Ανάσταση νεκρών

Ανάσταση νεκρών

μετά δε τούτο κρίσις

Η διδασκαλία της Βίβλου για την καθολική ανάσταση νεκρών και την παγκόσμια Κρίση που θα ακολουθήσει διαστρεβλώνεται από τους διάφορους αιρετικούς. Είναι λοιπόν κατάλληλο να δούμε τον λόγο της Γραφής ώστε να διαπιστώσουμε ότι αυτή εμφατικά μας διδάσκει ότι θα υπάρξει μόνο μια ανάσταση και έπειτα θα ακολουθήσει κρίση ώστε να λάβει ο κάθε ένας αυτό που εξέλεξε. Για τον σκοπό αυτό είναι κατάλληλο να δούμε τα λόγια του Χριστού στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου όπου εκεί παρουσιάζει σε σειρά και εκτενώς την διδασκαλία περί μοναδικής αναστάσεως και έπειτα κρίσεως. Στο έβδομο κεφάλαιο του Ευαγγελίου όταν ο Χριστός λέει ότι πρέπει να εφαρμόζουμε το θέλημα του και όχι απλά με τα χείλη να λέμε ότι τον παραδεχόμαστε αναφέρει τα εξής. Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ᾿ ὁ ποιῶν τό θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. πολλοὶ ἐροῦσί μοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ· Κύριε Κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι προεφητεύσαμεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καί τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν; καί τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τήν ἀνομίαν. Ματθ. 7,21-23 Πρέπει δε να ξέρετε ότι στην βασιλεία των ουρανών δεν θα εισέλθει καθένας που απλώς με επικαλείται και με προσφωνεί Κύριε, Κύριε, αλλά εκείνος που εφαρμόζει το θέλημα του ουρανίου Πατρός μου. Την ημέρα της κρίσεως πολλοί θα μου πουν Κύριε, Κύριε, με την πίστη στο όνομά σου δεν προφητεύσαμε και με την δύναμη του ονόματός σου δεν διώξαμε δαιμόνια και στο όνομά σου που επικαλεστήκαμε δεν κάναμε θαύματα πολλά και μεγάλα; Και τότε εγώ θα βροντοφωνήσω σε αυτούς ενώπιον όλων, ποτέ δεν σας αναγνώρισα ως δικούς μου, φύγετε από εμπρός μου εσείς που εργάζεστε την ανομία.

Εδώ παρατηρούμε ότι η καταδικαστική απόφαση θα είναι τότε και όχι τώρα, καί τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς, δηλαδή η απόφαση θα είναι στην Β Παρουσία και όχι στον θάνατο εκάστου. Τότε όσοι εργάζονται την ανομία θα φύγουν εμπρός από τον Χριστό. Επειδή δεν υπάρχει τελεία ανταπόδοση των πράξεων με τον θάνατο, όσοι λαλήσουν ῥῆμα ἀργόν θα δώσουν λόγο κατά την ἡμέρᾳ κρίσεως. Όταν δηλαδή σταθούν ενώπιον του δικαστικού βήματος του Χριστού όπως βλέπουμε λίγο μετά στον Ματθαίο. Λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πᾶν ῥῆμα ἀργὸν ὃ ἐὰν λαλήσωσιν οἱ ἄνθρωποι, ἀποδώσουσι περί αὐτοῦ λόγον ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως· Ματθ. 12,36

Σας λέγω ότι για όλα τα περιττά και μάταια λόγια που θα πουν οι άνθρωποι θα λογοδοτήσουν κατά την ημέρα της κρίσεως.

Καθώς προχωρούμε στην διδαχή που παρουσιάζει ο Χριστός, συναντούμε την απάντησή στην ερώτηση των μαθητών "εξήγησε μας την παραβολή των ζιζανίων του αγρού".

Ο Χριστός απαντά ὥσπερ οὖν συλλέγεται τὰ ζιζάνια καί πυρὶ καίεται, οὕτως ἔσται ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος τούτου. ἀποστελεῖ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου τούς ἀγγέλους αὐτοῦ, καί συλλέξουσιν ἐκ τῆς βασιλείας αὐτοῦ πάντα τὰ σκάνδαλα καί τοὺς ποιοῦντας τὴν ἀνομίαν, καί βαλοῦσιν αὐτοὺς εἰς τήν κάμινον τοῦ πυρός· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμός καί ὁ βρυγμός τῶν ὀδόντων. τότε οἱ δίκαιοι ἐκλάμψουσιν ὡς ὁ ἥλιος ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρός αὐτῶν. ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω. Ματθ. 13,40-43 Όπως στα χωράφια μαζεύονται τα ζιζάνια και κατακαίονται στην φωτιά έτσι θα γίνει και στην συντέλεια του κόσμου. Θα στείλει ο υιός του ανθρώπου τους αγγέλους του και θα μαζέψουν όλους εκείνους που βάζουν σκάνδαλα και εκείνους που διαπράττουν ανομίες. Και θα τους ρίξουν στο φοβερό καμίνι της άσβηστης φωτιάς, εκεί θα είναι ο κλαυθμός και το τρίξιμο των δοντιών. Τότε οι δίκαιοι θα λάμψουν ένδοξοι σαν τον ήλιο στην βασιλεία του Πατέρα τους. Όποιος έχει αυτιά να ακούει ας ακούει. Και εδώ έχουμε χρονικό προσδιορισμό όπως και πριν. Η απόδοση θα γίνει ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος τούτου. Δηλαδή στην Β' Παρουσία οι άγγελοι όσους πράττουν την ανομία θα βάλουν εἰς τήν κάμινον τοῦ πυρός. Παρατηρούμε ότι η χρονική αναφορά για κρίση δηλώνει Β' Παρουσία και παγκόσμια κρίση και όχι τον θάνατο του ανθρώπου. Η ρίψη στην κάμινο του πυρός όσων ποιούν τα σκάνδαλα και την ανομία γίνεται ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος τούτου. Ξανά η Βίβλος μας παρουσιάζει ότι η πλήρη απόδοση θα λάβει χώρα κατά την γενική κρίση. Αργότερα στο Ευαγγέλιο συναντούμε μια άλλη ερώτηση των μαθητών, πρόκειται για ερώτηση περί της Β Παρουσίας η οποία είναι η εξής: πες μας πότε θα γίνουν αυτά και ποιο είναι το σημείο που θα προαναγγείλει την παρουσία σου και το τέλος του κόσμου. Μέσα στις απαντήσεις που δίδει ο Χριστός είναι και τα εξής λόγια τίς ἄρα ἐστὶν ὁ πιστός δοῦλος καί φρόνιμος, ὃν κατέστησεν ὁ κύριος αὐτοῦ ἐπί τῆς θεραπείας αὐτοῦ τοῦ διδόναι αὐτοῖς τήν τροφήν ἐν καιρῷ; μακάριος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ὃν ἐλθὼν ὁ κύριος αὐτοῦ εὑρήσει ποιοῦντα οὕτως. ἀμήν λέγω ὑμῖν ὅτι ἐπί πᾶσι τοῖς ὑπάρχουσιν αὐτοῦ καταστήσει αὐτόν. ἐάν δέ εἴπῃ ὁ κακός δοῦλος ἐκεῖνος ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, χρονίζει ὁ κύριός μου ἐλθεῖν, καί ἄρξηται τύπτειν τούς συνδούλους αὐτοῦ, ἐσθίῃ δέ καί πίνῃ μετά τῶν μεθυόντων, ἥξει ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἐν ἡμέρᾳ ᾗ οὐ προσδοκᾷ καί ἐν ὥρᾳ ᾗ οὐ γινώσκει, καί διχοτομήσει αὐτόν, καί τό μέρος αὐτοῦ μετά τῶν ὑποκριτῶν θήσει· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμός καί ὁ βρυγμός τῶν ὀδόντων. Ματθ. 24,45-51 Ποιος άραγε είναι ο πιστός και συνετός δούλος τον οποίο ο κύριός του εγκατέστησε με εξουσία να φροντίζει για τους άλλους και να δίνει σε αυτούς τροφή στον κατάλληλο καιρό; Μακάριος θα είναι ο δούλος εκείνος τον οποίο όταν έλθει ο κύριος του θα τον βρει να πράττει πιστά και φρόνιμα. Αληθινά σας λέω ότι θα τον εγκαταστήσει διαχειριστή και οικονόμο σε όλη του την περιουσία. Εάν όμως ο κακός εκείνος δούλος σκεφθεί και πει αργεί να έλθει ο Κύριος και αρχίσει να δέρνει τους συνδούλους του και να τρώει και να πίνει με τους μέθυσους, θα έλθει ο Κύριος του δούλου εκείνου σε ημέρα που δεν περιμένει και ώρα που δεν γνωρίζει θα τον σχίσει σε δύο και θα τον βάλει μαζί με τους υποκριτές, εκεί θα είναι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων.

Και στο επόμενο κεφάλαιο συνεχίζοντας ο Χριστός τις παραβολές παραδίδει την παραβολή των δέκα παρθένων Ματθ. 25 1-13 η οποία παρουσιάζει την ίδια διδαχή. Τότε ὁμοιωθήσεται ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν δέκα παρθένοις. Ματθ. 25,1. Τότε η βασιλεία των ουρανών θα είναι όμοια με δέκα παρθένες. Απερχομένων δέ αὐτῶν ἀγοράσαι ἦλθεν ὁ νυμφίος καί αἱ ἕτοιμοι εἰσῆλθον μετ᾿ αὐτοῦ εἰς τούς γάμους, καί ἐκλείσθη ἡ θύρα. ὕστερον δὲ ἔρχονται καί αἱ λοιπαί παρθένοι λέγουσαι· κύριε κύριε, ἄνοιξον ἡμῖν. Ματθ. 25,10-11.Βλέπουμε ότι η θύρα, δηλαδή η βασιλεία, κλείνεται όταν έλθει ο Νυμφίος. Το γεγονός που καθορίζει την είσοδο ή την εκτός βασιλείας παραμονή είναι η έλευση του Νυμφίου. Η απόδοση εκάστου γίνεται όταν ἦλθεν ὁ νυμφίος δηλαδή όταν ο Χριστός έλθει εν δόξη. Προχωρώντας στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου συναντούμε την παραβολή των ταλάντων στην οποία ο Χριστός επαναλαμβάνει την ίδια διδαχή, Ματθ. 25 14-30. Και εδώ ξεκάθαρα όσοι εργάστηκαν με ζήλο και δούλεψαν στον Κύριο λαμβάνουν την απόδοση όταν έρθει ο Χριστός. Ὥσπερ γάρ ἄνθρωπος ἀποδημῶν ἐκάλεσε τούς ἰδίους δούλους καί παρέδωκεν αὐτοῖς τά ὑπάρχοντα αὐτοῦ Ματθ. 25,14. Η Βασιλεία των ουρανών και η Δευτέρα Παρουσία του υιού του ανθρώπου είναι όπως ένας άνθρωπος που καθώς έφευγε κάλεσε τους δούλους του και παρέδωσε σε αυτούς όλα τα υπάρχοντά του επί αποδώσει λογαριασμού. Μετά δέ χρόνον πολύν ἔρχεται ὁ κύριος τῶν δούλων ἐκείνων καί συναίρει μετ᾿ αὐτῶν λόγον. Ματθ. 25,19. Και εδώ οι πιστοί και συνετοί που δούλευαν υπέρ της ωφέλειας εαυτού και αλλήλων, που ήταν κοντά στον Θεό και διαχειρίστηκαν σωστά το κάθε χάρισμα ή υλικό, αποδίδουν λόγο όλοι μαζί συναίρει μετ᾿ αὐτῶν λόγον και όχι ένας ένας ασχέτως αν ήταν συνετοί ή όχι ἀποκριθεὶς δὲ ὁ κύριος αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ· πονηρέ δοῦλε καί ὀκνηρέ! Ματθ. 25,26. Όλοι, είτε ασεβείς είτε ευσεβείς, λαμβάνουν την ανταπόδοση όταν ἔρχεται ὁ κύριος τῶν δούλων ἐκείνων ή αλλιώς όταν ἥξει ὁ κύριος που συναντήσαμε αμέσως πριν. Όπως παρατηρούμε στα λόγια του Χριστού συνεχίζεται και εδώ η διδασκαλία της μη πλήρους ανταποδόσεως αμέσως μετά τον θάνατο εκάστου.

Και στην εδώ παραβολή παρατηρούμε ότι η ανταπόδοση λαμβάνει χώρα στο τέλος της ανθρώπινης ιστορίας κατά την Δευτέρα Παρουσία.

Επειδή η απόδοση θα γίνει την Β' Παρουσία και όχι την ώρα του θανάτου τον οποίο πολλοί εκ Θεού προγνωρίζουν όπως ο απόστολος, ὁ καιρός τῆς ἀναλύσεώς μου ἐφέστηκεν, έχουμε και το απόλυτο της αγνωσίας, ἥξει ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἐν ἡμέρᾳ ᾗ οὐ προσδοκᾷ καί ἐν ὥρᾳ ᾗ οὐ γινώσκει, ημέρα και ώρα άγνωστη Ματθ. 24,50.

Η εγρήγορση δεν είναι μόνο για τον κακό δούλο αλλά και για τον φρόνιμο.

Και αυτός αποδίδει λόγο μαζί με τον άνομο, οπότε πρέπει να είναι σε κάθε στιγμή και περίσταση πιστός, έστωσαν ὑμῶν αἱ ὀσφύες περιεζωσμέναι καί οἱ λύχνοι καιόμενοι· διότι δεν ξέρει πότε θα έρθει ο Χριστός, μακάριοι οἱ δοῦλοι ἐκεῖνοι, οὓς ἐλθών ὁ κύριος εὑρήσει γρηγοροῦντας. ἀμήν λέγω ὑμῖν ὅτι περιζώσεται καί ἀνακλινεῖ αὐτούς, καί παρελθών διακονήσει αὐτοῖς. καί ἐάν ἔλθῃ ἐν τῇ δευτέρᾳ φυλακῇ καί ἐν τῇ τρίτῃ φυλακῇ ἔλθῃ καί εὕρῃ οὕτω, μακάριοί εἰσιν οἱ δοῦλοι ἐκεῖνοι.

Η άγνωστη ημέρα, ἐν ἡμέρᾳ, και ώρα, ἐν ὥρᾳ, είναι αυτή που συναντούμε στο προηγούμενο κεφάλαιο Ματθ. 24,36 δηλαδή η Β' Παρουσία. Περί δέ τῆς ἡμέρας ἐκείνης καί ὥρας οὐδείς οἶδεν, οὐδέ οἱ ἄγγελοι τῶν οὐρανῶν, εἰ μή ὁ πατήρ μου μόνος. Ως προς την ημέρα εκείνη και την ώρα της Β' Παρουσίας και της συντέλειας του αιώνος κανείς δεν γνωρίζει το πότε, ούτε οι άγγελοι αλλά μόνο ο Πατήρ.

Ο Χριστιανός καλείται να είναι σε κάθε στιγμή και περίσταση πιστός και αυτό η Γραφή το παρουσιάζει όχι διότι δεν ξέρει πότε θα πεθάνει όπως θα ήταν η φυσική συνέχεια, αλλά διότι δεν ξέρει πότε θα γίνει η Β' Παρουσία. Τότε θα δώσει λόγο για κάθε ρήμα ή πράξη αργή και τότε ο Θεός θα έχει την δύναμη να βάλει σώμα και ψυχή στην Γέενα ή στον Παράδεισο. Παρουσιάζονται έτσι τα πράγματα ώστε να αφαιρεθεί κάθε αιρετική κατανόηση και να εννοήσουμε ότι μέχρι την Β' Παρουσία δεν πρόκειται να υπάρξει κανένα δικαστικό βήμα Χριστού, ούτε οριστική απόφαση, άρα ούτε ανάσταση ορισμένων. Η φράση καί ἐάν ἔλθῃ ἐν τῇ δευτέρᾳ φυλακῇ καί ἐν τῇ τρίτῃ φυλακῇ δεν εννοεί ότι θα έρθει πολλές φορές αλλά το νόημα είναι οποιαδήποτε στιγμή και εάν έρθει οι φρόνιμοι θα είναι μακάριοι διότι είναι πάντοτε πιστοί. Αυτός είναι ο λόγος που δεν υπάρχει στα λεγόμενα του Χριστού η πρώτη φυλακή η οποία θα υπήρχε αν γινόταν λόγος για αναστάσεις. Στην δεύτερη και τρίτη φυλακή είναι πιο επίφοβο κάποιος να νυστάξει και να κοιμηθεί ενώ στην πρώτη όχι. Ξανά ο Χριστός αφαιρεί κάθε δυνατότητα καλής παρεξήγησης των λόγων του. Καθώς τελειώνει η διδασκαλία για την Β' Παρουσία, παρουσιάζεται εκτενέστατα η πίστη και η εγρήγορση σε κάθε στιγμή που πρέπει να έχει ο Χριστιανός και περιγράφεται η παγκόσμια κρίση, Ματθ. 25, 31-46.

Ας δούμε τις φράσεις που μας ενδιαφέρουν στο θέμα, τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεύς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τήν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπό καταβολῆς κόσμου. Ματθ. 25,34. Τότε θα στραφεί ο βασιλεύς σε εκείνους που θα βρίσκονται στα δεξιά του λέγοντας, ελάτε εσείς οι ευλογημένοι του Πατρός μου και κληρονομήσατε την βασιλεία των ουρανών η οποία έχει ετοιμασθεί για σας από τότε που θεμελιωνόταν ο κόσμος. Τότε ἐρεῖ καί τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τό πῦρ τό αἰώνιον τό ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καί τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. Ματθ. 25,41 Τότε θα πει και σε εκείνους που στέκονται στα αριστερά φύγετε από εμένα εσείς οι καταραμένοι και πηγαίνετε στο αιώνιον πυρ που έχει ετοιμαστεί για τον διάβολο και τους αγγέλους του. Καί ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δέ δίκαιοι εἰς ζωήν αἰώνιον. Ματθ. 25,46 Και θα απέλθουν αυτοί στην αιώνια κόλαση οι δε δίκαιοι σε ζωή αιώνια μαζί με τον Χριστό. Σε αυτά τα λόγια παρατηρούμε ότι οὗτοι, δηλαδή δίκαιοι, τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· αλλά και άδικοι ἐξ εὐωνύμων·, δίδουν λόγο μαζί και απέρχονται στον τόπο που εξέλεξαν όταν έλθει με δόξα ο Χριστός Ὅταν δέ ἔλθῃ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ Ματθ. 25,31. Επειδή η κόλαση ή αλλιώς Γέενα δεν έχει κάποιον εντός της ενόσω ακόμη μιλάει κατά την Β' Παρουσία ο Χριστός, η φωτιά της είναι πυρ ἡτοιμασμένον, δηλαδή πυρ που πρόκειται να δεχθεί. Στην αντίπερα πλευρά η Βασιλεία ακόμη δεν έχει ανοιχθεί και είναι ἡτοιμασμένην ώστε να κληρονομηθεί από τους πιστούς. Η εντολή κληρονομίας, δεῦτε, δίδεται κατά την Β' Παρουσία, τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τήν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπό καταβολῆς κόσμου. Ματθ. 25,34. Ας φύγουμε από το κατά Ματθαίον ας πάμε στον Ιωάννη. Εκεί βλέπουμε ότι παραδίδεται η ίδια διδαχή πιο συμπυκνωμένη αλλά και πλουσιότερη, ὥσπερ γὰρ ὁ πατήρ ἔχει ζωὴν ἐν ἑαυτῷ, οὕτως ἔδωκε καί τῷ υἱῷ ζωὴν ἔχειν ἐν ἑαυτῷ· καί ἐξουσίαν ἔδωκεν αὐτῷ καί κρίσιν ποιεῖν, ὅτι υἱὸς ἀνθρώπου ἐστί. μὴ θαυμάζετε τοῦτο· ὅτι ἔρχεται ὥρα ἐν ᾗ πάντες οἱ ἐν τοῖς μνημείοις ἀκούσονται τῆς φωνῆς αὐτοῦ, καί ἐκπορεύσονται οἱ τά ἀγαθὰ ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δὲ τὰ φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως. Ιω. 5,26-29 Διότι όπως ο Πατήρ είναι η ζωή και η πηγή της ζωής έτσι έδωκε και στον Υιό του που έγινε άνθρωπος. Του έδωσε ακόμη την εξουσία να κρίνει και να δικάζει διότι αυτός ο μονογενής υιός του έλαβε σάρκα και έγινε άνθρωπος. Μη θαυμάζετε για αυτό που σας είπα, διότι έρχεται ώρα που όλοι οι νεκροί οι οποίοι βρίσκονται στα μνήματα θα ακούσουν την φωνή του και θα αναστηθούν θα βγουν από τα μνημεία και όσοι έπραξαν τα αγαθά θα αναστηθούν δια να απολαύσουν την αιωνία ζωή, όσοι έπραξαν τα κακά θα αναστηθούν για να καταδικαστούν.

Μετά την μια και μοναδική ανάσταση που διακηρύσσει ο Χριστός, μια ώρα ὥρα, μια φωνή τῆς φωνῆς, μια ανάσταση πάντες, άδικοι και δίκαιοι χωρίς καμία στάση ἐκπορεύσονται ανασταίνονται προς ανάσταση κρίσεως και ανάσταση ζωής.

Στους τώρα αναστημένους ο Κύριος αντιθέτως από τους διώκτες έχει την δύναμη να ρίξει στην Γέενα ψυχή και σώμα. Καί μή φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τό σῶμα, τήν δέ ψυχήν μή δυναμένων ἀποκτεῖναι· φοβήθητε δὲ μᾶλλον τόν δυνάμενον καί ψυχήν καί σῶμα ἀπολέσαι ἐν γεέννῃ. Ματθ. 10,28. Η φράση εἰς ἀνάστασιν κρίσεως μπορεί να ειπωθεί διαφορετικά ἀπολέσαι ἐν γεέννῃ. Και το σύμβολο της πίστεως, το γνωστό Πιστεύω, το οποίο υποστηρίζουν ότι παραδέχονται διάφοροι αιρετικοί, όμοια με τον Ιωάννη κάνει λόγο για μια ανάσταση και κρίση κατά την ώρα της Β' και τελευταίας Παρουσίας ενώ έπειτα ακολουθεί αιώνια βασιλεία Χριστού, τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος, με πολίτες της όσους εξέλεξαν ζώντες την ἀνάστασιν ζωῆς. Καί πάλιν ἐρχόμενον μετά δόξης κρῖναι ζῶντας καί νεκρούς, οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος. Φεύγοντας από τα λόγια του Χριστού ας πάμε στα λόγια του αποστόλου Παύλου. Εκεί συναντούμε την ίδια διδασκαλία για μια ανάσταση και απόδοση των πράξεων εκάστου κατά την Δεύτερη και τελευταία Παρουσία: ὥστε μὴ πρὸ καιροῦ τι κρίνετε, ἕως ἂν ἔλθῃ ὁ Κύριος, ὃς καὶ φωτίσει τὰ κρυπτὰ τοῦ σκότους καὶ φανερώσει τὰς βουλὰς τῶν καρδιῶν, καὶ τότε ὁ ἔπαινος γενήσεται ἑκάστῳ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ. Α Κορ. 4,5 Ώστε και εσείς μη βιάζεστε να κρίνετε λέγοντας ο Παύλος ή ο Απολλώς είναι πιο καλός. Περιμένετε μέχρι να έλθει ο Χριστός που θα φωτίσει όσα είναι στο σκοτάδι και θα φανερώσει τις βουλές των καρδιών. Τότε θα αποδοθεί στον καθένα ο έπαινος. Και αργότερα στην ίδια επιστολή διαβάζουμε ἐν ἀτόμῳ, ἐν ῥιπῇ ὀφθαλμοῦ, ἐν τῇ ἐσχάτῃ σάλπιγγι· σαλπίσει γάρ, καί οἱ νεκροί ἐγερθήσονται ἄφθαρτοι, καί ἡμεῖς ἀλλαγησόμεθα. δεῖ γὰρ τό φθαρτόν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καί τὸ θνητόν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀθανασίαν. ὅταν δέ τό φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσηται ἀφθαρσίαν καί τό θνητόν τοῦτο ἐνδύσηται ἀθανασίαν, τότε γενήσεται ὁ λόγος ὁ γεγραμμένος· κατεπόθη ὁ θάνατος εἰς νῖκος· ποῦ σου, θάνατε, τό κέντρον; ποῦ σου, ᾅδη, τό νῖκος; Α Κορ. 15,52-55 Και θα γίνει αυτό ακαριαία ώσπου να ανοιγοκλείσει το μάτι όταν θα ηχήσει η τελευταία σάλπιγγα και οι νεκροί θα αναστηθούν άφθαρτοι και όσοι ζουν θα αλλάξουν. Διότι πρέπει αυτό το φθαρτό σώμα να ντυθεί αφθαρσία και το θνητό τούτο σώμα να ντυθεί αθανασία. Όταν δε το φθαρτό τούτο πάρει την αφθαρσία και το θνητό τούτο πάρει την αθανασία τότε θα γίνει πραγματικότητα ο λόγος καταποντίστηκε εξαφανίσθηκε εντελώς ο θάνατος. Δεν υπάρχει πλέον, που είναι θάνατε το κεντρί σου; Που είναι Άδη η νίκη σου;

Και στην προς Εβραίους γίνεται λόγος για μη πλήρη ανταπόδοση. Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι.Εβρ. 11,39

Όλοι αυτοί οι μεγάλοι μάρτυρες της πίστεως μας, μολονότι έλαβαν χάρη στην πίστη τους την καλή μαρτυρία ότι ευχαρίστησαν τον Θεό, δεν έλαβαν πλήρως την ουράνια βασιλεία. Διότι ο Θεός πρόβλεψε για εμάς κάτι καλύτερο, δηλαδή όλοι μαζί σαν ένα πνευματικό σώμα να απολαύσουμε την βασιλεία των ουρανών.

Στην επιστολή προς τον Τιμόθεο ο απόστολος κάνει λόγο για στέφανο που θα λάβει μαζί με όλους σε ημέρα την οποία αναφέρει σε ενικό, λοιπόν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὃν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος κριτής, οὐ μόνον δὲ ἐμοί, ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖς ἠγαπηκόσι τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ. Β Τιμ. 4,8 Λοιπόν μου επιφυλάσσεται ο στέφανος που βραβεύει την δικαιοσύνη και τον οποίο ο δίκαιος κριτής Κύριος θα μου δώσει κατά την μεγάλη ημέρα της Β' Παρουσίας. Θα τον δώσει όχι μόνο σε εμένα αλλά και σε όλους όσοι έχουν αγαπήσει και ποθήσει καρδιακώς την εμφάνισή του.

Κατά την Β' Παρουσία όπου θα γίνει η μια και μοναδική ανάσταση όλοι θα παρουσιαστούμε μπροστά στο δικαστικό βήμα του Χριστού για να αποκομίσει αναλόγως ο καθένας όσα δια του σώματος έπραξε, είτε αγαθά είτε κακά, τότε δοθεί και ο στέφανος σε όλους όσους αγάπησαν τον Κύριο.

Τούς γὰρ πάντας ἡμᾶς φανερωθῆναι δεῖ ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, ἵνα κομίσηται ἕκαστος τὰ διά τοῦ σώματος πρὸς ἃ ἔπραξεν, εἴτε ἀγαθὸν εἴτε κακόν. Β Κορ. 5,10. Τότε ο Χριστός τον κακόν πράξαντα θα αποστείλει σαν όλο άνθρωπο, διά τοῦ σώματος πρὸς ἃ ἔπραξεν, ψυχή και σώμα, στην Γέενα, τόν δυνάμενον καί ψυχήν καί σῶμα ἀπολέσαι ἐν γεέννῃ. Ματθ. 10,28. Σε αυτά τα λεγόμενα του αποστόλου έχουμε και κατάρριψη της αιρετικής δοξασίας για αρπαγή πριν τον αντίχριστο. Η φράση ἔμπροσθεν τοῦ βήματος δηλώνει απολογία στον Χριστό του όλου ανθρώπου, ψυχή και σώμα, παρουσιάζοντας ακριβώς ίδια εικόνα με το λεχθέν ο δὲ Ἰησοῦς ἔστη ἔμπροσθεν τοῦ ἡγεμόνος· καί ἐπηρώτησεν αὐτὸν ὁ Πιλάτος, εσύ είσαι ο βασιλιάς των Ιουδαίων;

Το σταθῆναι ἔμπροσθεν τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου Λουκ. 21,36 δηλώνει εικόνα δικαστικού βήματος. Είναι με άλλα λόγια η φράση πάντες γὰρ παραστησόμεθα τῷ βήματι τοῦ Χριστοῦ Ρωμ. 14,10. Οπότε έχουμε διπλή διαβεβαίωση μη αρπαγής. Μεταξύ πολλών άλλων τα οποία καταρρίπτουν την θεωρία της αρπαγής προστίθεται και αυτή η υπόδειξη του αποστόλου σταθῆναι ἔμπροσθεν η οποία δεν δηλώνει προϋπάντηση παραλαβής στο μεσουράνημα αλλά απόδοση λόγου. Αγρυπνεῖτε οὖν ἐν παντὶ καιρῷ δεόμενοι ἵνα καταξιωθῆτε ἐκφυγεῖν πάντα τὰ μέλλοντα γίνεσθαι καὶ σταθῆναι ἔμπροσθεν τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου Λουκ. 21,36.

Το χωρίο λέει: αγρυπνείτε προσευχόμενοι για να εκφύγετε όσα πρόκειται να συμβούν και να δώσετε καλή απολογία στο δικαστικό βήμα Χριστού και όχι: αγρυπνείτε προσευχόμενοι για να εκφύγετε όσα πρόκειται να συμβούν και να προϋπαντήσετε στο μεσουράνημα τον Χριστό.

πάντας ἡμᾶς φανερωθῆναι δεῖ ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ

σταθῆναι ἔμπροσθεν τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου

ο δὲ Ἰησοῦς ἔστη ἔμπροσθεν τοῦ ἡγεμόνος·

Αλλά μήπως το ἐκφυγεῖν δηλώνει αρπαγή στον ουρανό; Παντελώς αδύνατον εκτός αν κάποιος θεωρεί εαυτόν άπιστο ή ανώτερο Χριστού. Οποιοσδήποτε άνθρωπος του Θεού όταν διώχθηκε έκφυγε πηγαίνοντας σε άλλο μέρος της Γης. Όχι μόνο άνθρωπος αλλά και το απόλυτο παράδειγμα σε όλα Θεάνθρωπος όταν διώχθηκε έκφυγε εις Αίγυπτον. Διά δὲ τοὺς ἐκλεκτούς κολοβωθήσονται αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι Ματθ. 24,22. Εκλεκτοί αποκαλούνται οι γνήσιοι πιστοί, λέει ο Χριστός πολλοί γάρ εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δέ ἐκλεκτοί. Ματθ. 22,14. Πολλοί είναι οι προσκεκλημένοι στην βασιλεία του Θεού, λίγοι είναι όμως οι εκλεκτοί που δέχονται την πρόσκληση και προετοιμάζονται για αυτήν ακολουθώντας τις εντολές.

Η λέξη ἐκλεκτούς σημαίνει ότι οι γνήσιοι πιστοί είναι στην Γη και είναι αυτοί η αιτία που οι ημέρες συντομεύονται. Για αυτό και ο Διάβολος με ψευδόχριστους και ψευδοπροφήτες ζητάει αν είναι δυνατόν να πλανήσει και αυτούς, ἐγερθήσονται γὰρ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται καὶ δώσουσι σημεῖα μεγάλα καὶ τέρατα, ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς. Ματθ. 24,24. Οι γνήσιοι πιστοί, ὀλίγοι δέ ἐκλεκτοί, εδώ στην Γη κατά την διάρκεια της μεγάλης θλίψης, ἐκλεκτούς Ματθ. 24,22 -- ἐκλεκτούς Ματθ. 24,24.

Οπότε το ἐκφυγεῖν δηλώνει επίγειο τόπο φυγής. Εάν κάποιος διδάσκει διαφορετικά τότε δηλώνει εαυτόν ανώτερο Χριστού, δηλώνει εαυτόν ως μη εκλεκτό, δηλώνει εαυτόν κακομαθημένο στον οποίο θα γίνονται εξαιρέσεις. Μόλις έρθουν τα δύσκολα θα τον πάρει αγκαλίτσα άγγελος για να τον ανεβάσει στον ουρανό, θα είναι και καλύτερη η θέα.

Είναι πασιφανές ότι στην ήδη πασίγνωστη στους ακροατές Χριστού μια καθολική ανάσταση, ο Χριστός διδάσκει ότι ο κάθε άνθρωπος ο οποίος είναι όχι μόνο ψυχή αλλά και σώμα, έχοντας τώρα και το σώμα του θα δώσει λόγο για τις πράξεις του εμπρός σε δικαστικό βήμα. Θα σταθεί εμπρός σε αυτόν που έχει την δύναμη να ρίξει ψυχή και σώμα στην Γέενα και αυτό θα γίνει όταν ο ένδοξος Χριστός έρθει "εκ δευτέρου" σε εκείνους που τον περιμένουν για να πάρουν την σωτηρία από αυτόν. Καί καθ᾿ ὅσον ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν, μετά δὲ τοῦτο κρίσις, οὕτω καὶ ὁ Χριστός, ἅπαξ προσενεχθεὶς εἰς τὸ πολλῶν ἀνενεγκεῖν ἁμαρτίας, ἐκ δευτέρου χωρίς ἁμαρτίας ὀφθήσεται τοῖς αὐτὸν ἀπεκδεχομένοις εἰς σωτηρίαν. Εβρ. 9,27-28.

Τι εννοεί όμως ο απόστολος με την φράση μετά δέ τοῦτο κρίσις; Τι απόδοση περιγράφεται; Είναι εύκολο να το κατανοήσουμε αλλά ας δούμε κάποια λόγια του Χριστού στο κατά Λουκάν. Μακάριοί ἐστε ὅταν μισήσωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι, καί ὅταν ἀφορίσωσιν ὑμᾶς καί ὀνειδίσωσι καί ἐκβάλωσι τὸ ὄνομα ὑμῶν ὡς πονηρὸν ἕνεκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. χάρητε ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καί σκιρτήσατε· ἰδοὺ γὰρ ὁ μισθὸς ὑμῶν πολύς ἐν τῷ οὐρανῷ· κατά τά αὐτά γάρ ἐποίουν τοῖς προφήταις οἱ πατέρες αὐτῶν. Λουκ. 6,22-23 Μακάριοι είσθε όταν σας μισήσουν οι άνθρωποι και όταν διακόψουν μαζί σας κάθε σχέση, σας απομονώσουν, σας βρίσουν, σας διαβάλουν σαν πονηρούς διότι είσθε πιστοί μαθητές του υιού του ανθρώπου. Χαρείτε κατά την ημέρα εκείνη που θα υφίστασθε αυτά τα άσχημα και σκιρτήσατε από την μεγάλη χαρά διότι ιδού, η ανταμοιβή σας θα είναι μεγάλη στον ουρανό. Τα ίδια έκαναν οι πατέρες τους και στους προφήτες.

Εδώ βλέπουμε ότι οι πιστοί κακοπαθούν για τον Κύριο κάποια συγκεκριμένη ημέρα στην ζωή τους ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ και ο μισθός πολύς που θησαυρίζεται στον ουρανό θα ληφθεί κατά την Β' Παρουσία. Και όπως έχουμε επί γης χαρά προ της χαράς την ημέρα προ της ημέρας, όμοια και στον ουρανό έχουμε χαρά προ της χαράς την ημέρα προ της ημέρας. Χάρητε ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ Λουκ 6,23 εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου. Ματθ. 25,23. Δηλαδή όπως έχουμε την ημέρα της προσβολής χαρά διότι η κακοπάθεια για τον Κύριο φέρνει την ημέρα της Κρίσεως στέφανο, όμοια έχουμε την ημέρα του θανάτου χαρά πρόγευση Παραδείσου και μεγαλύτερη Θεοκοινωνία από την Γη πριν εισαχθεί ο πιστός στην χαρά του Κυρίου του. Όσοι κακοπαθούν και εκβάλλονται για τον όνομα Κυρίου θα λάβουν "μισθό πολύ" ο οποίος θα δοθεί ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ Β Τιμ. 4,8 δηλαδή μια συγκεκριμένη ημέρα στην οποία θα γίνει η Β' Παρουσία ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος τούτου Ματθ. 13,40 όπως είπε ο Χριστός και ο απόστολος Παύλος. Για τον απόστολο Παύλο ο οποίος όχι απλώς υβρίστηκε πολλάκις για τον Κύριο αλλά και μαρτύρησε δίδοντας το αίμα του μπορεί να ειπωθεί αντί τον στέφανο ότι τον πολύ μισθό, ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τῷ οὐρανῷ· θα ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. Β Τιμ. 4,8.

Ο Χριστός ενώ σε όλο το κατά Ματθαίον υποδεικνύει την εγρήγορση κάθε στιγμή και την πίστη σε κάθε περίσταση, αντί να παρουσιάζει απόδοση ή εισαγωγή στην Βασιλεία κατά την ώρα του θανάτου παρουσιάζει απόδοση και εισαγωγή κατά την Β' Παρουσία.

Με αυτό κάνει τα εξής:

Αναιρεί την δοξασία των πολλών αναστάσεων.

Αφαιρεί κάθε επιχείρημα περί πλήρους ανταποδόσεως στον θάνατο εκάστου.

Δηλώνει ότι η προσευχή για τους κεκοιμημένους, τουτέστιν τα μνημόσυνα, έχουν βάση.

Οι διάφοροι αιρετικοί παρουσιάζουν την παραβολή του Λαζάρου και το μεταξύ ἡμῶν καί ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστήρικται, ὅπως οἱ θέλοντες διαβῆναι ἔνθεν πρός ὑμᾶς μή δύνωνται, μηδέ οἱ ἐκεῖθεν πρός ἡμᾶς διαπερῶσιν. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν γίνεται τίποτα για τους νεκρούς και άρα τα μνημόσυνα είναι χωρίς ωφέλεια όχι μόνο δεν είναι χωρίς ωφέλεια αλλά η παραβολή μας διδάσκει εμφατικά και επιπλέον των άλλων χωρίων ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή μας διδάσκει ότι οι κεκοιμημένοι ωφελούνται. Θα ήταν κωμικό να ερμηνευθεί κυριολεκτικά το μέγα χάσμα και έτσι να θεωρήσουμε ότι αν δεν υπήρχε τότε ο πλούσιος θα δροσιζόταν με κάποια σταγόνα νερό που θα του έφερνε στο χέρι του ο Λάζαρος και θα του έριχνε στην γλώσσα. Το μέγα χάσμα πρέπει να εκληφθεί υπό πνευματική έννοια και σημαίνει τον διαφορετικό ψυχικό κόσμο και την προαίρεση η οποία προέρχεται από την εδώ ζωή. Έχει μεγάλη σημασία που από την πλευρά του πλουσίου λέγει διαβῆναι ἔνθεν αλλά από την πλευρά των μακαρίων διαπερῶσιν ένθεν.

Ο Αβραάμ του είπε απόλαυσες τα αγαθά σου στην ζωή σου, αλλά αν απολάβει κάποιος στην Γη φαγητό θα πάει στην κόλαση ή αν έχει αρρώστιες θα πάει οπωσδήποτε στον Παράδεισο; Φυσικά όχι. Άρα εδώ με το τὰ ἀγαθά σου του απαντάει ότι απόλαυσε αυτά που νόμιζε ο ίδιος ότι ήταν αγαθά και ο Λάζαρος έλαβε τα πράγματα που νόμιζε ο πλούσιος άσχημα. Ο πλούσιος θεωρούσε ότι η ζωή είναι να έχουμε την υγειά μας για να λέμε στην υγειά μας. Να είμαστε καλά ώστε να φάγωμεν καὶ πίωμεν Α' Κορ. 15,32 και να ξεχνάμε τους άλλους και τον Θεό που είπε ελεημοσύνη και εγκράτεια, ειδάλλως ούτε κάθε μέρα θα εὐφραινόταν κάθε ἡμέραν λαμπρῶς εφόσον αυτό είναι μεγάλη υπερβολή, ούτε θα άφηνε τον Λάζαρο να πεθαίνει της πείνας.
Ο πλούσιος θεωρούσε ότι το να είσαι φτωχός είναι άσχημο γιατί δεν μπορείς να ζεις την μεγάλη ζωή, να ζεις άσωτα, εάν είσαι και φτωχός και άρρωστος, ε, τότε αυτό είναι κάτι το πολύ χειρότερο. Οι παγιωμένοι προς το κακό έχουν φτιάξει τις δικές τους εντολές και τον δικό τους παράδεισο, "απόλαυσες τα αγαθά σου στην ζωή σου", είναι θεοί οι ίδιοι, "όχι πάτερ Αβραάμ". Στην πραγματικότητα δεν θέλουν να περάσουν από τον δικό τους στον παράδεισο του Θεού, οπότε δεν μπορούν, μὴ δύνωνται, έτσι το έλεος δεν μπορεί να διαπεράσει διαπερῶσιν την σκληρότητα της καρδιάς τους. Ο άνομος δημιουργεί τον δικό του θεό, πρώτη ύλη, ο εαυτός, το χρήμα, και γενικώς το "χώμα". Όμοια με τον ειδωλοποιό φτιάχνει και αυτός από τον κάθε πηλό του θεό μάταιο, θεόν μάταιον ἐκ τοῦ αὐτοῦ πλάσσει πηλοῦ Σοφ. Σολ. 15,8. Ο Αβραάμ, όπως και ο Χριστός που από ευσπλαχνία και αγάπη για να σωθεί του έστειλε τον φτωχό έξω από την πόρτα του, θέλει να τον βοηθήσει, αυτός είναι ο λόγος που ακούει τον πλούσιο εξ αρχής, είναι η μόνη βοήθεια που μπορεί να του προσφέρει, βάσανα και μοναξιά μαζί είναι το χειρότερο. Δεν τον αντιμετωπίζει όπως αντιμετώπισε ο πλούσιος τον Λάζαρο ο οποίος δεν του είπε ούτε μια κουβέντα, εάν παρατηρήσουμε είναι η μόνη μη αντιστροφή καταστάσεως, τώρα είναι ο πλούσιος που βρίσκεται σε θέση ικέτη, πόνου, φτώχειας. Έπειτα συνεχώς του μιλάει πραγματικά σαν να είναι παιδί του ο πλούσιος, χωρίς να τον αποκληρώνει λέγοντας "από που έως που με λες πατέρα, άκουσες ποτέ αυτά που είπα;" ή "άλλον πατέρα έχεις, αν ήσουν παιδί μου θα έκανες τα έργα μου", ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρός τοῦ διαβόλου ἐστέ Ιω. 8,44, ούτε στο αίτημα απαντά ο Αβραάμ, "λέγοντας όχι ανοητεύεις κάνοντας τον εαυτό σου σοφότερο του Θεού". Το Άγιο Πνεύμα είναι αυτό το οποίο δια Αβραάμ του μιλάει με ευσπλαχνία, εἶπε δὲ Ἀβραάμ· τέκνον, μνήσθητι ὅτι.... ενώ απάντησε πολύ διαφορετικά και επιτιμητικά, αποκληρώνοντας τους ζώντες αδερφούς του πλουσίου που είπαν "πάτερ Αβραάμ". Καί εἶπον αὐτῷ· ὁ πατήρ ἡμῶν Ἀβραάμ ἐστι. λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· εἰ τέκνα τοῦ Ἀβραὰμ ἦτε, τά ἔργα τοῦ Ἀβραὰμ ἐποιεῖτε. Ιω. 8,38-39 Είπαν οι Φαρισαίοι στον Χριστό, "πατέρας μας είναι ο Αβραάμ" και ο Χριστός απάντησε, "εάν ήσασταν στην πραγματικότητα παιδιά του Αβραάμ τότε θα κάνατε και τα έργα του".
Βλέπουμε μια εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση σε ζωντανό και κεκοιμημένο και παρατηρούμε ότι υπάρχει ευσπλαχνία στον κεκοιμημένο αδελφό αλλά αυστηρότητα στον ζωντανό αδελφό ώστε να μετανοήσει. Η Θεία οργή και η απομάκρυνση Θεού είναι προς όφελος του ανθρώπου. Ο Χριστός μας διδάσκει κεκαλυμμένα με την παραβολή του Λαζάρου ότι όλοι λαμβάνουν ωφέλεια διότι μας δίδει το έσχατο παράδειγμα αμετανοησίας. Στην πραγματικότητα το τραπέζι του πλουσίου δεν είναι απλά ένα λαμπρό υλικό τραπέζι που γίνεται καθημερινά αλλά είναι ο κώμος δαιμονίων και το αντίθετο από τον κώμο του Αρνίου όπου κάθονται οι άγιοι. Το καθημερινό τραπέζι ουσιαστικά δηλώνει την μεγάλη πνευματική κατάπτωση του πλουσίου η οποία φαίνεται εξάλλου από τον τρόπο που φέρεται εν ζωή προς τον Λάζαρο και εν Άδη προς τον Αβραάμ. Εδώ έχουμε και ένα άλλο χωρίο που μπορούμε να δούμε την ορθή ερμηνεία του, είναι το Ιακώβου 2,13. Όταν λοιπόν η Γραφή λέγει ἡ γὰρ κρίσις ἀνέλεος τῷ μὴ ποιήσαντι ἔλεος· Ιακ. 2,13, η κρίση θα είναι ανελέητη σε αυτόν που δεν είχε έλεος, κάνει λόγο για την Παγκόσμια Κρίση όπου θα έχουμε την τελική ανταπόδοση για αυτό και βλέπουμε τον Αβραάμ να προσφέρει την μοναδική βοήθεια που μπορεί να λάβει ο πλούσιος και μάλιστα όχι από παράκληση κάποιου "δικαίου του οποίου η δέηση έχει πολύ ισχύ", πολύ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη, αλλά μετά από παράκληση του ίδιου του πλούσιου.

Άρα προ της Τελικής Κρίσεως υπάρχει έλεος για όλους, έτσι μπορούμε να πούμε με πλήρη βεβαιότητα ότι τα μνημόσυνα ωφελούν όλους, ακόμη και τους πωρωμένους κολασμένους όπως μας δηλώνει ο Αβραάμ με τον πλούσιο, Με τα μνημόσυνα ακόμη και οι πωρωμένοι κολασμένοι βρίσκουν κάποια ανακούφιση, αυτή που μπορούν να λάβουν, αλλά δυστυχώς δεν γίνεται να ωφεληθούν δραστικά, δεν γίνεται να φύγουν από την κόλαση, στον Άδη δεν μπορούν να δοξολογήσουν τον Θεό, δηλαδή να έχουν την ορθή δόξα. Φυσικά ο Θεός όλα τα μπορεί και αν θέλει και από την κόλαση βγάζει κάποιον. Εκτός των χωρίων που είδαμε όλη η Γραφή μας προτρέπει προς τα μνημόσυνα αφού σε όλη την Γραφή ο Χριστός μας διδάσκει την αγάπη. Την προσευχή υπέρ των νεκρών υπαγορεύει πρωτίστως η αγάπη που διδάσκει ο Χριστός και όχι οι διάφορες αποδείξεις όπως αυτήν που παρουσιάστηκε από την παραβολή του Λαζάρου με την όλη συζήτηση του πλουσίου με τον Αβραάμ. Ακόμη και αν δεν υπήρχε κανένα χωρίο που να μας έδειχνε περίτρανα ότι όλοι ωφελούνται θα έπρεπε να προσευχόμαστε για τους κεκοιμημένους με μεγάλη θέρμη. Η αγάπη δεν αντικρίζει τα πράγματα ορθολογιστικά ενώ ζητάει ακόμη και το αδύνατον.

Η αγάπη κινείται προς ενέργεια χωρίς την αρχική κίνηση να υπαγορεύει αποτέλεσμα.

Τι θα λέγατε εάν η απάντηση στην ερώτηση "να προσευχηθώ για τους νεκρούς;" ήταν: Όχι. Αν πήγε κάποιος στην κόλαση ας πρόσεχε. Τόσοι μιλούσαν για τον Χριστό γύρω μας. Τόσα θαύματα είναι καταγεγραμμένα, στα βιβλία θαυμάτων των Αγίων Ραφαήλ Νικολάου Ειρήνης ή του Αγίου Εφραίμ έχει χιλιάδες με ονόματα και διευθύνσεις. Τι έκανε ο Παΐσιος τόσα χρόνια; γιατί έγινε γνωστός; για τα λουκούμια ή τα σταμπωτά εικονάκια που έδινε; Δεν είχε διαπιστωθεί ότι ήταν προφήτης; Μήπως έδρασε τω καιρώ εκείνω ή μήπως δεν υπάρχουν αυτόπτες; Αν πήγε κάποιος στην κόλαση ας πρόσεχε, τι να του κάνω τώρα εγώ; Αυτή η απάντηση είναι παντελώς απαράδεκτη. Ακριβώς αυτήν την απάντηση απέρριψε ο απόστολος Παύλος όταν είπε ηὐχόμην γὰρ αὐτὸς ἐγὼ ἀνάθεμα εἶναι ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν μου, τῶν συγγενῶν μου κατὰ σάρκα. Ρωμ. 9,3 Δηλαδή, θα ευχόμουν να χωριστώ εγώ ο ίδιος από τον Χριστό και να γίνω ανάθεμα, εάν ήταν δυνατόν με αυτήν την καταδίκη μου να σωθούν οι κατά σάρκα αδελφοί μου, οι ομοεθνείς μου Ιουδαίοι.

Μήπως ο Παύλος αρνείται τον Χριστό; Μήπως αγνοεί ότι αυτό δεν γίνεται;

Και όμως επειδή πραγματικά αγαπά ζητεί το αδύνατον και μάλιστα όχι απλά, είθε να σώζονταν, αλλά θυσιάζεται αυτός για εκείνους, τόση είναι η αγάπη του. Έχοντας οι Χριστιανοί την πραγματική αγάπη, η οποία γίνεται αιτία ακόμη και θυσίας, δεν μπορούν παρά να προσευχηθούν για τους αδελφούς τους που είναι όλοι οι άνθρωποι.

Όπως τον Παύλο έτσι και αυτός που αγαπάει ενδιαφέρεται για τους άλλους.

Όμοια με τον απόστολο ο κάθε Χριστιανός δεν ζητάει επειδή θα εισακουστεί.

Πόσο μάλλον λοιπόν όταν ξέρει ότι θα εισακουστεί και όταν βλέπει ότι ακόμη και ο πλούσιος κάποια ανακούφιση έλαβε και ελεήθηκε.

Όσο για την θεωρία των πολλών αναστάσεων και των πολλών κρίσεων αυτή βασίζεται σε αντιΒιβλικές και γελοίες θεωρίες ενώ προσβάλει τον Χριστό αφού τον παρουσιάζει σαν κάποιον που υπεκφεύγει, σαν κάποιον αλλοπρόσαλλο, ακόμη και έναν ψεύτη. Δεν είναι ανάγκη να ερευνήσει κάποιος εκτενώς την διδαχή ώστε να παρατηρήσει ότι ο Χριστός σε όλη την διάρκεια της πορείας του μιλάει για κάτι πασίγνωστο που έχει διδαχθεί προ αυτού στους ακροατές, την ανάσταση όλων δικαίων και αδίκων σε μια και μοναδική ημέρα όπου έπειτα θα ακολουθήσει κρίση. Μάρθα: Αν ήσουν εδώ δεν θα πέθαινε ο αδελφός μου. Θα αναστηθεί ο αδελφός σου. Το ξέρω ότι θα αναστηθεί την τελευταία ημέρα στην γενική ανάσταση. Εγώ είμαι η ζωή για αυτό θα αναστηθεί και τώρα. Λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· ἀναστήσεται ὁ ἀδελφός σου λέγει αὐτῷ Μάρθα· οἶδα ὅτι ἀναστήσεται ἐν τῇ ἀναστάσει ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ. Σαδδουκαίοι: Αφού μια ανάσταση παραδέχεσαι και εσύ, τότε σε ποιόν από τους επτά άνδρες θα είναι σύζυγος η μια γυναίκα; Ναι μεν θα αναστηθούν όλοι μαζί αλλά τότε δεν υπάρχουν παντρειές. ἐν γὰρ τῇ ἀναστάσει οὔτε γαμοῦσιν οὔτε ἐκγαμίζονται, ἀλλ᾿ ὡς ἄγγελοι Θεοῦ ἐν οὐρανῷ εἰσι.

Ας δούμε τώρα μερικές μαρτυρίες αρχαίων Χριστιανών συγγραφέων με τις οποίες θα διαπιστώσουμε ότι η πρώτη Εκκλησία πίστευε ότι οι ψυχές μετά θάνατον δεν είναι σε κώμα αλλά έχουν συνείδηση, αισθάνονται, ενώ βρίσκονται σε μια μέση κατάσταση μέχρι να γίνει η παγκόσμια Κρίση. Είδαμε ότι οι αιρετικοί δεν ακολουθούν την Γραφή, τώρα θα διαπιστώσουμε ότι δεν ακολουθούν ούτε την πρώτη Εκκλησία.

Ιουστίνος, 100-165 μΧ. Ρίξτε την ματιά σας στο τέλος όσων ήταν βασιλείς, είχαν τον ίδιο θάνατο με όλους τους απλούς ανθρώπους. Αν περιήλθαν σε αναισθησία αυτό είναι προς όφελος όλων όσων ήταν άδικοι, αλλά επειδή και οι αισθήσεις μένουν σε όλους όσους έχουν ποτέ υπάρξει και αιώνια τιμωρία απόκειται, μην αμελήσετε να πιστέψετε ότι όλα αυτά είναι αληθινά. MPG 6,356. Β' Απολογία.

Αλλά μην θεωρήσεις (Τρύφωνα) ότι νομίζω όλες οι ψυχές πεθαίνουν διότι αυτό θα ήταν προς όφελος των άδικων. Αλλά τότε τι γίνεται; Οι μεν ψυχές των ευσεβών είναι σε ένα καλύτερο χώρο οι δε άδικοι σε ένα χειρότερο. Ιουστίνου Διάλογος Προς Τρύφωνα.

Ο Ιουστίνος μας δηλώνει ξεκάθαρα ότι οι ψυχές αισθάνονται και έτσι αποδεικνύεται ότι οι πρώτοι Χριστιανοί είχαν διαφορετική διδαχή από ότι έχουν ορισμένοι αιρετικοί του σήμερα οι οποίοι πλασάρουν εαυτόν σαν αποστολικό.

"Ιουστίνος" Ερωταποκρίσεις προς Ορθοδόξους. Ερώτηση: Εάν δεν υπάρχει απόδοση των έργων πριν τον παράδεισο ποιο όφελος είχε η ψυχή του ληστή με την εισαγωγή της σε αυτόν και μάλιστα εφόσον ο παράδεισος είναι αισθητός ενώ η ουσία της ψυχής δεν είναι; Απάντηση: Το όφελος που έγινε στον ληστή που εισήλθε στον Παράδεισο ήταν το έργοις μαθείν της πίστεως το οφέλιμον, από την οποία πίστη κρίθηκε άξιος για την σύναξη των αγίων, για την οποία φυλάττεται μέχρι την ημέρα της αναστάσεως και της ανταποδόσεως. MPG 6,1317.

Ειρηναίος, 130-200μΧ. Οι ψυχές με τον θάνατο πηγαίνουν στον ορισμένο από τον Θεό τόπο και εκεί μέχρι την ανάσταση βρίσκονται περιμένοντας αυτήν, έπειτα λαμβάνοντας τα σώματα και αναστημένοι κατά το όλον, δηλαδή σωματικώς, όπως ο Κύριος αναστήθηκε, θα πάνε με αυτόν τον τρόπο στην όψη Θεού. MPG 7,1209.

Ο Ειρηναίος μας λέει ότι οι κεκοιμημένοι δεν είναι σε αφασία και αναμένουν την ανάσταση ώστε ο άνθρωπος ψυχή και σώμα να εισέλθει στην Βασιλεία.

Τερτυλλιανός, 155-225μΧ. Στο έργο του περί ψυχής κεφάλαιο 45 λέει ότι σε κανέναν δεν έχει ανοιχθεί ο ουρανός.

Λακτάντιος, 240-320μΧ. Ας μην νομίζει κανείς ότι οι ψυχές κρίνονται αμέσως μετά τον θάνατο. Όλες κρατούνται στον ίδιο κοινό τόπο μέχρι την στιγμή κατά την οποία ο μέγας κριτής θα εξετάσει τις καλές ή τις κακές τους πράξεις. MPL 6,802.

Αμβρόσιος Μεδιολάνων, 340-397μΧ. Καθώς το πλήρωμα του χρόνου αναμένεται, οι ψυχές περιμένουν αυτό που τους έχει φυλαχθεί. Άλλοι αναμένουν την θλίψη και άλλοι την χαρά. Στο μεταξύ όμως ούτε οι πρώτοι είναι χωρίς δυσκολίες ούτε οι δεύτεροι χωρίς χαρά. MPL 14,561.

Σειρά: Μνημόσυνα

1) Εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια

2) Μετά δε τούτο κρίσις

Σειρά: Ανάσταση Νεκρών

1) Ανάσταση σωμάτων

2) Ανάσταση νεκρών

3) Μετά δε τούτο κρίσις

4) Μας βλέπουν οι νεκροί;

5) Χαρά έσται εν τω ουρανώ

Posted in Ανάσταση νεκρών, Ανάσταση σωμάτων, Αφθαρτοποίηση, Μετά δε τούτο κρίσις, Μνημόσυνα