Αόρατοι ασκητές

γέροντας Θεόδωρος Αγιοφάραγγο
Αόρατοι ασκητές


1) Αόρατοι ασκητές
2) Θαύματα Παΐσιου

Είναι αρκετά γνωστές οι διηγήσεις για τους αόρατους ασκητές οι οποίοι μονάζουν χωρίς να γίνονται αντιληπτοί από το ανθρώπινο μάτι.
Οι εμφανίσεις τους σπανίζουν και γίνονται μόνο στους καθαρούς τη καρδία. Με θαυματουργικό τρόπο τρέφονται και έργο τους είναι να πρεσβεύουν προς τον Θεό με την αδιάλειπτη προσευχή. Αναφορές για αυτούς έχουμε ότι βρίσκονται στα νότια της Κρήτης στο Αγιοφάραγγο, φαράγγι των Αγίων, και στο Άγιο Όρος. Ειδικά στο Άγιο Όρος έχουμε πολλές μαρτυρίες για αυτούς τους μυστηριώδεις ασκητές που ζουν σε ερημικά μέρη του Άθωνα. Ο αριθμός των Αθωνιτών λέγεται ότι είναι επτά δέκα ή δώδεκα, ο γέροντας Αθανάσιος Σιμωνοπετρίτης μαρτυρεί ότι ο άγιος Παΐσιος του είχε πει ότι ούτε εννέα είναι ούτε δώδεκα, αλλά επτά. Αυτοί οι ερημίτες λέγονται και γυμνοί ασκητές, αυτό πρέπει να εννοηθεί ασκητές χωρίς πολλά ενδύματα, γυμνός στην Βίβλο χαρακτηρίζεται και αυτός που ήταν μόνο με το εσωτερικό ένδυμα της εποχής, λέγει οὖν ὁ μαθητὴς ἐκεῖνος, ὃν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς, τῷ Πέτρῳ· ὁ Κύριός ἐστι. Σίμων οὖν Πέτρος ἀκούσας ὅτι ὁ Κύριός ἐστι, τὸν ἐπενδύτην διεζώσατο· ἦν γὰρ γυμνός· καὶ ἔβαλεν ἑαυτὸν εἰς τὴν θάλασσαν·. Ιω. 21,7
Ο μαθητής εκείνος τον οποίον αγαπούσε ιδιαιτέρως ο Ιησούς λέγει στον Πέτρο, αυτός είναι ο Κύριος. Όταν ο Σίμων Πέτρος άκουσε ότι αυτός που στέκεται εκεί είναι ο Κύριος ζώστηκε τον επενδύτη, ήταν γυμνός, και έπεσε στην θάλασσα για να πάει όσο μπορούσε συντομότερα προς τον Κύριο. Επενδύτης, επί και ενδύω, πανωφόρι.

Άλλος αόρατος ασκητής ήταν ο Ιωσήφ ο Ραΐθηνός ο οποίος έζησε τον 40 αιώνα στο Σινά. Ο άγιος Ιωσήφ είχε έναν μαθητή ονόματι Γελάσιο ο οποίος κάποια στιγμή έχασε τον γέροντα και ψάχνοντας για να δει που είναι παρόλο που έψαξε δεν τον βρήκε πουθενά. Μετά έξι χρόνια εμφανίστηκε ο γέροντας Ιωσήφ και ο μαθητής του τον ρώτησε που βρισκόταν αυτά τα έξι χρόνια. Ο γέροντας απάντησε ότι το αίτιο της αορασίας μου ο Θεός το γνωρίζει, εγώ όμως δεν έφυγα στιγμή από εδώ και δεν πέρασε ούτε μια Κυριακή που δεν μεταλάμβανα των αχράντων μυστηρίων. Ο μαθητής απάντησε και γιατί σήμερα σε είδα εγώ; Ο γέροντας απάντησε διότι σήμερα θα αποδημήσω προς τον Κύριο και πρέπει να με θάψεις και να αποδώσεις στην Γη το χώμα. Και αφού είπε στον μαθητή του πολλά για την ψυχή και την μέλλουσα ζωή εκοιμήθη εν ειρήνη.
Αλλά εδώ έχουμε το ερώτημα γιατί να είναι αόρατοι και γυμνοί, δηλαδή χωρίς πολλά ενδύματα, είναι άραγε εμπόδιο στον Χριστιανό να τον βλέπουν; Μήπως το να γίνεσαι αόρατος είναι δείγμα τελειότητας; Άραγε ακούει καλύτερα ο Θεός την προσευχή όταν είσαι ο αόρατος άνθρωπος; Μήπως πάλι είναι εμπόδιο τα ρούχα προς την σωτηρία μας και πρέπει με λίγα ρούχα να προσευχόμαστε; 

Αυτά θα ήταν κωμικό να σκεφτεί κάποιος ότι ισχύουν.
Από την άλλη πλευρά ο Χριστός άρχισε να κάνει θαύματα εντυπωσιασμού και να κάνει χωρίς σκοπό αόρατους ορισμένους πιστούς απλά και μόνο για να υπάρχει μια ιστορία ώστε να μας θαμπώνει; 

Όλα τα θαύματα που επιτέλεσε είχαν την σημασία τους και δεν ήταν μόνο για να γίνει καλά ο άρρωστος στο σώμα αλλά ο άρρωστος στην ψυχή, ο δούλος της αμαρτίας. Και ο Άγιος Παΐσιος ή ο Άγιος Πορφύριος όταν θαυματουργούσαν ή όταν προφήτευαν σε κάποιον αυτό δεν ήταν ώστε να τον κάνουν αθάνατο ή να του πουν το μέλλον σαν μέντιουμ αλλά οι θεραπείες και οι προφητείες ήταν για πνευματικό σκοπό ενώ δεν ήταν μόνο για τον συγκεκριμένο άνθρωπο που λέχθηκαν αλλά και για όλους. 
Το χάρισμα ταυτόχρονα δίδασκε διότι μπορεί να αποκάλυψαν κάτι σε έναν αλλά ο πραγματικός σκοπός τους ήταν να δείξουν στον κόσμο ότι υπάρχει Θεός και να ενισχύσουν τους πιστούς, δεν ήταν μόνο για τον επισκέπτη η προφητεία ή για τον ασθενή η θεραπεία ούτε το χάρισμα για να εντυπωσιάσει ο Ευμένιος, αλλά ήταν και για όλους τους Χριστιανούς. Ο Θεός διαμέσω των γερόντων φαινομενικά βοηθούσε έναν αλλά στην ουσία όλους τους βοήθησε.
Άρα όπως με όλα τα θαυμάσια που επιτελεί, έτσι και εδώ με τους αόρατους ασκητές ο Θεός θέλει πρώτα να μας διδάξει όχι να δείξει ότι αρέσκεται στην γύμνια ή στην αορασία, αυτή η χαρισματική κατάσταση έχει κάποια διδαχή για τους πιστούς. Ποια είναι;
Μας νουθετεί ότι πρέπει όλοι οι Χριστιανοί να είμαστε γυμνοί και αόρατοι. Αλλά θα σκεφτείς πως είναι δυνατόν αυτό; Μου φαίνεται παράλογο. Αλλά τι είπε ο Χριστός; καὶ προσελθὼν εἷς γραμ­ματεὺς εἶπεν αὐτῷ· διδάσκαλε, ἀκολουθήσω σοι ὅ­­­­που ἐὰν ἀπέρχῃ. καὶ λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· αἱ ἀλώπεκες φωλεοὺς ἔχου­σι καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρα­νοῦ κατασκηνώσεις, ὁ δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ.
Τα πετεινά του ουρανού είχαν φωλιές αλλά ο Παντοδύναμος όχι. Βλέπεις ότι και αυτός ήταν γυμνός; Ότι ήταν απεκδεδυμένος τα γήινα; Ότι ήταν φτωχότερος και από τα πετεινά; Με αυτό μας διδάσκει ότι πρέπει να είμαστε γυμνοί από την προσκόλληση στα υλικά και να φεύγουμε από την πλεονεξία διότι από αυτήν γεννιούνται φοβερά αμαρτήματα και πάθη. Διδάσκει ότι ο Χριστιανός πρέπει να έχει εμπρός του το παράδειγμα που έδωσε ο Κύριος και να είναι γυμνός από υλικά και ντυμένος με το πραγματικό ένδυμα το οποίο ενδύθηκε δια του βαπτίσματος. Ο Χριστιανός δεν έχει ανέσεις, είναι γυμνός από φιλαυτία και η ζωή του ντυμένη θυσίες και στερήσεις. Γιατί τι σε ωφελεί αν βγάλεις το υφασμάτινο ένδυμα αλλά δεν απεκδυθείς τον παλαιό άνθρωπο και δεν βαδίζεις κατά Θεόν; 

Απολύτως τίποτα.
Μα και η Παναγία στην οποίας το περιβόλι είναι οι ασκητές ήταν η ανώτερη σε όλες τις αρετές, μήπως όταν έφτασε σε αυτά τα μέτρα είχε έπαρση; Μήπως έλεγε ότι ήταν σε δυσθεώρητα ύψη αγιότητος; Ουδέποτε. Βλέπεις λοιπόν ότι και αυτή ήταν γυμνή από υπερηφάνεια μα και από όλα τα πάθη έχοντας ένδυμα τον Θεό;
Προσέχετε να μην κάνετε ελεημοσύνη για το θεαθήναι ώστε να σας επαινέσουν διότι έτσι δεν έχετε κανένα μισθό από τον Πατέρα σας τον επουράνιο. Όταν κάνεις ελεημοσύνη μη την διαλαλείς όπως κάνουν οι υποκριτές για να δοξαστούν από τους ανθρώπους. Αληθινά σας λέω ότι παίρνουν τον μισθό τους αφού απολαμβάνουν ως αμοιβή τον έπαινο από τους άλλους. Εσύ όταν κάνεις ελεημοσύνη να την προσφέρεις με μυστικότητα ώστε το αριστερό σου χέρι να μη μάθει το καλό που κάνει το δεξί. Για να μείνει έτσι η ελεημοσύνη σου αόρατη και ο Πατήρ σου, που βλέπει και τα πλέον απόκρυφα έργα, θα σου δώσει την αμοιβή φανερά.
Και όταν προσεύχεσαι, δεν πρέπει να μιμείσαι τους υποκριτές. Διότι αυτοί ευχαριστούνται και επιδιώκουν να στέκουν όρθιοι και να προσεύχονται στην συναγωγή και στις γωνίες των πλατειών, εκεί που είναι ο πολύς κόσμος ώστε να επιδειχθούν. Αληθινά σας λέω ότι παίρνουν την ανταμοιβή τους από τους ανθρώπους. Εσύ όμως όταν θέλεις να προσευχηθείς μπες στο ιδιαίτερο δωμάτιό σου, κλείσε την πόρτα και κάνε την προσευχή σου στον Πατέρα σου που είναι αόρατος και σαν κρυμμένος. Και ο Πατέρας σου που βλέπει και τα πλέον απόκρυφα, θα σου αποδώσει στα φανερά την αμοιβή σου.
Όταν νηστεύετε μη γίνεστε όπως οι υποκριτές σκυθρωποί και κατηφείς, διότι αυτοί παίρνουν την εμφάνιση αδυνατισμένου για να φανούν στους άλλους ότι νηστεύουν. Αληθινά σας λέω ότι απολαμβάνουν ολόκληρο τον μισθό τους, τους επαίνους των ανθρώπων. Εσύ όμως όταν νηστεύεις περιποιήσου τον εαυτό σου για να μη φανείς στους ανθρώπους ότι νηστεύεις αλλά στον Πατέρα σου τον επουράνιο, ο οποίος βρίσκεται αοράτως παντού. Και ο Πατέρας σου που βλέπει και τα κρυφά θα σου αποδώσει στα φανερά την αμοιβή σου.
Αόρατοι από τα μάτια των ανθρώπων δεν είναι μόνο οι ερημίτες του Αγιοφάραγγου και του Άθωνα αλλά είναι και αυτοί που δίδουν με ταπείνωση ελεημοσύνη. Είναι αόρατοι ακόμη και από τον ίδιο τους τον εαυτό μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου. Αόρατοι αυτοί που ενεργούν με ταπείνωση και δεν υπεραίρονται, θέτουν το τάλαντό τους στην υπηρεσία του πλησίον χωρίς να φαίνονται και ενεργούν προς ωφέλεια του αδελφού χωρίς να το διατυμπανίζουν.
Αόρατοι αυτοί που αφανώς και κρυφίως προσεύχονται για τους αδελφούς οι οποίοι βρίσκονται σε ανάγκη, οι οποίοι είναι ασθενείς, οι οποίοι δεν έχουν γνωρίσει ακόμη τον Χριστό, οι οποίοι βρίσκονται στην πλάνη της αιρέσεως. Η θερμή προσευχή που έγινε κρυφά για κάποιον μπορεί να τον βοηθήσει στην πορεία μεγάλης αγιότητας.
Νηστεία, δηλαδή άσκηση, αόρατα χωρίς την υποκρισία του θεαθήναι και δικαιολογίες αποφυγής.
Ελεημοσύνη, προσευχή, άσκηση, το χαρακτηριστικό των αόρατων και γυμνών ασκητών οι οποίοι είναι όλοι οι πραγματικοί Χριστιανοί. Όλοι αυτοί που ορθά ελεούν ορθά προσεύχονται ορθά ασκούνται είναι αόρατοι μα και σε ένωση με τον Θεό, έτσι εκτός από αόρατοι είναι και γυμνοί. Η γύμνια των πραγματικών Χριστιανών έχει αιτία την άδολη καρδία και δεν είναι από τα ρούχα αλλά από τα πάθη.
Στην πίστη έχουμε αμέτρητους συμβολισμούς και όλα τα θαύματα έχουν την μεγαλύτερη διδαχή, οι ασκητές αυτοί μας διδάσκουν πως θα πρέπει να είναι ο κάθε πραγματικός Χριστιανός. Το κάθε ένα σημείο έχει σκοπό την διδαχή και να στρέψουμε τον νου στον Θεό σκεπτόμενοι ότι δεν είναι μόνο πάροχος υλικών αγαθών ούτε μόνο επίγειος ιατρός.
Ας διαβάσουμε μια διήγηση για έναν αόρατο ασκητή από προσκυνητή του Αγίου Όρους.

Είχα επισκεφθεί το Άγιο Όρος μαζί με μια παρέα, ένας από τους φίλους μου είχε ρίξει την ιδέα να πάμε μια βόλτα, είχαμε ακούσει για τον Παΐσιο για τον Πορφύριο και είπαμε από περιέργεια να μπούμε μια βόλτα ώστε να δούμε το μέρος. Ήταν για όλους η πρώτη φορά που πηγαίναμε. Στην διάρκεια της επίσκεψης ένα πρωί βρεθήκαμε στις Καρυές και εκεί που καθόμαστε πιάσαμε κουβέντα με κάποιους άλλους προσκυνητές. Στην συζήτηση τους ρώτησα αν έχει κανένα γέροντα να επισκεφθούμε. Είχα ακούσει για γέροντες και τις ιστορίες που λέγονται έτσι ρώτησα αν υπάρχει κάποιος παρόμοιος ώστε να τον επισκεφθούμε. Αυτοί μου συνέστησαν να επισκεφθώ τον γέροντα Γαβριήλ ο οποίος ήταν κοντά όπως μου είπαν. Φυσικά ούτε εγώ ούτε κάποιος άλλος είχε ακούσει ποτέ για τον συγκεκριμένο αφού οι περισσότεροι δεν είχαμε και μεγάλη σχέση με την Εκκλησία.
Ξεκινήσαμε σε λίγη ώρα, πρώτη φορά στο Όρος δεν ξέραμε τα κατατόπια αλλά υπήρχαν ταμπέλες ενώ θυμόμαστε και κάποιες οδηγίες που μας είχαν δώσει. Σε ένα σημείο αρχίσαμε να κατηφορίζουμε και συναντώντας έναν στον δρόμο ρωτήσαμε αν ξέρει που είναι ο γέροντας. Μας απάντησε εκεί δείχνοντας με του χέρι του προς μια κατεύθυνση. Εγώ κοίταξα προς τα εκεί που έδειχνε αλλά δεν είδα κάτι στην κατεύθυνση που υποδείκνυε. Ένας άλλος τον ρώτησε "εκεί είναι;" δείχνοντας ένα σαν σπίτι. Ο άνθρωπος που ρωτήσαμε απάντησε όχι, εκεί, δείχνοντας ξανά προς την ίδια κατεύθυνση, δεν είδαμε κάτι. Είπαμε τις ευχαριστίες μας και συνεχίσαμε, εγώ υπέθεσα ότι όταν φτάσουμε κοντινότερα θα δω την καλύβα.
Εν τω μεταξύ όσο προχωρούσαμε οι ταμπέλες προς Παΐσιο γίνονταν και περισσότερες και μέσα μου φούντωσε ο πόθος να πάω στην καλύβα του, ήθελα να την επισκεφθώ αλλά το κακό ήταν ότι δεν ήξερα πόσο μακριά ήταν, είπα ότι μπορεί να είναι μεγάλη η απόσταση, δεν είπα κάτι στους άλλους.
Μέσα μου σκεφτόμουν μακάρι να πήγαινα στου Παΐσιου, καθώς περπατούσαμε ψάχναμε την περιοχή όμως κανείς δεν έβλεπε καλύβα και γέροντα. Περπατούσαμε και ψάχναμε χωρίς αποτέλεσμα, σε τόση ώρα δεν συναντήσαμε και κάποιον άλλον προσκυνητή να ρωτήσουμε έτσι βρήκα ευκαιρία και έριξα την ιδέα λέγοντας "δεν πάμε να δούμε του Παΐσιου την καλύβα αφού δεν βρίσκουμε αυτόν;".
Συμφώνησαν και σε ένα λεπτό βρεθήκαμε εμπρός στην καλύβα που είχα δει σε φωτογραφίες. Κοιτούσα γύρω και είχα στον νου την εικόνα με τους προσκυνητές να κάθονται στους κορμούς, μέσα όταν βρέθηκα είχα μεγάλη χαρά.
Όταν φεύγαμε ρώτησα τον μοναχό που μας άνοιξε που βρίσκεται η καλύβα του γέροντα Γαβριήλ, το έκανα από περιέργεια. Η απάντηση ήταν είναι εδώ δίπλα θα την δείτε και έδειξε προς μια κατεύθυνση με το χέρι του. Από μέσα μου είπα τρέχα γύρευε. Φεύγοντας καθώς περπατούσαμε κοιτάζοντας μέσα από τα κλαδιά είδαμε μια καλύβα και αμέσως σκεφτήκαμε ίσως να ήταν αυτή που ψάχναμε. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση όταν πραγματικά διαπιστώσαμε ότι ήταν, κανείς μας δεν είχε δει το οίκημα παρά το ότι περάσαμε σε απόσταση μέτρων ψάχνοντας το εξάλλου από εκεί περάσαμε για τον Παΐσιο. Σκέφτηκα ότι κάποιες φορές το πράγμα είναι εμπρός σου αλλά δεν το βλέπεις, όμως αυτό δεν μπορούσε να συμβαίνει διότι αφενός δεν ήμουν μόνος και αφετέρου δεν μιλάμε για κάτι μικρό σε μέγεθος ενώ επιπλέον προσωπικά είχα παρατηρήσει κάποια άλλα σημεία στο ίδιο μέρος όπως επί παραδείγματι ένα μικρό κτίσμα και τα θυμόμουν. Δεν άργησα να εννοήσω ότι ο γέροντας ενέργησε ώστε να πάω στην καλύβα του όπως ήθελα διότι πήραμε ευλογία επισκεπτόμενοι αυτό το άγιο μέρος και ωφεληθήκαμε, ήταν δίπλα και δεν θα πηγαίναμε αν βρίσκαμε πρώτα την καλύβα για την οποία ξεκινήσαμε και το θεωρώ ένα θαύμα του Παΐσιου.

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου