύ ελθείν, και της Ρωμαίων ηγεμονίας κατάλυσιν γενέσθαι. Ει δε ην περί της χάριτος του αγίου Πνεύματος, τι εκώλυεν αυτόν ειπείν σαφώς, ότι η του Πνεύματος αυτόν χάρις κατέχει προς το μη φανήναι;. MPG 119,120.

Ανδρέας Καισαρείας 563–637 στην περίφημη ερμηνεία του στην Αποκάλυψη λέει ότι δεν μπορεί παρά να συντάσσεται με τους αρχαίους πατέρες και την εξήγηση Ρωμαϊκή αυτοκρατορία: Και τούτο (εννοεί η καθαίρεση της Βαβυλώνας Ρώμης, σχολιάζει τους στίχους της Αποκάλυψης 18,21-24) ημίν ευχής έργον, ταύτην τα προφητευθέντα δέξασθαι της κατά Χριστού και των αυτού δούλων αλαζονείας επίχειρα [φέρουσαν]· αλλ' εναντιούσθαι πως δοκεί τη υπολήψει ταύτη το εκ των αρχαίων της Εκκλησίας διδασκάλων κατά της παρά Ρωμαίοις Βαβυλώνος ταύτα φάναι προφητεύεσθαι· δια το εν τω τετάρτω θηρίω εωράσθαι τα δέκα κέρατα, τουτέστιν εν τη Ρωμαίων αρχή· και εξ αυτής το εν βλαστάνον εκριζούν τα τρία, και τα λοιπά υποτάττειν, και ως βασιλέα Ρωμαίων ελεύσεσθαι προσχήματι μεν του θάλπειν και συγκροτείν την αρχήν αυτόν. MPG 106,393.

Ιωάννης Δαμασκηνός, 676-749 ίσως υπέρ της ερμηνείας κήρυξη του Ευαγγελίου χωρίς αυτό να είναι σίγουρο, δεν μπορεί να εξαχθεί ασφαλές συμπέρασμα για την γνώμη του:  

ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος επί πάντα λεγόμενον Θεό και σέβασμα, ώστε αυτόν εις τον ναόν του Θεού καθίσαι, αποδεικνύντα εαυτόν, ότι έστι Θεός. Εις τον ναόν δε του Θεού, ου τον ημέτερον, αλλά τον παλαιόν, τον Ιουδαϊκόν. Ου γαρ ημίν, αλλά τοις Ιουδαίοις ελεύσεται· ουχ υπέρ Χριστού και των του Χριστού· διό και Αντίχριστος λέγεται. Δει τοίνυν πρώτον κηρυχθήναι το Ευαγγέλιον εν πάσι τοις έθνεσι· και τότε αποκαλυφθήσεται ο άνομος, ου εστιν η παρουσία κατ' ενέργειαν του Σατανά, εν πάση δυνάμει, και σημείοις, και τέρασι ψεύδους, πάση απάτη και αδικίας εν τοις απολλυμένοις, ον ο Κύριος ανελεί τω ρήματι του στόματος αυτού, και καταργήσει τη παρουσία της επιφανείας αυτού. Ουκ αυτός τοίνυν ο διάβολος γίνεται άνθρωπος κατά την του Κυρίου ενανθρώπησιν· μη γένοιτο· αλλ' άνθρωπος εκ πορνείας τίκτεται, και υποδέχεται πάσαν την ενέργειαν του Σατανά. MPG 94,1217.

ΣΕΙΡΑ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ:
1 Ο γέροντας Δανιήλ για τον Αντίχριστο και το τέλος του κόσμου  
2 Η καταγωγή του Αντίχριστου, θα είναι Έλληνας;
3 Ο Αντίχριστος έρχεται, ποιος είναι, πότε θα εμφανιστεί.
4 Η εμφάνιση του Αντίχριστου. Ο κατέχων το κατέχον ο κωλύον.
5 Η έλευση του προφήτη Ηλία

Δείτε και το:
Γέροντας Παΐσιος, οι γνήσιες προφητείες του

ό,τι να 'ναι

Ο Θεός ευνοεί την έλευση του Αντιχρίστου

Posted in Αντίχριστος, Ο κατέχων το κατέχον, Ο κωλύον, Πεντηκοστιανοί