Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με

21:02

Ο άγιος γέροντας Δανιήλ Γούβαλης

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με 

Μονολόγιστη ευχή

Προσευχή Ιησού Χριστού

[Υπάρχει η ευχή στην Γραφή;]

Η πασίγνωστη ευχή Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με είναι δωρεά του Αγίου Πνεύματος προς εμάς κατά το αδιαλείπτως προσεύχεσθαι. Σαν αίτηση την συναντούμε σε διάφορα μέρη στην Γραφή όπως στην Χαναναία η οποία αιτείται εκτενώς την θεραπεία της θυγατέρας της, καὶ ἰδοὺ γυνὴ Χαναναία ἀπὸ τῶν ὁρίων ἐκείνων ἐξελθοῦσα ἐκραύγασεν αὐτῷ λέγουσα· ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυΐδ· Ματθ. 15,22, στους δέκα λεπρούς καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴν λέγοντες· Ἰησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς Λουκ. 17,13 αλλά και στην παραβολή του Τελώνη και Φαρισαίου ἔτυπτεν εἰς τὸ στῆθος αὐτοῦ λέγων· ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ Λουκ. 18,13. Με το παράδειγμα του Τελώνη κατά νου πρέπει να προσευχόμαστε, δηλαδή πρέπει να έχουμε ταπείνωση στην προσευχή. Όχι μόνο στην Καινή αλλά και στην Παλαιά Διαθήκη συναντούμε όμοια αίτηση στον πασίγνωστο 50ο Ψαλμό. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου· Ψαλ. 50,3 ή αλλιώς και συντομότερα Παντελεήμονα Κύριε ελέησέ με τον αμαρτωλό. Εδώ υπάρχει μεγαλύτερη ομοιότητα από ότι είδαμε στα προηγούμενα χωρία της Καινής στα οποία όπως παρατηρήσαμε ήταν η ευχή σε γενικές γραμμές. Δηλαδή είχαμε αιτήσεις προς τον Χριστό που μοιάζουν με την ευχή και την εκτενή αίτηση που γίνεται με αυτήν ενώ στον 50ο Ψαλμό συναντήσαμε την ευχή σχεδόν αυτούσια. Εάν όμως θέλουμε λέξη προς λέξη να βρούμε λόγια του Πνεύματος και επακριβώς να συναντήσουμε την ευχή, τότε θα πρέπει να φύγουμε από αιμορροούσα δέκα λεπρούς παραβολή και Ψαλμό και να πάμε σε κάποια άλλα λόγια τα οποία έχει πει ο απόστολος Παύλος. Αυτά είναι τα εξής: Πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος, ὅτι Χριστὸς Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ· ἀλλὰ διὰ τοῦτο ἠλεήθην, ἵνα ἐν ἐμοὶ πρώτῳ ἐνδείξηται Ἰησοῦς Χριστὸς τὴν πᾶσαν μακροθυμίαν, πρὸς ὑποτύπωσιν τῶν μελλόντων πιστεύειν ἐπ᾿ αὐτῷ εἰς ζωὴν αἰώνιον. Τῷ δὲ βασιλεῖ τῶν αἰώνων, ἀφθάρτῳ, ἀοράτῳ, μόνῳ σοφῷ Θεῷ, τιμὴ καὶ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν. Α' Τιμ. 1,15-17. Αξιόπιστος είναι ο λόγος, που θα σου πω Τιμόθεε και άξιος αποδοχής εκ μέρους όλων, ότι δηλαδή ο Ιησούς Χριστός ήλθε στον κόσμο να σώσει τους αμαρτωλούς μεταξύ των οποίων πρώτος είμαι εγώ. Και για αυτό ακριβώς ελεήθηκα, για να δείξει ολοκάθαρα ο Ιησούς Χριστός σε εμένα περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο όλη την μακροθυμία του προς παραδειγματισμό και ενθάρρυνση όλων εκείνων που έμελλαν να πιστέψουν σε αυτόν για να λάβουν την αιωνία ζωή. Εις δε τον Βασιλιά και Κύριο όλων που έγιναν δια μέσου των αιώνων, στον άφθαρτο, στον αόρατο, στον ένα και μόνο πάνσοφο Θεό, ας είναι η τιμή και η δόξα στους αιώνας των αιώνων αμήν. 

Στην επιστολή το Πνεύμα δια Παύλου λέει Χριστὸς Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, στην ευχή μας διδάσκει να προσευχόμαστε με το Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με τον αμαρτωλό. Δηλαδή τα λόγια του Πνεύματος στην επιστολή και στην ευχή είναι ακριβώς ίδια. 

Χριστὸς Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι.

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με τον αμαρτωλό.

Ο Χριστός όπως μας λέει ο απόστολος ήρθε για να σώσει τον άνθρωπο, Χριστὸς Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι. Στην Υπεραγία Θεοτόκο ο άγγελος λέει το ίδιο αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν. Δηλαδή η ευχή είναι καταφατική απάντηση στην αιτία της ενσάρκωσης του Ιησού και στο σωτήριο κάλεσμα που αυτή έφερε. Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι με την ευχή λέμε το εξής: ομολογώ ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθε στον κόσμο αμαρτωλούς σώσαι, σώσον Κύριε και εμέ τον μέγιστον αμαρτωλόν, ὅτι Χριστὸς Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ·. Το σῶσαι του Παύλου και το αίτημα ελέησόν με είναι σε συνάφεια διότι ο Χριστός ήλθε να μας σώσει, έτσι το έλεος που λαμβάνουμε αλλά και ζητούμε είναι όλες οι σωτηριώδεις ενέργειες, όλες οι ενέργειες προς το σῶσαι. Ζητούμε από τον Θεό να μας ελεήσει ως προς το σώσαι και το ελέησόν με είναι πολλά και διαφορετικά αιτήματα. Σε έναν το ελέησόν με είναι η σωτηριώδης ενέργεια η οποία εκκινά τον άνθρωπο προς τον Θεό γιατί είναι σε αυτό το στάδιο και άρα η κατάλληλη ενέργεια προς τον σώσαι, σε άλλον το ελέησόν με είναι η σωτηριώδης ενέργεια της αρχής μετανοίας, σε άλλον η σωτηριώδης ενέργεια προς απόφαση απαλλαγής από την αμαρτία και τον αγώνα που αυτή φέρνει, σε άλλον είναι η συνέχιση της πορείας προς τον Θεό. Όλα αυτά μαζί συντελούν την σωτηρία. Ο άγιος γέροντας Πορφύριο έλεγε, "παρακαλέστε Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με και εκείνος ξέρει πώς να σας ελεήσει, με τι τρόπο. Η αίτηση αυτή δεν είναι μόνο αίτηση ελέους για την ψυχή ως προς την τελείωση, αλλά είναι και αίτηση ελέους και ως προς την επί Γης πορεία μας. Δηλαδή με αυτήν ζητούμε το έλεος του Χριστού ως προς το σώσαι όχι μόνο για την σωτηρία της ψυχής αλλά και για την ανάγκη η οποία αφορά τον κόσμο. Ναι μεν είμαστε παρεπίδημοι στην Γη και η μόνιμη κατοικία του ανθρώπου είναι ο ουρανός αλλά ο Χριστός έθεσε τον άνθρωπο επί Γης, οπότε δεν είναι δυνατόν να αδιαφορεί για την εδώ ζωή. Άρα εμείς δεν πρέπει να έχουμε στην προσευχή σκεπτικό το οποίο θα ομοιάζει με θεωρίες πίστεων οι οποίες διδάσκουν ότι ανεξαιρέτως είναι όλα τα της Γης είναι μάταια. Εμείς δεν πρέπει να θεωρούμε ότι είναι μάταιο το να προσεύχεται κάποιος για επί Γης ζητήματα. Βεβαίως η προσευχή για τα επίγεια πρέπει να είναι σε συνάφεια με την πίστη, επί παραδείγματι δεν είναι δυνατόν να αιτούμαστε ευόδωση μιας ανομίας. Όπως κατανοούμε η ευχή μπορεί συνοπτικά να περιγραφεί ως μια σύντομη προσευχή αιτήσεως ελέους η οποία κρατά συνεχώς τον νου μας στον Θεό και έχει κέντρο τον σκοπό της ενσάρκωσης του Χριστού στην γη ενώ έχει προσωπικό χαρακτήρα όπως βλέπουμε και από την συνέχεια τον αμαρτωλόν η οποία παραλείπεται κάποιες φορές. Η ευχή έχει αρχή στις διδαχές

[Ποιά είναι η σωστή μορφή της ευχής; Ελεησόν με ή ελεησόν μας;]

του αποστόλου Παύλου προς τον απόστολο Τιμόθεο και η σωστή μορφή της είναι ελέησόν με αυτό μας λέει εξάλλου η φράση τον αμαρτωλόν. 

[Μήπως είναι καλύτερα η κατάληξη μας;]

Βεβαίως δεν είναι σπάνιο να αναρωτιόμαστε αν είναι καλύτερα να λέμε ελέησον ημάς αφού αυτό συμπεριλαμβάνει όλο τον κόσμο. Το να σκεφτεί όμως κάποιος ότι η κατάληξη με είναι εγωιστική συνιστά λογική πλάνη. Θα ήταν σαν να λέγαμε ότι ψάλλοντας την παράκληση του τάδε αγίου προσβάλουμε τους υπόλοιπους και θα πρέπει να ψάλλουμε μια παράκληση που να απευθύνεται προς όλους. Οι άγιοι μας παρέδωσαν την ευχή με την κατάληξη ελέησόν με τον αμαρτωλόν ή ενίοτε και ελέησον με. Με αυτό το όπλο της στρατείας Χριστού πολέμησαν τους δαίμονες  και με την άσκηση ανέβηκαν σε μέγιστα πνευματικά ύψη, στην θέα Θεού, λαμβάνοντας χαρίσματα όπως το διορατικό το προορατικό το θαυματουργικό. Δεν θα ήταν δυνατόν να έφθαναν σε αυτά τα πνευματικά ύψη με κάτι το λανθασμένο.

Το με αναφέρεται στον εαυτό μας αλλά ας μην νομίσουμε ότι παρέχει ωφέλεια μόνο στον εαυτό, παρέχει ωφέλεια και στον αδελφό. 

[Πως ωφελεί η ευχή τον αδελφό;

Μήπως η κατάληξη με συμπεριλαμβάνει και όλον τον κόσμο;] 

Ο άνθρωπος καθώς προχωρεί στην αγιότητα γίνεται μεν μέγας πρέσβης κατά το πολὺ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη αλλά το με δεν αλλάζει και γίνεται τρόπον τινά ημάς όπου συμπεριλαμβάνει και όλους τους άλλους. Αυτό μάλλον θα ομοίαζε με θεωρίες που διδάσκουν ότι με αυτές εν τέλει η ατομική συνείδηση γίνεται παγκόσμια. Αν το με μετατρεπόταν και σε ημάς τότε στον Τρισάγιο ύμνο θα ψάλλαμε ελέησον με και όχι ελέησον ημάς. Ως γνωστόν στην Θεία Λειτουργία αλλά και σε άλλες ακολουθίες λέμε, άγιος ο Θεός άγιος ισχυρός άγιος αθάνατος ελέησον ημάς. Στο Απόδειπνο αλλά και σε άλλες ακολουθίες λέμε Παναγία Τριάς ελέησον ημάς. Στην ευχή αλλά και στον 50ο Ψαλμό ο οποίος λέγεται συνεχώς στην Εκκλησία είδαμε ελέησόν με και ελέησόν με ο Θεός. Όπως βλέπουμε η αίτηση υπάρχει και με τις δυο μορφές, ελέησόν ημάς -- ελέησόν με οπότε για να υπάρχει παραδεδομένη εκ Πνεύματος το οποίο ακριβολογεί μέχρι κεραίας και με τις δυο μορφές, αυτό σημαίνει ότι το με δεν καταλήγει ημάς διότι τότε με θα λεγόταν και σε όλα τα υπόλοιπα και ειδικά στην Θεία Λειτουργία. Για να δούμε πως ακριβώς λαμβάνει ωφέλεια ο αδελφός με το ελέησόν με είναι κατάλληλο να ερευνήσουμε τα λόγια του αποστόλου Παύλου. Είδαμε ότι είπε, ἀλλὰ διὰ τοῦτο ἠλεήθην, ἵνα ἐν ἐμοὶ πρώτῳ ἐνδείξηται Ἰησοῦς Χριστὸς τὴν πᾶσαν μακροθυμίαν, πρὸς ὑποτύπωσιν τῶν μελλόντων πιστεύειν ἐπ᾿ αὐτῷ εἰς ζωὴν αἰώνιον. Ο εκζητών το έλεος Θεού λαμβάνει όλες τις ενέργειες προς το σώσαι και γίνεται παράδειγμα μακροθυμίας ελέους και δωρεών Χριστού. Διδάσκομαστε με ένα ζωντανό παράδειγμα ότι ο Χριστός μακροθυμεί και περιμένει την επιστροφή του ανθρώπου. Διδασκόμαστε ότι ο προσερχόμενος και ειλικρινώς μετανοημένος άνθρωπος βρίσκει έλεος από τον Χριστό. Διδασκόμαστε ότι οποιαδήποτε αμαρτία όσο μεγάλη και αν είναι συγχωρείται και μάλιστα ωρίς να χρειάζεται εξομολόγηση πολλές φορές, τουτέστιν ο Θεός δεν συγχωρεί εύκολα αν είναι κάτι μικρό αλλά θέλει παρακάλια αν έχουμε κάνει μεγάλη αμαρτία. Αυτό διότι θέλει την επανόρθωση του αμαρτωλού όχι την δική του. Εκτός από την μακροθυμία και το έλεος ώστε να οδηγηθεί στην σωτηρία ο άνθρωπος έχουμε και τις διάφορες δωρεές. Ο πρώην διώκτης Παύλος αξιώθηκε του αποστολικού χαρίσματος και ανέβη έως τρίτου ουρανού. Βλέπουμε έναν πρώην άνομο ή πνευματικώς νεκρό να είναι αλλαγμένος και από νεκρός να ζει και έτσι γίνεται παράδειγμα μακροθυμίας Χριστού και αιωνίου ζωής που αυτός προσφέρει. Το παράδειγμα είναι εξαιρετικά σημαντικό όπως μας λέει ο απόστολος, ἵνα ἐν ἐμοὶ πρώτῳ ἐνδείξηται Ἰησοῦς Χριστὸς. Σε άλλη διδαχή λέει ο Χριστός μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ. Σε άλλη περίπτωση κάλεσε ένα παιδί που λέγεται ότι ήταν ο άγιος Ιγνάτιος και ειπώθηκαν τα εξής: τίς ἄρα μείζων ἐστὶν ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν; καὶ προσκαλεσάμενος ὁ ᾿Ιησοῦς παιδίον ἔστησεν αὐτὸ ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ εἶπεν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. ὅστις οὖν ταπεινώσει ἑαυτὸν ὡς τὸ παιδίον τοῦτο, οὗτός ἐστιν ὁ μείζων ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν.

Ο άνθρωπος προχωράει σε όλα τα στάδια μόνο με την ενέργεια του Θεού όμως χρειάζεται και ο αγώνας εκ μέρους μας και για την επιτυχή έκβασή του αγώνος είναι απαραίτητη η εκζήτηση του ελέους του Θεού. Έτσι έχουμε το παράδειγμα που δίδεται με την νεκρανάσταση του αμαρτωλού και την συμμετοχή του στην δόξα του Θεού το οποίο είναι το ένα σκέλος της ωφελείας προς τον αδελφό, του χρέους που έχουμε προς τον αδελφό, έχουμε και την προσευχή για τον αδελφό το οποίο είναι το άλλο σκέλος του χρέους μας προς αυτόν. Δηλαδή το να αγιάσουμε εαυτούς είναι και υποχρέωση προς τον αδελφό. Το ότι έχουμε δυο σκέλη μας το διδάσκει η πορεία και οι λόγοι Χριστού ο οποίος έκανε και τα δυο, δηλαδή έδινε παράδειγμα με την ζωή του αλλά και προσευχόταν υπέρ των άλλων. Αν παρατηρήσουμε την προσευχή του Χριστού τότε θα διαπιστώσουμε ότι αυτή ήταν και γενική αλλά και ειδική. Ο Σατανάς ζήτησε να σας κοσκινίσει σαν το σιτάρι αλλά ἐγὼ δὲ ἐδεήθην περὶ σοῦ ἵνα μὴ ἐκλίπῃ ἡ πίστις σου· καὶ σύ ποτε ἐπιστρέψας στήριξον τοὺς ἀδελφούς σου. Όταν επιστρέψεις θα γίνεις σε όλους στήριγμα αλλά και καλό υπόδειγμα μετανοίας και κανείς από όσους προσέρχονται σε εμένα δεν θα απελπιστεί όταν σε φέρνει στον νου διότι θα βλέπει ότι ο απόστολος επανήλθε στην πρότερη θέση με την μετάνοια. 

Τι ανάγκη είχε να δεηθεί ο Χριστός εφόσον ήταν Θεός; Αυτό το έκανε ώστε να μας διδάξει πολλά, μεταξύ άλλων ότι πρέπει να προσευχόμαστε και ειδικώς για τον αδελφό και τις διάφορες περιστάσεις. Εκτός από την πορεία Χριστού τα δυο σκέλη μας διδάσκουν και τα ουρανόθεν δοσμένα μεγαλυνάρια της Παράκλησης προς την Υπεραγία Θεοτόκο. Αυτά είναι όχι μόνο προσευχή αλλά και διδαχή και αν παρατηρήσουμε ξεκινάνε με ένα το οποίο είναι στον ενικό και αποτελεί το μοναδικό με ενικό. Όλα μετά από αυτό είναι στον πληθυντικό. Το εν λόγω μεγαλυνάριο είναι το πασίγνωστο Από των πολλών μου αμαρτιών ασθενεί το σώμα ασθενεί μου και η ψυχή προς σε καταφεύγω την Κεχαριτωμένη ελπίς απηλπισμένων σοι μοι βοήθησον. Το μεγαλυνάριο αυτό συμβολίζει την αρχή μετανοίας ή αλλιώς είναι η ευχή. Η αίτηση αυτή είναι εκζήτηση ελέους προς το σώσαι. Στο μεγαλυνάριο επειδή παρουσιάζεται η αρχή μετανοίας, το ελέησον με αφορά μεν μια συγκεκριμένη αίτηση αλλά αυτή δεν παύει να είναι μια από τις μορφές που λαμβάνει η αίτηση ελέησόν με τον αμαρτωλόν. Το επόμενο μεγαλυνάριο είναι το Ψάλλομεν προθύμως σοι την ωδήν νυν τη πανυμνήτω Θεοτόκω χαρμονικώς, μετά του Προδρόμου και πάντων των Αγίων, δυσώπει Θεοτόκε του οικτειρήσαι ημάς. Εδώ βλέπουμε πληθυντικό, οικτειρήσαι ημάς. Αυτή η αίτηση μας διδάσκει την προσευχή για τον αδελφό. Το αίτημα ημάς λαμβάνει την κατάλληλη μορφή αιτήσεως για τον αδελφό. Όταν λέμε να μας οικτειρήσει αυτό σημαίνει σωστική ενέργεια κατάλληλη για τον κάθε αδελφό. Δηλαδή στα μεγαλυνάρια έχουμε το ένα σκέλος σοι μοι βοήθησον που είναι η προσευχή και ο αγιασμός του εαυτού μας, ο οποίος είναι και υποχρέωση προς τον αδελφό, έχουμε και το άλλο σκέλος του χρέους προς τον αδελφό το οποίο είναι η προσευχή για αυτόν. Αυτός είναι ο λόγος που οι άγιοι δεν έλεγαν την ευχή συνεχώς με κατάληξη ελέησόν με αλλά και με άλλες κατάληξεις οι οποίες έκαναν λόγο για κάποιες κατηγορίες ανθρώπων. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον τους καρκινοπαθείς, Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον όσους είναι σε αιρέσεις, Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον όσους είναι εξαρτημένοι και τα λοιπά όμοια.

[Μπορώ να λέω και κάποια άλλη προσευχή εκτός από την ευχή;]

Θα πρέπει να ξέρουμε ότι ο σκοπός της ευχής είναι το να κρατούμε συνεχώς τον νου στον Θεό, να προσευχόμαστε αδιαλείπτως, να έχουμε πᾶν νόημα εἰς τήν ὑπακοήν τοῦ Χριστοῦ. Δεν είναι προς αντικατάσταση ούτε των προσευχών για διάφορες περιστάσεις ούτε πολύ περισσότερο των ακολουθιών εφόσον μπορούμε να προσέλθουμε σε αυτές. Την συμμετοχή στην Θεία Λειτουργία δεν την αντικαθιστά καμία ιδιωτική προσευχή ούτε μέγα πλήθος κομποσχοινιών. Αν θέλουμε να προσευχόμαστε και με κάτι άλλο εκτός από την ευχή μπορούμε να λέμε τους Χαιρετισμούς οι οποίοι είναι δοσμένοι απευθείας από τον ουρανό ενώ ταυτόχρονα είναι δοξολογία προς τον Κύριο αλλά και αίτηση πρεσβείας προς την Υπεραγία Θεοτόκο. Μπορούμε να λέμε την Μικρή ή Μεγάλη Παράκληση, είναι και αυτή δοσμένη από τον ουρανό και ταυτόχρονα δοξολογία και αίτηση πρεσβείας όπως οι Χαιρετισμοί. Μπορούμε να λέμε την Δοξολογία που ακούμε την Κυριακή στην Εκκλησία. Μπορούμε να λέμε Ψαλμούς όπως τον πασίγνωστο 50ο. Είδαμε πριν ότι ο συγκεκριμένος ξεκινάει με την ευχή: Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου. Μπορούμε να λέμε τα απολυτίκια των αγίων. Οι άγιοι μας βοηθάνε πάρα πολύ σε κάθε περίσταση, σε κάθε ένα φανερό θαύμα αντιστοιχούν χιλιάδες αφανή. Βεβαίως η ευχή είναι πολύ κατάλληλη ώστε να έχουμε την αδιάλειπτη προευχή και δεν είναι τυχαίο που οι άγιοι γέροντες διδάσκουν αυτήν την μορφή, όμως το θέμα δεν είναι μαγικής φύσεως, τουτέστιν η ευχή δεν ομοιάζει με κάποιο ξόρκι. Δεν είναι τα συγκεκριμένα λόγια που φέρνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα ενώ αν πούμε άλλη προσευχή χάνουμε την Θεία χάρη επειδή μόν τα συγκεκριμένα αποδίδουν. Το ίδιο ισχύει και για το κομποσχίνι, δηλαδή όπως μαγική δεν είναι η ευχή ομοίως μαγικό δεν είναι ούτε το κομποσκοίνι με το οποίο προσευχόμαστε. Το κομποσκοίνι δεν είναι μαγικό χαϊμαλί οπότε αν το κρεμάσουμε επάνω μας ή το έχουμε στο σπίτι θα έχουμε ευλογία Θεού, θα μας έλθει καλή τύχη ή θα φεύγουν οι δαίμονες. Πρέπει να προσευχόμαστε, να έχουμε αγώνα κατά της αμαρτίας, συμμετοχή στα μυστήρια ώστε να έρθει η Θεία χάρη. Όχι μόνο με το κομποσκοίνι αλλά και με την προσευχή χρειάζεται προσοχή. Δηλαδή προσοχή στο ότι μαζί με την προσευχή πρέπει και εμείς να ενεργούμε το ανθρωπίνως δυνατόν. Αυτό ο Χριστός μας το διδάσκει σε διάφορα σημεία όπως στην ανάσταση του Λαζάρου. Ανέστησε τον νεκρό Λάζαρο που ήδη είχε πεθάνει πριν τέσσερις ημέρες όμως την πέτρα από το μνημείο είπε να την μετακινήσουν οι άνθρωποι ώστε να μας διδάξει ότι αυτό που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος πρέπει να το πράττει.

 

Posted in Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με, Μονολόγιστη ευχή