Θαύματα Παΐσιου
1) Αόρατοι ασκητές
2) Θαύματα Παΐσιου
Στην εποχή μας γνωρίσαμε μεγάλες μορφές της Ορθοδοξίας όπως οι Άγιοι Παΐσιος, Πορφύριος, Ιάκωβος, Ευμένιος.
Τα θαύματά τους είναι πολλά και εκατοντάδες αυτόπτες οι οποίοι τους γνώρισαν έχουν να διηγηθούν ότι διεπίστωσαν αυτοπροσώπως ανάμεσα σε άλλα χαρίσματα το θαυματουργικό το διορατικό και το προφητικό τους χάρισμα. Τα γεγονότα που μαρτυρούνται είναι πάρα πολλά όμως είναι ιδιαίτερα σημαντικό να μην σταματούμε μόνο στην εξιστόρηση ή στην ανάγνωση του γεγονότος αλλά να εμβαθύνουμε ώστε έτσι να μπορέσουμε να δούμε πραγματικά το θαύμα διότι το κάθε ένα σημείον δεν σταματάει εκεί που ο ασθενής ή ο κινδυνεύων συνάνθρωπος μας σώθηκε από βέβαιο θάνατο προς το παρόν, εφόσον κάποτε θα πεθάνει, αλλά προχωρεί και παραπέρα. Προχωρεί στο ότι το κάθε θαύμα επιτελέστηκε και η πραγματική αιτία ήταν ώστε να σωθεί μόνιμα ο άνθρωπος από τον θάνατο και να λάβει μέρος στην αιώνια ζωή.
Ο σκοπός της επιτελέσεως του σημείου είναι ο άνθρωπος να σηκώσει την ματιά του στον ουρανό, έτσι όταν εμείς σταματήσουμε στην ανάγνωση του γεγονότος ή όταν για εμάς το θαύμα τελειώσει στην θεραπεία μας και έπειτα σε μια λαμπάδα ή μια προσευχή τότε το θαύμα στην πραγματικότητα δεν επιτελέστηκε ακόμη και αν επιτελέστηκε. Τότε το θαύμα στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ακόμη και αν έχουμε σωθεί θαυματουργικά από βέβαιο θάνατο. Αυτό διότι σκοπός των θαυμάτων και της διδαχής είναι να προκαλούν την αρχική πίστη στον Χριστό, ο άνθρωπος αποδέχεται κάτι λογικό, έτσι τηρεί τις εντολές αφήνει τα πάθη και προοδεύει στις αρετές. Η πίστη αυτή που γεννούν τα σημεία ανοίγει την οδό προς την Οδό, είναι η έναρξη προς την τέλεια πίστη. Η τέλεια πίστη ακόμη και αν είναι τόσο λίγη και μικροσκοπική ως κόκκος σινάπεως μπορεί να μετακινεί βουνά, οι Άγιοι δεν είχαν καμία αμφιβολία και με έναν λόγο επιτελούσαν θαύματα όπως διαβάζουμε στα Συναξάρια.
Και σήμερα έχουμε πληθώρα θαυμάτων, υπάρχουν ολόκληροι τόμοι με καταγεγραμμένα σημεία από τον Άγιο Εφραίμ από τους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο, Ειρήνη, από τον Άγιο Νεκτάριο. Παρόλα αυτά βλέπουμε συχνά κάποιους να απαιτούν συγκεκριμένα θαύματα ώστε να πειστούν. Όμως ο άνθρωπος που ζητεί κατά παραγγελία θαύματα ώστε να αποδεχθεί είναι ένας ο οποίος κατά βάθος δεν θέλει να πιστέψει.
Είναι ένας εγωιστής ο οποίος κάθεται στον θρόνο έτσι δεν υπάρχει χώρος για τον Κύριο, αυτός ομοιάζει με τον οδυνώμενο πλούσιο της παραβολής του Λαζάρου. Καθήμενος σαν βασιλιάς θα προστάξει να φέρουν σημεία τα οποία θα πρέπει να παρουσιάσουν εμπρός στην μεγαλειότητά του. Όμως αφενός επειδή ο Θεός δεν είναι ενεργούμενο του κάθε ενός και αφετέρου εφόσον ποτέ δεν εκβιάζει την βούληση ο "μεγαλειότατος" θα χρησιμοποιήσει την απουσία της παραγγελίας που πρόσταξε ώστε να επικυρώσει τον εγωισμό του και την πονηριά του.
Αλλά ο Θεός δεν δέχεται παραγγελίες διότι ήδη έχει δώσει και δίδει τα σημεία που επιβεβαιώνουν την διδαχή, αυτά είναι τα απολύτως κατάλληλα από όλες τις πλευρές δίδοντας το εχέγγυο χωρίς να αναγκάζουν. Επιπλέον ο άνθρωπος ως κατώτερο ον από ένα Θεϊκό δεν θα πρέπει να φωνάξει τον Θεό αλλά να ακούσει τον Θεό, δεν θα πρέπει να ζητήσει τον Θεό αλλά να αναζητήσει τον Θεό, κατ' επέκταση θα πρέπει να αναζητήσει τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός αποκαλύπτεται στον άνθρωπο, έτσι οφείλει να ερευνήσει, πράγμα που οι επαγγελματίες αρνητές και πολέμιοι δεν κάνουν ενώ αυτοπλασάρονται ως τάχα αναζητητές της αλήθειας.
Ο Θεός δίδει τα εχέγγυα σε κάθε εποχή, στην σημερινή εποχή είχαμε την ευλογία να ζήσουμε τους χαρισματικούς Άγιους Παΐσιο Πορφύριο Ιάκωβο οι οποίοι ήταν υπαρκτοί και σύγχρονοι, δεν έζησαν "τω καιρώ εκείνω", έδρασαν σε βάθος χρόνου, τους επισκέπτονταν χιλιάδες οι οποίοι διεπίστωσαν. Δηλαδή έχουμε αποδείξεις περί υπάρξεως Θεού ή το λιγότερο ισχυρότατες ενδείξεις περί της υπάρξεως αυτού τις οποίες ο οποιοσδήποτε έχων την ελάχιστη ειλικρίνεια θα παραδεχόταν το λιγότερο ότι χρήζουν ερεύνης ώστε να έχουμε απάντηση στο μεγαλύτερο ερώτημα της ανθρωπότητας. Αλλά οι πονηροί και συνάμα αφελείς πολέμιοι αντί να ερευνήσουν ως γνήσιοι αναζητητές της αληθείας έφτασαν όχι μόνο χωρίς έρευνα αλλά χωρίς καμία κίνηση ήδη στο συμπέρασμα που τους βολεύει και κάνουν λόγο για ανυπαρξία Θεού, κωμικά σκεπτόμενοι θα ήθελαν να τους αποδειχθεί ο Θεός στον σωλήνα του εργαστηρίου.
Ο αναστημένος Χριστός εμφανίστηκε στους δώδεκα αλλά και στους μαθητές του ευρύτερου κύκλου την στιγμή που εξέλεξε ο ίδιος όχι κατά παραγγελία ή με τον τρόπο που θα απαιτούσαν οι Απόστολοι, οι δώδεκα ξαφνιάζονται όταν εμφανίζεται των θυρών κεκλεισμένων. Οι πολέμιοι των οφθαλμών κεκλεισμένων αγνοούν την πραγματικότητα και βρίσκονται στον κόσμο τους.
Με αυτές τις εμφανίσεις ο Χριστός μας διδάσκει ότι αφενός ο ίδιος εκλέγει το πότε θα αποκαλυφθεί και αφετέρου παρά το ότι εμείς μπορεί να είμαστε σε κατάσταση ταραχής αυτός πάντοτε είναι δίπλα μας. Ο Θωμάς ζητάει να βάλει το δάκτυλο του εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων και την χείρα του εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ και έχουμε τον Χριστό να λέγει μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες.
Όμως δεν είναι μακάριοι αυτοί που πίστεψαν χωρίς σημεία αλλά οι απόστολοι δεν είναι. Το μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες κάνει αναφορά και στο ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει ώστε να πιστέψει να ζητάει την απόδειξη υπάρξεως Θεού με ανθρώπινα πειράματα και με γήινο τρόπο, βάζοντας το δάχτυλο στα καρφιά και την παλάμη του στην λογχισμένη πλευρά, αλλά θα πρέπει να πιστέψει από αυτό που αναβλύζει από την λογχισμένη πλευρά.
Σήμερα η πίστη έχει εδραιωθεί και δεν είναι απαραίτητα τόσα θαύματα, ήταν μόνο στην αρχή του Χριστιανισμού όπου τα σημεία ήταν πάρα πολλά διότι όπως είναι φυσικό η πίστη και νέα ήταν αλλά και δυσκολοχώνευτη για την τότε εποχή στην οποία όπως μας διδάσκουν οι αρένες η ανθρώπινη ζωή δεν είχε μεγάλη αξία. Αγάπα τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου και οι λοιπές εντολές είναι πολλούς αιώνες μπροστά ακόμη και από τον σημερινό άνθρωπο.
Σήμερα η πίστη είναι εδραιωμένη έτσι το πλήθος και το μέγεθος τέτοιων θαυμάτων θα εξανάγκαζαν, παρόλα αυτά σε κάθε εποχή υπάρχουν τα εχέγγυα της διδαχής. Αυτά που βεβαιώνουν την διδαχή η οποία μεταξύ πολλών άλλων διδάσκει ότι ο Χριστιανός δεν θα είναι άτρωτος ούτε ότι θα επιτελούνται θαύματα για την καθημερινότητά του.
Οι Απόστολοι πεζοπορούσαν προς την κάθε πόλη, κοπίασαν, κυνηγήθηκαν, έζησαν με κακουχίες. Η παρηγοριά τους μα και το θαύμα που προσεύχονταν να επιτελεστεί ήταν να φέρουν ανθρώπους στον Χριστό. Έτσι και εμείς σήμερα δεν είναι απαράδεκτο να ζητούμε το θαύμα της θεραπείας αλλά αυτό που πρέπει να ζητούμε πρώτιστα είναι να γίνει το μεγαλύτερο θαύμα και να προσέλθει στον Χριστό ο αδελφός.
Αυτό δεν θα γίνει με θαύματα-παραγγελιές αλλά με την ζωή κατά Χριστόν.
Το μεγαλύτερο θαύμα είναι η αλλαγή του βίου η οποία όπως είπε και ο Χριστός οδηγεί στην δόξα Θεού. Είναι παράδειγμα που λάμπει και φωτίζει τον κόσμο.Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. Λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Εσείς είστε το φως του κόσμου. Δεν μπορεί πόλη να κρυφτεί, όταν βρίσκεται πάνω σε όρος, ούτε όταν ανάβουν λύχνο τον τοποθετούν κάτω αλλά πάνω στο λυχνοστάτη και έτσι λάμπει σε όλους όσους είναι μέσα στην οικία. Έτσι ας λάμψει το φως σας μπροστά στους ανθρώπους, ώστε να δουν τα καλά σας έργα και να δοξάσουν τον Πατέρα σας που είναι στους ουρανούς.
Αν κάποιος έχει μια ασθένεια και θεραπευτεί αυτό είναι κάτι το άξιο προσοχής και θαυμασμού, αλλά εάν κάποιος θεραπευτεί από την ασθένεια της αμαρτίας αυτό είναι το πραγματικά άξιο θαυμασμού και ανώτερο από οποιοδήποτε θαύμα σωματικής θεραπείας. Αυτό που πρέπει ο κάθε άνθρωπος να λαμβάνει πρώτιστα υπόψιν και να ζητά είναι το θαύμα της ψυχικής θεραπείας όχι της σωματικής διότι αυτό οδηγεί στην αιώνια ζωή ενώ το άλλο στην πρόσκαιρη. Επειδή το σημείον είναι ώστε να κοιτάξει ο άνθρωπος στον ουρανό για αυτό τα θαύματα επιτελούνται με τέτοιο σοφό τρόπο όπου απαγορεύουν την οδήγηση του νου στο ότι ο Θεός είναι ένας πάροχος υλικών αγαθών.
Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο τα θαύματα είναι σήμερα πάρα πολύ λιγότερα σε σχέση με την εποχή που ο Χριστός και έπειτα οι Απόστολοι έδρασαν στην Γη. Τα συνεχή καθημερινά θαύματα θα ήταν αιτία ο άνθρωπος να θεωρήσει τον Θεό αφενός ως υπηρέτη και αφετέρου ως πάροχο πραγμάτων υλικών, όχι πνευματικών. Η γλωσσολαλιά θα αντικαθιστούσε την δίψα μάθηση, ο πολλαπλασιασμός των πέντε άρτων την όρεξη γα εργασία. Ο άνθρωπος θα ζητούσε συνεχώς νέα θαύματα τα οποία όμως θα υπαγόρευε το υλιστικό σκεπτικό ενώ σχεδόν άμεσα η σκέψη θα αφαιρούνταν από τον ουρανό και θα παρέμενε στην Γη. Όπως τότε έτσι και σε όλες τις εποχές οι άνθρωποι θα αναζητούσαν τον Χριστό απλά γιατί θα χόρταιναν.
Απεκρίθη αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ζητεῖτέ με, οὐχ ὅτι εἴδετε σημεῖα, ἀλλ' ὅτι ἐφάγετε ἐκ τῶν ἄρτων καὶ ἐχορτάσθητε. ἐργάζεσθε μὴ τὴν βρῶσιν τὴν ἀπολλυμένην, ἀλλὰ τὴν βρῶσιν τὴν μένουσαν εἰς ζωὴν αἰώνιον, ἣν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὑμῖν δώσει· τοῦτον γὰρ ὁ πατὴρ ἐσφράγισεν ὁ Θεός. εἶπον οὖν πρὸς αὐτόν· τί ποιῶμεν ἵνα ἐργαζώμεθα τά ἔργα τοῦ Θεοῦ; ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτοῖς· τοῦτό ἐστι τὸ ἔργον τοῦ Θεοῦ, ἵνα πιστεύσητε εἰς ὃν ἀπέστειλεν ἐκεῖνος.
Εφόσον τα σημεία προέρχονται από την Πανσοφία του Θεού όπως αποκλείουν τον Θεό να φανεί απλά σαν πάροχος υλικών κατά όμοιο τρόπο δεν καταναγκάζουν, δεν αφαιρούν την ελευθερία αλλά ούτε μας κάνουν χρεώστες προς αυτόν. Ο λόγος είναι ότι η αγαθότητα του Θεού θέλει όλοι να σωθούν, αυτή η αγαθή βούληση όταν επιτελεί το σημείο εκείνο είναι πάντοτε προς ωφέλεια, οπότε είναι αδύνατον να υπάρξει καταναγκασμός ή χρέωση.
Επειδή ο Θεός ποθεί την σωτηρία όλων για αυτό και είπε ειδάλλως πιστέψτε με για τα έργα μου, πιστεύετέ μοι ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί· εἰ δὲ μή, διὰ τὰ ἔργα αὐτὰ πιστεύετέ μοι. Μέσα στο σχέδιο του Θεού για να ελκύσει πάντες προς τον εαυτό του κἀγὼ ἐὰν ὑψωθῶ ἐκ τῆς γῆς, πάντας ἑλκύσω πρὸς ἐμαυτόν βρίσκεται και η θαυματουργία, οπότε όταν το θαύμα πρόκειται να βλάψει δεν επιτελείται αφού δεν συμφέρει, οὐκ ἐποίησεν ἐκεῖ δυνάμεις πολλὰς διὰ τὴν ἀπιστίαν αὐτῶν, ο Χριστός δεν εποίησεν δυνάμεις στο μέρος αυτό όχι φυσικά γιατί του λιγόστεψε η δυναμη αλλά διότι δεν θα πείθονταν. Είναι ο ίδιος λόγος για τον οποίον ενώ εμφανίζεται σε πολλούς άλλους δεν εμφανίστηκε στους Φαρισαίους. Ο απόστολος Παύλος όταν ήταν ακόμη διώκτης είδε τον Χριστό, αυτό το γεγονός ήταν η αιτία και άρχισε η μεγάλη ιεραποστολική του πορεία, μετά από αυτήν την θέαση σίγουρα η πίστη του στον Χριστό δεν ήταν νοθευμένη και χωρίς καμία αξία, ούτε ο Παύλος εκβιάστηκε και τώρα έχει πιστέψει από ανάγκη. Ήταν γνήσιος αναζητητής της αληθείας και αυτή του υποδείχθηκε. Όπως οι δώδεκα και έπειτα ο Παύλος κατά όμοιο τρόπο όλοι οι επόμενοι Χριστιανοί έζησαν και ζουν την θαυματουργή παρουσία του Θεού καθημερινώς γύρω τους και εντός τους.
Η παρουσία του Θεού στον κόσμο μα και εντός του ανθρώπου φέρνει αυτόματα και το σημείο, έτσι Χριστιανισμός και σημείο είναι αλληλένδετα και αχώριστα. Θα ήταν λαθεμένο να πούμε ότι τα θαύματα είναι άχρηστα, ότι δηλαδή δεν είναι για την εποχή μας ή ότι απευθύνονται σε μια συγκεκριμένη κατηγορία ατόμων, στους απλούς.
Η θεότητα του Ιησού και κατ' επέκταση το δικαίωμα αφέσεως αμαρτιών βεβαιώνεται από το θαύμα της θεραπείας του παράλυτου, η διδασκαλία για το Σάββατο βεβαιώνεται από την θεραπεία του ξηρὰν ἔχοντι τὴν χεῖρα·, η διδασκαλία ότι ο άνθρωπος θα γίνει κατοικητήριο Θεού βεβαιώνεται από την νεκρανάσταση του ανθρώπου, βεβαιώνεται από την ενέργεια του Θεού που μετατρέπει βάρβαρους σε ευγενείς. Τα σημεία είναι η αποκάλυψη και η παρουσία Θεού, αν τα αφαιρέσουμε από τον Χριστιανισμό αυτός γίνεται ένα ανθρώπινο δημιούργημα, ένα σύστημα το οποίο μας διδάσκει πως θα ευημερήσουμε επί Γης όχι πως θα φτάσουμε στην Θέωση. Εκτός από το εχέγγυο της διδαχής το οποίο επί παραδείγματι αφορά μια σωματική θεραπεία έρχεται και άλλο τεκμήριο, η ανάπαυση στην καρδιά η ίαση των πληγών της αμαρτίας, η ένωση με τον Χριστό. Με την τήρηση των εντολών και την συμμετοχή στα μυστήρια ο άνθρωπος απελευθερώνεται και βιώνει συνεχώς και αδιαλείπτως το θαύμα επειδή ο Θεός έχει κάνει μονή σε αυτόν.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου