50ος Ψαλμός ελέησον με ο Θεός μετάφραση

 Άγιος Ευθύμιος ο Μέγας  20/1/2021

 

50ος Ψαλμός Ελέησον με ο Θεός μετάφραση

 

Αγαπητοί σε αυτήν την ανάρτηση εκτός από μια απόδοση του Ψαλμού θα δούμε αναλυτικά τους τελευταίους στίχους του οι οποίοι φαίνονται παρωχημένοι ίσως και αταίριαστοι με την σημερινή πραγματικότητα και μοιάζουν παράταιροι όταν τους απαγγέλλουμε στις Παρακλήσεις και τις άλλες ακολουθίες εφόσον κάνουν λόγο για τείχη στην Ιερουσαλήμ και για θυσίες ζώων. 

 

Ψαλμός 50ος  

Εἰς τό τέλος· ψαλμός τῷ Δαυΐδ

ἐν τῷ ἐλθεῖν πρός αὐτόν Νάθαν τόν προφήτην, ἡνίκα εἰσῆλθε πρός Βηρσαβεέ. 

3 Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου· 4 ἐπί πλεῖον πλῦνόν με ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. 5 ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω, καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός. 6 Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου, καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. 7 ἰδοὺ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. 8 ἰδοὺ γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τά ἄδηλα καί τά κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. 9 ραντιεῖς με ὑσσώπῳ, καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με, καί ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. 10 ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. 11 ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. 12 καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καί πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. 13 μή ἀποῤῥίψῃς με ἀπό τοῦ προσώπου Σου καί τό πνεῦμά Σου τό ἅγιον μή ἀντανέλῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ. 14 ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. 15 διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου, καί ἀσεβεῖς ἐπί Σὲ ἐπιστρέψουσι. 16 ρῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεός ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τήν δικαιοσύνην σου. 17 Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις, καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου. 18 ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. 19 θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. 20 ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σιών, καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ· 21 τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.

Απόδοση:

Ελέησέ με ω Θεέ μου σύμφωνα προς το άπειρο έλεός σου και σύμφωνα με το απέραντο πλήθος των οικτιρμών σου σβήσε εντελώς την παρανομία μου. Πλύνε με και ξαναπλύνε με από την παρανομία μου και από τον ρύπο της αμαρτίας μου καθάρισέ με. Το έλεός σου ζητώ, διότι και εγώ αναγνωρίζω και ομολογώ την παρανομία μου. Αυτή δε η αμαρτία μου είναι πάντοτε μπροστά μου, στην καρδία μου και στην σκέψη για να με ελέγχει. Ζητώ από σε την συγχώρηση διότι οι αμαρτίες τις οποίες διέπραξα είναι παράβαση του Νόμου σου. Μπροστά σου εγώ διέπραξα το πονηρό, ομολογώ ότι είμαι άξιος τιμωρίας για τις αμαρτίες μου, για να φανεί έτσι πόσο δίκαιο είχες στις εναντίον μου καταδικαστικές αποφάσεις και να εξέλθεις έτσι νικητής όταν ασεβείς θελήσουν να σε επικρίνουν. Ελέησέ με διότι από γονείς αμαρτωλούς συνελήφθην και εν μέσω αμαρτιών με κυοφόρησε η μητέρα μου. Θεός της αληθείας είσαι εσύ και αγάπησες και αγαπάς πάντοτε την αλήθεια και την ευθύτητα. Φανέρωσες σε εμένα τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου για να έχω έτσι την δυνατάτητα να προφυλαχθώ από την αμαρτία. Σαν με συμβολικά κλωνάρια υσσώπου θα με ραντίσεις με το έλεός σου και έτσι εγώ θα καθαρισθώ από την αμαρτία μου. Θα με πλύνεις με την χάρη σου και θα γίνω τόσο καθαρός ώστε να είμαι λευκότερος από το χιόνι. Τότε θα με κάνεις να αισθανθώ αγαλλίαση και ευφροσύνη ώστε και αυτά τα συντετριμμένα και παράλυτα οστά μου να σκιρτήσουν από χαρά. Γύρισε το πρόσωπό σου μακρυά από τις αμαρτίες μου ώστε να μην τις βλέπεις και σβήσε ολες τις παρανομίες μου. Πλάσε μέσα μου και κτίσε νέα καρδία καθαρή Θεέ μου ώστε να ενθρονίσεις και να εγκαινιάσεις στα βάθη της ψυχής μου πνεύμα αληθείας, πνεύμα ορθοφροσύνης. Μη με απομακρύνεις και μη με απορρίψεις από το γεμάτο καλωσύνη πρόσωπό σου και το Αγιό σου Πνεύμα μη το αφαιρέσεις από εμένα. Δώσε μου ξανά την χαρά και την αγαλλίαση της σωτηρίας μου που προέρχεται από εσένα και στήριξέ με με σταθερή και άκαμπτη θέληση στο αγαθό, στον άγιο Νόμο σου. Έτσι δε εξαγνισμένος και φωτισμένος εγώ θα διδάξω σε πολλούς που παρανομούν τους δικούς σου δρόμους. Με το παράδειγμά μου και με τα λόγια μου θα συντελέσω ώστε πολλοί ασεβείς να επιστρέψουν εν μετάνοια σε εσένα όπως επέστρεψα και εγώ. Απάλλαξέ με Κύριε από την ενοχή των αθώων αιμάτων που χύθηκαν εξ αιτίας μου Θεέ της σωτηρίας μου. Η γλώσσα μου γεμάτη χαράν θα διαλαλεί την δικαιοσύνη και την αγαθότητά σου. Ναι Κύριε θα ανοίξεις εσύ τα χείλη μου και το στόμα μου με παρρησία και θάρρος και θα αναπέμπει αίνους και δοξολογίες προς εσένα. Δοξολογίες ολοθέρμες θα σου αναπέμπω Κύριε, διότι εάν ήθελες και κάποιαν θυσία δια την άφεση των αμαρτιών μου θα σου την προσέφερα. Εσύ όμως δεν ευαρεστείσε τόσο στα ολοκαυτώματα των θυσιών, η ευάρεστη θυσία για εσένα είναι ψυχή συντετριμμένη από τον πόνο και την συναίσθηση της αμαρτίας. Καρδία δε ανθρώπου η οποία έχει συντριβεί από την μετάνοια και έχει ταπεινωθεί, εσύ ο πανάγαθος και πολυέλεος Θεός ουδέποτε θα την εξουθενώσεις.  Ευδόκησε λοιπόν Κύριε να φανείς αγαθός και ευεργετικός στην Ιερουσαλήμ. Δείξε την καλοσύνη σου ώστε να ανοικοδομηθούν και πάλιν τα τείχη της. Τότε θα ευδοκήσεις να δεχτείς κάθε θυσία η οποία θα σου προσφέρεται σύμφωνα με όσα έχεις διατάξει στον Νόμο, θυσίες αναφερόμενες σε εσένα, θυσίες ολοκαυτωμάτων. Τότε θα ανεβάσουν στο θυσιαστήριο των ολοκαυτωμάτων σου μόσχους προς θυσία σε έκφραση ευγνωμοσύνης και δοξολογίας προς εσένα.

 

ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τήν Σιών, καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ· τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους. Ψαλ. 50,20-21.
Ευδόκησε Κύριε να φανείς αγαθός και ευεργετικός στην Ιερουσαλήμ. Δείξε την καλοσύνη σου ώστε να ανοικοδομηθούν και πάλι τα τείχη της. Τότε θα ευδοκήσεις και θα δεχθείς κάθε θυσία η οποία θα σου προσφέρεται. Τότε θα ανεβάσουν για θυσία στο θυσιαστήριο σου μόσχους σε έκφραση ευγνωμοσύνης προς εσένα.

 

ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τήν Σιών, καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ·. 

Ο Χριστιανός παρομοιάζεται στην Γραφή με μια πόλη, διαβάζουμε ὥσπερ πόλις τά τείχει καταβεβλημένη καί ἀτείχιστος, οὕτως ἀνήρ ὃς οὐ μετά βουλῆς τι πράσσει. Παρ. 25,28 Όπως μια πόλη που έχει τα τείχη της γκρεμισμένα και μένει κατ' ουσίαν ατείχιστη και εκτεθειμένη στους εχθρούς, έτσι είναι και ένας άνθρωπος ο οποίος πράττει κάτι χωρίς προηγουμένως να το εξετάσει με την ευσεβή ματιά. 

Στην αντίθετη πλευρά είναι λογικό το συμπέρασμα ότι ο ευσεβής είναι τετειχισμένη πόλη. Δεν είναι μόνο συμπέρασμα αλλά και ρητώς γίνεται λόγος για αυτό, οὕτως οἱ ἐγκαταλείποντες τόν νόμον ἐγκωμιάζουσιν ἀσέβειαν, οἱ δὲ ἀγαπῶντες τόν νόμον περιβάλλουσιν ἑαυτοῖς τεῖχος Παρ. 28,4 όσοι εγκαταλείπουν και καταπατούν τον νόμο του Θεού επαινούν την ασέβεια ώστε να αυτοδικαιωθούν. Εκείνοι όμως που αγαπούν και τηρούν τον νόμο του Θεού είναι σαν να ανεγείρουν ολόγυρά τους τείχος απόρθητο. Βλέπουμε ότι ο άνθρωπος είναι σαν μια πόλη, ο ασεβής ατείχιστος και άρα ευάλωτος και ανοιχτός σε κάθε επίθεση, ο ευσεβής είναι με τείχος ολόγυρά του και προστατευμένος.

τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Ο μόσχος είναι και προτύπωση του εργάτη του αμπελώνα, στην Γραφή ο Θεός λέει οὐ φιμώσεις βοῦν ἀλοῶντα, δεν θα βάλεις φίμωτρο στο βόδι που αλωνίζει. Την εντολή αυτή ερμηνεύει ο απόστολος Παύλος λέγοντας το εξής, ἐν γάρ τῷ Μωϋσέως νόμῳ γέγραπται· οὐ φιμώσεις βοῦν ἀλοῶντα. μή τῶν βοῶν μέλει τῷ Θεῷ; ἢ δι᾿ ἡμᾶς πάντως λέγει; δι᾿ ἡμᾶς γάρ ἐγράφη, ὅτι ἐπ᾿ ἐλπίδι ὀφείλει ὁ ἀροτριῶν ἀροτριᾶν, καί ὁ ἀλοῶν τῆς ἐλπίδος αὐτοῦ μετέχειν ἐπ᾿ ἐλπίδι. Α Κορ. 9,9-10. Στον Νόμο έχει γραφτεί, δεν θα βάλεις φίμωτρο στο στόμα του βοδιού που αλωνίζει, θα του το αφήσεις ελεύθερο να τρώει κάτι από τα αυτά που αλωνίζει. Μήπως ο Θεός σαν νομοθέτης ενδιαφέρεται για τα βόδια ή το λογικό είναι να πιστέψουμε ότι για εμάς το λέει; Ναι για εμάς το λέει. Διότι για τους εργάτες του Ευαγγελίου έχει γραφτεί στον Νόμο ότι ο γεωργός με την ελπίδα ότι θα απολαύσει και ο ίδιος από την σοδειά οφείλει να οργώνει και να καλλιεργεί. Και εκείνος που γεμάτος ελπίδα αλωνίζει, οφείλει να μετέχει στην ελπίδα ότι θα απολαύσει τους καρπούς των κόπων του.  

Βλέπουμε ότι αυτή η εντολή είχε και αλληγορικό νόημα. 

Και στα Ευαγγέλια ο Κύριος χρησιμοποιεί αρκετά τον αλληγορικό λόγο, ορισμένες παραβολές του έχουν αρκετά αλληγορικά στοιχεία, λόγου χάριν η παραβολή του καλού Σαμαρείτη. Ο Κύριος κρύβεται πίσω από τον καλό Σαμαρείτη, η Εκκλησία πίσω από το πανδοχείο, τα μυστήρια της Εκκλησίας πίσω από το λάδι και το κρασί. 

Επίσης η πασίγνωστη παραβολή του καλού ποιμένα ο οποίος ζητάει να βρει το απολωλός είναι περισσότερο αλληγορία και λιγότερο παραβολή. Το ίδιο ισχύει και για την άμπελο του 15ου κεφαλαίου στίχος 5 του κατά Ιωάννη Ευαγγελίου, εκεί ο Χριστός λέει εγώ ειμί η άμπελος υμείς τα κλήματα. Αλλού θα δούμε για την συκιά που βγάζει κλαδιά και φύλλα και δηλώνει ότι πλησιάζει ο καιρός της Θείας οργής, Ἀπό δὲ τῆς συκῆς μάθετε τήν παραβολήν. ὅταν ἤδη ὁ κλάδος αὐτῆς γένηται ἁπαλός καί τά φύλλα ἐκφύῃ, γινώσκετε ὅτι ἐγγὺς τό θέρος· Ματθ. 24,32, Από την συκιά μάθετε, όταν πλέον ο κλάδος της γίνει μαλακός και αναβλαστάνει τα φύλλα γνωρίζετε ότι πλησιάζει το θέρος, όταν δείτε όλα αυτά που σας είπα να ξέρετε ότι κοντά είναι το τέλος. 

Σε άλλο σημείο ο Χριστός κάνει λόγο για την πέτρα που θεωρήθηκε άχρηστη από τους οικοδόμους, η οποία πέτρα δηλώνει το πρόσωπο του Χριστού, λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· οὐδέποτε ἀνέγνωτε ἐν ταῖς γραφαῖς, λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλήν γωνίας· παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν; Ματθ. 21,42 Λέει σε αυτούς ο Ιησούς, δεν διαβάσατε στις Γραφές που λένε πέτρα την οποία απέρριψαν ως ακατάλληλη οι κτίστες έγινε ακρογωνιαίος λίθος; Έγινε ακρογωνιαίος λίθος στην πνευματική οικοδομή του Θεού, δηλαδή την Εκκλησία, η οποία έγινε παρά του Θεού και είναι αξιοθαύμαστη στα μάτια μας; 

Άλλη αλληγορική εικόνα είναι ο ναός που γκρεμίζεται και ανεγείρεται σε 3 ημέρες, αυτό σημαίνει τον θάνατο και την ανάσταση του Σωτήρος ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καί εἶπεν αὐτοῖς· λύσατε τόν ναόν τοῦτον, καί ἐν τρισίν ἡμέραις ἐγερῶ αὐτόν Ιω. 2,19.  

Το Άγιο Πνεύμα δεν ενέπνευσε τον Δαυίδ για να λέει ο ίδιος τους Ψαλμούς αλλά για να απαγγέλλονται σε όλους τους αιώνες. Είναι λάθος να νομίζουμε ότι κάποιος Ψαλμός ή ύμνος της Εκκλησίας είναι καιρικός, δηλαδή της εποχής που γράφτηκε, όλοι είναι αιώνιες αλήθειες, όλοι έχουν νόημα αιώνιο. Εφόσον ο ίδιος ο Κύριος δίνει τόση έμφαση στον αλληγορικό λόγο και οι Ψαλμοί είναι στο βιβλίο του Θεού ώστε να λέγονται αιώνια, τώρα μπορούμε να δούμε με την σωστή ματιά τους στίχους 20-21 του 50ου Ψαλμού τον οποίο απαγγέλλουμε στις Παρακλήσεις και σε τόσες άλλες ακολουθίες. 

Αυτοί οι τελευταίοι στίχοι φαινομενικά μοιάζουν παρωχημένοι, στην πραγματικότητα όμως το αίτημα είναι σύγχρονο πάντοτε. Σήμερα ο πολίτης του Νέου Ισραήλ, δηλαδή του Χριστιανικού λαού, λέει: ο Κύριος να φανεί ευσπλαχνικός και να τειχίσει την πόλη μας, εμάς δηλαδή, από τις επιθέσεις των πολεμίων και του Διαβόλου. Οπότε εφόσον ο άνθρωπος έχει την θέληση να μετανοήσει και προχωράει πνευματικά με την βοήθεια του Θεού, τότε θα δεχθεί ο Κύριος κάθε θυσία η οποία θα του προσφέρεται από εμάς. Τότε θα προσφερθεί και ακούραστος εργάτης στο έργο Κυρίου ο οποίος θα θυσιάζεται, δηλαδή θα κοπιάζει για τους αδελφούς, θα κοπιάζει για την διάδοση του λόγου σου, θα κοπιάζει περπατώντας την στενή οδό.

Posted in 50ος Ψαλμός μετάφραση