Αποστόλων Πέτρου και Παύλου
Φαντάσματα, πνεύματα, στοιχειά
Αγαπητοί όλοι έχουμε ακούσει ιστορίες για πνεύματα και φαντάσματα που εμφανίζονται ή διηγήσεις για στοιχειωμένα μέρη. Αυτές οι διηγήσεις υπήρχαν από πολύ παλαιά σε όλους τους λαούς της Γης και για την προέλευση των φαντασμάτων οι αιτίες έλεγαν είτε ότι αυτά είναι κάποια πνεύματα είτε ότι είναι οι νεκροί.
Όπως και εμείς
σήμερα έτσι και οι Απόστολοι ζούσαν σε μια κοινωνία με διηγήσεις περί φαντασμάτων έχοντας ακούσει αφηγήσεις περί αυτών. Αφηγήσεις είτε
πραγματικές, δηλαδή εμφανίσεις δαιμονικές, είτε ψευδείς, δηλαδή ιστορίες εκ
φαντασίας. Είναι γνωστό ότι καθώς έπλεαν όταν είδαν από μακριά τον Χριστό νόμισαν ότι έβλεπαν φάντασμα αλλά και όταν είδαν τον αναστημένο Χριστό πάλι νόμισαν ότι
έβλεπαν πνεύμα. Μας λέει ο απόστολος, ταῦτα
δὲ αὐτῶν λαλούντων αὐτὸς ὁ Ἰησοῦς ἔστη ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ λέγει αὐτοῖς·
εἰρήνη ὑμῖν πτοηθέντες δὲ καὶ ἔμφοβοι γενόμενοι ἐδόκουν πνεῦμα θεωρεῖν
καὶ εἶπεν αὐτοῖς· τί τεταραγμένοι ἐστέ, καὶ διατί διαλογισμοὶ
ἀναβαίνουσιν ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; ἴδετε τὰς χεῖράς μου καὶ τοὺς πόδας
μου, ὅτι αὐτὸς ἐγώ εἰμι·
ψηλαφήσατέ με καὶ ἴδετε, ὅτι πνεῦμα σάρκα καὶ ὀστέα οὐκ ἔχει καθὼς ἐμὲ
θεωρεῖτε ἔχοντα καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐπέδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τοὺς
πόδας.
Ενώ μιλούσαν οι μαθητές εξ' αίφνης ο ίδιος ο Ιησούς στάθηκε ανάμεσα τους και τους λέει "ειρήνη ας είναι μαζί σας", εκείνοι φοβήθηκαν διότι νόμιζαν ότι έβλεπαν πνεύμα. Τότε είπε ο Χριστός σε αυτούς, "γιατί είσαστε ταραγμένοι και γιατί ανεβαίνουν στην καρδιά σας λογισμοί απιστίας; Δείτε τα χέρια μου και τα πόδια μου με τα σημάδια από τα καρφιά και πειστείτε ότι εγώ είμαι. Ψηλαφίσατε και δείτε διότι το πνεύμα δεν έχει σάρκα και οστά, όπως βλέπετε εμένα να έχω" και αφού είπε αυτό τους έδειξε τα χέρια και τα πόδια.
Τα λόγια αυτά του Ιησού δεν κάνουν αποδεκτή την περίπτωση ότι πνεύματα παύλα φαντάσματα νεκρών ανθρώπων περιπλανώνται στην Γη μετά θάνατον. Δεν λέει ο Χριστός ότι πνεύματα περιφέρονται αλλά δεν έχουν σάρκα και οστά όμως εγώ δεν είμαι φάντασμα και έχω. Η έννοια των λόγων είναι ότι είμαι πραγματικά ο Ιησούς και όχι κάποιο δαιμονικό πνεύμα το οποίο προσπαθεί να σας πλανήσει. Μας λέει ο Άγιος Ιγνάτιος Αντιοχείας στην επιστολή Προς Σμυρναίους: Ἐγὼ γὰρ καὶ μετὰ τὴν ἀνάστασιν ἐν σαρκὶ αὐτὸν οἶδα καὶ πιστεύω ὄντα καὶ ὅτε πρὸς τοὺς περὶ Πέτρον ἦλθεν, ἔφη· αὐτοῖς· Λάβετε, ψηλαφήσατέ με καὶ ἴδετε, ὅτι οὐκ εἰμὶ δαιμόνιον ἀσώματον καὶ εὐθὺς αὐτοῦ ἥψαντο καὶ ἐπίστευσαν. Βλέπουμε ότι ο Άγιος Ιγνάτιος μας λέει ότι ο Χριστός απάντησε "δεν είμαι δαιμόνιο το οποίο ως τέτοιο δεν έχει σώμα", οὐκ εἰμί δαιμόνιον ἀσώματον.
Φυσικά και αργότερα, επί παραδείγματι στην εποχή του Χρυσοστόμου, έχουμε ιστορίες για φαντάσματα οι οποίες μεταξύ άλλων έλεγαν ότι κάποιες ψυχές γίνονταν δαίμονες ή ότι όσοι είχαν βίαιο θάνατο παρέμεναν εδώ στην Γη και στοίχειωναν διάφορα μέρη. Δηλαδή έρχεται από πολύ παλαιά η δοξασία ότι οι ψυχές στοιχειώνουν μέρη.
Ενώ μιλούσαν οι μαθητές εξ' αίφνης ο ίδιος ο Ιησούς στάθηκε ανάμεσα τους και τους λέει "ειρήνη ας είναι μαζί σας", εκείνοι φοβήθηκαν διότι νόμιζαν ότι έβλεπαν πνεύμα. Τότε είπε ο Χριστός σε αυτούς, "γιατί είσαστε ταραγμένοι και γιατί ανεβαίνουν στην καρδιά σας λογισμοί απιστίας; Δείτε τα χέρια μου και τα πόδια μου με τα σημάδια από τα καρφιά και πειστείτε ότι εγώ είμαι. Ψηλαφίσατε και δείτε διότι το πνεύμα δεν έχει σάρκα και οστά, όπως βλέπετε εμένα να έχω" και αφού είπε αυτό τους έδειξε τα χέρια και τα πόδια.
Τα λόγια αυτά του Ιησού δεν κάνουν αποδεκτή την περίπτωση ότι πνεύματα παύλα φαντάσματα νεκρών ανθρώπων περιπλανώνται στην Γη μετά θάνατον. Δεν λέει ο Χριστός ότι πνεύματα περιφέρονται αλλά δεν έχουν σάρκα και οστά όμως εγώ δεν είμαι φάντασμα και έχω. Η έννοια των λόγων είναι ότι είμαι πραγματικά ο Ιησούς και όχι κάποιο δαιμονικό πνεύμα το οποίο προσπαθεί να σας πλανήσει. Μας λέει ο Άγιος Ιγνάτιος Αντιοχείας στην επιστολή Προς Σμυρναίους: Ἐγὼ γὰρ καὶ μετὰ τὴν ἀνάστασιν ἐν σαρκὶ αὐτὸν οἶδα καὶ πιστεύω ὄντα καὶ ὅτε πρὸς τοὺς περὶ Πέτρον ἦλθεν, ἔφη· αὐτοῖς· Λάβετε, ψηλαφήσατέ με καὶ ἴδετε, ὅτι οὐκ εἰμὶ δαιμόνιον ἀσώματον καὶ εὐθὺς αὐτοῦ ἥψαντο καὶ ἐπίστευσαν. Βλέπουμε ότι ο Άγιος Ιγνάτιος μας λέει ότι ο Χριστός απάντησε "δεν είμαι δαιμόνιο το οποίο ως τέτοιο δεν έχει σώμα", οὐκ εἰμί δαιμόνιον ἀσώματον.
Φυσικά και αργότερα, επί παραδείγματι στην εποχή του Χρυσοστόμου, έχουμε ιστορίες για φαντάσματα οι οποίες μεταξύ άλλων έλεγαν ότι κάποιες ψυχές γίνονταν δαίμονες ή ότι όσοι είχαν βίαιο θάνατο παρέμεναν εδώ στην Γη και στοίχειωναν διάφορα μέρη. Δηλαδή έρχεται από πολύ παλαιά η δοξασία ότι οι ψυχές στοιχειώνουν μέρη.
Μαρτυρεί ο Χρυσόστομος,
τι δήποτε και τοις τάφοις εμφιλοχωρούσιν; Ολέθριον δόγμα τοις πολλοί
ενθείναι βουλόμενοι, οίον ότι αι ψυχαί των απελθόντων δαίμονες γίνονται·
ο μηδέποτε γένοιτο μηδέ μέχρις εννοίας λαβείν. Τι ουν, φησίν, αν
είποις, όταν πολλοί των γοήτων παίδας λαβόντες αποσφάττωσιν ώστε αυτοίς
μετά ταύτα συμπράττουσαν την ψυχή έχει; Και πόθεν τούτο δήλον; ότι μεν
γαρ αποσφάττωσιν, ώστε αυτοίς μετά ταύτα συμπράττουσαν την ψυχήν έχειν;
Και πόθεν τούτο δήλον; Ότι μεν γαρ αποσφάττουσι, πολλοί λέγουσι· ότι δε
αι ψυχαί των σφαγέντων μετ' αυτών εισι, πόθεν έγνως; ειπέ μοι. Αυτοί,
φησίν, οι δαιμονώντες βοώσιν, ότι ψυχή του δείνος εγώ. Αλλά και τούτο
σκηνή τις και απάτη διαβολική. Ου γαρ η ψυχή του τελευτηκότος εστίν η
βοώσα, αλλ' δαίμων ο υποκρινόμενος ταύτα, ώστε απατήσαι τους ακούοντας.
Ει γαρ εις δαίμονος ουσίαν δυνατόν ψυχήν εισελθείν, πολλώ μάλλον εις το
σώμα το εαυτής. Άλλως δε ουκ αν έχοι λόγον την ηδικημένην ψυχήν
συμπράττειν των ηδικηκότι· ή άνθρωπον δύνασθαι δύναμιν ασώματον εις
ετέρα μεταβαλείν ουσίαν. Ει γαρ επί των σωμάτων τούτο αμήχανον, και ουκ
αν τις ανθρώπους σώμα όνου εργάσαιτο· πολλώ μάλλον επί της αοράτου
ψυχής τούτο αδύνατον, και ουκ αν τις ισχύσειεν εις δαίμονος ουσίαν αυτήν
μετενεγκείν. Ώστε γραϊδίων μεθυόντων ταυτί τα ρήματα, και παίδων
μορμολύκεια. Ουδέ γαρ ένι ψυχήν απορραγείσαν του σώματος ενταύθα
πλανάσθαι λοιπόν. Δικαίων γαρ ψυχαί εν χειρί Θεού· ει δε αι των δικαίων,
και αι των παίδων· ουδέ γαρ εκείναι πονηραί. Και αι των αμαρτωλών δε
ευθέως εντεύθεν απάγονται. Και δήλον από του Λαζάρου και του πλουσίου·
και αλλαχού φησίν ο Χριστός· Σήμερον την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου.
Και ουχ οιόν τε ψυχήν εξελθούσαν του σώματος ενταύθα πλανάσθαι· και μάλα
εικότως. Ει γαρ εν γη βαδίζοντες τη συνήθει και γνωρίμω και σώμα
περικείμενοι, όταν ξένην οδεύωμεν οδόν, ποίαν ελθείν ουκ ίσμεν, αν μη
τον χειραγωγούταν έχωμεν· πως η του σώματος απορραγείσα ψυχή, και της
συνηθείας εξελθούσα πάσης είσεται που δει βαδίζειν άνευ του
καθοδηγούντος αυτήν; Και πολλαχόθεν δε ετέρωθεν αν τις κατίδοι, ότι ουκ
ένι ψυχήν εξελθούσαν ενταύθα μείναι. Και γαρ ο Στέφανος φησί· Δέξαι το
πνεύμα μου· και ο Παύλος, το αναλύσαι και συν Χριστώ είναι πολλώ μάλλον
κρείτον. Και περί του πατριάρχου δε φησίν η Γραφή· Και προσετέθη προς
τους πατέρας αυτούς, τραφείς εν γήρει καλώ. Ότι δε ουδέ αι των αμαρτωλών
ψυχαί διατρίβειν ενταύθα δύνανται, άκουσον του πλουσίου πολλά υπέρ
τούτου παρακαλούντος, και ουκ επιτυγχάνοντος· ως είγε ην δυνατόν, αυτός
αν ήθε, και ανήγγειλε τα εκεί γεγενημένα. Όθεν δήλον, ότι μετά την
εντεύθεν αποδημία εις χώραν τινά απάγονται αι ψυχαί, ουκέτι κύριαι ούσαι
επανελθείν, αλλά την φοβεράν εκείνην ημέραν αναμένουσαι. MPG 57, 333. Ο Χρυσόστομος μας λέει ότι αυτές οι ιστορίες είναι από μεθυσμένες γριές και των παιδιών φόβητρα διότι οι ψυχές των νεκρών όταν αποχωρούν από το σώμα δεν περιπλανώνται στην Γη αλλά βρίσκονται στα χέρια του Θεού. Το ότι δεν περιπλανώνται μπορεί να το δει κάποιος όταν ο πρωτομάρτυρας Στέφανος λέει "Κύριε δέξαι την ψυχή μου", όταν ο απόστολος Παύλος είπε "το να πεθάνω και να είμαι μαζί με τον Χριστό είναι καλύτερο" αλλά και από τον Αβραάμ ο οποίος όταν πέθανε "προστέθηκε στους πατέρες του". Εκτός από τους δίκαιους ούτε και οι ψυχές των αμαρτωλών μπορούν να παραμένουν στην Γη και αυτό μας το διδάσκει ο πλούσιος της παραβολής ο οποίος πολύ παρακαλούσε και αν μπορούσε θα πήγαινε ο ίδιος στα αδέλφια του να τους πει ότι με την συμπεριφορά τους θα κατακριθούν. Όλα αυτά που μας λέει ο πατήρ δηλώνουν ότι οι ψυχές μετά τον θάνατο αποδημούν σε άλλη χώρα και δεν είναι κυρίαρχες στο να έλθουν στην Γη αλλά αναμένουν την ημέρα της κρίσεως.
Σε άλλη του ομιλία θα μας πει για τις ιστορίες οι οποίες έλεγαν ότι όσοι έχουν βίαιο θάνατο γίνονται δαιμόνια και πολλοί γαρ των αφελεστέρων νομίζουσι τα ψυχάς των βιαίω θανάτω τελευτώντων δαίμονας γίνεσθαι. Ου έστι δε τούτο, ούκ έστιν. Ου γαρ αι ψυχαί των βιοθανατούντων δαίμονες γίνονται αλλ' αι ψυχαί των εν αμαρτήμασι ζώντων, ου της ουσίας αυτών μεταβαλλομένης, αλλά της προαιρέσεως αυτών την εκείνων μιμουμένης κακίαν. MPG 48,983. Πολλοί νομίζουν ότι όσοι είχαν βίαιο θάνατο γίνονται δαιμόνια, αλλά δεν γίνονται δαιμόνια οι ψυχές των πεθαμένων αλλά των ζωντανών οι οποίοι όταν είναι αμαρτωλοί μιμούνται την κακία των δαιμόνων και έτσι γίνονται δαίμονες χωρίς βέβαια να αλλάζει η φύση τους. Μερικές προτάσεις αργότερα αναφέρει Αλλά τίνος ένεκεν ο διάβολος το πονηρόν δόγμα τούτο εισήγαγε; Την των μαρτύρων επεχείρησε διορύξαι δόξαν. Επειδή γαρ βιαίω θανάτων τελευτώσιν εκείνοι, βουλόμενος αυτών κατασκεδάσαι πονηράν υπόληψιν, τούτο εποίησεν. MPG 48,983 Γιατί ο Διάβολος εφεύρε την θεωρία το ότι όσοι έχουν βίαιο θάνατο γίνονται δαίμονες; Το έκανε ώστε να σπιλώσει τους μάρτυρες μας λέει ο ιερός πατήρ. Γενικώς αν παρατηρήσουμε ο Διάβολος κάνει και διδάσκει αυτό που θα ήθελε να γίνεται και όχι ότι γίνεται. Δηλαδή προσπαθεί να σπιλώσει και να αντιστρέψει την πραγματικότητα. Για το θέμα στην ίδια ομιλία ο Χρυσόστομος θα πει: Ότι γαρ ουκ εστι ψυχήν του σώματος εξελθούσαν υπό την των δαιμόνων γενέσθαι τυραννίδα, άκουσον τι φησίν ο Παύλος· ο γαρ αποθανών δεδικαίωται από της αμαρτίας, τουτέστιν, ουκ έτι αμαρτάνει. MPG 48,984 Το ότι η ψυχή όταν φύγει από το σώμα δεν μπορεί να είναι υπό την επήρεια του διαβόλου μας το διδάσκει ο Παύλος όταν λέει ότι ο νεκρός δεν μπορεί να αμαρτήσει πια. Στην ίδια ομιλία: Όθεν δήλον ότι και του πείθεσθαι και του μη πείθεσθαι ταις εκείνου συμβουλαίς ημείς εσμεν κύριοι, και ανάγκην ουδεμίαν, ουδέ τυραννίδα υφιστάμεθα παρ' εκείνου. Ούκ εκ των ειρημένων δε μόνον, αλλά και εκ της προκειμένης παραβολής εύδηλον, ότι του σώματος αι ψυχαί εξελθούσαι, ουκ έτι ενταύθα διατρίβουσιν, αλλ' ευθέως απάγονται·. MPG 48,984.
Ο Χρυσόστομος μας λέει ότι οι ψυχές αμέσως μεταφέρονται, ευθέως απάγονται, δεν μένουν στην Γη, οπότε όλες αυτές οι ιστορίες είναι εκ φαντασίας. Οι ψυχές δεν παραμένουν στην Γη στοιχειώνοντας μέρη, ούτε όσοι έχουν βίαιο ή άδικο θάνατο στοιχειώνουν, ούτε οι ψυχές γίνονται πονηρά πνεύματα. Αυτοί που γίνονται πονηρά στοιχειά και φαντάσματα είναι όσοι ζωντανοί μεταβάλλουν την προαίρεση τους και μιμούνται την κακία των δαιμόνων.
Και θα συνέχιζε ο Χρυσόστομος λέγοντας ότι αν θέλαμε να μιλήσουμε για φαντάσματα που στοιχειώνουν τόπους και για βρυκόλακες ο οποίοι ζητάνε να μας πιουν το αίμα αυτοί είναι ο Διάβολος και οι συνεργάτες του. Αυτό μπορούμε να το παρατηρήσουμε από τις διδαχές του Σατάν οι οποίες διδάσκουν να απεμπολήσουμε τις εντολές του Θεού ώστε με αυτό έπειτα να "πιούμε" το αίμα του συνανθρώπου μας αλλά και του Χριστού. Δηλαδή να είμαστε αντίθετοι στις εντολές και στα μυστήρια, οπότε με αυτήν την συμπεριφορά να πιούμε μεταφορικά το αίμα του συνανθρώπου αλλά και Χριστού. Του συνανθρώπου διότι οι εντολές είναι απέναντι σε αυτόν οπότε όταν δεν τις ακολουθούμε τότε του "πίνουμε" το αίμα. Του Χριστού διδάσκει μεταφορικά να "πίνουμε" το αίμα διότι αυτός είπε ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον όποιος δεν πιει το αίμα μου δεν θα έχει αιώνια ζωή, όμως όταν αρχίσουμε να πιστεύουμε ότι η Ευχαριστία δεν είναι χορηγός αιώνιας ζωής αλλά συμβολική, όπως οι αιρετικοί που εκλαμβάνουν την Θεία Ευχαριστία ως συμβολική, ουσιαστικά λέμε ότι ο Χριστός είπε να "πιούμε" το αίμα του με την μεταφορική έννοια, είπε να του κάνουμε κακό. Αυτό κάνουν οι άνομοι και οι αιρετικοί και στον Χριστό αλλά και στον συνάνθρωπο, πίνουν το αίμα μεταφορικά διδάσκοντας την αίρεση και μη τηρώντας τις εντολές.
Ο Διάβολος και οι αιρετικοί είναι τα φαντάσματα που εμφανίζονται όχι οι νεκροί. Διαβάσαμε ότι οι Απόστολοι όταν αντίκρισαν τον αναστημένο Χριστό νόμισαν ότι είδαν πνεύμα πονηρό και πτοήθηκαν, πράγμα που δεν έπρεπε να γίνει, και "διαλογισμοί ανέβαιναν στις καρδιές τους". Αλλά όμως παρά αυτό ήταν προσεκτικοί, οπότε ο Χριστός αμέσως τους δίνει την διαβεβαίωση ότι πρόκειται περί αληθινής εμφανίσεως. Η φράση τί τεταραγμένοι ἐστέ, καὶ διατί διαλογισμοὶ ἀναβαίνουσιν ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; δεν είναι παρατήρηση αλλά συνιστά βεβαίωση ότι πραγματικά αυτός που βλέπουν είναι ο Θεάνθρωπος. Οι Απόστολοι μέσα τους σκέφτηκαν ότι είναι πονηρό πνεύμα, ο Χριστός με την αποκάλυψη της κρυφής σκέψης μα και των πληγών αποδεικνύει ότι πραγματικά είναι ο Θεάνθρωπος. Λέει ο Κύριος στον προφήτη Ιερεμία βαθεῖα ἡ καρδία παρά πάντα, καὶ ἄνθρωπός ἐστι· καὶ τίς γνώσεται αὐτόν; ἐγὼ Κύριος ἐτάζων καρδίας καὶ δοκιμάζων νεφροὺς τοῦ δοῦναι ἑκάστῳ κατὰ τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ καὶ κατὰ τοὺς καρποὺς τῶν ἐπιτηδευμάτων αὐτοῦ. Ιερ. 17,9-10
Η καρδία είναι βαθειά και ανεξερεύνητη περισσότερο από όλα, αυτός είναι ο άνθρωπος, ποιος μπορεί να τον γνωρίσει; Εγώ μόνο, ο Κύριος ο οποίος εξετάζω τις καρδιές των ανθρώπων και ερευνώ τους νεφρούς ώστε να δίδω στον καθένα σύμφωνα με τους δρόμους και τους τρόπους της ζωής του, σύμφωνα με τους καρπούς των έργων του.
Η φράση "ερευνώ τα νεφρά" είναι Εβραϊσμός, είναι μετάφραση στα Ελληνικά Εβραϊκού ιδιωματισμού. Να σημειωθεί ότι και η Παλαιά Διαθήκη είναι γραμμένη στα Ελληνικά, αυτό υπό την έννοια ότι το Ελληνικό κείμενο είναι παλαιότερο από το παλαιότερο Εβραϊκό. Την Ελληνική μετάφραση είχαν ανά χείρας και οι Απόστολοι, τα δυο τρίτα από τις παραθέσεις που κάνουν από την Παλαιά, "εκεί λέει το τάδε",προέρχονται από την Ελληνική μετάφραση. Η φράση λοιπόν αυτή ισοδυναμεί με την δική μας "ερευνώ το εσωτερικό του ανθρώπου". Εδώ ο Κύριος λέει ότι κανείς άλλος εκτός αυτόν δεν γνωρίζει τι υπάρχει μέσα στην καρδιά του ανθρώπου. Παρατηρούμε ότι όταν λέει βαθεῖα ἡ καρδία παρά πάντα εννοεί ποιος μπορεί να ξέρει τι σκέφτεται, τι σχεδιάζει, ποιο είναι το πραγματικό κίνητρο για τα λεγόμενα ή τις πράξεις του. Μπορεί ένας να κάνει μια καλή πράξη αλλά στην πραγματικότητα αυτή να είναι φαινομενικά καλή γιατί αυτός έχει απώτερο σκοπό μια κακή πράξη. Ένας μπορεί να κοιτάζει μια ιερή εικόνα και στο μυαλό του να σκέφτεται "αξίζει πολλά, να την κλέψω" ή "να γίνω όπως ο Άγιος".
Ο Χριστός αποκαλύπτει την σκέψη τους, διατί διαλογισμοὶ ἀναβαίνουσιν ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;, "δείτε ότι δεν είμαι φάντασμα όπως σκέφτεστε", έπειτα τους δείχνει τις πληγές από τον Σταυρό αποδεικνύοντας ότι είναι ο αυθύπαρκτος, ότι "αυτός είναι", δηλαδή είναι ο ών, οι Απόστολοι έχουν μπροστά τους τον Θεάνθρωπο. Δεν παραμένει στην αποκάλυψη της σκέψεως η οποία είναι απόδειξη της Θεότητας αλλά προχωρά δείχνοντας τα σημάδια του Σταυρού διότι ο Θεάνθρωπος δοξάζεται και δοξολογείται με τον σταυρό, αυτά τα δύο είναι αχώριστα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο όταν ο άγγελος αναγγέλλει στις γυναίκες ότι ο Χριστός έχει αναστηθεί αποκαλεί τον Ιησού εσταυρωμένο παρότι όχι μόνο δεν είναι επάνω στον Σταυρό αλλά δεν είναι ούτε καν στο μνημείο, έχει τώρα πια αναστηθεί, ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· μὴ ἐκθαμβεῖσθε· Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. Μαρκ. 16,6 Ο άγγελος τους είπε, μη απορείτε. Γνωρίζω ότι ζητάτε Ιησού τον Ναζαρηνό τον εσταυρωμένο. Αναστήθηκε, δεν είναι εδώ, να ο τόπος που τον είχαν βάλει. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἄγγελος εἶπε ταῖς γυναιξί· Μὴ φοβεῖσθε ὑμεῖς· οἶδα γὰρ ὅτι Ἰησοῦν τὸν ἐσταυρωμένον ζητεῖτε· Ματθ. 28,5. Μην φοβάστε, ξέρω ότι ζητάτε τον Ιησού τον εσταυρωμένο.
Διδάσκοντας μας με αυτά τα λόγια του ότι για τον Χριστιανό δεν νοείται Χριστός χωρίς σταυρό ούτε σταυρός χωρίς Χριστό. Και τι σημαίνει ότι δεν νοείται σταυρός χωρίς Χριστό; Σημαίνει ότι σώζεσαι όταν έχεις Χριστιανική αντιμετώπιση των θλίψεων. Γιατί αν λείπει ο Χριστός ο σταυρός δεν οδηγεί στην ανάσταση αλλά στον θάνατο αφού οι δυσκολίες και οι ασθένειες είναι απλά μια διακοπή από την υλιστική ευδαιμονία και μια πορεία προς την ανυπαρξία. Έτσι ο σταυρός είναι απωθητικός και μωρία ενώ ο άνθρωπος γίνεται σαν αυτούς που δεν έχουν ελπίδα. Οὐ θέλομεν δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, περὶ τῶν κοιμωμένων, ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα.
Όμως οι Χριστιανοί τον εσταυρωμένο ακολουθούμε σταυρώνοντας, δηλαδή θανατώνοντας, το θέλημα της αμαρτίας, θανατώνοντας το σώμα, τα πάθη και τον κακό λογισμό στον νου, για και αυτό ο Παύλος έλεγε ότι δεν ζω πια εγώ αλλά ο Χριστός. Αλλά αν ζει σε εμάς ο Χριστός άρα καμία εξουσία δεν έχει επάνω μας ο Διάβολος όπως δεν είχε στον Χριστό. Όπως μας είπε και ο Χρυσόστομος είμαστε κύριοι εαυτών και καμία τυραννία δεν μπορεί να μας επιφέρει ο Διάβολος, ημείς εσμέν κύριοι, και ανάγκην ουδεμίαν, ουδέ τυραννίδα υφιστάμεθα.
Με όλα αυτά μας γίνεται φανερό ότι δεν θα πρέπει να φοβόμαστε διότι τα φαντάσματα, δηλαδή οι δαίμονες, δεν μπορούν να βλάψουν τον Χριστιανό αφού αυτός έχει εξουσία "να πατάει επάνω σε σκορπιούς και φίδια". Αν μπορούσαν να κάνουν κακό τότε δεν θα υπήρχε άνθρωπος ζωντανός στην Γη, το έδειξαν με την εισαγωγή στους χοίρους όπου αμέσως σκότωσαν. Δεν μπορεί να πειράξει τον γνήσιο Χριστιανό αυτόν που ακολουθεί τις εντολές και συμμετέχει στα Μυστήρια, διότι τον κατ' ευφημισμό Χριστιανό μπορεί αφού αυτός ουσιαστικά είναι σύμμαχος του Διαβόλου διότι ο άνθρωπος που δεν έχει διάθεση διορθώσεως είναι σύμμαχος Σατάν. Έτσι εφόσον είναι στο ίδιο στρατόπεδο έπειτα γίνεται ότι και στις συμμορίες, οπότε ο Σατάν και θα τον προδώσει και θα τον σκοτώσει.
Είδαμε ότι δεν υπάρχουν φαντάσματα υπό την έννοια ψυχές ανθρώπων που στοιχειώνουν μέρη, όμως έχουμε ένα παράδοξο, ότι ενώ ένα ερώτημα μας απαντιέται γεννάται αμέσως ένα άλλο ίσως μεγαλύτερο.
Εφόσον ο Χρυσόστομος είναι γνήσιος φορέας της Ορθοδόξου διδαχής, πιστεύει με αυτά που είδαμε ότι οι εμφανίσεις των Αγίων στην Γη είναι αδύνατες και κατ' επέκταση όσες έχουν υπάρξει είναι δαιμονικές εμφανίσεις; Επιπλέον εφόσον η Εκκλησία πιστεύει ότι οι ψυχές ευθέως απάγονται και οδηγούνται στην πρόγευση είτε της κόλασης είτε του παραδείσου, διδάσκει ότι αδυνατούν να βρίσκονται στην Γη φάσκοντας και αντιφάσκοντας όταν ομιλεί για Αγίους και εμφανίσεις τους; Εν τέλει είναι οι εμφανίσεις των Αγίων ψεύτικες και πονηρά πνεύματα παριστάνουν τους κεκοιμημένους;
Η απάντηση είναι ότι εδώ ο Χρυσόστομος έχει κατά νου τις ιστορίες ότι οι ψυχές κάποιων γίνονται δαίμονες ή άλλες που λένε ότι όσοι είχαν βίαιο θάνατο μένουν στην Γη και στοιχειώνουν μέρη, αυτές τις μυθοπλασίες θέλει να αναιρέσει. Οι Άγιοι μπορούν να βρίσκονται στην Γη, δεν είναι κλεισμένοι σε χρυσό κλουβί, ούτε κάποιος τους απαγάγει, ούτε απομονωμένοι σε ένα άλλον κόσμο είναι, πραγματικά μπορούν και να είναι στην Γη και να εμφανίζονται.
Θα ήταν γελοίο να υποστηρίξει κάποιος το αντίθετο, διότι όταν ο Χριστός θέτει ως ένα από τα εχέγγυα της διδαχής την εμφάνιση μετά θαυματουργίας Αγίων, όπως οι Άγιοι Ραφαήλ Νικόλαος Ειρήνη, ο Άγιος Εφραίμ και άλλοι, θα ήταν αδύνατον ένα τόσο εξέχων μέλος της Εκκλησίας όπως ο Χρυσόστομος να πηγαίνει αντίθετα με τον Θεό και τις ενέργειές του. Θα έπρεπε να λέει αντίθετα όχι μόνο στις χρονικά μετέπειτα αυτού εμφανίσεις κεκοιμημένων, όπως ο Άγιος Ραφαήλ, αλλά και σε αυτές προ της εποχής του, επί παραδείγματι αυτή στην οποία έχουμε τον Μωυσή να εμφανίζεται μαζί με τον Χριστό.
Ας δούμε τι λέει ο Χρυσόστομος για αυτή την εμφάνιση και τους λόγους για τους οποίους εμφανίζεται ο κεκοιμημένος Μωυσής. Τίνος δε ένεκεν και Μωυσήν και Ηλίαν εις μέσον άγει; Πολλάς αν έχοι τις ειπείν αιτίας· και πρώτη μεν ταύτη, ότι επειδή οι όχλοι έλεγον, οι μεν Ηλίαν, οι δε Ιερεμίαν, οι δε ένα των αρχαίων προφητών, τους κορυφαίους άγει, ίνα το μέσον και εντεύθεν ίδωσι των δούλων και του Δεσπότου, και ότι καλώς επηνέθη Πέτρος ομολογήσας αυτόν Υιόν Θεού. Μετ' εκείνην δε και ετέραν εστιν ειπείν. Επειδή γαρ συνεχώς ενεκάλουν αυτώ το παραβαίνειν τον νόμον, και βλάσφημον αυτόν είναι ενόμιζον, ως σφετεριζόμενον δόξαν ου προσήκουσαν αυτώ την του Πατρός, και έλεγον· Ούτος ουκ εστιν εκ του Θεού, ότι το Σάββατον ου τηρεί· και πάλιν, Περί καλού έργου ου λιθάζομέν σε, αλλά περί βλασφημίας, και ότι άνθρωπος ων ποιείς σεαυτόν Θεόν· ίνα δειχθεί ότι βασκανίας αμφότερα τα εγκλήματα, και εκατέρων τούτων εστίν ανεύθυνος, και ούτε νόμου παράβασις το γινόμενον, ούτε δόξης σφετερισμός της μη προσηκούσης το λέγειν εαυτόν ίσον τω Πατρί, τους εν εκατέρω λάμψαντες τούτων εις μέσον άγει. Και γαρ Μωυσής τον νόμον έδωκε, και ηδύναντο λογίσασθαί Ιουδαίοι, ότι ουκ αν περιείδε πατούμενον αυτόν, ως ενόμιζον, ουδ' αν τον παραβαίνοντα αυτόν και τω τεθεικότι πολέμιον όντα εθεράπευσε αν·. MPG 58, 550. Βλέπουμε να μας λέει ότι οι λόγοι που εμφανίστηκαν ο Μωυσής και ο Ηλίας είναι για την βεβαίωση των λόγων Ιησού προς τον κόσμο. Ο λαός έλεγε ότι ο Χριστός ήταν ο Ηλίας ή ο Ιερεμίας ή κάποιος άλλος από τους προφήτες, έτσι ο Χριστός άγει τους κορυφαίους. Οι Φαρισαίοι τον εγκαλούσαν ότι παραβαίνει τον Νόμο κάνοντας τον εαυτό του Θεό, αλλά με Μωυσή και Ηλία δίπλα του αυτό αποδεικνύεται λανθασμένο διότι δεν είναι δυνατόν εκείνος που έλαβε τον Νόμο να βρίσκεται μαζί με έναν ψευτομεσσία. Ο Χριστός δεν είχε ανάγκη ανθρώπων μαρτύρων προς τους μαθητές από όποια πλευρά και αν το δει κανείς. Οι μαθητές είχαν ομολογήσει ότι ήταν Υιός Θεού, δεν νόμιζαν ότι ήταν ένας απλός προφήτης, ενώ ο Χριστός μπορούσε αντί να μεταφέρει εκεί Μωυσή και Ηλία να μεταφέρει τους Αποστόλους στον ουρανό ώστε να ατενίσουν την δόξα του όπως ο Ησαΐας ο οποίος είδε τον Χριστό σε ένδοξο θρόνο, ταῦτα εἶπεν Ἡσαΐας ὅτε εἶδε τὴν δόξαν αὐτοῦ καὶ ἐλάλησε περὶ αὐτοῦ ὅμως μέντοι καὶ ἐκ τῶν ἀρχόντων πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν, ἀλλὰ διὰ τοὺς Φαρισαίους οὐχ ὡμολόγουν, ἵνα μὴ ἀποσυνάγωγοι γένωνται·. Ιω. 12,41-42. Αυτά είπε ο Ησαΐας όταν είδε ένδοξο τον Χριστό να κάθεται σε υψηλό θρόνο και μίλησε έπειτα για αυτόν. Όμως και πολλοί από τους άρχοντες πίστεψαν στον Χριστό, αλλά για τον φόβο των Φαρισαίων δεν ομολογούσαν την πίστη τους για να μη διωχθούν από την συναγωγή.
Ο Χριστός διαλέγει κατ' αυτόν τον τρόπο να ενεργήσει και πλαισιώνεται από τους κλητούς του, οἱ μετ᾿ αὐτοῦ κλητοὶ καὶ ἐκλεκτοὶ καὶ πιστοί Αποκ. 17,14. Σήμερα είναι οι ίδιοι λόγοι για τους οποίους εμφανίζονται οι Άγιοι, οπότε για τις εμφανίσεις των Αγίων ο Χρυσόστομος θα μας έλεγε τα εξής: Τίνος δε ένεκεν και Αγίους επί Γης άγει; Πολλάς αν έχοι τις ειπείν αιτίας· και πρώτη μεν ταύτη, ότι επειδή οι όχλοι έλεγον, οι μεν Ευαγγελικοί έχουν την αλήθεια, οι δε Προτεστάντες, οι δε η Σκοπιά, τούτους άγει, ίνα δια των δούλων δουν τον Δεσπότη και ότι καλώς ομολογεί η Εκκλησία. Μετ' εκείνην δε και ετέραν εστιν ειπείν. Επειδή γαρ συνεχώς ενεκάλουν την Εκκλησία το παραβαίνειν τον νόμον και εν αποστασία αυτήν είναι λέγουσι, ίνα δειχθεί ότι εκ Διαβόλου αμφότερα και ούτε νόμου παράβασις, ούτε δόξης σφετερισμός, τους Αγίους εις μέσον άγει.
Άγει από το άγομαι, οδηγούμαι, οι ψυχές δεν έρχονται στην Γη λες και δεν υπάρχει Θεός, όσες έρχονται το κάνουν φερόμενες, δηλαδή οδηγούμενες, υπό Αγίου Πνεύματος, ὑπὸ Πνεύματος Ἁγίου φερόμενοι ἐλάλησαν ἅγιοι Θεοῦ ἄνθρωποι. Όπως και οι ζωντανοί έτσι και οι κεκοικημένοι φέρονται υπό τις οδηγίες του Αγίου Πνεύματος και άγονται από το σχέδιο Θεού. Άγονται και φέρονται από τον Θεό, δηλαδή είναι δούλοι Κυρίου, το οποίο σημαίνει έχουν ταυτίσει το θέλημά τους με εκείνον. Λέει ο Χρυσόστομος Οι μεν γαρ άλλοι πάντες, και άγγελοι, και αρχάγγελοι, και προφήται, προσταττόμενοι πάντα εποίουν· αυτός (εννοεί ο Χριστός) δε μετ' εξουσίας βασιλεί και δεσπότη πρεπούσης· όπερ ουν και οι όχλοι εθαύμαζον, ότε εδίδασκεν αυτούς ως εξουσίαν έχων. Εφάνησαν μεν ουν, όπερ είπον, και άγγελοι μετά δόξης πολλής επί της γης· οίον επί του Δανιήλ, επί του Δαυΐδ, επί του Μωυσέως· αλλ' ως δούλοι και δεσπότην έχοντες, ούτω πάντα έπραττον· αυτός δε ως δεσπότης και πάντων κρατών, και ταύτα μετ' ευτελούς σχήματος και ταπεινού φανείς· όμως και ούτως η κτίσις τον Δεσπότην. MPG 59,82 Όλοι οι δίκαιοι και οι αγγελικές δυνάμεις υπό τις οδηγίες του Θεού τα πάντα έκαναν, προσταττόμενοι πάντα εποίουν. Στην αντίθετη πλευρά όποιος έχει ταυτίσει το θέλημα του με αυτό του Διαβόλου άγεται και φέρεται από αυτόν, δαιμονίζεται, διαβάσαμε πριν, αι ψυχαί των εν αμαρτήμασι ζώντων ... εκείνων, δηλαδή των δαιμόνων, μιμουμένης κακίαν.
Θα πει ο πατήρ επειδή γαρ είπεν ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν, αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτων μοι, τους μυριάκις αποθανόντας υπέρ των τω Θεώ δοκούντων και δήμου του πιστευθέντος αυτοίς, τούτους εις μέσον άγει. Και γαρ τούτων έκαστος την ψυχήν απολέσας, εύρεν αυτήν. MPG 58, 551
Στους Αποστόλους παρουσιάζει τον Μωυσή και τον Ηλία, και γαρ τούτων, δηλαδή των Αποστόλων, έκαστος την ψυχήν απολέσας, εύρεν αυτήν. Κατά όμοιο τρόπο και για τον ίδιο λόγο στους επόμενους των Αποστόλων άγει τους Αποστόλους και στους μεθεπόμενους άγει τους επόμενους των Αποστόλων και μέχρι σήμερα εμφανίζει τους δορυφόρους και "οικονόμους και πάρεδρους και υπηρέτες Θεού", Ιγνάτιος Προς Πολύκαρπον, ώστε να υπάρξει βεβαίωσις των λόγων. "Ζουν οι μάρτυρες, είναι δορυφόροι και πάρεδροι Θεού" θα πει αργότερα ο Γρηγόριος Νύσσης για τους Τεσσαράκοντα Εν Σεβαστεία.
Οπότε μια από τις αιτίες που ο Θεός επιτρέπει να εμφανίζονται οι Άγιοι είναι ώστε να δειχθεί ότι πραγματικά όποιος απολέσει την ψυχή του για τον Χριστό θα την βρει, έκαστος την ψυχήν απολέσας, εύρεν αυτήν. Απώλεσε κατά κόσμον την ζωή του ο Άγιος Εφραίμ, οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος, Ειρήνη, η Αγία Ευφημία, όλοι οι γνωστοί ή αφανείς μάρτυρες και με τις εμφανίσεις τους ο Χριστός μας διδάσκει ότι όχι μόνο δεν την έχασαν αλλά αυτοί πραγματικά την βρήκαν.
Οι κλητοί του Κυρίου υπουργούν, δηλαδή υπηρετούν, την σωτηρία είτε είναι ζώντες είτε κεκοιμημένοι. Υπουργούν δια της εμφανίσεως, υπουργούν γενόμενοι συγγραφείς της Βίβλου και με πολλούς τρόπους οι ισάγγελοι ἰσάγγελοι γάρ εἰσιν γίνονται οἱ τοῦ Λόγου αὐτόπται καὶ ὑπουργοί.
Ένας λόγος που εμφανίζεται στην Μεταμόρφωση ο Χριστός μαζί με τον Μωυσή και τον προφήτη Ηλία, ένας ζωντανός και ένας κεκοιμημένος, είναι ώστε να δείξει ο Χριστός ότι είναι κύριος της ζωής και του θανάτου, ότι πεθαίνει εκουσίως και ανασταίνεται ως έχων ζωή εν εαυτώ, δηλαδή Θεός Κύριος και χορηγός της ζωής, ὥσπερ γὰρ ὁ πατὴρ ἔχει ζωὴν ἐν ἑαυτῷ, οὕτως ἔδωκε καὶ τῷ υἱῷ ζωὴν ἔχειν ἐν ἑαυτῷ·. Άλλος λόγος που εμφανίζονται ο Μωυσής και ο προφήτης Ηλίας στην Μεταμόρφωση είναι ώστε να μας δείξει ο Χριστός την βοήθεια των Αγίων προς εμάς, ότι στην εποχή της Καινής είναι εδώ και μας βοηθούν, τον πλαισιώνουν στο έργο της σωτηρίας.
Θα δούμε ότι στην Παλαιά έχουμε την πασίγνωστη προτύπωση του Σταυρού με τον Μωυσή να έχει το σώμα του σε σχήμα σταυρού με τα χέρια του ανοιχτά. Κάποια στιγμή όμως από την κούραση τα χέρια του Μωυσή πέφτουν και όταν γίνεται αυτό ο Αμαλήκ κερδίζει στην μάχη, όταν πήγαιναν ξανά στην θέση τα χέρια σχηματίζοντας σταυρό το σώμα τότε ηττόνταν ο Αμαλήκ.
Έτσι έρχεται ο Ααρών και ο Ωρ οι οποίοι βοηθούν τον Μωυσή κρατώντας του τα χέρια και νικάει ο Ισραήλ. Έχουμε τον σταυρό και δίπλα το Α και Ω, ενώ η νίκη έρχεται αποκλειστικά από το σχήμα του σταυρού διότι ο Μωυσής όταν τα χέρια του έπεφταν από την θέση λόγω κούρασης συνέχιζε και προσευχόταν.
Μπορούσε ο Κύριος να διατάξει σχήμα σταυρού όπως έγινε με το χάλκινο φίδι ή να ορίσει κάτι άλλο, αλλά το προστάζει κατ' αυτόν τον τρόπο ώστε να μας διδάξει ότι πάντοτε γύρω από τον Θεό δρουν οι άνθρωποι του, η βασιλική πομπή του. Σήμερα απέναντι στον νοητό Αμαλήκ ο οποίος πολεμάει τον Νέο Ισραήλ οι κλητοί του Χριστού είναι δίπλα του και βοηθούν στην νίκη. Οπότε στην Μεταμόρφωση όταν έχουμε τον Κύριο να φανερώνει την δόξα του στους μαθητές καθὼς ἠδύναντο και εκεί τον πλαισιώνει ξανά η βασιλική πομπή του, ο κεκοιμημένος Μωυσής και ο ζωντανός Ηλίας.
Ο Θεάνθρωπος εισήλθε δια Σταυρού στην δόξα του τώρα στην εποχή της Καινής νεκροί και ζωντανοί δορυφορούν τον Εσταυρωμένο Κύριο. Έτσι τα ορίζει ο Χριστός ώστε να μας δείξει ότι οι Άγιοι βοηθούν. Οἱ τοῦ Λόγου αὐτόπται καὶ ὑπουργοί βρίσκονται εδώ, είναι Θεοῦ οἰκονόμοι καὶ πάρεδροι καὶ ὑπηρέται Ιγνάτιος Προς Πολύκαρπον όχι μόνο στην Γη αλλά και στον ουρανό, δορυφορούν τον Σταυρό αλλά και τον δοξασμένο δι' αυτού.
Σε άλλη του ομιλία θα μας πει για τις ιστορίες οι οποίες έλεγαν ότι όσοι έχουν βίαιο θάνατο γίνονται δαιμόνια και πολλοί γαρ των αφελεστέρων νομίζουσι τα ψυχάς των βιαίω θανάτω τελευτώντων δαίμονας γίνεσθαι. Ου έστι δε τούτο, ούκ έστιν. Ου γαρ αι ψυχαί των βιοθανατούντων δαίμονες γίνονται αλλ' αι ψυχαί των εν αμαρτήμασι ζώντων, ου της ουσίας αυτών μεταβαλλομένης, αλλά της προαιρέσεως αυτών την εκείνων μιμουμένης κακίαν. MPG 48,983. Πολλοί νομίζουν ότι όσοι είχαν βίαιο θάνατο γίνονται δαιμόνια, αλλά δεν γίνονται δαιμόνια οι ψυχές των πεθαμένων αλλά των ζωντανών οι οποίοι όταν είναι αμαρτωλοί μιμούνται την κακία των δαιμόνων και έτσι γίνονται δαίμονες χωρίς βέβαια να αλλάζει η φύση τους. Μερικές προτάσεις αργότερα αναφέρει Αλλά τίνος ένεκεν ο διάβολος το πονηρόν δόγμα τούτο εισήγαγε; Την των μαρτύρων επεχείρησε διορύξαι δόξαν. Επειδή γαρ βιαίω θανάτων τελευτώσιν εκείνοι, βουλόμενος αυτών κατασκεδάσαι πονηράν υπόληψιν, τούτο εποίησεν. MPG 48,983 Γιατί ο Διάβολος εφεύρε την θεωρία το ότι όσοι έχουν βίαιο θάνατο γίνονται δαίμονες; Το έκανε ώστε να σπιλώσει τους μάρτυρες μας λέει ο ιερός πατήρ. Γενικώς αν παρατηρήσουμε ο Διάβολος κάνει και διδάσκει αυτό που θα ήθελε να γίνεται και όχι ότι γίνεται. Δηλαδή προσπαθεί να σπιλώσει και να αντιστρέψει την πραγματικότητα. Για το θέμα στην ίδια ομιλία ο Χρυσόστομος θα πει: Ότι γαρ ουκ εστι ψυχήν του σώματος εξελθούσαν υπό την των δαιμόνων γενέσθαι τυραννίδα, άκουσον τι φησίν ο Παύλος· ο γαρ αποθανών δεδικαίωται από της αμαρτίας, τουτέστιν, ουκ έτι αμαρτάνει. MPG 48,984 Το ότι η ψυχή όταν φύγει από το σώμα δεν μπορεί να είναι υπό την επήρεια του διαβόλου μας το διδάσκει ο Παύλος όταν λέει ότι ο νεκρός δεν μπορεί να αμαρτήσει πια. Στην ίδια ομιλία: Όθεν δήλον ότι και του πείθεσθαι και του μη πείθεσθαι ταις εκείνου συμβουλαίς ημείς εσμεν κύριοι, και ανάγκην ουδεμίαν, ουδέ τυραννίδα υφιστάμεθα παρ' εκείνου. Ούκ εκ των ειρημένων δε μόνον, αλλά και εκ της προκειμένης παραβολής εύδηλον, ότι του σώματος αι ψυχαί εξελθούσαι, ουκ έτι ενταύθα διατρίβουσιν, αλλ' ευθέως απάγονται·. MPG 48,984.
Ο Χρυσόστομος μας λέει ότι οι ψυχές αμέσως μεταφέρονται, ευθέως απάγονται, δεν μένουν στην Γη, οπότε όλες αυτές οι ιστορίες είναι εκ φαντασίας. Οι ψυχές δεν παραμένουν στην Γη στοιχειώνοντας μέρη, ούτε όσοι έχουν βίαιο ή άδικο θάνατο στοιχειώνουν, ούτε οι ψυχές γίνονται πονηρά πνεύματα. Αυτοί που γίνονται πονηρά στοιχειά και φαντάσματα είναι όσοι ζωντανοί μεταβάλλουν την προαίρεση τους και μιμούνται την κακία των δαιμόνων.
Και θα συνέχιζε ο Χρυσόστομος λέγοντας ότι αν θέλαμε να μιλήσουμε για φαντάσματα που στοιχειώνουν τόπους και για βρυκόλακες ο οποίοι ζητάνε να μας πιουν το αίμα αυτοί είναι ο Διάβολος και οι συνεργάτες του. Αυτό μπορούμε να το παρατηρήσουμε από τις διδαχές του Σατάν οι οποίες διδάσκουν να απεμπολήσουμε τις εντολές του Θεού ώστε με αυτό έπειτα να "πιούμε" το αίμα του συνανθρώπου μας αλλά και του Χριστού. Δηλαδή να είμαστε αντίθετοι στις εντολές και στα μυστήρια, οπότε με αυτήν την συμπεριφορά να πιούμε μεταφορικά το αίμα του συνανθρώπου αλλά και Χριστού. Του συνανθρώπου διότι οι εντολές είναι απέναντι σε αυτόν οπότε όταν δεν τις ακολουθούμε τότε του "πίνουμε" το αίμα. Του Χριστού διδάσκει μεταφορικά να "πίνουμε" το αίμα διότι αυτός είπε ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον όποιος δεν πιει το αίμα μου δεν θα έχει αιώνια ζωή, όμως όταν αρχίσουμε να πιστεύουμε ότι η Ευχαριστία δεν είναι χορηγός αιώνιας ζωής αλλά συμβολική, όπως οι αιρετικοί που εκλαμβάνουν την Θεία Ευχαριστία ως συμβολική, ουσιαστικά λέμε ότι ο Χριστός είπε να "πιούμε" το αίμα του με την μεταφορική έννοια, είπε να του κάνουμε κακό. Αυτό κάνουν οι άνομοι και οι αιρετικοί και στον Χριστό αλλά και στον συνάνθρωπο, πίνουν το αίμα μεταφορικά διδάσκοντας την αίρεση και μη τηρώντας τις εντολές.
Ο Διάβολος και οι αιρετικοί είναι τα φαντάσματα που εμφανίζονται όχι οι νεκροί. Διαβάσαμε ότι οι Απόστολοι όταν αντίκρισαν τον αναστημένο Χριστό νόμισαν ότι είδαν πνεύμα πονηρό και πτοήθηκαν, πράγμα που δεν έπρεπε να γίνει, και "διαλογισμοί ανέβαιναν στις καρδιές τους". Αλλά όμως παρά αυτό ήταν προσεκτικοί, οπότε ο Χριστός αμέσως τους δίνει την διαβεβαίωση ότι πρόκειται περί αληθινής εμφανίσεως. Η φράση τί τεταραγμένοι ἐστέ, καὶ διατί διαλογισμοὶ ἀναβαίνουσιν ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; δεν είναι παρατήρηση αλλά συνιστά βεβαίωση ότι πραγματικά αυτός που βλέπουν είναι ο Θεάνθρωπος. Οι Απόστολοι μέσα τους σκέφτηκαν ότι είναι πονηρό πνεύμα, ο Χριστός με την αποκάλυψη της κρυφής σκέψης μα και των πληγών αποδεικνύει ότι πραγματικά είναι ο Θεάνθρωπος. Λέει ο Κύριος στον προφήτη Ιερεμία βαθεῖα ἡ καρδία παρά πάντα, καὶ ἄνθρωπός ἐστι· καὶ τίς γνώσεται αὐτόν; ἐγὼ Κύριος ἐτάζων καρδίας καὶ δοκιμάζων νεφροὺς τοῦ δοῦναι ἑκάστῳ κατὰ τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ καὶ κατὰ τοὺς καρποὺς τῶν ἐπιτηδευμάτων αὐτοῦ. Ιερ. 17,9-10
Η καρδία είναι βαθειά και ανεξερεύνητη περισσότερο από όλα, αυτός είναι ο άνθρωπος, ποιος μπορεί να τον γνωρίσει; Εγώ μόνο, ο Κύριος ο οποίος εξετάζω τις καρδιές των ανθρώπων και ερευνώ τους νεφρούς ώστε να δίδω στον καθένα σύμφωνα με τους δρόμους και τους τρόπους της ζωής του, σύμφωνα με τους καρπούς των έργων του.
Η φράση "ερευνώ τα νεφρά" είναι Εβραϊσμός, είναι μετάφραση στα Ελληνικά Εβραϊκού ιδιωματισμού. Να σημειωθεί ότι και η Παλαιά Διαθήκη είναι γραμμένη στα Ελληνικά, αυτό υπό την έννοια ότι το Ελληνικό κείμενο είναι παλαιότερο από το παλαιότερο Εβραϊκό. Την Ελληνική μετάφραση είχαν ανά χείρας και οι Απόστολοι, τα δυο τρίτα από τις παραθέσεις που κάνουν από την Παλαιά, "εκεί λέει το τάδε",προέρχονται από την Ελληνική μετάφραση. Η φράση λοιπόν αυτή ισοδυναμεί με την δική μας "ερευνώ το εσωτερικό του ανθρώπου". Εδώ ο Κύριος λέει ότι κανείς άλλος εκτός αυτόν δεν γνωρίζει τι υπάρχει μέσα στην καρδιά του ανθρώπου. Παρατηρούμε ότι όταν λέει βαθεῖα ἡ καρδία παρά πάντα εννοεί ποιος μπορεί να ξέρει τι σκέφτεται, τι σχεδιάζει, ποιο είναι το πραγματικό κίνητρο για τα λεγόμενα ή τις πράξεις του. Μπορεί ένας να κάνει μια καλή πράξη αλλά στην πραγματικότητα αυτή να είναι φαινομενικά καλή γιατί αυτός έχει απώτερο σκοπό μια κακή πράξη. Ένας μπορεί να κοιτάζει μια ιερή εικόνα και στο μυαλό του να σκέφτεται "αξίζει πολλά, να την κλέψω" ή "να γίνω όπως ο Άγιος".
Ο Χριστός αποκαλύπτει την σκέψη τους, διατί διαλογισμοὶ ἀναβαίνουσιν ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;, "δείτε ότι δεν είμαι φάντασμα όπως σκέφτεστε", έπειτα τους δείχνει τις πληγές από τον Σταυρό αποδεικνύοντας ότι είναι ο αυθύπαρκτος, ότι "αυτός είναι", δηλαδή είναι ο ών, οι Απόστολοι έχουν μπροστά τους τον Θεάνθρωπο. Δεν παραμένει στην αποκάλυψη της σκέψεως η οποία είναι απόδειξη της Θεότητας αλλά προχωρά δείχνοντας τα σημάδια του Σταυρού διότι ο Θεάνθρωπος δοξάζεται και δοξολογείται με τον σταυρό, αυτά τα δύο είναι αχώριστα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο όταν ο άγγελος αναγγέλλει στις γυναίκες ότι ο Χριστός έχει αναστηθεί αποκαλεί τον Ιησού εσταυρωμένο παρότι όχι μόνο δεν είναι επάνω στον Σταυρό αλλά δεν είναι ούτε καν στο μνημείο, έχει τώρα πια αναστηθεί, ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· μὴ ἐκθαμβεῖσθε· Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. Μαρκ. 16,6 Ο άγγελος τους είπε, μη απορείτε. Γνωρίζω ότι ζητάτε Ιησού τον Ναζαρηνό τον εσταυρωμένο. Αναστήθηκε, δεν είναι εδώ, να ο τόπος που τον είχαν βάλει. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἄγγελος εἶπε ταῖς γυναιξί· Μὴ φοβεῖσθε ὑμεῖς· οἶδα γὰρ ὅτι Ἰησοῦν τὸν ἐσταυρωμένον ζητεῖτε· Ματθ. 28,5. Μην φοβάστε, ξέρω ότι ζητάτε τον Ιησού τον εσταυρωμένο.
Διδάσκοντας μας με αυτά τα λόγια του ότι για τον Χριστιανό δεν νοείται Χριστός χωρίς σταυρό ούτε σταυρός χωρίς Χριστό. Και τι σημαίνει ότι δεν νοείται σταυρός χωρίς Χριστό; Σημαίνει ότι σώζεσαι όταν έχεις Χριστιανική αντιμετώπιση των θλίψεων. Γιατί αν λείπει ο Χριστός ο σταυρός δεν οδηγεί στην ανάσταση αλλά στον θάνατο αφού οι δυσκολίες και οι ασθένειες είναι απλά μια διακοπή από την υλιστική ευδαιμονία και μια πορεία προς την ανυπαρξία. Έτσι ο σταυρός είναι απωθητικός και μωρία ενώ ο άνθρωπος γίνεται σαν αυτούς που δεν έχουν ελπίδα. Οὐ θέλομεν δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, περὶ τῶν κοιμωμένων, ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα.
Όμως οι Χριστιανοί τον εσταυρωμένο ακολουθούμε σταυρώνοντας, δηλαδή θανατώνοντας, το θέλημα της αμαρτίας, θανατώνοντας το σώμα, τα πάθη και τον κακό λογισμό στον νου, για και αυτό ο Παύλος έλεγε ότι δεν ζω πια εγώ αλλά ο Χριστός. Αλλά αν ζει σε εμάς ο Χριστός άρα καμία εξουσία δεν έχει επάνω μας ο Διάβολος όπως δεν είχε στον Χριστό. Όπως μας είπε και ο Χρυσόστομος είμαστε κύριοι εαυτών και καμία τυραννία δεν μπορεί να μας επιφέρει ο Διάβολος, ημείς εσμέν κύριοι, και ανάγκην ουδεμίαν, ουδέ τυραννίδα υφιστάμεθα.
Με όλα αυτά μας γίνεται φανερό ότι δεν θα πρέπει να φοβόμαστε διότι τα φαντάσματα, δηλαδή οι δαίμονες, δεν μπορούν να βλάψουν τον Χριστιανό αφού αυτός έχει εξουσία "να πατάει επάνω σε σκορπιούς και φίδια". Αν μπορούσαν να κάνουν κακό τότε δεν θα υπήρχε άνθρωπος ζωντανός στην Γη, το έδειξαν με την εισαγωγή στους χοίρους όπου αμέσως σκότωσαν. Δεν μπορεί να πειράξει τον γνήσιο Χριστιανό αυτόν που ακολουθεί τις εντολές και συμμετέχει στα Μυστήρια, διότι τον κατ' ευφημισμό Χριστιανό μπορεί αφού αυτός ουσιαστικά είναι σύμμαχος του Διαβόλου διότι ο άνθρωπος που δεν έχει διάθεση διορθώσεως είναι σύμμαχος Σατάν. Έτσι εφόσον είναι στο ίδιο στρατόπεδο έπειτα γίνεται ότι και στις συμμορίες, οπότε ο Σατάν και θα τον προδώσει και θα τον σκοτώσει.
Είδαμε ότι δεν υπάρχουν φαντάσματα υπό την έννοια ψυχές ανθρώπων που στοιχειώνουν μέρη, όμως έχουμε ένα παράδοξο, ότι ενώ ένα ερώτημα μας απαντιέται γεννάται αμέσως ένα άλλο ίσως μεγαλύτερο.
Εφόσον ο Χρυσόστομος είναι γνήσιος φορέας της Ορθοδόξου διδαχής, πιστεύει με αυτά που είδαμε ότι οι εμφανίσεις των Αγίων στην Γη είναι αδύνατες και κατ' επέκταση όσες έχουν υπάρξει είναι δαιμονικές εμφανίσεις; Επιπλέον εφόσον η Εκκλησία πιστεύει ότι οι ψυχές ευθέως απάγονται και οδηγούνται στην πρόγευση είτε της κόλασης είτε του παραδείσου, διδάσκει ότι αδυνατούν να βρίσκονται στην Γη φάσκοντας και αντιφάσκοντας όταν ομιλεί για Αγίους και εμφανίσεις τους; Εν τέλει είναι οι εμφανίσεις των Αγίων ψεύτικες και πονηρά πνεύματα παριστάνουν τους κεκοιμημένους;
Η απάντηση είναι ότι εδώ ο Χρυσόστομος έχει κατά νου τις ιστορίες ότι οι ψυχές κάποιων γίνονται δαίμονες ή άλλες που λένε ότι όσοι είχαν βίαιο θάνατο μένουν στην Γη και στοιχειώνουν μέρη, αυτές τις μυθοπλασίες θέλει να αναιρέσει. Οι Άγιοι μπορούν να βρίσκονται στην Γη, δεν είναι κλεισμένοι σε χρυσό κλουβί, ούτε κάποιος τους απαγάγει, ούτε απομονωμένοι σε ένα άλλον κόσμο είναι, πραγματικά μπορούν και να είναι στην Γη και να εμφανίζονται.
Θα ήταν γελοίο να υποστηρίξει κάποιος το αντίθετο, διότι όταν ο Χριστός θέτει ως ένα από τα εχέγγυα της διδαχής την εμφάνιση μετά θαυματουργίας Αγίων, όπως οι Άγιοι Ραφαήλ Νικόλαος Ειρήνη, ο Άγιος Εφραίμ και άλλοι, θα ήταν αδύνατον ένα τόσο εξέχων μέλος της Εκκλησίας όπως ο Χρυσόστομος να πηγαίνει αντίθετα με τον Θεό και τις ενέργειές του. Θα έπρεπε να λέει αντίθετα όχι μόνο στις χρονικά μετέπειτα αυτού εμφανίσεις κεκοιμημένων, όπως ο Άγιος Ραφαήλ, αλλά και σε αυτές προ της εποχής του, επί παραδείγματι αυτή στην οποία έχουμε τον Μωυσή να εμφανίζεται μαζί με τον Χριστό.
Ας δούμε τι λέει ο Χρυσόστομος για αυτή την εμφάνιση και τους λόγους για τους οποίους εμφανίζεται ο κεκοιμημένος Μωυσής. Τίνος δε ένεκεν και Μωυσήν και Ηλίαν εις μέσον άγει; Πολλάς αν έχοι τις ειπείν αιτίας· και πρώτη μεν ταύτη, ότι επειδή οι όχλοι έλεγον, οι μεν Ηλίαν, οι δε Ιερεμίαν, οι δε ένα των αρχαίων προφητών, τους κορυφαίους άγει, ίνα το μέσον και εντεύθεν ίδωσι των δούλων και του Δεσπότου, και ότι καλώς επηνέθη Πέτρος ομολογήσας αυτόν Υιόν Θεού. Μετ' εκείνην δε και ετέραν εστιν ειπείν. Επειδή γαρ συνεχώς ενεκάλουν αυτώ το παραβαίνειν τον νόμον, και βλάσφημον αυτόν είναι ενόμιζον, ως σφετεριζόμενον δόξαν ου προσήκουσαν αυτώ την του Πατρός, και έλεγον· Ούτος ουκ εστιν εκ του Θεού, ότι το Σάββατον ου τηρεί· και πάλιν, Περί καλού έργου ου λιθάζομέν σε, αλλά περί βλασφημίας, και ότι άνθρωπος ων ποιείς σεαυτόν Θεόν· ίνα δειχθεί ότι βασκανίας αμφότερα τα εγκλήματα, και εκατέρων τούτων εστίν ανεύθυνος, και ούτε νόμου παράβασις το γινόμενον, ούτε δόξης σφετερισμός της μη προσηκούσης το λέγειν εαυτόν ίσον τω Πατρί, τους εν εκατέρω λάμψαντες τούτων εις μέσον άγει. Και γαρ Μωυσής τον νόμον έδωκε, και ηδύναντο λογίσασθαί Ιουδαίοι, ότι ουκ αν περιείδε πατούμενον αυτόν, ως ενόμιζον, ουδ' αν τον παραβαίνοντα αυτόν και τω τεθεικότι πολέμιον όντα εθεράπευσε αν·. MPG 58, 550. Βλέπουμε να μας λέει ότι οι λόγοι που εμφανίστηκαν ο Μωυσής και ο Ηλίας είναι για την βεβαίωση των λόγων Ιησού προς τον κόσμο. Ο λαός έλεγε ότι ο Χριστός ήταν ο Ηλίας ή ο Ιερεμίας ή κάποιος άλλος από τους προφήτες, έτσι ο Χριστός άγει τους κορυφαίους. Οι Φαρισαίοι τον εγκαλούσαν ότι παραβαίνει τον Νόμο κάνοντας τον εαυτό του Θεό, αλλά με Μωυσή και Ηλία δίπλα του αυτό αποδεικνύεται λανθασμένο διότι δεν είναι δυνατόν εκείνος που έλαβε τον Νόμο να βρίσκεται μαζί με έναν ψευτομεσσία. Ο Χριστός δεν είχε ανάγκη ανθρώπων μαρτύρων προς τους μαθητές από όποια πλευρά και αν το δει κανείς. Οι μαθητές είχαν ομολογήσει ότι ήταν Υιός Θεού, δεν νόμιζαν ότι ήταν ένας απλός προφήτης, ενώ ο Χριστός μπορούσε αντί να μεταφέρει εκεί Μωυσή και Ηλία να μεταφέρει τους Αποστόλους στον ουρανό ώστε να ατενίσουν την δόξα του όπως ο Ησαΐας ο οποίος είδε τον Χριστό σε ένδοξο θρόνο, ταῦτα εἶπεν Ἡσαΐας ὅτε εἶδε τὴν δόξαν αὐτοῦ καὶ ἐλάλησε περὶ αὐτοῦ ὅμως μέντοι καὶ ἐκ τῶν ἀρχόντων πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν, ἀλλὰ διὰ τοὺς Φαρισαίους οὐχ ὡμολόγουν, ἵνα μὴ ἀποσυνάγωγοι γένωνται·. Ιω. 12,41-42. Αυτά είπε ο Ησαΐας όταν είδε ένδοξο τον Χριστό να κάθεται σε υψηλό θρόνο και μίλησε έπειτα για αυτόν. Όμως και πολλοί από τους άρχοντες πίστεψαν στον Χριστό, αλλά για τον φόβο των Φαρισαίων δεν ομολογούσαν την πίστη τους για να μη διωχθούν από την συναγωγή.
Ο Χριστός διαλέγει κατ' αυτόν τον τρόπο να ενεργήσει και πλαισιώνεται από τους κλητούς του, οἱ μετ᾿ αὐτοῦ κλητοὶ καὶ ἐκλεκτοὶ καὶ πιστοί Αποκ. 17,14. Σήμερα είναι οι ίδιοι λόγοι για τους οποίους εμφανίζονται οι Άγιοι, οπότε για τις εμφανίσεις των Αγίων ο Χρυσόστομος θα μας έλεγε τα εξής: Τίνος δε ένεκεν και Αγίους επί Γης άγει; Πολλάς αν έχοι τις ειπείν αιτίας· και πρώτη μεν ταύτη, ότι επειδή οι όχλοι έλεγον, οι μεν Ευαγγελικοί έχουν την αλήθεια, οι δε Προτεστάντες, οι δε η Σκοπιά, τούτους άγει, ίνα δια των δούλων δουν τον Δεσπότη και ότι καλώς ομολογεί η Εκκλησία. Μετ' εκείνην δε και ετέραν εστιν ειπείν. Επειδή γαρ συνεχώς ενεκάλουν την Εκκλησία το παραβαίνειν τον νόμον και εν αποστασία αυτήν είναι λέγουσι, ίνα δειχθεί ότι εκ Διαβόλου αμφότερα και ούτε νόμου παράβασις, ούτε δόξης σφετερισμός, τους Αγίους εις μέσον άγει.
Άγει από το άγομαι, οδηγούμαι, οι ψυχές δεν έρχονται στην Γη λες και δεν υπάρχει Θεός, όσες έρχονται το κάνουν φερόμενες, δηλαδή οδηγούμενες, υπό Αγίου Πνεύματος, ὑπὸ Πνεύματος Ἁγίου φερόμενοι ἐλάλησαν ἅγιοι Θεοῦ ἄνθρωποι. Όπως και οι ζωντανοί έτσι και οι κεκοικημένοι φέρονται υπό τις οδηγίες του Αγίου Πνεύματος και άγονται από το σχέδιο Θεού. Άγονται και φέρονται από τον Θεό, δηλαδή είναι δούλοι Κυρίου, το οποίο σημαίνει έχουν ταυτίσει το θέλημά τους με εκείνον. Λέει ο Χρυσόστομος Οι μεν γαρ άλλοι πάντες, και άγγελοι, και αρχάγγελοι, και προφήται, προσταττόμενοι πάντα εποίουν· αυτός (εννοεί ο Χριστός) δε μετ' εξουσίας βασιλεί και δεσπότη πρεπούσης· όπερ ουν και οι όχλοι εθαύμαζον, ότε εδίδασκεν αυτούς ως εξουσίαν έχων. Εφάνησαν μεν ουν, όπερ είπον, και άγγελοι μετά δόξης πολλής επί της γης· οίον επί του Δανιήλ, επί του Δαυΐδ, επί του Μωυσέως· αλλ' ως δούλοι και δεσπότην έχοντες, ούτω πάντα έπραττον· αυτός δε ως δεσπότης και πάντων κρατών, και ταύτα μετ' ευτελούς σχήματος και ταπεινού φανείς· όμως και ούτως η κτίσις τον Δεσπότην. MPG 59,82 Όλοι οι δίκαιοι και οι αγγελικές δυνάμεις υπό τις οδηγίες του Θεού τα πάντα έκαναν, προσταττόμενοι πάντα εποίουν. Στην αντίθετη πλευρά όποιος έχει ταυτίσει το θέλημα του με αυτό του Διαβόλου άγεται και φέρεται από αυτόν, δαιμονίζεται, διαβάσαμε πριν, αι ψυχαί των εν αμαρτήμασι ζώντων ... εκείνων, δηλαδή των δαιμόνων, μιμουμένης κακίαν.
Θα πει ο πατήρ επειδή γαρ είπεν ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν, αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτων μοι, τους μυριάκις αποθανόντας υπέρ των τω Θεώ δοκούντων και δήμου του πιστευθέντος αυτοίς, τούτους εις μέσον άγει. Και γαρ τούτων έκαστος την ψυχήν απολέσας, εύρεν αυτήν. MPG 58, 551
Στους Αποστόλους παρουσιάζει τον Μωυσή και τον Ηλία, και γαρ τούτων, δηλαδή των Αποστόλων, έκαστος την ψυχήν απολέσας, εύρεν αυτήν. Κατά όμοιο τρόπο και για τον ίδιο λόγο στους επόμενους των Αποστόλων άγει τους Αποστόλους και στους μεθεπόμενους άγει τους επόμενους των Αποστόλων και μέχρι σήμερα εμφανίζει τους δορυφόρους και "οικονόμους και πάρεδρους και υπηρέτες Θεού", Ιγνάτιος Προς Πολύκαρπον, ώστε να υπάρξει βεβαίωσις των λόγων. "Ζουν οι μάρτυρες, είναι δορυφόροι και πάρεδροι Θεού" θα πει αργότερα ο Γρηγόριος Νύσσης για τους Τεσσαράκοντα Εν Σεβαστεία.
Οπότε μια από τις αιτίες που ο Θεός επιτρέπει να εμφανίζονται οι Άγιοι είναι ώστε να δειχθεί ότι πραγματικά όποιος απολέσει την ψυχή του για τον Χριστό θα την βρει, έκαστος την ψυχήν απολέσας, εύρεν αυτήν. Απώλεσε κατά κόσμον την ζωή του ο Άγιος Εφραίμ, οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος, Ειρήνη, η Αγία Ευφημία, όλοι οι γνωστοί ή αφανείς μάρτυρες και με τις εμφανίσεις τους ο Χριστός μας διδάσκει ότι όχι μόνο δεν την έχασαν αλλά αυτοί πραγματικά την βρήκαν.
Οι κλητοί του Κυρίου υπουργούν, δηλαδή υπηρετούν, την σωτηρία είτε είναι ζώντες είτε κεκοιμημένοι. Υπουργούν δια της εμφανίσεως, υπουργούν γενόμενοι συγγραφείς της Βίβλου και με πολλούς τρόπους οι ισάγγελοι ἰσάγγελοι γάρ εἰσιν γίνονται οἱ τοῦ Λόγου αὐτόπται καὶ ὑπουργοί.
Ένας λόγος που εμφανίζεται στην Μεταμόρφωση ο Χριστός μαζί με τον Μωυσή και τον προφήτη Ηλία, ένας ζωντανός και ένας κεκοιμημένος, είναι ώστε να δείξει ο Χριστός ότι είναι κύριος της ζωής και του θανάτου, ότι πεθαίνει εκουσίως και ανασταίνεται ως έχων ζωή εν εαυτώ, δηλαδή Θεός Κύριος και χορηγός της ζωής, ὥσπερ γὰρ ὁ πατὴρ ἔχει ζωὴν ἐν ἑαυτῷ, οὕτως ἔδωκε καὶ τῷ υἱῷ ζωὴν ἔχειν ἐν ἑαυτῷ·. Άλλος λόγος που εμφανίζονται ο Μωυσής και ο προφήτης Ηλίας στην Μεταμόρφωση είναι ώστε να μας δείξει ο Χριστός την βοήθεια των Αγίων προς εμάς, ότι στην εποχή της Καινής είναι εδώ και μας βοηθούν, τον πλαισιώνουν στο έργο της σωτηρίας.
Θα δούμε ότι στην Παλαιά έχουμε την πασίγνωστη προτύπωση του Σταυρού με τον Μωυσή να έχει το σώμα του σε σχήμα σταυρού με τα χέρια του ανοιχτά. Κάποια στιγμή όμως από την κούραση τα χέρια του Μωυσή πέφτουν και όταν γίνεται αυτό ο Αμαλήκ κερδίζει στην μάχη, όταν πήγαιναν ξανά στην θέση τα χέρια σχηματίζοντας σταυρό το σώμα τότε ηττόνταν ο Αμαλήκ.
Έτσι έρχεται ο Ααρών και ο Ωρ οι οποίοι βοηθούν τον Μωυσή κρατώντας του τα χέρια και νικάει ο Ισραήλ. Έχουμε τον σταυρό και δίπλα το Α και Ω, ενώ η νίκη έρχεται αποκλειστικά από το σχήμα του σταυρού διότι ο Μωυσής όταν τα χέρια του έπεφταν από την θέση λόγω κούρασης συνέχιζε και προσευχόταν.
Μπορούσε ο Κύριος να διατάξει σχήμα σταυρού όπως έγινε με το χάλκινο φίδι ή να ορίσει κάτι άλλο, αλλά το προστάζει κατ' αυτόν τον τρόπο ώστε να μας διδάξει ότι πάντοτε γύρω από τον Θεό δρουν οι άνθρωποι του, η βασιλική πομπή του. Σήμερα απέναντι στον νοητό Αμαλήκ ο οποίος πολεμάει τον Νέο Ισραήλ οι κλητοί του Χριστού είναι δίπλα του και βοηθούν στην νίκη. Οπότε στην Μεταμόρφωση όταν έχουμε τον Κύριο να φανερώνει την δόξα του στους μαθητές καθὼς ἠδύναντο και εκεί τον πλαισιώνει ξανά η βασιλική πομπή του, ο κεκοιμημένος Μωυσής και ο ζωντανός Ηλίας.
Ο Θεάνθρωπος εισήλθε δια Σταυρού στην δόξα του τώρα στην εποχή της Καινής νεκροί και ζωντανοί δορυφορούν τον Εσταυρωμένο Κύριο. Έτσι τα ορίζει ο Χριστός ώστε να μας δείξει ότι οι Άγιοι βοηθούν. Οἱ τοῦ Λόγου αὐτόπται καὶ ὑπουργοί βρίσκονται εδώ, είναι Θεοῦ οἰκονόμοι καὶ πάρεδροι καὶ ὑπηρέται Ιγνάτιος Προς Πολύκαρπον όχι μόνο στην Γη αλλά και στον ουρανό, δορυφορούν τον Σταυρό αλλά και τον δοξασμένο δι' αυτού.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου