Ο πιστεύσας και βαπτισθεις σωθήσεται ο δε απιστήσας κατακριθήσεται

29/6/2017 Πέτρου και Παύλου

Ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται 
ο δε απιστήσας κατακριθήσεται

 

Νηπιοβαπτισμός

ΚΕΦΑΛΑΙΑ

1)  Οι αιρετικές θεωρίες ενάντιες στην ουσία του Χριστιανισμού

2) Το επίμαχο χωρίο 

Οι θεωρίες των αιρετικών ενάντιες στην ουσία του Χριστιανισμού

Το συγκεκριμένο χωρίο οι αιρετικοί προτάσσουν ώστε να στηρίξουν την αντίθεσή τους στον νηπιοβαπτισμό, ας δούμε εάν τους προσφέρει υποστήριξη. Ξεκινώντας πρέπει να θυμηθούμε ότι στην Γραφή άτομα που δεν έχουν συνειδητή συμμετοχή λαμβάνουν χάρη, ευλογία, Άγιο Πνεύμα. Ας θυμηθούμε τα νήπια και βρέφη στα οποία ο Χριστός κάνει επίθεση των χειρών, τον Γαδαρηνό, τον κωφό-τυφλό δαιμονιζόμενο, τον άλαλο ο οποίος θεραπεύεται γιατί πιστεύει ο πατέρας του, την παιδίσκη με πνεύμα Πύθωνος στους Φιλίππους της Μακεδονίας. Αυτό γίνεται γιατί ο Θεός είναι αγάπη και είναι αγαθό και πρέπον να κάνεις στον άλλο το καλό ακόμη και εάν δεν το γνωρίζει ενώ κακό και απαγορευτικό θα είναι να τον ζημιώσεις το ξέρει δεν το ξέρει.

[το περιστατικό του παιδιού με το πνεύμα άλαλον] 
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἄνθρωπός τις πρόσηλθε τῷ Ἰησοῦ γονυπετῶν αὐτῷ καί λέγων διδάσκαλε, ἤνεγκα τόν υἱόν μου πρός σέ, ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον. Καί ὅπου ἂν αὐτόν καταλάβῃ, φήσσει αὐτόν, καί ἀφρίζει καί τρίζει τούς ὀδόντας αὐτοῦ, καί ξηραίνεται· 
Εκείνο τον καιρό ένας άνθρωπος πλησίασε τον Ιησού γονάτισε μπροστά του και είπε "Διδάσκαλε, σου έφερα το γιο μου που έχει πνεύμα άλαλο και όπου τον πιάσει τον ρίχνει κάτω και αφρίζει και τρίζει τα δόντια του και ξεραίνεται"
Καί ἐπηρώτησε τόν πατέρα αὐτοῦ· πόσος χρόνος ἐστίν ὡς τοῦτο γέγονεν αὐτῷ; ὁ δέ εἶπε· παιδιόθεν. Καί πολλάκις αὐτόν εἰς τό πῦρ ἔβαλε καί εἰς ὕδατα, ἵνα ἀπολέσῃ αὐτόν ἀλλ’ εἰ τί δύνασαι, βοηθῆσαν ἡμῖν σπλαγχνισθείς ἐφ' ἡμᾶς ὁ δέ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ τό εἰ δύνασαι πιστεύσαι, πάντα δυνατά τῷ πιστεύοντι. Καί εὐθέως κράξας ὁ πατήρ τοῦ παιδίου μετά δακρύων ἔλεγε πιστεύω, κύριε βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ.
Και ο Ιησούς ρώτησε τον πατέρα, "πόσος καιρός είναι από τότε που το έπαθε;" Και ο πατέρας απάντησε "από τότε που ήταν παιδί και πολλές φορές και στη φωτιά τον έριξε το πνεύμα αλλά και στο νερό για να τον σκοτώσει, αν κάτι μπορείς να κάνεις λυπήσου μας και βοήθησε μας". Και ο Ιησούς του είπε "αν μπορείς να πιστέψεις, όλα είναι δυνατά σε εκείνον που πιστεύει". Τότε αμέσως φώναξε ο πατέρας του παιδιού με δάκρυα και είπε "Πιστεύω Κύριε, βοήθα με στην απιστία μου". Ο γιος έχει άγνοια ακόμη και της υπάρξεως Ιησού, εδώ ο πατέρας πιστεύει και ο γιος θεραπεύεται.
[το περιστατικό της επίσκεψης του εκατόνταρχου στον Ιησού]

Ο εκατόνταρχος του οποίου η απάντηση προς τον Χριστό είναι εντυπωσιακή, προσέρχεται διότι υποφέρει από τρομερούς πόνους ο δούλος του, εἰσελθόντι δέ αὐτῷ εἰς Καπερναούμ προσῆλθεν αὐτῷ ἑκατόνταρχος παρακαλῶν αὐτόν καί λέγων· Κύριε, ὁ παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός, δεινῶς βασανιζόμενος. Ο ασθενής θεραπεύεται από την παράκληση και την πίστη του Ρωμαίου στρατιωτικού καί εἶπεν ὁ Ἰησοῦς τῷ ἑκατοντάρχῳ· ὕπαγε, καί ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι καί ἰάθη ὁ παῖς αὐτοῦ ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ. Ο Χριστός θεραπεύει έναν επειδή πιστεύει κάποιος άλλος, "πήγαινε και ας γίνει όπως πίστεψες".  Ο Χριστός δεν απαντάει λέγοντας πάμε πρώτα να τον κατηχήσω και έπειτα βλέπουμε αν θα τον κάνω καλά. Ή δεν του λέει μίλησε του για εμένα τώρα που έγινε καλά και αν δεν με δεχθεί τότε θα πέσει πάλι σε πόνους και ασθένεια
[το περιστατικό της παιδίσκης με το πνεύμα Πύθωνος]

Η παιδίσκη με το σατανικό πνεύμα η οποία εργαζόταν υπό πίεση ως μέντιουμ δεν θα ήταν ούτε καν Εβραία. Αυτοί που την εκμεταλλεύονταν αναφέρουν για τον Παύλο και Σίλα το εξής, Ἰουδαῖοι ὑπάρχοντες, αυτοί είναι Ιουδαίοι. Επιπλέον προσθέτουν οὐκ ἔξεστιν ἡμῖν παραδέχεσθαι οὐδέ ποιεῖν Ῥωμαίοις οὖσι, δηλαδή λένε εμείς είμαστε Ρωμαίοι και αυτά που διδάσκει ο Παύλος δεν επιτρέπεται να τα ακολουθούμε. Η μικρή ούτε της πίστεως ήταν, ούτε κατανοούσε, ούτε ζήτησε θεραπεία και όμως ο Παύλος εκδιώκει το δαιμόνιο. Αργότερα φυσικά και δεν ρωτάει αν αρέσει στην μικρή κοπέλα που ελευθερώθηκε από το δαιμόνιο και τους εκμεταλλευτές αλλιώς να ξαναφέρει πίσω το δαιμόνιο.
[ο δαιμονισμένος Γαδαρηνός γίνεται προτύπωση του γένους]

[ο Χριστός κονιορτοποιεί τις αιρετικές θεωρίες]

Ο δαιμονιζόμενος Γαδαρηνός θεραπεύεται από τον Ιησού χωρίς προηγουμένως να ερωτηθεί από αυτόν εάν πιστεύει ότι είναι ο Μεσσίας. Όχι μόνο δεν ζήτησε Θεία χάρη αλλά μάλλον την απομάκρυνση του Ιησού ήθελε, τί ἐμοί καί σοί, Ἰησοῦ, υἱέ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου;. Ο Ιησούς δεν κάνει το ίδιο που ζήτησαν οι υπόλοιποι της πόλης ἠρώτησαν αὐτόν ἅπαν τό πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ᾿ αὐτῶν -- αὐτός δέ ἐμβάς εἰς τό πλοῖον ὑπέστρεψεν αλλά δίνει τρανή απόδειξη του νηπιοβαπτισμού και κάνει τον Γαδαρηνό τύπο του ανθρωπίνου γένους. Ο συγκεκριμένος θα ήταν όμοιος σε συμπεριφορά με τους άλλους της πόλεως του οι οποίοι όλοι πᾶσα ἡ πόλις είπαν στον Ιησού να σηκωθεί να φύγει παρά το ότι θεράπευσε τον βασανιζόμενο συνάνθρωπό τους. Αυτός ίσως ήταν χειρότερος από τους υπόλοιπους για να έχει εισέλθει δαιμόνιο σε αυτόν. Καί ἰδού πᾶσα ἡ πόλις ἐξῆλθεν εἰς συνάντησιν τῷ Ἰησοῦ, καί ἰδόντες αὐτόν παρεκάλεσαν ὅπως μεταβῇ ἀπό τῶν ὁρίων αὐτῶν. Και όμως ο Χριστός θεραπεύει τον δαιμονισμένο από την επήρεια του Διαβόλου και με αυτόν που δεν κατανοούσε τι έκανε μας δίδει μια τρανή εικόνα για το ανθρώπινο γένος και το νήπιο. Με αυτόν που λαμβάνει ενώ ήταν υπαίτιος, είχε φέρει ο ίδιος με την κακία το δαιμόνιο επάνω του, μας δίνει εικόνα για το εάν πρέπει να λάβει αυτός που δεν είναι υπαίτιος. 

Σε αυτό το περιστατικό έχουμε τον Ιησού να μας διδάσκει περίτρανα τον νηπιοβαπτισμό.
Ας παρατηρήσουμε τα εξής. Ο δαιμονισμένος βρισκόταν σε κατάσταση τρέλας και η επιθετικότητά του ήταν τόσο μεγάλη ώστε δεν μπορούσαν να περάσουν οι άνθρωποι από εκεί που βρισκόταν, χαλεποί λίαν, ὥστε μή ἰσχύειν τινά παρελθεῖν διά τῆς ὁδοῦ ἐκείνης. 

Για τον άσωτο μας λέει η Γραφή ότι πριν αυτός επιστρέψει ήταν εκτός εαυτού, εις εαυτόν δε ελθών. Δηλαδή ο άσωτος ήταν σε κατάσταση παραφροσύνης όταν είχε φύγει μακριά από τον πατέρα ο οποίος συμβολίζει τον Θεό. Ο δαιμονισμένος ήταν γυμνός, καί ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο. Ομοίως γυμνός είναι ο άνθρωπος προ του βαπτίσματος στο οποίο ενδύεται τον Χριστό, ὅσοι γάρ εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε. 

Ο δαιμονισμένος δεν έμενε στο σπίτι του αλλά στα μνήματα που βρίσκονται οι νεκροί, καί ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ᾿ ἐν τοῖς μνήμασιν. Ομοίως και ο άνθρωπος μετά την Πτώση δεν έμενε στο σπίτι του που ήταν ο Παράδεισος αλλά στα μνήματα γιατί ήταν νεκρός, Ἀδελφοί, ὁ Θεός πλούσιος ὢν ἐν ἐλέει, διά τήν πολλήν ἀγάπην αὐτοῦ ἣν ἠγάπησεν ἡμᾶς, καί ὄντας ἡμᾶς νεκρούς τοῖς παραπτώμασι συνεζωοποίησε τῷ Χριστῷ.
Μετά την θεραπεία παρατηρούμε τον δαιμονισμένο να είναι σώφρων ιματισμένος και να κάθεται στα πόδια του Ιησού καί εὗρον καθήμενον τόν ἄνθρωπον, ἀφ᾿ οὗ τά δαιμόνια ἐξεληλύθει, ἱματισμένον καί σωφρονοῦντα παρά τούς πόδας τοῦ Ἰησοῦ. Όμοια με τον δαιμονισμένο και ο άνθρωπος ο οποίος με την πτώση ἠλαύνετο ὑπό τοῦ δαίμονος, έπειτα από την σωτηριώδη Σταυρική θυσία του Ιησού και με τα μυστήρια είναι ιματισμένος την στολήν την πρώτην έχει ντυθεί τον Χριστό ὅσοι γάρ εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε και κάθεται σώφρων παρά τους πόδας του Ιησού εφόσον ακολουθεί τις εντολές. Τα μυστήρια έχουν ισχύ σε περιπτώσεις που δεν υπάρχει συνειδητή συμμετοχή επειδή αντλούν την χάρη τους από την Σταυρική θυσία και όχι από ανθρώπινους παράγοντες. Ομοίως το νήπιο γεννιέται με τις συνέπειες του προπατορικού αμαρτήματος και είναι υπό την επήρεια του Διαβόλου για αυτό και στην πρώτη Εκκλησία όπως γίνεται και σήμερα είχαμε την απόταξη του Σατανά κατά την ώρα της βάπτισης. Με την βάπτιση το νήπιο απαλλάσσεται από τον Διάβολο ερχόμενο σε έναν νέο κόσμο, λουτρόν παλιγγενεσίας, και είναι ιματισμένο παρά τους πόδας Ιησού, Χριστόν ἐνεδύσασθε.
Δείτε κάνοντας κλίκ εδώ την ανάρτηση η απόταξη Σατανά στην βάπτιση.
[η περιτομή]

Είναι δε περιττό να ειπωθεί κάτι παραπάνω από μια απλή αναφορά στην περιτομή η οποία γινόταν στον οκταήμερο Ισραηλίτη. Δηλαδή με όλα τα ανωτέρω γεγονότα που μας μεταφέρει η Βίβλος, βλέπουμε περίτρανα ότι είναι στην ουσία, είναι στο αίμα του Χριστιανισμού, το γεγονός ότι άτομα που δεν έχουν αντίληψη λαμβάνουν ευλογίες δωρεές Άγιο Πνεύμα. Ακόμη και η ίδια η ύπαρξη μας είναι μια ευλογία που λάβαμε χωρίς να έχουμε συνείδηση. Η ύπαρξή μας είναι ένα δώρο Θεού το οποίο όταν μεγαλώσουμε, είτε σε ηλικία είτε σε σύνεση, το αξιοποιούμε προς ωφέλεια δική μας και του συνανθρώπου μας. Όμοια το νήπιο στο μυστήριο του βαπτίσματος λαμβάνει ουράνια δωρεά όπως δωρεά ήταν η ύπαρξη του. 

[το περιστατικό της ευλογίας του Χριστού σε νήπια]

Σε άλλο σημείο στην Βίβλο έχουμε το περιστατικό όπου τα νήπια και τα βρέφη ευλογούνται από τον Χριστό ο οποίος τα αγκαλιάζει κάνοντας τους επίθεση των χειρών καί ἐναγκαλισάμενος αὐτά κατευλόγει τιθείς τάς χεῖρας ἐπ' αὐτά. Φυσικά ο Χριστός δεν έπαιζε με τα παιδιά αλλά τους μετέδιδε την χάρη του Αγίου Πνεύματος. 

Καταλάβαιναν τα βρέφη και τα νήπια ποιος είναι ή τι διδάσκει ο Χριστός; Ας υποθέσουμε ότι κάποιο βρέφος το ευλόγησε δίδοντάς του χάρισμα σοφίας. Αυτό που έλαβε την ώρα που το ευλογούσε ο Χριστός είναι Άγιο Πνεύμα, είναι ένα μέρος μερισμοῖς του αμέριστου Αγίου Πνεύματος, σημείοις τε καί τέρασι καί ποικίλαις δυνάμεσι (καταπληκτικά γεγονότα ποικίλα, υπερφυσικές δυνάμεις και χαρίσματα) καί Πνεύματος Ἁγίου μερισμοῖς. 

Ποια μεγαλύτερη ευκαιρία θα μπορούσε να υπάρξει ώστε να μας δίδασκε σε αυτό το περιστατικό την απαγόρευση νηπιοβαπτισμού; Αλλά ως παντογνώστης γνώριζε ότι θα εμφανιστούν αιρετικοί διδάσκαλοι λέγοντας του Σατάν τις διδαχές και έδωσε απάντηση. Όχι μόνο δεν αποτρέπει να τα φέρουν, όχι μόνο αγανακτεί με τους Αποστόλους επειδή τα εμπόδιζαν, ἰδών δέ ὁ Ἰησοῦς ἠγανάκτησε, αλλά τους μεταδίδει και Άγιο Πνεύμα. 
Και τώρα ο Ιησούς αγανακτεί με αυτούς που τα εμποδίζουν.  

Καί ἐναγκαλισάμενος αὐτά κατηυλόγει τιθείς τάς χεῖρας ἐπ’ αὐτά. 
Ο Χριστός δεν ευλογεί αλλά κατ-ευλόγει. Αυτή η φράση μας δείχνει ευλογία σε υπερθετικό βαθμό, τα υπερευλογεί ο Χριστός. Είναι το ίδιο με το κατ-εφίλησεν του πατέρα προς τον άσωτο, εἶδεν αὐτόν ὁ πατήρ αὐτοῦ καί ἐσπλαγχνίσθη, καί δραμών ἐπέπεσεν ἐπί τόν τράχηλον αὐτοῦ καί κατεφίλησεν αὐτόν. Εδώ μάλιστα δεν πρόκειται περί θεραπείας αλλά περί ευλογίας. Δηλαδή έχουμε τον Χριστό να μας διδάσκει πολύ εμφατικά τον νηπιοβαπτισμό. Έλαβαν τα νήπια κάτι με την επίθεση των χειρών ή ήταν άσκοπη ενέργεια; Εάν έλαβαν κάτι τότε έχουν ανάγκη από κάτι και το έλαβαν εν αγνοία. Έλαβαν νήπια εν αγνοία αυτό που είχαν ανάγκη ώστε να το χρησιμοποιήσουν όταν μεγαλώσουν για την σωτηρία τους, παράδειγμα τάλαντο σοφίας. Έλαβαν το σχετικό νήπια άρα λαμβάνουν και το απολύτως αναγκαίο για την σωτηρία νήπια. Εάν με την επίθεση των χειρών έλαβαν ένα μέρος του αμέριστου Αγίου Πνεύματος τότε γιατί να μην λάβουν το βάπτισμα; Είναι πολίτες παραδείσου χωρίς ενέργεια Θεού απλά επειδή δεν καταλαβαίνουν; Όχι. Άρα λαμβάνουν κάτι εν αγνοία για να εισαχθούν στην Βασιλεία αλλά τι αντιφατικό το ίδιο γίνεται στον νηπιοβαπτισμό τον οποίο οι αιρετικοί χωρίς να τα σκεφτούν όλα αυτά τον απορρίπτουν μόνο και μόνο γιατί έτσι τους είπαν να κάνουν. 
Δηλαδή ενώ κατηγορούν τους Ορθόδοξους ότι έχουν παραδόσεις ανθρώπων είναι εκείνοι που έχουν παραδόσεις ανθρώπων και μάλιστα εντελώς αντίΒιβλικές.
Δείτε κάνοντας κλίκ εδώ εκτενέστερη ανάλυση του θέματος Νηπιοβαπτισμός.
[εντολή απαγόρευσης βαπτίσεως νηπίων δεν υπάρχει πουθενά στην Βίβλο]

Με όλα όσα είδαμε να αναφέρονται στην Βίβλο δεν θα έφτανε παράγωγο από μια πρόταση η οποία για την ακρίβεια μιλάει για κάτι άλλο, πιστεύσας σημαίνει αυτός που ειλικρινά αποδέχτηκε όχι αυτός που καταλαβαίνει, ώστε να απαγορευθεί ο νηπιοβαπτισμός και θα πρέπει υποχρεωτικά να υποδείξουν στην Καινή την γελοιότητα που υποστηρίζουν οι αιρετικοί. Θα χρειαστεί να υποδειχθεί ρητή απαγόρευση στην Καινή Διαθήκη ώστε να αποκλειστούν τα νήπια από την δωρεά που προσφέρει το βάπτισμα η οποία όμως απαγόρευση δεν υπάρχει πουθενά. Το onus probandi, δηλαδή το βάρος της απόδειξης, πέφτει στους αιρετικούς και θα πρέπει να υποδείξουν απαγόρευση ή εξαίρεση αφού χρειάζεται τέτοια για κάτι που γίνεται συνήθως. Επί παραδείγματι εκδίδεται απαγόρευση κυκλοφορίας αυτοκινήτων διότι το σύνηθες είναι να κυκλοφορούν οι κάτοχοι το αυτοκίνητο τους κατά βούληση. Θα χρειαζόταν η "νεωτέρα εντολή" όπως πάντοτε γίνεται όταν κάτι αλλάζει, πόσο μάλλον τόσο ριζικά. Δηλαδή ο πολίτης της Παλαιάς εντασσόταν υποχρεωτικά οκταήμερος όμως τώρα ο πολίτης της Καινής πρέπει υποχρεωτικά να ενταχθεί ενήλικας. Φυσικά όχι μόνο δεν υπάρχει απαγόρευση αλλά υπάρχει ρητή και κατηγορηματική επιβεβαίωση όταν στα νήπια κάνει ο Χριστός επίθεση των χειρών. Αυτό όμως δεν απασχολεί κανένα από τους αιρετικούς. Αυτοί αγρόν ηγόρασαν ή μάλλον αγόρασαν τις αλογίες που τους πούλησε ο κάθε ψευτοποιμένας.
[το αιρετικό επιχείρημα εκτός από πονηρία βασίζεται και σε λογική πλάνη]

Εκτός αυτού το επιχείρημα "ο Χριστός είπε εκείνος που πίστεψε πρέπει και να βαπτιστεί, τα νήπια δεν μπορούν να πιστέψουν, άρα δεν μπορούν να βαπτιστούν" είναι λογική πλάνη και ανοησία του χειρίστου είδους. Είναι επιχείρημα επιπέδου "ο αστυνομικός είναι όργανο άρα είναι μπουζούκι". Το επιχείρημα ομοιάζει σαν ένας να υποστηρίξει την εξής λογική πλάνη, "το βιβλίο του πανεπιστημίου δεν το καταλαβαίνει παιδί 10 ετών, άρα 10χρονα δεν παίρνουν μέρος στην εκπαίδευση". Κάποιος ίσως πει με το βάπτισμα αποδίδεται το πτυχίο εφόσον με αυτό γίνεται μέλος της Εκκλησίας. Όμως το πανεπιστημιακό πτυχίο το πήρες με ενέργειές σου ενώ στην σωτηρία δεν γίνεται αυτό ούτε στο ελάχιστο ειδάλλως αυτοσώζεσαι σε κάποιο βαθμό, προσφέρεις και εσύ στην αναγέννηση, λουτροῦ παλιγγενεσίας, και την σωτηρία. 

[το ερμηνευτικό σκεπτικό των αιρετικών δικαιολογεί την αυτoκτoνία]

Το επιχείρημα των αιρετικών εκτός από το γεγονός ότι στρέφεται κατά της ουσίας του Χριστιανισμού είναι και εξαιρετικά ανόητο διότι πως είναι ποτέ δυνατόν ένας Χριστιανός να γνωρίζει ότι γεννήθηκε από τον Θεό, δηλαδή έλαβε την δωρεά της υπάρξεως του από την αγάπη του Θεού και χωρίς να ρωτηθεί, να δοξάζει τον Δημιουργό για αυτό θεωρώντας το ευλογία και μέγιστη δωρεά, όμως έπειτα να απαιτεί να ρωτηθεί το νήπιο ώστε να λάβει την δωρεά της νέας γεννήσεως από τον Θεό; Το βάπτισμα αναφέρεται στην Βίβλο ως νέα γέννηση, ἔσωσεν ἡμᾶς διά λουτροῦ παλιγγενεσίας, μας έσωσε δια μέσω του βαπτίσματος το οποίο μας προσφέρει νέα γέννηση. 

Δεν δικαιολογούν οι αιρετικοί την αυτoκτoνία με το ίδιο επιχείρημα; 

Δείτε κάνοντας κλίκ εδώ την Γραφή να δηλώνει ότι το βάπτισμα είναι η αναγέννηση.

 

Το επίμαχο χωρίο

Τα προηγούμενα ήταν μια απαραίτητη εισαγωγή ώστε να δούμε ότι δεν υπάρχει ούτε καν υποψία απαγορεύσεως βαπτίσεως νηπίων. Δεν υπάρχει ούτε στην Γραφή, ούτε στην επίμαχη πρόταση του Ιησού διότι τέτοιου είδους ερμηνεία θα αναιρεί όλη την διδασκαλία και θα κάνει αλλοπρόσαλλα τα γεγονότα της επίγειας πορείας του Χριστού.  

[η μετατροπή του "ο πιστεύσας" σε "ο έχων ηλικία" τρισμέγιστη πονηρία] 

Ας δούμε όμως τώρα το επίμαχο χωρίο, καί εἶπεν αὐτοῖς πορευθέντες εἰς τόν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τό εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει ὁ πιστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται, ὁ δέ ἀπιστήσας κατακριθήσεται. Οι αιρετικοί διδάσκαλοι που μπλέκουν αθώους στα δίχτυα τους διαστρεβλώνουν το "πιστεύσας" σε "ο έχων ηλικία". Όμως όταν ο Χριστός λέει την φράση ο πιστεύσας δεν έχει καμία πρόθεση να μας δείξει αυτόν που έχει ηλικία κατανόησης αλλά κάνει αναφορά σε αυτόν που θα πιστέψει, πραγματικά, αληθινά, ενώ ταυτόχρονα μας διδάσκει ότι δεν θέλει οπαδούς. Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι, Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ’ ὁ ποιῶν τό θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Το βάρος και η ουσία των λόγων είναι στο σωθήσεται ενώ τα προηγούμενα είναι η υπόδειξη του πως σωθήσεται. Όλο το λεχθέν είναι οδηγίες για το πως κάποιος θα σωθεί και όχι ποιος πρέπει να βαπτιστεί. Σε αυτό ο Χριστός διδάσκει ποιος θα σωθεί και πως, δεν θέτει όριο ηλικίας βάπτισης όπως δεν έθεσε όριο ηλικίας όταν ευλόγησε τα παιδιά και τα νήπια ενώ οι Απόστολοι τα έδιωχναν. Το χωρίο δεν θέτει προϋποθέσεις βαπτίσεως διότι δεν μιλάει για το βάπτισμα αλλά για την σωτηρία. Δηλαδή κάνει αναφορά για το τέλος μιας πορείας και όχι για την αρχή της. Καταδεικνύει την πορεία που θα οδηγήσει στην σωτηρία περιγράφοντας τα μέσα με τα οποία θα οδηγηθεί κάποιος σε αυτήν. Αυτός που θα κατακτήσει την σωτηρία θα πρέπει να έχει πιστέψει, πραγματικά, ειλικρινά, και ταυτόχρονα να έχει βαπτιστεί. Εδώ φαίνεται ξανά το απαραίτητο του βαπτίσματος το οποίο έχει υποδειχθεί στο Ιωάννης 3,5 Απεκρίθη Ἰησοῦς· ἀμήν ἀμήν λέγω σοι, ἐάν μή τις γεννηθῇ ἐξ ὕδατος καί Πνεύματος, οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. Δηλαδή έχουμε δύο συστατικά της σωτηρίας, αληθινή, ειλικρινή πίστη στον Χριστό και βάπτισμα. Για να κατακτηθεί η σωτηρία απαιτείται συγχρόνως και βάπτισμα, βαπτισθείς, άρα το χωρίο όχι μόνο δεν απαγορεύει αλλά επιβάλλει τον νηπιοβαπτισμό.  
Οι αιρετικοί εκτός την λέξη πιστεύσας προσπαθούν πονηρά να εκμεταλλευτούν και το κηρύξατε ώστε μετά να υποστηρίξουν ότι πρώτα γίνεται κήρυγμα και έπειτα αποδοχή και βάπτιση. Όμως αυτό είναι διαστρέβλωση και πονηρία μεγίστου Σατανικού επιπέδου διότι το χωρίο δεν είναι οδηγίες προς το βαπτισθήσεται αλλά προς το σωθήσεται, έτσι λέει "πηγαίνετε και κηρύξτε και θα σωθεί όποιος πιστέψει ειλικρινά και έχει βαπτιστεί". Εξάλλου ο Χριστός κήρυττε αλλά όλοι αυτοί που είδαμε δεν είχαν ιδέα ποιος ήταν ή αγνοούσαν ακόμη και την ύπαρξη κάποιου με το όνομα Ιησούς.
Βεβαίωση για τα ανωτέρω έχουμε και από το δεύτερο συνθετικό της πρότασης, δηλαδή από το ο δε απιστήσας κατακριθήσεται. Κάποιος μπορεί να πιστέψει να βαπτισθεί και έπειτα σε κάποια στιγμή να απιστήσει. Εάν αρχίσει να πιστεύει πραγματικά τότε, ποιητική αδεία, θα ενεργοποιηθεί και το βάπτισμα που ήδη έχει. Για αυτό τον λόγο στο δεύτερο σκέλος ο Χριστός λέει μόνο ο απιστήσας κατακριθήσεται. Αυτός που θα απιστήσει απενεργοποιεί και το βάπτισμα, το ένα συνθετικό της σωτηρίας, άρα έχουμε βεβαίωση ότι το πιστεύσας στο πρώτο σκέλος κάνει λόγο για αυτόν που πιστεύει ειλικρινά. 

Για την ακρίβεια δεν ενεργοποιείται το βάπτισμα αλλά ενεργοποιείται η θέληση του ανθρώπου και έτσι διαμέσω των μυστηρίων πραγματώνεται η σωτηρία.

[η πρώτη αλλά και η αρχαία Εκκλησία ενάντια στις αιρετικές θεωρίες]

Ότι η λέξη πιστεύσας σημαίνει αυτός που πιστεύει ειλικρινά και όχι το παμπόνηρο αυτός που κατανοεί, μπορούμε να το παρατηρήσουμε στην πρώτη Εκκλησία. Εἶπε πρὸς αὐτούς· εἰ Πνεῦμα Ἅγιον ἐλάβετε πιστεύσαντες; εἶπέ τε πρὸς αὐτούς· εἰς τί οὖν βαπτίσθητε; οἱ δὲ εἶπον· εἰς τὸ Ἰωάννου βάπτισμα, εἶπε δὲ Παῦλος· Ἰωάννης μὲν ἐβάπτισε βάπτισμα μετανοίας, τῷ λαῷ λέγων εἰς τὸν ἐρχόμενον μετ᾿ αὐτὸν ἵνα πιστεύσωσι, τοῦτ᾿ ἔστιν εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν, ἀκούσαντες δὲ ἐβαπτίσθησαν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ καὶ ἐπιθέντος αὐτοῖς τοῦ Παύλου τὰς χεῖρας ἦλθε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐπ᾿ αὐτούς, ἐλάλουν τε γλώσσαις καὶ προεφήτευον. Είπε ο Παύλος, λάβατε Πνεύμα Άγιο όταν πιστέψατε; Εκείνοι απάντησαν, εμείς δεν έχουμε ακούσει ούτε αν υπάρχει Πνεύμα Άγιο. Σε τι είδους βάπτισμα βαπτιστήκατε; Στο βάπτισμα του Πρόδρομου. Ο Ιωάννης έκανε βάπτισμα μετανοίας για να πιστέψει ο κόσμος στον Χριστό. Όταν τα άκουσαν αυτά βαπτίστηκαν στο όνομα Χριστού και ο Παύλος επέθεσε τα χέρια του σε αυτούς και πήραν διάφορα χαρίσματα όπως της γλωσσολαλιάς. Το ότι πιστεύσας σημαίνει αυτός που πιστεύει ειλικρινά και όχι το δαιμονικό εκείνος που κατανοεί, μπορούμε να το παρατηρήσουμε και στην αρχαία Εκκλησία όταν ο Χρυσόστομος 354-407μΧ, αναφέροντας την λέξη πιστεύσας την εννοεί ως αυτόν που έχει αποδεχθεί ειλικρινώς. Εξ αυτού κάνει λόγο για τα χαρίσματα που έλαβε αυτός "που βαπτίστηκε και πίστεψε". Τα λόγια του είναι τα εξής, το παλαιόν ο βαπτισθείς και πιστεύσας ευθέως προς την φανέρωσιν του Πνεύματος διαφόροις ελάλει γλώσσαις. Επειδή γαρ έτι ασθενέστερον διέκειντο οι τότε, και τα νοητά χαρίσματα οράν ουκ ηδύναντο τοις οφθαλμοίς της σαρκός, εδίδοτο αισθητόν χάρισμα, ώστε το νοητόν γίνεσθαι καταφανές και ο βαπτισθείς ευθέως και τη ημετέρα γλώσση, και τη των Περσών, και την των Ινδών, και την των Σκυθών εφθέγγετο, ώστε μαθείν και τους απίστους, ότι Πνεύματος αγίου ηξίωτο. MPG 51,92. Εδώ σε αυτά τα λόγια ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος μας λέει ότι στα παλαιά χρόνια, εννοεί την αρχή του Χριστιανισμού, εκείνος που βαπτιζόταν και πίστευε μιλούσε γλώσσες τις οποίες δεν είχε μάθει ποτέ ώστε με αυτό να φανερωθεί η ύπαρξη Θεού και η έλευση σε αυτόν του Αγίου Πνεύματος διότι τότε η διδαχή ήταν νέα και πολλοί ήταν ασθενείς στην πίστη και τους διδόταν ταυτόχρονα με την βάπτιση κάτι το νοητό από τους οφθαλμούς της σάρκας ώστε να βεβαιωθούν.
Επειδή στην αλήθεια όλα δένουν σαν παζλ και στο ψέμα όλα πέφτουν σαν ντόμινο καταπέφτει και η θεωρία ορισμένων αιρετικών για γλωσσολαλιές την σήμερον ημέρα. Τότε είχαν κάποιο σκοπό ο οποίος τώρα έχει εκλείψει.
Αυτό που ανέφερε ο Χρυσόστομος ότι γινόταν στον πιστεύσας (πιστεύσαντα) δεν έγινε στον μάγο Σίμωνα διότι ο Θεός κανέναν δεν αρνείται να ευλογήσει ή να παράσχει τις Ουράνιες δωρεές, όμως η συνειδητή άρνηση και απιστία απομακρύνει την Θεία Χάρη καθιστώντας τις δωρεές ανενεργές. Λέει ο ίδιος πατέρας αλλού, το μεν γαρ γεννηθήναι την μυστική γέννησιν, και πάντων εκκαθαρθήναι των πρότερον ημαρτημένων ημίν, από του βαπτίσματος γίνεται, το δε μείναι εις το εξής καθαρούς, και μηδεμίαν μετά ταύτα δέξασθαι κηλίδα πάλιν, της ημετέρας εστίν εξουσίας τε και σπουδής. MPG 59,76. 

[το περιστατικό του μάγου Σίμωνα κονιορτοποιεί τις αιρετικές θεωρίες]

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Σίμωνας ο Μάγος ανήρ δέ τις ὀνόματι Σίμων προϋπῆρχεν ἐν τῇ πόλει μαγεύων γίνεται μεν δεκτός στο βάπτισμα από τον Θεό αλλά δεν λαμβάνει κανένα χάρισμα. Ο Σίμωνας γίνεται δεκτός στο μυστήριο του βαπτίσματος παρότι δεν είχε πιστέψει, ὁ δέ Σίμων καί αὐτός ἐπίστευσε, καί βαπτισθείς ἦν προσκαρτερῶν τῷ Φιλίππῳ, θεωρῶν τε δυνάμεις καί σημεῖα γινόμενα ἐξίστατο. Το ἐπίστευσε που λέει η Γραφή δεν εννοεί ότι πίστεψε πραγματικά στο μήνυμα του Ευαγγελίου και άφησε τις απάτες αλλά σημαίνει πίστεψε ότι από τον Χριστό ήταν οι δυνάμεις και τα θαύματα που επιτελούσε ο Φίλιππος. Έτσι σκέφτηκε το εξής, ας πάω να βαπτιστώ και με τα χαρίσματα που δίνει αυτός ο Χριστός θα κάνω τον μεγαλύτερο μάγο από πριν. Εδώ σε αυτό το περιστατικό έχουμε και έτερη απόδειξη ότι πιστεύσας δεν εννοείται ως ο κατέχων την πίστη αλλά αυτός που πιστεύει ειλικρινώς και λαμβάνει την πρόσκληση προς το κατηχητήριο Εκκλησία, εκεί γίνεται πιστεύσας, πιστεύει ειλικρινά και τηρεί. Ο πιστεύσας του χωρίου είναι μια συνεχής πορεία και μια συνεχής κατάσταση.

Οι άλλες αποδείξεις είναι όλες οι βαπτίσεις στην Βίβλο.

Ἰδών δέ ὁ Σίμων ὅτι διά τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων δίδοται τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, προσήνεγκεν αὐτοῖς χρήματα. Ο Σίμωνας νόμιζε ότι οι Απόστολοι ασκούν αυθαίρετη εξουσία κάνοντας ότι τους κατέβει οπότε τον έναν έκαναν απόστολο, τον άλλον πρεσβύτερο, έκαναν επίθεση των χειρών και με αυτό στον έναν έδιναν γλωσσολαλιά, στον άλλον προφητεία, στον άλλον έδιναν να κάνει θαύματα, διότι αυτά είναι αποτέλεσμα μαγικών φίλτρων και συνταγών τις οποίες με αρκετά λεφτά θα του πουλούσαν. Ο Σίμωνας σαν μάγος αυτό ήξερε αυτό νόμισε αυτό ζήτησε. Η σκέψη του εντελώς κωμική ακόμη και για έναν αρχάριο στην πίστη και όμως ο Σίμωνας είναι βαπτισμένος. Εκείνη την εποχή όπως είπε και ο Χρυσόστομος υπήρξαν έκτακτα χαρίσματα τα οποία βοηθούσαν τους ανθρώπους οι οποίοι προέρχονταν από την πολυθεΐα να πιστέψουν στον Χριστό. Βλέποντας ο Σίμωνας μεγάλα θαύματα που δεν μπορούσε να πραγματοποιήσει αυτός με την μαγεία κάθεται συνεχώς προσκαρτερῶν δίπλα στον Φίλιππο που τα επιτελούσε ώστε όπως νόμιζε να πάρει τις ίδιες δυνάμεις. Ο Χρυσόστομος λέει για τον Σίμωνα: ο δε Σίμων, φησί, βαπτισθείς, ήν προσκαρτερών τω Φιλίππω. Ου πίστεως ένεκεν, αλλ' ώστε γενέσθαι τοιούτος προσκαρτέρει. MPG 60,145. Και πιο κάτω από το προηγούμενο απόσπασμα λέει: ώστε από της κακίας πάντα έπραττε δηλαδή, ότι έκανε το έκανε από κακό σκοπό. Στην πραγματικότητα ο Σίμωνας ενώ βαπτίζεται δεν ήταν πιστεύσας διότι προσήλθε από υστεροβουλία και παρότι βαπτισμένος ήταν στο ο δε απιστήσας. Ήταν σε αυτήν την θέση όχι γιατί το βάπτισμα του ακυρώθηκε αλλά γιατί αυτός το κατέστησε ανενεργό με την συνειδητή του άρνηση. Το βάπτισμα του έγινε ουσιαστικά χωρίς συνείδηση, για την ακρίβεια έγινε από πονηρά κίνητρα, δηλαδή χειρότερα και όμως θεωρείται απολύτως έγκυρο. Από το Βιβλικό ὁ πιστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται ήταν βαπτισθείς αλλά όχι πιστεύσας και από το Χρυσοστομικό ο βαπτισθείς και πιστεύσας ήταν βαπτισθείς αλλά όχι πιστεύσας. Έτσι λαμβάνει ότι δίδει το βαπτισθείς, λαμβάνει ότι δίδει το βάπτισμα, αλλά δεν λαμβάνει ότι δίδει το πιστεύσας, δεν λαμβάνει ότι δίδει και η προαίρεση, χαρίσματα διαφόροις ελάλει γλώσσαις. Εἰ Πνεῦμα Ἅγιον ἐλάβετε πιστεύσαντες; Λάβατε Άγιο Πνεύμα όταν πιστέψατε; Ο Απόστολος ζητάει στον Σίμωνα να μετανοήσει αλλά όχι να ξαναβαπτιστεί. Άρα έχει λάβει ότι δίδει το βάπτισμα, μετανόησον οὖν ἀπό τῆς κακίας σου ταύτης, καί δεήθητι τοῦ Θεοῦ εἰ ἄρα ἀφεθήσεταί σοι ἡ ἐπίνοια τῆς καρδίας σου· εἰς γάρ χολήν πικρίας καί σύνδεσμον ἀδικίας ὁρῶ σε ὄντα.

Μετανόησον λοιπόν από της κακίας σου ταύτης και δεήθητι του Θεού, ίσως συγχωρηθή εις σε η επίνοια της καρδίας σου· επειδή σε βλέπω ότι είσαι εις χολήν πικρίας και δεσμόν αδικίας. Μετάφραση Βάμβα. 
Εξ Αγίου Πνεύματος λαμβάνει πληροφορία ο διορατικός απόστολος, βλέπει τα άσχημα εσώψυχά του και αμφιβάλλει εάν μετανοήσει. Του λέει εἰς γάρ χολήν πικρίας καί σύνδεσμον ἀδικίας ὁρῶ σε ὄντα δηλαδή: μετανόησε από την κακία σου και παρακάλεσε τον Θεό, αν και έχω αμφιβολίες εάν μετανοήσεις γιατί σε βλέπω γε­­μάτο κακία η οποία δηλητηρίασε πλήρως την καρδιά σου και σε κατέστησε επικίν­δυ­νο και στους άλλους. Φυσικά με το σύνδεσμον ἀδικίας ὁρῶ σε ὄντα δεν εννοεί "για απατεώνα σε κόβω εσένα" αλλά μιλάει κατ' αυτόν τον τρόπο διότι ο απόστολος είναι ὁρῶν, δηλαδή βλέπων, έχει το διορατικό χάρισμα όπως είχαν οι γνωστοί γέροντες που έδρασαν στις ημέρες μας, εξάλλου βλέπει τον Σίμωνα πρώτη φορά στην ζωή του διότι μας λέγει η Γραφή, Ἀκούσαντες δέ οἱ ἐν Ἱεροσολύμοις ἀπόστολοι ὅτι δέδεκται ἡ Σαμάρεια τόν λόγον τοῦ Θεοῦ, ἀπέστειλαν πρός αὐτούς τόν Πέτρον καί Ἰωάννην· Πραξ. 8,14. Όταν άκουσαν οι Απόστολοι που ήταν στα Ιεροσόλυμα ότι η Σαμάρεια δέχθηκε τον λόγο του Θεού μέσω του Φίλιππου έστειλαν στους Σαμαρείτες τον Πέτρο και τον Ιωάννη.
Το εἰ ἄρα ἀφεθήσεταί σοι σημαίνει "και ίσως σου συγχωρηθεί". Με αυτό το λεχθέν ο απόστολος δεν εννοεί ότι υπάρχει περίπτωση να ζητούσε άφεση ο Σίμωνας όμως ο Χριστός μην τον συγχωρούσε διότι "τέτοια δεν τα σηκώνει αυτός να 'ούμ' " αλλά ότι έχει πλήρως κατακτηθεί από το κακό που ούτε ειλικρινή συγγνώμη δεν μπορεί να ζητήσει ώστε να λάβει την άφεση και μόνο η μεγάλη φιλανθρωπία και το έλεος του Θεού μπορεί να τον βοηθήσει. Η πονηρία του ήταν καρδιακή, ἡ ἐπίνοια τῆς καρδίας σου, δηλαδή ερχόταν από το κέντρο της υπάρξεώς του. Την αντίθετη κατάσταση ζητεί ο Θεός όταν στην Γραφή καλεί λέγοντας δός μοι, υἱέ, σήν καρδίαν Παρ. 23,26 η αίτηση για καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός Ψαλ. 50,12 είναι η αποδοχή αυτού του καλέσματος του Θεού από εμάς. Δεήθητι τοῦ Θεοῦ εἰ ἄρα ἀφεθήσεταί σοι ἡ ἐπίνοια τῆς καρδίας σου, σε αυτό το δυσνόητο χωρίο ο απόστολος λέει στον Σίμωνα το εξής: "Άφησε έστω και ένα λεπτό την σκέψη που έχεις να φτιάξεις ψευδοεκκλησία και ζήτησε το έλεος του Θεού έστω και με τα χείλη και αυτός μπορεί να σε βοηθήσει". Οι άνθρωποι νόμιζαν τον Σίμωνα απεσταλμένο του Θεού "οὗτός ἐστιν ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ ἡ μεγάλη", αυτός πλάσαρε τον εαυτό του σαν μεγάλο και τρανό "λέγων εἶναί τινα ἑαυτόν μέγαν·". Δηλαδή ο Σίμωνας εκμεταλλευόταν τον κόσμο και ενώ ήταν μάγος πλασαριζόταν με έπαρση και στόμφο σαν Θεϊκός απεσταλμένος. Εξέπεσε με την έλευση του Φίλιππου ο οποίος έκανε θαύματα που τον εξέπληξαν θεωρῶν τε δυνάμεις καὶ σημεῖα γινόμενα ἐξίστατο έτσι ήθελε με τα χαρίσματα Χριστού και την φήμη που ήδη κατείχε να ανακτήσει ξανά την θέση. Με λίγα λόγια ήταν εντελώς πωρωμένος για αυτό και η μεγάλη αυστηρότητα των αποστόλων, τό ἀργύριόν σου σύν σοί εἴη εἰς ἀπώλειαν. 
Η αιτία της τόσης αυστηρότητας του Αποστόλου δεν ήταν απλά επειδή σκέφτηκε ο Σίμωνας να αγοράσει τα χαρίσματα. Αν ήταν από άγνοια ή από πίκρα ή από ζήλια ή κάποιο άλλο όμοιο η προσφορά των χρημάτων, τότε ο απόστολος θα τον νουθετούσε πατρικά και θα του έλεγε ότι αυτά που ἐνόμισας δεν γίνονται στον Χριστιανισμό, πράγμα που έκανε ο Χριστός στην μητέρα των αποστόλων. Εξάλλου αν ενόμισε κάτι λάθος δεν είχε ευθύνη ο ίδιος διότι αυτό θα ήταν απόρροια της μη κατοχής της πίστεως. Ὁ δέ εἶπεν αὐτῇ· τί θέλεις; λέγει αὐτῷ· εἰπέ ἵνα καθίσωσιν οὗτοι οἱ δύο υἱοί μου εἷς ἐκ δεξιῶν σου καί εἷς ἐξ εὐωνύμων σου ἐν τῇ βασιλείᾳ σου. ἀποκριθείς δέ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε Ματθ. 20,21-22 Πήγαν ο Ιωάννης ο Ιάκωβος και η μητέρα τους στον Χριστό. Η μητέρα λέει στον Χριστό θέλω να σου ζητήσω κάτι. Ο Χριστός απάντησε τι θέλετε; Δώσε εντολή να καθίσουν οι γιοί μου ο ένας δεξιά σου και ο άλλος αριστερά σου όταν αναλάβεις Βασιλιάς. Ο Ιησούς απάντησε δεν γνωρίζετε τι ζητάτε λέγοντας αυτό το πράγμα. Η λέξη σιμωνία στην πραγματικότητα είναι παραστρατημένη, δεν περιγράφει την εξαγορά αξιωμάτων στην Εκκλησία. Ο Σίμωνας εξέπεσε από την θέση που είχε και έτσι κατέστρωσε ένα πονηρό σχέδιο, μια πονηρή ἐπίνοια. Αυτή ήταν να φτιάξει ψευδοεκκλησία και όχι να γίνει αξιωματούχος στην Εκκλησία ή να δίνει Άγιο Πνεύμα δια της επιθέσεως των χειρών. Η ἐπίνοια, η επινόηση του Σίμωνα όπως ακριβέστατα την περιγράφει ο λόγος του Θεού ώστε να κατανοήσουμε, ήταν να ιδρύσει μια Γνωστική ομάδα. Ένα μείγμα Χριστιανισμού μαγείας με αρχηγό τον ίδιο έχοντας τώρα τα ανώτερα μαγικά "που δίνει αυτός ο Χριστός". Δεν έχει πειράξει τον Απόστολο το γεγονός ότι πρόσφερε χρήματα και η αιτία της αυστηρότητας ήταν ότι ο διορατικός απόστολος είδε δια Πνεύματος το σχέδιο του Σίμωνα. Τα λόγια του αποστόλου δηλώνουν το εξής "δεν θα λάβεις την δωρεά με λεφτά αλλά με το να παρατήσεις τα σχέδια που έχεις για να κάνεις τον ψευδαπόστολο θέλοντας να γίνεις ενάντιος στην Εκκλησία. Αν συνεχίσεις τα ίδια έρχεται η Θεία δίκη, θα απωλεστείς". Δηλαδή ο διορατικός Απόστολος γνωρίζει τα πάντα για τον Σίμωνα. Δεν του λέει όμως "είναι άκυρο το βάπτισμα σου" ούτε επιδεικνύει εναντίωση ώστε να πει "γιατί τον βάπτισες Φίλιππε;" όπως κάνουν οι αιρετικοί για την βάπτιση του νηπίου. Ο Σίμωνας με αυτήν την κακή πνευματική κατάσταση, αν προσερχόταν στην Εκκλησία υπήρχε περίπτωση να γίνει πιστεύσας αργότερα από ένα νήπιο ή να μην γινόταν ποτέ.

Θαυμάστε την αλογία των αντίθεων συλλογισμών, ο Σίμωνας έχει λάβει όμως το μωρό απαγορεύεται να λάβει. Αυτός που μίλησε λέγοντας ψέματα προσήλθε και έλαβε ενώ αυτός που δεν μπορεί να μιλήσει προσέρχεται αλλά δεν λαμβάνει. Το νήπιο έλαβε εν αγνοία το δώρο της ζωής και αυτό είναι άξιο δοξολογίας αλλά δεν πρέπει να λάβει εν αγνοία το δώρο της νέας ζωής γιατί αυτό είναι κατακριτέο.

Το βάπτισμα και αυτά που δίδει, αναγέννηση, άφεση αμαρτιών, υιοθεσία, σωτηρία και λοιπές δωρεές, δεν είναι συνεργασία ανθρώπου και Θεού αλλά αποκλειστικά του Θεού για αυτό το βάπτισμα του Σίμωνα ήταν έγκυρο και η πλήρης απιστία του πριν κατά την διάρκεια και μετά το βάπτισμα ουδέποτε το ακύρωσε. Το πιστεύσας ουδέποτε υπήρξε στον Σίμωνα, έτσι δεν θα έπρεπε να γίνει δεκτός στο βάπτισμα ή θα έπρεπε να ξαναβαπτιστεί. Όμως ο Απόστολος λέει στον Σίμωνα να μετανοήσει και όχι να ξαναβαπτιστεί. Επιπλέον γνωρίζουμε ότι το βάπτισμα δεν επαναλαμβάνεται ποτέ. Εφόσον δεν επαναλαμβάνεται τότε όποιος δεν πιστεύσει ειλικρινά είναι σε θέση μεν να βαπτιστεί λαμβάνοντας ότι δίδει το βάπτισμα αλλά δεν είναι σε θέση να λάβει τα χαρίσματα που ακολουθούν το βάπτισμα τα οποία είναι και στην εξουσία του ανθρώπου να τα λάβει.
[ο στίχος εν βάπτισμα του Πιστεύω]

Οπότε εκτός από την αιρετική θεωρία περί του πιστεύσας καταπέφτει ταυτόχρονα και άλλο κομμάτι της Διαβολικής θεωρίας, η δήλωση ορισμένων ψευτοποιμένων ότι παραδέχονται το Πιστεύω πράγμα που αποσκοπεί στην παραπλάνηση και στην ευκολότερη αλίευση των υποψήφιων θυμάτων. Εφόσον το Πιστεύω ομιλεί για ἕν, δασεία, βάπτισμα, δηλαδή δηλώνει ότι το βάπτισμα είναι ανεπανάληπτο, αυτό σημαίνει ότι είναι έγκυρο σε κάποιον που είναι μεγάλος θεολόγος, είναι έγκυρο στους δώδεκα στην Έφεσο οι οποίοι βαπτίζονται ενώ μέχρι πριν ένα λεπτό δεν είχαν ακούσει καν τι είναι το Άγιο Πνεύμα, ἀλλ᾿ οὐδέ εἰ Πνεῦμα Ἅγιόν ἐστιν ἠκούσαμεν, είναι έγκυρο σε έναν που δεν έχει μεγάλη αντιληπτική ικανότητα, είναι έγκυρο σε Σίμωνα, είναι έγκυρο και στα νήπια.
Εἷς Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα·, από εδώ προέρχεται το "εν βάπτισμα" του Πιστεύω.
[τα αβάπτιστα νήπια]

Εδώ εγείρεται και ένα ερώτημα, τι θα γίνει με τα αβάπτιστα νήπια. 

Αυτό δεν είναι δική μας υπόθεση αλλά του δίκαιου Κριτή ο οποίος δεν θα αδικήσει κανένα, το αντίθετο μάλιστα, ευεργετεί. Δεν είναι εκεί για να κολάσει αλλά για να σώσει. Δεν απεκδύεται την Θεότητα θεοποιώντας την τύχη και αφήνοντας σε αυτήν την σωτηρία αλλά ο ίδιος ενεργεί προς όφελος κάθε ανθρώπου. Λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ἐάν αὐτόν θέλω μένειν ἕως ἔρχομαι, τί πρός σέ; σύ ἀκολούθει μοι. Λέει ο Ιησούς στον Πέτρο, εάν υποθέσουμε ότι θέλω να μείνει ζωντανός ο Ιωάννης όσα χρόνια και αν περάσουν μέχρι να έλθω ξανά στην Β Παρουσία αυτό τι σε ενδιαφέρει; Εσύ ακολούθησε με και φρόντισε αυτά που αφορούν εσένα. Δική μας λοιπόν υπόθεση και υποχρέωση δεν είναι το θέλω αλλά το ἀκολούθει μοι και αυτό λέει ότι το ένα συστατικό προς το σωθήσεται είναι το βαπτισθείς. Ο Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή αναφέρει ότι ο άνθρωπος που δεν γνώρισε τον Θεό αλλά ήταν αγαθός θα λάβει δόξα και τιμή. Άφησε μήπως ο απόστολος στην άγνοια όποιον δεν ήξερε για Χριστό θεωρώντας ότι θα σωθεί αν είναι καλός άνθρωπος; Όχι αλλά ευαγγέλισε την οικουμένη.  

Δόξα δέ καί τιμή καί εἰρήνη παντί τῷ ἐργαζομένῳ τό ἀγαθόν, Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καί Ἕλληνι·, δόξα από τον Θεό, τιμή και ειρήνη, θα δοθεί σε κάθε ένα που εργάζεται το αγαθό, και στον Ιουδαίο αλλά και στον ειδωλολάτρη.
[οι αιρετικές θεωρίες Σατανικό εφεύρημα]

Το κατανόηση ως υποπροϊόν του πιστεύσας, το οποίο δηλώνει αυτόν που θα πιστέψει πραγματικά, αληθινά, ειλικρινά, είναι αφενός λογική πλάνη αλλά κυρίως παμπόνηρη διαστρέβλωση. Δικαιώνει το όνομα Διάβολος που προέρχεται από το διαβολή, έρχεται ενάντια στην διδασκαλία αλλά και τις πράξεις Χριστού και Αποστόλων. 

Είναι ένα παμπόνηρο Σατανικό εφεύρημα το οποίο καθιστά ταυτόχρονα αλλοπρόσαλλη την διδαχή ενώ αποτρέπει να δεχτεί το νήπιο την Θεία Χάρη. Το νήπιο με το βάπτισμα λαμβάνει μια ανεκτίμητη πλάκα χρυσού ως προίκα για την ζωή του και δεν έχει σημασία για την αξία του χρυσού εάν δεν κατανοεί. Όταν μεγαλώσει, είτε σε ηλικία είτε πνευματικά, τότε αυτόν τον χρυσό που ήδη έλαβε και η αξία του είναι ανεκτίμητη θα τον αξιοποιήσει, ο χρυσός δίδεται δωρεάν και παραμένει πάντοτε χρυσός.

Αποδεικνύονται λοιπόν ακραία λανθασμένες οι θεωρίες των αιρετικών ενώ είναι φανερό ότι με την διαστρέβλωση του χωρίου αποσκοπούν αποκλειστικά στο να στερηθεί το νήπιο της χάρης του Θεού. Εξάλλου η βάπτιση, είτε ενήλικα είτε νήπιου, δεν υποχρεώνει τον βαπτισμένο σε απολύτως τίποτα. Άρα ούτε δημιουργεί οπαδούς ούτε προσηλυτίζει με το ζόρι, μπορεί ο οποιοσδήποτε να το απορρίψει οποτεδήποτε αυτοστιγμεί χωρίς καν να κινηθεί από την θέση του. Το βάπτισμα και βαπτισθείς είναι το ένα σκέλος προς την σωτηρία σωθήσεται άρα πρέπει να γίνεται υποχρεωτικά από τον Χριστιανό και ωφελεί το νήπιο του διότι το εισάγει σε έναν νέο κόσμο, λουτροῦ παλιγγενεσίας, είναι δε υποχρέωση του Χριστιανού να δίδει προς το νήπιο του το ένα εφόδιο προς το σωθήσεται και παράληψη εάν το αμελήσει. Όπως ακριβώς είναι παράληψη εάν αμελήσει και το πιστεύσας το άλλο συνθετικό της σωτηρίας, δηλαδή να αμελήσει να μεγαλώσει το νήπιο ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου.

Σειρά 

ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ 
 

1)  Νηπιοβαπτισμός. Βίβλος και πρώτοι Χριστιανοί συγγραφείς έως το 450μΧ.
2) Ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται ο δε απιστήσας κατακριθήσεται
3) Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη βαπτίζοντες αυτούς

Posted in Ο πιστεύσας και βαπτισθεις σωθήσεται