Εωσφόρος
Κεφάλαια
1 Ονόματα του Διαβόλου
2 Από πότε υπάρχει ο Διάβολος
3 Η δύναμη του Διαβόλου
4 Το Σατανικό στράτευμα
5 Το οπλοστάσιο Σατάν
6 Γιατί συνεχίζει να υπάρχει
7 Τακτική επίθεσης
Ονόματα του Διαβόλου
Ονόματα του Διαβόλου που βλέπουμε στην Βίβλο είναι Δαίμονας, Αββαδών, Κατήγορος, Αντικείμενος, Απολλύων, Βεελζεβούλ, Βελίαλ, Διάβολος, Εχθρός, Εωσφόρος.
Το Σατάν σημαίνει αντίπαλος, Διάβολος σημαίνει αυτός που διαβάλλει, ο συκοφάντης. Η λέξη δαίμων, δαίμονας, σημαίνει στην Βίβλο πάντοτε κακοποιό πνεύμα. Όλοι ανεξαιρέτως οι συγγραφείς όταν αναφέρουν την λέξη απλά την δανείζονται από την Ελληνική γλώσσα στην οποία η λέξη δαίμων είχε και διευκρίνηση το αγαθοδαίμων και το κακοδαίμων, από εκεί το ευδαιμονία και το κακοδαιμονία.
Από πότε υπάρχει ο Διάβολος
Η δημιουργία του αγγελικού κόσμου έγινε προ της δημιουργίας του ανθρώπου όμως ο χρόνος είναι άγνωστος. Είναι πάντως σίγουρο ότι ο αγγελικός κόσμος προϋπάρχει της δημιουργίας των άστρων, ὅτε ἐγενήθησαν ἄστρα, ᾔνεσάν με φωνῇ μεγάλῃ πάντες ἄγγελοί μου. Ιωβ. 38,7 Όταν δημιουργήθηκαν τα άστρα, οι άγγελοί μου με δοξολόγησαν με μεγάλη φωνή. Από αυτό μπορούμε να υποθέσουμε ότι η αγγελική δημιουργία έγινε προ της υλικής δημιουργίας.
Η πτώση του Εωσφόρου
Ο χρόνος της πτώσης των δαιμόνων είναι και αυτός άγνωστος. Προηγείται της δημιουργίας του ανθρώπου διότι ο Θεός λέει στους Πρωτόπλαστους να φυλάνε τον Παράδεισο. Η αιτία της πτώσεως του Εωσφόρου ήταν φυσικά η αμαρτία και συγκεκριμένα η υπερηφάνεια και η έπαρση. Έκτοτε αυτός και οι ακόλουθοι του έχουν αβυσσαλέο μίσος προς τον άνθρωπο, τον φθονούν, ὅτι ὁ Θεὸς ἔκτισε τὸν ἄνθρωπον ἐπ᾿ ἀφθαρσίᾳ καὶ εἰκόνα τῆς ἰδίας ἰδιότητος ἐποίησεν αὐτόν· φθόνῳ δέ διαβόλου θάνατος εἰσῆλθεν εἰς τόν κόσμον, πειράζουσι δὲ αὐτὸν οἱ τῆς ἐκείνου μερίδος ὄντες. Σοφ. Σολ. 2,23-25. Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο άφθαρτο και αθάνατο. Τον έπλασε σύμφωνα με την δική του εικόνα. Αλλά εξ αιτίας του φθόνου του διαβόλου εισήλθε και κυριάρχησε ο θάνατος στον κόσμο. Και οι ασεβείς, οι οποίοι ανήκουν στην παράταξη του διαβόλου, πειράζουν και θέτουν υπό δοκιμασία τον δίκαιο.
Η δύναμη του Διαβόλου
Η δύναμη του Διαβόλου εάν την συγκρίνουμε με αυτήν του ανθρώπου είναι απεριόριστη σε διαφορά, είτε κάνουμε λόγο για δύναμη φυσική είτε πνευματική. Ο απόστολος Παύλος γράφει στην προς Εφεσίους επιστολή οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα δηλαδή μας λέει ότι ο αντίπαλος δεν είναι άνθρωπος με σάρκα και αίμα θέλοντας να δείξει ότι είναι πολύ ισχυρός και ανώτερος από ανθρώπους σε δύναμη. Βλέπουμε ότι μπορεί εύκολα να ρίχνει φωτιά από τον ουρανό σαν τον Ησαΐα πῦρ ἔπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατέκαυσε τὰ πρόβατα Ιωβ. 1,16 να σηκώνει θύελλες να συντάσσει παμπόνηρα σχέδια που πολλοί ανθρώπινοι εγκέφαλοι μαζί δεν θα μπορούσαν να σκεφτούν και πολλά άλλα.
Λόγω όμως του φθόνου που έχει προς τον άνθρωπο οι δυνάμεις του έχουν περιοριστεί ώστε να μην μπορούν να επιφέρουν καταναγκασμό ή καταστροφή και θάνατο κατά βούληση. ἀγγέλους τε τοὺς μὴ τηρήσαντας τὴν ἑαυτῶν ἀρχήν, ἀλλὰ ἀπολιπόντας τὸ ἴδιον οἰκητήριον εἰς κρίσιν μεγάλης ἡμέρας δεσμοῖς ἀϊδίοις ὑπὸ ζόφον τετήρηκεν·. Ιουδ. 1,6 Και τους αγγέλους οι οποίοι δεν διαφύλαξαν την αρχική τους αγνότητα και αγιότητα, αλλά εγκατέλειψαν την ουράνια κατοικία, τους έχει φυλάξει δεμένους με αιώνια σκοτεινά δεσμά ώστε να δικασθούν κατά την μεγάλη ημέρα της κρίσεως. Εἰ γὰρ ὁ Θεὸς ἀγγέλων ἁμαρτησάντων οὐκ ἐφείσατο, ἀλλὰ σειραῖς ζόφου ταρταρώσας παρέδωκεν εἰς κρίσιν τηρουμένους. Β Πε. 2,4. Ο Θεός τους αγγέλους που είχαν αμαρτήσει με φοβερές αλυσίδες δεμένους τους έρριψε στο βαθύ σκοτάδι του ταρτάρου και τους παρέδωσε να φρουρούνται για την ημέρα της κρίσεως. Φυσικά εφόσον ο Θεός είναι ο αποκλειστικός κάτοχος ορισμένων ιδιοτήτων, μετά την πτώση από την Αρχαγγελική θέση έχουν αφαιρεθεί από τους δαίμονες δυνατότητες και από αυτήν την πλευρά.
Δηλαδή: ως πνεύμα διατηρεί μεν τις δυνάμεις αλλά για ορισμένες του έχει αφαιρεθεί εντελώς η δυνατότητα να τις χρησιμοποιεί ενώ για άλλες έχει χάσει την δυνατότητα να τις χρησιμοποιεί κατά βούληση. Επιπλέον έχει χάσει όλες τις δυνατότητες οι οποίες προέρχονταν εκ Θεού και μεταδίδονται σε όσους έχουν κοινωνία με τον Θεό. Οπότε αυτό που μας ενδιαφέρει δεν είναι τι δύναμη είχε ή κατέχει αλλά το τι του επιτρέπεται να κάνει στον πόλεμο που διεξάγει εναντίων των ανθρώπων πράγμα που θα το δούμε στο κεφάλαιο Το Οπλοστάσιο Σατάν.
Το Σατανικό στράτευμα
Οι δαιμονικές δυνάμεις μπορούν απολύτως κατάλληλα να παρομοιαστούν με έναν στρατό όπου σε αυτόν έχουμε την ιεραρχία, τις ειδικότητες, τα σχέδια επίθεσης και όλα γενικώς του στρατεύματος για αυτό τον λόγο ο απόστολος συμβουλεύει, διὰ τοῦτο ἀναλάβετε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ δηλαδή να ντυθούμε πανοπλία του Θεού, αυτή η φρασεολογία μας λέγει ξεκάθαρα ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο. Αυτός ο πόλεμος οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις. Εφ. 6,12 Δηλαδή ο αγώνας που έχουμε δεν είναι αγώνας προς ανθρώπους με αίμα και σάρκα, αλλά προς τις πονηρές αρχές και εξουσίες, προς τα πλήθη των πονηρών πνευμάτων, προς τους κοσμοκράτορες του σκότους του αμαρτωλού τούτου αιώνα. Ο αγώνας μας διεξάγεται εναντίον των πνευματικών αυτών πονηρών όντων και γίνεται χάριν της κληρονομιάς της βασιλείας των ουρανών. Στον Ευαγγελιστή Λουκά διαβάζουμε
Όταν δὲ προσφέρωσιν ὑμᾶς ἐπὶ τὰς συναγωγὰς καὶ τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἐξουσίας, μὴ μεριμνᾶτε πῶς ἢ τί ἀπολογήσησθε ἢ τί εἴπητε·. Λουκ. 12,11 Όταν σας οδηγούν υπόδικους εμπρός στις συναγωγές και στις αρχές και τις εξουσίες, μην ταραχτείτε τι θα απολογηθείτε ή τι θα πείτε. Παρατηρούμε ότι οι δαίμονες έχουν δομή όπως στην Γη, υπάρχουν σε αυτούς αρχές και εξουσίες. Αλλού βλέπουμε να χρησιμοποιούνται οι ίδιες φράσεις, αρχές εξουσίες, για τους αγγέλους, υπεράνω πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας καὶ δυνάμεως καὶ κυριότητος καὶ παντὸς ὀνόματος ὀνομαζομένου οὐ μόνον ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ μέλλοντι·. Εφ. 1,21 Και έβαλε τον Θεάνθρωπο υψηλότερα από τους αγγέλους, πάνω από κάθε αρχή και εξουσία και δύναμη και κυριότητα και από κάθε άλλο αγγελικό και ένδοξο όνομα που υπάρχει και ονομάζεται όχι μόνο στην παρούσα αλλά και στην μέλλουσα ζωή.
Ξεκάθαρα η Βίβλος μας δηλώνει ότι άγγελοι και δαίμονες έχουν συγκροτημένο σώμα.
Στο διαβολικό σώμα είναι αρχηγός ο Εωσφόρος και το στράτευμα αποτελείται από τάξεις ενώ σε αυτό τα μέλη έχουν πιστότητα όπως και στην Γη. Δηλαδή έχουμε τους ορκισμένους στρατιώτες της προσωπικής φρουράς και τον υπόλοιπο στρατό ο οποίος έχει μεγάλη ή μικρή πιστότητα παρέχοντας εξ αυτής την ανάλογη βοήθεια.
Στην ορκισμένη προεδρική φρουρά μέλη έχουμε όλους τους εκπεσώντες ἀγγέλους τε τοὺς μὴ τηρήσαντας τὴν ἑαυτῶν ἀρχήν οι οποίοι μάχονται εναντίων του ανθρώπου με σκοπό την τελική νίκη στον πόλεμο η οποία είναι να οδηγήσουν τον άνθρωπο μακριά από τον Θεό και εν τέλει στην απώλεια. Αντιθέτως με τους αγγέλους οι οποίοι διακονούν, δηλαδή βοηθούν τον άνθρωπο στον δρόμο προς την Ουράνιο Βασιλεία, το δαιμονικό στράτευμα προσπαθεί να οδηγήσει στην απώλεια τον άνθρωπο. Για να το καταφέρουν αυτό οι δαίμονες έχουν ειδικότητες, αυτή είναι ανάλογα σε ποια αμαρτία προσπαθούν να παρασύρουν τον άνθρωπο. Έτσι έχουμε επί παραδείγματι το πνεύμα πορνείας, το πνεύμα ασθενείας, πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας, το πνεύμα που εφευρίσκει τις αιρετικές διδασκαλίες ώστε να είναι κατά το δυνατόν αληθοφανείς και ανάλογα την εποχή, πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων, και πολλά άλλα πνεύματα πονηρά που έχουν κάποια ειδικότητα.
Δεν είναι φυσικά όλες οι αρρώστιες από τον πονηρό, αλλά μας λέει εδώ η Γραφή ότι υπάρχουν ειδικά δαιμόνια που έχουν αποστολή να επιφέρουν αρρώστιες επάνω στον άνθρωπο. Αυτό δεν είναι ανάγκη να γίνει άμεσα, επί παραδείγματι δαιμόνιο θα προσπαθήσει να σύρει τον άνθρωπο σε αμαρτία ώστε αυτός να μολυνθεί με ασθένεια. Κάθε ένα δαιμόνιο έχει ανώτερο ενώ ενεργεί με συνολικό σχέδιο αλλά και δικές του μεθόδους αναλόγως την ειδικότητα και τις αμαρτίες που προσπαθεί να παρασύρει. Είναι ευκόλως εννοούμενο ότι συνεργάζεται με τα άλλα δαιμόνια ώστε ο άνθρωπος όχι μόνο να πέσει σε αμαρτίες αλλά και να βυθιστεί σε πάθη γινόμενος αιχμάλωτος ώστε να γίνει στρατιώτης Εωσφόρου. Τα δαιμόνια που έχουν αντιπαραταχθεί ενάντια στην αποκάλυψη Θεού στον άνθρωπο, που εφευρίσκουν αιρέσεις, είναι τα ισχυρότερα και τα πιο πονηρά, ανώτερα και από τα επτά ηγετικά. Προσωπικά ο Εωσφόρος και τα ισχυρότατα αυτά δαιμόνια εφευρίσκουν αιρετικές διδασκαλίες και τις υποβάλλουν στον άνθρωπο προς αποδοχή. Σκοπός τους είναι να τον κάνουν ώστε να παρασυρθεί και να μην παραδέχεται τα Θεϊκά λόγια ή να παρακινείται προς τις αιρέσεις, να αλλάξει τον Θεό με θεό και να αντιστρατεύεται τον Θεό.
Εν οἷς ὁ θεὸς τοῦ αἰῶνος τούτου ἐτύφλωσε τὰ νοήματα τῶν ἀπίστων εἰς τὸ μὴ αὐγάσαι αὐτοῖς τὸν φωτισμὸν τοῦ εὐαγγελίου τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ, ὅς ἐστιν εἰκὼν τοῦ Θεοῦ. Β Κορ. 4,4. Ο θεός του αμαρτωλού τούτου αιώνα έχει σκοτίσει και τυφλώσει την διάνοια και τις σκέψεις των απίστων, ώστε να μη λάμψει σε αυτούς το φως του Ευαγγελίου της δόξης του Χριστού, ο οποίος είναι εικόνα του Θεού. Εάν αυτές οι προτάσεις του Διαβόλου γίνουν αποδεκτές, τότε αυτός εξουσιάζει εξ ολοκλήρου τον άνθρωπο, καὶ μετὰ τὸ ψωμίον τότε εἰσῆλθεν εἰς ἐκεῖνον ὁ Σατανᾶς μας λέγει η Γραφή για τον Ιούδα. Εδώ παρατηρούμε ότι ο Εωσφόρος τυφλώνει την διάνοια των ενσυνειδήτως απίστων αλλά και των πολεμίων ενώ αποκαλείται "θεός του παρόντος αιώνος", αλλού βλέπουμε να αποκαλείται "άρχοντας αυτού του κόσμου" ὅτι ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου κέκριται.
Οι λέξεις θεός και άρχοντας υποδεικνύουν ότι ο Σατάν έχει πιστούς και υπηκόους. Δηλαδή εκτός από τους τους προδότες της αγγελικής τάξεως που έγιναν δαίμονες, έχει συμμάχους και εθελοντικό σώμα προδοτών εκ του ανθρώπινου γένους, πιστούς και υπηκόους, οι οποίοι έχουν συμμαχήσει και πολεμάνε μαζί του. Το προδοτικό εθελοντικό αυτό σώμα αποτελείται από δύο παρατάξεις. Η πρώτη είναι όσοι οδηγούν σε άλλο θεό και υποδηλώνονται με την λέξη θεὸς, όπως επί παραδείγματι οι διάφοροι αιρετικοί. Η δεύτερη παράταξη αυτού του σώματος είναι οι ενσυνειδήτως ή μη άπιστοι και πολέμιοι, αυτοί που δεν παραδέχονται Θεό και υποδηλώνονται με την λέξη ἄρχων και οι οποίοι καταπολεμούν την διδαχή Χριστού ενώ ταυτόχρονα διαδίδουν και είναι υπέρμαχοι του άθεου υλιστικού σκεπτικού που διδάσκει ο άρχοντας του κόσμου τούτου.
Όπως είδαμε ο απόστολος όταν κάνει λόγο για θεό ομιλεί για τύφλωση εναντίων του Ευαγγελίου ενώ όταν ο Χριστός λέει ο άρχοντας του κόσμου αυτού, κάνει λόγο για άρχοντα του κόσμου της ύλης, του επίγειου φρονήματος.
Οι πιστοί του θεού.
Το προδοτικό σώμα των πιστών του θεού Διαβόλου έχει μεν όπως και οι δαίμονες διάφορες ειδικότητες, δηλαδή επί παραδείγματι υπάρχουν οι ψευδαπόστολοι, οι ψευδοπροφήτες που τυφλώνουν, αυτοί που με τις συμβουλές τους επιφέρουν ασθένειες, το πνεύμα πορνείας, το πνεύμα κλοπής και λοιπά, όμως αντιθέτως με τους δαίμονες έχει διαβάθμιση στην πιστότητα στον Εωσφόρο και την χρησιμότητα. Την θέση στο Διαβολικό στράτευμα των προδοτών εκ του ανθρωπίνου γένους υπαγορεύει το μέγεθος απομάκρυνσης εκάστου από τον Θεό η οποία έχει διαβάθμιση με σειρά μικρότερη προς μεγαλύτερη: αμαρτία, πλάνη, σχίσμα, αίρεση.
Η αμαρτία είναι η γνωστή κατάσταση που εμπεριέχει αμαρτωλούς που αγωνίζονται και αμαρτωλούς οι οποίοι δεν αγωνίζονται να απαλλαχθούν. Το σχίσμα είναι η διχόνοια στο σώμα Χριστού την Εκκλησία, την οποία η κεφαλή απορρίπτει διότι λέγει ἄφες ἐκεῖ τὸ δῶρόν σου ἔμπροσθεν τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ ὕπαγε πρῶτον διαλλάγηθι τῷ ἀδελφῷ σου, καὶ τότε ἐλθὼν πρόσφερε τὸ δῶρόν σου. Η αίρεση είναι η έσχατη απομάκρυνση από τον Θεό ενώ δεν διαφέρει και τόσο πολύ από την πλάνη.
Λέει ο Απόστολος Παύλος δοῦλον δὲ Κυρίου οὐ δεῖ μάχεσθαι, ἀλλ᾿ ἤπιον εἶναι πρὸς πάντας, διδακτικόν, ἀνεξίκακον, ἐν πρᾳότητι παιδεύοντα τοὺς ἀντιδιατιθεμένους, μήποτε δῷ αὐτοῖς ὁ Θεὸς μετάνοιαν εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας, καὶ ἀνανήψωσιν ἐκ τῆς τοῦ διαβόλου παγίδος, ἐζωγρημένοι ὑπ᾿ αὐτοῦ εἰς τὸ ἐκείνου θέλημα. Β Τιμ. 2,24-26.
Ο δούλος του Κυρίου δεν πρέπει να φιλονικεί και να ερίζει, αλλά να είναι ήπιος προς όλους, διδακτικός, ανεξίκακος, να παιδαγωγεί με πραότητα εκείνους που αντιτίθενται στην αλήθεια μήπως και ο Θεός τους δώσει κάποτε μετάνοια για να γνωρίσουν έτσι καλά την αλήθεια και ξυπνήσουν από την παγίδα του διαβόλου.
Ο απόστολος αναφέρει να ανανήψουν από την παγίδα, ανανήφω σημαίνει συνέρχομαι, ανακτώ τις αισθήσεις μου ή την πνευματική μου διαύγεια επί παραδείγματι μετά από μέθη. Λέει να συνέλθουν από την παγίδα και όχι να ξεφύγουν ή να απεμπλακούν από την παγίδα το οποίο θα ήταν το κανονικό. Αυτό διότι ο αμαρτωλός είναι σαν μεθυσμένος ο οποίος δεν ξέρει τι κάνει, ποιεί τα μη καθήκοντα, νομίζει ότι πράττει προς συμφέρον του αλλά κάνει εναντίων. Όλοι οι ενάντιοι στον Χριστό είναι αιχμάλωτοι Σατάν και σαν μεθυσμένοι, επειδή όμως η απομάκρυνση από τον Θεό έχει διαβάθμιση άλλος έχει δηλητηριαστεί εντελώς και είναι πνευματικά νεκρός, άλλος είναι ημιθανής, άλλος απλώς ζαλισμένος. Ο πρώτος, πνευματικά νεκρός, έχει σπαστεί πλήρως τον Διάβολο για άρχοντα ή θεό, ο δεύτερος, ημιθανής, έχει αιχμαλωτιστεί από τον Διάβολο ο οποίος μεταχειρίζεται τα πάθη του ώστε να τον κρατά συνεχώς αιχμάλωτο αλλά ταυτόχρονα και να τον έχει στην δούλεψή του, έτσι είτε με το παράδειγμά του, με απόψεις του, με πράξεις του είναι αντιδιατιθέμενος κάνοντας ταυτόχρονα το θέλημα του Διαβόλου διότι του φαίνεται και εκείνου αρεστό. Βλέπουμε ότι ο "δούλος του Θεού" που ακούμε είναι εκείνος ο οποίος οικειοθελώς έχει ταυτίσει το θέλημά του με εκείνο του Θεού. Ο δούλος του Θεού κάνει ότι διδάσκει ο Θεός, είναι ανεξίκακος, πράος, διδακτικός, αναγνωρίζει τον Θεός ως πατέρα και οδηγό στην θέωση. Στην αντίθετη μεριά ο αιχμάλωτος Διαβόλου κάνει ότι διδάσκει ο Σατάν. Είναι πονηρός και αντί να είναι εν πραότητι παιδεύων είναι εν εχθρότητι ταλαιπωρών δηλαδή ταλαιπωρεί τους πιστούς γινόμενος ένας συνεργάτης του θεού ή του άρχοντα. Ο πιστός του θεού Διαβόλου ταλαιπωρεί με τους θεούς των εθνών, με τις διάφορες θεωρίες που διδάσκουν τον άνθρωπο θεό και με τις αιρέσεις, παρασέρνοντας έτσι τους ανθρώπους διδάσκοντας έναν διαφορετικό θεό πλασμένο από τον Σατανά. Τα μέλη της ομάδας αυτής έχουν διαφορά σε ατομικό επίπεδο, ευθύνης, ζήλου και άλλα, όμως σε κατηγορία όλα είναι εκούσια ή ακούσια στην προσωπική φρουρά Σατάν. Αυτό το σώμα μάλιστα ενεργεί με παραπλάνηση και αορατότητα διότι υπάρχουν οι αιρέσεις οι οποίες φορούν Χριστιανικό προσωπείο.
Οι πιστοί του άρχοντα.
Εκτός τους πιστούς στον θεό έχουμε τους συστρατευμένους με τον άρχοντα.
Αυτοί ταλαιπωρούν τους πιστούς με το να πολεμάνε την ιδέα του Θεού, με το να έχουν ενσυνείδητη εναντίωση στην ύπαρξη Θεού παρά το ότι βλέπουν γεγονότα όπως με τον Παΐσιο ή τον Πορφύριο που μας παρέχουν εχέγγυα της υπάρξεως Θεού, με το να θεοποιούν την επιστήμη, τα χρήματα, τον εαυτό, τα διάφορα πάθη. Αυτοί είναι που παρασύρουν στον άρχοντα του κόσμου τούτου έχοντας σαρκικό φρόνημα και την ύλη ως σκοπό και αφεντικό, ὧν ὁ θεὸς ἡ κοιλία καὶ ἡ δόξα ἐν τῇ αἰσχύνῃ αὐτῶν, οἱ τὰ ἐπίγεια φρονοῦντες!.
Πιστότητα στρατιωτών.
Στις δυο κατηγορίες άλλοι έχουν μεγάλο ζήλο, άλλοι είναι επαγγελματίες στρατιώτες, άλλοι είναι έφεδροι χωρίς μεγάλο ζήλο.
Κάποια παραδείγματα.
Ένας που πολεμάει τον Θεό με μανία, ένας που είναι επαγγελματίας άθεος, ένας που συκοφαντεί τους πιστούς και τα Άγια πρόσωπα αυτοστρατολογείται στην προεδρική φρουρά. Αυτός πολεμάει σφοδρότατα τον Θεό και προσπαθεί να φέρει πιστούς στον θεό ή στον άρχοντα έχοντας αντικαταστήσει τον Θεό με τον ψεύτικο θεό της αίρεσης, έχοντας αντικαταστήσει τον Θεό με τον εαυτό, με την ύλη, την τεχνολογία, επιστήμες, διαδίδοντας θεωρίες αυτοθέωσης.
Δεύτερη κατηγορία, οι καλοί στρατιώτες. Παράδειγμα, ένας που εκδίδει βιβλία ή δημοσιεύει άρθρα στο διαδίκτυο έχοντας διάφορες θεωρίες που συμβαδίζουν με την εποχή και καταργούν αλλάζουν ή παραμερίζουν εντολές εντάσσεται στους καλούς στρατιώτες. Ένας που διαδίδει θεωρίες των οποίων η αιτία τους είναι η εποχή και αυτά που διατάζει, ένας που συμβουλεύει να διαλέγουμε εντολές και άρα δεν παραδέχεται ορισμένες, αυτός είναι επαγγελματίας καλός στρατιώτης.
Τρίτη κατηγορία. Ένας που κάνει αμαρτίες, ένας που βρίσκεται σε πάθη αλλά δεν σηκώνεται και δεν αγωνίζεται βρίσκοντας διάφορες δικαιολογίες για αυτό, είναι έφεδρος. Αυτό γίνεται διότι οδηγεί τον εαυτό του το λιγότερο στο να είναι κακό παράδειγμα, κακή επιρροή, ώθηση άλλου προς αμαρτία εξ αιτίας κάποιας κακής πράξης του ή συμβουλής, άρα σε ανάλογο βαθμό σύμμαχος Σατάν στο όπλο του "αμαρτωλός περίγυρος" το οποίο θα δούμε στο κεφάλαιο: Το Οπλοστάσιο Σατάν.
Δηλαδή κατανοούμε αφενός ότι ακόμη και η μικρότερη απομάκρυνση από τον Θεό, η αμαρτία, όταν ο άνθρωπος δεν έχει όρεξη απαλλαγής από αυτήν τον καθιστά αυτόματα στρατιώτη Σατάν, φοβερό! και αφετέρου βλέπουμε ότι η κατηγορία αμαρτία είναι η μοναδική κατάσταση απομάκρυνσης από τον Θεό η οποία δεν περιέχει στρατιώτες Σατάν διότι ο πίπτων και εγειρόμενος είναι μεν αμαρτωλός αλλά έχοντας διάθεση διορθώσεως και αγώνα δεν συστρατεύεται με τον Σατάν. Όλες οι άλλες κατηγορίες των πιστών του θεού και του άρχοντα πολεμούν με ανάλογο ζήλο μαζί με το Σατανικό στράτευμα. Οπότε έχουν μεν διαφορά ο ένας από τον άλλον αλλά ουσιαστικά αυτή καθίσταται στα χαρτιά, είναι όλοι βοηθοί Σατάν. Για αυτό και ο Χριστός δεν έκανε κατηγορίες αλλά είπε ότι όποιος δεν είναι μαζί μου είναι εναντίων μου, ὁ μὴ ὢν μετ᾿ ἐμοῦ κατ᾿ ἐμοῦ ἐστι. Αυτό το λεχθέν δεν είναι απειλή αλλά κινείται από αγάπη. Ο Χριστός από πατρικό ενδιαφέρον λέει ότι αυτός που δεν τον θέλει έχει όλη την ευχέρεια να το κάνει αλλά με αυτό γίνεται ενάντιος στο καλό και στρατιώτης Διαβόλου.
Ο Χριστός νικάει τον Σατανά τον δένει και του αρπάζει τους αιχμαλώτους ἐκ τῆς τοῦ διαβόλου παγίδος ενώ ο αμετανόητος αμαρτωλός όπως είδαμε θέλει να παραμείνει αιχμάλωτος γίνεται αυτοβούλως στρατιώτης Διαβόλου και αντιτίθεται στο καλό.
Εἰ δὲ ἐγὼ ἐν Πνεύματι Θεοῦ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, ἄρα ἔφθασεν ἐφ᾿ ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. ἢ πῶς δύναταί τις εἰσελθεῖν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἰσχυροῦ καὶ τὰ σκεύη αὐτοῦ ἁρπάσαι, ἐὰν μὴ πρῶτον δήσῃ τὸν ἰσχυρόν; καὶ τότε τὴν οἰκίαν αὐτοῦ διαρπάσει. ὁ μὴ ὢν μετ᾿ ἐμοῦ κατ᾿ ἐμοῦ ἐστι, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ᾿ ἐμοῦ σκορπίζει. Ματθ. 12,28-30. Εάν όμως εγώ διώχνω τα δαιμόνια με την δύναμη του Πνεύματος του Θεού, αυτό αποδεικνύει ότι έφθασε σε σας η βασιλεία του Θεού. Ή πως μπορεί κανείς να εισέλθει στο σπίτι του ισχυρού και να αρπάξει τα υπάρχοντά του εάν πρώτα δεν δέσει τον ισχυρό; Και τότε θα διαρπάξει το σπίτι του. Καθορίσατε την θέση σας σε αυτόν τον πόλεμο, γιατί εκείνος που δεν είναι μαζί μου είναι εναντίον μου και εκείνος που μαζί με εμένα δεν συγκεντρώνει σκορπίζει.
Το οπλοστάσιο Σατάν
Η Γραφή χαρακτηρίζει επανειλημμένως τους αμαρτωλούς ως απειθείς στον Θεό και γιούς της απείθειας, ὥσπερ γὰρ καὶ ὑμεῖς ποτε ἠπειθήσατε τῷ Θεῷ Ρωμ. 11,30, ἐν αἷς ποτε περιεπατήσατε κατὰ τὸν αἰῶνα τοῦ κόσμου τούτου, κατὰ τὸν ἄρχοντα τῆς ἐξουσίας τοῦ ἀέρος, τοῦ πνεύματος τοῦ νῦν ἐνεργοῦντος ἐν τοῖς υἱοῖς τῆς ἀπειθείας·. Εφ. 2,2 Στις αμαρτίες είχατε και σεις άλλοτε περπατήσει σύμφωνα με την διεφθαρμένη κοσμική ζωή της εποχής αυτής, σύμφωνα με το θέλημα του άρχοντος που κυριαρχεί επί του αέρος που ενεργεί τώρα στους γιούς της ανυπακοής.
Παρατηρούμε τις φράσεις "απείθησαν στον Θεό" και "ο Σατάν ενεργεί στους γιούς της απειθείας". Απείθησαν στον Θεό σημαίνει ότι πείστηκαν από τον Διάβολο, άρα ο Σατάν δεν μπορεί να αναγκάσει, με την πειθώ μας πείθει και αποδεχόμαστε αυτά που προτείνει, αυτός είναι ο τρόπος που πέφτουμε. Στον πόλεμο εναντίον μας έχει πολλά όπλα και μεθοδεύει την πτώση μας. Δηλαδή με τεχνάσματα και επινοήσεις προσπαθεί ώστε να παραπλανήσει, ἐνδύσασθε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸ δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρὸς τὰς μεθοδείας τοῦ διαβόλου· Εφ. 6,11 Ντυθείτε με την πανοπλία του Θεού για να μπορείτε να αντισταθείτε στις πονηρές μεθόδους του διαβόλου.
Τα επί μέρους όπλα που χρησιμοποιεί ο Σατάν είναι αμέτρητα, χρησιμοποιεί τα πάντα εναντίων μας, για αυτόν τον λόγο θα δούμε ορισμένα, εφόσον όμως δεν μπορεί να αναγκάσει τα νικηφόρα όπλα του καταλήγουν στο εξής ένα, ο εαυτός μας. Στην επίθεση στόχος του είναι αφενός να χτυπήσει τον άνθρωπο εξωτερικά ώστε αυτός να χαμηλώνει τις άμυνες του ή να μην έχει εξαρχής υψηλές άμυνες, ενώ αφετέρου προσπαθεί να τον χτυπήσει εσωτερικά. Δηλαδή προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τον άνθρωπο ώστε αυτός να γίνει σύμμαχός του. Πως θα το προσπαθήσει θα το δούμε σταδιακά καθώς προχωράμε.
Το όπλο αμαρτωλός περίγυρος.
Ένας που πολεμάει τον Θεό με μανία, ένας που είναι επαγγελματίας άθεος, ένας που συκοφαντεί τους πιστούς και τα Άγια πρόσωπα αυτοστρατολογείται στην προεδρική φρουρά. Αυτός πολεμάει σφοδρότατα τον Θεό και προσπαθεί να φέρει πιστούς στον θεό ή στον άρχοντα έχοντας αντικαταστήσει τον Θεό με τον ψεύτικο θεό της αίρεσης, έχοντας αντικαταστήσει τον Θεό με τον εαυτό, με την ύλη, την τεχνολογία, επιστήμες, διαδίδοντας θεωρίες αυτοθέωσης.
Δεύτερη κατηγορία, οι καλοί στρατιώτες. Παράδειγμα, ένας που εκδίδει βιβλία ή δημοσιεύει άρθρα στο διαδίκτυο έχοντας διάφορες θεωρίες που συμβαδίζουν με την εποχή και καταργούν αλλάζουν ή παραμερίζουν εντολές εντάσσεται στους καλούς στρατιώτες. Ένας που διαδίδει θεωρίες των οποίων η αιτία τους είναι η εποχή και αυτά που διατάζει, ένας που συμβουλεύει να διαλέγουμε εντολές και άρα δεν παραδέχεται ορισμένες, αυτός είναι επαγγελματίας καλός στρατιώτης.
Τρίτη κατηγορία. Ένας που κάνει αμαρτίες, ένας που βρίσκεται σε πάθη αλλά δεν σηκώνεται και δεν αγωνίζεται βρίσκοντας διάφορες δικαιολογίες για αυτό, είναι έφεδρος. Αυτό γίνεται διότι οδηγεί τον εαυτό του το λιγότερο στο να είναι κακό παράδειγμα, κακή επιρροή, ώθηση άλλου προς αμαρτία εξ αιτίας κάποιας κακής πράξης του ή συμβουλής, άρα σε ανάλογο βαθμό σύμμαχος Σατάν στο όπλο του "αμαρτωλός περίγυρος" το οποίο θα δούμε στο κεφάλαιο: Το Οπλοστάσιο Σατάν.
Δηλαδή κατανοούμε αφενός ότι ακόμη και η μικρότερη απομάκρυνση από τον Θεό, η αμαρτία, όταν ο άνθρωπος δεν έχει όρεξη απαλλαγής από αυτήν τον καθιστά αυτόματα στρατιώτη Σατάν, φοβερό! και αφετέρου βλέπουμε ότι η κατηγορία αμαρτία είναι η μοναδική κατάσταση απομάκρυνσης από τον Θεό η οποία δεν περιέχει στρατιώτες Σατάν διότι ο πίπτων και εγειρόμενος είναι μεν αμαρτωλός αλλά έχοντας διάθεση διορθώσεως και αγώνα δεν συστρατεύεται με τον Σατάν. Όλες οι άλλες κατηγορίες των πιστών του θεού και του άρχοντα πολεμούν με ανάλογο ζήλο μαζί με το Σατανικό στράτευμα. Οπότε έχουν μεν διαφορά ο ένας από τον άλλον αλλά ουσιαστικά αυτή καθίσταται στα χαρτιά, είναι όλοι βοηθοί Σατάν. Για αυτό και ο Χριστός δεν έκανε κατηγορίες αλλά είπε ότι όποιος δεν είναι μαζί μου είναι εναντίων μου, ὁ μὴ ὢν μετ᾿ ἐμοῦ κατ᾿ ἐμοῦ ἐστι. Αυτό το λεχθέν δεν είναι απειλή αλλά κινείται από αγάπη. Ο Χριστός από πατρικό ενδιαφέρον λέει ότι αυτός που δεν τον θέλει έχει όλη την ευχέρεια να το κάνει αλλά με αυτό γίνεται ενάντιος στο καλό και στρατιώτης Διαβόλου.
Ο Χριστός νικάει τον Σατανά τον δένει και του αρπάζει τους αιχμαλώτους ἐκ τῆς τοῦ διαβόλου παγίδος ενώ ο αμετανόητος αμαρτωλός όπως είδαμε θέλει να παραμείνει αιχμάλωτος γίνεται αυτοβούλως στρατιώτης Διαβόλου και αντιτίθεται στο καλό.
Εἰ δὲ ἐγὼ ἐν Πνεύματι Θεοῦ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, ἄρα ἔφθασεν ἐφ᾿ ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. ἢ πῶς δύναταί τις εἰσελθεῖν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἰσχυροῦ καὶ τὰ σκεύη αὐτοῦ ἁρπάσαι, ἐὰν μὴ πρῶτον δήσῃ τὸν ἰσχυρόν; καὶ τότε τὴν οἰκίαν αὐτοῦ διαρπάσει. ὁ μὴ ὢν μετ᾿ ἐμοῦ κατ᾿ ἐμοῦ ἐστι, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ᾿ ἐμοῦ σκορπίζει. Ματθ. 12,28-30. Εάν όμως εγώ διώχνω τα δαιμόνια με την δύναμη του Πνεύματος του Θεού, αυτό αποδεικνύει ότι έφθασε σε σας η βασιλεία του Θεού. Ή πως μπορεί κανείς να εισέλθει στο σπίτι του ισχυρού και να αρπάξει τα υπάρχοντά του εάν πρώτα δεν δέσει τον ισχυρό; Και τότε θα διαρπάξει το σπίτι του. Καθορίσατε την θέση σας σε αυτόν τον πόλεμο, γιατί εκείνος που δεν είναι μαζί μου είναι εναντίον μου και εκείνος που μαζί με εμένα δεν συγκεντρώνει σκορπίζει.
Το οπλοστάσιο Σατάν
Η Γραφή χαρακτηρίζει επανειλημμένως τους αμαρτωλούς ως απειθείς στον Θεό και γιούς της απείθειας, ὥσπερ γὰρ καὶ ὑμεῖς ποτε ἠπειθήσατε τῷ Θεῷ Ρωμ. 11,30, ἐν αἷς ποτε περιεπατήσατε κατὰ τὸν αἰῶνα τοῦ κόσμου τούτου, κατὰ τὸν ἄρχοντα τῆς ἐξουσίας τοῦ ἀέρος, τοῦ πνεύματος τοῦ νῦν ἐνεργοῦντος ἐν τοῖς υἱοῖς τῆς ἀπειθείας·. Εφ. 2,2 Στις αμαρτίες είχατε και σεις άλλοτε περπατήσει σύμφωνα με την διεφθαρμένη κοσμική ζωή της εποχής αυτής, σύμφωνα με το θέλημα του άρχοντος που κυριαρχεί επί του αέρος που ενεργεί τώρα στους γιούς της ανυπακοής.
Παρατηρούμε τις φράσεις "απείθησαν στον Θεό" και "ο Σατάν ενεργεί στους γιούς της απειθείας". Απείθησαν στον Θεό σημαίνει ότι πείστηκαν από τον Διάβολο, άρα ο Σατάν δεν μπορεί να αναγκάσει, με την πειθώ μας πείθει και αποδεχόμαστε αυτά που προτείνει, αυτός είναι ο τρόπος που πέφτουμε. Στον πόλεμο εναντίον μας έχει πολλά όπλα και μεθοδεύει την πτώση μας. Δηλαδή με τεχνάσματα και επινοήσεις προσπαθεί ώστε να παραπλανήσει, ἐνδύσασθε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸ δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρὸς τὰς μεθοδείας τοῦ διαβόλου· Εφ. 6,11 Ντυθείτε με την πανοπλία του Θεού για να μπορείτε να αντισταθείτε στις πονηρές μεθόδους του διαβόλου.
Τα επί μέρους όπλα που χρησιμοποιεί ο Σατάν είναι αμέτρητα, χρησιμοποιεί τα πάντα εναντίων μας, για αυτόν τον λόγο θα δούμε ορισμένα, εφόσον όμως δεν μπορεί να αναγκάσει τα νικηφόρα όπλα του καταλήγουν στο εξής ένα, ο εαυτός μας. Στην επίθεση στόχος του είναι αφενός να χτυπήσει τον άνθρωπο εξωτερικά ώστε αυτός να χαμηλώνει τις άμυνες του ή να μην έχει εξαρχής υψηλές άμυνες, ενώ αφετέρου προσπαθεί να τον χτυπήσει εσωτερικά. Δηλαδή προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τον άνθρωπο ώστε αυτός να γίνει σύμμαχός του. Πως θα το προσπαθήσει θα το δούμε σταδιακά καθώς προχωράμε.
Το όπλο αμαρτωλός περίγυρος.
Ένα όπλο που διαθέτει ο Σατάν ώστε ο άνθρωπος να μην έχει υψηλό επίπεδο άμυνας είναι το "αμαρτωλός περίγυρος". Αυτός είτε γενικώς είτε ατομικώς είναι για τον Σατανά ένα μεγάλο όπλο. Η κοινωνία που ζει ο άνθρωπος εάν είναι αμαρτωλή το άτομο παρασύρεται μακριά από τις εντολές. Αυτό γίνεται διότι απαλύνεται ο φόβος Θεού, ο άνθρωπος νομίζει ότι επειδή πολλοί κάνουν κάτι αυτό είναι καλό σωστό αγαθό, πυξίδα του γίνεται αυτό που θεωρούν οι άνθρωποι καλό. Τα αυτιά και τα μάτια έχουν αμαρτωλά ακούσματα καθημερινά, η γλώσσα όχι μόνο δεν έχει φραγμό αλλά παραδειγματίζεται κιόλας προς το κακό, ο άνθρωπος μιμείται αλλά και αναγκάζεται να κινηθεί σύμφωνα με το πλήθος και έτσι γίνεται και εκείνος όμοιος. Αν οι αρχές που πιστεύει η πλειοψηφία είναι διεστραμμένες τότε το άτομο θα είναι εντός αυτών των αρχών κάνοντας συνεχώς την ανομία που είναι νόμιμη ενώ ταυτόχρονα θα υπάρχει μια απάλυνση της αμαρτίας, αυτή θα φαίνεται μικρότερη ή και ανύπαρκτη.
Με αμαρτωλό περίγυρο γίνεται ευκολότερο το έργο του Σατανά διότι έτσι όχι μόνο θα γεννάει άτομα ναρκωμένα αλλά θα έχει δημιουργήσει ένα εχθρικό περιβάλλον αν ακολουθείς τον νόμο του Θεού οπότε θα χρειαστεί να παραλείψει αρκετά προκαταρκτικά βήματα για την νίκη. Δεν θα πρέπει να ξεράνει το δέντρο της πίστης, πράγμα δύσκολο, αλλά θα πρέπει απλά να προσπαθήσει ώστε να πάρει τον σπόρο. Τον σπόρο που έχει ρίξει ο Θεός εἶπεν ὁ Κύριος τήν παραβολήν ταύτην· ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ. Η αλλοίωση πιστών πληθυσμών είναι αρεστή από τον Σατάν αλλά και επιδίωξη του, αυτό διότι το όπλο του περίγυρος θα καταστήσει την αποκάλυψη του Θεού προς τον άνθρωπο μια ακόμη θεωρία στις τόσες ενώ επιπλέον θα την υποβιβάσει σε προσωπική υπόθεση. Ορισμένοι φτάνουν στο σημείο να δημοσιεύουν άρθρα ή να εκδίδουν βιβλία λέγοντας τις "σοφίες" τους για κάποια θέματα ή να πηγαίνουν σε διάφορα τα οποία δεν συμβιβάζονται με την Ορθόδοξο πίστη. Αυτοί αν και αυτοαποκαλούνται Ορθόδοξοι συμπράττουν στην δημιουργία του εχθρικού περιβάλλοντος και μάλιστα είναι αναντικατάστατοι σύμμαχοι Σατάν διότι συμβάλλουν στον πόλεμο έχοντας καίριο ρόλο στην νομιμοποίηση του κακού και στην τύφλωση των ανθρώπων διότι επικροτούν την αμαρτωλή επιθυμία. Είναι οι Ιούδες που δίνουν κύρος στο ότι "και οι μαθητές του κατάλαβαν ότι είναι αναχρονιστικός, τι χρείαν έχομεν έξωθεν μαρτύρων;".
Με αμαρτωλό περίγυρο γίνεται ευκολότερο το έργο του Σατανά διότι έτσι όχι μόνο θα γεννάει άτομα ναρκωμένα αλλά θα έχει δημιουργήσει ένα εχθρικό περιβάλλον αν ακολουθείς τον νόμο του Θεού οπότε θα χρειαστεί να παραλείψει αρκετά προκαταρκτικά βήματα για την νίκη. Δεν θα πρέπει να ξεράνει το δέντρο της πίστης, πράγμα δύσκολο, αλλά θα πρέπει απλά να προσπαθήσει ώστε να πάρει τον σπόρο. Τον σπόρο που έχει ρίξει ο Θεός εἶπεν ὁ Κύριος τήν παραβολήν ταύτην· ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ. Η αλλοίωση πιστών πληθυσμών είναι αρεστή από τον Σατάν αλλά και επιδίωξη του, αυτό διότι το όπλο του περίγυρος θα καταστήσει την αποκάλυψη του Θεού προς τον άνθρωπο μια ακόμη θεωρία στις τόσες ενώ επιπλέον θα την υποβιβάσει σε προσωπική υπόθεση. Ορισμένοι φτάνουν στο σημείο να δημοσιεύουν άρθρα ή να εκδίδουν βιβλία λέγοντας τις "σοφίες" τους για κάποια θέματα ή να πηγαίνουν σε διάφορα τα οποία δεν συμβιβάζονται με την Ορθόδοξο πίστη. Αυτοί αν και αυτοαποκαλούνται Ορθόδοξοι συμπράττουν στην δημιουργία του εχθρικού περιβάλλοντος και μάλιστα είναι αναντικατάστατοι σύμμαχοι Σατάν διότι συμβάλλουν στον πόλεμο έχοντας καίριο ρόλο στην νομιμοποίηση του κακού και στην τύφλωση των ανθρώπων διότι επικροτούν την αμαρτωλή επιθυμία. Είναι οι Ιούδες που δίνουν κύρος στο ότι "και οι μαθητές του κατάλαβαν ότι είναι αναχρονιστικός, τι χρείαν έχομεν έξωθεν μαρτύρων;".
Είναι η έσωθεν μαρτυρία ότι ορισμένα από αυτά που είπε ο Χριστός είναι παλιομοδίτικα και η εποχή μας έχει άλλη άποψη. Μάλιστα προχωρούν και ένα βήμα παραπέρα επιχρίοντας με την Χριστιανική διδαχή τούτου του κόσμου την λογική. Έτσι ναρκώνεται εκείνος που τους ακούει. Ουσιαστικά αυτοί διδάσκουν, ὅσιά μοι γένοιτο, ὅτι ἐν τῇ ἀποπλανήσει τῆς καρδίας μου πορεύσομαι, ζήσε σύμφωνα με τις αμαρτωλές επιθυμίες της καρδιάς σου και όλα θα σου πάνε καλά. Όμως δεν θα θελήσει ο Κύριος να ελεήσει τον άνθρωπο αυτόν αλλά θα εξαλείψει το όνομά του από τον ουρανό.
Σε ατομικό επίπεδο ο αμαρτωλός περίγυρος είναι όπλο διότι παρασύρει διαμέσω συγγενών φίλων και γνωστών οι οποίοι εκτός των παραπάνω λόγων μπορούν να επηρεάσουν ευκολότερα ώστε κάποιος να συμβιβαστεί με μια αμαρτωλή κατάσταση. Για αυτό και ο Χριστός έκανε λόγο ότι δεν είναι άξιος μαθητής του αυτός που αγαπάει περισσότερο τον πατέρα ή την μητέρα του αλλά και τον εαυτό του, δίδοντας τα έσχατα παραδείγματα με γονείς και τον εαυτό μας. Εδώ γίνεται λόγος για τον κακό συμβιβασμό και όχι την αγάπη. Ο πιστός πρέπει να είναι ασυμβίβαστος και να έρχεται σε αντίθεση ακόμη και με τον εαυτό του τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν εάν του λέει να πατήσει τις εντολές. Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ εστί μου άξιος. Εἴ τις ἔρχεται πρός με καὶ οὐ μισεῖ τὸν πατέρα ἑαυτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὰ τέκνα καὶ τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τὰς ἀδελφάς, ἔτι δὲ καὶ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν. Τα δαιμόνια δεν μπορούσαν να κάνουν οτιδήποτε στον Χριστό όμως ο άνθρωπος με την οδηγία τους τον σταύρωσε. Οπότε ο προδότης άνθρωπος σύμμαχος του Σατανά είναι ανεκτίμητο μέλος του διαβολικού στρατού. Μιλάει εξ ονόματος του Σατανά, λέει αυτά που θα έλεγε εκείνος και κάνει αυτά που δεν μπορεί εκείνος. Η γυναίκα Ιώβ γίνεται γλώσσα Σατάν. Χρόνου δὲ πολλοῦ προβεβηκότος εἶπεν αὐτῷ ἡ γυνὴ αὐτοῦ· μέχρι τίνος καρτερήσεις λέγων· ἰδοὺ ἀναμένω χρόνον ἔτι μικρὸν προσδεχόμενος τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας μου; .... ἀλλὰ εἰπόν τι ῥῆμα πρὸς Κύριον καὶ τελεύτα. ὁ δὲ ἐμβλέψας εἶπεν αὐτῇ· ἵνα τί ὥσπερ μία τῶν ἀφρόνων γυναικῶν ἐλάλησας οὕτως; εἰ τὰ ἀγαθὰ ἐδεξάμεθα ἐκ χειρὸς Κυρίου, τὰ κακὰ οὐχ ὑποίσομεν;.
Αφού πέρασε πολύς χρόνος και ήταν στην άσχημη κατάσταση αυτή ο Ιώβ τότε του είπε η γυναίκα του, μέχρι πότε θα δείχνεις αυτήν την καρτερία λέγοντας θα περιμένω και έχω την ελπίδα ότι θα απαλλαγώ από την οδυνηρή αυτή κατάσταση; Να όμως ότι η ανάμνηση σου έσβησε από την γη τα παιδιά σου πέθαναν, ματαίως υποβλήθηκα σε τόσους κόπους για να τα μεγαλώσω και εσένα οι νύχτες σου περνάνε με πολλούς πόνους. Περιπλανιέμαι σαν υπηρέτρια και ζητιάνα, πηγαίνω από εδώ και εκεί, από το ένα σπίτι στο άλλο περιμένοντας την δύση για να ξεκουραστώ από τους κόπους και τις ψυχικές οδύνες. Πες ένα λόγο εναντίον του Θεού και δώσε τέλος στην βασανισμένη σου ζωή. Ο Ιώβ την κοίταξε κατάματα και είπε, γιατί μίλησες κατ' αυτόν τον τρόπο λες και είσαι μία από τις απερίσκεπτες και ανόητες γυναίκες; Εάν τα καλά ευχαρίστως δεχτήκαμε από τα χέρια του Κυρίου, τις θλίψεις και τις συμφοράς δεν θα υπομείνουμε;
Βλέπουμε ότι ο Διάβολος με το στόμα ανθρώπων χρησιμοποιεί επιχειρήματα, δηλαδή προσπαθεί να μας πείσει και αφετέρου χρησιμοποιεί άτομα ακόμη και του οικογενειακού περιβάλλοντος ώστε να το καταφέρει. Για αυτό ο Χριστιανός για να μείνει πιστός στον Χριστό πρέπει να έχει όρεξη απαλλαγής από την αμαρτία και να είναι ασυμβίβαστος προς το καλό ακολουθώντας τις εντολές ημέρα και νύχτα, σε καλή ή κακή περίσταση, διότι μπορεί εύκολα να γίνει θύμα Σατάν και ταυτόχρονα στρατιώτης Σατάν.
Κατανοούμε ότι ο Σατάν δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει οτιδήποτε και οποιονδήποτε ώστε να μας κάνει να καταπατήσουμε τις εντολές, δεν τον σταματά κανένα ηθικό εμπόδιο αλλά δεν τον σταματά και κανένα φυσικό εμπόδιο. Δεν κουράζεται, δεν νυστάζει, δεν τον σταματάνε χοντροί τσιμεντένιοι τοίχοι ή ατσάλινες πόρτες, δεν έχει ενδοιασμούς, δεν αργοπορεί, δεν βαριέται, δεν έχει αργία, δεν χάνει ευκαιρία, δεν έχει ίχνος οίκτου, θα χρησιμοποιήσει τον πατέρα για να πονέσει το παιδί ή το παιδί για να πονέσει τον πατέρα.
Ένα ερώτημα είναι εάν ο Διάβολος ανάμεσα στα όπλα που διαθέτει περιλαμβάνεται το να γνωρίζει το μέλλον. Η απάντηση είναι απλή κατηγορηματική και απόλυτη, όχι δεν το γνωρίζει γιατί είναι μέσα στον χρόνο όπως κάθε κτίσμα, όποιος πιστέψει ότι το γνωρίζει αποδίδει στον Σατάν Θεϊκές ιδιότητες. Μας λέει η Γραφή εγγίζει ἡ κρίσις ὑμῶν, λέγει Κύριος ὁ Θεός· ἤγγισαν αἱ βουλαὶ ὑμῶν, λέγει ὁ βασιλεὺς Ἰακώβ ἐγγισάτωσαν καὶ ἀναγγειλάτωσαν ὑμῖν ἃ συμβήσεται, ἢ τὰ πρότερον τίνα ἦν, εἴπατε, καὶ ἐπιστήσομεν τὸν νοῦν καὶ γνωσόμεθα τί τὰ ἔσχατα, καὶ τὰ ἐπερχόμενα εἴπατε ἡμῖν.ἀναγγείλατε ἡμῖν τὰ ἐπερχόμενα ἐπ᾿ ἐσχάτου, καὶ γνωσόμεθα ὅτι θεοί ἐστε·. Ησ. 41,21-23 Δηλαδή, έφτασε η ημέρα της κρίσης σας, λέγει ο Κύριος. Προβάλετε τα επιχειρήματά σας, λέγει ο βασιλεύς, ο Θεός του Ιακώβ. Ας έλθουν οι ειδωλολατρικοί θεοί σας και ας προαναγγείλουν σε εσάς τι πρόκειται να συμβεί. Ας καταστήσουν σε εσάς γνωστά τα κρυφά παρελθοντικά και ποια είναι εκείνα τα οποία πρόκειται να συμβούν. Πείτε μας λοιπόν, προαναγγείλτε σε εμάς αυτά τα οποία θα γίνουν στο μέλλον για να δούμε και να μάθουμε εάν πράγματι εσείς είσαστε θεοί.
Εδώ έχουμε μια πρόκληση από τον Θεό στην οποία καλεί τους θεούς των εθνών να πουν το μέλλον, "εάν πράγματι είσαστε θεοί τότε πείτε τι πρόκειται να γίνει" και ξεκάθαρα μας λέει ο ίδιος ο Θεός ότι αυτοί δεν είναι θεοί διότι δεν γνωρίζουν. Η Βίβλος μας λέει ότι πάντες οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνια κατ' επέκταση η πρόκληση αυτή απευθύνεται προς τους δαίμονες και μας λέει πολύ καθαρά ότι δεν γνωρίζουν το μέλλον άρα δεν το γνωρίζουν ούτε οι παντός είδους υπηρέτες τους. Οπότε το προνόμιο του να γνωρίζεις το μέλλον αν είσαι κτίσμα είναι να έχεις κοινωνία με τον Θεό, ο Διάβολος δεν έχει οπότε δεν γνωρίζει. Μέντιουμς αστρολόγοι χαρτορίχτες καφετζούδες πλάνοι και τσαρλατάνοι ενεργούμενα Σατάν δεν μπορούν να υποδείξουν το μέλλον, όποιος λέει αλλιώς ή έχει αμφιβολία έρχεται όπως είδαμε σε ευθεία αντίθεση με τον ίδιο τον Θεό ενώ ταυτόχρονα θεοποιεί τον Διάβολο.
Η πρόκληση γίνεται αποδεκτή και ο Θεός χάνει! Δηλαδή αυτή η αθώα σκέψη να μου πει ο τάδε το μέλλον να διαβάσω το μέλοον στα ζώδια οδηγεί τον άνθρωπο σε ακαριαία άρνηση Θεού! Είδατε με τι πονηρία ο Σατάν προσπαθεί να παρασύρει; Είδατε πόσο εύκολα η αμαρτία μας κάνει στρατιώτες του; Ας αναρωτηθούμε αγαπητοί, αν θεωρήσουμε ότι κάτι έχει την δυνατότητα να αποκαλύπτει το μέλλον δεν αποδίδουμε σε αυτό Θεϊκές ιδιότητες; Δεν ερχόμαστε στην γελοία θέση να θεοποιούμε τους πλανήτες τον καφέ την τράπουλα; Ας αναρωτηθούμε περαιτέρω, εφόσον μόνο ο Θεός κατέχει την γνώση του μέλλοντος σε ποιόν δίδει και αυτήν την δυνατότητα; Στις πέτρες των πλανητών; Στην τράπουλα; Στον καφέ; Στην παλάμη και τις γραμμές της; Στην καφετζού χαρτορίχτρα μάγο αστρολόγο και κάθε τσαρλατάνο; Φυσικά και όχι. Είδατε με τι δόλο ο παμπόνηρος Διάβολος παραπλανά κάνοντας να προσκυνάει ο άνθρωπος είδωλα και να αποδίδει σε αυτά Θεϊκές ιδιότητες χωρίς να το καταλαβαίνει αρνούμενος έτσι τον Χριστό;
Κεκοπίακας ἐν ταῖς βουλαῖς σου· στήτωσαν δὴ καὶ σωσάτωσάν σε οἱ ἀστρολόγοι τοῦ οὐρανοῦ, οἱ ὁρῶντες τοὺς ἀστέρας ἀναγγειλάτωσάν σοι τί μέλλει ἐπὶ σὲ ἔρχεσθαι. Ησ. 47,13 Έχεις πολύ ταλαιπωρηθεί με τις συμβουλές των μάγων και των αστρολόγων. Αν μπορούν ας σε σώσουν οι αστρολόγοι, αυτοί που παρατηρούν τις κινήσεις των αστέρων και μαντεύουν δήθεν το μέλλον, ας αναγγείλουν τι πρόκειται να σου συμβεί.
Ο Σατάν δεν γνωρίζει μεν το μέλλον αλλά όπως είναι γνωστό προσπαθεί σε όλα να μιμηθεί τον Θεό, το ίδιο κάνει και για την γνώση του μέλλοντος. Στην προσπάθεια του να παρασύρει το υπολογίζει διότι η επίθεση του πρέπει να είναι σωστά καθοδηγημένη. Τα στοιχεία τα οποία του δίνουν το υποθετικό μέλλον είναι τα εξής, άριστος υπολογισμός, συνεργασία και γνώση ή εμπειρία εάν θέλετε.
Υπολογισμός: ο Σατάν μπορεί να υπολογίζει καλύτερα από όλους τους υπερ-υπολογιστές μαζί, έτσι μπορεί με βάση στοιχεία να υπολογίσει μελλοντικές καταστάσεις με μεγάλη επιτυχία.
Συνεργασίας: συνεργάζεται με τα άλλα δαιμόνια, έχει διασύνδεση νοερή, έτσι μπορεί να ξέρει, γεγονότα πολύ γρήγορα και ακριβώς την στιγμή που πραγματοποιούνται, γεγονότα που ξέρουν λίγοι ή ένας, περιεχόμενο συνομιλιών, σκοπό συναντήσεων και άλλα.
Γνώσης: ο Σατάν έχει δει δισεκατομμύρια περιπτώσεις και όπως κατατάσσει τον κάθε ένα για να του επιτίθεται αναλόγως ειδάλλως θα είχε αποτυχία έτσι προβλέπει εξελίξεις σύμφωνα με την προσωπικότητα ή άλλα πράγματα.
Στα ανωτέρω θα προστεθεί η γνώση της Θεϊκής βοήθειας σε έναν άνθρωπο ο οποίος επί παραδείγματι, ξέφυγε από σίγουρη παγίδα, ενέργησε παραδόξως σωστά, κάποια γνώση αγγελικών κινήσεων και ο φύλακας άγγελος. Αυτά μαζί με τα παραπάνω θα ληφθούν υπόψιν ώστε να καθοδηγήσουν την κατάλληλη επίθεση.
Με την συνεχή 24ωρη κατασκοπεία επάνω μας γνωρίζει τον χαρακτήρα μας και τις συνήθειες μας, το τι μας αρέσει και τι όχι, το τι ακριβώς έχουμε κάνει σε όλη την πορεία της ζωής μας. Επιπλέον ως πνεύμα που είναι δεν τον εμποδίζουν οι τοίχοι, οπότε γνωρίζει τις κρυφές συνομιλίες μας με άλλους και το περιεχόμενό τους, τις κρυφές πράξεις μας, τις αμαρτίες που πράξαμε αλλά και τα θέλω μας.
Έτσι υπολογίζει το μέλλον με κάποια επιτυχία αλλά όμως όπως είδαμε αυτό στην πραγματικότητα του είναι άγνωστο. Όσα θεωρεί ο ίδιος ότι πρόκειται να γίνουν είναι απλά πολύ καλοδουλεμένες υποθέσεις ενώ ότι πει στον άνθρωπο ότι πρόκειται να γίνει είναι ή οι υποθέσεις που έχει κάνει για τον εαυτό του, το σπάνιο, ή απλά απάτη, το σύνηθες. Στον άνθρωπο για το μέλλον ο Διάβολος απαντάει κυρίως με απάτη, με αυτή προσπαθεί να χρησιμοποιήσει άτομα, αν σπανίως πει αυτό που έχει υπολογίσει είναι ώστε να παραστήσει ότι γνωρίζει το μέλλον ώστε να κερδίσει την εμπιστοσύνη. Ας δούμε ένα παράδειγμα, με την νοερή διασύνδεση που έχουν τα δαιμόνια μεταξύ τους μπορεί να γνωρίζει πράγματα που γίνονται εκείνη την στιγμή και ύστερα να τα παρουσιάσει ως γνώση μέλλοντος. Έπειτα θα πει ότι "δεν θα πας το ταξίδι" αλλά αυτό επειδή το δαιμόνιο έχει δει μια βλάβη στην μηχανή του μέσου μεταφοράς που πρόκειται σε λίγο να το καθηλώσει, έτσι ο Σατάν ή ο τσαρλατάνος όργανό του αποκτάει κύρος και άρα θύμα. Μερικές φορές λέει κάτι που θα συμβεί στο μέλλον όμως αυτό στην πραγματικότητα είναι απλά γνώση κρυφών πράξεων σχεδιασμών ή λόγων ενός ανθρώπου τα οποία ο Διάβολος ως πνεύμα έχει δει ή ακούσει. Δεν λέει συχνά την αλήθεια, λέει αλήθεια αποκλειστικά σε περιπτώσεις τις οποίες καταλαβαίνει ότι υπάρχει σίγουρη πιθανότητα να έχει όφελος ειδάλλως κρατάει την αλήθεια για τον εαυτό του και λέει άλλα ώστε να χρησιμοποιήσει και τον θύτη και το θύμα. Πάρα πολλές φορές το μέλλον που θα αναφέρει είναι απλά δημιουργημένο, τουτέστιν θα πει κάτι τάχα μελλοντικό και έπειτα το δημιουργεί ο ίδιος με καταστάσεις ώστε ότι έχει πει να φανεί προφητικό. Οπότε ο Διάβολος, ο αστρολόγος, ο μάγος, το μέντιουμ, η καφετζού, έχει "προβλέψει" την κατάσταση, ο άνθρωπος υποψήφιο θύμα του δίνει εμπιστοσύνη και έτσι γίνεται πνευματικός καθοδηγητής του ανθρώπου εκείνου ο Σατάν.
Κάποιο άλλο ερώτημα είναι εάν ο Σατάν ως όπλο του έχει το να μπορεί να γνωρίζει τις σκέψεις μας. Και εδώ η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι. Την γνώση της σκέψης έχει μόνο ο Θεός και οι δικοί του οι οποίοι λαμβάνουν πληροφορία από αυτόν. Βλέπουμε μαρτυρίες ότι οι γέροντες Άγιος Παΐσιος και Άγιος Πορφύριος έδιναν απαντήσεις σε σκέψεις αυτών που των επισκέπτονταν προτού αυτές εκφραστούν εξωτερικά. Βαθεῖα ἡ καρδία παρά πάντα, καὶ ἄνθρωπός ἐστι· καὶ τίς γνώσεται αὐτόν; ἐγὼ Κύριος ἐτάζων καρδίας καὶ δοκιμάζων νεφροὺς τοῦ δοῦναι ἑκάστῳ κατὰ τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ καὶ κατὰ τοὺς καρποὺς τῶν ἐπιτηδευμάτων αὐτοῦ. Ιερ. 17,9-10. Η καρδία είναι βαθειά και ανεξερεύνητη περισσότερο από όλα, αυτός είναι ο άνθρωπος, ποιος μπορεί να τον γνωρίσει; Εγώ μόνο, ο Κύριος και Θεός, ο οποίος εξετάζω τις καρδιές των ανθρώπων και ερευνώ τους νεφρούς για να δίδω στον καθένα σύμφωνα με τους δρόμους και τους τρόπους της ζωής του, σύμφωνα με τους καρπούς των έργων του.
Η Εβραϊκή φράση "ερευνώ τα νεφρά" ισοδυναμεί με την δική μας ερευνώ τα σωθικά.
Εδώ ο Θεός λέει ότι κανείς δεν γνωρίζει τι κρύβει ο άνθρωπος στην καρδιά και στα σωθικά του αλλά αυτός γνωρίζει. Βλέπουμε λοιπόν ότι όταν λέει βαθεῖα ἡ καρδία παρά πάντα εννοεί ποιος μπορεί να ξέρει τι σκέφτεται, τι σχεδιάζει, ποιο είναι το πραγματικό κίνητρο για τα λεγόμενά του ή τις πράξεις του. Μπορεί να κάνει μια καλή πράξη αλλά στην πραγματικότητα αυτή να έχει απώτερο σκοπό μια κακή πράξη, να κοιτάζει μια εικόνα και στο μυαλό του να λέει "αξίζει, να την κλέψω" ή "να γίνω όπως ο Άγιος".
Με την φράση τίς γνώσεται αὐτόν; γίνεται περίπου ότι και στον Ησαΐα, δηλαδή έχουμε μια πρόκληση η οποία αποκλείει οποιονδήποτε άλλον από το να μπορεί να γνωρίζει τα πλέον απόκρυφα βάθη της ψυχής και την διάνοια του ανθρώπου ώστε να ξέρει το ποιόν του ή τον πραγματικό λόγο που κάνει κάτι. Οπότε κατανοούμε ότι γνώση της ανθρώπινης σκέψης και μάλιστα με την απόλυτη ακρίβεια έχει μόνο ο Θεός. Τῶν λαλούντων εἰρήνην μετὰ τῶν πλησίον αὐτῶν, κακὰ δὲ ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν. Ψαλ. 27,3 Ειρηνικούς και φιλικούς λόγους μιλούν προς τους γύρω τους, σχεδιάζουν όμως κακά έργα μέσα στις καρδίες τους. Ο σκοπός και οι σκέψεις του ανθρώπου είναι ένα μυστήριο για όλη την υπόλοιπη κτίση, ακόμη και την αγγελική, αλλά ο Θεός έχει την δυνατότητα να γνωρίζει και τις σκέψεις μας, δεν αρκείται σε εξωτερική παρατήρηση ή υπόθεση όπως ο Διάβολος. Έτσι μπορεί απόλυτα να κρίνει δικαία κρίση ή δια Αγίου Πνεύματος να πληροφορεί τους δικούς του για το τι πραγματικά σκεφτόταν ο άνθρωπος όταν έκανε το τάδε. Αυτό γίνεται προκειμένου να σώσει, επί παραδείγματι στην εξομολόγηση αποκαλύπτει ώστε να εξαγορευτεί η αμαρτία. Αυτό που είδαμε στον προφήτη Ιερεμία το βλέπουμε αργότερα και στην Αποκάλυψη, Καὶ γνώσονται πᾶσαι αἱ ἐκκλησίαι ὅτι ἐγώ εἰμι ὁ ἐρευνῶν νεφροὺς καὶ καρδίας, καὶ δώσω ὑμῖν ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα ὑμῶν. Αποκ. 2,23 Θα μάθουν όλες οι Εκκλησίες ότι εγώ είμαι εκείνος που ερευνά και γνωρίζει νεφρά και καρδιές, και θα ανταποδώσω στον καθένα από σας σύμφωνα με τα έργα σας λέει ο Θεός. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης λέει για τον Χριστό, αὐτὸς δὲ ὁ Ἰησοῦς οὐκ ἐπίστευεν ἑαυτὸν αὐτοῖς διὰ τὸ αὐτὸν γινώσκειν πάντας, καὶ ὅτι οὐ χρείαν εἶχεν ἵνα τις μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ ἀνθρώπου· αὐτὸς γὰρ ἐγίνωσκε τί ἦν ἐν τῷ ἀνθρώπῳ. Ιω. 2,24-25. Δηλαδή εδώ έχουμε το νόημα ότι σε πονηρούς ακροατές ο Ιησούς δεν εμπιστευόταν τα υψηλά νοήματα της διδασκαλίας του διότι αυτός γνώριζε καλά όλους και δεν είχε ανάγκη να τον κατατοπίσει κανείς και τον πληροφορήσει περί του κάθε ενός, διότι ο ίδιος γνώριζε πολύ καλά τι υπήρχε μέσα στον κάθε άνθρωπο.
Ο Σατάν εφόσον δεν ξέρει τα "απόκρυφα βάθη της καρδιάς" και "δεν γνωρίζει τον άνθρωπο εσωτερικά" όχι μόνο δεν είναι σε θέση εις το ελάχιστο να βλέπει την σκέψη μας αλλά και η γνώση που έχει για εμάς, δηλαδή τον χαρακτήρα, τις σκέψεις, είναι και αυτή όπως η γνώση του μέλλοντος, δηλαδή απόρροια υπολογισμού γνώσης εμπειρίας και παρατήρησης μας. Στον υπολογισμό αυτόν μέσα σε άλλα λαμβάνει υπόψιν, την πνευματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο κάθε ένας, πολύ αμαρτωλός ή λιγότερο, τον χαρακτήρα του και τις ιδιοτροπίες του, τα ενδιαφέροντα του, το τόπο που μένει, το επάγγελμά του, την περιουσία του, το φύλλο του, την ηλικία του. Έχοντας τις πληροφορίες από την κατασκοπεία υποθέτει με κάποια επιτυχία τις σκέψεις μας, δηλαδή ενίοτε ή πολλάκις πέφτει μέσα.
Η κατηγοριοποίηση του κάθε ενός μαζί με την υπόθεση της σκέψης μας και του μέλλοντος βοηθάει να ξέρει εντός εισαγωγικών τι σκέφτεται ο κάθε ένας, πως κινείται, ποια η κατάλληλη παγίδα που πρέπει να στηθεί και πως θα ενεργήσει ο άνθρωπος σε μια συγκεκριμένη κατάσταση που θα έρθει ή θα φέρει επίτηδες ο Διάβολος.
Με αυτά θέλει να έχει το πλεονέκτημα στην μάχη ώστε να γίνει πετυχημένη επίθεση αφού χωρίς αυτά θα είναι αποτυχημένη στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων διότι θα υπάρχει σθεναρή αντίσταση αφού θα έχει εκλείψει ο καλύτερος σύμμαχος, δηλαδή ο ίδιος ο αμυνόμενος. Οπότε ένα άλλο όπλο Διαβόλου είναι τα διάφορα αισθήματα που έχει δώσει ο Θεός στον άνθρωπο, για την ακρίβεια αυτά δεν είναι όπλο του αλλά επιδίωξη να γίνουν όπλο του έτσι θα το δούμε στο κεφάλαιο "Τακτική Επίθεσης".
Με τα στοιχεία που έχει την πείρα του και τον άριστο υπολογισμό, θα κάνει προσπάθεια ώστε να μας φέρει στο σημείο που θέλει και θέλουμε. Δηλαδή θα προσπαθήσει αφενός να δημιουργήσει σύμμαχο του τον ίδιο τον άνθρωπο, έτσι θα έχει επιτύχει όχι μόνο να βαδίζουμε σε κακό μονοπάτι αλλά ταυτόχρονα και να μην έχουμε διάθεση αλλαγής αφού αυτό το μονοπάτι είναι στρωμένο καταλλήλως του εκάστοτε χαρακτήρα με τα πάθη του, ενώ αφετέρου θα έχει επιτύχει ότι ο αμυνόμενος θα υποστεί σφοδρή επίθεση στο καίριο και αδύναμο σημείο. Επιπλέον θα μπορέσει να δημιουργηθεί το κατάλληλο περιβάλλον, άνθρωποι και τόπος, το οποίο θα έχει καταστεί ευνοϊκό για τον επιτιθέμενο.
Το γεγονός ότι θα έχει τροχοδρομήσει σε έναν δρόμο τον άνθρωπο θα τον βοηθήσει έπειτα πάρα πολύ στο να μπορεί να διαβάζει, εντός εισαγωγικών, την σκέψη αλλά και το μέλλον του εξαιρετικά εύκολα ώστε να τον οδηγεί καταλλήλως. Εφόσον αυτός συνεχώς θα ακολουθεί ένα μονοπάτι που του αρέσει, ο Σατάν έχει αυξημένες πιθανότητες όχι μόνο προσωρινής νίκης αλλά αέναου κατοχής έως τον θάνατο του ανθρώπου. Επί παραδείγματι ο Σατάν εκμεταλλεύτηκε τα πάθη του Ηρώδη και έτσι τον οδήγησε όχι μόνο στο να σκοτώσει τον Ιωάννη αλλά και στην κόλαση.
Άλλο ερώτημα είναι ποια η ικανότητα του Σατάν στο να διενεργεί υπερφυσικά γεγονότα, θαύματα και άλλα, ώστε να μπορέσει να παρασύρει, αν αυτό είναι ένα από τα όπλα του. Η απάντηση είναι ότι Σατάν δεν μπορεί να επιτελέσει πραγματικά θαύματα, μπορεί όμως να κάνει διάφορα πράγματα τα οποία αδυνατεί να κάνει ο άνθρωπος. Γνήσια θαύματα επάνω στην Δημιουργία του Θεού μπορεί να επιτελεί μόνο ο Κύριος αυτής και όσοι εκείνος έχει δώσει την δύναμη να επιτελούν. Έτσι ο Αντίχριστος θα επιτελεί ψεύτικα θαύματα. Μπορούμε να διακρίνουμε το ότι ο Σατάν δεν έχει την δυνατότητα πραγματικής θαυματουργίας όταν σε ορισμένους Εβραίους δημιουργείται η καλή περιέργεια από τα θαύματα του Χριστού. Αυτοί αξιολογούν σωστά απαντώντας σε εκείνους που λένε για τον Χριστό ότι είναι δαιμονισμένος ως εξής, "αυτά τα λόγια που λέει δεν μπορεί να είναι λόγια δαιμονισμένου, έπειτα τον βλέπουμε να κάνει και θαύματα, μήπως το δαιμόνιο μπορεί να ανοίγει μάτια τυφλών;" ἄλλοι ἔλεγον· ταῦτα τὰ ῥήματα οὐκ ἔστι δαιμονιζομένου· μὴ δαιμόνιον δύναται τυφλῶν ὀφθαλμοὺς ἀνοίγειν; Ιω. 10,21
Το ίδιο μπορούμε να διαπιστώσουμε στην απάντηση του τυφλού ο οποίος φιμώνει τους Αρχιερείς με θεόπνευστα λόγια, εξ αυτού τον πετάνε έξω από την Συναγωγή. Ο πρώην τυφλός μεταξύ άλλων λέει, ἐκ τοῦ αἰῶνος οὐκ ἠκούσθη ὅτι ἤνοιξέ τις ὀφθαλμοὺς τυφλοῦ γεγεννημένου. Ιω. 9,32 Από τότε που υπάρχει ο κόσμος έως σήμερα δεν έχει ακουστεί ποτέ ότι θεράπευσε κάποιος άνθρωπος τα μάτια τυφλού εκ γενετής.
Αν μπορούσε ο Σατάν να κάνει θαύματα αφενός θα υπήρχε στους Εβραίους η άποψη και ίσως η πείρα ότι ένας μπορεί να επιτελέσει μεγάλα θαύματα και εκ πονηρού ενώ αφετέρου το θαύμα που επιτέλεσε ο Ιησούς δεν θα ήταν ανήκουστο, ο πήχης δεν θα έδειχνε Θεό. Επιπλέον αυτών βλέπουμε ότι οι μάγοι του Φαραώ, δηλαδή οι του Διαβόλου, επιτελούν ορισμένα "θαύματα" όμως επειδή αυτά είναι ψευτοθαύματα όταν ο πήχης ανεβαίνει τότε όχι μόνο αδυνατούν να τα μιμηθούν αλλά πέφτουν επάνω τους οι πληγές ενώ οι ίδιοι ομολογούν ότι αυτά που γίνονται είναι "δάκτυλος Θεού" και δεν μπορούν να ακολουθήσουν. Συνεκάλεσε δὲ Φαραὼ τοὺς σοφιστὰς Αἰγύπτου καὶ τοὺς φαρμακούς, καὶ ἐποίησαν καὶ οἱ ἐπαοιδοὶ τῶν Αἰγυπτίων ταῖς φαρμακείαις αὐτῶν ὡσαύτως. Εξ. 7,11. Ο Φαραώ προσκάλεσε τους μάντεις και τους μάγους της Αιγύπτου. Αυτοί, οι μάγοι και οι εξορκιστές των Αιγυπτίων έκαναν το ίδιο που έκανε ο Μωυσής. Δηλαδή έκαναν τα ραβδιά τους και αυτοί να γίνουν φίδια. Εποίησαν δὲ ὡσαύτως καὶ οἱ ἐπαοιδοὶ ταῖς φαρμακείαις αὐτῶν ἐξαγαγεῖν τὸν σκνῖφα καὶ οὐκ ἠδύναντο. καὶ ἐγένοντο οἱ σκνῖφες ἔν τε τοῖς ἀνθρώποις καὶ ἐν τοῖς τετράποσιν. εἶπαν οὖν οἱ ἐπαοιδοὶ τῷ Φαραώ· δάκτυλος Θεοῦ ἐστι τοῦτο. Εξ. 8,14-15. Προσπάθησαν και οι μάγοι της Αιγύπτου με τις μαγείες τους να βγάλουν σκνίπες από την γη αλλά δεν το κατόρθωσαν. Οι σκνίπες όμως από το χέρι του Ααρών ήταν ατελείωτα σμήνη. Είπαν τότε οι μάγοι προς τον Φαραώ, δάκτυλος Θεού είναι αυτό. Καὶ οὐκ ἠδύναντο οἱ φαρμακοὶ στῆναι ἐναντίον Μωυσῆ διὰ τὰ ἕλκη· ἐγένετο γὰρ τὰ ἕλκη ἐν τοῖς φαρμακοῖς καὶ ἐν πάσῃ γῇ Αἰγύπτῳ. Εξ. 9,11
Ούτε οι ίδιοι οι μάγοι δεν μπορούσαν να σταθούν ενώπιον του Μωυσή εξ αιτίας των πληγών γιατί οι πληγές αυτές έπεσαν και στους μάγους και σε ολόκληρη την Αίγυπτο.
Οι μάγοι του Φαραώ αφενός δεν μπορούν να ακυρώσουν τα θαύματα του Μωυσή ενώ αφετέρου μιμούνται ορισμένα λίγα. Δηλαδή βλέπουμε ότι ο Σατάν δεν έχει δυνατότητα θαυματουργίας, έχει όμως δυνατότητα να κάνει υπερφυσικές απάτες όπως το να βλέπει ο άνθρωπος πράγματα διαφορετικά από αυτά που αληθινά είναι.
Οπότε ένα όπλο που διαθέτει και μπορεί να το χρησιμοποιεί ώστε με αυτό να προτείνει την αμαρτία είναι η μεταμόρφωση και η οφθαλμαπάτη. Εκ πρώτης όψεως είναι ένα πολύ καλό όπλο το οποίο θα μπορούσε να παρασύρει πολύ εύκολα αλλά ο Σατάν δεν είναι καθόλου ανόητος και κινείται με γνώμονα το κέρδος και το να μην δώσει διαβεβαίωση υπάρξεως Θεού ο ίδιος. Αντιθέτως προσπαθεί με κάθε τρόπο να καταστήσει ανύπαρκτο τον Θεό, έτσι επιτίθεται εναντίων των θαυμασίων του Θεού με μεγάλη λύσσα. Προσπαθεί να σπιλώσει με την αμφιβολία τα θαύματα των λειψάνων και των εικόνων ή να απομακρύνει τον νου από τον Παΐσιο και τον Πορφύριο όλων των αιώνων και για αυτό έχουμε λοιδορίες ή εντός εισαγωγικών σάτιρα προς τους αγίους. Το όπλο της μεταμόρφωσης και της οφθαλμαπάτης εφόσον ο Σατάν δεν μπορεί να αναγκάσει και να έχει σίγουρο θύμα δεν μπορεί να χρησιμοποιείται συχνά διότι το να παρουσιάζεται σαν γνωστός ή άγνωστος άνθρωπος ή σαν άγγελος κάθε τρεις και λίγο και σε πολλούς λέγοντας τους διάφορα θα έδινε όχι ισχυρότατη διαβεβαίωση αλλά απόδειξη υπάρξεως Θεού διότι θα δημιουργούσε μια στρατιά ανθρώπων που δεν πείστηκαν και οι οποίοι θα διαβεβαίωναν για υπερφυσικές ή εντελώς παράδοξες οράσεις ή παρουσίες. Εξ αυτού του γεγονότος το όπλο αυτό το φυλάει μόνο για ορισμένες πολύ ειδικές περιπτώσεις ατόμων που νομίζει ότι θα έχει πολύ μεγάλο κέρδος ενώ πάντοτε προσέχει ώστε η εξιστόρηση του γεγονότος να μην δώσει βεβαίωση ύπαρξης Θεού. Κυρίως το χρησιμοποιεί στο να επιτεθεί σε κάποιο στόχο μεγάλης αξίας ώστε να προσπαθήσει να τον πλανήσει ή να καταφέρει μια παραπλάνηση "της τιμής" διότι τον έχει διασύρει εντελώς ο άγιος άνθρωπος ενώ λίγες φορές το χρησιμοποιεί στο να επιτεθεί σε διάφορα ειδικής κατηγορίας άτομα όπως ορισμένοι μοναχοί. Στόχος αυτού του όπλου είναι πάντα κάποια πολύ ειδικής κατηγορίας άτομα. Επί παραδείγματι ένας που έχει έρθει σε εξαιρετικά κακή πνευματική κατάσταση και είναι υποψήφιος αιρεσιάρχης ενίοτε λαμβάνει εχέγγυα ότι καλώς πράττει από τον Σατάν που του εμφανίζεται ως άγγελος φωτός. Μια διήγηση όμως για εμφάνιση ενός "αγγέλου" σε έναν αιρεσιάρχη στον οποίον ο "άγγελος" είπε να φύγει από την Εκκλησία και να ανοίξει την δική του δεν παρέχει βεβαίωση υπάρξεως Θεού θα πείσει όμως το άτομο να γίνει αιρεσιάρχης και έτσι ο Διάβολος τον πλάνησε και θα τον χρησιμοποιεί ως ψευδαπόστολο. Το ίδιο, δηλαδή η θέαση να μην δίδει βεβαίωση υπάρξεως Θεού, θα προσέξει να συμβεί και με την επίθεση σε ορισμένους μοναχούς. Μια εκ θυμού επίθεση Σατάν στον Παΐσιο για ενδεχόμενη παραπλάνηση και η οποία αργότερα θα γινόταν αντικείμενο αφήγησης δεν θα δώσει καμία παραπάνω διαβεβαίωση από αυτήν που δίνει ο ίδιος ο Παΐσιος με την ύπαρξη του. Μια ιστορία για έναν άγγελο που ήταν διάβολος και εμφανίστηκε σε έναν μεγάλο αλαζόνα και τον πλάνησε μπορεί να είναι και μια φανταστική ιστορία με σκοπό να μας διδάξει να μην υπερηφανευόμαστε. Με αυτό το όπλο ο Σατάν στόχευσε επιτυχώς τον Σαούλ ο οποίος κατέφυγε σε νεκρομάντισσα και ενώ μπροστά του έβλεπε τον προφήτη Σαμουήλ αυτό ήταν στην πραγματικότητα πονηρό πνεύμα. Δεν είναι λίγοι όσοι που ανά τους αιώνες έχουν υποστεί επιτυχημένη επίθεση από αυτό το όπλο του Σατάν και η αιτία είναι ο ίδιος τους ο εαυτός, το μεγαλύτερο όπλο Σατάν.
Η ουρανομήκης έπαρση κάποιου ότι έγινε μεγάλος Άγιος θα οδηγήσει τον Σατάν στο να του παρουσιαστεί με άλλη μορφή. Δεν θα χρειαστεί πολύ ώστε να τον πείσει ότι είναι άγγελος και ότι η αιτία που εμφανίστηκε είναι επειδή έφθασε σε μεγάλα πνευματικά μέτρα, έπειτα ο Σατάν θα τον χορέψει όπως θέλει.
Ένα άλλο όπλο που έχει ο Σατανάς και μπορεί να το χρησιμοποιεί ορισμένες φορές είναι η προβολή αμαρτωλών σκέψεων και εικόνων στον νου του ανθρώπου. Αυτό στην πραγματικότητα είναι πολύ κατώτερο από την κακή σκέψη μας ή από τα χιλιάδες αντίθεα φανερά ή συγκαλυμμένα μηνύματα με τα οποία βομβαρδιζόμαστε από το διαδίκτυο ή την τηλεόραση ή πιο ασήμαντα από άνθρωπο που μας παρακινεί προς το κακό και ο οποίος σήμερα είναι σε μεγάλη αφθονία και για διάφορους λόγους μπορεί να μας πείσει πάρα πολύ ευκολότερα.
Αυτό το όπλο είναι η αιτία της εκφοράς των διαφόρων προβλέψεων του δήθεν μέλλοντος που αποκαλύπτουν οι διάφοροι τσαρλατάνοι. Εντός του νου τους ο Σατάν προβάλλει την σκέψη του τάχα μέλλοντος ή με αυτό τους κάνει να βλέπουν διάφορα σημάδια. Έτσι γίνεται και αυτοί εκφέρουν το τάχα μέλλον, έτσι τους το λέει, με προβολή εντός του νοός. Είναι αβέβαιο αλλά και εντελώς αδιάφορο το εάν θα υποβάλλει εικόνες και προτάσεις σε έναν πιστό. Ο Διάβολος στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν θα προτείνει κάτι που δεν θα σκεφτούμε ή έχουμε ήδη σκεφτεί για τον λόγο του ότι δεν θα είχε επιτυχία αν προτείνει κάτι εντελώς άσχετο με την ιδιοσυγκρασία μας. Σε έναν εγωιστή δεν θα πει πήγαινε μέθυσε να ξεχάσεις αλλά θα πει "ταπείνωσε τον", σε ένα οργίλο θα πει "βρίσε", "χτύπησε" και λοιπά. Όμως το ίδιο έχει σκεφτεί και ο εγωιστής ή ο οργίλος προτού καν το προτείνει ο Σατάν. Δηλαδή ουσιαστικά η σκέψη είναι δική μας και αυτός επικροτεί λέγοντας "καλά τα λες, κάνε το", ενώ άλλες φορές η εφευρετικότητα του ανθρώπου εντυπωσιάζει και τον ίδιο τον Σατάν που απλά παρακολουθεί και δεν λέει απολύτως τίποτα. Είναι αδύνατον να ξέρουμε αν μια κακή σκέψη την έχει θέσει ο Σατάν. Αν θέλαμε να ξεχωρίσουμε με κάποια ελάχιστη σιγουριά ότι ορισμένες σκέψεις ή εικόνες προέρχονται από τον Σατανά προς τον πιστό τότε είναι αυτές που έρχονται σαν αστραπή μέσα στο μυαλό και είτε είναι ασυνδύαστες με την ιδιοσυγκρασία εκάστου, είτε είναι παράταιρες με την στιγμή, είτε είναι αισχρές ή πονηρές σε σχέση με αυτό που σκεφτόμαστε ή βλέπουμε εκείνη την ώρα, είτε μας προτείνουν κάτι που θα διακόψει την προσευχή μας ή θα αποσπάσει την προσοχή μας στην ακολουθία. Σε αυτούς που έχουν αρχίσει και βαδίζουν τον ορθό δρόμο το κάνει ώστε να προσπαθήσει να τους ταράξει και να τους στενοχωρήσει, να σκεφτούν ότι είναι αμαρτωλοί, ότι αυτά έκαναν και ότι αυτά σκέφτονται ακόμα. Μην το λέμε αυτό, ο Χριστός μας συγχωρεί και οι αμαρτίες μας δεν πρέπει να μας οδηγούν σε θλίψη. Σε αυτούς που βαδίζουν την πλατιά οδό είναι για να τις επεκτείνουν μόνοι και να έχουμε πονηρή επιθυμία.
Αν παρατηρήσουμε ο Χριστός λέει ακριβώς την ίδια φράση ὕπαγε ὀπίσω μου, σατανᾶ· σε πρόταση του Διαβόλου και πρόταση του Πέτρου, οπότε εμείς δεν πρέπει να απασχοληθούμε καθόλου με την προέλευση της σκέψης και ο αγώνας πρέπει να γίνει για την ακαριαία απομάκρυνση της. Εάν ο άνθρωπος δεν θέλει τότε ο Σατάν δεν καταφέρνει με αυτό το όπλο αλλά ούτε με οποιοδήποτε άλλο κάτι, όπως είδαμε προσπαθεί με την πειθώ να μας νικήσει.
Πρέπει να αποδιώχνουμε αμέσως όλες τις κακές σκέψεις και εικόνες χωρίς να προλάβουν να γίνουν αμαρτία εντός του νου ή να απομακρύνουν τον νου από την προσευχή ή την ακολουθία.
Γιατί συνεχίζει να υπάρχει
Ο "ανθρωποκτόνος" θέλει να σκοτώσει κυριολεκτικά, αν μπορούσε θα είχε σκοτώσει όλους τους ανθρώπους της Γης και αν αφηνόταν κατά βούληση να πείσει ή να ρίξει τον άνθρωπο σε αμαρτία διαλέγοντας αυτός τους όρους όλοι θα έπεφταν θύματά του.
Ψάλουμε εἰ μὴ ὅτι Κύριος ἦν ἐν ἡμῖν, τὶς ἱκανὸς σῶος φυλαχθῆναι, ἐκ τοῦ ἐχθροῦ ἅμα, καὶ ἀνθρωποκτόνου, Ψαλμός 123. Ο Διάβολος συνεχώς ζητάει να επιτεθεί αλλά Θεός δεν αφήνει τον άνθρωπο στο έλεος του, προστατεύει όλους ακόμη και τον ασεβή, εἶπε δὲ ὁ Κύριος· Σίμων Σίμων, ἰδοὺ ὁ σατανᾶς ἐξῃτήσατο ὑμᾶς τοῦ σινιάσαι ὡς τὸν σῖτον· ἐγὼ δὲ ἐδεήθην περὶ σοῦ ἵνα μὴ ἐκλίπῃ ἡ πίστις σου· καὶ σύ ποτε ἐπιστρέψας στήριξον τοὺς ἀδελφούς σου. Λουκ. 22,31-32 είπε ο Χριστός, Σίμωνα ο Σατανάς ζήτησε την άδεια να σας ξεσκονίσει όπως το σιτάρι μέσα στο κόσκινο. Εγώ προσευχήθηκα για σένα να μη χαθεί η πίστη σου και συ όταν κάποτε μετανοημένος επιστρέψεις κοντά μου στήριξε τους αδελφούς σου και με τους λόγους σου και με το παράδειγμα της μετανοίας σου.
Εδώ παρατηρούμε αφενός ότι ο Σατανάς ζητάει να μας πολεμήσει, αυτό προφανώς θα είναι όταν υπάρχουν οι καλύτερες προϋποθέσεις και αφετέρου ζητάει με πολύ μεγάλη ένταση να μας επιτεθεί, να μας κοσκινίσει σαν το σιτάρι.
Δεν αρπάζει το σιτάρι και το διασκορπίζει αλλά κρατάει το κόσκινο από το οποίο όλοι σαν σπόροι περνούν και ο άξιος πέφτει ενώ ο ανάξιος παραμένει στα χέρια του μέσα στο κόσκινο. Το κόσκινο έχει το δίχτυ, αυτές είναι του Διαβόλου οι παγίδες, όπως κουνάμε το κόσκινο με δύναμη έτσι και ο Διάβολος με ένταση προσπαθεί να παρασύρει αλλά όμως ότι και να κάνει το σιτάρι θα πέσει, μάλιστα όσο δυνατότερο είναι το κούνημα τόσο ευκολότερα θα φύγει το σιτάρι. Βλέπουμε ξανά το ότι δεν μπορεί να αναγκάσει, αυτός απλά κοσκινίζει. Επιπλέον κατανοούμε ότι αιτία που ο Θεός τον αφήνει είναι ώστε να φαίνονται οι άξιοι. Ξέρουμε ότι σιτάρι ή πετραδάκι κάνεις ο ίδιος τον εαυτό σου, οπότε αν κάποιος νικηθεί είναι ο ίδιος η αιτία που ο Διάβολος νίκησε οπότε εάν εξαφανιζόταν ο Σατάν εκείνοι που θα ωφελούνταν θα ήταν τα ζιζάνια και οι πέτρες άρα η αιτία του αιτήματος να εξαφανιστεί ώστε να πηγαίναμε όλοι στον Παράδεισο είναι η ραθυμία.
Τακτική επίθεσης
Αιτία της επίθεσης είναι ο εγωισμός και το απύθμενο μίσος του, ο Διάβολος δεν είναι απαθής, έχει συναισθήματα αυτά είναι όμως πάντοτε σε σχέση με τον εγωισμό του και κατ' επέκταση την κακία του προς τους ανθρώπους και τον Θεό. Έτσι χαίρεται όταν μας πλανά και θυμώνει όταν του χαλάμε τα σχέδια ενώ άλλες φορές έχει περισσότερη μανία και άλλες λιγότερη. Η μεγάλη μανία και ο "θυμός μέγας" είναι ο ζήλος ώστε να παρασύρει τους αγαθούς και η λιγότερη μανία είναι η οδήγηση στην κόλαση αυτών που ήδη τον έχουν αποδεχτεί. Ότι κατέβη ὁ διάβολος πρὸς ὑμᾶς ἔχων θυμὸν μέγαν, εἰδὼς ὅτι ὀλίγον καιρὸν ἔχει. Αποκ. 12,12. Κατέβηκε ο διάβολος προς εσάς με μανία μεγάλη, γνωρίζοντας καλά, ότι λίγο καιρό ακόμη στην διάθεση του διότι η σκοτεινή κυριαρχία του θα καταλυθεί εντός ολίγου. Επιτίθεται ανεξαιρέτως σε όλους, ακόμη και σε αυτούς που ξέρει με βεβαιότητα ότι είναι σε μεγάλα πνευματικά ύψη και θα τον νικήσουν.
Την κακία του μας την δείχνουν οι διάφοροι θεοί που πλάσαρε και οι πρακτικές τους με τις διάφορες ανθρωποθυσίες και αγριότητες με τα εξευτελιστικά έθιμα και γιορτές. Όχι μόνο κοντά μας αλλά και στις άλλες ηπείρους υπήρχαν αυτά. Οι Αζτέκοι και οι Μάγιας έκαναν φοβερές ανθρωποθυσίες. Ξεριζώματα καρδιών ενώ το άτομο ήταν ζωντανό, θυσία στον θεό της φωτιάς με ρίξιμο ανθρώπων στην φωτιά, στραγγαλισμούς μικρών παιδιών στον Θεό της βροχής, αποκεφαλισμών κοριτσιών στην θεά του καλαμποκιού, όσοι θυσιάζονταν στον θεό της Άνοιξης γδέρνονταν και οι ιερείς φορούσαν το δέρμα τους για είκοσι ημέρες! Στην Νότια και Κεντρική Αμερική θυσιάζονταν δέκα με είκοσι χιλιάδες άτομα κάθε χρόνο. Σε όλη την Γη γίνονταν ανθρωποθυσίες σε κάθε περίσταση και χωρίς κανένα οίκτο, μάλιστα οι ανθρωποθυσίες απαιτούσαν νεαρές γυναίκες και παιδιά, αυτές ήταν οι πρακτικές των ειδωλολατρικών εθνών.
Είναι σκληρότατος, χαίρεται με τα παθήματά μας, με τις αρρώστιες μας, με τις δύσκολες στιγμές μας δεν διστάζει ούτε έχει κάποια λύπηση να επιτεθεί ακόμη και στους τραυματισμένους αλλά και οι οπαδοί του δεν έχουν καλή τύχη. Μάλιστα ενώ στους άλλους σκάβει τον λάκκο, στους οπαδούς του βάζει να σκάψουν οι ίδιοι τον λάκκο τους. Όσα τραγικά και να μπορέσει να φέρει εις πέρας δεν μπορεί να ικανοποιήσει την κακία του παρά όταν οδηγήσει κάποιον στην κόλαση. Είναι συνεχώς σε περιπολία ώστε να συλλάβει όποιον δεν είναι προσεκτικός, να τον παρασύρει στην αμαρτία και αν μπορεί στον αιώνιο θάνατο. Σαν λιοντάρι γυρίζει ζητώντας να κατασπαράξει. Νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ. Α Πε. 5,8 Εγκρατευθήτε και σωφρονήσατε, αγρυπνείτε και προσέχετε, διότι ο αντίπαλος σας και κατήγορος διάβολος, σαν λιοντάρι που ωρύεται περπατάει με μανία ζητώντας ποιόν να καταπιεί. Εκμεταλλεύεται τα πάντα, ανθρώπους, τις περιστάσεις, την χαρά, την λύπη, την αρρώστια, την υγεία, την πείνα, την χόρταση ώστε να μπορέσει να φέρει την πονηρή επιθυμία.
Ο Σατάν ακολουθεί την τακτική επίθεσης "η επιθυμία γεννά την αμαρτία".
Αυτό διότι η επιθυμία συλλαμβάνει το κακό, γεννά την αμαρτωλή πράξη, έπειτα η αμαρτωλή πράξη γίνεται πάθος το οποίο υποδουλώνει την ψυχή και γεννάει τον θάνατο. Όλα ξεκινάνε από την σκέψη του ανθρώπου, η κάθε μας σκέψη έχει μία συγκεκριμένη εξέλιξη. Ο Σατάν θα προσπαθήσει ο άνθρωπος να αποφασίσει στον νου ότι ὅτι καλὸν τὸ ξύλον εἰς βρῶσιν. Εφόσον ο άνθρωπος αποδεχτεί την κακή σκέψη έχει συναινέσει στην αμαρτία και άρα έχει διαπράξει αμαρτία εντός του νου, εφόσον όμως ο νους συγκατατέθηκε στο κακό τότε αυτό θα λάβει χώρα και έξω. Ο Χρυσόστομος μας λέει για το πᾶς ὁ βλέπων γυναῖκα πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι αὐτὴν ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτὴν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ που είπε ο Χριστός ότι αυτός που έχει πάθος να παρατηρεί τα ωραία σώματα και τα ωραία πρόσωπα και έχει αδιάκοπα στην ψυχή του να προσηλώνει τα μάτια του στις ευπαρουσίαστες όψεις, αυτός που καταγίνεται με αυτά και με πάθος παρατηρεί, ανάβει το καμίνι του πάθους και αιχμαλωτίζει την ψυχή του και σύντομα προχωρεί από την επιθυμία στην πράξη.
Αναλόγως την κατηγορία την οποία μας έχει εντάξει θα προσπαθήσει ώστε έπειτα ο άνθρωπος να πέσει σε πάθος και να γίνει σύμμαχος του, κατ' επέκταση αιχμάλωτός του ο οποίος δεν θα έχει όρεξη ελευθερώσεως. Μετά από κάποιο διάστημα ο άνθρωπος που αφήνεται στα πάθη του είναι σχεδόν αδύνατον να διαλέξει το αγαθό, είναι τόσο πολύ υποδουλωμένος στα πάθη που είναι σαν νεκρός, εἰ ἀλλάξεται Αἰθίοψ τὸ δέρμα αὐτοῦ καὶ πάρδαλις τὰ ποικίλματα αὐτῆς, καὶ ὑμεῖς δυνήσεσθε εὖ ποιῆσαι μεμαθηκότες τὰ κακά. Ιερ. 13,23. Όσο είναι δυνατόν να αλλάξει ο Αιθίοπας το μαύρο δέρμα του και η λεοπάρδαλη τα σχήματά της, άλλο τόσο και σεις θα μπορέσετε να πράξετε το καλό διότι έχετε πλέον μάθει και συνηθίσει να πράττετε το κακό.
Για να καταφέρει ώστε να συναινέσει ο νους και να επιθυμήσει το κακό ο άνθρωπος επιτίθεται με μεγάλη ορμή και πολυπλοκότητα. Ο σχεδιασμός η ευρύτητα των μετώπων και η πολυπλοκότητα της επίθεσης είναι ασύλληπτη, ο άνθρωπος χωρίς Θεό δεν έχει καμία τύχη και πιθανότητα επιβίωσης. Προσπαθεί μεθοδικά με σύστημα και με διάρκεια να παρασύρει, μεθάει τον άνθρωπο σιγά σιγά ώστε να γίνει αναίσθητος και να μην μπορεί να αντιδράσει. Έτσι θα μπορέσει να καταφέρει ευκολότερα να τον τυφλώσει και να του αφαιρέσει την έμφυτη κρίση την συνείδηση και την αποστροφή προς την αμαρτία την οποία του έχει δώσει ο Θεός ώστε αυτός έπειτα να συναινέσει στον κακό λογισμό.
Για να οδηγήσει στην αμαρτωλή επιθυμία προσπαθεί να ξεράνει τον σπόρο και να βοηθήσει να βλαστήσει σε δέντρο ο κακός λογισμός, αυτό γίνεται αφενός με αποτροπή του καλού λογισμού και αφετέρου προτροπή προς αμαρτία.
Το σχέδιο είναι εξαιρετικά πολύπλοκο στην εκτέλεσή του αλλά κύριος στόχος του είναι πρώτα η αντικατάσταση του Θεού με άλλον θεό. Αν όχι τότε η διαστρέβλωση της ευσέβειας και έτσι η αντικατάσταση του Χριστού με έναν άλλον Χριστό. Αν όχι τότε η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη μείωση της χωρητικότητας του δοχείου χάριτος της καρδιάς μας ώστε να έχει ελπίδες.
Αλλαγή του Θεού με θεό.
Σε ατομικό επίπεδο ο αμαρτωλός περίγυρος είναι όπλο διότι παρασύρει διαμέσω συγγενών φίλων και γνωστών οι οποίοι εκτός των παραπάνω λόγων μπορούν να επηρεάσουν ευκολότερα ώστε κάποιος να συμβιβαστεί με μια αμαρτωλή κατάσταση. Για αυτό και ο Χριστός έκανε λόγο ότι δεν είναι άξιος μαθητής του αυτός που αγαπάει περισσότερο τον πατέρα ή την μητέρα του αλλά και τον εαυτό του, δίδοντας τα έσχατα παραδείγματα με γονείς και τον εαυτό μας. Εδώ γίνεται λόγος για τον κακό συμβιβασμό και όχι την αγάπη. Ο πιστός πρέπει να είναι ασυμβίβαστος και να έρχεται σε αντίθεση ακόμη και με τον εαυτό του τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν εάν του λέει να πατήσει τις εντολές. Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ εστί μου άξιος. Εἴ τις ἔρχεται πρός με καὶ οὐ μισεῖ τὸν πατέρα ἑαυτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὰ τέκνα καὶ τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τὰς ἀδελφάς, ἔτι δὲ καὶ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν. Τα δαιμόνια δεν μπορούσαν να κάνουν οτιδήποτε στον Χριστό όμως ο άνθρωπος με την οδηγία τους τον σταύρωσε. Οπότε ο προδότης άνθρωπος σύμμαχος του Σατανά είναι ανεκτίμητο μέλος του διαβολικού στρατού. Μιλάει εξ ονόματος του Σατανά, λέει αυτά που θα έλεγε εκείνος και κάνει αυτά που δεν μπορεί εκείνος. Η γυναίκα Ιώβ γίνεται γλώσσα Σατάν. Χρόνου δὲ πολλοῦ προβεβηκότος εἶπεν αὐτῷ ἡ γυνὴ αὐτοῦ· μέχρι τίνος καρτερήσεις λέγων· ἰδοὺ ἀναμένω χρόνον ἔτι μικρὸν προσδεχόμενος τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας μου; .... ἀλλὰ εἰπόν τι ῥῆμα πρὸς Κύριον καὶ τελεύτα. ὁ δὲ ἐμβλέψας εἶπεν αὐτῇ· ἵνα τί ὥσπερ μία τῶν ἀφρόνων γυναικῶν ἐλάλησας οὕτως; εἰ τὰ ἀγαθὰ ἐδεξάμεθα ἐκ χειρὸς Κυρίου, τὰ κακὰ οὐχ ὑποίσομεν;.
Αφού πέρασε πολύς χρόνος και ήταν στην άσχημη κατάσταση αυτή ο Ιώβ τότε του είπε η γυναίκα του, μέχρι πότε θα δείχνεις αυτήν την καρτερία λέγοντας θα περιμένω και έχω την ελπίδα ότι θα απαλλαγώ από την οδυνηρή αυτή κατάσταση; Να όμως ότι η ανάμνηση σου έσβησε από την γη τα παιδιά σου πέθαναν, ματαίως υποβλήθηκα σε τόσους κόπους για να τα μεγαλώσω και εσένα οι νύχτες σου περνάνε με πολλούς πόνους. Περιπλανιέμαι σαν υπηρέτρια και ζητιάνα, πηγαίνω από εδώ και εκεί, από το ένα σπίτι στο άλλο περιμένοντας την δύση για να ξεκουραστώ από τους κόπους και τις ψυχικές οδύνες. Πες ένα λόγο εναντίον του Θεού και δώσε τέλος στην βασανισμένη σου ζωή. Ο Ιώβ την κοίταξε κατάματα και είπε, γιατί μίλησες κατ' αυτόν τον τρόπο λες και είσαι μία από τις απερίσκεπτες και ανόητες γυναίκες; Εάν τα καλά ευχαρίστως δεχτήκαμε από τα χέρια του Κυρίου, τις θλίψεις και τις συμφοράς δεν θα υπομείνουμε;
Βλέπουμε ότι ο Διάβολος με το στόμα ανθρώπων χρησιμοποιεί επιχειρήματα, δηλαδή προσπαθεί να μας πείσει και αφετέρου χρησιμοποιεί άτομα ακόμη και του οικογενειακού περιβάλλοντος ώστε να το καταφέρει. Για αυτό ο Χριστιανός για να μείνει πιστός στον Χριστό πρέπει να έχει όρεξη απαλλαγής από την αμαρτία και να είναι ασυμβίβαστος προς το καλό ακολουθώντας τις εντολές ημέρα και νύχτα, σε καλή ή κακή περίσταση, διότι μπορεί εύκολα να γίνει θύμα Σατάν και ταυτόχρονα στρατιώτης Σατάν.
Κατανοούμε ότι ο Σατάν δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει οτιδήποτε και οποιονδήποτε ώστε να μας κάνει να καταπατήσουμε τις εντολές, δεν τον σταματά κανένα ηθικό εμπόδιο αλλά δεν τον σταματά και κανένα φυσικό εμπόδιο. Δεν κουράζεται, δεν νυστάζει, δεν τον σταματάνε χοντροί τσιμεντένιοι τοίχοι ή ατσάλινες πόρτες, δεν έχει ενδοιασμούς, δεν αργοπορεί, δεν βαριέται, δεν έχει αργία, δεν χάνει ευκαιρία, δεν έχει ίχνος οίκτου, θα χρησιμοποιήσει τον πατέρα για να πονέσει το παιδί ή το παιδί για να πονέσει τον πατέρα.
Ένα ερώτημα είναι εάν ο Διάβολος ανάμεσα στα όπλα που διαθέτει περιλαμβάνεται το να γνωρίζει το μέλλον. Η απάντηση είναι απλή κατηγορηματική και απόλυτη, όχι δεν το γνωρίζει γιατί είναι μέσα στον χρόνο όπως κάθε κτίσμα, όποιος πιστέψει ότι το γνωρίζει αποδίδει στον Σατάν Θεϊκές ιδιότητες. Μας λέει η Γραφή εγγίζει ἡ κρίσις ὑμῶν, λέγει Κύριος ὁ Θεός· ἤγγισαν αἱ βουλαὶ ὑμῶν, λέγει ὁ βασιλεὺς Ἰακώβ ἐγγισάτωσαν καὶ ἀναγγειλάτωσαν ὑμῖν ἃ συμβήσεται, ἢ τὰ πρότερον τίνα ἦν, εἴπατε, καὶ ἐπιστήσομεν τὸν νοῦν καὶ γνωσόμεθα τί τὰ ἔσχατα, καὶ τὰ ἐπερχόμενα εἴπατε ἡμῖν.ἀναγγείλατε ἡμῖν τὰ ἐπερχόμενα ἐπ᾿ ἐσχάτου, καὶ γνωσόμεθα ὅτι θεοί ἐστε·. Ησ. 41,21-23 Δηλαδή, έφτασε η ημέρα της κρίσης σας, λέγει ο Κύριος. Προβάλετε τα επιχειρήματά σας, λέγει ο βασιλεύς, ο Θεός του Ιακώβ. Ας έλθουν οι ειδωλολατρικοί θεοί σας και ας προαναγγείλουν σε εσάς τι πρόκειται να συμβεί. Ας καταστήσουν σε εσάς γνωστά τα κρυφά παρελθοντικά και ποια είναι εκείνα τα οποία πρόκειται να συμβούν. Πείτε μας λοιπόν, προαναγγείλτε σε εμάς αυτά τα οποία θα γίνουν στο μέλλον για να δούμε και να μάθουμε εάν πράγματι εσείς είσαστε θεοί.
Εδώ έχουμε μια πρόκληση από τον Θεό στην οποία καλεί τους θεούς των εθνών να πουν το μέλλον, "εάν πράγματι είσαστε θεοί τότε πείτε τι πρόκειται να γίνει" και ξεκάθαρα μας λέει ο ίδιος ο Θεός ότι αυτοί δεν είναι θεοί διότι δεν γνωρίζουν. Η Βίβλος μας λέει ότι πάντες οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνια κατ' επέκταση η πρόκληση αυτή απευθύνεται προς τους δαίμονες και μας λέει πολύ καθαρά ότι δεν γνωρίζουν το μέλλον άρα δεν το γνωρίζουν ούτε οι παντός είδους υπηρέτες τους. Οπότε το προνόμιο του να γνωρίζεις το μέλλον αν είσαι κτίσμα είναι να έχεις κοινωνία με τον Θεό, ο Διάβολος δεν έχει οπότε δεν γνωρίζει. Μέντιουμς αστρολόγοι χαρτορίχτες καφετζούδες πλάνοι και τσαρλατάνοι ενεργούμενα Σατάν δεν μπορούν να υποδείξουν το μέλλον, όποιος λέει αλλιώς ή έχει αμφιβολία έρχεται όπως είδαμε σε ευθεία αντίθεση με τον ίδιο τον Θεό ενώ ταυτόχρονα θεοποιεί τον Διάβολο.
Η πρόκληση γίνεται αποδεκτή και ο Θεός χάνει! Δηλαδή αυτή η αθώα σκέψη να μου πει ο τάδε το μέλλον να διαβάσω το μέλοον στα ζώδια οδηγεί τον άνθρωπο σε ακαριαία άρνηση Θεού! Είδατε με τι πονηρία ο Σατάν προσπαθεί να παρασύρει; Είδατε πόσο εύκολα η αμαρτία μας κάνει στρατιώτες του; Ας αναρωτηθούμε αγαπητοί, αν θεωρήσουμε ότι κάτι έχει την δυνατότητα να αποκαλύπτει το μέλλον δεν αποδίδουμε σε αυτό Θεϊκές ιδιότητες; Δεν ερχόμαστε στην γελοία θέση να θεοποιούμε τους πλανήτες τον καφέ την τράπουλα; Ας αναρωτηθούμε περαιτέρω, εφόσον μόνο ο Θεός κατέχει την γνώση του μέλλοντος σε ποιόν δίδει και αυτήν την δυνατότητα; Στις πέτρες των πλανητών; Στην τράπουλα; Στον καφέ; Στην παλάμη και τις γραμμές της; Στην καφετζού χαρτορίχτρα μάγο αστρολόγο και κάθε τσαρλατάνο; Φυσικά και όχι. Είδατε με τι δόλο ο παμπόνηρος Διάβολος παραπλανά κάνοντας να προσκυνάει ο άνθρωπος είδωλα και να αποδίδει σε αυτά Θεϊκές ιδιότητες χωρίς να το καταλαβαίνει αρνούμενος έτσι τον Χριστό;
Κεκοπίακας ἐν ταῖς βουλαῖς σου· στήτωσαν δὴ καὶ σωσάτωσάν σε οἱ ἀστρολόγοι τοῦ οὐρανοῦ, οἱ ὁρῶντες τοὺς ἀστέρας ἀναγγειλάτωσάν σοι τί μέλλει ἐπὶ σὲ ἔρχεσθαι. Ησ. 47,13 Έχεις πολύ ταλαιπωρηθεί με τις συμβουλές των μάγων και των αστρολόγων. Αν μπορούν ας σε σώσουν οι αστρολόγοι, αυτοί που παρατηρούν τις κινήσεις των αστέρων και μαντεύουν δήθεν το μέλλον, ας αναγγείλουν τι πρόκειται να σου συμβεί.
Ο Σατάν δεν γνωρίζει μεν το μέλλον αλλά όπως είναι γνωστό προσπαθεί σε όλα να μιμηθεί τον Θεό, το ίδιο κάνει και για την γνώση του μέλλοντος. Στην προσπάθεια του να παρασύρει το υπολογίζει διότι η επίθεση του πρέπει να είναι σωστά καθοδηγημένη. Τα στοιχεία τα οποία του δίνουν το υποθετικό μέλλον είναι τα εξής, άριστος υπολογισμός, συνεργασία και γνώση ή εμπειρία εάν θέλετε.
Υπολογισμός: ο Σατάν μπορεί να υπολογίζει καλύτερα από όλους τους υπερ-υπολογιστές μαζί, έτσι μπορεί με βάση στοιχεία να υπολογίσει μελλοντικές καταστάσεις με μεγάλη επιτυχία.
Συνεργασίας: συνεργάζεται με τα άλλα δαιμόνια, έχει διασύνδεση νοερή, έτσι μπορεί να ξέρει, γεγονότα πολύ γρήγορα και ακριβώς την στιγμή που πραγματοποιούνται, γεγονότα που ξέρουν λίγοι ή ένας, περιεχόμενο συνομιλιών, σκοπό συναντήσεων και άλλα.
Γνώσης: ο Σατάν έχει δει δισεκατομμύρια περιπτώσεις και όπως κατατάσσει τον κάθε ένα για να του επιτίθεται αναλόγως ειδάλλως θα είχε αποτυχία έτσι προβλέπει εξελίξεις σύμφωνα με την προσωπικότητα ή άλλα πράγματα.
Στα ανωτέρω θα προστεθεί η γνώση της Θεϊκής βοήθειας σε έναν άνθρωπο ο οποίος επί παραδείγματι, ξέφυγε από σίγουρη παγίδα, ενέργησε παραδόξως σωστά, κάποια γνώση αγγελικών κινήσεων και ο φύλακας άγγελος. Αυτά μαζί με τα παραπάνω θα ληφθούν υπόψιν ώστε να καθοδηγήσουν την κατάλληλη επίθεση.
Με την συνεχή 24ωρη κατασκοπεία επάνω μας γνωρίζει τον χαρακτήρα μας και τις συνήθειες μας, το τι μας αρέσει και τι όχι, το τι ακριβώς έχουμε κάνει σε όλη την πορεία της ζωής μας. Επιπλέον ως πνεύμα που είναι δεν τον εμποδίζουν οι τοίχοι, οπότε γνωρίζει τις κρυφές συνομιλίες μας με άλλους και το περιεχόμενό τους, τις κρυφές πράξεις μας, τις αμαρτίες που πράξαμε αλλά και τα θέλω μας.
Έτσι υπολογίζει το μέλλον με κάποια επιτυχία αλλά όμως όπως είδαμε αυτό στην πραγματικότητα του είναι άγνωστο. Όσα θεωρεί ο ίδιος ότι πρόκειται να γίνουν είναι απλά πολύ καλοδουλεμένες υποθέσεις ενώ ότι πει στον άνθρωπο ότι πρόκειται να γίνει είναι ή οι υποθέσεις που έχει κάνει για τον εαυτό του, το σπάνιο, ή απλά απάτη, το σύνηθες. Στον άνθρωπο για το μέλλον ο Διάβολος απαντάει κυρίως με απάτη, με αυτή προσπαθεί να χρησιμοποιήσει άτομα, αν σπανίως πει αυτό που έχει υπολογίσει είναι ώστε να παραστήσει ότι γνωρίζει το μέλλον ώστε να κερδίσει την εμπιστοσύνη. Ας δούμε ένα παράδειγμα, με την νοερή διασύνδεση που έχουν τα δαιμόνια μεταξύ τους μπορεί να γνωρίζει πράγματα που γίνονται εκείνη την στιγμή και ύστερα να τα παρουσιάσει ως γνώση μέλλοντος. Έπειτα θα πει ότι "δεν θα πας το ταξίδι" αλλά αυτό επειδή το δαιμόνιο έχει δει μια βλάβη στην μηχανή του μέσου μεταφοράς που πρόκειται σε λίγο να το καθηλώσει, έτσι ο Σατάν ή ο τσαρλατάνος όργανό του αποκτάει κύρος και άρα θύμα. Μερικές φορές λέει κάτι που θα συμβεί στο μέλλον όμως αυτό στην πραγματικότητα είναι απλά γνώση κρυφών πράξεων σχεδιασμών ή λόγων ενός ανθρώπου τα οποία ο Διάβολος ως πνεύμα έχει δει ή ακούσει. Δεν λέει συχνά την αλήθεια, λέει αλήθεια αποκλειστικά σε περιπτώσεις τις οποίες καταλαβαίνει ότι υπάρχει σίγουρη πιθανότητα να έχει όφελος ειδάλλως κρατάει την αλήθεια για τον εαυτό του και λέει άλλα ώστε να χρησιμοποιήσει και τον θύτη και το θύμα. Πάρα πολλές φορές το μέλλον που θα αναφέρει είναι απλά δημιουργημένο, τουτέστιν θα πει κάτι τάχα μελλοντικό και έπειτα το δημιουργεί ο ίδιος με καταστάσεις ώστε ότι έχει πει να φανεί προφητικό. Οπότε ο Διάβολος, ο αστρολόγος, ο μάγος, το μέντιουμ, η καφετζού, έχει "προβλέψει" την κατάσταση, ο άνθρωπος υποψήφιο θύμα του δίνει εμπιστοσύνη και έτσι γίνεται πνευματικός καθοδηγητής του ανθρώπου εκείνου ο Σατάν.
Κάποιο άλλο ερώτημα είναι εάν ο Σατάν ως όπλο του έχει το να μπορεί να γνωρίζει τις σκέψεις μας. Και εδώ η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι. Την γνώση της σκέψης έχει μόνο ο Θεός και οι δικοί του οι οποίοι λαμβάνουν πληροφορία από αυτόν. Βλέπουμε μαρτυρίες ότι οι γέροντες Άγιος Παΐσιος και Άγιος Πορφύριος έδιναν απαντήσεις σε σκέψεις αυτών που των επισκέπτονταν προτού αυτές εκφραστούν εξωτερικά. Βαθεῖα ἡ καρδία παρά πάντα, καὶ ἄνθρωπός ἐστι· καὶ τίς γνώσεται αὐτόν; ἐγὼ Κύριος ἐτάζων καρδίας καὶ δοκιμάζων νεφροὺς τοῦ δοῦναι ἑκάστῳ κατὰ τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ καὶ κατὰ τοὺς καρποὺς τῶν ἐπιτηδευμάτων αὐτοῦ. Ιερ. 17,9-10. Η καρδία είναι βαθειά και ανεξερεύνητη περισσότερο από όλα, αυτός είναι ο άνθρωπος, ποιος μπορεί να τον γνωρίσει; Εγώ μόνο, ο Κύριος και Θεός, ο οποίος εξετάζω τις καρδιές των ανθρώπων και ερευνώ τους νεφρούς για να δίδω στον καθένα σύμφωνα με τους δρόμους και τους τρόπους της ζωής του, σύμφωνα με τους καρπούς των έργων του.
Η Εβραϊκή φράση "ερευνώ τα νεφρά" ισοδυναμεί με την δική μας ερευνώ τα σωθικά.
Εδώ ο Θεός λέει ότι κανείς δεν γνωρίζει τι κρύβει ο άνθρωπος στην καρδιά και στα σωθικά του αλλά αυτός γνωρίζει. Βλέπουμε λοιπόν ότι όταν λέει βαθεῖα ἡ καρδία παρά πάντα εννοεί ποιος μπορεί να ξέρει τι σκέφτεται, τι σχεδιάζει, ποιο είναι το πραγματικό κίνητρο για τα λεγόμενά του ή τις πράξεις του. Μπορεί να κάνει μια καλή πράξη αλλά στην πραγματικότητα αυτή να έχει απώτερο σκοπό μια κακή πράξη, να κοιτάζει μια εικόνα και στο μυαλό του να λέει "αξίζει, να την κλέψω" ή "να γίνω όπως ο Άγιος".
Με την φράση τίς γνώσεται αὐτόν; γίνεται περίπου ότι και στον Ησαΐα, δηλαδή έχουμε μια πρόκληση η οποία αποκλείει οποιονδήποτε άλλον από το να μπορεί να γνωρίζει τα πλέον απόκρυφα βάθη της ψυχής και την διάνοια του ανθρώπου ώστε να ξέρει το ποιόν του ή τον πραγματικό λόγο που κάνει κάτι. Οπότε κατανοούμε ότι γνώση της ανθρώπινης σκέψης και μάλιστα με την απόλυτη ακρίβεια έχει μόνο ο Θεός. Τῶν λαλούντων εἰρήνην μετὰ τῶν πλησίον αὐτῶν, κακὰ δὲ ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν. Ψαλ. 27,3 Ειρηνικούς και φιλικούς λόγους μιλούν προς τους γύρω τους, σχεδιάζουν όμως κακά έργα μέσα στις καρδίες τους. Ο σκοπός και οι σκέψεις του ανθρώπου είναι ένα μυστήριο για όλη την υπόλοιπη κτίση, ακόμη και την αγγελική, αλλά ο Θεός έχει την δυνατότητα να γνωρίζει και τις σκέψεις μας, δεν αρκείται σε εξωτερική παρατήρηση ή υπόθεση όπως ο Διάβολος. Έτσι μπορεί απόλυτα να κρίνει δικαία κρίση ή δια Αγίου Πνεύματος να πληροφορεί τους δικούς του για το τι πραγματικά σκεφτόταν ο άνθρωπος όταν έκανε το τάδε. Αυτό γίνεται προκειμένου να σώσει, επί παραδείγματι στην εξομολόγηση αποκαλύπτει ώστε να εξαγορευτεί η αμαρτία. Αυτό που είδαμε στον προφήτη Ιερεμία το βλέπουμε αργότερα και στην Αποκάλυψη, Καὶ γνώσονται πᾶσαι αἱ ἐκκλησίαι ὅτι ἐγώ εἰμι ὁ ἐρευνῶν νεφροὺς καὶ καρδίας, καὶ δώσω ὑμῖν ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα ὑμῶν. Αποκ. 2,23 Θα μάθουν όλες οι Εκκλησίες ότι εγώ είμαι εκείνος που ερευνά και γνωρίζει νεφρά και καρδιές, και θα ανταποδώσω στον καθένα από σας σύμφωνα με τα έργα σας λέει ο Θεός. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης λέει για τον Χριστό, αὐτὸς δὲ ὁ Ἰησοῦς οὐκ ἐπίστευεν ἑαυτὸν αὐτοῖς διὰ τὸ αὐτὸν γινώσκειν πάντας, καὶ ὅτι οὐ χρείαν εἶχεν ἵνα τις μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ ἀνθρώπου· αὐτὸς γὰρ ἐγίνωσκε τί ἦν ἐν τῷ ἀνθρώπῳ. Ιω. 2,24-25. Δηλαδή εδώ έχουμε το νόημα ότι σε πονηρούς ακροατές ο Ιησούς δεν εμπιστευόταν τα υψηλά νοήματα της διδασκαλίας του διότι αυτός γνώριζε καλά όλους και δεν είχε ανάγκη να τον κατατοπίσει κανείς και τον πληροφορήσει περί του κάθε ενός, διότι ο ίδιος γνώριζε πολύ καλά τι υπήρχε μέσα στον κάθε άνθρωπο.
Ο Σατάν εφόσον δεν ξέρει τα "απόκρυφα βάθη της καρδιάς" και "δεν γνωρίζει τον άνθρωπο εσωτερικά" όχι μόνο δεν είναι σε θέση εις το ελάχιστο να βλέπει την σκέψη μας αλλά και η γνώση που έχει για εμάς, δηλαδή τον χαρακτήρα, τις σκέψεις, είναι και αυτή όπως η γνώση του μέλλοντος, δηλαδή απόρροια υπολογισμού γνώσης εμπειρίας και παρατήρησης μας. Στον υπολογισμό αυτόν μέσα σε άλλα λαμβάνει υπόψιν, την πνευματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο κάθε ένας, πολύ αμαρτωλός ή λιγότερο, τον χαρακτήρα του και τις ιδιοτροπίες του, τα ενδιαφέροντα του, το τόπο που μένει, το επάγγελμά του, την περιουσία του, το φύλλο του, την ηλικία του. Έχοντας τις πληροφορίες από την κατασκοπεία υποθέτει με κάποια επιτυχία τις σκέψεις μας, δηλαδή ενίοτε ή πολλάκις πέφτει μέσα.
Η κατηγοριοποίηση του κάθε ενός μαζί με την υπόθεση της σκέψης μας και του μέλλοντος βοηθάει να ξέρει εντός εισαγωγικών τι σκέφτεται ο κάθε ένας, πως κινείται, ποια η κατάλληλη παγίδα που πρέπει να στηθεί και πως θα ενεργήσει ο άνθρωπος σε μια συγκεκριμένη κατάσταση που θα έρθει ή θα φέρει επίτηδες ο Διάβολος.
Με αυτά θέλει να έχει το πλεονέκτημα στην μάχη ώστε να γίνει πετυχημένη επίθεση αφού χωρίς αυτά θα είναι αποτυχημένη στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων διότι θα υπάρχει σθεναρή αντίσταση αφού θα έχει εκλείψει ο καλύτερος σύμμαχος, δηλαδή ο ίδιος ο αμυνόμενος. Οπότε ένα άλλο όπλο Διαβόλου είναι τα διάφορα αισθήματα που έχει δώσει ο Θεός στον άνθρωπο, για την ακρίβεια αυτά δεν είναι όπλο του αλλά επιδίωξη να γίνουν όπλο του έτσι θα το δούμε στο κεφάλαιο "Τακτική Επίθεσης".
Με τα στοιχεία που έχει την πείρα του και τον άριστο υπολογισμό, θα κάνει προσπάθεια ώστε να μας φέρει στο σημείο που θέλει και θέλουμε. Δηλαδή θα προσπαθήσει αφενός να δημιουργήσει σύμμαχο του τον ίδιο τον άνθρωπο, έτσι θα έχει επιτύχει όχι μόνο να βαδίζουμε σε κακό μονοπάτι αλλά ταυτόχρονα και να μην έχουμε διάθεση αλλαγής αφού αυτό το μονοπάτι είναι στρωμένο καταλλήλως του εκάστοτε χαρακτήρα με τα πάθη του, ενώ αφετέρου θα έχει επιτύχει ότι ο αμυνόμενος θα υποστεί σφοδρή επίθεση στο καίριο και αδύναμο σημείο. Επιπλέον θα μπορέσει να δημιουργηθεί το κατάλληλο περιβάλλον, άνθρωποι και τόπος, το οποίο θα έχει καταστεί ευνοϊκό για τον επιτιθέμενο.
Το γεγονός ότι θα έχει τροχοδρομήσει σε έναν δρόμο τον άνθρωπο θα τον βοηθήσει έπειτα πάρα πολύ στο να μπορεί να διαβάζει, εντός εισαγωγικών, την σκέψη αλλά και το μέλλον του εξαιρετικά εύκολα ώστε να τον οδηγεί καταλλήλως. Εφόσον αυτός συνεχώς θα ακολουθεί ένα μονοπάτι που του αρέσει, ο Σατάν έχει αυξημένες πιθανότητες όχι μόνο προσωρινής νίκης αλλά αέναου κατοχής έως τον θάνατο του ανθρώπου. Επί παραδείγματι ο Σατάν εκμεταλλεύτηκε τα πάθη του Ηρώδη και έτσι τον οδήγησε όχι μόνο στο να σκοτώσει τον Ιωάννη αλλά και στην κόλαση.
Άλλο ερώτημα είναι ποια η ικανότητα του Σατάν στο να διενεργεί υπερφυσικά γεγονότα, θαύματα και άλλα, ώστε να μπορέσει να παρασύρει, αν αυτό είναι ένα από τα όπλα του. Η απάντηση είναι ότι Σατάν δεν μπορεί να επιτελέσει πραγματικά θαύματα, μπορεί όμως να κάνει διάφορα πράγματα τα οποία αδυνατεί να κάνει ο άνθρωπος. Γνήσια θαύματα επάνω στην Δημιουργία του Θεού μπορεί να επιτελεί μόνο ο Κύριος αυτής και όσοι εκείνος έχει δώσει την δύναμη να επιτελούν. Έτσι ο Αντίχριστος θα επιτελεί ψεύτικα θαύματα. Μπορούμε να διακρίνουμε το ότι ο Σατάν δεν έχει την δυνατότητα πραγματικής θαυματουργίας όταν σε ορισμένους Εβραίους δημιουργείται η καλή περιέργεια από τα θαύματα του Χριστού. Αυτοί αξιολογούν σωστά απαντώντας σε εκείνους που λένε για τον Χριστό ότι είναι δαιμονισμένος ως εξής, "αυτά τα λόγια που λέει δεν μπορεί να είναι λόγια δαιμονισμένου, έπειτα τον βλέπουμε να κάνει και θαύματα, μήπως το δαιμόνιο μπορεί να ανοίγει μάτια τυφλών;" ἄλλοι ἔλεγον· ταῦτα τὰ ῥήματα οὐκ ἔστι δαιμονιζομένου· μὴ δαιμόνιον δύναται τυφλῶν ὀφθαλμοὺς ἀνοίγειν; Ιω. 10,21
Το ίδιο μπορούμε να διαπιστώσουμε στην απάντηση του τυφλού ο οποίος φιμώνει τους Αρχιερείς με θεόπνευστα λόγια, εξ αυτού τον πετάνε έξω από την Συναγωγή. Ο πρώην τυφλός μεταξύ άλλων λέει, ἐκ τοῦ αἰῶνος οὐκ ἠκούσθη ὅτι ἤνοιξέ τις ὀφθαλμοὺς τυφλοῦ γεγεννημένου. Ιω. 9,32 Από τότε που υπάρχει ο κόσμος έως σήμερα δεν έχει ακουστεί ποτέ ότι θεράπευσε κάποιος άνθρωπος τα μάτια τυφλού εκ γενετής.
Αν μπορούσε ο Σατάν να κάνει θαύματα αφενός θα υπήρχε στους Εβραίους η άποψη και ίσως η πείρα ότι ένας μπορεί να επιτελέσει μεγάλα θαύματα και εκ πονηρού ενώ αφετέρου το θαύμα που επιτέλεσε ο Ιησούς δεν θα ήταν ανήκουστο, ο πήχης δεν θα έδειχνε Θεό. Επιπλέον αυτών βλέπουμε ότι οι μάγοι του Φαραώ, δηλαδή οι του Διαβόλου, επιτελούν ορισμένα "θαύματα" όμως επειδή αυτά είναι ψευτοθαύματα όταν ο πήχης ανεβαίνει τότε όχι μόνο αδυνατούν να τα μιμηθούν αλλά πέφτουν επάνω τους οι πληγές ενώ οι ίδιοι ομολογούν ότι αυτά που γίνονται είναι "δάκτυλος Θεού" και δεν μπορούν να ακολουθήσουν. Συνεκάλεσε δὲ Φαραὼ τοὺς σοφιστὰς Αἰγύπτου καὶ τοὺς φαρμακούς, καὶ ἐποίησαν καὶ οἱ ἐπαοιδοὶ τῶν Αἰγυπτίων ταῖς φαρμακείαις αὐτῶν ὡσαύτως. Εξ. 7,11. Ο Φαραώ προσκάλεσε τους μάντεις και τους μάγους της Αιγύπτου. Αυτοί, οι μάγοι και οι εξορκιστές των Αιγυπτίων έκαναν το ίδιο που έκανε ο Μωυσής. Δηλαδή έκαναν τα ραβδιά τους και αυτοί να γίνουν φίδια. Εποίησαν δὲ ὡσαύτως καὶ οἱ ἐπαοιδοὶ ταῖς φαρμακείαις αὐτῶν ἐξαγαγεῖν τὸν σκνῖφα καὶ οὐκ ἠδύναντο. καὶ ἐγένοντο οἱ σκνῖφες ἔν τε τοῖς ἀνθρώποις καὶ ἐν τοῖς τετράποσιν. εἶπαν οὖν οἱ ἐπαοιδοὶ τῷ Φαραώ· δάκτυλος Θεοῦ ἐστι τοῦτο. Εξ. 8,14-15. Προσπάθησαν και οι μάγοι της Αιγύπτου με τις μαγείες τους να βγάλουν σκνίπες από την γη αλλά δεν το κατόρθωσαν. Οι σκνίπες όμως από το χέρι του Ααρών ήταν ατελείωτα σμήνη. Είπαν τότε οι μάγοι προς τον Φαραώ, δάκτυλος Θεού είναι αυτό. Καὶ οὐκ ἠδύναντο οἱ φαρμακοὶ στῆναι ἐναντίον Μωυσῆ διὰ τὰ ἕλκη· ἐγένετο γὰρ τὰ ἕλκη ἐν τοῖς φαρμακοῖς καὶ ἐν πάσῃ γῇ Αἰγύπτῳ. Εξ. 9,11
Ούτε οι ίδιοι οι μάγοι δεν μπορούσαν να σταθούν ενώπιον του Μωυσή εξ αιτίας των πληγών γιατί οι πληγές αυτές έπεσαν και στους μάγους και σε ολόκληρη την Αίγυπτο.
Οι μάγοι του Φαραώ αφενός δεν μπορούν να ακυρώσουν τα θαύματα του Μωυσή ενώ αφετέρου μιμούνται ορισμένα λίγα. Δηλαδή βλέπουμε ότι ο Σατάν δεν έχει δυνατότητα θαυματουργίας, έχει όμως δυνατότητα να κάνει υπερφυσικές απάτες όπως το να βλέπει ο άνθρωπος πράγματα διαφορετικά από αυτά που αληθινά είναι.
Οπότε ένα όπλο που διαθέτει και μπορεί να το χρησιμοποιεί ώστε με αυτό να προτείνει την αμαρτία είναι η μεταμόρφωση και η οφθαλμαπάτη. Εκ πρώτης όψεως είναι ένα πολύ καλό όπλο το οποίο θα μπορούσε να παρασύρει πολύ εύκολα αλλά ο Σατάν δεν είναι καθόλου ανόητος και κινείται με γνώμονα το κέρδος και το να μην δώσει διαβεβαίωση υπάρξεως Θεού ο ίδιος. Αντιθέτως προσπαθεί με κάθε τρόπο να καταστήσει ανύπαρκτο τον Θεό, έτσι επιτίθεται εναντίων των θαυμασίων του Θεού με μεγάλη λύσσα. Προσπαθεί να σπιλώσει με την αμφιβολία τα θαύματα των λειψάνων και των εικόνων ή να απομακρύνει τον νου από τον Παΐσιο και τον Πορφύριο όλων των αιώνων και για αυτό έχουμε λοιδορίες ή εντός εισαγωγικών σάτιρα προς τους αγίους. Το όπλο της μεταμόρφωσης και της οφθαλμαπάτης εφόσον ο Σατάν δεν μπορεί να αναγκάσει και να έχει σίγουρο θύμα δεν μπορεί να χρησιμοποιείται συχνά διότι το να παρουσιάζεται σαν γνωστός ή άγνωστος άνθρωπος ή σαν άγγελος κάθε τρεις και λίγο και σε πολλούς λέγοντας τους διάφορα θα έδινε όχι ισχυρότατη διαβεβαίωση αλλά απόδειξη υπάρξεως Θεού διότι θα δημιουργούσε μια στρατιά ανθρώπων που δεν πείστηκαν και οι οποίοι θα διαβεβαίωναν για υπερφυσικές ή εντελώς παράδοξες οράσεις ή παρουσίες. Εξ αυτού του γεγονότος το όπλο αυτό το φυλάει μόνο για ορισμένες πολύ ειδικές περιπτώσεις ατόμων που νομίζει ότι θα έχει πολύ μεγάλο κέρδος ενώ πάντοτε προσέχει ώστε η εξιστόρηση του γεγονότος να μην δώσει βεβαίωση ύπαρξης Θεού. Κυρίως το χρησιμοποιεί στο να επιτεθεί σε κάποιο στόχο μεγάλης αξίας ώστε να προσπαθήσει να τον πλανήσει ή να καταφέρει μια παραπλάνηση "της τιμής" διότι τον έχει διασύρει εντελώς ο άγιος άνθρωπος ενώ λίγες φορές το χρησιμοποιεί στο να επιτεθεί σε διάφορα ειδικής κατηγορίας άτομα όπως ορισμένοι μοναχοί. Στόχος αυτού του όπλου είναι πάντα κάποια πολύ ειδικής κατηγορίας άτομα. Επί παραδείγματι ένας που έχει έρθει σε εξαιρετικά κακή πνευματική κατάσταση και είναι υποψήφιος αιρεσιάρχης ενίοτε λαμβάνει εχέγγυα ότι καλώς πράττει από τον Σατάν που του εμφανίζεται ως άγγελος φωτός. Μια διήγηση όμως για εμφάνιση ενός "αγγέλου" σε έναν αιρεσιάρχη στον οποίον ο "άγγελος" είπε να φύγει από την Εκκλησία και να ανοίξει την δική του δεν παρέχει βεβαίωση υπάρξεως Θεού θα πείσει όμως το άτομο να γίνει αιρεσιάρχης και έτσι ο Διάβολος τον πλάνησε και θα τον χρησιμοποιεί ως ψευδαπόστολο. Το ίδιο, δηλαδή η θέαση να μην δίδει βεβαίωση υπάρξεως Θεού, θα προσέξει να συμβεί και με την επίθεση σε ορισμένους μοναχούς. Μια εκ θυμού επίθεση Σατάν στον Παΐσιο για ενδεχόμενη παραπλάνηση και η οποία αργότερα θα γινόταν αντικείμενο αφήγησης δεν θα δώσει καμία παραπάνω διαβεβαίωση από αυτήν που δίνει ο ίδιος ο Παΐσιος με την ύπαρξη του. Μια ιστορία για έναν άγγελο που ήταν διάβολος και εμφανίστηκε σε έναν μεγάλο αλαζόνα και τον πλάνησε μπορεί να είναι και μια φανταστική ιστορία με σκοπό να μας διδάξει να μην υπερηφανευόμαστε. Με αυτό το όπλο ο Σατάν στόχευσε επιτυχώς τον Σαούλ ο οποίος κατέφυγε σε νεκρομάντισσα και ενώ μπροστά του έβλεπε τον προφήτη Σαμουήλ αυτό ήταν στην πραγματικότητα πονηρό πνεύμα. Δεν είναι λίγοι όσοι που ανά τους αιώνες έχουν υποστεί επιτυχημένη επίθεση από αυτό το όπλο του Σατάν και η αιτία είναι ο ίδιος τους ο εαυτός, το μεγαλύτερο όπλο Σατάν.
Η ουρανομήκης έπαρση κάποιου ότι έγινε μεγάλος Άγιος θα οδηγήσει τον Σατάν στο να του παρουσιαστεί με άλλη μορφή. Δεν θα χρειαστεί πολύ ώστε να τον πείσει ότι είναι άγγελος και ότι η αιτία που εμφανίστηκε είναι επειδή έφθασε σε μεγάλα πνευματικά μέτρα, έπειτα ο Σατάν θα τον χορέψει όπως θέλει.
Ένα άλλο όπλο που έχει ο Σατανάς και μπορεί να το χρησιμοποιεί ορισμένες φορές είναι η προβολή αμαρτωλών σκέψεων και εικόνων στον νου του ανθρώπου. Αυτό στην πραγματικότητα είναι πολύ κατώτερο από την κακή σκέψη μας ή από τα χιλιάδες αντίθεα φανερά ή συγκαλυμμένα μηνύματα με τα οποία βομβαρδιζόμαστε από το διαδίκτυο ή την τηλεόραση ή πιο ασήμαντα από άνθρωπο που μας παρακινεί προς το κακό και ο οποίος σήμερα είναι σε μεγάλη αφθονία και για διάφορους λόγους μπορεί να μας πείσει πάρα πολύ ευκολότερα.
Αυτό το όπλο είναι η αιτία της εκφοράς των διαφόρων προβλέψεων του δήθεν μέλλοντος που αποκαλύπτουν οι διάφοροι τσαρλατάνοι. Εντός του νου τους ο Σατάν προβάλλει την σκέψη του τάχα μέλλοντος ή με αυτό τους κάνει να βλέπουν διάφορα σημάδια. Έτσι γίνεται και αυτοί εκφέρουν το τάχα μέλλον, έτσι τους το λέει, με προβολή εντός του νοός. Είναι αβέβαιο αλλά και εντελώς αδιάφορο το εάν θα υποβάλλει εικόνες και προτάσεις σε έναν πιστό. Ο Διάβολος στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν θα προτείνει κάτι που δεν θα σκεφτούμε ή έχουμε ήδη σκεφτεί για τον λόγο του ότι δεν θα είχε επιτυχία αν προτείνει κάτι εντελώς άσχετο με την ιδιοσυγκρασία μας. Σε έναν εγωιστή δεν θα πει πήγαινε μέθυσε να ξεχάσεις αλλά θα πει "ταπείνωσε τον", σε ένα οργίλο θα πει "βρίσε", "χτύπησε" και λοιπά. Όμως το ίδιο έχει σκεφτεί και ο εγωιστής ή ο οργίλος προτού καν το προτείνει ο Σατάν. Δηλαδή ουσιαστικά η σκέψη είναι δική μας και αυτός επικροτεί λέγοντας "καλά τα λες, κάνε το", ενώ άλλες φορές η εφευρετικότητα του ανθρώπου εντυπωσιάζει και τον ίδιο τον Σατάν που απλά παρακολουθεί και δεν λέει απολύτως τίποτα. Είναι αδύνατον να ξέρουμε αν μια κακή σκέψη την έχει θέσει ο Σατάν. Αν θέλαμε να ξεχωρίσουμε με κάποια ελάχιστη σιγουριά ότι ορισμένες σκέψεις ή εικόνες προέρχονται από τον Σατανά προς τον πιστό τότε είναι αυτές που έρχονται σαν αστραπή μέσα στο μυαλό και είτε είναι ασυνδύαστες με την ιδιοσυγκρασία εκάστου, είτε είναι παράταιρες με την στιγμή, είτε είναι αισχρές ή πονηρές σε σχέση με αυτό που σκεφτόμαστε ή βλέπουμε εκείνη την ώρα, είτε μας προτείνουν κάτι που θα διακόψει την προσευχή μας ή θα αποσπάσει την προσοχή μας στην ακολουθία. Σε αυτούς που έχουν αρχίσει και βαδίζουν τον ορθό δρόμο το κάνει ώστε να προσπαθήσει να τους ταράξει και να τους στενοχωρήσει, να σκεφτούν ότι είναι αμαρτωλοί, ότι αυτά έκαναν και ότι αυτά σκέφτονται ακόμα. Μην το λέμε αυτό, ο Χριστός μας συγχωρεί και οι αμαρτίες μας δεν πρέπει να μας οδηγούν σε θλίψη. Σε αυτούς που βαδίζουν την πλατιά οδό είναι για να τις επεκτείνουν μόνοι και να έχουμε πονηρή επιθυμία.
Αν παρατηρήσουμε ο Χριστός λέει ακριβώς την ίδια φράση ὕπαγε ὀπίσω μου, σατανᾶ· σε πρόταση του Διαβόλου και πρόταση του Πέτρου, οπότε εμείς δεν πρέπει να απασχοληθούμε καθόλου με την προέλευση της σκέψης και ο αγώνας πρέπει να γίνει για την ακαριαία απομάκρυνση της. Εάν ο άνθρωπος δεν θέλει τότε ο Σατάν δεν καταφέρνει με αυτό το όπλο αλλά ούτε με οποιοδήποτε άλλο κάτι, όπως είδαμε προσπαθεί με την πειθώ να μας νικήσει.
Πρέπει να αποδιώχνουμε αμέσως όλες τις κακές σκέψεις και εικόνες χωρίς να προλάβουν να γίνουν αμαρτία εντός του νου ή να απομακρύνουν τον νου από την προσευχή ή την ακολουθία.
Γιατί συνεχίζει να υπάρχει
Ο "ανθρωποκτόνος" θέλει να σκοτώσει κυριολεκτικά, αν μπορούσε θα είχε σκοτώσει όλους τους ανθρώπους της Γης και αν αφηνόταν κατά βούληση να πείσει ή να ρίξει τον άνθρωπο σε αμαρτία διαλέγοντας αυτός τους όρους όλοι θα έπεφταν θύματά του.
Ψάλουμε εἰ μὴ ὅτι Κύριος ἦν ἐν ἡμῖν, τὶς ἱκανὸς σῶος φυλαχθῆναι, ἐκ τοῦ ἐχθροῦ ἅμα, καὶ ἀνθρωποκτόνου, Ψαλμός 123. Ο Διάβολος συνεχώς ζητάει να επιτεθεί αλλά Θεός δεν αφήνει τον άνθρωπο στο έλεος του, προστατεύει όλους ακόμη και τον ασεβή, εἶπε δὲ ὁ Κύριος· Σίμων Σίμων, ἰδοὺ ὁ σατανᾶς ἐξῃτήσατο ὑμᾶς τοῦ σινιάσαι ὡς τὸν σῖτον· ἐγὼ δὲ ἐδεήθην περὶ σοῦ ἵνα μὴ ἐκλίπῃ ἡ πίστις σου· καὶ σύ ποτε ἐπιστρέψας στήριξον τοὺς ἀδελφούς σου. Λουκ. 22,31-32 είπε ο Χριστός, Σίμωνα ο Σατανάς ζήτησε την άδεια να σας ξεσκονίσει όπως το σιτάρι μέσα στο κόσκινο. Εγώ προσευχήθηκα για σένα να μη χαθεί η πίστη σου και συ όταν κάποτε μετανοημένος επιστρέψεις κοντά μου στήριξε τους αδελφούς σου και με τους λόγους σου και με το παράδειγμα της μετανοίας σου.
Εδώ παρατηρούμε αφενός ότι ο Σατανάς ζητάει να μας πολεμήσει, αυτό προφανώς θα είναι όταν υπάρχουν οι καλύτερες προϋποθέσεις και αφετέρου ζητάει με πολύ μεγάλη ένταση να μας επιτεθεί, να μας κοσκινίσει σαν το σιτάρι.
Δεν αρπάζει το σιτάρι και το διασκορπίζει αλλά κρατάει το κόσκινο από το οποίο όλοι σαν σπόροι περνούν και ο άξιος πέφτει ενώ ο ανάξιος παραμένει στα χέρια του μέσα στο κόσκινο. Το κόσκινο έχει το δίχτυ, αυτές είναι του Διαβόλου οι παγίδες, όπως κουνάμε το κόσκινο με δύναμη έτσι και ο Διάβολος με ένταση προσπαθεί να παρασύρει αλλά όμως ότι και να κάνει το σιτάρι θα πέσει, μάλιστα όσο δυνατότερο είναι το κούνημα τόσο ευκολότερα θα φύγει το σιτάρι. Βλέπουμε ξανά το ότι δεν μπορεί να αναγκάσει, αυτός απλά κοσκινίζει. Επιπλέον κατανοούμε ότι αιτία που ο Θεός τον αφήνει είναι ώστε να φαίνονται οι άξιοι. Ξέρουμε ότι σιτάρι ή πετραδάκι κάνεις ο ίδιος τον εαυτό σου, οπότε αν κάποιος νικηθεί είναι ο ίδιος η αιτία που ο Διάβολος νίκησε οπότε εάν εξαφανιζόταν ο Σατάν εκείνοι που θα ωφελούνταν θα ήταν τα ζιζάνια και οι πέτρες άρα η αιτία του αιτήματος να εξαφανιστεί ώστε να πηγαίναμε όλοι στον Παράδεισο είναι η ραθυμία.
Τακτική επίθεσης
Αιτία της επίθεσης είναι ο εγωισμός και το απύθμενο μίσος του, ο Διάβολος δεν είναι απαθής, έχει συναισθήματα αυτά είναι όμως πάντοτε σε σχέση με τον εγωισμό του και κατ' επέκταση την κακία του προς τους ανθρώπους και τον Θεό. Έτσι χαίρεται όταν μας πλανά και θυμώνει όταν του χαλάμε τα σχέδια ενώ άλλες φορές έχει περισσότερη μανία και άλλες λιγότερη. Η μεγάλη μανία και ο "θυμός μέγας" είναι ο ζήλος ώστε να παρασύρει τους αγαθούς και η λιγότερη μανία είναι η οδήγηση στην κόλαση αυτών που ήδη τον έχουν αποδεχτεί. Ότι κατέβη ὁ διάβολος πρὸς ὑμᾶς ἔχων θυμὸν μέγαν, εἰδὼς ὅτι ὀλίγον καιρὸν ἔχει. Αποκ. 12,12. Κατέβηκε ο διάβολος προς εσάς με μανία μεγάλη, γνωρίζοντας καλά, ότι λίγο καιρό ακόμη στην διάθεση του διότι η σκοτεινή κυριαρχία του θα καταλυθεί εντός ολίγου. Επιτίθεται ανεξαιρέτως σε όλους, ακόμη και σε αυτούς που ξέρει με βεβαιότητα ότι είναι σε μεγάλα πνευματικά ύψη και θα τον νικήσουν.
Την κακία του μας την δείχνουν οι διάφοροι θεοί που πλάσαρε και οι πρακτικές τους με τις διάφορες ανθρωποθυσίες και αγριότητες με τα εξευτελιστικά έθιμα και γιορτές. Όχι μόνο κοντά μας αλλά και στις άλλες ηπείρους υπήρχαν αυτά. Οι Αζτέκοι και οι Μάγιας έκαναν φοβερές ανθρωποθυσίες. Ξεριζώματα καρδιών ενώ το άτομο ήταν ζωντανό, θυσία στον θεό της φωτιάς με ρίξιμο ανθρώπων στην φωτιά, στραγγαλισμούς μικρών παιδιών στον Θεό της βροχής, αποκεφαλισμών κοριτσιών στην θεά του καλαμποκιού, όσοι θυσιάζονταν στον θεό της Άνοιξης γδέρνονταν και οι ιερείς φορούσαν το δέρμα τους για είκοσι ημέρες! Στην Νότια και Κεντρική Αμερική θυσιάζονταν δέκα με είκοσι χιλιάδες άτομα κάθε χρόνο. Σε όλη την Γη γίνονταν ανθρωποθυσίες σε κάθε περίσταση και χωρίς κανένα οίκτο, μάλιστα οι ανθρωποθυσίες απαιτούσαν νεαρές γυναίκες και παιδιά, αυτές ήταν οι πρακτικές των ειδωλολατρικών εθνών.
Είναι σκληρότατος, χαίρεται με τα παθήματά μας, με τις αρρώστιες μας, με τις δύσκολες στιγμές μας δεν διστάζει ούτε έχει κάποια λύπηση να επιτεθεί ακόμη και στους τραυματισμένους αλλά και οι οπαδοί του δεν έχουν καλή τύχη. Μάλιστα ενώ στους άλλους σκάβει τον λάκκο, στους οπαδούς του βάζει να σκάψουν οι ίδιοι τον λάκκο τους. Όσα τραγικά και να μπορέσει να φέρει εις πέρας δεν μπορεί να ικανοποιήσει την κακία του παρά όταν οδηγήσει κάποιον στην κόλαση. Είναι συνεχώς σε περιπολία ώστε να συλλάβει όποιον δεν είναι προσεκτικός, να τον παρασύρει στην αμαρτία και αν μπορεί στον αιώνιο θάνατο. Σαν λιοντάρι γυρίζει ζητώντας να κατασπαράξει. Νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ. Α Πε. 5,8 Εγκρατευθήτε και σωφρονήσατε, αγρυπνείτε και προσέχετε, διότι ο αντίπαλος σας και κατήγορος διάβολος, σαν λιοντάρι που ωρύεται περπατάει με μανία ζητώντας ποιόν να καταπιεί. Εκμεταλλεύεται τα πάντα, ανθρώπους, τις περιστάσεις, την χαρά, την λύπη, την αρρώστια, την υγεία, την πείνα, την χόρταση ώστε να μπορέσει να φέρει την πονηρή επιθυμία.
Ο Σατάν ακολουθεί την τακτική επίθεσης "η επιθυμία γεννά την αμαρτία".
Αυτό διότι η επιθυμία συλλαμβάνει το κακό, γεννά την αμαρτωλή πράξη, έπειτα η αμαρτωλή πράξη γίνεται πάθος το οποίο υποδουλώνει την ψυχή και γεννάει τον θάνατο. Όλα ξεκινάνε από την σκέψη του ανθρώπου, η κάθε μας σκέψη έχει μία συγκεκριμένη εξέλιξη. Ο Σατάν θα προσπαθήσει ο άνθρωπος να αποφασίσει στον νου ότι ὅτι καλὸν τὸ ξύλον εἰς βρῶσιν. Εφόσον ο άνθρωπος αποδεχτεί την κακή σκέψη έχει συναινέσει στην αμαρτία και άρα έχει διαπράξει αμαρτία εντός του νου, εφόσον όμως ο νους συγκατατέθηκε στο κακό τότε αυτό θα λάβει χώρα και έξω. Ο Χρυσόστομος μας λέει για το πᾶς ὁ βλέπων γυναῖκα πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι αὐτὴν ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτὴν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ που είπε ο Χριστός ότι αυτός που έχει πάθος να παρατηρεί τα ωραία σώματα και τα ωραία πρόσωπα και έχει αδιάκοπα στην ψυχή του να προσηλώνει τα μάτια του στις ευπαρουσίαστες όψεις, αυτός που καταγίνεται με αυτά και με πάθος παρατηρεί, ανάβει το καμίνι του πάθους και αιχμαλωτίζει την ψυχή του και σύντομα προχωρεί από την επιθυμία στην πράξη.
Αναλόγως την κατηγορία την οποία μας έχει εντάξει θα προσπαθήσει ώστε έπειτα ο άνθρωπος να πέσει σε πάθος και να γίνει σύμμαχος του, κατ' επέκταση αιχμάλωτός του ο οποίος δεν θα έχει όρεξη ελευθερώσεως. Μετά από κάποιο διάστημα ο άνθρωπος που αφήνεται στα πάθη του είναι σχεδόν αδύνατον να διαλέξει το αγαθό, είναι τόσο πολύ υποδουλωμένος στα πάθη που είναι σαν νεκρός, εἰ ἀλλάξεται Αἰθίοψ τὸ δέρμα αὐτοῦ καὶ πάρδαλις τὰ ποικίλματα αὐτῆς, καὶ ὑμεῖς δυνήσεσθε εὖ ποιῆσαι μεμαθηκότες τὰ κακά. Ιερ. 13,23. Όσο είναι δυνατόν να αλλάξει ο Αιθίοπας το μαύρο δέρμα του και η λεοπάρδαλη τα σχήματά της, άλλο τόσο και σεις θα μπορέσετε να πράξετε το καλό διότι έχετε πλέον μάθει και συνηθίσει να πράττετε το κακό.
Για να καταφέρει ώστε να συναινέσει ο νους και να επιθυμήσει το κακό ο άνθρωπος επιτίθεται με μεγάλη ορμή και πολυπλοκότητα. Ο σχεδιασμός η ευρύτητα των μετώπων και η πολυπλοκότητα της επίθεσης είναι ασύλληπτη, ο άνθρωπος χωρίς Θεό δεν έχει καμία τύχη και πιθανότητα επιβίωσης. Προσπαθεί μεθοδικά με σύστημα και με διάρκεια να παρασύρει, μεθάει τον άνθρωπο σιγά σιγά ώστε να γίνει αναίσθητος και να μην μπορεί να αντιδράσει. Έτσι θα μπορέσει να καταφέρει ευκολότερα να τον τυφλώσει και να του αφαιρέσει την έμφυτη κρίση την συνείδηση και την αποστροφή προς την αμαρτία την οποία του έχει δώσει ο Θεός ώστε αυτός έπειτα να συναινέσει στον κακό λογισμό.
Για να οδηγήσει στην αμαρτωλή επιθυμία προσπαθεί να ξεράνει τον σπόρο και να βοηθήσει να βλαστήσει σε δέντρο ο κακός λογισμός, αυτό γίνεται αφενός με αποτροπή του καλού λογισμού και αφετέρου προτροπή προς αμαρτία.
Το σχέδιο είναι εξαιρετικά πολύπλοκο στην εκτέλεσή του αλλά κύριος στόχος του είναι πρώτα η αντικατάσταση του Θεού με άλλον θεό. Αν όχι τότε η διαστρέβλωση της ευσέβειας και έτσι η αντικατάσταση του Χριστού με έναν άλλον Χριστό. Αν όχι τότε η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη μείωση της χωρητικότητας του δοχείου χάριτος της καρδιάς μας ώστε να έχει ελπίδες.
Αλλαγή του Θεού με θεό.
Ο άνθρωπος να μην προσέλθει στην Εκκλησία.
Αρχικά επιδιώκει ώστε ο άνθρωπος που δεν έχει προσέλθει στην Εκκλησία ή δεν είναι ζωντανό μέλος της να αλλάξει τον Θεό με θεό. Προσπαθεί ο άνθρωπος να οδηγηθεί σε άλλους θεούς. Είτε θεούς εθνών, δηλαδή άλλες πίστεις, είτε θεούς υπό την έννοια τα υλικά πράγματα ή τις πρακτικές οι οποίες διδάσκουν συγκαλυμμένα ή απροκάλυπτα το αυτο-τάδε, δηλαδή τον άνθρωπο θεό. Με αυτό θα έχει καταφέρει επιπλέον να σιγάσει λίγο ή πολύ το θρησκευτικό συναίσθημα. Για να το καταφέρει σε κάποια κατηγορία ανθρώπων παρουσιάζει τον Θεό σαν κάτι αδύνατον να υπάρχει, έπειτα την πίστη στον Χριστό σαν κάτι παρωχημένο, σαν κάτι αναπόδεικτο, έπειτα θεός θα γίνει κάτι το υλικό.
Εδώ βοηθάει ο περίγυρος ο οποίος θα έχει την ανυπαρξία Θεού σαν κοινή και αποδεκτή άποψη παρά τα στοιχεία. Τα στοιχεία υπάρξεως Θεού ο Διάβολος θα προσπαθεί να μην έρχονται κατά νου, ενώ ενίοτε οι στρατιώτες του θα επιτίθεται στον πιστεύοντα με χαρακτηρισμούς ή κοροϊδίες. Καὶ ἐθέμην τὸ ἔνδυμά μου σάκκον, καὶ ἐγενόμην αὐτοῖς εἰς παραβολήν κατ᾿ ἐμοῦ ἠδολέσχουν οἱ καθήμενοι ἐν πύλαις, καὶ εἰς ἐμὲ ἔψαλλον οἱ πίνοντες οἶνον. Ψαλ. 68,12-13 Φόρεσα ένδυμα θλίψεως και μετανοίας. Κατάντησα πρόσωπο διακωμωδήσης και ύβρεων, εναντίον μου φλυαρούσαν οι αργόσχολοι και εις βάρος μου τραγουδούσαν οι μπεκρούλιακες πίνοντας κρασί.
Σε κάποια άλλη κατηγορία θα προσπαθήσει να τους παγιδεύσει με τις αιρέσεις, έτσι και αυτοί έχουν οδηγηθεί σε έναν εντελώς διαφορετικό θεό. Σε άλλη κατηγορία θα προσπαθήσει να τους παρασύρει σε θεωρίες που διδάσκουν τον άνθρωπο θεό, και εδώ ο άνθρωπος αντικατέστησε τον Θεό και η ιδέα είναι προϊόν του εφευρέτη των θεών εθνών.
Σε αυτήν την κατηγορία η μετάνοια φώτιση κάθαρση θέωση θα μετατραπούν σε αυτο-αλλαγή, αυτο-βελτίωση, αυτο-ίαση, αυτο-θέωση και ο άνθρωπος έχει διαπράξει την αμαρτία του Αδάμ, έχει οδηγήσει τον άνθρωπο στην αποστασία όπως τους πρωτόπλαστους. Η παγίδα θα καλυφθεί με διάφορες λογικοφανείς ή μη θεωρίες, "έχεις δυνάμεις που ξεπερνούν την φαντασία", "θα βελτιωθείς με την δύναμη της σκέψης", "θα σου δώσουν βελτίωση τα αρώματα, το τάδε", που μπορούν να απευθυνθούν στον σύγχρονό τους άνθρωπο. Παλαιότερα ήταν η μαγεία και το μαγικό ποτό, τώρα άλλες θεωρίες είναι κατάλληλες για τον άνθρωπο της σημερινής εποχής.
Σε όλες τις περιπτώσεις, θεοί εθνών και προϊόντα τους, αθεΐα, αιρέσεις, ο άνθρωπος έχει αλλάξει τον Θεό με θεό. Το όπλο αμαρτωλός περίγυρος, οι πειρασμοί αλλά και η έλλειψη πραγματικής πυξίδας που προσφέρει μόνο ο Θεός θα οδηγήσουν τον άνθρωπο στο να ζητάει συνεχώς τα του κόσμου τούτου αφού οτιδήποτε εκτός Θεού διδάσκει και είναι αυτό. Χωρίς την πυξίδα της Εκκλησίας και την πανοπλία των μυστηρίων ο Διάβολος έχει αντιστρέψει την σειρά και αυτή έχει γίνει "η αμαρτία γεννά την επιθυμία".
Το τι είναι ευγενές κίνητρο, το τι είναι καλό και κακό, το τι είναι επιτυχία και πρόοδος, το τι πρέπει να έχει ο άνθρωπος, το ποιος είναι ανώτερος σκοπός, το τι θέλει ο θεός, τα έχει πλάσει ο ίδιος ο Σατάν. Ο άνθρωπος θα ζητάει την αμαρτία συνεχώς, δεν θα υπάρχει καμία απολύτως πάλη ώστε να διώξει ο άνθρωπος τον κακό λογισμό. Ο Σατάν με αυτό έχει καταφέρει να δημιουργήσει την διαβολική αδιάλειπτη προσευχή κατά απομίμηση της γνήσιας νοεράς προσευχής. Ο άνθρωπος μένει συνεχώς στην πλάνη και ενώθηκε με τον Σατανά, ο νους εσωτερικά παραμένει σταθερός και ακίνητος στην Διαβολική επίκληση. Αν τα καταφέρει τότε επιπλέον έχει αδρανοποιήσει και τα τάλαντά μας και τον αγώνα μας αφού εάν ο άνθρωπος δεν ακολουθεί τον Θεό αυτά δεν ωφελούν. Αν και όλα τα τάλαντα είναι ίσα, διότι και είναι εκ Θεού και οδηγούν στην Οδό, ιδιαίτερα πολεμάει ορισμένα. Παρατηρεί ο Χρυσόστομος: "ποιο λοιπόν είναι το κέρδος της παρθενίας και πολλών ιδρώτων όταν τις αγνοεί ο Δεσπότης; Και στις παρθένες το ίδιο λέγει "δεν σας γνωρίζω". Βλέπεις ότι όταν δεν κάνουμε το θέλημα του Θεού βρισκόμαστε στην παγίδα του Διαβόλου;". Έτσι λοιπόν και εμείς εάν δεν έχουμε συστρατευθεί με τον Χριστό και δεν τηρούμε απόλυτα τα λόγια του αν και φαίνεται ότι αγωνιζόμαστε ή φαίνεται ότι έχουμε κάποια αρετή ο Δεσπότης μας αγνοεί, δηλαδή δεν μας αναγνωρίζει ως δικούς του στρατιώτες. Και όταν ο Δεσπότης δεν μας αναγνωρίζει ως δικούς του στρατιώτες, μας αναγνωρίζει ο Διάβολος διότι, ὁ μὴ ὢν μετ᾿ ἐμοῦ κατ᾿ ἐμοῦ ἐστι, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ᾿ ἐμοῦ σκορπίζει.
Αλλαγή Χριστού με χριστό.
Εδώ βοηθάει ο περίγυρος ο οποίος θα έχει την ανυπαρξία Θεού σαν κοινή και αποδεκτή άποψη παρά τα στοιχεία. Τα στοιχεία υπάρξεως Θεού ο Διάβολος θα προσπαθεί να μην έρχονται κατά νου, ενώ ενίοτε οι στρατιώτες του θα επιτίθεται στον πιστεύοντα με χαρακτηρισμούς ή κοροϊδίες. Καὶ ἐθέμην τὸ ἔνδυμά μου σάκκον, καὶ ἐγενόμην αὐτοῖς εἰς παραβολήν κατ᾿ ἐμοῦ ἠδολέσχουν οἱ καθήμενοι ἐν πύλαις, καὶ εἰς ἐμὲ ἔψαλλον οἱ πίνοντες οἶνον. Ψαλ. 68,12-13 Φόρεσα ένδυμα θλίψεως και μετανοίας. Κατάντησα πρόσωπο διακωμωδήσης και ύβρεων, εναντίον μου φλυαρούσαν οι αργόσχολοι και εις βάρος μου τραγουδούσαν οι μπεκρούλιακες πίνοντας κρασί.
Σε κάποια άλλη κατηγορία θα προσπαθήσει να τους παγιδεύσει με τις αιρέσεις, έτσι και αυτοί έχουν οδηγηθεί σε έναν εντελώς διαφορετικό θεό. Σε άλλη κατηγορία θα προσπαθήσει να τους παρασύρει σε θεωρίες που διδάσκουν τον άνθρωπο θεό, και εδώ ο άνθρωπος αντικατέστησε τον Θεό και η ιδέα είναι προϊόν του εφευρέτη των θεών εθνών.
Σε αυτήν την κατηγορία η μετάνοια φώτιση κάθαρση θέωση θα μετατραπούν σε αυτο-αλλαγή, αυτο-βελτίωση, αυτο-ίαση, αυτο-θέωση και ο άνθρωπος έχει διαπράξει την αμαρτία του Αδάμ, έχει οδηγήσει τον άνθρωπο στην αποστασία όπως τους πρωτόπλαστους. Η παγίδα θα καλυφθεί με διάφορες λογικοφανείς ή μη θεωρίες, "έχεις δυνάμεις που ξεπερνούν την φαντασία", "θα βελτιωθείς με την δύναμη της σκέψης", "θα σου δώσουν βελτίωση τα αρώματα, το τάδε", που μπορούν να απευθυνθούν στον σύγχρονό τους άνθρωπο. Παλαιότερα ήταν η μαγεία και το μαγικό ποτό, τώρα άλλες θεωρίες είναι κατάλληλες για τον άνθρωπο της σημερινής εποχής.
Σε όλες τις περιπτώσεις, θεοί εθνών και προϊόντα τους, αθεΐα, αιρέσεις, ο άνθρωπος έχει αλλάξει τον Θεό με θεό. Το όπλο αμαρτωλός περίγυρος, οι πειρασμοί αλλά και η έλλειψη πραγματικής πυξίδας που προσφέρει μόνο ο Θεός θα οδηγήσουν τον άνθρωπο στο να ζητάει συνεχώς τα του κόσμου τούτου αφού οτιδήποτε εκτός Θεού διδάσκει και είναι αυτό. Χωρίς την πυξίδα της Εκκλησίας και την πανοπλία των μυστηρίων ο Διάβολος έχει αντιστρέψει την σειρά και αυτή έχει γίνει "η αμαρτία γεννά την επιθυμία".
Το τι είναι ευγενές κίνητρο, το τι είναι καλό και κακό, το τι είναι επιτυχία και πρόοδος, το τι πρέπει να έχει ο άνθρωπος, το ποιος είναι ανώτερος σκοπός, το τι θέλει ο θεός, τα έχει πλάσει ο ίδιος ο Σατάν. Ο άνθρωπος θα ζητάει την αμαρτία συνεχώς, δεν θα υπάρχει καμία απολύτως πάλη ώστε να διώξει ο άνθρωπος τον κακό λογισμό. Ο Σατάν με αυτό έχει καταφέρει να δημιουργήσει την διαβολική αδιάλειπτη προσευχή κατά απομίμηση της γνήσιας νοεράς προσευχής. Ο άνθρωπος μένει συνεχώς στην πλάνη και ενώθηκε με τον Σατανά, ο νους εσωτερικά παραμένει σταθερός και ακίνητος στην Διαβολική επίκληση. Αν τα καταφέρει τότε επιπλέον έχει αδρανοποιήσει και τα τάλαντά μας και τον αγώνα μας αφού εάν ο άνθρωπος δεν ακολουθεί τον Θεό αυτά δεν ωφελούν. Αν και όλα τα τάλαντα είναι ίσα, διότι και είναι εκ Θεού και οδηγούν στην Οδό, ιδιαίτερα πολεμάει ορισμένα. Παρατηρεί ο Χρυσόστομος: "ποιο λοιπόν είναι το κέρδος της παρθενίας και πολλών ιδρώτων όταν τις αγνοεί ο Δεσπότης; Και στις παρθένες το ίδιο λέγει "δεν σας γνωρίζω". Βλέπεις ότι όταν δεν κάνουμε το θέλημα του Θεού βρισκόμαστε στην παγίδα του Διαβόλου;". Έτσι λοιπόν και εμείς εάν δεν έχουμε συστρατευθεί με τον Χριστό και δεν τηρούμε απόλυτα τα λόγια του αν και φαίνεται ότι αγωνιζόμαστε ή φαίνεται ότι έχουμε κάποια αρετή ο Δεσπότης μας αγνοεί, δηλαδή δεν μας αναγνωρίζει ως δικούς του στρατιώτες. Και όταν ο Δεσπότης δεν μας αναγνωρίζει ως δικούς του στρατιώτες, μας αναγνωρίζει ο Διάβολος διότι, ὁ μὴ ὢν μετ᾿ ἐμοῦ κατ᾿ ἐμοῦ ἐστι, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ᾿ ἐμοῦ σκορπίζει.
Αλλαγή Χριστού με χριστό.
Να έρχεται Εκκλησία αλλά πιστεύοντας Χριστό δημιούργημα όχι Χριστό Δημιουργό.
Εάν ο άνθρωπος δεν παγιδευτεί στο προηγούμενο στάδιο, να αλλάξει τον Θεό με θεό δηλαδή τον Διάβολο που είναι πίσω από τους θεούς εθνών, να ασπαστεί αιρέσεις, να αποδεχθεί την ιδέα της αυτοθέωσης, να είναι άθεος και να έχει θεό την ύλη και ιδέες και εν τέλει το άτομο προσέλθει στην Εκκλησία βρίσκοντας που είναι ο Θεός τότε δεν εγκαταλείπει τον αγώνα αλλά περνάει για τα καλά στο επόμενο στάδιο το οποίο είναι να αντικαταστήσει τον Χριστό που πιστεύει το άτομο με άλλον ψευδοχριστό. Δηλαδή αντί ο άνθρωπος να έχει διώξει εντελώς τον Θεό, να έχει τον Χριστό στον ίδιο θρόνο της καρδιάς του μαζί με έναν άλλον χριστό που έπλασε αυτός, οπότε έχει ουσιαστικά καταργήσει τον γνήσιο φτιάχνοντας έναν δικό του. Αρχικά προσπαθεί να προσέρχεται ελάχιστα ή και καθόλου το υποψήφιο θύμα στην Εκκλησία και τα μυστήρια ή να αμαρτάνει συνεχώς ενσυνειδήτως ώστε να καταστεί νεκρό μέλος. Για να μην πάει στην Εκκλησία εφευρίσκει πολλά και διάφορα, φέρνει εμπόδια με ανθρώπους ή περιστάσεις, προτείνει αναβολή. Σκοπός του είναι να μην λαμβάνουμε καθόλου μέρος στα μυστήρια οπότε αφενός θα μας πολεμήσει χωρίς την πανοπλία του Θεού, άρα είμαστε εύκολα θύματα και αφετέρου δεν ξέρει κανείς τι γίνεται οπότε μπορεί να κερδίσει έναν ο οποίος περίμενε να πάει στην Εκκλησία για να εξομολογηθεί και να κοινωνήσει στον επιτάφιο του Χριστού όμως εν τέλει πήγε στην Εκκλησία μια απλή Παρασκευή στον επιτάφιο τον δικό του. Παρουσιάζει διαστρεβλωμένη την αγάπη την συγχωρητικότητα ή την φιλανθρωπία του Χριστού, "είναι συγχωρητικός, και αν δεν πας στον παπά τι έγινε;", "ο Χριστός είναι αγάπη, όλοι θα πάνε εν τέλει στον Παράδεισο", "μην κρίνεται για να μην κριθείτε είπε, πόσο μάλλον ο ίδιος θα το τηρήσει αυτό και δεν θα κρίνει κανένα". Αυτά τα είπε ένας ψεύτικος χριστός.
Αν το άτομο εν τέλει ξεφύγει και προσέρχεται στην Εκκλησία, τότε προσπαθεί ώστε το μέλος της να αμαρτάνει συνεχώς. Για να καταφέρει ο άνθρωπος να αμαρτάνει συνεχώς σε κάποια κατηγορία ανθρώπων παρουσιάζει τα κέρδη της αμαρτίας και γενικώς τις απολαύσεις της αμαρτίας υποβιβάζοντας τον δρόμο και αποκρύπτοντας το πραγματικό αποτέλεσμα. Πλασάρει δηλαδή μια παραλλαγή του ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, παράδειγμα, ναι μεν θα κλέβεις, ο δρόμος, όμως θα αποκτήσεις πολλά μετρητά και ακίνητα, το ψεύτικο αποτέλεσμα, ακίνητα αλλά στην κόλαση, το πραγματικό αποτέλεσμα, αυτό δεν το λέει. Έπειτα από αυτό αμέσως παρουσιάζει την αμαρτία μικρή σε σχέση με αυτό που πραγματικά είναι, "δεν είναι τίποτα", "σιγά το πράγμα", "τόσοι το κάνουν", "κορόιδο είσαι;", "θα εξομολογηθείς". Αυτό του δίνει και το πλεονέκτημα να υπάρχει ο ωφέλιμος για αυτόν κακός λογισμός ότι μπορούμε να σταματήσουμε όποτε θέλουμε και αυτό φυσικά θα γίνει όταν φτάσουμε σε ένα επίπεδο "γιατί ακόμη είναι νωρίς" οπότε έτσι αφενός αμαρτάνουμε συνεχώς αφετέρου θα βρει ευκαιρία ταυτόχρονα αρχικά να απομακρύνει εμάς από τον Θεό και την βοήθειά του και έπειτα να μας φέρει σε πτώση η οποία θα είναι αρχή χειρότερης πτώσης και άσχημων καταστάσεων.
Έπειτα προχωρεί στο να παρουσιάζει ότι υπάρχουν και χειρότερες αμαρτίες μα και ότι υπάρχουν άλλοι που έχουν κάνει πολύ χειρότερα, "καλά είμαι εγώ", ώστε ο άνθρωπος να παραμένει συνεχώς στην αμαρτία, ταυτόχρονα παρουσιάζει ξανά διαστρεβλωμένη την αγάπη την συγχωρητικότητα την δικαιοσύνη ή την φιλανθρωπία του Χριστού, "είναι συγχωρητικός", "θα δίνεις από τα κλεμμένα και θα είσαι εντάξει".
Διάφορους Αγίους τους παρουσιάζει όχι σαν παραδείγματα μετανοίας αλλά μεγάλης αμαρτίας "οι οποίοι αργότερα μετανόησαν οπότε έχεις καιρό". Όμως οι Άγιοι δεν μας δίνουν παράδειγμα ότι "καλά είμαστε γιατί είναι μικρή η αμαρτία που κάνουμε και έχουμε καιρό", αλλά μας δίνουν παράδειγμα ότι και ο μεγαλύτερος αμαρτωλός μπορεί να γίνει ο μεγαλύτερος Άγιος και ότι είναι άγνωστη η ώρα του θανάτου μα και όσο πιο πολύ προχωρούμε στην αμαρτία τόσο δυσκολότερη είναι η μετάνοια. Σε άλλη κατηγορία ανθρώπων παρουσιάζει ότι βγαίνει κάποιο όφελος από την αμαρτία, το οποίο σε διαφορετική περίπτωση συνιστά πραγματικό όφελος αλλά τώρα όμως όχι, επί παραδείγματι ενώ είναι καλό να δώσω στον φτωχό είναι κακό το να κλέβω τον πλούσιο και να δίνω στον φτωχό, έτσι ο Σατάν με κάνει Ρομπέν των καζανιών.
Αυτά όλα τα προηγούμενα και αμέτρητα άλλα κάνουν τον άνθρωπο ασεβή. Νομίζει ότι πιστεύει αλλά στην πραγματικότητα είναι άπιστος, πάει μεν στην Εκκλησία αλλά πιστεύει σε έναν Χριστό δημιούργημα. Αν ο άνθρωπος ξεφύγει ξανά και προχωρήσει πνευματικά τώρα προσπαθεί ακόμη πιο έντονα να διαστραφεί η ευσέβεια που αρχίζει και παρουσιάζεται ώστε να καταλήξει νεκρή. Για να το καταφέρει παρουσιάζει επί παραδείγματι να εξομολογούμαστε στην εικόνα και πολλά και διάφορα άλλα τα οποία διαστρεβλώνουν τις εντολές. Κατ' αυτόν τον τρόπο η πίστη μας στον Χριστό έχει πεθάνει διότι τον εξαφανίσαμε. Καταργούμε τον Χριστό και ότι είπε ενώ φτιάχνουμε έναν ψευτοχριστό και τον πιστεύουμε. Έτσι ο Χριστός δεν είναι ο δημιουργός μας αλλά δημιούργημα μας, δεν είναι οδηγός αλλά ακόλουθος.
Παρουσιάζει πολλά και διάφορα με σκοπό την διαστρέβλωση της γνήσιας ευσέβειας που παρουσιάστηκε όπως επί παραδείγματι προτείνει να πηγαίνουμε στην μέση ή στο τέλος της ακολουθίας ε και θα τρώμε το αντίδωρο που δίνει την ευλογία, θα φοράμε κομποσκοίνι διότι μας φυλάει από την κακή τύχη, να πάμε το τάδε στην Εκκλησία ώστε να αγιαστεί και έπειτα θα αγιάσει και εμάς, να πάω να μου διαβάσει ο παπάς την ευχή για να κοινωνήσω, να μου διαβάσει την ευχή για το τάδε ή στο τάδε.
Τα λείψανα και όλα τα άγια αντικείμενα οι ακολουθίες ο Αγιασμός η Ευχαριστία είναι σαν ένα φως το οποίο αν δεν έχω τα μάτια ανοιχτά δεν μπορώ να το δω, είναι σαν να θέλω να διαβάσω ένα βιβλίο απλά ακουμπώντας το εξώφυλλο. Με την φανέλα που ακούμπησε στην Αγία Τράπεζα ή με το σταγονίδιο του Αγιασμού θα μεταφερθεί η αγιότητα;
Έτσι μεταφέρεται ο ιός και όχι ο Υιός ο οποίος έρχεται στον άνθρωπο πολύ διαφορετικά. Πως θα βοηθήσει ο αγιασμός το αυτοκίνητο και τον οδηγό από ατύχημα αν αυτός αντί να πατάει συνεχώς στην Εκκλησία πατάει συνεχώς το γκάζι; Μαγικά.
Δηλαδή ο Σατάν όχι μόνο διέστρεψε τον Χριστό και την ευσέβεια μας, αλλά κατάφερε ταυτόχρονα και να μας γελοιοποιήσει. Έτσι γελάει με την κατάσταση μας, μας κοροϊδεύει, προσκυνάμε τον πατέρα της μαγείας τον Διάβολο ο οποίος γελάει χαιρέκακα μαζί μας. Κατάφερε μεγάλη νίκη, να θεωρούμε όχι ότι εμείς πρέπει να προσευχόμαστε να έχουμε Χριστιανική ζωή και ορθή συμμετοχή στις ακολουθίες και τα μυστήρια ώστε να λάβουμε την ωφέλεια από ιερά αντικείμενα, λείψανα, το αντίδωρο, ακολουθίες, την Θεία Κοινωνία, αλλά ότι υπάρχει το ξόρκι του παπά και το μαγικό αντικείμενο το οποίο δρα μηχανικά-μαγικά και ενώ εμείς κοιμόμαστε τον ύπνο της αδράνειας ή ακόμη και της άρνησης των εντολών, αυτό μας μεταφέρει την ευλογία, την καλοτυχία, την αγιότητα των Αγίων.
Σε άλλες περιπτώσεις, οι λιγότερες, προσπαθεί να διαστραφεί η ευσέβεια με λόγια όπως, θα κάνεις 200 μετάνοιες την ημέρα ώστε να γίνεις και εσύ προφήτης, έτσι μας κάνει να αγνοήσουμε το υπάρχων τάλαντο μας και να στοχεύσουμε κάποιο άλλο που δεν είναι για εμάς λέγοντας και εμείς οὐχί, πάτερ ᾿Αβραάμ στον Χριστό που όλα εν σοφία εποίησε. Ή προσπαθεί να διαστραφεί η ευσέβεια σε υπερηφάνεια, η νηστεία σου είναι τέλεια, κάνεις 1000 μετάνοιες και 300 κομποσκοίνια, είσαι ΆΓΙΟΣ.
Με όλα τα παραπάνω και αμέτρητα ακόμη αφενός το θρησκευτικό συναίσθημα σιγάστηκε αφετέρου ο Χριστός αλλάχτηκε με έναν ψευδοχριστό. Επιπλέον αδρανοποιήθηκαν και τα τάλαντά μας αφού εάν ο άνθρωπος δεν ακολουθεί σωστά τις εντολές αυτά δεν ωφελούν, ποιο το όφελος της παρθενίας και πολλών ιδρώτων;
Για να διακοπεί η πορεία της ευσέβειας χιλιάδες κόλπα έχει. Επί παραδείγματι προσπαθεί να μας κάνει να σκεφτόμαστε τα υλικά ακόμη και μέσα στην Εκκλησία, οἱ λέγοντες· πότε διελεύσεται ὁ μὴν καὶ ἐμπολεμήσομεν καὶ τὰ σάββατα καὶ ἀνοίξομεν θησαυρὸν τοῦ ποιῆσαι μέτρον μικρὸν καὶ τοῦ μεγαλῦναι στάθμια καὶ ποιῆσαι ζυγὸν ἄδικον, Αμ. 8,5 Εσείς λέτε, άντε πότε θα τελειώσει η λειτουργία για να επιδοθώ στο τάδε, άντε πότε θα περάσει η Κυριακή για να τα κονομήσω με απάτες. Επιδιώκει να μαλώνουμε για κάποιες αρμοδιότητες στην Εκκλησία, να μαλώνουμε ακόμη και για το κάθισμα. Άλλο που προσπαθεί ώστε να πεθάνει η νεογέννητη ευσέβεια είναι ότι επιδιώκει έντονα ώστε τα αισθήματα που μας έδωσε ο Χριστός να στραφούν εναντίων του συνανθρώπου. Επί παραδείγματι προσπαθεί να διαστρεβλώσει και να εκμεταλλευτεί το αίσθημα της δικαιοσύνης. Παρουσιάζει την αμαρτία σαν δικαίωση του άδικου που γίνεται εφόσον όλοι κάποια στιγμή έχουμε αδικηθεί. "Με κλέβουν και εμένα", "μου έκανε το τάδε". Παρουσιάζει την αμαρτία σαν αναπόφευκτη, "τι να κάνω δηλαδή;", την παρουσιάζει ακόμη και σαν ευσέβεια στον Θεό "θα τους δείξω εγώ...". Προσπαθεί να σκοτώσει την ευσέβεια και με το να αρνηθεί κάποιος τον Χριστό από την αχαριστία και αδικία που του επιφέρουν οι άλλοι, για αυτό ενίοτε ή και πολλάκις δημιουργεί σε κάποιον καταστάσεις με όργανά του. Ο Ιώβ λέει, ἐγὼ δὲ ἐπὶ παντὶ ἀδυνάτῳ ἔκλαυσα, ἐστέναξα ἰδὼν ἄνδρα ἐν ἀνάγκαις ἐγὼ δὲ ἐπέχων ἀγαθοῖς, ἰδοὺ συνήντησάν μοι μᾶλλον ἡμέραι κακῶν. Ιωβ. 30,25-26. Δηλαδή, εγώ ο οποίος άσπλαχνα σήμερα έχω εγκαταλειφθεί από όλους όταν έβλεπα βασανιζόμενο και αδύνατο άνθρωπο έκλαιγα και στέναζα για την δυστυχία του. Ενώ λοιπόν από την αγαθότητά μου και την συμπαράσταση προς τους άλλους περίμενα σαν αμοιβή μου αγαθά, απροσδόκητα είδα να έρχονται εναντίον μου ημέρες συμφορών.
Είχε μεν το παράπονο αλλά και την προσδοκία, όμως δεν έκανε αμαρτία ώστε να στραφεί εναντίων του Θεού και έδειξε απόλυτη εμπιστοσύνη, ο Θεός δεν δικαιώθηκε στο τέλος στα μάτια του Ιώβ γιατί αυτός του είχε μεγάλη πίστη και εμπιστοσύνη, τον έβλεπε όπως πραγματικά είναι όχι όπως θα τον είχε δημιουργήσει το μυαλό του.
Επιδιώκει να σκοτώσει την ευσέβεια με το να υπάρχει αντί ζήλος ζήλια. Αντί να έχουμε ζήλο τήρησης των εντολών και μίμησης αγίων να έχουμε ζήλια. Ο άνθρωπος που ζηλεύει γίνεται εχθρός συνανθρώπου ακόμη και του αδελφού του, ας θυμηθούμε τον Κάϊν. Χαίρεται με την αποτυχία και την δυστυχία του άλλου ενώ λυπάται με την πρόοδο του και την επιτυχία του, δηλαδή είναι ένας κανονικός Διάβολος χωρίς καμία διαφορά διότι έχει τα ίδια αισθήματα και επιθυμία που είχε ο Σατάν για τους πρωτόπλαστους. Πρέπει αμέσως να αποδιώχνουμε ακόμη και την υποψία της διότι η ζήλια είναι κόρη της υπερηφάνειας και μεγάλο κακό, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ. Να σκεφτόμαστε ότι δεν είμαστε τίποτα και ότι πάντα ματαιότης τὰ ἀνθρώπινα, ὅσα οὐχ ὑπάρχει μετὰ θάνατον· οὐ παραμένει ὁ πλοῦτος, οὐ συνοδεύει ἡ δόξα· ἐπελθὼν γὰρ ὁ θάνατος, ταῦτα πάντα ἐξηφάνισται.
Ο Ιώβ λέει αὐτὸς γυμνὸς ἐξῆλθον ἐκ κοιλίας μητρός μου, γυμνὸς καὶ ἀπελεύσομαι ἐκεῖ· ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος ἀφείλατο· ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν, οὕτω καὶ ἐγένετο· εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον εἰς τοὺς αἰῶνας. Ιωβ. 1,21 Εγώ γυμνός βγήκα από την κοιλία της μητέρας μου, γυμνός θα απέλθω από τον κόσμον αυτόν στον τάφο. Ο Κύριος έδωσε τα δώρα του ο Κύριος τα αφαίρεσε. Όπως στον Κύριο φάνηκε αρεστό έτσι έγινε, ας είναι δοξασμένο το όνομα του στους αιώνας των αιώνων.
Μετά από αυτήν την απάντηση και την οδυνηρή ήττα του Σατανά αυτός παρουσιάζεται ενώπιον του Θεού υποβιβάζοντας την ήττα του και συκοφαντώντας τον Ιώβ ότι η ευσέβεια του έχει όρια, την φιλαυτία του. Επειδή ο ίδιος δεν έπαθε τίποτα για αυτό λέει ότι λέει, ὑπολαβὼν δὲ ὁ διάβολος εἶπε τῷ Κυρίῳ· δέρμα ὑπὲρ δέρματος· καὶ πάντα, ὅσα ὑπάρχει ἀνθρώπῳ, ὑπὲρ τῆς ψυχῆς αὐτοῦ ἐκτίσει· Ιωβ. 2,4 Ο διάβολος είπε προς τον Θεό, για να σώσει κανείς το τομάρι του του ευχαρίστως δίνει άλλο. Όλα όσα έχει ο άνθρωπος μπορεί να τα θυσιάσει αρκεί έτσι να διατηρήσει την ζωή του. Ζητάει να αρρωστήσει ο Ιώβ ώστε έτσι να τον λυγίσει.
Παρατηρούμε ότι συνεχώς μας συκοφαντεί, συνεχώς θέλει να μας επιτίθεται. Προσπαθεί ιδιαίτερα να πλανήσει τον άνθρωπο όταν τον βλέπει να έχει κάποια ασθένεια συγγενής του ή να είναι ο ίδιος ασθενής. Για να ρίξει τον Ιώβ πνευματικά τον χτύπησε στην σάρκα πρώτα. Στην ασθένεια ο νους του ανθρώπου είναι απασχολημένος από τους πόνους της ή την θλίψη για τον ασθενή αδελφό.
Επιδιώκει να μας πλανήσει σε αυτές τις στιγμές και αν δεν καταφέρει να νικήσει αυτόν που έχει την δυσκολία ή την ασθένεια και υποστεί οδυνηρή ήττα τότε με αυτήν την κατάσταση του ενός προσπαθεί να νικήσει τον άλλον που είναι ακόμη αδύναμος στην πίστη. Να τον κάνει να σκεφτεί ότι "τόσα του έτυχαν ενώ ήταν τόσο καλός, ενώ ήταν τόσο πιστός" και να ολιγοπιστήσει ή ακόμη και να αφήσει τον Θεό λέγοντας "ε δεν υπάρχει Θεός τελικά" λες και ο Θεός είπε ότι ο Χριστιανός δεν θα έχει δυσκολίες από τους διπλανούς ή θα περάσει ζωή χαρισάμενη χωρίς ατυχήματα αρρώστιες θάνατο. Αν δεν καταφέρει το τελευταίο τότε προσπαθεί ο νους του Χριστιανού να αναστατωθεί ώστε να μην εμπιστεύεται τον Χριστό και τόσο. Να θεωρεί ότι "καλός είναι και ο Χριστός αλλά αν δεν δράσεις δεν γίνεται δουλειά", αυτό υπό την έννοια όχι και εμείς δεν πρέπει να δρούμε αλλά ότι ο Χριστός έχει το πεδίο δράσης του που είναι ο ναός και εμείς το πεδίο δράσης που είναι ο έξω κόσμος. Η δικαιοδοσία του Θεού και η δύναμη του περιορίζονται εντός των τειχών του Ναού. Ο Χριστιανός είναι μέλος του σώματος της Εκκλησίας έτσι συμπάσχει με τον συνάνθρωπο, καὶ εἴτε πάσχει ἓν μέλος, συμπάσχει πάντα τὰ μέλη, εἴτε δοξάζεται ἓν μέλος, συγχαίρει πάντα τὰ μέλη. Α Κορ. 12,26 εάν πάσχει ένα μέλος, πάσχουν μαζί με αυτό όλα τα μέλη,και εάν δοξάζεται και τιμάται ένα μέλος χαίρουν μαζί του όλα τα μέλη. Ο Διάβολος πολεμάει με μεγάλο ζήλο εναντίων της αγάπης, την μέγιστη των αρετών και ιδιαίτερα προσπαθεί να τη διαστρεβλώσει όταν συνυπάρχει αρχάρια πνευματική κατάσταση.
Πρέπει να θυμόμαστε πάντοτε ότι ο Χριστός πάντοτε ενεργεί προς συμφέρον του ανθρώπου και ποτέ κατά όμως στα μάτια όσων δεν έχουν προχωρήσει πολύ πνευματικά για όλα όσα συμβαίνουν δικαιώνεται μετά από πολλά χρόνια ή θα δικαιωθεί στο τέλος. Αντιθέτως στους αγίους ο Θεός δικαιώνεται αυτόματα, ότι πράττει είναι προς συμφέρον μας. Ο άνθρωπος αν δεν προχωρήσει πνευματικά στην εδώ ζωή αφενός ο Θεός είναι κατηγορούμενος και όχι πατέρας ενώ αφετέρου ο Διάβολος καταφέρνει να έχουμε παρασυρθεί. Όμως ο Χριστός επειδή αναγνωρίζει ὅτι χοῦς ἐσμεν λαμβάνει υπόψιν το κίνητρο βοηθάει τον άνθρωπο και αν η αιτία δεν ήταν η πολύ κακή πνευματική κατάσταση ο άνθρωπος επανέρχεται και σώζεται.
Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε αγάπη προς τον Θεό, έτσι έχουμε και εμπιστοσύνη στο σχέδιο του και υπομονή. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα γελάμε σε μια αρρώστια ή στον θάνατο ούτε ότι θα απεμπολούμε το δίκαιό μας άκριτα, αλλά σημαίνει ότι δεν θα δρούμε όπως προστάζει το υλιστικό σκεπτικό. Ο Θεός γνωρίζει καλύτερα και αν κάτι μας φαίνεται τώρα άδικο ή σκληρό, όπως μια άσχημη κατάσταση μια ασθένεια ένας θάνατος προσφιλούς προσώπου, δεν πρέπει να καταφερόμαστε εναντίων του διότι τον καταργούμε από πατέρα τον κάνουμε ύποπτο και κατηγορούμενο ξεχνώντας ότι πάντοτε ενεργεί προς όφελος του ανθρώπου.
Λέει ο Εκκλησιαστής, μὴ σπεῦδε ἐπὶ στόματί σου, καὶ καρδία σου μὴ ταχυνάτω τοῦ ἐξενέγκαι λόγον πρὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ· ὅτι ὁ Θεὸς ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω, καὶ σὺ ἐπὶ τῆς γῆς. διὰ τοῦτο ἔστωσαν οἱ λόγοι σου ὀλίγοι. Εκκλ. 5,1 Δηλαδή, τα λόγια που θα πεις στον Θεό ας μην είναι αποτέλεσμα βιασύνης διότι ο Θεός είναι επάνω στον ουρανό, δηλαδή άπειρος και παντοδύναμος όμως εσύ είσαι κάτω στην γη, δηλαδή μικρός. Για αυτό τα λόγια σου ενώπιον του Θεού ας είναι λίγα και συνετά.
Άλλες φορές ο Διάβολος διαστρεβλώνει την θέληση του ανθρώπου για πρόοδο, αυτήν την έδωσε ο Θεός ώστε να προχωρούμε στην Θεία γνώση και πνευματικά. Εδώ παίζει ρόλο και το ευρύτερο αμαρτωλό περιβάλλον -αμαρτωλή κοινωνία- που φρονεί τα υλικά και τα των ανθρώπων το οποίο δημιουργεί ο Σατάν ως πολύτιμο σύμμαχο στο να αλλάξει το τι είναι πρόοδος και καλό. Παρουσιάζει την αμαρτία σαν πρόοδο, παρουσιάζει την αμαρτία ότι έχει αιτία ανώτερο και ευγενές κίνητρο που όμως στην πραγματικότητα αυτόν τον δήθεν ανώτερο σκοπό και πρόοδο τα έχει πλάσει ο ίδιος ως ανώτερα και ευγενή. Δηλαδή έχει παρουσιάσει την αμαρτία σαν ευγενή ενώ δεν είναι, έτσι ταυτόχρονα πιέζει και με το συναίσθημα ότι απογοητεύουμε κάποιον. Παρουσιάζει τα πνευματικά κατώτερα από τα υλικά και την ύλη σαν στόχο ανώτερο, από αυτό βλέπουμε καμιά φορά και ο γιατρός των σωμάτων θεωρείται ανώτερος από αυτόν των ψυχών.
"Μην κάθεσαι έτσι φτωχός, δεν πρέπει να σου συμβεί αυτό εσένα".
"Μην γίνεις ιερέας! Όχι μοναχός! δεν πρέπει να σου συμβεί αυτό εσένα".
"Δεν πρέπει να σου συμβεί αυτό εσένα" λέει ο Πέτρος στον Χριστό όταν ακούει ότι πρέπει να σταυρωθεί, και σταυρός για τον Χριστιανό είναι και ο πόνος αλλά και όλες οι καταστάσεις που τις θεωρεί με πίστη έχοντας οδηγό τον Θεό. Καὶ προσλαβόμενος αὐτὸν ὁ Πέτρος ἤρξατο ἐπιτιμᾶν αὐτῷ λέγων· ἵλεώς σοι, Κύριε· οὐ μὴ ἔσται σοι τοῦτο ὁ δὲ στραφεὶς εἶπε τῷ Πέτρῳ· ὕπαγε ὀπίσω μου, σατανᾶ· σκάνδαλόν μου εἶ· ὅτι οὐ φρονεῖς τὰ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὰ τῶν ἀνθρώπων. Ματθ. 16,21-23 Ο Πέτρος πήρε ιδιαιτέρως τον Χριστό και άρχισε με ζωηρότητα να του λέει, ο Θεός να σε φυλάξει Κύριε από όσα φοβερά μας είπες ότι θα σου συμβούν, δεν πρέπει να σου συμβούν αυτά εσένα. Τότε ο Ιησούς στράφηκε απότομα στον Πέτρο και του είπε, φύγε από εμπρός μου σατανά! μου είσαι εμπόδιο διότι δεν φρονείς ότι είναι ευάρεστο στον Θεό αλλά ότι αρέσει στους ανθρώπους.
Η σκέψη του Χριστιανού πρέπει να είναι προσηλωμένη στην κατοικία του, αυτή είναι στον ουρανό, άρα εκεί πρέπει να είναι και η σκέψη μας. Άραγε θα σκεφτόταν κάποιος να κάνει μέγα και τρανό το ξενοδοχείο που διαμένει και όχι το ίδιο το σπίτι του; Πρέπει να έχουμε ζήλια μιμήσεως Αγίων και ζήλο να ακολουθούμε τις εντολές Χριστού ώστε να αποκτήσουμε ωραία και μεγάλη κατοικία μαζί με όλους αυτούς που γεύονται την ευφροσύνη της βασιλείας του Χριστού, ἔνθα πάντων ἐστὶν εὐφραινομένων ἡ κατοικία.
Όλα τα παραπάνω είναι ένα κλάσμα των επιθέσεων, είναι μόνο ορισμένα ελάχιστα, ενώ αυτές οι επιθέσεις που παρουσιάστηκαν μπορούν να συνδυαστούν στο ίδιο άτομο. Επιπλέον επειδή ο Διάβολος δεν είναι παντογνώστης δεν αρκείται σε κατάλληλες για το άτομο παγίδες αλλά διενεργεί και επιθέσεις πειραματικές. Το κάνει ώστε να διαπιστώσει εάν πέσει στην παγίδα αυτή ο άνθρωπος. Αν πέσει θα προσπαθήσει να τον κρατήσει ή να σχεδιάσει μια καλύτερη. Άλλες φορές το κάνει επειδή η στιγμή, το μέρος, οι τυχαίες περιστάσεις, τον βοηθούν για έναν συγκεκριμένο πειρασμό και επειδή ποτέ δεν χάνει ευκαιρία τον προτείνει. Ο άνθρωπος δέχεται συνεχώς έμμεση επίθεση ώστε τουλάχιστον να κουραστεί. Άλλες φορές ο πειρασμός του Σατανά είναι απλά το ισόγειο ώστε να σταθεί επάνω ένας διαφορετικός πειρασμός. Άλλες φορές μπορεί να παρακινήσει κάποιον σε μια αμαρτία μικρή αλλά στην πραγματικότητα με αυτό να επιδιώκει να τον παρασύρει σε μια μεγάλη. Δηλαδή ενώ φαίνεται μια ορισμένη παγίδα Διαβόλου, στην πραγματικότητα αυτός έχει στήσει παγίδα για κάτι πολύ διαφορετικό.
Αν ο λογισμός θέλει να κάνει καλές πράξεις και ο άνθρωπος είναι ταπεινός έχοντας γνήσιες πνευματικές αναζητήσεις τότε προσπαθεί πολύ να πολεμήσει τις καλές πράξεις διότι θα ελκύσουν το έλεος του Θεού. Εάν όμως ο άνθρωπος έχει παρασυρθεί, εάν έχει υλιστικό σκεπτικό, τότε καθόλου δεν τις πολεμάει. Όχι μόνο δεν τις πολεμάει αλλά τις σιγοντάρει κιόλας. Επί παραδείγματι λέει, "δώσε σε αυτόν τον φτωχό, μακάριος ο ελεήμονας, αυτό θέλει ο Θεός όχι να πηγαίνεις στις εκκλησίες", "δώσε ελεημοσύνη στον δεινα και πήγαινε να δεις τον τάδε που είναι άρρωστος, θα σωθείς γιατί είσαι καλός άνθρωπος, άσε τους παπάδες, είναι όλοι....", ενώ θα προσπαθήσει ει δυνατόν αυτή η σκέψη να πλαισιωθεί με το "ευεργετείς", "είσαι διαφορετικός από τους λοιπούς", "έχεις υψηλή αποστολή", έτσι και η ελεημοσύνη χάθηκε και ο άνθρωπος νομίζει ότι σώθηκε. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που δώσει και ανταμοιβή ώστε μετά το θύμα να νομίζει ότι βρήκε τον δρόμο. "Είδες; αυτός είναι ο δρόμος που θέλει ο Θεός, όχι Εκκλησίες...".
Κάποιες φορές σταματάει τον πόλεμο ψευδώς, αυτό το κάνει για να κρατήσει ότι έχει κερδίσει. Δηλαδή δεν φέρνει δυσκολίες αλλά "καλά" σε έναν ο οποίος πορεύεται σύμφωνα με το υλιστικό σκεπτικό όμως δεν είναι εντελώς γαντζωμένος. Είναι πολλοί που όταν τους έχει οδηγήσει σε λάθος ευσέβεια τους αφήνει στην ησυχία τους, τους αφήνει στην κανονική και φυσιολογική ζωή τους. Για την ακρίβεια αφήνει να βαδίζει ο άνθρωπος σαν υπνοβάτης στον γκρεμό διότι κάποια δυσκολία ίσως γίνει αιτία να σκοντάψει και με το τράνταγμα να ξυπνήσει. Αν ο άνθρωπος έχει αρχίσει να πολεμάει ώστε να ξεφύγει από τα πάθη και να ακολουθεί πραγματικά τον Χριστό και όχι έναν χριστό δημιούργημα τότε επιδιώκει να αντικαταστήσει το πάθος που προσπαθεί να πολεμήσει ο πιστός με κάποιο άλλο, πολλάκις το αντίθετο. Έτσι με αυτήν την τακτική συνεχίζει να κρατάει το θύμα. Ένα παράδειγμα, ενώ μέχρι χτες κάποιος ήταν φιλάργυρος τώρα αρχίζει και ελεεί αλλά θεωρεί ότι είναι ξεχωριστός, ότι είναι ορισμένος άνωθεν να βοηθάει τους άλλους, ότι είναι μέγας ευεργέτης, έτσι συνεχίζει να είναι θύμα Σατάν.
Άλλη ιδέα που παροτρύνει είναι να καλλιεργείται κατά πολύ μια αρετή ώστε δήθεν να ισοσταθμίσει κάποιο πάθος που θα παραμένει. Αυτό όμως είναι λαθεμένο διότι το πάθος θα είναι αιτία κολάσεως αφού θα παραμένει αμετανόητο και έτσι σαν θανάσιμο αμάρτημα θα οδηγήσει τον άνθρωπο εκτός Βασιλείας Θεού. Είναι σαν να βλέπουμε μια τρύπα την πλώρη του καραβιού της ζωής μας και εμείς αντί να την μπαλώσουμε προσπαθούμε να ενισχύσουμε με επιπλέον λαμαρίνα την πρύμνη, το πλοίο θα βουλιάξει.
Είναι τέτοια η πολυπλοκότητα η σφοδρότητα και η πληθώρα των επιθέσεων σε όλα τα στάδια που θα μπορούσαν να γραφτούν τόμοι, ενώ ο άνθρωπος χωρίς τα μυστήρια από άγιος μπορεί να καταντήσει κρεμασμένος Ιούδας σε 2,3 λεπτά και ο χρόνος δεν είναι σχήμα λόγου.
Αν το άτομο εν τέλει ξεφύγει και προσέρχεται στην Εκκλησία, τότε προσπαθεί ώστε το μέλος της να αμαρτάνει συνεχώς. Για να καταφέρει ο άνθρωπος να αμαρτάνει συνεχώς σε κάποια κατηγορία ανθρώπων παρουσιάζει τα κέρδη της αμαρτίας και γενικώς τις απολαύσεις της αμαρτίας υποβιβάζοντας τον δρόμο και αποκρύπτοντας το πραγματικό αποτέλεσμα. Πλασάρει δηλαδή μια παραλλαγή του ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, παράδειγμα, ναι μεν θα κλέβεις, ο δρόμος, όμως θα αποκτήσεις πολλά μετρητά και ακίνητα, το ψεύτικο αποτέλεσμα, ακίνητα αλλά στην κόλαση, το πραγματικό αποτέλεσμα, αυτό δεν το λέει. Έπειτα από αυτό αμέσως παρουσιάζει την αμαρτία μικρή σε σχέση με αυτό που πραγματικά είναι, "δεν είναι τίποτα", "σιγά το πράγμα", "τόσοι το κάνουν", "κορόιδο είσαι;", "θα εξομολογηθείς". Αυτό του δίνει και το πλεονέκτημα να υπάρχει ο ωφέλιμος για αυτόν κακός λογισμός ότι μπορούμε να σταματήσουμε όποτε θέλουμε και αυτό φυσικά θα γίνει όταν φτάσουμε σε ένα επίπεδο "γιατί ακόμη είναι νωρίς" οπότε έτσι αφενός αμαρτάνουμε συνεχώς αφετέρου θα βρει ευκαιρία ταυτόχρονα αρχικά να απομακρύνει εμάς από τον Θεό και την βοήθειά του και έπειτα να μας φέρει σε πτώση η οποία θα είναι αρχή χειρότερης πτώσης και άσχημων καταστάσεων.
Έπειτα προχωρεί στο να παρουσιάζει ότι υπάρχουν και χειρότερες αμαρτίες μα και ότι υπάρχουν άλλοι που έχουν κάνει πολύ χειρότερα, "καλά είμαι εγώ", ώστε ο άνθρωπος να παραμένει συνεχώς στην αμαρτία, ταυτόχρονα παρουσιάζει ξανά διαστρεβλωμένη την αγάπη την συγχωρητικότητα την δικαιοσύνη ή την φιλανθρωπία του Χριστού, "είναι συγχωρητικός", "θα δίνεις από τα κλεμμένα και θα είσαι εντάξει".
Διάφορους Αγίους τους παρουσιάζει όχι σαν παραδείγματα μετανοίας αλλά μεγάλης αμαρτίας "οι οποίοι αργότερα μετανόησαν οπότε έχεις καιρό". Όμως οι Άγιοι δεν μας δίνουν παράδειγμα ότι "καλά είμαστε γιατί είναι μικρή η αμαρτία που κάνουμε και έχουμε καιρό", αλλά μας δίνουν παράδειγμα ότι και ο μεγαλύτερος αμαρτωλός μπορεί να γίνει ο μεγαλύτερος Άγιος και ότι είναι άγνωστη η ώρα του θανάτου μα και όσο πιο πολύ προχωρούμε στην αμαρτία τόσο δυσκολότερη είναι η μετάνοια. Σε άλλη κατηγορία ανθρώπων παρουσιάζει ότι βγαίνει κάποιο όφελος από την αμαρτία, το οποίο σε διαφορετική περίπτωση συνιστά πραγματικό όφελος αλλά τώρα όμως όχι, επί παραδείγματι ενώ είναι καλό να δώσω στον φτωχό είναι κακό το να κλέβω τον πλούσιο και να δίνω στον φτωχό, έτσι ο Σατάν με κάνει Ρομπέν των καζανιών.
Αυτά όλα τα προηγούμενα και αμέτρητα άλλα κάνουν τον άνθρωπο ασεβή. Νομίζει ότι πιστεύει αλλά στην πραγματικότητα είναι άπιστος, πάει μεν στην Εκκλησία αλλά πιστεύει σε έναν Χριστό δημιούργημα. Αν ο άνθρωπος ξεφύγει ξανά και προχωρήσει πνευματικά τώρα προσπαθεί ακόμη πιο έντονα να διαστραφεί η ευσέβεια που αρχίζει και παρουσιάζεται ώστε να καταλήξει νεκρή. Για να το καταφέρει παρουσιάζει επί παραδείγματι να εξομολογούμαστε στην εικόνα και πολλά και διάφορα άλλα τα οποία διαστρεβλώνουν τις εντολές. Κατ' αυτόν τον τρόπο η πίστη μας στον Χριστό έχει πεθάνει διότι τον εξαφανίσαμε. Καταργούμε τον Χριστό και ότι είπε ενώ φτιάχνουμε έναν ψευτοχριστό και τον πιστεύουμε. Έτσι ο Χριστός δεν είναι ο δημιουργός μας αλλά δημιούργημα μας, δεν είναι οδηγός αλλά ακόλουθος.
Παρουσιάζει πολλά και διάφορα με σκοπό την διαστρέβλωση της γνήσιας ευσέβειας που παρουσιάστηκε όπως επί παραδείγματι προτείνει να πηγαίνουμε στην μέση ή στο τέλος της ακολουθίας ε και θα τρώμε το αντίδωρο που δίνει την ευλογία, θα φοράμε κομποσκοίνι διότι μας φυλάει από την κακή τύχη, να πάμε το τάδε στην Εκκλησία ώστε να αγιαστεί και έπειτα θα αγιάσει και εμάς, να πάω να μου διαβάσει ο παπάς την ευχή για να κοινωνήσω, να μου διαβάσει την ευχή για το τάδε ή στο τάδε.
Τα λείψανα και όλα τα άγια αντικείμενα οι ακολουθίες ο Αγιασμός η Ευχαριστία είναι σαν ένα φως το οποίο αν δεν έχω τα μάτια ανοιχτά δεν μπορώ να το δω, είναι σαν να θέλω να διαβάσω ένα βιβλίο απλά ακουμπώντας το εξώφυλλο. Με την φανέλα που ακούμπησε στην Αγία Τράπεζα ή με το σταγονίδιο του Αγιασμού θα μεταφερθεί η αγιότητα;
Έτσι μεταφέρεται ο ιός και όχι ο Υιός ο οποίος έρχεται στον άνθρωπο πολύ διαφορετικά. Πως θα βοηθήσει ο αγιασμός το αυτοκίνητο και τον οδηγό από ατύχημα αν αυτός αντί να πατάει συνεχώς στην Εκκλησία πατάει συνεχώς το γκάζι; Μαγικά.
Δηλαδή ο Σατάν όχι μόνο διέστρεψε τον Χριστό και την ευσέβεια μας, αλλά κατάφερε ταυτόχρονα και να μας γελοιοποιήσει. Έτσι γελάει με την κατάσταση μας, μας κοροϊδεύει, προσκυνάμε τον πατέρα της μαγείας τον Διάβολο ο οποίος γελάει χαιρέκακα μαζί μας. Κατάφερε μεγάλη νίκη, να θεωρούμε όχι ότι εμείς πρέπει να προσευχόμαστε να έχουμε Χριστιανική ζωή και ορθή συμμετοχή στις ακολουθίες και τα μυστήρια ώστε να λάβουμε την ωφέλεια από ιερά αντικείμενα, λείψανα, το αντίδωρο, ακολουθίες, την Θεία Κοινωνία, αλλά ότι υπάρχει το ξόρκι του παπά και το μαγικό αντικείμενο το οποίο δρα μηχανικά-μαγικά και ενώ εμείς κοιμόμαστε τον ύπνο της αδράνειας ή ακόμη και της άρνησης των εντολών, αυτό μας μεταφέρει την ευλογία, την καλοτυχία, την αγιότητα των Αγίων.
Σε άλλες περιπτώσεις, οι λιγότερες, προσπαθεί να διαστραφεί η ευσέβεια με λόγια όπως, θα κάνεις 200 μετάνοιες την ημέρα ώστε να γίνεις και εσύ προφήτης, έτσι μας κάνει να αγνοήσουμε το υπάρχων τάλαντο μας και να στοχεύσουμε κάποιο άλλο που δεν είναι για εμάς λέγοντας και εμείς οὐχί, πάτερ ᾿Αβραάμ στον Χριστό που όλα εν σοφία εποίησε. Ή προσπαθεί να διαστραφεί η ευσέβεια σε υπερηφάνεια, η νηστεία σου είναι τέλεια, κάνεις 1000 μετάνοιες και 300 κομποσκοίνια, είσαι ΆΓΙΟΣ.
Με όλα τα παραπάνω και αμέτρητα ακόμη αφενός το θρησκευτικό συναίσθημα σιγάστηκε αφετέρου ο Χριστός αλλάχτηκε με έναν ψευδοχριστό. Επιπλέον αδρανοποιήθηκαν και τα τάλαντά μας αφού εάν ο άνθρωπος δεν ακολουθεί σωστά τις εντολές αυτά δεν ωφελούν, ποιο το όφελος της παρθενίας και πολλών ιδρώτων;
Για να διακοπεί η πορεία της ευσέβειας χιλιάδες κόλπα έχει. Επί παραδείγματι προσπαθεί να μας κάνει να σκεφτόμαστε τα υλικά ακόμη και μέσα στην Εκκλησία, οἱ λέγοντες· πότε διελεύσεται ὁ μὴν καὶ ἐμπολεμήσομεν καὶ τὰ σάββατα καὶ ἀνοίξομεν θησαυρὸν τοῦ ποιῆσαι μέτρον μικρὸν καὶ τοῦ μεγαλῦναι στάθμια καὶ ποιῆσαι ζυγὸν ἄδικον, Αμ. 8,5 Εσείς λέτε, άντε πότε θα τελειώσει η λειτουργία για να επιδοθώ στο τάδε, άντε πότε θα περάσει η Κυριακή για να τα κονομήσω με απάτες. Επιδιώκει να μαλώνουμε για κάποιες αρμοδιότητες στην Εκκλησία, να μαλώνουμε ακόμη και για το κάθισμα. Άλλο που προσπαθεί ώστε να πεθάνει η νεογέννητη ευσέβεια είναι ότι επιδιώκει έντονα ώστε τα αισθήματα που μας έδωσε ο Χριστός να στραφούν εναντίων του συνανθρώπου. Επί παραδείγματι προσπαθεί να διαστρεβλώσει και να εκμεταλλευτεί το αίσθημα της δικαιοσύνης. Παρουσιάζει την αμαρτία σαν δικαίωση του άδικου που γίνεται εφόσον όλοι κάποια στιγμή έχουμε αδικηθεί. "Με κλέβουν και εμένα", "μου έκανε το τάδε". Παρουσιάζει την αμαρτία σαν αναπόφευκτη, "τι να κάνω δηλαδή;", την παρουσιάζει ακόμη και σαν ευσέβεια στον Θεό "θα τους δείξω εγώ...". Προσπαθεί να σκοτώσει την ευσέβεια και με το να αρνηθεί κάποιος τον Χριστό από την αχαριστία και αδικία που του επιφέρουν οι άλλοι, για αυτό ενίοτε ή και πολλάκις δημιουργεί σε κάποιον καταστάσεις με όργανά του. Ο Ιώβ λέει, ἐγὼ δὲ ἐπὶ παντὶ ἀδυνάτῳ ἔκλαυσα, ἐστέναξα ἰδὼν ἄνδρα ἐν ἀνάγκαις ἐγὼ δὲ ἐπέχων ἀγαθοῖς, ἰδοὺ συνήντησάν μοι μᾶλλον ἡμέραι κακῶν. Ιωβ. 30,25-26. Δηλαδή, εγώ ο οποίος άσπλαχνα σήμερα έχω εγκαταλειφθεί από όλους όταν έβλεπα βασανιζόμενο και αδύνατο άνθρωπο έκλαιγα και στέναζα για την δυστυχία του. Ενώ λοιπόν από την αγαθότητά μου και την συμπαράσταση προς τους άλλους περίμενα σαν αμοιβή μου αγαθά, απροσδόκητα είδα να έρχονται εναντίον μου ημέρες συμφορών.
Είχε μεν το παράπονο αλλά και την προσδοκία, όμως δεν έκανε αμαρτία ώστε να στραφεί εναντίων του Θεού και έδειξε απόλυτη εμπιστοσύνη, ο Θεός δεν δικαιώθηκε στο τέλος στα μάτια του Ιώβ γιατί αυτός του είχε μεγάλη πίστη και εμπιστοσύνη, τον έβλεπε όπως πραγματικά είναι όχι όπως θα τον είχε δημιουργήσει το μυαλό του.
Επιδιώκει να σκοτώσει την ευσέβεια με το να υπάρχει αντί ζήλος ζήλια. Αντί να έχουμε ζήλο τήρησης των εντολών και μίμησης αγίων να έχουμε ζήλια. Ο άνθρωπος που ζηλεύει γίνεται εχθρός συνανθρώπου ακόμη και του αδελφού του, ας θυμηθούμε τον Κάϊν. Χαίρεται με την αποτυχία και την δυστυχία του άλλου ενώ λυπάται με την πρόοδο του και την επιτυχία του, δηλαδή είναι ένας κανονικός Διάβολος χωρίς καμία διαφορά διότι έχει τα ίδια αισθήματα και επιθυμία που είχε ο Σατάν για τους πρωτόπλαστους. Πρέπει αμέσως να αποδιώχνουμε ακόμη και την υποψία της διότι η ζήλια είναι κόρη της υπερηφάνειας και μεγάλο κακό, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ. Να σκεφτόμαστε ότι δεν είμαστε τίποτα και ότι πάντα ματαιότης τὰ ἀνθρώπινα, ὅσα οὐχ ὑπάρχει μετὰ θάνατον· οὐ παραμένει ὁ πλοῦτος, οὐ συνοδεύει ἡ δόξα· ἐπελθὼν γὰρ ὁ θάνατος, ταῦτα πάντα ἐξηφάνισται.
Ο Ιώβ λέει αὐτὸς γυμνὸς ἐξῆλθον ἐκ κοιλίας μητρός μου, γυμνὸς καὶ ἀπελεύσομαι ἐκεῖ· ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος ἀφείλατο· ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν, οὕτω καὶ ἐγένετο· εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον εἰς τοὺς αἰῶνας. Ιωβ. 1,21 Εγώ γυμνός βγήκα από την κοιλία της μητέρας μου, γυμνός θα απέλθω από τον κόσμον αυτόν στον τάφο. Ο Κύριος έδωσε τα δώρα του ο Κύριος τα αφαίρεσε. Όπως στον Κύριο φάνηκε αρεστό έτσι έγινε, ας είναι δοξασμένο το όνομα του στους αιώνας των αιώνων.
Μετά από αυτήν την απάντηση και την οδυνηρή ήττα του Σατανά αυτός παρουσιάζεται ενώπιον του Θεού υποβιβάζοντας την ήττα του και συκοφαντώντας τον Ιώβ ότι η ευσέβεια του έχει όρια, την φιλαυτία του. Επειδή ο ίδιος δεν έπαθε τίποτα για αυτό λέει ότι λέει, ὑπολαβὼν δὲ ὁ διάβολος εἶπε τῷ Κυρίῳ· δέρμα ὑπὲρ δέρματος· καὶ πάντα, ὅσα ὑπάρχει ἀνθρώπῳ, ὑπὲρ τῆς ψυχῆς αὐτοῦ ἐκτίσει· Ιωβ. 2,4 Ο διάβολος είπε προς τον Θεό, για να σώσει κανείς το τομάρι του του ευχαρίστως δίνει άλλο. Όλα όσα έχει ο άνθρωπος μπορεί να τα θυσιάσει αρκεί έτσι να διατηρήσει την ζωή του. Ζητάει να αρρωστήσει ο Ιώβ ώστε έτσι να τον λυγίσει.
Παρατηρούμε ότι συνεχώς μας συκοφαντεί, συνεχώς θέλει να μας επιτίθεται. Προσπαθεί ιδιαίτερα να πλανήσει τον άνθρωπο όταν τον βλέπει να έχει κάποια ασθένεια συγγενής του ή να είναι ο ίδιος ασθενής. Για να ρίξει τον Ιώβ πνευματικά τον χτύπησε στην σάρκα πρώτα. Στην ασθένεια ο νους του ανθρώπου είναι απασχολημένος από τους πόνους της ή την θλίψη για τον ασθενή αδελφό.
Επιδιώκει να μας πλανήσει σε αυτές τις στιγμές και αν δεν καταφέρει να νικήσει αυτόν που έχει την δυσκολία ή την ασθένεια και υποστεί οδυνηρή ήττα τότε με αυτήν την κατάσταση του ενός προσπαθεί να νικήσει τον άλλον που είναι ακόμη αδύναμος στην πίστη. Να τον κάνει να σκεφτεί ότι "τόσα του έτυχαν ενώ ήταν τόσο καλός, ενώ ήταν τόσο πιστός" και να ολιγοπιστήσει ή ακόμη και να αφήσει τον Θεό λέγοντας "ε δεν υπάρχει Θεός τελικά" λες και ο Θεός είπε ότι ο Χριστιανός δεν θα έχει δυσκολίες από τους διπλανούς ή θα περάσει ζωή χαρισάμενη χωρίς ατυχήματα αρρώστιες θάνατο. Αν δεν καταφέρει το τελευταίο τότε προσπαθεί ο νους του Χριστιανού να αναστατωθεί ώστε να μην εμπιστεύεται τον Χριστό και τόσο. Να θεωρεί ότι "καλός είναι και ο Χριστός αλλά αν δεν δράσεις δεν γίνεται δουλειά", αυτό υπό την έννοια όχι και εμείς δεν πρέπει να δρούμε αλλά ότι ο Χριστός έχει το πεδίο δράσης του που είναι ο ναός και εμείς το πεδίο δράσης που είναι ο έξω κόσμος. Η δικαιοδοσία του Θεού και η δύναμη του περιορίζονται εντός των τειχών του Ναού. Ο Χριστιανός είναι μέλος του σώματος της Εκκλησίας έτσι συμπάσχει με τον συνάνθρωπο, καὶ εἴτε πάσχει ἓν μέλος, συμπάσχει πάντα τὰ μέλη, εἴτε δοξάζεται ἓν μέλος, συγχαίρει πάντα τὰ μέλη. Α Κορ. 12,26 εάν πάσχει ένα μέλος, πάσχουν μαζί με αυτό όλα τα μέλη,και εάν δοξάζεται και τιμάται ένα μέλος χαίρουν μαζί του όλα τα μέλη. Ο Διάβολος πολεμάει με μεγάλο ζήλο εναντίων της αγάπης, την μέγιστη των αρετών και ιδιαίτερα προσπαθεί να τη διαστρεβλώσει όταν συνυπάρχει αρχάρια πνευματική κατάσταση.
Πρέπει να θυμόμαστε πάντοτε ότι ο Χριστός πάντοτε ενεργεί προς συμφέρον του ανθρώπου και ποτέ κατά όμως στα μάτια όσων δεν έχουν προχωρήσει πολύ πνευματικά για όλα όσα συμβαίνουν δικαιώνεται μετά από πολλά χρόνια ή θα δικαιωθεί στο τέλος. Αντιθέτως στους αγίους ο Θεός δικαιώνεται αυτόματα, ότι πράττει είναι προς συμφέρον μας. Ο άνθρωπος αν δεν προχωρήσει πνευματικά στην εδώ ζωή αφενός ο Θεός είναι κατηγορούμενος και όχι πατέρας ενώ αφετέρου ο Διάβολος καταφέρνει να έχουμε παρασυρθεί. Όμως ο Χριστός επειδή αναγνωρίζει ὅτι χοῦς ἐσμεν λαμβάνει υπόψιν το κίνητρο βοηθάει τον άνθρωπο και αν η αιτία δεν ήταν η πολύ κακή πνευματική κατάσταση ο άνθρωπος επανέρχεται και σώζεται.
Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε αγάπη προς τον Θεό, έτσι έχουμε και εμπιστοσύνη στο σχέδιο του και υπομονή. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα γελάμε σε μια αρρώστια ή στον θάνατο ούτε ότι θα απεμπολούμε το δίκαιό μας άκριτα, αλλά σημαίνει ότι δεν θα δρούμε όπως προστάζει το υλιστικό σκεπτικό. Ο Θεός γνωρίζει καλύτερα και αν κάτι μας φαίνεται τώρα άδικο ή σκληρό, όπως μια άσχημη κατάσταση μια ασθένεια ένας θάνατος προσφιλούς προσώπου, δεν πρέπει να καταφερόμαστε εναντίων του διότι τον καταργούμε από πατέρα τον κάνουμε ύποπτο και κατηγορούμενο ξεχνώντας ότι πάντοτε ενεργεί προς όφελος του ανθρώπου.
Λέει ο Εκκλησιαστής, μὴ σπεῦδε ἐπὶ στόματί σου, καὶ καρδία σου μὴ ταχυνάτω τοῦ ἐξενέγκαι λόγον πρὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ· ὅτι ὁ Θεὸς ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω, καὶ σὺ ἐπὶ τῆς γῆς. διὰ τοῦτο ἔστωσαν οἱ λόγοι σου ὀλίγοι. Εκκλ. 5,1 Δηλαδή, τα λόγια που θα πεις στον Θεό ας μην είναι αποτέλεσμα βιασύνης διότι ο Θεός είναι επάνω στον ουρανό, δηλαδή άπειρος και παντοδύναμος όμως εσύ είσαι κάτω στην γη, δηλαδή μικρός. Για αυτό τα λόγια σου ενώπιον του Θεού ας είναι λίγα και συνετά.
Άλλες φορές ο Διάβολος διαστρεβλώνει την θέληση του ανθρώπου για πρόοδο, αυτήν την έδωσε ο Θεός ώστε να προχωρούμε στην Θεία γνώση και πνευματικά. Εδώ παίζει ρόλο και το ευρύτερο αμαρτωλό περιβάλλον -αμαρτωλή κοινωνία- που φρονεί τα υλικά και τα των ανθρώπων το οποίο δημιουργεί ο Σατάν ως πολύτιμο σύμμαχο στο να αλλάξει το τι είναι πρόοδος και καλό. Παρουσιάζει την αμαρτία σαν πρόοδο, παρουσιάζει την αμαρτία ότι έχει αιτία ανώτερο και ευγενές κίνητρο που όμως στην πραγματικότητα αυτόν τον δήθεν ανώτερο σκοπό και πρόοδο τα έχει πλάσει ο ίδιος ως ανώτερα και ευγενή. Δηλαδή έχει παρουσιάσει την αμαρτία σαν ευγενή ενώ δεν είναι, έτσι ταυτόχρονα πιέζει και με το συναίσθημα ότι απογοητεύουμε κάποιον. Παρουσιάζει τα πνευματικά κατώτερα από τα υλικά και την ύλη σαν στόχο ανώτερο, από αυτό βλέπουμε καμιά φορά και ο γιατρός των σωμάτων θεωρείται ανώτερος από αυτόν των ψυχών.
"Μην κάθεσαι έτσι φτωχός, δεν πρέπει να σου συμβεί αυτό εσένα".
"Μην γίνεις ιερέας! Όχι μοναχός! δεν πρέπει να σου συμβεί αυτό εσένα".
"Δεν πρέπει να σου συμβεί αυτό εσένα" λέει ο Πέτρος στον Χριστό όταν ακούει ότι πρέπει να σταυρωθεί, και σταυρός για τον Χριστιανό είναι και ο πόνος αλλά και όλες οι καταστάσεις που τις θεωρεί με πίστη έχοντας οδηγό τον Θεό. Καὶ προσλαβόμενος αὐτὸν ὁ Πέτρος ἤρξατο ἐπιτιμᾶν αὐτῷ λέγων· ἵλεώς σοι, Κύριε· οὐ μὴ ἔσται σοι τοῦτο ὁ δὲ στραφεὶς εἶπε τῷ Πέτρῳ· ὕπαγε ὀπίσω μου, σατανᾶ· σκάνδαλόν μου εἶ· ὅτι οὐ φρονεῖς τὰ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὰ τῶν ἀνθρώπων. Ματθ. 16,21-23 Ο Πέτρος πήρε ιδιαιτέρως τον Χριστό και άρχισε με ζωηρότητα να του λέει, ο Θεός να σε φυλάξει Κύριε από όσα φοβερά μας είπες ότι θα σου συμβούν, δεν πρέπει να σου συμβούν αυτά εσένα. Τότε ο Ιησούς στράφηκε απότομα στον Πέτρο και του είπε, φύγε από εμπρός μου σατανά! μου είσαι εμπόδιο διότι δεν φρονείς ότι είναι ευάρεστο στον Θεό αλλά ότι αρέσει στους ανθρώπους.
Η σκέψη του Χριστιανού πρέπει να είναι προσηλωμένη στην κατοικία του, αυτή είναι στον ουρανό, άρα εκεί πρέπει να είναι και η σκέψη μας. Άραγε θα σκεφτόταν κάποιος να κάνει μέγα και τρανό το ξενοδοχείο που διαμένει και όχι το ίδιο το σπίτι του; Πρέπει να έχουμε ζήλια μιμήσεως Αγίων και ζήλο να ακολουθούμε τις εντολές Χριστού ώστε να αποκτήσουμε ωραία και μεγάλη κατοικία μαζί με όλους αυτούς που γεύονται την ευφροσύνη της βασιλείας του Χριστού, ἔνθα πάντων ἐστὶν εὐφραινομένων ἡ κατοικία.
Όλα τα παραπάνω είναι ένα κλάσμα των επιθέσεων, είναι μόνο ορισμένα ελάχιστα, ενώ αυτές οι επιθέσεις που παρουσιάστηκαν μπορούν να συνδυαστούν στο ίδιο άτομο. Επιπλέον επειδή ο Διάβολος δεν είναι παντογνώστης δεν αρκείται σε κατάλληλες για το άτομο παγίδες αλλά διενεργεί και επιθέσεις πειραματικές. Το κάνει ώστε να διαπιστώσει εάν πέσει στην παγίδα αυτή ο άνθρωπος. Αν πέσει θα προσπαθήσει να τον κρατήσει ή να σχεδιάσει μια καλύτερη. Άλλες φορές το κάνει επειδή η στιγμή, το μέρος, οι τυχαίες περιστάσεις, τον βοηθούν για έναν συγκεκριμένο πειρασμό και επειδή ποτέ δεν χάνει ευκαιρία τον προτείνει. Ο άνθρωπος δέχεται συνεχώς έμμεση επίθεση ώστε τουλάχιστον να κουραστεί. Άλλες φορές ο πειρασμός του Σατανά είναι απλά το ισόγειο ώστε να σταθεί επάνω ένας διαφορετικός πειρασμός. Άλλες φορές μπορεί να παρακινήσει κάποιον σε μια αμαρτία μικρή αλλά στην πραγματικότητα με αυτό να επιδιώκει να τον παρασύρει σε μια μεγάλη. Δηλαδή ενώ φαίνεται μια ορισμένη παγίδα Διαβόλου, στην πραγματικότητα αυτός έχει στήσει παγίδα για κάτι πολύ διαφορετικό.
Αν ο λογισμός θέλει να κάνει καλές πράξεις και ο άνθρωπος είναι ταπεινός έχοντας γνήσιες πνευματικές αναζητήσεις τότε προσπαθεί πολύ να πολεμήσει τις καλές πράξεις διότι θα ελκύσουν το έλεος του Θεού. Εάν όμως ο άνθρωπος έχει παρασυρθεί, εάν έχει υλιστικό σκεπτικό, τότε καθόλου δεν τις πολεμάει. Όχι μόνο δεν τις πολεμάει αλλά τις σιγοντάρει κιόλας. Επί παραδείγματι λέει, "δώσε σε αυτόν τον φτωχό, μακάριος ο ελεήμονας, αυτό θέλει ο Θεός όχι να πηγαίνεις στις εκκλησίες", "δώσε ελεημοσύνη στον δεινα και πήγαινε να δεις τον τάδε που είναι άρρωστος, θα σωθείς γιατί είσαι καλός άνθρωπος, άσε τους παπάδες, είναι όλοι....", ενώ θα προσπαθήσει ει δυνατόν αυτή η σκέψη να πλαισιωθεί με το "ευεργετείς", "είσαι διαφορετικός από τους λοιπούς", "έχεις υψηλή αποστολή", έτσι και η ελεημοσύνη χάθηκε και ο άνθρωπος νομίζει ότι σώθηκε. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που δώσει και ανταμοιβή ώστε μετά το θύμα να νομίζει ότι βρήκε τον δρόμο. "Είδες; αυτός είναι ο δρόμος που θέλει ο Θεός, όχι Εκκλησίες...".
Κάποιες φορές σταματάει τον πόλεμο ψευδώς, αυτό το κάνει για να κρατήσει ότι έχει κερδίσει. Δηλαδή δεν φέρνει δυσκολίες αλλά "καλά" σε έναν ο οποίος πορεύεται σύμφωνα με το υλιστικό σκεπτικό όμως δεν είναι εντελώς γαντζωμένος. Είναι πολλοί που όταν τους έχει οδηγήσει σε λάθος ευσέβεια τους αφήνει στην ησυχία τους, τους αφήνει στην κανονική και φυσιολογική ζωή τους. Για την ακρίβεια αφήνει να βαδίζει ο άνθρωπος σαν υπνοβάτης στον γκρεμό διότι κάποια δυσκολία ίσως γίνει αιτία να σκοντάψει και με το τράνταγμα να ξυπνήσει. Αν ο άνθρωπος έχει αρχίσει να πολεμάει ώστε να ξεφύγει από τα πάθη και να ακολουθεί πραγματικά τον Χριστό και όχι έναν χριστό δημιούργημα τότε επιδιώκει να αντικαταστήσει το πάθος που προσπαθεί να πολεμήσει ο πιστός με κάποιο άλλο, πολλάκις το αντίθετο. Έτσι με αυτήν την τακτική συνεχίζει να κρατάει το θύμα. Ένα παράδειγμα, ενώ μέχρι χτες κάποιος ήταν φιλάργυρος τώρα αρχίζει και ελεεί αλλά θεωρεί ότι είναι ξεχωριστός, ότι είναι ορισμένος άνωθεν να βοηθάει τους άλλους, ότι είναι μέγας ευεργέτης, έτσι συνεχίζει να είναι θύμα Σατάν.
Άλλη ιδέα που παροτρύνει είναι να καλλιεργείται κατά πολύ μια αρετή ώστε δήθεν να ισοσταθμίσει κάποιο πάθος που θα παραμένει. Αυτό όμως είναι λαθεμένο διότι το πάθος θα είναι αιτία κολάσεως αφού θα παραμένει αμετανόητο και έτσι σαν θανάσιμο αμάρτημα θα οδηγήσει τον άνθρωπο εκτός Βασιλείας Θεού. Είναι σαν να βλέπουμε μια τρύπα την πλώρη του καραβιού της ζωής μας και εμείς αντί να την μπαλώσουμε προσπαθούμε να ενισχύσουμε με επιπλέον λαμαρίνα την πρύμνη, το πλοίο θα βουλιάξει.
Είναι τέτοια η πολυπλοκότητα η σφοδρότητα και η πληθώρα των επιθέσεων σε όλα τα στάδια που θα μπορούσαν να γραφτούν τόμοι, ενώ ο άνθρωπος χωρίς τα μυστήρια από άγιος μπορεί να καταντήσει κρεμασμένος Ιούδας σε 2,3 λεπτά και ο χρόνος δεν είναι σχήμα λόγου.
Μείωση του δοχείου χάριτος.
Αν ο άνθρωπος έχει ξεκινήσει να προχωράει σωστά στις εντολές και στην μυστηριακή ζωή τότε έχει θυμό μέγα και λυσσαλέα προσπαθεί διότι είναι κρίσιμο το σημείο αφού σε λίγο πρόκειται να υποστεί τύφλωση και εγκαύματα από την σχάση του ατόμου. Ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός·, το άτομο σε λίγο πρόκειται να γίνει μικρός Χριστός, μέσα του δεν θα ενεργεί ο παλαιός άνθρωπος με τις αμαρτίες και τα πάθη του αλλά ο ίδιος ο Χριστός, έτσι το Θείο Φως πρόκειται να τον τυφλώνει και να τον καίει. Τότε αυτό που επιδιώκει ώστε να έχει ελπίδες είναι να μειωθεί η χωρητικότητα του δοχείου της καρδιάς ώστε ο άνθρωπος να λάβει όσο το δυνατόν λιγότερο Άγιο Πνεύμα. Μεταχειρίζεται αμέτρητους τρόπους, ξανά θα δούμε ορισμένα λίγα. Παρουσιάζει την συχνή μελέτη της Γραφής και των Πατέρων, την συχνή προσευχή, την νηστεία, τον συχνό εκκλησιασμό και την συμμετοχή στα μυστήρια, σαν κάτι ταιριαστό μόνο για τους μοναχούς, "Ο παπάς είναι παπάς εσύ είσαι λαϊκός". "Εντάξει πήγες Εκκλησία, κάθε μέρα/γιορτή/Κυριακή αυτό θα γίνεται;", "Κοινώνησες τον χειμώνα, καλά είσαι" και έτσι ο άνθρωπος παραμένει σε χειμώνα παθών. Παρουσιάζει αυτούς που μετέχουν συχνά στα μυστήρια και στις ακολουθίες σαν φανατικούς ή θρησκόληπτους. Παρουσιάζει τον κόσμο και την Εκκλησία σαν διαφορετικές έννοιες, δηλαδή έναν Χριστιανισμό χόμπι, "ναι ρε παιδί μου καλός ο Θεός αλλά είπαμε τώρα....". Παρουσιάζει ως σχεδόν ακατόρθωτα ορισμένα από αυτά που διδάσκει η Εκκλησία για να μην Χριστοποιηθεί ο άνθρωπος, "Καλά τα πας όμως αυτό.... Αυτό δεν μπορείς να το ακολουθήσεις/Δεν μπορείς χωρίς αυτό/Δεν τάδε, αλλά όμως θα εξομολογείσε και εντάξει". Εντάξει γιατί αμέσως μόλις βγεις από το εξομολογητήριο είσαι ξανά για κόλαση αφού δεν ήταν η αμαρτία στιγμή αλλά η μετάνοια. Παρουσιάζει ορισμένα ως αναχρονιστικά, "ναι, καλά τα λέει, καλός και άγιος ο Θεός βρε παιδί μου αλλά το τάδε ήταν για τω καιρώ εκείνω, άλλαξαν οι εποχές", "Μα τι είναι αυτά που σας λέει ο παπάς για το τάδε; πρέπει να εκσυγχρονιστεί".
Διαστρεβλώνει τους Αγίους με διάφορους τρόπους ώστε να αποτραπεί η καλή σκέψη και επιθυμία να τους μοιάσουμε. Τους διαστρεβλώνει ώστε να μείνουμε με άλλες σκέψεις οι οποίες αν δεν μας απογοητεύσουν τουλάχιστον να μας αφαιρέσουν χωρητικότητα Θεού. Έτσι θα έχει κάποιες ελπίδες ή τουλάχιστον δεν θα του εμφανιστεί ένας μέγας πολέμιος των σχεδίων του και οδηγός στον Χριστό.
Παρουσιάζει τους Αγίους σαν εξωγήινους και υπεράνθρωπους, σαν εκλεκτούς και προορισμένους από τον Θεό και όχι ότι αυτοί εξέλεξαν τον Θεό, κάνοντας τους έτσι παραδείγματα για το τι δεν μπορεί ο κάθε ένας μας να είναι και να κάνει και όχι για το τι μπορεί ο κάθε ένας μας να είναι και να κάνει. Όμως όλοι μπορούν να γίνουν Παΐσιοι και Πορφύριοι λαμβάνοντας χαρίσματα, άλλος το προφητικό, άλλος το διδακτικό, άλλος της προσευχής, γινόμενοι και αυτοί σαν εκείνους δρόμοι που οδηγούν την Οδό. Ο κάθε ένας λαμβάνει χαρίσματα διαφορετικά όμως όλα συμπληρώνουν το ένα το άλλο και όλα οδηγούν στην Οδό στην Αλήθεια και στην Ζωή.
Μπορεί να διακρίνει από την παρατήρηση ποια είναι τα τάλαντά μας τα οποία θα αξιοποιήσουμε σωστά τώρα που βρήκαμε τον Χριστό και είτε προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τυχόν έπαρση που μπορεί να δημιουργήσει είτε να κάνει τον άνθρωπο να απογοητευτεί. Προσπαθεί να απογοητεύσει τον άνθρωπο ότι ο Θεός δεν ενεργεί, ότι και γενικώς το άτομο να μην δώσει την καρδιά του στον Χριστό εμπιστευόμενος αυτόν.
Τα διάφορα Άγια πρόσωπα πολεμούνταν πάντοτε πολύ καὶ εἶπαν· δεῦτε καὶ λογισώμεθα ἐπὶ Ἱερεμίαν λογισμόν, ὅτι οὐκ ἀπολεῖται νόμος ἀπὸ ἱερέως καὶ βουλὴ ἀπὸ συνετοῦ καὶ λόγος ἀπὸ προφήτου· δεῦτε καὶ πατάξωμεν αὐτὸν ἐν γλώσσῃ καὶ ἀκουσόμεθα πάντας τοὺς λόγους αὐτοῦ. Ιερ. 18,18 Οι εν Ιερουσαλήμ εχθροί του προφήτη είπαν, ελάτε να συσκεφτούμε τι πρέπει να κάνουμε εναντίον του Ιερεμία γιατί επί τέλους δεν χάθηκε από ανάμεσα μας νόμος διδασκόμενος από ιερείς και σοφή συμβουλή από συνετό άνθρωπο και λόγος προερχόμενος από προφήτη. Ας τον κτυπήσουμε με τα ίδια του τα λόγια, ας ακούμε με προσοχή όλους τους λόγους του και ας επισημαίνουμε τους επιλήψιμους.
Ότι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, Ψαλ. 142,3, αυτό ειπώθηκε για τον Σαούλ ο οποίος καταδίωκε τον Δαυίδ και όπως όλα της Παλαιάς εμείς αλληγορικά μπορούμε να δούμε Σαούλ τον Διάβολο ο οποίος καταδιώκει τους Χριστιανούς.
Αυτό γίνεται διότι είναι αιτία να εκδιώκεται ο Διάβολος, εμείς να λαμβάνουμε παράδειγμα, άνομοι να συγκρατιούνται. Το ίδιο γινόταν και στα αρχαία χρόνια, καὶ ἐποίησεν Ἰωὰς τὸ εὐθὲς ἐνώπιον Κυρίου πάσας τὰς ἡμέρας Ἰωδαὲ τοῦ ἱερέως. Β Παραλ. 24,2 Ο Ιωάς έπραξε το ορθό και ευάρεστο ενώπιον του Κυρίου όσο χρόνο ζούσε ο αρχιερέας Ιωδαέ. Καὶ ἦν ἐκζητῶν τὸν Κύριον ἐν ταῖς ἡμέραις Ζαχαρίου τοῦ συνιόντος ἐν φόβῳ Κυρίου· καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ ἐζήτησε τὸν Κύριον, καὶ εὐώδωσεν αὐτῷ Κύριος. Β Παραλ. 26,5 Ο Οζίας λάτρευε τον Κύριο καθ' όλο το διάστημα της ζωής του προφήτης Ζαχαρία, ανθρώπου ο οποίος δίδασκε με φόβο Κυρίου. Κατά τις ημέρες του Ζαχαρία λάτρευε τον Κύριο και ο Κύριος τον κατευόδωνε σε όλα.
Προσπαθεί να αντικαταστήσει τα Άγια πρόσωπα με άτομα που θα λένε αυτό που θέλουν να ακούσουν οι άνθρωποι, αυτό που θα συμφέρει τους σκοπούς τους και τα πάθη τους. Καὶ εἶπεν Ἰωσαφὰτ πρὸς βασιλέα Ἰσραήλ· οὐκ ἔστιν ὧδε προφήτης τοῦ Κυρίου καὶ ἐπερωτήσομεν τὸν Κύριον δι᾿ αὐτοῦ; Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ πρὸς Ἰωσαφάτ· εἷς ἐστιν ἀνὴρ εἰς τὸ ἐπερωτῆσαι δι᾿ αὐτοῦ τὸν Κύριον, καὶ ἐγὼ μεμίσηκα αὐτόν, ὅτι οὐ λαλεῖ περὶ ἐμοῦ καλά, ἀλλ᾿ ἢ κακά, Μιχαίας υἱὸς Ἰεμβλαά. καὶ εἶπεν Ἰωσαφὰτ βασιλεὺς Ἰούδα· μὴ λεγέτω ὁ βασιλεὺς οὕτως. Γ Βασ. 22,7-8
Ο Ιωσαφάτ βασιλιάς του βασιλείου του Ιούδα βλέποντας τους ψευτοπροφήτες να λένε μπούρδες στον Αχαάβ βασιλιά του Ισραήλ, τον ρώτησε: δεν υπάρχει εδώ κανένα αληθινός προφήτης για να ρωτήσουμε δια μέσου αυτού τον Κύριο; Ο βασιλεύς του Ισραήλ είπε προς τον Ιωσαφάτ, υπάρχει ένας για να ρωτήσουμε, ο Μιχαίας ο γιος του Ιεμβλαά, αλλά δεν τον γουστάρω γιατί δεν μου λέει καλά αλλά δυσάρεστα. Ο Ιωσαφάτ του απάντησε, ας μη λέει τέτοια λόγια ο βασιλιάς του Ισραήλ εναντίον του Μιχαία. Ο λόγος για τον προφήτη Μιχαία που έχει γράψει και το ομώνυμο βιβλίο στην Γραφή.
Μέχρι την τελευταία μας πνοή πολεμάει, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τις ασθένειες της μεγάλης ηλικίας, είδαμε ότι για να μπορέσει να λυγίσει το πνεύμα επιτέθηκε στο σώμα του Ιώβ, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την νοσταλγία της νεότητας, αλλά ο άνθρωπος είναι αθάνατος δεν πεθαίνει ποτέ, αν κάποια ηλικία πρέπει να μακαρίζει αυτή είναι η νεότερη, πρέπει να μακαρίζει τα επιτεύγματα της μεγάλης, δείτε ανάρτηση ελιξίριο νεότητας. Γνωρίζει ότι εάν νικήσει κάποιον στην αρχή της ζωής αυτό δεν είναι τόσο σπουδαίο αλλά όμως αν τον ρίξει στο τέλος είναι σχεδόν αδικαιολόγητος. Για όλα αυτά η Εκκλησία αιτείται Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών ανώδυνα ανεπαίσχυντα ειρηνικά. Χριστιανὰ τὰ τέλη τῆς ζωῆς ἡμῶν, ἀνώδυνα, ἀνεπαίσχυντα, εἰρηνικὰ καὶ καλὴν ἀπολογίαν, τὴν ἐπὶ τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, αἰτησώμεθα.
Ο Μέγας Αντώνιος είπε "Είδα όλες τις παγίδες του διαβόλου απλωμένες πάνω στη γη και στενάζοντας είπα: Ποιος άραγε μπορεί να τις προσπεράσει; Και άκουσα μια φωνή να μου λέει η ταπεινοφροσύνη.
Γιατί η ταπείνωση και όχι η φιλανθρωπία, η εξομολόγηση, η Θεία Κοινωνία;
Η ταπείνωση εδώ είναι η αναγνώριση του Θεού ως Πατέρα και κατ' επέκταση οδηγού μας μέσα στην έρημο προς την γη της επαγγελίας. Ο Χριστιανός πρέπει να κάνει οδηγό στην ζωή του τον Θεό και αυτό γίνεται με το να κατοικήσει σε αυτόν ο Θεός και να ζει μέσα του ο Χριστός. Έτσι όχι μόνο αποφεύγει τις παγίδες του Διαβόλου αλλά τις καταπολεμά, είτε είναι ο Άρειος είτε είναι οι Ιεχωβάδες είτε οι Πεντηκοστιανοί είτε ο Αντίχριστος.
υπό συμπλήρωση
Υπεραγίας Θεοτόκου της Ναυπακτιώτισσας, Άγιων Σέργιου και Βάκχου, Πολυχρόνιου Ιερομάρτυρα, οσίου Ιωάννου ο Ερημίτου και τω συν αυτώ 98 Θεοφόρων Πατέρων που ασκήτευσαν στην Κρήτη, Ιουλιανού πρεσβύτερου και Καισάριου ο διάκονου, Λεόντιου ο Υπατικού, Ευσέβιου πρεσβύτερου και Φίληκος, Σέργιου του εν σπηλαίω. Αγίων Δέκα συναθλητών του Αγίου Πολυχρονίου.
Διαστρεβλώνει τους Αγίους με διάφορους τρόπους ώστε να αποτραπεί η καλή σκέψη και επιθυμία να τους μοιάσουμε. Τους διαστρεβλώνει ώστε να μείνουμε με άλλες σκέψεις οι οποίες αν δεν μας απογοητεύσουν τουλάχιστον να μας αφαιρέσουν χωρητικότητα Θεού. Έτσι θα έχει κάποιες ελπίδες ή τουλάχιστον δεν θα του εμφανιστεί ένας μέγας πολέμιος των σχεδίων του και οδηγός στον Χριστό.
Παρουσιάζει τους Αγίους σαν εξωγήινους και υπεράνθρωπους, σαν εκλεκτούς και προορισμένους από τον Θεό και όχι ότι αυτοί εξέλεξαν τον Θεό, κάνοντας τους έτσι παραδείγματα για το τι δεν μπορεί ο κάθε ένας μας να είναι και να κάνει και όχι για το τι μπορεί ο κάθε ένας μας να είναι και να κάνει. Όμως όλοι μπορούν να γίνουν Παΐσιοι και Πορφύριοι λαμβάνοντας χαρίσματα, άλλος το προφητικό, άλλος το διδακτικό, άλλος της προσευχής, γινόμενοι και αυτοί σαν εκείνους δρόμοι που οδηγούν την Οδό. Ο κάθε ένας λαμβάνει χαρίσματα διαφορετικά όμως όλα συμπληρώνουν το ένα το άλλο και όλα οδηγούν στην Οδό στην Αλήθεια και στην Ζωή.
Μπορεί να διακρίνει από την παρατήρηση ποια είναι τα τάλαντά μας τα οποία θα αξιοποιήσουμε σωστά τώρα που βρήκαμε τον Χριστό και είτε προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τυχόν έπαρση που μπορεί να δημιουργήσει είτε να κάνει τον άνθρωπο να απογοητευτεί. Προσπαθεί να απογοητεύσει τον άνθρωπο ότι ο Θεός δεν ενεργεί, ότι και γενικώς το άτομο να μην δώσει την καρδιά του στον Χριστό εμπιστευόμενος αυτόν.
Τα διάφορα Άγια πρόσωπα πολεμούνταν πάντοτε πολύ καὶ εἶπαν· δεῦτε καὶ λογισώμεθα ἐπὶ Ἱερεμίαν λογισμόν, ὅτι οὐκ ἀπολεῖται νόμος ἀπὸ ἱερέως καὶ βουλὴ ἀπὸ συνετοῦ καὶ λόγος ἀπὸ προφήτου· δεῦτε καὶ πατάξωμεν αὐτὸν ἐν γλώσσῃ καὶ ἀκουσόμεθα πάντας τοὺς λόγους αὐτοῦ. Ιερ. 18,18 Οι εν Ιερουσαλήμ εχθροί του προφήτη είπαν, ελάτε να συσκεφτούμε τι πρέπει να κάνουμε εναντίον του Ιερεμία γιατί επί τέλους δεν χάθηκε από ανάμεσα μας νόμος διδασκόμενος από ιερείς και σοφή συμβουλή από συνετό άνθρωπο και λόγος προερχόμενος από προφήτη. Ας τον κτυπήσουμε με τα ίδια του τα λόγια, ας ακούμε με προσοχή όλους τους λόγους του και ας επισημαίνουμε τους επιλήψιμους.
Ότι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, Ψαλ. 142,3, αυτό ειπώθηκε για τον Σαούλ ο οποίος καταδίωκε τον Δαυίδ και όπως όλα της Παλαιάς εμείς αλληγορικά μπορούμε να δούμε Σαούλ τον Διάβολο ο οποίος καταδιώκει τους Χριστιανούς.
Αυτό γίνεται διότι είναι αιτία να εκδιώκεται ο Διάβολος, εμείς να λαμβάνουμε παράδειγμα, άνομοι να συγκρατιούνται. Το ίδιο γινόταν και στα αρχαία χρόνια, καὶ ἐποίησεν Ἰωὰς τὸ εὐθὲς ἐνώπιον Κυρίου πάσας τὰς ἡμέρας Ἰωδαὲ τοῦ ἱερέως. Β Παραλ. 24,2 Ο Ιωάς έπραξε το ορθό και ευάρεστο ενώπιον του Κυρίου όσο χρόνο ζούσε ο αρχιερέας Ιωδαέ. Καὶ ἦν ἐκζητῶν τὸν Κύριον ἐν ταῖς ἡμέραις Ζαχαρίου τοῦ συνιόντος ἐν φόβῳ Κυρίου· καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ ἐζήτησε τὸν Κύριον, καὶ εὐώδωσεν αὐτῷ Κύριος. Β Παραλ. 26,5 Ο Οζίας λάτρευε τον Κύριο καθ' όλο το διάστημα της ζωής του προφήτης Ζαχαρία, ανθρώπου ο οποίος δίδασκε με φόβο Κυρίου. Κατά τις ημέρες του Ζαχαρία λάτρευε τον Κύριο και ο Κύριος τον κατευόδωνε σε όλα.
Προσπαθεί να αντικαταστήσει τα Άγια πρόσωπα με άτομα που θα λένε αυτό που θέλουν να ακούσουν οι άνθρωποι, αυτό που θα συμφέρει τους σκοπούς τους και τα πάθη τους. Καὶ εἶπεν Ἰωσαφὰτ πρὸς βασιλέα Ἰσραήλ· οὐκ ἔστιν ὧδε προφήτης τοῦ Κυρίου καὶ ἐπερωτήσομεν τὸν Κύριον δι᾿ αὐτοῦ; Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ πρὸς Ἰωσαφάτ· εἷς ἐστιν ἀνὴρ εἰς τὸ ἐπερωτῆσαι δι᾿ αὐτοῦ τὸν Κύριον, καὶ ἐγὼ μεμίσηκα αὐτόν, ὅτι οὐ λαλεῖ περὶ ἐμοῦ καλά, ἀλλ᾿ ἢ κακά, Μιχαίας υἱὸς Ἰεμβλαά. καὶ εἶπεν Ἰωσαφὰτ βασιλεὺς Ἰούδα· μὴ λεγέτω ὁ βασιλεὺς οὕτως. Γ Βασ. 22,7-8
Ο Ιωσαφάτ βασιλιάς του βασιλείου του Ιούδα βλέποντας τους ψευτοπροφήτες να λένε μπούρδες στον Αχαάβ βασιλιά του Ισραήλ, τον ρώτησε: δεν υπάρχει εδώ κανένα αληθινός προφήτης για να ρωτήσουμε δια μέσου αυτού τον Κύριο; Ο βασιλεύς του Ισραήλ είπε προς τον Ιωσαφάτ, υπάρχει ένας για να ρωτήσουμε, ο Μιχαίας ο γιος του Ιεμβλαά, αλλά δεν τον γουστάρω γιατί δεν μου λέει καλά αλλά δυσάρεστα. Ο Ιωσαφάτ του απάντησε, ας μη λέει τέτοια λόγια ο βασιλιάς του Ισραήλ εναντίον του Μιχαία. Ο λόγος για τον προφήτη Μιχαία που έχει γράψει και το ομώνυμο βιβλίο στην Γραφή.
Μέχρι την τελευταία μας πνοή πολεμάει, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τις ασθένειες της μεγάλης ηλικίας, είδαμε ότι για να μπορέσει να λυγίσει το πνεύμα επιτέθηκε στο σώμα του Ιώβ, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την νοσταλγία της νεότητας, αλλά ο άνθρωπος είναι αθάνατος δεν πεθαίνει ποτέ, αν κάποια ηλικία πρέπει να μακαρίζει αυτή είναι η νεότερη, πρέπει να μακαρίζει τα επιτεύγματα της μεγάλης, δείτε ανάρτηση ελιξίριο νεότητας. Γνωρίζει ότι εάν νικήσει κάποιον στην αρχή της ζωής αυτό δεν είναι τόσο σπουδαίο αλλά όμως αν τον ρίξει στο τέλος είναι σχεδόν αδικαιολόγητος. Για όλα αυτά η Εκκλησία αιτείται Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών ανώδυνα ανεπαίσχυντα ειρηνικά. Χριστιανὰ τὰ τέλη τῆς ζωῆς ἡμῶν, ἀνώδυνα, ἀνεπαίσχυντα, εἰρηνικὰ καὶ καλὴν ἀπολογίαν, τὴν ἐπὶ τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, αἰτησώμεθα.
Ο Μέγας Αντώνιος είπε "Είδα όλες τις παγίδες του διαβόλου απλωμένες πάνω στη γη και στενάζοντας είπα: Ποιος άραγε μπορεί να τις προσπεράσει; Και άκουσα μια φωνή να μου λέει η ταπεινοφροσύνη.
Γιατί η ταπείνωση και όχι η φιλανθρωπία, η εξομολόγηση, η Θεία Κοινωνία;
Η ταπείνωση εδώ είναι η αναγνώριση του Θεού ως Πατέρα και κατ' επέκταση οδηγού μας μέσα στην έρημο προς την γη της επαγγελίας. Ο Χριστιανός πρέπει να κάνει οδηγό στην ζωή του τον Θεό και αυτό γίνεται με το να κατοικήσει σε αυτόν ο Θεός και να ζει μέσα του ο Χριστός. Έτσι όχι μόνο αποφεύγει τις παγίδες του Διαβόλου αλλά τις καταπολεμά, είτε είναι ο Άρειος είτε είναι οι Ιεχωβάδες είτε οι Πεντηκοστιανοί είτε ο Αντίχριστος.
υπό συμπλήρωση
Υπεραγίας Θεοτόκου της Ναυπακτιώτισσας, Άγιων Σέργιου και Βάκχου, Πολυχρόνιου Ιερομάρτυρα, οσίου Ιωάννου ο Ερημίτου και τω συν αυτώ 98 Θεοφόρων Πατέρων που ασκήτευσαν στην Κρήτη, Ιουλιανού πρεσβύτερου και Καισάριου ο διάκονου, Λεόντιου ο Υπατικού, Ευσέβιου πρεσβύτερου και Φίληκος, Σέργιου του εν σπηλαίω. Αγίων Δέκα συναθλητών του Αγίου Πολυχρονίου.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου