Το ελιξήριο της νεότητας

Το ελιξήριο της νεότητας

 

[η αναζήτηση της νεότητας]

Αγαπητοί ο κάθε άνθρωπος οποιασδήποτε κοινωνικής ή οικονομικής στάθμης όταν περάσουν κάποια έτη ζωής αρχίζει και αναζητά τρόπους να παραμείνει νέος, εντέλει κάποια στιγμή στην ζωή του θα έρθει απέναντι στο μεγάλο πρόβλημα του ανθρώπου, τον θάνατο. Αν και μπορεί να είναι καθόλα υγιής η πάροδος των ετών τον κάνουν πολλές φορές να στρέφεται στους τόσους γύρω οι οποίοι διαλαλούν διάφορα προϊόντα που θα τον δείξουν νεώτερο. Αυτή είναι μια λύση που σε καμία περίπτωση βέβαια δεν θα κάνει τον άνθρωπο νέο ξανά αλλά ίσως τον κάνει να δείξει λίγο νεώτερος, πολλές φορές μάλιστα ούτε αυτό δεν προσφέρει αλλά είναι απλά μια ευκαιρία πλουτισμού ορισμένων επιτήδειων. Όμως ο άνθρωπος στρεφόμενος σε άνθρωπο για την μακροζωία ή την αθανασία του, θα λάβει αυτό που μπορεί να ληφθεί από την φύση του δότη. 

[η αθανασία έχει ίδια ουσία με την φύση του δότη αυτής]

Δηλαδή από το προσωρινό θα μπορέσει να λάβει το προσωρινό ενώ θα πρέπει να στραφεί στο αιώνιο για να αποκτήσει το αιώνιο. Από το προσωρινό δεν θα αποκτήσει την γνήσια αιωνιότητα αλλά θα του δοθεί απλά ένα υποκατάστατο της. Η αιώνια ζωή και η συνέχεια της ύπαρξης του που θα του προσφερθεί θα είναι κάποια ταινία ή κάποια εικόνα με αυτόν, εν τέλει θα είναι η αιώνια ζωή στην ανάμνηση του δότη της αθανασίας, εδώ μια εντός εισαγωγικών αθανασία. Εν τέλει θα είναι "αιώνια" ζωή στην ανάμνηση του δότη της αθανασίας, θα είναι μια εντός εισαγωγικών αθανασία. "Αθανασία" των φωτό βίντεο ολογραμμάτων και τα συναφή. Όμως όλα αλλάζουν όταν ο άνθρωπος αποτανθεί στο αιώνιο για να του δοθεί το αιώνιο. Εκεί δεν υπάρχει υποκατάστατο αλλά το γνήσιο, εκεί ο άνθρωπος δεν ζει διαμέσου της ανάμνησης αιώνια αλλά ζει ο ίδιος αιώνια. 

[υπάρχει όμως Θεός;]

Βεβαίως θα αναρωτηθεί κάποιος για την ύπαρξη του Θεού, όμως είναι τόσες οι διαβεβαιώσεις και δεν χρειάζεται να ψάξουμε πολύ, αρκεί να κοιτάξουμε γύρω μας. Ο Θεός πάντοτε σε όλες τις εποχές μας δίνει τα εχέγγυα ότι υπάρχει. Στις ημέρες μας έχουμε τις εμφανίσεις των Αγίων Ραφαήλ Νικολάου Ειρήνης, του Αγίου Εφραίμ οι οποίοι με τόσα θαύματα έχουν λάμψει στις ημέρες μας και υπάρχουν τόσες μαρτυρίες επώνυμα καταγεγραμμένες με πολλά και διάφορα περιστατικά. Ο αριθμός των θαυμασίων που επιτελεί ο Θεός διαμέσω των αγίων είναι μεγάλος και μας δίνει ισχυρή ένδειξη για την ύπαρξη Θεού. Φυσικά πολλά από αυτά αποτελούν προσωπικές εμπειρίες τέτοιου είδους που δεν μεταβιβάζονται, αφήνουν το περιθώριο της αμφιβολίας.
Αλλά όμως επιπλέον των σημείων αυτών έχουμε τους γνωστούς Αγίους γέροντες που γνωρίσαμε στις ημέρες μας, τον Άγιο Παΐσιο, τον Άγιο Πορφύριο, τον Άγιο Ιάκωβο, τον γέροντα Εφραίμ, τον γέροντα Ευμένιο. Αυτοί παρουσίαζαν τα γνωστά υπερφυσικά χαρίσματα τα οποία δεν είναι όπως μια προσωπική εμπειρία κάποιου άλλου την οποία ο ίδιος μας μεταφέρει αλλά μπορούσαμε και προσωπικά να το διαπιστώσουμε. 

Ο αυτόπτης των γερόντων δεν θα μας πει κάποιο ανεπανάληπτο και προσωπικό περιστατικό αλλά θα μας πει "έλα και δες" το οποίο είπε ο Φίλιππος στον Ναθαναήλ. 

Αυτά τα χαρίσματα με τους χιλιάδες αυτόπτες μας δίδουν όχι απλά ένδειξη αλλά διαβεβαίωση της ύπαρξης Θεού. Οι γέροντες ήταν κάτι που ο κάθε ένας μπορούσε να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι, δεν ήταν τω καιρώ εκείνω αλλά υπήρξαν σύγχρονοί μας και δρούσαν για πολλά χρόνια, δεν πήγαν 100 και διαπίστωσαν οι 2 αλλά έχουμε χιλιάδες αυτόπτες. Όλα αυτά συνιστούν ισχυρές διαβεβαιώσεις υπάρξεως Θεού.
Έχουμε λοιπόν διαβεβαίωση διαμέσω των θαυμάτων αλλά και των φωτισμένων οι οποίοι σε κάθε εποχή μας διαβεβαιώνουν ότι πραγματικά υπάρχει ο Θεός ο οποίος δημιούργησε τον άνθρωπο κατ' εικόνα και ομοίωση. Όμως εφόσον ο άνθρωπος έχει φτιαχτεί κατ' εικόνα Θεού είναι και αυτός κατά ένα τρόπο άχρονος. Είναι άχρονος υπό την έννοια ότι ναι μεν έχει κάποια χρονική αρχή αλλά δεν θα έχει ποτέ τέλος. Μπορεί μεν ο άνθρωπος να λαμβάνει επί Γης κάποιο μέρος χρόνου αλλά άπαξ και γεννηθεί δεν πεθαίνει ποτέ, είμαστε ήδη αθάνατοι. Αυτό δεν είναι ευχή και κατάρα αλλά είναι μόνο ευχή και δώρο ανεκτίμητο.
[η ματιά μας πρέπει να είναι στο αιώνιο]

Ο άνθρωπος είναι αιώνιος και ένα μέρος της αιωνιότητας θα το περάσει στην Γη. Στην επίγεια ζωή θα διανύσει ένα ορισμένο κομμάτι χρόνου το οποίο για άλλους είναι μικρό και για άλλους είναι μεγάλο. Αυτό δεν είναι ορισμένο υποχρεωτικά από τον Θεό αλλά και από εμάς. Ο Θεός θέλει να ζήσει ο άνθρωπος όχι μόνο αιώνια αλλά και επί γης πολλά χρόνια. Αυτό το αποδεικνύει το γεγονός ότι επιτέλεσε αναστάσεις και ιάσεις ασθενειών ενόσω ήταν στην γη. Πρέπει όμως να έχουμε πάντοτε την ματιά μας στο αιώνιο και όχι στο εφήμερο, αυτό κάνει και ο Θεός, έτσι καμιά φορά το εφήμερο είναι κατάλληλο να έχει μικρή διάρκεια ώστε να κερδηθεί το αιώνιο. Άλλες φορές βέβαια ενώ ο Θεός θέλει ο ίδιος ο άνθρωπος δεν θέλει και έτσι έχουμε να ζει επί Γης λίγο. Εάν επί παραδείγματι κάποιος κάνει καταχρήσεις, έχει κάποια κακή συνήθεια, εάν ζει επικίνδυνα, εάν είναι απρόσεκτος, τότε αν και ο Θεός θέλει να ζήσει περισσότερο δυστυχώς ο άνθρωπος με τις πράξεις του ζει λιγότερο. Αλλά πάλι και σε αυτήν την περίπτωση ο Θεός οδηγεί έτσι τα πράγματα ώστε εάν θέλει ο άνθρωπος να κερδίσει το αιώνιο στο μικρό διάστημα που θα είναι στην Γη.
[σημασία δεν έχει το πολύ αλλά το πως]

Οπότε ο άνθρωπος ξεκινάει την ύπαρξή του με ένα κομμάτι του χρόνου που θα το διανύσει επάνω στην Γη. Γεννιέται μεγαλώνει σε ηλικία και εν τέλει γερνάει, αλλά αυτό δεν είναι κάτι το σημαντικό αφού δεν πεθαίνει ποτέ, η πραγματικότητα είναι ότι απλά το σώμα του γερνάει. Όμως αυτό που είναι σημαντικότερο, δηλαδή ότι είμαστε αθάνατοι, υπάρχουν φορές που δεν το λαμβάνουμε υπόψιν και γίνεται εστίαση στο σώμα. Έτσι ο άνθρωπος βλέπει ότι είναι μεγάλος σε ηλικία ενώ ταυτόχρονα με αυτό μπορεί να παρατηρεί τον διπλανό του ο οποίος είναι νέος. Αλλά για σκεφτείτε και θα διαπιστώσετε ότι αυτό γίνεται επειδή εστιάζουμε στο σήμερα, εστιάζουμε στο εφήμερο. Εξάλλου ο διπλανός του που τώρα είναι νέος θα λάβει ένα κομμάτι χρόνου επί Γης όπως εκείνος. Ο νέος του σήμερα δεν θα ζήσει 200 ή 500 χρόνια αλλά περίπου όσα και εκείνος, οπότε πόση σημασία έχει το ότι σήμερα είναι μεγάλος; Μάλλον καμία. Η διαφορά δεν είναι στο ότι αυτός έχει ζήσει 100 χρόνια και ο νέος θα ζήσει έως τα 500 αλλά στο ότι σήμερα είναι μεγάλος αυτός και σήμερα ο άλλος είναι μικρός. Εφόσον όμως και οι δύο θα λάβουν περίπου τον ίδιο χρόνο αυτό που μετράει στην πραγματικότητα δεν είναι το τώρα αλλά το τι. Εάν ο μεγάλος έχει αγωνιστεί τον καλόν αγώνα τότε μάλλον ο νέος πρέπει να μακαρίζει τον μεγάλο σε ηλικία και όχι το αντίθετο. Εάν όμως για εμάς μετράει το τώρα, το σήμερα, τότε απλά έχουμε την ματιά στο εφήμερο και όσο και να ζήσουμε δεν είναι άξιο λόγου και παρατήρησης, μάλλον το αντίθετο, διότι εάν είναι και πολύ τότε μεγαλύτερης κρίσης άξιοι θα είμαστε.
Αν έχουμε δύο ανθρώπους που έλαβαν το ίδιο κομμάτι γης, είτε αυτό είναι σήμερα είτε ήταν πριν από 5 αιώνες, θα εστιάζαμε σε κάτι διαφορετικό από το εάν αυτό χρησιμοποιήθηκε σωστά; Εάν ο ένας το άφησε χέρσο και ο άλλος το καλλιέργησε είναι η διαφορά. Μπορεί ο ένας να το κατείχε 100 χρόνια αλλά χέρσο και ο άλλος να το κατείχε μόνο 2 χρόνια αλλά καλλιεργημένο. Ο πρώτος είναι άξιος κρίσης και ο δεύτερος επαίνου. Δηλαδή το θέμα δεν είναι το πόσος ο χρόνος αλλά είναι το πως σπαταλήθηκε ο χρόνος.
Αυτό το κομμάτι χρόνου επί Γης που έχουμε στην διάθεση μας πρέπει να το αξιοποιήσουμε καταλλήλως ώστε να προοδεύσουμε πνευματικά και ταυτόχρονα να φανούμε ωφέλιμοι στους συνανθρώπους μας. Το σκεπτικό του σήμερα, του εφήμερου, βρίσκεται και πίσω από το όταν προσπαθεί κάποιος να παραμείνει νέος με διάφορα ανθρώπινα μέσα. Εάν ο νους του ήταν στο αιώνιο θα εμπιστευόταν τον Θεό για την νεανική του εμφάνιση και την μακροζωία του. 

[η ευσέβεια προσφέρει και μακροζωία αν αυτό είναι ωφέλιμο]

Η τήρηση των εντολών φέρνει μακροζωία, παράδειγμα η εντολή τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου για να ζήσεις πολλά χρόνια επί γης. Αλλού βλέπουμε τον Χριστό να λέει στον παράλυτο της Βηθεσδά μην αμαρτάνεις για να μην σου συμβεί κάτι χειρότερο, άρα από αμαρτίες παρέλυσε. Ο Απόστολος λέει κοινωνείτε αναξίως και για αυτό αρρωσταίνετε, οπότε στην αντίθετη μεριά ο σχετικώς αξίως που κοινωνεί έχει υγεία. Σε αυτά τα λόγια δεν έχουμε εμφανή σχέση μακροζωίας και τήρησης εντολής άρα μας διδάσκουν ότι η ευσέβεια προσφέρει μακροζωία. Ο Θεός προσφέρει ζωή για πάντα και αιώνια νεότητα αλλά και για την εδώ μακροζωία δεν αδιαφορεί, οπότε θα ήταν παράλογο ενώ σε κάποιον δίδουν νερό ώστε να ξεδιψάσει αυτός να επιθυμεί άμμο. Εάν επιθυμεί άμμο τότε δεν είναι σώφρων, εάν δεν είναι σώφρων τότε στρέφεται σε ανθρώπους για την όψη και την μακροζωία του. Προσπαθεί να ζήσει παραπάνω με διάφορα προϊόντα και μεθόδους ανθρώπινες και το κάνει διότι έχει την ματιά στην ύλη και σκέπτεται το σήμερα, το εφήμερο. Στρέφεται στους τόσους γύρω μας οι οποίοι διαλαλούν διάφορα προϊόντα που θα μας κάνουν νεώτερους, προϊόντα τα οποία θα μας αφαιρέσουν χρόνια. Λίγοι από εμάς κοιτάμε κάτι που θα μας προσθέσει χρόνια, είναι η αφαίρεση του χρόνου που μετράει. Συνήθως το να προστεθούν χρόνια στην ζωή κάνει αναφορά σε αρρώστους, προσθέτει χρόνια το φάρμακο στον ασθενή. Όμως ακόμη και εάν κάποιος μπορούσε να σου προσθέσει 100 χρόνια ζωής, στα 20 θα φαινόσουν μεν νήπιο αλλά στα 200 θα πέθαινες. Δηλαδή ακόμη και το ίδιο το σκεπτικό της αφαίρεσης χρόνων από αυτά τα εκατομμύρια προϊόντα που μας βομβαρδίζουν δείχνει ότι γίνεται μια προσπάθεια ώστε να καθυστερήσει το αναπόφευκτο. Φυσικά δεν γίνεται λόγος για τα φάρμακα διότι ο ιατρός και η ιατρική επιστήμη είναι δοσμένη από τον Θεό αλλά γίνεται λόγος για τα διάφορα προϊόντα που υπόσχονται νεότητα. Τα διάφορα προϊόντα τα οποία διατείνονται ότι θα μας αφαιρέσουν χρόνια πάντοτε πλαισιώνονται και από έρευνες. Αυτές δείχνουν ότι το 80 ή το 90% που τα δοκίμασαν απέκτησαν νεανικό δέρμα και όψη.
Αυτό το ποσοστό, που δεν αποκλείεται να είναι και πλαστό διότι στον βωμό του χρήματος θυσιάζονται όλα, δεν πλησιάζει καν το ποσοστό αλλά ούτε και το αποτέλεσμα που μας προσφέρει ο Θεός. Αλλά θα πεις ότι ο άνθρωπος δεν θέλει να πεθάνει ίσως για αυτό το κάνει. Ναι αλήθεια είναι ότι δεν θέλει να πεθάνει διότι τον έπλασε ο Θεός και τον προόριζε για αθάνατο, δεν ήταν στην φύση του ο θάνατος και είναι ξένος στην εικόνα Θεού. Έτσι ο άνθρωπος έχει ένα έμφυτο αίσθημα το οποίο τον οδηγεί στο να ποθεί την ζωή και να αποστρέφεται τον θάνατο, οπότε δεν είναι λάθος να αποζητούμε την αιώνια νεότητα και ζωή. Το θέμα είναι σε ποιόν θα στραφούμε ώστε να το καταφέρουμε αυτό. Τα ανθρώπινα μέσα ως τέτοια αν και φαινομενικά ίσως σε δείξουν νεότερο για κάποιο μικρό χρονικό διάστημα ποτέ δεν θα σε κάνουν να αποφύγεις τον θάνατο, όμως τα Θεϊκά μέσα σίγουρα θα σε οδηγήσουν στην αιώνια ζωή και νεότητα. Ο κάθε ένας λοιπόν είναι αίτιος της απόφασης του αιώνιου θανάτου του ή της αιώνιας ζωής του. Έτσι με την απόφαση να ακολουθηθεί ο δρόμος του Θεού αυτός ο έμφυτος πόθος για ζωή οδηγείται στις σωστές ράγες οι οποίες στον τερματισμό θα παρέχουν την αιώνια ζωή ενώ με την λάθος πορεία εκτροχιάζεται και οι ράγες οδηγούν στον θάνατο. Ο σώφρων θα αφεθεί στα χέρια του Θεού που είναι σίγουρα και εγγυημένα ότι μπορούν να του δώσουν την μακροζωία και δεν θα εναποθέσει την ελπίδα του σε υλικά προϊόντα ώστε να μακρύνει τον βίο του. 

[η Θεία Ευχαριστία προσφέρει αιώνια ζωή]

Και ποιο είναι αυτό το σίγουρο ελιξήριο της νεότητας που θα μας δώσει την αιώνια νιότη και ζωή; Μα είναι η συμμετοχή στα μυστήρια της Εκκλησίας μας, είναι η Θεία Κοινωνία. Με αυτή το 100% είδε αποτέλεσμα ενώ δεν αφαιρέθηκαν απλά χρόνια από την ηλικία αλλά προστέθηκαν άπειρα χρόνια στην ζωή. Ο Θεός σαν στοργικός πατέρας έδωσε στο παιδί του το φάρμακο της αθανασίας το αντίδοτον του μη αποθανείν και είναι στο χέρι μας να το λάβουμε. Είναι γεγονός αγαπητοί, το μυστικό της αιώνιας νεότητας δεν είναι κρυμμένο σε κάποια απόμακρη σπηλιά και αδύνατον να το βρεις αλλά είναι δίπλα μας και ευπρόσιτο. Το μυστικό της αιώνιας ζωής δεν είναι για κάποιον που μπορεί να διαθέσει ένα μυθικό ποσό ώστε να το αποκτήσει αλλά είναι δωρεάν.
[ο Θεός είναι πατέρας οπότε και στις θλίψεις ας έχουμε αυτήν την οπτική]

Όμως η ματιά μας προς τον Θεό πρέπει να είναι αυτή του υιού, δεν πρέπει να τον θεωρούμε σαν μια εταιρεία παροχής προϊόντων γήινης μακροζωίας. Αν το κάνουμε αυτό έχουμε κίνδυνο να συμβεί το εξής, παρότι αυτός προσφέρει σε εμάς και τους δικούς μας το ανεκτίμητο εμείς να το απορρίψουμε.
Στην ζωή μας όπως είναι γνωστό θα έχουμε ωραίες αλλά και άσχημες στιγμές, θα έχουμε χαρά αλλά και θλίψη. Στην χαρά όπως είναι φυσικό όλα είναι ωραία όμως στα δύσκολα λογικό είναι να υπάρχει η θλίψη. Πολλές φορές συμβαίνει να αρρωστήσει ή να αναχωρήσει κάποιος και βεβαίως οι δικοί του έχουν μεγάλη θλίψη, κάποιες φορές έχουμε και την κατηγορία εναντίων του Θεού, ο Θεός κάθεται στο ειδώλιο του κατηγορούμενου.
Είναι όμως πουθενά γραμμένο ή ειπωμένο από τον Θεό ότι αυτός που τον πιστεύει ότι θα έχει ανοσία σε ασθένειες, ότι θα περνάει ζωή χαρισάμενη, ότι ο πόνος δεν θα τον αγγίξει ποτέ, ότι θα είναι οι φυσικοί νόμοι σε αυτόν ανίσχυροι;
Όχι πουθενά δεν μας υποσχέθηκε κάτι τέτοιο ο Θεός, μάλιστα μας λέει ότι αυτός που αγαπάει παιδεύει. Είναι λάθος να βλέπουμε τον Θεό σαν ένα μπάτλερ ο οποίος θα κάνει πράξη τις επιθυμίες μας και να τον θεωρούμε σαν ένα ασφαλιστικό γραφείο που θα μας παρέχει προστασία πυρός και ατυχημάτων. Ας θυμηθούμε το γεγονός ότι και ο ίδιος ο Χριστός δεν ήταν κάποιος ηλικιωμένος όταν τον σταύρωσαν. Νέος 33 ετών σταυρώθηκε. 

Η Παναγία η μητέρα του είδε το νέο της παιδί να πεθαίνει με το φρικτότατο βασανιστήριο του σταυρού που μάλιστα το κρατούσαν μόνο για ειδικές περιπτώσεις, ήταν για μεγάλους εγκληματίες και για άτομα με χαμηλή κοινωνική στάθμη, ο Ρωμαίος πολίτης απαγορευόταν να σταυρωθεί. Και δεν είναι μόνο αυτό, ο Χριστός επιτέλεσε πάρα πολλά θαύματα, ανακούφισε τον ανθρώπινο πόνο.
Οτιδήποτε και εάν έλεγε κάποιος εφόσον ανακούφιζε τον ανθρώπινο πόνο σε τέτοια έκταση θα έπρεπε να αφεθεί στην ησυχία του, πολλώ δε μάλλον ο Χριστός ο οποίος έλεγε το λογικό και το σωστό. Δηλαδή όχι μόνο πέθανε νέος αλλά τα τόσα καλά που έκανε δεν λήφθηκαν καθόλου υπόψιν. Φανταστείτε λοιπόν κάποιον ο οποίος είναι άξιος μεγάλης τιμής και όχι απλά να μην την λαμβάνει αλλά να πεθαίνει με αυτόν τον φρικτό τρόπο. Βλέπουμε ότι και ο ίδιος ο Θεός, που εμείς ίσως μεμφόμαστε ή του απευθύνουμε ένα γιατί παύλα κατηγορώ, έπαθε και υπέφερε. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι ο Θεός όχι μόνο έχει κάποιο σχέδιο, αφού είναι ο ιθύνων νους της Δημιουργίας, μα και ο ίδιος πέρασε πολύ περισσότερα από αυτά που θα περάσουν κάποιοι άνθρωποι. Παρόλα αυτά υπάρχουν στιγμές που εμείς δεν λαμβάνουμε υπόψιν κανένα από τα δύο και σε μια μεγάλη θλίψη όχι μόνο δεν εμπιστευόμαστε τον Θεό αλλά καταφερόμαστε και εναντίων του. 

Όταν θέλεις να κάνεις κάτι καλό ο Θεός ευδοκεί και γίνεται. Εάν επί παραδείγματι θέλεις να γίνεις γονέας ο Θεός ευδοκεί στην θέλησή σου και γεννιέται μια νέα ύπαρξη. 

Μήπως δεν ευχαριστιέται στο να ζήσει το παιδί; Μήπως στο έδωσε για να πεθάνει; Δεν θέλει όπως και εσύ να ζήσει; Ευδόκησε στο να υπάρξει άρα ευδοκεί και στο να ζήσει. 

Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος πρέπει να φέρνει τον Θεό μπροστά του όχι μόνο στον θάνατο αλλά και στην ζωή και έπειτα να βάζει τον Θεό όχι μόνο πίσω από την ζωή αλλά πίσω και από τον θάνατο. Δηλαδή αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος πρέπει να θυμάται τον Θεό σε όλες τις στιγμές και στις καλές αλλά και στις κακές και να τον βλέπει πίσω κάθε γεγονός χαράς ή λυπηρό. Να τον βλέπει ως τον Αγαθό και κατ' επέκταση αυτόν που όχι μόνο έχει σχέδιο αλλά έχει σωτήριο σχέδιο. Ο Θεός είναι αγάπη και δεν θέλει το κακό του ανθρώπου. Βεβαίως εμείς τώρα δεν μπορούμε να καταλάβουμε κάποια γεγονότα αλλά όταν θα φτάσει η πορεία στο τέλος τότε είναι που ο Θεός δικαιώνεται. Και για τον Θεό, όπως και για τον κάθε σώφρονα, δεν παίζει σημασία το εφήμερο αλλά το αιώνιο, έτσι μπορεί να μην καταλαβαίνουμε κάποια πράγματα που γίνονται αλλά αυτό δεν πρέπει να μας κάνει να ολιγοπιστούμε. Να έχουμε θάρρος και εμπιστοσύνη στον Θεό.
Ας φανταστούμε κάποιον ο οποίος ερχόταν από το μέλλον και εμάς να μην γνωρίζουμε ότι έρχεται από μπροστά στον χρόνο. Θα τον βλέπαμε πολλές φορές να κάνει μπροστά μας κάτι το παράλογο όπως θα αρχικά μας φαινόταν. Να ορμήσει μέσα στην θάλασσα από μια προβλήτα ή να τρέχει προς την μέση ενός δρόμου. Οπωσδήποτε βλέποντας τον θα γελούσαμε ή θα λέγαμε ότι δεν είναι στα καλά του και αυτή η γνώμη θα μας φαινόταν ότι είναι σωστή και μάλιστα ότι δεν χωράει περαιτέρω συζητήσεις για την ορθότητά της. Όμως δεν θα περνούσε ώρα και θα συνειδητοποιούσαμε ότι εμείς είχαμε άδικο και αυτός δίκαιο. Έπεσε στην θάλασσα γιατί πιο δίπλα σε μερικά δευτερόλεπτα θα έπεφτε ένα όχημα, έτρεξε στην μέση και έπιασε ένα παιδί προλαμβάνοντας ένα ατύχημα.
Ο Θεός λοιπόν που όχι μόνο γνωρίζει το μέλλον αλλά και δρα προς το συμφέρον του ανθρώπου ορισμένες φορές θα μας φανεί ότι ενεργεί παράλογα σκληρά ή και αντίθετα με αυτό που νομίζουμε σωστό, όμως στο τέλος αυτός είναι που θα δικαιωθεί. Ο άνθρωπος πρέπει να έχει διαφορετική οπτική και αντιμετώπιση των θλίψεων, να βλέπει πίσω από αυτές τον Θεό ο οποίος είναι αγάπη. Το εφήμερο δεν έχει κάποια σημασία διότι συνεχώς ο χρόνος θα κυλάει και το σύγχρονο θα γίνεται παλαιό, το παρόν θα γίνεται παρελθόν.
[όσοι είναι στον ουρανό, βοηθούν, γνωρίζουν]

Ο άνθρωπος ως αθάνατος θα είναι παρόν το κάθε τι της ανθρωπότητας και ας μην είναι στην Γη. Το ότι δεν μπορεί να επικοινωνήσει φανερά με τον συνάνθρωπο ή συγγενή του που έχει πια φύγει από την ζωή είναι κάτι το μικρό μπροστά στο γεγονός ότι τώρα αυτός που έχει φύγει μπορεί να τον βοηθήσει σε πολλές περιστάσεις και με τρόπο που δεν θα μπορούσε εάν ήταν επί γης. Ακόμη και οι φωτισμένοι γέροντες όταν ήταν επάνω στην Γη είχαν ορισμένους περιορισμούς που δεν έχουν στον ουρανό. Ο ζωντανός στην πλειοψηφία των περιπτώσεων θα πει κάποιον παρηγορητικό λόγο σε αυτόν που αγαπάει και θα τελειώσει εκεί αυτό που μπορεί όμως εάν είναι με τον Χριστό τότε θα μπορέσει να κάνει απείρως περισσότερα. Θα σκεφτεί κάποιος όμως, άραγε αυτοί που είναι στον ουρανό μας βλέπουν; Μας ακούν; Μπορούν να παρέμβουν; Μα αγαπητοί όταν οι άνθρωποι είναι επάνω στην Γη πάνε όπου θέλουν, όταν θα βρεθούν στον ουρανό δεν θα πηγαίνουν όπου θέλουν και θα είναι κλεισμένοι σαν σε κάποια ουράνια φυλακή; Στην Γη πήγαιναν όπου ήθελαν ακόμη και εάν ήταν πονηροί ή κακοί ή άσπλαχνοι μήπως τώρα στον ουρανό όπου είναι η κατοικία των αγαθών θα είναι φυλακισμένοι; Άραγε είναι ο Θείος νους ανοητότερος του ανθρωπίνου και φυλακίζει τους αγαθούς; Άραγε η δικαιοσύνη του Θεού έγινε χειρότερη της ανθρώπινης και φυλακίζει τους άξιους για τιμή; Φυσικά και όχι. Βεβαίως λοιπόν και οι εν Χριστώ κεκοιμημένοι μπορούν να βρίσκονται στην Γη και να βοηθούν. Χαίρονται όταν προοδεύουμε πνευματικά και λυπούνται όταν γογγύζουμε. Χαρά γίνεται στον ουρανό όταν ένας αμαρτωλός μετανοεί λέει ο Χριστός. Δεν είπε όταν έρχεται στον Παράδεισο αλλά όταν μετανοεί. Άρα όχι απλά γνωρίζουν οι δικοί μας αλλά γνωρίζουν και την πραγματική κατάσταση στις υποθέσεις διότι η γνήσια μετάνοια δεν μπορεί να πιστοποιηθεί με εξωτερική παρατήρηση. Σήμερα μπορεί να βλέπουμε έναν και να φαίνεται ότι έχει αλλάξει όμως σε κάποια διάστημα να γίνει ίδιος και χειρότερος. Άρα οι δικοί μας γνωρίζουν πολύ καλά τα επί Γης και όπως χαίρονται όταν μετανοούμε έτσι λυπούνται όταν αμαρτάνουμε.
[αιώνια μαζί με τους αγαπημένους μας]

Η ζωή μας επί γης είναι σύντομη και κάποτε όλοι θα πεθάνουμε όμως στον ουρανό θα είμαστε αιώνια μαζί με όλους τους πιστούς Χριστιανούς αλλά και τον ίδιο τον Χριστό.
Βλέπετε λοιπόν ότι εάν εμείς δεν λάβουμε υπόψιν όλα αυτά μόνοι μας επιφέρουμε στον εαυτό μας το αδιανόητο; Μόνοι μας πετάμε όχι μόνο το αντίδοτο κατά του θανάτου αλλά μόνοι μας αποκλειόμαστε και από την κοινωνία με τους δικούς μας.
Και ενώ τους αναζητούμε και επιθυμούσαμε να είμαστε μαζί τους για πολύ στο λίγο μένουμε για πάντα χώρια στο πολύ. Σε αυτήν την λίγη ζωή επιθυμούσαμε τους αγαπημένους περισσότερο αλλά αν δεν αξιολογήσουμε σωστά, τότε οι ίδιοι απομακρυνόμαστε από αυτούς και μένουμε χώρια αιώνια.
Για αυτό πρέπει να έχουμε αδιαλείπτως θάρρος και εμπιστοσύνη στον Θεό ο οποίος πάντοτε ενεργεί προς όφελος του ανθρώπου. Δεν γίνεται ούτε και είναι πρέπον να τον θεωρούμε σαν έναν υπηρέτη ή ασφαλιστή. Εάν είμαστε άρρωστοι ας ενεργούμε κατάλληλα και ας έχουμε θάρρος και πίστη, εάν έχουμε κάποια θλίψη το ίδιο, σε όλες τις δύσκολες περιστάσεις ας μην σταματούμε τον καλό αγώνα.
[ο Διάβολος προσπαθεί να καταστρέψει την αιώνια ευτυχία μας]

Είναι φορές που ο Διάβολος μας βάζει ιδέες ή δια μέσω άλλων τις εκφέρει λέγοντας τώρα θυμήθηκες τον Χριστό ή καημένε έχεις τόσα κάνει που δεν έχεις σωτηρία ή με εσένα νομίζεις απασχολείται ο Θεός; και αυτού του σκεπτικού τα πονηρά και δόλια. Όμως μην μας παρασύρουν αυτά, ας θυμόμαστε πάντοτε ότι δεν μας βλέπει ο Χριστός σαν υπαλλήλους αλλά σαν παιδιά. Ο αφέντης εάν εσύ του δούλεψες μια μέρα αλλά δέκα όχι δεν σε θέλει, όμως ο πατέρας δεν δίνει σημασία σε αυτό, επιθυμεί την επιστροφή του παιδιού. Και σαν παιδιά του ο Θεός ποθεί να μας χαρίσει την αθανασία όχι επειδή του δουλέψαμε καλά αλλά από αγάπη, και με το λίγο σε δέχεται.
Αγαπητοί ο άνθρωπος θα έχει δυσκολίες και θλίψεις, μην ξεχνάμε ότι και ο ίδιος ο Χριστός δεν είχε ζωή χαρισάμενη, αλλά να σκεφτόμαστε ότι σημασία έχει το αιώνιο και όχι το εφήμερο. Για αυτό εάν έχουμε χρόνο ζωής ας προσπαθούμε να προοδεύουμε πνευματικά, να έχουμε συμμετοχή στα μυστήρια της Εκκλησίας μας, να έχουμε ωφέλιμη δραστηριότητα στους γύρω μας. Εάν πάλι ο χρόνος που έχουμε είναι λίγος δεν παίζει κανένα ρόλο, ο Χριστός είναι πατέρας και έτσι πρέπει να τον βλέπουμε, ας προσευχόμαστε ας εξομολογούμαστε και ας κοινωνούμε. Ο πατέρας πρέπει να κατανοούμε ότι δεν κοιτάζει την ποσότητα όπως ο εργοδότης αλλά την θέληση την προαίρεση και την μετάνοια, ας έχουμε λοιπόν θάρρος και εμπιστοσύνη στον Θεό.

Δείτε ανάρτηση Γιόγκα, Φενγκ Σούϊ, Ομοιοπαθητική όπου εκεί θα διαπιστώσουμε ότι η Βίβλος μας λέει ότι ο πιστός ζει περισσότερο χρόνο επί Γης και αν σε κάτι πρέπει να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας ώστε να έχουμε μακροζωΐα αυτό είναι η τήρηση των εντολών. Γιόγκα, Φενγκ Σούϊ, Ομοιοπαθητική και τα λοιπά όμοια έρχονται ώστε να αντικαταστήσουν το γνήσιο και οδηγούν σε ανισορροπία μαρασμό πρόωρο θάνατο.

Posted in Ελιξήριο της νεότητας