Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΔΑΝΙΗΛ ΓΟΥΒΑΛΗΣ
Έβλεπαν οι Ισραηλίτες ότι το πρόσωπο του Μωυσή ακτινοβολούσε
καὶ ἦν δεδοξασμένη ἡ ὄψις τοῦ χρώματος τοῦ προσώπου αὐτοῦ
Χαιρετισμοί Γ Στάση μετάφραση ερμηνεία
Από
τον 16ο αιώνα που παρουσιάστηκε η αίρεση του Προτεσταντισμού με τις
χίλιες δυο παραφυάδες του η Υπεραγία Θεοτόκος γνώρισε πολλούς εχθρούς. Η
αρνητική στάση που έλαβε ο Προτεσταντικός κόσμος στις πρεσβείες των Αγίων, στην
ασκητική ζωή, στον μοναχισμό, υπήρξαν και αυτά ένας σοβαρός λόγος που
πολέμησαν την Αειπάρθενο Μαρία. Ο μοναχισμός έχει σαν θεμελιώδεις αρχές την υπακοή την ακτημοσύνη και την παρθενία, οι μοναχοί θεωρούν σαν ιδιαίτερο συμπαραστάτη του αγώνα τους την Παναγία. Όχι μόνο στους μοναχούς αλλά και
σε όσους επέλεξαν τον έγγαμο βίο η Κεχαριτωμένη είναι μέγας βοηθός. Αυτά όμως είναι
απαράδεκτα στους Προτεστάντες.
Δείτε την
Η ερμηνεία είναι μοναδική και η μοναδική
Απαγορεύεται αυστηρότατα η αντιγραφή, η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική μερική περιληπτική κατά παράφραση ή διασκευή. Απαγορεύεται η απόδοση του περιεχομένου με
οποιονδήποτε τρόπο, φωνητικό, έντυπο, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό ή άλλο.
Η
αποκάλυψη των Χαιρετισμών συγκατελέγεται στις μεγάλες στιγμές της
Χριστιανοσύνης είναι δε η μεγαλύτερη των Θεομητορικών ύμνων. Δεν είναι
ερμηνεία αλλά συμπλήρωση του ύμνου. Τον καθιστά από εντελώς μυστικό και
άγνωστο, καταληπτό και γνωστό σε όλους. Η αποκάλυψη των Χαιρετισμών όπως
και του ονόματος του έχοντος εντολή συνθέσεως περίμεναν 1500 έτη γιατί ο άγιος γέρων Δανιήλ Γούβαλης τοποθετείται στο ίδιο ύψος με τον έχοντα εντολή συνθέσεως. Πρόκειται περί ασύλληπτης τιμής.
Δείγμα από την υπεραπλουστευμένη σε καρτέλες παγκόσμια αποκάλυψη των Χαιρετισμών την οποία μπορείτε να βρείτε στο ιστολόγιο.
Σχεδιάγραμμα Γ' Στάσης
Θέμα: Ανακαίνιση.
3,1 Ένδυση Χριστού.
3,2 Ζωή κατά Χριστόν.
3,3 Ευαγγελισμός.
3,1 Ένδυση Χριστού.
3,2 Ζωή κατά Χριστόν.
3,3 Ευαγγελισμός.
Νεαν ἔδειξε κτίσιν, ἐμφανίσας ὁ Κτίστης, ἡμῖν τοῖς ὑπ᾿ αὐτοῦ γενομένοις· ἐξ ἀσπόρου βλαστήσας γαστρός, καὶ φυλάξας ταύτην, ὥσπερ ἦν, ἄφθορον· ἵνα τὸ θαῦμα βλέποντες, ὑμνήσωμεν αὐτήν, βοῶντες·
Χαίρε το άνθος της αφθαρσίας· χαίρε το στέφος της εγκρατείας.
Ο Χριστός με το να γεννηθεί εξ ασπόρου βλαστήσας γαστρός φέρνει την νέα Κτίση, είδαμε στο δι' ης νεουργείται η κτίσις τα σχετικά χωρία. Η Α' Στάση νέα κτίση.
Έπειτα με την γέννηση ως Φως ο Χριστός φωτίζει την ανθρωπότητα και καλεί όλους προς την νέα δημιουργία. Η Β' Στάση ο Φωτισμός που έλαμψε σε όλους τους ανθρώπους. Τώρα σε αυτήν την Στάση έχουμε την ανακαίνιση όσων ακολούθησαν.
Προτού περάσουμε στην ερμηνεία ας γίνει μια ανακεφαλαίωση της προηγούμενης Στάσης η οποία θα μας βοηθήσει. Ο Χριστός ως Φως φωτίζει την ανθρωπότητα και καλεί όλους προς αυτόν δείχνοντας τις επαγγελίες, έτσι είχαμε γύμνωση Άδη ένδυση δόξας, οδηγία σωφροσύνης γενεών ευφροσύνη, Γη επαγγελίας με πλούσια αγαθά. Επόμενα είχαμε τους υλιστές με αστέρι ημέρα σιδηρά κάμινο παθών επίθετο άρχων για τον Σατάν. Τέλος είχαμε τους πιστούς σε θεούς εθνών και αιρέσεις με επίθετο θεός για τον Σατάν δόλο ειδώλων ψεύτικα θαύματα. Παρατηρούμε ότι οι επαγγελίες εκτός από μεμονωμένες καταλήξεις τριών ομάδων ανθρώπων, πιστοί, υλιστές, πιστοί σε θεούς εθνών αιρετικούς, είναι και ένα τρίπτυχο το οποίο δηλώνει μια σωτήρια κίνηση. Επί παραδείγματι στους πιστούς είχαμε ξεκίνημα από γύμνωση Άδη ντύσιμο δόξας, δηλαδή πρώτη Ανάσταση, οδηγία σωφροσύνης και ευφροσύνη, δηλαδή πορεία εν Χριστώ ζωής και εν τέλει κατάληξη σε Γη επαγγελίας με πλούσια αγαθά δηλαδή σωτηρία. Ο άνθρωπος ντύνεται τον Χριστό και λαμβάνει μέρος στην πρώτη ανάσταση, καταργείται ο δεύτερος θάνατος, έπειτα είναι σώφρων και ιματισμένος παρά τους πόδας Ιησού έχει χαρά ευφραίνεται, έχει συναντήσει τον Χριστό προτού πάει στον Χριστό, δηλαδή στο ποτήριο. Ο άνθρωπος όταν αποδεχθεί το Φως που λάμπει, όταν ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, λέγει ναι και έτσι ο Κύριος αρχίζει μια πορεία, αυτήν του αγιασμού μας η οποία ξεκινάει από την ανακαίνιση. Ο Χριστός αρχίζοντας να μας οδηγεί στην αγιότητα ποτίζει τον άνθρωπο με το ύδωρ Άγιο Πνεύμα και τότε αρχίζει να ανθίζει η αφθαρσία και να ξεκινάει η πνευματική αλλά και σωματική παρθενία, είτε έγγαμου είτε άγαμου, όποιος δεν πορνεύει είναι παρθένος.
Έπειτα ο άνθρωπος περνάει από διάφορα στάδια και εν τέλει καταλήγει δίκαιος, έτσι ισχύει πολύ η δέησή του οπότε είναι ένας μεσίτης, δηλαδή γίνεται στολή όσων στερούνται παρρησία στολή των γυμνών παρρησίας ενώ έχει οδηγηθεί από τον Χριστό στην νίκη επί κάθε πόθου, πάντα πόθον νικώσα. Εδώ λοιπόν στην Γ' Στάση πρώτη σειρά χαιρετισμών έχουμε να παρουσιάζεται η αρχή προς την αγιότητα, η συμμετοχή στην πρώτη Ανάσταση.
Χαίρε αναστάσεως τύπον εκλάμπουσα· χαίρε των Αγγέλων τον βίον εμφαίνουσα.
Χαίρε το άνθος της αφθαρσίας· χαίρε το στέφος της εγκρατείας.
Ο Χριστός με το να γεννηθεί εξ ασπόρου βλαστήσας γαστρός φέρνει την νέα Κτίση, είδαμε στο δι' ης νεουργείται η κτίσις τα σχετικά χωρία. Η Α' Στάση νέα κτίση.
Έπειτα με την γέννηση ως Φως ο Χριστός φωτίζει την ανθρωπότητα και καλεί όλους προς την νέα δημιουργία. Η Β' Στάση ο Φωτισμός που έλαμψε σε όλους τους ανθρώπους. Τώρα σε αυτήν την Στάση έχουμε την ανακαίνιση όσων ακολούθησαν.
Προτού περάσουμε στην ερμηνεία ας γίνει μια ανακεφαλαίωση της προηγούμενης Στάσης η οποία θα μας βοηθήσει. Ο Χριστός ως Φως φωτίζει την ανθρωπότητα και καλεί όλους προς αυτόν δείχνοντας τις επαγγελίες, έτσι είχαμε γύμνωση Άδη ένδυση δόξας, οδηγία σωφροσύνης γενεών ευφροσύνη, Γη επαγγελίας με πλούσια αγαθά. Επόμενα είχαμε τους υλιστές με αστέρι ημέρα σιδηρά κάμινο παθών επίθετο άρχων για τον Σατάν. Τέλος είχαμε τους πιστούς σε θεούς εθνών και αιρέσεις με επίθετο θεός για τον Σατάν δόλο ειδώλων ψεύτικα θαύματα. Παρατηρούμε ότι οι επαγγελίες εκτός από μεμονωμένες καταλήξεις τριών ομάδων ανθρώπων, πιστοί, υλιστές, πιστοί σε θεούς εθνών αιρετικούς, είναι και ένα τρίπτυχο το οποίο δηλώνει μια σωτήρια κίνηση. Επί παραδείγματι στους πιστούς είχαμε ξεκίνημα από γύμνωση Άδη ντύσιμο δόξας, δηλαδή πρώτη Ανάσταση, οδηγία σωφροσύνης και ευφροσύνη, δηλαδή πορεία εν Χριστώ ζωής και εν τέλει κατάληξη σε Γη επαγγελίας με πλούσια αγαθά δηλαδή σωτηρία. Ο άνθρωπος ντύνεται τον Χριστό και λαμβάνει μέρος στην πρώτη ανάσταση, καταργείται ο δεύτερος θάνατος, έπειτα είναι σώφρων και ιματισμένος παρά τους πόδας Ιησού έχει χαρά ευφραίνεται, έχει συναντήσει τον Χριστό προτού πάει στον Χριστό, δηλαδή στο ποτήριο. Ο άνθρωπος όταν αποδεχθεί το Φως που λάμπει, όταν ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, λέγει ναι και έτσι ο Κύριος αρχίζει μια πορεία, αυτήν του αγιασμού μας η οποία ξεκινάει από την ανακαίνιση. Ο Χριστός αρχίζοντας να μας οδηγεί στην αγιότητα ποτίζει τον άνθρωπο με το ύδωρ Άγιο Πνεύμα και τότε αρχίζει να ανθίζει η αφθαρσία και να ξεκινάει η πνευματική αλλά και σωματική παρθενία, είτε έγγαμου είτε άγαμου, όποιος δεν πορνεύει είναι παρθένος.
Έπειτα ο άνθρωπος περνάει από διάφορα στάδια και εν τέλει καταλήγει δίκαιος, έτσι ισχύει πολύ η δέησή του οπότε είναι ένας μεσίτης, δηλαδή γίνεται στολή όσων στερούνται παρρησία στολή των γυμνών παρρησίας ενώ έχει οδηγηθεί από τον Χριστό στην νίκη επί κάθε πόθου, πάντα πόθον νικώσα. Εδώ λοιπόν στην Γ' Στάση πρώτη σειρά χαιρετισμών έχουμε να παρουσιάζεται η αρχή προς την αγιότητα, η συμμετοχή στην πρώτη Ανάσταση.
Χαίρε αναστάσεως τύπον εκλάμπουσα· χαίρε των Αγγέλων τον βίον εμφαίνουσα.
Αυτός που πραγματικά αποφασίζει να κάνει δική του την σωτηρία που είδαμε στην Β' Στάση ότι προσφέρεται με την γέννηση του Χριστού, γίνεται υιός της αναστάσεως, της αναστάσεως τύπον εκλάμπει και φανερώνει τον αγγελικό βίο. Δεν φανερώνει τον μέλλοντα, μετά την ανάσταση, αλλά τον τωρινό βίο των αγγέλων, ο οποίος είναι φυσικά και μέλλων διότι οι άγγελοι ούτε τώρα επί παραδείγματι λένε ψεύδη ούτε και θα πουν κάποτε. Παρατηρήσαμε ότι οι χαιρετισμοί ενώνονται και ανά δυάδες, οπότε ο άνθρωπος που ακολουθεί τις εντολές αμέσως ζει την πρώτη ανάσταση, αμέσως αρχίζει να γίνεται κοινωνός των επαγγελιών. Η Θεοτόκος έζησε στο τέλειο, της αναστάσεως τύπον εκλάμπει των αγγέλων τον βίον εμφαίνει. Ο Χριστός είπε ἰσάγγελοι γάρ εἰσι καὶ υἱοί εἰσι τοῦ Θεοῦ, τῆς ἀναστάσεως υἱοὶ ὄντες. Αυτό το λέγει ναι μεν με χρόνο μέλλοντα αλλά αυτό γίνεται επειδή η ερώτηση είναι για το μέλλον, η ερώτηση των Σαδδουκαίων ήταν ποιος θα είναι ο άντρας της γυναίκας; Ο Χριστιανός είναι γιος Θεού από τώρα, από τώρα λέει Πάτερ ημών εν τοις ουρανοίς, δεν περιμένει κάποτε στο μέλλον ώστε να γίνει γιος Θεού. Φυσικά το να είσαι γιος Θεού σημαίνει ότι είσαι ίσος των αγγέλων διότι δεν πράττεις την αμαρτία, βλέπουμε και λέει ο Χριστός για τον Ιώβ, καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Κύριος· προσέσχες τῇ διανοίᾳ σου κατὰ τοῦ παιδός μου Ἰώβ, ὅτι οὐκ ἔστι κατ᾿ αὐτὸν ἐπὶ τῆς γῆς, ἄνθρωπος ἄμεμπτος, ἀληθινός, θεοσεβής, ἀπεχόμενος ἀπὸ παντὸς πονηροῦ πράγματος; Ιωβ. 1,8 έστρεψες τον νου σου στο παιδί μου Ιώβ για να δεις δεν υπάρχει άλλος άνθρωπος αρετής όμοιος με αυτόν, άμεμπτος, ακέραιος, ευσεβής, ξένος προς κάθε πονηρό έργο; Ο χαιρετισμός λοιπόν κάνει λόγο για την πρώτη ανάσταση η οποία είναι τύπος της δεύτερης και όχι για κάτι λόγο μελλοντικό. Προχωράει λέγοντας για φανέρωση του βίου των αγγέλων κάνοντας ξανά λόγο για κάτι τωρινό. Επιπλέον μας διδάσκει ότι είναι πλάνη να νομίζουμε ότι ο Χριστός κάνει λόγο μόνο για την επόμενη ζωή και αδιαφορεί για αυτήν οπότε έτσι πηγαίνουμε σε διάφορες θεωρίες άλλων θρησκειών και κοσμοθεωριών, γιόγκα φένγκ σούϊ και όμοιες, οι οποίες έχουν δόλωμα την ευεξία αλλά όμως κρυφό σκοπό έχουν να αντικαταστήσουν το γνήσιο. Ο άνθρωπος έχει μέγιστες επαγγελίες, μέγιστα ἐπαγγέλματα δεδώρηται, έχει επαγγελίες ζωῆς τῆς νῦν καὶ τῆς μελλούσης, αυτή είναι μια, ότι ο άνθρωπος θα γίνει μονή Θεού, μονὴν παρ᾿ αὐτῷ ποιήσομεν ότι θα είναι μέτοχος Θείας φύσεως, γένησθε θείας κοινωνοὶ φύσεως.
δι’ ὧν τὰ τίμια ἡμῖν καὶ μέγιστα ἐπαγγέλματα δεδώρηται, ἵνα διὰ τούτων γένησθε θείας κοινωνοὶ φύσεως. Β' Πετρ. 1,4. ἡ γὰρ σωματικὴ γυμνασία πρὸς ὀλίγον ἐστὶν ὠφέλιμος, ἡ δὲ εὐσέβεια πρὸς πάντα ὠφέλιμός ἐστιν, ἐπαγγελίαν ἔχουσα ζωῆς τῆς νῦν καὶ τῆς μελλούσης. Α' Τιμ. 4,8 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐάν τις ἀγαπᾷ με, τὸν λόγον μου τηρήσει, καὶ ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα καὶ μονὴν παρ᾿ αὐτῷ ποιήσομεν. Ιω. 14,23
Εδώ σε αυτήν την σειρά χαιρετισμών δηλαδή έχουμε την ανακαίνιση που έρχεται από την ένδυση Χριστού. Οπότε επειδή οι άγιοι "των αγγέλων των βίον εμφαίνουν" και ζουν τον αγγελικό βίο και εδώ αλλά και στον ουρανό αναλαμβάνουν και αυτοί το άγιο έργο των αγγέλων και στην εδώ ζωή αλλά και στην επόμενη γινόμενοι διάκονοι, εἰς διακονίαν, δηλαδή βοηθοί, των αδελφών ώστε να οδηγηθούν στην Βασιλεία. Αυτή η βοήθεια δεν είναι μόνο υλική αλλά κυρίως πνευματική, βοήθεια δια του Ευαγγελισμού και δια της προσευχής όπου πρεσβεύουν στον Κύριο ώστε ο αδελφός να βρει τον Χριστό να οδηγείται σωστά να αποφεύγει τις παγίδες Διαβόλου, δηλαδή έχουμε πρεσβεία αγίων και εδώ αλλά και στον ουρανό. οὐχὶ πάντες εἰσὶ λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν; Εβρ. 1,14.
Χαίρε δένδρον αγλαόκαρπον, εξ ου τρέφονται πιστοί· χαίρε ξύλον ευσκιόφυλλον υφ' ου σκέπονται πολλοί.
δι’ ὧν τὰ τίμια ἡμῖν καὶ μέγιστα ἐπαγγέλματα δεδώρηται, ἵνα διὰ τούτων γένησθε θείας κοινωνοὶ φύσεως. Β' Πετρ. 1,4. ἡ γὰρ σωματικὴ γυμνασία πρὸς ὀλίγον ἐστὶν ὠφέλιμος, ἡ δὲ εὐσέβεια πρὸς πάντα ὠφέλιμός ἐστιν, ἐπαγγελίαν ἔχουσα ζωῆς τῆς νῦν καὶ τῆς μελλούσης. Α' Τιμ. 4,8 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐάν τις ἀγαπᾷ με, τὸν λόγον μου τηρήσει, καὶ ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα καὶ μονὴν παρ᾿ αὐτῷ ποιήσομεν. Ιω. 14,23
Εδώ σε αυτήν την σειρά χαιρετισμών δηλαδή έχουμε την ανακαίνιση που έρχεται από την ένδυση Χριστού. Οπότε επειδή οι άγιοι "των αγγέλων των βίον εμφαίνουν" και ζουν τον αγγελικό βίο και εδώ αλλά και στον ουρανό αναλαμβάνουν και αυτοί το άγιο έργο των αγγέλων και στην εδώ ζωή αλλά και στην επόμενη γινόμενοι διάκονοι, εἰς διακονίαν, δηλαδή βοηθοί, των αδελφών ώστε να οδηγηθούν στην Βασιλεία. Αυτή η βοήθεια δεν είναι μόνο υλική αλλά κυρίως πνευματική, βοήθεια δια του Ευαγγελισμού και δια της προσευχής όπου πρεσβεύουν στον Κύριο ώστε ο αδελφός να βρει τον Χριστό να οδηγείται σωστά να αποφεύγει τις παγίδες Διαβόλου, δηλαδή έχουμε πρεσβεία αγίων και εδώ αλλά και στον ουρανό. οὐχὶ πάντες εἰσὶ λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν; Εβρ. 1,14.
Χαίρε δένδρον αγλαόκαρπον, εξ ου τρέφονται πιστοί· χαίρε ξύλον ευσκιόφυλλον υφ' ου σκέπονται πολλοί.
Βλέπουμε στην Γραφή ότι αυτός που προχωράει τον δρόμο της μετανοίας, αυτός που οὐκ ἐπορεύθη ἐν βουλῇ ἀσεβῶν καὶ ἐν ὁδῷ ἁμαρτωλῶν οὐκ ἔστη, δηλαδή με άλλα λόγια αυτός που εκλάμπει τον αγγελικό βίο, διότι οι άγγελοι πορεύονται πάντοτε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, αυτός ο άνθρωπος λοιπόν, παρομοιάζεται σαν αειθαλές δένδρο, δένδρο ευσκιόφυλλον το οποίο πάντοτε δίδει την ευεργετική του σκιά στο καύμα της ημέρας της ζωής ενώ παράγει καρπούς ωφέλιμους στον κατάλληλο καιρό. Αυτό το δέντρο είναι ευεργετικό διότι έχει φυτευθεί στα τρεχούμενα νερά του Αγίου Πνεύματος.
Μας λέει η Γραφή, Μακάριος ἀνήρ, ὃς οὐκ ἐπορεύθη ἐν βουλῇ ἀσεβῶν καὶ ἐν ὁδῷ ἁμαρτωλῶν οὐκ ἔστη καὶ ἐπὶ καθέδρᾳ λοιμῶν οὐκ ἐκάθισεν. ἀλλ᾿ ἤ ἐν τῷ νόμῳ Κυρίου τὸ θέλημα αὐτοῦ, καὶ ἐν τῷ νόμῳ αὐτοῦ μελετήσει ἡμέρας καὶ νυκτός. καὶ ἔσται ὡς τὸ ξύλον τὸ πεφυτευμένον παρὰ τὰς διεξόδους τῶν ὑδάτων, ὃ τὸν καρπὸν αὐτοῦ δώσει ἐν καιρῷ αὐτοῦ, καὶ τὸ φύλλον αὐτοῦ οὐκ ἀποῤῥυήσεται· καὶ πάντα, ὅσα ἂν ποιῇ, κατευοδωθήσεται. Ψαλ. 1,1-3 Τρισευτυχισμένος και ευλογημένος από τον Θεό είναι ο άνθρωπος εκείνος που δεν πορεύθηκε ποτέ δρόμο σύμφωνα με τα θελήματα των ασεβών και ούτε προς στιγμή δεν στάθηκε σε δρόμο αμαρτωλό, ούτε έλαβε μέρος σε συναναστροφές διεφθαρμένων ανθρώπων που διαφθείρουν την κοινωνία αλλά αντίθετα έχει δώσει την καρδιά του στον Θεό και στην σκέψη του είναι ο νόμος του Θεού και αυτόν μελετάει νυχθημερόν. Αυτός θα μοιάζει με το δένδρο που είναι φυτεμένο στα πλούσια τρεχούμενα νερά του Πνεύματος και το οποίο θα αποδώσει τους ώριμους καρπούς του στον κατάλληλο καιρό, τα δε φύλλα του ποτέ δεν θα πέσουν. Έτσι και ο άνθρωπος ο αφοσιωμένος στον νόμο του Θεού. Όλα τα καλά έργα που θα επιχειρεί θα έχουν την ευλογία του Θεού και έτσι αίσιο πέρας.
Ο πιστός όταν λάβει μέρος στην πρώτη Ανάσταση ζει την αγγελική ζωή και τότε το αμέσως επόμενο που γίνεται είναι να αναλαμβάνει και αυτός τα έργα των αγγέλων γινόμενος βοηθός στον συνάνθρωπο, είναι και αυτός εις διακονίαν των αδελφών όπως ακριβώς και οι άγγελοι. Βλέπουμε λοιπόν την συνέχεια, τώρα μας λέει ο χαιρετισμός ότι η Θεοτόκος είναι προς τους πιστούς δέντρο αγλαόκαρπον από το οποίο τρέφονται οι πιστοί και ξύλο κάτω από το οποίο βρίσκουν στέγη προστασίας πολλοί. Το πολλοί έχει την έννοια όχι κάμποσοι από αυτούς ή πολλοί την χρειάζονται, αλλά ως προς την Θεοτόκο έχει την έννοια ότι είναι αειθαλές δένδρο ωσεί κέδρος του Λιβάνου, ότι η σκιά της καλύπτει όρη, ἐκάλυψεν ὄρη. Ως προς τους ανθρώπους το πολλοί κάνει αναφορά σε μια κατηγορία εξ αυτών, είναι όσοι προστρέχουν στην Θεοτόκο ενώ πριν ήταν είτε άπιστοι είτε νεκρά μέλη της Εκκλησίας. Ο κάθε χαιρετισμός σε όλο τον Ψαλμό χωρίζει ένα σύνολο, από τον εδώ χαιρετισμό και έπειτα έως το τέλος το σύνολο που χωρίζεται είναι οι πιστοί από την μια μεριά και νεκρά μέλη και άπιστοι από την άλλη. Πιστοί -- πολλοί. Πλανωμένοις -- αιχμαλώτοις. Δυσώπησις -- συγχώρησις. Στολή των γυμνών -- πόθον νικώσα. Η σειρά χαιρετισμών μας διδάσκει μεταξύ πάρα πολλών άλλων ότι σε κάθε βήμα και στιγμή της ζωής η Θεοτόκος μπορεί να μας βοηθήσει με την πρεσβεία της, ακόμη και λίγο πριν τον θάνατο, ένδυση Χριστού ή απέκδυση Χριστού, νίκη πόθου ή ήττα πόθου, πάντα πόθον νικώσα. Λέει ο Ψαλμός 79 ἄμπελον ἐξ Αἰγύπτου μετῇρας, ἐξέβαλες ἔθνη καὶ κατεφύτευσας αὐτήν· ὡδοποίησας ἔμπροσθεν αὐτῆς καὶ κατεφύτευσας τὰς ῥίζας αὐτῆς, καὶ ἐπλήρωσε τὴν γῆν. ἐκάλυψεν ὄρη ἡ σκιὰ αὐτῆς καὶ αἱ ἀναδενδράδες αὐτῆς τὰς κέδρους τοῦ Θεοῦ· Ψαλ. 79,9-11 Τον λαό του Ισραήλ σαν πολύκαρπη ευλογημένη άμπελο σου μετέφερες από την Αίγυπτο στην Παλαιστίνη και την φύτευσες και την ρίζωσες σε αυτή. Άνοιξες ενώπιόν της την οδόν από Αιγύπτου μέχρι Παλαιστίνης, την φύτευσες με βαθιές ρίζες και γέμισε όλη περιοχή. Η σκιά της τόσο μεγάλη που κάλυψε βουνά, οι διακλαδώσεις της σκέπασαν ακόμη και τους θεοφύτευτους κέδρους του Λιβάνου. Δηλαδή βλέπουμε σκιά επάνω και από οροσειρές. Λίβανος στην Βίβλο εννοείται η οροσειρά, το βουνό, όχι η χώρα που ξέρουμε σήμερα. Ακόμη και σήμερα υπάρχει ένα μέρος από τὰς κέδρους τοῦ Θεοῦ· υπάρχει μέρος στο βουνό γνωστό ως "το δάσος των κέδρων του Θεού" που βρίσκεται σε ύψος 1920 μέτρων. Είδαμε πριν τον λαό που μεταφέρθηκε από την Αίγυπτο στην Γη της επαγγελίας, εκεί φυτεύτηκε και τώρα εδώ σε αυτήν την Στάση του Ψαλμού μεγάλωσε πλήρωσε την περιοχή και η σκιά καλύπτει όρη.
Είναι λιγότερο ύμνος και περισσότερο Θεία διδαχή. Είναι η απάντηση στην ερώτηση φράσον ημίν την Βίβλον τούτην πως θα σωθώμεν.
ΣΥΝΔΕΣΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗΣ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ:
Ευχαρίστως βοώ σοι, χαίρε Μητροπάρθενε, χαίρε Θεόνυμφε· χαίρε θεία σκέπη, χαίρε όπλον και τείχος απόρθητον, χαίρε προστασία και βοηθέ και σωτηρία, των εις σε προστρεχόντων εκ πίστεως.
Γ' Στάση: χαίρε θεία σκέπη -- Χαίρε δένδρον αγλαόκαρπον, εξ ου τρέφονται πιστοί· χαίρε ξύλον ευσκιόφυλλον υφ' ου σκέπονται πολλοί.
Θεία σκέπη όπου σαν ευσκιόφυλλο δέντρο έχει σκιά και καρπούς, εκεί τρέφονται και σκεπάζονται πολλοί. Η Θεοτόκος ξανά και στην δική μας εποχή δια αγίου γέροντος Δανιήλ μας δηλώνει ότι είναι θεία σκέπη στους πιστούς. Τα λόγια αυτά του Μεγάλου Κανόνος είναι πολύ περιληπτικά το νόημα του εδώ Χαιρετισμού, θεία σκέπη σε όλους όσους προστρέχουν. Τέσσερα χαίρε στο τροπάριο, ένα από την κάθε στάση. Πέμπτο χαίρε είναι το Τη Υπερμάχω.
Γ' Στάση: χαίρε θεία σκέπη -- Χαίρε δένδρον αγλαόκαρπον, εξ ου τρέφονται πιστοί· χαίρε ξύλον ευσκιόφυλλον υφ' ου σκέπονται πολλοί.
Θεία σκέπη όπου σαν ευσκιόφυλλο δέντρο έχει σκιά και καρπούς, εκεί τρέφονται και σκεπάζονται πολλοί. Η Θεοτόκος ξανά και στην δική μας εποχή δια αγίου γέροντος Δανιήλ μας δηλώνει ότι είναι θεία σκέπη στους πιστούς. Τα λόγια αυτά του Μεγάλου Κανόνος είναι πολύ περιληπτικά το νόημα του εδώ Χαιρετισμού, θεία σκέπη σε όλους όσους προστρέχουν. Τέσσερα χαίρε στο τροπάριο, ένα από την κάθε στάση. Πέμπτο χαίρε είναι το Τη Υπερμάχω.
χαίρε προστασία -- Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια, ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν, εὐχαριστήρια, ἀναγράφω σοι ἡ Πόλις σου, Θεοτόκε· Η υπέρμαχος στρατηγός προστατεύει την Πόλη και φυσικά το άτομο,
και βοηθέ -- Ἀλλ᾿ ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον, έχει ακατανίκητη δύναμη, είναι η απροσμάχητος, η ακατανίκητη βοηθός,
και σωτηρία, -- Ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον,Ἵνα κράζω σοι· Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε, που ελευθερώνει και σώζει από κάθε κίνδυνο.
και βοηθέ -- Ἀλλ᾿ ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον, έχει ακατανίκητη δύναμη, είναι η απροσμάχητος, η ακατανίκητη βοηθός,
και σωτηρία, -- Ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον,Ἵνα κράζω σοι· Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε, που ελευθερώνει και σώζει από κάθε κίνδυνο.
Και οι τρεις Θεομητορικοί ύμνοι είναι συνδεδεμένοι. Όσο αφορά την σχέση Παρακλήσεων η Μικρή είναι κομμάτι της Μεγάλης, εξ ου και τα ονόματα τα οποία δεν φαίνονται να δικαιολογούνται εμφανώς από κάπου. Η Μικρή Παράκληση είναι κομμάτι της Μεγάλης. Χωρίζεται από την Μεγάλη και ενώνεται ξανά με αυτήν στην 8η ωδή της. Η Μεγάλη παρουσιάζει έναν Χριστιανό ο οποίος προχωρεί από την μετάνοια, 1η ωδή, προς την θέωση, 9η ωδή, χωρίς καμία στάση, η Μικρή έναν ο οποίος στην πορεία έπεσε ξανά.
Χαίρε κυοφορούσα οδηγόν πλανωμένοις· χαίρε απογεννώσα λυτρωτήν αιχμαλώτοις.
Οι άνθρωποι χωρίζονται σε δυο κατηγορίες, όσοι έχουν γνωρίσει τον Κύριο και όσοι βρίσκονταν σε άγνοια για διάφορους λόγους, αλλά και το ποίμνιο χωρίζεται σε δυο κατηγορίες τα ημιθανή και νεκρά μέλη της Εκκλησίας και αυτά που έχουν ζωή.
Στον εδώ Χαιρετισμό έχουμε ξανά τις τρεις κατηγορίες, είδαμε πριν τους πιστούς και τώρα βλέπουμε τους πλανωμένους και τους αιχμαλώτους. Οι πλανώμενοι είναι όσοι έχουν την δημιουργία ή ιδέες για θεό και οι αιχμάλωτοι όσοι ακόμη είναι θύματα του πόθου προς τα επίγεια. Σε όλους ο Χριστός τον οποίο η Θεοτόκος γέννησε, είναι οδηγός προς την σωτηρία. Λέει ο Χριστός όταν διδάσκει στην Συναγωγή, καὶ ἐπεδόθη αὐτῷ βιβλίον Ἡσαΐου τοῦ προφήτου, καὶ ἀναπτύξας τὸ βιβλίον εὗρε τὸν τόπον οὗ ἦν γεγραμμένον· Πνεῦμα Κυρίου ἐπ᾿ ἐμέ, οὗ εἵνεκεν ἔχρισέ με, εὐαγγελίσασθαι πτωχοῖς ἀπέσταλκέ με, ἰάσασθαι τοὺς συντετριμμένους τὴν καρδίαν, κηρῦξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν καὶ τυφλοῖς ἀνάβλεψιν, ἀποστεῖλαι τεθραυσμένους ἐν ἀφέσει, κηρῦξαι ἐνιαυτὸν Κυρίου δεκτόν. καὶ πτύξας τὸ βιβλίον ἀποδοὺς τῷ ὑπηρέτῃ ἐκάθισε· καὶ πάντων ἐν τῇ συναγωγῇ οἱ ὀφθαλμοὶ ἦσαν ἀτενίζοντες αὐτῷ. ἤρξατο δὲ λέγειν πρὸς αὐτοὺς ὅτι σήμερον πεπλήρωται ἡ γραφὴ αὕτη ἐν τοῖς ὠσὶν ὑμῶν. καὶ πάντες ἐμαρτύρουν αὐτῷ καὶ ἐθαύμαζον ἐπὶ τοῖς λόγοις τῆς χάριτος τοῖς ἐκπορευομένοις ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ ἔλεγον· οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς Ἰωσήφ; Λουκ. 4,17-22 Έδωσε ο αρμόδιος τον πάπυρο του προφήτη Ησαΐα στον Χριστό, εκείνος τον ξεδίπλωσε και βρήκε το μέρος που έλεγε, Πνεύμα Κυρίου μένει σε εμένα διότι με αυτό με έχρισε ο Κύριος ως άνθρωπο και με έστειλε να κηρύξω στους φτωχούς και γυμνούς το χαρμόσυνο μήνυμα της λυτρώσεως, να θεραπεύσω αυτούς των οποίων η καρδιά έχει συντριβεί από το βάρος της αμαρτίας. Να κηρύξω στους αιχμάλωτους την άφεση και να χαρίσω το φως στους τυφλούς στον νου, να στείλω υγιείς εκείνους που έχουν καταπληγωθεί από την αμαρτία, με έστειλε να κηρύξω στους ανθρώπους την αρχή νέας εποχής, η οποία θα είναι ευχαρίστως δεκτή από τον Θεό, ποθητή και χαρμόσυνη για τους ανθρώπους. Και αφού ο Χριστός τύλιξε τον πάπυρο τον παρέδωσε πάλι στον αρμόδιο και κάθισε. Τα βλέμματα δε όλων στην Συναγωγή ήταν προσηλωμένα με μεγάλη προσοχή σε αυτόν. Είπε τότε ο Χριστός σε αυτούς, σήμερα έχει εκπληρωθεί και επαληθεύσει αυτή η προφητεία. Και όλοι επιβεβαίωναν για αυτόν, ότι κήρυττε με πολλή δύναμιν και θαύμαζαν για τα λόγια τα γεμάτα χάρη που έβγαιναν από το στόμα του και έλεγαν, δεν είναι αυτός ο γιος του γνωστού μας Ιωσήφ, ο μαραγκός;" Εδώ παρατηρούμε πολλά. Καταρχάς βλέπουμε τους χαιρετισμούς της στάσης. Οι αιχμάλωτοι που λυτρώνονται από τον Χριστό, λυτρωτήν αιχμαλώτοις -- κηρῦξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν, τους τυφλούς να οδηγούνται από το χέρι προς το φως, οδηγός πλανωμένοις -- τυφλοῖς ἀνάβλεψιν, βλέπουμε την του Κριτού δικαίου δυσώπησις -- κηρῦξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν. Επιπλέον παρατηρούμε ότι οι συμπατριώτες του Χριστού τον ήξεραν πολύ καλά. Αν είχε φύγει στην Ινδία όπως διαδίδουν μερικοί οπωσδήποτε δεν θα μιλούσαν έτσι αλλά θα σχολίαζαν το γεγονός. Το ότι συνεχώς τον έβλεπαν να είναι εκεί αλλά τώρα διδάσκει λες και είχε σπουδάσει για χρόνια την Βίβλο είναι αιτία μεγάλης έκπληξης.
Χαίρε Κριτού δικαίου δυσώπησις· χαίρε πολλών πταιόντων συγχώρησις.
Η Θεοτόκος είναι μητέρα σε όλους και είδαμε πριν ότι έχουμε τις κατηγορίες πιστών. Εδώ παρουσιάζεται το γεγονός ότι καθώς προχωράει ο πιστός προς την αγιότητα έχει ανάγκη τις ικεσίες, δηλαδή την πρεσβεία, ώστε η πορεία να συνεχίζεται. Ο άνθρωπος δεν προχωράει μόνος, δεν πρέπει να νομίζει ότι τα καταφέρνει μόνος διότι αυτό δεν είναι αληθές, δεν αυτοσώζεται κανείς. Οπότε αν δεν το νομίζει συνεχώς ζητάει την βοήθειά του Θεού, ικετεύει, ώστε να συνεχίζει να προχωρεί πνευματικά. Σε όσους δεν είναι και τόσο αγωνιστές ή νεκρά μέλη ή εκτός Εκκλησίας, δηλαδή στους "πολλούς", πολλών, ξανά η λέξη, έχουμε την πρεσβεία προς άφεση. Δηλαδή σε αυτήν την κατηγορία έχουμε συγχώρηση ώστε να μπορέσει να αρχίσει η πορεία. Η λέξη πολλοί είναι κατηγορία δεν εννοεί ότι οι περισσότεροι δεν αγωνίζονται, στην εδώ στάση η λέξη πολλοί δηλώνει μια συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων.
Χαίρε στολή των γυμνών παρρησίας· χαίρε στοργή πάντα πόθον νικώσα.
Χαίρε στολή των γυμνών παρρησίας· χαίρε στοργή πάντα πόθον νικώσα.
Άλλος ένας στίχος που δημιουργεί μυστήριο. Τι σημαίνει πάντα πόθον νικώσα; Σημαίνει η αγάπη μας σε εσένα είναι πόθος ανίκητος; Δηλαδή υπερτερεί όλων των συναισθημάτων; Σημαίνει μόλις θερμανθεί η αγάπη μας προς εσένα ψυχραίνεται η αγάπη προς τον κόσμο; Σημαίνει έχεις τέτοια αγάπη προς τους Χριστιανούς που δεν συγκρίνεται με κανενός άλλου ανθρώπου προς εμάς; Σημαίνει την στοργή σου ποθούμε περισσότερο από κάθε άλλο πράγμα; Ο Χριστός όπως είδαμε προσφέρει την Νέα Κτίση, όμως δεν ερχόμαστε μηχανικά σε αυτήν, ο άνθρωπος πρέπει να αγωνιστεί. Ξεκινήσαμε από την εγκράτεια, δηλαδή την παρθενία σωματική και ψυχική, προχωρήσαμε στον πόθο για αγγελικό βίο για τον οποίο είναι παράδειγμα και βοηθός η Θεοτόκος, έπειτα όταν αυτό επιτευχθεί περνάμε στην βοήθεια και στην τροφή προς τους αδελφούς, έπειτα είχαμε οδηγό στους πλανημένους και λυτρωτή σε αιχμαλώτους, οι πρώτοι όσοι έχουν θεό ιδέες ύλη ενώ αιχμάλωτοι είναι όσοι δεν έχουν αφήσει τον πόθο για τα γήινα, μόλις πριν είδαμε ικεσία και συγχώρηση, οι αγωνιστές και όσοι έχουν μέτριο ζήλο, τώρα έχουμε το τέλος της σωτήριας πορείας ώστε οι μεν γυμνοί να ντυθούν τον Χριστό οι δε αγωνιστές να αφήσουν κάθε πόθο διότι "σαν φόρεμα της ψυχής μας πρέπει να ντυθούμε τον Χριστό ώστε να ζούμε εν Χριστώ εμείς και ο Χριστός να ζει σε εμάς και να μην φροντίζουμε για τις ικανοποιήσεις των επιθυμιών της σάρκας". Η φρασεολογία του Ψαλμού είναι λίγο διαφορετική για γραμματικούς λόγους από όταν μιλούσε το Πνεύμα στην Βίβλο, όμως είναι και αρκετοί στίχοι τους οποίους το Πνεύμα ξαναλέει ένα βήμα πριν το αυτολεξεί: Χαῖρε στολὴ τῶν γυμνῶν παῤῥησίας, χαῖρε στοργὴ πάντα πόθον νικῶσα ή αλλιώς ἐνδύσασθε τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας. Ο άνθρωπος εν τέλει φτάνει στο να ντυθεί τον Χριστό και να νικήσει κάθε αμαρτωλό πόθο. Με την βοήθεια Κυρίου που μεταφέρει από την Αίγυπτο και οδηγεί πνευματικά πλανώμενους και αιχμαλώτους, ο πιστός ενδύεται τον Χριστό και νικάει κάθε πόθο για αμαρτία, αυτή είναι η ορθή ερμηνεία. Με τις πρεσβείες της Θεοτόκου ο άνθρωπος αρχίζει την πορεία αγωνίζεται ζητώντας την βοήθεια Κυρίου, εν τέλει ενδύεται τον Χριστό και φτάνει στην κατά Θεόν απάθεια, πάντα πόθον αμαρτίας νικώσα, νικάει κάθε πόθο για την αμαρτία, έχει εξαλείψει ακόμη και την επιθυμία για αμαρτία.
ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίτας καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, ἀλλ᾿ ἐνδύσασθε τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας. Ρωμ. 13,12-14 Η νύχτα, δηλαδή η παρούσα ζωή που μοιάζει με νύχτα, έχει πλέον προχωρήσει, η δε μέρα της μελλούσης ζωής και της εκδημίας μας προς τον ουρανό πλησίασε. Ας αποθέσουμε τα έργα του σκότους και ας ντυθούμε σαν φωτεινά όπλα τα έργα της αρετής. Ας ζούμε με ευπρέπεια όπως εκείνος που περιπατεί κατά το διάστημα της μέρας, όχι με αμαρτωλά φαγοπότια και μέθες, ούτε με πράξεις αισχρές και εξευτελιστικές, ούτε με φιλονικίες και ζηλοφθονίες αλλά σαν φόρεμα της ψυχής σας ντυθείτε τον Κύριον Ιησού Χριστό, ώστε να ζείτε εν τω Χριστώ και ο Χριστός να ζει σε εσάς και μην σας γίνεται η φροντίδα για τα επίγεια πόθος.
Μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίτας καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ.
ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίτας καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, ἀλλ᾿ ἐνδύσασθε τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας. Ρωμ. 13,12-14 Η νύχτα, δηλαδή η παρούσα ζωή που μοιάζει με νύχτα, έχει πλέον προχωρήσει, η δε μέρα της μελλούσης ζωής και της εκδημίας μας προς τον ουρανό πλησίασε. Ας αποθέσουμε τα έργα του σκότους και ας ντυθούμε σαν φωτεινά όπλα τα έργα της αρετής. Ας ζούμε με ευπρέπεια όπως εκείνος που περιπατεί κατά το διάστημα της μέρας, όχι με αμαρτωλά φαγοπότια και μέθες, ούτε με πράξεις αισχρές και εξευτελιστικές, ούτε με φιλονικίες και ζηλοφθονίες αλλά σαν φόρεμα της ψυχής σας ντυθείτε τον Κύριον Ιησού Χριστό, ώστε να ζείτε εν τω Χριστώ και ο Χριστός να ζει σε εσάς και μην σας γίνεται η φροντίδα για τα επίγεια πόθος.
Μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίτας καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ.
Κώμοις καὶ μέθαις τραπέζι και ποτό αμαρτωλό που μεθάει κατά κόσμον, έχουμε και το τραπέζι Κυρίου με τους ιλασμούς και το ποτό Ευχαριστία που μεθάει κατά Χριστόν. Ητοίμασας ἐνώπιόν μου τράπεζαν, ἐξεναντίας τῶν θλιβόντων με· ἐλίπανας ἐν ἐλαίῳ τὴν κεφαλήν μου, καὶ τὸ ποτήριόν σου μεθύσκον με ὡσεὶ κράτιστον. Ψαλ. 22,5. Θα συναντήσουμε στην Δ' Στάση τον Ψαλμό αυτόν, εδώ έχουμε το Χρίσμα και την Ευχαριστία. Όπως είχαμε τον κήπο μεθύων έτσι έχουμε και ποτήριον μεθύσκων. Το ποτήριο Κυρίου εφόσον προσέρχεσαι ευλαβώς μεθάει με την καλή μέθη, καὶ
νῦν τάδε λέγει Κύριος παντοκράτωρ· τάξατε δὴ καρδίας ὑμῶν εἰς τὰς ὁδούς
ὑμῶν. ἐσπείρατε πολλὰ καὶ εἰσηνέγκατε ὀλίγα, ἐφάγετε καὶ οὐκ εἰς
πλησμονήν, ἐπίετε καὶ οὐκ εἰς μέθην, περιεβάλεσθε καὶ οὐκ ἐθερμάνθητε ἐν
αὐτοῖς, καὶ ὁ τοὺς μισθοὺς συνάγων συνήγαγεν εἰς δεσμὸν τετρυπημένον. Αγ. 1,5-6 Και
τώρα αυτά λέγει Κύριος ο παντοκράτωρ, εξετάστε μέσα στις καρδίες σας
τους δρόμους τους οποίους ακολουθείτε. Σπείρατε πολύ σπόρο και μαζέψατε
λίγο καρπό. Φάγατε και δεν χορτάσατε, ήπιατε κρασί και δεν μεθύσατε.
Φορέσατε ενδύματα και δεν ζεσταθήκατε και εκείνος που εισέπραξε χρήματα
τα μάζεψε σε τρύπιο σακούλι και τα έχασε. Εδώ έχουμε την μη μέθη και όποιος δεν μεθάει με το ποτήριο Χριστού μεθάει με την ύλη, διὰ
τοῦτο ἄκουε, τεταπεινωμένη, καὶ μεθύουσα οὐκ ἀπὸ οἴνου· οὕτω λέγει
Κύριος ὁ Θεὸς ὁ κρίνων τὸν λαὸν αὐτοῦ· ἰδοὺ εἴληφα ἐκ τῆς χειρός σου τὸ
ποτήριον τῆς πτώσεως, τὸ κόνδυ τοῦ θυμοῦ μου, καὶ οὐ προσθήσῃ ἔτι πιεῖν
αὐτό· Ησ. 51,21-22 Κανείς δεν μπορεί να σε βοηθήσει Ιερουσαλήμ.
Για αυτό άκουσε η ταπεινωμένη και η μεθυσμένη όχι από οίνο. Έτσι λέγει
Κύριος ο Θεός που κρίνει τον λαό του. Ιδού, παίρνω από το χέρι σου το
ποτήρι της πτώσεώς σου, το ποτήρι της οργής μου και δεν θα συνεχίσεις
πλέον να το πίνεις. Έπειτα έχουμε να μας λέει ο απόστολος Κοίτας καὶ ἀσελγείαις κρεβάτι και ασέλγεια, έχουμε την πορνεία αμαρτία και στην άλλη πλευρά τον Νυμφίο και την παρθενία τήρηση των εντολών. Ο άνθρωπος έχοντας αμαρτωλούς λογισμούς λόγους και πράξεις γίνεται μεταφορικά πόρνος, δηλαδή δεν είναι πιστός στον Νυμφίο Χριστό, Μοιχοὶ καὶ μοιχαλίδες! οὐκ οἴδατε ὅτι ἡ φιλία τοῦ κόσμου ἔχθρα τοῦ Θεοῦ ἐστιν; ὃς ἂν οὖν βουληθῇ φίλος εἶναι τοῦ κόσμου, ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ καθίσταται. Ιακ. 4,4 Εδώ το μοιχός σημαίνει προδότης των εντολών. Μοιχοί και μοιχαλίδες που καταπατείτε και μολύνετε την πίστη και την αγάπη προς τον Χριστό! Δεν γνωρίζετε ότι η αγάπη και η προσκόλληση στον αμαρτωλό κόσμο είναι έχθρα προς τον Θεό; Όποιος θελήσει να είναι φίλος του κόσμου, γίνεται εχθρός του Θεού. Έριδι καὶ ζήλῳ, φιλονικία ζηλοφθονία, έχουμε τον ζήλο προς την πρόοδο, είδαμε πριν τους αγγέλους να θέλουν να παρακύψουν και τους ανθρώπους να θεωρήσουν, αυτό είναι καλός ζήλος, ζηλοῦτε δὲ τὰ χαρίσματα τὰ κρείττονα. καὶ ἔτι καθ᾿ ὑπερβολὴν ὁδὸν ὑμῖν δείκνυμι. Α Κορ. 12,31. Όλα τα θεόσταλτα χαρίσματα έχουν την αξία τους. Εσείς όμως να επιθυμείτε με ζήλο να αποκτήσετε τα καλύτερα χαρίσματα και το ανώτερο είναι η αγάπη. Και δεν είπε ζητείτε αλλά ζηλοῦτε γιατί το να επιθυμείς με όλη σου την καρδία το καλό και να έχεις επιθυμία προς Κύριο οδηγεί στην πνευματική πρόοδο αλλά και στην μετάνοια και αν θες να το μάθεις αυτό άκουσε τον Κύριο που είπε ἐγὼ ὅσους ἐὰν φιλῶ, ἐλέγχω καὶ παιδεύω· ζήλευε οὖν καὶ μετανόησον. Αποκ. 3,19. Στην αντίθετη πλευρά ο κακός ζήλος οδηγεί στην αμαρτία, οδηγεί στην αναζήτηση Διαβόλου. Από το αμαρτωλό τραπέζι και ποτό έπειτα ο ουρανοβάμων Παύλος προχωρεί δείχνοντας την αμαρτία και την πορνεία που αυτή φέρνει και τώρα σου δείχνει τον κακό ζήλο και την έριδα που τον ακολουθεί. Έριδα δηλαδή την κακή διαμάχη, την διαμάχη προς τον Θεό. Έχουμε και την καλή διαμάχη, είναι εναντίων του Διαβόλου ο οποίος είναι αντίπαλος, αντίδικος, νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ. ᾧ ἀντίστητε στερεοὶ τῇ πίστει, εἰδότες τὰ αὐτὰ τῶν παθημάτων τῇ ἐν κόσμῳ ὑμῶν ἀδελφότητι ἐπιτελεῖσθαι. Α Πε. 5,8-9 Να είσαστε εγκρατείς και σώφρονες, να αγρυπνάτε και να προσέχετε διότι ο αντίπαλος σας και κατήγορος διάβολος σαν λιοντάρι που ωρύεται περπατάει με μανία ζητώντας ποιόν να καταπιεί. Αντισταθείτε στηριγμένοι στην πίστη ξέροντας ότι οι ίδιοι πειρασμοί και τα ίδια παθήματα γίνονται σε όλους τους αδελφούς σας που είναι διασκορπισμένοι μέσα στον κόσμο. Βλέπουμε βάθος διδαχής και κρυφό πλούτο σοφίας. Και αν αναρωτιόμαστε γιατί ομιλεί με ανάποδη σειρά ξεκινώντας από το τραπέζι το οποίο συμβολίζει το τέλος της πορείας αυτός είναι ο λόγος. Επειδή ομιλεί για απόθεση σκότους, ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους, τώρα αυτή είναι η ορθή σειρά διότι δείχνει την επιστροφή από την αμαρτία. Και όπως ο οδηγός δείχνει την πορεία προς την επιστροφή σε αυτόν που έχει χαθεί όμοια και ο οδηγός των ψυχών κάνει θέλοντας να θεραπεύσει το πνευματικό τραύμα. Στους χαιρετισμούς έχουμε εγκώμιο της πορείας ενός αγίου προσώπου οπότε τα λεγόμενα είναι με την κατάλληλη κανονική σειρά, στα λεγόμενα του Παύλου η κατάλληλη σειρά είναι αντίστροφα. Μπορεί να φαίνονται τυχαία ότι τα εξέλεξε ο απόστολος, όπως τυχαίοι και χωρίς θέμα φαίνονται σε κάποιους οι Χαιρετισμοί, αλλά ότι λέει κρύβει άγνωστο θεόπνευστο νόημα το οποίο ο απόστολος είπε στον γέροντα. Οι λέξεις που έγραψε ο απόστολος Παύλος όχι μόνο έχουν την μεγάλη σημασία τους αλλά είναι με σειρά τοποθετημένες. Ας παρατηρήσουμε την ομοιότητα. Το ίδιο δεν κάνουν και οι Χαιρετισμοί; Δεν είναι πασιφανές ότι ψάλλουμε όχι μόνο σύμφωνα με την διδαχή των αποστόλων αλλά σύμφωνα και με το ύφος τους; Αυτά δηλώνουν ότι εμείς είμαστε η Αποστολική Εκκλησία.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε
Ξένον τόκον ἰδόντες, ξενωθῶμεν τοῦ κόσμου, τὸν νοῦν εἰς οὐρανὸν μεταθέντες· διὰ τοῦτο γὰρ ὁ ὑψηλὸς Θεός, ἐπὶ γῆς ἐφάνη ταπεινὸς ἄνθρωπος, βουλόμενος ἑλκύσαι πρὸς τὸ ὕψος, τοὺς αὐτῷ βοῶντας·
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Ἀλληλούϊα.
Στην προηγούμενη στάση είδαμε στους Χαιρετισμούς να παρουσιάζεται το Φως το οποίο έλαμψε στην Κτίση ενώ στους Οίκους Θεανθρώπου είδαμε τον Εσπερινό. Τώρα στον εδώ Οίκο συναντούμε τον "Υψηλό Θεό", Θεὸν τὸν Ὕψιστον, Ελοχίμ Ελυόν, προσφώνηση απολύτως κατάλληλη για το νόημα που αποδίδεται, ο οποίος υψηλός Θεός φάνηκε "ταπεινός άνθρωπος βουλόμενος ελκύσαι προς το ύψος", "ευεργετώντας μας και ντροπιάζοντας αυτούς που μας καταπατούσαν" από την Πτώση, τον οποίο καθώς βλέπουμε αποξενωνόμαστε από τον κόσμο και αποδεχόμαστε το Φως. Εισέρχεται στην Ιερουσαλήμ μας ο Χριστός, δηλαδή στον εαυτό μας. Έρχεται στην πόλη και στον Ναό του εαυτού μας. Όπως είδαμε στο προοίμιο Τη Υπερμάχω αυτό έχει και ατομική ερμηνεία διότι η Εκκλησία είναι και άτομα όχι μόνο σύνολο, το άτομο ποτέ δεν εξαφανίζεται στον
Χριστιανισμό. Ο Εσπερινός τελείωσε με το νυν απολύεις για το οποίο βλέπουμε και την ορθή ερμηνεία της αιτίας γιατί είναι βαλμένο στον Εσπερινό και δη στο τέλος. Είναι διότι τελειώνει η Παλαιά Διαθήκη και αρχίζει η Νέα Κτίση, Νέαν έδειξε Κτίσην εμφανίσας ο Κτίστης. Ο Συμεών είπε ότι ο Χριστός θα είναι σημείο εις ανάσταση και εις πτώση. Ο Χριστός μπήκε στην Ιερουσαλήμ και οι άνθρωποι είπαν ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου Ιω. 12,13. Τώρα το Φως έρχεται στην Ιερουσαλήμ άτομο. Επειδή είδαμε την παράδοξη γέννηση του Χριστού, ας αποξενωθούμε από το κοσμικό φρόνημα και ας μεταθέσουμε νου και σκέψη στον ουρανό. Διότι για αυτό τον λόγο ο Υψηλός Θεός παρουσιάστηκε στην Γη ως ταπεινός άνθρωπος, επειδή ήθελε να ελκύσει προς το ύψος του ουρανού εκείνους οι οποίοι αναφωνούν σε αυτόν: ....
Όσοι ακούν την προτροπή Ξένον τόκον ἰδόντες αποδέχονται και αποξενώνονται από τον κόσμο της ύλης και του γήινου σκεπτικού. Θέλουν να σωθούν, θέλουν να ελκυστούν στο ύψος του ουρανού, ελκύσαι προς το ύψος, από τον Θεού που εφάνη οπότε βοούν την αποδοχή του στην καρδία τους, καλωσορίζουν τον Χριστό στην Ιερουσαλήμ καρδία τους. Έπειτα από τον Εσπερινό που είδαμε πριν, τώρα αρχίζει ο Όρθρος. Ο εξάψαλμος τελείωνε όταν χάραζε και έπειτα με το πρώτο φως ψαλλόταν το τροπάριο που συμπληρώνει τον εδώ Οίκο. Τελείωσε ο κατανυκτικός Εξάψαλμος και έρχεται η αυγή του Φωτός, ο Νυμφίος εισέρχεται στην Ιερουσαλήμ ενώ όσοι θέλουν να ελκυστούν στο ύψος του ουρανού από τον υψηλό Θεό που εφάνη λένε:
Ο ὑψηλὸς Θεός, ἐπὶ γῆς ἐφάνη -- Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καὶ ἐπικαλεῖσθε τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καὶ ἐπικαλεῖσθε τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς,
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Το Θεός Κύριος λέγεται στην αρχή του Όρθρου.
ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:
Δια τούτο γαρ ο υψηλός Θεός εφάνη ή δια τούτο ο Υψηλός εφάνη;
Υψηλός Θεός.
Ίσως φάνηκε σε κάποιον αντιγραφέα παράδοξο το επίθετο υψηλός για τον Θεό και έτσι έχουμε μια παραλλαγή σε μόνο Υψηλός. Το σίγουρα είναι ότι και κάθε ψηλός που είναι του Θεού θέλει να μας εκλύσει προς το ύψος του ουρανού, όπως επί παραδείγματι ο ιερομάρτυρας άγιος Εφραίμ Νέας Μάκρης που είναι ψηλός. Όμως όλοι ανεξαρτήτως σωματικού ύψους ελκύστηκαν από τον "Θεό ύψιστο" ή αλλιώς τον "υψηλό Θεό", Θεὸν τὸν Ὕψιστον, Ελοχίμ Ελυόν, ο οποίος έσωζε και ευεργετούσε ενώ όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου σύμφωνα με την φιλανθρωπία του εφάνη στην Γη ως ταπεινός άνθρωπος για να μας σώσει.
Κεκράξομαι πρὸς τὸν Θεὸν τὸν Ὕψιστον, (Εβρ. Ελοχίμ Ελυόν)
τὸν Θεὸν τὸν εὐεργετήσαντά με. ἐξαπέστειλεν ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἔσωσέ με,
ἔδωκεν εἰς ὄνειδος τοὺς καταπατοῦντάς με. ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸ ἔλεος
αὐτοῦ καὶ τὴν ἀλήθειαν αὐτοῦ Ψαλ. 56,3-4 ἐξεγέρθητι,
ἡ δόξα μου· ἐξεγέρθητι, ψαλτήριον καὶ κιθάρα· ἐξεγερθήσομαι ὄρθρου.
ἐξομολογήσομαί σοι ἐν λαοῖς, Κύριε, ψαλῶ σοι ἐν ἔθνεσι Ψαλ. 56,9-10 Φωνάζω
από τα βάθη της ψυχής μου προς τον Θεό τον ύψιστο ο οποίος πολλές φορές
έως τώρα με έχει ευεργετήσει. Έστειλε από τον ουρανό την βοήθειά του
και με έσωσε. Θα καταντροπιάσει εκείνους οι οποίοι θέλουν να με
ποδοπατήσουν. Ο Κύριος έστειλε και θα στείλει το έλεός του σε εμένα και
θα φανεί κατά πάντα αληθής και αξιόπιστος στις υποσχέσεις του. Όρθρο
αποκαλεί του Χριστού την ενανθρώπιση, με αυτήν ανέτειλε το Φως το
αληθινό και έπειτα προφητικά δηλώνει την δοξολογία των εθνών.
Ὅλος ἦν ἐν τοῖς κάτω, καὶ τῶν ἄνω οὐδόλως ἀπῆν, ὁ ἀπερίγραπτος Λόγος· συγκατάβασις γὰρ θεϊκή, οὐ μετάβασις δὲ τοπικὴ γέγονε· καὶ τόκος ἐκ Παρθένου θεολήπτου, ἀκουούσης ταῦτα·
Ὅλος ἦν ἐν τοῖς κάτω, καὶ τῶν ἄνω οὐδόλως, "ο υιός του ανθρώπου ο όποιος εξακολουθεί καθόσον χρόνο βρίσκεται στην γη να είναι και στον ουρανό ως Θεός." καὶ οὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὢν ἐν τῷ οὐρανῷ. Ιω. 3,13 Κανείς δε δεν ανέβηκε στον ουρανό για να μάθει και έπειτα να διδάξει σε εσάς αυτές τις αλήθειες παρά μόνο αυτός που κατέβηκε από τον ουρανό και έγινε δια της ενανθρωπήσεως υιός ανθρώπου ο όποιος ως Θεός καθόσον χρόνο βρίσκεται στην γη βρίσκεται και στον ουρανό. Διάφοροι αιρετικοί, όπως ορισμένοι Προτεστάντες, διδάσκουν την βλάσφημη διδασκαλία ότι ο Χριστός όταν ενανθρώπισε και μέχρι την ανάσταση στερήθηκε την Θεϊκή του φύση και έπαψε να είναι Παντοδύναμος, Παντογνώστης και πανταχού παρών. Η έλλειψη αποστολικής διαδοχής, αποστολικής παραδόσεως, η απουσία εκκλησιαστικής αυθεντίας, δημιουργούν στον Προτεσταντικό χώρο προϋποθέσεις για συνεχείς κατατμήσεις, για συνεχή δημιουργία νέων παραφυάδων. Το σύνθημα του Λουθήρου, του πατριάρχου των Προτεσταντών, sola scriptura, μόνο η Αγία Γραφή, άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου μέσα στον Χριστιανικό κόσμο. Έρχεται ένας Προτεστάντης που ανήκει σε κάποια συγκεκριμένη Προτεσταντική ομάδα και λέει ότι η τάδε περικοπή κατανοήθηκε λανθασμένα, αποσπά δέκα είκοσι οπαδούς από αυτήν την ομάδα, προσθέτει και άλλους δέκα είκοσι από αλλού και φτιάχνει την δική του "εκκλησία".
Χαίρε Θεού αχωρήτου χώρα· χαίρε σεπτού μυστηρίου θύρα.
Ο Θεός είναι αχώρητος, ο ουρανός θρόνος του και η γη υποπόδιον των ποδών του. Οὕτως λέγει Κύριος· ὁ οὐρανός μοι θρόνος, ἡ δὲ γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου· ποῖον οἶκον οἰκοδομήσετέ μοι; καὶ ποῖος τόπος τῆς καταπαύσεώς μου; Ησ. 66,1 Αυτά λέγει ο Κύριος, ο απέραντος ουρανός είναι θρόνος μου, η δε γη υποπόδιο των ποδών μου. Ποιόν λοιπόν οίκο αντάξιο α οικοδομήσετε για εμένα και ποίος τόπος είναι κατάλληλος για να αναπαυτώ σε αυτόν; Αυτό το λέει ο Χριστός ώστε να μην νομίζουν οι τότε άνθρωποι ότι έχει κάποια κατοικία επίγεια, ότι είναι σαν τους θεούς επί παραδείγματι του Δωδεκάθεου, αλλά να κατανοήσουν ότι όλα τα γνωρίζει, ότι δεν κοροϊδεύεται και τον δίκαιο προστατεύει ενώ τον άνομο παιδαγωγεί. Αυτό ειπώθηκε μεν παλαιά αλλά ισχύει σε όλες τις εποχές. Ας μην νομίζουμε και εμείς σήμερα ότι κατοικεί στον ναό, δηλαδή ότι έχει δικαιοδοσία δύναμη και σχέδιο μόνο μέσα στους τέσσερις τοίχος του ναού, όλα τα γνωρίζει και για όλα έχει σχέδιο. Μπορεί όπως λέει ο Χαιρετισμός να είναι αχώρητος αλλά ακολουθώντας τις εντολές ο αχώρητος χωρείται σε εμάς όπως μας διδάσκει ο ίδιος και αν αγαπάς τον Θεό λίγο θα λάβεις λίγο Θεό, αν αγαπάς πολύ θα λάβεις πολύ. Ο Θεός δεν είναι σαν κάποιο άνθρωπο ο οποίος θα μας δώσει λίγη ή πολύ αγάπη. Από την πλευρά του πάντοτε μας αγαπάει απείρως και δεν μας προδίδει ποτέ, η αγάπη του είναι εκεί και λαμβάνουμε όση θέλουμε. Η Θεοτόκος ήταν μονή Θεού κατά το Ἐάν τις ἀγαπᾷ με, τὸν λόγον μου τηρήσει· καὶ ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα, καὶ μονὴν παρ' αὐτῷ ποιήσωμεν Ιω. 14,23, ήταν Θεού αχωρήτου χώρα σχετικώς, όμως εκτός από σχετικώς ήταν και απολύτως Θεού αχωρήτου χώρα. Φέροντας τον Χριστό στην κοιλία της έγινε και ολοκλήρου του Θεού χώρα διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μέσα στην ανθρώπινη φύση του Χριστού κατοικεί ολόκληρη η Θεότητα, ὅτι ἐν αὐτῷ κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς Κολ. 2,9. Μη λησμονείτε ποτέ ότι στον Χριστό, μέσα στην ανθρώπινη φύση του, κατοικεί ολόκληρη η θεότητα.
Χαίρε των απίστων αμφίβολον άκουσμα· χαίρε των πιστών αναμφίβολον καύχημα.
Χαίρε όχημα πανάγιον του επί των Χερουβείμ· χαίρε οίκημα πανάριστον του επί των Σεραφείμ
Ὅλος ἦν ἐν τοῖς κάτω, καὶ τῶν ἄνω οὐδόλως ἀπῆν, ὁ ἀπερίγραπτος Λόγος· συγκατάβασις γὰρ θεϊκή, οὐ μετάβασις δὲ τοπικὴ γέγονε· καὶ τόκος ἐκ Παρθένου θεολήπτου, ἀκουούσης ταῦτα·
Ὅλος ἦν ἐν τοῖς κάτω, καὶ τῶν ἄνω οὐδόλως, "ο υιός του ανθρώπου ο όποιος εξακολουθεί καθόσον χρόνο βρίσκεται στην γη να είναι και στον ουρανό ως Θεός." καὶ οὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὢν ἐν τῷ οὐρανῷ. Ιω. 3,13 Κανείς δε δεν ανέβηκε στον ουρανό για να μάθει και έπειτα να διδάξει σε εσάς αυτές τις αλήθειες παρά μόνο αυτός που κατέβηκε από τον ουρανό και έγινε δια της ενανθρωπήσεως υιός ανθρώπου ο όποιος ως Θεός καθόσον χρόνο βρίσκεται στην γη βρίσκεται και στον ουρανό. Διάφοροι αιρετικοί, όπως ορισμένοι Προτεστάντες, διδάσκουν την βλάσφημη διδασκαλία ότι ο Χριστός όταν ενανθρώπισε και μέχρι την ανάσταση στερήθηκε την Θεϊκή του φύση και έπαψε να είναι Παντοδύναμος, Παντογνώστης και πανταχού παρών. Η έλλειψη αποστολικής διαδοχής, αποστολικής παραδόσεως, η απουσία εκκλησιαστικής αυθεντίας, δημιουργούν στον Προτεσταντικό χώρο προϋποθέσεις για συνεχείς κατατμήσεις, για συνεχή δημιουργία νέων παραφυάδων. Το σύνθημα του Λουθήρου, του πατριάρχου των Προτεσταντών, sola scriptura, μόνο η Αγία Γραφή, άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου μέσα στον Χριστιανικό κόσμο. Έρχεται ένας Προτεστάντης που ανήκει σε κάποια συγκεκριμένη Προτεσταντική ομάδα και λέει ότι η τάδε περικοπή κατανοήθηκε λανθασμένα, αποσπά δέκα είκοσι οπαδούς από αυτήν την ομάδα, προσθέτει και άλλους δέκα είκοσι από αλλού και φτιάχνει την δική του "εκκλησία".
Χαίρε Θεού αχωρήτου χώρα· χαίρε σεπτού μυστηρίου θύρα.
Ο Θεός είναι αχώρητος, ο ουρανός θρόνος του και η γη υποπόδιον των ποδών του. Οὕτως λέγει Κύριος· ὁ οὐρανός μοι θρόνος, ἡ δὲ γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου· ποῖον οἶκον οἰκοδομήσετέ μοι; καὶ ποῖος τόπος τῆς καταπαύσεώς μου; Ησ. 66,1 Αυτά λέγει ο Κύριος, ο απέραντος ουρανός είναι θρόνος μου, η δε γη υποπόδιο των ποδών μου. Ποιόν λοιπόν οίκο αντάξιο α οικοδομήσετε για εμένα και ποίος τόπος είναι κατάλληλος για να αναπαυτώ σε αυτόν; Αυτό το λέει ο Χριστός ώστε να μην νομίζουν οι τότε άνθρωποι ότι έχει κάποια κατοικία επίγεια, ότι είναι σαν τους θεούς επί παραδείγματι του Δωδεκάθεου, αλλά να κατανοήσουν ότι όλα τα γνωρίζει, ότι δεν κοροϊδεύεται και τον δίκαιο προστατεύει ενώ τον άνομο παιδαγωγεί. Αυτό ειπώθηκε μεν παλαιά αλλά ισχύει σε όλες τις εποχές. Ας μην νομίζουμε και εμείς σήμερα ότι κατοικεί στον ναό, δηλαδή ότι έχει δικαιοδοσία δύναμη και σχέδιο μόνο μέσα στους τέσσερις τοίχος του ναού, όλα τα γνωρίζει και για όλα έχει σχέδιο. Μπορεί όπως λέει ο Χαιρετισμός να είναι αχώρητος αλλά ακολουθώντας τις εντολές ο αχώρητος χωρείται σε εμάς όπως μας διδάσκει ο ίδιος και αν αγαπάς τον Θεό λίγο θα λάβεις λίγο Θεό, αν αγαπάς πολύ θα λάβεις πολύ. Ο Θεός δεν είναι σαν κάποιο άνθρωπο ο οποίος θα μας δώσει λίγη ή πολύ αγάπη. Από την πλευρά του πάντοτε μας αγαπάει απείρως και δεν μας προδίδει ποτέ, η αγάπη του είναι εκεί και λαμβάνουμε όση θέλουμε. Η Θεοτόκος ήταν μονή Θεού κατά το Ἐάν τις ἀγαπᾷ με, τὸν λόγον μου τηρήσει· καὶ ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα, καὶ μονὴν παρ' αὐτῷ ποιήσωμεν Ιω. 14,23, ήταν Θεού αχωρήτου χώρα σχετικώς, όμως εκτός από σχετικώς ήταν και απολύτως Θεού αχωρήτου χώρα. Φέροντας τον Χριστό στην κοιλία της έγινε και ολοκλήρου του Θεού χώρα διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μέσα στην ανθρώπινη φύση του Χριστού κατοικεί ολόκληρη η Θεότητα, ὅτι ἐν αὐτῷ κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς Κολ. 2,9. Μη λησμονείτε ποτέ ότι στον Χριστό, μέσα στην ανθρώπινη φύση του, κατοικεί ολόκληρη η θεότητα.
Χαίρε των απίστων αμφίβολον άκουσμα· χαίρε των πιστών αναμφίβολον καύχημα.
Χαίρε όχημα πανάγιον του επί των Χερουβείμ· χαίρε οίκημα πανάριστον του επί των Σεραφείμ
Ὠδῖνες ᾅδου περιεκύκλωσάν με, προέφθασάν με παγίδες θανάτου.
καὶ ἐν τῷ θλίβεσθαί με ἐπεκαλεσάμην τὸν Κύριον καὶ πρὸς τὸν Θεόν μου ἐκέκραξα· ἤκουσεν ἐκ ναοῦ ἁγίου αὐτοῦ φωνῆς μου, καὶ ἡ κραυγή μου ἐνώπιον αὐτοῦ εἰσελεύσεται εἰς τὰ ὦτα αὐτοῦ. καὶ ἐσαλεύθη καὶ ἔντρομος ἐγενήθη ἡ γῆ, καὶ τὰ θεμέλια τῶν ὀρέων ἐταράχθησαν καὶ ἐσαλεύθησαν, ὅτι ὠργίσθη αὐτοῖς ὁ Θεός. ἀνέβη καπνὸς ἐν ὀργῇ αὐτοῦ καὶ πῦρ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ καταφλεγήσεται, ἄνθρακες ἀνήφθησαν ἀπ᾿ αὐτοῦ. καὶ ἔκλινεν οὐρανοὺς καὶ κατέβη, καὶ γνόφος ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ.καὶ ἐπέβη ἐπὶ Χερουβὶμ καὶ ἐπετάσθη, ἐπετάσθη ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων. Ψαλ. 17,6-11 Συνταρακτικές αγωνίες Άδη με έχουν περικυκλώσει, με πρόφθασαν παγίδες θανάτου. Αλλά εν μέσω αυτής της μεγάλης οδύνης μου απευθύνθηκα στον Κύριο και με κραυγή μεγάλη φώναξα στον Θεό. Αυτός άκουσε την φωνή μου και ήλθε προς βοήθειά μου. Σείστηκε και άρχισε να τρέμει ολόκληρη η γη, τα θεμέλια των βουνών κλονίσθηκαν διότι οργίσθηκε εναντίον αυτών ο Θεός. Σαν καπνός ηφαιστείου ανέβηκε υψηλά ο θυμός του, σαν λάβα άναψε η παρουσία του και όλα τα γύρω από αυτόν μεταβλήθηκαν σε αναμμένα κάρβουνα. Χαμήλωσε τους ουρανούς και κατέβηκε στην γη. Μαύρο σκοτεινό νέφος απλώνεται κάτω από τα πόδια του. Ανέβηκε και κάθισε σαν επάνω σε ουράνιο άρμα επί των Χερουβίμ και πετούσε. Πέταξε γρήγορα και έτρεχε λες και φερόταν επί πτερύγων ανέμων.
καὶ ἐν τῷ θλίβεσθαί με ἐπεκαλεσάμην τὸν Κύριον καὶ πρὸς τὸν Θεόν μου ἐκέκραξα· ἤκουσεν ἐκ ναοῦ ἁγίου αὐτοῦ φωνῆς μου, καὶ ἡ κραυγή μου ἐνώπιον αὐτοῦ εἰσελεύσεται εἰς τὰ ὦτα αὐτοῦ. καὶ ἐσαλεύθη καὶ ἔντρομος ἐγενήθη ἡ γῆ, καὶ τὰ θεμέλια τῶν ὀρέων ἐταράχθησαν καὶ ἐσαλεύθησαν, ὅτι ὠργίσθη αὐτοῖς ὁ Θεός. ἀνέβη καπνὸς ἐν ὀργῇ αὐτοῦ καὶ πῦρ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ καταφλεγήσεται, ἄνθρακες ἀνήφθησαν ἀπ᾿ αὐτοῦ. καὶ ἔκλινεν οὐρανοὺς καὶ κατέβη, καὶ γνόφος ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ.καὶ ἐπέβη ἐπὶ Χερουβὶμ καὶ ἐπετάσθη, ἐπετάσθη ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων. Ψαλ. 17,6-11 Συνταρακτικές αγωνίες Άδη με έχουν περικυκλώσει, με πρόφθασαν παγίδες θανάτου. Αλλά εν μέσω αυτής της μεγάλης οδύνης μου απευθύνθηκα στον Κύριο και με κραυγή μεγάλη φώναξα στον Θεό. Αυτός άκουσε την φωνή μου και ήλθε προς βοήθειά μου. Σείστηκε και άρχισε να τρέμει ολόκληρη η γη, τα θεμέλια των βουνών κλονίσθηκαν διότι οργίσθηκε εναντίον αυτών ο Θεός. Σαν καπνός ηφαιστείου ανέβηκε υψηλά ο θυμός του, σαν λάβα άναψε η παρουσία του και όλα τα γύρω από αυτόν μεταβλήθηκαν σε αναμμένα κάρβουνα. Χαμήλωσε τους ουρανούς και κατέβηκε στην γη. Μαύρο σκοτεινό νέφος απλώνεται κάτω από τα πόδια του. Ανέβηκε και κάθισε σαν επάνω σε ουράνιο άρμα επί των Χερουβίμ και πετούσε. Πέταξε γρήγορα και έτρεχε λες και φερόταν επί πτερύγων ανέμων.
Χαίρε η ταναντία εις ταυτό αγαγούσα· χαίρε η παρθενίαν και λοχείαν ζευγνύσα.
Χαίρε δι' ης ελύθη παράβασις· χαίρε δι' ης ηνοίχθη Παράδεισος.
Χαίρε η κλείς της Χριστού Βασιλείας· χαίρε ελπίς αγαθών αιωνίων.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Πᾶσα φύσις Ἀγγέλων, κατεπλάγη τὸ μέγα, τῆς σῆς ἐνανθρωπήσεως ἔργον· τὸν ἀπρόσιτον γὰρ ὡς Θεόν, ἐθεώρει πᾶσι προσιτὸν ἄνθρωπον· ἡμῖν μὲν συνδιάγοντα, ἀκούοντα δὲ παρὰ πάντων οὕτως·
Δόξα σοι τῷ δείξαντι τὸ φῶς δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία.
Πᾶσα φύσις Ἀγγέλων, κατεπλάγη τὸ μέγα, τῆς σῆς ἐνανθρωπήσεως ἔργον· τὸν ἀπρόσιτον γὰρ ὡς Θεόν, ἐθεώρει πᾶσι προσιτὸν ἄνθρωπον· ἡμῖν μὲν συνδιάγοντα, ἀκούοντα δὲ παρὰ πάντων οὕτως·
Δόξα σοι τῷ δείξαντι τὸ φῶς δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία.
Ἀλληλούϊα.
Στον Οίκο παρατηρούμε ότι φαινομενικά υπάρχει ξανά ένα γύρισμα προς τα πίσω όπως φαινομενικά υπήρχε γύρισμα προς τα πίσω στο Μέλλοντος Συμεώνος όπου είχαμε πριν λόγια για Αίγυπτο στον Οίκο Λ Λάμψας εν τη Αιγύπτω. Όμως ο Χριστός πήγε σαράντα ημερών στον Συμεών. Όμοια και εδώ οι άγγελοι ήδη από την Β' Στάση εθεώρουν τον Χριστό προσιτόν άνθρωπον. Ο Θεός ήταν προσιτός στους ποιμένες, στον Συμεών, στους Μάγους και σε πολλούς άλλους συντοπίτες της Θεοτόκου και του Ιωσήφ μέχρι να αρχίσει την πορεία του. Οπωσδήποτε οι άγγελοι τότε κατεπλάγησαν με το της ενανθρωπήσεως έργον αφού είδαν τον απρόσιτο Θεό προσιτό σε ανθρώπους. Ας δούμε τι λέει ο Οίκος: Όλα τα τάγματα των
αγγέλων κατεπλάγησαν μπροστά στο μέγα γεγονός της ενανθρωπήσεως σου,
διότι έβλεπαν εσένα τον απρόσιτο Θεό να έχεις γίνει άνθρωπος προσιτός από όλους, τόσο ώστε να ζεις μαζί μας και να ακούς από όλους αυτό. Εδώ για να κατανοήσουμε ποιο είναι το ούτως που ψάλλεται από όλους, πάντων, θα πρέπει να αναρωτηθούμε τα εξής πράγματα: Τι έψαλαν στην Γραφή οι άγγελοι που ξαφνικά παρουσιάζονται κατάπληκτοι από το της ενανθρωπήσεως έργον, το οποίο ψάλλεται παρά πάντων, δηλαδή από όλους, αγγέλους και ανθρώπους, βρίσκεται στον Όρθρο που
παρουσιάζεται και απευθύνεται σε αυτόν ο οποίος στην Β' Στάση έδειξε το Φως; Μα φυσικά η Δοξολογία στο τέλος του Όρθρου. Βλέπουμε στην Γραφή ότι οι άγγελοι έψαλλαν
Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ
καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία Λουκ. 2,14 και αυτό ψάλλεται κυριολεκτικά από πάντες στο τέλος του Όρθρου, δηλαδή έχουμε την συνέχεια στις ακολουθίες. Θ Δεύτε προσκυνήσωμεν, Κ Φως Ιλαρόν, Μ Νυν απολύεις, Ξ Θεός Κύριος, Π Δόξα εν υψίστοις Θεώ. Δηλαδή φεύγοντας από τον Εσπερινό έχουμε την φυσική συνέχεια και ερχόμαστε στον Όρθρο ο οποίος τώρα τελειώνει.
Δόξα Σοι τῷ δείξαντι τὸ φῶς. Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ
καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία.Ὑμνοῦμέν σε, εὐλογοῦμέν σε,
προσκυνοῦμέν σε, δοξολογοῦμέν σε, εὐχαριστοῦμέν σοι, διὰ τὴν μεγάλην σου
δόξαν. Κύριε Βασιλεῦ, ἐπουράνιε Θεέ, Πάτερ παντοκράτορ, Κύριε Υἱὲ
μονογενές, Ἰησοῦ Χριστέ, καὶ Ἅγιον Πνεῦμα. Κύριε ὁ Θεός, ὁ ἀμνὸς τοῦ
Θεοῦ, ὁ Υἱός τοῦ Πατρός, ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, ἐλέησον ἡμᾶς, ὁ
αἴρων τὰς ἁμαρτίας τοῦ κόσμου. Πρόσδεξαι τὴν δέησιν ἡμῶν, ὁ καθήμενος
ἐν δεξιᾷ τοῦ Πατρός, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς. Ὅτι σὺ εἶ μόνος Ἅγιος, σὺ εἶ
μόνος Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός. Ἀμήν. Καθ' ἑκάστην
ἡμέραν εὐλογήσω σε, καὶ αἰνέσω τὸ ὄνομά σου εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν
αἰῶνα τοῦ αἰῶνος. Καταξίωσον, Κύριε, ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ,
ἀναμαρτήτους φυλαχθῆναι ἡμᾶς. Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε, ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων
ἡμῶν, καὶ αἰνετὸν καὶ δεδοξασμένον τὸ ὄνομά σου εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.
Γένοιτο, Κύριε, τὸ ἔλεός σου ἐφ’ ἡμᾶς, καθάπερ ἠλπίσαμεν ἐπὶ σέ.
Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε, δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου. Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε,
δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου. Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε, δίδαξόν με τὰ
δικαιώματά σου. Κύριε, καταφυγὴ ἐγενήθης ἡμῖν, ἐν γενεᾷ καὶ γενεᾷ. Ἐγὼ
εἶπα΄ Κύριε, ἐλέησόν με, ἴασαι τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἥμαρτόν σοι. Κύριε,
πρὸς σὲ κατέφυγον, δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός
μου. Ὅτι παρὰ σοὶ πηγὴ ζωῆς, ἐν τῷ φωτί σου ὀψόμεθα φῶς. Παράτεινον τὸ
ἔλεός σου τοῖς γινώσκουσί σε.
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς.
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς.
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ ἁγίῳ Πνεύματι.
Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς.
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς.
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς.
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς.
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ ἁγίῳ Πνεύματι.
Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς.
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς.
Εδώ έχουμε το τέλος του Όρθρου.
Ῥήτορας πολυφθόγγους, ὡς ἰχθύας ἀφώνους, ὁρῶμεν ἐπὶ σοὶ Θεοτόκε· ἀποροῦσι γὰρ λέγειν τό, πῶς καὶ Παρθένος μένεις, καὶ τεκεῖν ἴσχυσας· ἡμεῖς δὲ τὸ μυστήριον θαυμάζοντες, πιστῶς βοῶμεν·
Χαίρε σοφίας Θεού δοχείον· χαίρε προνοίας αυτού ταμείον.
Καθώς ο άνθρωπος ενδύεται τον Χριστό το επόμενο που γίνεται είναι να ζει κατά Χριστός ο ίδιος και να κηρύττει στους αδελφούς την αλήθεια. Να τους προτρέπει να φεύγουν από την πλάνη αν δεν είναι Κυρίου και να φεύγουν από την αμαρτία αν είναι ασθενώντα μέλη της Εκκλησίας. Αυτός που έχει την σφραγίδα, ἔχων τὴν σφραγῖδα, εδώ αυτός που βρήκε τον Χριστό, προχώρησε και τώρα είναι θεμελιωμένος στην πίστη του Χριστού και σε αυτόν είναι γραμμένο το όνομα "είμαι του Κυρίου", ἔγνω Κύριος τοὺς ὄντας αὐτοῦ·. Έπειτα προτρέπει να φεύγουμε από την αμαρτωλότητα και δια παραδείγματος και πρεσβειών θεραπεύει όσους δεν έχουν βρει τον Κύριο ή κλυδωνίζονται, ἀποστήτω ἀπὸ ἀδικίας πᾶς ὁ ὀνομάζων τὸ ὄνομα Κυρίου.
ὁ μέντοι στερεὸς θεμέλιος τοῦ Θεοῦ ἕστηκεν, ἔχων τὴν σφραγῖδα ταύτην· ἔγνω Κύριος τοὺς ὄντας αὐτοῦ· καὶ ἀποστήτω ἀπὸ ἀδικίας πᾶς ὁ ὀνομάζων τὸ ὄνομα Κυρίου. ἐν μεγάλῃ δὲ οἰκίᾳ οὐκ ἔστι μόνον σκεύη χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ, ἀλλὰ καὶ ξύλινα καὶ ὀστράκινα, καὶ ἃ μὲν εἰς τιμήν, ἃ δὲ εἰς ἀτιμίαν. ἐὰν οὖν τις ἐκκαθάρῃ ἑαυτὸν ἀπὸ τούτων, ἔσται σκεῦος εἰς τιμήν, ἡγιασμένον καὶ εὔχρηστον τῷ δεσπότῃ, εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἡτοιμασμένον. Β Τιμ. 2,19-21 Ο στερεός όμως και θεμελιωμένος στην ορθή πίστη στέκει ακλόνητος έχοντας αυτήν την σφραγίδα "γνώρισε ο Κύριος αυτούς που είναι δικοί του" και "ας φύγει μακριά από κάθε αδικία εκείνος που ομολογεί το όνομα Κυρίου". Σε ένα μεγάλο σπίτι δεν υπάρχουν μόνο σκεύη χρυσά και αργυρά αλλά και ξύλινα και πήλινα και άλλα μεν είναι για χρήση τιμητική αλλά για ευτελή. Εάν λοιπόν καθαρίσει κάποιος τον εαυτό του και τον προφυλάξει από ανομίες και πλάνη θα είναι σκεύος προς τιμητική χρήση, αγιασμένο και εύχρηστο στον Δεσπότη, ετοιμασμένο για κάθε αγαθό έργο.
ἔγνω Κύριος τοὺς ὄντας αὐτοῦ· γνωρίζει ο Κύριος όσους είναι δικοί του δηλαδή όσους είναι οι γνήσιοι πιστοί, όσους ακολουθούν με ζήλο τις εντολές. Το αντίθετο βλέπουμε στην Κρίση, ο Κύριος δεν γνωρίζει τους άνομους, καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν. Ματθ. 7,23 Και τότε θα πω για αυτούς ενώπιον όλων, ποτέ δεν σας ήξερα ως δικούς μου, φύγετε από εμπρός μου εσείς που εργάζεστε την ανομία. Την φράση ἔγνω Κύριος τοὺς ὄντας αὐτοῦ· συναντούμε αυτούσια όταν περιγράφεται το περιστατικό με τους Κορέ Δαθάν και Αβειρών καὶ ἐλάλησε πρὸς Κορὲ καὶ πρὸς πᾶσαν αὐτοῦ τὴν συναγωγὴν λέγων· ἐπέσκεπται καὶ ἔγνω ὁ Θεὸς τοὺς ὄντας αὐτοῦ καὶ τοὺς ἁγίους, καὶ προσηγάγετο πρὸς ἑαυτόν, καὶ οὓς ἐξελέξατο ἑαυτῷ, προσηγάγετο πρὸς ἑαυτόν. Αρ. 16,5 Μίλησε ο Μωυσής προς τους στασιαστές και είπε, ο Θεός γνωρίζει τους δικούς του και τους οδήγησε στην υπηρεσία του. Αυτούς τους οποίους εξέλεξε για τον εαυτό του, αυτούς οδήγησε και τους κατέστησε άξιους να τον υπηρετούν.
Την δεύτερη φράση συναντούμε σε 2,3 χωρία, ένα από αυτά είναι το εξής:
Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, κτῆσαι ἡμᾶς, Κύριε, ἐκτός σου ἄλλον οὐκ οἴδαμεν, τὸ ὄνομά σου ὀνομάζομεν. Ησ. 26,13 Κύριε ο Θεός μας, ιδιοκτησία σου μόνιμη κάνε μας διότι έκτος από εσένα δεν γνωρίζουμε άλλο, το όνομά σου πάντοτε επικαλούμαστε.
Την φράση συναντούμε στο πολύ γνωστό Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι. Συ γαρ ει Θεός ημών εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν, το όνομά σου ονομάζομεν.
Αυτά μπορεί να φαίνονται σαν να προέρχονται από κάποιο βιβλίο της Παλαιάς όπου παρουσιάζονται άνθρωποι που έχουν μεταφορική επιγραφή τάδε και ο απόστολος παραθέτει, αλλά στην ουσία ο απόστολος δανείστηκε τις λέξεις για να μας πει το νόημα που βλέπουμε σε άλλα χωρία της Βίβλου που δεν περιέχουν τις λέξεις. Το ἀποστήτω ἀπὸ ἀδικίας πᾶς ὁ ὀνομάζων τὸ ὄνομα Κυρίου. Ἐπίστρεφε ἐπὶ Κύριον καὶ ἀπόλειπε ἁμαρτίας, δεήθητι κατὰ πρόσωπον καὶ σμίκρυνον πρόσκομμα. ἐπάναγε ἐπὶ Ὕψιστον καὶ ἀπόστρεφε ἀπὸ ἀδικίας, καὶ σφόδρα μίσησον βδέλυγμα. Σοφ. Σειρ. 17,25 Επέστρεψε, ω αμαρτωλέ, προς τον Κύριο. Απαρνήσου και άφησε την αμαρτία, παρακάλεσε τον προσωπικά και λιγόστεψε τις παραβάσεις σου οι οποίες είναι πρόσκομμα μεταξύ εσένα και του Θεού. Επέστρεψε προς τον ύψιστο Θεό. Απομακρύνσου από κάθε αδικία, μίσησε με όλη σου την καρδία αυτά που είναι βδελυρά και μισητά για τον Θεό.
Έχει δανειστεί τις φράσεις για να μας πει την Βιβλική διδαχή που συναντούμε αλλού με εντελώς διαφορετικά λόγια. Το ίδιο κάνει και ο Ψαλμός, δηλαδή οι Χαιρετισμοί.
Χαίρε φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα· χαίρε τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα.
Ο άνθρωπος υπάρχων σοφίας Θεού δοχείον έπειτα γίνεται κήρυκας Κυρίου, είδαμε πριν ότι ο στερεός και θεμελιωμένος στην ορθή πίστη στέκει ακλόνητος έχοντας αυτήν την σφραγίδα ἀποστήτω ἀπὸ ἀδικίας πᾶς ὁ ὀνομάζων τὸ ὄνομα Κυρίου.
Χαίρε σοφίας Θεού δοχείον· χαίρε προνοίας αυτού ταμείον.
Καθώς ο άνθρωπος ενδύεται τον Χριστό το επόμενο που γίνεται είναι να ζει κατά Χριστός ο ίδιος και να κηρύττει στους αδελφούς την αλήθεια. Να τους προτρέπει να φεύγουν από την πλάνη αν δεν είναι Κυρίου και να φεύγουν από την αμαρτία αν είναι ασθενώντα μέλη της Εκκλησίας. Αυτός που έχει την σφραγίδα, ἔχων τὴν σφραγῖδα, εδώ αυτός που βρήκε τον Χριστό, προχώρησε και τώρα είναι θεμελιωμένος στην πίστη του Χριστού και σε αυτόν είναι γραμμένο το όνομα "είμαι του Κυρίου", ἔγνω Κύριος τοὺς ὄντας αὐτοῦ·. Έπειτα προτρέπει να φεύγουμε από την αμαρτωλότητα και δια παραδείγματος και πρεσβειών θεραπεύει όσους δεν έχουν βρει τον Κύριο ή κλυδωνίζονται, ἀποστήτω ἀπὸ ἀδικίας πᾶς ὁ ὀνομάζων τὸ ὄνομα Κυρίου.
ὁ μέντοι στερεὸς θεμέλιος τοῦ Θεοῦ ἕστηκεν, ἔχων τὴν σφραγῖδα ταύτην· ἔγνω Κύριος τοὺς ὄντας αὐτοῦ· καὶ ἀποστήτω ἀπὸ ἀδικίας πᾶς ὁ ὀνομάζων τὸ ὄνομα Κυρίου. ἐν μεγάλῃ δὲ οἰκίᾳ οὐκ ἔστι μόνον σκεύη χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ, ἀλλὰ καὶ ξύλινα καὶ ὀστράκινα, καὶ ἃ μὲν εἰς τιμήν, ἃ δὲ εἰς ἀτιμίαν. ἐὰν οὖν τις ἐκκαθάρῃ ἑαυτὸν ἀπὸ τούτων, ἔσται σκεῦος εἰς τιμήν, ἡγιασμένον καὶ εὔχρηστον τῷ δεσπότῃ, εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἡτοιμασμένον. Β Τιμ. 2,19-21 Ο στερεός όμως και θεμελιωμένος στην ορθή πίστη στέκει ακλόνητος έχοντας αυτήν την σφραγίδα "γνώρισε ο Κύριος αυτούς που είναι δικοί του" και "ας φύγει μακριά από κάθε αδικία εκείνος που ομολογεί το όνομα Κυρίου". Σε ένα μεγάλο σπίτι δεν υπάρχουν μόνο σκεύη χρυσά και αργυρά αλλά και ξύλινα και πήλινα και άλλα μεν είναι για χρήση τιμητική αλλά για ευτελή. Εάν λοιπόν καθαρίσει κάποιος τον εαυτό του και τον προφυλάξει από ανομίες και πλάνη θα είναι σκεύος προς τιμητική χρήση, αγιασμένο και εύχρηστο στον Δεσπότη, ετοιμασμένο για κάθε αγαθό έργο.
ἔγνω Κύριος τοὺς ὄντας αὐτοῦ· γνωρίζει ο Κύριος όσους είναι δικοί του δηλαδή όσους είναι οι γνήσιοι πιστοί, όσους ακολουθούν με ζήλο τις εντολές. Το αντίθετο βλέπουμε στην Κρίση, ο Κύριος δεν γνωρίζει τους άνομους, καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν. Ματθ. 7,23 Και τότε θα πω για αυτούς ενώπιον όλων, ποτέ δεν σας ήξερα ως δικούς μου, φύγετε από εμπρός μου εσείς που εργάζεστε την ανομία. Την φράση ἔγνω Κύριος τοὺς ὄντας αὐτοῦ· συναντούμε αυτούσια όταν περιγράφεται το περιστατικό με τους Κορέ Δαθάν και Αβειρών καὶ ἐλάλησε πρὸς Κορὲ καὶ πρὸς πᾶσαν αὐτοῦ τὴν συναγωγὴν λέγων· ἐπέσκεπται καὶ ἔγνω ὁ Θεὸς τοὺς ὄντας αὐτοῦ καὶ τοὺς ἁγίους, καὶ προσηγάγετο πρὸς ἑαυτόν, καὶ οὓς ἐξελέξατο ἑαυτῷ, προσηγάγετο πρὸς ἑαυτόν. Αρ. 16,5 Μίλησε ο Μωυσής προς τους στασιαστές και είπε, ο Θεός γνωρίζει τους δικούς του και τους οδήγησε στην υπηρεσία του. Αυτούς τους οποίους εξέλεξε για τον εαυτό του, αυτούς οδήγησε και τους κατέστησε άξιους να τον υπηρετούν.
Την δεύτερη φράση συναντούμε σε 2,3 χωρία, ένα από αυτά είναι το εξής:
Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, κτῆσαι ἡμᾶς, Κύριε, ἐκτός σου ἄλλον οὐκ οἴδαμεν, τὸ ὄνομά σου ὀνομάζομεν. Ησ. 26,13 Κύριε ο Θεός μας, ιδιοκτησία σου μόνιμη κάνε μας διότι έκτος από εσένα δεν γνωρίζουμε άλλο, το όνομά σου πάντοτε επικαλούμαστε.
Την φράση συναντούμε στο πολύ γνωστό Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι. Συ γαρ ει Θεός ημών εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν, το όνομά σου ονομάζομεν.
Αυτά μπορεί να φαίνονται σαν να προέρχονται από κάποιο βιβλίο της Παλαιάς όπου παρουσιάζονται άνθρωποι που έχουν μεταφορική επιγραφή τάδε και ο απόστολος παραθέτει, αλλά στην ουσία ο απόστολος δανείστηκε τις λέξεις για να μας πει το νόημα που βλέπουμε σε άλλα χωρία της Βίβλου που δεν περιέχουν τις λέξεις. Το ἀποστήτω ἀπὸ ἀδικίας πᾶς ὁ ὀνομάζων τὸ ὄνομα Κυρίου. Ἐπίστρεφε ἐπὶ Κύριον καὶ ἀπόλειπε ἁμαρτίας, δεήθητι κατὰ πρόσωπον καὶ σμίκρυνον πρόσκομμα. ἐπάναγε ἐπὶ Ὕψιστον καὶ ἀπόστρεφε ἀπὸ ἀδικίας, καὶ σφόδρα μίσησον βδέλυγμα. Σοφ. Σειρ. 17,25 Επέστρεψε, ω αμαρτωλέ, προς τον Κύριο. Απαρνήσου και άφησε την αμαρτία, παρακάλεσε τον προσωπικά και λιγόστεψε τις παραβάσεις σου οι οποίες είναι πρόσκομμα μεταξύ εσένα και του Θεού. Επέστρεψε προς τον ύψιστο Θεό. Απομακρύνσου από κάθε αδικία, μίσησε με όλη σου την καρδία αυτά που είναι βδελυρά και μισητά για τον Θεό.
Έχει δανειστεί τις φράσεις για να μας πει την Βιβλική διδαχή που συναντούμε αλλού με εντελώς διαφορετικά λόγια. Το ίδιο κάνει και ο Ψαλμός, δηλαδή οι Χαιρετισμοί.
Χαίρε φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα· χαίρε τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα.
Ο άνθρωπος υπάρχων σοφίας Θεού δοχείον έπειτα γίνεται κήρυκας Κυρίου, είδαμε πριν ότι ο στερεός και θεμελιωμένος στην ορθή πίστη στέκει ακλόνητος έχοντας αυτήν την σφραγίδα ἀποστήτω ἀπὸ ἀδικίας πᾶς ὁ ὀνομάζων τὸ ὄνομα Κυρίου.
Στους επόμενους τρεις Χαιρετισμούς γίνεται ότι και στην Β' στάση, δηλαδή έχουμε κατηγορίες ανθρώπων μακράν του Θεού με ίδια σειρά, έχουμε και τον άνθρωπο σοφίας Θεού δοχείον ο οποίος βοηθάει τους αδελφούς να βρούν το Φως. Ο πιστός είναι φως εκ Φωτός και δρόμος προς την Οδό, οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων. Στην Β Στάση είδαμε τα εξής:
Σειρά 1,1 πιστοί στον Θεό.
Εξ ου και τα αμνός, ποιμένας, λογικά πρόβατα, απόστολοι, αθλοφόροι, θύρα Παραδείσου, πίστη, χάρις, τέλος με κατάργηση Άδη.
Σειρά 2,2 πιστοί στην ύλη.
Εξ ου και τα αστέρι, ημέρα, σιδερένιο καμίνι απάτης, επίθετο τύραννος για τον Σατάν εκ του ἄρχων, προσκύνηση πυρός, απαλλαγή από φλόγα παθών, έργα βορβόρου. Στον Οίκο της σειράς Χαιρετισμών που παρουσιάζει τους πιστούς στην ύλη παρατηρούμε ότι αυτοί αποκαλούνται παίδες Χαλδαίων. Λέει ο Κύριος Ἔξελθε ἐκ Βαβυλῶνος φεύγων ἀπὸ τῶν Χαλδαίων· Ησ. 48,20 Φύγε από την Βαβυλώνα την χώρα των Χαλδαίων. Αγαπῶν σε ἐποίησα τὸ
θέλημά σου ἐπὶ Βαβυλῶνα τοῦ ἆραι σπέρμα Χαλδαίων. Ησ. 48,14 Επειδή σε αγάπησα έκανα το θέλημα σου εις βάρος της Βαβυλώνας και των απογόνων Χαλδαίων. Ἀσπάζεται ὑμᾶς ἡ ἐν Βαβυλῶνι συνεκλεκτὴ καὶ Μᾶρκος ὁ υἱός μου. Α Πε. 5,13. Σας στέλνει χαιρετισμούς η Εκκλησία που είναι στην "Βαβυλώνα" Ρώμη και ο Μάρκος το πνευματικοπαίδι μου. Στην Βαβυλώνα, δηλαδή τον τύπο της αμαρτίας, έχουμε παίδες Χαλδαίων.
Η φράση είναι η αρμόζουσα σε αυτό που παρουσιάζεται στην σειρά και
ουσιαστικά κάνει λόγο όχι για Μάγους αλλά για όσους ήταν πιστοί σε ύλη
ιδέες θεωρίες.
Σειρά 2,3 Πιστοί σε θεούς εθνών και αιρετικοί.
Εξ ου και τα ανόρθωση ανθρώπων, κατάπτωση δαιμόνων, νοητός Φαραώ, θεός για τον Διάβολο ο οποίος κάνει θαύματα απάτης και έχει δόλο ειδώλων. Στον Οίκο της σειράς παρατηρούμε Λάμψας ἐν τῇ Αἰγύπτῳ δηλαδή φωτισμός ενάντια στο σκοτάδι του νοητού Φαραώ θεού Διαβόλου εδίωξας τοῦ ψεύδους τὸ σκότος -- εἰς τὸ μὴ
αὐγάσαι αὐτοῖς τὸν φωτισμὸνω και των ειδώλων του τα εἴδωλα ταύτης.Όπως πριν όμοια και σε αυτήν την Στάση γίνεται αρχή με τους ανθρώπους που στράφηκαν στην ύλη, φιλοσόφους ασόφους, τεχνολόγους αλόγους, έπειτα περνάμε σε μύθων ποιητές και τους υποστηρικτές των θεωριών, δεινοί συζητηταί, μύθων ποιηταί, δηλαδή όπως και πριν σε όσους είναι πιστοί θεών εθνών. Έπειτα έχουμε τα μέλη της Εκλησίας όπου όλοι διδάσκονται την ορθή προσέγγιση προς τον Θεό. Οι φιλόσοφοι αποδείχθηκαν άσοφοι ενώ οι τεχνολόγοι, δηλαδή οι ας πούμε δικηγόροι
τους, αποδεικνύονται άλογοι. Στον εδώ χαιρετισμό παρουσιάζονται οι διάφοροι δικηγόροι τους, ο κάθε Τέρτυλλος.
Εδώ ο Τέρτυλλος των φιλοσόφων, έπειτα ο Τέρτυλλος των θεών εθνών.
Για το ποιός ήταν ο Τέρτυλλος δείτε το Βιβλικό απόσπασμα που ακολουθεί.
Μετὰ δὲ πέντε ἡμέρας κατέβη ὁ ἀρχιερεὺς Ἀνανίας μετὰ τῶν πρεσβυτέρων καὶ ῥήτορος Τερτύλλου τινός, οἵτινες ἐνεφάνισαν τῷ ἡγεμόνι κατὰ τοῦ Παύλου. κληθέντος δὲ αὐτοῦ ἤρξατο κατηγορεῖν ὁ Τέρτυλλος λέγων· πολλῆς εἰρήνης τυγχάνοντες διὰ σοῦ καὶ κατορθωμάτων γινομένων τῷ ἔθνει τούτῳ διὰ τῆς σῆς προνοίας, πάντῃ τε καὶ πανταχοῦ ἀποδεχόμεθα, κράτιστε Φῆλιξ, μετὰ πάσης εὐχαριστίας. ἵνα δὲ μὴ ἐπὶ πλεῖόν σε ἐγκόπτω, παρακαλῶ ἀκοῦσαί σε ἡμῶν συντόμως τῇ σῇ ἐπιεικείᾳ. εὑρόντες γὰρ τὸν ἄνδρα τοῦτον λοιμὸν καὶ κινοῦντα στάσιν πᾶσι τοῖς Ἰουδαίοις τοῖς κατὰ τὴν οἰκουμένην, πρωτοστάτην τε τῆς τῶν Ναζωραίων αἱρέσεως, ὃς καὶ τὸ ἱερὸν ἐπείρασε βεβηλῶσαι, ὃν καὶ ἐκρατήσαμεν καὶ κατὰ τὸν ἡμέτερον νόμον ἠθελήσαμεν κρίνειν· παρελθὼν δὲ Λυσίας ὁ χιλίαρχος μετὰ πολλῆς βίας ἐκ τῶν χειρῶν ἡμῶν ἀπήγαγε, κελεύσας τοὺς κατηγόρους αὐτοῦ ἔρχεσθαι ἐπὶ σέ· παρ᾿ οὗ δυνήσῃ αὐτὸς ἀνακρίνας περὶ πάντων τούτων ἐπιγνῶναι ὧν ἡμεῖς κατηγοροῦμεν αὐτοῦ. Πραξ. 24,1-8 Έπειτα δε από πέντε ημέρας κατέβηκε ο αρχιερέας Ανανίας στην Καισάρεια μαζί με τους πρεσβυτέρους και με κάποιον δικηγόρο ονόματι Τερτυλλο οι οποίοι και κατέθεσαν στον επίτροπο καταγγελία εναντίον του Παύλου. Αφού κλήθηκε ο Παύλος άρχισε ο Τέρτυλλος να τον κατηγορεί λέγοντας, ευγενέστατε Φήλιξ επειδή απολαμβάνουμε χάρη σε εσένα πολύ ειρήνη και γίνονται μεγάλα έργα στο έθνος αυτό, χάρις στην δική σου φροντίδα, σε κάθε περίσταση και σε όλες τις περιοχές τα βλέπουμε και τα δεχόμαστε με κάθε ευγνωμοσύνη. Για να μη σε ενοχλώ δε περισσότερο διηγούμενος τα έργα σου σε παρακαλώ να ακούσεις με ευμένεια αυτά που με συντομία θα σου πούμε. Βρήκαμε αυτόν τον άνθρωπο πολύ επικίνδυνο για τον λαό, αληθινή πληγή, να αναταράσσει και να εξερεθίζει σε στάση όλους τους Ιουδαίους ανά τις επαρχίες, να είναι δε η ψυχή και ο πρωτοστάτης της αιρέσεως των Ναζωραίων. Αυτός επιχείρησε να βεβηλώσει και το ιερό. Για αυτό και τον πιάσαμε και θελήσαμε σύμφωνα με τον Νόμο μας να τον δικάσουμε. Αλλά κατέφθασε ο Λυσίας ο χιλίαρχος και τον άρπαξε από τα χέρια μας με πολλή βία. Διέταξε δε να έλθουν οι κατήγοροι του ενώπιόν σου. Από τον ίδιο δε τον Λυσία, εάν κάνεις έρευνα και ανάκριση θα γνωρίσεις πολύ καλά όλα αυτά για τα οποία εμείς τον κατηγορούμε.
Χαίρε ότι εμωράνθησαν οι δεινοί συζητηταί· χαίρε ότι εμαράνθησαν οι των μύθων ποιηταί.
Εδώ τώρα έχουμε να παρουσιάζονται όσοι έχουν πέσει θύματα των θεών εθνών.
Οι των μύθων ποιητές δηλαδή διάφοροι όπως ο Ησίοδος και ο Όμηρος και οι δεινοί συζητητές δηλαδή οι "δικηγόροι" τους.
οὐ γὰρ σεσοφισμένοις μύθοις ἐξακολουθήσαντες ἐγνωρίσαμεν ὑμῖν τὴν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ δύναμιν καὶ παρουσίαν, ἀλλ᾿ ἐπόπται γενηθέντες τῆς ἐκείνου μεγαλειότητος. λαβὼν γὰρ παρὰ Θεοῦ πατρὸς τιμὴν καὶ δόξαν φωνῆς ἐνεχθείσης αὐτῷ τοιᾶσδε ὑπὸ τῆς μεγαλοπρεποῦς δόξης, οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, εἰς ὃν ἐγὼ εὐδόκησα, - καὶ ταύτην τὴν φωνὴν ἡμεῖς ἠκούσαμεν ἐξ οὐρανοῦ ἐνεχθεῖσαν, σὺν αὐτῷ ὄντες ἐν τῷ ὄρει τῷ ἁγίῳ. Β Πε. 1,16-18 Διότι εμείς οι Απόστολοι δεν καταστήσαμε σε σας γνωστή την άπειρη δύναμη και την ένδοξη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ακολουθώντας μύθους φτιαγμένους με τέχνη και επιτηδειότητα, αλλά σας διδάξαμε τις μεγάλες αυτές αληθείες επειδή είδαμε με τα μας τα μάτια την μεγαλειότητα Εκείνου κατά την ένδοξη μεταμόρφωσή του. Διότι κατά την μεταμόρφωση έλαβε από τον Θεόν Πατέρα ο Χριστός τιμή και δόξα, όταν ακούστηκε για αυτόν από την μεγαλοπρεπή δόξα του Θεού φωνή, αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, στον οποίον εγώ έχω ευαρεστηθεί. Και αυτή την φωνή εμείς που είμαστε μαζί του την ακούσαμε να βγαίνει και να έρχεται από τον ουρανό.
Μετὰ δὲ πέντε ἡμέρας κατέβη ὁ ἀρχιερεὺς Ἀνανίας μετὰ τῶν πρεσβυτέρων καὶ ῥήτορος Τερτύλλου τινός, οἵτινες ἐνεφάνισαν τῷ ἡγεμόνι κατὰ τοῦ Παύλου. κληθέντος δὲ αὐτοῦ ἤρξατο κατηγορεῖν ὁ Τέρτυλλος λέγων· πολλῆς εἰρήνης τυγχάνοντες διὰ σοῦ καὶ κατορθωμάτων γινομένων τῷ ἔθνει τούτῳ διὰ τῆς σῆς προνοίας, πάντῃ τε καὶ πανταχοῦ ἀποδεχόμεθα, κράτιστε Φῆλιξ, μετὰ πάσης εὐχαριστίας. ἵνα δὲ μὴ ἐπὶ πλεῖόν σε ἐγκόπτω, παρακαλῶ ἀκοῦσαί σε ἡμῶν συντόμως τῇ σῇ ἐπιεικείᾳ. εὑρόντες γὰρ τὸν ἄνδρα τοῦτον λοιμὸν καὶ κινοῦντα στάσιν πᾶσι τοῖς Ἰουδαίοις τοῖς κατὰ τὴν οἰκουμένην, πρωτοστάτην τε τῆς τῶν Ναζωραίων αἱρέσεως, ὃς καὶ τὸ ἱερὸν ἐπείρασε βεβηλῶσαι, ὃν καὶ ἐκρατήσαμεν καὶ κατὰ τὸν ἡμέτερον νόμον ἠθελήσαμεν κρίνειν· παρελθὼν δὲ Λυσίας ὁ χιλίαρχος μετὰ πολλῆς βίας ἐκ τῶν χειρῶν ἡμῶν ἀπήγαγε, κελεύσας τοὺς κατηγόρους αὐτοῦ ἔρχεσθαι ἐπὶ σέ· παρ᾿ οὗ δυνήσῃ αὐτὸς ἀνακρίνας περὶ πάντων τούτων ἐπιγνῶναι ὧν ἡμεῖς κατηγοροῦμεν αὐτοῦ. Πραξ. 24,1-8 Έπειτα δε από πέντε ημέρας κατέβηκε ο αρχιερέας Ανανίας στην Καισάρεια μαζί με τους πρεσβυτέρους και με κάποιον δικηγόρο ονόματι Τερτυλλο οι οποίοι και κατέθεσαν στον επίτροπο καταγγελία εναντίον του Παύλου. Αφού κλήθηκε ο Παύλος άρχισε ο Τέρτυλλος να τον κατηγορεί λέγοντας, ευγενέστατε Φήλιξ επειδή απολαμβάνουμε χάρη σε εσένα πολύ ειρήνη και γίνονται μεγάλα έργα στο έθνος αυτό, χάρις στην δική σου φροντίδα, σε κάθε περίσταση και σε όλες τις περιοχές τα βλέπουμε και τα δεχόμαστε με κάθε ευγνωμοσύνη. Για να μη σε ενοχλώ δε περισσότερο διηγούμενος τα έργα σου σε παρακαλώ να ακούσεις με ευμένεια αυτά που με συντομία θα σου πούμε. Βρήκαμε αυτόν τον άνθρωπο πολύ επικίνδυνο για τον λαό, αληθινή πληγή, να αναταράσσει και να εξερεθίζει σε στάση όλους τους Ιουδαίους ανά τις επαρχίες, να είναι δε η ψυχή και ο πρωτοστάτης της αιρέσεως των Ναζωραίων. Αυτός επιχείρησε να βεβηλώσει και το ιερό. Για αυτό και τον πιάσαμε και θελήσαμε σύμφωνα με τον Νόμο μας να τον δικάσουμε. Αλλά κατέφθασε ο Λυσίας ο χιλίαρχος και τον άρπαξε από τα χέρια μας με πολλή βία. Διέταξε δε να έλθουν οι κατήγοροι του ενώπιόν σου. Από τον ίδιο δε τον Λυσία, εάν κάνεις έρευνα και ανάκριση θα γνωρίσεις πολύ καλά όλα αυτά για τα οποία εμείς τον κατηγορούμε.
Χαίρε ότι εμωράνθησαν οι δεινοί συζητηταί· χαίρε ότι εμαράνθησαν οι των μύθων ποιηταί.
Εδώ τώρα έχουμε να παρουσιάζονται όσοι έχουν πέσει θύματα των θεών εθνών.
Οι των μύθων ποιητές δηλαδή διάφοροι όπως ο Ησίοδος και ο Όμηρος και οι δεινοί συζητητές δηλαδή οι "δικηγόροι" τους.
οὐ γὰρ σεσοφισμένοις μύθοις ἐξακολουθήσαντες ἐγνωρίσαμεν ὑμῖν τὴν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ δύναμιν καὶ παρουσίαν, ἀλλ᾿ ἐπόπται γενηθέντες τῆς ἐκείνου μεγαλειότητος. λαβὼν γὰρ παρὰ Θεοῦ πατρὸς τιμὴν καὶ δόξαν φωνῆς ἐνεχθείσης αὐτῷ τοιᾶσδε ὑπὸ τῆς μεγαλοπρεποῦς δόξης, οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, εἰς ὃν ἐγὼ εὐδόκησα, - καὶ ταύτην τὴν φωνὴν ἡμεῖς ἠκούσαμεν ἐξ οὐρανοῦ ἐνεχθεῖσαν, σὺν αὐτῷ ὄντες ἐν τῷ ὄρει τῷ ἁγίῳ. Β Πε. 1,16-18 Διότι εμείς οι Απόστολοι δεν καταστήσαμε σε σας γνωστή την άπειρη δύναμη και την ένδοξη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ακολουθώντας μύθους φτιαγμένους με τέχνη και επιτηδειότητα, αλλά σας διδάξαμε τις μεγάλες αυτές αληθείες επειδή είδαμε με τα μας τα μάτια την μεγαλειότητα Εκείνου κατά την ένδοξη μεταμόρφωσή του. Διότι κατά την μεταμόρφωση έλαβε από τον Θεόν Πατέρα ο Χριστός τιμή και δόξα, όταν ακούστηκε για αυτόν από την μεγαλοπρεπή δόξα του Θεού φωνή, αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, στον οποίον εγώ έχω ευαρεστηθεί. Και αυτή την φωνή εμείς που είμαστε μαζί του την ακούσαμε να βγαίνει και να έρχεται από τον ουρανό.
Χαίρε των Αθηναίων τας πλοκάς διασπώσα· χαίρε των αλιέων τας σαγήνας πληρούσα.
οὐ γὰρ ἀπέστειλέ με Χριστὸς βαπτίζειν, ἀλλ᾿ εὐαγγελίζεσθαι, οὐκ ἐν σοφίᾳ λόγου, ἵνα μὴ κενωθῇ ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ. Ὁ λόγος γὰρ ὁ τοῦ σταυροῦ τοῖς μὲν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δὲ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι. γέγραπται γάρ· ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν, καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω. ποῦ σοφός; ποῦ γραμματεύς; ποῦ συζητητὴς τοῦ αἰῶνος τούτου; οὐχὶ ἐμώρανεν ὁ Θεὸς τὴν σοφίαν τοῦ κόσμου τούτου; ἐπειδὴ γὰρ ἐν τῇ σοφίᾳ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔγνω ὁ κόσμος διὰ τῆς σοφίας τὸν Θεόν, εὐδόκησεν ὁ Θεὸς διὰ τῆς μωρίας τοῦ κηρύγματος σῶσαι τοὺς πιστεύοντας. ἐπειδὴ καὶ Ἰουδαῖοι σημεῖον αἰτοῦσι καὶ Ἕλληνες σοφίαν ζητοῦσιν, Α Κορ. 1,18-22 Αλλωστε εγώ δεν είχα ως κύριο έργο μου να βαπτίζω αλλά να κηρύττω το μήνυμα της σωτηρίας. Αυτό το κήρυγμα δεν το κάνω με την δύναμη και τα ρητορικά σχήματα της ανθρώπινης σοφίας, μη τυχόν και χάσει την σωτήρια δύναμίήτου και την άπειρη Θεία αξία του ο σταυρός του Κυρίου. Διότι το περί σταυρού Θείο κήρυγμα σε εκείνους μεν που απιστούν και επιμένουν να βαδίζουν τον δρόμο της απωλείας φαίνεται μωρία, σε εμάς όμως που το δεχθήκαμε και βρισκόμαστε στον δρόμο της σωτηρίας είναι όπως και η προσωπική μας πείρα βεβαιώνει δύναμη Θεού. Οι άπιστοι, σκοτισμένοι από τα πάθη της αμαρτίας, δεν μπορούν να εννοήσουν το ύψος της ευαγγελικής αλήθειας, τα έχουν κυριολεκτικώς χαμένα, διότι έχει γραφτεί για αυτούς στον προφήτη Ησαΐα, θα καταστρέψω και θα εξαφανίσω, λέγει ο Θεός, την σοφία αυτών που παρουσιάζονται ως σοφοί και θα εκτοπίσω ως ανόητη την φρόνηση εκείνων οι οποίοι παρουσιάζονται ως συνετοί. Που είναι λοιπόν τώρα ο σοφός; Που είναι ο Εβραίος γραμματέας; Που είναι ο ικανός συζητητής και απολογητής της πλάνης που επικρατεί κατά την εποχή αυτή; Δια των πραγμάτων δεν απέδειξε ο Θεός ανωφελή την σοφία την οποία εμπνέει και καλλιεργεί ο κόσμος που βρίσκεται μακριά από την θεία αλήθεια; Ακριβώς επειδή δεν κατόρθωσαν και δεν θέλησαν δια μέσου της σοφίας του Θεού, που διαλαλείται με όλη την δημιουργία, να γνωρίσουν οι άνθρωποι του κόσμου με την σοφία τους τον Θεό, αποφάσισε ο πανάγαθος Θεός να σώσει τους καλοπροαιρέτους και τους πρόθυμους να πιστεύσουν με το κήρυγμα του Ευαγγελίου, το οποίο στους σκοτισμένους από την αμαρτία φαίνεται μωρό. Φαίνεται δε μωρό, επειδή ο καθένας από αυτούς το κρίνει με τα δικά του κριτήρια. Οι Ιουδαίοι επί παραδείγματι ζητούν υπερφυσικό σημείο, οι δε Ελληνες ζητούν φιλοσοφικούς συλλογισμούς.
Τώρα καθώς προχωρούμε στην σειρά έχουμε την οδηγία περί ορθής προσέγγισης του Θείου σε όσους αποδέχθηκαν την κλήση αλλά και τους πιστούς. Οπότε όπως παρατηρούμε σε αυτόν τον χαιρετισμό δεν υπάρχει εφευρέτης και ο δικηγόρος του, δικηγόρος δηλαδή ο υποστηρικτής και οι διάφορες θεωρίες που αυτός επιχειρηματολογεί υπέρ, αλλά έχουμε να διδάσκεται στα μέλη της Εκκλησίας η ορθή και η λάθος προσέγγιση του Θείου. Εξ' αυτού έχουμε και το γεγονός ότι στον εδώ χαιρετισμό ενώ κάτι διαρρηγνύεται, διασπώσα, κάτι άλλο ενισχύεται, πληρούσα, ενώ κάτι απορρίπτεται, τας πλοκάς διασπώσα, κάτι άλλο επικυρώνεται, τας σαγήνας πληρούσα. Αντιθέτως στους προηγούμενους χαιρετισμούς υπήρχε κατάργηση, ξεκινήσαμε με ασόφους -- αλόγους και έπειτα είδαμε εμαράνθησαν -- εμωράνθησαν. Κατανοούμε λοιπόν τι ακριβώς παρουσιάζει η Β Στάση η οποία φυσικά και έχει θέμα όπως και όλοι οι Χαιρετισμοί ενώ ούτε λόγος για κάποιο Ιστορικό τμήμα.
Η συνάντηση του Κυρίου γίνεται με το έλα και δες, ἔρχου και ἴδε, όχι με το "έλα να δεις" των Προτεσταντών στους οποίους γίνεται χαμός από διαιρέσεις και το κάθε μέλος μετά από λίγο ξεκινάει την δική του αίρεση. Μια κυρία όταν δέχθηκε όπως ισχυριζόταν το παράλογο και αντιΒιβλικό "βάπτισμα του Πνεύματος" που διαδίδουν οι Προτεστάντες ήταν νύχτα. Κοιμόταν και ξαφνικά ένιωσε ένα ισχυρό τίναγμα. Ξύπνησε και το τίναγμα σχεδόν την έφτασε ως την οροφή. Έπειτα τις νύχτες άκουγε την φωνή του Θεού να της λέει διάφορα Αγιογραφικά εδάφια και μάλιστα άκουσον άκουσον η φωνή ήταν γυναικεία. Αυτά δεν είναι δείγματα Αγίου Πνεύματος αλλά διαφορετικού πνεύματος που παριστάνει το Άγιο Πνεύμα. Κάποια άλλη γυναίκα που πήγαινε σε μια Προτεσταντική ομάδα αν και αρραβωνιασμένη ζούσε σαν παντρεμένη, αυτή παρακαλώ στην σύναξη έκανε την προφήτιδα, "προφήτευε", έλεγε "αποκαλύψεις". Τώρα πως συνταιριάζουν αμαρτωλή ζωή και προφητικό χάρισμα μην ρωτάτε. Στις ημέρες μας είχαμε στον Ελλαδικό χώρο τρείς γέροντες γεμάτους με Άγιο Πνεύμα οι οποίοι είχαν καταπληκτικά πνευματικά χαρίσματα όπως το προφητικό. Οι βιογραφίες τους σημειώνουν επανειλημμένες εκδόσεις και μεταφράζονται συνεχώς σε ξένες γλώσσες ενώ και οι τρεις θαυματουργούν και μετά την κοίμησή τους. Μάλιστα επειδή οι Ορθόδοξοι έχουν εμπειρία από το αυθεντικό όταν διάφοροι ψευτοπροφήτες Ορθόδοξοι προσπαθούν να μιμηθούν το γνήσιο μένουν μόνοι χωρίς ακροατές σε χρόνο μηδέν. Αντιθέτως οι αιρετικοί, όπως επί παραδείγματι οι οπαδοί της Σκοπιάς, παραμένουν και δέχονται κάθε τρεις και λίγο "προφητείες".
Η συνάντηση του Κυρίου γίνεται με το έλα και δες, ἔρχου και ἴδε, όχι με το "έλα να δεις" των Προτεσταντών στους οποίους γίνεται χαμός από διαιρέσεις και το κάθε μέλος μετά από λίγο ξεκινάει την δική του αίρεση. Μια κυρία όταν δέχθηκε όπως ισχυριζόταν το παράλογο και αντιΒιβλικό "βάπτισμα του Πνεύματος" που διαδίδουν οι Προτεστάντες ήταν νύχτα. Κοιμόταν και ξαφνικά ένιωσε ένα ισχυρό τίναγμα. Ξύπνησε και το τίναγμα σχεδόν την έφτασε ως την οροφή. Έπειτα τις νύχτες άκουγε την φωνή του Θεού να της λέει διάφορα Αγιογραφικά εδάφια και μάλιστα άκουσον άκουσον η φωνή ήταν γυναικεία. Αυτά δεν είναι δείγματα Αγίου Πνεύματος αλλά διαφορετικού πνεύματος που παριστάνει το Άγιο Πνεύμα. Κάποια άλλη γυναίκα που πήγαινε σε μια Προτεσταντική ομάδα αν και αρραβωνιασμένη ζούσε σαν παντρεμένη, αυτή παρακαλώ στην σύναξη έκανε την προφήτιδα, "προφήτευε", έλεγε "αποκαλύψεις". Τώρα πως συνταιριάζουν αμαρτωλή ζωή και προφητικό χάρισμα μην ρωτάτε. Στις ημέρες μας είχαμε στον Ελλαδικό χώρο τρείς γέροντες γεμάτους με Άγιο Πνεύμα οι οποίοι είχαν καταπληκτικά πνευματικά χαρίσματα όπως το προφητικό. Οι βιογραφίες τους σημειώνουν επανειλημμένες εκδόσεις και μεταφράζονται συνεχώς σε ξένες γλώσσες ενώ και οι τρεις θαυματουργούν και μετά την κοίμησή τους. Μάλιστα επειδή οι Ορθόδοξοι έχουν εμπειρία από το αυθεντικό όταν διάφοροι ψευτοπροφήτες Ορθόδοξοι προσπαθούν να μιμηθούν το γνήσιο μένουν μόνοι χωρίς ακροατές σε χρόνο μηδέν. Αντιθέτως οι αιρετικοί, όπως επί παραδείγματι οι οπαδοί της Σκοπιάς, παραμένουν και δέχονται κάθε τρεις και λίγο "προφητείες".
Σε μια Πεντηκοστιανή ομάδα ένας άρχιζε να προφητεύει και έλεγε αρλούμπες.
Ο επικεφαλής της ομάδος τον επέπληττε να μην προφητεύει αλλά αυτός συνέχιζε.
Κάποιος άλλος μέσα στο έλα να δεις και τον χαμό που επικρατούσε την ώρα που οι υπόλοιποι "προφήτευαν" και "γλωσσολαλούσαν" άρχιζε και έκανε τον κόκορα και γέμιζε την ατμόσφαιρα με κικιρίκου. Άλλος διακήρυττε ότι σε λίγους μήνες καταφθάνει η Β' Παρουσία και όλοι στην ομάδα θα αρπαχτούν στον ουρανό. Βέβαια πέρασαν από τότε μήνες και χρόνια και τίποτε δεν έγινε. Το Άγιο Πνεύμα δεν συνεργάζεται με αιρετικούς. Το πονηρό πνεύμα όμως τα πάει καλά μαζί τους και επειδή το πονηρό πνεύμα αγνοεί το μέλλον για αυτό και οι δικοί του προφήτες διαψεύδονται. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός που είχε το ταπεινό φρόνημα που στολίζει την Ορθόδοξο Εκκλησία συνεργαζόταν με το Άγιο Πνεύμα και όσες προφητείες είπε βγήκαν αληθινές και συνεχίζουν να βγαίνουν.
Ο επικεφαλής της ομάδος τον επέπληττε να μην προφητεύει αλλά αυτός συνέχιζε.
Κάποιος άλλος μέσα στο έλα να δεις και τον χαμό που επικρατούσε την ώρα που οι υπόλοιποι "προφήτευαν" και "γλωσσολαλούσαν" άρχιζε και έκανε τον κόκορα και γέμιζε την ατμόσφαιρα με κικιρίκου. Άλλος διακήρυττε ότι σε λίγους μήνες καταφθάνει η Β' Παρουσία και όλοι στην ομάδα θα αρπαχτούν στον ουρανό. Βέβαια πέρασαν από τότε μήνες και χρόνια και τίποτε δεν έγινε. Το Άγιο Πνεύμα δεν συνεργάζεται με αιρετικούς. Το πονηρό πνεύμα όμως τα πάει καλά μαζί τους και επειδή το πονηρό πνεύμα αγνοεί το μέλλον για αυτό και οι δικοί του προφήτες διαψεύδονται. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός που είχε το ταπεινό φρόνημα που στολίζει την Ορθόδοξο Εκκλησία συνεργαζόταν με το Άγιο Πνεύμα και όσες προφητείες είπε βγήκαν αληθινές και συνεχίζουν να βγαίνουν.
Στους εγωιστές, στους αιρετικούς, δεν δίδεται τέτοια χάρις.
Άξιο παρατηρήσεως είναι ότι όσα λαμβάνουν χώρα στους διάφορους Προτεσταντικούς κύκλους γίνονται και στις συνάξεις ορισμένων Ορθοδόξων, γυναικών κυρίως, που αυτοαποκαλούνται φωτισμένες. Παρακολουθούν τις λατρευτικές συνάξεις της Εκκλησίας μας αλλά παράλληλα έχουν και ιδιαίτερες δραστηριότητες, συγκεντρώσεις δηλαδή, σε σπίτια και αίθουσες. Καταλαμβάνονται όπως νομίζουν από Άγιο Πνεύμα και αρχίζουν τις προφητείες τις γλωσσολαλιές και τις αποκαλύψεις που δήθεν προέρχονται από τον Χριστό. Αν παρακολουθήσει κάποιος γλωσσολαλιές Πεντηκοστιανών και φωτισμένων δεν υπάρχει καμία διαφορά. Οι φωτισμένες είναι γεμάτες παρακρούσεις και θρησκευτικές υστερίες, οι Προτεστάντες ας τις θαυμάζουν διότι μιλούν ξένες γλώσσες και προφητεύουν. Ήταν παλιά στο Άγιο Όρος κάποιος μοναχός, ο πατήρ Βαρνάβας, ο οποίος από την πολύ άσκηση νόμισε ότι αγίασε και ότι έλαβε διάφορα χαρίσματα από τον Θεό.
Οι άλλοι πατέρες του Όρους κατάλαβαν ότι έπεσε σε πλάνη, είδαν και έπαθαν να τον συνεφέρουν, τελικά συνήλθε. Όταν κατάλαβε πως πλανήθηκε από το πνεύμα της υπεροψίας τότε απαλλάχτηκε και από τα διάφορα χαρίσματα, εντός εισαγωγικών χαρίσματα, που νόμιζε ότι είχε λάβει από τον Θεό. Ένα από αυτά τα χαρίσματα ήταν και μία πρωτάκουστη ξένη γλώσσα. Ο ίδιος ενόσω βρισκόταν στην πλάνη ισχυριζόταν ότι επρόκειτο για την γλώσσα του Αδάμ, για την γλώσσα που μιλούσαν οι πρωτόπλαστοι στον Παράδεισο. Βέβαια όταν επέστρεψε από την πλάνη απαλλάχτηκε και από το πνεύμα της υπερηφάνειας που τον παρουσίαζε σαν Άγιο και από την γλώσσα του Αδάμ. Ελέχθη σωστά ότι στον Ρωμαιοκαθολικισμό υπάρχει ένας Πάπας ενώ στον Προτεσταντικό χώρο αναρίθμητοι Πάπες. Ο άλφα ή ο βήτα Προτεστάντης προσεγγίζει την Αγία Γραφή με τις δικές του ανθρώπινες δυνάμεις, την κατανοεί διαφορετικά από κάποιους άλλους Προτεστάντες και καταλήγει στο να συμπήξει καινούργια θρησκευτική ομάδα.
Δεν είναι δύσκολο να αποκτηθούν και κάποιοι οπαδοί. Η προσέγγιση όμως του Θεού δεν γίνεται με τα καμώματα και τις κακοδοξίες των ΝεοΠροτεσταντών αλλά με την Ορθή-δόξα. Γίνεται με το "έλα και δες" και όχι το "έλα να δεις". Γίνεται ΑγιοΠνευματικώς και όχι μηχανικώς. Γίνεται αγωνιστικώς και όχι μαγικώς, δίδεις αίμα για να λάβεις Πνεύμα.
Σύμφωνα με την μακραίωνη πείρα της Εκκλησίας μας όσοι έλαβαν κάποιο πνευματικό χάρισμα, λόγου χάριν το χάρισμα να εκδιώκουν δαιμόνια, αυτό το είχε ο Άγιος Γεράσιμος, το χάρισμα να προφητεύουν, αυτό το είχε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, το χάρισμα να θεραπεύουν ασθένειες, αυτό το είχε ο Άγιος Νεκτάριος, αυτοί πέρασαν από τον μόχθο, τον κόπο, την άσκηση, την νηστεία, την προσευχή, την υπομονή μεγάλων πειρασμών και θλίψεων. Για να λάβεις Άγιο Πνεύμα πρέπει να χύσεις αίμα, δος αίμα και λάβε Πνεύμα, αυτή η αρχή ισχύει, στους διάφορους Προτεστάντες ισχύουν άλλα, μόλις προσχωρήσουν στην ομάδα σε σύντομο χρονικό διάστημα χωρίς ασκητικούς ιδρώτες, χωρίς υπομονή σε μακροχρόνιες δοκιμασίες, χωρίς κόπο, λαμβάνουν πλούσια τα χαρίσματα του "πνεύματος". Αλλά τι λέει ο Χριστός στην παραβολή του σπορέα; Το μέρος του σπόρου που έπεσε σε καλό έδαφος σημαίνει εκείνους τους ανθρώπους που καλοπροαίρετα άκουσαν τον λόγο του Θεού και τον κατανόησαν και καρποφορούν με υπομονή, καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ Λουκάς 8,15. Καὶ ἄλλο ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν καλὴν καὶ ἐδίδου καρπὸν ἀναβαίνοντα καὶ αὐξάνοντα. Ἀναβαίνοντα όχι αναβάντα και αὐξάνοντα όχι αυξηθέντα. Χρειάζεται χρόνος και υπομονή, καρτερία σε θλίψεις, σε δοκιμασίες, σε εμπόδια, σε πειρασμούς που δεν λείπουν ποτέ από τους πνευματικούς αγωνιστές.
Άξιο παρατηρήσεως είναι ότι όσα λαμβάνουν χώρα στους διάφορους Προτεσταντικούς κύκλους γίνονται και στις συνάξεις ορισμένων Ορθοδόξων, γυναικών κυρίως, που αυτοαποκαλούνται φωτισμένες. Παρακολουθούν τις λατρευτικές συνάξεις της Εκκλησίας μας αλλά παράλληλα έχουν και ιδιαίτερες δραστηριότητες, συγκεντρώσεις δηλαδή, σε σπίτια και αίθουσες. Καταλαμβάνονται όπως νομίζουν από Άγιο Πνεύμα και αρχίζουν τις προφητείες τις γλωσσολαλιές και τις αποκαλύψεις που δήθεν προέρχονται από τον Χριστό. Αν παρακολουθήσει κάποιος γλωσσολαλιές Πεντηκοστιανών και φωτισμένων δεν υπάρχει καμία διαφορά. Οι φωτισμένες είναι γεμάτες παρακρούσεις και θρησκευτικές υστερίες, οι Προτεστάντες ας τις θαυμάζουν διότι μιλούν ξένες γλώσσες και προφητεύουν. Ήταν παλιά στο Άγιο Όρος κάποιος μοναχός, ο πατήρ Βαρνάβας, ο οποίος από την πολύ άσκηση νόμισε ότι αγίασε και ότι έλαβε διάφορα χαρίσματα από τον Θεό.
Οι άλλοι πατέρες του Όρους κατάλαβαν ότι έπεσε σε πλάνη, είδαν και έπαθαν να τον συνεφέρουν, τελικά συνήλθε. Όταν κατάλαβε πως πλανήθηκε από το πνεύμα της υπεροψίας τότε απαλλάχτηκε και από τα διάφορα χαρίσματα, εντός εισαγωγικών χαρίσματα, που νόμιζε ότι είχε λάβει από τον Θεό. Ένα από αυτά τα χαρίσματα ήταν και μία πρωτάκουστη ξένη γλώσσα. Ο ίδιος ενόσω βρισκόταν στην πλάνη ισχυριζόταν ότι επρόκειτο για την γλώσσα του Αδάμ, για την γλώσσα που μιλούσαν οι πρωτόπλαστοι στον Παράδεισο. Βέβαια όταν επέστρεψε από την πλάνη απαλλάχτηκε και από το πνεύμα της υπερηφάνειας που τον παρουσίαζε σαν Άγιο και από την γλώσσα του Αδάμ. Ελέχθη σωστά ότι στον Ρωμαιοκαθολικισμό υπάρχει ένας Πάπας ενώ στον Προτεσταντικό χώρο αναρίθμητοι Πάπες. Ο άλφα ή ο βήτα Προτεστάντης προσεγγίζει την Αγία Γραφή με τις δικές του ανθρώπινες δυνάμεις, την κατανοεί διαφορετικά από κάποιους άλλους Προτεστάντες και καταλήγει στο να συμπήξει καινούργια θρησκευτική ομάδα.
Δεν είναι δύσκολο να αποκτηθούν και κάποιοι οπαδοί. Η προσέγγιση όμως του Θεού δεν γίνεται με τα καμώματα και τις κακοδοξίες των ΝεοΠροτεσταντών αλλά με την Ορθή-δόξα. Γίνεται με το "έλα και δες" και όχι το "έλα να δεις". Γίνεται ΑγιοΠνευματικώς και όχι μηχανικώς. Γίνεται αγωνιστικώς και όχι μαγικώς, δίδεις αίμα για να λάβεις Πνεύμα.
Σύμφωνα με την μακραίωνη πείρα της Εκκλησίας μας όσοι έλαβαν κάποιο πνευματικό χάρισμα, λόγου χάριν το χάρισμα να εκδιώκουν δαιμόνια, αυτό το είχε ο Άγιος Γεράσιμος, το χάρισμα να προφητεύουν, αυτό το είχε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, το χάρισμα να θεραπεύουν ασθένειες, αυτό το είχε ο Άγιος Νεκτάριος, αυτοί πέρασαν από τον μόχθο, τον κόπο, την άσκηση, την νηστεία, την προσευχή, την υπομονή μεγάλων πειρασμών και θλίψεων. Για να λάβεις Άγιο Πνεύμα πρέπει να χύσεις αίμα, δος αίμα και λάβε Πνεύμα, αυτή η αρχή ισχύει, στους διάφορους Προτεστάντες ισχύουν άλλα, μόλις προσχωρήσουν στην ομάδα σε σύντομο χρονικό διάστημα χωρίς ασκητικούς ιδρώτες, χωρίς υπομονή σε μακροχρόνιες δοκιμασίες, χωρίς κόπο, λαμβάνουν πλούσια τα χαρίσματα του "πνεύματος". Αλλά τι λέει ο Χριστός στην παραβολή του σπορέα; Το μέρος του σπόρου που έπεσε σε καλό έδαφος σημαίνει εκείνους τους ανθρώπους που καλοπροαίρετα άκουσαν τον λόγο του Θεού και τον κατανόησαν και καρποφορούν με υπομονή, καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ Λουκάς 8,15. Καὶ ἄλλο ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν καλὴν καὶ ἐδίδου καρπὸν ἀναβαίνοντα καὶ αὐξάνοντα. Ἀναβαίνοντα όχι αναβάντα και αὐξάνοντα όχι αυξηθέντα. Χρειάζεται χρόνος και υπομονή, καρτερία σε θλίψεις, σε δοκιμασίες, σε εμπόδια, σε πειρασμούς που δεν λείπουν ποτέ από τους πνευματικούς αγωνιστές.
Σε πολλές Προτεσταντικές ομάδες η Αγία Γραφή προσεγγίζεται με καθαρά ορθολογιστικά εφόδια. Υπάρχει η εντύπωση ότι η καλή γνώση της Εβραϊκής και Ελληνικής γλώσσας, των γλωσσών δηλαδή στις οποίες γράφτηκε πρωτότυπα η Βίβλος, η χρησιμοποίηση κάποιων σπουδαίων λεξικών αυτών των δύο γλωσσών, η εφαρμογή των κοινών ερμηνευτικών νόμων, αρκούν για την σωστή ερμηνεία της Αγίας Γραφής. Η προσέγγιση όμως του Θείου γίνεται Παλαμικά και όχι Ακινατικά, γίνεται "αλιευτικώς αλλ' ουκ Αριστοτελικώς" ή αλλιώς των Αθηναίων τας πλοκάς διασπώσα· χαίρε των αλιέων τας σαγήνας πληρούσα.
Πάλιν ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν σαγήνῃ βληθείσῃ εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἐκ παντὸς γένους συναγαγούσῃ·. Ματθ. 13,47 Η βασιλεία του Θεού είναι όμοια με δίχτυ που ρίχτηκε στην θάλασσα και περιέκλεισε ψάρια από κάθε είδος.
Διάφοροι άλογοι διαμαρτύρονται ότι η Εκκλησία είναι ενάντια στην Ελλάδα παρουσιάζοντας τον συγκεκριμένο στίχο. Τίποτα πιο γελοίο. Αυτό που κάνουν στην πραγματικότητα είναι να τον περιφέρουν σαν το κομμένο κεφάλι της λογικής. Οι Αθηναίοι του στίχου όπως έγινε φανερό κάθε άλλο παρά Έλληνες είναι.
Ο Χριστός όχι μόνο δεν είναι ενάντια στην Ελλάδα αλλά θέλοντας να την τιμήσει παρέδωσε τις Νέες Γραφές στα Ελληνικά. Όχι μόνο οι Γραφές αλλά και ο Θεάνθρωπος είναι "Έλληνας". Ο Μεσσίας (μασιάχ) πολιτογραφείται "Έλληνας" (Χριστός), έτσι τώρα και αυτός και οι πιστοί του είναι "Έλληνες". (Χριστός Χριστιανός. Χριστός ο Κεχρισμένος, εκ του χρίσματος). Σχεδόν οι μισές από τις επιστολές του Παύλου είναι "Ελληνικές".
Πάλιν ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν σαγήνῃ βληθείσῃ εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἐκ παντὸς γένους συναγαγούσῃ·. Ματθ. 13,47 Η βασιλεία του Θεού είναι όμοια με δίχτυ που ρίχτηκε στην θάλασσα και περιέκλεισε ψάρια από κάθε είδος.
Διάφοροι άλογοι διαμαρτύρονται ότι η Εκκλησία είναι ενάντια στην Ελλάδα παρουσιάζοντας τον συγκεκριμένο στίχο. Τίποτα πιο γελοίο. Αυτό που κάνουν στην πραγματικότητα είναι να τον περιφέρουν σαν το κομμένο κεφάλι της λογικής. Οι Αθηναίοι του στίχου όπως έγινε φανερό κάθε άλλο παρά Έλληνες είναι.
Ο Χριστός όχι μόνο δεν είναι ενάντια στην Ελλάδα αλλά θέλοντας να την τιμήσει παρέδωσε τις Νέες Γραφές στα Ελληνικά. Όχι μόνο οι Γραφές αλλά και ο Θεάνθρωπος είναι "Έλληνας". Ο Μεσσίας (μασιάχ) πολιτογραφείται "Έλληνας" (Χριστός), έτσι τώρα και αυτός και οι πιστοί του είναι "Έλληνες". (Χριστός Χριστιανός. Χριστός ο Κεχρισμένος, εκ του χρίσματος). Σχεδόν οι μισές από τις επιστολές του Παύλου είναι "Ελληνικές".
Α' και Β' Προς Κορινθίους, Α' και Β' Προς Θεσσαλονικείς, Προς Φιλιππησίους, Προς Τίτον επίσκοπο Κρήτης. Μάλιστα ο Χριστός όχι μόνο παραδίδει την Νεα Διαθήκη στα Ελληνικά αλλά αφαιρεί από τις Παλαιές την Εβραϊκή, το παλαιότερο κείμενο της Παλαιάς είναι Ελληνικό. Ο οίκος μένει έρημος σε όλα τα επίπεδα. Από τότε που οι Εβραίοι αρνήθηκαν τον Χριστό δεν ανέδειξαν κανένα προφήτη, στην Ορθοδοξία σε κάθε εποχή έχουμε άτομα με προφητικό χάρισμα. Αν θέλουμε να βρούμε τον φταίχτη για την πτώση της Ελλάδος αυτή δεν είναι άλλη από το αιώνιο πρόβλημα, την φαγωμάρα των Ελλήνων.
Οι Έλληνες απασχολούνταν πώς να εξουδετερώσουν τον Έλληνα, τον Αντιγονίδη, τον Σελευκίδη, τον Πτολεμαίο, αλλά δεν έστρεφαν τα μάτια τους να δουν τι γινόταν την ίδια εποχή στην Δύση. Δεν πρόσεχαν εκεί που έπρεπε να προσέξουν.
Οι Έλληνες απασχολούνταν πώς να εξουδετερώσουν τον Έλληνα, τον Αντιγονίδη, τον Σελευκίδη, τον Πτολεμαίο, αλλά δεν έστρεφαν τα μάτια τους να δουν τι γινόταν την ίδια εποχή στην Δύση. Δεν πρόσεχαν εκεί που έπρεπε να προσέξουν.
Δεν έδωσαν την προσοχή που
επιβαλλόταν στις πολιτικές εξελίξεις της Δύσεως, δηλαδή στην Ρωμαϊκή
επέκταση. Δεν άνοιγαν τους οφθαλμούς τους να δουν πως σιγά σιγά και σταθερά τα βήματα των Ρωμαϊκών λεγεώνων προχωρούσαν και κατακτούσαν νέα εδάφη, ότι στο σώμα του Ελληνισμού πλησίαζε κάποιο θηρίο με κακές διαθέσεις.
Οι Έλληνες αυτής της περιόδου λες και τυφλώθηκαν.
Δυστυχώς το 275πΧ τα πράγματα έδειχναν ότι ξεκίνησε ένα νέο κεφάλαιο στην Ιστορία τιτλοφορούμενο: σταδιακή κατάκτηση των Ελληνικών εδαφών από την Ρώμη.
Σε αυτή την άσχημη ιστορία συνέβαλε και η ηθική συμπεριφορά των Ελλήνων της Μεγάλης Ελλάδος. Τους άρεσε η απειθαρχία, η ξενοιασιά, η καλοπέραση.
Υπήρχε απουσία πνεύματος θυσίας, άνοιγαν τα καφέ με καταιγιστικό ρυθμό.
Εντέλει ο Ελληνισμός της Μεγάλης Ελλάδος και της Σικελίας έσβησε μέσα στην οδύνη, στην ταπείνωση, στην ατίμωση, μέσα σε μια ατμόσφαιρα καταστροφικής μανίας των εισβολέων. Ο Ρωμαίος στρατηγός Μάρκος Κλαύδιος Μάρκελλος μια νύχτα εορτή της θεάς Αρτέμιδος την οποία τιμούσαν με παννυχίδα κατέλαβε τις Συρρακούσες. Ακολούθησε άγρια σφαγή και λεηλασία. Ένα από τα θύματα της σφαγής ήταν και ο γηραιός Αρχιμήδης. Όλα τα έργα τέχνης εξαφανίστηκαν από την πόλη. Το επόμενο έτος οι Ρωμαίοι κυρίεψαν και τον Ακράγαντα, η μανία του κατακτητή ήταν πρωτοφανής.
Δυστυχώς το 275πΧ τα πράγματα έδειχναν ότι ξεκίνησε ένα νέο κεφάλαιο στην Ιστορία τιτλοφορούμενο: σταδιακή κατάκτηση των Ελληνικών εδαφών από την Ρώμη.
Σε αυτή την άσχημη ιστορία συνέβαλε και η ηθική συμπεριφορά των Ελλήνων της Μεγάλης Ελλάδος. Τους άρεσε η απειθαρχία, η ξενοιασιά, η καλοπέραση.
Υπήρχε απουσία πνεύματος θυσίας, άνοιγαν τα καφέ με καταιγιστικό ρυθμό.
Εντέλει ο Ελληνισμός της Μεγάλης Ελλάδος και της Σικελίας έσβησε μέσα στην οδύνη, στην ταπείνωση, στην ατίμωση, μέσα σε μια ατμόσφαιρα καταστροφικής μανίας των εισβολέων. Ο Ρωμαίος στρατηγός Μάρκος Κλαύδιος Μάρκελλος μια νύχτα εορτή της θεάς Αρτέμιδος την οποία τιμούσαν με παννυχίδα κατέλαβε τις Συρρακούσες. Ακολούθησε άγρια σφαγή και λεηλασία. Ένα από τα θύματα της σφαγής ήταν και ο γηραιός Αρχιμήδης. Όλα τα έργα τέχνης εξαφανίστηκαν από την πόλη. Το επόμενο έτος οι Ρωμαίοι κυρίεψαν και τον Ακράγαντα, η μανία του κατακτητή ήταν πρωτοφανής.
Οι κάτοικοι γνώρισαν ατιμωτικό θάνατο. Όσοι δεν θανατωθήκαν πουλήθηκαν ως δούλοι. Έπειτα ήρθε και η σειρά του Τάραντος. Εναντίον του επιτέθηκε ο Κόϊντος Φάβιος Μάξιμος ο οποίος και με την βοήθεια προδοσίας από τμήμα της φρουράς κατέλαβε την πόλη. Ακολούθησε άγρια σφαγή και λεηλασία. Οι Ρωμαίοι έσφαζαν αδιάκριτα ενόπλους και μη, Τίτος Λίβιος. Οι Αθηναίοι των χαιρετισμών στους οποίους οι τυφλοί βλέπουν λόγια κατά της Ελλάδος δεν είναι τίποτα άλλο παρά η Ρωμαϊκή προσέγγιση του Χριστού, η ξενόφερτη προσέγγιση του Θεού. Δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο Ακινάτης, ο Καλαβρός, οι πρόγονοι και οι απογόνοι τους, το δηλητήριο του Παπικού ορθολογισμού.
Για αυτό ο Ψαλμός, το ρητόν αυτό άρρητον ρήμα, μεταξύ πολλών άλλων όταν ψάλλεται λειτουργεί και ως αποσκοράκιση πάσης πλάνης και αιρέσεως.
Είναι ένα ουρανόθεν δώρημα ευεργέτημα το οποίο βοηθάει να προσευχηθεί ορθώς και να φωτιστεί ο κάθε άνθρωπος, τὸ Πνεῦμα ὑπερεντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν. Να φωτιστεί μεταξύ άλλων και ο κάθε Παπικά σκεπτόμενος και εν τέλει άθεος Ορθόδοξος, ο οποίος θα εφεύρει ή θα παραδεχθεί λόγο για Ιστορικό τμήμα στους Χαιρετισμούς, για προβλήματα στους Χαιρετισμούς, για παράδοξα, για ημιάσχετο ποιητή, για πολεμική εναντίων αιρετικού, για μετάφραση των λειτουργικών κειμένων διότι δεν μπορούν οι πιστοί να κατανοήσουν την Ελληνιστική και πως θα μάθουν τι διδάσκουν οι ύμνοι. Οι Χαιρετισμοί είναι ήδη μεταφρασμένοι, η μετάφραση είναι το αρχικό κείμενο. Είναι αδύνατη η μετάφραση, μπορεί μόνο να γίνει νεα περιφραστική μετάφραση η οποία μπορεί να μην μοιάζει καθόλου με την αρχική. Το πρόβλημα δεν είναι οι Χαιρετισμοί αλλά η άγνοια της γλώσσας. Αν μάθεις την γλώσσα στην οποία έχουν γραφτεί τότε είσαι σε θέση να κατανοήσεις ότι όσοι την μιλούσαν δεν συνέθεταν ποτέ πρόταση με απογείωση Ηλίου αλλά έλεγαν ότι αυτός ανέτειλλε, ειδάλλως έχεις τον κίνδυνο να νομίζεις ότι σου κατέβει και ότι σε αυτήν την γλώσσα ο Ήλιος απογειωνόταν. Ο Χριστός δεν ήρθε να εκθειάσει τη πίστη του εκατόνταρχου ούτε να επιτιμήσει τους Φαρισαίους. Οι Χαιρετισμοί δεν έχουν βάση ομιλίες, του Βασιλείου Μέγα ή Σελευκείας, του Μελίτωνα, του Πρόκλου, του Χρυσοστόμου, του Κυρίλλου, του αγίου γέροντα. Δεν κρύφτηκαν οι Χαιρετισμοί πίσω από την σιγουριά κάποιου μεγάλου θεολόγου. Δεν εκφράζουν την θεολογία κάποιου ατόμου. Δεν πάρθηκαν από κάπου, ούτε καν από την Βίβλο. Δεν έχουν προσανατολισμό προς κάτι εποχικό. Δεν λαμβάνουν θέση εναντίων ή υπέρ του ενός ή του άλλου. Δεν ήταν αιτία της δημιουργίας των Θεομητορικών Ψαλμών η κλάψα (μεμψιμοιρία) του Λάσκαρη ούτε η του Ευτυχούς γλώσσα βλάσφημος. Δεν είναι πολεμική εναντίων του τάδε ή δείνα αιρετικού. Δεν είναι κατά Διοσκόρου τε του δεινού καὶ παράφρονος, κατά Ευνομίου Απολλιναρίου Νεστόριου ή υπέρ συνόδου. Είναι αποκάλυψη. Είναι φως. Καίνε ή φωτίζουν.
Είναι ένα ουρανόθεν δώρημα ευεργέτημα το οποίο βοηθάει να προσευχηθεί ορθώς και να φωτιστεί ο κάθε άνθρωπος, τὸ Πνεῦμα ὑπερεντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν. Να φωτιστεί μεταξύ άλλων και ο κάθε Παπικά σκεπτόμενος και εν τέλει άθεος Ορθόδοξος, ο οποίος θα εφεύρει ή θα παραδεχθεί λόγο για Ιστορικό τμήμα στους Χαιρετισμούς, για προβλήματα στους Χαιρετισμούς, για παράδοξα, για ημιάσχετο ποιητή, για πολεμική εναντίων αιρετικού, για μετάφραση των λειτουργικών κειμένων διότι δεν μπορούν οι πιστοί να κατανοήσουν την Ελληνιστική και πως θα μάθουν τι διδάσκουν οι ύμνοι. Οι Χαιρετισμοί είναι ήδη μεταφρασμένοι, η μετάφραση είναι το αρχικό κείμενο. Είναι αδύνατη η μετάφραση, μπορεί μόνο να γίνει νεα περιφραστική μετάφραση η οποία μπορεί να μην μοιάζει καθόλου με την αρχική. Το πρόβλημα δεν είναι οι Χαιρετισμοί αλλά η άγνοια της γλώσσας. Αν μάθεις την γλώσσα στην οποία έχουν γραφτεί τότε είσαι σε θέση να κατανοήσεις ότι όσοι την μιλούσαν δεν συνέθεταν ποτέ πρόταση με απογείωση Ηλίου αλλά έλεγαν ότι αυτός ανέτειλλε, ειδάλλως έχεις τον κίνδυνο να νομίζεις ότι σου κατέβει και ότι σε αυτήν την γλώσσα ο Ήλιος απογειωνόταν. Ο Χριστός δεν ήρθε να εκθειάσει τη πίστη του εκατόνταρχου ούτε να επιτιμήσει τους Φαρισαίους. Οι Χαιρετισμοί δεν έχουν βάση ομιλίες, του Βασιλείου Μέγα ή Σελευκείας, του Μελίτωνα, του Πρόκλου, του Χρυσοστόμου, του Κυρίλλου, του αγίου γέροντα. Δεν κρύφτηκαν οι Χαιρετισμοί πίσω από την σιγουριά κάποιου μεγάλου θεολόγου. Δεν εκφράζουν την θεολογία κάποιου ατόμου. Δεν πάρθηκαν από κάπου, ούτε καν από την Βίβλο. Δεν έχουν προσανατολισμό προς κάτι εποχικό. Δεν λαμβάνουν θέση εναντίων ή υπέρ του ενός ή του άλλου. Δεν ήταν αιτία της δημιουργίας των Θεομητορικών Ψαλμών η κλάψα (μεμψιμοιρία) του Λάσκαρη ούτε η του Ευτυχούς γλώσσα βλάσφημος. Δεν είναι πολεμική εναντίων του τάδε ή δείνα αιρετικού. Δεν είναι κατά Διοσκόρου τε του δεινού καὶ παράφρονος, κατά Ευνομίου Απολλιναρίου Νεστόριου ή υπέρ συνόδου. Είναι αποκάλυψη. Είναι φως. Καίνε ή φωτίζουν.
Όπως και στην Αλήθεια όμοια λαμβάνεις σε αυτούς θέση.
Η
προσέγγιση του Θεού δεν γίνεται εύκολα και χωρίς αγώνα όπως τάζουν οι
διάφοροι αιρετικοί για να αλιεύσουν το υποψήφιο θύμα. Ο Θεός δεν προσεγγίζεται με την φιλοσοφία,
δηλαδή Ακινατικά, Βαρλααμικά, αλλά όπως μας δίδαξαν οι Πατέρες. Οι παγανιστές πολέμιοι που συκοφαντούν την Εκκλησία δεν γνωρίζουν ούτε καν τι είναι αυτό στο οποίο επιτίθενται και έτσι αυτογελοιοποιούνται.
Όρθρος αγίας παρθενομάρτυρος Ευφημίας, εορτή σήμερα 11/7.
Χαίροις παρθενομάρτυς Χριστοῦ, ἡ ἐξ Ἑῴας ὡς ἀστὴρ ἀνατείλασα, καὶ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην φωταγωγοῦσα φαιδρῶς, ψυχῆς διαυγείᾳ καὶ φαιδρότητι, δι' ἧς θεῖον θέσπισμα, τῶν Πατέρων κεκύρωται, καὶ κατηργήθη, Εὐτυχοῦς γλῶσσα βλάσφημος Διοσκόρου τε, τοῦ δεινοῦ καὶ παράφρονος· Χαίροις ἡ ἀποστάζουσα, κρουνοὺς τῶν αἱμάτων σου, καθαρτικοὺς μολυσμάτων, ἐκ τῶν ἁγίων λειψάνων σου, Χριστοῦ τῇ δυνάμει, τοῦ παρέχοντος τῷ κόσμῳ, τὸ μέγα ἔλεος.
Χαίρε βυθού αγνοίας εξέλκουσα· χαίρε πολλούς εν γνώσει φωτίζουσα.
Και έχουμε τώρα ως φυσική συνέχεια την εξολκή εκ βυθού αγνοίας των υλιστών και των ειδωλολατρών ενώ οι πολλοί επάνω στους οποίους ρίχτηκε το φως είναι οι κλασσικοί "πολλοί" της Στάσης, δηλαδή μια κατηγορία ανθρώπων η οποία περιλαμβάνει και ασθενώντα μέλη της Εκκλησίας.
ξύλον ευσκιόφυλλον υφ' ου σκέπονται πολλοί
χαίρε πολλών πταιόντων συγχώρησις
χαίρε πολλούς εν γνώσει φωτίζουσα
Στον στίχο σκέπονται πολλοί το πολλοί κάνει αναφορά σε όσους προστρέχουν στην Θεοτόκο ενώ πρωτύτερα ήταν είτε άπιστοι είτε νεκρά μέλη της Εκκλησίας.
Στον στίχο σκέπονται πολλοί το πολλοί κάνει αναφορά σε όσους προστρέχουν στην Θεοτόκο ενώ πρωτύτερα ήταν είτε άπιστοι είτε νεκρά μέλη της Εκκλησίας.
Στην αντίθετη πλευρά είχαμε τους πιστούς, εξ ου τρέφονται πιστοί.
Στον στίχο πολλών πταιόντων συγχώρησις το πολλών έκανε λόγο για όσους δεν ήταν και τόσο αγωνιστές και για τα νεκρά μέλη της Εκκλησίας ώστε να έχουμε περισσότερη πρόοδο στην πνευματική πορεία για τους πρώτους ή επανέναρξη αυτής για τους δεύτερους. Στην αντίθετη πλευρά ήταν όσοι αγωνίζονταν, αυτοί συνεχώς ζητάνε την βοήθεια Θεού, Κριτού δικαίου δυσώπησις.
Δυσώπηση σημαίνει επίμονη ικεσία, παράκληση, δηλαδή οι πιστοί ικετεύουν όχι μόνο για άφεση αλλά και ώστε
να συνεχιστεί η καλή πνευματική πορεία διὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν Ιω. 15,5. Χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα.
Στον εδώ χαιρετισμό οι πολλοί, πολλούς, είναι ξανά μέλη και της Εκκλησίας, ασθενή ή ημιθανή, αναλόγως το ορθολογιστικό δηλητήριο που κυλούσε στις φλέβες τους και τα οποία προσέγγιζαν το Θείο Παπικά, Αθηναίων πλοκάς. Με την εξαγωγή εκ του βυθού αγνοίας μύθων ποιηταί, φιλοσόφων -- βυθού αγνοίας εξέλκουσα ο άνθρωπος φωτίζεται. Με την ορθή προσέγγιση του Θείου Αθηναίων πλοκάς -- πολλούς εν γνώσει φωτίζουσα ο άνθρωπος φωτίζεται στην Θεία γνώση και προχωρεί προς την Ανω Ιερουσαλήμ σωστά ενώ εν τέλει νικάει και κάθε πόθο, πάντα πόθον νικώσα, αν θέλουμε να πάμε πρωτύτερα. Η σειρά 3,3 παρουσιάζει εκτός από τις διάφορες κατηγορίες ανθρώπων και το εξής: τον πιστό να διδάσκει τώρα τους αδελφούς λέγοντας ότι για να οδηγηθεί κάποιος στην νίκη επί κάθε πόθου, δηλαδή στην κατά Χριστόν απάθεια, δεν πρέπει να έλκεται ούτε από την ύλη, φιλοσόφους, ούτε να έχει δεισδαιμονική πίστη, μύθων ποιητές, ούτε να έχει Παπικό ορθολογισμό, Αθηναίων πλοκάς. Μπορεί να μας υποδείχθηκε το ορθό, ας πούμε να φωτίστηκε ο άνθρωπος, αλλά αν εξομολογούμαστε "για το καλό", αν εξομολογούμαστε για να
σβήσουμε το τεφτέρι που γέμισε αμαρτίες και βουρ για άλλες, φιλοσόφους, αν κρεμάμε το
κομποσκοίνι σαν χαϊμαλί και κάπου υπάρχει πεταμένη και μια εικονίτσα, μύθων ποιητές, τότε τρωμε ξύλο από το δαιμόνιο. Επιπλέον ο Ψαλμός μας διδάσκει ότι το κήρυγμα Χριστού στους αδελφούς γίνεται έπειτα από την έναρξη του ειλικρινούς δικού μας αγώνα για αγιασμό. Στο 3,1 είδαμε την κατά Χριστόν απάθεια, πάντα πόθον νικώσα, και έπειτα έχουμε κήρυγμα στους αδελφούς στο 3,3. Δηλαδή διδασκόμαστε ότι ο άνθρωπος πρέπει να αγωνίζεται με ζήλο ώστε να αγιαστεί και να μην κάνει μόνο τον δάσκαλο λέγοντας έχω καιρό διότι με αυτό το σκεπτικό δεν θα εισέλθει στην Βασιλεία, ούτε βέβαια καταφέρνει εν τέλει και πολλά προς τους άλλους αν ο ίδιος δεν αγωνίζεται.
ΣΥΝΔΕΣΗ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗΣ
Χαίρε
θρόνε πυρίμορφε Κυρίου, χαίρε θεία και μανναδόχε στάμνε, χαίρε χρυσή
λυχνία, λαμπάς άσβεστος, χαίρε των παρθένων, δόξα και μητέρων, ωράϊσμα
και κλέος.
Γ στάση: χαίρε χρυσή λυχνία, λαμπάς άσβεστος -- χαίρε πολλούς εν γνώσει φωτίζουσα.
Χρυσή λυχνία διότι ήταν καθαρή σαν χρυσός λάμποντας όπως αυτός με την πίστη της, η επτάφωτη χρυσή λυχνία της Παλαιάς προτυπώνει την Θεοτόκο και δη την αγιότητα της. Ως χρυσὸν ἐν χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν αὐτοὺς καὶ ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αὐτούς. Σοφ. Σολ. 3,6
Ο Θεός δοκίμασε τους δικαίους όπως ο χρυσοχόος δοκιμάζει και καθαρίζει
τον χρυσό με την φωτιά και τους δέχτηκε ευαρέστως όπως δέχεται τα
προσφερόμενα ολοκαυτώματα των θυσιών.
Εἶπεν ὁ Κύριος· ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. Οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη· οὐδὲ καίουσι λύχνον καὶ τιθέασι αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ᾿ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ. Οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Δεν βάζουν το λυχνάρι κάτω αλλά ψηλά, έτσι πρέπει να λάμψει το φως σας έμπροσθεν των ανθρώπων.
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΗΝ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗΣ
Ο Θεός είχε δώσει εντολή και η επτάφωτη λυχνία στην Σκηνή δεν έσβηνε ποτέ, ήταν λαμπάς άσβεστος, ἔντειλαι τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ, καὶ λαβέτωσάν σοι ἔλαιον ἐλάϊνον καθαρὸν κεκομμένον εἰς φῶς, καῦσαι λύχνον διὰ παντός.
Λευ. 24,2 δώσε εντολή να σου φέρουν ελαιόλαδο καθαρό κατάλληλο για φωτισμό ώστε να καίει πάντοτε η λυχνία της Σκηνής.
Λαμπάς άσβεστος, λαμπάδα που δεν σβήνει ποτέ, πάντοτε σε κάθε στιγμή και περίσταση ήταν πιστή με έργα, ἔστωσαν ὑμῶν αἱ ὀσφύες περιεζωσμέναι καὶ οἱ λύχνοι καιόμενοι· Λουκ. 12,35 Ας είναι ζωσμένη η μέση σας και τα λυχνάρια σας πάντοτε αναμμένα, δηλαδή να είσαστε έτοιμοι και άγρυπνοι στο να εκτελείτε το θέλημα του Κυρίου.
Οπότε με αυτά τα δύο, χρυσή λυχνία, λαμπάς άσβεστος, πίστη και ορθοπραξία,
λάμπει και γίνεται δρόμος και δείκτης προς την Οδό "βγάζοντας από τον
βυθό της αγνοίας και φωτίζοντας τους πιστούς στην Θεία γνώση", χαίρε βυθού αγνοίας εξέλκουσα· χαίρε πολλούς εν γνώσει φωτίζουσα. Λαμπάς άσβεστος, λαμπάδα που δεν σβήνει ποτέ, πάντοτε σε κάθε στιγμή και περίσταση ήταν πιστή με έργα, ἔστωσαν ὑμῶν αἱ ὀσφύες περιεζωσμέναι καὶ οἱ λύχνοι καιόμενοι· Λουκ. 12,35 Ας είναι ζωσμένη η μέση σας και τα λυχνάρια σας πάντοτε αναμμένα, δηλαδή να είσαστε έτοιμοι και άγρυπνοι στο να εκτελείτε το θέλημα του Κυρίου.
Εἶπεν ὁ Κύριος· ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. Οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη· οὐδὲ καίουσι λύχνον καὶ τιθέασι αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ᾿ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ. Οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Δεν βάζουν το λυχνάρι κάτω αλλά ψηλά, έτσι πρέπει να λάμψει το φως σας έμπροσθεν των ανθρώπων.
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΗΝ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗΣ
ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:
Πολλούς εν γνώσει φωτίζουσα ή πλουτίζουσα;
Φωτίζουσα.
Εντελώς λάθος το δεύτερο διότι αυτό ακριβώς καταργεί, το πλουτίζουσα, τον πλούτο της γνώσεως, δηλαδή την ορθολογιστική προσέγγιση προς το Θείο. Ο άνθρωπος δεν πλησιάζει τον Θεό με τον πλούτο της γνώσεως αλλά με τον φωτισμό.
Χαίρε πολλούς εν Θεϊκή γνώσει φωτίζουσα.
Χαίρε ολκάς των θελόντων σωθήναι· χαίρε λιμήν των του βίου πλωτήρων.
Και τελειώνοντας η σειρά παρουσιάζει την σωτηρία.
Φωτιστήκαμε, μας υποδείχθηκε το ορθό όσο αφορά την αλήθεια και την προσσέγιση του Θείου αλλά δεν μας αφήνει μόνους η Υπεραγία Θεοτόκος. Δεν μας τα είπε ο Χριστός η Θεοτόκος οι Απόστολοι οι Άγιοι και εντάξει. Στον εδώ Χαιρετισμό έχουμε την φυσική συνέχεια και το άτομο, την ολκάς άνθρωπο, δηλαδή την Θεοτόκο, η οποία εκτός από τον φωτισμό στην συνέχεια δεν αφήνει στην τύχη τους όσους βοήθησε αλλά τους ρυμουλκεί διότι αυτοί πορεύονται όπως ένα καράβι στο πέλαγος της ζωής. Εκτός από ολκάς είναι και το λιμάνι όσων ταξιδεύουν όπου από αυτόν τον λιμένα λαμβάνουν εφόδια για το κάθε ταξίδι τους, το ταξίδι της κάθε περιστάσεως της ζωής. Λαμβάνουν εφόδια δια πρεσβειών και δια παραδείγματος. Υπάρχει μεν η ολκάς Εκκλησία με κεφαλή τον Χριστό στην οποία ο Χριστιανός είναι επιβάτης αλλά υπάρχει και η ολκάς άνθρωπος. Το άτομο ποτέ δεν εξαφανίζεται στον Χριστιανισμό όπως σε άλλες θεωρίες όπου εντέλει ο άνθρωπος αφανίζεται απροκάλυπτα σε ένα απρόσωπο νιρβάνα ή στους αιρετικούς όπου το άτομο εξαφανίζεται κρυφίως και εμμέσως σε ένα συγκαλυμμένο νιρβάνα. Δεν μας αφήνει η Θεοτόκος και οι άγιοι ποτέ μόνους. Στα είπα "να δεις τι θα κάνεις" λένε άλλοι, τί πρὸς ἡμᾶς; σὺ ὄψει. Όταν ο Ιούδας πήγε στους φίλους του Φαρισαίους λέγοντας ότι πρόδωσε αθώο αυτοί του απάντησαν "και τι μας νοιάζει εμάς;" ή αλλιώς "άντε πνίξου" και προφανώς το βλέμμα θα ήταν ανάλογο των λόγων υπονοώντας ότι στην επόμενη ενόχλησή τους η κατάληξη του θα ήταν άσχημη.
Χαίρε ολκάς των θελόντων σωθήναι· χαίρε λιμήν των του βίου πλωτήρων.
Και τελειώνοντας η σειρά παρουσιάζει την σωτηρία.
Φωτιστήκαμε, μας υποδείχθηκε το ορθό όσο αφορά την αλήθεια και την προσσέγιση του Θείου αλλά δεν μας αφήνει μόνους η Υπεραγία Θεοτόκος. Δεν μας τα είπε ο Χριστός η Θεοτόκος οι Απόστολοι οι Άγιοι και εντάξει. Στον εδώ Χαιρετισμό έχουμε την φυσική συνέχεια και το άτομο, την ολκάς άνθρωπο, δηλαδή την Θεοτόκο, η οποία εκτός από τον φωτισμό στην συνέχεια δεν αφήνει στην τύχη τους όσους βοήθησε αλλά τους ρυμουλκεί διότι αυτοί πορεύονται όπως ένα καράβι στο πέλαγος της ζωής. Εκτός από ολκάς είναι και το λιμάνι όσων ταξιδεύουν όπου από αυτόν τον λιμένα λαμβάνουν εφόδια για το κάθε ταξίδι τους, το ταξίδι της κάθε περιστάσεως της ζωής. Λαμβάνουν εφόδια δια πρεσβειών και δια παραδείγματος. Υπάρχει μεν η ολκάς Εκκλησία με κεφαλή τον Χριστό στην οποία ο Χριστιανός είναι επιβάτης αλλά υπάρχει και η ολκάς άνθρωπος. Το άτομο ποτέ δεν εξαφανίζεται στον Χριστιανισμό όπως σε άλλες θεωρίες όπου εντέλει ο άνθρωπος αφανίζεται απροκάλυπτα σε ένα απρόσωπο νιρβάνα ή στους αιρετικούς όπου το άτομο εξαφανίζεται κρυφίως και εμμέσως σε ένα συγκαλυμμένο νιρβάνα. Δεν μας αφήνει η Θεοτόκος και οι άγιοι ποτέ μόνους. Στα είπα "να δεις τι θα κάνεις" λένε άλλοι, τί πρὸς ἡμᾶς; σὺ ὄψει. Όταν ο Ιούδας πήγε στους φίλους του Φαρισαίους λέγοντας ότι πρόδωσε αθώο αυτοί του απάντησαν "και τι μας νοιάζει εμάς;" ή αλλιώς "άντε πνίξου" και προφανώς το βλέμμα θα ήταν ανάλογο των λόγων υπονοώντας ότι στην επόμενη ενόχλησή τους η κατάληξη του θα ήταν άσχημη.
Αντιθέτως με την Υπεραγία Θεοτόκο και τους Αγίους, ο Διάβολος προσπαθεί να σπρώξει στην απελπισία τον άνθρωπο "τώρα που γυρίζει". Όταν δηλαδή ο νους από την δύσκολη περίσταση είναι θολωμένος. Αυτό το κάνει αφενός διότι είναι η κατάληλη στιγμή και αφετέρου διότι αύριο μεθαύριο δεν ξέρεις τι γίνεται. Ας παρατηρήσουμε την συμπεριφορά των Φαρισαίων στα 3 χρόνια που δίδασκε ο Ιησούς. Όσοι έπαιρναν το μέρος τους ήταν άνθρωποι του Θεού, παιδιά Αβραάμ, μαθητές Μωυσή, καλώς έκαναν ότι έκαναν και λάμβαναν έπαινο. Αντιθέτως ο Χριστός φονευόταν ηθικώς κάθε ημέρα και ήταν: Δαιμονισμένος (δαιμόνιον ἔχεις Ιω. 7,20). Κρασοπότης (Για δείτε τον... άνθρωπος φάγος καὶ οἰνοπότης Ματθ. 11,19). Σατανιστής (με την βοήθεια του Βεελζεβούλ κάνει θαύματα και βγάζει δαιμόνια Μαρκ. 3,22). Γραφικός (λέει ότι θα χτίσει τον Ναό σε 3 ημέρες, εμάς μας πήρε 46 χρόνια, ενώ ο Χριστός έκανε μεταφορά). Άνομος και δάσκαλος της ανομίας (αυτά που κάνουν οι μαθητές σου δεν επιτρέπονται το Σάββατο Ματθ. 12,2. Σάββατο τα κάνεις αυτά;). Τσαρλατάνος (για κάνε μας ένα θαύμα εξ ουρανού Ματθ. 16,1). Φίλος των κλεφτών και ανήθικων (τελωνῶν φίλος καὶ ἁμαρτωλῶν Λουκ. 7,34). Αξιοπεριφρόνητος και όποιος τον πιστεύει ανόητος γελοίος, (ἐλοιδόρησαν αὐτὸν καὶ εἶπον: "εσύ είσαι μαθητής εκείνου, εμείς όμως του Μωυσή" Ιωαν. 9,28). Τρελός (από τις συκοφαντίες οι λεγεωνάριοι του φόρεσαν "βασιλική" χλαμύδα έβαλαν αγκάθινο στεφάνι και έπαιζαν τυφλόμυγα). Βλάσφημος, αμαρτωλός και τόσα άλλα. Τώρα όμως τίποτα από αυτά δεν ακούγεται....
Ο Ιούδας δεν ακούει είσαι θεοσεβής που υπηρέτησες τον Θεό και ας έχεις μια κρίση, ούτε του λένε ότι ο Ιησούς ήταν δαιμονισμένος και άνομος αλλά χρειάζεται λίγη ηρεμία και χρόνος και θα το καταλάβεις. Στην βράση κολλάει το σχοινί (στον λαιμό). Οι άγιοι όμως μας αγαπούν με την γνήσια αγάπη. Μας βοηθάνε και στην πορεία. Οι θεωρίες των αιρετικών ότι όσοι είναι στον ουρανό δεν μας βοηθούν είναι διαβολικές διότι συγκαλυμμένα θέλουν να αποτρέψουν την εκζήτηση της βοηθείας τους ενώ καταλήγουν στο ότι το άτομο έφτασε σε ένα Βουδιστικό Νιρβάνα. Είναι δηλαδή όσοι έχουν φύγει κλεισμένοι σε
έναν Καινοδιαθηκικό Άδη, σε μια εντός εισαγωγικών μακαριότητα του δεν γνωρίζω τίποτα, δεν
ακούω τίποτα, δεν λέω τίποτα. Το άτομο δεν εξαφανίζεται σαν προσωπικότητα μετά θάνατον ούτε πολύ περισσότερο φυλακίζεται σε έναν ΝεοΔιαθηκικό Άδη, σε ένα Προτεσταντικό limbus beatum. Αγωνιά αυτός που είναι στον ουρανό για την σωτηρία συγγενών και πάντων των ανθρώπων. Η Θεοτόκος και οι Άγιοι μας βοηθούν και από τον ουρανό. Ας θυμηθούμε τον πλούσιο της παραβολής του Λαζάρου, αυτός λέει, ἔχω γὰρ πέντε ἀδελφούς· ὅπως διαμαρτύρηται αὐτοῖς, ἵνα μὴ καὶ αὐτοὶ ἔλθωσιν εἰς τὸν τόπον τοῦτον τῆς βασάνου Λουκ. 16,28. Ο άδικος ενδιαφέρεται, ο δίκαιος από την πλευρά του τι κάνει; Βόλτες στα ρυάκια του παραδείσου; Αν ο άδικος ενδιαφέρεται πόσο μάλλον ο δίκαιος ο οποίος δεν βλέπει τον Αβραάμ μια φορά αλλά συνεχώς, είναι στον κόλπο Αβραάμ όπως λέει η ίδια παραβολή. Ο Χριστιανός όσο υπάρχει είναι και βοηθός και ευαγγελιστής και σωτήρας, δηλαδή είναι οδός προς την Οδό, ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς, και είναι αδιάφορο εάν βρίσκεται στην Γη ή στον ουρανό. Μάλιστα στον ουρανό μπορεί να κάνει πράγματα που δεν μπορούσε όταν ήταν στην Γη. Βλέπουμε τον γέροντα Πορφύριο και είπε όταν φύγω από την Γη θα είμαι περισσότερο κοντά σας θα με ζητάτε και αμέσως θα είμαι δίπλα σας. Το Άγιο Πνεύμα πληροφορεί εδώ στην Γη τους αγίους και αυτοί γνωρίζουν διάφορα γεγονότα. Στον ουρανό δεν αυξάνεται το Πνεύμα αλλά λιγοστεύει; Μήπως στην Γη είχαν υπερφυσική πληροφόρηση οι απόστολοι αλλά στον ουρανό εξαφανίστηκε και υπάρχει φυσική πληροφόρηση κατώτερη ακόμη και της επίγειας οπότε οι άγιοι μαθαίνουν τι γίνεται στην Γη όταν έρχεται ο κάθε.... Φαραώ; Φυσικά και όχι, εκεί αυξάνεται η χάρη, βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι᾿ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· Α Κορ. 13,12. Στον προφήτη Ιεζεκιήλ, λβ' 31, διαβάζουμε, ο Φαραώ θα ιδεί αυτούς και θα παρηγορηθεί δια άπαν το πλήθος αυτού, ο Φαραώ και άπαν το στράτευμα αυτού, οι τεθανατωμενοι εν μάχαιρα, λέγει Κύριος ο Θεός. Σε αυτό το κεφάλαιο προφητεύεται η ήττα του Φαραώ από τον Ναβουχοδονόσορα γύρω στο 570πΧ.
Ο Φαραώ με τα στρατεύματα του φονεύονται. Τα σώματα τους μένουν στην Γη, οι ψυχές τους πηγαίνουν στον Άδη. Εκεί ο Φαραώ βλέπει και άλλους δυνάστες με τα στρατεύματα τους, βλέπει Ασσυρίους, Ελλαμίτες, Ιδουμαίους, Σιδωνίους και λοιπούς, οπότε νιώθει κάποια ανακούφιση. Αισθάνεται παρηγοριά διότι δεν ήταν ο μόνος βασιλεύς που με τον στρατό του ηττήθηκε και θανατώθηκε. Αυτά δείχνουν ότι οι άνθρωποι μετά θάνατον σαν αθάνατες ψυχές υπάρχουν, καταλαβαίνουν, αισθάνονται. Εδώ στο 32ο κεφάλαιο του προφήτου Ιεζεκιήλ φαίνεται ότι ο Φαραώ μετά τον θάνατο καταλαβαίνει τι γίνεται γύρω του, διακρίνει αυτούς που υπάρχουν, νιώθει παρηγορημένος διότι και άλλοι υπέστησαν τα ίδια με αυτόν. Ο Χριστός αναφέρει ότι χαρά γίνεται στον ουρανό για έναν αμαρτωλό που μετανοεί, λέγω ὑμῖν ὅτι οὕτω χαρά ἔσται ἐν τῷ οὐρανῷ ἐπὶ ἑνί ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι ἢ ἐπί ἐνενήκοντα ἐννέα δικαίοις, οἵτινες οὐ χρείαν ἔχουσι μετανοίας. Λουκ. 15,7 Σας διαβεβαιώνω ότι μεγάλη χαρά γίνεται στον ουρανό για ένα αμαρτωλό που μετανοεί περισσότερο από όσο είναι η χαρά για τους ενενήντα εννέα δίκαιους οι οποίοι δεν έχουν ανάγκη από μετάνοια. Είναι επόμενο ότι για να γίνει χαρά στον ουρανό την ώρα που μετανοεί αυτό σημαίνει ότι οι κεκοιμημένοι όχι μόνο αισθάνονται αλλά έχουν πληροφόρηση από το Άγιο Πνεύμα για τα επί Γης γεγονότα. Δεν λέει ο προφήτης Ησαΐας ο προφήτης Ηλίας ο διορατικός Παΐσιος και ο διορατικός Πορφύριος χαίρονται αλλά λέει χαρά στον ουρανό. Όλοι οι άγιοι, δηλαδή όλοι όσοι είναι στον Παράδεισο, δέχονται πληροφορίες εξ Αγίου Πνεύματος, όλοι είναι διορατικοί και προορατικοί, όχι μερικοί όπως εδώ. Ούτε λέει όταν πάνε στον Παράδεισο χαίρονται αλλά όταν μετανοεί. Τους πληροφορεί το Άγιο Πνεύμα για αυτό γνωρίζουν ότι πραγματικά μετανόησε, διότι μπορεί έναν να βλέπουμε σήμερα και να φαίνεται ότι έχει μετανοήσει αλλά σε ένα χρόνο να είναι ξανά στην αμαρτία ίσως και χειρότερος από πριν. Επειδή όμως πληροφορούνται από το Άγιο Πνεύμα γνωρίζουν πέραν πάσης αμφιβολίας και χαίρονται ειδάλλως από εξωτερική παρατήρηση δεν θα ήταν σίγουρο, θα χαίρονται όταν πήγαινε στον Παράδεισο. Δεν έχουν ανάγκη την εξωτερική παρατήρηση για την πιστοποίηση της μετάνοιας όπως δεν είχαν ανάγκη την εξωτερική παρατήρηση ή την σύσταση εκ Χριστού οι απόστολοι ώστε να αναγνωρίσουν άτομα που δεν είχαν δει ποτέ στην ζωή τους, τον Μωυσή και τον προφήτη Ηλία. Η γνήσια μετάνοια είναι αδύνατον να πιστοποιηθεί με εξωτερική παρατήρηση αλλά μόνο με παρατήρηση μέσα στην καρδία. Άρα λοιπόν βλέπουμε την Γραφή να μας λέει ότι οι κεκοιμημένοι αισθάνονται και έχουν πληροφόρηση εκ Πνεύματος. Διάφοροι αιρετικοί, όπως οι μάρτυρες του Ιεχωβά, υποστηρίζουν ότι ο άνθρωπος μόλις πεθάνει εκμηδενίζεται, δεν δέχονται αθανασία ψυχής. Οπότε η ανάσταση για αυτούς νοείται μια παράδοξη κλωνοποίηση, μια ιδιόρρυθμη Βουδιστική μετεμψύχωση όπου ο κλώνος νομίζει ότι είναι κάποιος προηγούμενος. Μάλιστα η μετεμψύχωση αυτή λαμβάνει χώρα σε έναν Μωαμεθανικό παράδεισο, τουτέστιν στον Παράδεισο η Σκοπιά λέει ότι θα υπάρχει άφθονη μάσα. Η λογική αλλά και η Αγία Γραφή είναι αντίθετη σε αυτήν την διδασκαλία τους όπως φαίνεται και από το εν λόγω κεφάλαιο του προφήτη Ιεζεκιήλ. Ο πιστός της Σκοπιάς μετεμψυχώθηκε και "θα τρώει πολλά και άφθονα φαγητά" (Σκοπιά). Ο πιστός των Προτεσταντών από την άλλη πλευρά έφτασε σε κάποιο ιδιόρυθμο Νιρβάνα, στην Γη ο πόλεμος μαίνεται αλλά αυτόν δεν τον απασχολεί τίποτα. Οι αιρέσεις προέρχονται από τον τύραννον απάνθρωπον, δηλαδή τον Διάβολο και τα ανώτατα δαιμόνια, πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων Α' Τιμ. 4,1. Κοινός ο πατέρας για αυτό παρατηρούμε κοινά σημεία και στα τέκνα του.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Σῶσαι θέλων τὸν κόσμον, ὁ τῶν ὅλων Κοσμήτωρ, πρὸς τοῦτον αὐτεπάγγελτος ἦλθε· καὶ ποιμὴν ὑπάρχων ὡς Θεός, δι᾿ ἡμᾶς ἐφάνη καθ᾿ ἡμᾶς ἄνθρωπος· ὁμοίῳ γὰρ τὸ ὅμοιον καλέσας, ὡς Θεὸς ἀκούει·
Σῶσον ἡμᾶς Υἱὲ Θεοῦ, ὁ ἐκ Παρθένου τεχθείς, ψάλλοντάς σοι·
Ο Φαραώ με τα στρατεύματα του φονεύονται. Τα σώματα τους μένουν στην Γη, οι ψυχές τους πηγαίνουν στον Άδη. Εκεί ο Φαραώ βλέπει και άλλους δυνάστες με τα στρατεύματα τους, βλέπει Ασσυρίους, Ελλαμίτες, Ιδουμαίους, Σιδωνίους και λοιπούς, οπότε νιώθει κάποια ανακούφιση. Αισθάνεται παρηγοριά διότι δεν ήταν ο μόνος βασιλεύς που με τον στρατό του ηττήθηκε και θανατώθηκε. Αυτά δείχνουν ότι οι άνθρωποι μετά θάνατον σαν αθάνατες ψυχές υπάρχουν, καταλαβαίνουν, αισθάνονται. Εδώ στο 32ο κεφάλαιο του προφήτου Ιεζεκιήλ φαίνεται ότι ο Φαραώ μετά τον θάνατο καταλαβαίνει τι γίνεται γύρω του, διακρίνει αυτούς που υπάρχουν, νιώθει παρηγορημένος διότι και άλλοι υπέστησαν τα ίδια με αυτόν. Ο Χριστός αναφέρει ότι χαρά γίνεται στον ουρανό για έναν αμαρτωλό που μετανοεί, λέγω ὑμῖν ὅτι οὕτω χαρά ἔσται ἐν τῷ οὐρανῷ ἐπὶ ἑνί ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι ἢ ἐπί ἐνενήκοντα ἐννέα δικαίοις, οἵτινες οὐ χρείαν ἔχουσι μετανοίας. Λουκ. 15,7 Σας διαβεβαιώνω ότι μεγάλη χαρά γίνεται στον ουρανό για ένα αμαρτωλό που μετανοεί περισσότερο από όσο είναι η χαρά για τους ενενήντα εννέα δίκαιους οι οποίοι δεν έχουν ανάγκη από μετάνοια. Είναι επόμενο ότι για να γίνει χαρά στον ουρανό την ώρα που μετανοεί αυτό σημαίνει ότι οι κεκοιμημένοι όχι μόνο αισθάνονται αλλά έχουν πληροφόρηση από το Άγιο Πνεύμα για τα επί Γης γεγονότα. Δεν λέει ο προφήτης Ησαΐας ο προφήτης Ηλίας ο διορατικός Παΐσιος και ο διορατικός Πορφύριος χαίρονται αλλά λέει χαρά στον ουρανό. Όλοι οι άγιοι, δηλαδή όλοι όσοι είναι στον Παράδεισο, δέχονται πληροφορίες εξ Αγίου Πνεύματος, όλοι είναι διορατικοί και προορατικοί, όχι μερικοί όπως εδώ. Ούτε λέει όταν πάνε στον Παράδεισο χαίρονται αλλά όταν μετανοεί. Τους πληροφορεί το Άγιο Πνεύμα για αυτό γνωρίζουν ότι πραγματικά μετανόησε, διότι μπορεί έναν να βλέπουμε σήμερα και να φαίνεται ότι έχει μετανοήσει αλλά σε ένα χρόνο να είναι ξανά στην αμαρτία ίσως και χειρότερος από πριν. Επειδή όμως πληροφορούνται από το Άγιο Πνεύμα γνωρίζουν πέραν πάσης αμφιβολίας και χαίρονται ειδάλλως από εξωτερική παρατήρηση δεν θα ήταν σίγουρο, θα χαίρονται όταν πήγαινε στον Παράδεισο. Δεν έχουν ανάγκη την εξωτερική παρατήρηση για την πιστοποίηση της μετάνοιας όπως δεν είχαν ανάγκη την εξωτερική παρατήρηση ή την σύσταση εκ Χριστού οι απόστολοι ώστε να αναγνωρίσουν άτομα που δεν είχαν δει ποτέ στην ζωή τους, τον Μωυσή και τον προφήτη Ηλία. Η γνήσια μετάνοια είναι αδύνατον να πιστοποιηθεί με εξωτερική παρατήρηση αλλά μόνο με παρατήρηση μέσα στην καρδία. Άρα λοιπόν βλέπουμε την Γραφή να μας λέει ότι οι κεκοιμημένοι αισθάνονται και έχουν πληροφόρηση εκ Πνεύματος. Διάφοροι αιρετικοί, όπως οι μάρτυρες του Ιεχωβά, υποστηρίζουν ότι ο άνθρωπος μόλις πεθάνει εκμηδενίζεται, δεν δέχονται αθανασία ψυχής. Οπότε η ανάσταση για αυτούς νοείται μια παράδοξη κλωνοποίηση, μια ιδιόρρυθμη Βουδιστική μετεμψύχωση όπου ο κλώνος νομίζει ότι είναι κάποιος προηγούμενος. Μάλιστα η μετεμψύχωση αυτή λαμβάνει χώρα σε έναν Μωαμεθανικό παράδεισο, τουτέστιν στον Παράδεισο η Σκοπιά λέει ότι θα υπάρχει άφθονη μάσα. Η λογική αλλά και η Αγία Γραφή είναι αντίθετη σε αυτήν την διδασκαλία τους όπως φαίνεται και από το εν λόγω κεφάλαιο του προφήτη Ιεζεκιήλ. Ο πιστός της Σκοπιάς μετεμψυχώθηκε και "θα τρώει πολλά και άφθονα φαγητά" (Σκοπιά). Ο πιστός των Προτεσταντών από την άλλη πλευρά έφτασε σε κάποιο ιδιόρυθμο Νιρβάνα, στην Γη ο πόλεμος μαίνεται αλλά αυτόν δεν τον απασχολεί τίποτα. Οι αιρέσεις προέρχονται από τον τύραννον απάνθρωπον, δηλαδή τον Διάβολο και τα ανώτατα δαιμόνια, πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων Α' Τιμ. 4,1. Κοινός ο πατέρας για αυτό παρατηρούμε κοινά σημεία και στα τέκνα του.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Σῶσαι θέλων τὸν κόσμον, ὁ τῶν ὅλων Κοσμήτωρ, πρὸς τοῦτον αὐτεπάγγελτος ἦλθε· καὶ ποιμὴν ὑπάρχων ὡς Θεός, δι᾿ ἡμᾶς ἐφάνη καθ᾿ ἡμᾶς ἄνθρωπος· ὁμοίῳ γὰρ τὸ ὅμοιον καλέσας, ὡς Θεὸς ἀκούει·
Σῶσον ἡμᾶς Υἱὲ Θεοῦ, ὁ ἐκ Παρθένου τεχθείς, ψάλλοντάς σοι·
Ἀλληλούϊα
Είδαμε το τέλος του Εσπερινού, νυν απολύεις, έπειτα αμέσως έχουμε τον Όρθρο. Την αρχή του Όρθρου, Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, και το τέλος του, την πασίγνωστη Δοξολογία, Δόξα Σοι τῷ δείξαντι τὸ φῶς. Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ
καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία. Τώρα όπως είναι φυσικό εφόσον τελείωσε ο Όρθρος, από αυτόν τον Οίκο αρχίζει η επόμενη ακολουθία. Ποιά είναι αυτή; Μα φυσικά η Θεία Λειτουργία και ειδικότερα στον Οίκο Σ έχουμε το αρχικό της τμήμα, την Λειτουργία των Κατηχουμένων.
Σῶσαι
θέλων τὸν κόσμον -- Σῶσον ἡμᾶς Υἱὲ Θεοῦ.
Επειδή
αυτός που στόλισε τα πάντα θέλησε να σώσει τον κόσμο, ήλθε σε αυτόν από
δική του πρωτοβουλία και όντας ποιμένας ως Θεός για χάρη μας φάνηκε
όμοιος με εμάς άνθρωπος καλώντας στην σωτηρία τους όμοιους μέσω του
όμοιου και ως Θεός ακούει από όλους: Σῶσον ἡμᾶς Υἱὲ Θεοῦ, ὁ ἐκ Παρθένου τεχθείς, ψάλλοντάς σοι· Ἀλληλούϊα δηλαδή ακούει τα αντίφωνα της Λειτουργίας των
Κατηχουμένων.
ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:
Ομοίω γαρ το όμοιον καλέσας ή ομοίω γαρ τον όμοιον φορέσας;
Καλέσας.
Η ανθρωπότητα πρέπει να στήσει μνημείο στους αντιγραφείς όλων των αιώνων, όμως το φορέσας ή το πρόβατον είναι εντελώς λάθος.
ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:
Δι ημάς εφάνη καθ' ημάς άνθρωπος ή δι ημάς εφάνη καθ' ημάς πρόβατον;
Άνθρωπος.
Δι ημάς εφάνη καθ' ημάς άνθρωπος ή δι ημάς εφάνη καθ' ημάς πρόβατον;
Άνθρωπος.
Το τι άνθρωπος και ερμηνεία στον Οίκο θα δούμε ευθύς αμέσως.
ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:
Δι ημάς εφάνη καθ' ημάς άνθρωπος ή δι ημάς εφάνη καθ' ημάς όμοιος;
Άνθρωπος.
Φαίνεται ότι εδώ γίνεται λόγος για τον άνθρωπο του χωρίου Φιλιπ. 2,7 ἀλλ᾿ ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, όμως γίνεται λόγος για άλλον άνθρωπο, τον άνθρωπο απόγονο Αβραάμ. Τον Αβραάμ καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ, δείτε το χωρίο από την Προς Γαλάτας κατωτέρω. Ο Χριστός είναι πραγματικός άνθρωπος, είναι "υιός του ανθρώπου", είναι "σπέρμα Αβραάμ". Στο χωρίο γίνεται λόγος όχι για την Θεοτόκο αλλά για τον Χριστό, τῷ σπέρματί σου, ὅς ἐστι Χριστός. Όμως ο Χριστός δεν προήλθε από ανθρώπινη μίξη, δεν προήλθε από συνεύρεση της Θεοτόκου με κάποιον άνδρα, άρα εδώ μας δηλώνεται περίτρανα η Ορθόδοξος διδασκαλία. Ο Χριστός παρουσιάζεται ξεκάθαρα ως ένας κανονικός άνθρωπος απόγονος κάποιου άλλου ανθρώπου, είναι σπέρμα Αρβαάμ, είναι εξεληλυθός, εξήλθε, εκ "της οσφύος Αβραάμ", καίπερ ἐξεληλυθότας ἐκ τῆς ὀσφύος Ἀβραάμ· Εβρ. 7,5, όπως ο κάθε απόγονος Αβραάμ, όπως ο κάθε άνθρωπος, δηλαδή δεν κατέβηκε από τον ουρανό το σώμα του, δεν έχει απορροφημένη βούληση, δεν είναι άψυχος ή τίποτε αιρετικό. 'Ομως ο Χριστός δεν προήλθε από μίξη ανδρός και γυναικός, η σύλληψη του δεν ακολούθησε τον φυσικό δρόμο, οπότε εδώ δηλώνεται ότι είναι μεν κανονικός άνθρωπος, "σπέρμα Αβραάμ και εξ οσφύος αυτού", αλλά απαλλαγμένος από το προπατορικό αμάρτημα, δηλαδή τις συνέπειες της Πτώσεως. Ο Χριστός είναι και κανονικός άνθρωπος αλλά και Θεός ποιμὴν ὑπάρχων ὡς Θεός, ο οποίος ὡς Θεὸς ἀκούει το Σῶσον ἡμᾶς Υἱὲ Θεοῦ, ὅτι ἐν αὐτῷ κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς Κολ. 2,9, ενανθρώπησε ἵνα τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ Πνεύματος λάβωμεν, να λάβουμε την επαγγελία του Πνεύματος, είναι αυτός που ως Θεάνθρωπος καλεί προς αυτόν λέγοντας ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω, αυτός δια του οποίου θα έλθει η ευλογία σε εμάς, θα έρθει η σωτηρία, Σῶσαι, και αυτή δεν έρχεται παρά δια των μυστηρίων, λέει έσωσεν δια λουτρού παλιγγενεσίας ή όποιος δεν φάει και πιει το αίμα μου δεν έχει αιώνια ζωή.
ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:
Δι ημάς εφάνη καθ' ημάς άνθρωπος ή δι ημάς εφάνη καθ' ημάς όμοιος;
Άνθρωπος.
Φαίνεται ότι εδώ γίνεται λόγος για τον άνθρωπο του χωρίου Φιλιπ. 2,7 ἀλλ᾿ ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, όμως γίνεται λόγος για άλλον άνθρωπο, τον άνθρωπο απόγονο Αβραάμ. Τον Αβραάμ καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ, δείτε το χωρίο από την Προς Γαλάτας κατωτέρω. Ο Χριστός είναι πραγματικός άνθρωπος, είναι "υιός του ανθρώπου", είναι "σπέρμα Αβραάμ". Στο χωρίο γίνεται λόγος όχι για την Θεοτόκο αλλά για τον Χριστό, τῷ σπέρματί σου, ὅς ἐστι Χριστός. Όμως ο Χριστός δεν προήλθε από ανθρώπινη μίξη, δεν προήλθε από συνεύρεση της Θεοτόκου με κάποιον άνδρα, άρα εδώ μας δηλώνεται περίτρανα η Ορθόδοξος διδασκαλία. Ο Χριστός παρουσιάζεται ξεκάθαρα ως ένας κανονικός άνθρωπος απόγονος κάποιου άλλου ανθρώπου, είναι σπέρμα Αρβαάμ, είναι εξεληλυθός, εξήλθε, εκ "της οσφύος Αβραάμ", καίπερ ἐξεληλυθότας ἐκ τῆς ὀσφύος Ἀβραάμ· Εβρ. 7,5, όπως ο κάθε απόγονος Αβραάμ, όπως ο κάθε άνθρωπος, δηλαδή δεν κατέβηκε από τον ουρανό το σώμα του, δεν έχει απορροφημένη βούληση, δεν είναι άψυχος ή τίποτε αιρετικό. 'Ομως ο Χριστός δεν προήλθε από μίξη ανδρός και γυναικός, η σύλληψη του δεν ακολούθησε τον φυσικό δρόμο, οπότε εδώ δηλώνεται ότι είναι μεν κανονικός άνθρωπος, "σπέρμα Αβραάμ και εξ οσφύος αυτού", αλλά απαλλαγμένος από το προπατορικό αμάρτημα, δηλαδή τις συνέπειες της Πτώσεως. Ο Χριστός είναι και κανονικός άνθρωπος αλλά και Θεός ποιμὴν ὑπάρχων ὡς Θεός, ο οποίος ὡς Θεὸς ἀκούει το Σῶσον ἡμᾶς Υἱὲ Θεοῦ, ὅτι ἐν αὐτῷ κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς Κολ. 2,9, ενανθρώπησε ἵνα τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ Πνεύματος λάβωμεν, να λάβουμε την επαγγελία του Πνεύματος, είναι αυτός που ως Θεάνθρωπος καλεί προς αυτόν λέγοντας ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω, αυτός δια του οποίου θα έλθει η ευλογία σε εμάς, θα έρθει η σωτηρία, Σῶσαι, και αυτή δεν έρχεται παρά δια των μυστηρίων, λέει έσωσεν δια λουτρού παλιγγενεσίας ή όποιος δεν φάει και πιει το αίμα μου δεν έχει αιώνια ζωή.
ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:
Τον όμοιον καλέσας ως Θεός ακούει ή τον όμοιον κελεύσας ήθελεν ακούειν;
Καλέσας.
Ο Θεός έρχεται αυτεπάγγελτος, δηλαδή χωρίς να τον καλέσει κανείς, έρχεται από φιλανθρωπία και καλεί προς μετάνοια διότι, οὐ γὰρ ἦλθον ἵνα κρίνω τὸν κόσμον, ἀλλ' ἵνα σώσω τὸν κόσμον. Οπότε η κέλευση, δηλαδή η διαταγή, η προσταγή, θα ακουστεί στο τέλος της ζωής του κάθε ενός αλλά και οριστικά στο τέλος της ανθρώπινης ιστορίας. Τότε θα λήξει η εποχή που παρέχεται η χάρη οπότε θα παύσει το κάλεσμα και θα έχουμε κέλευση διότι ἔστησεν ἡμέραν ἐν ᾗ μέλλει κρίνειν τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ, ἐν ἀνδρὶ ᾧ ὥρισε, πίστιν παρασχὼν πᾶσιν ἀναστήσας αὐτὸν ἐκ νεκρῶν Πραξ. 17, 32. Τότε ο άνδρας, ἀνδρὶ, απόγονος Αβραάμ, τῷ σπέρματί σου, ὅς ἐστι Χριστός, οι λέξεις έχουν την μεγάλη σημασία τους, θα κελεύσει λέγοντας "δεύτε οι ευλογημένοι κληρονομήστε την Βασιλεία" ή "πορεύεσεθε απ' εμού οι κατηραμένοι". Αφού πρώτα ο απόστολος είπε "όρισε ημέρα κατά την οποία θα κρίνει την οικουμένη" για να φιμώσει κάθε αιρετική διδαχή προσέθεσε "ανδρός", ο άνθρωπος Χριστός κριτής, η Θεία φύση αντέδωσε στην ανθρώπινη διότι λέγει ο Κύριος βαθεῖα ἡ καρδία παρά πάντα, καὶ ἄνθρωπός ἐστι· καὶ τίς γνώσεται αὐτόν; ἐγὼ Κύριος ἐτάζων καρδίας καὶ δοκιμάζων νεφροὺς τοῦ δοῦναι ἑκάστῳ κατὰ τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ καὶ κατὰ τοὺς καρποὺς τῶν ἐπιτηδευμάτων αὐτοῦ. Ιερ. 17,9-10 Η καρδία είναι βαθειά και ανεξερεύνητη περισσότερο από όλα, αυτός είναι ο άνθρωπος, ποιος μπορεί να τον γνωρίσει; Εγώ μόνο, ο Κύριος και Θεός, ο οποίος εξετάζω τις καρδιές των ανθρώπων και ερευνώ τους νεφρούς για να δίδω στον καθένα σύμφωνα με τους δρόμους και τους τρόπους της ζωής του, σύμφωνα με τους καρπούς των έργων του.
Σὺ δὲ τί κρίνεις τὸν ἀδελφόν σου; ἢ καὶ σὺ τί ἐξουθενεῖς τὸν ἀδελφόν σου; πάντες γὰρ παραστησόμεθα τῷ βήματι τοῦ Χριστοῦ. ὅτι ἐμοὶ κάμψει πᾶν γόνυ καὶ ἐξομολογήσεται πᾶσα γλῶσσα τῷ Θεῷ
αφού προηγουμένως ο απόστολος συνιστά να μην κρίνουμε τους αδελφούς μας διότι την
κρίση θα την κάνει ο Χριστός και όλοι θα σταθούμε μπροστά στο δικαστικό
του βήμα, κατόπιν γράφει λόγια εκ του Ησαΐα, ὅτι ἐμοὶ κάμψει πᾶν γόνυ καὶ ἐξομολογήσεται πᾶσα γλῶσσα τῷ Θεῷ και στην Προς Φιλιππησίους διευκρινίζει ότι αυτό που έγραψε ο Ησαΐας στο 45ο κεφάλαιο θα βρει την εκπλήρωση του στον Χριστό. Καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ. διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων, καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός. Φιλιπ. 2,8-11 Δηλαδή ο Γιαχβέ στον οποίο θα κάμψει παν γόνυ είναι ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός,
είναι ο άνδρας, είναι σπέρμα Αβραάμ, έτσι η Γραφή έρχεται να προσυπογράψει τις θέσεις των Ορθοδόξων. Ο Χριστός ως φιλάνθρωπος "Θεός Σωτήρ", ἐγὼ ὁ Θεός, καὶ οὐκ ἔστι πάρεξ ἐμοῦ ὁ σῴζων Ησ. 43,11 Σῶσαι -- ἄνθρωπος· ὁμοίῳ γὰρ τὸ ὅμοιον καλέσας, ὡς Θεὸς ἀκούει·, καλεί προς ίαση απελευθέρωση και παροχή της επαγγελίας του Πνεύματος, Πνεῦμα Κυρίου ἐπ᾿ ἐμέ, οὗ εἵνεκεν ἔχρισέ με· εὐαγγελίσασθαι πτωχοῖς ἀπέσταλκέ με, ἰάσασθαι τοὺς συντετριμένους τὴν καρδίαν, κηρύξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν καὶ τυφλοῖς ἀνάβλεψιν, δηλαδή καλεί στο να έλθει ο άνθρωπος προς αυτόν και να ντυθεί "ένδυμα σωτηρίας και χιτώνα χαράς και αγαλλιάσεως".
"Ως προς νυμφίο θα θέσει επάνω στο κεφάλι μου μίτρα και ως νύμφη θα με στολίσει με πλούσιο στολισμό", το είδαμε πριν στην Β' Στάση στον Ησαΐα κεφάλαιο 61, ἐνέδυσε γάρ με ἱμάτιον
σωτηρίου καὶ χιτῶνα εὐφροσύνης, ὡς νυμφίῳ περιέθηκέ μοι μίτραν καὶ ὡς
νύμφην κατεκόσμησέ με κόσμῳ, Ησ. 61,10 είναι προφητεία περί της εποχής της Καινής, βλέπουμε στο Ησ. 61,1 να λέει Πνεῦμα
Κυρίου ἐπ᾿ ἐμέ, οὗ εἵνεκεν ἔχρισέ με· εὐαγγελίσασθαι πτωχοῖς ἀπέσταλκέ
με, ἰάσασθαι τοὺς συντετριμένους τὴν καρδίαν, κηρύξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν
καὶ τυφλοῖς ἀνάβλεψιν.
Αυτά είναι τα λόγια που ανέφερε ο Χριστός ότι εκπληρώνονται σε αυτόν όταν δίδαξε
στην Συναγωγή Πνεῦμα Κυρίου ἐπ᾿ ἐμέ, οὗ εἵνεκεν ἔχρισέ με, εὐαγγελίσασθαι πτωχοῖς ἀπέσταλκέ με, ἰάσασθαι τοὺς συντετριμμένους τὴν καρδίαν Λουκ. 4,18 ἤρξατο δὲ λέγειν πρὸς αὐτοὺς ὅτι σήμερον πεπλήρωται ἡ γραφὴ αὕτη ἐν τοῖς ὠσὶν ὑμῶν Λουκ. 4,20-21.
Το συναντήσαμε πριν, θα το συναντήσουμε και στην Δ' Στάση, όπου εκεί θα πραγματοποιηθεί η ένδυση ιματίου σωτηρίου και θα βαλθεί η μίτρα επί κεφαλής.
Είδαμε πριν ο Υψηλός Θεός, Θεὸν τὸν Ὕψιστον, Ελοχίμ Ελυόν, να κατεβαίνει, ταπεινὸς ἄνθρωπος. Εδώ είναι ο Θεός Σωτήρ, ἐγὼ ὁ Θεός...ὁ σῴζων Ησ. 43,11 διότι καλεί προς σωτηρία, σώσαι θέλων τον κόσμον.
Καὶ ἔσται εἰς σημεῖον εἰς τὸν αἰῶνα Κυρίῳ ἐν χώρᾳ Αἰγύπτου, ὅτι κεκράξονται πρὸς Κύριον διὰ τοὺς θλίβοντας αὐτούς, καὶ ἀποστελεῖ αὐτοῖς Κύριος ἄνθρωπον, ὃς σώσει αὐτούς, κρίνων σώσει αὐτούς Ησ. 19,20. Άνθρωπος, άνδρας, σπέρμα Αβραάμ, Αίγυπτος, προφητεία για Αίγυπτο, απελευθέρωση εκ νοητού Φαραώ.
Χριστὸς ἡμᾶς ἐξηγόρασεν ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου γενόμενος ὑπὲρ ἡμῶν κατάρα· γέγραπται γάρ· ἐπικατάρατος πᾶς ὁ κρεμάμενος ἐπὶ ξύλου· ἵνα εἰς τὰ ἔθνη ἡ εὐλογία τοῦ Ἀβραὰμ γένηται ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ἵνα τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ Πνεύματος λάβωμεν διὰ τῆς πίστεως. Ἀδελφοί, κατὰ ἄνθρωπον λέγω· ὅμως ἀνθρώπου κεκυρωμένην διαθήκην οὐδεὶς ἀθετεῖ ἢ ἐπιδιατάσσεται. τῷ δὲ Ἀβραὰμ ἐῤῥέθησαν αἱ ἐπαγγελίαι καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ· οὐ λέγει, καὶ τοῖς σπέρμασιν, ὡς ἐπὶ πολλῶν, ἀλλ᾿ ὡς ἐφ᾿ ἑνός, καὶ τῷ σπέρματί σου, ὅς ἐστι Χριστός. Γαλ. 3,13-15 Ο Χριστός μας εξαγόρασε από την κατάρα του Νόμου έγινε κατάρα για να έλθει στους εθνικούς η ευλογία του Θεού προς τον Αβραάμ για να λάβουμε Ιουδαίοι και εθνικοί την ευλογημένη υπόσχεση περί των δωρεών του Αγίου Πνεύματος δια της πίστης στον Χριστό. Ο Θεός είχε συνάψει διαθήκη με τον Αβραάμ όταν έδωσε τις υποσχέσεις του σε αυτόν και στο σπέρμα του. Δεν είπε ο Θεός και στα σπέρματα αυτού, διότι τότε θα επρόκειτο περί πολλών αλλά μίλησε σαν να έκανε λόγο για έναν μόνο λέγοντας ενικό στο σπέρμα σου, στον απόγονό σου. Αυτός ο ένας απόγονος είναι ο Χριστός.
Την επαγγελία λαμβάνει δια πίστεως δηλαδή πίστη στον Χριστό και σε αυτά που είπε, πίστη είναι η τήρηση των εντολών, όπου μέσα στις εντολές είναι και τα μυστήρια, είναι ο αγώνας, είναι η καρποφορία εν υπομονή και όλα όσα είπε ο Χριστός. Επί παραδέιγματι για να γίνει η ένδυση του "ιματίου σωτηρίου" που ευαγγελίζεται ο Χριστός, χρειάζεται το βάπτισμα το οποίο είναι ένδυση Χριστου και το ένδυμα γάμου.
Ἐν δὲ τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ῥεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν· Ιω. 7,37-39
Κατά την τελευταία μεγάλη ημέρα της εορτής στάθηκε ο Ιησούς και με δυνατή φωνή είπε, εάν κανείς διψά πνευματικά ας έλθει κοντά μου και ας πιει.
Εκείνος που πιστεύει σε εμένα όπως είπε και η Γραφή θα γίνει αστείρευτη πνευματική πηγή και θα αναβλύζουν από αυτόν ποταμοί από ολόδροσο τρεχούμενο νερό. Αυτό το είπε ο Κύριος για το Άγιο Πνεύμα το οποίο έμελλαν να λάβουν όσοι θα πίστευαν σε αυτόν.
Ἐν δὲ τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ῥεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν· Ιω. 7,37-39
Κατά την τελευταία μεγάλη ημέρα της εορτής στάθηκε ο Ιησούς και με δυνατή φωνή είπε, εάν κανείς διψά πνευματικά ας έλθει κοντά μου και ας πιει.
Εκείνος που πιστεύει σε εμένα όπως είπε και η Γραφή θα γίνει αστείρευτη πνευματική πηγή και θα αναβλύζουν από αυτόν ποταμοί από ολόδροσο τρεχούμενο νερό. Αυτό το είπε ο Κύριος για το Άγιο Πνεύμα το οποίο έμελλαν να λάβουν όσοι θα πίστευαν σε αυτόν.
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΟΧΙ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ
ΩΣ ΒΑΣΗ ΓΙΑ "ΣΟΦΙΕΣ" ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ
και γενικώς όχι χρήση των αποκεκαλλυμένων Χαιρετισμών για "σοφίες"
Η ερμηνεία είναι μοναδική και η μοναδική.
Απαγορεύεται αυστηρώς η αντιγραφή, η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική μερική περιληπτική κατά παράφραση ή διασκευή. Απαγορεύεται η απόδοση του περιεχομένου με
οποιονδήποτε τρόπο, φωνητικό, έντυπο, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό ή άλλο.
ΣΕΙΡΑ :
Η ΕΛΛΑΜΨΙΣ ΤΟΥ ΑΚΤΙΣΤΟΥ ΦΩΤΟΣ
ΣΤΟΥΣ ΥΜΝΟΥΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: ΥΜΝΟΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ
Ερμηνεία στιχηρών του Πάσχα: Αναστήτω ο Θεός
Ερμηνεία ευχής: Και δος ημίν Δέσποτα προς ύπνον απιούσιν
Ερμηνεία ευχής: Κύριε Κύριε ο ρυσάμενος ημάς
Ερμηνεία ευχής: Αγίου Αντιόχου πατρολογίας Migne
Ερμηνεία ευχής: Ο εν παντί καιρώ και πάση ώρα
Ερμηνεία τροπαρίων:
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: ΥΜΝΟΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ
Υπεραγία Θεοτόκος και άγιος γέρων Δανιήλ:
Ερμηνεία τροπαρίου: Της σωτηρίας εύθυνόν μοι τρίβους Θεοτόκε
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3: ΥΜΝΟΙ ΠΡΟΣ ΑΓΙΟΥΣ ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΙΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ
Ερμηνεία ευχής αποδείπνου: Άγιε Άγγελε ο εφεστώς
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου