Χαιρετισμοί της Θεοτόκου μετάφραση

11/7/2023

1940-2009

Ο μυστολέκτης των μυστηρίων Θεού και καθαιρέτης Σατάν άγιος Δανιήλ

ηγαπημένος Κυρίου και εκλεκτός Θεοτόκου
συνδέεται με τους Θεομητορικούς ύμνους

Αυτήν την φωτογραφία να βάλετε επάνω από τα άγια λείψανα του πατρός

Όπως παλαιότερα η Αγία Ευφημία ομοίως και αυτήν την εποχή "οι Ορθόδοξοι λίαν ευφραίνονται και οι κακόδοξοι καταισχύνονται". Σε κάθε εποχή ο Κύριος δίδει τα εχέγγυα της διδαχής σε όσους δεν ήταν αρκετός ο λόγος. ἔχουσι Μωυσέα καὶ τοὺς προφήτας· ἀκουσάτωσαν αὐτῶν, δεν είπε ας διαβάσουν αλλά ας ακούσουν, δηλαδή μας δηλώνει ότι συνεχώς ο Θεός ενεργεί προς την σωτηρία, κάθε εποχή ενεργεί, προσωπικά ενεργεί. Ούτε λέει μόνο Μωυσή το οποίο είναι οι εντολές, ο νόμος, σε αυτόν δόθηκαν οι εντολές, αλλά λέει Μωυσή και τους προφήτες, είναι η σε κάθε εποχή διδαχή ερμηνεία και βεβαίωση.

ΠΡΟ ΕΤΩΝ ΔΕΚΑΤΕΣΣΑΡΩΝ

Όταν έμαθα ότι ο άγιος γέροντας Δανιήλ κοιμήθηκε είπα να απομαγνητοφωνήσω ορισμένες αντιαιρετικές ομιλίες του τις οποίες είχα ηχογραφήσει. Κάποια ημέρα όμως είχα έντονη την σκέψη εάν πρέπει να το κάνω αυτό ή όχι, δεν είχα κάποια σχέση με τον αντιαιρετικό αγώνα ούτε με κάτι σχετικό επίσης μεταξύ άλλων σκεπτόμουν μήπως με μαλώσουν λέγοντας τι δουλειά έχω με τον άγιο.

Αυτές οι σκέψεις με βασάνιζαν από το μεσημέρι έως το απόγευμα κάποιας ημέρας.

Δυο προτάσεις από αυτό που συνέβη την ίδια εκείνη ημέρα.

.....και ένας ρασοφόρος μου λέει "σε θέλει ο γέροντας στο τηλέφωνο".

Κατάλαβα αμέσως περί τίνος πρόκειται. Είπα στο ακουστικό "την ευχή σας γέροντα, να δημοσιεύσω τις ομιλίες σας;". Ο γέροντας μου απάντησε ότι οι ομιλίες γίνονταν για να τις ακούει ο κόσμος, δηλαδή ο σκοπός ήταν να βοηθηθεί ο αδελφός και όχι να μείνουν αφανείς για πάντα σε κάποιο μέσο αποθήκευσης.

Ο ΑΓΙΟΣ ΔΑΝΙΗΛ ΓΟΥΒΑΛΗΣ

ΚΑΘΑΙΡΕΤΗΣ ΣΑΤΑΝ

ποταμός δέ ἀναπηδύει καί πηγή ζωῆς

Ποταμός αναβλύζει από την ψυχή του και πηγή ύδατος ζωής από το στόμα του

ὕδωρ βαθύ λόγος ἐν καρδίᾳ ἀνδρός, ποταμός δέ ἀναπηδύει καί πηγή ζωῆς Παρ.18,4

Ο λόγος που αναβλύζει από την καρδία του συνετού ανθρώπου είναι τόσο βαθύς και ωφέλιμος όπως το ανεξάντλητο νερό ενός βαθέος φρέατος. Ποταμός δε αναβλύζει από την ψυχή του και πηγή ύδατος ζωής από το στόμα του.

Ο πιστεύων εἰς ἐμέ, καθώς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοί ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ῥεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. τοῦτο δέ εἶπε περί τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν· Ιω. 7,38-39. Εκείνος που πιστεύει σε εμένα όπως είπε και η Γραφή, θα γίνει αστείρευτη πνευματική πηγή, από την καρδία του θα αναβλύζουν και θα τρέχουν ποταμοί από ολόδροσο τρεχούμενο νερό. Αυτό το είπε ο Κύριος για το Άγιο Πνεύμα το οποίο έμελλε να λάβουν όσοι θα πίστευαν σε αυτόν.

Στην φωτογραφία θα παρατηρήσετε ότι ο πώγων του ιερού πατρός μετατρέπεται σε ποταμό και πίπτει επί της κεφαλής Σατάν. Η μορφή Σατάν έχει αποτυπωθεί με ενέργεια Κυρίου και με μεγάλη την λεπτομέρεια, διακρίνονται ακόμη και κόρες των οφθαλμών. Παρατηρούμε την κραυγή πόνου του Διαβόλου διότι φρίττει γαρ και τρέμει τον άγιο γέροντα ο οποίος πνευματικώς νεκρούς ανέστησε και ανασταίνει καταργώντας τον θάνατο των ψυχών τους διότι απέσπασε από τα νύχια Σατάν πλήθος αδελφών, ενώ και τώρα άνωθεν βοηθάει πάρα πολύ όλους μας.

Είναι κατάλληλο να έχουμε αυτήν την φωτογραφία και να προσευχόμαστε προς τον άγιο Δανιήλ ώστε να πρεσβεύει υπέρ ημών. Το μήνυμα που αποδίδει η φωτογραφία είναι γνήσιο. Προέρχεται εξ ουρανού. Το γνήσιο του μηνύματος και βεβαίωση περί της ουράνιας προελεύσεως μπορείτε να το διαπιστώσετε όσοι έχετε δει την φωτογραφία πολλές φορές αλλά μόνο τώρα μπορείτε και βλέπετε το αποτυπωμένο εξ ουρανού σημείο. Μόνο όταν αποκαλύπτει ο Κύριος γίνεται φανερό το μήνυμα που μας μεταφέρει για τον ιερό πατέρα Δανιήλ. Η φωτογραφία είναι δημοσιευμένη όπως την βλέπετε σε διάφορες ιστοσελίδες στο διαδίκτυο με αυτήν την μορφή ήδη με αρχή από τον Μάρτιο του 2010. Το να σε γνωρίζει σε όλη την Οικουμένη ο Κύριος ως καθαιρέτη Σατάν και είναι μια τεράστια τιμή. Ο άγιος γέροντας Δανιήλ, γνήσιος στρατιώτης Κυρίου, αγάπησε τον Θεό και τον πλησίον ως εαυτόν, έτσι διεξήγαγε με ζήλο τον πόλεμο εναντίων του Σατάν και των πιο ισχυρών δαιμονίων. Οι δαιμονικές δυνάμεις μπορούν απολύτως κατάλληλα να παρομοιαστούν με έναν στρατό όπου σε αυτόν έχουμε την ιεραρχία, τις ειδικότητες, τα σχέδια επίθεσης και όλα γενικώς ενός στρατεύματος. Οι δαιμονικές δυνάμεις μπορούν απολύτως κατάλληλα να παρομοιαστούν με έναν στρατό όπου σε αυτόν έχουμε την ιεραρχία, τις ειδικότητες, τα σχέδια επίθεσης και όλα γενικώς του στρατεύματος για αυτό τον λόγο ο απόστολος συμβουλεύει, διὰ τοῦτο ἀναλάβετε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ δηλαδή να ντυθούμε πανοπλία του Θεού. Αυτή η φρασεολογία μας λέγει ξεκάθαρα ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο. Αυτός ο πόλεμος οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις Εφ. 6,12. Δηλαδή ο αγώνας που έχουμε δεν είναι αγώνας προς ανθρώπους με αίμα και σάρκα, αλλά προς τις πονηρές αρχές και εξουσίες, προς τα πλήθη των πονηρών πνευμάτων, προς τους κοσμοκράτορες του σκότους του αμαρτωλού τούτου αιώνα. Ο αγώνας μας διεξάγεται εναντίον των πνευματικών αυτών πονηρών όντων και γίνεται χάριν της κληρονομιάς της βασιλείας των ουρανών. Στον Ευαγγελιστή Λουκά διαβάζουμεΣτον Ευαγγελιστή Λουκά διαβάζουμετα εξής, όταν δὲ προσφέρωσιν ὑμᾶς ἐπὶ τὰς συναγωγὰς καὶ τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἐξουσίας, μὴ μεριμνᾶτε πῶς ἢ τί ἀπολογήσησθε ἢ τί εἴπητε·. Λουκ. 12,11 Όταν σας οδηγούν υπόδικους εμπρός στις συναγωγές και στις αρχές και τις εξουσίες, μην ταραχτείτε τι θα απολογηθείτε ή τι θα πείτε. Παρατηρούμε ότι οι δαίμονες έχουν συγκροτημένη δομή όπως στην Γη, καὶ τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἐξουσίας, υπάρχουν σε αυτούς αρχές και εξουσίες, πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας. Αλλού παρατηρούμε ότι χρησιμοποιούνται οι ίδιες φράσεις, δηλαδή αρχές εξουσίες, για τους αγγέλους, υπεράνω πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας καὶ δυνάμεως καὶ κυριότητος καὶ παντὸς ὀνόματος ὀνομαζομένου οὐ μόνον ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ μέλλοντι·. Εφ. 1,21 Και έβαλε τον Θεάνθρωπο υψηλότερα από τους αγγέλους, πάνω από κάθε αρχή και εξουσία και δύναμη και κυριότητα και από κάθε άλλο αγγελικό και ένδοξο όνομα που υπάρχει και ονομάζεται όχι μόνο στην παρούσα αλλά και στην μέλλουσα ζωή. Ξεκάθαρα η Βίβλος μας δηλώνει ότι άγγελοι και δαίμονες έχουν συγκροτημένο σώμα ενώ διεξάγεται ένας αόρατος πόλεμος. Στο διαβολικό στράτευμα αρχηγός είναι ο Σατάν ο οποίος μαζί με όλους τους εκπεσώντες ἀγγέλους τε τοὺς μὴ τηρήσαντας τὴν ἑαυτῶν ἀρχήν μάχονται εναντίων του ανθρώπου με σκοπό την τελική νίκη στον πόλεμο. Η νίκη συνίσταται στο να οδηγήσουν τον άνθρωπο μακριά από τον Θεό και εν τέλει στην απώλεια. Αντιθέτως με τους αγγέλους οι οποίοι διακονούν, δηλαδή βοηθούν τον άνθρωπο στον δρόμο προς την Ουράνιο Βασιλεία, το δαιμονικό στράτευμα προσπαθεί να τον οδηγήσει στην απώλεια. Για να το καταφέρουν αυτό οι δαίμονες έχουν ειδικότητες. Οι ειδικότητες είναι ανάλογα σε ποια αμαρτία προσπαθούν να παρασύρουν τον άνθρωπο. Έτσι επί παραδείγματι έχουμε πνεύματα πορνείας, πνεύματα ψεύδους και συκοφαντίας ώστε να κυριαρχήσουν επάνω στην κοινωνία ψευδείς θεωρίες και απόψεις εναντίων του Θεού, πνεῦμα ἔστησε ψεῦδος, ἐστάλαξέ σοι εἰς οἶνον καὶ μέθυσμα, πνεύμα ψεύδους έχει στήσει την κυριαρχία του σε σας, αυτό σας πότισε με τον οίνο της αποστασίας και σας μέθυσε προς το κακό. Έχουμε πνεύματα ασθενείας, πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας, έχουμε πνεύματα που εφευρίσκουν τις αιρετικές διδασκαλίες ώστε να είναι κατά το δυνατόν πιο αληθοφανείς και ανάλογες με την εποχή, πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων και πολλά άλλα πονηρά πνεύματα τα οποία έχουν το κάθε ένα και μια ειδικότητα. Δεν είναι φυσικά όλες οι αρρώστιες από τον πονηρό αλλά μας λέει η Γραφή ότι υπάρχουν ειδικά δαιμόνια τα οποία έχουν αποστολή να επιφέρουν αρρώστιες επάνω στον άνθρωπο. Αυτό δεν είναι ανάγκη να γίνει άμεσα. Επί παραδείγματι το δαιμόνιο θα προσπαθήσει να παρασύρει τον άνθρωπο σε αμαρτία ώστε αυτός να μολυνθεί με ασθένεια ή να ασθενήσει από κάποια αμαρτία που μεταβλήθηκε σε πάθος. Όπως και στο επίγειο στράτευμα ομοίως κάθε δαιμόνιο έχει ανώτερο και ενεργεί με συνολικό σχέδιο αλλά και δικές του μεθόδους αναλόγως την ειδικότητα και τις αμαρτίες στις οποίες προσπαθεί να παρασύρει. Είναι ευκόλως εννοούμενο ότι συνεργάζεται με τα άλλα δαιμόνια ώστε ο άνθρωπος όχι μόνο να πέσει σε αμαρτίες αλλά να βυθιστεί σε πάθη γινόμενος αιχμάλωτος σε αυτά ώστε έτσι να γίνει στρατιώτης Εωσφόρου και εν τέλει να απωλεστεί. Μας λέει ο απόστολος Παύλος, εν οἷς ὁ θεὸς τοῦ αἰῶνος τούτου ἐτύφλωσε τὰ νοήματα τῶν ἀπίστων εἰς τὸ μὴ αὐγάσαι αὐτοῖς τὸν φωτισμὸν τοῦ εὐαγγελίου τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ, ὅς ἐστιν εἰκὼν τοῦ Θεοῦ. Β Κορ. 4,4. Ο θεός του αμαρτωλού τούτου αιώνα έχει σκοτίσει και τυφλώσει την διάνοια και τις σκέψεις των απίστων ώστε να μη λάμψει σε αυτούς το φως του Ευαγγελίου της δόξης του Χριστού ο οποίος είναι εικόνα του Θεού. Ο θεὸς τοῦ αἰῶνος τούτου ἐτύφλωσε τὰ νοήματα -- πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων. Προσωπικά ο Εωσφόρος και τα ισχυρότερα δαιμόνια συγκροτούν το ανώτατο συμβούλιο πολέμου και εφευρίσκουν αιρετικές διδασκαλίες ώστε να τις υποβάλλουν στους ανθρώπους προς αποδοχή. Σκοπός τους είναι να τον κάνουν ώστε να παρασυρθεί και να μην παραδέχεται τα Θεϊκά λόγια ή να παρακινείται προς τις αιρέσεις. Εάν αυτές οι προτάσεις γίνουν αποδεκτές, τότε ο Σατάν εξουσιάζει εξ ολοκλήρου τον άνθρωπο καὶ μετὰ τὸ ψωμίον τότε εἰσῆλθεν εἰς ἐκεῖνον ὁ Σατανᾶς μας λέγει η Γραφή για τον Ιούδα. Πρόκειται για την χειρότερη μορφή δαιμονισμού. Τα δαιμόνια τα οποία έχουν αντιπαραταχθεί ενάντια στην κιβωτό της σωτηρίας και στην αποκάλυψη Θεού στον άνθρωπο, δηλαδή ενάντια στην Εκκλησία και την Ορθόδοξο διδαχή, είναι τα ισχυρότερα αλλά και τα πιο πονηρά, ανώτερα και από τα επτά ηγετικά, αυτά είναι που εφευρίσκουν τις παντός είδους αιρέσεις και κακοδιδασκαλίες. Στους δαίμονες υπάρχει διαφορά στην δύναμη αλλά και στην πονηρία. Λέγει ο Χριστός, τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ Ματθ. 17,21. Σε άλλη στιγμή είπε τότε πορεύεται καὶ παραλαμβάνει μεθ᾿ ἑαυτοῦ ἑπτὰ ἕτερα πνεύματα πονηρότερα ἑαυτοῦ, καὶ εἰσελθόντα κατοικεῖ ἐκεῖ, καὶ γίνεται τὰ ἔσχατα τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου χείρονα τῶν πρώτων. οὕτως ἔσται καὶ τῇ γενεᾷ τῇ πονηρᾷ ταύτῃ. Ματθ. 12,45. Το πονηρό πνεύμα τότε πηγαίνει και παίρνει μαζί του και άλλα πολλά πνεύματα πονηρότερα από τον εαυτό του και εισέρχονται όλα μαζί και κατοικούν στην καρδία εκείνη και έτσι η τελική κατάσταση του ανθρώπου αυτού γίνεται πολύ χειρότερη από την πρώτη. Ένα δαιμόνιο το οποίο είχε εισέλθει σε μια κοπέλα είπε το εξής: "Άδικα με κουκουλώνετε με ράσα και με κουβαλάτε στις Εκκλησίες, τίποτα δεν κάνετε. Είμαι πολύ δυνατός, κανείς δεν μπορεί από αυτούς να με βγάλει. Ένας μόνο μπορεί να με βγάλει, ο νυχάς", δηλαδή εννοούσε ο Άγιος Νεκτάριος επειδή τα νύχια του Αγίου μεγάλωσαν μετά θάνατον στο άφθορο σώμα του. Ο άγιος γέροντας Δανιήλ Γούβαλης είναι καθαιρέτης Σατάν όχι μόνο τώρα που είναι στον ουρανό αλλά ήταν και εν ζωή διότι πάλεψε με την αίρεση και κατάφερε χάριτι Θεού μεγάλες νίκες σώζοντας από τον αιώνιο θάνατο αδελφούς οι οποίοι είχαν πιαστεί στα νύχια του Σατάν και των ισχυρότερων όλων δαιμονίων τα οποία δια ψευδαποστόλων και ψευδοποιμένων πολεμούν τον Κύριο.

ὕδωρ βαθύ λόγος ἐν καρδίᾳ ἀνδρός, ποταμός δέ ἀναπηδύει καί πηγή ζωῆς Παρ.18,4

Ο πιστεύων εἰς ἐμέ, καθώς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοί ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ῥεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. τοῦτο δέ εἶπε περί τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν· Ιω. 7,38-39. Εκείνος που πιστεύει σε εμένα όπως είπε και η Γραφή, θα γίνει αστείρευτη πνευματική πηγή και από την καρδία του θα αναβλύζουν και θα τρέχουν ποταμοί από ολόδροσο τρεχούμενο νερό. Αυτό το είπε ο Κύριος για το Άγιο Πνεύμα το οποίο έμελλε να λάβουν όσοι θα πίστευαν σε αυτόν.

Ουδέποτε στην Γραφή τα λόγια παρομοιάζονται με νερό όπως διαδίδουν οι διάφοροι αιρετικοί. Η Γραφή λέγοντας νερό εννοεί είτε το νερό που γνωρίζουμε, είτε το Βάπτισμα, είτε την χάρη του Αγίου Πνεύματος και ουδέποτε λόγια.

Εδώ βλέπουμε καθαρά ότι τα λόγια είναι το Άγιο Πνεύμα.

Η δοξασία λόγια ίσον ύδωρ είναι εφεύρεση και διδασκαλία δαιμονίων.

Ορισμένοι αιρετικοί διαδίδουν ότι η φράση ἐξ ὕδατος εννοεί τα λόγια του Χριστού τα οποία ακολουθούμε και σωζόμαστε η δε φράση καὶ Πνεύματος εννοεί το Άγιο Πνεύμα, ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι, ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἐξ ὕδατος καὶ Πνεύματος, οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ Ιω. 3,5

ιστοτόπος αντιαιρετικό εγκόλπιο - Μάρτιος 2010

Wayback Machine Internet Archive

Capture a web page as it appears now for use as a trusted citation in the future

Ο ΑΓΙΟΣ ΔΑΝΙΗΛ ΓΟΥΒΑΛΗΣ

ΜΥΣΤΟΛΕΚΤΗΣ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΘΕΟΥ

Μπροστά στην άγια σου εικόνα κλείνω τα γόνατά μου,

να σου προσφέρω δέηση γλυκιά Παντάνασσά μου.

Χαίρε Αγνή, χαίρε σεμνή, χαίρε Θεού μητέρα,

των ουρανίων στρατιών υπερενδοξοτέρα.

Χαίρε που πέρασες το φως Ηλίου και Σελήνης,

χαίρε εσύ που γέννησες Ήλιο Δικαιοσύνης

Χαίρε Θεογεννήτρια ηλίου λαμπροτέρα

και σωτηρία αμαρτωλών χαίρε Χριστού μητέρα.

Χαίρε γλυκιά παρηγοριά που 'χουν οι πονεμένοι,

χαίρε η προστασία μας ω Κεχαριτωμένη.

Χαίρε νεφέλη φωτεινή, χαίρε παρθένων κλέος,
το χαίρε σου επρόσφερε ο Γαβριήλ με δέος.
Τα τάγματα τα Αγγελικά και οι δώδεκα Αποστόλοι
εσέ να προσκυνήσουνε κλείνουν το γόνυ όλοι.
Εμείς Παρθένα μας γλυκιά στις τόσες σου πρεσβείες
τίποτε δεν προσφέρουμε μόνο τις αμαρτίες.
Ω να 'ξεραν οι Χριστιανοί σ' εσένα τι χρωστούνε,
μέρα και νύχτα διαρκώς θα σε υμνολογούνε.

Η άποψη ότι οι Χαιρετισμοί αποτελούνται από Ιστορικό και Θεολογικό τμήμα είναι δείγμα ότι ο εκφέρων ή ο αποδεχόμενος δεν διαθέτει ούτε την απλούστερη γνώση για την σύνθεση Ύμνων και Βίβλου, δεν διαθέτει επίσης ούτε την παραμικρή γνώση για το τι συμβαίνει στον Ναό. Η άποψη ότι πρέπει να γίνει κριτική του κειμένου ώστε να ανακαλύψουμε το ορθό κείμενο είναι απόδειξη αθεΐας. Η άποψη ότι οι Χαιρετισμοί έχουν ανακρίβειες ή προβλήματα είναι προσβολή στον Κύριο. Τι θεωρούμε άραγε; Ότι πιάνει επειδή του κάπνισε ο κάθε ένας ένα στυλό και γράφει για την Υπεραγία Θεοτόκο τον ύμνο που θα λέγεται εις τον αιώνα; Ότι τον είδε ένας άλλος και τον έβαλε να τον ψάλλει το σώμα Χριστού; Ότι οι λόγοι Κυρίου είναι εξιστορήσεις γεγονότων και όχι αποκάλυψη; Ότι δεν απασχολήθηκε ο Κύριος για την μητέρα του και έχουμε ύμνο συνονθύλευμα; Ότι υπάρχει περίπτωση να απαγγέλλεται από το σώμα Χριστού διαφορετικό κείμενο από αυτό που συνέθεσε η κεφαλή αυτού; Ότι απασχολήθηκε μεν ο Κύριος στην δημιουργία του ύμνου αλλά όχι στο να απαγγέλλουμε το ορθό κείμενο γιατί "Θεός είναι αυτός, ίσως φλυαρούσε κάπου, πιθανόν να βρισκόταν προς σωματική του ανάγκη, δεν αποκλείεται και να κοιμόταν". Ότι ο Χριστός δεν κάνει κουμάντο ούτε στους τέσσερις τοίχους του Ναού και υπήρχε περίπτωση να ανέβαινε "επί το πρωτότυπον" ύμνος με προβλήματα ή με ανακρίβειες; Το ορθό κείμενο και το γνήσιο, τουτέστιν αυτό που συνέθεσε το Άγιο Πνεύμα, είναι αυτό που απαγγέλλεται στην Εκκλησία. Τους Χαιρετισμούς και το Απόδειπνο συνψάλλουν οι άγγελοι μαζί με τους ανθρώπους. Θα έψαλε το ουράνιο στράτευμα και οι άγιοι ανακρίβειες, μπούρδες, μπαρούφες ή αρλούμπες; Θα άφηνε ο Κύριος στην τύχη του τον ύμνο που συνέθεσε ο ίδιος και... θα περίμενε από τον κάθε Οζά να σώσει τους Χαιρετισμούς μην τυχόν και πάθουν τίποτα από τους αντιγραφείς;

Η απλουστευμένη ερμηνεία των Χαιρετισμών είναι μοναδική και η μοναδική
Δεν βασίζεται σε καμία προηγούμενη ερμηνεία ή θεωρία

Απαγορεύεται αυστηρότατα η αντιγραφή, η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική μερική περιληπτική κατά παράφραση ή διασκευή.

Απαγορεύεται η απόδοση ή η αναπαραγωγή του περιεχομένου με οποιονδήποτε τρόπο, φωνητικό, έντυπο, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό ή άλλο.

Η αποκάλυψη είναι δωρεάν και εύκολα προσβάσιμη από τον οποιονδήποτε

Το κείμενο που ακολουθεί είναι υπεραπλουστευμένη παρουσίαση

Υπάρχει εκτενέστερη της οποίας σύνδεσμο θα βρείτε στο τέλος της ανάρτησης

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός θέλοντας να δείξει

➡ ότι είναι ο μόνος Θεός
➡ ότι η Ορθοδοξία είναι η μόνη που διατήρησε ανόθευτη την διδαχή του
➡ ότι ο πατήρ Δανιήλ Γούβαλης είναι μέγας άγιος

αποκαλύπτει την ερμηνεία των Χαιρετισμών προς την Υπεραγία Θεοτόκο

Το θέμα των Χαιρετισμών είναι: Η ΣΩΤΗΡΙΑ που προήλθε από την Ενανθρώπιση.

Ο άνθρωπος δεν σώζεται μόνο πιστεύοντας στα λόγια του Χριστού και τηρώντας τα. Ο Κύριος με ερμηνεία και σύνθεση των Χαιρετισμών μας λέει ότι ο άνθρωπος δεν σώζεται μόνο πιστεύοντας στα λόγια του Χριστού και τηρώντας τα όπως θεωρούν οι διάφοροι αιρετικοί. Έτσι οι Χαιρετισμοί αποτελούνται από δυο σειρές: ΔΙΔΑΧΗ και ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ

ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ: Β Δ Ζ Θ Κ Μ Ξ Π Σ Υ Χ Ω
ΔΙΔΑΧΗ: Α Γ Ε Η Ι Λ Ν Ο Ρ Τ Φ Ψ

Το μέγεθος της τιμής είναι τεράστιο και δεν κατανοείται άμεσα, κατανοείται συν τω χρόνω. Όλοι οι υπόλοιποι όλων των αιώνων, λαϊκοί διάκονοι ιερείς επίσκοποι πάμε στην Υπεραγία Θεοτόκο, και απαγγέλλουμε τους Χαιρετισμούς, τουτέστιν πάμε στην εικόνα της και προσευχόμαστε με τον ύμνο που συνέθεσε το Άγιο Πνεύμα και σε έναν η Υπεραγία Θεοτόκος ήλθε σε αυτόν ώστε να πει ιδού ο εκλεκτός δούλος μου. Όλοι οι υμνογράφοι όλων των αιώνων έχουν σαν παράδειγμα και ζητούν να μοιάσουν στον Ρωμανό τον Μελωδό και ο Ρωμανός ο Μελωδός ανέμενε 1500 χρόνια ώστε να αποκαλυφθεί μαζί με τον άγιο Δανιήλ.

Ερωτήσεις και αποκρίσεις περί των Χαιρετισμών

Περιέχουν οι Χαιρετισμοί της Θεοτόκου αποσπάσματα από ομιλίες;
Όχι αυτό θα ήταν σαν να παραδεχόμαστε ότι ο Χριστός όταν κήρυττε βασίστηκε σε μια ομιλία του Ησαΐα. Οι Χαιρετισμοί είναι ποιηθέντες άνωθεν και έτσι μόνο, δηλαδή άνωθεν, λαμβάνεται και η ερμηνεία. Αυτός που προσπαθεί με έρευνα σε χειρόγραφα σε αρχαιολογικούς τόπους σε εικόνες ή οτιδήποτε όμοιο ουσιαστικά προσπαθεί να παραβιάσει τα Θεϊκά απόρρητα με πολιορκητικό κριό κάτι το ανθρώπινο. Το πράγμα ομοιάζει με τους διάφορους αιρετικούς οι οποίοι λαμβάνουν ένα Βιβλικό χωρίο και με πολιορκητικό κριό διάφορες θεωρίες και ένα κομπιουτεράκι αποκαλύπτουν τάχα την ημερομηνία της Β' Παρουσίας της έλευσης του Αντιχρίστου της αρπαγής της καταστροφής του κόσμου και τα λοιπά όμοια.

Φαίνονται ότι περιέχουν αποσπάσματα. Πως γίνεται να μην έχουν;
Το ίδιο φαινόταν ότι έχουν Ιστορικό και Θεολογικό τμήμα ή ότι ο έχων εντολή ήταν εξαιρετικά δύσκολο έως αδύνατο να βρεθεί και όχι μπροστά στα μάτια όλων.
Οι ομιλίες οι οποίες θεωρείται ότι ομοιάζουν, στην πραγματικότητα δεν έχουν κάποια σχέση με τους Χαιρετισμούς και αν θέλαμε να τις συνδέσουμε με το ζόρι τότε είναι διορθώσεις. Αν η Υπεραγία Θεοτόκος δεν είχε απόλυτη πίστη και στις δυο βουλές Θεού, αν δεν είχε εκπληρωθεί σε αυτήν το Δευτ. 29,28, τότε θα είχε ανάγκη θεραπείας. Δεν θα μπορούσε να έρθει άμεσα το Άγιο Πνεύμα ώστε να κυοφορήσει τον Χριστό γιατί "το παράδοξο της σης επαγγελίας θα είχε δυσπαράδεκτον πληροφορίαν" Βασίλειος Σελευκείας. Ομοίως είχε "δυσπαράδεκτον πληροφορίαν" στην Σάρα η επαγγελία ότι θα γεννήσει ή είχε δυσπαράδεκτον πληροφορίαν στους Φαρισαίους η διδαχή ότι ο Χριστός μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες ενώ είχαν δεί τόσα μεγάλα θαύματα. Οι ομιλίες πατέρων στις οποίες το Πνεύμα λέει τα ίδια με τους Χαιρετισμούς είναι ομιλίες όπου δεν μπορεί να τις φανταστεί κάποιος "ειδικός". Το Άγιο Πνεύμα έχει πει τα ίδια με τους Χαιρετισμούς σε ομιλίες όπως επί παραδείγματι τους Αγίου Γρηγορίου Θεολόγου ή του Αγίου Νικολάου Καβάσιλα. Πεπλάνητο κατ' ἀρχάς τό ἀνθρώπινον, πρός τήν τοῦ Θεοῦ κατανόησιν, καί καταλιπόντες τὸν τῆς κτίσεως Κύριον, οἱ μὲν τοῖς τοῦ κόσμου στοιχείοις δι' ἀπάτην ὑπέκυπτον, ἄλλοι δέ τὴν τῶν δαιμόνων φύσιν ἐποιοῦντο σεβάσμιον, πολλοῖς δὲ τό Θεῖον ἐδόκει καί ἡ χειροποίητος τῶν εἰδώλων μορφὴ, οἷς βωμοί τε, καί ναοί, καί τελεταί, καί θυσίαι, καί τεμένη, καί ἀφιδρύματα, καί πάντα τά τοιαῦτα παρ' αὐτῶν ἀνετίθετο εἰς θεραπείαν τῶν ψευδωνύμων θεῶν. Εἶδε τοίνυν τῷ τῆς φιλανθρωπίας ὀφθαλμῷ τὴν τῆς φύσεως τῶν ἀνθρώπων διαφθορὰν ὁ ∆εσπότης τῆς φύσεως, καὶ διά τινος ἀκολουθίας ἀπὸ τῆς πλάνης ἐπανάγει τὴν ἀνθρωπίνην ζωὴν πρὸς τὴν τῆς ἀληθείας ἐπίγνωσιν. Τα λεχθέντα αυτά είναι οι τρεις κατηγορίες ανθρώπων που παρουσιάζονται στην Β στάση. Πιστοί, πιστοί στην ύλη και πιστοί σε Θεούς εθνών. Ταῦτα γάρ ποιοῦσιν ὁ Χριστός ἐπιδημεῖ καί ἐνοικεῖ καί συνάπτεται καί προσφύεται, καί τήν ἁμαρτίαν ἐν ἡμῖν ἀποπνίγει, καί τήν ζωήν ἐνίησι τήν ἑαυτοῦ καί τήν ἀριστείαν, καί κοινωνούς ποιεῖται τῆς νίκης είναι σε αντιστοιχία οι χαιρετισμοί 4,3.

Μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το ποιο το ορθό κείμενο;

Οι χαιρετισμοί δεν χρειάζονται κριτική του κειμένου εκτός αν κάποιος θεωρεί ότι ο Χριστός δεν κάνει κουμάντο ούτε στους 4 τοίχους του Ναού. Αυτά εννοούσε ο Χριστός όταν είπε όποιος έχει πίστη ως κόκκο σινάπεως θα κινήσει βουνάκαι όχι να μας ρωτήσουν "υπάρχει Θεός;" και εμείς να λέμε ναι. Έχουμε κριτική και σχολιασμό του λανθασμένου κειμένου το οποίο είναι αυτό που δεν απαγγέλλουμε και όχι κριτική του κειμένου. Αν ο "ειδικός" θεωρεί ότι αυτά είναι για τις γιαγιούλες ή αν θεωρεί ότι μιλώντας έτσι σε κάποια αίθουσα παραδόσεων ξεφτιλίζεται και θα τον κοροϊδεύουν τότε θέλει αλλαγή σκεπτικού πάραυτα.

Χαίρε σιγής δεομένων πίστης ή χαίρε σιγή δεομένων πίστις;
Σιγής δεομένων πίστης

Στον συγκεκριμένο χαιρετισμό έχουν αποδοθεί διάφορες ερμηνείες. Εν τέλει τι ακριβώς σημαίνει σιγής δεομένων πίστις; Ότι η Θεοτόκος είναι σε εμάς βεβαίωση των πραγμάτων που δεν επιδέχονται έρευνα; Ότι η Θεοτόκος πίστεψε χωρίς την παραμικρή αμφιβολία ότι θα γεννήσει Θεό; Ότι μπροστά στο γεγονός της σαρκώσεως χρειάζεται πίστη γιατί είναι ανέκφραστο, ούτε ο άγγελος δεν ξέρει πως; Μήπως ο στίχος δεν λέει σιγής δεομένων πίστις αλλά σιγή δεομένων πίστις, δηλαδή ότι είναι πίστη όσων δέονται, προσεύχονται, με σιγή, σιωπηλά; Είδαμε στον οίκο ότι ομιλεί ο άγγελος. Απαντάει στην Θεοτόκο "με φόβο αλλά με σταθερή φωνή" και ξεκινάει η σειρά Χαιρετισμών. Το πρώτο πράγμα που πρέπει κάποιος να έχει εκπληρώσει ώστε να μπορέσει να γίνει όργανο Θεού και σκεύος εκλογής είναι η πίστη σε αυτόν. Αν δεν υπάρχει πίστη στις βουλές του Θεού ο άνθρωπος δεν μπορεί να προχωρήσει πνευματικά, χρειάζεται θεραπεία. Η Γραφή μας διδάσκει ότι ο Θεός έχει βουλές, αυτό δεν είναι πληθυντικός χωρίς νόημα. Η βουλή του Θεού είναι μια, εάν όμως θέλουμε και εμείς να παρακύψουμε στο βάθος της σοφίας Κυρίου, να εμβαθύνουμε όπως είδαμε πριν ότι κάνουν οι άγγελοι, τότε θα παρατηρήσουμε ότι υπάρχει διαίρεση και διαχωρισμός των βουλών Θεού σε γνωστές και άγνωστες. Διαχωρισμός στις βουλές που είμαστε μύστες, τις γνωρίζουμε, και σε αυτές που έχουμε πίστη, δηλαδή είναι άγνωστες σε εμάς. Γνωστή βουλή του Θεού είναι να λαμβάνουμε μέρος στα μυστήρια, γνωστή βουλή του Θεού είναι να είμαστε φιλάνθρωποι, να αγωνιζόμαστε κατά των παθών και όλα τα σχετικά. Εκτός όμως από την βουλή του Θεού που μας έχει γνωστοποιηθεί υπάρχει και η άγνωστη βουλή του Θεού. Έχουμε και σε αυτήν διαχωρισμό, άγνωστη βουλή του Θεού διότι προσωρινά δεν μπορούμε να την εννοήσουμε και άγνωστη βουλή Θεού την οποία δεν μπορούμε ποτέ να κατανοήσουμε. Δηλαδή έχουμε το εξής σχήμα: Θεϊκή βουλή, διαίρεση αυτής σε γνωστή και άγνωστη.
Άγνωστη βουλή του Θεού, διαίρεση αυτής σε ακατάληπτη και καταληπτή.
Ας δούμε την διαίρεση της άγνωστης βουλής. Έχουμε άγνωστη αλλά καταληπτή βουλή και αυτό διότι προσωρινά δεν μπορούμε να την κατανοήσουμε. Επί παραδείγματι μας έρχεται μια καλή κατάσταση ή ένας πειρασμός μια δυσκολία μια ασθένεια η οποία τώρα φαίνεται παράδοξη ή σκληρή όμως αργότερα θα δούμε ότι ο Θεός είχε σχέδιο και ενεργούσε προς συμφέρον μας διότι "όλα τα κρίματα Κυρίου είναι χρηστά" και "εσύ σώζεις όλους Κύριε", ὅτι τὰ κρίματά σου χρηστά Ψαλ. 118,39 Οι αποφάσεις σου Κύριε είναι πάντοτε ωφέλιμες και ευεργετικές. Η δικαιοσύνη σου ὡς ὄρη Θεοῦ, τὰ κρίματά σου ἄβυσσος πολλή· ἀνθρώπους καὶ κτήνη σώσεις, Κύριε. Ψαλ. 35,7 Η δικαιοσύνη σου είναι ασάλευτη όπως τα όρη. Οι αποφάσεις σου είναι ανεξερεύνητες όπως τα βάθη των ωκεανών. Εσύ Κύριε σώζεις ανθρώπους και ζώα. Δηλαδή η φιλανθρωπία του Θεού εκτείνεται και στα άλογα ζώα πόσο μάλλον στον άνθρωπο και η φιλανθρωπία του Θεού ενεργεί πάντοτε προς ωφέλειά μας. Εκτός από την καταληπτή άγνωστη βουλή υπάρχει και η ακατάληπτη άγνωστη βουλή. Είναι άγνωστη διότι ο ανθρώπινος νους δεν μπορεί να την κατανοήσει ποτέ. Μας λένε οι Χαιρετισμοί ότι ο υψηλός Θεός επί γης εφάνη ταπεινός άνθρωπος βουλόμενος ελκύσαι προς το ύψος, αλλού βλέπουμε, σώσαι βουλόμενος τον πλανηθέντα άνθρωπον ουκ απηξιώσας δούλου μορφήν ενδύσασθαι, σε άλλη εορτή ψάλλουμε, την ἀνεξιχνίαστον θείαν βουλήν τῆς ἐκ τῆς Παρθένου σαρκώσεως. Ο υψηλός Θεός βουλόμενος να ελκύσει τον άνθρωπο, "επί γης εφάνη", "δούλου μορφή ντύθηκε", "σαρκώθηκε εκ της Παρθένου". Η ενσάρκωση του Θεού, η βουλή αυτή του Θεού, βουλόμενος, βουλόμενος, βουλήν, όλο αυτό το σχέδιο Θεού που είδαμε να εκτυλίσσεται στις προτάσεις, ανήκει στην άγνωστη βουλή του Θεού την οποία όμως ποτέ δεν μπορούμε να κατανοήσουμε, είναι ανεξιχνίαστη και ακατάληπτη από τον ανθρώπινο νου. Είναι μια άγνωστη βουλή του Θεού την οποίαν ὁ προφήτης Ἀββακούμ κατανοῶν, κατανόησε, όχι διότι μπόρεσε και εννόησε πως ο Θεός έγινε άνθρωπος αλλά δια πίστεως. Η ενανθρώπιση είναι πίστις, πρόκειται για ἀνεξιχνίαστον θείαν βουλήν τότε τώρα και πάντοτε. Ας παρατηρήσουμε τι λέει ο ύμνος για την σάρκωση εκ Παρθένου και πως την αποκαλεί, Την ἀνεξιχνίαστον θείαν βουλήν τῆς ἐκ τῆς Παρθένου σαρκώσεως σοῦ τοῦ Ὑψίστου, ὁ προφήτης Ἀββακούμ κατανοῶν ἐκραύγαζε, δόξα τῇ δυνάμει Σου Κύριε. Ας φύγουμε από το σήμερα που ψάλλεται ο ύμνος και ας πάμε πολύ παλαιότερα.
Όταν ο Μωυσής αναγγέλλει στον Ισραηλιτικό λαό την εισαγωγή του στην Παλαιά Διαθήκη, όταν δηλαδή ανακοινώνει την βουλή του Θεού, τις εντολές, το τι βούλεται ο Θεός από εμάς, διαιρεί όπως και ο Χαιρετισμός την Θεϊκή βουλή σε γνωστή και άγνωστη. Ο Μωυσής λέει στους Ισραηλίτες το εξής: οι απόκρυφες βουλές ανήκουν στον Κύριο τον Θεό μας, γνωστές δε και φανερές είναι σε εμάς και στα παιδιά μας εις τον αιώνα όλες οι εντολές του Νόμου τις οποίες πρέπει να τηρούμε. Παρατηρούμε ότι αποκαλεί τὰ ῥήματα τοῦ νόμου, δηλαδή τις εντολές, όχι απλά βουλή αλλά φανερή βουλή, τὰ δὲ φανερὰ ἡμῖν.
Χαίρε βουλής απορρήτου μύστις· χαίρε σιγής δεομένων πίστις ή αλλιώς αλλά και η προϋπόθεση, τὰ κρυπτὰ Κυρίῳ τῷ Θεῷ ἡμῶν, τὰ δὲ φανερὰ ἡμῖν καὶ τοῖς τέκνοις ἡμῶν εἰς τὸν αἰῶνα, ποιεῖν πάντα τὰ ῥήματα τοῦ νόμου τούτου. Δευτ. 29,28.
Βουλές φανερές φανερὰ και κρυπτές κρυπτὰ.
Βουλή Θεού η οποία διαιρείται σε γνωστή και άγνωστη.
Βουλής μύστις και βουλής πίστις.
Αυτό το χωρίο ήταν ο επίλογος από τον λόγο του Μωυσή προς τους Ισραηλίτες όταν αναγγέλλει σε αυτούς την εισαγωγή τους στην Διαθήκη: Ὑμεῖς ἑστήκατε πάντες σήμερον ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ ὑμῶν, οἱ ἀρχίφυλοι ὑμῶν καὶ ἡ γερουσία ὑμῶν καὶ οἱ κριταὶ ὑμῶν, καὶ οἱ γραμματοεισαγωγεῖς ὑμῶν, πᾶς ἀνὴρ Ἰσραήλ, αἱ γυναῖκες ὑμῶν καὶ τὰ ἔκγονα ὑμῶν καὶ ὁ προσήλυτος ὁ ἐν μέσῳ τῆς παρεμβολῆς ὑμῶν, ἀπὸ ξυλοκόπου ὑμῶν καὶ ἕως ὑδροφόρου ὑμῶν. Δευτ. 29,9. Εσείς όλοι σήμερα έχετε παρουσιαστεί ενώπιον Κυρίου και Θεού σας, οι αρχηγοί των φυλών και η γερουσία, οι δικαστές, οι διάφοροι αξιωματούχοι, κάθε άνδρας γυναίκες και τα παιδιά σας, οι προσήλυτοι, από των ξυλοκόπων έως και των υδροφόρων, έχετε παρουσιαστεί για να συμπεριληφθείτε στην Διαθήκη του Κυρίου.
Δηλαδή ο Μωυσής έχει πει την βάση του χαιρετισμού χιλιάδες χρόνια πριν.
Θα ήταν αδύνατο να παραδώσει την Διαθήκη χωρίς να αναφέρει ότι πρέπει να έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό, την αφετηρία όλων. Την απόλυτη πίστη αφετηρία βουλῆς ἀποῤῥήτου -- σιγῆς δεομένων η οποία θα οδηγήσει εμάς στην αγιότητα, πολυθρύλητον θαύμα αγγέλων, πολυθρήνητον τραύμα δαιμόνων, και έτσι έπειτα εντέλει και σε "καταύγαση των φρενών" των αδελφών, πιστῶν καταυγάζουσα φρένας αφού ο γνήσιος πιστός είναι οδηγός, δρόμος προς την Οδό.
Η κάθε σειρά χαιρετισμών είναι μια πορεία ενώ σε όλους τους Χαιρετισμούς έχουμε διαίρεση, εδώ των βουλών Θεού. Το Πνεύμα έχει την φράση που είπε δια Μωυσέως αλλαγμένη, απλά και μόνο ώστε να αρμόζει στους Χαιρετισμούς, έναν Ψαλμό. Όπως θα δούμε όλοι οι Χαιρετισμοί υπάρχουν στην Βίβλο, μερικοί σχεδόν αυτολεξεί. Επίσης θα παρατηρήσουμε πολύ καλύτερα καθώς προχωρούμε ότι οι Χαιρετισμοί είναι δημιούργημα ενός μέγα Θεολόγου, η κατοχή της Θεολογίας από αυτόν είναι απόλυτη.
Ο κάθε χαιρετισμός χωρίζει ένα σύνολο, στον εδώ χαιρετισμό γίνεται χωρισμός της βουλής του Θεού η οποία διαιρείται σε γνωστή και άγνωστη. Πάρα πολύ μεγάλη προσοχή όμως, ο Οίκος δεν εκφράζει απορία δυσπιστίας, ούτε ο χαιρετισμός εκθειάζει μόνο την πίστη σε παράγωγο, παρά το ότι αυτό λέει. Θα ήταν αδύνατον να γίνει αυτό.
Δεν έχουμε ότι ο άγγελος πήγε και μετέφερε την βουλή Θεού και η Θεοτόκος απάντησε μα είναι δυνατόν; τι μου λες; Ε και λογικό είναι αυτό που του απάντησε γιατί δύσκολα αποδεκτό αυτό που της έλεγε ο άγγελος. Εξ άλλου ποιος μιλούσε; ένας αρχάγγελος. Ευτυχώς που δεν έστειλε ο Θεός κάποιον προφήτη γιατί τότε θα γελούσε η Θεοτόκος. Τουτέστιν πάνε στο καλάθι των αχρήστων όχι μόνο τα λόγια αλλά και ο ίδιος αρχάγγελος, δηλαδή η αξιοπιστία που δίδει σε αυτά η παρουσία αρχαγγέλου. Δεν λέει ο χαιρετισμός μόνο ότι η Υπεραγία Θεοτόκος πίστεψε στον άγγελο ότι θα γεννήσει Θεό, αλλά δείχνει ταυτόχρονα και την απόλυτη εκπλήρωση αυτού που δίδαξε το Πνεύμα να υπάρξει στο Δευτ. 29,28. Η ικανότητα μυήσεως στην ἀνεξιχνίαστον θείαν βουλήν και η πίστη σε ότι δεν μπορεί να εννοήσει ο ανθρώπινος νους, είναι αποτέλεσμα κάτι άλλου, της απόλυτης πίστης και στις δυο βουλές που ανέφερε ο Μωυσής ότι πρέπει να υπάρξει. Αν δεν είχε εκπληρωθεί πρώτα αυτή η προϋπόθεση τότε δεν θα μπορούσε να γίνει μητέρα Θεού η Θεοτόκος, θα έπρεπε να υπάρξει θεραπεία. Θεραπεία παρατηρούμε ότι έγινε στην Σάρα, στον Ζαχαρία, σε αποστόλους, σε κάποιες από τις γυναίκες που επισκέφθηκαν το μνήμα Χριστού. Εκεί υπήρχε ανάγκη, στην Θεοτόκο ουδεμία ανάγκη θεραπείας υπήρξε ώστε να γίνουν ευπαράδεκτα τα λόγια του αγγέλου. Λέει ο άγγελος σε συγκεκριμένες μυροφόρες, Tί ζητεῖτε τὸν ζῶντα μετά τῶν νεκρῶν; οὐκ ἔστιν ὧδε, ἀλλ᾿ ἠγέρθη· μνήσθητε ὡς ἐλάλησεν ὑμῖν ἔτι ὢν ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ, λέγων ὅτι δεῖ τον υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου παραδοθῆναι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων ἁμαρτωλῶν και σταυρωθῆναι, και τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστῆναι. Kαι ἐμνήσθησαν τῶν ρημάτων αὐτοῦ. Το θυμήθηκαν δεν σημαίνει είχαν ξεχάσει τα ρήματα Χριστού ο οποιος τους είχε πει ότι θα αναστηθεί αλλά σημαίνει ότι τα λόγια αυτά ήταν δυσπαράδεκτα σε αυτές. Ναι θαύματα γίνονται αλλά να αναστήσει κάποιος τον εαυτό του; Μάλλον τα παραλέει... Διαβάζουμε στον Ψαλμό 102, τὸ δὲ ἔλεος τοῦ Κυρίου ἀπὸ τοῦ αἰῶνος καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος ἐπὶ τοὺς φοβουμένους αὐτόν, καὶ ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ ἐπὶ υἱοῖς υἱῶν τοῖς φυλάσσουσι τὴν διαθήκην αὐτοῦ καὶ μεμνημένοις τῶν ἐντολῶν αὐτοῦ τοῦ ποιῆσαι αὐτάς. Ψαλ. 102,17-18. Η ευσπλαχνία του Θεού απλώνεται αιώνια σε αυτούς που τον σέβονται και η δικαιοσύνη του φρουρός παντοτινός σε εκείνους είναι. Ο Κύριος είναι προστάτης όλων των ανθρώπων οι οποίοι θυμούνται τις εντολές του, θυμούνται δηλαδή φυλάσσουν, τηρούν τον νόμο του και έχουν πάντοτε στον νου και στην καρδιά τους τις εντολές του για να τις εφαρμόζουν και να συμμορφώνονται με αυτές. Ο άγγελος στάλθηκε ώστε να θεραπεύσει τις συγκεκριμένες γυναίκες και έπειτα θα γινόταν η θέαση του αναστημένου Χριστού. Το θυμήθηκαν δεν έχει την έννοια είχαν ξεχάσει. Οπότε κατανοούμε ότι η Θεοτόκος για να έχει ήδη πριν τον Ευαγγελισμό εκπληρώσει την εντολή Θεού που δόθηκε δια Μωυσέως, ήταν η πρώτη που αντίκρυσε τον Χριστό και μάλιστα με την μορφή του. Στην Γέννεση, στο περιστατικό της φιλοξενίας Αβραάμ μπορούμε να διαπιστώσουμε όλα τα παραπάνω, διαβάζουμε εγέλασε δὲ Σάῤῥα ἐν ἑαυτῇ Γεν. 18,12 Γέλασε η Σάρρα από μέσα της και είπε, τόσα χρόνια μέχρι σήμερα δεν απέκτησα γιό και αυτός λέει ότι θα αποκτήσω τώρα! Άλλωστε ο Αβραάμ είναι μεγάλος σε ηλικία. Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς ῾Αβραάμ· τί ὅτι ἐγέλασε Σάρρα ἐν ἑαυτῇ, λέγουσα· ἆρά γε ἀληθῶς τέξομαι; ἐγὼ δὲ γεγήρακα. μὴ ἀδυνατήσει παρὰ τῷ Θεῷ ρῆμα; Είπε ο Θεός, γιατί γέλασε η Σάρα από μέσα της λέγοντας, πράγματι θα γεννήσω; αφού εγώ έχω γεράσει. Μήπως υπάρχει κάτι αδύνατο για τον Θεό; Αντιθέτως με την Σάρα ο Αβραάμ έχει εκπληρώσει την εντολή Κυρίου του Δευτερονομίου για απόλυτη πίστη στις βουλές και ἐγέλασε όχι απο δυσπιστία αλλά από αγαλλίαση και ευφροσύνη για την χαρμόσυνη είδηση. Καὶ ἔπεσεν Ἁβραὰμ ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ ἐγέλασε καὶ εἶπεν ἐν τῇ διανοίᾳ αὐτοῦ λέγων· εἰ τῷ ἑκατονταετεῖ γενήσεται υἱός; καὶ εἰ ἡ Σάῤῥα ἐνενήκοντα ἐτῶν τέξεται; Γεν. 17,17 Θα λύσω την ατεκνία της Σάρας και θα της δώσω παιδί. Θα το ευλογήσω και θα το αναδείξω πατριάρχη εθνών και βασιλιάδες θα προέλθουν από αυτόν. Έπεσε ο Αβραάμ πρηνής ενώπιον του Θεού, έκανε εδαφιαία μετάνοια, χάρηκε και είπε από μέσα του, ώστε 100 ετών θα αποκτήσω γιο και η Σάρρα στα 90 θα γεννήσει; Αυτό που είπε ο Αβραάμ δεν είναι ούτε απιστία ούτε ερώτηση. Διαφορά ἐγέλασε Αβραάμ και ἐγέλασε Σάρας, διαφορά ερωτηματικού Αβραάμ ἡ Σάῤῥα ἐνενήκοντα ἐτῶν τέξεται; και διαφορά ερωτηματικού Σάρας ἆρά γε ἀληθῶς τέξομαι;. Ακριβώς ίδια έννοια με την ερώτηση Αβραάμ έχουν και οι φράσεις άνανδρός εἰμι καὶ πῶς τέξω Υἱόν; ἄσπορον γονὴν τίς ἑώρακεν;. Δεν είναι ούτε απιστίες ούτε ερωτήσεις, έτσι ακολουθεί η φράση, ὅπου Θεὸς δὲ βούλεται, νικᾶται φύσεως τάξις, ὡς γέγραπται.
Ο Αβραάμ προ των λόγων αυτών Κυρίου έχει ήδη εκπληρώσει το Δευτ. 29,28.
Αμέσως μετά παρατηρούμε ότι έγινε το εξής, ο δὲ Κύριος εἶπεν· οὐ μὴ κρύψω ἐγὼ ἀπὸ Ἁβραὰμ τοῦ παιδός μου, ἃ ἐγὼ ποιῶ. 17 Ἁβραὰμ δὲ γινόμενος ἔσται εἰς ἔθνος μέγα καὶ πολύ, καὶ ἐνευλογηθήσονται ἐν αὐτῷ πάντα τὰ ἔθνη τῆς γῆς. 18 Γεν. 18,17-18. Είπε ο Κύριος, δεν θα κρύψω εγώ από τον δούλο μου Αβραάμ αυτά τα οποία θα κάνω. Ο Αβραάμ θα αναδειχθεί πατριάρχης μεγάλου έθνους και δια αυτού θα λάβουν ευλογίες όλοι οι λαοί.
Βουλής απορρήτου μύστης, σιγής δεομένων πίστις. Στίχος 17 και 18 αντίστοιχα.
Εδώ έχουμε μια απόρρητη βουλή στην οποία έγινε μύστης ο Αβραάμ, του αποκαλύφθηκε, αλλά και ήταν ανεξιχνίαστη τότε, πως θα γινόταν να λάβουν όλοι οι λαοί της Γης ευλογίες από αυτόν; Τώρα την κατανοούμε. Αντιθέτως η απόρρητος βουλή που έγινε μύστις η Θεοτόκος και σε αυτήν προσεγγίζεις με πίστη δεν μπορεί να κατανοηθεί ποτέ. Η βουλή που έγινε μύστις προϋπέθετε να υπήρχε στην Θεοτόκο η εκπλήρωση τις απόλυτης πίστης και στις δυο βουλές του Θεού του Δευτ. 29,28. Αν η Υπεραγία Θεοτόκος δεν είχε την πρώτη προϋπόθεση στον μέγιστο βαθμό, αν δεν είχε απόλυτη πίστη και στις δυο βουλές Θεού, αν δεν είχε εκπληρωθεί σε αυτήν το Δευτ. 29,28, τότε θα είχε ανάγκη θεραπείας. Δεν θα μπορούσε να έρθει άμεσα το Άγιο Πνεύμα ώστε να κυοφορήσει τον Χριστό γιατί το παράδοξο της σης επαγγελίας θα είχε δυσπαράδεκτον πληροφορίαν, Βασίλειος Σελευκείας. Ομοίως είχε δυσπαράδεκτον πληροφορίαν στην Σάρα η επαγγελία ότι θα γεννήσει ή είχε δυσπαράδεκτον πληροφορίαν στους Φαρισαίους η διδαχή ότι ο Χριστός μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες ενώ είχαν δεί τόσα μεγάλα θαύματα, στον κάθε ένα βέβαια για διαφορετικό λόγο, ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπὶ τῆς γῆς ἁμαρτίας λέγει τῷ παραλυτικῷ. σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. καὶ ἠγέρθη εὐθέως. Για να μάθετε ότι ο υιός του ανθρώπου έχει εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες λέει στον παράλυτο σήκω επάνω. Η θεραπεία του παραλύτου ήταν και θεραπεία παρευρισκομένων, όσων ήθελαν να θεραπευθούν. Η θεραπεία έκανε να γίνει από δυσπαράδεκτη ευπαράδεκτη η πληροφορία ότι ο Χριστός ήταν Θεός. Αντίθετα από τους Φαρισαίους τα λόγια του Αρχαγγέλου είχαν ευπαράδεκτον πληροφορία προς τα ώτα της Θεοτόκου και ήταν δυσπαράδεκτα στην ψυχή όχι γιατί δεν γίνονται, όχι γιατί είναι παράλογα και ας τα λέει και αρχάγγελος, αλλά γιατί υπάρχει μέγιστη αρετή ταπείνωσης, ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ Λουκ. 1,48 διότι επέβλεψε σε εμένα την άσημη δούλη του. Ο Οίκος Β είναι σύνολο με το Τι θαυμάζεις Μαριάμ. Οίκος και συγκεκριμένο κάθισμα είναι ένα και ομολογία απολύτου πίστεως. Επειδή όμως δεν λαμβάνεται υπόψιν η συνέχεια θεωρείται ότι η Υπεραγία Θεοτόκος στον Οίκο Β με τα λόγια ἀσπόρου γὰρ συλλήψεως τὴν κύησιν πῶς λέγεις; εκφράζει απορία ή για να γίνει απαλότερο κάποια καλή απορία ή κάποια εύλογη απορία. Τίτλοι ή περιλήψεις για τον χαιρετισμό όπως: "η Θεοτόκος απορεί για τον παράδοξο τρόπο της συλλήψεως", "εκφράζει καλή απορία πως είναι δυνατόν να γίνει αυτό" και όλα τα όμοια είναι προσβολή προς την Θεοτόκο. Ο Οίκος Β όμως όπως και η απάντηση Αβραάμ στο Γεν. 17,17, δεν περιέχει καμία απορία ούτε κάποια ερώτηση και έχει ως εξής: Γνωρίζοντας η Παναγία ότι ήταν αγνή λέει στον Γαβριήλ με θάρρος, τα παράδοξα που ακούω από την φωνή σου φαίνονται δύσκολα να τα δεχθεί η ψυχή μου διότι λες ότι θα γεννήσω αφού συλλάβω άνευ ανθρώπινης σποράς φωνάζοντας, γιατί απορείς Μαριάμ ότι εσύ εκλέχτηκες να γεννήσεις τον Θεό; Γιατί εκπλήσσεσαι με αυτό που σου συμβαίνει ότι ο αχώρητος χώρεσε σε εσένα; Θαυμάζω και απορώ διότι τον άχρονο Υιό Θεού εν χρόνω γεννώ χωρίς να κατανοώ την σύλληψη. Είμαι Παρθένος, δεν έχω άνδρα, θα γεννήσω; Όταν όμως θέλει ο Θεός αλλάζει η φυσική ροή των πραγμάτων όπως έχει προφητευθεί. Αυτό λέει η Θεοτόκος, απόλυτη πίστη. Ο δε Οίκος Γ, Ἐκ λαγόνων ἁγνῶν Υἱόν, πῶς ἐστι τεχθῆναι δυνατόν; λέξον μοι, δεν εννοεί με δόση απιστίας και μάλιστα για δεύτερη φορά, από παρθενική κοιλία είναι ποτέ δυνατόν να γεννηθεί υιός; πες μου. Το δυνατόν σημαίνει πραγματοποίηση και η φράση έχει την εξής σημασία: με ποιό τρόπο θα πραγματοποιηθεί το να γεννηθεί εκ λαγόνων αγνών υιός; Τι θέλει ο Κύριος να πράξω; Τι πρέπει να κάνω; και είναι ένδειξη απόλυτης πίστεως. Για αυτό τον λόγο έχουμε φρασεολογία που λέει ότι η ερώτηση ήταν εκζήτηση άγνωστης γνώσης, Γνῶσιν ἄγνωστον γνῶναι, και όχι λόγια με δόση απιστίας.
Για αυτόν τον λόγο έχουμε την απάντηση Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σὲ αλλά διαφορετική απάντηση-σχολιασμό ως προς τον Ζαχαρία ὅτι οὐκ ἀδυνατήσει παρὰ τῷ Θεῷ πᾶν ῥῆμα. Για αυτό τον λόγο βλέπουμε τις κατάλληλες απαντήσεις σε Γραφή και Ψαλμό.
Στην Γραφή έχουμε την ερώτηση εἶπε δὲ Μαριὰμ πρὸς τὸν ἄγγελον· πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ἐπεὶ ἄνδρα οὐ γινώσκω; και την απάντηση καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῇ· Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σε Λουκ. 1,34-35. Με ποιό τρόπο θα πραγματοποιηθεί αυτό; Θα έρθει σε εσένα το Άγιο Πνεύμα. Η έννοια "πως μπορεί να γίνει αυτό σε εμένα αφού δεν έχω άντρα;" σημαίνει ανάγκη θεραπείας. Στον Ψαλμό έχουμε την ερώτηση πῶς ἐστι τεχθῆναι δυνατόν; λέξον μοι και αμέσως ως απάντηση το εγκώμιο του αγγέλου για απόλυτη πίστη σε βουλές Θεού Δευτερονομίου και προσωπικές, προς ἣν ἐκεῖνος ἔφησεν ἐν φόβῳ, πλήν κραυγάζων οὕτω· Χαίρε βουλής απορρήτου μύστις· χαίρε σιγής δεομένων πίστις. Τυχόν έννοια "μα πως είναι δυνατόν να γίνει αυτό;" θα σήμαινε ανάγκη θεραπείας και διαφορετικά λόγια αγγέλου. Έχοντας εκπληρώσει η Υπεραγία Θεοτόκος την προϋπόθεση του Δευτ.29,28 και έχοντας επιδείξει απόλυτη πίστη και στα λόγια του αγγέλου όπως προ αυτής ο Αβραάμ έχουμε και την συνέχεια του Αβραάμ, βουλής απορρήτου μύστις και μύστης και σιγής δεομένων πίστις. Στο περιστατικό με την εμφάνιση του αρχαγγέλου στον Ζαχαρία μας λέει η Γραφή τα εξής καὶ εἶπε Ζαχαρίας πρὸς τὸν ἄγγελον· κατὰ τί γνώσομαι τοῦτο; ἐγὼ γάρ εἰμι πρεσβύτης καὶ ἡ γυνή μου προβεβηκυῖα ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῆς. Λουκ. 1,18. Είπε ο Ζαχαρίας στον άγγελο, κατά ποιό τρόπο θα έχω βεβαιότητα για αυτό που μου λες; Εγώ είμαι γέρος το ίδιο και η γυναίκα μου. Και απάντησε ο αρχάγγελος, εγώ είμαι ο Γαβριήλ που στέκομαι ενώπιον του Θεού και αποστάλθηκα να σου μεταφέρω αυτήν την χαρμόσυνη είδηση. Ιδού θα είσαι βωβός μέχρι την ημέρα που θα πραγματοποιηθούν αυτά γιατί δεν πίστεψες στα λόγια μου. Ο Θεός δεν είναι υπερήφανος ούτε φυσικά ο αρχάγγελος, αυτά είναι θεραπευτικά. Η αφωνία του Ζαχαρία είναι ευσπλαχνία Θεού. Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σὲ καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι· διὸ καὶ τὸ γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱὸς Θεοῦ. καὶ ἰδοὺ Ἐλισάβετ ἡ συγγενής σου καὶ αὐτὴ συνειληφυῖα υἱὸν ἐν γήρει αὐτῆς, καὶ οὗτος μὴν ἕκτος ἐστὶν αὐτῇ τῇ καλουμένῃ στείρᾳ· ὅτι οὐκ ἀδυνατήσει παρὰ τῷ Θεῷ πᾶν ῥῆμα. Λουκ. 1,26-38. Παρατηρούμε τις απαντήσεις αλλά και το σχόλιο του αρχαγγέλου Γαβριήλ για την εγκυμοσύνη της Ελισάβετ, ὅτι οὐκ ἀδυνατήσει παρὰ τῷ Θεῷ πᾶν ῥῆμα, είναι ακριβώς τα λόγια που είπε ο Θεός στην Σάρα, μὴ ἀδυνατήσει παρὰ τῷ Θεῷ ρῆμα; και προέρχονται εκ του κατὰ τί γνώσομαι τοῦτο; ἐγὼ γάρ εἰμι πρεσβύτης καὶ ἡ γυνή μου προβεβηκυῖα.
Η διαφορά του ύφους των δυο ερωτήσεων γίνεται φανερή από τις απαντήσεις του αγγέλου και βλέπουμε ότι η μια είναι με κάποια δυσπιστία ενώ η άλλη ουδεμία δυσπιστία περιέχει, κατὰ τί γνώσομαι τοῦτο; ἐγὼ γάρ εἰμι πρεσβύτης καὶ ἡ γυνή μου προβεβηκυῖα ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῆς -- πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ἐπεὶ ἄνδρα οὐ γινώσκω;. Οπότε από την διαφορά αυτή κατανούμε και κάτι άλλο, ότι η Υπεραγία Θεοτόκος με τα λόγια ἐπεὶ ἄνδρα οὐ γινώσκω; δηλώνει ότι είχε αφιερώσει τον εαυτό της στον Θεό. Αν η απάντηση περιείχε έστω και την παραμικρή δυσπιστία, έστω ελαχιστότατο ίχνος δυσπιστίας, θα υπήρχε ανάγκη θεραπείας διότι όπως είδαμε το σκεπτικό του ύφους "ετούτο εντάξει αλλά αυτό τα παραλέει" χρήζει θεραπείας διότι εμπεριέχει λογική βαθμών δυσκολίας στην οποία όταν έλθει το υψηλό επίπεδο ο Θεός αποτυγχάνει.
Να μου θεράπευε την ατεκνία νεαρή ναι, θα έκανα παιδί, τώρα πάει μεγάλωσα, γέρασε και ο Αβραάμ... Θαύματα ναι γίνονται, αλλά ότι θα αυτοαναστηθεί και μάλιστα μετά από τρεις ημέρες; μάλλον τα παραλέει... Τι; ένα μήνα κρέας να τους δώσω να τρώνε; και που θα βρεθεί; όλα τα ζώα αν σφάξουμε δεν φτάνουν, καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Μωυσῆν· μὴ χεὶρ Κυρίου οὐκ ἐξαρκέσει; ἤδη γνώσῃ εἰ ἐπικαταλήψεταί σε ὁ λόγος μου ἢ οὔ Αρ. 11,23.
Λόγια όπως "Είναι δυνατόν εκ λαγόνων αγνών να γεννηθεί παιδί;", "Μα μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο;", "Δυπαράδεκτο στην ψυχή μου αυτό που λες, πως μιλάς για άσπορη κύηση;" θα σήμαιναν ανάγκη θεραπείας, δεν θα υπήρχε δυνατότητα να έλθει το Πνεύμα και οι απαντήσεις θα ήταν εντελώς διαφορετικές. Όμως βλέπουμε σε Γραφή και Ψαλμό τις απαντήσεις στα λόγια της Παναγίας και έτσι κατανούμε ότι αληθώς είναι Ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς και μάλιστα σε νεαρότατη ηλικία. Εδώ κατανοούμε και το εξής για τον τίτλο Παναγία που αποδίδουμε την Υπεραγία Θεοτόκο. Αν ερευνήσουμε την Γραφή ώστε να δούμε πως περιγράφει τον Ζαχαρία θα παρατηρήσουμε ότι αυτός και η Ελισάβετ χαρακτηρίζονται ως άμπεπτοι, ἦσαν δὲ δίκαιοι ἀμφότεροι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, πορευόμενοι ἐν πάσαις ταῖς ἐντολαῖς καὶ δικαιώμασι τοῦ Κυρίου ἄμεμπτοι. Λουκ. 1,6. Ο Ζαχαρίας και η Ελισάβετ ήταν ενάρετοι ενώπιον του Θεού και ζούσαν σύμφωνα με όλες τις εντολές και τα παραγγέλματα του Κυρίου, άμεμπτοι σε όλα και ανεπίληπτοι. Δηλαδή ήταν άγιοι, ζούσαν ζωή αγιότητας, πορευόμενοι ἐν πάσαις ταῖς ἐντολαῖς, ἄμεμπτοι. Μέσα στην αγιότητα εξυπακούεται ότι είναι και η πίστη στον Θεό. Ο Ευαγγελιστής δεν λέει ότι ο Ζαχαρίας ήταν πιστός παλαιότερα αλλά τώρα είχε απιστήσει. Ούτε περιγράφει περί Ζαχαρίου σε ένα κεφάλαιο και αργεί να μας αναφέρει το περιστατικό, αλλά αμέσως μετά τον χαρακτηρισμό ἄμεμπτοι κάνει λόγο για την εμφάνιση του αγγέλου. Το πορευόμενοι ἐν πάσαις ταῖς ἐντολαῖς και το ἄμεμπτοι ήταν ο λόγος που η Ελισάβετ και ο Ζαχαρίας έγιναν γονείς του μεγαλύτερου εκ γυναικός Προδρόμου, δεν κέρδισαν τον λαχνό σε κάποια ουράνια κλήρωση. Αν ο Ζαχαρίας χαρακτηρίζεται άγιος από τον λόγο του Θεού και ψέμματα δεν λέει ο Θεός, δεν πρέπει να χαρακτηριστεί Υπεραγία η Θεοτόκος σύμφωνα με όλα όσα είδαμε να διαδραματίζονται αλλά και τον καρπό της κοιλίας του ενός και του άλλου; Βεβαίοτατα! Γιατί λοιπόν οι αιρετικοί αρνούνται τον τίτλο Παναγία; Λέγει η Γραφή ἄλλη δόξα ἡλίου, καὶ ἄλλη δόξα σελήνης, καὶ ἄλλη δόξα ἀστέρων· ἀστὴρ γὰρ ἀστέρος διαφέρει ἐν δόξῃ. Η Γραφή μας λέει ότι έχουμε βαθμούς αγιότητος και μας διδάσκει ότι η Θεοτόκος είχε κατακτήσει τα πιο υψηλά πνευματικά μέτρα, άλλη λάμψη ο ήλιος άλλη η σελήνη. Η Θεοτόκος άμεμπτη ενώπιον Κυρίου ανώτερη από τον άμεμπτο Ζαχαρία. Άγιος στις οδούς του ο Ζαχαρίας, Υπεραγία στις οδούς της η Θεοτόκος. Υπάρχει και δεύτερη απόδειξη ότι η λέξη είναι σιγής ανεξάρτητη από αυτήν που παρουσιάστηκε εδώ και η οποία είναι διδακτικό προς εμάς να αναφερθεί.

Ποια είναι η δεύτερη ανεξάρτητη απόδειξη και ποιο το σχήμα της σειράς;
Ο Θεός δεν κάνει τίποτα τυχαίο ούτε ξεφεύγει από αυτόν οτιδήποτε. Δεν υπήρχε περίπτωση να απαγγέλλουμε διαφορετικό κείμενο από αυτό που συνέθεσε το Άγιο Πνεύμα. Ο Χριστός όταν κύρρητε δεν έλεγε, άραγε που να πάμε για κήρυγμα σήμερα; Είχε το Θεϊκό του σχέδιο. Ομοίως και η σειρά Χαιρετισμών προς την Υπεραγία Θεοτόκο δεν υπάρχει περίπτωση να είναι τυχαία αλλά έχει κάποιο σχέδιο. Ας δούμε την εξής σειρά: Αναγγελία σωτηρίας, ενανθρώπιση, εξαγγελία προσφοράς αιωνίου ζωής, σταύρωση, ανάσταση, ανάληψη.

Αυτός είναι ο απόρρητος μέχρι σήμερα πηγαίος κώδικας.
Στην σειρά Χαιρετισμών έχουμε να γίνεται αρχή με την εξαγγελία της σωτηρίας από τον Υιό προς τον Αδάμ και την Εύα καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν. Ο στίχος χαίρε βουλής απορρήτου μύστις χαίρε σιγής δεομένων πίστις είναι η βουλή-αναγγελία Θεού προς σωτηρία στην Εύα, ο χαιρετισμός είναι παράγωγο της αναγγελίας, δηλαδή ο χαιρετισμός είναι η ανακοίνωση αυτής της βουλής στην Θεοτόκο. Έπειτα έχουμε την ενανθρώπιση Υιού, χαίρε θαυμάτων Χριστού το προοίμιον χαίρε δογμάτων αυτού το κεφάλαιον, ο χαιρετισμός είναι η αφετηρία των θαυμάτων ειδικής κατηγορίας, η Ενανθρώπιση. Στην συνέχεια παρατηρούμε την εξαγγελία προσφοράς της αιωνίου ζωής, καὶ ἐγένετο ἐν τῷ καθεξῆς καὶ αὐτὸς διώδευε κατὰ πόλιν καὶ κώμην κηρύσσων καὶ εὐαγγελιζόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ οἱ δώδεκα σὺν αὐτῷ Λουκ. 8,1, η κλίμακα που κατεβαίνει ο Θεός και η γέφυρα που μετάγει στον ουρανό είναι παράγωγο, η Θεοτόκος οδός προς την Οδό. Έπειτα έρχεται η Σταύρωση από την οποία προήλθε ο θανάσιμος τραυματισμός Διαβόλου, το δαιμόνων πολυθρύνητον τραύμα. Στο σταυρό προσηλώθηκε το καταδικαστικό γραμμάτιο, ἐξαλείψας τὸ καθ᾿ ἡμῶν χειρόγραφον τοῖς δόγμασιν ὃ ἦν ὑπεναντίον ἡμῖν, καὶ αὐτὸ ἦρεν ἐκ τοῦ μέσου προσηλώσας αὐτὸ τῷ σταυρῷ· Κολ. 2,14. Ακολουθεί η Ανάσταση, ψάλλουμε Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καὶ γῆ, καὶ τὰ καταχθόνια· ἑορταζέτω γοῦν πᾶσα κτίσις, τὴν Ἔγερσιν Χριστοῦ, ἐν ᾗ ἐστερέωται, όλη η κτίση φωτίζεται με την ανάσταση Χριστού. Τώρα κατανοούμε και την προέλευση του χαιρετισμού που κάνει λόγο για Φως. Ο χαιρετισμός χαίρε το Φώς αρρήτως γεννήσασα είναι μέρος μιας σειράς και εννοεί την Ανάσταση όπου σε αυτήν έχουμε το Φως Χριστό να φωτίζει όλη την Κτίση. Από την Ανάσταση και το Φως που προήλθε σε όλον τον κόσμο εξ αυτής έχουμε το παράγωγο η Υπεραγία Θεοτόκος να γεννάει το Φως. Τέλος στην σωτήρια σειρά έχουμε την Ανάληψη Χριστού και έλευση και επίσκεψη του Αγίου Πνεύματος το οποίο καταυγάζει τας φρένας, χαίρε σοφών υπερβαίνουσα γνώσιν, χαίρε πιστών καταυγάζουσα φρένας, συμφέρει ὑμῖν ἵνα ἐγὼ ἀπέλθω. ἐὰν γὰρ ἐγὼ μὴ ἀπέλθω, ὁ παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρὸς ὑμᾶς·. Οπότε παρατηρούμε και την ανεξάρτητη απόδειξη ότι ο χαιρετισμός λέει σιγής δεομένων πίστις και κυρίως πρατηρούμε ότι ο Κύριος προνοεί.

Και αν προνοεί για τον ύμνο πόσο μάλλον θα προνοεί για την ψυχή μας η οποία ως ανεκτίμητη είναι υπεράνω της πρόνοιας ενός ύμνου, εξάλλου και η ορθότητα του ύμνου είναι πρόνοια υπέρ της ψυχής μας. Το Άγιο Πνεύμα μας δίδει τα λόγια με τα οποία πρέπει να προσευχηθούμε.

Τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῇ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; Ματθ. 16,26

Χαίρε το φως αρρήτως γεννήσασα ή χαίρε το φως αρρήτως κυήσασα;
το φως αρρήτως γεννήσασα

Αυτό που δεν δίδαξε η Θεοτόκος είναι ο ανώδυνος τοκετός και η ανώδυνη γέννηση. Οι ωδίνες του τοκετού είναι μεταπτωτικό φαινόμενο, η Θεοτόκος δεν ένιωσε ωδίνες καθώς γεννούσε τον Ήλιο. Η κυοφορία ήταν άκοπη και η γέννηση ανώδυνη. Η Υπεραγία Θεοτόκος όχι μόνο δεν ένιωσε ωδίνες αλλά δεν αισθανόταν κόπους κυοφορίας ούτε το βάρος του μωρού αν και ο Χριστός είχε το φυσιολογικό βάρος. Ενώ έζησε κάτι το οποίο είναι ανεπανάληπτο δεν δίδαξε, δηλαδή δεν μετέφερε το γεγονός διότι οι άγιοι είναι μεν πνευματικοί οδηγοί μας και διδάσκαλοι αλλά έχουν ταπείνωση και δεν μεταφέρουν τις διάφορες εμπειρίες Θεοκοινωνίας. Ποτέ δεν διαλαλούν τις εμπειρίες τους, μόνο αν είναι αυτό κατάλληλο το κάνουν. Ας φέρουμε κατά νου όχι μόνο τους αγίους οι οποίοι δεν λένε τις εμπειρίες τους αλλά και το μεγαλύτερο θαυμάσιο των αιώνων, δηλαδή την ανάσταση Χριστού, αυτή ήταν μυστική, δεν την είδε κανείς. Αναστημένο τον Χριστό είδαν πάρα πολλοί άνθρωποι της εποχής του και όμως ενώ πολλοί είδαν τον αναστημένο Χριστό κανείς δεν είδε την Ανάσταση. Το άγιο γέροντα επισκέφθηκε ο Χριστός, μήπως μετά έβγαλε αυτός ανακοίνωση; Ο Παύλος μίλησε μετά από 14 ολόκληρα χρόνια για την αρπαγή του και αυτό μόνο επειδή μας διδάσκει πολλαπλώς. Μάλιστα παρά το ότι είχαν περάσει τόσα χρόνια με μεγάλη δυσκολία αποκάλυψε ενώ δεν αναφέρει καν το όνομά του αλλά λέει γενικόλογα "ξέρω κάποιον που αρπάχτηκε στον τρίτο ουρανό", οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων· εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα, εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ἁρπαγέντα τὸν τοιοῦτον ἕως τρίτου οὐρανοῦ. καὶ οἶδα τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον· εἴτε ἐν σώματι εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ὅτι ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ρήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι. Β Κορ. 12,2-4.

Ηδύν άπασιν ή ιδείν άπασιν ;
Ηδύν άπασιν

Απάντηση κατωτέρω

Την εύκαρπον ταύτης νηδύν ή την έγκαρπον ταύτης νηδύν ;
εύκαρπον ταύτης νηδύν

Ο κάθε Χριστιανός είναι αμπέλι και αμπελουργός, είναι γεωργός αλλά και αγρός ο οποίος γεωργείται από τον Κύριο, ὁ πατήρ μου ὁ γεωργός ἐστι Ιω. 15,1. Ως άμπελος, εαυτός, και ως αμπελουργός, εαυτός συνάνθρωποι, ἀλλόφυλοι ἀροτῆρες καὶ ἀμπελουργοί Ησ. 61,5, φροντίζει τον αμπελώνα ώστε να μην ξεραθούν τα κλήματα Σωρήχ αλλά να βγάλουν "σταφυλή μέλιτος" και "βότρυ γλυκύ", το αντίθετο δηλαδή από τα σταφυλὴ χολῆς και βότρυς πικρίας. Δευτ 32, 32. Στον Ησαΐα, απόσπασμα κάτω, βλέπουμε ότι ο Χριστός έχει περιποιηθεί τον αγρό, έχει φυτέψει κλήματα κάποιας εκλεκτής τότε ποικιλίας, αναφέρεται ως ποικιλία Σωρήχ, έχει θέσει φράχτη, οικοδόμησε πύργο, περιποιήθηκε τον αμπελώνα και περίμενε να παράγει σταφύλια. Όμως ο αγρός από την αδιαφορία προς τα Θεία αντί να βγάλει σταφύλια μετατράπηκε σε χέρσο χωράφι και έβγαλε αγκάθια, ἐποίησε δὲ ἀκάνθας. Μπορεί να ειπωθεί κατ' οικονομίαν ότι από εδώ προέρχεται η εικόνα που παρουσιάζει ο Οίκος. Για την ακρίβεια το Άγιο Πνεύμα λέει με άλλα λόγια την διδαχή που δίδαξε παλαιότερα δια Ησαΐα. Ο Οίκος δεν κάνει λόγο ούτε για γλυκό αγρό, ούτε εννοεί υπέδειξε σε όλους να την δούν σαν αγρό, διότι αυτά τα δυο αφενός δεν συμφωνούν με την διδαχή που παρουσιάζεται στον Ησαΐα και επαναλαμβάνει το Πνεύμα και αφετέρου είναι εναντίων του νοήματος που αποδίδεται ακόμη και αν δούμε το τροπάριο μόνο του. Πάντοτε ο αγρός της ψυχής γεννάει, η διαφορά είναι στον καρπό. Ο αγρός μας πάντα είναι έγκαρπος. Και είτε είναι δύσκαρπος, δηλαδή παράγει κακό καρπό, αγκάθια, πικρό σταφύλι, ἡ σταφυλὴ αὐτῶν σταφυλὴ χολῆς / ἔμεινα τοῦ ποιῆσαι σταφυλήν, ἐποίησε δὲ ἀκάνθας, είτε είναι εύκαρπος, δηλαδή παράγει καλό καρπό, γλυκό σταφύλι. Σην δεύτερη περίπτωση θα μπορούσε να ειπωθεί η σταφυλή αυτών σταφυλή μέλιτος / εποίησε βότρυν γλυκύ. Πάντα έγκαρπος αλλά όχι πάντα εύκαρπος, οπότε λάθος το έγκαρπον και σωστό το εύκαρπον και λάθος το αγρός γλυκός, γλυκό χωράφι, αλλά και τα ευχάριστο χωράφι, πλούσιο αγρό και όλα τα όμοια τα οποία εφευρέθηκαν ώστε να αποφευχθεί το παράδοξο "γλυκό χωράφι". Δεν είναι ο αγρός γλυκός αλλά ο καρπός. Σε τι ακριβώς κάνει αναφορά η λέξη γλυκό θα το δούμε καθώς προχωρούμε. Ο Οίκος όπως και ο Ησαΐας ομιλεί για τον καρπό που φέρνει ο αγρός και συγκεκριμένα γίνεται λόγος για τον καλό καρπό εὔκαρπον -- θέλουσι θερίζειν σωτηρίαν όχι για αγρό που πρέπει να ιδωθεί ή είναι γλυκός. Γίνεται λόγος για τον αγρό που έφερε καλό καρπό, εύκαρπον, αντί αγκάθια, ἐποίησε δὲ ἀκάνθας και υποδυκνύεται σε εμάς να τρυγήσουμε καλό καρπό, εξ ου και η σειρά-προτροπή των λέξεων προς εμάς:
εὔκαρπον, ἀγρόν, ὑπέδειξεν, θέλουσι, θερίζειν, οὕτως
καλόκαρπο -- αγρό -- υπέδειξε -- οι θέλοντες -- να θερίσουν -- κατ' αυτόν τον τρόπο.
Οι οδηγίες για τους θέλοντες βρίσκονται στις ακριβώς δίπλα λέξεις:
νηδύν, ἡδύν, σωτηρίαν, απάντηση: δεύτε ίδωμεν πιστοί.
Κοιλία, (βότρυ) γλυκό, σωτηρία.
Θα θερίσουν καλό καρπό δηλαδή την σωτηρία κατ' αυτόν, οὕτως, τον τρόπο, απαντώντας καταφατικά στην πρόσκληση να ακολουθήσουν τον Χριστό σωτήρα που γεννήθηκε από την κοιλία της Θεοτόκου. Σε αυτόν κάνει αναφορά η λέξη ηδύν.
Ας δούμε τον Οίκο και αυτό που μας διδάσκει διαβάζοντας ξεχωριστά σε σειρά πρώτα τα μπλέ και έπειτα τα κόκκινα, μωβ η απάντηση.
Δύναμις του Υψίστου επεσκίασε τότε πρός σύλληψιν τη Απειρογάμω·
και την εύκαρπον -- ταύτης νηδύν,
ως αγρόν υπέδειξεν -- ηδύν άπασι,
τοις θέλουσι θερίζειν -- σωτηρίαν,
εν τω ψάλλειν ούτως: -- δεύτε ίδωμεν πιστοί που εγεννήθη ο Χριστός.
Στα πρώτα, μπλε, είναι ένας αφηγητής, "...καλόκαρπο αγρό υπέδειξε οι θέλοντες να θερίσουν κατ' αυτόν τον τρόπο" ο οποίος μεταφέρει λόγια που λένε κάποιοι άλλοι, ο Θεός: ταυτής νηδύν, ηδύν άπασι, σωτηρίαν! και οι θέλοντες: δεύτε ίδωμεν. Το γιατί δεύτε ίδωμεν πιστοί θα γίνει φανερό καθώς προχωρούμε. Για κατανοήση του Οίκου μπορεί να ειπωθεί ότι αυτός έχει δυο σειρές καλώντας σε θέση αγρότη τον πιστό στον οποίο υποδυκνύεται η εύκαρπος Θεοτόκος η οποία φέρει τον βότρυ γλυκύ Χριστό. Ο οποίος είναι γλυκός προς όλους, ηδύν άπασι, προσφέρεται σε όλους ο γλυκύς βότρυς, τουτέστιν η σωτηρία προσφέρεται σε όλους. Οπότε δεν έχουμε ούτε "χωράφι γλυκό", αγρόν ηδύν, ούτε είναι "να δουν όλοι", δηλαδή αντί ηδύν άπασι, ιδείν άπασι, ούτε "γλυκιά κοιλία", νηδύν ηδύν. Είναι υπόδειξη προτροπή προς εμάς ώστε να είμαστε και εμείς εύκαρποι λαμβάνοντας παράδειγμα τον εύκαρπο αγρό Θεοτόκο, θερίζοντας από τον αγρό της ψυχής μας αντί αγκάθια ή βότρυ πικρίας, σταφυλή μέλιτος και βότρυ γλυκύ, και αυτό θα γίνει ακολουθώντας τον βότρυ γλυκύ Χριστό. Η πρόσκληση απευθύνεται σε όλους και οι θέλοντες, θέλουσι θερίζειν, αποδέχονται, δεύτε ίδωμεν, πηγαίνοντας στον Χριστό, ο Χριστός. Οπότε κατανούμε ότι ούτε την "απέδειξεν" ούτε την "ανέδειξεν" ως "έγκαρπον" σε αυτούς "ιδείν", αλλά την υπέδειξεν σαν άμπελο που γεννάει όχι αγκάθια αλλά καλό καρπό, εύκαρπον, τον ηδύν βότρυ Χριστό, που πρέπει να ακολουθήσουν αν θέλουν να θερίσουν την σωτηρίαν.
Ο αγρός, δηλαδή η ψυχή, για τον οποίο αμπελουργός έδειξε αδιαφορία, δηλαδή δεν ακολουθεί τις εντολές, γίνεται άγονος και θερίζει αγκάθια, έχουμε αυτοκαταδίκη εξ αδιαφορίας. Αντιθέτως ο εύκαρπος αγρός φέρει καρπὸν πολύν Ιω. 15,5 θερίζει βότρυ γλυκύ και σταφυλή μέλιτος. Μια παρουσίαση του νοήματος μπορεί να είναι η εξής: ...και την φέρουσα καλό καρπό Θεοτόκο έδωσε παράδειγμα σαν το αμπέλι με κλήματα Σωρήχ που έφερε σταφύλι και όχι αγκάθια, υποδεικνύοντας την κοιλία της σε όλους όσους θέλουν να θερίσουν την σωτηρία από τον γλυκό βότρυ Χριστό, με το να αποδεχθούν την πρόσκληση λέγοντας ας πάμε να δούμε πιστοί που γεννήθηκε ο Χριστός, ας ακολουθήσουμε τον αστέρα .... εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας.
Ας δούμε και άλλες πιθανές παρουσιάσεις:
Η δύναμη του Υψίστου σκέπασε τότε αυτήν που δεν είχε γνωρίζει άνδρα για να συλλάβει και την κοιλία της έδειξε σαν γλυκό αγρό για όλους εκείνους που θέλουν να θερίσουν την σωτηρία ψάλλοντας έτσι: αινείται τον Θεό (Αλληλούϊα).
Η δύναμη του Θεού σκέπασε τότε την Παρθένο και αυτή κυοφόρησε τον Χριστό και έτσι η κοιλιά της υποδείχθηκε σαν γλυκό πλουσιόκαρπο χωράφι για όλους όσους θέλουν να θερίσουν την σωτηρία λέγοντας Αλληλούϊα.
Τι παρατηρούμε; Ότι οι μεταφράσεις αυτές φαίνονται λογικές όμως στην πραγματικότητα είναι κατά λέξη μετάφραση μιας ξένης γλώσσας από κάποιον που δεν την γνωρίζει. Αυτές οι μεταφράσεις είναι του ύφους, left the train? nooooow... Υπήρξε κάτι σωστό, left αντί gone, αλλά τυχαία και εν τέλει η Αγγλιστί περιγραφή κάνει λόγο όχι για κάποιον ο οποίος ρώτησε εαν έχει φύγει το τραίνο και του απάντησαν ότι έφυγε προ πολλού, αλλά γίνεται λόγος μάλλον για κάποιον που νιαουρίζει, ίσως προς ένα τραίνο.
Η αγνωσία της γλώσσης είναι και ο λόγος που διαφεύγει και η συνέχεια, δηλαδή το δεύτε ίδωμεν πιστοί που εγεννήθη ο Χριστός. Με την αγνωσία οι λέξεις είναι στην πραγματικότητα άγνωστα εικονιστικά σύμβολα. Αυτό οδηγεί σε μηχανιστική μετάφραση, γλυκός αγρός. Σε μηχανιστικές διορθώσεις, τους συμβοώντας Αλληλούϊα. Σε μηχανιστική προαγωγή λέξεων, 500 χειρόγραφα αυτό, μόνο 1 το άλλο, άρα αυτό. Άν έγραφαν 500 συμβοώντας και 1 σοι βοώντας θα ήταν σωστό το δεύτερο. Αλλά και η γνήσια παρουσίαση, αυτή που είδαμε και έλεγε για κλήματα Σωρήχ, είναι σαν μετάφραση εκ της αρχικής γλώσσης "χειρότερη" από την αρχική παρουσίαση, δηλαδή τους Χαιρετισμούς, οι οποίοι είναι και αυτοί μετάφραση εξ αρχικής γλώσσης. Εφόσον τα κείμενα της Εκκλησίας είναι ήδη μεταφρασμένα και μάλιστα από το Άγιο Πνεύμα, αυτά είναι η απόλυτη μετάφραση. Αν θελήσουμε να μεταφράσουμε γνησίως τα λειτουργικά κείμενα θα καταλήξουμε σε χειρότερο κείμενο από το αρχικό. Εφόσον υπάρχει μετάφραση μονολεκτική απομένει μόνο μια περιφραστική μετάφραση. Η περιφραστική αυτή μετάφραση θα φαίνεται εντελώς παράδοξη, θα φαίνεται παράλογη, θα μοιάζει καινούργιο κείμενο το οποίο δεν φαίνεται να έχει σχέση με το Ελληνιστικό, θα είναι και αυτό ακατάληπτο κείμενο. Τα λειτουργικά κείμενα δεν γίνεται να μεταφραστούν.

Ἄσω δὴ τῷ ἠγαπημένῳ ἆσμα τοῦ ἀγαπητοῦ μου τῷ ἀμπελῶνί μου. ἀμπελὼν ἐγενήθη τῷ ἠγαπημένῳ ἐν κέρατι, ἐν τόπῳ πίονι. καὶ φραγμὸν περιέθηκα καὶ ἐχαράκωσα καὶ ἐφύτευσα ἄμπελον Σωρὴχ καὶ ὠκοδόμησα πύργον ἐν μέσῳ αὐτοῦ καὶ προλήνιον ὤρυξα ἐν αὐτῷ· καὶ ἔμεινα τοῦ ποιῆσαι σταφυλήν, ἐποίησε δὲ ἀκάνθας. Ησ. 5,1-2
Θα ψάλω στον αγαπημένο μου αμπελώνα, δηλαδή τον λαό μου, άσμα του αγαπητού μου Κυρίου. Ο Κύριος απέκτησε αμπέλι σε κάποιο λόφο, σε τόπο εύφορο. Έθεσα ολόγυρα φράχτη, λέγει ο Κύριος, έσκαψα τάφρο, φύτεψα εκλεκτά κλήματα του είδους Σωρήχ, έκτισα πύργο στο μέσο, έσκαψα φρεάτιο για να πέφτει σε αυτό ο μούστος και περίμενα να παράγει σταφύλια, αυτός όμως έκανε αγκάθια.
Θεὸν τὸν γεννήσαντά σε ἐγκατέλιπες καὶ ἐπελάθου Θεοῦ τοῦ τρέφοντός σε / ἐκ γὰρ ἀμπέλου Σοδόμων ἡ ἄμπελος αὐτῶν, καὶ ἡ κληματὶς αὐτῶν ἐκ Γομόῤῥας· ἡ σταφυλὴ αὐτῶν σταφυλὴ χολῆς, βότρυς πικρίας αὐτοῖς· Δευτ 32, 18 και 32
Με άφησες Ισραηλιτικέ λαέ, εμένα τον Θεό που σε γέννησε. Με ξέχασες εμένα τον Θεό που σε τρέφει και έτρεφε. Αμπέλι δικό μου ήσουν, όμως τώρα είσαι αμπέλι που προέρχεται από τα Σόδομα και κλήμα που προέρχεται από την Γομόρρα. Τα σταφύλια του αμπελιού σου είναι πικρά σαν την χολή.
Ο κάθε άνθρωπος είναι πάντοτε έγκαρπος διότι γίνεται μόνος θέλουσι -- ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν Μαρκ. 8,34 κλήμα αμπελιού, αγρόν, είτε στον Κύριο είτε στην αμαρτία, ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος, ὑμεῖς τὰ κλήματα -- ἀμπέλου Σοδόμων ἡ ἄμπελος αὐτῶν, καὶ ἡ κληματὶς αὐτῶν ἐκ Γομόῤῥας οπότε θερίζει και τον ανάλογο καρπό, γεννάει είτε αγκάθι είτε σταφύλι, καὶ ἔμεινα τοῦ ποιῆσαι σταφυλήν, ἐποίησε δὲ ἀκάνθας. Ακολουθώντας τον γλυκύ βότρυ Χριστό θερίζει τον καλό καρπό το γλυκό σταφύλι, ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν -- εύκαρπον νηδύν, απιστώντας θερίζει πικρό σταφύλι, σταφυλὴ χολῆς, βότρυς πικρίας.
Καὶ ἥξουσι ἀλλογενεῖς ποιμαίνοντες τὰ πρόβατά σου, καὶ ἀλλόφυλοι ἀροτῆρες καὶ ἀμπελουργοί. Ησ. 61,5 Θα έλθουν ξένοι να ποιμάνουν τα πρόβατά σου ω Ιερουσαλήμ, αλλόφυλοι θα έλθουν ως γεωργοί και αμπελουργοί. Πρόκειται περί προφητείας για την εποχή της Καινής, μόνο τότε έγιναν δεκτοί οι ἀλλόφυλοι.

Χαίρε βλαστού αμαράντου κλήμα ή χαίρε βλαστού αμαράντου κλήμα ;

Χαίρε καρπού αθανάτου κλήμα ή χαίρε καρπού αθανάτου κτήμα ;

Χαίρε άρουρα βλαστάνουσα ευφορίαν οικτιρμών· χαίρε τράπεζα βαστάζουσα ευθηνίαν ιλασμών ή Χαίρε τράπεζα βαστάζουσα ευθηνίαν ιλασμών χαίρε άρουρα βλαστάνουσα ευφορίαν οικτιρμών·;

Εν τη γαστρί Μαρίας βοσκηθέντα ην υμνούντες είπον ή Εν τη γαστρί Μαρίας βοσκηθέντα ην και προς αυτήν υμνούντες είπον ;
Ην υμνούντες είπον

Χαίρε αοράτων εχθρών αμυντήριος ή χαίρε αοράτων θηρών αμυντήριον ;
Αοράτων εχθρών αμυντήριον.

Χαίρε στερόν της πίστεως έρεισμα ή χαίρε στερρόν της πίστεως έγερμα;
Χαίρε στερόν της πίστεως έρεισμα
Απάντηση κατωτέρω.

Χαίρε στερόν της πίστεως έρεισμα ή χαίρε στερρόν της πίστεως έδρασμα;
Χαίρε στερόν της πίστεως έρεισμα
Η Θεοτόκος είναι "λίθος πίστεως", είναι πίστεως έρεισμα, ὁ μέντοι στερεὸς θεμέλιος τοῦ Θεοῦ ἕστηκεν, ἔχων τὴν σφραγῖδα ταύτην· ἔγνω Κύριος τοὺς ὄντας αὐτοῦ· καὶ ἀποστήτω ἀπὸ ἀδικίας πᾶς ὁ ὀνομάζων τὸ ὄνομα Κυρίου. Β Τιμ. 2,19. Ο στερεός όμως και θεμελιωμένος στην ορθή πίστη του Θεού στέκει ακλόνητος, έχοντας την σφραγίδα και επιγραφή, "γνώρισε ο Κύριος εκείνους οι οποίοι είναι δικοί του" και "ας φύγει μακριά από κάθε αδικία εκείνος που ομολογεί και επικαλείται το όνομα του Κυρίου". Όταν ο άνθρωπος ενωθεί με τον Θεό είναι στερεός θεμέλιος λίθος Θεού, γίνεται σκεύος τιμής εἰς τιμὴν σκεῦος Ρωμ. 9,21. Έχει παρασκευαστεί εἰς δόξαν και είναι παράδειγμα προς εμάς διότι είναι πεπαιδευμένος τῇ καρδίᾳ ἐν σοφίᾳ, είναι προς όλο τον κόσμο λαμπρόν της χάριτος γνώρισμα, γνωρίζει ἐν τοῖς λαοῖς τὴν δύναμίν Κυρίου Ψαλμ. 76,15, δια αυτού γνωρίζει ο κύριος τὸ σωτήριον αὐτοῦ ἐναντίον τῶν ἐθνῶν Ψαλμ. 97,2, γίνεται αφετηρία πίστεως των άλλων.
Τὴν δεξιάν σου οὕτως γνώρισον καὶ τοὺς πεπαιδευμένους τῇ καρδίᾳ ἐν σοφίᾳ. Ψαλμ. 89,12. Κάνε γνωστή σε εμένα την παντοδύναμη δεξιά σου που παιδαγωγεί, γνώρισε μου τους μορφωμένους στην καρδία κατά την αληθινή σοφία ώστε να αποκτήσω και εγώ σοφία.
Σὺ εἶ ὁ θεὸς ὁ ποιῶν θαυμάσια ἐγνώρισας ἐν τοῖς λαοῖς τὴν δύναμίν σου. Εσύ είσαι ο Θεός μας ο οποίος επιτέλεσες και επιτελείς τέτοιου μεγέθους θαυμάσια ώστε και στους ειδωλολάτρες έκανες γνωστή την μεγάλη σου δύναμη.
ἐγνώρισεν κύριος τὸ σωτήριον αὐτοῦ ἐναντίον τῶν ἐθνῶν ἀπεκάλυψεν τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ Ψαλμ. 97,2 ο Κύριος κατέστησε την σωτηρία του λαού του γνωστή ενώπιον όλων των εθνών. Ενώπιον όλων των εθνών έκανε γνωστή την δικαιοσύνη του.
Ο πιστός είναι στερεός λίθος πίστεως και κήρυξ Θεού, ἀποστήτω ἀπὸ ἀδικίας, και ζωντανό παράδειγμα προς εμάς σε όλα, τουτέστιν στο ότι ο Θεός προνοεί, ότι επιτελεί θαυμάσια, ότι βοηθάει στην πορεία μας, καὶ ἵνα γνωρίσῃ τὸν πλοῦτον τῆς δόξης αὐτοῦ ἐπὶ σκεύη ἐλέους, ἃ προητοίμασεν εἰς δόξαν. Ρωμ. 9,23. Ο Θεός δείχνοντας τον πλούτο της δόξας του έδωσε χάρη σε σκεύη ελέους, ανθρώπους άξιους της κλήσεως, τους οποίους παρασκεύασε εις δόξα.
Οπότε είναι λάθος το έδρασμα δηλαδή έδρα και το σωστό είναι της πίστεως έρεισμα όπου με την λέξη έρεισμα παρουσιάζεται η αφετηρία μιας καταστάσεως. Ο κάθε χαιρετισμός διαιρεί ένα σύνολο: Ο πιστός είναι στερεός θεμέλιος λίθος Θεού, στερεὸς θεμέλιος τοῦ Θεού και λαμπρό της χάριτος γνώρισμα, γνωρίζει ἐν τοῖς λαοῖς τὴν δύναμίν Κυρίου Ψαλμ. 76,15, δια αυτού γνωρίζει ο κύριος τὸ σωτήριον αὐτοῦ ἐναντίον τῶν ἐθνῶν Ψαλμ. 97,2. Η κάθε σειρά Χαιρετισμών πορεία προς σωτήριο: Το επόμενο και τελικό που ακολουθεί όταν είσαι στέρεα πέτρα στο οικοδόμημα Εκκλησία και δρόμος προς την Οδό είναι να γυμνώνεται ο Άδης και να ενδύεσαι δόξα. Καθώς ο άνθρωπος προχωρεί προς την ένδυση της δόξης, ενεδύθημεν δόξαν, χρειάζεται της πίστεως το έρεισμα και της χάριτος το γνώρισμα προς τον εαυτό του, έπειτα γίνεται ο ίδιος πίστεως έρεισμα και χάριτος γνώρισμα και έπειτα με την σειρά του προσκαλεί τους αδελφούς ώστε να γίνουν πίστεως έρεισμα και χάριτος γνώρισμα.

Δι' αυτού ηρεύνων κραταιόν άνακτα ή ηρεύνων φαεινόν άνακτα;
Κραταιόν άνακτα

Ο Χριστός είναι βασιλιάς, βασιλεύσει ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰακὼβ εἰς τοὺς αἰῶνας, καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος. Λουκ. 1,31-33, είναι ο ἥλιος δικαιοσύνης Μαλ. 4,2 ο οποίος φώτισε με την γέννηση του τον κόσμο που είχε πέσει στο σκότος από την Πτώση, είναι φως τὸ ἀληθινόν, ὃ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον Ιω. 1,9. Οπότε σύμφωνα με αυτά το φαεινός άναξ ταιριάζει διπλά. Δηλαδή ταιριάζει και στον Χριστό αλλά και φιλολογικά στον Οίκο όπου έχουμε, αστέρα, αίγλη, λύχνον, τώρα και φαεινόν. Είναι όμως σωστό το φαεινός άναξ; Όχι, είναι λανθασμένο.
Ο λόγος είναι ότι οι μάγοι δεν ψάχνουν τον φωτεινό βασιλιά του Μαλαχία, αλλά τον Θεόν κραταιόν -- Ελ Γκιμπόρ -- Θεὸς ἰσχυρός του Ησαΐα. Ας δούμε το προφητικό απόσπασμα. Ότι παιδίον ἐγενήθη ἡμῖν, υἱὸς καὶ ἐδόθη ἡμῖν, οὗ ἡ ἀρχὴ ἐγενήθη ἐπὶ τοῦ ὤμου αὐτοῦ, καὶ καλεῖται τὸ ὄνομα αὐτοῦ μεγάλης βουλῆς ἄγγελός, θαυμαστὸς σύμβουλος, Θεὸς ἰσχυρός [Εβρ. Ελ Γκιμπόρ], ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, πατὴρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος· ἐγὼ γὰρ ἄξω εἰρήνην ἐπὶ τοὺς ἄρχοντας, εἰρήνην καὶ ὑγίειαν αὐτῷ. Ησ. 9,6. Οι μάγοι όμως θα ήταν κωμικό να ηρεύνων στην Γη για τον άπειρο και παντελώς απρόσιτο Ελ Γκιμπόρ, Θεόν κραταιόν, Θεὸς ἰσχυρός. Ούτε πάλι ήταν δυνατόν να έψαχναν έναν απλό άνθρωπο νεογέννητο, ὁ τεχθεὶς. Ούτε φυσικά έψαχναν κάποιον βασιλιά σαν όλους τους άλλους, βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; αλλά ηρεύνων για όλα αυτά μαζί, δηλαδή για τον Θεάνθρωπο, έψαχναν τον νεογέννητο, τεχθεὶς, βασιλιά, βασιλεὺς, Χριστό της προφητείας Ησαΐα.
Επειδή στον ψαλμό 152, τουτέστιν τους Χαιρετισμούς, υπάρχει η απόλυτη ακρίβεια, στην φράση κραταιόν άνακτα έχουμε μίξη του: Θεὸς ἰσχυρός και των: παιδίον ἐγενήθη ἡμῖν και καὶ βασιλεύσει ἐπὶ και ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; και προσκυνήσουσιν αὐτῷ πάντες οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς, πάντα τὰ ἔθνη δουλεύσουσιν αὐτῷ και καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ και όλων των άλλων για τον άνθρωπο Βασιλιά Χριστό με το προϊόν να είναι ο Ισχυρός Βασιλιάς, κραταιός άναξ, κραταιόν άνακτα, Ελ Γκιμπόρ-άνθρωπος, φράση που δηλώνει Θεάνθρωπο και παρέχει απόλυτη ακρίβεια Θεολογικά ενώ έρχεται και σε αρμονία με το ύφος του Ψαλμού όταν παρουσιάζει ονόματα Θεού.
Αυτά όλα δεν μπορούν να επιτευχθούν με εκ Μαλαχία φωτεινός βασιλιάς, Σέμες Τσεντακά, Ήλιος Δικαιοσύνης. Τώρα μπορεί και παρουσιάζεται η κλασσική προφητεία του Ησαΐα για την γέννηση. Παρουσιάζεται ο Θεός Θεὸς ἰσχυρός και άνθρωπος Χριστός άνακτα. Παρουσιάζονται οι άλλες προφητείες αλλά και τα λόγια του αγγέλου προς την Θεοτόκο. Παρουσιάζεται το Ορθόδοξο φρόνημα και οι Μάγοι έχοντες αυτό, τουτέστιν η Μαρίας, είναι μητρός, του Θεός ἰσχυρός. Οι κατέχοντες το Ορθόδοξο φρόνημα Μάγοι δεν ηρεύνων για απλό βασιλιά ή κάποιο νεογέννητο ή φωτισμένο άνθρωπο ή Θεό αλλά για Θεάνθρωπο, Ελ Γκιμπόρ Άναξ. Οι μάγοι ελθόντες εις την οικείαν είδαν Θεοτόκον, είδον Ελ Γκιμπόρ Βασιλιά μετά Μαρίας της μητρός αυτού. Καὶ ἐλθόντες εἰς τὴν οἰκίαν εἶδον τὸ παιδίον μετὰ Μαρίας τῆς μητρὸς αὐτοῦ Ματθ. 2,11. λέγοντες· ποῦ ἐστιν ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; εἴδομεν γὰρ αὐτοῦ τὸν ἀστέρα ἐν τῇ ἀνατολῇ καὶ ἤλθομεν προσκυνῆσαι αὐτῷ Ματθ. 2,2. Παρουσιάζεται η γνώση από αυτούς της εκπλήρωσης της προφητείας και των λόγων αγγέλου. Παρουσιάζεται ο οδηγός προς την τελείωση και σωτηρία Βασιλιάς Χριστός ο οποίος καλεί στην Βασιλεία του, βασιλεύσει βασιλεὺς Ιερ.23,5 -- ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς -- ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ -- ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται -- ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται -- ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ -- Χριστῷ, τῷ βασιλεῖ καὶ Θεῷ ἡμῶν ενώ τέλος έχουμε και αρμονία με τα ονόματα Θεού που συναντούμε στον Ψαλμό και το ύφος που παρουσιάζονται. Με το ισχυρός βασιλιάς παρουσιάζονται τα πάντα με πρώτο τον Θεό κραταιόν και άνθρωπο άνακτα Χριστό. Αμέσως μετά παρατηρούμε το ίδιο μοτίβο. Έτσι όταν τελείωσε η έρευνα των μάγων για τον Θεάνθρωπο, Θεός κραταιόν και άνθρωπος άνακτα, αυτοί έφθασαν τον άφθαστο, δηλαδή τον Θεάνθρωπο. Θεός ἀπρόσιτον ἄφθαστον και άνθρωπος φθάσαντες. Φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον, ὃν εἶδεν οὐδεὶς ἀνθρώπων οὐδὲ ἰδεῖν δύναται. Α' Τιμ. 6,16. Σωστό το κραταιόν το οποίο είναι το ἰσχυρός του Ησαΐα.
Εδώ βλέπουμε κάτι και σε ένα άλλο θέμα, αυτό της Χιλιετούς Βασιλείας.
Ο Χριστός ως Θεός είναι Βασιλεὺς μέγας Ψαλ. 94,3, ο οποίος και ως άνθρωπος γεννήθηκε βασιλεύς. Σε αυτόν θα δώσουν φόρο υποτέλειας οι άλλοι βασιλιάδες καὶ προσκυνήσουσιν αὐτῷ πάντες οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς, είναι ο γεννημένος και όχι ο αναμενόμενος βασιλιάς, ποῦ ἐστιν ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων;, είναι ο βασιλιάς που καλωσόριζαν οι Ισραηλίτες, ἔλαβον τὰ βαΐα τῶν φοινίκων καὶ ἐξῆλθον εἰς ὑπάντησιν αὐτῷ, καὶ ἔκραζον· ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ. Ιω. 12,13 είναι ο προφητευμένος βασιλιάς που καθισμένος σε γαϊδουράκι ερχόταν τότε και όχι θα έρθει στο μέλλον μὴ φοβοῦ, θύγατερ Σιών· ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου Ιω. 12,15, είναι ο βασιλιάς που η Βασιλεία του ήρθε και την είδαν αυτόπτες του Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει Μαρκ. 9,1 είναι ο Βασιλιάς που η Βασιλεία του είναι παρούσα και βιάζεται ἀπὸ δὲ τῶν ἡμερῶν Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ ἕως ἄρτι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν Ματθ. 11,12, είναι ο Βασιλιάς που παραμένει αιώνια στον θρόνο Δαυίδ, καὶ βασιλεύσει ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰακὼβ εἰς τοὺς αἰῶνας, καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος Λουκ. 1,31-33. Εφόσον γεννήθηκε Βασιλιάς και παραμένει αιώνια η Χιλιετής Βασιλεία είναι παραμύθι των αιρετικών. Υπάρχει μόνο στα μυαλά των Ιεχωβιτών των Ευαγγελικών των Πεντηκοστιανών και των λοιπών πλανώντων και πλανωμένων.

Βαρβάρου λυτρουμένης θρησκείας ή πολυθέου λυτρουμένη θρησκείας;
Βαρβάρου λυτρουμένης θρησκείας

Η σειρά Χαιρετισμών 3,2 παρουσιάζει όσους είχαν παρασυρθεί σε πίστη στην ύλη., εξ αυτού έχουμε και την φράση παίδες Χαλδαίων. Επειδή παρουσιάζονται οι πιστοί στην ύλη, έχουμε σειρά η οποία κάνει κάνει λόγο για αστέρι, ημέρα, σιδερένιο καμίνι απάτης, έχουμε επίθετο τύραννος απάνθρωπος για τον Σατάν εκ του ἄρχων, προσκύνηση πυρός, απαλλαγή από φλόγα παθών, έργα βορβόρου. Η βάρβαρη θρησκεία που εννοείται εδώ είναι η πίστη στην ύλη και πράξεις βορβόρου εννοούνται ότι αυτή υπαγορεύει.
Στον Οίκο της σειράς Χαιρετισμών που παρουσιάζει τους πιστούς στην ύλη παρατηρούμε ότι αυτοί αποκαλούνται παίδες Χαλδαίων. Λέει ο Κύριος Ἔξελθε ἐκ Βαβυλῶνος φεύγων ἀπὸ τῶν Χαλδαίων· Ησ. 48,20 Φύγε από την Βαβυλώνα την χώρα των Χαλδαίων. Αγαπῶν σε ἐποίησα τὸ θέλημά σου ἐπὶ Βαβυλῶνα τοῦ ἆραι σπέρμα Χαλδαίων. Ησ. 48,14 Επειδή σε αγάπησα έκανα το θέλημα σου εις βάρος της Βαβυλώνας και των απογόνων Χαλδαίων. Ἀσπάζεται ὑμᾶς ἡ ἐν Βαβυλῶνι συνεκλεκτὴ καὶ Μᾶρκος ὁ υἱός μου. Α Πε. 5,13. Σας στέλνει χαιρετισμούς η Εκκλησία που είναι στην "Βαβυλώνα" Ρώμη και ο Μάρκος το πνευματικοπαίδι μου. Στην Βαβυλώνα, δηλαδή τον τύπο της αμαρτίας, έχουμε παίδες Χαλδαίων. Η φράση είναι η αρμόζουσα σε αυτό που παρουσιάζεται στην σειρά και ουσιαστικά κάνει λόγο όχι για Μάγους αλλά για όσους ήταν πιστοί σε ύλη ιδέες θεωρίες.

Χαίρε πυρός προσκύνησιν παύσασα· χαίρε φλογός παθών απαλλάττουσα.
Τι πυρ και φλόγες εννοούνται;
Καθώς ο άνθρωπος λυτρώνεται από την βάρβαρη θρησκεία, την ύλη, και ρύεται από τα έργα βορβόρου αποδέχεται τον Χριστό και προχωράει προς την αγιότητα. Αμέσως μετά έχουμε τον προσωπικό αγώνα κατά των παθών και της αμαρτίας.
Αυτό που ακολουθεί την αποδοχή Χριστού δεν είναι τίποτα άλλο παρά η πάλη κατά των παθών, η παύση της προσκύνησις του διαβολικού πυρός και η αρχή της προσκύνησις του Θεϊκού πυρός. Διαβάζουμε στον προφήτη Ωσηέ αἱ ἡμέραι τῶν βασιλέων ὑμῶν, ἤρξαντο οἱ ἄρχοντες θυμοῦσθαι ἐξ οἴνου, ἐξέτεινε τὴν χεῖρα αὐτοῦ μετὰ λοιμῶν· διότι ἀνεκαύθησαν ὡς κλίβανος αἱ καρδίαι αὐτῶν, ἐν τῷ καταράσσειν αὐτούς, ὅλην τὴν νύκτα ὅπου Ἐφραὶμ ἐνεπλήσθη, πρωΐ ἐγενήθη, ἀνεκαύθη ὡς πυρὸς φέγγος. πάντες ἐθερμάνθησαν ὡς κλίβανος καὶ κατέφαγον τοὺς κριτὰς αὐτῶν· πάντες οἱ βασιλεῖς αὐτῶν ἔπεσαν, οὐκ ἦν ἐν αὐτοῖς ὁ ἐπικαλούμενος πρός με. Ωσ. 7,5-7 Κατά τις ημέρες των βασιλικών εορτών πρώτοι οι άρχοντες αρχίζουν να πίνουν πιοτά, να έρχονται σε ευθυμία, να μεθούν, ο δε βασιλιάς απλώνει το χέρι του και συντρώγει σε συμπόσια με διεφθαρμένους.
Οι καρδιές των ανθρώπων αυτών καίγονται όπως ο κλίβανος και από την φλόγα των παθών τους άρχισαν να φονεύουν ο ένας τον άλλο. Μεθυσμένοι κοιμόνταν όλη νύχτα, το πρωί ξύπνησαν και άναψαν πάλι μέσα τους σαν πυρκαγιά τα πάθη. Όλοι φλογίσθηκαν από τα πάθη σαν κλίβανος, σκότωσαν τους άρχοντες και όμως μέσα σε αυτή την φλόγα των παθών κανείς δεν βρέθηκε μεταξύ αυτών να με επικαλεσθεί. Βλέπουμε και εδώ κλίβανο που έχει μεγάλες φλόγες και κατακαίει, είναι όπως μας λέει το κείμενο η καρδία.

Φλογός παθών απαλλάττουσα ή φλογός ημάς απαλλάτουσσα;
Παθών
Εδώ αφενός δεν παρουσιάζονται πυρολάτρες και αφετέρου πάντοτε ο άνθρωπος φλέγεται.
Ανάλυση κατωτέρω.

Πυρός προσκύνησην παύσασα ή σβέσασα;
Παύσασα
Το καμίνι της καρδίας έχει πάντοτε αναμμένο πυρ και είναι είτε το Θεϊκό είτε του κόσμου και του πάθους προς αυτόν και όπως το πυρ έχει πολλές γλώσσες όμοια και η φωτιά της αμαρτίας έχει πολλές πύρινες γλώσσες που κατακαίουν και αυτές είναι τα πάθη. Ο Κύριος δίδαξε ότι είναι ανύπαρκτη μια μέση κατάσταση όπου δεν υπάρχει φωτιά στην καρδία, διότι λέγει "όποιος δεν είναι μαζί μου είναι εναντίων μου" και "δεν μπορείς να δουλεύεις σε δυο κυρίους". Με αυτό κατανοείς ότι ανάφθηκε άλλο πυρ, οπότε παύει η προσκύνηση ενός πυρός και αρχίζει η προσκύνηση άλλου και αν θες να μάθεις ποιό πυρ είναι αυτό που τώρα ανάφθηκε άκουσε τα λόγια του Χριστού που είπε "φωτιά ήλθα να βάλω στην Γη".

Και γραμματικώς υπάρχει μια μικρή ένδειξη, η προσκύνηση παύεται δεν σβήνεται. Στον χαιρετισμό δεν γίνεται λόγος για πυρολατρεία που σβέστηκε το καμίνι της, αλλά για τον κλίβανο της καρδίας, ὡς κλίβανος αἱ καρδίαι αὐτῶν, ο οποίος πάντοτε έχει αναμένη φωτιά, είδαμε ἀνεκαύθη ὡς πυρὸς -- ἐθερμάνθησαν ὡς κλίβανος. Στον Ωσηέ είναι η κακή έκδοση υπάρχει και η καλή έκδοση τουτέστιν το Άγιο Πνεύμα. Επειδή παρουσιάζονται οι πιστοί σε ύλη ιδέες θεωρίες εφόσον σβέστηκε το πυρ αυτό απαλλάχθηκε και ο άνθρωπος από τις ανομίες τα πάθη και την απιστία, είδαμε ότι για αυτούς συνέχισε λέγοντας κατέφαγον τοὺς κριτὰς αὐτῶν· πάντες οἱ βασιλεῖς αὐτῶν ἔπεσαν, οὐκ ἦν ἐν αὐτοῖς ὁ ἐπικαλούμενος πρός με.
Ο μή ὤν μετ' ἐμοῦ κατ' ἐμοῦ ἐστι. Ματθ. 12,30.
Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν. Ματθ. 6,24.
Πῦρ ἦλθον βαλεῖν ἐπί τήν γῆν. Λουκ. 12,49.

Την απάτην της πλάνης πατήσασα ή της πλάνης το σκότος πατήσασα;
Την απάτην της πλάνης

Ο συγκεκριμένος χαιρετισμός είναι ένας από αυτούς που περιβάλλονται με μυστήριο και δημιουργούν ερωτηματικά. Η φράση της απάτης την πλάνη φαίνεται σε ορισμένους παράδοξη. Μήπως ο στίχος λέει της απάτης το σκότος πατήσασα; Μήπως λέει της απάτης το κράτος πατήσασα; Η φράση της απάτης την πλάνην έχει πέσει και αυτή θύμα διορθώσεων. Σε ορισμένους μοιάζει ακόμη και με εκφραστικό λάθος. Λαθεύει όμως αγαπητοί το Άγιο Πνεύμα; Εκτός εαν θεωρούμε ασυνείδητα ότι δεν υπάρχει Θεός και έτσι γινόμαστε Χριστιανοί άθεοι οπότε έπειτα παραδεχόμαστε ότι δεν απασχολήθηκε με τον ύμνο που θα λεγόταν για την Θεοτόκο και λέμε ότι μας κατέβει. Όπως παρατηρούμε στην συγκεκριμένη σειρά χαιρετισμών ξεκινώντας έχουμε την απελευθέρωση εκ του νοητού Φαραώ ενώ αργότερα στην σειρά θα δούμε την πορεία στην έρημο και εν τέλει την εισαγωγή στην Βασιλεία. Ως γνωστόν στον Μωυσή εμφανίζεται ο Ων, δηλαδή ο Αυθύπαρκτος, οπότε με αυτό το γεγονός έχουμε την αρχή της ανόρθωσης του αιχμάλωτου Ισραήλ και την αρχή της κατάπτωσης των δαιμόνων. Αντίστοιχα στον Χαιρετισμό έχουμε αρχή με ανόρθωση ανθρώπου και την κατάπτωση των θεών εθνών.
Το αμέσως επόμενο που λαμβάνει χώρα μετά την εμφάνιση του Χριστού στον Μωυσή είναι η εντολή ώστε αυτός να επιτελέσει θαύματα μπροστά στον Φαραώ. Όταν οι απεσταλμένοι Μωυσής και Ααρών αρχίζουν να επιτελούν τα σημεία ο Φαραώ καλεί τους μάγους. Οι μάγοι μιμούνται ορισμένα θαύματα, επί παραδείγματι κάνουν και εκείνοι τα ραβδιά τους φίδια. Όταν όμως ο πήχης ανεβαίνει όχι μόνο δεν μπορούν να ακολουθήσουν αλλά ομολογούν ότι "αυτά είναι δάκτυλος Θεού", ἐποίησαν δὲ ὡσαύτως καὶ οἱ ἐπαοιδοὶ ταῖς φαρμακείαις αὐτῶν ἐξαγαγεῖν τὸν σκνῖφα καὶ οὐκ ἠδύναντο. καὶ ἐγένοντο οἱ σκνῖφες ἔν τε τοῖς ἀνθρώποις καὶ ἐν τοῖς τετράποσιν. εἶπαν οὖν οἱ ἐπαοιδοὶ τῷ Φαραώ· δάκτυλος Θεοῦ ἐστι τοῦτο. Εξ. 8,14-15 Προσπάθησαν και οι μάγοι της Αιγύπτου με τις μαγείες τους να βγάλουν σκνίπες από την γη αλλά δεν το κατόρθωσαν. Οι σκνίπες όμως από το χέρι του Ααρών ήταν ατελείωτα σμήνη. Είπαν τότε οι μάγοι προς τον Φαραώ, δάκτυλος Θεού είναι αυτό. Καὶ οὐκ ἠδύναντο οἱ φαρμακοὶ στῆναι ἐναντίον Μωυσῆ διὰ τὰ ἕλκη· ἐγένετο γὰρ τὰ ἕλκη ἐν τοῖς φαρμακοῖς καὶ ἐν πάσῃ γῇ Αἰγύπτῳ. Εξ. 9,11 Ούτε οι μάγοι δεν μπορούσαν να σταθούν ενώπιον του Μωυσή εξ αιτίας των πληγών, αυτές έπεσαν όχι μόνο στους άλλους αλλά επάνω και στους ίδιους. Οι μάγοι του Φαραώ αφενός δεν μπορούν να ακυρώσουν τα θαύματα του Μωυσή ενώ αφετέρου μιμούνται ορισμένα λίγα και σε μικρό βαθμό.
Αυτό γίνεται διότι ο Σατάν δεν έχει δυνατότητα γνήσιας θαυματουργίας.
Πρέπει να γνωρίζουμε ότι γνήσια θαύματα επάνω στην Δημιουργία μπορεί να επιτελεί μόνο ο Κύριος αυτής και σε όσους έχει δώσει αυτός την δύναμη να επιτελούν για αυτό και ο αντίχριστος θα κάνει "ψεύτικα" θαύματα όπως οι μάγοι. Εκτός από την δυνατότητα θαυματουργίας άλλη δυνατότητα είναι η γνώση του μέλλοντος. Μόνο ο Θεός ο οποίος είναι εκτός χρόνου μπορεί να γνωρίζει τα μέλλοντα, οποιοδήποτε κτίσμα εφόσον είναι εντός χρόνου είναι φύσει αδύνατον να ξέρει το μέλλον. Ας αναρωτηθούμε αγαπητοί, αν θεωρήσουμε ότι κάτι έχει την δυνατότητα να αποκαλύπτει το μέλλον δεν αποδίδουμε σε αυτό Θεϊκές ιδιότητες; Δεν ερχόμαστε στην γελοία θέση να θεοποιούμε τους πλανήτες τον καφέ την τράπουλα; Ας αναρωτηθούμε περαιτέρω, εφόσον μόνο ο Θεός κατέχει το μέλλον σε ποιόν δίδει και αυτήν την δυνατότητα; Στις πέτρες των πλανητών; Στην τράπουλα; Στον καφέ; Στην παλάμη και τις γραμμές της; Στην καφετζού χαρτορίχτρα μάγο αστρολόγο και κάθε τσαρλατάνο; Φυσικά και όχι. Είδατε με τι δόλο ο παμπόνηρος Διάβολος παραπλανά κάνοντας να προσκυνάει ο άνθρωπος είδωλα και να αποδίδει σε αυτά Θεϊκές ιδιότητες χωρίς να το καταλαβαίνει αρνούμενος έτσι τον Χριστό;
Ορισμένοι από τους αυτόπτες του Χριστού αξιολογώντας σωστά βασίζονται στο γεγονός ότι ο Διάβολος δεν μπορεί να κάνει πραγματικά θαύματα και απαντούν σε εκείνους που λένε για αυτόν ότι είναι δαιμονισμένος ως εξής: αυτά τα λόγια που λέει δεν μπορεί να είναι λόγια δαιμονισμένου, έπειτα κάνει και θαύματα, μήπως το δαιμόνιο μπορεί να ανοίγει μάτια τυφλών; ἄλλοι ἔλεγον· ταῦτα τὰ ῥήματα οὐκ ἔστι δαιμονιζομένου· μὴ δαιμόνιον δύναται τυφλῶν ὀφθαλμοὺς ἀνοίγειν; Ιω. 10,21.
Το ίδιο σκεπτικό μπορούμε να διαπιστώσουμε στην απάντηση του τυφλού ο οποίος φιμώνει τους Αρχιερείς με θεόπνευστα λόγια, εξ αυτού τον πετάνε έξω από την Συναγωγή. Τα λόγια του τυφλού είναι λόγια Αγίου Πνεύματος κατά το ἐγὼ γὰρ δώσω ὑμῖν στόμα καὶ σοφίαν, ᾗ οὐ δυνήσονται ἀντειπεῖν οὐδὲ ἀντιστῆναι πάντες οἱ ἀντικείμενοι ὑμῖν. Λουκ. 21,15. Ο πρώην τυφλός μεταξύ άλλων λέει, ἐκ τοῦ αἰῶνος οὐκ ἠκούσθη ὅτι ἤνοιξέ τις ὀφθαλμοὺς τυφλοῦ γεγεννημένου. Ιω. 9,32 Από τότε που υπάρχει ο κόσμος έως σήμερα ποτέ δεν ακούστηκε ότι δημιούργησε κάποιος άνθρωπος μάτια σε τυφλό εκ γενετής.
Ο Διάβολος δεν μπορεί να επιτελέσει γνήσια θαύματα, ως πνεύμα όμως που είναι έχει την δυνατότητα να κάνει απάτες αλλά και πράγματα που δεν μπορεί να κάνει ο άνθρωπος, με όλα αυτά προσπαθεί να τον κρατάει αιχμάλωτο.
Τώρα λοιπόν γίνεται εμφανής η σημασία της φράσεως της απάτης την πλάνην.
Αν δεν έγινε κατανοητή μπορούμε να σκεφτούμε το εξής για αυτήν: δια των θαυμάτων της απάτης, ο Διάβολος δημιούργησε στον Φαραώ την πλάνην, ότι δεν είναι απεσταλμένος του Θεού ο Μωυσής. Με αυτές τις δόλιες "θαυματουργίες" ο διάβολος θέλει να κρατάει αιχμάλωτο τον άνθρωπο σε αυτόν, των ειδώλων τον δόλον.
Αρκεί να προστεθεί μόνο μια λέξη, θαυμάτων, ώστε να κάνει από πολύ αινιγματικό εύκολα καταληπτό τον συγκεκριμένο στίχο: των θαυμάτων της απάτης την πλάνη πατήσασα. Στους Χαιρετισμούς έχουμε απόλυτη ακρίβεια, με την πρόσθεση ο στίχος γίνεται λανθασμένος, για αυτό το ακριβές ώστε να περιγραφεί η ψευτοθαυματουργία είναι το απάτης διότι δεν υπάρχει θαύμα, η πρόσθεση της λέξεως θαυμάτων είναι απλώς και μόνο για καλύτερη κατανόηση.
Αν υπήρξε ανάγκη, τώρα γίνεται ακόμη πιο ευκρινέστερο ότι η ορθή ερμηνεία της φράσης, της απάτης την κάμινον, ήταν αυτή που παρουσιάστηκε, δηλαδή σιδερένιο καμίνι από το καμίνου τῆς σιδηρᾶς Ιερ. 11,2. Η φράση της απάτης την κάμινον έχει την ίδια προέλευση με την φράση της απάτης την πλάνην.
Πίσω και από τα δυο ο μισόκαλος και απατεών Διάβολος.
Στην προηγούμενη σειρά Χαιρετισμών είχαμε της απάτης την κάμινον σβέσασα· της Τριάδος τους μύστας φωτίζουσα έπειτα ακολουθεί το χαίρε τύραννον απάνθρωπον εκβαλούσα της αρχής· χαίρε Κύριον φιλάνθρωπον επιδείξασα Χριστόν. Τώρα έχουμε της απάτης την πλάνην πατήσασα· των ειδώλων τον δόλον ελέγξασα και ακολουθεί το χαίρε θάλασσα ποντίσασα Φαραώ τον νοητόν· χαίρε πέτρα η ποτίσασα τους διψώντας την ζωήν.
Στην σειρά 2,2 φεύγοντας ο άνθρωπος από το νοητό απατηλό "σιδερένιο καμίνι της Αιγύπτου" των παθών, εκβάλλεται ο απατεώνας Διάβολος φωτίζονται οι άνθρωποι και γίνονται από πιστοί του άρχοντα μύστες της Τριάδος. Εκ-βάλλεται, βγαίνει έξω από τα ανάκτορα της καρδίας, ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου τύραννος απάνθρωπος και εμφανίζεται ο φιλάνθρωπος Κύριος. Στην σειρά 2,3 αφού πατήθηκαν τα ψευτοθαύματα του απατεώνα Διαβόλου ο οποίος κρυβόταν πίσω από τα είδωλα ελευθερώνεται ο Ισραήλ. Έτσι ὁ θεὸς τοῦ αἰῶνος τούτου Σατάν ποντίζεται στην Ερυθρά ενώ ο πιστός ποτίζεται από τον Χριστό. Ο Σατάν ἄρχων Ιω. 12,31 και θεός Β' Κορ. 4,4.
Ἄρχων για τους υλιστές, οι οποίοι παρουσιάζονται στην σειρά 2,2.
Θεός για τους πιστούς θεών εθνών, οι οποίοι παρουσιάζονται στην σειρά 2,3.
Ο Σατάν ἄρχων απάνθρωπος με υπηκόους, ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου -- καταδυναστευομένους ὑπὸ τοῦ διαβόλου -- ἀνθρωποκτόνος -- απάτης την κάμινον -- τύραννον απάνθρωπον εκβαλούσα της αρχής· που εκβάλλεται έξω και έρχεται η φιλανθρωπία του Θεού φιλάνθρωπο επεδείξασα Χριστόν -- καὶ ἡ φιλανθρωπία ἐπεφάνη τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ Τιτ. 3,4, και θεός τυφλωτής με πιστούς σε είδωλα, ὁ θεὸς τοῦ αἰῶνος τούτου ἐτύφλωσε τὰ νοήματα τῶν ἀπίστων εἰς τὸ μὴ αὐγάσαι αὐτοῖς τὸν φωτισμὸν τοῦ εὐαγγελίου -- της απάτης την πλάνην -- των ειδώλων τον δόλον.
Απολύτως κατάλληλα και αρμονικά τα πάντα.
Σειρά 1,1 πιστοί στον Θεό.
Εξ ου και τα αμνός, ποιμένας, λογικά πρόβατα, απόστολοι, αθλοφόροι, θύρα Παραδείσου, πίστη, χάρις, τέλος με κατάργηση Άδη.
Σειρά 2,2 πιστοί στην ύλη.
Εξ ου και τα αστέρι, ημέρα, σιδερένιο καμίνι απάτης, επίθετο τύραννος για τον Σατάν εκ του ἄρχων, προσκύνηση πυρός, απαλλαγή από φλόγα παθών, έργα βορβόρου. Στον Οίκο της σειράς Χαιρετισμών που παρουσιάζει τους πιστούς στην ύλη παρατηρούμε ότι αυτοί αποκαλούνται παίδες Χαλδαίων. Λέει ο Κύριος Ἔξελθε ἐκ Βαβυλῶνος φεύγων ἀπὸ τῶν Χαλδαίων· Ησ. 48,20 Φύγε από την Βαβυλώνα την χώρα των Χαλδαίων. Αγαπῶν σε ἐποίησα τὸ θέλημά σου ἐπὶ Βαβυλῶνα τοῦ ἆραι σπέρμα Χαλδαίων. Ησ. 48,14 Επειδή σε αγάπησα έκανα το θέλημα σου εις βάρος της Βαβυλώνας και των απογόνων Χαλδαίων. Ἀσπάζεται ὑμᾶς ἡ ἐν Βαβυλῶνι συνεκλεκτὴ καὶ Μᾶρκος ὁ υἱός μου. Α Πε. 5,13. Σας στέλνει χαιρετισμούς η Εκκλησία που είναι στην "Βαβυλώνα" Ρώμη και ο Μάρκος το πνευματικοπαίδι μου. Στην Βαβυλώνα, δηλαδή τον τύπο της αμαρτίας, έχουμε παίδες Χαλδαίων. Η φράση είναι η αρμόζουσα σε αυτό που παρουσιάζεται στην σειρά και ουσιαστικά κάνει λόγο όχι για Μάγους αλλά για όσους ήταν πιστοί σε ύλη ιδέες θεωρίες.
Σειρά 2,3 Πιστοί σε θεούς εθνών και αιρετικοί.
Εξ ου και τα ανόρθωση ανθρώπων, κατάπτωση δαιμόνων, νοητός Φαραώ, θεός για τον Διάβολο ο οποίος κάνει θαύματα απάτης και έχει δόλο ειδώλων. Στον Οίκο της σειράς παρατηρούμε Λάμψας ἐν τῇ Αἰγύπτῳ δηλαδή φωτισμός ενάντια στο σκοτάδι του νοητού Φαραώ θεού Διαβόλου εδίωξας τοῦ ψεύδους τὸ σκότος -- εἰς τὸ μὴ αὐγάσαι αὐτοῖς τὸν φωτισμὸν και των ειδώλων του τα εἴδωλα ταύτης.
Επίσης παρατηρούμε ότι οι εικόνες σε υλιστές και πιστούς θεού εθνών είναι από την Έξοδο και παρουσιάζουν απελευθέρωση. Η Β' Στάση φυσικά και έχει θέμα, αν είναι ποτέ δυνατόν να επιτρέψει ο Χριστός να ψάλλεται για την Θεοτόκο ένας ύμνος συνονθύλευμα. Η άποψη ότι οι Χαιρετισμοί δεν έχουν θέμα είναι απαράδεκτη. Γενικός τίτλος είναι ο φωτισμός του κόσμου που ήλθε από την ενανθρώπιση ή η σωτηρία που προήλθε από την Γέννηση. Ειδικότερα στην Β' Στάση έχουμε να παρουσιάζονται όλες οι κατηγορίες ανθρώπων, πιστοί, υλιστές, ειδωλολάτρες, οι οποίοι φωτίζονται με την έλευση Χριστού. Ο εδώ στίχος μπορεί να ειπωθεί με περισσότερα λόγια ως εξής: Δια των ψευτοθαυμάτων οι δαίμονες που κρύβονταν πίσω από τα είδωλα παρείχαν στους ανθρώπους σημεία ώστε αυτοί να τα βλέπουν και να παραμένουν γαντζωμένοι στους ψευτοθεούς. Με αυτόν τον δόλιο τρόπο οι δαίμονες ήθελαν να κρατούν στο σκοτάδι τους ανθρώπους. Με τις θεάσεις και τις απάτες ο Διάβολος και τα δαιμόνια που κρύβονται πίσω από τα είδωλα είχαν σκοπό να υπάρχει εγγύηση ώστε ο άνθρωπος να πείθεται και να ακολουθεί όλες τις βάρβαρες λατρείες και πολύ να ταλαιπωρείται, να παραμένει στην σκλαβιά του νοητού Φαραώ. Ίσως υπάρχει η εντύπωση ότι οι αρχαίοι πίστευαν σε θεούς γιατί δεν ήξεραν από που έρχεται ο κεραυνός ή χειρότερα επειδή δεν ήταν έξυπνοι, οπότε έχαφταν χωρίς κανένα στοιχείο αποδείξεως ότι τους πάσαρε ο κάθε ένας. Όμως η πικρή αλήθεια είναι ότι ήταν πιο ισχυροί από εμάς και στον νου αλλά και στο σώμα. Μιας και γίνεται στον χαιρετισμό λόγος για την Αίγυπτο μπορούμε να διαπιστώσουμε όλα τα προηγούμενα από μια πολύ γνωστή Αιγύπτια "θεά", την Ίσιδα.
Στην περιοχή της Τιθορέας κατά τους αρχαίους χρόνους υπήρχε άδυτο ιερό της Ίσιδας.
Η θεότητα αυτή είχε εισαχθεί στην Ελλάδα από την Αίγυπτο, όταν όμως έρχεται ο αληθινός Θεός που ευεργετεί οι νεοπαγανιστές διαμαρτύρονται. Σε αυτό το ιερό κάθε άνοιξη και φθινόπωρο γινόταν μεγάλη εορτή καθώς και εμποροπανήγυρη. Το άδυτο ήταν σε βάθος, δηλαδή ήταν σε υπόγειο χώρο και συνέβαιναν σε αυτό μυστηριώδη πράγματα. Σε αυτόν τον χώρο της Αιγύπτιας "θεάς" δεν μπορούσε να κατέβει ο οποιοσδήποτε.
Η κάθοδος ήταν μόνο για εκείνους που η Ίσιδα θα τους καλέσει με όνειρο !
Στην περίπτωση που κάποιος παραβιάσει τον όρο και κατεβεί χωρίς πρόσκληση θα έχει άσχημα ξεμπερδέματα με την "θεά" Ίσιδα, δηλαδή το πονηρό πνεύμα που κρυβόταν πίσω από αυτήν. Κάποιος ορμώμενος από περιέργεια και τόλμη κατέβηκε χωρίς την έγκριση και πρόσκλησή της. Όταν εισήλθε στον χώρο του ιερού τα είδε όλα γεμάτα είδωλα, προφανώς μυστηριώδεις μορφές, φαντάσματα με φλογοειδή όψη, χρώματα, ήχοι, οσμές. Επιστρέφοντας στην Τιθορέα άρχισε να διηγείται στους άλλους όλα αυτά τα περίεργα και μυστηριώδη που είδε εκεί κάτω και το αποτέλεσμα φοβερό... Ξεψύχησε, πέθανε!
Η Ίσιδα η Αιγύπτια "θεά" τον περιποιήθηκε καλά.
Δεν κατέβηκε με την έγκριση της, δεν την υπολόγισε, της έδωσε δικαίωμα.
Τι ήθελε να ανακατευτεί μαζί της;
Ο Σατανάς είναι εγωιστής και ερεθίζεται. Έτσι ερεθίστηκε και τότε στην Τιθορέα όταν παραβιάστηκε το τυπικό του και προξένησε θάνατο. Η παροιμία λέει "όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες" και όποιος αναμιγνύεται με αιρετικούς, με μάγους, με αποκρυφιστές, με αστρολόγους, με Ανατολίτικες θεωρίες, με Φενγκ Σούι, με Γιόγκα, με περίεργους γκουρού, στο τέλος θα το μετανιώσει πικρά. Πολλά φοβερά και μυστηριώδη πράγματα και θαύματα, ίσως παρόμοια με αυτά που γίνονται σήμερα σε Σατανιστικές τελετές, φαίνεται ότι γίνονταν στα Καβείρια μυστήρια. Οι Κάβειροι προκαλούσαν φόβο και τρόμο γιατί οι δαίμονες που βρίσκονταν πίσω από αυτούς ήταν ιδιαίτερα σκληροί. Όταν κάποιοι από την Ναύπακτο μιμήθηκαν τελετές των μυστηρίων οι δαίμονες Κάβειροι τους περιποιήθηκαν και αυτούς καλά. Μακεδόνες στρατιώτες που τόλμησαν να μπουν στο ιερό χτυπήθηκαν από κεραυνούς και πέθαναν αλλά και στρατιώτες του Μαρδόνιου που έκαναν το ίδιο λάθος αμέσως τα δαιμόνια τους έφεραν τρέλα και έπεσαν μόνοι τους στον γκρεμό και σκοτώθηκαν. Στη Σπάρτη λατρευόταν το ξόανο της Αρτέμιδος. Επειδή είχε βρεθεί σε θάμνο λυγαριάς που τυλίχτηκε γύρω του προέκυψε η ονομασία Άρτεμις η λυγοδέσμα. Άλλη ονομασία που είχε ήταν Άρτεμις η ορθία επειδή στην θέση της λυγαριάς το ξόανο στεκόταν όρθιο. Στην εορτή της γινόταν εμπρός στον βωμό η τελετή της διαμαστιγώσεως, μαστιγώνονταν έφηβοι μέχρι να τρέξει από το σώμα τους αίμα. Κατά την μαστίγωση υπήρχε περίπτωση αυτός που μαστιγωνόταν να ήταν κάποιο σπουδαίο πρόσωπο, λόγου χάριν γιος ενός άρχοντα ή να ήταν φίλος αυτού που μαστίγωνε, οπότε εκείνος που μαστίγωνε τον χτύπαγε λίγο πιο απαλά. Όμως τότε συνέβαινε κάτι το υπερφυσικό.
Η ιέρεια της Αρτέμιδος που βρισκόταν εκεί πλησίον κρατώντας στα χέρια της το ξόανο της θεάς αντιλαμβανόταν ότι μαστίγωνε απαλά και του έκανε παρατήρηση! Πως το καταλάβαινε; Άρχιζε το ξόανο να αποκτά βάρος, γινόταν ασήκωτο και δύσκολο στην μεταφορά! Μέσα στο ξόανο κατοικούσε πονηρό πνεύμα, αυτό γνώριζε τι γινόταν και έδινε μήνυμα στην ιέρεια...

Της απάτης την πλάνην πατήσασα ή της απάτης το κράτος πατάσασα;
Της απάτης την πλάνην

Με ψεύτικες θαυματουργίες και παντός είδους πονηρίες ο Διάβολος προσπαθεί να κρατήσει τον άνθρωπο στο σκοτάδι, στον Φαραώ το καταφέρνει. Οι ψεύτικες θαυματουργίες πάντοτε υπάρχουν αλλά δεν είναι απαραίτητα θαύματα όμοια με αυτά που έγιναν εμπρός στον Φαράω, δηλαδή θαύματα με την έννοια που νομίζουμε όταν ακούμε την λέξη θαύμα, αυτά είναι η ελαχιστότατη μειοψηφία.

Της απάτης την πλάνην πατήσασα ή της πλάνης το κράτος πατάσασα;
Της απάτης την πλάνην

Το δεύτερο μπορεί να χρησιμοποιηθεί αλλά όμως εδώ είναι λανθασμένο όπως είδαμε από το νόημα που αποδίδει ο χαιρετισμός. Γύρω από τον καλό ποιμένα να συναχθούν και της πλάνης το κράτος να παταχθεί σε όλους θέλει ο Θεός διότι λέγει ποσᾶκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν, για αυτό και ελέγχει των ειδώλων τον δόλον σε όλους τους αιώνες. Όμως για να παταχθεί το κράτος της απάτης, η ισχύ της απάτης, πρέπει και ο άνθρωπος να θέλει διότι συνεχίζει λέγοντας καί οὐκ ἠθελήσατε.
Δηλαδή: ο Χριστός παρέχει πάντοτε τον φωτισμό την διδαχή και τα εχέγγυα αυτής, ποσᾶκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν -- τοὺς προφήτας -- ἀπεσταλμένους και έπειτα είναι ο άνθρωπος αυτός που πρέπει να αποδεχθεί την κλήση, καί οὐκ ἠθελήσατε. Οπότε ο Χριστός παρέχει μεν τα πάντα ἠθέλησα -- τοὺς προφήτας -- ἀπεσταλμένους -- διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω πρὸς ὑμᾶς προφήτας καὶ σοφοὺς καὶ γραμματεῖς Ματθ. 23,34 αλλά δεν εξαναγκάζει ώστε "της πλάνης το κράτος να πατάσσει", πατάσσω σημαίνει δραστική εξάλειψη, άρα καταστροφή της προσωπικότητας, αλλά της επιχειρούμενης από τον Διάβολο απάτης την πλάνην πατάει και έτσι των ειδώλων τον ανθρωποκτόνο δόλον ελέγχει και έπειτα είναι ο άνθρωπος που πρέπει να θελήσει ώστε να παταχθεί της πλάνης το κράτος. Οπότε σωστό το απάτης την πλάνην πατήσασα και όχι η κάθε προσπάθεια διόρθωσης του Αγίου Πνεύματος. Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτέννουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν! ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου ὃν τρόπον ἐπισυνάγει ὄρνις τὰ νοσσία ἑαυτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας, καὶ οὐκ ἠθελήσατε. Ματθ. 23,37

Των ειδώλων τον δόλον ελέγξασα ή των δαιμόνων τον δόλον ελέγξασα;
Των ειδώλων τον δόλον

Παρότι φαίνονται και τα δυο σωστά, αφού κάποιος θα σκεφτεί ότι πίσω από τα είδωλα είναι οι δαίμονες κατά το πάντες οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνια, το δαιμόνων είναι λάθος και σωστό των ειδώλων. Αφενός διότι στο περιστατικό από το οποίο λαμβάνεται ο χαιρετισμός ο Θεός κάνει θαύματα τα οποία ήταν εναντίων του κάθε ενός Αιγυπτιακού ειδώλου ώστε να δείξει ότι είναι ψεύτικοι θεοί, άρα ειδώλων, και αφετέρου και κύριον και αυτό που θέλει να καταδείξει ο χαιρετισμός είναι ότι αυτά που προσπαθεί ο Διάβολος ώστε να γίνουν ψεύτικοι θεοί, τουτέστιν είδωλα, στον κάθε άνθρωπο είναι πολλά και διάφορα, άρα ειδώλων και όχι δαιμόνων.
Ο Διάβολος προσπαθεί να παρασύρει καταλλήλως, έχει σχεδιάσει τις επιθέσεις του σε απολύτως προσωπικό επίπεδο, ούτε μια επίθεση δεν είναι ίδια με αυτή σε άλλο άτομο. Επιδιώκει με μεγάλη πονηρία και επιμονή να γίνει ο άνθρωπος συνεργάτης του ώστε να έχει τον καλύτερο σύμμαχο. Σιγοντάρει και συνοδεύει το κάθε πάθος και ιδέες θεωρίες αιρέσεις, αθόρυβα και δολοφονικά, έτσι οδηγεί τον άνθρωπο σε ασπασμό ειδώλων.
ὃν γὰρ ἐν ἐκθέσει πάλαι ῥιφέντα ἀπεῖπον χλευάζοντες, ἐπὶ τέλει τῶν ἐκβάσεων ἐθαύμασαν, οὐχ ὅμοια δικαίοις διψήσαντες. ἀντὶ δὲ λογισμῶν ἀσυνέτων ἀδικίας αὐτῶν, ἐν οἷς πλανηθέντες ἐθρήσκευον ἄλογα ἑρπετὰ καὶ κνώδαλα εὐτελῆ, ἐπαπέστειλας αὐτοῖς πλῆθος ἀλόγων ζώων εἰς ἐκδίκησιν, ἵνα γνῶσιν ὅτι δι᾿ ὧν τις ἁμαρτάνει, διὰ τούτων κολάζεται. Σοφ. Σολ. 11,14-16. Τον Μωϋσή τον οποίο οι Αιγύπτιοι είχαν απορρίψει με χλευασμό, στο τέλος των γεγονότων τον θαύμασαν όταν υπέφεραν και αυτοί από δίψα πολύ διαφορετικά από όσο υπέφεραν οι δίκαιοι στην έρημο. Από τους ασύνετους λογισμούς από τους οποίους πλανηθέντες πίστευαν ως θεούς άλογα ερπετά και άλλα, έστειλες εναντίον τους πλήθος από ζώα, βατράχους, σκνίπες και ακρίδες, για να μάθουν ότι με εκείνα δια των οποίων κάποιος αμαρτάνει με τα ίδια και τιμωρείται.

Χαίρε αναστάσεως τύπον εκλάμπουσα ή χαίρε αναστάσεως τύπον επέχουσα;
Εκλάμπουσα.
Η ανάσταση του Κυρίου έφερε το φως στην Οικουμένη.

Των αγγέλων τον βίον εμφαίνουσα ή των αγγέλων τον βίον εκφαίνουσα;
Των αγγέλων τον βίον εμφαίνουσα

Αυτός που πραγματικά αποφασίζει να κάνει δική του την σωτηρία που είδαμε στην Β' Στάση ότι προσφέρεται με την γέννηση του Χριστού, γίνεται υιός της αναστάσεως, της αναστάσεως τύπον εκλάμπει και φανερώνει τον αγγελικό βίο. Δεν φανερώνει τον μέλλοντα, μετά την ανάσταση, αλλά τον τωρινό βίο των αγγέλων, ο οποίος είναι φυσικά και μέλλων διότι οι άγγελοι ούτε τώρα επί παραδείγματι λένε ψεύδη ούτε και θα πουν κάποτε. Παρατηρήσαμε ότι οι χαιρετισμοί ενώνονται και ανά δυάδες, οπότε ο άνθρωπος που ακολουθεί τις εντολές αμέσως ζει την πρώτη ανάσταση, αμέσως αρχίζει να γίνεται κοινωνός των επαγγελιών. Η Θεοτόκος έζησε στο τέλειο, της αναστάσεως τύπον εκλάμπει των αγγέλων τον βίον εμφαίνει. Ο Χριστός είπε ἰσάγγελοι γάρ εἰσι καὶ υἱοί εἰσι τοῦ Θεοῦ, τῆς ἀναστάσεως υἱοὶ ὄντες. Αυτό το λέγει ναι μεν με χρόνο μέλλοντα αλλά αυτό γίνεται επειδή η ερώτηση είναι για το μέλλον, η ερώτηση των Σαδδουκαίων ήταν ποιος θα είναι ο άντρας της γυναίκας; Ο Χριστιανός είναι γιος Θεού από τώρα, από τώρα λέει Πάτερ ημών εν τοις ουρανοίς, δεν περιμένει κάποτε στο μέλλον ώστε να γίνει γιος Θεού. Φυσικά το να είσαι γιος Θεού σημαίνει ότι είσαι ίσος των αγγέλων διότι δεν πράττεις την αμαρτία, βλέπουμε και λέει ο Χριστός για τον Ιώβ, καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Κύριος· προσέσχες τῇ διανοίᾳ σου κατὰ τοῦ παιδός μου Ἰώβ, ὅτι οὐκ ἔστι κατ᾿ αὐτὸν ἐπὶ τῆς γῆς, ἄνθρωπος ἄμεμπτος, ἀληθινός, θεοσεβής, ἀπεχόμενος ἀπὸ παντὸς πονηροῦ πράγματος; Ιωβ. 1,8 έστρεψες τον νου σου στο παιδί μου Ιώβ για να δεις δεν υπάρχει άλλος άνθρωπος αρετής όμοιος με αυτόν, άμεμπτος, ακέραιος, ευσεβής, ξένος προς κάθε πονηρό έργο; Ο χαιρετισμός λοιπόν κάνει λόγο για την πρώτη ανάσταση η οποία είναι τύπος της δεύτερης και όχι για κάτι λόγο μελλοντικό. Προχωράει λέγοντας για φανέρωση του βίου των αγγέλων κάνοντας ξανά λόγο για κάτι τωρινό. Επιπλέον μας διδάσκει ότι είναι πλάνη να νομίζουμε ότι ο Χριστός κάνει λόγο μόνο για την επόμενη ζωή και αδιαφορεί για αυτήν οπότε έτσι πηγαίνουμε σε διάφορες θεωρίες άλλων θρησκειών και κοσμοθεωριών, γιόγκα φένγκ σούϊ και όμοιες, οι οποίες έχουν δόλωμα την ευεξία αλλά όμως κρυφό σκοπό έχουν να αντικαταστήσουν το γνήσιο. Ο άνθρωπος έχει μέγιστες επαγγελίες, μέγιστα ἐπαγγέλματα δεδώρηται, έχει επαγγελίες ζωῆς τῆς νῦν καὶ τῆς μελλούσης, αυτή είναι μια, ότι ο άνθρωπος θα γίνει μονή Θεού, μονὴν παρ᾿ αὐτῷ ποιήσομεν ότι θα είναι μέτοχος Θείας φύσεως, γένησθε θείας κοινωνοὶ φύσεως.
δι’ ὧν τὰ τίμια ἡμῖν καὶ μέγιστα ἐπαγγέλματα δεδώρηται, ἵνα διὰ τούτων γένησθε θείας κοινωνοὶ φύσεως. Β' Πετρ. 1,4. ἡ γὰρ σωματικὴ γυμνασία πρὸς ὀλίγον ἐστὶν ὠφέλιμος, ἡ δὲ εὐσέβεια πρὸς πάντα ὠφέλιμός ἐστιν, ἐπαγγελίαν ἔχουσα ζωῆς τῆς νῦν καὶ τῆς μελλούσης. Α' Τιμ. 4,8 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐάν τις ἀγαπᾷ με, τὸν λόγον μου τηρήσει, καὶ ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα καὶ μονὴν παρ᾿ αὐτῷ ποιήσομεν. Ιω. 14,23
Εδώ σε αυτήν την σειρά χαιρετισμών δηλαδή έχουμε την ανακαίνιση που έρχεται από την ένδυση Χριστού. Οπότε επειδή οι άγιοι "των αγγέλων των βίον εμφαίνουν" και ζουν τον αγγελικό βίο και εδώ αλλά και στον ουρανό αναλαμβάνουν και αυτοί το άγιο έργο των αγγέλων και στην εδώ ζωή αλλά και στην επόμενη γινόμενοι διάκονοι, εἰς διακονίαν, δηλαδή βοηθοί, των αδελφών ώστε να οδηγηθούν στην Βασιλεία. Αυτή η βοήθεια δεν είναι μόνο υλική αλλά κυρίως πνευματική, βοήθεια δια του Ευαγγελισμού και δια της προσευχής όπου πρεσβεύουν στον Κύριο ώστε ο αδελφός να βρει τον Χριστό να οδηγείται σωστά να αποφεύγει τις παγίδες Διαβόλου, δηλαδή έχουμε πρεσβεία αγίων και εδώ αλλά και στον ουρανό. οὐχὶ πάντες εἰσὶ λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν; Εβρ. 1,14.

Χαίρε απογεννώσα οδηγόν πλανωμένοις ή χαίρε καροποφορούσα οδηγόν πλανωμένοις;

Ο υψηλός Θεός επί γης εφάνη ή δια τούτο γαρ ο υψηλός επί γης εφάνη;

Ο υψηλός Θεός
Ίσως φάνηκε σε κάποιον αντιγραφέα παράδοξο το επίθετο υψηλός για τον Θεό και έτσι έχουμε μια παραλλαγή σε μόνο Υψηλός. Το σίγουρα είναι ότι και κάθε ψηλός που είναι του Θεού θέλει να μας εκλύσει προς το ύψος του ουρανού, όπως επί παραδείγματι ο ιερομάρτυρας άγιος Εφραίμ Νέας Μάκρης που είναι ψηλός. Όμως όλοι ανεξαρτήτως σωματικού ύψους ελκύστηκαν από τον "Θεό ύψιστο" ή αλλιώς τον "υψηλό Θεό", Θεὸν τὸν Ὕψιστον, Ελοχίμ Ελυόν, ο οποίος έσωζε και ευεργετούσε ενώ όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου σύμφωνα με την φιλανθρωπία του εφάνη στην Γη ως ταπεινός άνθρωπος για να μας σώσει. Εδώ γίνεται λόγος για την Θεόν τον Ύψιστον.
Κεκράξομαι πρὸς τὸν Θεὸν τὸν Ὕψιστον, (Εβρ. Ελοχίμ Ελυόν) τὸν Θεὸν τὸν εὐεργετήσαντά με. ἐξαπέστειλεν ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἔσωσέ με, ἔδωκεν εἰς ὄνειδος τοὺς καταπατοῦντάς με. ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸ ἔλεος αὐτοῦ καὶ τὴν ἀλήθειαν αὐτοῦ .... ἐξεγέρθητι, ἡ δόξα μου· ἐξεγέρθητι, ψαλτήριον καὶ κιθάρα· ἐξεγερθήσομαι ὄρθρου. ἐξομολογήσομαί σοι ἐν λαοῖς, Κύριε, ψαλῶ σοι ἐν ἔθνεσι Ψαλ. 56,3-4, 9-10.

Φωνάζω από τα βάθη της ψυχής μου προς τον Θεό τον ύψιστο ο οποίος πολλές φορές έως τώρα με έχει ευεργετήσει. Έστειλε από τον ουρανό την βοήθειά του και με έσωσε. Θα καταντροπιάσει εκείνους οι οποίοι θέλουν να με ποδοπατήσουν. Ο Κύριος έστειλε και θα στείλει το έλεός του σε εμένα και θα φανεί κατά πάντα αληθής και αξιόπιστος στις υποσχέσεις του. Σηκω επάνω ψυχή μου. Σηκωθήτε και σεις τα μουσικά όργανα, ψαλτήριο και κιθάρα. Πολύ πρωϊ θα σηκωθώ και θα σε δοξολογήσω Κύριε ανάμεσα σε πολλούς λαούς, θα ψάλλω σε εσένα ανάμεσα σε πολλά έθνη.
Όρθρο αποκαλεί του Χριστού την ενανθρώπιση, ὄρθρου, με αυτήν ανέτειλε το Φως το αληθινό και έπειτα προφητικά δηλώνει την δοξολογία των εθνών, ἐξομολογήσομαί σοι ἐν λαοῖς, Κύριε, ψαλῶ σοι ἐν ἔθνεσι.

Υψηλός Θεός = Θεὸν τὸν Ὕψιστον, Ελοχίμ Ελυόν.

Βουλόμενος ελκύσαι προς το ύψος τους αυτώ βοώντας ή βουλόμενος ανελκύσαι;

Και των άνω ουδ' όλως απήν ο απερίγραπτος Λόγος ή ο απερίληπτος Λόγος;
Ο απερίγραπτος Λόγος
Εδώ δεν εννοείται το απεριόριστο, απερίληπτος, αλλά εννοείται η πανταχού παρουσία και το ακατάληπτο του Θεού, απερίγραπτος. Εν τάφω σωματικώς, εν Άδου δέ μετά ψυχής ως Θεός, εν Παραδείσω δε μετά Ληστού, και εν θρόνω υπήρχες Χριστέ μετά Πατρός καί Πνεύματος, πάντα πληρών ο απερίγραπτος.

Ὁ ἀπερίγραπτος Λόγος τοῦ Πατρός, ἐκ σοῦ Θεοτόκε περιεγράφη σαρκούμενος, καὶ τὴν ῥυπωθεῖσαν εἰκόνα εἰς τὸ ἀρχαῖον ἀναμορφώσας, τῷ θείῳ κάλλει συγκατέμιξεν. Ἀλλ' ὁμολογοῦντες τὴν σωτηρίαν, ἔργῳ καὶ λόγῳ ταύτην ἀνιστοροῦμεν.

Βλέπουμε την σοφία των ύμνων της Εκκλησίας.

Οι ύμνοι της Εκκλησίας λόγοι Πνεύματος, ισόκυροι και ισοστάσιοι με την Βίβλο.

Και τόκος εκ Παρθένου θεολήπτου ή θεολήπτα;

Χαίρε σεπτού μυστηρίου θύρα ή σεπτών μυστηρίων θύρα;

Χαίρε οίκημα πανάριστον επί των Σεραφείμ ή οίκημα πανήμνητον επί των Σεραφείμ;

Της σης ενανθρωπίσεως έργον ή της σης ενανθρωπίσεως έργων;

Χαίρε ότι εμωράνθησαν οι δεινοί συζητηταί;

Χαίρε ότι εμαράνθησαν οι δεινοί συζητηταί;

Χαίρε ότι ετυφλώθησαν οι δεινοί συζητηταί;

Χαίρε ότι εμωράνθησαν οι των μύθων ποιηταί;
Παρακαλεῖτε παρακαλεῖτε τὸν λαόν μου, λέγει ὁ Θεός. ἱερεῖς, λαλήσατε εἰς τὴν καρδίαν Ἱερουσαλήμ, παρακαλέσατε αὐτήν· ὅτι ἐπλήσθη ἡ ταπείνωσις αὐτῆς, λέλυται αὐτῆς ἡ ἁμαρτία· ὅτι ἐδέξατο ἐκ χειρὸς Κυρίου διπλᾶ τὰ ἁμαρτήματα αὐτῆς.φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ· ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου. εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. πᾶσα φάραγξ πληρωθήσεται καὶ πᾶν ὄρος καὶ βουνὸς ταπεινωθήσεται, καὶ ἔσται πάντα τὰ σκολιὰ εἰς εὐθεῖαν καὶ ἡ τραχεῖα εἰς ὁδοὺς λείας· καὶ ὀφθήσεται ἡ δόξα Κυρίου, καὶ ὄψεται πᾶσα σάρξ τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ, ὅτι Κύριος ἐλάλησε. φωνὴ λέγοντος· βόησον· καὶ εἶπα· τί βοήσω; πᾶσα σάρξ χόρτος, καὶ πᾶσα δόξα ἀνθρώπου ὡς ἄνθος χόρτου· ἐξηράνθη ὁ χόρτος, καὶ τὸ ἄνθος ἐξέπεσε, τὸ δὲ ῥῆμα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν μένει εἰς τὸν αἰῶνα. ἐπ᾿ ὄρος ὑψηλὸν ἀνάβηθι, ὁ εὐαγγελιζόμενος Σιών· ὕψωσον ἐν ἰσχύϊ τὴν φωνή σου, ὁ εὐαγγελιζόμενος Ἱερουσαλήμ· ὑψώσατε, μὴ φοβεῖσθε· εἰπὸν ταῖς πόλεσιν Ἰούδα· ἰδοὺ ὁ Θεὸς ὑμῶν. ἰδοὺ Κύριος Κύριος μετὰ ἰσχύος ἔρχεται καὶ ὁ βραχίων μετὰ κυρίας· ἰδοὺ ὁ μισθὸς αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ καὶ τὸ ἔργον ἐναντίον αὐτοῦ. ὡς ποιμὴν ποιμανεῖ τὸ ποίμνιον αὐτοῦ καὶ τῷ βραχίονι αὐτοῦ συνάξει ἄρνας καὶ ἐν γαστρὶ ἐχούσας παρακαλέσει. Ησ. 40,1-11. Παρηγορείτε, παρηγορείτε και ενθαρύνατε τον λαόν μου, λέγει ο Θεός. Ιερείς, λαλήσατε λόγους, οι οποίοι θα θερμάνουν την καρδίαν της Ιερουσαλήμ. Παρηγορήσατέ την, διότι ωλοκληρώθη πλέον η ταπείνωσίς της, συνεχωρήθη η αμαρτία της, διότι επήρεν από την δεξιάν χείρα του Κυρίου αρκετήν τιμωρίαν δια τα αμαρτήματά της. Ιδού, ακούεται φωνή ανθρώπου, ο οποίος βοά εις την έρημον και λέγει· Ετοιμάσατε την οδόν, δια της οποίας θα διέλθη ο Κυριος. Καταστήσατε ευθείς και απροσκόπτους τους δρόμους του Θεού μας. Καθε φάραγξ πρέπει να επιχωματισθή και κάθε όρος και βουνόν πρέπει να ισοπεδωθή. Ολα τα στραβά και οφιοειδή πρέπει να ευθυγραμμισθούν, να γίνουν ομαλά, και κάθε τραχεία και δύσβατος οδός, πρέπει, να γίνη ομαλή και λεία. Και θα φανή η δόξα του Κυρίου. Καθε δε άνθρωπος θα ίδη την σωτηρίαν, που ο Θεός θα προσφέρη. Ο Κυριος ελάλησε και εβεβαίωσεν αυτά. Ηκούσθη φωνή κάποιου, ο οποίος έλεγε· “βόησον, φώναξε δυνατά”. Και εγώ είπα· “τι να βοήσω;” Και η φωνή εκείνη άπαντα· “κάθε άνθρωπος είναι ώσαν το χορτάρι και κάθε δόξα ανθρώπου ομοιάζει ώσαν το άνθος του χόρταριού. Το χορτάρι εξηράνθη και το άνθος του εμαράνθη και έπεσε κάτω. Ετσι είναι κάθε άνθρωπος. Ο λόγος όμως του Θεού μας παραμένει αιώνιος και ακατάλυτος”. Ανέβα επάνω εις υψηλυν όρος συ, ο οποίος εξαγγέλλεις ευχαρίστους ειδήσεις προς την Σιών, συ ο καλός αγγελιαφόρος της Ιερουσαλήμ, ύψωσέ με μεγάλην δύναμιν την φωνήν σου· υψώσατε τας φωνάς σας, κραυγάσατε, μη φοβείσθε. Είπατε εις τας πόλεις της φυλής του Ιούδα· ιδού, ο σωτήρ και ελευθερωτής Θεός σας. Ιδού ο Κυριος έρχεται με την άπειρον αυτού δύναμιν και η παντοδύναμος δεξιά του μετά ισχύος και κυριότητος. Ιδού ο μισθός της νίκης του είναι μαζή του και το ένδοξον έργον, που κατώρθωσεν, είναι ενώπιον του. Ωσάν καλός ποιμήν θα ποιμάνη το ποίμνιόν του και με την δύναμιν του βραχίονός του θα συγκέντρωση τα αρνιά, με στοργήν και φροντίδα θα περιβάλη τας εγγύους προβατίνας.

Χαίρε πολλούς εν γνώση φωτίζουσα ή πολλούς εν γνώση πλουτίζουσα;

Πολλούς εν γνώση φωτίζουσα

Και έχουμε τώρα ως φυσική συνέχεια την εξολκή εκ βυθού αγνοίας των υλιστών και των ειδωλολατρών ενώ οι πολλοί επάνω στους οποίους ρίχτηκε το φως είναι οι κλασσικοί "πολλοί" της Στάσης, δηλαδή μια κατηγορία ανθρώπων η οποία περιλαμβάνει και ασθενώντα μέλη της Εκκλησίας.
ξύλον ευσκιόφυλλον υφ' ου σκέπονται πολλοί
χαίρε πολλών πταιόντων συγχώρησις
χαίρε πολλούς εν γνώσει φωτίζουσα
Στον στίχο σκέπονται πολλοί το πολλοί κάνει αναφορά σε όσους προστρέχουν στην Θεοτόκο ενώ πρωτύτερα ήταν είτε άπιστοι είτε νεκρά μέλη της Εκκλησίας.
Στην αντίθετη πλευρά είχαμε τους πιστούς, εξ ου τρέφονται πιστοί.
Στον στίχο πολλών πταιόντων συγχώρησις το πολλών έκανε λόγο για όσους δεν ήταν και τόσο αγωνιστές και για τα νεκρά μέλη της Εκκλησίας ώστε να έχουμε περισσότερη πρόοδο στην πνευματική πορεία για τους πρώτους ή επανέναρξη αυτής για τους δεύτερους. Στην αντίθετη πλευρά ήταν όσοι αγωνίζονταν, αυτοί συνεχώς ζητάνε την βοήθεια Θεού, Κριτού δικαίου δυσώπησις.
Δυσώπηση σημαίνει επίμονη ικεσία, παράκληση, δηλαδή οι πιστοί ικετεύουν όχι μόνο για άφεση αλλά και ώστε να συνεχιστεί η καλή πνευματική πορεία διὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν Ιω. 15,5. Χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα.
Στον εδώ χαιρετισμό οι πολλοί, πολλούς, είναι ξανά μέλη και της Εκκλησίας, ασθενή ή ημιθανή, αναλόγως το ορθολογιστικό δηλητήριο που κυλούσε στις φλέβες τους και τα οποία προσέγγιζαν το Θείο Παπικά, Αθηναίων πλοκάς. Με την εξαγωγή εκ του βυθού αγνοίας μύθων ποιηταί, φιλοσόφων -- βυθού αγνοίας εξέλκουσα ο άνθρωπος φωτίζεται. Με την ορθή προσέγγιση του Θείου Αθηναίων πλοκάς -- πολλούς εν γνώσει φωτίζουσα ο άνθρωπος φωτίζεται στην Θεία γνώση και προχωρεί προς την Ανω Ιερουσαλήμ σωστά ενώ εν τέλει νικάει και κάθε πόθο, πάντα πόθον νικώσα, αν θέλουμε να πάμε πρωτύτερα. Η σειρά 3,3 παρουσιάζει εκτός από τις διάφορες κατηγορίες ανθρώπων και το εξής: τον πιστό να διδάσκει τώρα τους αδελφούς λέγοντας ότι για να οδηγηθεί κάποιος στην νίκη επί κάθε πόθου, δηλαδή στην κατά Χριστόν απάθεια, δεν πρέπει να έλκεται ούτε από την ύλη, φιλοσόφους, ούτε να έχει δεισδαιμονική πίστη, μύθων ποιητές, ούτε να έχει Παπικό ορθολογισμό, Αθηναίων πλοκάς. Μπορεί να μας υποδείχθηκε το ορθό, ας πούμε να φωτίστηκε ο άνθρωπος, αλλά αν εξομολογούμαστε "για το καλό", αν εξομολογούμαστε για να σβήσουμε το τεφτέρι που γέμισε αμαρτίες και βουρ για άλλες, φιλοσόφους, αν κρεμάμε το κομποσκοίνι σαν χαϊμαλί και κάπου υπάρχει πεταμένη και μια εικονίτσα, μύθων ποιητές, τότε τρωμε ξύλο από το δαιμόνιο. Επιπλέον ο Ψαλμός μας διδάσκει ότι το κήρυγμα Χριστού στους αδελφούς γίνεται έπειτα από την έναρξη του ειλικρινούς δικού μας αγώνα για αγιασμό. Στο 3,1 είδαμε την κατά Χριστόν απάθεια, πάντα πόθον νικώσα, και έπειτα έχουμε κήρυγμα στους αδελφούς στο 3,3. Δηλαδή διδασκόμαστε ότι ο άνθρωπος πρέπει να αγωνίζεται με ζήλο ώστε να αγιαστεί και να μην κάνει μόνο τον δάσκαλο λέγοντας έχω καιρό διότι με αυτό το σκεπτικό δεν θα εισέλθει στην Βασιλεία, ούτε βέβαια καταφέρνει εν τέλει και πολλά προς τους άλλους αν ο ίδιος δεν αγωνίζεται.
Εντελώς λάθος το πλουτίζουσα διότι αυτό ακριβώς καταργεί, τον πλούτο της γνώσεως, δηλαδή την ορθολογιστική προσέγγιση προς το Θείο. Ο άνθρωπος δεν πλησιάζει τον Θεό με τον πλούτο της γνώσεως αλλά με τον φωτισμό.
Χαίρε πολλούς εν Θεϊκή γνώσει φωτίζουσα.

Ο των όλων κοσμήτωρ προς τούτον ή προς τούτων;
Προς τούτον

Δι ημάς εφάνη καθ' ημάς άνθρωπος ή πρόβατον;
Άνθρωπος

Ομοίω γαρ το όμοιον καλέσας ή φορέσας;
Καλέσας
Καλέσας και έτσι έχουμε και την αντίστοιχη απάντηση, τουτέστιν το αντίφωνο Σώσον ημάς Υιέ Θεού.

Οικήσας εν τη μήτρα σου διδάξας προσφωνείν ή πείσας προσφωνείν;
Διδάξας προσφωνείν

Χαίρε αρχηγέ νοητής αναπλάσεως ή γηγενών αναπλάσεως;
Νοητής αναπλάσεως

Την στιγμή κατά την οποία η Θεία φύση του Χριστού ενώθηκε με την ανθρώπινη στην κοιλία της Υπεραγίας Θεοτόκου, οἰκήσας ἐν τῇ μήτρᾳ σου, η Υπεραγία Θεοτόκος πρώτη από όλο το γένος ελευθερώνεται από τις συνέπειες του προπατορικού αμαρτήματος, Ἄχραντε.

Αναγέννησας τους συλληφθέντας αισχρώς ή τους τη πλάνη φθαρέντας;
Αναγέννησας τους συλληφθέντας αισχρώς

Απάντηση κατωτέρω.

Χαίρε συ γαρ αναγέννησας τους συλληφθέντας αισχρώς ή τους συληθέντας αισχρώς;

αναγέννησας τους συλληφθέντας αισχρώς.
Ο κάθε άνθρωπος συνεπεία της Πτώσεως συλλαμβάνεται εν αἰσχύνη γυμνότητος -- τους συλληφθέντας αισχρώς, είναι γυμνός και μη ενδεδυμένος τον Θεό. Με την Βάπτιση αναγεννιέται, μεταφέρεται σαν σε κιβωτό σε έναν νέο κόσμο, ενδύεται τον Χριστό, λαμβάνει το ιμάτιον γάμου το οποίο πρέπει να διατηρήσει καθαρό. Συμβουλεύω σοι ἀγοράσαι παρ᾿ ἐμοῦ χρυσίον πεπυρωμένον ἐκ πυρὸς ἵνα πλουτήσῃς, καὶ ἱμάτια λευκὰ ἵνα περιβάλῃ καὶ μὴ φανερωθῇ ἡ αἰσχύνη τῆς γυμνότητός σου, καὶ κολλύριον ἵνα ἐγχρίσῃ τοὺς ὀφθαλμούς σου ἵνα βλέπῃς. Αποκ. 3,18. Σε συμβουλεύω να προμηθευτείς από εμένα καθαρό χρυσό που έχει λυώσει και καθαρισθεί στο καμίνι της φωτιάς για να γίνεις έτσι πλούσιος στην αρετή. Να προμηθευτείς από εμένα ολόλευκα ενδύματα για να ντυθείς ώστε να μη γίνει φανερή η ντροπή της πνευματικής σου γύμνιας. Να προμηθευθείς το φως της διδασκαλίας μου για να χρίσεις σαν με κολλύριο τα μάτια της ψυχής σου ώστε να βλέπεις. Εδώ με την φράση να φορέσεις λευκό ιμάτιο γίνεται λόγος για την μετάνοια η οποία λευκαίνει απολύτως τον χιτώνα του Βαπτίσματος όμως το ίδιο ισχύει και για τον μη βεβαπτισμένο και αυτός είναι γυμνός και μη περιβεβλημένος τον Χριστό. Τους συλληφθέντας αισχρώς ή τους συλληφθέντας εν αισχύνη. Ξανά βλέπουμε ότι το Πνεύμα συνεχώς λέει τα ίδια σε όλους τους αιώνες και μόνο η φρασεολογία του αλλάζει.

Αναγέννησας ή ανακαίνησας τους συλληφθέντας αισχρώς;
Αναγέννησας τους συλληφθέντας αισχρώς
Οι άνθρωποι με την Πτώση γεννιόμαστε τέκνα φύσει οργής και νεκροί εκ του προγονικού παραπτώματος. Οπότε είναι λάθος το ανακαίνηση και σωστό το αναγέννηση διότι έχουμε νεκρό.
Καὶ ὑμᾶς ὄντας νεκροὺς τοῖς παραπτώμασι καὶ ταῖς ἁμαρτίαις, ἐν αἷς ποτε περιεπατήσατε κατὰ τὸν αἰῶνα τοῦ κόσμου τούτου, κατὰ τὸν ἄρχοντα τῆς ἐξουσίας τοῦ ἀέρος, τοῦ πνεύματος τοῦ νῦν ἐνεργοῦντος ἐν τοῖς υἱοῖς τῆς ἀπειθείας· ἐν οἷς καὶ ἡμεῖς πάντες ἀνεστράφημέν ποτε ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῆς σαρκὸς ἡμῶν, ποιοῦντες τὰ θελήματα τῆς σαρκὸς καὶ τῶν διανοιῶν, καὶ ἦμεν τέκνα φύσει ὀργῆς, ὡς καὶ οἱ λοιποί· ὁ δὲ Θεὸς πλούσιος ὢν ἐν ἐλέει, διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην αὐτοῦ ἣν ἠγάπησεν ἡμᾶς, καὶ ὄντας ἡμᾶς νεκροὺς τοῖς παραπτώμασι συνεζωοποίησε τῷ Χριστῷ· χάριτί ἐστε σεσωσμένοι· Εφ. 2,1-5 Και σας επίσης κάλεσε σε σωτηρία ενώ είσαστε νεκροί πνευματικά λόγω των παραπτωμάτων και των αμαρτιών σας. Σε αυτές τις αμαρτίες είχατε και εσείς άλλοτε περπατήσει, σύμφωνα με την διεφθαρμένη κοσμική ζωή της εποχής αυτής, σύμφωνα με το θέλημα του άρχοντος που κυριαρχεί επί του αέρος, δηλαδή του πονηρού πνεύματος, που ενεργεί τώρα στους γιούς της ανυπακοής και της αποστασίας. Εν μέσω δε αυτών και όλοι εμείς οι Ιουδαίοι είχαμε κάποτε ανατραφεί και ζήσει σύμφωνα με τας επιθυμίες της σάρκας μας, κάναμε τα θελήματα του σαρκικού ανθρώπου και των σκοτισμένων από τα πάθη διανοιών μας και είμασταν εκ φύσεως τέκνα οργής όπως και οι άλλοι λαοί. Ο Θεός όμως ο οποίος είναι πλούσιος σε έλεος και φιλανθρωπία, χάρις στην απεριόριστη αγάπη του με την οποία μας αγάπησε μας ζωοποίησε πνευματικώς μαζί με τον Χριστό και όταν ακόμη είμαστε νεκροί ένεκα των παραβάσεων. Εχετε σωθεί όχι ένεκα της αξίας ή των έργων σας, αλλά δωρεάν δια της χάριτος.

Χαίρε συ γαρ ενουθέτησας τους συληθέντας τον νουν ή ότι ενέδυσας τους γυμνωθέντας της ζωής;

Χαίρε πιστούς Κυρίω αρμόζουσα ή χαίρε σκηνή Κυρίω αρμόζουσα;

Το γαρ άυλον άπτουσα φως ή άπτουσα πυρ;

Κραυγή δε τιμωμένη ταύτα ή κραυγή δε φθεγγομένη ταύτα;

Χαίρε βολίς του αδύτου φέγγους ή λαμπτήρ του αδύτου φέγγους;
Βολίς του αδύτου φέγγους

Ο ἥλιος δικαιοσύνης Μαλ. 4,2 ήλθε ώστε να φέρει το φως. Βλέπουμε τον Χριστό να μας λέγει ἐγὼ φῶς εἰς τὸν κόσμον ἐλήλυθα, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ ἐν τῇ σκοτίᾳ μὴ μείνῃ. Ιω. 12,46 Εγώ είμαι φως πνευματικό, ήλθα στον κόσμο για να μη μείνει στο σκοτάδι της πλάνης και της αμαρτίας κανένας από εκείνους που πιστεύουν σε εμένα. Ο κάθε Άγιος και εξαιρετικά η Υπεραγία Θεοτόκος είναι ακτίς νοητού Ηλίου, είναι βέλος Χριστού το οποίο χτυπάει σωτήρια τον κάθε άνθρωπο. Διαβάζουμε στον προφήτη Ζαχαρία, καὶ Κύριος ἔσται ἐπ᾿ αὐτοὺς καὶ ἐξελεύσεται ὡς ἀστραπὴ βολίς, καὶ Κύριος παντοκράτωρ ἐν σάλπιγγι σαλπιεῖ καὶ πορεύσεται ἐν σάλῳ ἀπειλῆς αὐτοῦ. Ζαχ. 9,14 Ο Κύριος θα επέλθει εναντίον των εχθρών και τα βέλη του θα εξακοντισθούν σαν αστραπές. Ο Κύριος Παντοκράτορας θα σαλπίσει με σάλπιγγα και θα βαδίσει εναντίον τους προκαλώντας αναταραχή με την δίκαιη απειλή του. Στον προφήτη Αββακούμ βλέπουμε ξανά τις βολίδες φωτός, ἐπῄρθη ὁ ἥλιος, καὶ ἡ σελήνη ἔστη ἐν τῇ τάξει αὐτῆς· εἰς φῶς βολίδες σου πορεύσονται, εἰς φέγγος ἀστραπῆς ὅπλων σου. Αμβ. 3,11 Σηκώθηκε και στάθηκε ακίνητος ο ήλιος και η σελήνη σταμάτησε, (ο λόγος για τον Ιησού του Ναυή). Τα βέλη σου σαν το φως κατευθύνονται εναντίον των εχθρών σου, τα όπλα σου αστράφτουν. Φωτεινά βέλη διότι έχουμε το Άγιο Πνεύμα το οποίο φωνάζει στον άνθρωπο να μετανοήσει. Η δε βροντή δεν είναι αλλά ξυπνάει τον άνθρωπο από τον λήθαργο της αμαρτίας.

Χαίρε ζωή μυστικής ευωχίας ή τροφή μυστικής ευωχίας;

Χαίρε χρωτός του εμού θεραπεία ή φωτός του εμού θεραπεία;

Χαίρε ψυχής της εμής σωτηρία ή ψυχής της εμής προστασία;

Ο συνέχων πάντα τῇ χειρὶ Κύριος, ἡγίασεν, ἐδόξασεν, ἐδίδαξε βοᾶν σοι πάντας·

Ακριβώς μετά την μύηση δηλαδή το απελούσασθε, την κάθαρση, έχουμε τον φωτισμό ἡγιάσθητε -- ἡγίασεν, και μετά την θέωση, το ἐδικαιώθητε -- ἐδόξασεν.

Καὶ ταῦτά τινες ἦτε· ἀλλὰ ἀπελούσασθε, ἀλλὰ ἡγιάσθητε, ἀλλὰ ἐδικαιώθητε ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ καὶ ἐν τῷ Πνεύματι τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Α Κορ. 6,11. Και κάτι τέτοιοι υπήρξατε και εσείς στο παρελθόν. Αλλά λουσθήκατε με το άγιο βάπτισμα και καθαρισθήκατε από αυτά τα αμαρτήματα. Αλλά πήρατε τον αγιασμό που χαρίζει το Πνεύμα το Άγιο, γίνατε δίκαιοι εν τω ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού δια του Πνεύματος του Θεού μας.

Λύτρωσαι κολάσεως τους σοι βοώντες Αλληλούια ή τους συνβόωντες Αλληλούια;
Σοι βοώντες Αλληλούια

Απάντηση κατωτέρω

Τους σοι βοώντας Αλληλούια ή Χαίρε νύμφη ανύμφευτε;
Τους σοι βοώντας Αλληλούϊα.
Γεννήτρια της αλλαγής εφυμνίου σε χαίρε Nύμφη Ανύμφευτε αλλά και της λέξεως συμβοώντες είναι η σκέψη να υπάρξει ταιριαστή προς την Θεοτόκο κατάληξη. Οπότε είτε θα πρέπει να φύγει εντελώς το Αλληλούϊα εφόσον σημαίνει αινείται τον Θεό, άρα δεν μπορεί να απευθύνεται προς σοι την Θεοτόκο, είτε θα πρέπει να ταιριάσει με τα λεγόμενα στον Οίκο, οπότε έχουμε την "έξυπνη" μετατροπή σε συμβοώντες. Αλλά αγαπητοί ταιριαστό και έξυπνο δεν είναι να σκεφτούμε ότι ο Χριστός δεν κάνει κουμάντο ούτε στους τέσσερις τοίχους του ναού και ψάλλουμε ό,τι να'ναι, ταιριαστό και έξυπνο είναι να σκεφτούμε ότι δεν χρειάζεται ο Χριστός εμάς αλλά εμείς αυτόν. Είναι ο φέρων τε τά πάντα τῷ ῥήματι τῆς δυνάμεως αὐτοῦ, από την μια αυτός, φέρων, και από την άλλη όλα τα υπόλοιπα, τά πάντα. Όπως μας είναι τώρα φανερό δια αγίου γέροντος η σκέψη είναι λανθασμένη διότι ο Οίκος Ω είναι η θυσία πρεσβείας και η απόλυση.
Ο Οίκος δεν λέει "αυτούς που βοούν μαζί με εσένα Αλληλούια" αλλά "σε αυτούς που σου λένε: πρέσβευσε Υπεραγία Θεοτόκε μαζί με όλους τους Αγίους ώστε ο Θεός να κάνει ευθείες τις τρίβους μας, Αλληλούϊα". Μετά τον αγιασμό αιτούμαστε την βοήθεια Θεού στην πορεία μας ώστε να παραμείνουμε στις ευθείες οδούς. Ὀρθοτόμησον ἡμῶν τὴν ὁδόν, στήριξον πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ φόβῳ σου, φρούρησον ἡμῶν τὴν ζωήν, ἀσφάλισαι ἡμῶν τὰ διαβήματα· και σε αυτό ζητούμε και τις πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου, εὐχαῖς καὶ ἱκεσίαις τῆς ἐνδόξου Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας. Λύεται η "παραδοξότητα" του γιατί Αλληλούια το οποίο σημαίνει αινείτε τον Γιάχ δηλαδή αινείτε τον Θεό.

Από αυτό βγαίνει το συμπέρασμα ότι η πραγματική προφορά του Θεϊκού ονόματος είναι Γιαχβέ και όχι Ιεχωβά όπως σας δίδαξε η εταιρεία Σκοπιά, για αυτό στη σύντμηση γίνεται Γιάχ και όχι Γιέχ, δηλαδή ενώ η εταιρεία κόπτεται για το όνομα ούτε η ίδια δεν προσφωνεί τον Θεό σωστά. Προσέξατε όμως, ενώ στο κεφάλαιο 19 της Αποκαλύψεως, στίχοι ένα τρία και τέσσερα που αναφέρατε, η ουράνια υμνολογία προς τον Θεό ψάλλεται στα Εβραϊκά, ἀλληλούϊα·, πιο κάτω στον στίχο πέντε λέγεται στα Ελληνικά, αἰνεῖτε τὸν Θεὸν ἡμῶν, οπότε το χαλελού γίνεται αινείτε και το Γιάχ γίνεται Θεός. Είναι σαν να λέγει όποιος θέλει τα Εβραϊκά ας λέγει Γιαχβέ ή Γιάχ, όποιος τα Ελληνικά ας λέγει Θεός. Η οργάνωση διδάσκει να λέτε Ιεχωβά μόνο τον Πατέρα και ισχυρίζεται ότι σώνει και καλά πρέπει να αποκαλείται έτσι. Όμως ο Θεός Πατήρ ούτε Εβραίος είναι ούτε σε δημοτολόγια είναι γραμμένος για να λέγεται υποχρεωτικά Ιεχωβά, η κάθε φυλή μπορεί να τον αποκαλεί στην γλώσσα της. Ιδού, 19,4 ἀλληλούϊα 19,5 αἰνεῖτε τον Θεόν, η Γραφή μετέφρασε στην ίδια υμνολογία το Γιαχβέ ως Θεός, γιατί δεν το παραδέχεστε; Η οργάνωση δεν πιστεύει στην πραγματικότητα ότι το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά, η θεωρία αυτή είναι πονηρό κάλυμμα. Εφευρέθηκε ώστε να αποκλείσει από την θεότητα τον Χριστό για τον οποίο η εταιρία διδάσκει ότι είναι, άκουσον, ο αρχάγγελος Μιχαήλ.
Αυτό όμως δεν το προτιμάει ως θέμα προσέγγισης, δεν το λέει αμέσως όταν τριγυρίζει κάποιον Ορθόδοξο, του το ξεφουρνίζει αργότερα, αίρεση και πονηριά πηγαίνουν χέρι χέρι
Κύριος συντρίβων πολέμους, Κύριος ὄνομα αὐτῷ. Εξ. 15,3. Ο Κύριος συντρίβει τους εχθρούς, Κύριος είναι το όνομά του. Ιδού, εδώ ομιλεί ο Μωυσής και το Ιεχωβά μεταφράζεται ως Κύριος. Ψαλμός 64,4 Κύριος ὄνομα αὐτῷ και Ψαλμός 67,5 Κύριος ὄνομα αὐτῷ, Κύριος είναι το όνομα αυτού. Προφήτης Αμώς 4,13 Κύριος ὁ Θεὸς ὁ παντοκράτωρ ὄνομα αὐτῷ, Κύριος ο Θεός παντοκράτορας είναι το όνομα του.
Το ίδιο με τους Εβδομήκοντα έκαναν και οι θεόπνευστοι απόστολοι όταν συνέγραφαν στα Ελληνικά την Καινή Διαθήκη. Και αυτοί ούτε μια φορά δεν έγραψαν Ιεχωβά αλλά μόνο Κύριος, ούτε όταν ανέφεραν κάποιο χωρίο από την Παλαιά μετέφεραν την λέξη Ιεχωβά, ούτε ποτέ παρουσιάζουν τον Χριστό να αποκαλεί τον Πατέρα "Ιεχωβά".
Εμείς αυτούς ακολουθούμε, εσείς αυτούς τους αρνείστε; Η αθεόφοβη οργάνωση θα θέλει φαίνεται να διορθώσει Χριστό και αποστόλους. Στον Ελληνιστικό χώρο αν οι απόστολοι έλεγαν Γιαχβέ οι άνθρωποι δεν θα καταλάβαιναν τίποτα, είναι μη αποδοτικό ως προς την διάδοση του Ευαγγελίου. Οι Εβραίοι καταλάβαιναν διότι Γιαχβέ θα πει ο αυθύπαρκτος, αυτός που είναι, που έχει το είναι στον απόλυτο βαθμό. Προς τον Ελληνιστικό κόσμο τι θα σήμαινε Γιαχβέ; Ένα παράξενο όνομα, σε ορισμένους ίσως άλλος ένας θεός, όπως ο Δίας ή ο Ποσειδώνας. Το Κύριος όμως ήταν κατανοητό, όμοια με το Εβραϊκό είχε κάποιο νόημα, επί παραδείγματι όταν θεοποιούσαν τους αυτοκράτορες της Ρώμης έλεγαν κύριος Καίσαρ, αυτός που έχει την κυριαρχία. Έλεγαν Κύριος και τον παρουσίαζαν ως τον απόλυτο κυρίαρχο. Η οργάνωση δεν είναι μόνο αντιΒιβλική αλλά ούτε την απλή και κοινή λογική δεν χρησιμοποιεί στις διδαχές της. Όχι μόνο είναι μη αποδοτικό το Ιεχωβά στην διάδοση του Ευαγγελίου αλλά βλέπουμε καθαρά και ξάστερα ότι και αυτή η Βίβλος το όνομα του Θεού το μεταφράζει Κύριος. Γιατί δεν το παραδέχεστε;
[Συζήτησις περί ονόματος του Θεού]

Αποδείχθηκε ότι το ορθό κείμενο είναι αυτό που απαγγέλουμε.
Το ορθό κείμενο και το γνήσιο, τουτέστιν αυτό που συνέθεσε το Άγιο Πνεύμα, είναι αυτό που απαγγέλεται στην Εκκλησία αντιθέτως με τα όσα νομίζει ο ""ειδικός"" ο οποίος εάν ρωτηθεί θα απαντήσει ότι είναι αβέβαιο ποιό είναι το αρχικό κείμενο. Τους Χαιρετισμούς και το Απόδειπνο συνψάλλουν οι άγγελοι μαζί με τους ανθρώπους, τι νομίζει ο ειδικός αλλά στην απιστία; Ότι θα έλεγε το ουράνιο στράτευμα και οι άγιοι ανακρίβειες, μπούρδες, μπαρούφες ή αρλούμπες; Αυτό νομίζει γιατί τα λόγια του αυτό δηλώνουν. Αδελφοί, θα άφηνε ο Κύριος στην τύχη του τον ύμνο που συνέθεσε ο ίδιος και... θα περίμενε από τον κάθε Οζά να σώσει τους Χαιρετισμούς μην τυχόν και πάθουν τίποτα από τους αντιγραφείς; Ας λέει ότι θέλει και ας νομίζει ότι θέλει ο κάθε "ερευνητής" ο κάθε αιρετικός ο κάθε άπιστος ακούγοντας επί παραδείγματι τους σοι βοώντες Αληλλούια. Ο λαικός, ο μοναχός, ο διάκονος, ο ιερεύς, ο επίσκοπος, λέει αυτό και αυτό είναι το ορθό όπως αποδείχθηκε άνωθεν. Οπότε όπως με τους Χαιρετισμούς εμείς θεωρούσαμε ότι γίνεται το έλα να δεις και ο κάθε ένας προσέθετε ή αφαιρούσε αλλά όμως αποδείχθηκε εν τέλει ότι ο Χριστός προνοούσε ομοίως και στην ζωή μας ή στον κόσμο μπορεί να φαίνεται ότι γίνεται ο χαμός όμως ο Χριστός προνοεί και εμείς πρέπει να του έχουμε εμπιστοσύνη και σε κάθε στιγμή να είμαστε όχι μόνο πιστοί αλλά να έχουμε απόφαση απαλλαγής απο την αμαρτία.

Ποιός είναι ο ποιητής των Χαιρετισμών;
Το Άγιο Πνεύμα.
Αν νομίζει κάποιος ότι ο ποιητής των Χαιρετισμών είναι άνθρωπος, αν νομίζει ότι ο Χριστός είναι απών από κάθε μια στιγμή, είτε αυτό είναι η σύνθεση των Χαιρετισμών είτε η πορεία τους στον χρόνο, αν νομίζει ότι παίρνει ένας τον στυλό γιατί έτσι του ήρθε και γράφει ύμνο που λέγεται εις τον αιώνα για την Υπεραγία Θεοτόκο, αν νομίζει ότι ήταν αιρετικός και είχε την απαίτηση να γράψει ύμνο για την μητέρα του Θεού, αν νομίζει ότι ο ποιητής έλαβε κομμάτια από ομιλίες γιατί δεν ήταν και τόσο καλός θεολόγος, αν νομίζει ότι οι Χαιρετισμοί έχουν Ιστορικό τμήμα, αν νομίζει ότι ούτε για το ίδιο το κείμενο δεν είμαστε σίγουροι μετά από τόσους αιώνες αντιγραφών, αν νομίζει ότι οι Χαιρετισμοί είναι ποιήμα, αν νομίζει ότι έχουν προβλήματα, αν νομίζει ότι έχουν ανακρίβειες, αν τα νομίζει όλα αυτά και μάλιστα για τον Κύριο και την Υπεραγία Θεοτόκο, ε τότε χρειάζεται επειγόντος αλλαγή σκεπτικού.

Υπάρχει υπεραπλουστευμένη οπτική ερμηνεία της δομής των Χαιρετισμών;
Για όσους αδελφούς/ες είναι κατάλληλο μπορούμε στις κατωτέρω εικόνες να δούμε υπεραπλουστευμένα την δομή των Χαιρετισμών.

Η απλουστευμένη ερμηνεία με καρτέλες δεν βασίζεται σε καμία προηγουμενη γνώση, είναι μοναδική και η μοναδική. Απαγορεύεται απολύτως οποιαδήποτε αναπαραγωγή των εικόνων, απαγορεύεται οποιαδήποτε αναφορά στο περιεχόμενο των εικόνων, απαγορεύεται η αποθήκευση των εικόνων. Επιτρέπεται μόνο να τις κοιτάξετε οι ίδιοι, παραπέμψτε στον εδώ ιστοχώρο του αγίου Δανιήλ οποιονδήποτε άλλο. Εξαιρείται η ανάγνωση σε αδελφούς με πρόβλημα οράσεως και η ανάγνωση σε μοναχούς και μοναχές που δεν διαθέτουν πρόσβαση στο διαδύκτιο.

Η ερμηνεία είναι δωρεάν και πολύ εύκολα προσβάσιμη από τον οποιονδήποτε.

ΟΙ ΕΧΟΝΤΕΣ ΕΝΤΟΛΗ ΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΟΥ

ΥΠΕΡΑΓΑΠΗΤΟΥ ΚΑΙ ΨΑΛΟΜΕΝΟΝ ΥΠΟ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΥΠΟ ΟΥΡΑΝΙΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΟΥ ΥΜΝΟΥ:

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ

ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΡΩΜΑΝΟΣ ΜΕΛΩΔΟΣ - ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΔΑΝΙΗΛ ΓΟΥΒΑΛΗΣ

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΥΝΕΘΕΣΕ ΚΑΙ ΕΘΕΣΕ ΝΑ ΕΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ

ΑΥΤΟΣ Ο ΥΜΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΟΤΟΚΟ

ΑΣ ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΟΥΝ ΤΗΝ ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ

ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου Λουκ. 1,43

ΚΥΡΙΟΜΗΤΩΡ ή ΘΕΟΤΟΚΟΣ

Προφήτες όχι κατέχοντες το προορατικό χάρισμα αλλά υπο την ακριβή έννοια, διδάσκαλοι υπό την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος. Τα ανωτέρω είναι προφητεία στην πιο υψηλή μορφή της. Ο προφήτης είναι πάντοτε και προορατικός, ο προορατικός δεν είναι πάντοτε προφήτης.

ΣΕΙΡΑ :

Η ΕΛΛΑΜΨΙΣ ΤΟΥ ΑΚΤΙΣΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

ΣΤΟΥΣ ΥΜΝΟΥΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: ΥΜΝΟΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ

Ερμηνεία στιχηρών του Πάσχα: Αναστήτω ο Θεός

Ερμηνεία ευχής: Και δος ημίν Δέσποτα προς ύπνον απιούσιν

Ερμηνεία ευχής: Κύριε Κύριε ο ρυσάμενος ημάς

Ερμηνεία ευχής: Αγίου Αντιόχου πατρολογίας Migne

Ερμηνεία ευχής: Ο εν παντί καιρώ και πάση ώρα

Ερμηνεία ευχής: Φως ιλαρόν

Ερμηνεία τροπαρίων:

Της μετανοίας άνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα