Διορατικός ιερέας

Διορατικός ιερέας

Διορατικός ιερέας και εξομολόγηση

Αγαπητοί, κάποια από τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος είναι το διορατικό και το προορατικό και δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο να αναζητείται αποκλειστικά ο χαρισματικός ιερέας για εξομολόγος μας.
Πρέπει όμως να ξέρουμε ότι δεν είναι καλός πνευματικός ο διορατικός και άλλος που δεν έχει προορατικό χάρισμα είναι δεύτερης κατηγορίας. Όχι μόνο αυτό αλλά υπάρχει περίπτωση αυτός που δεν έχει προορατικό χάρισμα να είναι ανώτερος σε Αγιότητα από αυτόν που έχει, ο μεγαλύτερος που γεννήθηκε από γυναίκα, όπως είπε ο Χριστός, είναι ο Ιωάννης Πρόδρομος, δεν έκανε ούτε ένα θαύμα. Η άφεση δεν είναι προνόμιο ορισμένων αλλά όλων των εξομολόγων, δεν έχει κανένα νόημα να ζητάμε αποκλειστικά τον διορατικό για εξομολόγο. Τι ζητάμε ώστε να μας αποκαλύψει ο προορατικός ιερέας; Τις αμαρτίες μας ώστε να τις εξομολογηθούμε; Μα αυτές τις ξέρουμε ήδη, εμείς πρέπει να του τις αναφέρουμε όχι αυτός. Να μας πει ο εξομολόγος τις αμαρτίες, άρα εμείς γίναμε σαν τον πονηρό που ομολογεί κάτω από την πίεση όταν τον καίνε οι Άγιοι; 
Ας εξετάσουμε μήπως και χωρίς να το καταλαβαίνουμε  με την έρευνα αυτή για διορατικούς εξομολόγους θεωρούμε ότι κανονικός για εξομολόγος είναι ο διορατικός και ο προορατικός, άρα όλοι οι άλλοι είναι υποδεέστεροι ή μη κατάλληλοι. Δεν προσβάλλουμε χωρίς να το θέλουμε τον Θεό αλλά και την Εκκλησία; Αν ο Θεός ήθελε να είναι οι εξομολόγοι προορατικοί και διορατικοί τότε θα ήταν όλοι έτσι και αν η Εκκλησία κάνει εξομολόγους μη διορατικούς λαθεύει. Άρα λοιπόν άλλος είναι ο λόγος που δίδεται το χάρισμα αυτό και όχι για την εξομολόγηση, οπότε ναι, να επισκεπτόμαστε τους χαρισματικούς, να λαμβάνουμε την ευχή τους, να ακούμε τις συμβουλές τους, να ζητούμε την προσευχή τους και γενικά να τους χρησιμοποιούμε, αλλά όπως πρέπει όχι όπως δεν πρέπει. Αλίμονο αν σκεφτούμε ότι ο Χριστός είναι ουσιαστικά αδιάφορος και δεν ευκαιρεί για εμάς αλλά όμως μιλάει με τον διορατικό και έτσι πρέπει να βρούμε έναν για να επικοινωνήσουμε με τον Θεό ή για να λυθεί κάποιο πρόβλημά μας ή για να θεραπευθούμε ή για να μας δώσει συμβουλές ο Θεός για αυτού. Αλίμονο αν καταφέρει να διαστρέψει ο Διάβολος την στοργή του Χριστού προς εμάς. Να μας κάνει να σκεφτούμε ότι είναι απασχολημένος για εμάς. Βεβαίως και ο Χριστός είναι απασχολημένος, όχι για εμάς αλλά με εμάς, ο κάθε ένας είναι μονάκριβος για αυτόν. Όλοι οι Χριστιανοί είναι πρωτότοκοι, δεν υπάρχουν παιδιά και αποπαίδια, ἐκκλησίᾳ πρωτοτόκων ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων, εκκλησία πρωτοτόκων που είναι εγγεγραμμένοι στους ουρανούς. Ο Θεός έχει δώσει τις συμβουλές του σε εμάς, λύνει τα προβλήματά, μας θεραπεύει και χωρίς διορατικούς ή θαυματουργούς αγίους.  Το ἀμετάθετον τῆς βουλῆς αὐτοῦ, αν είναι η βουλή του να πάμε στον ουρανό τότε δεν θα μας έκανε καλά ούτε ο πιο μεγάλος θαυματουργός άγιος. Όσο αφορά τον εξομολόγο πρέπει να διαλέγουμε καλό πνευματικό όμως το κριτήριο μας δεν πρέπει να είναι τα χαρίσματα. Βλέπουμε κάποιον άσημο παπά και δεν είναι λίγες οι φορές που δεν του δίνουμε σημασία αλλά όμως η άφεση δεν είναι θέμα διασημότητας ή γνώσεων αλλά ιεροσύνης. Δεν πρέπει να φερόμαστε προσωποληπτικά και μάλιστα αυτός που δεν δίδουμε σημασία μπορεί να είναι ο μεγαλύτερος άγιος. 
Αγαπητοί, αν ψάχνουμε διορατικό για την εξομολόγηση τότε να γνωρίζουμε ότι ο κατεξοχήν αρμόδιος διορατικός για αυτήν την υπόθεση είναι ο εαυτός μας, αυτόν έχει ορίσει ο Χριστός για διορατικό επί της εξομολογήσεως. Λέει η Γραφή "ας εξετάζει ο κάθε άνθρωπος τον εαυτό του", δοκιμαζέτω δὲ ἄνθρωπος ἑαυτόν, καὶ οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καὶ ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω· Α Κορ. 11,28 Ας εξετάζει κάθε άνθρωπος τον εαυτό του με πολλή προσοχή και έτσι προετοιμασμένος ας προσέρχεται στην Θεία Ευχαριστία. Η εξέταση αυτή δεν είναι απλά κάποιες σκέψεις πριν την προσέλευση στην Θεία Κοινωνία αλλά είναι αυτοέλεγχος για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην εξομολόγηση. Επί παραδείγματι αν έχουμε μαλώσει με κάποιον η εξέταση του εαυτού μας δεν θα είναι του είδους, "α, έχω μαλώσει με τον τάδε, κακώς, πάω τώρα να κοινωνήσω", αλλά αυτή η εξέταση υπαγορεύει ενέργεια, δηλαδή να συμφιλιωθούμε με τον αδελφό και να εξομολογηθούμε στον ιερέα.
Άρα εμάς έχει ορίσει διορατικούς επί της εξομολογήσεως ο Χριστός.
Η εξέταση της ψυχής δεν πρέπει να γίνεται από τον ιερέα αλλά από εμάς, η εξομολόγηση δεν είναι ανάκριση και απαγγελία κατηγοριών, εμείς πρέπει να δούμε στα βάθη της ψυχής μας και να ομολογήσουμε τα αμαρτήματά μας στον ιερέα έχοντας απόφαση να μην τα επαναλάβουμε και το έχει ορίσει έτσι ο Χριστός μεταξύ άλλων και για τον λόγο ώστε να προοδεύουμε διότι η εξωτερική πίεση δεν οδηγεί στην διόρθωση. Είναι απαραίτητη η εξέταση του εαυτού μας έχοντας ως οδηγό τις εντολές και απαραίτητη η ειλικρινής εξαγόρευση ώστε να μπορέσει ο άνθρωπος να εννοήσει την αμαρτωλότητα του, να γίνει ικανός να εννοεί τους Θείους λόγους, ικανός να προχωρεί στην πίστη, αυτά για να γίνουν απαιτείται ειλικρινής εξομολόγηση η οποία φωτίζει τον άνθρωπο και τον σώζει και ως γνωστόν το μεγαλύτερο ζήτημα του ανθρώπου είναι η σωτηρία του. Για αυτό ο Χριστός ήρθε στην Γη, ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός. Λουκ. 19,10 Ότι δίδαξε ο Χριστός, ότι είπαν οι απόστολοι, ότι είπαν οι πατέρες, κινείται γύρω από αυτό το θέμα, το πως θα σωθούμε. Η σωτηρία έρχεται με την άφεση αμαρτιών, μόνο όποιος έχει λάβει άφεση μπορεί να γίνει πολίτης παραδείσου, άρα λοιπόν πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί όσο τίποτε άλλο στον κόσμο με την εξομολόγηση η οποία μας δίδει την σωτηρία.
Είναι λογικό και επόμενο ότι ο Διάβολος και οι πεπτωκότες άγγελοι αυτό το θέμα θα έχουν ως κύρια απασχόληση και στόχο του πολέμου, την σωτηρία μας, άρα κατ' επέκταση θα έχουν στόχο την εξομολόγηση. Θα την έχουν ως μέγα στόχο επιδρομής, έτσι ο Διάβολος προσπαθεί λυσσαλέα να την πολεμήσει και δουλεύει ακατάπαυστα ώστε να μην φτάσει ο άνθρωπος στην εξομολόγηση.
Δεν περιμένει να πάμε έξω από το εξομολογητήριο ώστε να επιτεθεί ή να σπείρει σκέψεις να μην εξαγορεύσουμε κάποια αμαρτία αλλά από πολύ πριν στήνει τις παγίδες του και προσπαθεί να διαστρεβλώσει ώστε να οδηγήσει τον άνθρωπο είτε σε μη εξομολόγηση, είτε σε εξομολόγηση μη θεάρεστη. Μια από τις παγίδες του είναι να υποβάλει θεωρίες ότι έχουμε την δυνατότητα να εξομολογούμαστε στην εικόνα ή στον αέρα και ο Θεός μας ακούει. Αυτό είναι μεγάλο λάθος, η εξομολόγηση γίνεται αποκλειστικά ενώπιον του ιερέα ο οποίος έχει λάβει εξουσία του δεσμείν και λύειν. Ουδέποτε να πειστούμε ή να σκεφτούμε ότι λαμβάνουμε άφεση από την εικόνα, από τον σταυρό, από τον αέρα, πρέπει απαραιτήτως να προσέλθουμε στον ιερέα έχοντας ταυτόχρονα την απόφαση για ειλικρινή εξομολόγηση και θέληση για απαλλαγή από την αμαρτία. Αυτό μόνο ζητάει ο Θεός από εμάς. Η νίκη σε έναν πόλεμο με ενάντιους ισχυρές δυνάμεις έρχεται μετά από σκληρές μάχες, όμως η κήρυξη του πολέμου είναι κάτι το οποίο παίρνει ελάχιστο χρόνο. 
Το ίδιο γίνεται με Χριστιανό, ο αγώνας για την κατάκτηση των αρετών και την τελείωση είναι μακρύς και επίπονος, όμως η κήρυξη πολέμου κατά της αμαρτίας, δηλαδή η σωτήρια μετάνοια, έρχεται σε μια στιγμή. Αυτό εννοεί ο Μέγας Αντώνιος όταν λέει ότι ο από την ανατολή έως την δύση ο άνθρωπος μπορεί να φτάσει στην αγιότητα. 
Όταν υπάρχει πραγματική απόφαση για επιστροφή, όταν υπάρχει αληθινός πόθος και ειλικρινής διάθεση, έρχεται ο στρατηγός Χριστός και αμέσως ελεεί, αμέσως αναλαμβάνει επικεφαλής του στρατεύματος, δηλαδή του εαυτού μας, καταστρώνει τα σχέδια των μαχών, δηλαδή τον τρόπο της σωτηρίας του κάθε ενός, και ο Θεός δεν χάνει ποτέ, είναι πάντοτε νικητής. Το πιο απαραίτητο για μια σωστή εξομολόγηση είναι η ειλικρίνεια και η θέληση και απόφαση για απαλλαγή από την αμαρτία.  
Η απόφαση αποξένωσης από την αμαρτία και η μη επανάληψη της πρέπει να είναι με ένταση και ζήλο όμοια της θέλησης μας ώστε να αποφύγουμε κάτι θανάσιμο. Όπως θα κάναμε τα πάντα ώστε να μην μπούμε μέσα σε ένα ναρκοπέδιο, όπως θα κάναμε τα πάντα ώστε να σωθούμε από ένα δηλητήριο, το ίδιο πρέπει να γίνει για την αμαρτία η οποία είναι θανάσιμο πεδίο και θανατηφόρο δηλητήριο που σκοτώνει την ψυχή. 
Όπως παρατηρήσαμε ο απόστολος λέει να εξετάζουμε τον εαυτό μας, όμως πολλές φορές σκεφτόμαστε ότι εμείς καλά είμαστε γιατί δεν έχουμε σκοτώσει ή δεν έχουμε κάνει κάποια ληστεία, δηλαδή δεν έχουμε κάνει κάποια, όπως νομίζουμε, μεγάλη αμαρτία. Όμως δεν πρέπει να θεωρούμε εαυτούς λίγο αμαρτωλούς, δηλαδή να θεωρούμε ότι έχουμε μικρές αμαρτίες και ότι είμαστε καλά πνευματικά επειδή δεν κάναμε ληστείες και φόνους. Ο Χριστός έθεσε τον πήχη στο τέλειο, τέλειοι γίνεσθαι, εμείς τον θέτουμε στο χώμα, δεν έχω σκοτώσει καλά είμαι. Αυτός που θεωρεί έτσι τα πράγματα αφενός δεν έχει συναίσθηση της αμαρτωλότητας του, αφετέρου είναι παραπάνω από σίγουρο ότι θα πέσει σε μεγαλύτερες αμαρτίες. Αν κάποιος που εύκολα νευριάζει δει έναν που πορνεύει οπωσδήποτε θα τον καταδικάσει. Και όμως. Είναι χειρότερος όχι μόνο επειδή καταδικάζει τον αδελφό αλλά επιπλέον γιατί η οργή είναι χειρότερη από την πορνεία. Ο πόρνος στον εαυτό του και σε έναν άλλον κάνει κακό ενώ ο θυμώδης μπορεί να είναι αίτιος αναταραχής και συγκρούσεων φόνων και πολλών άλλων κακών αίτιος. Αν κάποιος φιλάργυρος δει έναν φονιά θα πει ότι ο ίδιος είναι απείρως καλύτερος χωρίς ούτε καν να το σκεφτεί, και όμως, ο ιερός Χρυσόστομος μας διδάσκει ότι ο κλέφτης ο άρπαγας ο πλεονέκτης λογίζεται όμοιος με τον φονιά στα μάτια του Θεού. "Εάν κάποιος δεν παύσει τις αρπαγές δεν κάνει ελεημοσύνη ακόμη και αν καταβάλει αμέτρητα κλεμμένα χρήματα στα χέρια αυτών που έχουν ανάγκη. Αρπάζοντας αυτά που δεν είναι δικά του και πλεονεκτώντας λογίζεται στα μάτια του Θεού όμοιος με τον φονιά" μας λέγει ο τόσο φωτισμένος Ιωάννης, ο μεγαλύτερος ερμηνευτής των Γραφών.
Ποτέ μα ποτέ δεν πρέπει να θεωρούμε τον συνάνθρωπο ούτε ως μεγάλο αμαρτωλό, ούτε ως μεγαλύτερο αμαρτωλό από εμάς, διότι εάν κανείς νομίζει ότι είναι κάποιος ενώ στην πραγματικότητα εξ αιτίας του εγωισμού του δεν είναι τίποτε, αυτός εξαπατά και πλανά τον εαυτό του, εἰ γὰρ δοκεῖ τις εἶναί τι μηδὲν ὤν, ἑαυτὸν φρεναπατᾷ, γιατί κατά την Δευτέρα Παρουσία ο καθένας θα βαστάζει το φορτίο των δικών του αμαρτιών, ἕκαστος γὰρ τὸ ἴδιον φορτίον βαστάσει.
Η αμαρτία είναι ορατή όμως η μετάνοια είναι αόρατη, κανέναν να μην καταδικάζουμε ή να τον έχουμε ως κριτήριο αμαρτωλότητας παύλα αυτοδικαίωση για εμάς, σε ένα λεπτό μπορεί να φτάσει στην αγιότητα αυτός που έχουμε κατά νου, δηλαδή να παρουσιάσει την ειλικρινή μετάνοια, ενώ εμείς ακόμη να είμαστε μακριά από αυτήν και άρα στην απώλεια. Ο απόστολος λέει δοκιμαζέτω δὲ ἄνθρωπος ἑαυτόν, ας εξετάζει τον εαυτό του, δοκιμαζέτω εαυτόν όχι δοκιμαζέτω διπλανόν.
Ο τελώνης Ζακχαίος, δεν σκέφτηκε τίποτα, ούτε πλούτη, ούτε θέση, σε μια στιγμή έγινε ανώτερος από τον πλούσιο νέο που "είχε φυλάξει όλες τις εντολές". Ο πλούσιος νέος παρόλο που διατεινόταν ότι φύλαξε τις εντολές "από μικρός" και πριν πέντε λεπτά σε σύγκριση με τον έτοιμο για τα τρίσβαθα της κόλασης τελώνη φαινόταν στο ανθρώπινο μάτι μέγας άγιος, έφυγε περίλυπος διότι δεν είχε πραγματική διάθεση διορθώσεως από το πάθος της φιλαργυρίας και εξ αιτίας ενός πάθους έπεσε σε μεγαλύτερο λάθος, αρνήθηκε την μεγαλύτερη πρόταση που μπορεί ποτέ να προταθεί σε άνθρωπο, δηλαδή να ακολουθήσει τον Χριστό. Αν ο νέος είχε για κριτήριο τον "κοίτα αυτόν καλά είμαι εγώ" Ζακχαίο, τότε η πράξη έδειξε ότι έκανε πάρα μα πάρα πολύ μεγάλο λάθος. Εξάλλου όταν εξετάζουμε τον εαυτό μας πρέπει να γνωρίζουμε ότι όλες οι αμαρτίες είναι εναντίων του Θεού, πρέπει πάντοτε να σκεφτόμαστε ότι δεν υπάρχει μικρή και μεγάλη αμαρτία, με όλες τις αμαρτίες απομακρύνουμε τον Θεό και τον ατιμάζουμε, ὃς ἐν νόμῳ καυχᾶσαι, διὰ τῆς παραβάσεως τοῦ νόμου τὸν Θεὸν ἀτιμάζεις; τὸ γὰρ ὄνομα τοῦ Θεοῦ δι᾿ ὑμᾶς βλασφημεῖται ἐν τοῖς ἔθνεσι, καθὼς γέγραπται. Ρωμ. 2,23-24 εσύ που καυχιέσαι για την γνώση του νόμου με την παράβαση προσβάλλεις και ατιμάζεις τον Θεό. Διότι πράγματι, εξ αιτίας των δικών σας αναίσχυντων παραβάσεων βρίζεται και βλασφημείται το όνομα του Θεού μεταξύ των ειδωλολατρών, όπως έχει γραφτεί από τον προφήτη Ησαΐα.
Άρα λοιπόν δεν είμαστε εντάξει επειδή δεν σκοτώσαμε, όχι μόνο δεν είμαστε εντάξει αλλά και εμείς σαν άλλος πλούσιος νέος αρνιόμαστε την ωραιότερη πρόταση που μπορεί να μας γίνει ποτέ, αυτήν που λέει "ακολούθησε" με. Αυτή η πρόταση γίνεται σε κάθε έναν, όπως ο νέος άκουσε δεῦρο ἀκολούθει μοι έτσι και εσύ ακούς, ἀκολουθείτω μοι. Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι.
Όχι μόνο να μην θεωρούμε κάποιον μεγαλύτερο αμαρτωλό από εμάς αλλά ουδέποτε, σε καμία περίπτωση, δεν πρέπει να νομίζουμε κάποιον ως αποτυχημένο στην ζωή.
Ορατά είναι μόνο τα φτηνά αλλά τα ανεκτίμητα είναι αόρατα. 
Επιτυχία στην ζωή δεν είναι η θέση τα μετρητά και τα ακίνητα αλλά να γίνεις φίλος Θεού, επιτυχία του ανθρώπου είναι η εισαγωγή στον Παράδεισο. Μπορεί να δούμε κάποιον και να τον θεωρήσουμε αποτυχημένο επειδή είναι φτωχός, επειδή δεν έχει μεγάλο σπίτι, επειδή δεν έχει θέση, όμως αυτός ίσως να είναι ο πιο πετυχημένος που έχουμε συναντήσει διότι είναι άγιος και εμείς οι πλούσιοι νέοι. Ίσως για τους εαυτούς μας να σκεφτόμαστε ότι αποτύχαμε επειδή δεν έχουμε ακίνητα και χρήματα ή επειδή τα απωλέσαμε. Όμως κανείς ας μην στενοχωριέται αν έχασε πλούτη ή αν δεν κατάφερε να αποκτήσει υλικά, πλούτος είναι ο Θεός και μάλιστα ο απόλυτος πλούτος και αυτός ο πλούτος έρχεται πολύ εύκολα αρκεί να το θέλουμε. Κανείς ας μην απελπίζεται. Αδελφέ, αποτυχημένος είναι όποιος πέθανε και πήγε στην κόλαση. Ζεις, μετανόησε ειλικρινά και με αυτό κέρδισε κάτι απείρως ανώτερο από όλα τα πλούτη του κόσμου, μην σε παρασύρει ο πονηρός ώστε να τα χάσεις τα πάντα για πάντα.
Όπως μας δίδαξε ο Ζακχαίος πρέπει να εξομολογούμαστε χωρίς να έχουμε κριτήριο άλλον και να εξαγορεύουμε όλες τις αμαρτίες μας. Αυτός που δεν εξομολογείται όλες τις αμαρτίες, είτε διότι ντρέπεται, είτε διότι δεν έχει εξετάσει καθόλου τον εαυτό του, δεν έχει θεωρήσει όπως πρέπει τα πράγματα και έχει υπερηφάνεια και εγωισμό. Ο άνθρωπος πρέπει να εξετάζει πολύ ενδελεχώς τον εαυτό του, πολλώ δε μάλλον δεν πρέπει να προσέρχεται στον πνευματικό για να λάβει φωτοστέφανο διότι αυτός δεν έχει ληστέψει, για να αυτοδικαιωθεί λέγοντας δικαιολογίες για ότι έκανε, να προσέρχεται επειδή πρέπει πρώτα να εξομολογηθεί και μετά να κοινωνήσει, δηλαδή από συνήθεια και για τον τύπο. Όποιος ντρέπεται δεν έχει σωστή θεώρηση των πραγμάτων διότι όπως λένε οι Πατέρες η στιγμή της ντροπής είναι όταν γίνεται η αμαρτία. Πρέπει να ξέρουμε ότι η αμαρτία είναι λύπη και δειλία ενώ η εξομολόγηση είναι η χαρά και ηρωισμός και ότι καμία αμαρτία δεν είναι ασυγχώρητη, όσο μεγάλη και αν μας φαίνεται.
Διαβάζουμε στους Ψαλμούς, τῷ δὲ ἁμαρτωλῷ εἶπεν ὁ Θεός· ἱνατί σὺ ἐκδιηγῇ τὰ δικαιώματά μου καὶ ἀναλαμβάνεις τὴν διαθήκην μου διὰ στόματός σου; σὺ δὲ ἐμίσησας παιδείαν καὶ ἐξέβαλες τοὺς λόγους μου εἰς τὰ ὀπίσω εἰ ἐθεώρεις κλέπτην, συνέτρεχες αὐτῷ, καὶ μετὰ μοιχοῦ τὴν μερίδα σου ἐτίθεις τὸ στόμα σου ἐπλεόνασε κακίαν, καὶ ἡ γλῶσσά σου περιέπλεκε δολιότητας· καθήμενος κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ σου κατελάλεις καὶ κατὰ τοῦ υἱοῦ τῆς μητρός σου ἐτίθεις σκάνδαλον. Ταῦτα ἐποίησας, καὶ ἐσίγησα· ὑπέλαβες ἀνομίαν, ὅτι ἔσομαί σοι ὅμοιος· ἐλέγξω σε καὶ παραστήσω κατὰ πρόσωπόν σου τὰς ἁμαρτίας σου. Ψαλ. 49,16-21.
Είπε στον αμαρτωλό ο Θεός, γιατί υποδεικνύεις χωρίς να πράττεις; μίσησες την παιδαγωγία μου, τα λόγια μου περιφρόνησες, με τον κλέφτη ήσουν συνεργός, μοίχευσες, στο στόμα σου είναι η κακία και στην γλώσσα σου ο δόλος, κατηγορούσες τον αδελφό σου και του έστηνες παγίδες. Όλα αυτά έκανες και εγώ έδειξα μακροθυμία και σιώπησα, νόμισες παράλογα ότι θα είμαι όμοιος με εσένα. Θα έλθει όμως η στιγμή που θα σε ελέγξω και θα φανερώσω μπροστά σου και μπροστά σε όλους τους άλλους τις αμαρτίες σου.
Αυτό που λέει ο Κύριος είναι για όλους, λέει στον αμαρτωλό όχι στον τάδε ονομαστικά, δηλαδή απευθύνεται γενικώς προς τον αμετανόητο αμαρτωλό. Οι αμαρτίες αγαπητοί απαραίτητα θα φανερωθούν, είτε από εμάς που θα τις καταδικάσουμε είτε από τον Θεό και θα μας καταδικάσουν. Μπορεί ο Θεός από ευσπλαχνία να αργεί και να νομίζουμε ότι είναι αδιάφορος ή και ανύπαρκτος αλλά θα έρθει η ώρα που όλα θα φανερωθούν, δηλαδή θα κατακριθούμε.
Αγαπητοί τις αμαρτίες μας τις αποκρύπτουμε προσωρινά και από έναν, ότι άσχημο πράξαμε το γνωρίζει ο Θεός, αλλά γνωρίζουν και οι άγγελοι την κατάστασή μας, γνωρίζουν και οι άγιοι, δηλαδή όσοι είναι στον ουρανό, ανάμεσα στους οποίους είναι και αγαπημένα μας πρόσωπα και συγγενείς μας, ο κάθε ένας που είναι στον ουρανό μηδενός εξαιρουμένου δέχεται πληροφορίες εξ Αγίου Πνεύματος ενώ το μόνο του μέλημα είναι πως να σωθούν οι αδελφοί. Θυμόμαστε τις διηγήσεις αυτοπτών όπου οι φωτισμένοι γέροντες που έλαμψαν στις ημέρες μας γνώριζαν το ποιόν αυτών που τους επισκέπτονταν και τους έλεγαν ότι χρειάζονται στο τάδε διόρθωση ότι στο δείνα χρειάζεται διαφορετική αντιμετώπιση ώστε να προοδεύσουν και λοιπά. Όλοι όσοι είναι στον ουρανό δέχονται πληροφορίες από το Άγιο Πνεύμα, δεν είναι όπως εδώ στην γη όπου μερικοί είναι διορατικοί. Την πλειοψηφία των αμαρτιών μας γνωρίζουν και οι δαίμονες οι οποίοι συνεχώς μας κατηγορούν όπως έκαναν με τον Ιώβ.
Αν λοιπόν σκεφτούμε ότι όλο το ουράνιο στερέωμα γνωρίζει την πνευματική μας κατάσταση, τότε ιδού άλλος ένας λόγος να μην ντραπούμε αφού πως γίνεται να υπάρξει ντροπή εφόσον είναι γνωστή η κατάστασή μας; Όχι μόνο να μην ντρεπόμαστε όταν εξομολογούμαστε αλλά να έχουμε μέγα ζήλο για εξομολόγηση και απόφαση απαλλαγής από την αμαρτία διότι χαροποιούμε όλο το ουράνιο στερέωμα, χαρὰ ἔσται ἐν τῷ οὐρανῷ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι όπως μας λέει ή Γραφή, μαζί και τα αγαπημένα μας πρόσωπα που είναι στον ουρανό χαροποιούμε, αντιθέτως η ψυχή τους γίνεται περίλυπη όταν παραμένουμε ανεξομολόγητοι και χωρίς συμμετοχή στα Μυστήρια. Χαρά γίνεται στον ουρανό όταν ένας αμαρτωλός μετανοεί, δεν λέει ο Ηλίας ο Πρόδρομος ο γέροντας Πορφύριος και ο γέροντας Παΐσιος χαίρονται αλλά λέει χαρά στον ουρανό. Ούτε λέει όταν έρθει στον Παράδεισο χαίρονται αλλά όταν μετανοεί. Τους πληροφορεί το Άγιο Πνεύμα για αυτό γνωρίζουν ότι πραγματικά μετανόησε, διότι μπορεί έναν να βλέπουμε σήμερα και να φαίνεται ότι έχει μετανοήσει αλλά σε ένα χρόνο να είναι ξανά στην αμαρτία και χειρότερος, όμως επειδή πληροφορούνται από το Άγιο Πνεύμα γνωρίζουν πέραν πάσης αμφιβολίας και χαίρονται ειδάλλως από εξωτερική παρατήρηση δεν θα ήταν σίγουρο, θα χαίρονται όταν πήγαινε στον Παράδεισο.
Οπότε όταν πριν είδαμε ότι ο Κύριος θα φανερώσει σε όλους τις αμαρτίες μας εννοεί ότι θα αποστρέψει το πρόσωπό του από εμάς οριστικά, όχι ότι αυτές είναι κρυφές και τότε θα βγουν στην φόρα, άρα και μόνο από αυτήν την αργοπορία, δηλαδή την αναβολής της καταδίκης μας, αλλά και την εντός εισαγωγικών απειλή η οποία είναι ευσπλαχνία, βλέπουμε την αγάπη του και ότι προσπαθεί με κάθε τρόπο να μας φέρει σε μετάνοια, οι απειλές του Θεού είναι αποκλειστικά για ψυχωφελές αποτέλεσμα.
Είναι χιλιάδες φορές ειπωμένο ότι δεν πρέπει να απελπιζόμαστε από καμία άσχημη κατάσταση που έχουμε έρθει εξ αιτίας της αμαρτίας. Να λέμε είμαι μεγάλος αμαρτωλός και δεν γίνεται τίποτα για εμένα. Αν υπήρχε κάποια ασυγχώρητη ή αν ήταν αδύνατον να απαλλαγούμε από αμαρτία ή πάθος ο Χριστός θα έλεγε ότι ορισμένους δεν θα τους δεχτώ, αντιθέτως λέει ότι θα δεχτεί οποιονδήποτε πάει προς αυτόν και θα τον θεραπεύσει, τὸν ἐρχόμενον πρός με οὐ μὴ ἐκβάλω ἔξω·. Ιω. 6,37 εκείνον που έρχεται σε εμένα, ποτέ δεν θα τον βγάλω έξω. Αυτός που πραγματικά εννοεί την αμαρτωλή του κατάσταση, κατανοεί την απομάκρυνσή του από τον Θεό δια της αμαρτίας του, έχει ειλικρινή μετάνοια και εξομολόγηση είναι ανώτερος από κάποιον που προφήτευσε, ανώτερος από κάποιον που έκανε θαύμα, ανώτερος από κάποιον που εκδίωξε δαιμόνιο. Βλέπουμε να λέει ο Χριστός πολλοὶ ἐροῦσί μοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ· Κύριε Κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι προεφητεύσαμεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν; καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν. Ματθ. 7,22-23. Κατά την μεγάλη ημέρα της κρίσεως πολλοί θα μου πουν, Κύριε, Κύριε, στο όνομά σου δεν προφητεύσαμε και με την δύναμη του ονόματός σου δεν διώξαμε δαιμόνια; Χάρη στο όνομά σου που επικαλεστήκαμε δεν κάναμε θαύματα πολλά και μεγάλα; Και τότε εγώ θα πω ότι ποτέ δεν σας αναγνώρισα ως δικούς μου, φύγετε από εμπρός μου σεις που εργάζεστε την ανομία. Αυτοί ενώ τους δόθηκε χάρισμα δεν το χρησιμοποίησαν σωστά, δεν είχαν μετάνοια, αυτό τους έλειπε.
Τα δάκρυα της μετανοίας ενώπιον του πνευματικού μοιάζουν με το νερό του βαπτίσματος, καθαρίζουν από κάθε αμαρτία, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι ο ειλικρινώς μετανοημένος βγαίνει από το εξομολογητήριο νέο δημιούργημα. Εξομολόγηση αφανισμός πασών των αμαρτιών, είτε αυτές πραγματοποιήθηκαν εν έργω είτε εν διανοία.
Η φιλανθρωπία του Θεού είναι άπειρη όμως ελεεί όσους θέλουν. Οπότε η άφεση των αμαρτιών έχει προϋποθέσεις εκ μέρους μας, την ειλικρινή μετάνοια, αλλά είναι απροϋπόθετη από την μεριά του Θεού, πρέπει να έχουμε κατά νου ότι ο Θεός ποτέ δεν παρέχει άφεση υπό όρους. Το μυστήριο της εξομολογήσεως είναι πλήρως θεραπευτικό, η κάκωση θεραπεύεται ολοκληρωτικά χωρίς σημάδι να παραμένει.
Ο Χριστός είναι πατέρας, ως τέτοιος δεν έχει το παραμικρό ίχνος εγωισμού, δεν ζητάει επανόρθωση ώστε να ικανοποιηθεί. Η επανόρθωση που ζητεί ο Χριστός είναι του αμαρτωλού όχι η δική του.  
Καμία εξομολογημένη αμαρτία δεν έχει μόνιμη επίπτωση στον Χριστιανό, μετά την προσέλευση του ασώτου στον πατέρα κανένα παράπτωμα δεν παραμένει επάνω στον άνθρωπο και αυτός το φέρει σαν στίγμα, "ήταν να μην το κάνεις, σε σημάδεψε", κανείς με ουλή δεν βγαίνει από το ιατρείο Χριστού. 
Χριστιανός με ανοιχτό και θανάσιμο τραύμα είναι αυτός που δεν προσέρχεται στο μυστήριο, ο ανεξομολόγητος. Χριστιανός πλήρως υγιής χωρίς ίχνος ουλής είναι όποιος έχει πραγματική μετάνοια και ειλικρινή εξομολόγηση. Εκείνος είναι που υποτάσσεται και κάνει υπακοή στην Εκκλησία, όπου αμαρτία εκεί και παιδαγωγία όπου άφεση εκεί και δωρεές.  
Η μετάνοια και η εξομολόγηση μεταποιεί τον άνθρωπο, ο ειλικρινώς μετανοημένος και εξομολογημένος έγινε ικανός να δέχεται τον Κύριο και όλες τις Θεϊκές δωρεές, ικανός να δέχεται τον λόγο που ομιλεί για τον Χριστό έως ικανός να λαμβάνει τον Χριστό στην Θεία Ευχαριστία. 
Με την ειλικρινή εξομολόγηση και απόφαση αλλαγής ο άνθρωπος γίνεται λευκός σαν χιόνι, λαμβάνει άμεσα την στολή, λαμβάνει άμεσα το δαχτυλίδι, από αμαρτωλός γίνεται δίκαιος, από τυφλός βλέπει, από ημιθανής γίνεται εύρωστος. Το φάρμακο είναι όχι μόνο πλήρως ιαματικό αλλά και ισχυροποιό, καθαρίζει την ψυχή, φωτίζει τον νου.
Ανεκτίμητες οι δωρεές του μυστηρίου της εξομολογήσεως, ο Κύριος μας αναμένει και αμέσως θεραπεύει χωρίς καμία αργοπορία, οπότε αν μια αμαρτία την έχουμε εξομολογηθεί στον ιερέα δεν θα πρέπει να επαναλάβουμε την εξαγόρευση της, είναι ήδη συγχωρημένη. 
Αν την λέμε ξανά ηθελημένα, όχι επί παραδείγματι για τον λόγο επειδή ίσως ο νέος μας πνευματικός ρώτησε το ιστορικό μας ή ξεχάσαμε αν την έχουμε εξαγορεύεσει, τότε δεν δείχνουμε την πρέπουσα πίστη στο μυστήριο της εξομολογήσεως. Όσο μεγάλη και αν είναι η αμαρτία μας δεν χρειάζεται να την εξαγορεύσουμε παραπάνω από μια φορά ώστε να συγχωρηθεί. Ο ιατρός των ψυχών Χριστός θεραπεύει ακαριαία διότι είναι αγάπη, δεν απαιτεί πολλά ή λίγα παρακάλια ώστε να επιτευχθεί η άφεση όπως γίνεται με έναν άνθρωπο όπου όταν έχουμε πράξει εναντίων του κάτι το σημαντικά άσχημο χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια να τον εξευμενίσουμε από όταν είναι κάτι το μικρό.
Οπότε να εξομολογούμαστε όλα μας τα αμαρτήματα χωρίς να έχουμε καμία αμφιβολία για την άφεση, αν κάποιο αμάρτημα ντρεπόμαστε να το εξομολογηθούμε να γνωρίζουμε ότι η στιγμή της ντροπής είναι η στιγμή της αμαρτίας και όχι η στιγμή της εξομολόγησης, η εξαγόρευση είναι στιγμή χαράς, πρέπει το συντομότερο δυνατό να εξομολογηθούμε αναφέροντας ότι δεν έχουμε αναφέρει προηγουμένως με απόφαση να μην επαναληφθεί η αμαρτία. Όσες αμαρτίες εξαγορεύσαμε συγχωρούνται χωρίς άλλο, αν κάποια αμαρτία την θυμόμαστε και δεν την λέμε από ντροπή ή άλλους λόγους αυτή αφενός παραμένει ασυγχώρητη ενώ αφετέρου με την ντροπή μας δείχνουμε ότι δεν έχουμε εννοήσει τα πράγματα στην σωστή τους διάσταση.
Δεν έχουμε εννοήσει ούτε το τι είναι ο Θεός, ούτε το τι είμαστε εμείς, ούτε το συμφέρον μας. Αν κάποιος μας έλεγε ότι θα έσωζε έναν αδελφό από μια θανατηφόρα ασθένεια αρκεί εμείς να φωνάζαμε κάτι ψευδές, ότι είμαστε οι μεγαλύτεροι κλέφτες, ότι είμαστε οι μεγαλύτεροι ψεύτες, εμείς αμέσως θα παραδεχόμαστε προκειμένου να σωθεί.
Στην εξομολόγηση σώζουμε εαυτούς όχι από τον προσωρινό θάνατο, ενίοτε γίνεται και αυτό διότι η τήρηση των εντολών φέρνει μακροζωΐα, αλλά σώζουμε τον εαυτό μας από τον αιώνιο θάνατο, επιπλέον και άλλους σώζουμε και από ασθένειες αλλά και από τον αιώνιο θάνατο. Η αμαρτία επιφέρει λιγόστευση της επί γης ζωής, επιφέρει αιώνιο θάνατο, ο μετανοημένος προχωράει πνευματικά μπορεί και γίνεται μονή Θεού, μπορεί και γίνεται ένας μικρός σωτήρας ψυχής και σώματος αδελφών. Με την ειλικρινή εξομολόγηση γίνεται ικανός να εννοεί τους Θείους λόγους, να κηρύττει, να απεμπολεί την αμαρτία, να προχωράει στην αρετή, να κάνει θαύματα, να γίνει κατοικητηρίο Θεού, να σώζει ψυχές.
Για όλα αυτά τα μέγιστα κέρδη το μόνο που μας ζητείται είναι να πούμε όχι ένα ψέμα αλλά την αλήθεια, ότι αμαρτήσαμε. Ο Θεός ποθεί πάρα πολύ να μας δώσει τις ουράνιες δωρεές και τα χαρίσματα, αλλά με την αδράνεια μας στην προσέλευση στο μυστήριο ή με την μη σωστή εξομολόγηση χάνουμε πάρα πολλά ουράνια δώρα και βλάπτουμε όχι μόνο τον εαυτό μας αλλά και τους συνανθρώπους μας που θα ωφελούσαμε. Αν ντροπή θα ήταν να απαντούσαμε λόγω εγωισμού "δεν είμαι κλέφτης, δεν το λέω αυτό και ας πεθάνει", πόσο περισσότερο ντροπή είναι να μην παραδεχθούμε την πραγματικότητα ώστε να σωθεί ο εαυτός μας και ο αδελφός; Η μη προσέλευση στο μυστήριο, η μη ειλικρινής απόφαση απαλλαγής, η μη εξαγόρευση όλων των αμαρτημάτων, είναι ξεκάθαρα αντιχριστιανική διαγωγή και βλάπτει εαυτόν και αλλήλους αφού έτσι ο άνθρωπος λέει στον Θεό δεν σε θέλω. Ο αμαρτωλός με την αμετανοησία του και τις πράξεις του λέει στον Θεό φύγε, του φωνάζει, ἀπόστα ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὁδούς σου εἰδέναι οὐ βούλομαι· Ιωβ. 21,14. Φύγε μακριά από εμένα, δεν θέλω να γνωρίσω τα θελήματά σου και τις εντολές σου. Όταν λέμε στον Θεό φύγε τότε αυτό είναι άξιο μεγάλου θρήνου διότι χάνουμε όλες τις δωρεές μαζί και την μέγιστη αυτών αιώνια ζωή.
Απαραιτήτως να προσερχόμαστε σωστά στο μυστήριο που είναι πέραν λόγων ευεργετικό και να μην το βλέπουμε σαν κάτι το ασήμαντο οπότε να εξομολογούμαστε Χριστούγεννα Πάσχα Δεκαπεντάγουστο ή άλλες εορτές "για να κοινωνήσουμε" ή να πηγαίνουμε στον ιερέα "να μας διαβάσει την ευχή". Αυτό το τελευταίο είναι φορές που θέλουμε να γίνει χωρίς να έχουμε εξομολογηθεί πρώτα ή ίσως χωρίς να έχουμε εξομολογηθεί και ποτέ. Έτσι δείχνουμε ξεκάθαρα όχι μόνο ότι προσερχόμαστε από συνήθεια ή "για το καλό" όχι μόνο ότι δεν έχουμε εννοήσει τις μεγάλες δωρεές αλλά και ότι δεν υπάρχει όρεξη πνευματικής προόδου και απαλλαγής από την αμαρτία. Εξομολογηθήκαμε πριν έξι μήνες ένα χρόνο ή και ποτέ, οπότε πάμε στον Χριστό "για το καλό" ενώ την ζωή μας δεν βαραίνει καμία αμαρτία και θέλουμε την ευχή. Με αυτό γινόμαστε αδιάφοροι προς τον Χριστό και επιπλέον οι πιστοί του "δεν σκότωσα δεν λήστεψα και είναι όλα καλά σε εμένα". Όπως είδαμε αυτό είναι μέγα λάθος, εξάλλου η σκέψη αυτή απέχει πολύ από την πραγματικότητα, σίγουρα έχουμε σκοτώσει μεταφορικά με τα λόγια μας, με την διαγωγή μας, με την αδράνεια μας, με τον εγωισμό μας. Θέσαμε τον πήχη στο έδαφος διαγράφοντας την εντολή του Χριστού που έθεσε τον πήχη στο τέλειο δείχνοντας με αυτό ότι δεν έχουμε διάθεση πνευματικής προόδου, έσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι, ὥσπερ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειός ἐστιν, να γίνεται τέλειοι όπως τέλειος είναι ο πατέρας σας ο ουράνιος. 
Αφού έχουμε προσέλθει με συναίσθηση του τι πραγματικά είναι ο Χριστός, πατήρ, ποιοι είμαστε εμείς και του τι ανεκτίμητες δωρεές λαμβάνουμε από το μυστήριο έπειτα βγαίνοντας από το εξομολογητήριο πρέπει απαραιτήτως να έχουμε τον άγιο θυμό ο οποίος είναι σωτήριος. Όπως όταν ήμασταν στην αμαρτία υπήρχαν φορές που λέγαμε, "καλύτερα να πεθάνω παρά να του μιλήσω" ή λέγαμε "ούτε καλημέρα δεν θα του λέω", έτσι και τώρα πρέπει να λέμε το ίδιο αλλά απέναντι στον Διάβολο. Να λέμε "καλύτερα να πεθάνω παρά να του μιλήσω λέγοντας ναι σε αυτά που προτείνει", να λέμε "δεν θα παρασυρθώ στην αμαρτία ώστε να ευοδωθούν τα σχέδια του δια της αμαρτίας μου και να του πω καλή ημέρα", δηλαδή να έχει επιτυχία. Πρέπει να φυλαγόμαστε και να μην έχουμε με τον διάβολο και τις παγίδες του καμία επαφή. Στον Παράδεισο έδρασε δίπλα στο δέντρο, δεν πρέπει να πηγαίνουμε σε περιοχές που είναι επίφοβες για ενέδρα και υπάρχουν νάρκες και οχυρώματα το εχθρού. Αν κάποιος είναι στρατιώτης και βρίσκεται στο μέτωπο διατρέχει θανάσιμο κίνδυνο, κοιτάζει γύρω και φυλάγεται, δεν προχωράει αμέριμνος και χωρίς εγρήγορση λες και πηγαίνει περίπατο.
Όμοια και ο στρατιώτης Χριστού είναι προσεκτικός, έχει φύλαξη του νου κάθε στιγμή, προσεύχεται, λαμβάνει μέρος στα μυστήρια, η ζωή στην Γη είναι μια συνεχής μάχη αφού ο Διάβολος συνεχώς βρίσκεται εναντίων μας.
Τέλος πρέπει πάντοτε, σε κάθε στιγμή της ζωής μας, να σκεφτόμαστε κάτι που είναι πολύ σημαντικό, ότι μπροστά στο φοβερό βήμα του Χριστού αυτό που ουσιαστικά θα μας ζητηθεί ώστε να αποδώσουμε λόγο είναι αποκλειστικά το γιατί δεν μετανοήσαμε. Αν κάποιος ελεγχθεί από τον Κύριο για μια αμαρτία ή ένα πάθος στην πραγματικότητα ελέγχεται γιατί δεν μετανόησε, γιατί δεν είχε απόφαση απαλλαγής από την αμαρτία, αγώνα, και ειλικρινή εξομολόγηση ώστε έπειτα ο Κύριος να τον βοηθήσει να απαλλαγεί από την οποιαδήποτε αμαρτία και από οποιοδήποτε πάθος. Σε κανέναν δεν θα πει ο Χριστός σαν απαθής θεατής "γιατί δεν άφησες τις αμαρτίες σου και δεν αγίασες" αφού κανείς όχι δεν αγιάζει αλλά δεν προχωράει ούτε εις το ελάχιστο με την δική του δύναμη, με απλά λόγια γιατί δεν είπαμε "ναι! θέλω!" οπότε εδώ κατανοούμε και το εξής, ότι αυτοπροορίζεται ο άνθρωπος, θέλει ή δεν θέλει τον Χριστό, θέλει την κόλαση ή θέλει τον παράδεισο. Εμείς ας θέλουμε, δηλαδή ας έχουμε ειλικρινή εξομολόγηση και αγώνα ο οποίος είναι ενεργή εφαρμογή της θελήσεως, αυτό μόνο ζητάει ο Χριστός και μετά θα αναλάβει ώστε να επιτευχθεί πρόοδος και εντέλει η θέωση.

Σειρά εξομολόγηση  
1 Αμαρτία εξομολογουμένη ουκ εστί αμαρτία 
2 Οι Χριστιανοί συγγραφείς έως το 450 για την εξομολόγηση 
3 Ο Χρυσόστομος για την εξομολόγηση, σε ποιους ανήκει η εξουσία αφέσεως
4 Σύντομος οδηγός εξομολόγησης
5 Διορατικός ιερέας εξομολόγος
6 Άγιος δεν είναι ο αναμάρτητος αλλά αυτός που αγωνίζεται
7 Εξομολόγηση αποτελέσματα, μένει ουλή;

Posted in Διορατικός ιερέας, Εξομολόγηση, Οδηγός εξομολόγησης