Χαιρετισμοί Θεοτόκου Β Στάση μετάφραση ερμηνεία

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΔΑΝΙΗΛ ΓΟΥΒΑΛΗΣ

Έβλεπαν οι Ισραηλίτες ότι το πρόσωπο του Μωυσή ακτινοβολούσε

καὶ ἦν δεδοξασμένη ἡ ὄψις τοῦ χρώματος τοῦ προσώπου αὐτοῦ

Χαιρετισμοί Β Στάση μετάφραση ερμηνεία

Από τον 16ο αιώνα που παρουσιάστηκε η αίρεση του Προτεσταντισμού με τις χίλιες δυο παραφυάδες του η Υπεραγία Θεοτόκος γνώρισε πολλούς εχθρούς. Η αρνητική στάση που έλαβε ο Προτεσταντικός κόσμος στις πρεσβείες των Αγίων, στην ασκητική ζωή, στον μοναχισμό, υπήρξαν και αυτά ένας σοβαρός λόγος που πολέμησαν την Αειπάρθενο Μαρία. Ο μοναχισμός έχει σαν θεμελιώδεις αρχές την υπακοή την ακτημοσύνη και την παρθενία, οι μοναχοί θεωρούν σαν ιδιαίτερο συμπαραστάτη του αγώνα τους την Παναγία. Όχι μόνο στους μοναχούς αλλά και σε όσους επέλεξαν τον έγγαμο βίο η Κεχαριτωμένη είναι μέγας βοηθός. Αυτά όμως είναι απαράδεκτα στους Προτεστάντες.

Δείτε την

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ

Η ερμηνεία είναι μοναδική και η μοναδική

Απαγορεύεται αυστηρότατα η αντιγραφή, η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική μερική περιληπτική κατά παράφραση ή διασκευή. Απαγορεύεται η απόδοση του περιεχομένου με οποιονδήποτε τρόπο, φωνητικό, έντυπο, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό ή άλλο.

Η αποκάλυψη των Χαιρετισμών συγκατελέγεται στις μεγάλες στιγμές της Χριστιανοσύνης είναι δε η μεγαλύτερη των Θεομητορικών ύμνων. Δεν είναι ερμηνεία αλλά συμπλήρωση του ύμνου. Τον καθιστά από εντελώς μυστικό και άγνωστο, καταληπτό και γνωστό σε όλους. Η αποκάλυψη των Χαιρετισμών όπως και του ονόματος του έχοντος εντολή συνθέσεως περίμεναν 1500 έτη γιατί ο άγιος γέρων Δανιήλ Γούβαλης τοποθετείται στο ίδιο ύψος με τον έχοντα εντολή συνθέσεως. Πρόκειται περί ασύλληπτης τιμής.

Δείγμα από την υπεραπλουστευμένη σε καρτέλες παγκόσμια αποκάλυψη των Χαιρετισμών την οποία μπορείτε να βρείτε στο ιστολόγιο.

Σχεδιάγραμμα Β' Στάσης

Θέμα: Γέννηση. Το Φως λάμπει καλώντας.

2,1 Οι πιστοί.

2,2 Οι άνθρωποι που στράφηκαν στην κτίση.

2,3 Οι ειδωλολάτρες, άνθρωποι θύματα του δαίμονος, λάτρεις θεών εθνών.

Ἤκουσαν οἱ Ποιμένες, τῶν Ἀγγέλων ὑμνούντων, τὴν ἔνσαρκον Χριστοῦ παρουσίαν· καὶ δραμόντες ὡς πρὸς ποιμένα, θεωροῦσι τοῦτον ὡς ἀμνὸν ἄμωμον, ἐν τῇ γαστρὶ Μαρίας βοσκηθέντα, ἣν ὑμνοῦντες, εἶπον·

Χαίρε αμνού και ποιμένος Μήτηρ· χαίρε αυλή λογικών προβάτων.

Ο Χριστός χαρακτηρίζει τον εαυτό του αμνό αλλά και ποιμένα. Είναι ο αμνός του Θεού όπως προφήτευσε ο Ησαΐας, αυτός που σαν αμνός θα θυσιαστεί για να εξαλείψει την αμαρτία του κόσμου. Τῇ ἐπαύριον βλέπει ὁ Ἰωάννης τὸν Ἰησοῦν ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει· ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου. Ιω. 1,29 Για το δεύτερο, ποιμήν, τι καλύτερο για την ερμηνεία του στίχου από την παραβολή του καλού ποιμένα. Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ μὴ εἰσερχόμενος διὰ τῆς θύρας εἰς τὴν αὐλὴν τῶν προβάτων, ἀλλὰ ἀναβαίνων ἀλλαχόθεν, ἐκεῖνος κλέπτης ἐστὶ καὶ λῃστής· ὁ δὲ εἰσερχόμενος διὰ τῆς θύρας ποιμήν ἐστι τῶν προβάτων. Ιω. 10,1-2 Σας διαβεβαιώνω, ότι εκείνος που δεν εισέρχεται από την θύρα, αλλά ανεβαίνει για να μη τον αντιληφθούν από άλλο μέρος είναι κλέπτης και ληστής. Εκείνος όμως που εισέρχεται φανερά από την θύρα είναι ο πραγματικός ποιμένας των προβάτων.

καὶ ἄλλα πρόβατα ἔχω, ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης· κἀκεῖνά με δεῖ ἀγαγεῖν, καὶ τῆς φωνῆς μου ἀκούσουσι, καὶ γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν. Ιω. 10,16. Έχω και άλλα πρόβατα τα οποία δεν ανήκουν στο έθνος των Εβραίων. Και εκείνα πρέπει εγώ να τα οδηγήσω και να τα ποιμάνω μαζί με τα άλλα ως καλός ποιμήν και εκείνα θα με γνωρίσουν και όταν τα καλώ θα ακούσουν την φωνή μου, και θα γίνει έτσι μία ποίμνη, η Εκκλησία, και ένας ποιμένας, ο Χριστός.

Όμως δεν είναι μόνο ο Χριστός αλλά ποιμένες με την σχετική έννοια και αδεία του μόνου ποιμένος είναι και οι απόστολοι, ο Χριστός είπε ποίμαινε τα πρόβατά μου στον Πέτρο, αυτοί με την σειρά τους τοποθετούν ποιμένες στις διάφορες εκκλησίες, με την κοίμηση των αποστόλων δεν μένει το ποίμνιο. προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ ἐν ᾧ ὑμᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος. Πραξ. 20,28.

ΣΥΝΔΕΣΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗΣ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ:

Ευχαρίστως βοώ σοι, χαίρε Μητροπάρθενε, χαίρε Θεόνυμφε· χαίρε θεία σκέπη, χαίρε όπλον και τείχος απόρθητον, χαίρε προστασία και βοηθέ και σωτηρία, των εις σε προστρεχόντων εκ πίστεως.

Β στάση: χαίρε Θεόνυμφε· -- Χαῖρε ἀμνοῦ καὶ ποιμένος Μήτηρ· χαῖρε αὐλὴ λογικῶν προβάτων. Η Υπεραγία Θεοτόκος είναι Θεόνυμφος, έχει τον Νυμφίο Χριστό στην καρδία, είναι μητέρα του αμνού αλλά και ποιμένα, εφόσον έχει στην καρδία τον Θεό είναι και η ασφάλεια των πιστών αφού τους οδηγεί και τους προστατεύει, Χαῖρε ἀμνοῦ καὶ ποιμένος Μήτηρ· χαῖρε αὐλὴ λογικῶν προβάτων.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΗΝ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗΣ

Χαίρε αοράτων εχθρών αμυντήριον· χαίρε Παραδείσου θυρών ανοικτήριον.

Καθώς ο άνθρωπος προχωρεί προς την πρώτη ανάσταση οι αόρατοι εχθροί δαίμονες επιτίθενται με μανία και η Θεοτόκος με την βοήθεια και πρεσβεία της μας βοηθάει ώστε να προχωρήσουμε πνευματικά, λέγει ο απόστολος, ἐν λόγῳ ἀληθείας, ἐν δυνάμει Θεοῦ, διὰ τῶν ὅπλων τῆς δικαιοσύνης τῶν δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν, Β Κορ. 6,7 με το κήρυγμα, δια του οποίου εξαγγέλλεται η αλήθεια, με την δύναμη του Θεού, με τα όπλα της δικαιοσύνης στα δεξιά και αριστερά.

Εδώ βλέπουμε τον Παύλο να παρομοιάζει με στρατιώτες τους αποστόλους, φυσικά δεν είναι μόνο οι απόστολοι αλλά και όλοι οι Χριστιανοί στρατιώτες. Και σε πολλά άλλα μέρη της Γραφής βλέπουμε τους πιστούς να παρομοιάζονται με στρατιώτες ενώ τα δεξιά και αριστερά όπλα είναι το σπαθί και η ασπίδα, δηλαδή τα αμυντικά και επιθετικά όπλα.

Χαίρε ότι τα ουράνια συναγάλλεται τη γη· χαίρε ότι τα επίγεια συγχορεύει ουρανοίς.

Είδαμε στην πρώτη στάση ότι άγγελοι και άνθρωποι εμβαθύνουν στα μυστήρια του Θεού, εννοείται ότι δεν ενδιαφέρονται μόνο για τον Θεό και τα μυστήρια του αλλά και για εμάς. Εδώ έχουμε τους Χαιρετισμούς να μας λένε ότι εξ αιτίας της Θεοτόκου αγάλλεται και πανηγυρίζει όλη η Κτίση άγγελοι και άνθρωποι. Καθώς ο άνθρωπος παρουσιάζει την γνήσια μετάνοια αμυνόμενος προς τον εχθρό Διάβολο και αρχίζει να ανοίγεται η πόρτα του Παραδείσου όπως είδαμε στον προηγούμενο στίχο, τότε χαρά γίνεται στον ουρανό και ενώπιον των αγγέλων διότι ο Κύριος έρχεται και βασιλεύει, ανορθώνει πνευματικά τον άνθρωπο και ευφραίνονται οι ουρανοί και αγαλλιάζει η Γη, εἴπατε ἐν τοῖς ἔθνεσιν· ὁ Κύριος ἐβασίλευσε, καὶ γὰρ κατώρθωσε τὴν οἰκουμένην, ἥτις οὐ σαλευθήσεται, κρινεῖ λαοὺς ἐν εὐθύτητι. εὐφραινέσθωσαν οἱ οὐρανοὶ καὶ ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ, σαλευθήτω ἡ θάλασσα καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς· χαρήσεται τὰ πεδία καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς· τότε ἀγαλλιάσονται πάντα τὰ ξύλα τοῦ δρυμοῦ ἀπὸ προσώπου τοῦ Κυρίου, ὅτι ἔρχεται, ὅτι ἔρχεται κρῖναι τὴν γῆν. κρινεῖ τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ καὶ λαοὺς ἐν τῇ ἀληθείᾳ αὐτοῦ. Ψαλ. 95, 10-13. Διαλαλήσατε και καταστήσατε γνωστό μεταξύ όλων των εθνών ότι ο Κύριος βασίλευσε πανταχού και πάντοτε διότι αυτός ανόρθωσε την πεσμένη οικουμένη η οποία και δεν θα κλονισθεί και δεν θα σαλευτεί πλέον από την θέση της. Ο Κύριος είναι εκείνος ο οποίος θα κρίνει με δικαιοσύνη τους λαούς. Ας ευφρανθούν οι ουρανοί και ας γεμίσει αγαλλίαση η γη. Ας σαλευτεί με χαρά η θάλασσα και όλα όσα υπάρχουν σε αυτή. Ας χαρούν οι πεδιάδες και όλα τα φυτά και τα ζώα. Και αυτά ακόμη τα δένδρα του πυκνού δάσους θα σκιρτήσουν από χαρά και αγαλλίαση ενώπιον του Κυρίου, ο οποίος έρχεται, ναι έρχεται δια να κρίνει με δικαιοσύνη τους ανθρώπους της γης. Θα κρίνει ολόκληρη την οικουμένη με δικαιοσύνη, όλους τους λαούς.

Χαίρε των Αποστόλων το ασίγητον στόμα· χαίρε των Αθλοφόρων το ανίκητον θάρσος.

Όταν ο άνθρωπος γεμίζει Χριστό το επόμενο που ακολουθεί είναι να κηρύττει τον Χριστό, να ευαγγελίζει και να διακηρύττει τα θαυμάσια και τις ευεργεσίες Θεού, να ποθεί και ο αδελφός να απολαύσει τις μέγιστες δωρεές του Κυρίου, ο χαιρετισμός εδώ είναι η μαρτυρία Χριστού. Η Θεοτόκος είναι αιτία και βοηθός στο ασίγητον στόμα των αποστόλων, των δώδεκα των σύγχρονων τους και όλων των επόμενων.

Προς τον Κύριο και προς τον αδελφό το στόμα όλης της ευλαβούς Κτίσεως είναι ασίγητον και χωρίς παύση δοξολογία προσφέρει, ευλογεί διαπαντός τον Κύριο. Εὐλογήσω τὸν Κύριον ἐν παντὶ καιρῷ, διὰ παντὸς ἡ αἴνεσις αὐτοῦ ἐν τῷ στόματί μου. Ψαλ. 33,2 Θα δοξολογώ τον Κύριο σε κάθε περίσταση η δοξολογία του θα βρίσκεται πάντοτε στο στόμα μου. Όχι μόνο οι άνθρωποι αλλά και η αγγελική κτίση έχει ασίγητον στόμα προς τον Κύριο καὶ ἐκέκραγεν ἕτερος πρὸς τὸν ἕτερον καὶ ἔλεγον· ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος σαβαώθ, πλήρης πᾶσα ἡ γῆ τῆς δόξης αὐτοῦ. Ησ. 6,3 Και φώναζε δυνατά ο ένας άγγελος προς τον άλλο και έλεγαν, άγιος, άγιος, άγιος είναι ο Κύριος παντοκράτορας, γεμάτη είναι η γη από την υπέρλαμπρη δόξα του.

Χαίρε στερρόν της πίστεως έρεισμα· χαίρε λαμπρόν της χάριτος γνώρισμα.

Καθώς ο άνθρωπος προχωρεί προς την ένδυση της δόξης ενεδύθημεν δόξαν χρειάζεται της πίστεως το έρεισμα και της χάριτος το γνώρισμα προς τον εαυτό του, έπειτα γίνεται ο ίδιος πίστεως έρεισμα και χάριτος γνώρισμα και έπειτα με την σειρά του προσκαλεί και τους άλλους να γίνουν. Η Θεοτόκος είναι "λίθος πίστεως", είναι πίστεως έρεισμα, ὁ μέντοι στερεὸς θεμέλιος τοῦ Θεοῦ ἕστηκεν, ἔχων τὴν σφραγῖδα ταύτην· ἔγνω Κύριος τοὺς ὄντας αὐτοῦ· καὶ ἀποστήτω ἀπὸ ἀδικίας πᾶς ὁ ὀνομάζων τὸ ὄνομα Κυρίου. Β Τιμ. 2,19 Ο στερεός όμως και θεμελιωμένος στην ορθή πίστη του Θεού στέκει ακλόνητος, έχοντας την σφραγίδα και επιγραφή, "γνώρισε ο Κύριος εκείνους οι οποίοι είναι δικοί του" και "ας φύγει μακριά από κάθε αδικία εκείνος που ομολογεί και επικαλείται το όνομα του Κυρίου". Όταν ο άνθρωπος ενωθεί με τον Θεό είναι στερεός θεμέλιος λίθος Θεού, γίνεται σκεύος τιμής εἰς τιμὴν σκεῦος Ρωμ. 9,21. Έχει παρασκευαστεί εἰς δόξαν και είναι παράδειγμα προς εμάς διότι είναι πεπαιδευμένος τῇ καρδίᾳ ἐν σοφίᾳ, είναι προς όλο τον κόσμο λαμπρόν της χάριτος γνώρισμα, γνωρίζει ἐν τοῖς λαοῖς τὴν δύναμίν Κυρίου Ψαλμ. 76,15, δια αυτού γνωρίζει ο κύριος τὸ σωτήριον αὐτοῦ ἐναντίον τῶν ἐθνῶν Ψαλμ. 97,2.

Απλούστερα, ο πιστός είναι στερεός λίθος και κήρυκας Θεού ἀποστήτω ἀπὸ ἀδικίας και ζωντανό παράδειγμα προς εμάς σε όλα, στο ότι ο Θεός προνοεί, ότι επιτελεί θαυμάσια, ότι βοηθάει, καὶ ἵνα γνωρίσῃ τὸν πλοῦτον τῆς δόξης αὐτοῦ ἐπὶ σκεύη ἐλέους, ἃ προητοίμασεν εἰς δόξαν. Ρωμ. 9,23. Ο Θεός δείχνοντας τον πλούτο της δόξας του έδωσε χάρη σε σκεύη ελέους, ανθρώπους άξιους της κλήσεως, τους οποίους παρασκεύασε εις δόξα.

Τὴν δεξιάν σου οὕτως γνώρισον καὶ τοὺς πεπαιδευμένους τῇ καρδίᾳ ἐν σοφίᾳ. Ψαλμ. 89,12. Κάνε γνωστή σε εμένα την παντοδύναμη δεξιά σου που παιδαγωγεί, γνώρισε μου τους μορφωμένους στην καρδία κατά την αληθινή σοφία ώστε να αποκτήσω και εγώ σοφία.

Σὺ εἶ ὁ θεὸς ὁ ποιῶν θαυμάσια ἐγνώρισας ἐν τοῖς λαοῖς τὴν δύναμίν σου. Εσύ είσαι ο Θεός μας ο οποίος επιτέλεσες και επιτελείς τέτοιου μεγέθους θαυμάσια ώστε και στους ειδωλολάτρες έκανες γνωστή την μεγάλη σου δύναμη.

ἐγνώρισεν κύριος τὸ σωτήριον αὐτοῦ ἐναντίον τῶν ἐθνῶν ἀπεκάλυψεν τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ Ψαλμ. 97,2 ο Κύριος κατέστησε την σωτηρία του λαού του γνωστή ενώπιον όλων των εθνών. Ενώπιον όλων των εθνών έκανε γνωστή την δικαιοσύνη του.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:

Στερρόν της πίστεως έρεισμα ή της πίστεως έγερμα;

Στερρόν της πίστεως έρεισμα.

Ο κάθε χαιρετισμός διαιρεί ένα σύνολο: Ο πιστός είναι στερεός θεμέλιος λίθος Θεού, στερεὸς θεμέλιος τοῦ Θεού και λαμπρό της χάριτος γνώρισμα, γνωρίζει ἐν τοῖς λαοῖς τὴν δύναμίν Κυρίου Ψαλμ. 76,15, δια αυτού γνωρίζει ο κύριος τὸ σωτήριον αὐτοῦ ἐναντίον τῶν ἐθνῶν Ψαλμ. 97,2. Η κάθε σειρά Χαιρετισμών πορεία προς σωτήριο: Το επόμενο και τελικό που ακολουθεί όταν είσαι στέρεα πέτρα στο οικοδόμημα Εκκλησία και δρόμος προς την Οδό είναι να γυμνώνεται ο Άδης και να ενδύεσαι δόξα.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:

Στερρόν της πίστεως έρεισμα ή φωτός της φύσεως έδρασμα;

Στερρόν της πίστεως έρεισμα.

Είδαμε ότι σωστό το πίστεως έρεισμα, ο πιστός στερεὸς θεμέλιος τοῦ Θεού Β Τιμ. 2,19.

Χαίρε δι ης εγυμνώθη ο Άδης· χαίρε δι ης ενεδύθημεν δόξαν.

Εντέλει ο άνθρωπος οδηγείται και οδηγεί και άλλους στην "πρώτη ανάσταση", ενδύεται δόξα. Πρώτη ανάσταση επιτελείται όταν ο άνθρωπος αποδέχεται τον Χριστό και μετανοεί, σε αυτόν ο δεύτερος θάνατος, δηλαδή η κόλαση, δεν έχει εξουσία. Με την Πτώση ο άνθρωπος γυμνώθηκε από δόξα και ο Άδης ενδύθηκε νίκη, ήρθε ο Χριστός και τώρα η σωτηρία προσφέρεται μεν αλλά δεν είναι μηχανική διαδικασία, οπότε όμοια με το γένος ο μακράν του Θεού άνθρωπος είναι γυμνός από την στολή την πρώτη και έτσι ο Άδης είναι ακόμη ενδεδυμένος με νίκη. Με την πρώτη ματιά ο χαιρετισμός φαίνεται να εννοεί κάτι για τον Άδη ότι καταργήθηκε ο Άδης ή ότι ο άνθρωπος τώρα πια δεν φοβάται τον θάνατο, ότι τώρα με την ενσάρκωση ο άνθρωπος δεν φοβάται τον θάνατο και άλλα.

Ο συγκεκριμένος χαιρετισμός δεν λέει ότι έφυγαν οι νεκροί από τον Άδη, το οποίο ήταν και αυτό ένα αποτέλεσμα της ενανθρώπισης, ούτε ότι ο θάνατος γίνεται ανίσχυρος, άλλο αποτελέσματα της ενανθρώπισης, αλλά η ακριβής ερμηνεία είναι ότι δια της Θεοτόκου ο άνθρωπος λαμβάνει τις επαγγελίες, ωφελείται σώμα και ψυχή, θεώνεται. Απεκδύεται ο Άδης και ενδύεται ο άνθρωπος.

Ομιλεί ο Θεός και λέει, ἐγὼ γάρ εἰμι Κύριος ὁ ἀγαπῶν δικαιοσύνην καὶ μισῶν ἁρπάγματα ἐξ ἀδικίας· καὶ δώσω τὸν μόχθον αὐτῶν δικαίοις καὶ διαθήκην αἰώνιον διαθήσομαι αὐτοῖς. καὶ γνωσθήσεται ἐν τοῖς ἔθνεσι τὸ σπέρμα αὐτῶν καὶ τὰ ἔκγονα αὐτῶν ἐν μέσῳ τῶν λαῶν· πᾶς ὁ ὁρῶν αὐτοὺς ἐπιγνώσεται αὐτούς, ὅτι οὗτοί εἰσι σπέρμα ηὐλογημένον ὑπὸ Θεοῦ καὶ εὐφροσύνῃ εὐφρανθήσονται ἐπὶ Κύριον. - Ἀγαλλιάσθω ἡ ψυχή μου ἐπὶ τῷ Κυρίῳ· ἐνέδυσε γάρ με ἱμάτιον σωτηρίου καὶ χιτῶνα εὐφροσύνης, ὡς νυμφίῳ περιέθηκέ μοι μίτραν καὶ ὡς νύμφην κατεκόσμησέ με κόσμῳ. καὶ ὡς γῆ αὔξουσα τὸ ἄνθος αὐτῆς καὶ ὡς κῆπος τὰ σπέρματα αὐτοῦ, οὕτως ἀνατελεῖ Κύριος δικαιοσύνην καὶ ἀγαλλίαμα ἐναντίον πάντων τῶν ἐθνῶν. Ησ. 61,8-11. Διότι εγώ είμαι Κύριος, αγαπώ την δικαιοσύνη και μισώ τις άδικες αρπαγές. Θα δώσω στους δίκαιους ανταμοιβή των κόπων τους και θα συνάψω με αυτούς αιωνία διαθήκη. Θα γίνει ονομαστή μεταξύ των εθνών η γενεά τους και οι απόγονοι τους ανάμεσα στους λαούς της γης. Ο καθένας που θα βλέπει αυτούς θα γνωρίσει μετά βεβαιότητας ότι αυτή είναι η ευλογημένη από τον Θεό γενεά. Μεγάλη χαρά και αγαλλίαση θα ευφρανθούν εν Κυρίω. Ας πλημμυρίσει από αγαλλίαση η ψυχή μου εν τω Κυρίω διότι με έντυσε με το ένδυμα της σωτηρίας και με χιτώνα χαράς και αγαλλιάσεως. Ως προς νυμφίο έβαλε επάνω στο κεφάλι μου μήτρα και σαν νύφη με στόλισε με πλούσιο στολισμό. Όπως η γη βλασταίνει τους σπόρους, αυξάνει και πληθύνει τα άνθη της, όπως ο κήπος βλασταίνει ότι σπείρεται σε αυτόν και καρποφορεί, όμοια ο Κύριος θα ανατείλει κατά τις ημέρας του Χριστού την δικαιοσύνη και την αρετή, χαρά και αγαλλίαση ενώπιον όλων των εθνών.

Παρατηρήστε ότι ο Κύριος λέει θα υπάρξει χαρά αγαλλίαση και ευφροσύνη, ουράνια συναγάλλεται επίγεια συγχορεύει, λέει ότι θα γνωριστεί στα έθνη η δύναμη του και οι ευλογίες που προσφέρει στους πιστούς, πίστεως έρεισμα χάριτος γνώρισμα, και τέλος έχουμε τον στολισμό με μήτρα και ένδυμα γάμου, εγυμνώθη ο Άδης ενεδύθημεν δόξαν.

Το κεφάλαιο του Ησαΐα ξεκινάει με τους εξής στίχους Πνεῦμα Κυρίου ἐπ᾿ ἐμέ, οὗ εἵνεκεν ἔχρισέ με· εὐαγγελίσασθαι πτωχοῖς ἀπέσταλκέ με, ἰάσασθαι τοὺς συντετριμένους τὴν καρδίαν, κηρύξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν καὶ τυφλοῖς ἀνάβλεψιν Ησ. 61,1. Αυτά είναι τα λόγια που είπε ότι εκπληρώνονται ο Χριστός όταν δίδαξε στην Συναγωγή, "και αφού τύλιξε το βιβλίο είπε, σήμερα έχει εκπληρωθεί αυτή η προφητεία" Λουκ. 4,20-21. Αἰχμαλώτοις ἄφεσιν, παραδείσου θυρών ανοικτήριον, καὶ ἥξουσι ἀλλογενεῖς ποιμαίνοντες τὰ πρόβατά σου Ησ. 61,5 είναι ποιμένος μήτηρ και έπειτα γίνεται και ποιμήν, αδιάκοπο κύρηγμα των αποστόλων ακατάβλητο θάρρος των μαρτύρων της πίστεως.

Στον Ησαΐα κεφάλαιο 61 βλέπουμε την σειρά χαιρετισμών 2,1 με διαφορετικά λόγια.

Θεοδρόμον Ἀστέρα, θεωρήσαντες Μάγοι, τῇ τούτου ἠκολούθησαν αἴγλῃ· καὶ ὡς λύχνον κρατοῦντες αὐτόν, δι᾿ αὐτοῦ ἠρεύνων κραταιὸν Ἄνακτα· καὶ φθάσαντες τὸν ἄφθαστον ἐχάρησαν αὐτῷ βοῶντες· οι Μάγοι εβόησαν το εξής:

Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν τῷ βασιλεῖ ἡμῶν Θεῷ.
Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν Χριστῷ, τῷ βασιλεῖ ἡμῶν Θεῷ.
Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν αὐτῷ Χριστῷ, τῷ βασιλεῖ καὶ Θεῷ ἡμῶν.

Ἀλληλούϊα.

Μόλις οι Μάγοι έφθασαν τον άφθαστο τι άλλο έκαναν παρά προσέπεσαν και προσκύνησαν Χριστῷ, τῷ βασιλεῖ καὶ Θεῷ ἡμῶν δηλαδή τον κραταιό βασιλιά κραταιὸν Ἄνακτα που έψαχναν και εκπληρώθηκε κατά έναν τρόπο το ρηθέν του Ησαΐα που είχε πει, καὶ προσκυνήσουσιν αὐτῷ πάντες οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:

Εχάρησαν αυτώ βοώντες ή εβόησαν μητρί τη τούτου;

Εχάρησαν αυτώ βοώντες.

Εντελώς λάθος το εβόησαν στην Θεοτόκο. Οι Οίκοι Θεανθρώπου απευθύνονται προς αυτώ, δηλαδή τον Θεό και είναι, Εσπερινός, Λειτουργία των Κατηχουμένων, Λειτουργία των Πιστών και συμβολίζουν την ανθρωπότητα που φεύγει από το σκοτάδι της Πτώσης και έρχεται στο Φως.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:

Δι' αυτού ηρεύνων κραταιόν άνακτα ή ηρεύνων φαεινόν άνακτα;

Κραταιόν άνακτα.

Ο Χριστός είναι βασιλιάς βασιλεύσει ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰακὼβ εἰς τοὺς αἰῶνας, καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος. Λουκ. 1,31-33 είναι ο ἥλιος δικαιοσύνης Μαλ. 4,2 και φώτισε με την γέννηση του τον κόσμο που είχε πέσει στο σκότος από την Πτώση, είναι φως τὸ ἀληθινόν, ὃ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον Ιω. 1,9 οπότε το φαεινός άναξ ταιριάζει διπλά. Δηλαδή και στον Χριστό και φιλολογικά στον Οίκο όπου έχουμε, αστέρα, αίγλη, λύχνον, τώρα και φαεινόν.

Είναι όμως σωστό το φαεινός άναξ; Όχι. Ο λόγος είναι ότι οι μάγοι δεν ψάχνουν τον φωτεινό βασιλιά του Μαλαχία, αλλά τον Θεόν κραταιόν -- Ελ Γκιμπόρ -- Θεὸς ἰσχυρός του Ησαΐα. Ας δούμε το προφητικό απόσπασμα. Ότι παιδίον ἐγενήθη ἡμῖν, υἱὸς καὶ ἐδόθη ἡμῖν, οὗ ἡ ἀρχὴ ἐγενήθη ἐπὶ τοῦ ὤμου αὐτοῦ, καὶ καλεῖται τὸ ὄνομα αὐτοῦ μεγάλης βουλῆς ἄγγελός, θαυμαστὸς σύμβουλος, Θεὸς ἰσχυρός [Εβρ. Ελ Γκιμπόρ], ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, πατὴρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος· ἐγὼ γὰρ ἄξω εἰρήνην ἐπὶ τοὺς ἄρχοντας, εἰρήνην καὶ ὑγίειαν αὐτῷ. Ησ. 9,6. Οι μάγοι όμως θα ήταν κωμικό να ηρεύνων στην Γη για τον άπειρο και παντελώς απρόσιτο Ελ Γκιμπόρ, Θεόν κραταιόν, Θεὸς ἰσχυρός. Ούτε πάλι ήταν δυνατόν να έψαχναν έναν απλό άνθρωπο νεογέννητο, ὁ τεχθεὶς. Ούτε φυσικά έψαχναν κάποιον βασιλιά σαν όλους τους άλλους, βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; αλλά ηρεύνων για όλα αυτά μαζί, δηλαδή για τον Θεάνθρωπο, έψαχναν τον νεογέννητο, τεχθεὶς, βασιλιά, βασιλεὺς, Χριστό της προφητείας Ησαΐα. Επειδή στον ψαλμό 152, τουτέστιν τους Χαιρετισμούς, υπάρχει η απόλυτη ακρίβεια στο κραταιόν άνακτα έχουμε μίξη του: Θεὸς ἰσχυρός και των: παιδίον ἐγενήθη ἡμῖν και καὶ βασιλεύσει ἐπὶ και ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; και προσκυνήσουσιν αὐτῷ πάντες οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς, πάντα τὰ ἔθνη δουλεύσουσιν αὐτῷ και καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ και όλων των άλλων για τον άνθρωπο Βασιλιά Χριστό με το προϊόν να είναι ο Ισχυρός Βασιλιάς, κραταιόν άνακτα, Ελ Γκιμπόρ άνθρωπος, φράση που δηλώνει Θεάνθρωπο και παρέχει απόλυτη ακρίβεια Θεολογικά ενώ έρχεται και σε αρμονία με το ύφος του Ψαλμού όταν παρουσιάζει ονόματα Θεού. Αυτά όλα δεν μπορούν να επιτευχθούν με εκ Μαλαχία φωτεινός βασιλιάς, Σέμες Τσεντακά, Ήλιος Δικαιοσύνης. Τώρα μπορεί και παρουσιάζεται η κλασσική προφητεία του Ησαΐα για την γέννηση. Παρουσιάζεται ο Θεός Θεὸς ἰσχυρός και άνθρωπος Χριστός άνακτα. Παρουσιάζονται οι άλλες προφητείες αλλά και τα λόγια του αγγέλου προς την Θεοτόκο. Παρουσιάζεται το Ορθόδοξο φρόνημα και οι Μάγοι έχοντες αυτό, τουτέστιν η Μαρίας, είναι μητρός, του Θεός ἰσχυρός. Οι κατέχοντες το Ορθόδοξο φρόνημα Μάγοι δεν ηρεύνων για απλό βασιλιά ή κάποιο νεογέννητο ή φωτισμένο άνθρωπο ή Θεό αλλά για Θεάνθρωπο, Ελ Γκιμπόρ Άναξ. Οι μάγοι ελθόντες εις την οικείαν είδαν Θεοτόκον, είδον Ελ Γκιμπόρ Βασιλιά μετά Μαρίας της μητρός αυτού. Καὶ ἐλθόντες εἰς τὴν οἰκίαν εἶδον τὸ παιδίον μετὰ Μαρίας τῆς μητρὸς αὐτοῦ Ματθ. 2,11. λέγοντες· ποῦ ἐστιν ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; εἴδομεν γὰρ αὐτοῦ τὸν ἀστέρα ἐν τῇ ἀνατολῇ καὶ ἤλθομεν προσκυνῆσαι αὐτῷ Ματθ. 2,2. Παρουσιάζεται η γνώση από αυτούς της εκπλήρωσης της προφητείας και των λόγων αγγέλου. Παρουσιάζεται ο οδηγός προς την τελείωση και σωτηρία Βασιλιάς Χριστός ο οποίος καλεί στην Βασιλεία του, βασιλεύσει βασιλεὺς Ιερ.23,5 -- ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς -- ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ -- ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται -- ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται -- ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ -- Χριστῷ, τῷ βασιλεῖ καὶ Θεῷ ἡμῶν ενώ τέλος έχουμε και αρμονία με τα ονόματα Θεού που συναντούμε στον Ψαλμό και το ύφος που παρουσιάζονται. Με το ισχυρός βασιλιάς παρουσιάζονται τα πάντα με πρώτο τον Θεό κραταιόν και άνθρωπο άνακτα Χριστό. Αμέσως μετά παρατηρούμε το ίδιο μοτίβο. Έτσι όταν τελείωσε η έρευνα των μάγων για τον Θεάνθρωπο, Θεός κραταιόν και άνθρωπος άνακτα, αυτοί έφθασαν τον άφθαστο, δηλαδή τον Θεάνθρωπο. Θεός ἀπρόσιτον ἄφθαστον και άνθρωπος φθάσαντες. Φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον, ὃν εἶδεν οὐδεὶς ἀνθρώπων οὐδὲ ἰδεῖν δύναται. Α' Τιμ. 6,16. Σωστό το κραταιόν το οποίο είναι το ἰσχυρός του Ησαΐα.

Εδώ βλέπουμε κάτι και σε ένα άλλο θέμα, αυτό της Χιλιετούς Βασιλείας.

Ο Χριστός ως Θεός είναι Βασιλεὺς μέγας Ψαλ. 94,3, ο οποίος και ως άνθρωπος γεννήθηκε βασιλεύς. Σε αυτόν θα δώσουν φόρο υποτέλειας οι άλλοι βασιλιάδες καὶ προσκυνήσουσιν αὐτῷ πάντες οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς, είναι ο γεννημένος και όχι ο αναμενόμενος βασιλιάς, ποῦ ἐστιν ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων;, είναι ο βασιλιάς που καλωσόριζαν οι Ισραηλίτες, ἔλαβον τὰ βαΐα τῶν φοινίκων καὶ ἐξῆλθον εἰς ὑπάντησιν αὐτῷ, καὶ ἔκραζον· ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ. Ιω. 12,13 είναι ο προφητευμένος βασιλιάς που καθισμένος σε γαϊδουράκι ερχόταν τότε και όχι θα έρθει στο μέλλον μὴ φοβοῦ, θύγατερ Σιών· ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου Ιω. 12,15, είναι ο βασιλιάς που η Βασιλεία του ήρθε και την είδαν αυτόπτες του Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει Μαρκ. 9,1 είναι ο Βασιλιάς που η Βασιλεία του είναι παρούσα και βιάζεται ἀπὸ δὲ τῶν ἡμερῶν Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ ἕως ἄρτι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν Ματθ. 11,12, είναι ο Βασιλιάς που παραμένει αιώνια στον θρόνο Δαυίδ, καὶ βασιλεύσει ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰακὼβ εἰς τοὺς αἰῶνας, καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος Λουκ. 1,31-33. Εφόσον γεννήθηκε Βασιλιάς και παραμένει αιώνια η Χιλιετής Βασιλεία είναι παραμύθι των αιρετικών. Υπάρχει μόνο στα μυαλά των Ιεχωβιτών των Ευαγγελικών των Πεντηκοστιανών και των λοιπών πλανώντων και πλανωμένων.

ὅτι Θεὸς μέγας Κύριος καὶ Βασιλεὺς μέγας ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν· Ψαλ. 94,3

διότι ο Κύριος είναι Θεός μέγας, μέγας βασιλεύς επί ολόκληρης της γης.

Βασιλεῖς Θαρσὶς καὶ νῆσοι δῶρα προσοίσουσι, βασιλεῖς Ἀράβων καὶ Σαβᾶ δῶρα προσάξουσι. καὶ προσκυνήσουσιν αὐτῷ πάντες οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς, πάντα τὰ ἔθνη δουλεύσουσιν αὐτῷ. ὅτι ἐῤῥύσατο πτωχὸν ἐκ δυνάστου καὶ πένητα, ᾧ οὐχ ὑπῆρχε βοηθός. φείσεται πτωχοῦ καὶ πένητος καὶ ψυχὰς πενήτων σώσει. ἐκ τόκου καὶ ἐξ ἀδικίας λυτρώσεται τὰς ψυχὰς αὐτῶν, καὶ ἔντιμον τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐνώπιον αὐτῶν. Ψαλ. 71,10-14 Οι βασιλείς της Θαρσίς (ίσως Ισπανική πόλη) και τα νησιά (της Μεσογείου) θα προσφέρουν σε αυτόν ως φόρο υποτελείας δώρα. Το ίδιο θα πράξουν και οι βασιλείς της Αραβίας όπως επίσης και της Σαβά. Θα τον προσκυνήσουν όλοι οι βασιλείς της γης και όλα τα έθνη θα υποταχθούν και θα δουλεύσουν σε αυτόν. Τούτο θα γίνει γιατί αυτός θα γλυτώσει τον πεσμένο άνθρωπο από τον διάβολο που τον καταπιέζει, όπως επίσης τον αδύνατο και περιφρονημένο στον οποίον δεν υπήρχε κανείς βοηθός. Θα σπλαγχνισθεί τον πτωχό και τον πένητα και θα σώσει την ζωή όλων εκείνων οι οποίοι βρίσκονται σε στέρηση και αδυναμία. Θα γλυτώσει από την τοκογλυφία και την αδικία την ζωή τους και θα είναι έντιμο και προσκυνητό το όνομά του σε αυτούς.

καὶ ἰδοὺ συλλήψῃ ἐν γαστρὶ καὶ τέξῃ υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν. οὗτος ἔσται μέγας καὶ υἱὸς ὑψίστου κληθήσεται, καὶ δώσει αὐτῷ Κύριος ὁ Θεὸς τὸν θρόνον Δαυΐδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, καὶ βασιλεύσει ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰακὼβ εἰς τοὺς αἰῶνας, καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος. Λουκ. 1,31-33

Ἴδον παῖδες Χαλδαίων, ἐν χερσὶ τῆς Παρθένου, τὸν πλάσαντα χειρὶ τοὺς ἀνθρώπους· καὶ Δεσπότην νοοῦντες αὐτόν, εἰ καὶ δούλου ἔλαβε μορφήν, ἔσπευσαν τοῖς δώροις θεραπεῦσαι, καὶ βοῆσαι τῇ Εὐλογημένῃ·

Χαίρε αστέρος αδύτου Μήτηρ· χαίρε αυγή μυστικής ημέρας.

Η Θεοτόκος είναι μητέρα του Ηλίου που δεν δύει ποτέ, λέει ο Κύριος καὶ οὐκ ἔσται σοι ἔτι ὁ ἥλιος εἰς φῶς ἡμέρας, οὐδὲ ἀνατολὴ σελήνης φωτιεῖ σου τὴν νύκτα, ἀλλ᾿ ἔσται σοι Κύριος φῶς αἰώνιον καὶ ὁ Θεὸς δόξα σου. οὐ γὰρ δύσεται ὁ ἥλιός σοι, καὶ ἡ σελήνη σοι οὐκ ἐκλείψει· ἔσται γάρ σοι Κύριος φῶς αἰώνιον, καὶ ἀναπληρωθήσονται αἱ ἡμέραι τοῦ πένθους σου. καὶ ὁ λαός σου πᾶς δίκαιος, δι᾿ αἰῶνος κληρονομήσουσι τὴν γῆν, φυλάσσων τὸ φύτευμα, ἔργα χειρῶν αὐτοῦ εἰς δόξαν. Ησ. 60, 19-20 Δεν θα είναι πλέον ο ήλιος για να φωτίζει την ημέρα σου, ούτε η σελήνη θα φωτίζει την νύχτα σου. Αλλά αυτός ο ίδιος ο Κύριος θα είναι για εσένα αιώνιο φως, ο Θεός θα είναι η δόξα σου. Ο ήλιος αυτός δεν θα δύει ποτέ πλέον σε εσένα και η σελήνη αυτή δεν θα εκλείψει ξανά. Διότι ο Κύριος θα είναι σε εσένα αιώνιο φως και έτσι θα πάρουν τέλος και θα αντικατασταθούν οι ημέρες του πένθους σου. Και όλος ο λαός σου θα είναι δίκαιος, αιώνιος κληρονόμος της νέας γης της Επαγγελίας. Ο δε Κύριος θα είναι αυτός που φυλάει εκείνο που φύτευσε, τα έργα των χειρών του προς δόξα του. Εδώ βλέπουμε το άδυτο Φως, Κύριος φῶς αἰώνιον, και η Θεοτόκος ως αυτή που γέννησε τον Κύριο είναι αστέρος αδύτου μήτηρ.

Στον Ευαγγελιστή Λουκά διαβάζουμε περί του Προδρόμου τα εξής:
Καὶ σύ, παιδίον, προφήτης ὑψίστου κληθήσῃ· προπορεύσῃ γὰρ πρὸ προσώπου Κυρίου ἑτοιμάσαι ὁδοὺς αὐτοῦ, τοῦ δοῦναι γνῶσιν σωτηρίας τῷ λαῷ αὐτοῦ, ἐν ἀφέσει ἁμαρτιῶν αὐτῶν διὰ σπλάγχνα ἐλέους Θεοῦ ἡμῶν, ἐν οἷς ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἀνατολὴ ἐξ ὕψους ἐπιφᾶναι τοῖς ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου καθημένοις, τοῦ κατευθῦναι τοὺς πόδας ἡμῶν εἰς ὁδὸν εἰρήνης. Τὸ δὲ παιδίον ηὔξανε καὶ ἐκραταιοῦτο πνεύματι, καὶ ἦν ἐν ταῖς ἐρήμοις ἕως ἡμέρας ἀναδείξεως αὐτοῦ πρὸς τὸν Ἰσραήλ. Λουκ. 1,76-80 Και συ παιδίο θα ονομαστείς προφήτης του Υψίστου. Διότι θα προηγηθείς από τον Θεάνθρωπο για να προετοιμάσεις τους δρόμους του και να γνωστοποιήσεις στον λαό την σωτηρία την οποία θα τους προσφέρει συγχωρώντας τις αμαρτίες τους. Και αυτό όχι για τα ενάρετα έργα μας αλλά για τα γεμάτα άπειρο έλεος και συμπάθεια σπλάγχνα του Θεού μας.

Ακριβώς αυτή η ευσπλαχνία ήταν η αιτία που μας επισκέφθηκε θεία ανατολή από τον ουρανό, ο ήλιος της δικαιοσύνης, δηλαδή ο Χριστός, δια να φωτίσει εκείνους που είναι βυθισμένοι στο σκότος της πλάνης και την σκιά του πνευματικού θανάτου, να μας κατευθύνει για να βαδίσουμε τον δρόμο που οδηγεί στην ειρήνη. Επεσκέψατο ημάς εξ ύψους ο Σωτήρ ημών, ανατολή ανατολών καί οι εν σκότει καί σκιά εύρομεν τήν αλήθειαν καί γάρ εκ τής Παρθένου ετέχθη ο Κύριος.

Αυτό το τροπάριο μπορεί να μπει σαν προοίμιο της Β' Στάσης.

Η Θεοτόκος ως μητέρα του Ηλίου που αύγασε τον δρόμο προς τον Θεό είναι και εκείνη φως που μας φωτίζει πνευματικά, είναι αυγή μυστικής ημέρας, της ημέρας που προσφέρεται η σωτηρία. Η Α' Παρουσία χαρακτηρίζεται με τις φράσεις "ημέρα δεκτή", "ημέρα ευπρόσδεκτη", "ημέρα σωτηρίας". Ονομάζεται έτσι διότι υπάρχει η συγχώρηση και το έλεος, οὕτως λέγει Κύριος· καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι καὶ ἔπλασά σε καὶ ἔδωκά σε εἰς διαθήκην ἐθνῶν τοῦ καταστῆσαι τὴν γῆν καὶ κληρονομῆσαι κληρονομίας ἐρήμους, Ησ. 49,8 Καλέσαι ἐνιαυτὸν Κυρίου δεκτὸν καὶ ἡμέραν ἀνταποδόσεως τῷ Θεῷ ἡμῶν, παρακαλέσαι πάντας τοὺς πενθοῦντας, Ησ. 61, λέγει γάρ· καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι· ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν, ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία. Β Κορ. 6,2-3 Οι ευκαιρίες της σωτηρίας παρέρχονται. Διότι η Γραφή λέγει, στον κατάλληλο και ευπρόσδεκτο καιρό σε άκουσα και σε δέχθηκα και σε περίοδο που προσφέρεται προς σωτηρία σε βοήθησα. Ιδού τώρα είναι ο κατάλληλος και ευπρόσδεκτος καιρός, ιδού τώρα είναι η ημέρα της σωτηρίας. Τώρα και εμείς ως πρεσβευτές του Θεού μεσιτεύουμε και παρακαλούμε να δεχτείτε την σωτηρία.
Η "ημέρα σωτηρίας" είναι από την Ανάσταση έως την Β' Παρουσία. Αυγή λοιπόν ημέρας και μάλιστα μυστικής. Μυστική ημέρα ονομάζεται διότι η χάρη λαμβάνεται με τα μυστήρια. Στην φωτεινή ημέρα, στην ημέρα σωτηρίας, οι άνθρωποι σώζονται με τα μυστήρια. Μυστικά με το βάπτισμα μεταφερόμαστε σε έναν νέο κόσμο, αναγεννιόμαστε, μυστικά με το Χρίσμα λαμβάνουμε μέρος στην Πεντηκοστή, από την Ευχαριστία, το σώμα και αίμα Θεού, λαμβάνουμε ζωή αιώνια.

Χαίρε της απάτης την κάμινον σβέσασα· χαίρε της Τριάδος τους μύστας φωτίζουσα.

Βλέποντας το συγκεκριμένο χαιρετισμό ίσως πηγαίνει ο νους στους τρεις νέους και στην κάμινο του Ναβουχοδονόσορα και θεωρούμε ότι από εκεί έχουμε την μεταφορά, αυτό όμως είναι λάθος. Στην πραγματικότητα η παρομοίωση είναι από την Αίγυπτο και κάνει λόγο όχι για πραγματικό αλλά για νοητό καμίνι. Ο άνθρωπος με την Πτώση υποδουλώθηκε στον νοητό Φαραώ, έρχεται ο Ήλιος και φέρνει την μυστική νέα ημέρα η οποία προσφέρεται σε όλους τους αιχμαλώτους. Ο αιχμάλωτος καιγόταν εκ καμίνου της σιδηράς, με την Πτώση ήταν στην σιδερένια κάμινο, τώρα εξέρχεται φωτιζόμενος από την Άδυτο Ήλιο. Αυτήν την κάμινο η Θεοτόκος έσβησε παντελώς με την αγία ζωή της και έτσι φωτίζει τους μύστες της Τριάδος, αυτούς που λαμβάνουν μέρος στην Νέα Διαθήκη. Διαβάζουμε στον προφήτη Ιερεμία καὶ λαλήσεις πρὸς ἄνδρας Ἰούδα καὶ πρὸς τοὺς κατοικοῦντας ἐν Ἱερουσαλήμ· καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτούς· τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεὸς Ἰσραήλ· ἐπικατάρατος ὁ ἄνθρωπος, ὃς οὐκ ἀκούσεται τῶν λόγων τῆς διαθήκης ταύτης, ἧς ἐνετειλάμην τοῖς πατράσιν ὑμῶν ἐν ἡμέρᾳ, ᾗ ἀνήγαγον αὐτοὺς ἐκ γῆς Αἰγύπτου, ἐκ καμίνου τῆς σιδηρᾶς, λέγων· ἀκούσατε τῆς φωνῆς μου καὶ ποιήσατε πάντα, ὅσα ἐὰν ἐντείλωμαι ὑμῖν, καὶ ἔσεσθέ μοι εἰς λαόν, καὶ ἐγὼ ἔσομαι ὑμῖν εἰς Θεόν, Ιερ. 11,1-2 Ο Κύριος είπε στον Ιερεμία, θα μιλήσεις προς τους Ιουδαίους και τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ και θα τους πεις, αυτά λέγει Κύριος ο Θεός του Ισραηλιτικού λαού. Φέρνει κακά επάνω του ο άνθρωπος που δεν θα υπακούσει στα λόγια της διαθήκης αυτής την οποία εγώ διέταζα στους προγόνους σας κατά την ημέρα εκείνη κατά την οποία τους έβγαλα ελευθέρους από την γη της Αιγύπτου, από την σιδερένια κάμινο του πυρός, λέγοντας ακούστε τους λόγους μου, τηρήστε και εφαρμόστε όλα όσα θα διατάξω σε σας. Έτσι θα είστε εσείς λαός μου και εγώ θα είμαι Θεός σας.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:

Χαίρε της απάτης την κάμινον σβέσασα ή την κάμινον παύσασα;

Σβέσασα.

Η κάμινος για την οποία μιλάει ο χαιρετισμός είναι νοητή, είναι η δουλεία εξ ύλης και κατ' επέκταση Διαβόλου. Οπότε σε όσους αποδέχονται τον Χριστό και εξέρχονται από το πυρ της ύλης και των διαφόρων θεωριών και ιδεών παραμένει η κάμινος η οποία είναι η καρδία και το κακό πυρ που άναβε προηγουμένως σε αυτήν δεν παύεται, λέξη που έχει έννοια και προσωρινό σταμάτημα, αλλά σβήνεται, λέξη που έχει έννοια πλήρους κατάργησης. Τώρα στο καμίνι της καρδίας ανάβει άλλη φωτιά, ο πόθος προς τον Θεό και η φωτιά του Αγίου Πνεύματος.

Χαίρε τύραννον απάνθρωπον εκβαλούσα της αρχής· χαίρε Κύριον φιλάνθρωπον επιδείξασα Χριστόν.

Οι Χαιρετισμοί είναι ένα διαμάντι το οποίο λάμπει από όποια μεριά και αν το κοιτάξεις, πρέπει να προσεγγίζονται με φόβο και τρόμο όχι με στόμφο και την ματιά του ειδικού, έχουν δε τριπλή ερμηνεία η οποία παρουσιάζεται εντελώς στοιχειωδώς μόνο σε αυτό τον Χαιρετισμό στους υπόλοιπους στίχους υπάρχει ερμηνεία παράγωγο:

Καθοριστική και Αντιαιρετική Ερμηνεία των Χαιρετισμών.

Όσο αφορά την εξέλιξη και δομή του Ψαλμού παρουσιάζονται λίγα από αυτές.

Αρχικός κώδικας: Ο Χριστός με την έλευση του εκ Παρθένου καταργεί τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τουτέστιν τον Διάβολο, φέρνοντας την βασιλεία η οποία είναι γεμάτη έλεος και δωρεές.

Η Θεοτόκος με την καθαρότητά της εκβάλλει τον Διάβολο και κυεί και δείχνει τον φιλάνθρωπο Κύριο.

Ο άνθρωπος ακολουθώντας αδιαλείπτως τις εντολές εκβάλλει τον απάνθρωπο τύραννο Διάβολο που ζητούσε τον πόνο και την απώλεια των ανθρώπων και δέχεται τον φιλάνθρωπο Κύριο ο οποίος παρέχει μέγα έλεος και τις μέγιστες δωρεές.

.....φεύγει από την ύλη η οποία είναι κάμινος βασανιστικού πυρός και έρχεται σε κόσμο φωτός φιλανθρωπίας και δωρεών.....

Ο άνθρωπος με την αποδοχή του Κυρίου και λαμβάνοντας μέρος στα μυστήρια σβήνει την κάμινο του πυρός και φωτίζεται από το φως της Τριάδος έτσι >φεύγει από την ύλη η οποία είναι κάμινος βασανιστικού πυρός και έρχεται σε κόσμο φωτός φιλανθρωπίας και δωρεών< λυτρώνεται από την βαρβαρότητα και τον βόρβορο γινόμενος και αυτός ύδωρ δροσιστικό το οποίο παύει την προσκύνηση του πυρός και την φλόγα των παθών στους αδελφούς γινόμενος οδηγός προς την σωφροσύνη και έτσι πολλών γενεών ευφροσύνη.

Η φράση τύραννον απάνθρωπον είναι αρκετά συζητημένη. Τι εννοεί άραγε; Όπως σε όλους τους Χαιρετισμούς όμοια και εδώ το Άγιο Πνεύμα αναφέρει ξανά την ίδια διδαχή που έχει πει σε όλους τους αιώνες. Εν προκειμένω η φράση είναι με δυο λέξεις η έννοια των χωρίων ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου Ιω. 12,31 και ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ' ἀρχῆς Ιωαν. 16,11. Παρατηρούμε ότι ο Χριστός αναφέρει την λέξη ἄρχων κάνοντας λόγο για άρχοντα του κόσμου της ύλης, της απιστίας και του επίγειου φρονήματος, της απομάκρυνσης από τον Θεό, ανέλιξη πατώντας επί πτωμάτων, πλουτισμός με κλοπές, πίστη και εμπιστοσύνη στην ύλη. Τώρα που θα σταυρωθώ θα γίνει κρίση, δηλαδή θα ξεχωρίσουν οι πιστοί από τους απίστους, τώρα ο ο άρχοντας του κόσμου θα γκεμιστεί από την εξουσία του και θα χάσει τους υπηκόους του. Νῦν κρίσις ἐστὶ τοῦ κόσμου τούτου, νῦν ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου ἐκβληθήσεται ἔξω· κἀγὼ ἐὰν ὑψωθῶ ἐκ τῆς γῆς, πάντας ἑλκύσω πρὸς ἐμαυτόν. Ιω. 12,31-32. Ας πάμε τώρα στην επιστολή προς Κορινθίους όπου εκεί ο απόστολος Παύλος λέει οἷς ὁ θεὸς τοῦ αἰῶνος τούτου ἐτύφλωσε τὰ νοήματα τῶν ἀπίστων εἰς τὸ μὴ αὐγάσαι αὐτοῖς τὸν φωτισμὸν τοῦ εὐαγγελίου τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ, ὅς ἐστιν εἰκὼν τοῦ Θεοῦ. Β' Κορ. 4,4. Ο θεός του αμαρτωλού τούτου αιώνα έχει σκοτίσει και τυφλώσει την διάνοια και τις σκέψεις των απίστων, ώστε να μη λάμψει σε αυτούς το φως του Ευαγγελίου της δόξης του Χριστού, ο οποίος είναι εικόνα του Θεού.

Παρατηρούμε ότι ενώ ο Χριστός είχε πει "ο άρχοντας του κόσμου αυτού" κάνοντας λόγο για τον κόσμο της Πτώσεως, της απιστίας και της ύλης, αργότερα όταν ο απόστολος ομιλεί για τύφλωση εναντίων του Ευαγγελίου κάνει λόγο για θεό. Και δεν είπε άρχων αλλά θεός δείχνοντάς μας ότι ο Σατάν έχει πιστούς και υπηκόους. Δηλαδή οι λέξεις άρχων και θεός έχουν την μεγάλη σημασία τους.

Σε όσους ασπάζονται την ύλη ιδέες θεωρίες ο Σατάν είναι άρχοντας και αυτοί υπήκοοι του, σε όσους ασπάζονται αιρέσεις είναι θεός και αυτοί πιστοί του. Στην εδώ σειρά Χαιρετισμών όπου παρουσιάζονται όσοι είχαν ασπαστεί την ύλη ιδέες θεωρίες ο Διάβολος είναι άρχοντας ανελέητος, "καταδυναστεύει" όπως θα δούμε να λέει ο Πέτρος στο Πραξ. 10,38 ή αλλιώς με περισσότερες λέξεις είναι "τύραννος απάνθρωπος" το οποίο παρουσιάζει όπως ο Πέτρος και τον τρόπο εξάσκησης της εξουσίας του. Όπως γνωρίζουμε ο Διάβολος θέλει να σκοτώσει, διότι λέγει ο Χριστός "είναι ανθρωποκτόνος εξ αρχής". Συνεχίζοντας αναφέρει "δεν στάθηκε στην αλήθεια", άρα δεν δημιουργήθηκε κακός. Απάνθρωπος ανθρωποκτόνος είναι όχι μόνο πνευματικά, ἐτύφλωσε τὰ νοήματα, αλλά και φυσικά. Ας θυμηθούμε το παιδί που το δαιμόνιο προσπαθούσε να σκοτώσει. Ο πατέρας απαντάει στον Χριστό "πολλές φορές τον έριξε και στην φωτιά αλλά και στο νερό ώστε να τον εξοντώσει", καὶ πολλάκις αὐτὸν καὶ εἰς πῦρ ἔβαλε καὶ εἰς ὕδατα, ἵνα ἀπολέσῃ αὐτόν·. Μαρκ. 9,22. Σε άλλο περιστατικό το δαιμόνιο έδειρε επτά άτομα, θα δούμε αυτό το συμβάν αμέσως μετά. Ο Διάβολος είναι εντελώς απάνθρωπος, τόσο απάνθρωπος όσο δεν μπορεί να φανταστεί κάποιος, μόνο όσοι έχουν πείρα μπορούν να εννοήσουν το πόσο μεγάλη είναι η απανθρωπιά του. Αν γνωρίζαμε δεν θα θέλαμε να αντικρίσουμε ούτε καν διαβολάκια σε λογότυπα απόκριες και λοιπά.

Είναι λοιπόν ο Διάβολος εκτός από τύραννος και απάνθρωπος όπως μας λέει το Πνεύμα σε Βίβλο και Χαιρετισμούς. Οπότε καθώς στον προηγούμενο χαιρετισμό είχαμε την λύτρωση από το καμίνι της αμαρτίας της απάτης την κάμινον σβέσασα· τώρα στον εδώ στίχο έχουμε την συνέχεια. Ο απάνθρωπος τύραννος εκβάλλεται από την εξουσία καὶ ἡ φιλανθρωπία ἐπεφάνη τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ Τιτ. 3,4. Εκβάλλεται ο τύραννος και έρχεται ο φιλάνθρωπος Χριστός ο οποίος διῆλθεν εὐεργετῶν καὶ ἰώμενος πάντας τοὺς καταδυναστευομένους ὑπὸ τοῦ διαβόλου Πραξ. 10,38 όπως μας λέει ο απόστολος Πέτρος. Ας παρατηρήσουμε τα εξής αντίθετα:

Φιλάνθρωπος -- ανθρωποκτόνος, ευεργέτης -- τύραννος, εύσπλαχνος -- δυνάστης.

φιλανθρωπία -- ἀνθρωποκτόνος, εὐεργετῶν -- ἔλεον -- καταδυναστευομένους.

Ἦμεν γάρ ποτε καὶ ἡμεῖς ἀνόητοι, ἀπειθεῖς, πλανώμενοι, δουλεύοντες ἐπιθυμίαις καὶ ἡδοναῖς ποικίλαις, ἐν κακίᾳ καὶ φθόνῳ διάγοντες, στυγητοί, μισοῦντες ἀλλήλους· ὅτε δὲ ἡ χρηστότης καὶ ἡ φιλανθρωπία ἐπεφάνη τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ, οὐκ ἐξ ἔργων τῶν ἐν δικαιοσύνῃ ὧν ἐποιήσαμεν ἡμεῖς, ἀλλὰ κατὰ τὸν αὐτοῦ ἔλεον ἔσωσεν ἡμᾶς διὰ λουτροῦ παλιγγενεσίας καὶ ἀνακαινώσεως Πνεύματος ῾Αγίου. Και εμείς κάποτε είμαστε μωροί απειθείς πλανώμενοι δούλοι αμαρτίας και μέσα στην κακία και φθόνο. Όταν όμως φανερώθηκε η αγαθότητα και η φιλανθρωπία του σωτήρα Χριστού όχι από τα έργα δικαιοσύνης που κάναμε αλλά σύμφωνα με το άπειρο έλεος του μας έσωσε διαμέσω του βαπτίσματος του λουτρού αναγεννήσεως που χαρίζει το Άγιο Πνεύμα.

Τύρρανον απάνθρωπον εκβαλούσα της αρχής Κύριον φιλάνθρωπο επεδείξασα Χριστόν ή αλλιώς νῦν ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου ἐκβληθήσεται ἔξω· Ιω. 12,31 καὶ ἡ φιλανθρωπία ἐπεφάνη τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ Τιτ. 3,4. Τώρα που εγώ θα σταυρωθώ κρίνεται ο κόσμος. Τώρα ο άρχων του αμαρτωλού τούτου κόσμου θα γκρεμιστεί από την εξουσία του, θα χάσει τους υπηκόους του και θα ριχτεί έξω. Εγώ όταν υψωθώ επάνω στον σταυρό όλους θα τους ελκύσω σε εμένα. Και φανερώθηκε η φιλανθρωπία του σωτήρα Χριστού που σύμφωνα με το άπειρο έλεός του μας έσωσε. Αυτό λέει ο Χαιρετισμός. Ο Χριστός ήλθε ώστε να σώσει πτωχὸν ἐκ δυνάστου. Ψαλμ. 72,12. Θα δούμε στην Δ' Στάση ότι αυτό κάνει αναφορά στον Χριστό και στην εποχή της Καινής.

Ξεκαθαρίστηκε η προέλευση της φράσης τύραννον απάνθρωπον, κάνει λόγο για τον τυραννικό άρχοντα ο οποίος φέρεται απάνθρωπα. Ανθρωποκτόνος -- καταδυναστευομένους -- δυνάστου δηλαδή δυνάστης ανθρωποκτόνος ή αλλιώς τύραννος απάνθρωπος. Εκτός την περιγραφή για τον άρχοντα Σατάν, ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου -- τύραννον, έχουμε και αντίστοιχη φράση για τον θεό Σατάν.

Αργότερα όταν συμβολίζονται όσοι είναι στην ειδολωλατρία θα δούμε ότι αυτοί φεύγουν όχι από τύραννο Σατάν αλλά από θεό Σατάν. Από τα λόγια του αποστόλου ἐτύφλωσε τὰ νοήματα παρατηρούμε ότι ο Εωσφόρος προσπαθεί να τυφλώσει την διάνοια. Ο Σατάν αυτοπροσώπως μαζί με τα ισχυρότερα δαιμόνια προσπαθούν να τυφλώσουν τον νου των ανθρώπων. Τα ισχυρότερα δαιμόνια, ανώτερα και από τα επτά ηγετικά, είναι διορισμένα από τον Εωσφόρο ώστε να εφευρίσκουν τις "διδασκαλίες δαιμονίων" και να τις υποβάλουν με καταλληλότητα και τέχνη, τέχνη δηλαδή πονηρία, προς αποδοχή. Ο άγιος γέροντας πάλεψε και κατόρθωσε χάριτι Θεού μεγάλες νίκες επί των ισχυρότατων αυτών δαιμονίων. Μας λέει ο απόστολος: Προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων Α' Τιμ. 4,1. Θα δώσουν προσοχή σε πνεύματα πλάνης και διδασκαλίες δαιμονίων. Οι δαίμονες δεν είναι ανοργάνωτοι, δεν αμολήθηκαν και τριγυρίζουν όπου τους καπνίσει, έχουν στρατιωτική δομή με ειδικότητες και ενεργούν με παμπόνηρο σχέδιο πολέμου ώστε να φέρουν την νίκη. Άλλοι ενεργούν με λίγη κάλυψη άλλοι με αορατότητα, όλοι όμως έχουν σκοπό να επιτευχθεί το νικηφόρο αποτέλεσμα. Αν εξετάσουμε το θέμα θα το διαπιστώσουμε αυτό βλέποντας ότι υπάρχει κοινό σημείο σε αιρέσεις και Σατανισμό. Τις στιγμές της μυήσεως ο υποψήφιος οπαδός του Εωσφόρου ετοιμάζεται να μπει μέσα σε ένα κύκλο που είναι χαραγμένη η πεντάλφα, μόλις μπαίνει αποκηρύττει την Αγία Τριάδα, βλασφημεί το δόγμα της Αγίας Τριάδος. Αυτή είναι η πρώτη πράξη, η απόρριψη της Αγίας Τριάδος, ακολουθεί η απόρριψη του Σταυρού.

Του δίνουν ένα Σταυρό, τον παίρνει και τον σπάει και έπεται συνέχεια....

Αν ο Σατανάς χαίρεται όταν ο υποψήφιος λάτρης του αποκηρύττει το δόγμα της Αγίας Τριάδος και σπάει τον Σταυρό, πρέπει ωσαύτως να χαίρεται όταν κάποιος Χριστιανός παρασυρθεί από αιρετικούς και απορρίψει την ορθή διδασκαλία.

Όταν μάλιστα έτυχε προηγουμένως να βαπτιστεί το Χριστιανικό βάπτισμα με τις τρεις καταδύσεις στην κολυμβήθρα στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος τότε είναι που ο άρχοντας του σκότους πανηγυρίζει. Στους αιρετικούς η απόρριψη δεν γίνεται υπό συνθήκες αποτρόπαιες, νύχτα, μεσάνυχτα, μέσα σε δωμάτιο με πεντάλφες και νεκροκεφαλές, με μαύρα κεριά, με καρφωμένα κέρινα ομοιώματα και τα τοιαύτα. Σε αυτούς γίνεται όμορφα, πολιτισμένα, με ωραία λόγια, με λογικοφανή επιχειρήματα, με χαρούμενο πρόσωπο, με κομψό ντύσιμο. Οι τρόποι διαφέρουν, το αποτέλεσμα είναι όμως το ίδιο. Εάν κάποιος τυφλωθεί δεν έχει σημασία αν τυφλωθεί μέσα σε μια σκοτεινή σπηλιά ή μέσα σε ένα ανθοστολισμένο σαλόνι. Εκείνο που μετρά είναι η απώλεια της πνευματικής οράσεως. Οι αγαθοί άγγελοι, αυτοί που δεν εξέπεσαν, έχουν ανοιχτά τα μάτια τους, βλέπουν την μεγαλειότητα της Αγίας Τριάδος και συνεχώς ψάλλουν Άγιος, Άγιος, Άγιος, Κύριος Σαβαώθ, τον ύμνο τρισάγιο προς τον Τριαδικό Θεό. Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί μπορούν να αναπέμψουν τον Τρισάγιο ύμνο προς τον Τριαδικό Θεό, οι αιρετικοί, όπως οι Αντιτριαδικοί Προτεστάντες ή οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν μπορούν, επίσης και οι σατανιστές δεν μπορούν.

Βλέπετε ότι υπάρχει κοινό σημείο μεταξύ σατανιστών και αιρετικών;

Η απόρριψη της Αγίας Τριάδος είναι η πρώτη θύρα της κολάσεως.

Η δεύτερη θύρα σχετίζεται με την αποκήρυξη του Σταυρού.

Στον υποψήφιο σατανιστή που βρίσκεται μέσα στον κύκλο με την πεντάλφα δίνεται ένας σταυρός για τον σπάσει, απόρριψη του σταυρού. Παρόμοια και όποιος γίνει Προτεστάντης χωρίς να το κατανοεί παύει να θεωρεί τον σταυρό ως ιερό σύμβολο του Χριστιανισμού, ακυρώνει την σταυρική θυσία, ο Χριστός γίνεται ένας μεταφορέας λόγων, οπότε ρόλο παίζει όχι η Θεϊκή του δύναμη αλλά το παράδειγμά του. Έτσι το βάπτισμα είναι συμβολική τελετή και η Ευχαριστία μετατρέπεται σε μια απλή ανάμνηση. Παρόμοια με τον Προτεστάντη ο μάρτυρας του Ιεχωβά παύει και αυτός να θεωρεί τον Σταυρό ως ιερό σύμβολο του Χριστιανισμού. Σε αυτόν η απόρριψη γίνεται εμφανέστερα και ο σταυρός μετατρέπεται σε πάσσαλο. Ο Σατανισμός προέρχεται από τον Διάβολο, οι αιρέσεις προέρχονται από τον Διάβολο, κοινός ο πατέρας για αυτό παρατηρούμε κοινά σημεία και στα τέκνα του. Είδαμε δυο σημεία, υπάρχουν περισσότερα.

Στον αόρατο πόλεμο έχουμε στρατιωτική ιεραρχία και ειδικότητες, είδαμε δαιμόνια εφευρέσεως αντιχριστιανικών διδασκαλιών, διδασκαλίαις δαιμονίων, αλλού βλέπουμε δαιμόνιο ασθενειών, καὶ ἰδοὺ γυνὴ πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας, αλλού δαιμόνιο πορνείας, ὅτι πνεῦμα πορνείας ἐν αὐτοῖς ἐστι. Κάθε δαιμόνιο έχει ειδικότητα, είναι αναλόγως σε ποιά αμαρτία προσπαθεί να σε παρασύρει και όλα συνεργάζονται. Τα ισχυρότερα δαιμόνια έχουν αναλάβει το κρισιμότερο πόστο διότι προσπαθούν ώστε να αποτρέψουν την μεγάλη ζημιά, στοχεύουν τα πιθανά στρατηγικά όπλα του αντιπάλου. Ένας γέροντας Παΐσιος ή άλλος πιστός με διαφορετικά χαρίσματα κάνει μέγιστη ζημιά στο στράτευμα Σατάν. Χιλιάδες Ορθόδοξοι, αλλά της Κυριακής, απλά τον γρατζουνούν ενώ όλοι μαζί οι "Χριστιανοί", καλοί άνθρωποι ουμανιστές, δεν του κάνουν απολύτως καμία ζημιά. Αγαπητοί είναι σημαντικό να ξέρουμε ότι με κατ' όνομα Χριστιανό δεν ιδρώνει το αυτί του Διαβόλου, το αντίθετο μάλιστα. Βλέπουμε ότι το δαιμόνιο τρέχει και προσκυνάει τον Χριστό ενώ έπειτα ζητάει άδεια ώστε να μπει ακόμη και στους χοίρους. Τι γίνεται όμως όταν το δαιμόνιο έρχεται αντιμέτωπο με άλλους οι οποίοι κάνουν μεν λόγο για όνομα Χριστού αλλά δεν είναι πραγματικά του Χριστού;

Τους χτύπησε ανελέητα, ἴσχυσε κατ᾿ αὐτῶν, ὥστε γυμνοὺς καὶ τετραυματισμένους ἐκφυγεῖν. Οτιδήποτε λέει η Γραφή είναι διδαχή οπότε το περιστατικό αυτό που θα διαβάσετε αμέσως παρακάτω μας διδάσκει το εξής: ότι δεν μπορείς να πολεμήσεις τον Διάβολο και ότι αυτός σχεδιάζει αν δεν είσαι πραγματικά του Χριστού και ας είσαι μέσα στον εκλεκτό λαό, δηλαδή τώρα τον Νέο Ισραήλ, οι δαρμένοι ήταν Ιουδαίοι.

Ας μην νομίζουμε ότι θα πολεμήσουν για την πίστη τώρα, ε, και έχουμε ώρα για αγώνα αργότερα. Αν είσαι μόνο στα λόγια του Χριστού, πόσο μάλλον αιρετικός, τότε αποτυγχάνεις στην πάλη εναντίων του Διαβόλου, τότε τρως ξύλο. Το συμβάν είναι περισσότερο γενική διδαχή και λιγότερο ειδική, γενική δηλαδή προς εμάς ειδική δηλαδή προς τους δαρμένους. Ο Χριστός παραχώρησε και τους έδειρε το δαιμόνιο ώστε να μας διδάξει ότι σε οποιοδήποτε σχέδιο Διαβόλου δεν μπορείς να σταθείς αντίπαλος αν δεν είσαι πραγματικά του Χριστού, δηλαδή πραγματικά αγωνιζόμενος να αφήσεις την αμαρτία. Αν εξομολογείσε "για το καλό", αν εξομολογήσε για να σβήσεις το τεφτέρι που γέμισε αμαρτίες και βουρ για άλλες, άρα σου αρέσει η αμαρτία και μένεις ο ίδιος, αν κρεμάς το κομποσκοίνι σαν χαϊμαλί και κάπου υπάρχει πεταμένη και μια εικονίτσα, ε τότε τρως ανελέητο μεταφορικό ξύλο, δεν καταφέρνεις τίποτα. Ἐπεχείρησαν δέ τινες ἀπὸ τῶν περιερχομένων Ἰουδαίων ἐξορκιστῶν ὀνομάζειν ἐπὶ τοὺς ἔχοντας τὰ πνεύματα τὰ πονηρὰ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ λέγοντες· ὁρκίζομεν ὑμᾶς τὸν Ἰησοῦν ὃν ὁ Παῦλος κηρύσσει. ἦσαν δέ τινες υἱοὶ Σκευᾶ Ἰουδαίου ἀρχιερέως ἑπτὰ οἱ τοῦτο ποιοῦντες. ἀποκριθὲν δὲ τὸ πνεῦμα τὸ πονηρὸν εἶπε· τὸν Ἰησοῦν γινώσκω καὶ τὸν Παῦλον ἐπίσταμαι· ὑμεῖς δὲ τίνες ἐστέ; καὶ ἐφαλλόμενος ἐπ᾿ αὐτοὺς ὁ ἄνθρωπος, ἐν ᾧ ἦν τὸ πνεῦμα τὸ πονηρόν, καὶ κατακυριεύσας αὐτῶν ἴσχυσε κατ᾿ αὐτῶν, ὥστε γυμνοὺς καὶ τετραυματισμένους ἐκφυγεῖν ἐκ τοῦ οἴκου ἐκείνου. Πραξ. 19,13-16 Επτά άτομα Ιουδαίοι, γιοί του αρχιερέα Σκευά, επιχείρησαν να επικαλεσθούν το όνομα του Χριστού για να εκδιώξουν ένα δαιμόνιο. Του είπαν "σε εξορκίζουμε στον Ιησού τον οποίο ο Παύλος κηρύττει να φύγεις από τον άνθρωπο αυτόν" και το δαιμόνιο τους απάντησε "γνωρίζω τον Χριστό μα και τον Παύλο επίσης τον ξέρω καλά, εσείς όμως ποιοι είσαστε και μου λέτε να φύγω;" Και ο άνθρωπος μέσα στον οποίο υπήρχε το πονηρό πνεύμα πήδησε με ορμή επάνω στα επτά άτομα και τα σάπισε. Μαύροι στο ξύλο και μισόγυμνοι ξέφυγαν.

Χαίρε η της βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας· χαίρε η του βορβόρου ρυομένη των έργων.

Εδώ βάρβαρη θρησκεία είναι η ύλη και οι πράξεις βορβόρου ότι αυτή υπαγορεύει.

Χαίρε πυρός προσκύνησιν παύσασα· χαίρε φλογός παθών απαλλάττουσα.

Καθώς ο άνθρωπος λυτρώνεται από την βάρβαρη θρησκεία, την ύλη, και ρύεται από τα έργα βορβόρου αποδέχεται τον Χριστό και προχωράει προς την αγιότητα. Αμέσως μετά έχουμε τον προσωπικό αγώνα κατά των παθών και της αμαρτίας.
Αυτό που ακολουθεί την αποδοχή Χριστού δεν είναι τίποτα άλλο παρά η πάλη κατά των παθών, η παύση της προσκύνησις του διαβολικού πυρός και η αρχή της προσκύνησις του Θεϊκού πυρός. Διαβάζουμε στον προφήτη Ωσηέ αἱ ἡμέραι τῶν βασιλέων ὑμῶν, ἤρξαντο οἱ ἄρχοντες θυμοῦσθαι ἐξ οἴνου, ἐξέτεινε τὴν χεῖρα αὐτοῦ μετὰ λοιμῶν· διότι ἀνεκαύθησαν ὡς κλίβανος αἱ καρδίαι αὐτῶν, ἐν τῷ καταράσσειν αὐτούς, ὅλην τὴν νύκτα ὅπου Ἐφραὶμ ἐνεπλήσθη, πρωΐ ἐγενήθη, ἀνεκαύθη ὡς πυρὸς φέγγος. πάντες ἐθερμάνθησαν ὡς κλίβανος καὶ κατέφαγον τοὺς κριτὰς αὐτῶν· πάντες οἱ βασιλεῖς αὐτῶν ἔπεσαν, οὐκ ἦν ἐν αὐτοῖς ὁ ἐπικαλούμενος πρός με. Ωσ. 7,5-7 Κατά τις ημέρες των βασιλικών εορτών πρώτοι οι άρχοντες αρχίζουν να πίνουν πιοτά, να έρχονται σε ευθυμία, να μεθούν, ο δε βασιλιάς απλώνει το χέρι του και συντρώγει σε συμπόσια με διεφθαρμένους.

Οι καρδιές των ανθρώπων αυτών καίγονται όπως ο κλίβανος και από την φλόγα των παθών τους άρχισαν να φονεύουν ο ένας τον άλλο. Μεθυσμένοι κοιμόνταν όλη νύχτα, το πρωί ξύπνησαν και άναψαν πάλι μέσα τους σαν πυρκαγιά τα πάθη. Όλοι φλογίσθηκαν από τα πάθη σαν κλίβανος, σκότωσαν τους άρχοντες και όμως μέσα σε αυτή την φλόγα των παθών κανείς δεν βρέθηκε μεταξύ αυτών να με επικαλεσθεί. Βλέπουμε και εδώ κλίβανο που έχει μεγάλες φλόγες και κατακαίει, είναι όπως μας λέει το κείμενο η καρδία.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:

Φλογός παθών απαλλάττουσα ή φλογός ημάς απαλλάτουσσα;

Παθών.

Εδώ αφενός δεν παρουσιάζονται πυρολάτρες και αφετέρου πάντοτε ο άνθρωπος φλέγεται.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:

Πυρός προσκύνησην παύσασα ή σβέσασα;

Παύσασα.

Το καμίνι της καρδίας έχει πάντοτε αναμμένο πυρ και είναι είτε το Θεϊκό είτε του κόσμου και του πάθους προς αυτόν και όπως το πυρ έχει πολλές γλώσσες όμοια και η φωτιά της αμαρτίας έχει πολλές πύρινες γλώσσες που κατακαίουν και αυτές είναι τα πάθη. Ο Κύριος δίδαξε ότι είναι ανύπαρκτη μια μέση κατάσταση όπου δεν υπάρχει φωτιά στην καρδία, διότι λέγει "όποιος δεν είναι μαζί μου είναι εναντίων μου" και "δεν μπορείς να δουλεύεις σε δυο κυρίους". Με αυτό κατανοείς ότι ανάφθηκε άλλο πυρ, οπότε παύει η προσκύνηση ενός πυρός και αρχίζει η προσκύνηση άλλου και αν θες να μάθεις ποιό πυρ είναι αυτό που τώρα ανάφθηκε άκουσε τα λόγια του Χριστού που είπε "φωτιά ήλθα να βάλω στην Γη".

Και γραμματικώς υπάρχει μια μικρή ένδειξη, η προσκύνηση παύεται δεν σβήνεται. Στον χαιρετισμό δεν γίνεται λόγος για πυρολατρεία που σβέστηκε το καμίνι της, αλλά για τον κλίβανο της καρδίας, ὡς κλίβανος αἱ καρδίαι αὐτῶν, ο οποίος πάντοτε έχει αναμένη φωτιά, είδαμε ἀνεκαύθη ὡς πυρὸς -- ἐθερμάνθησαν ὡς κλίβανος. Στον Ωσηέ είναι η κακή έκδοση υπάρχει και η καλή έκδοση τουτέστιν το Άγιο Πνεύμα. Επειδή παρουσιάζονται οι πιστοί σε ύλη ιδέες θεωρίες εφόσον σβέστηκε το πυρ αυτό απαλλάχθηκε και ο άνθρωπος από τις ανομίες τα πάθη και την απιστία, είδαμε ότι για αυτούς συνέχισε λέγοντας κατέφαγον τοὺς κριτὰς αὐτῶν· πάντες οἱ βασιλεῖς αὐτῶν ἔπεσαν, οὐκ ἦν ἐν αὐτοῖς ὁ ἐπικαλούμενος πρός με.

Ο μή ὤν μετ' ἐμοῦ κατ' ἐμοῦ ἐστι. Ματθ. 12,30.

Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν. Ματθ. 6,24.

Πῦρ ἦλθον βαλεῖν ἐπί τήν γῆν. Λουκ. 12,49.

Χαίρε πιστών οδηγέ σωφροσύνης· χαίρε πασών γενεών ευφροσύνη.

Εδώ έχουμε το τέλος της πορείας. Ο άνθρωπος αγωνίζεται και με την βοήθεια του Θεού και τις πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου φτάνει να αρνηθεί την ασέβεια και τις αμαρτωλές επιθυμίες που αναφέρθηκαν πριν, ζει με εγκράτεια και σωφροσύνη λαμβάνοντας την μακαριότητα.

Ἐπεφάνη γὰρ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις, παιδεύουσα ἡμᾶς ἵνα ἀρνησάμενοι τὴν ἀσέβειαν καὶ τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰῶνι, προσδεχόμενοι τὴν μακαρίαν ἐλπίδα καὶ ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τιτ. 2,11-12 Διότι φανερώθηκε πλέον και δόθηκε σε όλους η χάρη του Θεού, η σωτήρια για τους ανθρώπους. Αυτή η χάρη μας διδάσκει να αρνηθούμε την ασέβεια και τις κοσμικές αμαρτωλές επιθυμίες και να ζήσουμε με εγκράτεια και σωφροσύνη, με δικαιοσύνη και αγάπη, με ευσέβεια και υπακοή προς τον Θεό, περιμένοντας την μακαριότητα που ελπίζουμε και την φανέρωση της δόξας του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:

Χαίρε πιστών οδηγέ σωφροσύνης ή χαίρε Περσών οδηγέ σωφροσύνης;

Χαίρε πιστών οδηγέ σωφροσύνης.

Στην εδώ σειρά χαιρετισμών παρουσιάζονται όσοι άνθρωποι είχαν παρασυρθεί σε υλικά ιδέες θεωρίες. Αυτοί μαζί με τους πιστούς, σειρά 2,1, και όσους είχαν παρασυρθεί σε θεούς εθνών και αιρέσεις, σειρά 2,3, καλούνται από τον γεννηθέντα Χριστό. Οπότε το Περσών είναι λάθος διότι μεταφέρει σε συγκεκριμένο εθνικό επίπεδο την σωτηρία η οποία όμως παγκοσμίως προσφέρεται, από όλα τα έθνη οι άνθρωποι της συγκεκριμένης κατηγορίας καλέστηκαν. Το Περσών μάλλον είναι ορμώμενο από την επίσης λανθασμένη ιδέα ότι προηγουμένως με την φράση της απάτης την κάμινον γίνεται λόγος για την πυρολατρεία οπότε ταιριάζει με τους Πέρσες που λάτρευαν την φωτιά. Από τους Πέρσες και το καμίνι πυρολατρείας μάλλον ξεκίνησε και μια ολόκληρη παραφιλολογία για τον ποιητή των χαιρετισμών με θεωρίες που προτείνουν ότι εδώ έχουμε υπαινιγμό για τον Φλάβιο Ηράκλειο, 575-641μΧ, τους πυρολάτρες Πέρσες με τον Χοσρόη Β' και το περιστατικό του 626μΧ, άρα ο Πατριάρχης Σέργιος ίσως είναι ο ποιητής. Δεν είναι.

Οι Χαιρετισμοί λένε ποιός τους έλαβε και αυτός δεν ήταν ο Σέργιος.

Κήρυκες θεοφόροι, γεγονότες οἱ Μάγοι, ὑπέστρεψαν εἰς τὴν Βαβυλῶνα· ἐκτελέσαντές σου τὸν χρησμόν, καὶ κηρύξαντές σε τὸν Χριστὸν ἅπασιν, ἀφέντες τὸν Ἡρώδην ὡς ληρώδη, μὴ εἰδότα ψάλλειν·

Οι Μάγοι αναφέρονται στην Γραφή εξ ανατολής ερχόμενοι, ἰδοὺ μάγοι ἀπὸ ἀνατολῶν παρεγένοντο εἰς Ἱεροσόλυμα Ματθ. 2,2. Δηλαδή δίδεται η τοποθεσία και για τους τρεις σε εντελώς γενικές γραμμές, αποσιωπάται η ακριβής χώρα και πόλη προελεύσεως. Στον Οίκο Κ όμως βλέπουμε ότι και οι τρείς επιστρέφουν κάπου πάρα πολύ συγκεκριμένα, δηλαδή στην Βαβυλώνα και αυτό γίνεται ώστε να εκτελέσουν τον χρησμόν και να κυρήξουν τον Χριστόν.

Η Βαβυλώνα που εννοείται εδώ δεν είναι η πόλη αλλά έχουμε ξανά όπως και πριν στους παίδες Χαλδαίων μια μεταφορά, δηλαδή έχουμε την εικόνα της αμαρτίας. Η Βαβυλώνα είναι τύπος της αμαρτίας, Έπεσε Βαβυλὼν ἡ μεγάλη, ἣ ἐκ τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆς πορνείας αὐτῆς πεπότικε πάντα ἔθνη. Αποκ. 14,8. Έπεσε η διεφθαρμένη "Βαβυλώνα" Ρώμη που έχει ποτίσει όλα τα έθνη ασωτεία και σαρκολατρεία. Ἀσπάζεται ὑμᾶς ἡ ἐν Βαβυλῶνι συνεκλεκτὴ καὶ Μᾶρκος ὁ υἱός μου. Α Πε. 5,13. Σας στέλνει χαιρετισμούς η Εκκλησία που είναι στην "Βαβυλώνα" Ρώμη και ο Μάρκος το πνευματικοπαίδι μου. Στην Αποκάλυψη αποκαλείται 6 φορές Βαβυλώνα η Ρώμη λόγω της αμαρτίας, όμοια είδαμε και τον απόστολο Πέτρο να αποκαλεί Βαβυλώνα λόγω αμαρτίας την Ρώμη και η οποία αμαρτία είναι σκότος, όπως θα δούμε αμέσως μετά η αμαρτία είναι σκοτία. Η σκοτία παράγεται καὶ τὸ φῶς τὸ ἀληθινὸν ἤδη φαίνει Α' Ιω. 2,8 φεύγει το σκοτάδι και το φως ιλαρόν λάμπει. Εἰ δὲ καὶ ἔστι κεκαλυμμένον τὸ εὐαγγέλιον ἡμῶν, ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις ἐστὶ κεκαλυμμένον, ἐν οἷς ὁ θεὸς τοῦ αἰῶνος τούτου ἐτύφλωσε τὰ νοήματα τῶν ἀπίστων εἰς τὸ μὴ αὐγάσαι αὐτοῖς τὸν φωτισμὸν τοῦ εὐαγγελίου τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ, ὅς ἐστιν εἰκὼν τοῦ Θεοῦ. οὐ γὰρ ἑαυτοὺς κηρύσσομεν, ἀλλὰ Χριστὸν Ἰησοῦν Κύριον, ἑαυτοὺς δὲ δούλους ὑμῶν διὰ Ἰησοῦν. ὅτι ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Β Κορ. 4,3-6. Αν είναι σκεπασμένο το κήρυγμα του Ευαγγελίου, είναι σκεπασμένο για εκείνους που θεληματικά βαδίζουν τον δρόμο της απώλειας. Ο θεός του αμαρτωλού τούτου αιώνα δηλαδή ο σατανάς, έχει τυφλώσει την διάνοια των απίστων ώστε να μη λάμψει σε αυτούς το φως του Ευαγγελίου της δόξας του Χριστού ο οποίος είναι εικόνα Θεού. Εμείς δεν κηρύττουμε τον εαυτό μας αλλά τον Κύριο Ιησού Χριστό τον μόνο ένδοξο. Τους εαυτούς μας τους παρουσιάζουμε ως υπηρέτες δικούς σας για την δόξα του Ιησού και αυτό διότι ο Θεός, ο οποίος όταν δημιούργησε τον κόσμο διέταξε να λάμψει φως αντί του σκότους που υπήρχε, αυτός έλαμψε στις καρδιές μας και τις φώτισε, όχι μόνο για να γνωρίσουμε εμείς μα και για να μεταδώσουμε στους άλλους φωτεινή την γνώση της δόξας Θεού η οποία φανερώθηκε δια Ιησού. οὐ γὰρ ἑαυτοὺς κηρύσσομεν, ἀλλὰ Χριστὸν -- καί κηρύξαντές σε τόν Χριστόν ἅπασιν. Οὐ γὰρ ἑαυτοὺς σε / κηρύσσομεν καί κηρύξαντές / ἀλλὰ Χριστὸν ἅπασιν τον Χριστόν. Ο χρησμός, χρησμόν, είναι αυτός του Ησαΐα, 14,4, Ησ.14,1-14. Λανθασμένες οι ερμηνείες και μεταφράσεις: εκτέλεση χρησμού ίσον προσφορά δώρων, εκτέλεση χρησμού ίσον η θέαση Χριστού από τους Μάγους, χρησμός ίσον η προφητεία για την γέννηση Χριστού, στην αντίθετη πλευρά όλες οι ομιλίες ωφέλιμες. Οι μάγοι επιστρέφουν στην μεταφορική Βαβυλώνα και οδηγούνται εκ της Βαβυλώνος αμαρτίας οι άνθρωποι στον Χριστό, ο γειώρας προστεθήσεται πρὸς αὐτοὺς, και όλοι μαζί λένε Φως Ιλαρόν, ο Άδης επικράνθη, εξέπεσε ο βασιλεύς Βαβυλώνος. Ο Ηρώδης αποκαλείται ληρώδης επειδή έχει τυφλωμένα τα νοήματα, ἐτύφλωσε τὰ νοήματα τῶν ἀπίστων εἰς τὸ μὴ αὐγάσαι αὐτοῖς τὸν φωτισμὸν, για αυτό δεν έψαλλε αυτό που οι θεοφόροι κήρυκες έψαλλαν και ψάλλουν. Τι ψάλλουν; Το εξής: Φῶς ἱλαρὸν ἁγίας δόξης, ἀθανάτου Πατρός, οὐρανίου, ἁγίου, μάκαρος, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλθόντες ἐπὶ τὴν ἡλίου δύσιν, ἰδόντες φῶς ἑσπερινόν, ὑμνοῦμεν Πατέρα, Υἱόν, καὶ ἅγιον Πνεῦμα Θεόν. Ἄξιόν σε ἐν πᾶσι καιροῖς, ὑμνεῖσθαι φωναῖς αἰσίαις, Υἱὲ Θεοῦ, ζωὴν ὁ διδούς, Διὸ ὁ κόσμος σὲ δοξάζει. Δόξα στον Κύριο. Αλληλούϊα. Ο Ηρώδης αποκαλείται ληρώδης επειδή έχει τετυφλωμένα τα νοήματα έτσι δεν έψαλλε αυτό που οι θεοφόροι κήρυκες έψαλλαν και ψάλλουν δηλαδή το Φῶς ἱλαρὸν. Αυτό συμπληρώνει τον Οίκο ο οποίος όπως όλοι της σειράς παρουσιάζουν ακολουθίες και δη κάποια μέρη τους. Τώρα γίνεται φανερός ο λόγος για το οποίο έχουμε την εντός εισαγωγικών παράδοξη φρασεολογία ο Ηρώδης δεν γνώριζε να ψάλει, διότι το Φως ιλαρόν ψάλλεται στην είσοδο του Εσπερινού. Τετυφλωμένος στα νοήματα ο Ηρώδης οπότε κατ' επέκταση είναι ληρώδης ή αλλιώς είναι μη σόφρων ή αλλιώς είναι εκτός εαυτού κατά τα: εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Θεός· ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ·Λουκ. 12,20 ἄφρονες! οὐχ ὁ ποιήσας τὸ ἔξωθεν καὶ τὸ ἔσωθεν ἐποίησε; Λουκ. 11,40, εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλθὼν εἶπε· Λουκ. 15,17.

Ο Διάβολος σαν αστραπή πέφτει στην Γη και λάμπει το Φως το αληθινόν, ἐθεώρουν τὸν σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα -- πῶς ἐξέπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὁ ἑωσφόρος ὁ πρωΐ ἀνατέλλων; συνετρίβη εἰς τὴν γῆν. Εἶπε δὲ αὐτοῖς· ἐθεώρουν τὸν σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα. ἰδοὺ δίδωμι ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καὶ οὐδὲν ὑμᾶς οὐ μὴ ἀδικήσῃ. Λουκ. 10,18-9. Είπε στους μαθητές, από τότε που άρχισα το έργο μου έβλεπα τον σατανά γκρεμίζεται σαν αστραπή από το ύψος της κυριαρχίας του. Ιδού εγώ τώρα σας δίδω την εξουσία να πατάτε επάνω σε φίδια και σκορπιούς και να εξουθενώνετε όλη την δύναμη του διαβόλου και τίποτε από όσα αυτός ενάντιον σας πανουργεύεται δεν θα σας βλάψει. Ο χρησμόν είναι αυτός του Ησαΐα, 14,4, καὶ ἐρεῖς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνη· και αυτά που λέγονται στον Ησαΐα, 14,1-14. Οι Μάγοι επιστρέφοντας στην Βαβυλῶνα αμαρτία κηρύττουν και φέρνουν πιστούς και έτσι πληρώνεται το ρηθέν δια Ησαΐου. Καὶ ἐλεήσει Κύριος τὸν Ἰακὼβ καὶ ἐκλέξεται ἔτι τὸν Ἰσραήλ, καὶ ἀναπαύσονται ἐπὶ τῆς γῆς αὐτῶν, καὶ ὁ γειώρας προστεθήσεται πρὸς αὐτοὺς καὶ προστεθήσεται πρὸς τὸν οἶκον Ἰακώβ, καὶ λήψονται αὐτοὺς ἔθνη καὶ εἰσάξουσιν εἰς τὸν τόπον αὐτῶν, καὶ κατακληρονομήσουσι καὶ πληθυνθήσονται ἐπὶ τῆς γῆς τοῦ Θεοῦ εἰς δούλους καὶ δούλας· καὶ ἔσονται αἰχμάλωτοι οἱ αἰχμαλωτεύσαντες αὐτούς, καὶ κυριευθήσονται οἱ κυριεύσαντες αὐτῶν. Καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἀναπαύσει σε Κύριος ἀπὸ τῆς ὀδύνης καὶ τοῦ θυμοῦ σου καὶ τῆς δουλείας σου τῆς σκληρᾶς, ἧς ἐδούλευσας αὐτοῖς. καὶ λήψῃ τὸν θρῆνον τοῦτον ἐπὶ τὸν βασιλέα Βαβυλῶνος καὶ ἐρεῖς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνη· πῶς ἀναπέπαυται ὁ ἀπαιτῶν καὶ ἀναπέπαυται ὁ ἐπισπουδαστής; συνέτριψε Κύριος τὸν ζυγὸν τῶν ἁμαρτωλῶν, τὸν ζυγὸν τῶν ἀρχόντων· πατάξας ἔθνος θυμῷ, πληγῇ ἀνιάτῳ, παίων ἔθνος πληγὴν θυμοῦ, ἣ οὐκ ἐφείσατο, ἀνεπαύσατο πεποιθώς.πᾶσα ἡ γῆ βοᾷ μετ᾿ εὐφροσύνης, καὶ τὰ ξύλα τοῦ λιβάνου εὐφράνθησαν ἐπὶ σοὶ καὶ ἡ κέδρος τοῦ Λιβάνου· ἀφ᾿ οὗ σὺ κεκοίμησαι, οὐκ ἀνέβη ὁ κόπτων ἡμᾶς. ὁ ᾅδης κάτωθεν ἐπικράνθη συναντήσας σοι, συνηγέρθησάν σοι πάντες οἱ γίγαντες οἱ ἄρξαντες τῆς γῆς, οἱ ἐγείραντες ἐκ τῶν θρόνων αὐτῶν πάντας βασιλεῖς ἐθνῶν. πάντες ἀποκριθήσονται καὶ ἐροῦσί σοι· καὶ σὺ ἑάλως, ὥσπερ καὶ ἡμεῖς, ἐν ἡμῖν δὲ κατελογίσθης. κατέβη εἰς ᾅδου ἡ δόξα σου, ἡ πολλὴ εὐφροσύνη σου· ὑποκάτω σου στρώσουσι σῆψιν, καὶ τὸ κατακάλυμμά σου σκώληξ. πῶς ἐξέπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὁ ἑωσφόρος ὁ πρωΐ ἀνατέλλων; συνετρίβη εἰς τὴν γῆν ὁ ἀποστέλλων πρὸς πάντα τὰ ἔθνη. σὺ δὲ εἶπας ἐν τῇ διανοίᾳ σου· εἰς τὸν οὐρανὸν ἀναβήσομαι, ἐπάνω τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ θήσω τὸν θρόνον μου, καθιῶ ἐν ὄρει ὑψηλῷ, ἐπὶ τὰ ὄρη τὰ ὑψηλὰ τὰ πρὸς Βοῤῥᾶν, ἀναβήσομαι ἐπάνω τῶν νεφῶν, ἔσομαι ὅμοιος τῷ Ὑψίστῳ. νῦν δὲ εἰς ᾅδην καταβήσῃ καὶ εἰς τὰ θεμέλια τῆς γῆς. Ησ. 14,1-14.

Ο Κύριος θα ελεήσει τις φυλές του Ιακώβ, θα εκλέξει και πάλι τον Ισραήλ και θα αναπαυθούν στην γη των προγόνων τους, θα αναστήσει το γένος και θα εισαχθούμε στον Παράδεισο. Επανερχόμενους από την αιχμαλωσία θα τους ακολουθήσουν προσήλυτοι εκ Βαβυλώνας οι οποίοι και θα προστεθούν στον λαό. Τα έθνη θα παραλάβουν τους διεσκορπισμένους Ιουδαίους και θα τους επαναφέρουν με τιμή στην πατρίδα τους. Αυτή θα την αποκτήσουν και πάλι ως κληρονομία τους και θα μείνουν δούλοι Θεού. Αυτοί που τους αιχμαλώτισαν, δηλαδή οι δαίμονες, θα γίνουν τώρα αιχμάλωτοί τους. Κατά την ημέρα εκείνη θα σε αναπαύσει ο Κυριος από την σκληρή δουλεία στην οποία είχες υποδουλωθεί. Και τότε βλέποντας τις συμφορές των Βαβυλωνίων θα έχεις θρήνο εναντίον του βασιλέως Βαβυλώνας και θα πεις, πως εξαφανίστηκε ο υπερόπτης και σκληρός αυτός τύραννος; Εξαφανίστηκε διότι ο Κύριος συνέτριψε τον ζυγό τον οποίο αμαρτωλοί επέβαλαν, τον ζυγό των πονηρών αρχόντων της Βαβυλώνας. Πάνω στον δίκαιο θυμό του χτύπησε με συμφορές το πονηρό τούτο έθνος των δαιμόνων, το έπληξε με αλεπαλλήλα χτυπήματα και τότε μόνο σταμάτησε, όταν είδε ότι ολοκληρώθηκε η καταστροφή. Εξ αιτίας της καταστροφής του πονηρού βασιλείου ολόκληρη η γη βοά με ευφροσύνη. Τα μεγάλα κέδρα του Λιβάνου ευφράνθησαν ω Βαβυλώνα για την καταστροφή σου και είπαν, από τότε που έλειψες από το πρόσωπο της γης κανένας υλοτόμος δεν ανέβηκε για να μας κόψει. Και ο Άδης που είναι κάτω στην Γη επικράνθη όταν σε συνάντησε. Σηκώθησαν για σε όλοι μαζί οι γίγαντες οι οποίοι υπήρξαν άρχοντες στην γη, αυτοί που είχαν ξεσηκώσει και πετάξει από τους θρόνους τους όλους τους βασιλείς των εθνών. Ολοι αυτοί θα πάρουν τον λόγο και θα σου πουν, ώστε λοιπόν και εσύ κυριεύθηκες από τον θάνατο και τον όλεθρο όπως και εμείς; Συγκαταριθμήθηκες μαζί μας; Στον Άδη κατέβηκε η δόξα σου και η πολλή ευφροσύνη σου. Σαπίλα θα στρώσουν από κάτω σου και το σκέπασμα με το οποίο θα σκεπασθείς θα είναι σκουλήκια. Πως ξέπεσε στον αφανισμό ο βασιλιάς της Βαβυλώνας ο οποίος φαινόταν σαν εωσφόρος που το πρωϊ ανατέλλει; Συνετρίβη επάνω στην γη αυτός ο οποίος έστειλε νικηφόρα τα στρατεύματα του εναντίον όλων των εθνών. Θα ανεβώ είπες επάνω από τα σύννεφα, θα γίνω όμοιος προς τον Ύψιστο Θεό! Τωρα ιδού, θα κατεβείς στον Άδη.

Λάμψας ἐν τῇ Αἰγύπτῳ, φωτισμὸν ἀληθείας, ἐδίωξας τοῦ ψεύδους τὸ σκότος· τὰ γὰρ εἴδωλα ταύτης Σωτήρ, μὴ ἐνέγκαντά σου τὴν ἰσχύν, πέπτωκεν· οἱ τούτων δὲ ῥυσθέντες, ἐβόων πρὸς τὴν Θεοτόκον·

Ο Οίκος Λ δεν είναι αποτέλεσμα λεχθέντος απόκρυφου Ευαγγελίου αλλά είναι η κατωτέρω προφητεία του Ησαΐα η οποία κάνει λόγο για πόλεμο μεταξύ αδελφών, πολεμήσει ἄνθρωπος τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ ἄνθρωπος τὸν πλησίον αὐτοῦ, μεταξύ νομού και νομού, πόλις ἐπὶ πόλιν καὶ νομὸς ἐπὶ νομόν, δηλαδή λέει με άλλα λόγια ότι είπε ο Χριστός στο καὶ ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ. Λάμπει ο φωτισμός με την γέννηση και έτσι έχουμε τους ανθρώπους να ασπάζονται τον Χριστό, τα είδωλα να πέφτουν και να υπάρχει η έχθρα προς τους Χριστιανούς.

Ἰδοὺ Κύριος κάθηται ἐπὶ νεφέλης κούφης καὶ ἥξει εἰς Αἴγυπτον, καὶ σεισθήσεται τὰ χειροποίητα Αἰγύπτου ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ, καὶ ἡ καρδία αὐτῶν ἡττηθήσεται ἐν αὐτοῖς. καὶ ἐπεγερθήσονται Αἰγύπτιοι ἐπ᾿ Αἰγυπτίους, καὶ πολεμήσει ἄνθρωπος τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ ἄνθρωπος τὸν πλησίον αὐτοῦ, πόλις ἐπὶ πόλιν καὶ νομὸς ἐπὶ νομόν. καὶ ταραχθήσεται τὸ πνεῦμα τῶν Αἰγυπτίων ἐν αὐτοῖς, καὶ τὴν βουλὴν αὐτῶν διασκεδάσω, καὶ ἐπερωτήσουσι τοὺς θεοὺς αὐτῶν καὶ τὰ ἀγάλματα αὐτῶν καὶ τοὺς ἐκ τῆς γῆς φωνοῦντας καὶ τοὺς ἐγγαστριμύθους. Ησ. 19, 1-3 Αποκαλυπτικό όραμα σχετικό με την Αίγυπτο. Ιδού, ο Κύριος κάθεται επάνω σε ελαφριά ταχυκίνητη νεφέλη και θα επέλθει εναντίον της Αιγύπτου, θα σεισθούν τα εκ χειρών ανθρώπων κατασκευασμένα είδωλα της Αιγύπτου εμπρός στην εμφάνισή του. Η καρδία των Αιγυπτίων θα κατανικηθεί και θα παραλύσει. Αιγύπτιοι θα εξεγερθούν εναντίον Αιγυπτίων, θα πολεμήσει αδελφός τον αδελφό, πόλη την πόλη, νομός τον νομό. Το πνεύμα των Αιγυπτίων θα ταραχθεί εντός αυτών, τας σοφές αυτών σκέψεις και αποφάσεις θα διαλύσω. Και αυτοί θα σπεύσουν να ερωτήσουν τους θεούς και τα είδωλά τους, τους νεκρομάντεις, οι οποίοι καλούν τα πνεύματα από τους τάφους, και τους εγγαστρίμυθους.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:

Λάμψας εν τη Αιγύπτω φωτισμόν αληθείας ή φωτισμόν ευσεβείας;

Φωτισμόν αληθείας.

Ο Θεός Υιός με την ενανθρώπισή του και την θυσία του φέρνει το φως, η σωτηρία προσφέρεται, ο Χριστός είναι τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ὃ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον, φωτίζει κάθε άνθρωπο που γεννιέται μεν αλλά η σωτηρία γίνεται κτήμα των θελόντων, για αυτό τον λόγο ενώ φωτίζει κάθε άνθρωπο δεν είναι όλοι φωτισμένοι. Όποιος ακολουθεί τις εντολές αποδέχεται τον φωτισμό έρχεται στο φως και φεύγει από το σκοτάδι, ἡ σκοτία παράγεται, σε αντίθετη περίπτωση παραμένει το σκότος, ἐν τῇ σκοτίᾳ ἐστὶν. Όπως έδωσε εντολή ο Χριστός και έλαμψε το φως στον κόσμο κατά την Δημιουργία ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι όμοια και τώρα φωτίζει τις καρδιές μας ώστε να λάμψει το σε εμάς το φως της γνώσης του Θεού ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, και έπειτα εμείς με την σειρά μας μεταδίδουμε αυτόν τον φωτισμό. Ο αντίπαλος Διάβολος προσπαθεί να τυφλώσει τον νου εἰς τὸ μὴ αὐγάσαι αὐτοῖς τὸν φωτισμὸν τοῦ εὐαγγελίου τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ, να τυφλωθούν τα νοήματα και να παραμείνει ο άνθρωπος στο σκοτάδι. Αίγυπτος εδώ δεν είναι η χώρα στην οποία ο Χριστός μετέβη ώστε να φύγει από την μανία του Ηρώδη και έτσι πήγε και έλαμψε φως αλλά Αίγυπτος νοείται η εποχή προ της ενανθρωπήσεως, μια μεταφορική χώρα όπου λόγω της Πτώσεως ο Διάβολος έχει την εξουσία. Με την ενανθρώπιση φεύγουν οι θέλοντες και περνούν από την έρημο, η ζωή του Χριστιανού και εν τέλει φτάνουν στην Γη της επαγγελίας. Από την κυριολεκτική φυγή του Χριστού στην Αίγυπτο είναι ωφέλιμο να παρατηρήσουμε και κάτι άλλο, ότι Χριστός έφυγε από πρόδρομο Αντιχρίστου, από άτομο με πνεύμα Αντιχρίστου, πηγαίνοντας σε άλλο επίγειο μέρος. Προ αλλά και μετά Χριστού όλοι οι Άγιοι έφυγαν από πρόδρομους Αντιχρίστου πηγαίνοντας σε άλλο επίγειο μέρος, επί παραδείγματι Ηλίας - Αχαάβ. Οπότε δεν υπάρχει αρπαγή πριν τον Αντίχριστο όπως διαδίδουν οι Προτεστάντες οι οποίοι κάνουν τους εαυτούς τους ανώτερους και από αυτόν τον Χριστό. Ο Χριστός είναι το απόλυτο παράδειγμα σε όλα, βαπτίστηκε ενώ δεν είχε ανάγκη βαπτίσεως, έφυγε στην Αίγυπτο ενώ δεν είχε ανάγκη φυγής, μπορούσε να εξαυλώσει τον Ηρώδη. Οπότε αυτό που δίδαξε το ίδιο θα ακολουθήσει και ο κάθε Χριστιανός σε όλους τους αιώνες όταν έρχεται αντιμέτωπος με τον κάθε αντίχριστο, είτε είναι ο αντίχριστος του Τέλους είτε άλλος προ αυτού.

Ἀδελφοί, οὐκ ἐντολὴν καινὴν γράφω ὑμῖν, ἀλλ᾿ ἐντολὴν παλαιάν, ἣν εἴχετε ἀπ᾿ ἀρχῆς· ἡ ἐντολὴ ἡ παλαιά ἐστιν ὁ λόγος ὃν ἠκούσατε ἀπ᾿ ἀρχῆς. πάλιν ἐντολὴν καινὴν γράφω ὑμῖν, ὅ ἐστιν ἀληθὲς ἐν αὐτῷ καὶ ἐν ὑμῖν, ὅτι ἡ σκοτία παράγεται καὶ τὸ φῶς τὸ ἀληθινὸν ἤδη φαίνει. ὁ λέγων ἐν τῷ φωτὶ εἶναι, καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ μισῶν, ἐν τῇ σκοτίᾳ ἐστὶν ἕως ἄρτι. ὁ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐν τῷ φωτὶ μένει, καὶ σκάνδαλον ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν· Α Ιω. 2,7-10 Αδελφοί δεν σας γράφω νέα εντολή αλλά παλαιά την οποία έχετε ακούσει από την αρχή που πιστέψατε. Η εντολή αυτή η παλαιά είναι το κήρυγμα του ευαγγελίου που έχετε ακούσει εξ αρχής και το οποίο είναι κήρυγμα αγάπης. Αλλά πάλι την παλαιά εντολή σας την γράφω τώρα και ως νέα όπως και πράγματι είναι. Και αυτό φαίνεται τόσο από τον Ιησού ο οποίος την δίδαξε και εφάρμοσε όσο και από σας. Η αγάπη τα λαμπρά της αποτελέσματα μας πληροφορεί, ότι το σκότος της πλάνης και της αμαρτίας παρέρχεται, το δε αληθινό φως της γνώσεως και της αρετής φωτίζει τώρα τον κόσμο. Εκείνος όμως που λέγει, ότι υπάρχει και ζει μέσα σε αυτό το φως, αλλά μισεί τον αδελφό του, αυτός μέχρι να μετανοήσει δεν ζει στο φως αλλά στο σκοτάδι. Αντιθέτως όποιος αγαπά τον αδελφό, αυτός μένει πράγματι και ζει στο φως του Χριστού και ούτε αιτία σκανδάλου γίνεται ούτε ο ίδιος σκανδαλίζεται.

ἐν οἷς ὁ θεὸς τοῦ αἰῶνος τούτου ἐτύφλωσε τὰ νοήματα τῶν ἀπίστων εἰς τὸ μὴ αὐγάσαι αὐτοῖς τὸν φωτισμὸν τοῦ εὐαγγελίου τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ, ὅς ἐστιν εἰκὼν τοῦ Θεοῦ. οὐ γὰρ ἑαυτοὺς κηρύσσομεν, ἀλλὰ Χριστὸν Ἰησοῦν Κύριον, ἑαυτοὺς δὲ δούλους ὑμῶν διὰ Ἰησοῦν. ὅτι ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Β Κορ. 4,4-6 Εν μέσω αυτών ο Θεός του αμαρτωλού τούτου αιώνα, δηλαδή ο σατανάς, έχει σκοτίσει και τυφλώσει τις διάνοιες και τις σκέψεις των απίστων, ώστε να μη λάμψει σε αυτούς το φως του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού, ο οποίος είναι εικώνα του Θεού. Διότι εμείς δεν κηρύττουμε κούτε διαφημίζουμε τον εαυτό μας, αλλά τον Χριστό Κύριο που είναι ο μόνος ένδοξος. Τους εαυτούς μας δε τους παρουσιάζουμε ως δούλους και υπηρέτες δικούς σας για την δόξα του Ιησού. Και αυτό, διότι ο Θεός, ο οποίος κατά τους χρόνους της δημιουργίας διέταξε να λάμψη φως αντί του σκοταδιού που υπήρχε τότε, έλαμψεν στις καρδίες μας και τις φώτισε, όχι μόνο για να γνωρίσουμε εμείς, αλλά για να μεταδώσουμε και στους άλλους φωτεινή και καθαρή την γνώση της δόξης του Θεού η οποία φανερώθηκε δια του Ιησού.

Χαίρε ανόρθωσις των ανθρώπων· χαίρε κατάπτωσις των δαιμόνων.

Η εδώ σειρά χαιρετισμών ξεκινάει με την ενσάρκωση και καταλήγει στην Γη της επαγγελίας, τον Παράδεισο, είναι δε παρμένη από την Έξοδο όπως ευκόλως είναι αντιληπτό. Όπως εξέρχεται από την σκλαβιά ο Ισραήλ έτσι και ο άνθρωπος που ήταν αιχμάλωτος στους θεούς εθνών εξέρχεται από την σκλαβιά του νοητού Φαραώ πορεύεται στην έρημο και εν τέλει εισέρχεται στον Παράδεισο. Με την ενσάρκωση ἡμεῖς δὲ ἀνέστημεν καὶ ἀνωρθώθημεν, ανορθώνεται το γένος και καταπίπτουν οι δαίμονες, λέει ο Χριστός ἐθεώρουν τὸν σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα. Λουκ. 10,18.

Οὗτοι ἐν ἅρμασι καὶ οὗτοι ἐν ἵπποις, ἡμεῖς δὲ ἐν ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ ἡμῶν μεγαλυνθησόμεθα. αὐτοὶ συνεποδίσθησαν καὶ ἔπεσαν, ἡμεῖς δὲ ἀνέστημεν καὶ ἀνωρθώθημεν. Ψαλ. 19,8-9 Οι εχθροί επέρχονται εναντίον μας με πολεμικά άρματα και με το φοβερό ιππικό τους. Εμείς όμως με το παντοδύναμο όνομα του Κυρίου και Θεού μας θα θριαμβεύσουμε εναντίον τους. Και να, αυτοί σκόνταψαν επάνω στον λίθο προσκόμματος Χριστό και έπεσαν, εμείς όμως σηκωθήκαμε επάνω και στάθηκαμε όρθιοι έχοντας κάτω από τα πόδια μας νικημένους τους εχθρούς μας.

Χαίρε της απάτης την πλάνην πατήσασα· χαίρε των ειδώλων τον δόλον ελέγξασα.

Ο συγκεκριμένος χαιρετισμός είναι ένας από αυτούς που περιβάλλονται με μυστήριο και δημιουργούν ερωτηματικά. Η φράση της απάτης την πλάνη φαίνεται σε ορισμένους παράδοξη. Μήπως ο στίχος λέει της απάτης το σκότος πατήσασα; Μήπως λέει της απάτης το κράτος πατήσασα; Η φράση της απάτης την πλάνην έχει πέσει και αυτή θύμα διορθώσεων. Σε ορισμένους μοιάζει ακόμη και με εκφραστικό λάθος.

Λαθεύει όμως αγαπητοί το Άγιο Πνεύμα; Εκτός εαν θεωρούμε ασυνείδητα ότι δεν υπάρχει και γινόμαστε Χριστιανοί άθεοι οπότε έπειτα παραδεχόμαστε ότι δεν απασχολήθηκε με τον ύμνο που θα λεγόταν για την Θεοτόκο και έτσι λέμε ότι μας κατέβει.

Όπως παρατηρούμε στην συγκεκριμένη σειρά χαιρετισμών ξεκινώντας έχουμε την απελευθέρωση εκ του νοητού Φαραώ ενώ αργότερα στην σειρά θα δούμε την πορεία στην έρημο και εν τέλει την εισαγωγή στην Βασιλεία. Ως γνωστόν στον Μωυσή εμφανίζεται ο Ων, δηλαδή ο Αυθύπαρκτος, οπότε με αυτό το γεγονός έχουμε την αρχή της ανόρθωσης του αιχμάλωτου Ισραήλ και την αρχή της κατάπτωσης των δαιμόνων. Αντίστοιχα στον Χαιρετισμό έχουμε αρχή με ανόρθωση ανθρώπου και την κατάπτωση των θεών εθνών.

Το αμέσως επόμενο που λαμβάνει χώρα μετά την εμφάνιση του Χριστού στον Μωυσή είναι η εντολή ώστε αυτός να επιτελέσει θαύματα μπροστά στον Φαραώ. Όταν οι απεσταλμένοι Μωυσής και Ααρών αρχίζουν να επιτελούν τα σημεία ο Φαραώ καλεί τους μάγους. Οι μάγοι μιμούνται ορισμένα θαύματα, επί παραδείγματι κάνουν και εκείνοι τα ραβδιά τους φίδια. Όταν όμως ο πήχης ανεβαίνει όχι μόνο δεν μπορούν να ακολουθήσουν αλλά ομολογούν ότι "αυτά είναι δάκτυλος Θεού", ἐποίησαν δὲ ὡσαύτως καὶ οἱ ἐπαοιδοὶ ταῖς φαρμακείαις αὐτῶν ἐξαγαγεῖν τὸν σκνῖφα καὶ οὐκ ἠδύναντο. καὶ ἐγένοντο οἱ σκνῖφες ἔν τε τοῖς ἀνθρώποις καὶ ἐν τοῖς τετράποσιν. εἶπαν οὖν οἱ ἐπαοιδοὶ τῷ Φαραώ· δάκτυλος Θεοῦ ἐστι τοῦτο. Εξ. 8,14-15 Προσπάθησαν και οι μάγοι της Αιγύπτου με τις μαγείες τους να βγάλουν σκνίπες από την γη αλλά δεν το κατόρθωσαν. Οι σκνίπες όμως από το χέρι του Ααρών ήταν ατελείωτα σμήνη. Είπαν τότε οι μάγοι προς τον Φαραώ, δάκτυλος Θεού είναι αυτό. Καὶ οὐκ ἠδύναντο οἱ φαρμακοὶ στῆναι ἐναντίον Μωυσῆ διὰ τὰ ἕλκη· ἐγένετο γὰρ τὰ ἕλκη ἐν τοῖς φαρμακοῖς καὶ ἐν πάσῃ γῇ Αἰγύπτῳ. Εξ. 9,11 Ούτε οι μάγοι δεν μπορούσαν να σταθούν ενώπιον του Μωυσή εξ αιτίας των πληγών, αυτές έπεσαν όχι μόνο στους άλλους αλλά επάνω και στους ίδιους. Οι μάγοι του Φαραώ αφενός δεν μπορούν να ακυρώσουν τα θαύματα του Μωυσή ενώ αφετέρου μιμούνται ορισμένα λίγα και σε μικρό βαθμό.

Αυτό γίνεται διότι ο Σατάν δεν έχει δυνατότητα γνήσιας θαυματουργίας.

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι γνήσια θαύματα επάνω στην Δημιουργία μπορεί να επιτελεί μόνο ο Κύριος αυτής και σε όσους έχει δώσει αυτός την δύναμη να επιτελούν για αυτό και ο αντίχριστος θα κάνει "ψεύτικα" θαύματα όπως οι μάγοι. Εκτός από την δυνατότητα θαυματουργίας άλλη δυνατότητα είναι η γνώση του μέλλοντος. Μόνο ο Θεός ο οποίος είναι εκτός χρόνου μπορεί να γνωρίζει τα μέλλοντα, οποιοδήποτε κτίσμα εφόσον είναι εντός χρόνου είναι φύσει αδύνατον να ξέρει το μέλλον. Ας αναρωτηθούμε αγαπητοί, αν θεωρήσουμε ότι κάτι έχει την δυνατότητα να αποκαλύπτει το μέλλον δεν αποδίδουμε σε αυτό Θεϊκές ιδιότητες; Δεν ερχόμαστε στην γελοία θέση να θεοποιούμε τους πλανήτες τον καφέ την τράπουλα; Ας αναρωτηθούμε περαιτέρω, εφόσον μόνο ο Θεός κατέχει το μέλλον σε ποιόν δίδει και αυτήν την δυνατότητα; Στις πέτρες των πλανητών; Στην τράπουλα; Στον καφέ; Στην παλάμη και τις γραμμές της; Στην καφετζού χαρτορίχτρα μάγο αστρολόγο και κάθε τσαρλατάνο; Φυσικά και όχι. Είδατε με τι δόλο ο παμπόνηρος Διάβολος παραπλανά κάνοντας να προσκυνάει ο άνθρωπος είδωλα και να αποδίδει σε αυτά Θεϊκές ιδιότητες χωρίς να το καταλαβαίνει αρνούμενος έτσι τον Χριστό;

Ορισμένοι από τους αυτόπτες του Χριστού αξιολογώντας σωστά βασίζονται στο γεγονός ότι ο Διάβολος δεν μπορεί να κάνει πραγματικά θαύματα και απαντούν σε εκείνους που λένε για αυτόν ότι είναι δαιμονισμένος ως εξής: αυτά τα λόγια που λέει δεν μπορεί να είναι λόγια δαιμονισμένου, έπειτα κάνει και θαύματα, μήπως το δαιμόνιο μπορεί να ανοίγει μάτια τυφλών; ἄλλοι ἔλεγον· ταῦτα τὰ ῥήματα οὐκ ἔστι δαιμονιζομένου· μὴ δαιμόνιον δύναται τυφλῶν ὀφθαλμοὺς ἀνοίγειν; Ιω. 10,21.

Το ίδιο σκεπτικό μπορούμε να διαπιστώσουμε στην απάντηση του τυφλού ο οποίος φιμώνει τους Αρχιερείς με θεόπνευστα λόγια, εξ αυτού τον πετάνε έξω από την Συναγωγή. Τα λόγια του τυφλού είναι λόγια Αγίου Πνεύματος κατά το ἐγὼ γὰρ δώσω ὑμῖν στόμα καὶ σοφίαν, ᾗ οὐ δυνήσονται ἀντειπεῖν οὐδὲ ἀντιστῆναι πάντες οἱ ἀντικείμενοι ὑμῖν. Λουκ. 21,15. Ο πρώην τυφλός μεταξύ άλλων λέει, ἐκ τοῦ αἰῶνος οὐκ ἠκούσθη ὅτι ἤνοιξέ τις ὀφθαλμοὺς τυφλοῦ γεγεννημένου. Ιω. 9,32 Από τότε που υπάρχει ο κόσμος έως σήμερα ποτέ δεν ακούστηκε ότι δημιούργησε κάποιος άνθρωπος μάτια σε τυφλό εκ γενετής.

Ο Διάβολος δεν μπορεί να επιτελέσει γνήσια θαύματα, ως πνεύμα όμως που είναι έχει την δυνατότητα να κάνει απάτες αλλά και πράγματα που δεν μπορεί να κάνει ο άνθρωπος, με όλα αυτά προσπαθεί να τον κρατάει αιχμάλωτο.

Τώρα λοιπόν γίνεται εμφανής η σημασία της φράσεως της απάτης την πλάνην.

Αν δεν έγινε κατανοητή μπορούμε να σκεφτούμε το εξής για αυτήν: δια των θαυμάτων της απάτης, ο Διάβολος δημιούργησε στον Φαραώ την πλάνην, ότι δεν είναι απεσταλμένος του Θεού ο Μωυσής. Με αυτές τις δόλιες "θαυματουργίες" ο διάβολος θέλει να κρατάει αιχμάλωτο τον άνθρωπο σε αυτόν, των ειδώλων τον δόλον.

Αρκεί να προστεθεί μόνο μια λέξη, θαυμάτων, ώστε να κάνει από πολύ αινιγματικό εύκολα καταληπτό τον συγκεκριμένο στίχο: των θαυμάτων της απάτης την πλάνη πατήσασα. Στους Χαιρετισμούς έχουμε απόλυτη ακρίβεια για αυτό το ακριβές ώστε να περιγραφεί η ψευτοθαυματουργία είναι το απάτης διότι δεν υπάρχει θαύμα, η πρόσθεση της λέξεως θαυμάτων είναι απλώς και μόνο για καλύτερη κατανόηση.

Αν υπήρξε ανάγκη, τώρα γίνεται ακόμη πιο ευκρινέστερο ότι η ορθή ερμηνεία της φράσης, της απάτης την κάμινον, ήταν αυτή που παρουσιάστηκε, δηλαδή σιδερένιο καμίνι από το καμίνου τῆς σιδηρᾶς Ιερ. 11,2. Η φράση της απάτης την κάμινον έχει την ίδια προέλευση με την φράση της απάτης την πλάνην.

Πίσω και από τα δυο ο μισόκαλος και απατεών Διάβολος.

Στην προηγούμενη σειρά Χαιρετισμών είχαμε της απάτης την κάμινον σβέσασα· της Τριάδος τους μύστας φωτίζουσα έπειτα ακολουθεί το χαίρε τύραννον απάνθρωπον εκβαλούσα της αρχής· χαίρε Κύριον φιλάνθρωπον επιδείξασα Χριστόν. Τώρα έχουμε της απάτης την πλάνην πατήσασα· των ειδώλων τον δόλον ελέγξασα και ακολουθεί το χαίρε θάλασσα ποντίσασα Φαραώ τον νοητόν· χαίρε πέτρα η ποτίσασα τους διψώντας την ζωήν.

Στην σειρά 2,2 φεύγοντας ο άνθρωπος από το νοητό απατηλό "σιδερένιο καμίνι της Αιγύπτου" των παθών, εκβάλλεται ο απατεώνας Διάβολος φωτίζονται οι άνθρωποι και γίνονται από πιστοί του άρχοντα μύστες της Τριάδος. Εκ-βάλλεται, βγαίνει έξω από τα ανάκτορα της καρδίας, ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου τύραννος απάνθρωπος και εμφανίζεται ο φιλάνθρωπος Κύριος. Στην σειρά 2,3 αφού πατήθηκαν τα ψευτοθαύματα του απατεώνα Διαβόλου ο οποίος κρυβόταν πίσω από τα είδωλα ελευθερώνεται ο Ισραήλ. Έτσι ὁ θεὸς τοῦ αἰῶνος τούτου Σατάν ποντίζεται στην Ερυθρά ενώ ο πιστός ποτίζεται από τον Χριστό. Ο Σατάν ἄρχων Ιω. 12,31 και θεός Β' Κορ. 4,4.

Ἄρχων για τους υλιστές, οι οποίοι παρουσιάζονται στην σειρά 2,2.

Θεός για τους πιστούς θεών εθνών, οι οποίοι παρουσιάζονται στην σειρά 2,3.

Ο Σατάν ἄρχων απάνθρωπος με υπηκόους, ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου -- καταδυναστευομένους ὑπὸ τοῦ διαβόλου -- ἀνθρωποκτόνος -- απάτης την κάμινον -- τύραννον απάνθρωπον εκβαλούσα της αρχής· που εκβάλλεται έξω και έρχεται η φιλανθρωπία του Θεού φιλάνθρωπο επεδείξασα Χριστόν -- καὶ ἡ φιλανθρωπία ἐπεφάνη τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ Τιτ. 3,4, και θεός τυφλωτής με πιστούς σε είδωλα, ὁ θεὸς τοῦ αἰῶνος τούτου ἐτύφλωσε τὰ νοήματα τῶν ἀπίστων εἰς τὸ μὴ αὐγάσαι αὐτοῖς τὸν φωτισμὸν τοῦ εὐαγγελίου -- της απάτης την πλάνην -- των ειδώλων τον δόλον.

Απολύτως κατάλληλα και αρμονικά τα πάντα.

Σειρά 1,1 πιστοί στον Θεό.

Εξ ου και τα αμνός, ποιμένας, λογικά πρόβατα, απόστολοι, αθλοφόροι, θύρα Παραδείσου, πίστη, χάρις, τέλος με κατάργηση Άδη.

Σειρά 2,2 πιστοί στην ύλη.

Εξ ου και τα αστέρι, ημέρα, σιδερένιο καμίνι απάτης, επίθετο τύραννος για τον Σατάν εκ του ἄρχων, προσκύνηση πυρός, απαλλαγή από φλόγα παθών, έργα βορβόρου. Στον Οίκο της σειράς Χαιρετισμών που παρουσιάζει τους πιστούς στην ύλη παρατηρούμε ότι αυτοί αποκαλούνται παίδες Χαλδαίων. Λέει ο Κύριος Ἔξελθε ἐκ Βαβυλῶνος φεύγων ἀπὸ τῶν Χαλδαίων· Ησ. 48,20 Φύγε από την Βαβυλώνα την χώρα των Χαλδαίων. Αγαπῶν σε ἐποίησα τὸ θέλημά σου ἐπὶ Βαβυλῶνα τοῦ ἆραι σπέρμα Χαλδαίων. Ησ. 48,14 Επειδή σε αγάπησα έκανα το θέλημα σου εις βάρος της Βαβυλώνας και των απογόνων Χαλδαίων. Ἀσπάζεται ὑμᾶς ἡ ἐν Βαβυλῶνι συνεκλεκτὴ καὶ Μᾶρκος ὁ υἱός μου. Α Πε. 5,13. Σας στέλνει χαιρετισμούς η Εκκλησία που είναι στην "Βαβυλώνα" Ρώμη και ο Μάρκος το πνευματικοπαίδι μου. Στην Βαβυλώνα, δηλαδή τον τύπο της αμαρτίας, έχουμε παίδες Χαλδαίων. Η φράση είναι η αρμόζουσα σε αυτό που παρουσιάζεται στην σειρά και ουσιαστικά κάνει λόγο όχι για Μάγους αλλά για όσους ήταν πιστοί σε ύλη ιδέες θεωρίες.

Σειρά 2,3 Πιστοί σε θεούς εθνών και αιρετικοί.

Εξ ου και τα ανόρθωση ανθρώπων, κατάπτωση δαιμόνων, νοητός Φαραώ, θεός για τον Διάβολο ο οποίος κάνει θαύματα απάτης και έχει δόλο ειδώλων. Στον Οίκο της σειράς παρατηρούμε Λάμψας ἐν τῇ Αἰγύπτῳ δηλαδή φωτισμός ενάντια στο σκοτάδι του νοητού Φαραώ θεού Διαβόλου εδίωξας τοῦ ψεύδους τὸ σκότος -- εἰς τὸ μὴ αὐγάσαι αὐτοῖς τὸν φωτισμὸνω και των ειδώλων του τα εἴδωλα ταύτης.

Επίσης παρατηρούμε ότι οι εικόνες σε υλιστές και πιστούς θεού εθνών είναι από την Έξοδο και παρουσιάζουν απελευθέρωση. Η Β' Στάση φυσικά και έχει θέμα, αν είναι ποτέ δυνατόν να επιτρέψει ο Χριστός να ψάλλεται για την Θεοτόκο ένας ύμνος συνονθύλευμα. Η άποψη ότι οι Χαιρετισμοί δεν έχουν θέμα είναι εντελώς ασόβαρη. Γενικός τίτλος είναι ο φωτισμός του κόσμου που ήλθε από την ενανθρώπιση. Ειδικότερα στην Β' Στάση έχουμε να παρουσιάζονται όλες οι κατηγορίες ανθρώπων, πιστοί, υλιστές, ειδωλολάτρες, οι οποίοι φωτίζονται με την έλευση Χριστού. Ο εδώ στίχος μπορεί να ειπωθεί με περισσότερα λόγια ως εξής: Δια των ψευτοθαυμάτων οι δαίμονες που κρύβονταν πίσω από τα είδωλα παρείχαν στους ανθρώπους σημεία ώστε αυτοί να τα βλέπουν και να παραμένουν γαντζωμένοι στους ψευτοθεούς. Με αυτόν τον δόλιο τρόπο οι δαίμονες ήθελαν να κρατούν στο σκοτάδι τους ανθρώπους. Με τις θεάσεις και τις απάτες ο Διάβολος και τα δαιμόνια που κρύβονται πίσω από τα είδωλα είχαν σκοπό να υπάρχει εγγύηση ώστε ο άνθρωπος να πείθεται και να ακολουθεί όλες τις βάρβαρες λατρείες και πολύ να ταλαιπωρείται, να παραμένει στην σκλαβιά του νοητού Φαραώ. Ίσως υπάρχει η εντύπωση ότι οι αρχαίοι πίστευαν σε θεούς γιατί δεν ήξεραν από που έρχεται ο κεραυνός ή χειρότερα επειδή δεν ήταν έξυπνοι, οπότε έχαφταν χωρίς κανένα στοιχείο αποδείξεως ότι τους πάσαρε ο κάθε ένας. Όμως η πικρή αλήθεια είναι ότι ήταν πιο ισχυροί από εμάς και στον νου αλλά και στο σώμα. Μιας και γίνεται στον χαιρετισμό λόγος για την Αίγυπτο μπορούμε να διαπιστώσουμε όλα τα προηγούμενα από μια πολύ γνωστή Αιγύπτια "θεά", την Ίσιδα.

Στην περιοχή της Τιθορέας κατά τους αρχαίους χρόνους υπήρχε άδυτο ιερό της Ίσιδας.

Η θεότητα αυτή είχε εισαχθεί στην Ελλάδα από την Αίγυπτο, όταν όμως έρχεται ο αληθινός Θεός που ευεργετεί οι νεοπαγανιστές διαμαρτύρονται. Σε αυτό το ιερό κάθε άνοιξη και φθινόπωρο γινόταν μεγάλη εορτή καθώς και εμποροπανήγυρη. Το άδυτο ήταν σε βάθος, δηλαδή ήταν σε υπόγειο χώρο και συνέβαιναν σε αυτό μυστηριώδη πράγματα. Σε αυτόν τον χώρο της Αιγύπτιας "θεάς" δεν μπορούσε να κατέβει ο οποιοσδήποτε.

Η κάθοδος ήταν μόνο για εκείνους που η Ίσιδα θα τους καλέσει με όνειρο !

Στην περίπτωση που κάποιος παραβιάσει τον όρο και κατεβεί χωρίς πρόσκληση θα έχει άσχημα ξεμπερδέματα με την "θεά" Ίσιδα, δηλαδή το πονηρό πνεύμα που κρυβόταν πίσω από αυτήν. Κάποιος ορμώμενος από περιέργεια και τόλμη κατέβηκε χωρίς την έγκριση και πρόσκλησή της. Όταν εισήλθε στον χώρο του ιερού τα είδε όλα γεμάτα είδωλα, προφανώς μυστηριώδεις μορφές, φαντάσματα με φλογοειδή όψη, χρώματα, ήχοι, οσμές. Επιστρέφοντας στην Τιθορέα άρχισε να διηγείται στους άλλους όλα αυτά τα περίεργα και μυστηριώδη που είδε εκεί κάτω και το αποτέλεσμα φοβερό... Ξεψύχησε, πέθανε!

Η Ίσιδα η Αιγύπτια "θεά" τον περιποιήθηκε καλά.

Δεν κατέβηκε με την έγκριση της, δεν την υπολόγισε, της έδωσε δικαίωμα.

Τι ήθελε να ανακατευτεί μαζί της;

Ο Σατανάς είναι εγωιστής και ερεθίζεται, έτσι ερεθίστηκε και τότε στην Τιθορέα όταν παραβιάστηκε το τυπικό του και προξένησε θάνατο. Η παροιμία λέει "όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες" και όποιος αναμιγνύεται με αιρετικούς, με μάγους, με αποκρυφιστές, με αστρολόγους, με γιόγκα, με περίεργους γκουρού, στο τέλος θα το μετανιώσει πικρά. Πολλά φοβερά και μυστηριώδη πράγματα και θαύματα, ίσως παρόμοια με αυτά που γίνονται σήμερα σε Σατανιστικές τελετές, φαίνεται ότι γίνονταν στα Καβείρια μυστήρια. Οι Κάβειροι προκαλούσαν φόβο και τρόμο γιατί οι δαίμονες που βρίσκονταν πίσω από αυτούς ήταν ιδιαίτερα σκληροί. Όταν κάποιοι από την Ναύπακτο μιμήθηκαν τελετές των μυστηρίων οι δαίμονες Κάβειροι τους περιποιήθηκαν και αυτούς καλά. Μακεδόνες στρατιώτες που τόλμησαν να μπουν στο ιερό χτυπήθηκαν από κεραυνούς και πέθαναν αλλά και στρατιώτες του Μαρδόνιου που έκαναν το ίδιο λάθος αμέσως τα δαιμόνια τους έφεραν τρέλα και έπεσαν μόνοι τους στον γκρεμό και σκοτώθηκαν. Στη Σπάρτη λατρευόταν το ξόανο της Αρτέμιδος. Επειδή είχε βρεθεί σε θάμνο λυγαριάς που τυλίχτηκε γύρω του προέκυψε η ονομασία Άρτεμις η λυγοδέσμα. Άλλη ονομασία που είχε ήταν Άρτεμις η ορθία επειδή στην θέση της λυγαριάς το ξόανο στεκόταν όρθιο. Στην εορτή της γινόταν εμπρός στον βωμό η τελετή της διαμαστιγώσεως, μαστιγώνονταν έφηβοι μέχρι να τρέξει από το σώμα τους αίμα. Κατά την μαστίγωση υπήρχε περίπτωση αυτός που μαστιγωνόταν να ήταν κάποιο σπουδαίο πρόσωπο, λόγου χάριν γιος ενός άρχοντα ή να ήταν φίλος αυτού που μαστίγωνε, οπότε εκείνος που μαστίγωνε τον χτύπαγε λίγο πιο απαλά. Όμως τότε συνέβαινε κάτι το υπερφυσικό.

Η ιέρεια της Αρτέμιδος που βρισκόταν εκεί πλησίον κρατώντας στα χέρια της το ξόανο της θεάς αντιλαμβανόταν ότι μαστίγωνε απαλά και του έκανε παρατήρηση! Πως το καταλάβαινε; Άρχιζε το ξόανο να αποκτά βάρος, γινόταν ασήκωτο και δύσκολο στην μεταφορά! Μέσα στο ξόανο κατοικούσε πονηρό πνεύμα, αυτό γνώριζε τι γινόταν και έδινε μήνυμα στην ιέρεια...

ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:

Της απάτης την πλάνην πατήσασα ή της απάτης το κράτος πατάσασα;

Της απάτης την πλάνην.

Με ψεύτικες θαυματουργίες και παντός είδους πονηρίες ο Διάβολος προσπαθεί να κρατήσει στο σκοτάδι, στον Φαραώ το καταφέρνει. Οι ψεύτικες θαυματουργίες πάντοτε υπάρχουν αλλά δεν είναι απαραίτητα θαύματα όμοια με αυτά που έγιναν εμπρός στον Φαράω, δηλαδή θαύματα με την έννοια που νομίζουμε όταν ακούμε την λέξη θαύμα, αυτά είναι η ελαχιστότατη μειοψηφία.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:

Της απάτης την πλάνην πατήσασα ή της πλάνης το κράτος πατάσασα;

Της απάτης την πλάνην πατήσασα.

Το δεύτερο μπορεί να χρησιμοποιηθεί αλλά όμως εδώ είναι λανθασμένο όπως είδαμε από το νόημα που αποδίδει ο χαιρετισμός. Γύρω από τον καλό ποιμένα να συναχθούν και της πλάνης το κράτος να παταχθεί σε όλους θέλει ο Θεός διότι λέγει ποσᾶκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν, για αυτό και ελέγχει των ειδώλων τον δόλον σε όλους τους αιώνες. Όμως για να παταχθεί το κράτος της απάτης, η ισχύ της απάτης, πρέπει και ο άνθρωπος να θέλει διότι συνεχίζει λέγοντας καί οὐκ ἠθελήσατε.

Δηλαδή: ο Χριστός παρέχει πάντοτε τον φωτισμό την διδαχή και τα εχέγγυα αυτής, ποσᾶκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν -- τοὺς προφήτας -- ἀπεσταλμένους και έπειτα είναι ο άνθρωπος αυτός που πρέπει να αποδεχθεί την κλήση, καί οὐκ ἠθελήσατε. Οπότε ο Χριστός παρέχει μεν τα πάντα ἠθέλησα -- τοὺς προφήτας -- ἀπεσταλμένους -- διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω πρὸς ὑμᾶς προφήτας καὶ σοφοὺς καὶ γραμματεῖς Ματθ. 23,34 αλλά δεν εξαναγκάζει ώστε "της πλάνης το κράτος να πατάσσει", πατάσσω σημαίνει δραστική εξάλειψη, άρα καταστροφή της προσωπικότητας, αλλά της επιχειρούμενης από τον Διάβολο απάτης την πλάνην πατάει και έτσι των ειδώλων τον ανθρωποκτόνο δόλον ελέγχει και έπειτα είναι ο άνθρωπος που πρέπει να θελήσει ώστε να παταχθεί της πλάνης το κράτος. Οπότε σωστό το απάτης την πλάνην πατήσασα και όχι η κάθε προσπάθεια διόρθωσης του Αγίου Πνεύματος. Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτέννουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν! ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου ὃν τρόπον ἐπισυνάγει ὄρνις τὰ νοσσία ἑαυτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας, καὶ οὐκ ἠθελήσατε. Ματθ. 23,37

ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:

Των ειδώλων τον δόλον ελέγξασα ή των δαιμόνων τον δόλον;

Ειδώλων.

Παρότι φαίνονται και τα δυο σωστά, αφού κάποιος θα σκεφτεί ότι πίσω από τα είδωλα είναι οι δαίμονες κατά το πάντες οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνια, το δαιμόνων είναι λάθος και σωστό των ειδώλων. Αφενός διότι στο περιστατικό από το οποίο λαμβάνεται ο χαιρετισμός ο Θεός κάνει θαύματα τα οποία ήταν εναντίων του κάθε ενός Αιγυπτιακού ειδώλου ώστε να δείξει ότι είναι ψεύτικοι θεοί, άρα ειδώλων, και αφετέρου και κύριον και αυτό που θέλει να καταδείξει ο χαιρετισμός είναι ότι αυτά που προσπαθεί ο Διάβολος ώστε να γίνουν ψεύτικοι θεοί, τουτέστιν είδωλα, στον κάθε άνθρωπο είναι πολλά και διάφορα, άρα ειδώλων και όχι δαιμόνων.

Ο Διάβολος προσπαθεί να παρασύρει καταλλήλως, έχει σχεδιάσει τις επιθέσεις του σε απολύτως προσωπικό επίπεδο, ούτε μια επίθεση δεν είναι ίδια με αυτή σε άλλο άτομο. Επιδιώκει με μεγάλη πονηρία και επιμονή να γίνει ο άνθρωπος συνεργάτης του ώστε να έχει τον καλύτερο σύμμαχο. Σιγοντάρει και συνοδεύει το κάθε πάθος και ιδέες θεωρίες αιρέσεις, αθόρυβα και δολοφονικά, έτσι οδηγεί τον άνθρωπο σε ασπασμό ειδώλων.

ὃν γὰρ ἐν ἐκθέσει πάλαι ῥιφέντα ἀπεῖπον χλευάζοντες, ἐπὶ τέλει τῶν ἐκβάσεων ἐθαύμασαν, οὐχ ὅμοια δικαίοις διψήσαντες. ἀντὶ δὲ λογισμῶν ἀσυνέτων ἀδικίας αὐτῶν, ἐν οἷς πλανηθέντες ἐθρήσκευον ἄλογα ἑρπετὰ καὶ κνώδαλα εὐτελῆ, ἐπαπέστειλας αὐτοῖς πλῆθος ἀλόγων ζώων εἰς ἐκδίκησιν, ἵνα γνῶσιν ὅτι δι᾿ ὧν τις ἁμαρτάνει, διὰ τούτων κολάζεται. Σοφ. Σολ. 11,14-16. Τον Μωϋσή τον οποίο οι Αιγύπτιοι είχαν απορρίψει με χλευασμό, στο τέλος των γεγονότων τον θαύμασαν όταν υπέφεραν και αυτοί από δίψα πολύ διαφορετικά από όσο υπέφεραν οι δίκαιοι στην έρημο. Από τους ασύνετους λογισμούς από τους οποίους πλανηθέντες πίστευαν ως θεούς άλογα ερπετά και άλλα, έστειλες εναντίον τους πλήθος από ζώα, βατράχους, σκνίπες και ακρίδες, για να μάθουν ότι με εκείνα δια των οποίων κάποιος αμαρτάνει με τα ίδια και τιμωρείται.

Χαίρε θάλασσα ποντίσασα Φαραώ τον νοητόν· χαίρε πέτρα η ποτίσασα τους διψώντας την ζωήν.

Μόλις ο άνθρωπος δια της Υπεραγίας Θεοτόκου πατήσει της απάτης την πλάνην και ξεφύγει ερχόμενος στον αληθινό Θεό, τότε ο Φαραώ ποντίζεται και ο άνθρωπος ποτίζεται από την πέτρα Χριστό. Η Υπεραγία Θεοτόκος πόντισε με το ύδωρ Άγιο Πνεύμα τον Διάβολο και όντας καθαρότατο δοχείον Χριστού ποτίζει όπως τον Κύριο όσους διψούν.

Χαίρε πύρινε στύλε οδηγών τους εν σκότει· χαίρε σκέπη του κόσμου πλατυτέρα νεφέλης.

Διαβάζουμε στην Έξοδο καὶ ἔλαβε Μωυσῆς τὰ ὀστᾶ Ἰωσὴφ μεθ᾿ ἑαυτοῦ· ὅρκῳ γὰρ ὥρκισε τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ λέγων· ἐπισκοπῇ ἐπισκέψεται ὑμᾶς Κύριος καὶ συνανοίσετέ μου τὰ ὀστᾶ ἐντεῦθεν μεθ᾿ ὑμῶν. ἐξάραντες δὲ οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ ἐκ Σοκχὼθ ἐστρατοπέδευσαν ἐν Ὀθὼμ παρὰ τὴν ἔρημον. ὁ δὲ Θεὸς ἡγεῖτο αὐτῶν, ἡμέρας μὲν ἐν στύλῳ νεφέλης, δεῖξαι αὐτοῖς τὴν ὁδόν, τὴν δὲ νύκτα ἐν στύλῳ πυρός· οὐκ ἐξέλιπε δὲ ὁ στῦλος τῆς νεφέλης ἡμέρας καὶ ὁ στῦλος τοῦ πυρὸς νυκτὸς ἐναντίον τοῦ λαοῦ παντός. Εξ. 13,19-20 Ο δε Μωϋσής πήρε μαζί του και τα οστά του Ιωσήφ, διότι ο Ιωσήφ είχε ορκίσει τους Ισραηλίτες λέγοντας, θα σας επισκεφθεί ασφαλώς και βεβαίως ο παντοδύναμος Κύριος για να σας επαναφέρει στην Χαναάν. Να πάρετε τότε μαζί σας από εδώ τα οστά μου. Ξεκίνησαν οι Ισραηλίτες από την Σοκχώθ και στρατοπέδευσαν στην Οθώμ, πλησίον της ερήμου. Ο δε Θεός τους οδηγούσε και τους έδειχνε την οδό κατά μεν την ημέρα με νεφέλη υπό μορφή στύλου, την δε νύχτα με πύρινη στήλη, ώστε και να τους φωτίζει. Ποτέ ο στύλος της νεφέλης κατά την ημέρα και ο στύλος του πυρός κατά την νύχτα δεν έλειψαν.

Οι Ισραηλίτες έφυγαν από την Αίγυπτο και ο Θεός ήταν μαζί τους και τους οδηγούσε και προστάτευε. Την ημέρα με νεφέλη όπου τους έδειχνε την οδό και την νύχτα σαν πύρινη στήλη. Αυτό ήταν φανέρωση Θεού. Η Υπεραγία Θεοτόκος δια των πρεσβειών της αλλά και του παραδείγματός της είναι νεφέλη που δείχνει την οδό και πύρινη στήλη που οδηγεί όσους είναι στο σκοτάδι.

Χαίρε τροφή του μάννα διάδοχε· χαίρε τρυφής αγίας διάκονε.

Καθώς φωτίζεται ο άνθρωπος και οδηγείται στον σωστό δρόμο και προς την Γη της Επαγγελίας λαμβάνει τρυφή. Η Θεοτόκος είναι διάκονος αγίας τρυφής όχι μόνο γεννώντας τον Χριστό αλλά δια του παραδείγματός της μα και των πρεσβειών της.

ΣΥΝΔΕΣΗ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗΣ

Χαίρε θρόνε πυρίμορφε Κυρίου, χαίρε θεία και μανναδόχε στάμνε, χαίρε χρυσή λυχνία, λαμπάς άσβεστος, χαίρε των παρθένων, δόξα και μητέρων, ωράϊσμα και κλέος.

Β Στάση: χαίρε θεία και μανναδόχε στάμνε -- χαίρε τροφή του μάννα διάδοχε.

Η Θεοτόκος με την καθαρότητα της, θεία, φέρει στην κοιλία της την ουράνια τροφή μαναδόχε στάμνε δηλαδή τον Χριστό, γεννώντας τον άρτον εξ ουρανού, έτσι έχουμε επί γης τον "διάδοχο του μάννα", Χαίρε τροφή του μάννα διάδοχε, Χαίρε τρυφής αγίας διάκονε, τον Χριστό που τρέφει τον πιστό με την Θεία Ευχαριστία, την τροφή διάδοχο του μάνα η οποία προσφέρει όχι επίγεια αλλά αιώνια ζωή άρα την απόλυτη τρυφή, απόλαυση. Η στάμνα με το μάνα στην Παλαιά προτύπωνε την Θεοτόκο.
Εγώ εἰμι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς οἱ πατέρες ὑμῶν ἔφαγον τὸ μάννα ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ ἀπέθανον· οὗτός ἐστιν ὁ ἄρτος ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβαίνων, ἵνα τις ἐξ αὐτοῦ φάγῃ καὶ μὴ ἀποθάνῃ ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ ζῶν ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς· ἐάν τις φάγῃ ἐκ τούτου τοῦ ἄρτου, ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα. καὶ ὁ ἄρτος δὲ ὃν ἐγὼ δώσω, ἡ σάρξ μού ἐστιν, ἣν ἐγὼ δώσω ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς. Ιω. 6,48-51 Εγώ είμαι ο άρτος που δίνω την αιώνια ζωή. Οι πατέρες σας έφαγαν το μάννα στην έρημο και πέθαναν. Αυτός όμως που θα σας δώσω εγώ τώρα είναι άρτος που κατεβαίνει από τον ουρανό και εάν φάει κάποιος από αυτόν δεν θα πεθάνει ποτέ. Εγώ είμαι ο άρτος ο ζωντανός που έχω κατεβεί από τον ουρανό, όποιος φάει από τον άρτο αυτόν θα ζήσει αιωνίως. Και ο άρτος που θα σας δώσω είναι η σάρκα μου μου την οποία θα προσφέρω θυσία για την σωτηρία του κόσμου.
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΗΝ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗΣ

Χαίρε η γη της επαγγελίας· χαίρε εξ ης ρέει μέλι και γάλα.

Ξεκινήσαμε από το ανασήκωμα του πεσμένου ανθρώπου και την κατάπτωση των δαιμόνων, ανόρθωσις των ἀνθρώπων κατάπτωσις των δαιμόνων, περάσαμε από διάφορα στάδια της πορείας της ερήμου, η θάλασσα που βυθίστηκε ο Φαραώ, θάλασσα ποντίσασα Φαραώ τον νοητόν, η πέτρα που ανέβλυσε το γλυκό νερό, πέτρα η ποτίσασα τους διψώντας της ζωήν, η πύρινη στήλη ήταν το βράδυ και η σκέπη νεφέλη την ημέρα, πύρινε στύλε οδηγών τους εν σκότει, σκέπη του κόσμου πλατυτέρα νεφέλης, το μάννα που έτρεφε, τροφή του μάνα διάδοχε, και στο τέλος εισερχόμαστε στην γη της επαγγελίας. Αυτά είναι από την πορεία στην έρημο και σε αυτόν τον τελευταίο χαιρετισμό παρουσιάζονται όσοι είχαν και έχουν παρασυρθεί σε θεούς εθνών, ξεκινήσαμε με δαίμονες και φτάσαμε σε Γη επαγγελίας στην οποία ρέει μέλει και γάλα, εἰς γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι. Στους πιστούς είδαμε αμνό, Παράδεισο, αθλοφόρους, Αποστόλους και καταλήξαμε σε κατάργηση του Άδη. Σε όσους είχαν αφήσει τον Θεό και στράφηκαν στην κτίση είχαμε αρχή με το άδυτο αστέρι που τώρα οδηγεί όχι τους μάγους Θεοδρόμον Ἀστέρα θεωρήσαντες Μάγοι αλλά τους παίδες Χαλδαίων φράση που έχει την σημασία της και εν τέλει καταλήξαμε στην σωφροσύνη και την ευφροσύνη που έρχεται από αυτήν. Με την γέννηση λοιπόν του Χριστού ξεκινάει ο φωτισμός όλων των ανθρώπων, έπειτα ο Χριστός σαράντα ημερών βρέφος δόθηκε στον Συμεών, αφιερώνεται στον Θεό και όπως ήταν ο Δημιουργός έτσι γίνεται και τώρα ο Δημιουργός της νέας Κτίσεως. Διαβάζουμε στην Έξοδο εἶπε δὲ Κύριος πρὸς Μωυσῆν· ἰδὼν εἶδον τὴν κάκωσιν τοῦ λαοῦ μου τοῦ ἐν Αἰγύπτῳ καὶ τῆς κραυγῆς αὐτῶν ἀκήκοα ἀπὸ τῶν ἐργοδιωκτῶν· οἶδα γὰρ τὴν ὀδύνην αὐτῶν, καὶ κατέβην ἐξελέσθαι αὐτοὺς ἐκ χειρὸς τῶν Αἰγυπτίων καὶ ἐξαγαγεῖν αὐτοὺς ἐκ τῆς γῆς ἐκείνης καὶ εἰσαγαγεῖν αὐτοὺς εἰς γῆν ἀγαθὴν καὶ πολλήν, εἰς γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι. Εξ. 3,7-8 Είπε ο Κυριος προς τον Μωϋσή, είδα πολύ καλά και γνώρισα την βαριά ταλαιπωρία του λαού μου και άκουσα την κραυγή τους εξ αιτίας της σκληρής καταπίεσης των επιστατών. Γνώρισα πολύ καλά την οδύνη αυτών και κατέβηκα να ελευθερώσω αυτούς από την δουλεία, Θα τους βγάλω από την Αίγυπτο και να τους οδηγήσω σε χώρα εύφορη, σε γη ρέουσα γάλα και μέλι.

ἐλθὼν οὖν συνάγαγε τὴν γερουσίαν τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτούς· Κύριος ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν ὦπταί μοι, Θεὸς Ἀβραὰμ καὶ Θεὸς Ἰσαὰκ καὶ Θεὸς Ἰακώβ, λέγων· ἐπισκοπῇ ἐπέσκεμμαι ὑμᾶς καὶ ὅσα συμβέβηκεν ὑμῖν ἐν Αἰγύπτῳ. καὶ εἶπεν· ἀναβιβάσω ὑμᾶς ἐκ τῆς κακώσεως τῶν Αἰγυπτίων εἰς τὴν γῆν τῶν Χαναναίων καὶ Χετταίων καὶ Ἀμοῤῥαίων καὶ Φερεζαίων καὶ Γεργεσαίων καὶ Εὐαίων καὶ Ἰεβουσαίων, εἰς γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι. Εξ. 3,16 Πήγαινε λοιπόν στην Αίγυπτο, συγκέντρωσε τους γεροντότερους από τους Ισραηλίτες και πες σε αυτούς: Κύριος ο Θεός των πατέρων μας φανερώθηκε σε εμένα, ο Θεός του Αβραάμ, ο Θεός του Ισαάκ και ο Θεός του Ιακώβ και μου είπε, έχω παρακολουθήσει με πολύ ενδιαφέρον και προσοχή και είδα τας συμφορές που σας έχουν συμβεί στην Αίγυπτο. Και είπε εν συνεχεία ο Θεός, θα σας ελευθερώσω από την ταλαιπωρία και την θλίψη των Αιγυπτίων και θα σας οδηγήσω στην χώρα των Χαναναίων, των Χετταίων, των Αμορραίων, των Φερεζαίων, του Γεργεσαίων, των Ευαίων και των Ιεβουσαίων, σε χώρα που ρέει γάλα και μέλι.

καὶ εἰσάξω σε εἰς γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι· οὐ γὰρ μὴ συναναβῶ μετὰ σοῦ, διὰ τὸ λαὸν σκληροτράχηλόν σε εἶναι, ἵνα μὴ ἐξαναλώσω σε ἐν τῇ ὁδῷ. Εξ. 33,3 Θα εισαγάγω και θα εγκαταστήσω σε εις την γη της επαγγελίας, σε χώρα που ρέει γάλα και μέλι. Αλλά εγώ δεν θα ανεβώ μαζί σου, ισραηλιτικέ λαέ, διότι είσαι σκληροκάρδιος και ανυπότακτος, για να μη σε εξολοθρεύσω καθ' οδόν αν τυχόν και αμαρτήσεις απέναντί μου.

εἰ αἱρετίζει ἡμᾶς Κύριος, εἰσάξει ἡμᾶς εἰς τὴν γῆν ταύτην καὶ δώσει αὐτὴν ἡμῖν, γῆ ἥτις ἐστὶ ῥέουσα γάλα καὶ μέλι. Αρ. 14,8 Εφόσον ο Κύριος μας έχει εκλέξει ως λαό του θα μας εισαγάγει και θα δώσει σε εμάς την γη η οποία ρέει γάλα και μέλι.

εἰσάξω γὰρ αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, ἣν ὤμοσα τοῖς πατράσιν αὐτῶν δοῦναι αὐτοῖς, γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι, καὶ φάγονται καὶ ἐμπλησθέντες κορήσουσι· καί ἐπιστραφήσονται ἐπὶ θεοὺς ἀλλοτρίους καὶ λατρεύσουσιν αὐτοῖς καὶ παροξυνοῦσί με καὶ διασκεδάσουσι τὴν διαθήκην μου. Δευτ. 31,20 Διότι εγώ μεν θα εισαγάγω αυτούς στην εύφορη και πλούσια γη την οποίαν ορκίστηκα στους προπάτορές τους ότι θα τους δώσω, την γη που ρέει γάλα και μέλι. Εκεί θα φάνε και θα χορτάσουν μέχρι κορεσμού. Έπειτα όμως θα στραφούν και θα ακολουθήσουν ξένους θεούς και θα λατρεύουν αυτούς και θα διαλύσουν την διαθήκη μου και θα γίνουν αιτία να εξοργισθώ εναντίον των.

Μέλλοντος Συμεῶνος, τοῦ παρόντος αἰῶνος, μεθίστασθαι τοῦ ἀπατεῶνος, ἐπεδόθης ὡς βρέφος αὐτῷ, ἀλλ᾿ ἐγνώσθης τούτῳ καὶ Θεὸς τέλειος· διό περ ἐξεπλάγη, σοῦ τὴν ἄῤῥητον σοφίαν, κράζων·
Ἀλληλούϊα.

Φτάσαμε στο τροπάριο το οποίο φαίνεται αταίριαστο, δυστυχώς αυτό συμβαίνει όταν είτε ενσυνείδητα είτε ασυνείδητα θεωρούμε ότι δεν υπάρχει Θεός οπότε στην συγκεκριμένη περίπτωση εκφέρεις την γνώμη ότι ο Οίκος φαίνεται ασύνδετος, λανθασμένος, παράταιρος, δεν κάθεται καλά και όλα τα όμοια. Σου φαίνεται ότι ο Χριστός ήδη πήγε στην Αίγυπτο αφού πριν είδαμε Λάμψας εν τη Αιγύπτω αλλά όμως η Υπαπαντή που παρουσιάζει ο εδώ Οίκος έγινε στις σαράντα ημέρες. Αν δεν πιστέψεις εκ καρδίας ότι υπάρχει Θεός και ο Θεός Υιός είναι η γωνιακή πέτρα και η κεφαλή της Εκκλησίας τότε όλα καταρρέουν. Τότε ο Χριστός δεν υπάρχει οπότε δεν απασχολείται όχι με το τι γίνεται στον κόσμο αλλά ούτε καν με το τι γίνεται μέσα στους τέσσερις τοίχους του ναού άρα έχουμε ύμνο χωρίς θέμα, με ανακολουθία, με προβλήματα. Σε κάθε Θεομητωρικό Οίκο είδαμε ότι υπήρχε κατάληξη με κάποιον να ομιλεί, κραυγάζων πρὸς αὐτὴν τοιαῦτα· -- πλὴν κραυγάζων οὕτω· -- ἐβόα πρὸς τὴν Θεοτόκον· -- ἣν ὑμνοῦντες, εἶπον· -- καὶ βοῆσαι τῇ Εὐλογημένῃ· -- ἐβόων πρὸς τὴν Θεοτόκον· έπειτα είχαμε μια σειρά Χαιρετισμών και τέλος το Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε. Στους Οίκους Θεανθρώπου έχουμε επακριβώς όμοια κατάσταση. Δηλαδή ξεκινάμε και εκεί με κάποιον να λέει κάτι, τὴν κύησιν πῶς λέγεις; κράζων· -- ἐν τῷ ψάλλειν οὕτως· -- ἐκ Πνεύματος ἁγίου, ἔφη· -- ἐχάρησαν, αὐτῷ βοῶντες· -- μὴ εἰδότα ψάλλειν· -- ἐξεπλάγη, σοῦ τὴν ἄῤῥητον σοφίαν, κράζων·, έπειτα έχουμε "Χαιρετισμούς" προς τον Χριστό και τέλος το Αλληλούϊα. Όπως στην Θεομητορική σειρά όμοια και στην σειρά Θεανθρώπου έχουμε χαιρετισμούς. Ανάμεσα στα λόγια και στο Αλληλούϊα υπάρχουν χαιρετισμοί προς τον Χριστό αλλά δεν έχουν γραφτεί διότι αυτοί οι Χαιρετισμοί είναι γνωστοί. Είδαμε πριν τον νοητό Ήλιο να ανατέλλει φωτίζοντας και τώρα ο Χριστός δίδεται στον Συμεών. Καθώς δύει ο φυσικός ήλιος και τελειώνει ο Εσπερινός ανατέλλει ο νοητός Ήλιος και λάμπει στην ανθρωπότητα το Φως.

Ο τεσσαρακονθήμερος Χριστός πηγαίνει τώρα στον πρεσβύτη ο οποίος ἐξεπλάγη, σοῦ τὴν ἄῤῥητον σοφίαν, κράζων· τι άλλο παρά το το νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, που ακούμε στο τέλος κάθε Εσπερινού. Nῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ῥῆμά σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου, ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου ᾿Ισραήλ. Ἀλληλούϊα.

Δυστυχώς οι παντώς είδους ειδικοί έβαλαν μπροστά άλλη ιδιότητα από αυτήν του Χριστιανού, τους είδαν με την ματιά του Φιλόλογου, του Βυζαντινολόγου, του Υμνολόγου, του κάθε -λόγου και έτσι κατέληξαν σε λανθασμένα συμπεράσματα. Δεν γίνεται με Παπική προσέγγιση να καταφέρεις τίποτα. Εδώ στην Β' Στάση Θ Κ Μ παρουσιάζεται ο Εσπερινός. Στο τέλος του Εσπερινού έχουμε το Νῦν ἀπολύεις οπότε η εισαγωγή τι άλλο θα ήταν εκτός από τον Συμεών να δέχεται τον Χριστό.

Όλοι όσοι δέχονται το Φως οδηγούνται στην Εκκλησία και στα μυστήρια.

Ο άνθρωπος δια των μυστηρίων λαμβάνει τα ωφέλη που πήγασαν από την Σταυρική θυσία. Μεταξύ όσων είπε ο Συμεών διαβάζουμε, ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον, θα παρατηρήσουμε ότι στον αμέσως επόμενο Οίκο Ξένον τόκον ιδόντες ξενωθώμεν του κόσμου ενώ στους Χαιρετισμούς γίνεται λόγος για αμφιβολον άκουσμα και αναμφίβολον καύχημα, το δεύτερο είναι γνώρισμα όσων αποδέχθηκαν τον Ξένον τόκον και αποξενώθηκαν εκ του κόσμου.

καὶ αὐτὸς ἐδέξατο αὐτὸν εἰς τὰς ἀγκάλας αὐτοῦ καὶ εὐλόγησε τὸν Θεὸν καὶ εἶπε· νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ῥῆμά σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου, ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν. φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ. καὶ ἦν Ἰωσὴφ καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ θαυμάζοντες ἐπὶ τοῖς λαλουμένοις περὶ αὐτοῦ. καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς Συμεὼν καὶ εἶπε πρὸς Μαριὰμ τὴν μητέρα αὐτοῦ· ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον. καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ῥομφαία, ὅπως ἂν ἀποκαλυφθῶσιν ἐκ πολλῶν καρδιῶν διαλογισμοί. Λουκ. 2,28-3 Ο Συμεών δέχθηκε στην αγκαλιά του τον τεσσαρακονθήμερο Χριστό δοξολόγησε τον Θεό και είπε, τώρα πλέον με απολύεις εμένα τον δούλο σου να φύγω από τον κόσμο αυτό Δεέσποτα ειρηνικός και χαρούμενος, σύμφωνα με τον λόγο που μου είπες διότι είδαν τα μάτια μου τον Χριστό ο οποίος θα φέρει την σωτηρία την οποία εσύ έχεις ετοιμάσει για να την δουν όλοι οι λαοί της γης. Φως πνευματικό που θα φανερώσει στα έθνη τον αληθινό Θεό και την δόξα του λαού σου Ισραήλ αφού από αυτόν τον λαό κατά το ανθρώπινο προέρχεται ο Χριστός. Και ο Ιωσήφ και η μητέρα του παιδιού συνεχώς θαύμαζαν για όσα λέγονταν περί του παιδιού. Και τους ευλόγησε ο Συμεών και είπε προς την Μαρία την μητέρα του παιδίιού, ιδού αυτός θα γίνει αιτία να πέσουν και να αναστηθούν πολλοί στον Ισραήλ και θα γίνει σημείο αντιλογίας μεταξύ των ανθρώπων. Και την δική σου μητρική καρδιά θα διαπεράσει η ρομφαία του πόνου όταν δεις τον γιο σου να πάσχει για την σωτηρία των ανθρώπων. Όλα δε αυτά θα γίνουν για να φανερωθούν οι μυστικοί διαλογισμοί και απόκρυφοι πόθοι πολλών καρδιών.

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΟΧΙ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ

ΩΣ ΒΑΣΗ ΓΙΑ "ΣΟΦΙΕΣ" ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ

και γενικώς όχι χρήση των αποκεκαλλυμένων Χαιρετισμών για "σοφίες"

Η ερμηνεία είναι μοναδική και η μοναδική.

Απαγορεύεται αυστηρώς η αντιγραφή, η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική μερική περιληπτική κατά παράφραση ή διασκευή. Απαγορεύεται η απόδοση του περιεχομένου με οποιονδήποτε τρόπο, φωνητικό, έντυπο, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό ή άλλο.

ΣΕΙΡΑ :

Η ΕΛΛΑΜΨΙΣ ΤΟΥ ΑΚΤΙΣΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

ΣΤΟΥΣ ΥΜΝΟΥΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: ΥΜΝΟΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ

Ερμηνεία στιχηρών του Πάσχα: Αναστήτω ο Θεός

Ερμηνεία ευχής: Και δος ημίν Δέσποτα προς ύπνον απιούσιν

Ερμηνεία ευχής: Κύριε Κύριε ο ρυσάμενος ημάς

Ερμηνεία ευχής: Αγίου Αντιόχου πατρολογίας Migne

Ερμηνεία ευχής: Ο εν παντί καιρώ και πάση ώρα

Ερμηνεία ευχής: Φως ιλαρόν

Ερμηνεία τροπαρίων:

Της μετανοίας άνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα