Αγίου Αρριανού του ηγεμόνος, Αγίου Λευκίου
Η γυναίκα στον Χριστιανισμό
Στην εποχή της εύκολης διάδοσης των ψεμάτων διαμέσω του διαδικτύου διάφοροι συκοφαντούν κάνοντας λόγο για υποβιβασμό και δήθεν χαμηλή θέση της γυναίκας στον Χριστιανισμό. Σε αυτήν την ανάρτηση θα παρουσιαστούν πάρα πολύ περιληπτικά ορισμένα θέματα και ποια η θέση της γυναίκας σε αυτά όσο αφορά τον Χριστιανισμό. Αρχίζοντας θα πρέπει να φέρουμε στον νου μας την Παναγία η οποία είναι ότι λέει ο τίτλος, επάνω από όλους τους Αγίους. Δηλαδή ο Χριστιανισμός έχει εξυψώσει μια γυναίκα υπεράνω όλων των ανδρών. Οι άνδρες Απόστολοι στάλθηκαν να κηρύξουν στον κόσμο ότι ήρθε επί Γης ο Χριστός, ένα γεγονός με το οποίο οι ίδιοι δεν είχαν απολύτως καμία σχέση, όμως μια γυναίκα είχε.
Από τον τίτλο Παναγία, πάνω των Αγίων, είναι εύκολο να εξαχθεί ότι αυτή η γυναίκα είχε συμμετοχή όχι απλώς λόγω φύσεως αλλά η γέννηση ήταν πρώτιστα αποτέλεσμα της μέγιστης πνευματικής συγγένειας με τον Θεό η οποία ήταν δυνατόν να υπάρξει σε άνθρωπο.
Χαριτολογώντας θα μπορούσε να ειπωθεί ότι και μόνο από αυτές τις τρεις προτάσεις οι πολέμιοι αντί να κάνουν λόγο για την χαμηλή θέση της γυναίκας θα έπρεπε να μιλάνε για υποβιβασμό των... ανδρών στον Χριστιανισμό. Φυσικά οι εντολές που έχει λάβει και πειθήνια ακολουθεί ο αντίθεος, επιτάσσουν τον σφοδρό πόλεμο εναντίων της πίστεως. Επειδή όμως ουδέν μεμπτόν εφευρίσκονται συνεχώς συκοφαντίες, πολλάκις του κωμικού είδους, οι οποίες διαδίδονται με σκοπό το "πες, πες, κάτι θα μείνει". Ο συκοφάντης έχει άσβεστο μίσος εναντίον του Χριστιανισμού και ακολουθεί όλες τις ναζιστικές πρακτικές.
Χαριτολογώντας θα μπορούσε να ειπωθεί ότι και μόνο από αυτές τις τρεις προτάσεις οι πολέμιοι αντί να κάνουν λόγο για την χαμηλή θέση της γυναίκας θα έπρεπε να μιλάνε για υποβιβασμό των... ανδρών στον Χριστιανισμό. Φυσικά οι εντολές που έχει λάβει και πειθήνια ακολουθεί ο αντίθεος, επιτάσσουν τον σφοδρό πόλεμο εναντίων της πίστεως. Επειδή όμως ουδέν μεμπτόν εφευρίσκονται συνεχώς συκοφαντίες, πολλάκις του κωμικού είδους, οι οποίες διαδίδονται με σκοπό το "πες, πες, κάτι θα μείνει". Ο συκοφάντης έχει άσβεστο μίσος εναντίον του Χριστιανισμού και ακολουθεί όλες τις ναζιστικές πρακτικές.
Έτσι θα συναντήσουμε διάφορα ψέμματα όπως την γυναίκα σκουλήκι του Χρυσόστομου ο οποίος ουδέποτε έχει πει κάτι τέτοιο αλλά είναι όμως βολικός στον γκεμπελίσκο διότι συγκαταλέγεται μεταξύ των Τριών Ιεραρχών ή θα δούμε τον Χριστιανισμό να φορτώνεται λεχθέντα ή πράξεις άλλων. Αν κάποιος επί παραδείγματι πει "να χτυπάμε τις γυναίκες" αυτό αφενός θα τονιστεί ιδιαιτέρως ενώ αφετέρου στην ρητορική του γκεμπελίσκου δεν βαραίνει τον απάνθρωπο εαυτό του συγκεκριμένου που εξέφερε αυτήν την άποψη αλλά τον... Χριστιανισμό. Έπειτα θα ειπωθεί, ο Χριστιανισμός υποβιβάζει την γυναίκα, οι Χριστιανοί προτρέπουν να τις χτυπάμε. Δηλαδή η συκοφαντία του ανόητου γκεμπελίσκου έκανε την θεωρία και παρήγαγε κάτι αντίθετο από αυτό που διδάσκει! Οπότε αν κάποιος πει 1+1=5, τότε στην ανύπαρκτη λογική του συκοφάντη το αποτέλεσμα θα φορτωθούν τα... μαθηματικά. Γίνεται φανερό ότι ο συκοφάντης έχει άσβεστο μίσος ενώ έρχεται σε γελοίες θέσεις όπως το να υπαγορεύσει την ενοχή και καταδίκη του Χριστιανισμού για πράξεις που
αυτός δεν διδάσκει. Αν ανατρέξουμε την Βίβλο θα παρατηρήσουμε ότι γυναίκες της εποχής του Χριστού και των αποστόλων
ήταν ισαπόστολοι ή ιεραπόστολοι ή μαθήτριες. Είναι φυσικό
ότι αυτόν τον τίτλο μπορεί να λάβει οποιαδήποτε γυναίκα εκ των έργων
της. Κάθε γνήσια πιστή είναι ισαπόστολος ιεραπόστολος και
μαθήτρια ακόλουθος Χριστού. Είναι αμέτρητες οι
γυναίκες που έπαιξαν σπουδαιότατο ρόλο στον Χριστιανισμό και είχαν
ενεργή συμμετοχή στην διάδοση του Ευαγγελίου. Ας δούμε ορισμένες από αυτές
που παρουσιάζονται στην Βίβλο και μάλιστα εγκωμιάζονται για αυτήν την ενεργή συμμετοχή
τους. Αν το να σε εγκωμιάσει ο βασιλιάς είναι μεγάλο γεγονός πόσο μεγαλύτερο
είναι να σε εγκωμιάσει ο Παύλος; παρατηρεί ο Χρυσόστομος. Η Σαμαρείτιδα
είναι μια γυναίκα την οποία ο Χριστός κάνει
ιεραπόστολο στην πόλη, την εκλέγει ώστε να πάει στην πόλη και να διαδοθεί ο λόγος του. Ο Χριστός κουρασμένος από την οδοιπορία κάθισε δίπλα στο φρέαρ Ιακώβ. Ο οὖν Ἰησοῦς κεκοπιακώς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας ἐκαθέζετο οὕτως ἐπί τῇ πηγῇ· ὥρα ἦν ὡσεί ἕκτη.
Ιω. 4,6. Κατά τις δώδεκα το μεσημέρι, κεκοπιακώς, κουρασμένος καθώς ήταν ο Ιησούς από την οδοιπορία κάθισε κοντά στο φρέαρ του Ιακώβ. Ο Χριστός έφυγε από την Ιουδαία και πήγαινε με
τα πόδια στην Γαλιλαία, περίπου 120 χιλιόμετρα απόσταση αν πήγαινες από
Σαμάρεια, η πιο σύντομη διαδρομή. Μετά την συνομιλία και όταν άκουσε
η Σαμαρείτιδα ότι είναι ο αναμενόμενος Μεσσίας, έτρεξε στην πόλη ώστε να κηρύξει
και πολλοί πίστεψαν από τα λόγια της. Ἐκ
δὲ τῆς πόλεως ἐκείνης πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτὸν τῶν Σαμαρειτῶν διὰ
τὸν λόγον τῆς γυναικός, μαρτυρούσης ὅτι εἶπέ μοι πάντα ὅσα ἐποίησα.
Ιω. 4,39 Πολλοί πίστεψαν στον Χριστό από τα λόγια της που βεβαίωνε ότι μου είπε όλα
όσα έκανα.
Τον Χριστό δεν ακολουθούσαν μόνο άνδρες μαθητές αλλά και πάρα πολλές μαθήτριες.
Ἦσαν δὲ ἐκεῖ καὶ γυναῖκες πολλαὶ ἀπὸ μακρόθεν θεωροῦσαι, αἵτινες ἠκολούθησαν τῷ Ἰησοῦ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας διακονοῦσαι αὐτῷ· ἐν αἷς ἦν Μαρία ἡ Μαγδαληνή, καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Ἰωσῆ μήτηρ, καὶ ἡ μήτηρ τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου. Ματθ. 27,55-56 Ήταν εκεί και πολλές γυναίκες οι οποίες παρακολουθούσαν τα γεγονότα. Αυτές ακολούθησαν τον Ιησού από την Γαλιλαία και τον βοηθούσαν. Ανάμεσα στις γυναίκες αυτές ήταν η Μαρία Μαγδαληνή, η Μαρία μητέρα του Ιακώβου και Ιωσή, η μητέρα των υιών Ζεβεδαίου.
Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ καθεξῆς καὶ αὐτὸς διώδευε κατὰ πόλιν καὶ κώμην κηρύσσων καὶ εὐαγγελιζόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ οἱ δώδεκα σὺν αὐτῷ, καὶ γυναῖκές τινες αἳ ἦσαν τεθεραπευμέναι ἀπὸ νόσων καὶ μαστίγων καὶ πνευμάτων πονηρῶν καὶ ἀσθενειῶν, Μαρία ἡ καλουμένη Μαγδαληνή, ἀφ᾿ ἧς δαιμόνια ἑπτὰ ἐξεληλύθει, καὶ Ἰωάννα γυνὴ Χουζᾶ ἐπιτρόπου Ἡρῴδου, καὶ Σουσάννα καὶ ἕτεραι πολλαί, αἵτινες διηκόνουν αὐτῷ ἀπὸ τῶν ὑπαρχόντων αὐταῖς. Λουκ. 8,1-3. Κατά τον χρόνο που ακολούθησε περνούσε ο Χριστός από κάθε πόλη και κάθε χωριό κηρύττοντας το χαρμόσυνο άγγελμα της βασιλείας του Θεού. Μαζί με αυτόν ήταν οι δώδεκα απόστολοι αλλά και γυναίκες οι οποίες είχαν θεραπευτεί από νόσους και βασανιστικές παθήσεις αλλά και από πονηρά πνεύματα.
Τον Χριστό δεν ακολουθούσαν μόνο άνδρες μαθητές αλλά και πάρα πολλές μαθήτριες.
Ἦσαν δὲ ἐκεῖ καὶ γυναῖκες πολλαὶ ἀπὸ μακρόθεν θεωροῦσαι, αἵτινες ἠκολούθησαν τῷ Ἰησοῦ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας διακονοῦσαι αὐτῷ· ἐν αἷς ἦν Μαρία ἡ Μαγδαληνή, καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Ἰωσῆ μήτηρ, καὶ ἡ μήτηρ τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου. Ματθ. 27,55-56 Ήταν εκεί και πολλές γυναίκες οι οποίες παρακολουθούσαν τα γεγονότα. Αυτές ακολούθησαν τον Ιησού από την Γαλιλαία και τον βοηθούσαν. Ανάμεσα στις γυναίκες αυτές ήταν η Μαρία Μαγδαληνή, η Μαρία μητέρα του Ιακώβου και Ιωσή, η μητέρα των υιών Ζεβεδαίου.
Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ καθεξῆς καὶ αὐτὸς διώδευε κατὰ πόλιν καὶ κώμην κηρύσσων καὶ εὐαγγελιζόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ οἱ δώδεκα σὺν αὐτῷ, καὶ γυναῖκές τινες αἳ ἦσαν τεθεραπευμέναι ἀπὸ νόσων καὶ μαστίγων καὶ πνευμάτων πονηρῶν καὶ ἀσθενειῶν, Μαρία ἡ καλουμένη Μαγδαληνή, ἀφ᾿ ἧς δαιμόνια ἑπτὰ ἐξεληλύθει, καὶ Ἰωάννα γυνὴ Χουζᾶ ἐπιτρόπου Ἡρῴδου, καὶ Σουσάννα καὶ ἕτεραι πολλαί, αἵτινες διηκόνουν αὐτῷ ἀπὸ τῶν ὑπαρχόντων αὐταῖς. Λουκ. 8,1-3. Κατά τον χρόνο που ακολούθησε περνούσε ο Χριστός από κάθε πόλη και κάθε χωριό κηρύττοντας το χαρμόσυνο άγγελμα της βασιλείας του Θεού. Μαζί με αυτόν ήταν οι δώδεκα απόστολοι αλλά και γυναίκες οι οποίες είχαν θεραπευτεί από νόσους και βασανιστικές παθήσεις αλλά και από πονηρά πνεύματα.
Η Μαρία η Μαγδαληνή, η Ιωάννα
σύζυγος του Χουζά ο οποίος ήταν οικονομικός διαχειριστής του Ηρώδη, η
Σουσάννα και πολλές άλλες γυναίκες οι οποίες διακονούσαν τον Χριστό και
προσέφεραν για την συντήρηση του.
Ο πολέμιος χρησιμοποιεί γκεμπελική πρακτική και "λέει λέει με σκοπό κάτι να μείνει" ενώ ταυτόχρονα αντί να φωτίσει τυχόν άγνοια του συνανθρώπου, αυτός με πονηρία ποντάρει σε αυτήν προσπαθώντας έπειτα να πείσει ότι ο Χριστιανισμός υποβιβάζει την γυναίκα προσθέτοντας ίσως διάφορα ψεύδη όπως, ο Χριστός κήρυττε λέγοντας οι γυναίκες πρέπει να μένουν κλεισμένες στο σπίτι, τον ακολουθούσαν γυναίκες αλλά αυτός τις έδιωχνε.
Άλλη γυναίκα η οποία έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην πρώτη Εκκλησία είναι η Πρίσκιλλα.
Άλλη γυναίκα η οποία έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην πρώτη Εκκλησία είναι η Πρίσκιλλα.
Η Πρίσκα είναι μια πολύ
σημαντική γυναικεία μορφή της εποχής που δρούσαν οι Απόστολοι. Όπως μας
λέει ο Παύλος σε αυτήν χρωστάει ευγνωμοσύνη όχι μόνο αυτός αλλά και οι
απανταχού Χριστιανοί. Ανάμεσα στις πολλές εξαίρετες πράξεις της είναι η
σωτηρία του Παύλου με κίνδυνο της ζωής της αλλά και η κατήχηση του
Απολλώ, ενός πάρα πολύ δραστήριου συνεργάτη του αποστόλου Παύλου
ο οποίος βοήθησε πολύ στην διάδοση του ευαγγελίου στην Ελλάδα. Ο Παύλος λέει για τον Απολλώ
ότι αυτός καλλιέργησε, ἐγὼ ἐφύτευσα, Ἀπολλὼς ἐπότισεν Α Κορ. 3,6.
Οὗτος ἦν κατηχημένος τὴν ὁδὸν τοῦ Κυρίου, καὶ ζέων τῷ πνεύματι ἐλάλει καὶ ἐδίδασκεν ἀκριβῶς τὰ περὶ τοῦ Κυρίου, ἐπιστάμενος μόνον τὸ βάπτισμα Ἰωάννου· οὗτός τε ἤρξατο παῤῥησιάζεσθαι ἐν τῇ συναγωγῇ. ἀκούσαντες δὲ αὐτοῦ Ἀκύλας καὶ Πρίσκιλλα προσελάβοντο αὐτὸν καὶ ἀκριβέστερον αὐτῷ ἐξέθεντο τὴν ὁδὸν τοῦ Θεοῦ. βουλομένου δὲ αὐτοῦ διελθεῖν εἰς τὴν Ἀχαΐαν προτρεψάμενοι οἱ ἀδελφοὶ ἔγραψαν τοῖς μαθηταῖς ἀποδέξασθαι αὐτόν· ὃς παραγενόμενος συνεβάλετο πολὺ τοῖς πεπιστευκόσι διὰ τῆς χάριτος εὐτόνως γὰρ τοῖς Ἰουδαίοις διακατηλέγχετο δημοσίᾳ ἐπιδεικνὺς διὰ τῶν γραφῶν εἶναι τὸν Χριστὸν Ἰησοῦν. Πραξ. 18,25-28
Αυτός, δηλαδή ο Απολλώς, είχε διδαχθεί τον δρόμο του Κυρίου και ήταν θερμός και ενθουσιώδης. Δίδασκε με ακρίβεια τα περί του Κυρίου μολονότι γνώριζε μόνο το βάπτισμα και το κήρυγμα του Ιωάννου Προδρόμου. Αυτός άρχισε με θάρρος να κηρύττει στην συναγωγή. Όταν τον άκουσαν ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα τον πήραν κοντά τους και δίδαξαν σε αυτόν με ακόμη μεγαλύτερη ακρίβεια την πίστη. Επειδή αυτός ήθελε να περάσει στην Αχαΐα, τον παρακίνησαν και τον ενθάρρυναν και έγραψαν στους εκεί Χριστιανούς να τον δεχθούν με αγάπη και εμπιστοσύνη. Αυτός όταν ήλθε στην Κόρινθο ωφέλησε και στήριξε στην πίστη πολύ όσους είχαν πιστεύσει διότι έλεγχε και αποστόμωνε δημόσια τους Ιουδαίους αποδεικνύοντας δια των Γραφών ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας.
Καὶ εὑρών τινα Ἰουδαῖον ὀνόματι Ἀκύλαν, Ποντικὸν τῷ γένει, προσφάτως ἐληλυθότα ἀπὸ τῆς Ἰταλίας, καὶ Πρίσκιλλαν γυναῖκα αὐτοῦ, διὰ τὸ διατεταχέναι Κλαύδιον χωρίζεσθαι πάντας τοὺς Ἰουδαίους ἀπὸ τῆς Ῥώμης, προσῆλθεν αὐτοῖς, καὶ διὰ τὸ ὁμότεχνον εἶναι ἔμεινε παρ᾿ αὐτοῖς καὶ εἰργάζετο· ἦσαν γὰρ σκηνοποιοὶ τῇ τέχνῃ. Πραξ. 18,2-3 Ο Παύλος φεύγοντας από Αθήνα και πηγαίνοντας Κόρινθο βρήκε κάποιον Ιουδαίο ονόματι Ακύλα από τον Πόντο. Είχαν έλθει αυτός και η γυναίκα του η Πρίσκιλλα από την Ιταλία επειδή είχε διατάξει ο Κλαύδιος να απομακρυνθούν όλοι οι Ιουδαίοι από την Ρώμη. Επειδή όπως ο Παύλος και εκείνοι ήταν σκηνοποιοί, αυτός έμενε στο σπίτι τους και εργαζόταν.
Ἀσπάσασθε Πρίσκιλλαν καὶ Ἀκύλαν τοὺς συνεργούς μου ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, οἵτινες ὑπὲρ τῆς ψυχῆς μου τὸν ἑαυτῶν τράχηλον ὑπέθηκαν, οἷς οὐκ ἐγὼ μόνος εὐχαριστῶ, ἀλλὰ καὶ πᾶσαι αἱ ἐκκλησίαι τῶν ἐθνῶν, καὶ τὴν κατ᾿ οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίαν. Ρωμ. 16,3-4. Χαιρετήστε εκ μέρους μου με αγάπη Θεού την Πρίσκιλλα και τον σύζυγο της Ακύλα οι οποίοι είναι συνεργάτες μου. Αυτοί για να με σώσουν από θανάσιμο κίνδυνο έβαλαν το κεφάλι τους κάτω από το μαχαίρι και διέτρεξαν κίνδυνο να σφαγούν. Προς αυτούς δεν αισθάνομαι μόνο εγώ βαθιά ευγνωμοσύνη αλλά και όλες οι Εκκλησίες. Χαιρετήστε ακόμη εγκαρδίως εκ μέρους μου και την συγκέντρωση των πιστών που γίνεται στο σπίτι τους.
Στην ίδια επιστολή αμέσως πριν το ανωτέρω απόσπασμα θα λάβουμε πληροφορίες για κάποια άλλη γυναίκα την οποία συνιστά προσωπικά ο Παύλος, την Φοίβη, "η οποία είναι διακόνισσα στην Εκκλησία των Κεγχρεών και ήταν προστάτιδα πολλών Χριστιανών και εμένα του ίδιου" όπως χαρακτηριστικά αναφέρει. Συνίστημι δὲ ὑμῖν Φοίβην τὴν ἀδελφὴν ἡμῶν, οὖσαν διάκονον τῆς ἐκκλησίας τῆς ἐν Κεγχρεαῖς, ἵνα αὐτὴν προσδέξησθε ἐν Κυρίῳ ἀξίως τῶν ἁγίων καὶ παραστῆτε αὐτῇ ἐν ᾧ ἂν ὑμῶν χρῄζῃ πράγματι· καὶ γὰρ αὕτη προστάτις πολλῶν ἐγενήθη καὶ αὐτοῦ ἐμοῦ. Ρωμ. 16,1-2 Σας συνιστώ την Φοίβη την εν Χριστώ αδελφή μας η οποία είναι διακόνισσα. Σας παρακαλώ να την δεχτείτε όπως θέλει ο Κύριος και όπως αξίζει να υποδέχεται κανείς τους Χριστιανούς. Να της συμπαρασταθείτε και να την βοηθήσετε σε ότι χρειαστεί. Διότι έγινε προστάτιδα πολλών Χριστιανών και εμένα του ίδιου.
Λίγο αργότερα θα δούμε το εξής, Ασπάσασθε Μαριάμ, ἥτις πολλὰ ἐκοπίασεν εἰς ἡμᾶς ἀσπάσασθε Ἀνδρόνικον καὶ Ἰουνίαν τοὺς συγγενεῖς μου καὶ συναιχμαλώτους μου, οἵτινές εἰσιν ἐπίσημοι ἐν τοῖς ἀποστόλοις, οἳ καὶ πρὸ ἐμοῦ γεγόνασιν ἐν Χριστῷ Ρωμ. 16,6-7. Χαιρετήστε την Μαριάμ, η οποία παρά πολύ κόπιασε προς χάρη μας. Χαιρετήσατε τους Ανδρόνικο και Ιουνία, τους ομοεθνείς μου, οι οποίοι συνελήφθησαν και φυλακίσθηκαν μαζί με εμένα. Αυτοί όπως ξέρετε είναι επίσημοι μεταξύ των Αποστόλων και μάλιστα έχουν προσέλθει στον Χριστό πριν από εμένα.
Η Μαριάμ "πολύ κόπιασε", ἥτις πολλὰ ἐκοπίασεν εἰς ἡμᾶς, ανάμεσα στους κόπους οπωσδήποτε θα ήταν και η διάδοση του Ευαγγελίου αφού ήταν η κύρια ασχολία των τότε Χριστιανών ώστε να διαδοθεί η αλήθεια. Είδαμε την φράση Ἀνδρόνικον καὶ Ἰουνίαν. Ο Χρυσόστομος και άλλοι εκλαμβάνουν ως γυναικείο το όνομα Ιουνίαν άλλοι ως ανδρικό. Ο Χρυσόστομος λαμβάνοντας το ως γυναικείο αναφέρει με θαυμασμό ότι η Ιουνία αξιώθηκε την προσφώνηση απόστολος. Με αυτό που αναφέρει κατανοούμε την υψηλότατη θέση που τοποθετεί ο Χριστιανισμός την γυναίκα. Τα λεγόμενα είναι υπαγορευμένα από αυτό ακριβώς το γεγονός, ότι στον Χριστιανισμό η γυναίκα δεν είναι δεύτερη σε θέση, εξ αυτού είναι ικανή να λάβει ακόμη και τον τίτλο ισαπόστολος.
Η Ευωδία και η Συντύχη είναι κάποιες άλλες γυναίκες συνεργάτιδες του αποστόλου οι οποίες "ταλαιπωρήθηκαν και αγωνίστηκαν μαζί μου για το κήρυγμα του Ευαγγελίου". Εὐοδίαν παρακαλῶ καὶ Συντύχην παρακαλῶ τὸ αὐτὸ φρονεῖν ἐν Κυρίῳ· ναὶ ἐρωτῶ καὶ σέ, Σύζυγε γνήσιε, συλλαμβάνου αὐταῖς, αἵτινες ἐν τῷ εὐαγγελίῳ συνήθλησάν μοι μετὰ καὶ Κλήμεντος καὶ τῶν λοιπῶν συνεργῶν μου, ὧν τὰ ὀνόματα ἐν βίβλῳ ζωῆς. Φιλιπ. 4,2-3 Παρακαλώ την Ευοδία και την Συντύχη να έχουν πάντα το ίδιο κατά Χριστόν φρόνημα. Ιδιαιτέρως παρακαλώ και εσένα Σύζυγε γνήσιε μαθητή Χριστού να τις στηρίζεις. Ταλαιπωρήθηκαν και αγωνίσθηκαν για το κήρυγμα του Ευαγγελίου μαζί με εμένα τον Κλήμη και με τους άλλους συνεργάτες μου των οποίων τα ονόματα είναι στο βιβλίο ζωής.
Οὗτος ἦν κατηχημένος τὴν ὁδὸν τοῦ Κυρίου, καὶ ζέων τῷ πνεύματι ἐλάλει καὶ ἐδίδασκεν ἀκριβῶς τὰ περὶ τοῦ Κυρίου, ἐπιστάμενος μόνον τὸ βάπτισμα Ἰωάννου· οὗτός τε ἤρξατο παῤῥησιάζεσθαι ἐν τῇ συναγωγῇ. ἀκούσαντες δὲ αὐτοῦ Ἀκύλας καὶ Πρίσκιλλα προσελάβοντο αὐτὸν καὶ ἀκριβέστερον αὐτῷ ἐξέθεντο τὴν ὁδὸν τοῦ Θεοῦ. βουλομένου δὲ αὐτοῦ διελθεῖν εἰς τὴν Ἀχαΐαν προτρεψάμενοι οἱ ἀδελφοὶ ἔγραψαν τοῖς μαθηταῖς ἀποδέξασθαι αὐτόν· ὃς παραγενόμενος συνεβάλετο πολὺ τοῖς πεπιστευκόσι διὰ τῆς χάριτος εὐτόνως γὰρ τοῖς Ἰουδαίοις διακατηλέγχετο δημοσίᾳ ἐπιδεικνὺς διὰ τῶν γραφῶν εἶναι τὸν Χριστὸν Ἰησοῦν. Πραξ. 18,25-28
Αυτός, δηλαδή ο Απολλώς, είχε διδαχθεί τον δρόμο του Κυρίου και ήταν θερμός και ενθουσιώδης. Δίδασκε με ακρίβεια τα περί του Κυρίου μολονότι γνώριζε μόνο το βάπτισμα και το κήρυγμα του Ιωάννου Προδρόμου. Αυτός άρχισε με θάρρος να κηρύττει στην συναγωγή. Όταν τον άκουσαν ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα τον πήραν κοντά τους και δίδαξαν σε αυτόν με ακόμη μεγαλύτερη ακρίβεια την πίστη. Επειδή αυτός ήθελε να περάσει στην Αχαΐα, τον παρακίνησαν και τον ενθάρρυναν και έγραψαν στους εκεί Χριστιανούς να τον δεχθούν με αγάπη και εμπιστοσύνη. Αυτός όταν ήλθε στην Κόρινθο ωφέλησε και στήριξε στην πίστη πολύ όσους είχαν πιστεύσει διότι έλεγχε και αποστόμωνε δημόσια τους Ιουδαίους αποδεικνύοντας δια των Γραφών ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας.
Καὶ εὑρών τινα Ἰουδαῖον ὀνόματι Ἀκύλαν, Ποντικὸν τῷ γένει, προσφάτως ἐληλυθότα ἀπὸ τῆς Ἰταλίας, καὶ Πρίσκιλλαν γυναῖκα αὐτοῦ, διὰ τὸ διατεταχέναι Κλαύδιον χωρίζεσθαι πάντας τοὺς Ἰουδαίους ἀπὸ τῆς Ῥώμης, προσῆλθεν αὐτοῖς, καὶ διὰ τὸ ὁμότεχνον εἶναι ἔμεινε παρ᾿ αὐτοῖς καὶ εἰργάζετο· ἦσαν γὰρ σκηνοποιοὶ τῇ τέχνῃ. Πραξ. 18,2-3 Ο Παύλος φεύγοντας από Αθήνα και πηγαίνοντας Κόρινθο βρήκε κάποιον Ιουδαίο ονόματι Ακύλα από τον Πόντο. Είχαν έλθει αυτός και η γυναίκα του η Πρίσκιλλα από την Ιταλία επειδή είχε διατάξει ο Κλαύδιος να απομακρυνθούν όλοι οι Ιουδαίοι από την Ρώμη. Επειδή όπως ο Παύλος και εκείνοι ήταν σκηνοποιοί, αυτός έμενε στο σπίτι τους και εργαζόταν.
Ἀσπάσασθε Πρίσκιλλαν καὶ Ἀκύλαν τοὺς συνεργούς μου ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, οἵτινες ὑπὲρ τῆς ψυχῆς μου τὸν ἑαυτῶν τράχηλον ὑπέθηκαν, οἷς οὐκ ἐγὼ μόνος εὐχαριστῶ, ἀλλὰ καὶ πᾶσαι αἱ ἐκκλησίαι τῶν ἐθνῶν, καὶ τὴν κατ᾿ οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίαν. Ρωμ. 16,3-4. Χαιρετήστε εκ μέρους μου με αγάπη Θεού την Πρίσκιλλα και τον σύζυγο της Ακύλα οι οποίοι είναι συνεργάτες μου. Αυτοί για να με σώσουν από θανάσιμο κίνδυνο έβαλαν το κεφάλι τους κάτω από το μαχαίρι και διέτρεξαν κίνδυνο να σφαγούν. Προς αυτούς δεν αισθάνομαι μόνο εγώ βαθιά ευγνωμοσύνη αλλά και όλες οι Εκκλησίες. Χαιρετήστε ακόμη εγκαρδίως εκ μέρους μου και την συγκέντρωση των πιστών που γίνεται στο σπίτι τους.
Στην ίδια επιστολή αμέσως πριν το ανωτέρω απόσπασμα θα λάβουμε πληροφορίες για κάποια άλλη γυναίκα την οποία συνιστά προσωπικά ο Παύλος, την Φοίβη, "η οποία είναι διακόνισσα στην Εκκλησία των Κεγχρεών και ήταν προστάτιδα πολλών Χριστιανών και εμένα του ίδιου" όπως χαρακτηριστικά αναφέρει. Συνίστημι δὲ ὑμῖν Φοίβην τὴν ἀδελφὴν ἡμῶν, οὖσαν διάκονον τῆς ἐκκλησίας τῆς ἐν Κεγχρεαῖς, ἵνα αὐτὴν προσδέξησθε ἐν Κυρίῳ ἀξίως τῶν ἁγίων καὶ παραστῆτε αὐτῇ ἐν ᾧ ἂν ὑμῶν χρῄζῃ πράγματι· καὶ γὰρ αὕτη προστάτις πολλῶν ἐγενήθη καὶ αὐτοῦ ἐμοῦ. Ρωμ. 16,1-2 Σας συνιστώ την Φοίβη την εν Χριστώ αδελφή μας η οποία είναι διακόνισσα. Σας παρακαλώ να την δεχτείτε όπως θέλει ο Κύριος και όπως αξίζει να υποδέχεται κανείς τους Χριστιανούς. Να της συμπαρασταθείτε και να την βοηθήσετε σε ότι χρειαστεί. Διότι έγινε προστάτιδα πολλών Χριστιανών και εμένα του ίδιου.
Λίγο αργότερα θα δούμε το εξής, Ασπάσασθε Μαριάμ, ἥτις πολλὰ ἐκοπίασεν εἰς ἡμᾶς ἀσπάσασθε Ἀνδρόνικον καὶ Ἰουνίαν τοὺς συγγενεῖς μου καὶ συναιχμαλώτους μου, οἵτινές εἰσιν ἐπίσημοι ἐν τοῖς ἀποστόλοις, οἳ καὶ πρὸ ἐμοῦ γεγόνασιν ἐν Χριστῷ Ρωμ. 16,6-7. Χαιρετήστε την Μαριάμ, η οποία παρά πολύ κόπιασε προς χάρη μας. Χαιρετήσατε τους Ανδρόνικο και Ιουνία, τους ομοεθνείς μου, οι οποίοι συνελήφθησαν και φυλακίσθηκαν μαζί με εμένα. Αυτοί όπως ξέρετε είναι επίσημοι μεταξύ των Αποστόλων και μάλιστα έχουν προσέλθει στον Χριστό πριν από εμένα.
Η Μαριάμ "πολύ κόπιασε", ἥτις πολλὰ ἐκοπίασεν εἰς ἡμᾶς, ανάμεσα στους κόπους οπωσδήποτε θα ήταν και η διάδοση του Ευαγγελίου αφού ήταν η κύρια ασχολία των τότε Χριστιανών ώστε να διαδοθεί η αλήθεια. Είδαμε την φράση Ἀνδρόνικον καὶ Ἰουνίαν. Ο Χρυσόστομος και άλλοι εκλαμβάνουν ως γυναικείο το όνομα Ιουνίαν άλλοι ως ανδρικό. Ο Χρυσόστομος λαμβάνοντας το ως γυναικείο αναφέρει με θαυμασμό ότι η Ιουνία αξιώθηκε την προσφώνηση απόστολος. Με αυτό που αναφέρει κατανοούμε την υψηλότατη θέση που τοποθετεί ο Χριστιανισμός την γυναίκα. Τα λεγόμενα είναι υπαγορευμένα από αυτό ακριβώς το γεγονός, ότι στον Χριστιανισμό η γυναίκα δεν είναι δεύτερη σε θέση, εξ αυτού είναι ικανή να λάβει ακόμη και τον τίτλο ισαπόστολος.
Η Ευωδία και η Συντύχη είναι κάποιες άλλες γυναίκες συνεργάτιδες του αποστόλου οι οποίες "ταλαιπωρήθηκαν και αγωνίστηκαν μαζί μου για το κήρυγμα του Ευαγγελίου". Εὐοδίαν παρακαλῶ καὶ Συντύχην παρακαλῶ τὸ αὐτὸ φρονεῖν ἐν Κυρίῳ· ναὶ ἐρωτῶ καὶ σέ, Σύζυγε γνήσιε, συλλαμβάνου αὐταῖς, αἵτινες ἐν τῷ εὐαγγελίῳ συνήθλησάν μοι μετὰ καὶ Κλήμεντος καὶ τῶν λοιπῶν συνεργῶν μου, ὧν τὰ ὀνόματα ἐν βίβλῳ ζωῆς. Φιλιπ. 4,2-3 Παρακαλώ την Ευοδία και την Συντύχη να έχουν πάντα το ίδιο κατά Χριστόν φρόνημα. Ιδιαιτέρως παρακαλώ και εσένα Σύζυγε γνήσιε μαθητή Χριστού να τις στηρίζεις. Ταλαιπωρήθηκαν και αγωνίσθηκαν για το κήρυγμα του Ευαγγελίου μαζί με εμένα τον Κλήμη και με τους άλλους συνεργάτες μου των οποίων τα ονόματα είναι στο βιβλίο ζωής.
Συγκρίνετε όλα αυτά τα προ 2000 ετών γεγονότα με άλλες καταστάσεις πίστεων στις οποίες η γυναίκα είναι για όλη της την ζωή ανήλικη και υπό την κηδεμονία του ανδρός. Είναι και αρκετές άλλες οι γυναίκες που μας παρουσιάζει η Βίβλος όπως η Ταβιθά ή η Λυδία. Μάλιστα το
πρώτο καταγεγραμμένο άτομο στην Ευρώπη που πίστεψε στον Χριστό είναι γυναίκα, η Λυδία από την Μακεδονία, το επάγγελμά της έμπορος πορφυρών υφασμάτων. Όπως είδαμε η γυναίκα στον Χριστιανισμό μπορεί κάλλιστα να είναι δασκάλα και κατηχήτρια, όχι μόνο επιτρέπεται, αλλά και έχει υποχρέωση να είναι. Πολλοί εξ αφορμής του γυναικὶ δὲ διδάσκειν οὐκ ἐπιτρέπω, οὐδὲ αὐθεντεῖν ἀνδρός, ἀλλ᾿ εἶναι ἐν ἡσυχίᾳ Α Τιμ. 2,12 λένε ότι η γυναίκα στον Χριστιανισμό δεν έχει το δικαίωμα να κηρύττει, όμως αυτό είναι λάθος. Μπορούμε να δούμε ότι σε άλλο σημείο ο απόστολος μας λέει ότι η γυναίκα θα γίνει σωτήρας του άνδρα της, τί γὰρ οἶδας, γύναι, εἰ τὸν ἄνδρα σώσεις;
Α' Κορ. 7,16. Εδώ γίνεται λόγος για τον άπιστο άνδρα ο οποίος τυχόν θα ασπαστεί τον Χριστιανισμό. Αυτό θα γίνει αρχικά με τον Ευαγγελισμό
και έπειτα με την κατήχηση του συζύγου από την γυναίκα. Άρα η γυναίκα όχι μόνο είναι
επιτρεπτό αλλά και επιβεβλημένο να κατηχεί. Μπορεί κάλλιστα να
διδάσκει άνδρες. Έτσι γίνεται όχι μόνον διδάσκαλος τους αλλά και
σωτήρας τους, τὸν ἄνδρα σώσεις.
Το χωρίο Α Τιμοθ. 2,12 κάνει λόγο για την Εκκλησία και είναι γνωστό ότι το σημαντικό είναι η κατήχηση και η διδαχή έξω από την Εκκλησία, στον κόσμο. Ας το σκεφτούμε σαν κάποιος να κάνει κηρύγματα στον άμβωνα όμως όταν κατεβαίνει να αδιαφορεί για τις εντολές να τις καταπατά ενώ επιπλέον να αδιαφορεί για τον Ευαγγελισμό των ανθρώπων.
Τι τον ωφέλησε που είναι σε θέση να κηρύττει ενώ ο άλλος είτε άντρας είτε γυναίκα δεν είναι; Απολύτως τίποτα. Όχι μόνο αυτό αλλά καλύτερα θα ήταν να μην είχε μιλήσει κάνοντας τον δάσκαλο στους άλλους διότι έτσι έγινε μέγας υποκριτής. Το σημαντικό για τον Χριστιανό δεν είναι να κηρύττει από τον άμβωνα αλλά με τον βίο του και τους λόγους του στην ζωή να κάνει κήρυγμα. Αυτό όπως είδαμε στην Σαμαρείτιδα είναι εντολή προσωπικά του Χριστού, είναι κατ' επέκταση και εντολή του αποστόλου, διότι ενώ πριν είπε οι γυναίκες να μην διδάσκουν στην Εκκλησία αμέσως μετά αναφέρει ότι με την καλή νουθεσία των παιδιών της θα αγιάσει, σωθήσεται δὲ διὰ τῆς τεκνογονίας Α Τιμ. 2,15. Άρα εδώ έχουμε την γυναίκα να αναλαμβάνει όχι μόνο την διδαχή άνδρα αλλά και την διδαχή παιδιών ώστε να παραδώσει καλούς Χριστιανούς, πράγμα πολύ ανώτερο από το να έλεγε λίγα λόγια στην Εκκλησία.
Το χωρίο Α Τιμοθ. 2,12 κάνει λόγο για την Εκκλησία και είναι γνωστό ότι το σημαντικό είναι η κατήχηση και η διδαχή έξω από την Εκκλησία, στον κόσμο. Ας το σκεφτούμε σαν κάποιος να κάνει κηρύγματα στον άμβωνα όμως όταν κατεβαίνει να αδιαφορεί για τις εντολές να τις καταπατά ενώ επιπλέον να αδιαφορεί για τον Ευαγγελισμό των ανθρώπων.
Τι τον ωφέλησε που είναι σε θέση να κηρύττει ενώ ο άλλος είτε άντρας είτε γυναίκα δεν είναι; Απολύτως τίποτα. Όχι μόνο αυτό αλλά καλύτερα θα ήταν να μην είχε μιλήσει κάνοντας τον δάσκαλο στους άλλους διότι έτσι έγινε μέγας υποκριτής. Το σημαντικό για τον Χριστιανό δεν είναι να κηρύττει από τον άμβωνα αλλά με τον βίο του και τους λόγους του στην ζωή να κάνει κήρυγμα. Αυτό όπως είδαμε στην Σαμαρείτιδα είναι εντολή προσωπικά του Χριστού, είναι κατ' επέκταση και εντολή του αποστόλου, διότι ενώ πριν είπε οι γυναίκες να μην διδάσκουν στην Εκκλησία αμέσως μετά αναφέρει ότι με την καλή νουθεσία των παιδιών της θα αγιάσει, σωθήσεται δὲ διὰ τῆς τεκνογονίας Α Τιμ. 2,15. Άρα εδώ έχουμε την γυναίκα να αναλαμβάνει όχι μόνο την διδαχή άνδρα αλλά και την διδαχή παιδιών ώστε να παραδώσει καλούς Χριστιανούς, πράγμα πολύ ανώτερο από το να έλεγε λίγα λόγια στην Εκκλησία.
Το πιστό παιδί της μιλάει αντ' αυτής και μάλιστα μεγαλοφωνότερα από
ομιλίες οι οποίες όσο ωραίες και αν είναι, ούτε
σε κάνουν μονή Θεού, ούτε δίδουν παράδειγμα προς μίμηση.
Η γυναίκα στον Χριστιανισμό είναι παιδαγωγός παιδαγωγών και κατηχητής κατηχητών.
Πίσω από τους τρεις Ιεράρχες κρύβονται οι μητέρες τους οι οποίες δίδαξαν με λόγια και με τον βίο τους. Η Ανθούσα μητέρα του Χρυσοστόμου, η Εμμελεία μητέρα του Μεγάλου Βασιλείου και του Γρηγορίου Νύσσης, η Νόννα μητέρα του Γρηγορίου Θεολόγου.
Και προ του γάμου και μετά ο Χριστιανισμός τοποθετεί την γυναίκα στην θέση που πρέπει να είναι. Ένα ζήτημα προ του γάμου είναι αυτό της ομορφιάς. Ο Χριστιανισμός διδάσκει ότι δεν πρέπει να αναζητείται ως το κύριο προσόν σε μια γυναίκα διότι για πολλούς λόγους δεν είναι στέρεη βάση ενός γάμου. Άρα και εδώ όπως σε όλα που αναφέρθηκαν, ο Χριστιανισμός πραγματικά εξυψώνει την γυναίκα αντιθέτως με τις υποκριτικές εντολές της εποχής η οποία όχι απλά τώρα ανακάλυψε αυτά που έλεγε ο Χριστιανισμός πριν χιλιετίες, άλλα το ένα λέει και το εντελώς διαφορετικό κάνει, αρκεί μια ματιά τριγύρω. Ένα άλλο προ του γάμου γεγονός πολύ ταπεινωτικό για την γυναίκα είναι ο γνωστός θεσμός της προίκας η οποία αναζητείται σε όλες τις εποχές. Όχι μόνο παλαιότερα αλλά και σήμερα αναζητείται η καλή περιουσία. Η γυναίκα έπρεπε να έχει καλή προίκα ειδάλλως περιφρονούνταν και ήταν δύσκολο να παντρευτεί. Στον Χριστιανισμό η αναζήτηση συντρόφου με βάση την οικονομική κατάσταση είναι ενέργεια απορριπτέα, άρα και σε αυτό το θέμα ο Χριστιανισμός έχει την γυναίκα στην θέση που πρέπει. Είναι απορριπτέα ακόμη και ως δευτερεύουσα σκέψη. Μπορεί κάποιος να σκεφτεί θα αναζητήσω γυναίκα με προίκα αλλά θα ζήσω Χριστιανικά ή να πει θα βρω πλούσια αλλά θα είμαι καλός διαχειριστής χωρίς επίδειξη με τα χρήματα και τα λοιπά ίδιου σκεπτικού, όμως αυτό είναι απλώς προφάσεις εν αμαρτίαις. Είναι σαν ο Ιούδας να άκουσε για τον Χριστό ότι θα πάει στον Άδη και να είπε "θα τον προδώσω, μετά θα κρεμαστώ, και στον Άδη που θα κηρύττει θα πιστέψω".
Όμοια όποιος αναζητεί γυναίκα με βάση την προίκα βάζει τον Χριστό δεύτερο και λέει θα τον προδώσω και μετά θα πιστέψω. Εφόσον ο Θεός δεν όρισε να παντρευόμαστε ώστε να πλουτίζουμε αλλά να αγιάζουμε, με την αναζήτηση συντρόφου με βάση την προίκα ο γάμος που γεννιέται είναι ασθενής, έχει υποστεί μετάλλαξη. Υπάρχει πλήρης κακοήθεια στο σώμα διότι με το σκεπτικό αυτό ο γάμος μεταλλάσσεται από ένωση εν Χριστώ σε μια επιχείρηση που ιδρύεται ώστε να αποφέρει κέρδη. Ο Χριστός σε αυτήν την περίπτωση έρχεται δεύτερος, οπότε ο γάμος δεν είναι ένα μυστήριο αλλά ο αγιασμός που τελείται στην έναρξη των εργασιών της επιχείρησης για "καλές δουλειές". Κατ' επέκταση είναι συχνότατο το φαινόμενο η εταιρεία να διαλύεται, είτε όταν δεν είναι πια κερδοφόρα, είτε όταν έχει ήδη αποφέρει σημαντικό κέρδος στον έναν εταίρο, είτε όταν ο ένας εταίρος θέλει διευθυντική καρέκλα και δεν αρκείται πια στην χαμηλότερη θέση του στην εταιρεία και άλλες όμοιες αιτίες. Ο Χριστιανικός γάμος έχει κύριο σκοπό την τελείωση των συζύγων όχι τον πλουτισμό, εξ αυτού ο Χριστιανός βάζει πρώτα τον Χριστό όχι τα υλικά.
Από τον λόγο του ότι έρχεται πρώτα ο Χριστός έχουμε και το εξής, η αναζήτηση γυναίκας γίνεται με οδηγό τον Χριστό αλλά και την προσευχή και όχι με οδηγό προξενήτρες οι οποίες περιέφεραν μα και περιφέρουν ακόμη ορισμένες γυναίκες ως καλό εμπόρευμα ενώ σε δεύτερη μοίρα και κατώτερης ποιότητας είναι οι μη όμορφες, οι φτωχές, οι μη σπουδασμένες, οι ταπεινής καταγωγής και λοιπές. Ιδού άλλο ένα μεγάλο θέμα στο οποίο η Χριστιανική διδαχή δίδει στην γυναίκα την θέση που της αξίζει. Αντιθέτως ο συκοφάντης του Χριστιανισμού θα συμβουλέψει με ζήλο παιδί συγγενή ή γνωστό πως "θα καλοπαντρευτεί" απορρίπτοντας ορισμένες κατηγορίες ανθρώπων και λίγη ώρα μετά από τις συμβουλές θα επιτεθεί σφοδρά εναντίων του Χριστιανισμού.
Άλλο θέμα προ γάμου αλλά και μετά γάμου το οποίο ταπεινώνει την γυναίκα τα μέγιστα είναι η ελευθερία του άνδρα να έχει σχέσεις με πολλές γυναίκες και η ασυλία σε αυτό. Ακόμη και σήμερα ο άνδρας που έχει πολλές σχέσεις όχι μόνο χαίρει ασυλίας αλλά είναι στην άκρως αντίθετη θέση από την γυναίκα η οποία στην ίδια περίπτωση στιγματίζεται. Τυχόν δήλωση από μια γυναίκα έχω πάει με εκατοντάδες ή χιλιάδες θα επιφέρει ανεξάλειπτο στίγμα, αντιθέτως ήταν και είναι συχνή από άντρες. Ξανά εδώ ο πολέμιος τώρα θα επιτεθεί στον Χριστιανισμό ο οποίος καταδικάζει τον άνδρα με αυτήν την συμπεριφορά και νοοτροπία και λίγη ώρα αργότερα θα κομπάζει για τις πολλές κατακτήσεις αυτού ή του κανακάρη. Και μόνο η μονογαμία την οποία διδάσκει με αυστηρότητα ο Χριστιανισμός, θα ήταν αρκετή ώστε να δείξει την μέγιστη υπέρ των γυναικών θέση του και μάλιστα σε εποχές τις οποίες η γυναίκα ήταν σε εξαιρετικά μειονεκτική θέση και έπρεπε να ανέχεται από εγκλεισμό στο σπίτι έως και εταίρες στο ίδιο της το κρεβάτι. Η διδαχή του Χριστιανισμού να μην πηγαίνει ο άνδρας με πολλές γυναίκες είναι πράγμα που εξυψώνει πάρα πολύ την γυναίκα συγκρινόμενη όχι μόνο με την θέση της σε παλαιότερες εποχές αλλά συγκρινόμενη και με την σημερινή εποχή όπου επιτυχία και μαγκιά είναι ο άνδρας να έχει κατακτήσει μεταφορικό χαρέμι. Την εξυψώνει συγκριτικά και με σύγχρονες πίστεις θεών εθνών οι οποίες διδάσκουν την πολυγαμία, τον υποβιβασμό της γυναίκας, το κυριολεκτικό χαρέμι. Σύμφωνα με τα προηγούμενα κατανοούμε ότι όσο αφορά το θέμα των εξωσυζυγικών σχέσεων αυτές είναι απόλυτα απορριπτέες στον Χριστιανισμό. Η μοιχεία είναι μεγάλη αμαρτία διότι καταργεί ένα μέγα μυστήριο, τον γάμο, τὸ μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν Εφ. 5,32. Άρα το λεχθέν "καλό είναι στον άνθρωπο να μην αγγίζει γυναίκα" περὶ δὲ ὧν ἐγράψατέ μοι, καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι· Α Κορ. 7,1 είναι φανερό ότι ήταν η ερώτηση των Κορινθίων στην οποία ο Παύλος απαντάει. Βλέπουμε και το ότι η παρθενία δεν υποβιβάζει σε καμία περίπτωση τον γάμο αφού αυτός είναι μέγα μυστήριον.
Ο Χριστός είπε ότι η ζωή του μοναχού είναι χάρισμα, όμως και ο γάμος είναι χάρισμα, ἕκαστος ἴδιον χάρισμα ἔχει ἐκ Θεοῦ, ὃς μὲν οὕτως, ὃς δὲ οὕτως. Ο Χρυσόστομος μας λέει ότι ο Θεός έβαλε ανάμεσα σε άνδρα και γυναίκα την αμοιβαία έλξη, ουκ έστι τούτο ανθρώπινον αλλ' ο Θεός τους έρωτας τούτους εγκατέσπειρε. MPG 51,230.
Αν φέρουμε στον νου την όλη διδαχή θα διαπιστώσουμε ότι στον Χριστιανικό γάμο δεν υπάρχει εξουσιαστής και εξουσιαζόμενος, ούτε υπάρχει θύμα και θύτης όπως γίνεται με τις εντολές ανθρώπινων πίστεων, άνδρας και γυναίκα στον Χριστιανικό γάμο είναι μια σάρκα. Αυτό μας λέει και το χωρίο Α Κορ. 11,3 θέλω δὲ ὑμᾶς εἰδέναι ὅτι παντὸς ἀνδρὸς ἡ κεφαλὴ ὁ Χριστός ἐστι, κεφαλὴ δὲ γυναικὸς ὁ ἀνήρ, κεφαλὴ δὲ Χριστοῦ ὁ Θεός. Θέλω να ξέρετε ότι κάθε Χριστιανού άνδρα η κεφαλή είναι ο Χριστός, κεφαλή δε της γυναικός είναι ο σύζυγος. Κεφαλή δε του ένανθρωπήσαντος Χριστού είναι ο Θεός. Ίσως κάποιος σκεφτεί ότι ο άνδρας αναφέρεται ως κεφαλή της γυναίκας, όμως το κεφάλι στηρίζεται στο σώμα και δεν είναι δυνατόν να το αγνοήσει η κεφαλή όπως δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να προσέχει το κεφάλι του αλλά να αδιαφορεί για το σώμα, είτε αυτή η προσοχή είναι για αποφυγή κίνδυνου, είτε είναι για περιποίηση. Η απώλεια του σώματος θα σημαίνει αυτόματα και ταυτόχρονα απώλεια και της κεφαλής. Οπότε αν ο άνδρας περιφρονήσει την γυναίκα το πράγμα θα έμοιαζε σαν ένα κεφάλι να περιφρονούσε το σώμα στο οποίο στηρίζεται και να αδιαφορεί για τον κίνδυνο που διατρέχει ή να αδιαφορεί για την περιποίηση αυτού επάνω στο οποίο στηρίζεται. Επιπλέον βλέπουμε ότι ο άνδρας έχει κεφαλή τον Χριστό. Θα ήταν ανόητο να σκεφτούμε ότι ο Χριστός είναι ένας δυνάστης των ανδρών ή ότι ο Πατήρ είναι δυνάστης του Υιού. Έχουμε λοιπόν ένα οικοδόμημα στο οποίο δεν υπάρχει ούτε εξουσιαστής ούτε και θύτης. Για αυτό και στον Χριστιανικό γάμο ο οίκος που στεγάζει το ζευγάρι δεν γεμίζει με πολύτιμα αντικείμενα και ακριβές συσκευές αλλά πρώτα γεμίζει με τον ακριβότερο και πολυτιμότερο όλων, την κεφαλή Χριστό και την αγάπη που αυτός διδάσκει.
Αυτή η Χριστιανική αγάπη ως αίτιο θυσίας που είναι επιτυγχάνει την άμεση εν τη γενέσει λύση όλων των προστριβών και φιλονικιών αφού είναι γνωστό ότι η συνύπαρξη δυο ατόμων εμπεριέχει εκτός από τις στιγμές χαράς και κάποιες στιγμές διαφωνίας. Η Χριστιανική αγάπη δεν αρκείται σε φράσεις παύλα κολακείες ή ενέργειες που απλώς χαϊδεύουν τον εγωισμό του συντρόφου. Αυτά την δύσκολη στιγμή ως ψευδή εξαφανίζονται και την θέση τους παίρνει ο πόλεμος απέναντι στον σύντροφο, σύντροφο όμως στην πραγματικότητα αντίπαλο. Επιπλέον η Χριστιανική αγάπη δεν επιβάλλει το θέλημα ενός από τους συζύγους, του ανδρός επάνω στην γυναίκα ή της γυναίκας επάνω στον άνδρα. Ο άνδρας δεν αδιαφορεί για την επιθυμία της γυναίκας του ούτε αδιαφορεί για την ευχαρίστηση της ζητώντας τα εαυτού. Μάλιστα η Χριστιανική αγάπη όχι μόνο δεν αδιαφορεί για την σύζυγο αλλά φέρνει δεύτερη την επιθυμία του ανδρός. Έτσι εφόσον δεν υπάρχει κάποιος αφέντης, το αντίθετο μάλιστα, γίνεται φανερό ότι στα χωρία oμοίως αἱ γυναῖκες ὑποτασσόμεναι τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν Α Πε. 3,1, αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ὑποτάσσεσθε ὡς τῷ Κυρίῳ Εφ. 5,22, η υπακοή που πρέπει να έχει η γυναίκα δεν η γνωστή δουλική υποταγή αλλά είναι υποταγή ὡς τῷ Κυρίῳ. Όπως ο κάθε Χριστιανός υποτάσσεται στον άλλον κατά όμοιο τρόπο η γυναίκα υποτάσσεται στον άνδρα ὑποτασσόμενοι ἀλλήλοις ἐν φόβῳ Χριστοῦ. Εφ. 5,21 Να υποτάσσεστε ο ένας στον άλλον με σεβασμό Χριστού. Ο Χρυσόστομος παρατηρεί ότι ο σεβασμός είναι υποδεέστερος σε σύγκριση με την αγάπη που απαιτείται από τον άνδρα οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας ἑαυτῶν Εφ. 5,25 διότι η αγάπη απαιτεί πολύ περισσότερες θυσίες και κόπους από ότι ο σεβασμός.
Η γυναίκα στον Χριστιανισμό είναι παιδαγωγός παιδαγωγών και κατηχητής κατηχητών.
Πίσω από τους τρεις Ιεράρχες κρύβονται οι μητέρες τους οι οποίες δίδαξαν με λόγια και με τον βίο τους. Η Ανθούσα μητέρα του Χρυσοστόμου, η Εμμελεία μητέρα του Μεγάλου Βασιλείου και του Γρηγορίου Νύσσης, η Νόννα μητέρα του Γρηγορίου Θεολόγου.
Και προ του γάμου και μετά ο Χριστιανισμός τοποθετεί την γυναίκα στην θέση που πρέπει να είναι. Ένα ζήτημα προ του γάμου είναι αυτό της ομορφιάς. Ο Χριστιανισμός διδάσκει ότι δεν πρέπει να αναζητείται ως το κύριο προσόν σε μια γυναίκα διότι για πολλούς λόγους δεν είναι στέρεη βάση ενός γάμου. Άρα και εδώ όπως σε όλα που αναφέρθηκαν, ο Χριστιανισμός πραγματικά εξυψώνει την γυναίκα αντιθέτως με τις υποκριτικές εντολές της εποχής η οποία όχι απλά τώρα ανακάλυψε αυτά που έλεγε ο Χριστιανισμός πριν χιλιετίες, άλλα το ένα λέει και το εντελώς διαφορετικό κάνει, αρκεί μια ματιά τριγύρω. Ένα άλλο προ του γάμου γεγονός πολύ ταπεινωτικό για την γυναίκα είναι ο γνωστός θεσμός της προίκας η οποία αναζητείται σε όλες τις εποχές. Όχι μόνο παλαιότερα αλλά και σήμερα αναζητείται η καλή περιουσία. Η γυναίκα έπρεπε να έχει καλή προίκα ειδάλλως περιφρονούνταν και ήταν δύσκολο να παντρευτεί. Στον Χριστιανισμό η αναζήτηση συντρόφου με βάση την οικονομική κατάσταση είναι ενέργεια απορριπτέα, άρα και σε αυτό το θέμα ο Χριστιανισμός έχει την γυναίκα στην θέση που πρέπει. Είναι απορριπτέα ακόμη και ως δευτερεύουσα σκέψη. Μπορεί κάποιος να σκεφτεί θα αναζητήσω γυναίκα με προίκα αλλά θα ζήσω Χριστιανικά ή να πει θα βρω πλούσια αλλά θα είμαι καλός διαχειριστής χωρίς επίδειξη με τα χρήματα και τα λοιπά ίδιου σκεπτικού, όμως αυτό είναι απλώς προφάσεις εν αμαρτίαις. Είναι σαν ο Ιούδας να άκουσε για τον Χριστό ότι θα πάει στον Άδη και να είπε "θα τον προδώσω, μετά θα κρεμαστώ, και στον Άδη που θα κηρύττει θα πιστέψω".
Όμοια όποιος αναζητεί γυναίκα με βάση την προίκα βάζει τον Χριστό δεύτερο και λέει θα τον προδώσω και μετά θα πιστέψω. Εφόσον ο Θεός δεν όρισε να παντρευόμαστε ώστε να πλουτίζουμε αλλά να αγιάζουμε, με την αναζήτηση συντρόφου με βάση την προίκα ο γάμος που γεννιέται είναι ασθενής, έχει υποστεί μετάλλαξη. Υπάρχει πλήρης κακοήθεια στο σώμα διότι με το σκεπτικό αυτό ο γάμος μεταλλάσσεται από ένωση εν Χριστώ σε μια επιχείρηση που ιδρύεται ώστε να αποφέρει κέρδη. Ο Χριστός σε αυτήν την περίπτωση έρχεται δεύτερος, οπότε ο γάμος δεν είναι ένα μυστήριο αλλά ο αγιασμός που τελείται στην έναρξη των εργασιών της επιχείρησης για "καλές δουλειές". Κατ' επέκταση είναι συχνότατο το φαινόμενο η εταιρεία να διαλύεται, είτε όταν δεν είναι πια κερδοφόρα, είτε όταν έχει ήδη αποφέρει σημαντικό κέρδος στον έναν εταίρο, είτε όταν ο ένας εταίρος θέλει διευθυντική καρέκλα και δεν αρκείται πια στην χαμηλότερη θέση του στην εταιρεία και άλλες όμοιες αιτίες. Ο Χριστιανικός γάμος έχει κύριο σκοπό την τελείωση των συζύγων όχι τον πλουτισμό, εξ αυτού ο Χριστιανός βάζει πρώτα τον Χριστό όχι τα υλικά.
Από τον λόγο του ότι έρχεται πρώτα ο Χριστός έχουμε και το εξής, η αναζήτηση γυναίκας γίνεται με οδηγό τον Χριστό αλλά και την προσευχή και όχι με οδηγό προξενήτρες οι οποίες περιέφεραν μα και περιφέρουν ακόμη ορισμένες γυναίκες ως καλό εμπόρευμα ενώ σε δεύτερη μοίρα και κατώτερης ποιότητας είναι οι μη όμορφες, οι φτωχές, οι μη σπουδασμένες, οι ταπεινής καταγωγής και λοιπές. Ιδού άλλο ένα μεγάλο θέμα στο οποίο η Χριστιανική διδαχή δίδει στην γυναίκα την θέση που της αξίζει. Αντιθέτως ο συκοφάντης του Χριστιανισμού θα συμβουλέψει με ζήλο παιδί συγγενή ή γνωστό πως "θα καλοπαντρευτεί" απορρίπτοντας ορισμένες κατηγορίες ανθρώπων και λίγη ώρα μετά από τις συμβουλές θα επιτεθεί σφοδρά εναντίων του Χριστιανισμού.
Άλλο θέμα προ γάμου αλλά και μετά γάμου το οποίο ταπεινώνει την γυναίκα τα μέγιστα είναι η ελευθερία του άνδρα να έχει σχέσεις με πολλές γυναίκες και η ασυλία σε αυτό. Ακόμη και σήμερα ο άνδρας που έχει πολλές σχέσεις όχι μόνο χαίρει ασυλίας αλλά είναι στην άκρως αντίθετη θέση από την γυναίκα η οποία στην ίδια περίπτωση στιγματίζεται. Τυχόν δήλωση από μια γυναίκα έχω πάει με εκατοντάδες ή χιλιάδες θα επιφέρει ανεξάλειπτο στίγμα, αντιθέτως ήταν και είναι συχνή από άντρες. Ξανά εδώ ο πολέμιος τώρα θα επιτεθεί στον Χριστιανισμό ο οποίος καταδικάζει τον άνδρα με αυτήν την συμπεριφορά και νοοτροπία και λίγη ώρα αργότερα θα κομπάζει για τις πολλές κατακτήσεις αυτού ή του κανακάρη. Και μόνο η μονογαμία την οποία διδάσκει με αυστηρότητα ο Χριστιανισμός, θα ήταν αρκετή ώστε να δείξει την μέγιστη υπέρ των γυναικών θέση του και μάλιστα σε εποχές τις οποίες η γυναίκα ήταν σε εξαιρετικά μειονεκτική θέση και έπρεπε να ανέχεται από εγκλεισμό στο σπίτι έως και εταίρες στο ίδιο της το κρεβάτι. Η διδαχή του Χριστιανισμού να μην πηγαίνει ο άνδρας με πολλές γυναίκες είναι πράγμα που εξυψώνει πάρα πολύ την γυναίκα συγκρινόμενη όχι μόνο με την θέση της σε παλαιότερες εποχές αλλά συγκρινόμενη και με την σημερινή εποχή όπου επιτυχία και μαγκιά είναι ο άνδρας να έχει κατακτήσει μεταφορικό χαρέμι. Την εξυψώνει συγκριτικά και με σύγχρονες πίστεις θεών εθνών οι οποίες διδάσκουν την πολυγαμία, τον υποβιβασμό της γυναίκας, το κυριολεκτικό χαρέμι. Σύμφωνα με τα προηγούμενα κατανοούμε ότι όσο αφορά το θέμα των εξωσυζυγικών σχέσεων αυτές είναι απόλυτα απορριπτέες στον Χριστιανισμό. Η μοιχεία είναι μεγάλη αμαρτία διότι καταργεί ένα μέγα μυστήριο, τον γάμο, τὸ μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν Εφ. 5,32. Άρα το λεχθέν "καλό είναι στον άνθρωπο να μην αγγίζει γυναίκα" περὶ δὲ ὧν ἐγράψατέ μοι, καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι· Α Κορ. 7,1 είναι φανερό ότι ήταν η ερώτηση των Κορινθίων στην οποία ο Παύλος απαντάει. Βλέπουμε και το ότι η παρθενία δεν υποβιβάζει σε καμία περίπτωση τον γάμο αφού αυτός είναι μέγα μυστήριον.
Ο Χριστός είπε ότι η ζωή του μοναχού είναι χάρισμα, όμως και ο γάμος είναι χάρισμα, ἕκαστος ἴδιον χάρισμα ἔχει ἐκ Θεοῦ, ὃς μὲν οὕτως, ὃς δὲ οὕτως. Ο Χρυσόστομος μας λέει ότι ο Θεός έβαλε ανάμεσα σε άνδρα και γυναίκα την αμοιβαία έλξη, ουκ έστι τούτο ανθρώπινον αλλ' ο Θεός τους έρωτας τούτους εγκατέσπειρε. MPG 51,230.
Αν φέρουμε στον νου την όλη διδαχή θα διαπιστώσουμε ότι στον Χριστιανικό γάμο δεν υπάρχει εξουσιαστής και εξουσιαζόμενος, ούτε υπάρχει θύμα και θύτης όπως γίνεται με τις εντολές ανθρώπινων πίστεων, άνδρας και γυναίκα στον Χριστιανικό γάμο είναι μια σάρκα. Αυτό μας λέει και το χωρίο Α Κορ. 11,3 θέλω δὲ ὑμᾶς εἰδέναι ὅτι παντὸς ἀνδρὸς ἡ κεφαλὴ ὁ Χριστός ἐστι, κεφαλὴ δὲ γυναικὸς ὁ ἀνήρ, κεφαλὴ δὲ Χριστοῦ ὁ Θεός. Θέλω να ξέρετε ότι κάθε Χριστιανού άνδρα η κεφαλή είναι ο Χριστός, κεφαλή δε της γυναικός είναι ο σύζυγος. Κεφαλή δε του ένανθρωπήσαντος Χριστού είναι ο Θεός. Ίσως κάποιος σκεφτεί ότι ο άνδρας αναφέρεται ως κεφαλή της γυναίκας, όμως το κεφάλι στηρίζεται στο σώμα και δεν είναι δυνατόν να το αγνοήσει η κεφαλή όπως δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να προσέχει το κεφάλι του αλλά να αδιαφορεί για το σώμα, είτε αυτή η προσοχή είναι για αποφυγή κίνδυνου, είτε είναι για περιποίηση. Η απώλεια του σώματος θα σημαίνει αυτόματα και ταυτόχρονα απώλεια και της κεφαλής. Οπότε αν ο άνδρας περιφρονήσει την γυναίκα το πράγμα θα έμοιαζε σαν ένα κεφάλι να περιφρονούσε το σώμα στο οποίο στηρίζεται και να αδιαφορεί για τον κίνδυνο που διατρέχει ή να αδιαφορεί για την περιποίηση αυτού επάνω στο οποίο στηρίζεται. Επιπλέον βλέπουμε ότι ο άνδρας έχει κεφαλή τον Χριστό. Θα ήταν ανόητο να σκεφτούμε ότι ο Χριστός είναι ένας δυνάστης των ανδρών ή ότι ο Πατήρ είναι δυνάστης του Υιού. Έχουμε λοιπόν ένα οικοδόμημα στο οποίο δεν υπάρχει ούτε εξουσιαστής ούτε και θύτης. Για αυτό και στον Χριστιανικό γάμο ο οίκος που στεγάζει το ζευγάρι δεν γεμίζει με πολύτιμα αντικείμενα και ακριβές συσκευές αλλά πρώτα γεμίζει με τον ακριβότερο και πολυτιμότερο όλων, την κεφαλή Χριστό και την αγάπη που αυτός διδάσκει.
Αυτή η Χριστιανική αγάπη ως αίτιο θυσίας που είναι επιτυγχάνει την άμεση εν τη γενέσει λύση όλων των προστριβών και φιλονικιών αφού είναι γνωστό ότι η συνύπαρξη δυο ατόμων εμπεριέχει εκτός από τις στιγμές χαράς και κάποιες στιγμές διαφωνίας. Η Χριστιανική αγάπη δεν αρκείται σε φράσεις παύλα κολακείες ή ενέργειες που απλώς χαϊδεύουν τον εγωισμό του συντρόφου. Αυτά την δύσκολη στιγμή ως ψευδή εξαφανίζονται και την θέση τους παίρνει ο πόλεμος απέναντι στον σύντροφο, σύντροφο όμως στην πραγματικότητα αντίπαλο. Επιπλέον η Χριστιανική αγάπη δεν επιβάλλει το θέλημα ενός από τους συζύγους, του ανδρός επάνω στην γυναίκα ή της γυναίκας επάνω στον άνδρα. Ο άνδρας δεν αδιαφορεί για την επιθυμία της γυναίκας του ούτε αδιαφορεί για την ευχαρίστηση της ζητώντας τα εαυτού. Μάλιστα η Χριστιανική αγάπη όχι μόνο δεν αδιαφορεί για την σύζυγο αλλά φέρνει δεύτερη την επιθυμία του ανδρός. Έτσι εφόσον δεν υπάρχει κάποιος αφέντης, το αντίθετο μάλιστα, γίνεται φανερό ότι στα χωρία oμοίως αἱ γυναῖκες ὑποτασσόμεναι τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν Α Πε. 3,1, αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ὑποτάσσεσθε ὡς τῷ Κυρίῳ Εφ. 5,22, η υπακοή που πρέπει να έχει η γυναίκα δεν η γνωστή δουλική υποταγή αλλά είναι υποταγή ὡς τῷ Κυρίῳ. Όπως ο κάθε Χριστιανός υποτάσσεται στον άλλον κατά όμοιο τρόπο η γυναίκα υποτάσσεται στον άνδρα ὑποτασσόμενοι ἀλλήλοις ἐν φόβῳ Χριστοῦ. Εφ. 5,21 Να υποτάσσεστε ο ένας στον άλλον με σεβασμό Χριστού. Ο Χρυσόστομος παρατηρεί ότι ο σεβασμός είναι υποδεέστερος σε σύγκριση με την αγάπη που απαιτείται από τον άνδρα οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας ἑαυτῶν Εφ. 5,25 διότι η αγάπη απαιτεί πολύ περισσότερες θυσίες και κόπους από ότι ο σεβασμός.
.jpg)
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου