Κυκλοφορεί ένα κείμενο στο οποίο η Παναγία φέρεται να λέει
"όστις με χαιρετίζει μίαν φοράν την ημέραν με τους Χαιρετισμούς, τους οποίους πολύ αγαπώ, θα τον προστατεύω, θα τον διαφυλάττω από παν κακόν, θα τον επιβλέπω καθ’ όλην την ζωή του και εν εκείνη την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας, θα τον υπερασπισθώ ενώπιον του Υιού μου".
Οι Χαιρετισμοί βεβαίως είναι ωραίοι αλλά και Βιβλικοί, στο τέλος παρουσιάζονται Βιβλικά αποσπάσματα από κάποια εγκώμια Αγίων προσώπων προς άλλα, ενώ όποιος προσεύχεται είτε με τους Χαιρετισμούς, είτε με το "Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς", είτε με δικά του λόγια, τυγχάνει της βοήθειας της Θεοτόκου, της προστασίας, της διαφύλαξης, της επίβλεψης, αλλά και της μεσιτείας της προς τον υιό της.
Οπότε δεν είναι ανάγκη να έχουμε τέτοια λόγια ώστε οι Χριστιανοί να αποκτήσουν κίνητρο για να προσεύχονται με τους Χαιρετισμούς. Δεν είναι ανάγκη με τέτοιο τρόπο να προσπαθούμε ώστε να απαγγέλλονται οι Χαιρετισμοί. Χάριν κατανόησης θα μπορούσε να ειπωθεί ότι αυτά τα λόγια δεν θα τα έλεγε ούτε ο τελευταίος Άγιος του παραδείσου όχι η Παναγία, αν μπορούσε να ειπωθεί αυτό.
Όλοι, Χριστός, Παναγία, Άγιοι, ενδιαφέρονται εμείς να ζητούμε την σωτηρία μας και αυτό γίνεται με την συμμετοχή μας στα μυστήρια και με την ορθή ζωή μέσα στην οποία είναι η προσευχή και κατ' επέκταση οι Χαιρετισμοί οι Παρακλήσεις και όλες οι λοιπές προσευχές. Δεν ενδιαφέρει τους Αγίους ο εκθειασμός και αυτοί μετά θα μας δώσουν κάτι.
Ο Χριστιανός δεν πρέπει να απαγγέλει τους Χαιρετισμούς που πολύ αγαπάει ή αρέσουν στην Παναγία ώστε έπειτα θα μπορέσει να αποκτήσει την βοήθεια της, αυτό που πρέπει να κάνει ο Χριστιανός είναι να αποκτήσει το ίδιο κίνητρο με όλους τους Αγίους οι οποίοι εκθείαζαν άλλους. Αυτό ήταν η αγάπη προς τον Θεό και προς τον αδελφό. Αυτή είναι η αιτία που γράφτηκαν οι Χαιρετισμοί και αυτή είναι η αιτία που λέγονται και θα πρέπει να λέγονται οι Χαιρετισμοί.
Οι Χριστιανοί απαγγέλλουν τους Χαιρετισμούς και κάθε άλλη προσευχή με πόθο και ευχαρίστηση διότι έχουν χαρά προς όλους τους Αγίους και τον Χριστό αφού τους αγαπούν. Εξ αυτής της χαράς που πηγάζει από την αγάπη οι Χριστιανοί κάνουν ότι έκαναν τα Βιβλικά πρόσωπα, δηλαδή πλέκουν το εγκώμιο Αγίων ανθρώπων. Αυτό διδάσκει ο Χριστός, αυτό κάνει ο Παύλος, η Ελισάβετ, πολλά άλλα εγκώμια θα έγιναν, όμως αυτά που υπάρχουν αρκούν ώστε να μας διδάξουν. Η καρδιά των Χριστιανών σκιρτάει όταν σκέφτεται ο νους τους τον Κύριο και τα Άγια πρόσωπα, σκιρτάει όπως έγινε με τον Πρόδρομο ο οποίος ήταν στην κοιλιά της Ελισάβετ όταν τον πλησίασε ο Χριστός που ήταν τότε στην κοιλιά της Παναγίας. Έτσι πλέκουν εγκώμια συνεχώς στον Χριστό και στους Αγίους, είτε αυτοί είναι κοντά τους, δηλαδή στην ζωή, είτε όταν έχουν πια κοιμηθεί. Λέει η Βίβλος, μνήμη δικαίων μετ᾿ ἐγκωμίων Παρ. 10,7 δηλαδή, η ανάμνηση των δικαίων συνοδεύεται πάντοτε από επαίνους και εγκώμια. Αναφέρει ο 112ος Ψαλμός εἰς μνημόσυνον αἰώνιον ἔσται δίκαιος δηλαδή ο δίκαιος θα μνημονεύεται δια παντός.
Αν δεν έχουμε το κίνητρο, δηλαδή την αγάπη προς τον Κύριο τον αδελφό και τους Αγίους, ας αιτούμαστε ώστε να μας το παρέχει ο Χριστός όπως ο πατέρας του δαιμονιζόμενου που είπε βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ. Δηλαδή, Κύριε βοήθησέ με να ελευθερωθώ από την ολιγοπιστία και να αποκτήσω ζωντανή πίστη.
Εγκώμια προς Άγια πρόσωπα
Καὶ τί ἔτι λέγω; ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ Ἰεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν, οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τούς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς.
Και τι να διηγούμαι ακόμη; Θα σταματήσω, διότι δεν θα με πάρει ο χρόνος, να διηγηθώ για τον Γεδεών, τον Βαράκ και τον Σαμψών και τον Ιεφθάε, δια τον Δαυίδ και τον Σαμουήλ και τους προφήτες. Αυτοί, χάρη στην πίστη τους, αγωνίσθηκαν και κατανίκησαν βασίλεια, άσκησαν δικαιοσύνη, πέτυχαν την πραγματοποίηση των υποσχέσεων του Θεού, έφραξαν τα στόματα των αγρίων λιονταριών όπως ο Δανιήλ, έσβησαν την φοβερή δύναμη της φωτιάς, όπως οι τρεις παίδες, διέφυγαν τον κίνδυνο να σφαγιαστούν με μαχαίρια όπως ο Ηλίας, δυναμώθηκαν και έγιναν καλά από αρρώστιες, ανεδείχθησαν κραταιοί και δυνατοί στον πόλεμο, έκαμψαν και έτρεψαν σε φυγή πολυάριθμα στρατεύματα ξένων εχθρών. Μερικές γυναίκες, χάρις στην πίστη, πήραν πάλι ζωντανούς δια της αναστάσεως τους νεκρούς τους. Άλλοι δέθηκαν στο τύμπανο, στο φοβερά βασανιστικό εκείνο όργανο, χωρίς να δεχθούν την απελευθέρωση που τους πρότειναν οι βασανιστές εάν αρνούνταν την πίστη και υπέμειναν το φοβερό μαρτύριο μέχρι θανάτου για να επιτύχουν και να πάρουν ανάσταση ασύγκριτα καλύτερη από την παρούσα ζωή. Άλλοι δοκίμασαν εμπαιγμούς και μαστιγώσεις, ακόμη και δεσμά και φυλακή. Λιθοβολήθηκαν, πριονίστηκαν, πέρασαν μέσα από πολλούς πειρασμούς, πέθαναν σφαγμένοι με μαχαίρι, περιέρχονταν εδώ και εκεί φορώντας αντί για ενδύματα προβιές και δέρματα, στερούμενοι, θλιβόμενοι, υποβαλλόμενοι σε πολλές κακουχίες. Τέτοιους αγίους δεν ήταν άξιος να τους έχει ο αμαρτωλός κόσμος, περιπλανιόνταν στις ερημιές, στα όρη, στα σπήλαια, στις τρύπες της γης.
μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν προφήτης Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ οὐδείς ἐστιν
μεταξύ των ανθρώπων τους οποίους γέννησαν οι γυναίκες κανείς δεν υπάρχει μεγαλύτερος από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή.
καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου ἰδοὺ γὰρ ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου.
Γέμισε από Πνεύμα Άγιο η Ελισάβετ και φώναξε με μεγάλη φωνή στην Παναγία, εσύ είσαι από τον Θεό η ασυγκρίτως περισσότερο ευλογημένη μεταξύ όλων των γυναικών και ευλογημένος είναι ο καρπός της κοιλιάς σου. Ιδού! μόλις έφτασε στα αυτιά μου η φωνή του χαιρετισμού σου σκίρτησε με αγαλλίαση το βρέφος μέσα στην κοιλιά μου.
Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα ἐπάρασά τις γυνὴ φωνὴν ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ· μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας.
Ενώ ο Χριστός κηρύττει κάποια γυναίκα από το πλήθος ενθουσιασμένη από την διδασκαλία του φώναξε δυνατά λέγοντας μακάρια η κοιλία που σε βάσταξε και οι μαστοί τους οποίους θήλασες.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου